เรียกว่ารักใช่ไหม
Tags: <a href="http://writer.dek-d.com/loveprettygang/story/view.php?id=595078" target="_blank">:) <style type="text/css"> .head1 { background:#22bdb2 !i
ตอน: ตอนที่8
...ตอนที่8...
ฉันเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันตั้งแต่วันที่มาร์คทิ้งฉันแล้ว ฉันเดินชนกับกัสเบล กัสเบลเองรู้จักทั้งชื่อ ที่อยู่ของฉันหรือแม้แต่ ..แฟนฉัน.. ฉันคิดว่าเขาดูอ่อนโยนตลอดแต่เขากลับกลายเป็นคนที่ฉวยโอกาสฉัน ถึงฉันยังสงสัยเรื่องราวของเขามากเหมือนกัน ตอนนี้เสียงที่อาจารย์อธิบายเนื้อหาต่างๆเหมือนฉันไม่ได้ยินได้แต่นั่งเหม่อแบบนั้น...
#กัสเบล#
...ผมทำอะไรลงไปนะ!!! ผมไม่อยากให้ซินต้องเจ็บมากกว่านี้แค่ตอนนั้น ตอนที่ผมกอดซินผมรู้สึกว่าผมเห็นมาร์ค ผมเองสงสัยเหมือนกันว่ามาร์คอาจจะอยู่โรงเรียนนี้ผมแค่ไม่อยากให้ซินเห็นเขาอีก เพราะ...เพราะผมเองแอบมองซินมาตั้งนานแล้วถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันผมศึกษาทุกอย่างที่เป็นตัวซิน แต่ถือว่าเป็นโอกาสดีเหมือนกันที่เขาเลิกกับแฟนแต่..ผมก็เห็นใจเขาเอามากๆเท่านั้นเอง แต่รู้สึกว่าผมยังมีอะไรอีกมากเหมือนกันในใจผม..ผมบอกไม่ถูก
#ซิน#
หลังจากเลิกเรียนฉันรู้สึกว่า ฉันไม่ได้ความรู้อะไรเลย และวันนี้ฉันก็ดูเงียบและเย็นชาเหมือนเก่าเพราะมิ้นไม่มาโรงเรียน...
...บ้าน...
กลับบ้านมาฉันก็ได้แต่กลิ้งตัวลงไปบนเตียงหลังจากที่ทำธุระเสร็จแล้ว ฉันนึกถึงเหตุการเมื่อกลางวันนี้ ฉันคุยกับนาโน
'ยัยแปดหลอด'คำพูดของนายนั่นซะท้อนมาที่หูฉัน ฉันรู้สึกถึงอารมบูดได้ทันที่ อาเมน-0- ฉันหยิบตุ๊กบนหัวเตียงขึ้นมาดึงแก้มเล่นแบบแรงๆก่อนจะกอดหมีตัวนั้นแล้วล้มตัวนอน
"นายบ้า"ฉันเปล่งเสียงออกมา ใจฉันตอนนี้คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวันนี้ขึ้นมาทันที หน้าของเขาดู...คิ้วเข็มดำเป็นคมดูเจ้าเล่
ดวงตากลมดูประกาย ริมฝีปากเล็กน่ารัก ผิวขาวอบอวลดี
จู่ฉันก็ยิ้มขึ้นมาสักพักนึง
"เอ๊ะ..เราเป็นอะไรเนี่ย"ฉันเอามือนวดหัวเบาๆพร้อมหลับตตาพริ้มเพื่อให้ลืมเรื่องบ้าๆ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย แต่ในเวลาที่ฉันหลับตามีภาพลางๆจากความคิดฉัน ภาพที่...กัสเบลกอดฉันมันอบอุ่นมาก
" -/////-" จู่ๆฉันเกิดมีเลือดมาไหลเวียนบริเวณแก้มมากไปหน่อยแล้ว ฉันกำลังจะบ้าแล้ววว ฉันล้มตัวกอดตุ๊กตาและข่มตานอนโดยทั้งๆที่ยังไม่ใช่เวลาที่ฉันจะนอนแต่เป็นเพราะอยากลืมหน้าของ2คนนั่น........
กริ๊ง~กริ๊ง~ นาฬิกาดังขึ้นเรียกความภวังค์ของฉันขึ้น
ฉันงัวเงียนิดนึงก่อนจะเอื้อมมือไปตบนาฬิกาเบาๆก่อนทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนที่ฉันจะไปโรงเรียน
...ในห้อง...
ฉันเข้ามานั่งในห้องสักพักอากาศในห้องไม่ต่างจากที่เปิดวันแรกเลย เกิดมีเสียงของหล่นฉันจะทำยังไงล่ะ แต่ขืนฉันร้องอีกนายนาโนได้ล้อฉันแน่ๆ ฉันค่อยๆเดินลงมาข้างล่าง มาถึงบรรไดขั้นสุดท้ายฉันก็ถึงข้างล่างพอดีแต่..สายตาฉันปะทะเข้ากับใบหน้าใครสักคน
"O///O"นาโนหน้าเขาดู...เท่จัง ฉันมองเขานานมากสายตามันเอาออกจากตรงนี้ไม่ได้เหมือนหน้าฉันแดงขึ้นเรื่อยๆ ทันทีที่เขาหันมาทางฉันฉันถึงกลับหลุดจากภวัง
"หวัด..."ไม่ทันที่เขาจะทักทายจบประโยคฉันก็หลบหน้าเขาแล้ววิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด><นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ยวิ่งหนีทำไม..
กึก ฉันหยุดวิ่งและยืนที่ที่นี่ฉันจับความรู้สึกไปที่ขาฉันตอนนี้มันสั่นมากใจฉันก็..ก็เต้นเร็วไปหรือว่าฉันวิ่งจนเหนื่อยล่ะเนี่ย
ฉันเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันตั้งแต่วันที่มาร์คทิ้งฉันแล้ว ฉันเดินชนกับกัสเบล กัสเบลเองรู้จักทั้งชื่อ ที่อยู่ของฉันหรือแม้แต่ ..แฟนฉัน.. ฉันคิดว่าเขาดูอ่อนโยนตลอดแต่เขากลับกลายเป็นคนที่ฉวยโอกาสฉัน ถึงฉันยังสงสัยเรื่องราวของเขามากเหมือนกัน ตอนนี้เสียงที่อาจารย์อธิบายเนื้อหาต่างๆเหมือนฉันไม่ได้ยินได้แต่นั่งเหม่อแบบนั้น...
#กัสเบล#
...ผมทำอะไรลงไปนะ!!! ผมไม่อยากให้ซินต้องเจ็บมากกว่านี้แค่ตอนนั้น ตอนที่ผมกอดซินผมรู้สึกว่าผมเห็นมาร์ค ผมเองสงสัยเหมือนกันว่ามาร์คอาจจะอยู่โรงเรียนนี้ผมแค่ไม่อยากให้ซินเห็นเขาอีก เพราะ...เพราะผมเองแอบมองซินมาตั้งนานแล้วถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันผมศึกษาทุกอย่างที่เป็นตัวซิน แต่ถือว่าเป็นโอกาสดีเหมือนกันที่เขาเลิกกับแฟนแต่..ผมก็เห็นใจเขาเอามากๆเท่านั้นเอง แต่รู้สึกว่าผมยังมีอะไรอีกมากเหมือนกันในใจผม..ผมบอกไม่ถูก
#ซิน#
หลังจากเลิกเรียนฉันรู้สึกว่า ฉันไม่ได้ความรู้อะไรเลย และวันนี้ฉันก็ดูเงียบและเย็นชาเหมือนเก่าเพราะมิ้นไม่มาโรงเรียน...
...บ้าน...
กลับบ้านมาฉันก็ได้แต่กลิ้งตัวลงไปบนเตียงหลังจากที่ทำธุระเสร็จแล้ว ฉันนึกถึงเหตุการเมื่อกลางวันนี้ ฉันคุยกับนาโน
'ยัยแปดหลอด'คำพูดของนายนั่นซะท้อนมาที่หูฉัน ฉันรู้สึกถึงอารมบูดได้ทันที่ อาเมน-0- ฉันหยิบตุ๊กบนหัวเตียงขึ้นมาดึงแก้มเล่นแบบแรงๆก่อนจะกอดหมีตัวนั้นแล้วล้มตัวนอน
"นายบ้า"ฉันเปล่งเสียงออกมา ใจฉันตอนนี้คิดถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวันนี้ขึ้นมาทันที หน้าของเขาดู...คิ้วเข็มดำเป็นคมดูเจ้าเล่
ดวงตากลมดูประกาย ริมฝีปากเล็กน่ารัก ผิวขาวอบอวลดี
จู่ฉันก็ยิ้มขึ้นมาสักพักนึง
"เอ๊ะ..เราเป็นอะไรเนี่ย"ฉันเอามือนวดหัวเบาๆพร้อมหลับตตาพริ้มเพื่อให้ลืมเรื่องบ้าๆ นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย แต่ในเวลาที่ฉันหลับตามีภาพลางๆจากความคิดฉัน ภาพที่...กัสเบลกอดฉันมันอบอุ่นมาก
" -/////-" จู่ๆฉันเกิดมีเลือดมาไหลเวียนบริเวณแก้มมากไปหน่อยแล้ว ฉันกำลังจะบ้าแล้ววว ฉันล้มตัวกอดตุ๊กตาและข่มตานอนโดยทั้งๆที่ยังไม่ใช่เวลาที่ฉันจะนอนแต่เป็นเพราะอยากลืมหน้าของ2คนนั่น........
กริ๊ง~กริ๊ง~ นาฬิกาดังขึ้นเรียกความภวังค์ของฉันขึ้น
ฉันงัวเงียนิดนึงก่อนจะเอื้อมมือไปตบนาฬิกาเบาๆก่อนทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อนที่ฉันจะไปโรงเรียน
...ในห้อง...
ฉันเข้ามานั่งในห้องสักพักอากาศในห้องไม่ต่างจากที่เปิดวันแรกเลย เกิดมีเสียงของหล่นฉันจะทำยังไงล่ะ แต่ขืนฉันร้องอีกนายนาโนได้ล้อฉันแน่ๆ ฉันค่อยๆเดินลงมาข้างล่าง มาถึงบรรไดขั้นสุดท้ายฉันก็ถึงข้างล่างพอดีแต่..สายตาฉันปะทะเข้ากับใบหน้าใครสักคน
"O///O"นาโนหน้าเขาดู...เท่จัง ฉันมองเขานานมากสายตามันเอาออกจากตรงนี้ไม่ได้เหมือนหน้าฉันแดงขึ้นเรื่อยๆ ทันทีที่เขาหันมาทางฉันฉันถึงกลับหลุดจากภวัง
"หวัด..."ไม่ทันที่เขาจะทักทายจบประโยคฉันก็หลบหน้าเขาแล้ววิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด><นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ยวิ่งหนีทำไม..
กึก ฉันหยุดวิ่งและยืนที่ที่นี่ฉันจับความรู้สึกไปที่ขาฉันตอนนี้มันสั่นมากใจฉันก็..ก็เต้นเร็วไปหรือว่าฉันวิ่งจนเหนื่อยล่ะเนี่ย
นิยามแห่งความฝัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ม.ค. 2556, 15:51:54 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ม.ค. 2556, 15:51:54 น.
จำนวนการเข้าชม : 845
| << ตอนที่7 | ตอนที่9 >> |