ลิขิตรักกระชากหัวใจ (ปีเตอร์ VS ทับทิม)
เดี๋ยวมาอัพให้
Tags: ปีเตอร์ ทับทิม อาเซียน นิยาย อาหารไทย ต้มยำกุ้ง
ตอน: ตอนที่ 5
ตอนที่ 5
ปีเตอร์แสดงความพอใจออกมาอย่างไม่แคร์สายตาใคร เขาให้เธอสองสัปดาห์ ทับทิม เม็ดงามจะต้องมาอยู่ในอ้อมกอดเขาให้ได้
“นั่นใครกันคะ ผู้หญิงสวยที่ยืนคู่กับคุณปีเตอร์” แม้รู้สึกประหม่าแต่ทับทิมถามเพื่อจะได้วางตัวถูก
“ตอบยากจริงๆค่ะ จะบอกว่าแฟนคุณปีเตอร์ก็ไม่ใช่ จะว่าเพื่อนก็ไม่เชิง เธอชื่อคุณแวนด้า เป็นบุตรสาวเจ้าของโรงแรมที่เราจะไปดูงานและทานมื้อค่ำกันในคืนนี้ค่ะ”
“ Status คลุมเคลือนะคะแบบนี้”ทับทิมนึกในใจเจ้านายของเธอคงเป็นเสือร้ายกระหายสวาทตามคำล่ำลือจริงๆเสียด้วย และตามคำแนะนำของธนาเขาเตือนเธอว่าอย่าอยู่ใกล้ปีเตอร์ เฉิน เกินห้าเมตรบ่อยนัก เพราะเขาอาจจะเป็นอันตรายกับหัวใจของเธอได้
“ไม่มีทาง คนอย่างนายฉันไม่เอาผู้ชายแบบคุณมาอยู่ในหัวใจหรอก”
“อะไรนะคะ” มิเชลถามขึ้น
“ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีจริงๆ”
ปีเตอร์ เฉิน มองทับทิมไม่วางตา ทำให้แวนด้าเกิดอาการไม่พอใจ “จะไปกันหรือยังคะปีเตอร์”แวนด้าไม่รอให้ปีเตอร์แนะนำแม่ครัวสาวให้รู้จัก แม้ทับทิมจะส่งยิ้มมาให้และปีเตอร์กำลังจะแนะนำ แวนด้าก็คล้องแขนเขาและเดินนำหน้าไปทันที มิเชลกับทับทิมเดินตามไปเห็นความไม่พอใจของแวนด้าก็เกิดอาการไม่อยากไปแต่ ปีเตอร์ส่งสัญญาณให้รีบเดินตามมา
ปีเตอร์ไม่ชอบอาการแสดงความเป็นเจ้าของ ของแวนด้านักคราวนี้แหละเขาคงจะสลัดเธอได้สักทีที่ผ่านมาถือว่าเกรงใจพ่อเธอมามากแล้ว เขาชอบผู้หญิงสวยแต่ไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวข่มเขาหรือข่มใคร
“ปีเตอร์คะ เชฟของคุณแต่งตัวสวยยังจะไปประกวดนางงาม ไม่ใช่ไปดูงานที่โรงแรมของฉัน เยอะไปไหมคะ”
“อย่าคิดมากสิครับแวนด้า การแต่งตัวดีเป็นการให้เกียรติสถานที่ ที่เรากำลังจะไป” เมื่อเขาพูดแบบนี้แวนด้าจึงพูดไม่ออก
ทั้งสองคู่เดินห่างกันพอประมาณ “คุณมิเชลคะท่าทางคุณแวนด้าเหมือนไม่พอใจฉัน”
“ไม่แปลกหรอกค่ะ คุณแวนด้าไม่เคยพอใจผู้หญิงคนไหนที่สวยกว่าเธอ” +++++++++++++++++++++++
ภายในงานจัดได้อย่างอลังการมีบุคคลสำคัญหลายคนมาร่วมงานชาวต่างชาติมากมายที่ได้รับเชิญมาในงานนี้ แวนด้า ควงคู่กับปีเตอร์เข้าไปในงานท่ามกลางสายตาแขกเหรื่อที่มองมาที่คนทั้งคู่และคิดว่าเหมาะสมกันดี แต่เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่เดินตามปีเตอร์มาห่างๆ สายตาหลายคู่ก็มองไปที่เธออย่างสนใจ
“คุณพ่ออยู่ทางนั้นค่ะปีเตอร์คะเรา ไปหาท่านกันดีกว่า”
มิเชลพาทับทิมไปอีกด้าหนึ่งซึ่งมีการจัดแสดงอาหารนานาชาติ และผ้านานาชาติ มีประเทศไทยอยู่ด้วยและทับทิมก็พบว่าเธอรู้จักคนที่มาเปิดบูธแสดงผ้าไหมไทยที่กำลังแนะนำเรื่องผ้าไหมให้กับหญิงสาวชาวอังกฤษอยู่
“คุณปริญ!” ชายหนุ่มในชุดสูทสากลสีดำสูงหล่อหน้าคมเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเหมือนใครเรียกชื่อตน
“ทับทิม! คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ” ด้วยมารยาทเขาหันกลับไปขออนุญาตแหม่มสาวที่กำลังให้คำแนะนำเรื่องผ้าทอ และปลีกตัวออกมา
“มาที่นี่ได้อย่างไรครับคุณทับทิม เซอร์ไพรซมาก” ท่าทางเขาดีใจและตื่นเต้นที่ได้พบหน้าเธอที่นี่
“ฉันมาทำงานค่ะ”เธอตอบและส่งยิ้มหวานบาดใจเขา
เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามิเชลยืนอยู่ทับทิมจึงรีบแนะนำมิเชลให้ปริญรู้จัก “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณมิเชล”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะคุณปริญ”เธอพูดภาษาไทย ปริญไม่คิดว่ามิเชลเป็นคนไทยมีสีหน้าแปลกใจ “ฉันก็มีเลือดไทยอยู่ครึ่งหนึ่งเหมือนกันค่ะ”
“นั่นนะสิครับถึงได้พูดภาษาไทยชัดมาก”ปริญเป็นหนุ่มอารมณ์ดี
มิเชลคิดว่าบางทีหนุ่มสาวทั้งคู่อาจจะมีเรื่องอยากจะคุยกันจึงขอแยกตัวไปตักอาหารและชมแสดงการเดินแบบผ้าจากนานาชาติ ขณะที่มิเชลกำลังตักอาหารอยู่นั้น
“มิเชลครับ คุณทับทิมไปไหนแล้วครับ” เสียงคุ้นหูดังมาจากด้านหลัง มิเชลวางมือจากหอยเชลล์ตัวอบเนยตัวอวบอ้วน
“คุณปีเตอร์ หลุดวงล้อมมาได้อย่างไรคะ” ก็เมื่อครู่เธอเห็นคุณแวนด้ากึ่งลากกึ่งจูงปีเตอร์ไปตรงที่ท่านประธานแห่ง คิงส์ตันนั่งอยู่
ปีเตอร์ยิ้มแต่ไม่ตอบ
“มีแผนเจ้าเล่ห์อีกแล้วล่ะสิคะ” “
ว่าแต่เธอไปไหนแล้วครับ” ปีเตอร์มองหาทับทิมแต่ไม่เห็นแม้แต่เงา
“บูธผ้าไหมไทยค่ะ เธอเจอเพื่อน ชื่อ คุณปริญ ฉันก็เลยเลี่ยงออกมาเผื่อว่าเขาจะมีอะไรคุยกัน”
“ปริญ ชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อของผู้หญิงใช่ไหมครับ”
“คุณปริญ เพื่อนคุณทับทิมหล่อมากค่ะ จะว่าไปผู้ชายไทยก็หล่อจริงๆนะคะไม่ใช่แต่ผู้หญิงที่สย” มิเชลนึกสนุกแกล้งยั่วเพราะเห็นว่าปีเตอร์นั้นสนใจทับทิมมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“หล่อขนาดนั้นเชียวเหรอ” ขนาดมิเชลออกปากแบบนี้ทำให้ปีเตอร์อยากเห็นนายปริญขึ้นมา
“แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน ผมพามาดูงาน มาทานข้าวไม่ได้พามาพบเพื่อนเก่าสักหน่อย” ความไม่พอใจมันเกิดขึ้นมาทันทีอย่างที่ปีเตอร์ไม่เคยแสดงออกมาก่อน
“ที่บูธผ้าไทยทางด้านนั้นค่ะ” มิเชลชี้ทางให้ปีเตอร์ แต่ก่อนปีเตอร์จะเดินไปเขาย้อนมาบอกอะไรเธอบางอย่างเล่นเอามิเชลทำสีหน้าประหลาด
“คุณปีเตอร์คะ สำหรับคนนี้ฉันขอนะคะ ที่ผ่านมาก็ไม่เคยเห็นคุณคิดจะกินคนในปกครองเลยสักครั้งแล้วครั้งนี้ทำไม”
“ถ้าเธอไม่เต็มใจก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมให้สัญญา อย่างที่เขาว่าถ้าาตบมือข้างเดียวไม่ดัง” ความกังวลแสดงขึ้นบนใบหน้าของมิเชลก็เธอให้สัญญากับทับทิมเอาไว้แล้วว่าจะช่วยปกป้องเธอจากเสือร้ายกระหายสวาทในมาดดีอย่างปีเตอร์ เฉิน
++++++++++++++++++++++++++++
ปริญ กำลังเดินไปหยิบน้ำผลไม้มาให้ทับทิม พันซ์สีทับทิมช่างเหมาะกับเธอเขาหยิบขึ้นมา ไม่คิดเลยว่าบุพเพสันนิวาสจะนำพาให้เขาได้มาพบกับเธออีก เขาอมยิ้มและเดินกลับมา
ฝ่ามือหนาจับเข้าที่เอวบางคอดกิ่ว ทับทิมสะดุ้งทันทีกับที่การแสดงบนเวทีจะเริ่มขึ้นไฟทั้งฮอล์ดับลงทับทิมรู้สึกเหมือนถูกอุ้มจนตัวลอยและเพียงไม่กี่วินาทีไฟก็สว่างวาบพร้อมกับนางแบบบนเวทีกำลังเดินเชิดฉาย
“ปล่อยนะ” แต่ฝ่ามือหนาใหญ่กับผลักเธอติดกำแพงและล็อคมือของเธอเอาไว้แน่นเขาสั่งเป็นภาษาอังกฤษบอกให้เธอเงียบเสียง ไม่เช่นนั้นเขาจะหักคอเธอซะทับทิมจึงเงียบกริบ
“ฟารุก ได้ตัวแล้วก็ไปเถอะ เร็วเข้าก่อนที่ใครจะตามมาพบ”
ทับทิมอยู่ในภาวะขวัญเสีย แต่พยายามตั้งสตินี่มันอะไรกัน พวกมันเป็นใคร ชายชุดดำสองคนหน้าตาคมคิ้วหนาเข้มคงจะมีเชื้อสายแขกอย่างแน่นอนอยู่ในชุดสูทสากลแต่งตัวดี หน้าตาดี แต่คนหนึ่งขาวคนหนึ่งผิวดำแดง เขาจับตัวเธอมาทำไมหรือว่าเธอกำลังจะถูกฉุด ไม่นะไม่
ชายสองคนหันไปพูดกันในภาษาอาหรับซึ่งทับทิมฟังและไม่เข้าใจ ชายผิวคล้ำมองเธอย่างประหลาดใจเหมือนไม่แน่ใจและหันไปพูดกับชายผิวขาว แต่นายคนผิวขาวที่ถือวิสาสะมาจับบั้นเอวเธอส่งยิ้มเหี้ยมให้เธอก่อนจะเดินมาหาทับทิมและใช้แขนข้างเดียวก็อุ้มเธอพลาดบ่าแล้วมองหน้ามองหลังก่อนที่เธอจะถูกพาไปในมุมหนึ่งซึ่งเป็นลานจอดรถและถูกยัดเข้าไปในรถหรูคันหนึ่ง ++++++++++++++++++++++++
“ทับทิมหายไปไหนนะ” ปริญมองหาหญิงสาวแต่ไร้วี่แววเบอร์โทรศัพท์ของเธอเขาก็ยังไม่ได้ขอเอาไว้เสียด้วย เมื่อปริญหันมาเขาไม่ทันระวังจึงชนและเผลอทำแก้วพันซ์ในมือสาดเข้าหน้า ปีเตอร์ เฉิน อย่างเต็มที่
“ให้ตายอะไรกันวะ” เขาลูบหน้าและหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำออก
“ตายล่ะเกิดอะไรขึ้นคะ คุณปริญคุณเอาพันซ์มาสาดใส่เจ้านายมิเชลทำไมกันคะเนี่ย” มิเชลที่ตามมาคิดว่าคนทั้งคู่กำลังมีปัญหากัน “อย่าบอกนะว่าแค่ประเดี๋ยวเดียวเกิดศึกชิงนาง”
“เปล่าครับ ผมไม่ได้สาดมันเป็นอุบัติเหตุเท่านั้น”
“ที่แท้นายเองเหรอ ที่ชื่อปริญ” ปีเตอร์มองหน้าตาคมคายของหนุ่มไทย “ไม่เห็นจะหล่อเท่าไหร่เลย” ประโยคที่สองเขาพูดกับตนเอง
“ผมต้องขอโทษด้วยครับที่เผลอทำน้ำหกใส่คุณ...”ปริญพูดอย่างสุภาพปีเตอร์มีน้ำใจนักกีฬาอุบัติเหตุแค่นี้เขาจึงไม่ใส่ใจ แต่ที่ใส่ใจก็คือความหล่อของหมอนั่นกับเขา ใครจะเตะตาสาวไทยคนสวยมากกว่า
“นี่เจ้านายฉันเองค่ะ คุณปีเตอร์ เฉิน และเป็นเจ้านายของคุณทับทิมด้วย ” มิเชลกล่าวขึ้น
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับผมชื่อปริญ เป็นเพื่อนกับคุณทับทิม ว่าแต่พวกคุณเห็นเธอบ้างไหมครับ” เขาถามขึ้น
“นายว่าอะไรนะ ทับทิมไม่ได้อยู่กับนายอย่างนั้นเหรอแล้วนี่เธอหายไปไหน” ปีเตอร์มองหาหญิงสาวกวาดตามองไปทั่วงาน
“เมื่อครู่เธอยังยืนอยู่แถวนี้นี่ครับ”ปริญพูด และกวาดตามองหญิงสาวชุดแซกสีทับทิม
ปีเตอร์จึงหันมาบอกว่าเขาจะไปตามหาทับทิมอีกด้านถ้าเจอแล้วจะโทรมาบอก แต่ไม่ได้พูดอะไรกับปริญได้แต่เดินผ่านไป
“ผมว่าเขาเหมือนจะไม่ค่อยชอบหน้าผมนะ” ปริญหันมาพูดกับมิเชลซึ่งทับทิมให้เขารู้จักเมื่อครู่
“สงสัยกลัวคุณปริญหล่อแซงหน้าละมั้งคะ”มิเชลยิ้มๆ และแยกตัวไปตามหาทับทิมตรงบาร์อาหารไม่ได้คิดว่าจะเกิดเหตุร้ายกับหญิงสาว
“หายไปไหนนะ”
ขณะที่เขากำลังมองหาหญิงสาวอยู่นั้น แวนด้าในชุดใหม่ที่เพิ่งไปเปลี่ยนมาชุดราตรีสีทับทิมเข้มกว่าชุดของทับทิมเล็กน้อยเผื่อให้ตัวเองโดดเด่นกว่าก็กำลังมองหา ปีเตอร์ เขาจึงหันหลังเดินแทรกเข้าไปในฝูงชน
“ปีเตอร์ ปีเตอร์คะ รอเดี๋ยวค่ะ” ชายหนุ่มรีบเบี่ยงกายไปกับฝูงชนในงาน แค่นี้เขาก็ทนกับเธอแทบจะถึงขีดสุดกับแล้วเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้เธอพาเขาไปพบพ่อและญาติของเธอพร้อมทั้งประกาศว่าเขาและเธอกำลังคบหาดูใจกันทั้งๆที่เขาไม่ได้เคยคุยเรื่องนี้กับเธอเลยไม่หนำซ้ำยังพูดอีกว่าอาจจะมีข่าวดีเร็วๆนี้ ถ้าเขาไม่เกรงใจว่าเธอจะเสียหน้าคงจะพูดปฏิเสธออกไปแล้ว
แถมยังเห็นนิสัยเอาชนะในตัวแวนด้าเธอสั่งเลขาส่วนตัวให้ไปจัดการหาชุดสีทับทิมที่สวยที่สุดมาให้กับเธอ เรื่องนี้เขาได้ยินโดยบังเอิญ
“เอาไงดีฟารุกได้ตัวมาแล้ว ข่มขืนและฆ่าทิ้งเสียดีไหม” คนผิวเข้มจ้องมองเธอด้วยแววตาโกรธแค้น “อย่าทำแบบนั้นเลย” คนผิวขาวหน้าคม หันมามองหน้าเธอจะว่าไปเขาหล่อมากเหมือนเจ้าชายแขก แต่ในเวลานี้ทับทิมคงไม่มีอารมณ์มาชื่นชมกับคนที่จู่ๆก็จับเธอมาแบบนี้
“การิม แค่ฆ่าและข่มขืนมันยังไม่สาแก่ใจพอกับความผิดของเธอ” เขากระชากร่างบางเข้ามาหาคิดจะหยามหยันด้วยการซุกไซ้ริมฝีปากไปที่ลำคอแต่ทุกอย่างหยุดเพียงแค่นั้นเพราะเขายังไม่ทันถึงตัวเธอทับทิมกระชากนิตยสารฉบับหนึ่งได้จากที่เบาะนั่งมันหนาและแข็งเธอฟาดเขาเต็มแรง แม้จะกลัวแต่ก็ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาหยามศักดิ์ศรีผู้หญิงไทยได้
“ฉันไม่รู้ว่าพวกแกเป็นใคร แต่ฉันสาบานได้ฉันไม่เคยเห็นหน้าพวกแกมาก่อน แกหน้าจะรู้ดีกว่ากฏหมายที่นี่แรงแค่ไหน ถ้าแกคิดจะทำอะไรฉันล่ะก็ชีวิตแกสองคนคงจะต้องไปหาความสำราญเอาในคุก”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปีเตอร์แสดงความพอใจออกมาอย่างไม่แคร์สายตาใคร เขาให้เธอสองสัปดาห์ ทับทิม เม็ดงามจะต้องมาอยู่ในอ้อมกอดเขาให้ได้
“นั่นใครกันคะ ผู้หญิงสวยที่ยืนคู่กับคุณปีเตอร์” แม้รู้สึกประหม่าแต่ทับทิมถามเพื่อจะได้วางตัวถูก
“ตอบยากจริงๆค่ะ จะบอกว่าแฟนคุณปีเตอร์ก็ไม่ใช่ จะว่าเพื่อนก็ไม่เชิง เธอชื่อคุณแวนด้า เป็นบุตรสาวเจ้าของโรงแรมที่เราจะไปดูงานและทานมื้อค่ำกันในคืนนี้ค่ะ”
“ Status คลุมเคลือนะคะแบบนี้”ทับทิมนึกในใจเจ้านายของเธอคงเป็นเสือร้ายกระหายสวาทตามคำล่ำลือจริงๆเสียด้วย และตามคำแนะนำของธนาเขาเตือนเธอว่าอย่าอยู่ใกล้ปีเตอร์ เฉิน เกินห้าเมตรบ่อยนัก เพราะเขาอาจจะเป็นอันตรายกับหัวใจของเธอได้
“ไม่มีทาง คนอย่างนายฉันไม่เอาผู้ชายแบบคุณมาอยู่ในหัวใจหรอก”
“อะไรนะคะ” มิเชลถามขึ้น
“ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีจริงๆ”
ปีเตอร์ เฉิน มองทับทิมไม่วางตา ทำให้แวนด้าเกิดอาการไม่พอใจ “จะไปกันหรือยังคะปีเตอร์”แวนด้าไม่รอให้ปีเตอร์แนะนำแม่ครัวสาวให้รู้จัก แม้ทับทิมจะส่งยิ้มมาให้และปีเตอร์กำลังจะแนะนำ แวนด้าก็คล้องแขนเขาและเดินนำหน้าไปทันที มิเชลกับทับทิมเดินตามไปเห็นความไม่พอใจของแวนด้าก็เกิดอาการไม่อยากไปแต่ ปีเตอร์ส่งสัญญาณให้รีบเดินตามมา
ปีเตอร์ไม่ชอบอาการแสดงความเป็นเจ้าของ ของแวนด้านักคราวนี้แหละเขาคงจะสลัดเธอได้สักทีที่ผ่านมาถือว่าเกรงใจพ่อเธอมามากแล้ว เขาชอบผู้หญิงสวยแต่ไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวข่มเขาหรือข่มใคร
“ปีเตอร์คะ เชฟของคุณแต่งตัวสวยยังจะไปประกวดนางงาม ไม่ใช่ไปดูงานที่โรงแรมของฉัน เยอะไปไหมคะ”
“อย่าคิดมากสิครับแวนด้า การแต่งตัวดีเป็นการให้เกียรติสถานที่ ที่เรากำลังจะไป” เมื่อเขาพูดแบบนี้แวนด้าจึงพูดไม่ออก
ทั้งสองคู่เดินห่างกันพอประมาณ “คุณมิเชลคะท่าทางคุณแวนด้าเหมือนไม่พอใจฉัน”
“ไม่แปลกหรอกค่ะ คุณแวนด้าไม่เคยพอใจผู้หญิงคนไหนที่สวยกว่าเธอ” +++++++++++++++++++++++
ภายในงานจัดได้อย่างอลังการมีบุคคลสำคัญหลายคนมาร่วมงานชาวต่างชาติมากมายที่ได้รับเชิญมาในงานนี้ แวนด้า ควงคู่กับปีเตอร์เข้าไปในงานท่ามกลางสายตาแขกเหรื่อที่มองมาที่คนทั้งคู่และคิดว่าเหมาะสมกันดี แต่เมื่อมองเห็นหญิงสาวที่เดินตามปีเตอร์มาห่างๆ สายตาหลายคู่ก็มองไปที่เธออย่างสนใจ
“คุณพ่ออยู่ทางนั้นค่ะปีเตอร์คะเรา ไปหาท่านกันดีกว่า”
มิเชลพาทับทิมไปอีกด้าหนึ่งซึ่งมีการจัดแสดงอาหารนานาชาติ และผ้านานาชาติ มีประเทศไทยอยู่ด้วยและทับทิมก็พบว่าเธอรู้จักคนที่มาเปิดบูธแสดงผ้าไหมไทยที่กำลังแนะนำเรื่องผ้าไหมให้กับหญิงสาวชาวอังกฤษอยู่
“คุณปริญ!” ชายหนุ่มในชุดสูทสากลสีดำสูงหล่อหน้าคมเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเหมือนใครเรียกชื่อตน
“ทับทิม! คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ” ด้วยมารยาทเขาหันกลับไปขออนุญาตแหม่มสาวที่กำลังให้คำแนะนำเรื่องผ้าทอ และปลีกตัวออกมา
“มาที่นี่ได้อย่างไรครับคุณทับทิม เซอร์ไพรซมาก” ท่าทางเขาดีใจและตื่นเต้นที่ได้พบหน้าเธอที่นี่
“ฉันมาทำงานค่ะ”เธอตอบและส่งยิ้มหวานบาดใจเขา
เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามิเชลยืนอยู่ทับทิมจึงรีบแนะนำมิเชลให้ปริญรู้จัก “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณมิเชล”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะคุณปริญ”เธอพูดภาษาไทย ปริญไม่คิดว่ามิเชลเป็นคนไทยมีสีหน้าแปลกใจ “ฉันก็มีเลือดไทยอยู่ครึ่งหนึ่งเหมือนกันค่ะ”
“นั่นนะสิครับถึงได้พูดภาษาไทยชัดมาก”ปริญเป็นหนุ่มอารมณ์ดี
มิเชลคิดว่าบางทีหนุ่มสาวทั้งคู่อาจจะมีเรื่องอยากจะคุยกันจึงขอแยกตัวไปตักอาหารและชมแสดงการเดินแบบผ้าจากนานาชาติ ขณะที่มิเชลกำลังตักอาหารอยู่นั้น
“มิเชลครับ คุณทับทิมไปไหนแล้วครับ” เสียงคุ้นหูดังมาจากด้านหลัง มิเชลวางมือจากหอยเชลล์ตัวอบเนยตัวอวบอ้วน
“คุณปีเตอร์ หลุดวงล้อมมาได้อย่างไรคะ” ก็เมื่อครู่เธอเห็นคุณแวนด้ากึ่งลากกึ่งจูงปีเตอร์ไปตรงที่ท่านประธานแห่ง คิงส์ตันนั่งอยู่
ปีเตอร์ยิ้มแต่ไม่ตอบ
“มีแผนเจ้าเล่ห์อีกแล้วล่ะสิคะ” “
ว่าแต่เธอไปไหนแล้วครับ” ปีเตอร์มองหาทับทิมแต่ไม่เห็นแม้แต่เงา
“บูธผ้าไหมไทยค่ะ เธอเจอเพื่อน ชื่อ คุณปริญ ฉันก็เลยเลี่ยงออกมาเผื่อว่าเขาจะมีอะไรคุยกัน”
“ปริญ ชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อของผู้หญิงใช่ไหมครับ”
“คุณปริญ เพื่อนคุณทับทิมหล่อมากค่ะ จะว่าไปผู้ชายไทยก็หล่อจริงๆนะคะไม่ใช่แต่ผู้หญิงที่สย” มิเชลนึกสนุกแกล้งยั่วเพราะเห็นว่าปีเตอร์นั้นสนใจทับทิมมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“หล่อขนาดนั้นเชียวเหรอ” ขนาดมิเชลออกปากแบบนี้ทำให้ปีเตอร์อยากเห็นนายปริญขึ้นมา
“แล้วตอนนี้เธออยู่ไหน ผมพามาดูงาน มาทานข้าวไม่ได้พามาพบเพื่อนเก่าสักหน่อย” ความไม่พอใจมันเกิดขึ้นมาทันทีอย่างที่ปีเตอร์ไม่เคยแสดงออกมาก่อน
“ที่บูธผ้าไทยทางด้านนั้นค่ะ” มิเชลชี้ทางให้ปีเตอร์ แต่ก่อนปีเตอร์จะเดินไปเขาย้อนมาบอกอะไรเธอบางอย่างเล่นเอามิเชลทำสีหน้าประหลาด
“คุณปีเตอร์คะ สำหรับคนนี้ฉันขอนะคะ ที่ผ่านมาก็ไม่เคยเห็นคุณคิดจะกินคนในปกครองเลยสักครั้งแล้วครั้งนี้ทำไม”
“ถ้าเธอไม่เต็มใจก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมให้สัญญา อย่างที่เขาว่าถ้าาตบมือข้างเดียวไม่ดัง” ความกังวลแสดงขึ้นบนใบหน้าของมิเชลก็เธอให้สัญญากับทับทิมเอาไว้แล้วว่าจะช่วยปกป้องเธอจากเสือร้ายกระหายสวาทในมาดดีอย่างปีเตอร์ เฉิน
++++++++++++++++++++++++++++
ปริญ กำลังเดินไปหยิบน้ำผลไม้มาให้ทับทิม พันซ์สีทับทิมช่างเหมาะกับเธอเขาหยิบขึ้นมา ไม่คิดเลยว่าบุพเพสันนิวาสจะนำพาให้เขาได้มาพบกับเธออีก เขาอมยิ้มและเดินกลับมา
ฝ่ามือหนาจับเข้าที่เอวบางคอดกิ่ว ทับทิมสะดุ้งทันทีกับที่การแสดงบนเวทีจะเริ่มขึ้นไฟทั้งฮอล์ดับลงทับทิมรู้สึกเหมือนถูกอุ้มจนตัวลอยและเพียงไม่กี่วินาทีไฟก็สว่างวาบพร้อมกับนางแบบบนเวทีกำลังเดินเชิดฉาย
“ปล่อยนะ” แต่ฝ่ามือหนาใหญ่กับผลักเธอติดกำแพงและล็อคมือของเธอเอาไว้แน่นเขาสั่งเป็นภาษาอังกฤษบอกให้เธอเงียบเสียง ไม่เช่นนั้นเขาจะหักคอเธอซะทับทิมจึงเงียบกริบ
“ฟารุก ได้ตัวแล้วก็ไปเถอะ เร็วเข้าก่อนที่ใครจะตามมาพบ”
ทับทิมอยู่ในภาวะขวัญเสีย แต่พยายามตั้งสตินี่มันอะไรกัน พวกมันเป็นใคร ชายชุดดำสองคนหน้าตาคมคิ้วหนาเข้มคงจะมีเชื้อสายแขกอย่างแน่นอนอยู่ในชุดสูทสากลแต่งตัวดี หน้าตาดี แต่คนหนึ่งขาวคนหนึ่งผิวดำแดง เขาจับตัวเธอมาทำไมหรือว่าเธอกำลังจะถูกฉุด ไม่นะไม่
ชายสองคนหันไปพูดกันในภาษาอาหรับซึ่งทับทิมฟังและไม่เข้าใจ ชายผิวคล้ำมองเธอย่างประหลาดใจเหมือนไม่แน่ใจและหันไปพูดกับชายผิวขาว แต่นายคนผิวขาวที่ถือวิสาสะมาจับบั้นเอวเธอส่งยิ้มเหี้ยมให้เธอก่อนจะเดินมาหาทับทิมและใช้แขนข้างเดียวก็อุ้มเธอพลาดบ่าแล้วมองหน้ามองหลังก่อนที่เธอจะถูกพาไปในมุมหนึ่งซึ่งเป็นลานจอดรถและถูกยัดเข้าไปในรถหรูคันหนึ่ง ++++++++++++++++++++++++
“ทับทิมหายไปไหนนะ” ปริญมองหาหญิงสาวแต่ไร้วี่แววเบอร์โทรศัพท์ของเธอเขาก็ยังไม่ได้ขอเอาไว้เสียด้วย เมื่อปริญหันมาเขาไม่ทันระวังจึงชนและเผลอทำแก้วพันซ์ในมือสาดเข้าหน้า ปีเตอร์ เฉิน อย่างเต็มที่
“ให้ตายอะไรกันวะ” เขาลูบหน้าและหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำออก
“ตายล่ะเกิดอะไรขึ้นคะ คุณปริญคุณเอาพันซ์มาสาดใส่เจ้านายมิเชลทำไมกันคะเนี่ย” มิเชลที่ตามมาคิดว่าคนทั้งคู่กำลังมีปัญหากัน “อย่าบอกนะว่าแค่ประเดี๋ยวเดียวเกิดศึกชิงนาง”
“เปล่าครับ ผมไม่ได้สาดมันเป็นอุบัติเหตุเท่านั้น”
“ที่แท้นายเองเหรอ ที่ชื่อปริญ” ปีเตอร์มองหน้าตาคมคายของหนุ่มไทย “ไม่เห็นจะหล่อเท่าไหร่เลย” ประโยคที่สองเขาพูดกับตนเอง
“ผมต้องขอโทษด้วยครับที่เผลอทำน้ำหกใส่คุณ...”ปริญพูดอย่างสุภาพปีเตอร์มีน้ำใจนักกีฬาอุบัติเหตุแค่นี้เขาจึงไม่ใส่ใจ แต่ที่ใส่ใจก็คือความหล่อของหมอนั่นกับเขา ใครจะเตะตาสาวไทยคนสวยมากกว่า
“นี่เจ้านายฉันเองค่ะ คุณปีเตอร์ เฉิน และเป็นเจ้านายของคุณทับทิมด้วย ” มิเชลกล่าวขึ้น
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับผมชื่อปริญ เป็นเพื่อนกับคุณทับทิม ว่าแต่พวกคุณเห็นเธอบ้างไหมครับ” เขาถามขึ้น
“นายว่าอะไรนะ ทับทิมไม่ได้อยู่กับนายอย่างนั้นเหรอแล้วนี่เธอหายไปไหน” ปีเตอร์มองหาหญิงสาวกวาดตามองไปทั่วงาน
“เมื่อครู่เธอยังยืนอยู่แถวนี้นี่ครับ”ปริญพูด และกวาดตามองหญิงสาวชุดแซกสีทับทิม
ปีเตอร์จึงหันมาบอกว่าเขาจะไปตามหาทับทิมอีกด้านถ้าเจอแล้วจะโทรมาบอก แต่ไม่ได้พูดอะไรกับปริญได้แต่เดินผ่านไป
“ผมว่าเขาเหมือนจะไม่ค่อยชอบหน้าผมนะ” ปริญหันมาพูดกับมิเชลซึ่งทับทิมให้เขารู้จักเมื่อครู่
“สงสัยกลัวคุณปริญหล่อแซงหน้าละมั้งคะ”มิเชลยิ้มๆ และแยกตัวไปตามหาทับทิมตรงบาร์อาหารไม่ได้คิดว่าจะเกิดเหตุร้ายกับหญิงสาว
“หายไปไหนนะ”
ขณะที่เขากำลังมองหาหญิงสาวอยู่นั้น แวนด้าในชุดใหม่ที่เพิ่งไปเปลี่ยนมาชุดราตรีสีทับทิมเข้มกว่าชุดของทับทิมเล็กน้อยเผื่อให้ตัวเองโดดเด่นกว่าก็กำลังมองหา ปีเตอร์ เขาจึงหันหลังเดินแทรกเข้าไปในฝูงชน
“ปีเตอร์ ปีเตอร์คะ รอเดี๋ยวค่ะ” ชายหนุ่มรีบเบี่ยงกายไปกับฝูงชนในงาน แค่นี้เขาก็ทนกับเธอแทบจะถึงขีดสุดกับแล้วเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้เธอพาเขาไปพบพ่อและญาติของเธอพร้อมทั้งประกาศว่าเขาและเธอกำลังคบหาดูใจกันทั้งๆที่เขาไม่ได้เคยคุยเรื่องนี้กับเธอเลยไม่หนำซ้ำยังพูดอีกว่าอาจจะมีข่าวดีเร็วๆนี้ ถ้าเขาไม่เกรงใจว่าเธอจะเสียหน้าคงจะพูดปฏิเสธออกไปแล้ว
แถมยังเห็นนิสัยเอาชนะในตัวแวนด้าเธอสั่งเลขาส่วนตัวให้ไปจัดการหาชุดสีทับทิมที่สวยที่สุดมาให้กับเธอ เรื่องนี้เขาได้ยินโดยบังเอิญ
“เอาไงดีฟารุกได้ตัวมาแล้ว ข่มขืนและฆ่าทิ้งเสียดีไหม” คนผิวเข้มจ้องมองเธอด้วยแววตาโกรธแค้น “อย่าทำแบบนั้นเลย” คนผิวขาวหน้าคม หันมามองหน้าเธอจะว่าไปเขาหล่อมากเหมือนเจ้าชายแขก แต่ในเวลานี้ทับทิมคงไม่มีอารมณ์มาชื่นชมกับคนที่จู่ๆก็จับเธอมาแบบนี้
“การิม แค่ฆ่าและข่มขืนมันยังไม่สาแก่ใจพอกับความผิดของเธอ” เขากระชากร่างบางเข้ามาหาคิดจะหยามหยันด้วยการซุกไซ้ริมฝีปากไปที่ลำคอแต่ทุกอย่างหยุดเพียงแค่นั้นเพราะเขายังไม่ทันถึงตัวเธอทับทิมกระชากนิตยสารฉบับหนึ่งได้จากที่เบาะนั่งมันหนาและแข็งเธอฟาดเขาเต็มแรง แม้จะกลัวแต่ก็ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาหยามศักดิ์ศรีผู้หญิงไทยได้
“ฉันไม่รู้ว่าพวกแกเป็นใคร แต่ฉันสาบานได้ฉันไม่เคยเห็นหน้าพวกแกมาก่อน แกหน้าจะรู้ดีกว่ากฏหมายที่นี่แรงแค่ไหน ถ้าแกคิดจะทำอะไรฉันล่ะก็ชีวิตแกสองคนคงจะต้องไปหาความสำราญเอาในคุก”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ม.ค. 2556, 16:39:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ม.ค. 2556, 16:39:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 1925
| << ตอนที่ 4 | ตอนที่ 6 >> |
อัปสรา 4 ม.ค. 2556, 16:39:45 น.
สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะคะ
สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะคะ
wind 4 ม.ค. 2556, 17:11:29 น.
จับผิดตัวแน่เลย
จับผิดตัวแน่เลย
lovemuay 4 ม.ค. 2556, 21:28:59 น.
ตั้งใจจะจับแวนด้ารึป่าวเนี่ย?
ตั้งใจจะจับแวนด้ารึป่าวเนี่ย?
อัปสรา 4 ม.ค. 2556, 23:35:21 น.
ให้ทายกันเล่นๆ จับใครดี จับถูก จับผิด กันะนะ
ให้ทายกันเล่นๆ จับใครดี จับถูก จับผิด กันะนะ
konhin 5 ม.ค. 2556, 00:19:49 น.
หืม ซวยซ้ำซวยซ้อนเลยทับทิมเอ้ย
หืม ซวยซ้ำซวยซ้อนเลยทับทิมเอ้ย
pseudolife 5 ม.ค. 2556, 23:53:28 น.
สวัสดีปีใหม่ค่า ฟารุกมันคนของใครกันนี่
สวัสดีปีใหม่ค่า ฟารุกมันคนของใครกันนี่
อัปสรา 8 ม.ค. 2556, 20:58:25 น.
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ ฟารุกเป็นใครเหรอ 555 อ่านเรื่อยๆค่ะเดี๋ยวเฉลย
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ ฟารุกเป็นใครเหรอ 555 อ่านเรื่อยๆค่ะเดี๋ยวเฉลย
shotang 6 ต.ค. 2556, 13:08:47 น.
โดนจับตัวสะงั้น
โดนจับตัวสะงั้น