การเข้าไปในเกมส์ของพี่ ๆ เป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่เป็นอยู่ ตลอดไป
นักเขียนสาวได้เข้าไปในเกมส์ตามคำชวน(แบบบังคับ)ของบ.ก.วี และได้สิ่งสำคัญกับชีวิตกลับคืนมาพร้อมกับการพบเพื่อนใหม่และการพจญภัยที่ย้อนยุคแบบผสมผสาน

ป.ล.เรื่องนี้โพล แค่ 2 เว็บ คือที่นี้กับเด็กดี เท่านั้น

ตอนที่ 9
เพื่อนเก่า

ยามสายของวันใหม่
‘กรุง กริ๊ง’
“สวัสดี ขอรับไม่ทราบว่าต้องการอะไรขอรับ”ชายหนุ่มที่ตอนนี้นุ่งเพียงโจนกระเบนสีดำ ไม่สวมเสื้อทำให้เห็นรอยสักกลางหลังรูปเสือคำราม และต้นแขนที่มีสัญลักษณ์ของอาชีพอยู่ที่มีแต่ผู้อยู่ในอาชีพเดียวกันเท่านั้นที่เห็นมัน จึงดูแปลกตาไปอีกแบบ กำลังจัดของอยู่หันหลังให้เธอ มังกรเบญจธาตุส่ายหน้ายิ้มๆ กับการเจอชายหนุ่มแต่ละครั้ง จนหวงจงรู้สึกผิดปกติและได้กลิ่นหอมของดอกมะลิแรงขึ้นกว่าปกติ
“พอดีต้องการพ่อค้าไม่ทราบว่าขายไหม”
“หิหิ ตลกแหละเจ้ามังกร ท่านฉางขอรับ เจ้าตัวดีมาแล้วขอรับ”หวงจงตะโกนบอกผู้เป็นเจ้านาย
“มาแล้วเหรอเจ้าตัวดี”มังกรเบญจธาตุยิ้มจนตาหยีพร้อมไหว้เขาอย่างนอบน้อม
“ไหว้พระเถอะลูก”ช่างฉางหยีหัวเธอเล่น
“แล้วพาใครมาเยอะเชียว หึ เจ้านี้มันหาเรื่องจริง”เขาหันมองไปทั่วก็เจอ 3 หนุ่มพี่น้อง
“ข้าก็เป็นอย่างนี้แหละเจ้าค่ะ อีกอย่างตอนนี้พวกนี้เป็นเด็กในปกครองของข้าถึงไม่อยากยุ่งก็คงไม่ได้”
“อืม แล้วนี้เจ้าไปรับเควสอาชีพแล้วหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ พร้อมกับอัพเกรด 1สาวสวยกับ 6 หนุ่ม”ช่างฉางมองดู 1สาวกับ 6 หนุ่มที่ตอนนี้ดูแล้วดีขึ้นมากกว่าเดิมโดยเฉพาะเจ้าเสือที่โตขึ้นเป็นหนุ่มหล่อหน้าสวยไม่แพ้เพื่อนทั้ง 4
“ไหนขอดูหน่อย อืม เจ้านี้กระโดดข้ามขั้นเลยหรือ”หญิงสาวยิ้มให้เขาแบบกวนๆ เมื่อช่างฉางเป็นหน้าต่างของเธอตรวจดูสถานะ
“ก็คงงั้นเจ้าค่ะ รู้สึกว่าทักษะจะเต็มทั้ง 9 อาชีพเลย เป็นแบบนี้ท่านพ่อมีอะไรจะชี้แนะไหมเจ้าค่ะ”
“อย่างเจ้าหรือรู้ทุกอย่างอยู่แล้วยังจะมาถาม แต่ในเมื่อถามแล้วข้าจะบอกให้แล้วกัน แม่ครัวกับหมอ เจ้าคงรู้นะว่าใครจะช่วยเจ้าได้ส่วนอาชีพอื่น อย่างเจ้าคงต้องเดินทางไปหุบเขา 5,000 ปี”
“หุบเขา 5,000 ปี”หนุ่มๆ ที่มาด้วยอุทานเป็นเสียงเดียวกัน
“ก็เออสิ อย่างนางต้องที่นั้น พวกเจ้าเองหากจะติดตามนางก็คงต้องไปเช่นกัน”มังกรเบญจธาตุมองไปยังหนุ่ม แล้วยิ้มเหี้ยมๆ
“แต่ตอนนี้ที่อยากให้ท่านพ่อรับพวกนี้ไว้ใช้งานไม่ต้องจ่ายเงินก็ได้”
“แล้วเจ้าละ”
“ข้าจะไปจัดการเรื่องธนาคารสักหน่อยแล้วจะไปหาอีก 2 คุณพ่อด้วย”
“อืม ก็ได้งันเจ้าไปเถอะและเดียวค่อยมาคุยกันเรื่องฝึก เจ้านะอยู่ในระดับ 2 ช่าง แล้ว”
“เจ้าค่ะ มากิ คิมะ ไปกับข้าส่วนพวกเจ้าอยู่ที่นี้รับรองไม่มีใครกล้ามายุ่งกับพวกเจ้าอีก”เธอกับ 8 หนุ่ม และอีก 1สาว เดินออกจากร้านแล้วไปยังร้านทิวไผ่ (ก็แน่นแหละ ท่านฉางหน้ากลัวไม่น้อยไปกว่าเจ้า ขนาด หัวหน้ากิลต่างๆ ยังต้องก้มหัวให้: คนแต่ง/นั้นสิ แต่มีเจ้านี้แหละที่ไม่กลัวข้า: ช่างฉาง/อิอิ ข้าก็กลัวนะแต่น้อยกว่าเจ้ามะลินิดหนึ่ง: คนแต่ง/เหรอ:มะลิ/อากกกกกกกกกกกกก ช่วยข้อยแน่น มะลิแปลงร่างแย้ว:คนแต่ง)

ร้านทิวไผ่
“สวัสดีเจ้าค่ะ ท่านพ่ออันชาง ท่านอายูริ”เธอพูดพร้อมยกมือไหว้ สาวสวยในชุดโจงกระเบนสีเขียวตองอ่อนกับสไบเฉียงสีเดียวกัน พร้อมรอยยิ้ม (โอ้ หมออันชางสามารถ ทำให้แม่มดกลายเป็นนางฟ้า อิอิ: ผู้แต่ง)
“มาถึงแล้วหรือ”ยูริที่ยืนขายยาถาม ส่วนท่านหมออันชางก็กำลังรักษาอยู่อีกห้องหนึ่ง
“เจ้าค่ะ ท่านอายูริ”มังกรเบญจธาตุเข้าไปช่วยจัดยาให้ลูกค้า
“มาตั้งนานแล้วทำไมเพิ่งมาหาพ่อๆ ของเจ้าละ”ยูริถามขึ้น
“ก็ไปทำธุระนิดหน่อย ไปช่วยคนพร้อมฝึกทักษะของอาชีพนักฆ่าอีกนิดหนึ่ง”มังกรเบญจธาตุพูดพร้อมท่าทางประกอบ
“เจ้ามาเลื่อนขั้นสินะ”หมออันชางที่เดินออกมาจากอีกห้องถามขึ้นพร้อมกับยูริเอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้เขา
“แล้วเอาใครมาด้วยละ”
“ก็คนของข้าเจ้าค่ะ”เธอกำลังเดินไปเอายาที่ลูกค้าสั่งมาให้ และช่วยทำทุกอย่างด้วยความคล่องแคล้ว
“อืม งันพวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”ทั้งหมดเดินเข้าไปในส่วนที่จัดไว้เป็นห้องรับแขกข้างในร้าน หลังจากที่ลูกค้าออกไปแล้ว
“อาชีพอื่นของเจ้าทักษะขึ้นเยอะอยู่ส่วนหมอถึงจะไม่ต้องฝึกหัดอะไรมากนอกจากทักษะรักษา”หมออันชางเอ๋ยขึ้นเมื่อเธอเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆ เขา
“ทักษะนี้ ข้าพึ่งได้เลื่อนนะเจ้าค่ะ มันเลยขึ้นให้เป็น หมอ”
“อืม อย่างเจ้านั้นมีพลังทั้ง 2 สาย เทพและอสูร อยู่ในกาย จะสายไหนก็ทำให้เกมส์นี้สะเทือนได้เช่นกัน”
“ท่านพ่อฉางให้ข้าไปฝึกที่หุบเขา 5,000 ปี”
“อย่างเจ้าก็ต้องเป็นเช่นนั้น งันระหว่างนี้เจ้าคงต้องใช้ทักษะนี้ช่วยผู้อื่นไปเรื่อยๆ จนกว่าจะขึ้นหุบเขาก็แล้วกัน”
“เจ้าค่ะ”
“ระดับของหมอนั้นมีอยู่ 5 ระดับ คือ 1. หมอฝึกหัดจะต้องฝึกหัดกับข้าที่รับผิดชอบในตอนนี้
2. หมอ นั้นเจ้าต้องมีทักษะรักษาทั้ง สายเวท, สายยาให้ถึงระดับ 10 ไม่ว่าสายใดสายหนึ่งก็จะขั้นเป็น
3.หมอใหญ่ รักษาไปจนทักษะขั้นระดับ 50 ก็จะขึ้นเป็นระดับ
4.หมอเทวดา พอถึงระดับนั้นแล้วไม่ว่าคนตายเจ้าก็รักษาให้ฝืนได้ และระดับสุดท้าย
5. หมอเซียน ในระดับนี้เจ้าสามารถชุบชีวิตได้ทั้งมนุษย์และมอสเตอร์”หมออันชางเรียงระดับให้ฟัง
“ท่านพ่อคงอยู่ในระดับนั้นสินะเจ้าค่ะ”
“ถึงอย่างนั้น ตอนนี้ข้าก็แค่ NPC อย่างไงก็ออกไปเที่ยวอย่างเจ้าไม่ได้”หมออันชางไม่ตอบรับ แต่กับพูดไปอีกเรื่อง
“โธ่ ท่านพ่อไงพูดอย่างนี้อะ”มังกรเบญจธาตุทำหน้ามุ่ย เมื่อเจอคนรู้ทัน
“หึ ๆๆ ดูแล้วเจ้าคงจะจัดการกับกิลใหญ่กิลนี้สินะ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้ารับ
“งันเจ้าคงต้องรีบขึ้นหุบเขา 5,000 ปี เพราะหลังจากล้มกิลนี้ เจ้าต้องเจอปัญหาใหญ่ หากเจ้าไม่ครอบครอง เกาะไท ที่สำคัญเจ้าคงต้องคิดเรื่องสร้างกิลได้แล้ว”
“อำนาจอีกแล้วหรือ...เฮ้ย ช่างเถอะเอาไว้แก้ไขทีหลังแล้วกัน”มังกรเบญจธาตุพูดลอยๆ ออกมา
“ส่วนเรื่องกิลนั้น ข้ายังหาคนถูกใจและหน้าสนใจยังไม่ครบเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุคุยเรื่องอื่นอีก 2-3 เรื่องก็ขอตัวออกไป

เรือนธนาคาร
พวกเธอเดินเข้าไปยังเรือนที่คล้ายกับเรือนเปลี่ยนอาชีพ แต่ภายในเหมือนธนาคารในปัจจุบัน มีทั้ง ฝาก ถอน โอน และอื่นอีกแล้วแต่ที่บริษัทจะดูดเงินจากผู้เล่นได้
“สวัสดีขอรับ มีอะไรให้ช่วยไหมขอรับ”อู๋จิงเห๋าที่ถูกย้ายมาเป็นผู้จัดการสาขาที่ท่าเรือสาคร กล่าวต้อนรับพวกเธอ
“ข้าจะมาซื้อบ้านนะ”
“อ้าว ท่านเองหรอกเหรอ”อู๋จิงเห่าจำเธอได้เพราะเธอเคยมาส่งของในช่วงที่ทำภารกิจอยู่บ่อยๆ
“ท่านเองหรือ ท่านก็โดนย้ายมาด้วยหรือเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุทักทายกลับ พร้อมเดินตามเขาไปยังห้องทำงานส่วนตัวของผู้จัดการเพื่อสะดวกในการทำธุระกรรม
“รอสักครู่นะขอรับ เดียวจะเรียกฝ่ายที่รับผิดชอบด้านอสังหาริมทรัพย์มาให้ เชิญนั่งที่แคร่ก่อน”เขาเดินออกไปครู่หนึ่งก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายร่างท้วมอีกคนหนึ่ง
“สวัสดีขอรับ กระผมเพิ่มพูน ผู้จัดการฝ่ายอสังหาริมทรัพย์ขอรับ”เพิ่มพูนเดินเข้ามายืนหน้าแคร่และเรียกเก้าอี้มานั่ง
“ไม่ทราบว่าท่าน....”
“มังกรเบญจธาตุ”
“ท่านมังกรเบญจธาตุต้องการบ้านแบบไหนขอรับหรือว่ามีแบบบ้านอยู่ในใจแล้ว ถ้ายังกระผมก็มีแบบบ้านให้ท่านเลือกนะขอรับ”
“ข้ามีแบบบ้านมาให้ทำนะ นี้คือแบบบ้านและห้องต่างๆ พร้อมรายการสิ่งของที่เราต้องการ เชิญท่านประเมินราคา”ทั้ง 2 ฝ่ายตกลงอยู่พักใหญ่เธอก็เสียเงินค่าบ้านไป 1/5 ของเงินที่เธอมีทั้งหมด แล้วเธอก็เดินออกไป

ภัตตาคารเฮงจัง
บรรยากาศที่มาทุกครั้งจะมีแต่เสียงเฮฮาของลูกค้าที่ต่างผลัดเปลี่ยนหน้าตากันมาให้ได้เห็น เพราะต่างติดใจรสอาหารของภัตตาคารชื่อดัง แต่วันนี้กับผิดกัน หน้าภัตตาคารไม่มีใครกล้าผ่านในภัตตาคารยิ่งอึดอัดไปกันใหญ่
“ไอหยา ร้านฮั๋วเจ็ง แร้วอะ”เถาแก่หวังเงินตราอุทานกับตัวเองตลอดเวลา เธอเดินเข้าไปหายกมือไหว้ แต่ยังไม่ได้พูดอะไร ก็มีเสียงคนทะเลาะกัน แถมยังมีพวกร่วมด้วยอีกต่างหาก
“...ข้าเป็นผู้หญิงนะ เจ้าต้องให้เกียรติข้าสิ...”เสียงใสดังขึ้นจากสาวร่างเล็ก สวมชุดสีฟ้า เป็นชุดเกาะอกสีฟ้าสดใส มีเสื้อคุ้มสีดำ กางเกงรัดรูปสีเขียวไพร รองเท้าสาน ดวงหน้าใส ดูสวยน่ารัก ด้วยการแต่งหน้าออกโทรนสีฟ้าสว่าง ส่วนคู่กรณีนั้นเป็นบุรุษหนุ่มร่างบางหน้าสวยแต่งหน้าออกโทรนสีส้มสว่าง สดใส สวมเสื้อกล้ามสีส้ม มีเสื้อคุ้มสีดำ กางเกงสีเขียวไพร รองเท้าสาน เช่นกัน มังกรเบญจธาตุจำทั้ง 2 ได้ ถึงกับส่ายหน้า แล้วเดินเร็วไปอยู่ระหว่างทั้ง 2 คน
‘โป้กๆ ’เสียงเขกหัวทั้งคู่ พร้อมเสียงร้อง ‘โอ้ยๆ’
(200)
(200)
“เฮ้ย ใครวะ” 2 เสียงประสานกันมองหน้าคนทำ แล้วชี้หน้าคนทำ
“แก” 2 เสียงประสานกันอีกรอบ
“ทำไมถึงอยู่นี้ได้อะ”ฝ่ายสาวสีฟ้าเป็นคนถามก่อน
“แล้วใครไปจุดธูปเชิญเทพแห่งการฆ่าอย่างแก่มาได้วะ”ฝ่ายหนุ่มหน้าสวยสีส้มถามมั่ง
“แล้วพวกแกจะทะเลาะกันหาพระแสงอะไรวะ จนร้านป๋ะของข้า ไม่มีลูกค้าเข้าเนี่ย”มังกรเบญจธาตุกอดอกตอบเสียงเย็นพร้อมบรรยากาศที่อึดอัดมากกว่าเดิม
“หา!” ทั้ง 2 มองไปรอบๆ เห็น แต่คนของพวกตนเท่านั้น
“แล้วพวกแกเป็นเพื่อนรักกันไม่ใช่เหรอ ทำไมในนี้ถึงได้ทะเลาะกันวะ”เสียงเย็นถามต่อ จนทั้งคู่มองหน้ากัน
“เพื่อนรัก” 2 หนุ่มข้างกายทั้ง 2 พูดพร้อมกันมองหน้าคนรักของตน
“ที่รักกลับไปเนี่ย เราคงต้องคุยกันหน่อยนะครับ”หนุ่มร่างใหญ่เอ่ยกับสาวสีฟ้า
“ใช่ครับ ที่รักเรามีเรื่องต้องคุยกัน กลับไปถึงเคลียกันหน่อยนะ”หนุ่มร่างสูงก็ไม่ต่างกันบอกกับหนุ่มสีส้ม
“เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนะสิ”สาวสีฟ้ากล่าวงอนๆ
“ชิ”
‘โป้กๆ ’ ‘โอ้ยๆ ’
“แย่งอะไรกันอีกละ อายุก็ไม่ใช่น้อย การงานก็เป็นระดับผู้บริหารกันทั้งคู่ทำอะไรเหมือนเด็กๆ”มังกรเบญจธาตุเริ่มบ่นทั้งคู่จนหน้าทั้งคู่เริ่มจ๋อย (ตกลง เธอเป็นนักเขียนหรือคุณครูอะ: คนแต่ง/นักเขียน และตอนนี้เป็นนักฆ่าด้วย: มะลิ/ชะอุ้ย:คนแต่ง)
“ว่ามาแย่งอะไรกัน”มังกรเบญจธาตุถามดังๆ จนทั้งคู่สะดุ้ง ส่วนคนของทั้ง 2 ฝ่ายยังมองตะลึงอยู่
“ปิ่นนางพญา จ้า”ทั้ง 2 บอกพร้อมกัน
“ในเกมส์มี 2 อัน แต่พวกเราได้มาอันเดียว”ฝ่ายสีส้มเป็นคนอธิบาย มังกรเบญจธาตุแบมือมาเพื่อขอดูของกลาง
“อย่าทำลายมันทิ้งนะ”ฝ่ายสีฟ้าร้องห้ามก่อนจะประสานมือกัน เพื่อเรียกมันออกมาวางไว้บนมือของหญิงสาว เพราะมีอยู่ครั้งหนึ่งที่พวกเธอทะเลาะกันแยกของเล่นที่มีอยู่ชิ้นเดียวในร้าน สาวเจ้าที่เป็นเพื่อนของทั้ง 2 ก็ตัดปัญหาโดยจ่ายเงินซื้อของเล่นชิ้นนั้น แล้วก็ใช้มือหันมันเป็น 2 ชิ้นต่อหน้าต่อตาพวกเธอ ทำให้พวกเธอไม่คิดจะทะเลาะเรื่องแยกของเล่นต่อหน้าสาวเจ้าอีกเลย
ตัวปิ่นเป็นรูปพญาหงส์สีรุ้งสวยวิจิตรตาไม่ว่าอิสตรีใดก็คงอยากได้ ส่วนด้ามปิ่นเป็นสีเงินยาวประมาณ30 ซม. มีหางเท่านั้นที่เป็นสีฟ้าสว่าง
“เจ๊ เหมือนกันมากเลยนะครับ”มากิเดินมาดูใกล้ๆ รู้สึกคุ้นๆ พอเห็นก็คิดว่าใช่
“แต่อันนั้นยังไม่ได้ปลดผนึกเลยครับ”มังกรเบญจธาตุจึงเอาปิ่นหงส์อีกอันหนึ่งออกมามันเป็นปิ่นรูปหงส์เหมือนกัน แต่ตัวหงส์เป็นสีเงินทั้งตัวแม้แต่หาง
“งันอันนี้เป็นของเจ้า ช่อฟ้า” เธอยืนมันให้ฝ่ายสีฟ้า สาวเจ้ารีบรับไปทันที
“ข้าชื่อสายน้ำดอกไม้นะ แต่สำหรับเจ้าเรียกอะไรก็ได้”สายน้ำดอกไม้บอกชื่อพร้อมหมุนมันเล่น
“เจ้าคงปลดผนึกได้ใช่ไหม ส้มโอ”เธอยืนอีกอันหนึ่งให้ฝ่ายสีส้ม ทำให้หน้าที่จ๋อยอยู่ยิ้มขึ้นมาทันที และส่งให้คนข้างๆ ปลดผนึกให้แทน เพราะทักษะของตนยังระดับไม่ถึง พอมันออกมาก็เหมือนอีกอันหนึ่งทุกอย่างแต่หางหงส์เท่านั้นที่เป็นสีส้มสว่าง
“ข้าชื่อผลไม้หวานเย็นต่างหากแต่ก็นะเป็นเจ้าเรียกอะไรข้าก็หัน”
“ข้าพญาจงอางทมิฬแห่งดงพญาเย็น ขอบคุณแม่หญิงมากที่ช่วยคลีคลายเรื่องนี้ให้”คนรักของผลไม้หวานเย็นเป็นคนเอ๋ยก่อน
“ข้าก็เช่นกัน ข้าพญาคชสารทมิฬแห่งดงพญาไฟ ขอบคุณแม่นาง”คนรักของสายน้ำดอกไม้ก็ก้มหัวให้เธอ พร้อมทั้ง 2 ฝ่ายเชิญทุกคนนั่งด้วยกัน
“แล้วใครวะเป็นคนเชิญแก่มาเล่นเกมส์ได้”ผลไม้หวานเย็นถามเรื่องที่คาใจ เพราะเพื่อนในกลุ่มอีก 2 คน ร่วมกับพวกเธอ ชวนกันอย่างไรก็ไม่สำเร็จสักที
“เจ้านายของข้านะสิ”เธอตอบหลังจากจิบชาหิมะของดีของที่นี้
“งันพวกข้าคงต้องเตรียมอุดหนุนผลงาน พร้อมเอาของไปเซ่น บ.ก.วีด้วย”สายน้ำดอกไม้บอกติดตลก
“ใช่ๆ คงต้องตบรางวัลงามๆ เลยด้วย”หนุ่มร่างบางสนับสนุน
“พวกเจ้านิ”เธอทำตาดุใส่ทั้งคู่ แต่มีหรือพวกเธอจะกลัว แถบไม่รู้สึกสะทบสะท้านเลยด้วยซ้ำ ยกเว้นผู้ติดตามที่รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ไปตามๆ กัน
“แล้วเจ้าใช่ชื่อในเกมส์ว่าอะไรเหรอ”สายน้ำดอกไม้ถามทำลายบรรยากาศที่แสนจะอึดอัดสำหรับทุกคน
“มังกรเบญจธาตุ”
“อะ งันเจ้าก็เป็นคนที่ช่วยคนของ 2 กิลไว้เมื่อวานที่เขาลือกันนะสิ”สายน้ำดอกไม้อุทานขึ้นมองหน้าเพื่อนรัก
“อืม หลักฐานก็ 2 หนุ่มนั้นไง”ทุกคนหันไปที่ 2 หนุ่มที่นั่งกับพวกสัตว์เลี้ยงและภูตของเธอ
“ท่านมิกลัวหรือกิลนี้ใหญ่มากเป็นถึงมหาอุปราชแห่งอโยรัตนา”พญาคชสารถามอย่างรู้สึกเป็นห่วงแทน
“พี่ช้าง ข้าว่าท่านห่วงผิดฝั่งแล้วแหละ”สายน้ำดอกไม้บอกคนรักหนุ่มขำๆ
“ทำไมเหรอ ช่อฟ้า เจ้าก็รู้ว่ากิลนี้นะมีอิทธิพลมากแค่ไหน ตอนนี้ถึงจะยังเกรงใจ พวกเราอยู่ถึงไม่กล้าบุกหุบเขาลับแลก็เถอะ”
“พี่จงอาง รู้ไว้นะ แม่หญิงตรงหน้าท่านน่ากลัวกว่าเด็กเมื่อวานซืนทั้ง 3 คน นั้นอีก”ผลไม้หวานเย็นอธิบาย
“ใช่ มะลินะ เห็นแบบนี้ก็เถอะ เวลาโหดละก็นักฆ่าระดับแนวหน้าที่ว่าโหดนักโหดน่ายังอายเลย”สายน้ำดอกไม้พูดต่อจากเพื่อน
“แล้วนี้ เด็กทั้ง 2 เป็นอะไรกับเจ้าละมะลิถึงได้ทำให้เจ้าออกจากถ้ำมหาสมุทรได้”เธอถามต่อ
“เป็นศิษย์ข้านะ”
“โอ๊ะ ฝนตกในเกมส์เป็นแน่น”สายน้ำดอกไม้หันไปมองข้างนอก
“เจ้าช่อฟ้า”
“จ๊ะ มีอะไรเหรอ”สายน้ำดอกไม้ทำหน้าซื่อตาใส จนคนเรียกส่ายหน้า
“พวกเจ้ารู้จักหุบเขา 5,000 ปีไหม”มังกรเบญจธาตุถามขึ้นเมื่อคิดว่าทำอะไรสาวเจ้าไม่ได้ ทำให้ทุกคนมองหน้าเธอ
“เจ้าจะไปเหรอ”ผลไม้หวานเย็นที่มีสติก่อนเพื่อนถามกลับ
“อืม ข้าอยากไปฝึกวิชาที่นั้นก่อนไปอโยนคร”
“เจ้าเจอถูกคนแล้ว พวกข้า 4 คนนะ เป็นศิษย์ของอาจารย์บนนั้น ส่วน 2 หนุ่มเนี่ยก็เป็นศิษย์รุ่นพี่พวกเรา 2 ปีรู้สึกว่า จะเป็นรุ่นเดียวกันกับท่านหวงจง คนของท่านฉางนะ”สายน้ำดอกไม้บอก
“และคนรักของพวกเราก็ได้รับหน้าที่เฝ้า หุบเขาลับแลอยู่ ทั้งดงพญาเย็นกับดงพญาไฟ เป็นด้านหน้า ส่วนหุบเขา 5,000 ปี จะเป็นส่วนลึกเข้าไปนะ”ผลไม้หวานเย็นอธิบายต่อ
“งันถ้าจะไปถึงที่นั้นก็ต้องผ่านพวกเจ้าก่อน”
“ถูกต้อง จะต้องสู้กับพวกเราหรือ จ่ายค่าผ่านทางนะ แต่สำหรับเจ้าทำอาหารสำหรับ 3 เดือน ให้พวกเราทั้ง 2 ฝ่ายก็พอ แก่ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก”สายน้ำดอกไม้สรุปเองเสร็จ
“พวกเจ้ามีฝ่ายละเท่าไร”มังกรเบญจธาตุถามขึ้น
“ก็เกือบ 5,000 คนนะถ้าร่วมกัน”ผลไม้หวานเย็นตอบ
“พวกเจ้าไม่กลัวข้าจะวางยาหรือไง”เธอถามอีกครั้ง
“ไม่” 2 เสียงตอบพร้อมกันโดยไม่ต้องคิด
“เพราะเจ้าไม่เคยทำร้ายเพื่อนอย่างพวกเรา”
“แถมอาหารที่เจ้าทำใครก็สู้ไม่ได้ นอกจากพี่สาวเจ้า”
“ก็ได้ ชมกันขนาดนี้ไม่ทำให้ข้าคงเป็นคนที่ใจร้ายมากๆ อีกอย่างก็ดีกว่าฆ่าคนหรือพวก AI ทำอาหารให้ทักษะข้าจะได้ขึ้นด้วย”ทั้ง 3 คุยกันโดยไม่ได้เห็นสีหน้าของคนรักหรือลูกน้องเลย
“งัน เดียวข้าขอไปเลื่อนอาชีพแม่ครัวก่อนนะแล้วไม่ต้องกัดกันจนลูกค้าไม่เข้านะ ไม่งันข้าจะลดจำนวนคนพูดให้เอง”มังกรเบญจธาตุพูดทิ้งท้ายด้วยใบหน้าเฉยเมย เดินเข้าไปด้านในครัวเพื่อหาพ่อครัวใหญ่ ที่มีฐานะเป็นอาจารย์ของตนในเกมส์
“จัดการข้างนอกเสร็จแล้วเหรอ”กุ๊กเถาเถาถามโดยไม่ต้องดูหน้าว่าใครมาโดยที่ตนทำอาหารอยู่
“เจ้าค่ะ ท่านอาจารย์”
“แล้วเข้ามานี้มีอะไรเหรอ”
“ข้ามาทำเควสอาชีพนะเจ้าค่ะ”
“เจ้าไปรับมีกี่อาชีพละ”
“ 9 เจ้าค่ะ หลักก็ นักฆ่า รองก็ แม่ครัว หมอ นักเวท นักฝึกสัตว์ ช่างตีเหล็ก นายพราน แม่ค้า และนักล่าสมบัตินะเจ้าค่ะ”กุ๊กเถาเถาพยักหน้ารับแล้วหันมาหาเธอเมื่อทำอาหารเสร็จ
“เจ้าทำอาหาร มา 5 อย่าง แต่ละอย่างต้องใช้สิ่งที่ข้าสอนเจ้าให้ครบหรืออย่างน้อย 3 ทักษะ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้ารับ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุเริ่มการทดสอบเลื่อนขั้นจากแม่ครัวฝึกหัดเป็น แม่ครัว จากแม่ครัวเป็นแม่ครัวนักปรุงรส จากแม่ครัวนักปรุงรสเป็น เซียนนักปรุงอาหารเจ้าค่ะ)
ส่วนกาฬที่ทำอาหารให้โต๊ะสุดท้ายก็มองดูการทำอาหารของศิษย์น้องสาวเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง อาหาร 5 อย่างก็เสร็จโดยมีพ่อครัวใหญ่เป็นคนชิม
“เป็นไงเจ้าค่ะ”
“ฝีมือของเจ้าพัฒนาไปเรื่อยตามฝีมือในโลกโน่น”กุ๊กเถาเถาชมหลังจากชิมครบทุกอย่าง
“พี่กาฬลองไปทำมาให้พวกเราชิมหน่อยสิ”เธอบอกชายหนุ่มเมื่อเขาทานเสร็จ แล้วมองอาหารตรงหน้าด้วยสายตาเศร้าๆ
“ทำในแบบของพี่นะไม่ต้องสนว่ารสชาติเป็นอย่างไง แล้วอย่าลืมสิ่งที่ข้าเคยบอก”ครึ่งชั่วโมงต่อมาชายหนุ่มก็ทำเสร็จ
“ลองทานดูสิค่ะอาจารย์”กุ๊กเถาเถาลองชิมดูก็มองหน้าชายหนุ่ม
“เป็นไงบางเจ้าค่ะ”เธอถาม และลองชิมดูเช่นกัน ก็ไม่ผิดหวัง
“พวกเจ้าผ่านทั้งคู่ เจ้าใช้วิธีไหนสอนกาฬ”กุ๊กเถาเถาถามหลังจากระบบแจ้งให้ทราบว่าทั้ง 2 คนเลื่อนเป็น เซียนนักปรุงอาหาร
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อนระดับเป็นเซียนนักปรุงอาหารค่ะ)
“ก็แค่ แบบฝึกหัดฉบับนรก(มะลิ)”มังกรเบญจธาตุขยิบตาให้อาจารย์ของเธอ
“อยากลองไหมเจ้าค่ะท่านอาจารย์”เธอยืนกระดาษม้วนหนึ่งให้กุ๊กเถาเถาแล้วไปทำอาหารอีก 2 ชุดโดยมีมหากาฬทำอีก 2 ชุดไปให้ 2 ดงพญาโจรชิม

“โอ้ ถูกใจใช่เลย”สายน้ำดอกไม้อุทานอย่างถูกใจ พร้อมตะเกียบในมือ ส่วนผลไม้หวานเย็นไม่พูดพร่ำทำเพลงลงมือก่อนแล้วยิ้มอย่างถูกใจไม่แพ้กัน ส่วนคนอื่นก็ลงมือตามแล้วทั้ง 2 ฝ่ายต่างลงมือกิน ตบท้ายด้วยของหวานอีก 1 อย่าง
“อร่อยเหมือนเดิม”ทั้ง 2 ชมเพื่อนทันทีที่ท่านของหวานหมด
“งันคงต้องรอกินตอนที่เราจะไปหุบเขา 5,000 ปีแล้วกัน”มังกรเบญจธาตุยิ้มแล้วทำหน้าเครียด แม้แต่ทั้ง 4 ก็รู้สึกถึงอันตรายมาถึง
“ไม่นึกว่า วันนี้จะโชคดีเจอคนของทั้ง 2 ดงพญาแถมเป็นระดับประมุขเสียด้วย”ชายหนุ่มผู้นำกำลังมาพูดขึ้น โดยไม่ได้สังเกตอีกโต๊ะว่ามีใครอยู่ โดยที่เธอเดินไปจ่ายค่าอาหาร
“วันนี้พวกข้ากิล 3 กษัตริย์จีน จะขอรับรางวัลจากการจัดการฝ่ายอธรรมอย่างพวกเจ้า”ชายอีกคนพูดขึ้นบาง
“งันเหรอ”เสียงเย็นถามเสียงสูงทำให้ทุกคนหันไปมองเธอ
“ข้าว่าเจ้าอย่าเพิ่งยุ่งดีกว่านี้เป็นเรื่องของพวกเรา”พญาคชสารทมิฬบอกเธอไม่อยากให้เพื่อนของคนรักมีอันตรายมากไปกว่านี้
“มันไม่ใช่เรื่องของพวกเจ้า เพียงอย่างเดียวหรอกในเมื่อข้าเคยบอกแล้วจะจัดการคนของกิลนี้ก็ต้องตามนั้น อีกอย่างภรรยาของพวกท่านก็เป็นเพื่อนรักของข้า”มังกรเบญจธาตุเดินมาหยุดตรงหน้าทุกคนพร้อมคนของเธอ
“อินุ มารุ เสือ ไวน์ นที พฤกษา พวกเจ้าเลือกเอาว่าจะเล่นอย่างไง”เธอสั่งเสร็จก็ยืนดูทั้ง 6 ก้าวมาข้างหน้าเพียงไม่ถึง 5 นาที พวกที่มาล้อมพวกเขาก็กลายเป็นแสงหายไปจนหมด
“นายหญิง”ทั้ง 6 กลับมาหานายของตน
“พวกเจ้ามีธุระอีกไหม”มังกรเบญจธาตุถามทั้ง 2 ดงพญา ต่างพากันส่ายหน้า
“งันก็กลับไปก่อนเถอะ”เธอไล่เพื่อนแบบตรงๆ พร้อมแลกชื่อเพื่อนไว้
“ว่าอดดูเจ้าแสดงฝีมือเลย”ผลไม้หวานเย็นบ่นก่อนที่จะท่องคาถาเคลื่อนย้าย
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”สายน้ำดอกไม้บอกเพื่อน
“แล้วจะให้บอก ธิดามหาสมุทร นักฆ่าราตรี และ 13 ยมทูตไหม”ผลไม้หวานเย็นถาม
“บอก 13 ยมทูต แต่ห้ามบอกไซเรียกับแกรน สั่งห้าม 13 คนนั้นด้วย แล้วให้มาหาข้าที่นี้ด้วยก็ดี ให้ดีขอที่อยู่ของทั้ง 2 คนก็พอ”
“ได้ อ้อ ทั้ง 2 ใช้ชื่อ เมอร์เมทราตรีกับหมาป่าเดียวดาย อีกเรื่องหากเจ้าจะขึ้นไปบนภูเขา LV.ต้อง 50 ขึ้นไปนะเพื่อน”ผลไม้หวานเย็นบอกพร้อมร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขาและสายน้ำดอกไม้ ก่อนที่จะจูงมือคนรักของตนที่สร้างวงแหวนเวทเตรียมพร้อมแล้ว เมื่อคนของทั้ง 2 เข้าไปพร้อมแล้ว ทั้ง 2 ดงพญาก็เคลื่อนย้ายทันที ทั้ง 3 โบกมือลากัน
“แล้วเจ้าจะทำอะไรต่อ”พ่อครัวใหญ่ออกมาดูการต่อสู้เมื่อกี่ถามศิษย์คนโปรด
“พอดีเพิ่งผ่านจากการเป็นนักฆ่าฝึกหัดแล้วได้ทักษะมาใหม่นะเจ้าค่ะ จะลองดูสักหน่อย”เธอกับคนของเธอก็เดินออกจากร้าน และพอดีที่คนของกลิ 3 กษัตริย์จีนล้อมกรอบพวกเธอเอาไว้
“ได้ทักษะมาใหม่ ลองใช้สักหน่อยดีกว่า”เธอหยิบดาบคู่ออกมาจากกระเป๋ามิติ
“เดเนียว เรามาพนันกันดีกว่าว่าข้าจะจัดการในกี่นาที”
“ข้าว่า 10 นาทีขอรับ”
“แต่ข้าว่า 8 นาที พวกเจ้าขึ้นไปรอข้างบน ถ้าพวกมันขั้นไปก็ถีบลงมา”ทั้ง 8 กระโดดขึ้นไปยืนดูบนหลังคาส่วนเดเนียวก็เข้าไปในนาฬิกา
“ดาบคู่เพลิงพิโรธ”ทักษะแรกเหมือนจะธรรมดาแต่เมื่ออีกฝ่ายไม่พูดพร่ำทำเพลงวิ่งเข้ามาพร้อมกัน 10 คนล้อมเธอเอาไว้ เพียงเธอตวัดดาบคู่พวกที่ล้อมอยู่ก็หายไปทั้งหมด เธอเลิกคิ้วมองเย้ยหยัน
“เป็นผู้ชายเสียเปล่า สู้ผู้หญิงก็ไม่ได้”คำพูดแทงใจหลายคน ทำให้มีคนเข้ามาอีกกลุ่มแต่มากกว่าเดิน ไม่นานก็กลายเป็นแสงอีก
“ระบำดาบคู่เพลิงโทสะ”เธอเรียกใช้อีกทักษะและตวัดดาบคู่เข้าห้ำหั่นอีกฝ่ายทันทีไม่รอช้าและภายในไม่ถึง 8 นาทีเธอก็จัดการพวกนั้นหายไปในพริบตา
ลูกน้องในกิล 3 กษัตริย์จีนต่างหายไปในพริบตาเหมือนมังกรเบญจธาตุกำลังเล่นมายากลหายตัว แค่เธอไม่ได้ใช้ผ้าคลุมแต่ใช้ดาบคู่ในการทำให้คนเหล่านั้นหายไป
“ไปหาท่านพ่อแล้วเตรียมตัวขึ้นเขากันดีกว่า”1 สาวกับ 7 หนุ่มที่ลอยตัวลงมาและเดินตามนายสาวไปยังร้านช่างตีเหล็กฉาง
เมื่อไปถึงร้านแล้ว เธอก็ถูกจับไปเปลี่ยนระดับอาชีพ โดยทิ้งคนอื่นๆ ไว้กับมาร์ค ช่างฉางอธิบายระดับการเปลี่ยนอาชีพช่างกับอาชีพแม่ค้าให้เธอฟัง โดยที่อาชีพช่างตีเหล็กนั้น
1.ช่างฝึกหัด ต้องมาฝึกงานที่ร้าน
2.ช่าง ต้องถึงระดับ 10 แล้วและจะเปลี่ยนเป็น
3.นายช่าง ก็ต้องระดับ 50 แล้ว ระดับ
4.นายช่างใหญ่ ระดับจะต้องถึง 100 และมีทักษะแยกย่อย อีก 10 ทักษะแต่ละทักษะต้อง 20 ขึ้นไปเท่านั้น สุดท้าย
5.เซียนสาระพัดช่าง ต้องมีระดับ 150 ขึ้นไป
ส่วนระดับของแม่ค้านั้น 1.แม่ค้าฝึกหัด ต้องฝึกการขายที่ร้านของ NPC ร้านไหนร้านหนึ่งก่อนหรือตั้งร้านเอง และระดับชื่อเสียงต้องอยู่ที่ระดับ 3 ถึงจะผ่านเป็น
2. แม่ค้า และระดับที่ 10 และระดับชื่อเสียง ระดับ 10 ระดับ ที่
3. เซียนนักค้า ระดับอยู่ที่ 100 และสุดท้าย
4. เทพ/อสูรนักค้า จะต้องผ่านระดับ 150 ไปแล้ว และมีร้านเป็นของตัวเองพร้อมระดับชื่อเสียง ระดับ 100
มังกรเบญจธาตุนั้นใช้เวลาทดสอบอยู่ 2 ชั่วยาม ก็ขอตัวไปตุนเสบียงและอุปกรณ์ต่างๆ เพื่อฝึกตัวเองและทุกคน ในการที่จะขึ้นเขา แต่ก็ยังมีการตามฆ่าเธอเรื่อยๆ เมื่อคนของกิล 3 กษัตริย์จีน เห็นพวกเธอ ทำให้ทักษะการสังหารของเธอขึ้นพรวดๆ และไปค้างอยู่ที่ 50 พร้อมทักษะย่อยอีก 20 ทักษะ ทำให้เธอรู้สึกเซ็ง เธอจึงเข้าไปหลบที่ภัตตาคารเฮงจัง โดยเธอทำอาหารอยู่ในครัว ส่วนหนุ่มๆ ที่เหลือให้อยู่ในห้องพิเศษ
เมื่อพลบค่ำพวกเธอก็ออกไปอยู่ใน ป่าคำสาปมนตร์ดำ ที่ใครๆ ก็ต่างกลัวไม่กล้าเข้าไป ตามคำแนะนำของ 3 NPC

นอกเกมส์
“เชิญครับ” กาโตะชิที่ยืนรอยู่หน้าบ้าน เชิญชายหนุ่มร่างบางเข้าไปในบ้านแล้วเดินนำไปยังห้องครัว
“พวกคุณเป็นใคร ต้องการอะไรจากผม”ชายหนุ่มถาม แต่คนที่เขาเห็นว่าเป็นหัวหน้าคนที่ไปเอาตัวเขามากับเพียงยิ้มให้ พร้อมเชิญให้เขานั่งทานอาหาร
“นิครับ จดหมายจากเจ้านาย”กาโตะชิยืนจดหมายให้ร่างบางก่อนที่จะนำอาหารที่อุ่นไว้มาวางไว้ตรงหน้าชายหนุ่ม

‘ขอโทษนะที่เอาตัวคุณมา เรามีเหตุจำเป็นจริงๆ ถ้าอยากรู้เหตุผลก็เข้ามาในเกมส์ให้เร็วที่สุด เราให้คน 2 คนที่ท่านหน้าจะรู้จักดีไม่น้อย รอรับพร้อมกับคนที่ส่งจดหมายนี้ให้ท่าน จะไปหาท่านที่นั้นด้วย เมื่อเข้าเกมส์แล้วก็เพิ่มชื่อ 3 ชื่อนี้เข้าไปด้วย
ศิราน้ำแข็ง,อัคคีสายฟ้า,มังกรเบญจธาตุ’

“เชิญทานก่อน ส่วนนี้คือ คู่มือของเกมส์ครับ”กาโตะชิยืนหนังสือให้เล่มหนึ่ง และเดินไปคุยกับเพื่อนที่นำตัวเขามา
ชายหนุ่มร่างบางทานอาหารตรงหน้าจนหมด แล้วอ่านหนังสือเล่มนั้นอีก 1ชั่วโมง กาโตะชิก็เชิญเขาให้ขึ้นไปข้างบนห้องรับแขกที่จัดไว้ พร้อมเชิญเขาเข้าเกมส์ทันที โดยที่ชายหนุ่มไม่ลืมโทรรายงานนายสาวที่อยู่ในเกมส์

ในเกมส์
ทางเข้าป่าคำสาปมนตร์ดำ
หลังจากการวิ่งไล่จับระหว่างมังกรเบญจธาตุกับกิล 3 กษัตริย์จีน จบไปเมื่อช่วงบ่ายของวัน และมีคนปล่อยข่าวว่ามีคนพบพวกเธอทั้งหมดออกจากเมืองท่าไปแล้ว และมีคนยืนยันว่าเห็นหลายคนทำให้เตียวหุยแทบกระอักเลือด เมื่อเขาจับเธอไม่ได้แถมยังถูกเธอสังหารอย่างเลือดเย็นไปอีกรอบอีกต่างหาก ยิงทำให้เพิ่มความแค้นมากกว่าเดิมอีก
“ถึงทางเข้าป่าแล้ว”มาชิกะบอกทุกคน
“พี่มาชิกะ ที่นี้ใช่ไหมที่พี่รับพิษจากแมงมุมดำนะ”มังกรเบญจธาตุถามขึ้น
“อืม”มาชิกะยิ้มรับ เพราะเขาจำได้แล้วว่าตัวเองเจอสาวน้อยคนนี้ที่ไหน ตอนนั้นเขายังไม่ได้สติดีเพราะเพิ่งถูกถอนพิษไป เห็นว่าสาวน้อยคนนี้เป็นคนยกอาหารมาให้พวกเขา แต่เขาตื่นมาอีกทีก็ไม่เจอกันแล้ว เห็นเพียงหมออันชางกับท่านยูริเท่านั้น
“เดเนียว เปิดแผนที่ให้ดูหน่อย”มังกรเบญจธาตุยิ้มรับชายหนุ่มร่างบาง แล้วสั่งภูตของตนให้เปิดแผนที่ 3 มิติดูเขตป่าคำสาปมนตร์ดำ และสิ่งที่แสดงให้ทุกคนเห็นคือภาพพื้นป่าแบบมุมสูง มองเห็นพื้นที่ทั้งป่าพร้อมบอกตำแหน่งของมอสเตอร์อสูรแบบละเอียด
“ไม่จริง เจ้าได้มันมาจากไหน ถึงจะอัพให้ระดับสูงสูดก็ไม่สามารถได้ถึงขนาดนี้”มากะโตะถามขึ้นอย่างลืมตัว
“ความลับ”มังกรเบญจธาตุตอบ และมองดูส่วนต่างๆ ของแผนที่ต่อ พร้อมการอธิบายของเดเนียว ทรามกลางความสงสัยของหนุ่มๆ
“ตรงใจกลางป่านั้นเป็นที่โล่งกว้าง แต่ไม่รู้ว่ามอสเตอร์อสูรตนใดครอบครองอยู่หรือไม่”เดเนียวบอก เพราะพวกเขาเข้ามาใกล้พลบค่ำแล้ว เหล่ามอสเตอร์ส่วนใหญ่ในป่านี้เป็นมอสเตอร์หากินตอนกลางคืน
ป่าคำสาปมนตร์ดำแห่งนี้จะคันกลางระหว่าง 2 เมืองท่า คือ ท่าสาคร กับท่าสินธาราอีกด้านจะเป็นแม่น้ำและติดกับป่าแสงตะวัน ที่จะเข้าสู่เมืองทวารัศมีและตรีตะวัน เป็นป่าที่มีแต่สัตว์อสูรที่โดนคำสาปจากแม่มดแห่งมายาที่โดนปิดผนึกไว้ใต้ต้นตะเคียนป่า 3 ใบเถา โดยมีนางตะเคียน 3 พี่น้องเป็นผู้เฝ้าผนึกไม่ให้ผู้ใดมาข้องแวะได้ หลังจากโดนผนึกกว่า 500 ปี ทำให้ผนึกคลายออก พลังของนางก็ออกมาด้วยแต่ไม่สามารถปลดผนึกได้ ทำให้ป่าทั้งป่าโดยคำสาปแช่งของนาง ไม่ว่าสัตว์อสูรหรือต้นไม้ก็ต้องคำสาปของนางทั้งหมด ยิ่งเวลากลางคืนพลังของนางก็ยิ่งมากขึ้น ทำให้สัตว์อสูรเพิ่มระดับทำให้พวกมันคลั่งขั้นมา
“นี้ก็ใกล้จะมืดแล้ว เราคงต้องหาทางเข้าไปให้เร็วที่สุด”มังกรเบญจธาตุบอกออกมา พรางคิดหาวิธีที่จะเข้าไป
“แล้วทำไม ไม่กลับเข้าไปในเมืองก่อนละครับ”เจ้าหนูจะไมถามขึ้น หลังจากที่ลูบหัวเจ้า โปจิ มนุษย์หมาป่าที่ตอนนี้กลายร่างเป็นสุนัขตัวน้อยให้เจ้านายได้ลูบหัวเล่นเพลินๆ
“ข้าขี้เกียจไปวิ่งไล่จับกับพวกบ้าพลังพวกนั้น อีกอย่างทักษะนักฆ่าก็ค้างอยู่ 50 สู้หาอะไรทำสนุกๆ ในนี้ดีกว่า”คำตอบของมังกรเบญจธาตุทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง
“แล้วพวกเราจะเข้าไปใจกลางป่าได้อย่างไง”มากะโตะถามบ้างและมองหญิงสาวที่ตอนนี้เขายอมรับฝีมือมากกว่าครึ่ง
“พี่จะเอาแบบไหนละข้ามีให้เลือก 2 ทาง”มังกรเบญจธาตุหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้เขา
“แล้วมันแบบไหนละ”
“ก็ลุยเข้าไป หรือจะไปแบบเรียบง่าย แต่พี่มากะโตะนะต้องเสียสละกว่าคนอื่นนะ”มากะโตะมองหน้าเธออย่างรู้ทันว่า ไม่ว่าเขาจะเลือกทางไหนสุดทางเขาก็ต้องเสียสละกว่าคนอื่นอยู่ดี
“ข้าว่าเจ้าคิดไว้แล้วนะ มะลิ ไม่ต้องมาถามพี่เลย อีกอย่างตอนนี้พี่ก็เป็นคนในการปกครองของเจ้า เจ้าจะให้พี่ทำอะไร หากทำได้พี่ก็ต้องทำหรือไม่ยอมทำ เจ้าก็ทำให้พี่ทำจนได้นั้นแหละ”มังกรเบญจธาตุยิ้มหวานเมื่อเจอคนประเภทเดียวกับพวกพี่ชายของตน ที่สิ่งใดหากทำได้จะไม่ขัด แต่ถึงทำไม่ได้ก็ถูกเธอทำให้พวกเขาทำจนได้อยู่ดี
“ไม่มีอะไรมากหรอก พี่มากะโตะกับคนอื่นๆ นะยังไม่มีสัตว์เลี้ยงหรือภูตไว้ข้างกายกันเลยใช่ไหม”ทุกคนยกเว้นมากิพยักหน้ารับ
“บิ๊กบอสของที่นี้คงเหมาะกับพี่ที่สุดนะ”
“เจ้ารู้หรือว่ามันคือตัวอะไร”
“ยัง แต่รับรองว่าหากเจ้าตัวนี้ยอมรับพี่เป็นนาย จะไม่มีใครกล้ายุ่งกับพี่อีกแน่นอน”
“แล้วเจ้าจะเข้าไปในป่านี้อย่างไร”มากะโตะเห็นความเชื่อมั่นของมังกรเบญจธาตุก็อดตื่นเต้นด้วยไม่ได้
“นี้ไง พวกเจ้าก็เรียกออกมาด้วย แต่ตอนนี้ข้าคงต้องตั้งปาร์ตี้ก่อน เพราะสิ่งที่ข้าจะทำมันมีผลต่อสิ่งมีชีวิตทั้งป่าแห่งนี้ก็ว่าได้”เธอดึงขลุ่ยออกมาให้ทุกคนเห็น ทำให้ 2 ภูตหนุ่มยิ้มรับเมื่อจะได้ช่วยเหลือนายของตนบ้าง
“นายหญิงขอรับ ทราบแล้วขอรับว่าอะไรเป็นบิ๊กบอสของที่นี้”เดเนียวชี้ให้ดูชื่อของมอสเตอร์พร้อม LV.ที่มากที่สุดของลานกว้างกลางป่ามนตร์ดำ
“ราชาสิงหราชดำต้องสาปหรือ LV.120 สูงไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย โอ้มีบริวารอีก 5-6 ตัวอยู่ใกล้ๆ กัน งันคงต้องเริ่มแผนได้แล้ว”มังกรเบญจธาตุบ่นออกมา พร้อมเรียกขลุ่ยเลาโปรดมาอยู่ในมือและเริ่มบรรเลงเพลงหลังจากตรวจดูว่าทุกคนอยู่ในปาร์ตี้แล้ว
“เพลงขลุ่ยนิทรา”เมื่อนายสาวเริ่มบรรเลงแล้ว 2 ราชาหนุ่มก็เริ่มบรรเลงเพลงเดียวกันตาม ทำให้ทรงอนุภาพมายิ่งขึ้นครอบคลุมทั้งป่ามนตร์ดำและกว้างเป็นเท่าตัว มังกรเบญจธาตุเดินนำทุกคนไปตามทางเข้าของป่าไปเรื่อยๆ ก็เห็นเหล่ามอนเตอร์หลายตัวนอนหลับกันอย่างไม่มีท่าทีจะตื่นขึ้นมา จากด้านแรกคือดงอสูรพิษต้องสาป ด้านแมวดำปีศาจ มนุษย์หมาป่าดำ ที่อยู่กันคนละฝั่งของทางเดิน ต้องไปก็ด้านแมงมุมดำ และด้านต่อมาก็ด้านสมิงพรายดำ หลังจากนั้นก็มาโพล่ที่ลานกว้างที่พวกเธอต้องการ
มังกรเบญจธาตุสั่งให้ 2 ภูตหนุ่มและขลุ่ยของตนบรรเลงต่อไปพร้อมพาทุกคนเดินไปยัง ต้นตะเคียน 3 ใบเถา ที่มีสิงโตดำกำลังพยายามลุกขึ้นมา พยายามต้านทานพลังเวทแห่งเสียง แต่ก็ต้องทรุดลงไปอีก มองหน้าพวกเธออย่างแค้นใจ
“พวกเจ้าทั้งหมดว่าตามข้านะ เหล่าข้าขอน้อมเคารพ ต่อสรรพสิ่งอันศักดิ์สิทธิ์ทั้งภูตตะเคียนทั้ง 3 ทั้งต้นไม้ในป่านี้ทุกต้น เหล่าธาตุและภูตทุกผู้ ทุกตัว ทุกตน เหล่าข้าขอน้อมเคารพและขออาศัยพำนักอยู่ที่นี้ เหล่าข้าขอกราบการ”ทุกคนล้วนท่องตามพร้อมกราบต้นตะเคียนทั้ง 3 เมื่อทุกคนเงยหน้าขึ้นก็ได้เห็นแสงสว่างสีเขียวครอบคลุมตัวทุกคนและจางหายไป มังกรเบญจธาตุสั่งให้ทุกคนขึ้นไปอยู่บนต้นตะเคียนและห้ามลงมาเด็ดขาดหากไม่สั่งให้ลงมา ยกเว้นมากะโตะพวกสัตว์เลี้ยงกับภูตของเธอที่ยังอยู่ เธอเดินนำไปจนถึงตัวของสิงโตหนุ่มและท่องคาถาตั้งกำแพงแก้ว และเป็นโชคของพวกเธอที่สิงโตหนุ่มนั้นมานอนไกลจากพวกองค์รักษ์มามาก เธอสั่งให้หยุดบรรเลงเพลง พร้อมกำลังของสิงโตหนุ่ม และเหล่าองค์รักษ์ที่ตื่นขึ้นมาเมื่อได้กลิ่นของมนุษย์
“พี่มากะโตะ สู้ให้ชนะและทำให้เขายอมศิโรราบให้ได้”เธอบอกพร้อมหาที่นั่งใกล้ๆ ชมการต่อสู้ของผู้นำทั้ง 2 และก่อนที่เธอจะไปก็กระซิบบอกบางอย่างและไปนั่งดื่มมานาและตามมาด้วยขนมกับน้ำชาที่เดเนียวเตรียมให้เธอดื่ม ส่วนพวกที่อยู่บนต้นตะเคียนก็รอดูพร้อมขนมในมือ (เอามากันตอนไหนวะ)
ทั้ง 2 ฝ่ายวิ่งมาปะทะกันหลังจากจ้องตากันอยู่พักหนึ่ง เสียงดาบกับกรงเล็บปะทะกันอย่างว่องไวจนพวกเธอแทบมองตามกันไม่ทัน พร้อมเสียงเชียร์ของทั้ง 2 ฝ่ายที่ในเมื่อไม่สามารถทำอย่างอื่นได้นอกจากเชียร์ผู้นำของตน
“ดาบผ่าศิลาแลง”เสียงเรียกทักษะดังมาแต่ไกลของมากะโตะ พร้อมการลงดาบทำให้สิงโตหนุ่มต้องถอยหลังไปหลายก้าว
“โฮกๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงคำรามดังกึกก้องทั่วพื้นป่า ทำให้ทุกคนต่างปิดหู พร้อมแสงสีดำออกมาจากตัวของสิงโตหนุ่มที่กลายร่างเป็นมนุษย์และทวนในมือ
“ทวนสะท้านภพ”เสียงหนักแน่นเรียกใช้ทักษะ พร้อมกลับไปปะทะกันอีกครั้ง
“ดาบวารีสังหาร”มากะโตะลงดาบอีกครั้งพร้อมสายน้ำที่ปะทะตัวของราชาสิงโต ทำให้เขากระอักเลือด พร้อมโต้กลับด้วยเพลงทวนอีก 2 - 3 กระบวนและถูกโต้กลับมา จนมีเสียงประกาศจากระบบว่า ราชาหนุ่มคลั่งระดับเพิ่มขึ้นมาอีก 20 ระดับ
“นักรบคลั่ง”มากะโตะเรียกทักษะต่อมาและเข้าปะทะกันอีกครั้ง แต่ก็ได้เลือดกลับมา ชายหนุ่มเช็ดเลือดที่ออกมาจากมุมปากก็คิดถึงสิ่งที่มังกรกระซิบบอก
‘ทำพันธะสัญญาโลหิตเสีย ถ้าอยากได้ความภักดีของเจ้าแมวหง้าวตัวนั้น’ ไม่รอช้าชายหนุ่มเข้าปะทะอีกครั้ง และหาช่องทางเข้าโจมตีอีกฝ่าย แต่กลับถูกอีกฝ่ายโต้กลับจนกระเด็นไปโดนต้นไม้กระอักเลือดอีกครั้ง ต้องนอนนิ่งๆ มองหน้าคู่ต่อสู้อย่างอ่อนแรง
ราชาหนุ่มไม่รอช้า ตามเข้าไปหมายจะซ้ำทันที แต่อีกฝ่ายกลับหลบทวนของเขาได้และแทงดาบเข้ามาที่ท้องของเขา พร้อมมือของมากะโตะที่เช็ดเลือดและแปะที่หน้าผากของราชาหนุ่มพร้อมอีกหยดที่เข้าสู่ปาก
“ทำไมเจ้ายังลุกขึ้นมาได้อีก ก็เมื่อกี่เจ้า”ราชาหนุ่มถามเสียงแผ่วหลังจากโดนแทงเข้าไปและทวนก็หลุดมือไป พร้อมกับทรุดลงตรงหน้าชายหนุ่ม และเสียงประกาศว่าราชาหนุ่มไม่อยู่ในสถานะคลั่งแล้ว เพราะเสียเลือดไปมาก
“หากไม่ทำอย่างนี้ ข้าก็ชนะเจ้าไม่ได้นะสิ” ชายหนุ่มดึงดาบออก
“อากกกกกกกกก”ราชาหนุ่มนอนอ่อนแรงหายใจแผ่วเบามองหน้าชายหนุ่ม พร้อมความสงสัยว่ากับสิ่งที่ชายหนุ่มทำไปเมื่อกี่ มันคือการทำพันธะสัญญา แต่หากเขาไม่ยอมก็ยังไม่มีผลอะไร
“อยากฆ่าก็เชิญ”ราชาหนุ่มหลับตาลงอย่างยอมจำนน เมื่อรู้ตัวดีว่าไม่รอด
“ไม่เอาหรอก เจ้าฝีมือดีอย่างนี้ ข้าอยากได้เจ้ามาเป็นสัตว์เลี้ยงของข้า เจ้าจะยอมหรือไม่”เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมศิโรราบเอง เขาจึงเสนอให้ เพราะฝีมือของราชาหนุ่มทำให้เขาถูกใจไม่ใช่น้อย ราชาหนุ่มมองอีกฝ่ายอย่างพิจารณาอีกครั้ง

“นายหญิงขอรับ ทำไมข้ารู้สึกว่าราชาสิงหาราชตัวนี้มีอะไรแปลกๆ นะขอรับ”พยัคฆ์หนุ่มที่มองการต่อสู้ เมื่อกี่ถามนายสาวของตนที่ลูบหัวเขาเล่นอย่างเพลิดเพลินและยิ้มออกมา
“ไม่แปลกที่เจ้าจะรู้สึกอย่างนั้น เพราะราชาสิงหราชตัวนี้ เคยถูกแม่มดมายาสาปให้กลายเป็นลูกแมว ก่อนที่นางจะโดนผนึกไว้ และกลับมาเป็นสิงหนุ่มเมื่อยามค่ำคืน เพราะการไม่ยอมทำงานให้กับนาง หลังจากนางโดนผนึกเขาก็ตามมาเพื่อจะพิทักษ์ผู้ที่ผนึกนาง หากนางคล้ายผนึกแล้ว แต่คงยากหน่อย เพราะหากผนึกของนางคล้ายตอนพระอาทิตย์ยังไม่ตกดินแล้วละก็เขาก็แค่แมวหง้าวตัวหนึ่ง”
“แล้วทำไมนายหญิงถึงให้เจ้าแมวหง้าวนั้นกับท่านมากะโตะละขอรับ”พยัคฆ์หนุ่มถามอีกครั้ง
“เพราะทั้ง 2 เหมาะที่จะเป็นคู่หูกันดี หากพี่มากะโตะได้ไปก็ได้สัตว์อสูรที่แข็งแกรงและซื่อสัตย์ไม่น้อยไว้ข้างกายนะสิ”พยัคฆ์หนุ่มพยักหน้าเข้าใจ พร้อมกับเสียงประกาศการยินยอมเป็นสัตว์เลี้ยงของราชาหนุ่ม มังกรเบญจธาตุต้องลุกขึ้นเดินไปหาทั้ง 2 พร้อมร่ายเวทรักษาทั้ง 2 หนุ่มจนหายดี
“มะลิ เจ้ารักษาคำสาปของลีโอได้ไหม” มากะโตะถาม และได้รับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับมา
“ได้นะมันก็ได้อยู่ แต่ท่านพี่มากะโตะมีอะไรมาแลกกับข้าละ”มังกรเบญจธาตุแกล้งแหย่กลับไปเพราะเธอได้ทำยาแก้คำสาป พร้อมมหาเวทกำจัดคำสาปจากหมออันชางและแม่มดแห่งการหยั่งรู้ยูริแล้ว
“เอ่อ...”ชายหนุ่มพูดไม่ออก มองหน้าหญิงสาวด้วยอาการปลงตก
“แล้วเจ้าต้องการอะไร”มากะโตะถามกลับ
“หิๆ ข้าล้อเล่นนะพี่ เดียวข้าจัดให้”มังกรเบญจธาตุเห็นท่าทางของชายหนุ่มแล้วไม่อยากแกล้งต่อจึงให้ลีโอเรียกลูกน้องของตนกลับมาหาให้หมด จำนวนที่เห็นก็พอดีกลับยาที่เตรียมมา เธอจึงร่ายมหาเวทที่ยาวไม่ใช่น้อยและเรียกใช้ พร้อมวงแหวนเวทที่ปรากฏขึ้นใต้ตัวเธอกับเหล่าสิงโต แสงสีขาวรอบตัวของทุกตนทำให้สิงโตดำทุกตัวมีสัญญาลักษณ์แห่งธาตุปรากฏขึ้นบนหน้าผาก และสัญลักษณ์ประจำตัวของมากะโตะที่ปรากฏตรงหน้าออกของทุกตัว พร้อมกลับการสลายไปของวงแหวนเวท ทำให้ทุกตัวต่างหมอบเคารพต่อเธอกับมากะโตทันที พร้อมกับค่าความภักดีที่เต็มร้อย
เดเนียวเดินเข้ามาส่งมานาให้นายสาวทันที พร้อมประครองให้นั่งลงเมื่อเห็นว่าเธอหน้าตาซีดลงอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนต่างโดดลงมาจากต้นไม้ล้อมดูอาการอย่างเป็นห่วง เพราะวันนี้หญิงสาวถูกไล่ล่าทั้งวัน ไหนจะพาเข้ามาในที่แห่งนี้และการแก้คำสาปอีก
“เจ๊เป็นไงบ้าง”เสียงเจ้าหนูจะไมทำให้เธอยิ้มออกมา
“เวลาข้าจะใช้คาถาบทนี้อีกคงต้องคิดดูให้ดีก่อนแล้ว เปลืองพลังจิตชะมัด” เสียงบ่นเบาๆ ก่อนที่จะสั่งให้ตั้งเต็นท์ เพราะเธออยากพักผ่อน และทุกคนก็เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว

เช้าวันต่อมา วันแรก
เสียงเอะอะดังอยู่นอกเต็นท์ เป็นเสียงของชายหนุ่มหลายคนที่ต่างช่วยกันทำงานตอนเช้า ทำให้ป่าที่ดูหน้ากลัวกับเป็นป่าที่หน้าอยู่ไปเลย
“ทำอะไรกันอยู่นะ”มังกรเบญจธาตุที่ออกมาพร้อมๆ กับสัตว์เลี้ยงและภูตเห็นการเตรียมของตอนเช้า โดยมีชายหนุ่มแปลกหน้าอีก 5 คน ในชุดพ่อบ้านกำลังเตรียมอาหารกันอยู่ ส่วนหนุ่มๆ ที่เหลือก็นั่งรอกันที่โต๊ะอาหาร(มะลิ เราว่าเราเห็นบรรยากาศสีชมพู่ๆ นะ: คนแต่ง/ อืม คงงั้น แล้วเมื่อไรคนแต่งจะมีบรรยากาศแบบนี้มังละ: มะลิถามกลับหน้าตาย แต่เมื่อหันไปอีกทีคนโดนถามก็หายไปอีกแล้ว)
“เจ๊ เป็นไงบ้าง”เจ้าหนูจะไมเดินมาหาก่อนใครเพื่อน ที่กำลังลุกขึ้นจากเก้าอี้
“ไม่เป็นไรแล้ว เมื่อวานคงใช้พลังเกินระดับนะ”เธอลูบหัวร่างบางที่มายืนตรงหน้า และมองการทำอาหารของภูตนาฬิกาของหนุ่มๆ ทำอาหารให้พวกเธอทั้งหมดทาน
“อ้อ นี้ภูตนาฬิกาของข้า โอบะชิ และก็ของคิมะ เคตะโอ ส่วนคนที่ยืนข้างพี่ใหญ่ชื่อ ฮิมูโระ ของพี่รอง ชื่อ ฮารุกะ แล้วก็ของพี่นที ชื่อ ปราโมช”มากิแนะนำภูตนาฬิกาที่ก้มหัวให้เธอทีละคนว่าเป็นคนของใคร และชื่ออะไรบ้าง และทานอาหารพร้อมทั้งคุยเรื่องที่ทุกคนต้องฝึกอะไรกันบ้าง หลังจากนั้นมังกรเบญจธาตุสั่งให้สัตว์เลี้ยงตนหาไม้มาทำแคร่ เพื่อนั่งคุยกัน
ในเวลาไม่นาน เธอก็ได้สิ่งที่ต้องการสมใจ และหยิบตารางฝึกที่เธอทำเอาไว้แจกให้ทุกคน พร้อมบอกรายละเอียดในการฝึกให้พวกเขาเตรียมตัวกันถึงจะได้รับเสียงประทวงอยู่บ้าง แต่ก็ยอมฝึกตามตาราง โดยให้มากะโตะควบคุมการฝึกวันนี้ เพราะเธอต้องไปเพิ่มระดับ โดยมีสัตว์เลี้ยงและภูตไปช่วย
มากะโตะควบคุมทุกคนฝึกพื้นฐาน ไม่นานก็มีเสียงของมอสเตอร์อสูรร้องโหยหวนดังมาเป็นระยะรอบๆ ป่า ยิ่งทำให้พวกหนุ่มๆ เพิ่มความเกรงกลัวในฝีมือของมังกรเบญจธาตุมากขึ้น และตั้งใจฝึกกันมากขึ้นพร้อมเสียงประกาศการสังหารที่ดังในช่องปาร์ตี้มาเป็นระยะอีกด้วย
“มาชิกะ มากิ พวกเจ้ารู้ประวัติของนางหรือไม่”มากะโตะถามน้องชายทั้ง 2 เมื่อสั่งทุกคนพัก 10 นาที
“ข้าก็ไม่ทราบขอรับ แต่ที่แน่ๆ ในเกมส์นี้อาเจ๊ไม่ธรรมดาแน่นอน ขนาด LV.แค่ 13 เข้ามาฆ่าข้าอย่างรวดเร็ว และตอนนี้คงรู้จักพวกเราไม่น้อย”มากิตอบพี่ชายคนโตอย่างจริงจัง หลังจากพิจารณาถึงสิ่งๆ ที่เกิดขึ้น เมื่อเขาได้อยู่ข้างกายมังกรเบญจธาตุ
“ข้าเอง ก็ได้คำชี้แนะจากนางอยู่หลายอย่างขอรับท่านพี่ บางเรื่องพวกข้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำ แต่นางกับทราบ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมความสงสัยที่มากขึ้น
เที่ยงวัน
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้เลื่อน LV.45 …..)
เสียงประกาศดังขึ้นหลังจากมังกรเบญจธาตุกับมาที่ลานกว้างเพียงไม่ถึงนาที พร้อมการมองไปยังคนได้รับการเลื่อนระดับแบบพร้อมเพียงกัน แถมยังแบกซากหมีดำต้องสาปเอามาทำอาหารกลางวันให้พวกเขาทานอีกต่างหาก หลังเที่ยงเธอก็นั่งดูการฝึกและควบคุมการฝึกด้วยตัวเอง ทำให้พวกหนุ่มๆ จดจำการฝึกของเธอไปนานแสนนานเลยทีเดียว
“เจ๊ แล้วไม่ไปเพิ่มระดับต่อเหรอ”มากิที่เหนื่อยกับการฝึก ถามหญิงสาว
“รอให้กลางคืนก่อนค่อยไป แล้วข้าจะพาพวกเจ้าไปฝึกด้วย ถ้าระดับไม่เพิ่มละก็ข้าจะเพิ่มตารางฝึกให้พวกเจ้า”มังกรเบญจธาตุขู่กลับ ทำให้ทุกคนยิ้มรับแห้งๆ ถึงความโหดของเธอ

ตอนเย็น
หลังจากทานอาหารเสร็จ ครึ่งชั่วยามต่อมาเธอก็เรียกรวมพลและพาออกไปสู้กับมอสเตอร์ที่มีระดับสูงขึ้น เมื่อพระอาทิตย์ตกดินแล้ว หลังจากระดับของทุกคนขึ้นมา 2-3 ระดับเป็นที่น่าพอใจของเธอ เธอก็พาพวกเขากลับ และปล่อยให้ไปพักผ่อน
มังกรเบญจธาตุหลังจากอาบน้ำให้ตัวเองสดชื่นขึ้นก็มานั่งที่เตียงนอน มองดูตารางการฝึกของทุกคนอีก 6 วันที่เหลือ และปรับปรุงบางอย่างให้เข้ากับแต่ละคน เพื่อให้ทุกคนได้ประโยชน์สูงสุดในการฝึกแบบหลักสูตรเร่งลัดของเธอ และบางคนที่ต้องพาไปรับภารกิจมาทำเพื่อให้ระดับที่ค้างอยู่ได้เลื่อนบ้าง เธอวางแผนเสร็จก็นอนหลับทันที

วันที่ 2
เช้านี้หลักทานอาหารเช้า และฝึกร่างกายก่อนฝึกโหด เธอก็เรียกรวมพล ส่งตารางฝึกวันนี้ให้ทุกคน
“พี่มากะโตะ พี่มาชิกะ พี่นที ระดับยังอยู่กับที่อยู่เลยนะเจ้าค่ะ”ทั้ง 3 สะดุ้งพร้อมกันแต่ก็ฟังว่าเธอต้องการอะไร
“พวกพี่ติดภารกิจที่จะต้องทำอย่างละงานนะมะลิ”มาชิกะบอกกับเธอ
“ให้มะลิดูได้ไหมว่ามันคืออะไร”ทั้ง 3 มองหน้ากันแล้วก็เรียกหน้าต่างภารกิจของแต่ละคนออกมา ให้เธอดู
มังกรเบญจธาตุเลิกคิ้วมองภารกิจเลื่อนระดับของทั้ง 3 อย่างแปลกใจ
“พวกพี่ได้ดูหน้าต่างภารกิจเลื่อนระดับกันบ้างไหม”มังกรเบญจธาตุถามพวกเขา ที่มองหน้ากัน
“ก่อนที่จะมีเรื่องกับพวกกิล 3 กษัตริย์จีนก็ดูอยู่”มากะโตะบอกแทน พร้อมการพยักหน้าของ 2 หนุ่ม
“งั้นดูใหม่สิเจ้าค่ะว่ายังเป็นแบบเดิมอยู่หรือไม่” 3 หนุ่มต่างมองหน้าต่างภารกิจของแต่ละคนพบว่ามันเปลี่ยนไป
“ของพี่นทีกับพี่มาชิกะเปลี่ยนแน่นอน เพราะเมื่อคืนเราเพิ่งไปจัดการกับยัยทารันทูรามา แต่ของพี่มากะโตะเปลี่ยนหรือเปล่าเจ้าค่ะ”เธอหันไปถามชายหนุ่มที่มองดูการเปลี่ยนแปลงของภารกิจโดยไม่มีการแจ้ง
“เปลี่ยนสิ แต่ทำไมไม่มีประกาศบอกนะ”
“อาจจะเพราะภารกิจมันยังไม่ครบมั้งเจ้าค่ะ”
“ข้าก็ไม่แน่ใจ แต่ก็ยังมีเนื้อหาเก่าอยู่บางส่วน เพิ่มมาก็เพียงก็ไปหา NPC เปลี่ยนอาชีพผสานและตามหาเจ้าหญิงมังกรองค์สุดท้ายเพื่อพิทักษ์นางนะ”มังกรเบญจธาตุแทบสำลักอากาศเมื่อคิดตามภารกิจที่เพิ่มมา
“ตามหาเจ้าหญิงมังกรเหรอ หิหิ”เธอส่ายหน้าพร้อมถอนหายใจออกมา
“แล้วของพวกพี่ละ”เธอหันไปถามอีก 2 หนุ่ม
“ตอนนี้อยู่หน้าเดียวกับพี่ใหญ่แล้วแหละ เพราะพวกเรามีอาชีพเดียวกัน แต่ข้ากับนทีได้อาชีพช้ากว่าพี่ แถมภารกิจก่อนนี้ก็ให้จัดการสัตว์อสูรคนละตัวกันด้วยนะ”มาชิกะอธิบายพร้อมปิดหน้าต่างภารกิจลงไป
“หน้าเดียวกัน แล้วพี่มากะโตะทำอะไรหรือเจ้าค่ะ ถึงได้มีภารกิจเพิ่ม”ชายหนุ่มคิดย้อนกลับไปว่าตัวเองทำอะไรบ้าง แล้วส่ายหน้าออกมา
“สายสัมพันธ์ผูกพันผูกจิต
ระหว่างมิตรร่วมจิตฝ่าฟัน
เคียงข้าง ภักดี ซื่อสัตย์ ปกป้อง แข็งแกร่ง
จงตามหาให้เจอ เพื่อนำมาเคียงข้าง

เมื่อได้คู่หูเคียงข้าง
จงมาหาเราที่อยู่ในที่เร้นลับ ณ. ที่สมบรูณ์ด้วยสรรพสิ่ง
เพื่อเปลี่ยนตนและฝึกฝน
ให้ได้ตามใจท่าน

เหล่าใต้หล้าผูกพันสรรเสริญ
ผู้ถือกำเนิดเหนือเหล่ากษัตริย์ราชา
เหล่าทวยเทพกริ่งเกรงไม่อาจหาญ
5 แผ่นดินให้กำเนิดเพียง 1เดียว
นับเหนือเหล่าพี่น้องถือกำเนิด
จากจุดเริ่มต้นของทุกสรรพสิ่ง
ถือกำเนิดเพื่อร่วมใจพี่น้อง
หากเพียงต้องอยู่โดดเดียวเพื่อช่วยเหลือสรรพสิ่ง
จึงต้องหาผู้พิทักษ์ให้ได้ตามต้องการ
นั้นคือท่านผู้ลือนาม
จงตามหาและพิทักษ์ให้คงอยู่”มังกรเบญจธาตุท่องเนื้อหาภารกิจของ 3 หนุ่ม พร้อมรอยยิ้มและความคิดในการจัดการใครบางคนหรือบางกลุ่ม
“พวกพี่ไปฝึกก่อนเถอะ อ้อบอกพวกนั้นด้วยนะว่าอยากจะได้มอสเตอร์ตัวไหนเป็นสัตว์เลี้ยง ก่อนขึ้นเขาทุกคนต้องมีให้ครบ”เธอหันหลังไปมองที่ต้นตะเคียนจึงไม่เห็นสีหน้าของทั้ง 3 ที่มองเธออย่างสงสัย
“ได้”มังกรเบญจธาตุเดินไปที่ต้นตะเคียนทั้ง 3 ต้น มองมันอย่างครุ่นคิด พร้อมการถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
“กำลังคิดอะไรอยู่หรือขอรับนายหญิง”เซนโชมารุเดินตามมาพร้อมกับอินุยาฉะ
“พวกเจ้ามาเป็นคู่ซ้อมมือให้ข้าหน่อยสิ”มังกรเบญจธาตุไม่ตอบแต่กลับพูดอีกเรื่อง
“ขอรับ” 2 หนุ่มรับคำพร้อมการตั้งรับ ก่อนนายสาวจะถึงตัว และการซ้อมมือของนายบ่าวอย่างดุเดือดก็เริ่มขึ้น และน่าหวาดเสียว จนทำให้ทุกคนมองอย่างอดห่วงไม่ได้
“นายหญิงใช้ขบวนท่าอะไรหรือขอรับ ข้าไม่เคยเห็น”อินุยาฉะถามขึ้นเมื่อ ทั้ง 2 ผลักออกมาแล้ว
“ข้าลองเอาขบวนท่าของวิชาที่เคยอ่านกับที่เคยเรียนมาผสมกันดูนะ อะ”มังกรเบญจธาตุคิดตามคำพูดถึงของตนก็นึกถึงหนังสือที่อ่านจากหออารักษ์
“พักก่อนแล้วกัน”เธอบอกและเดินมานั่งที่แคร่พร้อมทั้ง 2 คน
“เดเนียว เจ้าจำตำราที่อ่านในหออารักษ์ได้หรือไม่”เธอหันไปถามภูตหนุ่มที่นำผ้าเย็นและน้ำชามาเสิร์ฟ
“ขอรับ นายหญิงลองฝึกดูหรือไม่ขอรับ”เดเนียวถามกลับอย่างรู้ใจ
“อืม ข้าขอคิดทบทวนดูก่อน”เธอนั่งคิดทบทวนอยู่พักหนึ่งก่อนลุกขึ้นมาตั้งท่าเริ่มขบวนท่ามวยไทยจนจบขบวนท่าก็มีประกาศออกมา เมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอก็เริ่มขบวนท่าศิลปะป้องกันตัวต่างๆ ที่ได้อ่านมาพร้อมการเคลื่อนไหวที่คล่องตัวขึ้น และจบลงด้วยท่าเดิม
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับทักษะการต่อสู้มือเปล่า ระดับ 1 ได้รับทักษะย่อยมวยไทย ระดับ 1, ทักษะย่อย ยูโด ระดับ1, ทักษะย่อยคาราเต้ ระดับ 1, ทักษะย่อย เทควันโด ระดับ 1, ทักษะย่อยกังฟู ระดับ 1, ทักษะย่อยไทเก็ก ระดับ 1, ทักษะย่อยไอคิโด ระดับ 1 )
“อินุ มารุ พวกเรามาซ้อมกันต่อเถอะ”ทั้ง 3 ลองฝึกซ้อมวิชากันต่อ พร้อมพลังที่แผ่ออกมาโดยไม่รู้ตัว
มังกรเบญจธาตุสั่งเลิกการฝึกเมื่อพระอาทิตย์ใกล้ตกดิน หลังจากทานอาหารเย็นแล้วก็สั่งรวมพลอีกครั้ง
“ข้าจะพาพวกเจ้าเข้าเมืองสักหน่อย ลิโอสั่งให้ลูกน้องของเจ้าดูแลที่นี้ให้ดี”มังกรเบญจธาตุหันไปสั่งสัตว์เลี้ยงของมากะโตะ เธอสั่งเสร็จก็นำทุกคนออกนอกเขตป่า

ร้านสัตว์เลี้ยง
ทุกคนต่างมาหยุดกันที่หน้าร้านสัตว์เลี้ยงและพากันเดินเข้าไป
“ท่านเปียวเออเทียนนี้ รักสัตว์น่าดูเลยนะขอรับ” เสียงที่ดังออกมาก่อนที่พวกเธอจะถึงประตูทำให้มังกรเบญจธาตุหยุดชะงักฟังการสนทนา
“อืม ก็มันเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์และไว้ใจได้ที่สุดนี้น่าขอรับ”เสียงตอบกลับนั้นทำให้เธอมีรอยยิ้มที่มุมปาก
“อะ แม่หญิง แม่หญิงจริงๆ ด้วย”เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นข้างๆ พวกเขาอย่างตื่นเต้น
“เจ้าหนูน้อย”มังกรเบญจธาตุมองสำรวจดูเด็กหนุ่มอายุประมาณ14-15 ปี ที่ยกมือไหว้เธออย่างนอบน้อม
“ขอรับ แม่หญิงมังกรเบญจธาตุ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะขอรับ”
“วันก่อนข้าไม่เห็นเจ้านิ”
“ข้าไปทำงานให้นายท่านขอรับ นายท่านบอกอยู่เหมือนกันว่าท่านมาที่เกาะนี้แล้ว”
‘ปัง’เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับการออกมาของคนที่อยู่ในนั้นและมายืนประจันหน้ากับเธอ
“พบกันอีกแล้วสินะ”มังกรเบญจธาตุเป็นคนแรก และสายตามองไปยังข้างหลังชายหนุ่มที่มีชายหนุ่ม 3 คนยืนอยู่ข้างหลัง
“หิ ไม่นึกว่าข้าจะได้เจอเจ้า”มังกรเบญจธาตุพูดกับคนข้างหลังที่มีรูปร่างสันทัน หน้าตาหล่อเหลา ไม่น้อย มีรูปเปลวไฟสีแดงกลางหน้าผาก
“ท่านคือคนที่สังหารเตียวหุยน้องข้าได้ถึง 2 ครั้ง 2 ครา”กวนอู ถามกลับมองสำรวจเธออย่างพินิจ
“ใช่ แต่วันนี้ข้าไม่ได้คิดจะมาฆ่าใคร”เธอตอบกลับเย็นๆ ไม่ทุกข์ร้อนใดๆ
“แต่ถ้าให้พวกเจ้ากลับไปตอนนี้ ข้าคงไม่แคล้วได้ฆ่าคนอีก เพราะฉะนั้นเชิญเจ้าเป็นแขกของข้าสักหน่อย”พลันไม่นานก็มีดาบมาพาดคอของทั้ง 4 หนุ่ม ให้เดินกลับเข้าไปในร้าน
“สวัสดีขอรับ เฮ้ย”เสียงทักทายของเจ้าของร้านพร้อมอาการตกใจเมื่อเห็นใครเดินเข้ามา
“สวัสดีท่านไพรสัณฑ์”เสียงเด็กหนุ่มทักกลับมาทำให้เขาหันไปยังเสียงนั้น
“จะ...เจ้าพาใครมาด้วยนะ เจ้ากระจิดริด”พ่อค้าวัยกลางคนไว้หนวดเคราพอให้หน้ากลัวสำหรับลูกค้า มองไปยังผู้ที่ตามเด็กหนุ่มมา
“ข้าไม่ได้พาแม่หญิงมังกรเบญจธาตุมาสักหน่อย ข้าได้กลิ่นหอมจากตัวแม่หญิงเลยรีบเดินมาหา แล้วพอดีท่านยืนอยู่หน้าร้านท่านต่างหาก”กระจิดริดตอบกลับแก้มป่อง
“เออ แล้วเจ้ามีธุระอะไรกับข้าหรือเปล่า”ไพรสัณฑ์รู้สึกถึงพลังของหญิงสาวที่ยืนมองรอบๆ ร้าน แถมยังกุมตัวรองประมุขกิล 3 กษัตริย์จีนกลับเข้ามาในร้าน เมื่อมองคนที่ติดตามมาก็ล้วนเป็นคนคุ้นหน้ากัน เพราะเหล่าชายหนุ่มเคยมาดูสัตว์อสูรในร้านของเขา ตอนอยู่เกาะเริ่มต้น แต่ก็ไม่ได้พบกันอีก เพราะแต่ละคนเป็นคนดังทั้งงัน ไม่นึกว่าเขาจะได้พบทั้งหมดเมื่อมาอยู่ที่นี้
“นี้ขอรับจดหมายจากนายท่าน และก็ข้าขอซื้อ เมล็ดทานตะวัน 1 กระสอบขอรับ”กระจิดริดมอบจดหมายพร้อมสั่งซื้ออาหารโปรดของเขา
“อีกสัก 3 กระสอบแล้วกัน”มังกรเบญจาตุบอกดังขึ้น เพราะกระจิดริดเป็นคนที่ทำงานตรงต่อเวลา ถ้าส่งของเสร็จแล้วก็จะรีบกลับทันที
“พร้อมอาหารฝีมือข้าด้วย”กระจิดริดหันไปหาหญิงสาวทันทีพร้อมไปเกาะแขนเธอ
“จริงหรือขอรับ แม่หญิงให้ข้าจริงหรือ แต่ว่า...นายท่านไม่ให้ข้ารับของจากใครอีก”จากที่ร่าเริงกลับเศร้าขึ้นเพราะเขาถูกห้าม หลังจากมาอยู่ที่เกาะแห่งนี้ว่านอกจากเหล่าสหายของนายท่านแล้วห้ามรับของจากใครเด็ดขาด
“หิหิ อืม แล้วสิ่งที่ข้าสั่งทางธนาคารทำเสร็จหรือยังละ”มังกรเบญจธาตุถามขึ้นเพราะกระจิดริดรู้เรื่องในธนาคารดีหากเป็นคนที่สั่งแล้วเขาสามารถตอบได้ แต่ถ้าเป็นคนอื่นถามเรื่องของผู้อื่นเขาจะไม่ตอบ
“ยังขอรับต้องรออีกสัก 4-5 วัน นะขอรับ”เสียงเศร้าตอบกลับอย่างรู้ความนัยแต่ก็เศร้ามากกว่าเดิมอีก
“ไม่เป็นไรข้าว่าจะไปสั่งเพิ่มอยู่พอดี เดียวข้าไปหาก็แล้วกัน”
“จริงนะขอรับ แม่หญิงจะไปจริงๆ นะ”กระจิดริดหายเศร้าทันที เพราะหากแม่หญิงมังกรเบญจธาตุไปเขาก็จะได้ขอโปรดเพิ่มขึ้นโดยไม่ต้องให้นายท่านเสียงเงินเพิ่ม เขาก็จะได้เมล็ดทานตะวันกินไปอีก 4 เดือน พร้อมอาหารแสนอร่อยที่นายท่านโปรดอีก
“อืม”เสียงตอบรับทำให้เด็กน้อยดีใจกระโดดไปรอบๆ ตัวของเธอ และก็หันมารับของและจดหมายตอบกลับทันที พร้อมหันมากล่าวลาและรีบวิ่งออกไปยังธนาคารทันที
“ไม่ทราบว่าแม่หญิงจะรับอะไรหรือขอรับ”ไพรสัณฑ์ดูการกระทำอันคุ้นเคยของเธอกับเด็กน้อยแล้วรู้สึกเอ็นดูมากกว่าเกรงกลัว พร้อมความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด
“ไม่ทราบว่าท่านมีปลอกคอระดับ s หรือดีกว่านั้นไหมเจ้าค่ะ”เธอพูดกับเจ้าของร้านอย่างสุภาพเมื่อมองไปรอบร้านแล้วเห็นสัตว์อสูรได้รับการดูแลอย่างดี บ่งบอกถึงความเอาใจใส่ของคนตรงหน้า แต่กับรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่แผ่เบา ๆ แต่ก็มั่นคงอยู่ไม่ใช่น้อยจากกรงสัตว์อสูรเหล่านั้น
“ปลอกคอระดับนั้นหรือ อืม มันหมดแล้วแต่ข้ามีระดับ ss อยู่ 14 อัน ระดับ sss อยู่ 11 อันนะขอรับ”เจ้าของร้านร่ายยาวทันที
“งันข้าเอาทั้งหมด พร้อมกับเมล็ดทานตะวันที่สั่งไปเมื่อกี่ด้วย”ไพรสัณฑ์มองหน้าหญิงสาวที่สั่งซื้อโดยไม่สอบถามราคาแม้แต่น้อย
“แต่ว่า มันมากโขอยู่นะ”
“เท่าไรกันท่านรวมราคาให้ข้าเลยแล้วกัน”เขารวมราคาของทั้งหมดให้หญิงสาวดูทันที
“ทั้งหมด 12,400 ชั่ง 60 ตำลึงขอรับ”เธอพยักหน้ารับและมองไปยังเครื่องพันธนาการสัตว์
“พวกนี้คืออะไร”
“เครื่องพันธนาการสัตว์ต่างๆ นะขอรับเอาไว้สำหรับจับสัตว์มาเป็นสัตว์เลี้ยงหากสัตว์เลี้ยงมีระดับมากกว่าหรือทำภารกิจนะขอรับ แต่ส่วนมากจะใช่วิธีต่อสู้กันแบบตัวต่อตัวมากกว่านะขอรับ แต่พวกที่มีอาชีพอย่างข้าหรือพวกที่มีอาชีพจับสัตว์อสูรก็จะใช้กันเพื่อจะไม่ให้มันยอมรับพวกเราเป็นเจ้านายจึงต้องใช้ของพวกนี้ ส่วนใหญ่จะใช้แส้กำราบสัตว์อสูรมากกว่าขอรับ เพราะมันใช้ง่าย ไม่ต้องตีที่ตัวสัตว์อสูรแค่ฟาดไปใกล้ๆ เท่านั้น จะใช้กับผู้ที่มีสัตว์อสูรมากกว่า 1 ตัวหรือพวกที่มีความซื่อสัตย์ต่ำเท่านั้น”ชายหนุ่มอธิบายยาว เพราะมีน้อยคนที่จะสนใจพวกมัน
“อืม ข้าคงไม่ต้องใช้เพราะสัตว์เลี้ยงของข้ามีค่าความภักดีแบบติดเพดานทั้งงัน”เธอพูดอย่างหน้าตาเฉยไม่สนใจมันอีก และเดินไปดูพวกของเล่นที่มีอยู่มาก แล้วมองไปยัง เสือ ลิโอ และโปจิ ที่มองลูกบอลไหมพรมลูกใหญ่ไม่ใช่น้อย เธอหันไปเรียกมากะโตะกับมากิมา และหยิบให้พวกเขาเข้าใจความหมาย มากิจึงหยิบมาอีก 2 – 3 อย่างพร้อมลูกบอลอีก 1 ลูก เมื่อมองสายตาของสัตว์เลี้ยงของตนแล้ว
“ดูท่านคงรักสัตว์เลี้ยงไม่น้อย”ไพรสัณฑ์มองดูการเลือกซื้อของที่เอาใจใส่ไม่น้อยของเธอ
“ท่านสนใจเสื้อเกาะสำหรับสัตว์เลี้ยงหรือไม่”
“อืม หน้าสน แล้วท่านมีหรือไม่”
“ข้าไม่มีหรอกท่านต้องไปสั่งทำพิเศษกับท่านฉางเองนะขอรับ”เธอพยักหน้ารับ และเดินดูสัตว์ต่างๆ ตามที่เธอรู้สึก เมื่อเดินลึกเข้าไปก็เห็นมนุษย์ที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่รอบตัวอยู่ กับผนัง ร่างการผอมบางขาวซีด กำลังหลับตาอยู่ 3 คน
“พวกนี้คือ...”
“แม่หญิงเห็นด้วยหรือขอรับ”เสียงตกใจของชายหนุ่มดังขึ้นก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอพยักหน้ารับ
“ทำไมหรือ หรือข้าไม่สมควรเห็นพวกเขา”เสียงที่ดูนุ่มนวลถามกลับมาอย่างข้องใจ
“ท่านเป็นผู้ใดกันแน่น แม้แต่ท่านมากะโตะหรือเล่าปี่ที่เข้ามาดูที่นี้ยังไม่สามารถมองเห็นได้”
“หิหิ แสดงว่าท่านใช้เวทกำบังพวกเขาไว้”ไพรสัณฑ์พยักหน้ารับ
“แล้วได้พวกเขามาได้อย่างไร ในเมื่อพวกนี้น่าจะอยู่ที่เกาะอามาเกน แถบทาราเวีย และท่านน่าจะได้มาตั้งแต่อยู่ที่เกาะเริ่มต้นแล้ว”เธอคาดเดาได้อย่างถูกต้องเมื่อเห็นสีหน้าของเจ้าของร้าน
“ท่านได้พวกเขามาอย่างไร หรือท่าน...”
“เปล่า ข้าไม่ได้มาอย่างผิดกฎหมาย แต่มีคนเขาเอามาฝากข้าไว้ต่างหาก เขาสอนเวทกำบังให้ข้า บอกแค่เพียงว่า หากมีผู้ที่เห็นพวกเขาผ่านเวทกำบังนี้ได้คนผู้นั้นก็คือเจ้าของของพวกเขา”
“ถ้าให้ข้าทาย คนที่ฝากนั้นสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินและรอบๆ ตัวจะมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ใช่หรือไม่”เขาพยักหน้ารับออกมาอีกครั้ง พร้อมรู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่ปล่อยออกมาโดยไม่รู้ตัวของเธอ
“แล้วบอกหรือไม่ว่าจะรับพวกนี้เป็นสัตว์เลี้ยงต้องทำอย่างไร”มังกรเบญจธาตุพยายามไม่ให้เสียงดูเย็นๆ มากไปกว่านี้
“เขาบอกว่าท่านจะรู้เอง”เธอพยักหน้าพร้อมถอนหายใจอย่างปลงตกกับการเตรียมการของใครบางคน ให้กับเธอ
“รู้เอง งันหรือวิธีเดียวกันสินะ”มังกรเบญจธาตุเอ๋ยขึ้นลอยๆ และเดินผ่านเวทกำบังนั้นเข้าไป จึงทำให้มันสลายไป ทุกคนที่มองการสนทนาอยู่นอกจากสัตว์เลี้ยงของเธอ มองเห็นและโปจิที่มองเห็นพร้อมกับเจ้านายก็เดินไปยังร่างหนึ่งที่ดูสูงใหญ่กว่าตนอื่นที่ถูกพันธนาการทันที
เมื่อเวทกำบังถูกทำลายทำให้ชายหนุ่มทั้ง 3 ลืมตาตื่นขึ้นมา ทั้ง 3 มองมายังหญิงสาวตรงหน้า อย่างสงสัย ยิ่งเมื่อได้กลิ่นบางอย่างจากกายที่รู้สึกคุ้ยเคยกลับทำให้พวกเขาจ้องหน้าเธออย่างเคียดแค้น แต่ต้องหยุดมองไปยังชายหนุ่มอีกคนที่เดินเข้ามาหาร่างสูงของสหาย
“เจ้า” 2 เสียงประสานกันมองหน้ากันอย่างสงสัย
“โปจิ อย่าเสียงมารยาทสิ”มากิดุสัตว์เลี้ยงของตนที่เดินไปมองคนที่พี่มะลิต้องการและเกรงว่านางจะโกรธอีกด้วย
“เจ๊ ข้าขอโทษขอรับที่อบรม คนของข้าไม่ดี”มากิเดินมาขอโทษทันที
“ไม่เป็นไร”มังกรเบญจธาตุลูบหัวมากิอย่างไม่ถือสา
“โปจิ เจ้ารู้จักคนตรงหน้าด้วยหรือ”มังกรเบญจธาตุถามขึ้นพร้อมกับการหันมาก้มหัวขอโทษ เมื่อรู้ว่าตัวเองเสียมารยาท
“ขอรับ แม่หญิงมังกร เขาคือคู่ครองของข้า”โปจิตอบกลับพร้อมมองไปยังคู่ครองของตนด้วยความห่วงใย แต่ไม่สามารถแตะต้องได้ เพราะพลังบางอย่างขวางกันอยู่
“คิมะ”มังกรเบญจธาตุเรียกชายหนุ่มอีกคนให้เดินมาหา
“ขอรับ”
“ มนุษย์หมาป่าตนนี้คงเหมาะกับเจ้า” คิมะมองไปยังร่างสูงที่น่าจะสูงกว่าอีก 2 คนด้วยซ้ำ และเดินไปตรงหน้าทำให้โปจิต้องถอยไป เพราะทราบแล้วว่าแม่หญิงจะให้ทำสิ่งใด
“ต้องทำพันธนาการโลหิต อย่างที่มากิทำกับเจ้าสินะโปจิ”โปจิพยักหน้ารับ ชายหนุ่มหันไปหาคนรักและนายสาว เมื่อได้รับการพยักหน้าก็ทำพันธนาการทันทีโดยที่อีกฝ่ายไม่สามารถขัดขืนได้ พร้อมพันธนาการที่คลายออก ทำให้ชายหนุ่มต้องรับตัวเอาไว้ และโปจิทำท่าจะเข้ามาช่วย
“ช้าก่อน อย่าเพิ่งโปจิหากเด็กคนนี้ไม่ยอมรับคิมะเป็นนาย เจ้าก็ไม่สามารถแตะเขาได้”มังกรเบญจธาตุพูดก่อน เพื่อไม่ให้ร่างสูงนั้นได้สมหวังหากยังไม่ยอมรับเงื่อนไขที่เธอบอกออกมา
เสียงประกาศบอกให้ทั้งหมดยกเว้นเพียง 4 หนุ่มที่โดยจับกุมอยู่ได้ยิน พร้อมกับการตั้งชื่อให้ของคิมะ
“เคน”เมื่อคิมะยืนยันพร้อมกับกำไลสัตว์เลี้ยง ก็ส่งเคนให้โปจิพยุงร่างสูงเอง โดยไม่พูดอะไรและพาไปยืนข้างๆ คนรัก
“เหลือแต่เจ้าชายแวมไพร์ ทั้ง 2 แล้วกระมั่ง”มังกรเบญจธาตุยืนมือพร้อมกรีดเลือดและทำไมต่างจากคิมะ เพียงแต่เธอต้องร่ายคาถากำกับบางอย่าง 2 ราชาจิ้งจอกก็มารับทั้ง 2 ไว้ตามคำสั่งนายหญิงและเอาพาดบ่าไว้ เพราะเธอได้ร่ายเวทเดียวกันกำกับไว้ เพื่อไม่ให้ทั้ง 2 มีแรงมาสู้กับพวกตนให้เสียเวลา และร่ายเวทรักษาให้กับร่างสูง
เจ้าชายทั้ง 2 ถึงจะมองอย่างเคียดแค้นอย่างไรก็ไม่สามารถขัดขืนได้ ยิ่งสบตาของหญิงสาวยิ่งเหมือนคนที่จับตัวพวกเขามา เป็นสายตาที่เย็นชาและน่ากลัว ผิดไปก็เพิ่งสายตาที่อบอุ่นเท่านั้นที่ต่างออกไป เมื่อโลหิตของนางถูกหยดเข้าปากไปหลายหยดก็ทำให้เวทคลายตัวออก เพียงเธอแตะที่หน้าผากนั้นก็ทำให้เวทสลายไป และก็ทำให้กับอีกคนพันธนาการก็คลายตัวและสลายตามไปเช่นกัน เพียงแต่เมื่อก็ถูกพันธนาการอีกครั้งจากหญิงสาว และได้ถูกแบกออกมา
“ขอบคุณท่านมากที่รับฝากไว้ให้นะ”เธอหันไปบอกกับเจ้าของรับพร้อมก้มหัวให้ และส่งบัตรให้คิดเงินค่าของทั้งหมด
“นายหญิงทราบหรือขอรับว่าเป็นผู้ใด”เดเนียวถามขึ้นเมื่อนั่งดูจากไหล่ของนายสาวเป็นนาน
“รู้สิ ก็คนที่สร้างเจ้าให้ข้าไง”ประโยคที่สนทนากันมีเพียงสัตว์เลี้ยงและภูตของเธอเท่านั้นที่ได้ยิน
“ขอรับ”
“งันข้าก็ได้เวลาไปสักที ขอบคุณท่านมากก็แล้วกัน”ไพรสัณฑ์พยักหน้าและยิ้มเอ็นดูหญิงสาวตรงหน้า
“ถ้าจะขอบคุณจริงๆ ท่านก็มาอุดหนุนข้าบ่อยๆ แล้วกัน อ้ออย่าลืมไปทำเสื้อเกราะให้สัตว์เลี้ยงกับภูตของท่านละ นี่ก็ใกล้จะถึงสงครามแล้ว”มังกรเบญจธาตุยิ้มรับพร้อมพยักหน้าให้และเดินนำทุกคนออกไป
“ไปธนาคารกันดีกว่า”มังกรเบญจธาตุบอกทุกคนพร้อมใช้วิชาตัวเบาและจับแขนของ 4 หนุ่มที่เธอจับกุมไว้ไปด้วย

เรือนธนาคาร
เธอเดินนำหน้าทุกคนเข้าไป ก็เห็นกระจิดริดเดินออกมาตอนรับพร้อมอู๋จิงเห๋า เพิ่มพูนและภูตรับใช้ของทั้ง 2 คน
“สวัสดีขอรับ ไม่ได้เจอกันหลายวัน สบายดีไม่ขอรับ”อู๋จิงเห๋าเจ้าของกระจิดริดถามอย่างคุ้นเคยกับหญิงสาว
“อืม สบายดี ท่านมีห้องรับรองพิเศษใช่ไหม”คำถามของเธอทำให้ผู้จัดการทำตามทันทีโดยไม่ต้องสั่ง และเชิญพวกเธอไปยังห้องรับรองพิเศษนั้น พร้อมรายงานผลงานที่ทำอยู่
“อืม ข้าจะมาสั่งให้ท่านทำบางอย่างเพิ่มนะ”มังกรเบญจธาตุยืนแบบไปให้เพิ่มพูนที่ทำหน้าที่จัดการให้เธอเพื่อประเมินราคา เมื่อเธอได้ทราบราคาที่เหมาะสมและส่วนลดแล้วก็ส่งบัตรเพื่อจ่ายเงิน เพิ่มพูนบอกเวลาที่ทุกอย่างจะเสร็จ แล้วเดินออกไปจัดการทันที เมื่อเธอไม่มีอะไรเพิ่มเติมแล้ว
“ท่านสั่งห้ามไม่ให้กระจิดริดรับของหรือ”มังกรเบญจธาตุถามอู๋จิงเห๋า เมื่อได้รับการพยักหน้า
“แม้แต่กับข้างันเหรอท่าน”เธอถามพร้อมยิ้มมุมปาก
“กับท่านถึงข้าห้าม ท่านก็หาวิธีเอาของให้เจ้าหนูน้อยของข้าจนได้ คงต้องยกท่านไว้คนหนึ่ง”อู๋จิงเห๋าตอบกลับอย่างรู้แกวหญิงสาว
“หิหิ งันตอนนี้ข้าก็ให้ได้แล้วนะสิ”เธอยิ้มออกมาและหยิบกระสอบเมล็ดทานตะวันให้ 3 กระสอบ พร้อมกล่องเก็บอาหารให้ให้ชายหนุ่มและภูตรับใช้ไปอีกคนละกล่อง แต่คนที่รับก็ยังเป็นเจ้าหนูน้อยอยู่ดี เมื่อเธอให้ของเสร็จแล้วก็หันไปหากวนอูที่นั่งมองการกระทำของเธออยู่ตลอด
“ข้ามีเขางอกหรือมีเขี้ยวหรืออย่างไร เจ้าถึงได้มองข้าตาไม่กระพริบ”ชายหนุ่มสะดุ้งเมื่อถูกจับได้
“ข้าแค่พิจารณาว่าสิ่งที่ท่านทำนั้นเป็นเพียงสิ่งที่ท่านสร้างหรือเปล่า”กวนอูเป็นคนตรง อย่างที่คนลือกัน ไม่แปลกที่เปียวเออเทียวยังคงภักดีต่อเขาอยู่
“แล้วข้าจะทำไปเพื่ออะไร เพื่อให้เจ้าเห็นหรือ ไม่แหละ ข้าอยากทำอะไรก็ทำไปอย่างนั้น จะมาสร้างภาพไปทำไม ทำไปแล้วเจ้าให้เงินข้าหรือไง”มังกรเบญจธาตุตอบกลับอย่างถูกใจ
“อีกอย่างตอนนี้พวกเจ้าก็เป็นศัตรูของข้านะ วันนี้ที่ได้เจอกันถือเป็นความบังเอิญ แต่ข้าก็ไม่นึกว่าเจ้าจะมาที่นี้เพื่อดูหน้าคนที่ฆ่าน้องเจ้าถึง 2 ครั้งด้วย”ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างสงบใจ
“ข้ามาธุระแค่นี้ วันนี้จะปล่อยพวกเจ้าไปก่อน”เธอพูดพร้อมเดินนำทุกคนออกจากธนาคาร และปล่อยตัวทั้ง 4 หนุ่ม และขว้างระเบิดควันก่อนจากไปแบบไร้ลองรอย
การกระทำของเธอในครั้งนี้ทำให้เกิดความแคลงใจให้กับ 3 พี่น้องในเวลาต่อมาทันที ยิ่งมีผู้ที่ค่อยยุแยงอยู่ข้างกายทั้ง 2 อีกด้วย

เที่ยงคืน
หลังจากพวกเขากลับมาก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อน ตามคำสั่งของหญิงสาวที่จะจัดการกับเจ้าชายหนุ่มทั้ง 2 ตน
“พวกเจ้าคงกำลังกระหายอยู่สินะ”เธอตรวจดูอาการของทั้ง 2 หนุ่มที่ตอนนี้นอนอยู่บนแคร่ พร้อมลืมตามองการกระทำของเธอ แต่ไม่ยอมพูดอะไร
แต่กับตะลึงกับการกระทำของหญิงสาวเมื่อเธอให้เดเนียวเอาแก้วใสใบใหญ่ 2 ใบ มารองรับเลือดจากแขนของเธอไม่มีผู้ใดห้ามได้ เมื่อแก้วทั้ง 2 ใบเต็มไปด้วยเลือดแล้ว เดเนียวก็ส่งขวดเลือดขนาดใหญ่ 4 ขวดให้นายหญิงดื่ม พร้อมร่ายเวทรักษาแผล และภูตหนุ่มอีก 2 ตน ก็พยุงให้ 2 หนุ่มลุกขึ้นและจอแก้วที่ริมฝีปาก แต่พวกเขากับไม่ยอมดื่ม
“ดื่มสิ ไม่งั้นพวกเจ้าจะต้องตาย หากไม่ได้รับเลือดจากข้า หรือว่าจะให้ข้าป้อนพวกเจ้าดีละ”มังกรเบญจธาตุถามยิ้มๆ เมื่อเห็น พวกเขาปฏิเสธ และก็ทำอย่างที่พูดเมื่อเห็นสายตาที่ท้าทายของพวกเขา
เธอเพียงจ้องประสานตาของทั้ง 2 พร้อมจุ่มนิ้วลงในแก้วแล้วนำมาหยดใส่ปากของทั้งคู่ พร้อมทั้งสั่งให้ 2 ภูตหนุ่มเอาแก้วมาจ้อที่ปากของทั้ง 2 อีกครั้ง พวกเขาที่ไม่สามารถบังคับความหิวกระหายได้ก็ยอมดื่มเลือดเข้าไปทั้งๆ ที่รู้ดีหากดื่มแล้วพวกเขาก็จะเป็นคนของเธอโดยสมบรูณ์ไม่อาจจะขัดขืนได้อีก
เมื่อพวกเขาดื่มจนหมดแก้ว เสียงประกาศก็ดังขึ้นพร้อมแหวนสีดำ 2 วง มังกรเบญจธาตุหยิบมันมาใส่ไว้ที่หัวแม่มือทั้ง 2 ข้างทันที พร้อมตั้งชื่อ
“กาเบรีย”
“กีโรม”
ทั้ง 2 ก้มหัวให้เธอด้วยไม่สามารถขัดขืนได้อีก มังกรเบญจธาตุสั่งให้ทุกคนไปพักผ่อนและตัวเองก็นั่งตรวจสอบบางอย่างอยู่พักหนึ่งก็เดินเข้าไปพักบาง


วันที่ 3
วันนี้ก็ไม่ต่างจาก 2 วันที่แล้ว เมื่อทุกคนพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหารก็เห็นเก้าอี้ที่เพิ่มมาของ 2 หนุ่ม ที่มีแก้วพร้อมโลหิตอยู่ตรงหน้า ส่วนคนอื่นก็มีอาหารเช้าตั้งอยู่และทานกันอย่างรวดเร็ว เพื่อรอรับตารางฝึกของวันนี้ เมื่อได้ตารางฝึกแล้วทุกคนก็ทำตามทันที อย่างไม่เกี่ยง ส่วนมังกรเบญจธาตุก็นั่งเขียนบางอย่างอยู่ทามกลางสัตว์เลี้ยงของเธอ เดเนียวนั้นก็มายืนคุมการฝึกพร้อมเพิ่มความโหดไม่ต่างจากนายสาวเลยแม้แต่น้อย
“นายหญิง”เสียงของกาเบรียเอ๋ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอวางปากกาและเอาของลงกระเป๋าแล้ว
“ว่า”
“ท่านทราบได้อย่างไร กับวิธีที่จะทำให้พวกข้าไม่สามารถต่อต้านหรือขัดขืนท่านได้”
“อ่านจากหนังสือนะสิ”คำตอบง่ายๆ ทำให้ 2 พี่น้องมองหน้าเธออย่างไปต่อไม่ถูก
“หิหิ ข้าถูกปลูกฝังนิสัยมาตั้งแต่เด็กให้รักการอ่านไม่ว่าหนังสืออะไรก็ตาม เพราะอย่างนี้ไงข้าถึงได้ในสิ่งที่ใครๆ ก็ไม่สามารถรับรู้ได้ เจ้าเองที่เมื่อเช้ายอมดื่มนะเพราะยอมรับข้าแล้วหรือเพราะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ละ”
“เรียนตามตรง ข้าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ตั้งแต่ดื่มเลือดของท่านเมื่อตอนทำพิธีแล้วที่ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเลือดของท่าน ไม่ใช่กลิ่นของคนผู้นั้นที่สามารถสยบพวกเราได้ แม้แต่ตอนนี้ข้าก็ยังได้กลิ่นนั้นจากตัวท่าน แต่ไม่ได้รู้สึกกระหายอย่างเมื่อเช้า”กาเบรียตอบออกมา พร้อมกับการพยักหน้ารับของเธอ

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกก”เสียงดังจากทางเหนือของป่าที่ติดกับอีกป่าหนึ่งทำให้ทุกคนหันไปมองทันที มังกรเบญจธาตุให้เดเนียวควบคุมการฝึกต่อ แล้วเธอกับสัตว์เลี้ยงตนอื่นออกไปดูเอง

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก”เสียงของชายหนุ่มที่ดังขึ้นเพราะนำน้องชายทั้ง 2 หนีการจับกุมของทหารแห่งทวารัศมี ที่พวกตนได้ไปปล้นบ้านของขุนนางผู้หนึ่งจนหนีเข้ามาในเขตสุดเขตป่าแสงตะวันเมื่อยามใกล้รุ่งแต่ก็มีนายทหารตามมาเจอพวกเขาทำให้ต้องหนีเข้ามาในป่าคำสาปมนตร์ดำ ส่วนพวกทหารก็ไม่กล้าตามเข้ามาเพราะรู้กิตติศักดิ์ของป่านี้ดี
เมื่อเดินเข้ามาได้ไม่นานก็เจอกับงูเห่าดำ พวกเขาสู้กับมันจนฆ่ามันได้ แต่กับมาเจอกับทหารแมงมุมดำที่ได้กลิ่นเลือดของพวกเขา เข้ามาลอบสังหารพวกเขา คนพี่ที่เห็นก่อนก็เข้าไปรับขาหน้าที่จะแทงน้องๆ ก่อน แต่อีก 2 คนก็หนีไม่พ้น เพราะมีแมงมุมดำอีก 2 ตัวเขามาจัดการพวกเขา ในขนาดที่พวกเขากำลังจะสิ้นสตินั้น ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งมาช่วยพอดี
“ทหารแมงมุมดำหรือ”มังกรเบญจธาตุที่มายังจุดเกิดเหตุ และสั่งให้ 2 ราชาจิ้งจอก กับ ไวน์สังหารทั้ง 3 ตัวเพื่อช่วยพวกชายหนุ่มทันทีก่อนที่จะร่ายเวทรักษาและกรอกยาถอนพิษให้ทั้ง 3 พร้อมพาตัวไปยังที่พัก
“ไม่เป็นไรแล้วขอรับนายหญิง”เดเนียวเข้ามาตรวจอีกครั้งที่ 3 หนุ่มว่าร่างมนุษย์ทั้ง 3 ไว้
“พวกเผ่าดังเดิม เป็นเผ่ามนุษย์นะขอรับ”ภูตหนุ่มรายงานอีกครั้ง
“กว่าจะฟื้นก็คงเป็นวันพรุ่งนี้ พวกเจ้าช่วยดูแลด้วยแล้วกัน”เธอหันไปมอง ภูตทั้ง 3 ของเธอ และสั่งให้ 2 เจ้าชายแวมไพร์ทั้ง 2 มาสู้กับเธอจะได้ยอมรับเธอเป็นนายอย่างไม่แคลงใจอีก
ตอนเย็นก็รู้ผลทันทีเมื่อทั้ง 2 หนุ่ม นอนหมดสภาพต้องให้เดเนียวรักษาอยู่บนแคร่ ส่วนหญิงสาวก็เข้าเต็นท์ไปจัดการอาบน้ำชำระอาการเหนื่อยล้าและเปลี่ยนชุดออกมาพร้อมเสือที่ตามเข้าไปเฝ้าในเต็นท์และออกมาทำอาหารให้ทุกคนทาน พร้อมถามถึงสัตว์เลี้ยงของทุกคนที่อยากได้ไว้รับใช้
“พี่อยากได้ราชาหมีดำมายาที่อยู่ทิศตะวันออกของป่านะ”มาชิกะบอกเธอเมื่อมานั่งคุยกันที่แคร่
“พี่อยากได้ราชาหมาป่าดำเดียวดายมายานะ”สายนทีบอกต่อ
“แม้อยู่ใกล้ๆ กันเลยนะพี่นที”ชายหนุ่มทั้ง 2 ยิ้มรับการหยอกล้อของหญิงสาวและน้องชายคนเล็กที่กำลังเล่นอยู่กับโปจิ และเคนที่กลายร่างเป็นหมาป่าสีดำร่างใหญ่กว่าปกติอยู่ตรงหน้าของเธอแถมด้วย เสือกับลิโอที่ได้ลูกบอลไหมพรมแล้วก็นอนเล่นอยู่ข้างๆ นายของตน
“แล้วที่เหลือละ พี่เจนจิง พี่ฮวยบอขวย พวกเจ้าด้วย”มังกรเบญจธาตุหันไปถามทุกคน และนั่งลงไปเล่นกับเสือเมื่อบอลกลิ้งมาที่เธอ ทำให้หนุ่มๆ มองเธออย่างตกตะลึงว่าเธอจะดีกลับพวกสัตว์เลี้ยงได้มากขนาดนี้ แม้แต่พวกเขาก็ยังได้รับความช่วยเหลือจากเธอถึงจะโหดแต่ก็คิดว่าหากคนผู้นี้ยังเล่นเกมส์อยู่ละก็พวกเขาก็จะขอติดตามต่อไป
“พี่กับพี่ฮวยอยากได้บอสเสือฟ้าคำรน กับ เหยี่ยวนภา อย่างละตัวนะ พวกพี่เป็นพวกฝ่ายข่าวการมีเหยี่ยวนภาที่ได้ชื่อว่าเร็วที่สุดในหมู่เหยี่ยวด้วยกันถือว่าได้เปรียบมาก ส่วนบอสเสือฟ้าคำรนนั้น พวกพี่ถูกใจทักษะนะทั้งดังทั้งแรงด้วย ยิ่งพวกมันอยู่กันเป็นคู่อยู่แล้วด้วย”เธอพยักหน้ารับและมองไปยังชายหนุ่มร่างยักษ์ที่นั่งมองเธอเล่นกับเสือ เหมือนอยากเล่นด้วย เธอจึงให้เสือเดินเอาบอลไปยืนให้เขาเป็นอันรู้กันว่าจะถาม ส่วนเธอก็ขึ้นไปนั่งบนแคร่อีกครั้งและเปิดแผ่นที่ดูตำแหน่งของมอสเตอร์ที่ทุกคนอยากได้แต่ละตัว
“กระผมอยากได้แมวดำสักคู่ขอรับ”ยักษ์ ชื่อที่เข้ากับรูปร่างของเขาทั้ง ในนี้และนอกเกมส์ บอกเธอพร้อมทั้งเล่นกับเสือไปด้วยอย่างสนุกสนาน เป็นผู้ติดตามของมากะโตะทั้งในและนอกเกมส์ นอกจากฮวยบอขวย
“กระผมอยากได้โกเลมไฟสักตน 2 ตนขอรับ”ตะวัน ชายหนุ่มอีกคนที่เป็นเสนาไม่ต่างจากเจนจิน ของกิลจริงใจข้าก็ให้ใจ ชายหนุ่มนั่งอยู่ถัดจากยักษ์ เป็นผู้ติดตามสายนทีทั้งในและนอกเกมส์
“กระผมอยากได้เต่าพันปีขอรับ”ลูกเต๋า ชายหนุ่มท่าทางร่าเริง แต่ก็ชอบอ่านหนังสือเพราะทุกครั้งที่ว่างเขาก็จะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาอ่านทุกครั้ง เป็นผู้ติดตามมากะโตะในเกมส์
“กระผมอยากได้เสือชีตาต้าขอรับ”สายลม อีกหนึ่งที่มีรูปร่างปราญเปรี้ยว อีกคนที่เป็นคนของกิลจริงใจข้าก็ให้ใจ เป็นผู้ติดตามของสายนทีทั้งในและนอกเกมส์
“กระผมอยากได้พญาวิหลเพลิงขอรับ”สมุทร ชายหนุ่มผมฟ้า บอกเป็นคนสุดท้าย เป็นผู้ติดตามมาชิกะทั้งในและนอกเกมส์นอกจากเจนจิง
“อืม คงต้องจัดการราชาหมีดำ ราชาหมาป่าดำเดียวดายกับแมวดำก่อน” เธอระบุตำแหน่งที่อยู่ของทั้ง 6 ตัวได้แล้วเพราะพวกมันอยู่กันเป็นคู่ๆ และหากินกับคู่ของมันเท่านั้น
“ส่วนเสือฟ้าคำรนกับเหยี่ยวนภาคงต้องเป็นวันมะรืน เต่าพันปีอยู่ทิศเหนือฝั่งของเมืองตรีตะวัน ต้องรอตอนออกเดินทางไปที่หุบเขา เสือชีตาต้า โกเลมไฟ กับพญาวิหลเพลิงอยู่ที่ดงพญาไฟ ก่อนขึ้นไปคงต้องจับให้ได้ก่อน”เธอมองตำแหน่งที่บางตัวคนที่อยากได้ยังไม่รู้เลยว่าอยู่ไหน
หลังจากนั้นเธอก็พาทั้ง 3 หนุ่มและสัตว์เลี้ยงกับภูตของเธอไปยังที่ราชาและราชินิของหมีดำกำลังหากินอยู่ และเจอพวกมันอยู่เป็นคู่อีก พวกเขายืนอยู่บนต้นไม้ที่มองเห็นทั้ง 2 ตัวได้ชัดเจน
“โอ้ เจอพอดีเลย พี่มาชิกะอยากได้เป็นคู่หรือเปล่าละ”มาชิกะหันไปขอความเห็นจากคนรัก
“ถ้าได้ทั้งคู่ก็ดี”มาชิกะก็ถูกใจ
“ได้งันข้าจะให้พี่สู้กับราชาก่อนแล้วกัน”
“แล้วเจ้าจะทำอย่างไรกับราชินีละ”มาชิกะถามอย่างสงสัย มังกรเบญจธาตุเลยทำให้เห็นว่าทำอย่างไร
มังกรเบญจธาตุเรียกใช้เวทเกาะแก้วโดยครอบตัวราชินีหมีดำเอาไว้พร้อมยกตัวมันขึ้น ทำให้ราชาหมีดำตกใจวิ่งมาหา
“ไปสิเจ้าค่ะ อ้อสู้ด้วยตัวเองนะ”มังกรเบญจธาตุเร่งชายหนุ่ม ทำให้เขาเรียกอาวุธ
“เจ้ากล้าดีอย่างไงทำร้ายภรรยาข้า คืนนางมานะ”
“คืนแน่นถ้าเจ้าชนะข้าได้ แต่ถ้าไม่เจ้าต้องมาเป็นสัตว์เลี้ยงให้ข้านะ”มาชิกะยืนข้อเสนอให้อีกฝ่ายทันที
“นี้เจ้า”
“หรือเจ้ากลัวจะแพ้ข้า”
“ก็ได้ แต่เจ้าห้ามทำร้ายภรรยาข้านะ”
“ข้ารับปาก”มาชิกะรับปากก็ไม่รอช้า เข้าปะทะกับอีกฝ่ายทันที

“เจ้าปล่อยข้านะ”ราชินีหมีดำมองดูสามีต่อสู้กับมนุษย์อย่างหวาดหวั่น
“ไม่ต้องกลัวหรอกเจ้า นายของข้าแค่อยากให้ทั้ง 2 สู้กันโดยไม่มีใครเข้าไปยุ่งเท่านั้น”เดเนียวบอกกับราชินีหมีดำ
“หากพี่ชายของเราชนะสามีของท่าน ท่านจะยอมเป็นสัตว์เลี้ยงอีกตนให้พี่ข้าได้หรือไม่”มังกรเบญจธาตุถามอีกฝ่ายที่มองมายังเธอ
“คิดดูให้ดีก่อนตอบนะ”
“งันเจ้านั้นก็ต้องชนะสามีข้าให้ได้ก่อน”รอยยิ้มจากหญิงสาวตรงหน้าทำให้เธอหวั่นใจมากขึ้น
ทั้ง 2 ฝ่ายสู้กันอย่างสูสีกัน โดยมีทุกคนนั่งดูอย่างสงบไม่มีใครขยับเพียงมองการต่อสู้ตรงหน้า เมื่อเวลาผ่านไป ครึ่งชั่วยาม มังกรเบญจธาตุก็สั่งให้มาชิกะเอาชนะเสีย
“พี่มาชิกะ เอาชนะได้แล้ว”เพียงไม่นานชายหนุ่มก็เอาชนะอีกฝ่าย ด้วยวิชาบางอย่างที่มังกรเบญจธาตุให้เขาฝึก แถมอีกฝ่ายก็สะบักสะบอม เจ็บหนักเลยทีเดียว จนเจ้าตัวคนทำถึงกับตกใจ
(ผู้เล่นมาชิกะLV.150 ชนะ ราชาหมีดำ LV.200 เจ้าค่ะ)
(ราชาหมีดำยอมศิโรราบกับท่าน ขอเป็นสัตว์เลี้ยงของท่าน ท่านจะรับหรือไม่)
“รับ”
(กรุณาตั้งชื่อ เจ้าค่ะ)
“ชิบะ”มังกรเบญจธาตุหันไปหาราชินีหมีดำว่าจะเอาอย่างไร
(ราชินีหมีดำ ขอเป็นสัตว์เลี้ยงของท่าน ท่านจะรับหรือไม่)
“รับ”
(กรุณาตั้งชื่อ เจ้าค่ะ)
“โดระที”
หลังการตั้งชื่อทุกคนก็ลงมาอยู่ที่พวกเขา มังกรเบญจธาตุคลายเวทออก พร้อมร่ายเวทรักษาทั้ง 2 ทันที
“สมกับเป็นพี่เรียนรู้ได้เร็วนิ แต่ยังควบคุมได้ไม่ดีนัก”มังกรเบญจธาตุชมชายหนุ่มที่เอาวิชาที่ตนให้ฝึกมาใช้ได้ดีพอสมควร เมื่อตรวจดูอาการของทั้ง 2 แล้ว เธอก็เปิดแผนที่ดูราชาหมาป่าดำเดียวดายก็พบว่า มันอยู่ใกล้ๆ แถมปิดจิตสังหารอีก
“พี่นที ด้านขวา 10 ก้าว”สายนทีที่เดินมาดูแผนที่พร้อมกันเห็นเช่นกันแต่ไม่นึกว่า จะอยู่ใกล้ถึงขนาดนี้ เขาเรียกอาวุธและโจมตีอีกฝ่ายทันที ทำให้ผู้ที่หลบซ่อนอยู่ต้องปรากฏตัวออกมา เพราะพลาดโดนดาบของสายนที ทั้ง 2 ประจันหน้ากัน เหล่าสัตว์เลี้ยงต่างล้อมเจ้านายกับอีก 2 หนุ่มไว้
“เจ้าฝีมือไม่เลวนิ มาดูกันสิว่าเจ้ากับข้าใครจะชนะ”ทั้ง 2 สู้กันอย่างดุเดือดไม่น้อย ว่องไว จนคนธรรมดาเห็นเป็นเพียงแสงที่วิ่งไปมาเลยด้วยซ้ำ เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็รู้ผลหลังจากที่เห็นราชาหมาป่าดำเดียวดายนอนหายใจรวยรินโดยมีดาบของสายนทีพาดคออยู่ ไม่นานเสียงประกาศก็ดังขึ้นว่าราชาหมาป่าดำยอมเป็นสัตว์เลี้ยงให้ชายหนุ่ม
“อารัน”มังกรเบญจธาตุร่ายเวทรักษาทันที พร้อมเดินมาหายักษ์และเปิดแผนที่ออกก็เห็นราชากับราชินีแมวดำ อยู่ใกล้ๆ ที่อยู่ของพวกตน เธอจึงสั่งให้กลับไปยังที่พักก่อน
“ยักษ์ เจ้ารู้วิธีเอาชนะแมวโดยไม่ต้องต่อสู้หรือไม่”
“มีด้วยหรือขอรับ”
“มี แต่เจ้าต้องเจ็บตัวสักหน่อย”เธอหยิบปลาทอดออกมา 3 จานให้ยักษ์ พร้อมกระซิบอะไรบางอย่าง แล้วให้เขาเดินไปทางที่ราชาแมวดำอยู่ เพราะยักษ์นั้นมีรูปร่างใหญ่ ถ้าให้สู้กับราชาแมวที่มีความรวดเร็วและปราดเปรียว อย่างไรก็เสียเปรียบแน่นอน ถึงยักษ์จะชนะแต่อีกฝ่ายคงปางตาย ด้วยวิชาที่เธอให้เขาฝึกนั้น แน่นที่ลงแรงหนักๆ ทั้งนั้น ถึงเขาจะยังมือก็ตาม
ชายหนุ่มถูกใจวิธีของนายหญิง แถมเขาก็ได้ของกินรอบดึกแสนอร่อยอีกด้วย เขาเดินออกมาจากเขตเวท และหาต้นไม้ที่เหมาะๆ ในการนั่งทานของอร่อย เมื่อได้ทำเลที่เหมาะสมแล้ว เขาก็โดดขึ้นไปนั่งและหยิบจานปลาทอดออกมา พร้อมชาดอกไม้เย็นๆ จากกระติก ปลาทอดที่เราะกางออกส่งกลิ่นหอม ทำให้ผู้ที่ได้กลิ่นน้ำลายสอไม่น้อย โดยเฉพาะผู้ที่ชื่นชอบปลาอย่างแมว ก็วิ่งมาตามกลิ่นหอมมา
2 ราชาแมวดำ มองชายร่างยักษ์ที่หยิบปลาเข้าปลา และกระโดดเขาไปหาอย่างลืมตัว โดยไม่ทันระวัง ว่านี้เป็นแผนการของชายหนุ่ม (อิอิ อย่างไรก็แมว ไม่ว่าในเกมส์หรือนอกเกมส์เจอของโปรดอย่างนี้เสร็จทุกราย: ผู้แต่ง) ชายหนุ่มที่นั่งพิงหลังอยู่กับต้นไม้ เมื่อเห็นแมวดำ 2 ตัว ที่กระโดดมายังกิ่งไม้ที่เขานั่งอยู่ก็ทำเป็นหันข้าง ไม่สนใจ และนั่งทานอาหารรอบดึกต่อ
ทั้ง 2 เมื่อไม่ได้รับความสนใจก็เดินเขาไปนั่งข้างๆ พร้อมสายตาออดอ้อนในแบบฉบับของแมวน้อย(ถึงตัวจะเล็กเท่าลูกแมว LV.เนี่ย 130 ทั้งคู่นะจะบอกให้ เพียงแต่ระดับราชาก็สามารถสั่งไม่ให้ประกาศได้)ทำตาแบ๋วมองพร้อมเสียงร้องออดอ้อน ชายหนุ่มเกือบใจอ่อนเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้น แต่ต้องแข็งใจไว้หากเขาอยากได้ทั้งคู่มาเลี้ยง เขาทำท่ารำคาญ กระโดดไปยังกิ่งไม้อีกกิ่งหนึ่ง พอจะทานต่อ แมวน้อยทั้ง 2 ก็กระโดดตามมาอีก เป็นอย่างนี้อยู่พักหนึ่ง เขาก็กระโดดลงพื้นและเดินกลับเข้าเขตเวทที่นายหญิงย่อมคลายออกเพื่อให้เขาจับทั้ง 2 ได้ แต่ทั้ง 2 ก็ฉลาดอยู่ไม่น้อยและรู้แล้วว่านี้เป็นกับดัก แต่ความอยากทานอาหารมันมากกว่าจึงเสี่ยงกระโดดไปดักหน้าชายหนุ่มไว้ไม่ให้เดินเข้าเขตไปที่พัก
“เจ้ามนุษย์ส่งปลาทอดนั้นมานะ หากเจ้ายังเสียดายชีวิตอยู่”ราชินีแมวขู่ฟ่อทันที และไม่ทันสังเกตว่าเขตเวทนั้นกลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิม และขยายกว้างขึ้น
“อู พูดได้ด้วย แล้วถ้าข้าไม่ให้ละ นี้มันอาหารรอบดึกของข้านะ”ยักษ์ทำเป็นไม่สนใจเดินเข้าไปอีก เมื่อทั้ง 2 เข้าแย่งชิงปลาในจานเขาเอาหลบไปหลบมา แถมหยิบปลาใส่ปากอีกต่างหาก
ส่วนผู้ที่แอบดูสถานการณ์นั้นแอบหัวเราะเมื่อเห็นทั้ง 2 ฝ่ายเล่นเหมือนหยอกล้อกันมากกว่าจะเป็นการแย่งชิง
“แปลกดีทั้งๆ ที่รู้ก็ยังเข้ามาติดกับดัก มั่นใจจริงนะว่าจะออกไปจากเขตแดนของเราได้นะเจ้าแมวน้อย”มังกรเบญจธาตุที่ปรากฏตัวข้างหลังทั้ง 2 ที่ถอยไปตั้งหลัก ทำให้ทั้งคู่ตกใจและกระโดดไปเข้ามือของชายหนุ่มที่โยนจานให้กับนายหญิงและจับตัวทั้ง 2 ได้พอดี แบบหิ้วเพื่อไม่ให้โดนข่วน
“อืม หอมจัง ปลาอินโต ทอดนี้คงถูกใจพวกเจ้าถึงกับดมกลิ่นเข้าไปเต็มปอดเลยละสิ”มังกรเบญจธาตุบอกชื่อปลาออกมาทำให้ทั้ง 2 หยุดดิ้นและมองหน้าคนพูดอย่างตะลึง เพราะไม่นึกว่าจะเจอพิษของปลานั้นเข้าไปแล้ว ยิ่งเมื่อกี่กระโดดช่วงชิงปลานั้นยิ่งทำให้พิษเข้าสู้ร่างกายแบบได้ง่ายขึ้น
“เจ้าทำได้อย่างไร”ราชาแมวดำเบิกตากว้าง เมื่อลองสำรวจร่างกายดู
“ก็แค่สมุนไพรนิดหน่อย ปลาอินโตนะไม่มีพิษกับมนุษย์และสัตว์อื่น แต่กับแมวดำเท่านั้นที่ถ้าโดนพิษมันแล้วจะไม่สามารถขยาบตัวได้ ร่วมทั้งพลังทั้งหมดจะถูกปิด และยิ่งเร่งมันก็ยิ่งปิดตายถาวร ทั้งนี้ไข้ก็จะขึ้นอีกด้วย”ไม่พูดเปล่าเธอหยิบเนื้อปลาหยัดใส่ปากทั้งคู่ และทำให้ทั้งคู่กลืนเข้าไปเท่านั้นแหละหน้าทั้งคู่ก็เริ่มแดงเพราะพิษไข้
“พวกเจ้าต้องการอะไร”
“ก็แค่ เจ้าหนุ่มนั้นอยากได้พวกเจ้าเป็นสัตว์เลี้ยง ถ้ายอมตกลงข้าจะยอมให้ยาถอนพิษทันที”ยักษ์มองทั้ง 2 ด้วยความสงสาร แต่ก็มาถึงขนาดนี้แล้วเขาก็ต้องทำตามแผนต่อ
“ไม่”เสียงทั้ง 2 ประสานกันและเชิงใส่
“นายหญิงขอรับ”
“เอาตัวไปดูแลที่เต็นท์ของเจ้าเถอะ วันนี้ก็ดึกมากแล้ว แต่คืนนี้เจ้าคงไม่ได้นอน เพราะต้องนั่งดูแลเด็กดื้อเป็นไข้ อืม อร่อย”มังกรเบญจธาตุหยิบปลาเข้าปากและหยิบ 2 คำสุดท้ายเข้าปากทั้ง 2 อีกตัวละคำ และเดินจากไป
“ปล่อยพวกข้านะ”ยักษ์ปล่อยทั้ง 2 ลงทันที
แต่เมื่อถูกปล่อยลงก็ไม่สามารถยืนอยู่ได้ ทำให้ยักษ์อุ้มทั้งคู่ขึ้นมาอีกครั้ง ถึงจะโดนข่วนแค่ไหนก็ไม่ยอมปล่อย และนำมาไว้ในห้องของตนและออกไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ทั้งคู่

“ถ้ายอมแล้วก็เอาชามะลิให้ดื่ม แล้วก็ปลาอีก 2 จานนั้นด้วยนะ”มังกรเบญจธาตุบอกชายหนุ่มที่เดินออกมา และหันเดินเข้าเต็นท์ของตนไป ยักษ์พยักหน้ารับและเอาผ้าชุบน้ำเข้าไปเช็ดตัวให้ทั้ง 2 เพื่อคลายความร้อน
“ทำไมเจ้าถึงอยากได้พวกเราละ”ราชาแมวดำถามขึ้น
“ข้าเคยเห็นพวกเจ้าแวบๆ ตอนฝึกกลางคืนนะ เห็นแล้วก็คิดว่าน่ารักดี พอนายหญิงถามก็เผลอตอบออกไปแล้ว”ยักษ์ตอบแบบยิ้มอายๆ
“อืม ถ้าพูดได้ก็คงดื่มน้ำได้แล้วสินะ”ชายหนุ่มรินชามะลิใส่แก้วและป้อนให้ทั้งคู่ และเห็นว่าไข้ลดลงแล้ว ก็วางข้าวทั้ง 2 จานไว้ข้างๆ
“ถ้าหายดีแล้ว ก็ทานข้าวแล้วกัน เดียวจะออกไปข้างนอกสักหน่อย”ยักษ์ยิ้มให้แล้วเดินออกไป
ทั้ง 2 ที่เริ่มรู้สึกตัวและลองสำรวจตัวเองก็รู้ว่าพิษนั้นหายไปแล้ว ทำให้รู้ว่าสิ่งที่ชายหนุ่มให้ทานนั้นเป็นยาแก้พิษ พอเห็นข้าวกับปลาในจานก็เดินเข้าไปหา และกินอย่างไม่รู้ตัว เมื่อทั้ง 2 กินหมดแล้ว ก็มีเสียงประกาศว่าคำสาปหายไปแล้ว ทั้งคู่เห็นว่าชายหนุ่มยังไม่เข้ามาก็หนีออกไป ก็เห็นยักษ์นั่งคุกเข่าคุยอยู่กับผู้หญิงที่หน้ากลัวคนนั้น ก่อนที่ทั้ง 2 จะออกไปก็ได้ยินสิ่งที่ทั้ง 2 คุยกัน

“นายหญิงขอรับ”ยักษ์ที่ออกมาก็เห็นหญิงสาวนั่งอยู่บนหินใต้ต้นตะเคียนใหญ่กับเสือที่นอนอยู่แทบเท้าของเธอและเดเนียวที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เดินเข้าไปคุกเข่าคุยกับเธอ
“จะปล่อยไปหรือ”มังกรเบญจธาตุถามชายหนุ่มแต่สายตากับมองไปยังดาวบนฟ้า
“ขอรับ”
“ทำไมเหรอ”
“ก็ไม่รู้ว่าถ้ากลับออกไปแล้ว ข้าจะได้กลับเข้ามาอีกหรือเปล่า”
“นั้นสินะ แต่ก็นะที่นี้ทำเพื่อให้คนที่เข้ามามีความสุขนะ อีกอย่างหากเธอไม่ได้เข้ามาที่นี้จริงๆ ไม่ว่าพวกนั้นจะจำศีลหรือจะอยู่ข้างนอก ความทรงจำของพวกเขาจะค่อยๆ หายไปแล้วจะถูกส่งกลับมาที่นี้อยู่ดีนะ เจ้าอยู่นานกว่าข้าหน้าจะรู้หรือลืมไปแล้วละ”ชายหนุ่มมองสบตาเธอและไม่พูดอะไรหันไปมองทางเต็นท์ของตัวเอง
“แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้วมั่ง ปล่อยให้ออกไปแล้วนิ แถมยังให้ทานทั้งยาถอนพิษกับยาถอนคำสาปอีกต่างหาก จะไปจับกลับมาละก็คงจะยากหน่อยนะ”มังกรเบญจธาตุพูดยิ้มๆ ทำให้ชายหนุ่มยิ้มตาม
“ไม่เป็นไรขอรับ ถ้าข้ากับพวกนั้นมีวาสนาต่อกันจริงๆ คงได้มาเป็นสัตว์เลี้ยงขอรับ”ยักษ์บอกพร้อมมองดาวบนท้องฟ้า
“นั้นสินะ”
“งั้นข้าไม่รบกวนท่านแล้วขอรับ ขอตัวไปนอนก่อน”ชายหนุ่มนั่งอยู่พักหนึ่งก็ขอตัวไปนอนไม่รบกวนเธออีก
“นายหญิงขอรับ”
“หึ”
“ท่านคิดว่า เจ้า 2 ตัวนั้นจะกลับมาหรือขอรับ”เดเนียวถามเธอด้วยความสงสัย
“กลับมาสิ เจ้าค่อยดูแล้วกัน ไม่ว่ามนุษย์หรือพวกเจ้าที่เป็นแค่คอมพิวเตอร์หากเมื่อชะตาได้ผูกพันกันแล้ว อย่างไรก็ต้องได้กลับมาเจอกันหรืออยู่ด้วยกันวันอย่างค่ำ”
“ขอรับ”
“ข้าจะลองนั่งสมาธิดูรู้สึกว่าการใช้เวทหรือคาถาต่างๆ นั้นต้องใช้พลังปราณและจิตควบคู่กันไป ยิ่งระดับสูงเท่าไรก็ต้องใช้มากเท่านั้น วิธีเดียวที่นึกได้ตอนนี้ก็คงจะเป็นวิธีนี้เท่านั้น เพียงแต่อาจต้องใช้เวลานานสักหน่อย นี้คือตารางอีก 5 วันที่เหลือ ที่ข้าปรับปรุงแล้ว เจ้าอ่านให้หมดนะ พรุ่งนี้ก็คุมให้ด้วยแล้วกัน ส่วนเจ้า 3 คนนั้นก็อย่าให้มันออกไปจากที่นี้ละ”เดเนียวพยักหน้ารับและนั่งลงข้างๆ หินที่นางนั่งอยู่ อ่านข้อมูลการฝึกและลูบหัวเสือไปด้วย เธอมองยิ้มๆ แล้วนั่งขัดสมาธิมือขวาทับมือซ้าย และค่อยๆ หลับตาลงเพื่อการปล่อยวางทุกสิ่ง ไม่ยืนติดกับสรรพสิ่งรอบๆ ข้าง กับตัวตน ทุกอย่างคือศูนย์ คือความว่างเปล่า ไม่มีตัวเรา ไม่มีตัวเขา มีแต่ความว่างเปล่า...
วันที่ 4
เมื่อทุกคนออกมาจากเต็นท์ก็เห็นเสือที่กลายร่างเป็นมนุษย์นั่งสมาธิอยู่หน้านายหญิงที่กำลังนั่งสมาธิไม่ต่างกัน ส่วนเดเนียวก็ทำอาหารเช้าให้พวกเขา ทุกคนไม่ถามอะไรและทำกิจวัตรประจำวันที่เคยทำมาทุกวัน
“วันนี้กระผมจะเป็นคนคุมการฝึกนะขอรับ”เดเนียวที่มายืนต่อหน้าพวกเขาที่ฝึกการยืดหยุ่นของร่างกาย พร้อมกับแจกตารางฝึกวันนี้
“อ้อ นายหญิงขอให้ทุกท่านใส่เหล็กที่แขนและขาด้วยนะขอรับ”ชายหนุ่มเรียกกล่อง ที่มังกรเบญจธาตุเตรียมไว้ให้มาให้ทุกคน และเปิดกล่องเอาที่รัดเหล็กแจกให้ทุกคนอีกที ทุกคนถึงจะอยากโวยวายก็ไม่คิดจะทำเพราะเดเนียวถอดนิสัยจากมังกรเบญจธาตุมาทุกระเบียบนิ้ว แม้แต่ความโหดก็ไม่ต่างกัน ทุกคนจึงเริ่มฝึกฝน
“พวกเจ้าเองก็เช่นกัน”เดเนียวหันไปทางพวกสัตว์เลี้ยงและภูตของทุกคน ที่ได้รับตารางฝึกและที่รัดเหล็กไม่ต่างกันกับของทุกคน

“อือ”เสียงของคนที่นอนอยู่บนแคร่ ฟื้นจากพิษไข้มองสำรวจรอบๆ ตัวก็เห็นน้องชายทั้ง 2 นอนอยู่ และหันไปมองตามเสียงการฝึกของหนุ่มๆ ก็เห็นทุกคนกำลังฝึกกันอย่างจริงจังและหนักหน่วงจนเขารู้สึกถึงความหน้ากลัวของการฝึกเมื่อสายลมเริ่มพัดต้องร่างเขา ชายหนุ่มก็ได้กลิ่นหอมบางอย่างลอยตามลมมาเข้าจมูก และเขาก็ค่อยหันไปมองใต้ต้นไม้ใหญ่ ก็เห็นชายหญิงนั่งสมาธิกันอยู่ หญิงสาวนั่งบนก้อนหิน ส่วนชายหนุ่มหน้าสวยนั่งอยู่ข้างหน้าบนพื้น เมื่อเขามองไปสักพักก็เห็นทั้ง 2 กลายเป็นหิน จนทำให้ลืมตัวลุกขึ้นมา
“โอ้ย”เสียงร้องของชายหนุ่มทำให้ทุกคนหันมามอง แต่ก็หันไปฝึกต่อ มีแต่เดเนียวที่เดินมาหาชายหนุ่ม
“ไร้มารยาท กล้าดีอย่างไงมองนายหญิงของข้าแบบนั้น”เดเนียวด่าออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ และเดินเข้ามาดูอาการของพวกเขาและยกอาหารพร้อมยามาให้ ชายหนุ่มไม่กล้าหันไปมองอีกและดมๆ อาหารที่ยกมา น้องๆ ของเขาก็ตื่นมาจากเสียงของเขา และทำไมต่างกัน
“ไม่มียาพิษหรอก ถ้าข้าจะฆ่าพวกเจ้าก็คงให้ตายไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”เดเนียวบอกออกมา พร้อมกับอาการสะดุ้งของทั้ง 3 คน เริ่มทานอาหารและยา
เดเนียวหันไปมองนายหญิงของตนก็เห็นไม่ต่างจากชายหนุ่ม แต่สิ่งที่เขาเห็นมากกว่านั้น ก็คือจากร่างที่เป็นหินกับสลายไปกับอากาศ แต่เมื่อลองสำรวมจิตดูก็ยังรู้สึกของการคงอยู่ของนายหญิงและเสือ
“ไม่น่าเชื่อ”เสียงจากหนุ่มๆ ที่ฝึกตามตารางตอนเช้าเสร็จก็หันไปมองหญิงสาวเช่นกัน
“การนั่งสมาธินี้สามารถช่วยอะไรได้เหรอ”เจ้าหนูจะไมที่เดินมาหาเดเนียวเพื่อถามสิ่งที่สงสัยกับ 1ใน 2 ห้องสมุดขนาดใหญ่เคลื่อนที่ได้ และเขาก็สามารถถามได้ อ้อนได้ โดยที่คิมะไม่หึงด้วย
“นายหญิงเคยบอกว่าหากเป็นโลกด้านโน่นก็ช่วยในการฝึกจิตใจให้มั่นคง เพื่อเพิ่มสมาธิในการทำสิ่งต่างๆ ที่สำคัญ หรือมีใจจดจ้อกับงานมากขึ้น ใช้ได้ทั้งการเรียน การทำงานนะขอรับ ส่วนในโลกแห่งนี้ก็ทำให้เราได้ฝึกการใช้ควบคุมพลังปราณ และการเพิ่มพลังจิต การควบคุมพลังจิตให้ได้ตามต้องการในแต่ละระดับขอรับ และมีประโยชน์มากในอาชีพแม่มด พ่อมด หรืออาชีพผู้อัญเชิญนะขอรับ”ทุกคนต่างมองหน้าของเดเนียวสลับกับใต้ต้นตะเคียนอย่างตกตะลึง เพราะข้อมูลที่ได้รับนั้นเป็นความลับของแต่ละอาชีพ นอกจากวิธีการได้อาชีพแล้วก็ไม่เคยมีใครบอกวิธีการเพิ่มระดับใดๆ นอกจากเป็นศิษย์อาจารย์กันหรือเป็นศิษย์ของเหล่า NPC อาชีพที่ควบคุมอาชีพนั้นๆ
“เพราะอะไรเจ้าถึงได้บอกเรื่องแบบนี้ออกมาละ”มากะโตะถามบ้าง
“เพราะนายหญิงเคยสั่งเอาไว้นะขอรับ ถ้าท่านมากิ หรือท่านคิมะถาม หากรู้ก็ให้ตอบทันที ไม่ต้องปิดบัง เพราะทั้ง 2 เป็นศิษย์ของท่าน และเพิ่งเพิ่มคำสั่งให้ตอบคำถามแก่พวกท่านด้วยขอรับ”เดเนียวตอบ และหยิบยาบำรุงส่งให้ 3 หนุ่มที่ทานอาหารเสร็จ
“พวกเจ้า ห้ามออกไปจากที่นี้เด็ดขาด แต่หากเจ้าอยากตายก็เชิญ”เดเนียวบอก 3 หนุ่มที่แทบจะกระโดดหนีหากแต่ต้องใจดีสู้เสือไว้ก่อน เดเนียวบอกจบก็เดินไปคุมการฝึกต่อ
“พี่ใหญ่ คนผู้นั้นน่ากลัวชะมัด”น้องชายคนเล็กกลืนน้ำลายแล้วมองการฝึกที่เริ่มเร็วขึ้นตามคำสั่งของคนคุม แทบจะมองไม่เห็นตัวคน เห็นเพียงแสงแวบไปแวบมา ใกล้เที่ยงทุกคนก็ฝึกเสร็จ ทำให้ 3 หนุ่มที่นั่งดูจนเผลอหลับไปนั้นตื่นขึ้นมา เพราะเสียงพูดคุยใกล้ๆ
เมื่อ ทั้ง 3 เห็นว่ามีใครอยู่บ้างถึงกับมองตาค้างไปเลย เพราะแต่ละคนคือคนที่ทางการตามหาทั้งนั้น ชายหนุ่มคนเดิมยกอาหารกับยามาให้พวกเขาอีก และมีชายหนุ่มอีก 3 คน ช่วยกันจัดโต๊ะอาหาร พวกเขานั่งกินกันเงียบๆ แต่ก็เหลือบไปดูกลุ่มคนที่โต๊ะ อยู่หลายครั้งจนพวกเขากินเสร็จและแยกย้ายกันไปพักผ่อน มีชายหญิงอยู่ 8 คนที่เดินไปใต้ต้นตะเคียนนั้น พวกเขาไม่กล้ามองตามไปกลัวโดนด่าอีก จึงได้แต่นั่งมองพวกที่เหลือที่นั่งพักกันอยู่ใกล้ๆ

(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุและสัตว์เลี้ยง เสือ ได้ทักษะ สมาธิรวมจิตปราณ ระดับ 1.....100, เลื่อนระดับเป็นทักษะสมาธินักธรรมระดับ 1...100, เลื่อนระดับเป็นทักษะไร้ความรู้สึกร่างศิลา ระดับ 1...100, เลื่อนระดับเป็นทักษะสรรพสิ่งไร้ตัวตนระดับ 1...100, เลื่อนระดับเป็นทักษะจักวาลรวมเป็นหนึ่งระดับ 1...100 ,เลื่อนระดับเป็นทักษะเอกภพรวมจิตปราณระดับ 1...100 ซึ่งเป็นระดับสูงสูดในเกมส์เจ้าค่ะ สัตว์เลี้ยงและภูตของท่านจะใช้ทักษะได้ก็ต่อเมื่อ เลื่อนระดับเป็นไร้ความรู้สึกร่างศิลาแล้วเท่านั้น ท่านผู้เล่นจะออกจาการนั่งสมาธิหรือไม่เจ้าค่ะ)
“ออก”เสียงตอบทั้ง 1คน กับ 1ตนตอบ
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุและสัตว์เลี้ยง เสือ นั่งสมาธิตั้งแต่ เที่ยงคืน –เที่ยงวัน เป็นเวลา 24 ชั่วโมงในเกมส์ จึงได้รับการสุ่มระดับพิเศษเจ้าค่ะ ท่านผู้เล่นได้รับทักษะ ดวงตาที่ 3 ติดตัวระดับ 1...10, สัตว์เลี้ยง เสือ ได้รับทักษะ ร่างยักษ์สา ติดตัวระดับ 1...10 เจ้าค่ะ)
เสียงประกาศที่ดังขึ้นทำให้ ทุกคนนอกจาก 3 พี่น้องเดินไปที่ใต้ต้นตะเคียน ที่เริ่มเห็นการปรากฏตัวของ 1คน กับ 1ตน ที่ลืมตาขึ้นมา ส่งยิ้มให้ทุกคน เสือกลับร่างและเดินเข้าไปคลอเคลียกับเจ้านายของตน
“เจ๊ สุดยอดเลย ทำได้อย่างไงเนี่ย”เจ้าหนูจะไมไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ พร้อมรับของที่เดเนียวมาให้นายหญิงทาน พร้อมกับเสือ
“ถ้าเจ้านั่งสมาธิบ่อยๆ จนเป็นนิสัยก็ทำได้เองนะ”หนูจะไมพยักหน้ารับพร้อมทั้งส่งถ้วยซุปให้มังกรเบญจธาตุ
“พวกเจ้า จะนั่งมองกันอีกนานไหม มาหาข้าที่นี้สิ”มังกรเบญจธาตุที่ทานซุปหมดแล้วก็เห็น 3 พี่น้องนั่งมอองพวกเขาอยู่ ทำให้ทั้ง 3 สะดุ้งโยงแล้วเดินมาหาพวกเขา
“พวกเจ้าเข้ามาในป่านี้ทำไม”มังกรเบญจธาตุถามหลังดื่มชามะลิตบท้าย
“อ้อ พูดแต่ความจริงนะ ไม่งั้น ข้าไม่รับรองชีวิตเจ้า”
“แม้ ดักกันอย่างนี้เลย บอกตามตรงพวกข้าเป็นโจรป่าหนีทหารเมืองทวารัศมีมา”
“พวกเจ้าไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง ริอาจเป็นโจร”มากิถามกลับ
“พวกข้า 3 พี่น้องก็ไม่อยากหรอกท่าน แต่หลังจากที่เจ้าเล่าปี่ขึ้นเป็นอุปราช คนของพวกมันก็รีดไถชาวบ้านตาดำๆ อย่างพวกเรา จนพวกข้าทนไม่ไว้”
“เลยรีอาจเป็นโจร ว่างั้น”มากิต่อคำให้
“แล้วทำไมพวกเจ้าถึงไม่ไปถวายฎีกาต่อพ่ออยู่หัวละ”มากะโตะถามบาง
“หิ ถึงถวายไปก็คงไม่ถึงหรอก มีแต่คนของเล่าปี่ที่ตรวจก่อนทุกครั้ง”
“ท่านมะลิขอรับ ข้าขอไปสืบเรื่องนี้ได้ไหมขอรับ”คิมะขอนายหญิงออกมา
“ไม่ พวกเราต้องฝึกเบื้องต้นเพื่อไปฝึกหนักที่หุบเขา ปล่อยผู้ที่เหมาะสมในตอนนี้เข้าไปสืบดีกว่า”
“แต่ข้าคุ้นเคยเส้นทางในวังดีนะขอรับ”
“ถ้าเจ้าไปข้าจะไปด้วย”มากิพูดแทรกขึ้น
“ข้าว่าคนที่ข้าส่งไปอาจจะรู้เส้นทางในนั้นดีไม่น้อยไปกว่าเจ้า”ทุกคนต่างมองหน้ากัน
“แล้วพวกเจ้าชื่ออะไรกันบ้าง”มังกรเบญจธาตุหันกลับมาถามทั้ง 3 คนต่อ
“ข้าพี่คนโต ชื่อ ทองคำ ขอรับ”ชายหนุ่มที่นั่งตอบคำถามเธอ รูปร่างสูงใหญ่ มีมัดกล้ามอย่างกับนักมวยปล้ำ ไว้ผมยาว หนวดเครารุงรัง ทำให้ไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริง ผิวสีแทน
“ข้าคนรอง ชื่อ เงินเปลว ขอรับ”ชายหนุ่มที่รูปร่างไม่ต่างกันผิดก็ต้องผิวจะขาวกว่าคนพี่และคนน้องมาก
“ข้าน้องคนเล็ก ชื่อ นากกรด ขอรับ” ชายหนุ่มร่างเล็กกว่าพี่ชาย ทั้ง 2 ผิวสีแทนเหมือนพี่คนโต
“ดี ชื่อมีความหมายดี แล้วเจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกข้าคือใคร” 3 หนุ่มพยักหน้าพร้อมกัน ไม่มีใครไม่รู้จักผู้ที่ต่อกรกับอุปราชเล่าปีที่สามารถทัดทานกันได้อย่างประมุขของ 2 กิลดังหรอก
“พวกข้าทราบว่าบุรุษที่อยู่รอบๆ ท่านคือใคร แต่สำรับท่านพวกข้ารู้แต่เพียงชื่อเสียงของท่านเท่านั้น”มังกรเบญจธาตุเลิกคิ้วสูง และลองตรวจค่าชื่อเสียงที่อยู่ในระดับ 80 เลยที่เดียว ทำให้เธอหัวเราะออกมาน้อยๆ
“ไม่อยากดังก็ได้ดังสมใจ”
“ทำเป็นว่าการช่วยพวกข้า และฆ่าเตียวหุยไป 2 รอบเป็นเรื่องเล็กๆ อย่างนั้นแหละ”มากะโตะพูดขึ้นมามองหน้าเธอ ที่ทำหน้าตายยักไหล่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว
“แล้วพวกเจ้าจะทำอย่างไรต่อ หากจะออกไปข้าจะให้คนของข้าไปส่งเจ้าที่ปากทางเข้า”มังกรเบญจธาตุพูดต่อ
“ถ้าพวกข้าอยากอยู่ต่อละขอรับ”ทองคำเปลวถามกลับ
“เจ้าต้องการอะไร”
“พวกข้าเห็นการฝึกของพวกท่าน แล้วอยากฝึกบ้างไม่ทราบว่าท่านจะรับพวกข้าเป็นศิษย์ได้หรือไม่”ทองคำเปลวเป็นคนตรง จึงตอบตามความต้องการของตัวเอง
“มันก็อยู่ระดับฝีมือของพวกเจ้าว่าข้าจะยอมรับได้หรือไม่”ทองคำเปลวสบตาเธอตรงๆ อย่างมาดมั่น
“ลิโอ เรียกคนของเจ้าสัก 3 ตัวมาสู้กับเจ้าพวกไม่รักชีวิตทั้ง 3 สิ”ลิโอมองหน้านายของตนที่พยักหน้าตกลง เขาจึงเรียกคนของตนในระดับรองจ่าฝูงมา 3 ตัว
“เอาสิ จงสู้ให้ข้าเห็นว่าเจ้ามีดีอย่างไรให้ข้ารับเจ้ามาเป็นศิษย์”มังกรเบญจธาตุบอกทั้ง 3 พี่น้องให้ออกไปสู้กับคู่ต่อสู้ที่กลายร่างเป็นมนุษย์เดินเข้ามารอพวกเขา(โอ้ไม่น่าเลย ข้าขอไว้อาลัยให้กับความคิดหาเรื่องใส่ตัวของพวกเจ้า: ผู้แต่งยืนไว้อาลัย 1นาที/ทำไมเป็นศิษย์ข้าไม่ดีต้องไหน: เสียงเย็นๆ ของคนที่คุณก็รู้ว่าเป็นใครมาอยู่ข้างๆ ผู้แต่งที่หน้าถอดสีไปเรียบร้อย และเตรียมท่องคาถาหายตัวที่เรียนมาอย่างชำนาญ/ปะ....ปะ…ขอรับ ข้ายังไม่ได้ว่าอะไรเลย ไม่มี๊ไม่มี: ผู้แต่งส่ายหัว ส่ายหน้า พร้อมเดินถอยห่างและหายตัวไปก่อนที่มะลิจะจับตัวได้ทัน อีกตามเคย)
“เริ่ม” 2 ฝ่ายคุมเชิงกันอยู่พักหนึ่ง 3 พี่น้องก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ไม่ถึง 5 นาทีก็จบลงด้วยการเสมอกันแบบล้มไปกองกับพื้นกันทั้ง 2 ฝ่าย เมื่อมังกรเบญจธาตุสั่งให้จบการต่อสู้
“ฝีมือดี แสดงว่ามีอาจารย์สอนดี ข้าจะรับพวกเจ้าไว้เป็นศิษย์ก็แล้วกัน
“ขอบคุณขอรับ” 3 พี่น้องพูดพร้อมกัน
“แต่อยู่กับพวกข้านั้นไม่ได้สบายหรอกนะ ต้องเดินทางตลอดหรือโดนข้าใช้งานอย่างหนักพวกเจ้าไหวไหม”มังกรเบญจธาตุถามขึ้นมา
“ไม่ว่าท่านอาจารย์จะใช้อะไรก็ได้ทั้งนั้นขอรับ พวกเราเองก็เดินทางกันมาตลอดชีวิตอยู่แล้วไม่มีปัญหาอะไรขอรับ”
“ดี”เธอรับคำได้ไม่นานท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีจากสว่างก็เป็นขุ่นมั่ว พร้อมแสงจากฟ้า 5 สี ที่ส่องลงมาตรงหน้าทุกคน พร้อมด้วยการปรากฏตัวของคน 5 คน หญิง 1ชาย 4 คน ที่ทั้งสวยและหล่อเหลาไม่ต่างกัน จนทำให้หนุ่มๆ เคลมไปเป็นแถว
“ตามมาทำไมเนี่ย”สาวสวยบ่นอุบ เมื่อ 4 หนุ่มตามเธอมาด้วย
“ก็อยากมาหามะลิด้วยคนนิ”พี่ชายคนโตบอกกับน้องสาว
“มาหาหรือมาป่วนน้องกันแน่น”มังกรเบญจธาตุที่เห็นถึงกับมองฟ้ากลอกตาไปมา เพราะเห็นรางเรื่องยุ่งๆ ที่จะเกิดขึ้นมาอีกไม่นาน
“มาหานะสิ” 4 หนุ่มบอกพร้อมกันและเดินเข้ามาหาน้องสาวคนสุดท้องที่เดินมาหาพวกเขา
“พี่ห้ามแล้วนะมะลิ”เกร็ดแก้วบอกน้องสาวของเธอ
“พวกเจ้าสินะที่ทำให้น้องของเราต้องลำบากนะ”ไททัศน์หันไปยังหนุ่มๆ ที่ทำท่าสะดุ้งโยง และยืนขึ้นทำความเคารพ ราชาแห่งมังกรทั้ง 5 ส่วนเหล่าสัตว์เลี้ยงและภูตต่างๆ คุกเข่าก้มหน้าตั้งแต่เห็นว่าเป็นใครแล้ว
“ข้าต้องขอโทษด้วยที่ทำให้มังกรเดือดร้อน”มากะโตะก้มหัวและเงยหน้ามาสบตากับไททัศน์พอดี

“พี่แก้ว เห็นอย่างที่น้องเห็นไหม”มังกรเบญจธาตุกระซิบถามพี่สาวที่มองเหตุการณ์ตรงหน้า
“แล้วเจ้าคิดอย่างไง”
“สงสัยหลานพวกเราจะได้พ่อเพิ่มแล้วสิ”รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของ 2 สาวปรากฏขึ้นทำให้ 3 หนุ่มที่เหลือรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าทันทีว่าพวกเขาคงไม่แคลวได้พี่สะใภ้เป็นชายหนุ่มหน้าสวยตรงหน้าเป็นแน่น
“นี้จะมาหามะลิหรือจะมาหาเรื่องคนของมะลิ ถ้ามาอย่างหลังก็กลับไปเลย”เสียงเย็นดุขึ้นมาทันทีเมื่อไททัศน์ยังมองหน้ามากะโตะไม่หันไปไหน
“ก็มาหาเรานั้นแหละ”ไททัศน์ที่รู้ตัวก็หันมาหาน้องสาวแล้วยิ้มหวานให้
“น้องขอให้พี่หญิงมาคนเดียวแล้วไงยกกันมาทั้งหมดละ”
“ก็อยากมาหานิน่า อีกอย่างพวกพี่ก็จะมามอบหน้าที่ให้พวกนี้พร้อมตราประจำราชวงศ์มังกรให้เราด้วย จะได้หาผู้พิทักษ์คนที่เหลือได้ไง”ไททัศน์บอกน้องสาวพร้อมโอบกอดเธอ
“งั้นก็ทำสิ แล้วไหนละตรา”เสียงเย็นไร้ความรู้สึกพูดทันที ไททัศน์จึงเอาตราราชวงศ์ออกมาให้เธอ พร้อมเดินไปยังหน้าหนุ่มๆ อีกครั้ง พร้อมร่ายเวทบางอย่าง ทำให้หนุ่มๆ และเหล่าสัตว์เลี้ยงได้รับสัญญาลักษณ์กลางหน้าผากเป็นรูปมังกรสีดำถือลูกแก้วและดอกไม้ 5 ดอกๆ ละสี กลางหน้าผากมีดอกมะลิ ข้างหลังเป็นดอกมะลิสีขาวดอกใหญ่ พร้อมประกาศตามมา
(ผู้เล่นมังกรเบญจธาตุได้รับตราราชวงศ์มังกร ตามราชประเพณี ได้รับตำแหน่งองค์หญิงมังกร ฉายาองค์มังกรแห่งสรรพสิ่งเจ้าค่ะ สามารถแต่งตั้งองค์รักษ์ และผู้พิทักษ์ได้ไม่จำกัดเจ้าค่ะ)
(ผู้เล่นดังต่อไปนี้ได้รับการแต่งตั้งจากราชามังกรอหังการ เจ้ามังกรสูงสุดให้เป็นผู้พิทักษ์องค์หญิงมังกรองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์มีหน้าที่เป็นพิทักษ์องค์หญิงมังกรและคู่ครองดังนี้
ผู้เล่นมากะโตะ, ผู้เล่นมาชิกะ, ผู้เล่นสายนที, ผู้เล่นมากิ, ผู้เล่นคิมะ, ผู้เล่นเจนจิง, ผู้เล่นฮวยบอขวย, ผู้เล่นยักษ์, ผู้เล่นลูกเต๋า, ผู้เล่นสายลม, ผู้เล่นสมุทร, ผู้เล่นตะวันเจ้าค่ะ และผู้เป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์อีก 3 คน ทองคำ, เงินเปลว, นากกรด เจ้าค่ะ)
“เรียบร้อยแล้วจ้า”ไททัศน์เดินกลับมาหาอีกครั้ง
“แค่พวกนี้ยังไม่พออีกหรือ แล้วพี่ 5 ไปขโมยพวกเจ้าชายพร้อมคู่ครองเขามานะไม่โดน ราชาแวมไพร์กับราชาหมาป่ามาจัดการเอาหรือ”คำถามของมังกรเบญจธาตุทำให้คนถูกถามสะดุ้ง พร้อมหันไปมองภูตหนุ่มที่มองตนอย่างแค้นเคือง
“ไม่หรอก ไปเอา 2 เจ้าผู้มีตราบาปมาข้าว่าราชาทั้ง 2 คงดีใจมากกว่า”ทรีทัศน์บอกกลับเสียงเย็น ทำให้ 3 หนุ่มถึงกับผะงักไปทันที เพราะพวกเขาเองก็ลืมเรื่องนี้ไปเหมือนกัน
“ช่างเถอะ อย่างไรน้องก็รับมาแล้วคงขัดไม่ได้อีกตามเคย” 2 พี่น้องยิ้มให้กัน
“แล้วที่พี่ 3 พี่4 มีอะไรกับน้องหรือเปล่า”มังกรเบญจธาตุหันไปถามฝาแฝดที่พร้อมใจกันส่ายหน้า
“พวกพี่อยากมาดูหน้าเจ้าเวลาอยู่ในเกมส์เท่านั้น”ทัศน์ไทตอบกลับยิ้มๆ
“แล้วเจ้าให้พี่มาทำไมหรือ”เกร็ดแก้วถามน้องสาว
“ก็เรื่องแม่มดมายานะสิ พี่เป็นคนผนึกนางไว้ใช่ไหมเจ้าค่ะ”ราชินีมังกรสาวพยักหน้า
“เจ้าจะให้พี่กำจัดหรือจะให้ผนึกลงไปอีกละ ถึงผนึกพี่จะคลายจนทำให้พลังของนางออกมาบางส่วนแต่ก็ไม่อาจออกมาได้อยู่ดี”เธอมองไปยังหินที่มังกรเบญจธาตุนั่งสมาธิ มันคือสิ่งที่ผนึกแม่มดมายาเอาไว้
“แล้วหากน้องอยากได้ตัวนาง และอยากให้ 3 ตะเคียนสาวกลับไปรับใช้ท่านพี่ในวังมังกรสักที ให้อยู่ที่นี้แล้วสงสาร”มังกรเบญจธาตุมองหน้าพี่สาว
“หากเจ้าอยากได้พี่จะจัดการให้ ใช้วิธีผูกพันธะสัญญาโลหิตเช่นเดียวกับเจ้าชายทั้ง 2 นั้นแหละ”เมื่อมังกรเบญจธาตุพยักหน้า เกร็ดแก้วก็สั่งให้หนุ่มๆ มาอยู่ข้างหลังพวกตน เพื่อไม่ให้รับผลกระทบไปด้วย
เกร็ดแก้วร่ายเวทคลายผนึกออกทำให้ 3 ตะเคียนสาวออกมาจากต้นตะเตียนมาหมอบกราบพวกเธอและเดินไปอยู่ข้างหลัง หินก็มีแสงออกมาและแตกออก พร้อมแผ่นดินที่แยกออก ร่างๆ หนึ่งลอยขึ้นมาพร้อมมีพันธนาการรอบตัว ดวงตาของเธอค่อยๆ ลืมขึ้น ก็เห็นคนที่ผนึกอยู่ตรงหน้า ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความแค้นมองหน้าเกร็ดแก้วอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“เจ้าปล่อยข้านะไม่งันข้าจะฆ่าเจ้า”สิ่งแรกที่นางพูดออกมา(กรรม ขนาดโดนพันธนาการปากยังดีอีก)
“การโดนผนึกไม่ทำให้เจ้าได้คิดบางเลยหรือไร แม่มดมายา”แม่มดสาวเชิดหน้าไม่ฟังสิ่งที่ได้ยิน
“นี้หรือเจ้าค่ะ ผู้ที่ทำให้ที่นี้กลายเป็นป่าคำสาปมนตร์ดำ”
“ใช่ แต่น่าเสียดาย ถึงนางจะเป็นทาสรับใช้เจ้าแล้ว ป่าแห่งนี้ก็ไม่อาจกลับคืนเป็นป่าธรรมดาได้อีก”มังกรเบญจธาตุพยักหน้ารับ
“ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ ดีเสียอีกข้าจะได้ที่ไว้ฝึกเจ้าพวกนี้หรือที่ซ่อนที่ไม่มีใครกล้าเข้ามา”
“งันก็ทำพันธะสัญญาเถอะพวกพี่จะกำกับไว้อีกทีจนกว่านางจะกลายเป็นภูตรับใช้เจ้าด้วยใจนางจริงๆ จนค่าความภักดีเท่ากับพวกนั้น” มะลิเดินไปหาแม่มดสาวทันทีพร้อมทำตามที่พี่สาวบอกพร้อมกับ 5 ราชาแห่งมังกรล้อมรอบพร้อมร่ายเวทชุดใหญ่
“ไม่ข้าไม่ยอมเป็นทาสรับใช้พวกเจ้าเด็ดขาด ถึงบังคับข้าอย่างไรก็ตาม”เสียงปฏิเสธดังขึ้นแต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้เพราะเธอได้รับเลือดของมะลิเข้าไปในปากแล้วยิ่งเวทที่กำกับลงมาทำให้เธอไม่สามารถขัดขืนได้อีก เมื่อทุกอย่างจบลงพร้อมประกาศ
“มะเมี้ยว”มะลิตั้งชื่อให้แม่มดสาวที่ทนรับเวทไม่ได้สลบไปแล้ว
“ไม่มีอะไรแล้วพวกพี่คงต้องขอตัวก่อน อ้อ 3 สาวนี้พี่ขอยกให้เจ้าเลยแล้วกัน อยู่กับเจ้าพวกนางคงได้ทำอะไรมากกว่าอยู่ที่วังของพี่ ให้ไปดูแลในวังของเจ้าก็ได้นิ พวกนางเก่งทุกอย่างไม่แพ้ภูตนาฬิกาของเจ้าหรอก”เกร็ดแก้วบอกน้องสาวก่อนสวมกอดและ เดินไปรอหนุ่มที่ต้องทำตามอย่างไม่กล้าหือน้องตัวเอง หนุ่ม ๆ ต่างสวมกอดเธอ
“พี่ฝากคนรักของพี่ด้วยอีกไม่นานคงมาหาเจ้า พี่อนุญาตให้มาเล่นเกมส์แล้ว”ทรีทัศน์กอดเธอเป็นคนสุดท้ายพร้อมฝากฝังคนรักที่อีกไม่นานจะมาหาเธอแน่นอน
“ได้สิ จะดูแลให้ดีเลย รับรอง”มะลิกอดตอบพร้อมรับปากก่อนที่ ทั้ง 5 จะกลายเป็นแสงทะยานขึ้นฟ้าไปพร้อมฟ้าที่กลับมาเป็นเช่นเดิม
“จะทำอย่างไรกับนางดีขอรับ”เดเนียวที่เป็นคนรับร่างมะเมี้ยวจากนายสาวถามเธอ
“คงต้องค่อยฝึกกันไปนะ”มังกรเบญจธาตุตอบพร้อมกับผนึกนางลงไปในสร้อยที่ได้รับมา และทำพันธะสัญญากับ 3 สาว
“กระเพรา”
“ตะไคร้”
“มะกรูด”
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหนุ่มๆ ต่างก็หายเกร็งเพราะความต่างระดับกัน ยิ่งคนระดับสูงถึง 5 คนมาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาก็ตาม
“ดีนะที่ไม่มีผลกับการเก็บประสบการณ์ของเรา”มังกรเบญจธาตุพูดขึ้นก่อนไปทำอาหารเย็นให้ทุกคนพร้อมคำพูดทิ้งท้ายที่ได้รับการโฮจากหนุ่มๆ
“อ้อคืนนี้เตรียมตัวฝึกกันด้วยนะ”

หลังทานอาหารเย็นแล้วทุกคนต่างพักผ่อนตามอัธยาศัย พร้อมทั้งคำถามว่าตกลงแล้วเธอเป็นใครกันแน่น
“เจ๊ เจ๊เป็นใคร แล้วเป็นอะไรกับราชามังกรทั้ง 5 กันแน่น”เจ้าหนูจะไมที่อดรนทนไม่ได้ถามขึ้นมาตามความเคยชิน ทำให้ทุกคนหยุดทำกิจกรรมทุกอย่างหันมามองเขากับเธอ
“แล้วเมื่อกี้เจ้าเห็นว่าพวกราชามังกรเรียกข้าว่าอะไรละ”
“ก็องค์หญิงมังกร”มังกรเบญจธาตุพยักหน้ายิ้มให้
“ข้ารู้แล้วเรื่องนั้น แต่ที่ข้าสงสัย คือชีวิตจริงของเจ๊ต่างหากละ เจ๊เป็นอะไรกับพวกนั้นกันแน่”เจ้าหนูจะไมทำแก้มป่องมองหน้าเธออย่างเอาจริงเอาจัง
“เอาไว้เมื่อใดที่ข้าไว้ใจพวกเจ้ามากกว่านี้ก่อนแล้วกัน แต่สิ่งที่เจ้าเห็นเมื่อกี่เป็นสิ่งที่เชื่อได้แน่นอน”มังกรเบญจธาตุบอกคนช่างสงสัย และมีการติดต่อจากช่างฉางเข้ามาพอดีจึงเป็นอันจบการถามแค่นั้น
หลังจากจบการสนทนา เธอก็สั่งให้ทุกคนมารวมตัวกัน พร้อมแจกกล่องรักษาอุณหภูมิให้คนละ 2 กล่อง นอกจาก 3 หนุ่มหน้าใหม่ เธอให้ไปตักน้ำที่ลำธารใกล้ๆ แทน พร้อมสั่งให้ไปล่าสัตว์อสูรและทำการแล่เนื้อเอามาทำอาหารตามที่เธอเคยสอนไว้ ให้เวลา 2 ชั่วยาม และห้ามออกจากป่า ทุกคนทำตามกันอย่างว่าง่าย และออกไปตามทิศต่างๆ ของป่า และเธอสั่งให้พฤกษา นที ไวน์ และ 3 ใบเถา ค่อยไปช่วยเพื่อพลาด

“ท่านป้ากาละแมเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุติดต่อไปยังร้านขายของชำร้านประจำที่ย้ายมาจากเกาะเริ่มต้นเช่นกัน
“อ้อ มะลิ มีอะไรให้ป้ารับใช้หรือเปล่าจ้าวันนี้”
“มะลิไม่คิดจะใช้ป้าหรอกเจ้าค่ะ มะลิจะอุดหนุนป้าต่างหาก”
“หิหิ จะซื้ออะไรก็ว่ามาเลยจ้ะ ร้านป้ากาละแมมีตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ”
“ป้ากาละแมมีของสำหรับไหว้ครูไหมเจ้าค่ะ”
“มีสิทั้งธูปแพ เทียนแพ บายศรี ว่าแต่เจ้าจะเอาอะไรบางละจ้ะ”มังกรเบญจธาตุสั่งของไหว้ครูตามจำนวนที่ตนเองต้องการ พร้อมของอีกหลายอย่างและขนมคบเคี้ยวที่ร่อยหรอไปเยอะ จากพวกจอมตะกละทั้งหลายและจบการสนทนา
เธอเรียกเดเนียวให้ไปรับของพร้อมกับ เสือ และ 2 จิ้งจอก ส่วนเธอก็เตรียมของเพื่อทำอาหารที่ 3 พ่อบุญธรรมโทรมาให้เธอทำ
ไม่นานเสียงการต่อสู้รอบๆ ป่าก็ดังขึ้นเป็นระยะ พร้อมการเตรียมอาหารของมังกรเบญจธาตุที่รวดเร็วอย่างมืออาชีพ
30 นาทีต่อมาเดเนียวก็นำของที่เธอสั่งมาให้พร้อมช่วยเธอเตรียมของที่เหลือ ผู้ที่มากลุ่มแรกคือ 3 พี่น้องกับคิมะนอกนั้นก็ทยอยกันมาจนครบ เธอตรวจดูความสมบูรณ์ของแต่ละกล่องอย่างพอใจ จึงสั่งให้ทุกคนไปพักผ่อนได้ เธอให้ 4 สาวช่วยกันล้างเนื้อกับผักต่างๆ จากน้ำที่ 3 หนุ่มไปตักมาไว้ให้ เมื่อของทุกอย่างพร้อมเธอก็ทำอาหารใส่กล่อง 60 กล่อง และอาหารรอบดึกของพวกหนุ่มๆ เธอใส่กล่องทั้งหมดลงกระเป๋าใบเล็กจากระบบและให้เดเนียวกับเสือไปส่งอาหารให้ผู้ที่สั่ง พร้อมจดหมายทำไปให้เถาแก่หวังเงินตรา 2 ฉบับ เมื่อเธอออกมาจากเต็นท์หลังไปอาบน้ำมา ทุกคนก็เข้าไปพักผ่อนหมดแล้ว ยกเว้นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่มองออกไปทางชายป่า
“มองหาเจ้า 2 ตัวนั้นอยู่หรือ”มังกรเบญจธาตุทักขึ้นทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งโย้งมองหน้าคนถาม
“นายหญิง”
“ตกลง เจ้าก็ยังอยากได้เจ้า 2 ตัวนั้นอยู่ใช่ไหม”มังกรเบญจธาตุถามพร้อมร่ายคาถาบางอย่างก็ปรากฏภาพของแมวดำ 2 ตัวที่แอบอยู่บนต้นไม้ใกล้ๆ เธอชี้บอกตำแหน่งของทั้ง 2 อยู่ให้ชายหนุ่มเห็น
“รู้สึกว่าเจ้า 2 ตัวนั้นก็ติดใจในตัวเจ้านะ ที่พวกมันมาอยู่ที่นี้ เพราะเป็นสัตว์เลี้ยงของแม่มดมายา เวลาก็ผ่านไปนานแล้ว พวกมันคงลืมไปแล้วด้วยซ้ำหากนางไม่เรียกความทรงจำของพวกมัน อีกอย่างตอนนี้นางก็เป็นของข้าแล้วหากเจ้ายังติดใจ เจ้า 2 ตัวนั้น ข้าจะช่วยอีกครั้ง แต่ก็ขึ้นอยู่กับใจของเจ้าพวกนั้นด้วยว่าอยากรับใช้เจ้าหรือนายเก่าของพวกมัน”มังกรเบญจธาตุพูดโดยไม่มองหน้าของชายหนุ่มพร้อมรอคำตอบของเขา
“นายหญิงจะทำอย่างไรขอรับ”ยักษ์ถามกลับเพราะไม่อยากใช้วิธีเดิม
“ไม่ใช้วิธีนั้นหรอกน่า เจ้า 2 ตัวนั้นเจ้าเล่ห์จะตายคงรู้แล้ว ฉะนั้นก็ขึ้นอยู่กับเจ้า อ้อนี้อาหารที่เหลือ ข้าให้รับรองไม่มีสารเจือป่นแน่นอน”มังกรเบญจธาตุเดินกลับไปที่หินและลงนั่งสมาธิพร้อมกับเหล่าสัตว์เลี้ยงและภูต รวมทั้งกำแพงเวทกับกว้างไปยังต้นไม้ที่แมวดำทั้ง 2 อยู่ ยักษ์เห็นเช่นนั้นก็เดินไปนั่งใต้ต้นไม้นั้นพร้อมเรียกทั้ง 2 ลงมา
“ข้าเอาของกินมาให้”ชายหนุ่มวางจานอาหาร 2 จานไว้ตรงโคนต้นไม้ เมื่อเรียกอยู่นานแล้วทั้ง 2 ตัว ก็ไม่ยอมออกมา เขาจึงเดินกลับไปที่เต็นท์ด้วยความผิดหวัง
ราชาแมวดำทั้ง 2 กระโดดลงมามองตามหลังชายหนุ่มที่เดินจากไป จึงลองพิสูจน์กลิ่นดูแล้วก็ลองลิ้มรสอาหารทั้ง 2 จานจนหมด
“ไง ฝีมือฉันอร่อยไหม”เสียงเย็นที่ทำให้ทั้ง 2 ขนลุกสะดุ้งโย้งมองไปยังเสียงเรียก เมื่อสบตาก็ทำให้ทั้ง 2 ไม่กล้าขยับตัวจนเกร็งไปหมด
“ไม่จริง ทำไมข้าไม่รู้สึกถึงเจ้า”ราชาแมวดำอุทานออกมาพลางประสานตากับคนที่นั่งสมาธิอยู่เมื่อสักครู่
“หิหิ เจ้าไม่อยากได้คนของข้าเป็นนายบ้างหรือ”มังกรเบญจธาตุถามตรงๆ มองประสานตากลับ ไม่ตอบคำถามของนาง (กลัวจนเกร็งเลยขยับไม่ออกละสิ อิอิ)
“เอาเถอะ ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเจ้าว่าจะคิดอย่างไรต่อไป ข้าจะให้พวกเจ้าอยู่ในเขตของข้าก่อนแล้วกันเข้าออกที่นี้ได้ตามใจ ให้ดีก็อยู่แต่ในเขตของข้าจะได้ไม่มีสัตว์ตัวไหนทำร้ายได้ และอีกอย่างข้ายังไม่อยากเสี่ยงให้คนของข้าออกไปตามหาพวกเจ้าข้างนอก”มังกรเบญจธาตุหันหลังกลับ ทำให้ทั้ง 2 ทรุดตัวลงทันที เมื่อหายเกร็ง พลางส่งสายตาปรึกษากันว่าจะทำอย่างไรดี ในเมื่อพวกเขาก็ถูกใจชายหนุ่มไม่น้อย ทั้ง 2 ตัดสินใจที่จะไปหาชายหนุ่ม ก่อนที่จะเข้าไปก็ยังหันไปมองหญิงสาวที่นั่งสมาธิแล้วหายตัวไปกับสายลม ทำให้ทั้งคู่กระโดดเข้าเต็นท์ของชายหนุ่มทันที
เมื่อเข้ามาก็พบห้องที่วางเปล่าแต่ก็ได้ยินเสียงมาจากห้องน้ำก็เห็นชายหนุ่มร่างยักษ์ที่อยู่ในชุดใหม่เดินเข้ามาพอดี
“พวกเจ้า” ชายหนุ่มมอง 2 แมวดำที่กระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงของเขา
“พวกเราตัดสินใจแล้วว่าจะลองสู้กับเจ้าสักครั้ง” ราชาแมวดำบอกชายหนุ่มที่เดินมานั่งบนเตียงหันไปมองอย่างแมวสงสัย
“พวกเราติดใจน้ำใจ และฝีมือของเจ้า พวกเราเป็นสัตว์อสูรย่อมรับรู้ความรู้สึกได้ดีกว่ามนุษย์ หากเจ้ายังอยากได้พวกข้าเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่พรุ่งนี้ข้าอยากสู้กับเจ้า”ราชาแมวดำสาวบอกพร้อมก้าวไปยังหมอนและนอนลงพร้อมหลับตา แมวหนุ่มก็ไม่ต่างกัน ชายหนุ่มที่โดนยึดหมอนก็ได้แต่ส่ายหน้า หากเขาได้มาเป็นสัตว์เลี้ยงจริงๆ
คงต้องสอนมารยาทกันสักหน่อย ชายหนุ่มนั่งมองอยู่พักหนึ่งก็เอาผ้าห่มให้ ส่วนตัวเขาก็นั่งขัดสมาธิ ไม่นานเขาก็เข้าสมาธิ

วันที่ 5
หลังจากทานอาหาร มังกรเบญจธาตุก็สั่งให้ทุกคนเริ่มฝึกร่างกาย ส่วนเธอก็นั่งมองการฝึก และนั่งจัดเตรียมการไหว้ครูตามประเพณีที่มีมาแต่โบราณโดยมีสัตว์เลี้ยงกับภูตค่อยช่วย
“ไวน์ 3 ใบเถา พวกเจ้าไปเก็บดอกไม้ที่ทุ่งดอกไม้ของป่าทางโน่นมาให้ข้าที”
“เจ้าค่ะ”
“อ้อ ถ้ายังไม่เห็นพฤกษา กับนที ไปตามก็ยังไม่ต้องกลับนะ หิหิ”
“เจ้าค่ะ”4 สาวรับคำและออกไป
“นายหญิง ให้ไปกันแค่นั้นจะดีหรือขอรับ”เสือมองไปยังทิศทางที่ 4 สาวไป และรู้สึกถึงบางอย่างหลังจาก ไปช่วย 3 พี่น้องนั้นแล้ว
“พวกนั้นไม่กล้ายุ่งกับทั้ง 4 คนหรอก ก็แค่พวกทหาร จะกล้าต่อกรกับสัตว์อสูรในตำนานหรือภูตผู้รับใช้ราชาแห่งมังกร คงไม่อยากมีชีวิตอยู่ในโลกนี้แล้วแหละ”มังกรเบญจธาตุลูบหัวเสือเล่นสนุกดูพวกหนุ่มๆ เดินมาหาพวกเขา
“ยักษ์ ได้เวลาที่นายกับเจ้าแมวดำ ทั้ง 2 จะสู้กันได้แล้วนะ”ยักษ์หันไปมองแมวดำ 2 ตัวที่เดินมาพอดีพร้อมการกลายร่างเป็นหนุ่มสาว
“ขอรับ”ยักษ์กับราชาหนุ่มมาประจันหน้ากันพร้อมเรียกอาวุธของตนออกมา
“เราให้เวลาชั่วโมงหนึ่ง เริ่ม”
“ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”
‘เคร้ง’การปะทะกันเริ่มขึ้น ทุกคนต่างร่วมลุ้นให้ชายหนุ่มร่างยักษ์ชนะหรือเสมอให้สมกับฝีมือของเขา
“เตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วขอรับ”เดเนียวกับภูตนาฬิกาของหนุ่มๆ ถูกมังกรเบญจธาตุเรียกใช้เดินมารายงานการเตรียมการที่เธอสั่งตั้งแต่เช้าตู่ พร้อมกับมีผ้ากันเขตเอาไว้ รอเพียงอย่างเดียวคือสิ่งที่ 4 สาวจะเอามาเท่านั้น
“อืม ทองคำ เจ้ากับน้องๆ ไปทางป่าแสงตะวัน ไปตาม 4 สาวกลับมาได้แล้วไป คงอยู่ใกล้ๆ สระตะวันฉายนั้นแหละ”ทองคำที่กำลังดูการต่อสู้อยู่ ก็รับคำและเรียกน้องๆ ให้ตามไป ด้วยวิชาตัวเบาที่นายหญิงสอนให้เมื่อวาน ถึงจะใช้ไม่คล่องแต่ก็ใช้ได้ดี อย่างคนที่มีร่างกายพร้อมในการฝึก ไม่นานทั้ง 3 ก็พ้นชายป่าไป
“พฤกษา นที พวกเจ้าตามไปได้แล้ว หิ อยากไปด้วยหรือมารุ เดียวพวกนั้นก็เก็บมาให้เองแหละ”
“ข้าอยากไปเก็บเองขอรับ”เซนโชมารุตอบกลับพร้อมลุกขึ้น ทำให้อินุยาฉะขอตัวตามไปด้วย
“งันก็ไปตักน้ำในสระตะวันฉายมาให้ด้วยก็ดี น้ำนั้นบริสุทธิ์ไม่แพ้น้ำที่น้ำตกสะท้อนจันทร์เลย” 4 หนุ่มรับคำแล้วกระโดดจากไป
“อยากไปเล่นกับเขาหรือ เสือ”เสือมองหน้าคนรู้ทัน แต่ก็ไม่ลุกขึ้น
“อย่าเลย พวกนั้นไม่กล้าทำอะไรหรอกแค่ไวน์พวกนั้นก็แทบอยากจะวิ่งหนีกันแล้วหากไม่ติดว่าเจ้าป่าตะวันฉายยังมองการกระทำของพวกนางและพวกทหารอยู่ละก็นะ นี้ พฤกษา นที อินุ มารุ ก็ไป เจ้าอยู่กับเรานี้แหละ”เสือพยักหน้าพร้อมทั้งมองการต่อสู้ของราชาแมวดำกับยักษ์ต่อ
(สมกับเป็นราชาแมวดำ ฝีมือนั้นใช่ย่อย แต่เราต้องชนะให้ได้ ในเมื่อนายหญิงให้โอกาสเราอีกครั้งแล้วต้องทำให้ได้)ยักษ์ที่ได้แต่ตั้งรับการโจมตีของอีกฝ่าย ที่ทั้งรวดเร็ว คล่องแคล้ว ว่องไว และหนักหน่วง ไม่แพ้กัน ก็เริ่มหาช่องว่างในการโจมตีอีกฝ่าย และสุดท้ายก็การเป็นฝ่ายโจมตีบาง ทำให้เขาลุกเร็วจนอีกฝ่ายเกิดความประมาท และพลาดเสียเอง โดนตวัดอาวุธหลุดออกจากมือพร้อมกับอาวุธของอีกฝ่ายพาดคออยู่
“ข้ายอมแพ้”ราชาหนุ่มหลับตายอมรับในความประมาทของตนเอง
“อืม ยักษ์ชนะ แล้วเจ้าละจะลองสู้กับเขาไหม”มังกรเบญจธาตุหันไปถามราชาสาวที่ยืนมองพี่ชายของตนแพ้แบบสมศักดิ์ศรี และยอมรับในฝีมือของอีกฝ่าย
“ไม่เป็นไรพี่ชายแพ้ก็หมายถึงตามนั้น”
“งันก็ทำพันธะสัญญาโลหิตเสีย” 2 หนุ่มสาวมองหน้าเธอ
“หรือพวกเจ้ามีสิ่งใดขัดข้องกัน”
“แม่หญิง ท่านก็ทราบดีพวกข้าทั้ง 2 นั้นได้ทำพันธะสัญญากับนายเก่าไปแล้ว หากนาง...”
“นางตายไปแล้ว แม่มดมายาคนนั้นตายไปแล้วตั้งแต่ผ่านพิธีเมื่อวานนี้ ที่อยู่นั้นคือมะเมี้ยว แม่มดมายาทาสรับใช้ของข้า อีกอย่าง นางไม่ได้ทำพันธะสัญญาโลหิตแต่เป็นสัญญาทาสรับใช้ ในเมื่อนางเป็นของข้าแล้ว สัญญาถือว่าหมดสิทธิ์ พันธะสัญญาโลหิตนั้นใหญ่กว่าสัญญาทาสรับใช้ เพราะเป็นสัญญาที่บริสุทธิ์และซับซ้อนฉะนั้นหากพวกเจ้าทำพันธะสัญญาโลหิตแล้วพวกเจ้าก็จะรับใช้ยักษ์ได้เพียงเท่านั้น สัญญาทาสรับใช้ก็จะหมดสิทธิ์ไป ขึ้นอยู่กับพวกเจ้า” 2 พี่น้องราชาแมวดำมองตากันแล้วประกาศก็ดังขึ้นพร้อมการทำพันธะสัญญา
“โอจิน”
“โออิ”

ทุ่งดอกไม้ข้างสระตะวันฉายดูงดงามยิ่งขึ้น เมื่อ 4 สาวเดินเข้ามาและเด็ดดอกไม้มาทำเป็นพวงบุปผา 15 พวง และยังนั่งเล่น นั่งคุยกันอย่างสบายๆ โดยไม่สนว่ามีใครที่กำลังแอบดูพวกเธออยู่

“จะทำอย่างไรดีขอรับท่านออกญา”ทหารคนหนึ่งถามออกญาหนุ่มที่ออกมาลาดตะเวนกับทหารอีก 2 คน และกำลังจะข้ามเขตเข้าไปในป่าคำสาปมนตร์ดำเพราะสงสัยเหตุการณ์เมื่อวานนี้ พอเดินมาใกล้ถึงกลางป่าก็ได้ยินเสียงสตรีจึงลองมาแอบดูก็เห็นสาวๆ 4 คนกำลังนั่งร้อยบุปผาเป็นพวงมาลัยอยู่
“รอดูไปก่อน ไม่แน่พวกแม่หญิงพวกนี้อาจทำให้เรารู้ก็ได้ว่าเหตุการณ์เมื่อคืนนี้คืออะไร”ออกญาหนุ่มบอกและสั่งให้ทุกคนเงียบเพื่อไม่ให้พวกสตรีได้ยิน
อีกฝั่งหนึ่งของป่าตะวัน สิงหราชหนุ่ม 1 ใน 3 บอสของป่ากลายร่างเป็นมนุษย์และยืนมองพวกสาวๆ ไม่กล้าเข้าไปใกล้ด้วยเพราะมีพลังบางอย่างอยู่รอบๆ พวกเธอและเป็นพลังที่เขาสัมพันธ์ได้เมื่อคืน จึงทำให้เขามายืนมองอยู่ ไม่นานผู้แอบดูทั้งหลายก็รู้สึกได้ถึงการมาของอีกกลุ่มหนึ่ง
“แม่หญิงทั้ง 4 ขอรับ ท่านครูให้มาตามขอรับ”ทองคำที่กระโดดลงมาเดินนำน้องไปหยุดคุกเข่าอยู่ใกล้ 4 สาวที่มอง ทั้ง 3 ยิ้มๆ
“พวกเรายังทำไม่เสร็จเลย พวกเจ้ามานั่งพักก่อนเถอะ”ไวน์บอก กวักมือเรียกทั้ง 3 ที่เริ่มคุ้นเคยกันมานั่งใกล้ๆ กว่าเดิมและให้นั่งตามสบาย
“ขอบคุณขอรับ” 3 หนุ่มพูดพร้อมกันและลุกขึ้นไปเพื่อไปนั่งใกล้ๆ มากกว่าเดิม พลันทองคำก็หยุดเดินและหันไปรอบๆ อย่างระแวง 2 หนุ่มก็เริ่มรู้สึกไม่ต่างจากพี่ชายคนโต
“มีอะไรหรือเปล่าทองคำ”กระเพราที่มองเห็นการกระทำของทั้ง 3 ก็ถามขึ้น
“พวกข้ารู้สึกว่ามีผู้แอบมองนะขอรับ”ทองคำนำน้องเดินมาต่อและมาหยุดอยู่ใกล้ๆ พวกนาง
“ความรู้สึกไวดีนิ”ไวน์ชมชายหนุ่มทั้ง 3 ทำให้พวกเขารู้ว่าทั้ง 4 หญิงงามเองคงน่าจะรู้ตั้งนานแล้วแต่ไม่พูดอะไรและไม่คิดจะสนใจอีกด้วย พวกเขาจึงได้แต่นั่งระแวงอยู่ใกล้ๆ แล้วพวกเธอก็นั่งเก็บและร้อยบุปผาเพิ่ม พร้อมทั้งนั่งคุยกันไปหัวเราะกันไป 3 หนุ่มเองก็เอ๋ยแซวบางเป็นบางครั้ง
สักครู่ใหญ่ก็มีพลังอีก 4 สายมาอยู่ตรงหน้า พวกเธอและเขา
“เสร็จหรือยังขอรับ”พฤกษาที่ได้รับคำสั่งให้มาตาม มองการกระทำของพวกสาวๆ และเซนโซมารุที่เดินไปตักน้ำในสระตะวันฉายที่อยู่ใกล้กับอินุยาฉะ
“เหลืออยู่ ที่มือพวกเราอีกคนละพวงนี้แหละท่านพฤกษา ท่านนที ท่านมารุ ท่านอินุ”ตะไคร้บอกกลับและค่อยๆ ทำกันจนเสร็จ และส่งตะกร้าดอกไม้และพวงมาลัยบุปผาให้ 3 หนุ่มพี่น้องรับไปและพยุงให้พวกเธอลุกขึ้น
พฤกษามองออกไปรอบๆ ที่รู้สึกถึงพลังและการคงอยู่ของผู้ที่แอบมองแต่ก็หันกลับมาร่ายคาถาบางอย่างเพื่อให้เหล่าดอกไม้กลับคืนสู่สภาพเดิม และนำทุกคนกลับที่พักตามคำสั่งของนายสาวและปิดท้ายด้วย นที และ 2 จิ้งจอก ที่มองไปยังทั้ง 2 กลุ่มแอบอยู่แล้วกระโดดตามไป
เมื่อได้ฤกษ์แล้วก็เริ่มทำพิธีขึ้นครูเพื่อให้หญิงสาวรับหนุ่มๆ ทั้ง 15 เป็นศิษย์รุ่นแรกของเธอ พร้อมทั้งเริ่มการสอนสิ่งที่เธอเรียนอยู่ โดยเฉพาะ 3 หนุ่มที่ต้องโดยหนักกว่าศิษย์พี่เพราะมาช้ากว่าศิษย์พี่ทั้ง 12 คน เธอจึงติวเข้มให้เป็นพิเศษ จนใกล้ตะวันตกดินเธอจึงเลิกสอน
(ปล่อยข้าออกไปนะ)มะเมี้ยวที่ตื่นขึ้นมาในช่วงที่มังกรเบญจธาตุกำลังทำพิธีอยู่ก็ได้แต่ร้องเรียก จนเมื่อมังกรเบญจธาตุเลิกสอนก็ปลดผนึกให้นางออกมา
“แก่ตายเสียเถอะ”มะเมี้ยวเมื่อออกมาได้ก็ตรงเข้าทำร้ายมังกรเบญจธาตุ
‘เพี้ยะๆ ’แต่เสียงที่ดังก่อนที่นางจะถึงตัวคนที่จะโดนทำร้าย จนทำให้ทุกคนมองเป็นตาเดียวกันคือ มังกรเบญจธาตุเดินเข้าไปตบหน้ามะเมี้ยวแบบหันตามมือด้วยใบหน้าที่ยังนิ่งเฉย
“เจ้าตบข้า”เสียงที่ตะลึงไม่น้อยมองหน้าคนที่อยู่ใกล้แค่ก้าวเดิน
“แค่โดนผลึกอยู่หลายร้อยปียังไม่สำนึกอีกหรือ ยังจะคิดทำตัวเองให้ไร้ค่าอีก”แม่มดสาวถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินประโยคที่คล้ายกันของ 2 พี่น้อง
“เจ้าไม่มีสิทธิ์...”
“มีสิ เจ้าอย่าลืมตอนนี้เจ้าเป็นทาสรับใช้ข้า ข้ามีสิทธิ์ที่จะสั่งสอนคนในปกครองของตัวเองเยี่ยงเจ้า”มังกรเบญจธาตุตอกหน้าเธอกลับ
“เจ้ารู้ไว้ด้วยหากไม่ใช่เพราะนายหญิงขอราชาแห่งมังกรไว้ชีวิตเจ้าแล้วละก็ปานนี้เจ้าคงโดนทำลายไปแล้ว ไม่มีทางมายืนอยู่อย่างนี้หรอก”ใบมะกรูดบอกให้มะเมี้ยวได้รับรู้ในสิ่งที่ควรรู้ ทำให้เธอมองคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่สับสน
“หากเจ้ายังอยากอยู่ข้างนอกเหมือนคนอื่นๆ ละก็หัดทำตัวให้มันดีๆ และจงเรียนรู้ที่จะรู้จักค่าของตัวเอง ในเมื่อข้าเห็นค่าในตัวเจ้าแล้ว และจงเชื่อฟังข้า หาไมข้าจะผนึกเจ้าอีกครั้ง ไม่ว่าเจ้าจะร้องขอหรือสาปแช่งข้าอย่างไร ข้าก็จะไม่สนใจเจ้าอีก และคราวนี้เจ้าจะได้อยู่ตัวคนเดียวสมใจอยาก”มังกรเบญจธาตุบอกคนตรงหน้าก่อนเดินไปทำอย่างอื่น
“อ้อ เจ้าคงรู้กฎของสัญญาทาสดีนะ ไม่ว่าอย่างไรเจ้าจะไม่สามารถทำร้ายนายของเจ้าได้” มะเมี้ยวสะอึกอีกรอบเมื่อคิดได้ รู้สึกเจ็บใจ ทำไมเธอจะไม่รู้ก็ในเมื่อเธอเคยใช้มันกับสัตว์อสูรหลายตัว จนเกิดความโกลาหลขึ้น และเป็นเธอเองที่ไปท้าท้ายอำนาจของราชาแห่งมังกรผู้ที่ให้กำเนิดโลกนี้จนโดยนางผนึกเอาไว้ เพื่อสั่งสอน มะเมี้ยวทรุดนั่งลงตรงนั้นครุ่นคิดสิ่งต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิต และหันไปมองภาพตรงหน้าที่มีแต่ความสุข เธอต้องการมันหรือไม่ แล้วหากเธอทำลายมันลงด้วยการดื้อรั้นไม่เลิกละ จนจบก็คงไม่ต่างกันกับเมื่อครั้งก่อน แต่ครั้งนี้เธอจะไม่มีวันได้รับโอกาสอีกครั้ง แล้วเธอจะทำเช่นไรดี

วันที่ 6
วันนี้พวกเธอก็ฝึกหนักกันเช่นเคย หลังจากวอร์มร่างกายตอนเช้าแล้ว มังกรเบญจธาตุก็เริ่มสอนมวยไทย โดยมี 3 พี่น้องเป็นคู่ซ้อมมือให้เธอ และให้ทุกคนลองฝึกดู จนบ่ายเธอให้ทุกคนฝึกต่อส่วน 3 พี่น้องนั้นเธอเป็นผู้ฝึกพิเศษให้ เพื่อให้ตามผู้อื่นได้ เหล่าพวกสัตว์เลี้ยงและภูตเองก็ได้รับตารางฝึกเช่นกัน มีเพียงมะเมี้ยวที่เธอสั่งให้ฝึกนั่งสมาธิอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ถึงจะขัดขืนอยู่บาง แต่เมื่อโดนมังกรเบญจธาตุควบคุมอยู่จึงได้แต่ลองนั่งดู และก็นั่งได้อยู่ 4 ชั่วยาม มังกรเบญจธาตุก็ให้ไวน์มาเรียกให้ไปช่วยเธอทำอาหารเย็น
“พี่เจนจิง พี่ฮวยบอขวย ยังอยากได้ 2 บอสของป่าแสงตะวันอยู่ไหม”มังกรเบญจธาตุถามหนุ่มที่มานั่งใกล้ๆ กัน ที่แคร่
“ขอรับ” 2 หนุ่มประสาเสียงตอบรับ
“งั้น คืนนี้เตรียมตัวแล้วกัน รู้สึกว่าพักนี้ 3 บอสฝั่งนั้น จะอยู่แต่กับพวกลูกน้อง อย่างนี้ข้าคงต้องให้พวกหนุ่มๆ ไปด้วยไปลองฝีมือกันหน่อย
หนุ่มๆ ต่างเตรียมพร้อมรอเรียกรวมพล เมื่อได้เวลามังกรเบญจธาตุก็วางแผนที่จะแยกพวกบอสออกจากพวกลูกน้อง หลังจากวางแผนเสร็จ พวกเขาก็แยกย้ายกันไปทำตามแผน และก็ได้อย่างที่ต้องการเมื่อพวกเขาไปจัดการกับบอสเหยี่ยวนภาก่อน ด้วยธนูนพเก้ากับธนูฟ้าประทานของ 2 หนุ่มที่ต้องการเหยี่ยวนภามาเป็นสัตว์เลี้ยง
ราชาและราชินีนั้น โกรธมากเมื่อมีผู้มาทำร้ายบริวารของตนจึงลงมาจัดการ 2 หนุ่มด้วยตัวเอง ทำให้หนุ่มๆ ที่เหลือแยกกันไปจัดการสู้กับพวกที่เหลือ โดยมีมังกรเบญจธาตุและสัตว์เลี้ยงกับภูตของเธอค่อยช่วยอยู่รอบนอก เธอมองการต่อสู้ของหนุ่มๆ อย่างพอใจในการพัฒนาฝีมือของแต่ละคน จนเมื่อ 2 ราชายอมเป็นสัตว์เลี้ยงของทั้งคู่แล้ว เธอก็จัดการพวกที่เหลือต่อด้วยเสียงพิณเพียงครั้งเดียว ทำให้เหล่าปักษาถึงกับขาดใจตายไปหลายตัว ส่วนตัวอื่นต่างบินหนีไป
"เมฆ"ชื่อเหยี่ยวของเจนจิง
"ฟ้าคราม"ชื่อเหยี่ยวของฮวบบอขวย
มังกรเบญจธาตุจึงให้ทุกคนพักผ่อนกันก่อนที่จะไปลุยกับบอสเสือฟ้าคำรนต่อ พร้อมทั้งร่ายเวทรักษาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บทุกคน

บอสเสือคำรนนั้นเมื่อรับรู้ถึงพลังของนางก็รู้สึกได้ถึงความน่ากลัว จึงเดินออกห่างจากฝูงกับคู่ชีวิตของตน หลังจากเมื่อวานที่สัมผัสถึงพลังของราชามังกร และเป็นการเปลี่ยนตำแหน่งการเป็นจ่าฝูงพอดี แต่พวกที่เป็นพวกลูกน้องที่สนิทกันก็ยังติดตามเขาอยู่ 2-3 ตัวและลูกน้องของพวกมันอีก 1 ฝูง ทำให้เขายังมีความเป็นผู้นำอยู่
“พี่เจนจิง พี่ฮวยบอขวย สงสัยพวกเราคงไม่ต้องออกแรงมากแล้ว รู้สึกว่า 2 ราชาจะรู้สึกตัว ข้าว่าพวกเราควรรีบไปก่อนที่พวกลูกน้องของทั้ง 2 จะรู้ว่าราชาของพวกมันหายไป”มังกรเบญจธาตุที่เห็นการเคลื่อนไหวของ 2 ราชาก็พาทุกคนไปรอบเอาไว้ และให้ 2 หนุ่มไปสู้กันเอาเอง พวกที่เหลือค่อยระวังพวกลูกน้องที่จะตามมา
และเป็นดังคาดเมื่อจ่าฝูงตัวใหม่มาหาราชาหนุ่มและเห็นว่าทั้ง 2 หายไป ก็ให้ทุกตัวออกตามหา เมื่อสัมผัสถึงพลังของพวกเขาได้ก็รีบมาหา
และได้สู้กับทองคำที่สู้กันได้อย่างไม่น้อยหน้าศิษย์พี่ ทุกอย่างจบท้ายด้วยชนะของ 2 หนุ่ม และขอให้ปล่อยพวกลูกน้องไป 2 หนุ่มจึงขอครูสาว และได้รับการอนุญาตถึงจ่าฝูงตัวใหม่ ไม่อยากยอมแต่เมื่อได้รับการยืนยันว่าราชาทั้ง 2 ยอมไปเป็นสัตว์เลี้ยงก็ยอมล่าถอยไป
"เหมย"ชื่อเสือฟ้าคำรนของเจนจิง
"ซื่อตี๋"ชื่อเสือฟ้าคำรนของฮวบบอขวย
“พี่มากะโตะ สงสัยลิโออยากได้เพื่อนเพิ่ม”มากะโตะที่สัมผัสได้ก็ยิ้มรับคำพูดของครูสาว
“นั้นสิ ให้ไปอยู่คู่กับลิโอก็ดีเหมือนกัน”มากะโตะไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้ล่าถอยก็เข้าไปโจมตีสิงหราชหนุ่มที่มาแอบดูพวกเขาจัดการกับ 2 บอส โดยมีผู้ติดตามมาเพียงตัวเดียว ลิโอตามไปช่วยเจ้านายโดยสู้กับบอสสิงหราชตัวนั้นแทน ทุกคนต่างมาร่วมลุ้นเช่นกันว่า 2 สิงใครจะเป็นผู้ชนะ ส่วนผู้ติดตามนั้นก็โดนมังกรเบญจธาตุหยุดไว้กับที่ มองการต่อสู้ของราชาของตนแต่กับช่วยอะไรไม่ได้ ได้แต่เชียร์อยู่ในใจให้ราชาของตนชนะการต่อสู้ครั้งนี้
แต่คำภาวนานั้นก็ไม่อาจเป็นจริงได้ เมื่อลิโอก็อยากเอาชนะบอสหนุ่มให้ได้ การต่อสู้จบลงด้วยชัยชนะของลิโอ ที่กลายร่างเป็นสิงหนุ่ม และตะปบอีกฝ่ายที่อยู่ในร่างของสิงเช่นกัน ลงไปนอนแบบลุกไม่ขึ้น ยอมเป็นสัตว์เลี้ยงของมากะโตะ มังกรเบญจธาตุรักษาทุกคนจนหาย และนั่งพักกันอยู่ทองคำก็เดินเข้ามาหาเธอ
“วาคิม”มากาโตะตั้งชื่อให้สิงหราช

“ท่านครูขอรับ”มังกรเบญจธาตุยกมือห้ามไม่ให้เขาพูดต่อ
“เจ้าอยากประลองกับพวกมันไม่ละ”
“ข้ายังไม่อยากปะมือกับออกญาท่านนี้นักขอรับ เพราะเขาเป็นศิษย์พี่ของข้า”
“แค่ปะมือกัน ข้าไม่ได้ให้เจ้าฆ่าเจ้าพวกนั้นทิ้งเสียหน่อย”
“แต่หากท่านแพ้ แล้วกลับไปก็ต้องโดนลงโทษที่จับตัวข้าไม่ได้”ทองคำเป็นห่วงศิษย์พี่ร่วมสำนัก
“ก็สมควร หรือเจ้าอยากให้เขาเป็นคนไม่ซื่อสัตย์ต่อพ่ออยู่หัวละ”
“ไม่ขอรับ”
“งั้นข้าจะให้พวกเจ้าปะมือกันวันพรุ่ง ส่วนวันนี้ ข้าคงต้องจับพวกมันไปเป็นเชลยก่อน”มังกรเบญจธาตุสั่งให้สัตว์เลี้ยงและภูตของตนจบเป็นพวกทหารที่มาตามจับตัว 3 พี่น้อง ก่อนที่จะนำทุกคนกลับที่พักในคืนนั้น

วันที่ 7
วันนี้ก็เหมือนทุกวัน แต่เธอลองให้ทุกคนลองฝึกกันเป็นคู่ เพื่อดูเพิ่มระดับของแต่ละคน และมีการติดต่อมาว่ากลุ่มของ 13 ยมทูต และกลุ่มของบอร์ดการ์ดกำลังมาถึงเมืองท่าสาคร ในช่วงสาย
เธอเดินเข้าไปดูเหล่าเชลยที่โดนมัดและผูกตาเอาไว้ มองเหล่าทหารที่ยังอยู่ครบ 32 แต่ดูสะบักสะบอมตามๆ กัน
“ทำไมไม่ฆ่าพวกข้า”ออกญาหนุ่ม เมื่อรู้สึกถึงการมาของเธอก็ถามขึ้น ทำให้เหล่าทหารทุกคนเกร็งกัน ฟังเสียงที่จะตอบกลับมา
“ขี้เกียจ อีกอย่างศิษย์ของข้าก็ขอเอาไว้ด้วย ไม่งันแมลงสกปรกอย่างพวกเจ้าที่รบกวนสายตาข้าคงโดยสัตว์เลี้ยงของข้าจัดการไปตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้ว”มังกรเบญจธาตุตอบเสียงเย็น
“ท่านครูขอรับ”ทองคำเดินมาหาเธอเมื่อฝึกเช้าเสร็จแล้ว
“พร้อมแล้วหรือถึงได้มาหาข้า”
“ขอรับ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้ารับและปลดผ้าผูกตาของทหารทุกคนออก
ทุกคนอยู่กลางวงล้อมของหนุ่มๆ ที่เดินตามมา พร้อมยกแคร่มาให้มังกรเบญจธาตุนั่งและพวกตนนั่งดูการปะมือ
“เจ้าชื่ออะไร”มังกรเบญจธาตุถามออกญาหนุ่มที่มองรอบๆ ที่มีแต่ชายหนุ่มที่ทางเมืองหลวงตามหา และรู้สึกถึงพลังของอสูรของหนุ่มสาวหลายคน โดยเฉพาะสตรีที่เขาถามเมื่อกี่ดูน่ากลัวและน่าเกรงขามนัก
“ข้าออกญา อนันต์เรืองเดช”ชายหนุ่มสบตาตอบเธอ
“ข้าให้เจ้าเลือกลูกน้องออกมาอีก 2 คน ข้าจะให้เจ้าสู้กับ 3 พี่น้อง หากเจ้าชนะ ข้าจะให้พวกมันไปกับเจ้า แต่หากแพ้ชีวิตของพวกเจ้าทั้งหมดเป็นของข้า”มังกรเบญจธาตุบอกข้อตกลง
“คิดดูให้ดีก่อนนะว่าท่านจะให้ใครมาสู้กับศิษย์น้องของพวกเรา”มากิเย้าเล่นเมื่อคิดว่าทหารที่เหลือฝีมือคงไม่เท่าไร
ชายหนุ่มเลือกทหารคู่ใจของตน และเป็นศิษย์รุ่นเดียวกับตนออกมา พร้อมกับเชือกที่คล้ายออกตามมือของหญิงสาว
“เชิญเลือกอาวุธ ข้าจะไม่จำกัดเวลา และจะไม่ช่วยศิษย์ข้าท่านว่างใจได้ และจะให้สู้พร้อมกัน แต่อย่าเล่นตุกติกแล้วกัน ไม่งันพวกเจ้าเตรียมตัวลงนรกได้เลย”มังกรเบญจธาตุขู่ออกญาหนุ่มและทหารคู่ใจที่จะมาสู้กับ 3 พี่น้อง
“พร้อมนะ เริ่มได้”เมื่อเริ่มการต่อสู้ไปได้สักพักใหญ่ มังกรเบญจธาตุก็เห็นฝีมือของออกญาหนุ่มและทหารกล้าทั้ง 2 ที่สู้ได้ดีไม่แพ้ 3 พี่น้อง
“ท่านครูคิดอะไรอยู่”มากะโตะถามเธอเมื่อเห็นเธอยิ้มพอใจในการต่อสู้ของทั้ง 3 คู่
“พี่มากะโตะ คิดว่าเมืองทวารัศมีเป็นอย่างไร”
“เป็นเมืองที่อุดมสมบูรณ์เมืองหนึ่ง มีการค้าขายจากทุกทิศทางไม่แพ้เมืองท่าทั้ง 4 เจ้าเมืองเองก็มีฝีมือในการทหารและการปกครองไม่น้อย ออกญาผู้นี้ก็มีฝีมือดีไม่ด้อยไปกว่าเจ้า 3 พี่น้อง ส่วนเหล่าทหารหากสู้กับทหารด้วยกันคงไม่น้อยหน้าใคร”มากะโตะวิเคราะห์ให้เธอฟัง มังกรเบญจธาตุพยักหน้ารับ เสียงเชียร์รอบๆ ดังขึ้นเมื่อมีมากิเป็นตัวชูโรง การต่อสู้ของทั้ง 3 คู่จบลงด้วยการเสมอของทองคำและออกญาหนุ่ม แต่ 2 ทหารกล้ากลับแพ้ 2 พี่น้องไปอย่างหมดท่า เหล่าทหารมองอย่างเจ็บใจ ส่วนออกญาหนุ่มยอมรับการตัดสินของหญิงสาวโดยดี
“สมเป็นศิษย์สำนักเดียวกันนะทอง”
“ขอรับท่านครู”
“ในเมื่อเสมอกันข้าจะให้เจ้าตัดสินใจแล้วกัน”มังกรเบญจธาตุโยนการตัดสินมาให้ชายหนุ่ม
“ข้าขอให้ท่านครูปล่อยพวกนี้ไปได้ไหมขอรับ”ทองคำมองหน้าพร้อมเอ๋ยขออย่างใจคิด
“หากปล่อยไป ก็ต้องมีผู้อื่นมาตามพวกเจ้าอยู่ดี หากเป็นเช่นนั้น เจ้าจะกล้าฆ่าพวกที่มาใหม่หรือไม่”ทองคำก้มหน้าไม่กล้าตอบคำถามของเธอ
“เจ้ายังบอกข้าไม่หมดสิ่งที่ควรบอกใช่ไหม”
“ขอรับ”
“บอก”มังกรเบญจธาตุขึ้นเสียงสูงทำให้ทุกคนเงียบไม่กล้าส่งเสียง
“ข้าเคยเป็นทหารมาก่อนขอรับ แต่เพราะถูกกลั้นแกล้งและใส่ร้ายจึงได้หลบหนีออกมา เพื่อมาทำไร่ทำนา แต่ก็ยังไม่พ้นโดนกดขี่จากคนของอุปราชนะขอรับ”มังกรเบญจธาตุส่ายหน้ามองทองคำอย่างตำหนิ
“ทองคำหากทหารทุกคนทำอย่างเจ้า แล้วผู้ใดที่จะค่อยดูแลพ่ออยู่หัวจิตเสนมิให้พวกอุปราชเป่าหูได้ละ ข้ารู้ ใจเจ้าไม่อยากทำร้ายทหารพวกนี้ถึงได้หนีเข้าป่ามาพบข้าพอดี เจ้าเป็นผู้มีฝีมือนะ ต่อไปอย่างไรข้าผู้นี้ก็ต้องเข้าร่วมในสงคราม แล้วเจ้าที่เป็นหนึ่งในศิษย์เอกของข้า โดนกดดันในแบบเดิมอีก พวกเจ้ามิต้องหนีมาเป็นโจรป่าอีกหรือ” 3 พี่น้องได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตาครูสาว
“หากท่านครูเข้าร่วมสงครามในครั้งนี้ข้าขอสาบานว่าจะรับใช้พ่ออยู่หัวกับท่านครูให้ถึงที่สุดขอรับ” ทองคำเมื่อตัวสินใจแล้ว
“ก็ดี ข้าจะให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์คำพูดของเจ้า”
“ขอรับ”
“ในเมื่อเจ้าอยากปล่อยพวกมันไปข้าก็จะปล่อย แต่ถ้ากลับไปแล้วโดยลงโทษประหารละก็งานนี้ พวกเจ้าก็รับกันไปแล้วกัน แต่หากพวกเจ้ากับข้ายังมีวาสนาต่อกัน ข้าจะเรียกใช้พวกเจ้า”มังกรเบญจธาตุร่ายคาถาเคลื่อนย้าย ส่งพวกเหล่าทหารกลับไปยังเมืองทวารัศมี และสั่งให้ทุกคนไปฝึกต่อจนหมดวัน

ภัตตาคารเฮงจัง
บรรยากาศของภัตตาคารยังเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือลูกค้าที่มีมากหน้าหลายตาจากหลายกิล ที่อยากรู้จักผู้ที่คิดจะต่อต้านกิลใหญ่ที่ตอนนี้เป็นถึงอุปราชขององค์กษัตริย์ จิตเสน และผู้ที่คิดจะตามล่าตามคำสั่งของเล่าปี ที่โดนมังกรเบญจธาตุหักหน้าถึง 2 ครั้ง ในการจับสัตว์เทพอสูรในตำนานไปถึง 4 ตน
“สวัสดีขอรับ เถ้าแก่หวัง”ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินนำลูกน้องชายหญิงอีก 12 คนเดินเข้ามา โดยทั้ง 13 คนต่างสวมชุดคลุมทำตัวลึกลับไม่น้อย ทำให้เป็นเป้าสายตาให้ทุกคนที่นั่งทานอาหาร มองเป็นตาเดียวกัน ทั้ง 2 กระซิบคุยบางอย่าง เถ้าแก่หวังเงินตราก็นำทั้งกลุ่มไปยังห้องพิเศษ
“พวกลือเป็นลูกน้องของอามังกรเหรอ”เถ้าแก่หวังเงินตราถามขึ้นหลังจากที่หัวหน้ากลุ่มแนะนำว่าเป็น 13 ยมทูต ที่เป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆ ของเกมส์ ที่จะทำงานตามใจตัวเองเท่านั้น
“ขอรับ”ชายหนุ่มถอดหมวกออกเพื่อให้เถ้าแก่หวังเงินตราที่เคยเจอหน้ากันบ่อยครั้งได้เห็นหน้า
“ฮอ นี้จดหมายจากนายพวกลือ”เถ้าแก่หวังเงินตราส่งจดหมายให้ ตัวจดหมายนั้นไม่เหมือนใคร เป็นเอกลักษณ์ของนายสาวของพวกตน นั้นก็คือ เป็นการพับเป็นดอกไม้นั้นเอง จะเฉพาะส่งให้พวกเขาเท่านั้น
‘...ป๋ะป๋า พวก 13 ยมทูตอีกไม่นานคงมาหามะลิ นี้คือจดหมายที่มะลิมักส่งให้พวกเขา และมีแต่พวกเขาเท่านั้นที่จะเปิดมันได้’สิ่งที่ได้ฟังทำให้เถ้าแก่หวังเงินตรากับพ่อครัวใหญ่มองหน้าเธออยู่หลายวิ พร้อมคำถามที่คิดจะถามแต่ถามไม่ทัน เมื่อสาวเจ้าพาลูกน้องออกจากภัตตาคารไปแล้ว
“เดียงฮั้วไปเอาอาหารมาให้” กิเลน หัวหน้าหนุ่มใหญ่ ก็จัดการวางดอกไม้ไว้กลางโต๊ะ โดยมีลูกน้อง ยืนอยู่รอบๆ โต๊ะ หลังจากที่เถ้าแก่หวังเงินตราออกไปแล้ว
“ในนามแห่งผู้รับใช้แห่งความมืด นามของพวกข้าคือ 13 ยมทูต จงเปิดออก”เมื่อสิ้นเสียงประสานของพวกเขา จดหมายดอกไม้ก็กลายเป็นดอกไม้จริงเป็นดอกตูมสีขาวคลายกลิ่นหอมจรุงตามชื่อของมัน แล้วมันก็คลายตัวออกบานสะพรั่ง พร้อมควันพุ่งออกมาปรากฏเป็นเจ้าของจดหมาย แต่มีขนาดย่อลงจากตัวจริงเป็นภาพ 3 มิติ พร้อมการเข้ามาของเถ้าแก่หวังเงินตรากับเสี่ยวเอ้อมาเสิร์ฟอาหารเต็มโต๊ะ
“ไง เจ้าตัวลีไปเที่ยวสนุกไหม”เถ้าแก่หวังเงินตราถามภาพ 3 มิติตรงกลางโต๊ะหลังให้พวกเสี่ยวเอ้อออกไปแล้ว
“ดีเจ้าค่ะ ปะป๋า”เสียงตอบรับดังขึ้นทำให้ 13 ยมทูตอึงค้างกับความสามารถของนายสาว
“อืม งันฮั้วไม่กวนดีกว่าไปนะ”
“เดียวเจ้าค่ะ ปะป๋าหาคนมาแทนพี่กาฬหรือยังเจ้าค่ะ”
“ได้เลี้ยวหน่อ แล้วลือจะขึ้นไปเมื่อไร เจ้ากาฬมันก็เคยขึ้นไปเลี้ยว”
“อีกไม่นานหรอกเจ้าค่ะ ข้ากำลังรอคนกลุ่มหนึ่งอยู่”
“ฮอๆ งันฮั้วไปดีกว่า”เถ้าแก่หวังเงินตราเดินออกไป ทรามกลางความสงสัยของทุกคน
“พวกเจ้า จงรอพวก 7 ปีศาจ ที่จะพาคนมาจากเกาะเริ่มต้น อีกสัก 2-3 วัน คงมาถึง”ทุกคนต่างรับคำอย่างนอบน้อม
“อีกอย่างอีกไม่นานข้า จะออกไปจากป่านี้ ตอนนี้ LV.ของข้าค้างตึงแล้ว คิดว่าจะไปเก็บระหว่างทางไปหุบเขา 5,000 ปี”
“จะให้พวกข้าไปด้วยหรือไม่ ขอรับ”กิเลนถามขึ้น
“ไม่ พวกเจ้าต้องทำงานให้ข้า ตอนที่ข้าอยู่บนโน่น ระหว่างนี้ก็พักผ่อนไปก่อนแล้วกันนะ ”
“ขอรับ/เจ้าค่ะ”13 ยมทูตรับคำพร้อมกับการหายไปของเธอ และดอกไม้ก็กลายเป็นกระดาษเหมือนเดิม พร้อมเผาตัวเอง

ด้านมังกรเบญจธาตุ
หลังจากที่ติดต่อกับ 13 ยมทูตเสร็จ เธอก็เริ่มการฝึกที่ป่ามนตร์ดำ ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วยิ้มเซี่ยวๆ รับ เดินตามเธอเข้าป่าไป หลังจากตามเธอเข้าไปฝึก
มังกรเบญจธาตุก็พาหนุ่มๆ ไปทำภารกิจอยู่ 2-3 อย่างเพื่อเลื่อนระดับของแต่ละคน ส่วนเธอนั้นตอนนี้ LV. ก็อยู่ที่ 50 อัพพอดีระหว่างนั้น ก็มีข่าวตามหาพวกเขาทั่วทั้งแผ่นดินแห่งเกาะไท และตั้งค่าหัวของเธอกับหนุ่มๆ ไว้สูงพอควร พร้อมรวบรวมคนที่ยังภักดีต่อ 2 กิล และคนที่เคนถูกกิล 3 กษัตริย์จีนรังแกตามเมืองต่างๆ และเตรียมการตามแผนที่เธอวางเอาไว้ ให้คนของทั้ง 2 กิลทำ

2 วันต่อมา
ตลาดเมืองท่าสาคร
วันนี้ก็ยังคึกคักดีไม่ต่างจากทุกวันแต่ที่แตกต่างนั้นก็คือ สาวงาม 5 คน มาเดินซื้อของโดยที่พวกเธอต่างคนต่างเดินดูสิ่งที่ตนถูกใจ
“เร่เข้ามาขอรับ เร่เข้ามาวันนี้กระผมมีเครื่องประดับหลายชิ้นมานำเสนอ ทั้งต่างหู ปิ่นปักผม สร้อยคอ...ฯลฯ”พ่อค้าหนุ่มคนหนึ่งร้องเรียกลูกค้าจน 1ใน 5 สาวสนใจเดินเข้าไปดูเครื่องประดับที่ดูแล้วล้วนมีระดับสูงมากพอสมควร
“ชุดนี้เท่าไร”กุหลาบลองหยิบสร้อยคอกุหลาบหินมาทาบคอมองกระจกที่ตั้งไว้อย่างถูกใจ และหันไปมาเพื่อมองมุมต่างๆ
“ชุดกุหลาบหินหรือขอรับ 500 ตำลึง...เออขอรับ”พ่อค้าหนุ่มหันมาดูสินค้าและมองหน้าคนถามถึงกับตะลึงค้างกับความงามดังนางฟ้าของเธอ
“ข้าซื้อชุดนี้แหละ”กุหลาบตอบพร้อมว่างมันลงแล้วเอาอย่างอื่นในชุดเดียวกันมาทาบดูบาง
“คุณพ่อค้าจะมองอีกนานไม่”เธอขึ้นเสียงดุๆ เมื่อเห็นชายหนุ่มค้างอยู่
“ขอโทษขอรับ ที่เสียมารยาท เดียวผมใส่กล่องให้เดียวนี้เลยครับ”เมื่อเจอรังสีอำมหิตของสาวเจ้าก็สะดุ้งรู้สึกตัวและเอากล่องใส่เครื่องประดับที่มีหน้าตัวการ์ตูนที่คล้ายเขาเป็นโล้โก้ใส่ให้ลูกค้าสาวหน้าแดงเขิน
“เป็นเอกลักษณ์ดี นิ”เสียงทุ่มดังขึ้น พร้อมรับของแทนหญิงสาวและส่งคืนให้เธอ
“พี่โอโม” 5 เสียงประสานกันเรียกชายหนุ่มที่ยิ้มเย็นให้พวกเธอ
“มีอะไรจ๊ะสาวๆ ดีใจที่เจอข้ามากเลยหรือ”
“เจ้าค่ะ”กุหลาบควงแขนซ้ายของชายหนุ่ม โดยไม่เห็นหน้าของใครบางคนที่มองอย่างผิดหวัง
“พวกข้าคิดถึงท่านมากๆ เลยเจ้าค่ะ”ลีลาวดีก็เดินมาควงแขนขวาล็อกตัวชายหนุ่มไว้
“แล้วพวกเจ้ามาทำอะไรที่นี้ละทีจริงต้องอยู่ที่เมืองแควาไม่ใช่เหรอ”
“พวกข้ามาตามคำสั่งนะ เจ้าค่ะ”ราตรีเป็นคนเฉลย เขาพยักหน้ารับพลางรู้สึกเหมือนโดนล้อม
“ตามคำสั่ง งันพวกเจ้าก็ต้องมากันหมดเลยใช่ไหม”
“ใช่”5 สาวพยักหน้ารับ
“เอ้อ งันข้าขอตัวก่อนนะ”ชายหนุ่มรู้สึกตัวช้าไปแล้วเมื่อ 2 สาวล็อกเขาไว้แล้ว
“เสียใจด้วยเจ้าค่ะ”
“พวกข้าได้รับคำสั่งจากพี่นกให้จับตัวพี่ไว้ ทำคุณไถ่โทษครั้งที่แล้ว”จำปีพูดต่อ
“ใช่”จำปารับคำพร้อมสับท้ายทอยของชายหนุ่มจนสลบไป การกระทำของทั้ง 5 คน ทำให้ทุกคนในตลาดมองเป็นตาเดียว แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งเรื่องของพวกเธอ และต่างหันไปทำงานของตนไม่สนใจพวกเธออีก
“พวกเราทำมากเกินไปหรือเปล่า”ราตรีถาม 4 สาว
“ไม่หรอก อย่าลืมนะครั้งที่แล้ว พวกเราก็พลาดปล่อยพี่โอโมไปรอบหนึ่ง ถ้าคราวนี้ปล่อยไปอีกมีหวังคงโดนดีแน่ๆ” ลีลาวดีเป็นคนบอกพร้อมกับการปรากฏตัวของปักษา ที่มารับตัวคนรัก โดยอุ้มชายหนุ่มแนบอก
“ขอบใจ”ปักษาพูดแค่นั้น แล้วกระโดดกลับไปที่พัก 5 สาวยิ้มรับก่อนที่จะเดินเที่ยวต่อ โดยมีชายหนุ่มอีกคนที่เมื่อกี่จิตใจห่อเหี่ยวกับร่าเริงขึ้นมองตามไป

ภัตตาคารเฮงจัง
“พี่นกปล่อยผมนะ”โอโมพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของคนรักหลังจากตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองอยู่ในห้องส่วนตัวกันสองคน
“ไม่ปล่อยหรอก”ปักษาบอกกลับยิ้มๆ
“โกรธอะไรถึงได้หนีพี่มาถึงที่นี้”คนที่ถูกถามตรงจุดก็ดิ้นทันที
“เรื่องของผู้หญิงคนนั้น”โอโมกอดอกไม่มองหน้าคนรัก
“โอม เราก็รู้ตั้งแต่พี่มีเราพี่ก็ไม่สนใจใครอีกเลย”
“แล้วไปเจอกันอีกทำไม”
“พบกันโดยบังเอิญต่างหาก ไปเอาของที่สั่งพอดีเจอกันแล้ว เธอปรึกษาเรื่องครอบครัวไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นจริงๆ พวกสัตว์เลี้ยงของพี่ก็นั่งอยู่ด้วย”โอโมนั่งฟังแล้วคิดตาม เพราะอย่างไรชายหนุ่มก็ไม่เคยโกหกเขา
“แล้ว...ทำไมพวกพี่ถึงได้มาที่นี้กันละ”คนเข้าใจผิด เมื่อฟังเหตุผลที่ปึงปังมา 4-5 วัน
“ตามคำสั่งนะ”
“ไม่งันคงตามเจ้าไป เมือง 12 ปันนานคร แล้ว ไปได้ครึ่งทางก็ถูกตามตัวพอดี” ปักษาหอมแก้มคนรักที่หึงเขาอย่างน่ารัก
“คำสั่ง มีคนเดียวที่สามารถสั่ง 13 ยมทูตได้ อย่าบอกนะพี่นกว่า เจ้าดอกไม้หอม เข้ามาเล่นเกมส์นะ”โอโมหันมาถามคนรักทันที
“อืม”ปักษาพยักหน้าตอบรับ
“งั้น พี่นกก็ไม่ว่างไปเที่ยวกับโอมนะสิ”โอโมทำแก้มป่องจนชายหนุ่มอดใจไม่ไว้หอมแก้มทั้ง 2 ข้างทันที
“นั้นสิ แต่คงว่างมากขึ้น เพราะนายหญิงจะขึ้นหุบเขา 5,000 ปี และพวกพี่ก็ปฏิเสธงานทั้งหมดแล้ว เพื่อมารับใช้นายหญิง”ปักษาบอกคนรัก
“เอ พวกเราก็เคยขึ้นไปแล้วนิครับ หลังจากท่านสายน้ำดอกไม้กับท่านผลไม้หวานเย็นไปรุ่นหนึ่งจะต้องขึ้นไปอีกไหมครับ”
“ก็แล้วแต่นายหญิง”พอปักษาพูดจบทั้งคู่ก็ตกอยู่ในความเงียบ
“พี่นก โอมขอโทษ”คำขอโทษทำให้ชายหนุ่มยิ้มบางๆ กับคนที่ตรงไปตรงมาอย่างหนุ่มน้อยตรงหน้า
“ยังไม่ยกโทษให้ ต้องลงโทษจนพอใจก่อน”โอโมถูกชายหนุ่มกอดกระซิบข้างหูจนหน้าแดงจนลามแดงไปทั้งตัวและถูกลงโทษด้วยจูบที่แสนหวานและ...(คิดกันเอาเองนะ อิอิ /ผู้แต่ง)

ทางด้านหน้าของภัตตาคารเฮงจัง
กิเลน หัวหน้า 13 ยมทูตที่เช็คของทุกอย่างที่นายหญิงให้หาได้แล้ว ก็ยืนมองดูการจับจ่ายของเบื้องล่าง จนไปพบกับใครบางคนที่รู้สึกคุ้นเคย เขาไม่รอช้าที่จะ ลงไปหาทันทีอย่างลืมตัว
“ซาลาเปาเจ้าค่ะ ซาลาเปา 7 สี 7 รส อร่อยๆ จาก เกาะจีนะฮังเจ้าค่ะ”เสียงกังวานใสร้องบอก ทำให้มีลูกค้าเดินเข้ามานั่งโต๊ะพร้อมสั่งซาลาเปาทานไม่พ้น แม้แต่ 5 สาวที่เห็นรูปร่างและกลิ่นของซาลาเปาดึงดูดไปจนได้นั่งทานกันอย่างเอร็ดอร่อย
“นั่นพี่กิเลนนิ”จำปาที่กินของตัวเองหมดแล้วมองไปรอบๆ ก็เห็นชายหนุ่มมายืนมองแม่ค้าสาวพอดีพร้อมกับดูการถอนใจ
ส่วนกิเลนก็เตรียมตัวจะเดินกลับก็ได้กลิ่นหอมของดอกไม้ที่นายหญิงชอบลอยฟุ้งจนทั่วจัตุรัส แทบจะทั่วเมืองด้วยซ้ำ ทำให้เขาต้องหันไปมองรอบๆ
5 สาวก็ไม่ต่างกัน เมื่อมองหน้ากัน สงสัยในประพฤติกรรมของชายหนุ่มแล้วต้องลุกขึ้นพร้อมกัน เมื่อได้กลิ่นหอมของดอกไม้ พลางหันไปรอบๆ ไม่ต่างจากชายหนุ่ม ทั้ง 5 สาวจ่ายเงินทันทีและเดินไปหาชายหนุ่ม ส่วนหนุ่มๆ ที่เหลือก็ออกมาหาหัวหน้าของพวกเขา มีนกสีขาวตัวหนึ่งบินมาหาพวกเขาและกลายเป็นนกกระดาษเมื่อบินมาเกาะบนมือของกิเลนแล้ว
“วิหคสื่อสารของนายหญิง”กิเลนเปิดออกอ่านต่อหน้าทุกคน
“มีคำสั่งให้พวกเจ้า 5 ดอกไม้หอม เข้าไปสืบในวัง ส่วนของที่เตรียมไว้ให้ปักษากับโอโมเอาไปให้นายหญิง ส่วนที่เหลือให้แยกกันเป็น 2 กลุ่มไปหารายชื่อกิลที่มีอยู่ในเกมส์นี้อย่างละเอียดมาให้หลังจากนายหญิงลงมาจากหุบเขา เดียวข้าจะแยกไปสืบอีกทางหนึ่ง” กิเลนสั่งงานทางช่องสื่อสารที่มีแต่พวกเขาได้ยินเสียงเท่านั้น พร้อมทำลายกระดาษทิ้ง
“พี่กิเลนบอกนายหญิงหรือยังว่าพวกเราขึ้นไปฝึกบนเขามาแล้วนะเจ้าค่ะ”ลีลาวดีถามเรื่องที่ทุกคนสงสัย ก็ได้รับการพยักหน้าตอบ
“พี่กิเลน ที่เดินลงมานี้ เพราะนางผู้นั้นใช่ไหม”ปักษาที่ตาไว้และโอโมก็สะกิตยิก ๆ ให้เขาดูของที่ตนอยากทานก็เห็นแม่ค้าหน้าหวานที่ทำให้หัวหน้าของพวกเขาถึงกับลงมาดูให้เห็นกับตา
“อืม ไม่นึกว่าจะได้เจอนางอีก ตอนที่ลงหุบเขามา ข้าก็เข้าใจนางผิดไปรอบหนึ่ง นี้พอเจอกันอีกครั้งก็เข้าใจผิดจนข้าต้องลงมาดูหน้านาง”ชายหนุ่มยิ้มเศร้า
“เฮ้ย...แยกย้ายกันไปทำงานได้แล้ว”กิเลนก็ไล่ทุกคนให้ไปทำงานตามคำสั่งเหลือก็เพียงปักษากับโอโมที่อยากทานซาลาเปาจนเขาต้องซื้อให้
“2 ชุด ขอรับ”โอโมสั่งพร้อมมองซาลาเปาในตู้โชว์
“ขออีก 50 ชุด”ปักษาที่มองไปรอบๆ ก็เห็นนายสาวนั่งเล่นอยู่และบอกจำนวนที่อยากได้เพิ่ม เขาจึงได้สั่งเพิ่มทันที
“ได้เจ้าค่ะ 52 ชุดนะเจ้าค่ะ”ปักษาพยักหน้ารับ
“ให้ใครครับพี่นก”โอโมหันมากอดคอชายหนุ่มที่กอดตนไว้
“ก็คนที่รอเราอยู่บนนั้นไงครับ”โอโมตาโตเมื่อมองไปตามที่คนรักชี้ เห็นหญิงสาวที่นั่งอิงเสือขาวตัวใหญ่อยู่บนหลังคาภัตตาคารเฮงจัง โบกมือให้พวกเขาพร้อมนกอินทรีที่เกาะอยู่บนไหล่และชายหนุ่มอีกหลายคน
“ได้แล้วเจ้าค่ะ”ทั้ง 2 หันมามองแม่ค้าสาว
“เท่าไร”เสียงเย็นถามข้างหลังคู่รักหวาน ทำให้พวกเขาต้องหันกับไปก้มหัวให้
“450 ตำลึงเจ้าค่ะ”แม่ค้าสาวบอกราคาพร้อมรับบัตรจากหญิงสาว
“มีใครเคยทักเจ้าผิดบางไหม”เสียงเย็นถามอย่างสุภาพพร้อมส่งของให้หนุ่มๆ และถือไว้
“เอ้อ เคยเจ้าค่ะ แต่ข้าก็ไม่ได้พบเขาอีกเลย”แม่ค้าสาวตอบยิ้มๆ ให้คนตรงหน้าทั้งที่มีรอยยิ้มประดับอยู่กับดูน่ากลัว ดูมีอำนาจจนเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาจนต้องหลบตา
“เจ้าเหมือนเธอคนนั้นมากเลยนะ แม้แต่ข้ายังต้องลงมาดูใกล้ๆ แต่น่าเสียดายที่คนๆ นั้น ยอมรักษาเกียรติของคนรักจนยอมตายเพื่อเขา และลูกชาย”แม่ค้าสาวเงยหน้าสบตาอีกครั้ง เมื่อรู้เหตุผลที่คนๆ นั้นเข้ามากอดตน และคนตรงหน้าเธอหน้าจะรู้จักคนๆ นั้นด้วย
“ท่านรู้จักเขาหรือเจ้าค่ะ”มังกรเบญจธาตุพยักหน้าตอบรับ
“ระดับอาชีพแม่ครัวของเจ้าอยู่ระดับไหนเหรอ”
“ระดับแม่ครัวนักปรุงรสเจ้าค่ะ”
“อืม เจ้าทำซาลาเปาได้อร่อยมาก”เธอลองซาลาเปาที่อยู่ในมือแล้วชมแม่ค้าสาว
“เจ้าชื่ออะไร”
“ข้ามีนามว่า สายฝน เจ้าค่ะ”
“สายฝนหรือ ข้าชักอยากให้เจ้าเป็นสายฝนค่อยชโลมใจคนๆ นั้นนัก”
“เจ้าไม่กลัวหรือไง ถึงได้ยืนคุยเสียกลางตลาดเช่นนี้”มหากาฬที่เดินมาหาและรับถุงใส่ซาลาเปามาไว้ในมือ
“ไม่”มหากาฬได้แต่ส่ายหน้ากับความบ้าบิ่นของศิษย์น้องร่วมสำนัก
“เอ้อ...ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรหรือเจ้าค่ะ”
“ข้าเหรอ นามของข้า มังกรเบญจธาตุ ส่วนคนที่เคยทักเจ้าผิดนั้น ชื่อ กิเลน”เมื่อเธอพูดจบวงแหวนเวทก็เรืองแสงขึ้นพร้อมหายไปของคนทั้งกลุ่ม
“กิเลน ผู้ชายคนนั้น ชื่อ กิเลนเหรอ”

dargonblack

จำนวนการเข้าชม : 1242

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery