เพลิงสีมุก
“อุ๊ย เออ” ไม่ใช่สิ่งของหรือบุปผาแต่เป็นเพลิง เทพธากร เจ้าเหนือหัวแห่งเกาะสีมุกที่กำลังมองวิลันดาด้วยสายตาเฉียบคมจนหญิงสาวแทบไม่อยากหายใจอีกต่อไป พลางคิดว่าเขารู้ได้ยังไงว่าหล่อนอยู่ที่นี่และกำลังจะหนี
เพลิงมีเพียงกางเกงขายาวเพียงตัวเดียวและรองเท้าผ้าใบ เพราะเขามักจะออกวิ่งทุกเช้าเพื่อเรียกเหงื่อและความกระปรี่กระเปล่าให้ตัวเองก่อนจะไปทำงาน
“ทำไมไม่ไปต่อล่ะ ไปสิ ฉันให้โอกาสเธออีกครั้ง แต่ถ้าครั้งนี้เธอพลาดก็อย่าหวังว่าจะออกจากเกาะแห่งนี้ไปได้เป็นอันขาด” เพลิงกอดอกมองหญิงสาวด้วยแววตาสมเพช
“คุณขังฉันทำไม ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คุณ”
“เธอไม่... แต่พี่ชายเธอทำ ไอ้หน้าตัวเมียอย่างพี่ชายเธอ ให้ตายต่อหน้าฉันก็ไม่สะใจเท่าที่เอาน้องของมันมาทรมานเหมือนที่มันทำร้ายน้องของฉันหรอก” เพลิงย่างสามขุมเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“พี่วิสไปทำอะไรน้องของคุณ อ้อ ที่ว่าท้อง แล้วหาว่าพี่ชายฉันเป็นพ่ออย่างนั้นเหรอ ฮึ” วิลันดาพ้นลมออกจากจมูกอย่างดูแคลน
“ใช่ ไอ้วิสมันเลว” กรามหนาบดเข้าหากันแน่น ไหนจะแววตาคมดุ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครา มันส่งให้เขาดูน่ากลัวไม่น้อยเลย แต่ไม่ใช่วิลันดา หล่อนจะไม่กลัวเขาเป็นอันขาด
“แล้วมาลงที่ฉันทำไม ทำไมไม่ไปคุยกับพี่วิสเอาเอง”
“เธอไปมุดหัวอยู่ไหนล่ะตอนที่ฉันไปหามันที่เชียงใหม่ห๊า มันเอาเงินฉันไปไม่พอ มันยังทำให้ยัยเพลงต้องเสียใจจนต้องหนีออกจากบ้านไป ฉันถามหน่อยเถอะมันสมควรเป็นคนอยู่ไหม” เสียงตะคอกทำให้หญิงสาวต้องขยับถอยหลังไปอีกนิด แม้ว่าปากจะบอกว่าไม่กลัวเขา แต่ใจตอนนี้ยอมรับว่าหวั่นไม่น้อย
“เรื่องของคุณกับพี่วิสไปเคลียร์กันเอาเองฉันไม่เกี่ยว ปล่อยฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันให้โอกาสเธอแค่ครั้งเดียว ถ้าไปไม่รอดก็อย่าหวังจะได้ออกไปอีกเลย ไปสิ!”
วิลันดามองหน้าเหี้ยมเกรียมอย่างชั่งใจ แต่ก็ยันตัวลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว แล้ววิ่งผ่านหน้าของเพลิงย้อนกลับไปทางเก่า ในเมื่อเขาให้โอกาสออกจากเกาะได้แล้ว หล่อนจะไม่ละทิ้งโอกาสอันดีอันนี้ไปแน่
เพลิงมีเพียงกางเกงขายาวเพียงตัวเดียวและรองเท้าผ้าใบ เพราะเขามักจะออกวิ่งทุกเช้าเพื่อเรียกเหงื่อและความกระปรี่กระเปล่าให้ตัวเองก่อนจะไปทำงาน
“ทำไมไม่ไปต่อล่ะ ไปสิ ฉันให้โอกาสเธออีกครั้ง แต่ถ้าครั้งนี้เธอพลาดก็อย่าหวังว่าจะออกจากเกาะแห่งนี้ไปได้เป็นอันขาด” เพลิงกอดอกมองหญิงสาวด้วยแววตาสมเพช
“คุณขังฉันทำไม ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คุณ”
“เธอไม่... แต่พี่ชายเธอทำ ไอ้หน้าตัวเมียอย่างพี่ชายเธอ ให้ตายต่อหน้าฉันก็ไม่สะใจเท่าที่เอาน้องของมันมาทรมานเหมือนที่มันทำร้ายน้องของฉันหรอก” เพลิงย่างสามขุมเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“พี่วิสไปทำอะไรน้องของคุณ อ้อ ที่ว่าท้อง แล้วหาว่าพี่ชายฉันเป็นพ่ออย่างนั้นเหรอ ฮึ” วิลันดาพ้นลมออกจากจมูกอย่างดูแคลน
“ใช่ ไอ้วิสมันเลว” กรามหนาบดเข้าหากันแน่น ไหนจะแววตาคมดุ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครา มันส่งให้เขาดูน่ากลัวไม่น้อยเลย แต่ไม่ใช่วิลันดา หล่อนจะไม่กลัวเขาเป็นอันขาด
“แล้วมาลงที่ฉันทำไม ทำไมไม่ไปคุยกับพี่วิสเอาเอง”
“เธอไปมุดหัวอยู่ไหนล่ะตอนที่ฉันไปหามันที่เชียงใหม่ห๊า มันเอาเงินฉันไปไม่พอ มันยังทำให้ยัยเพลงต้องเสียใจจนต้องหนีออกจากบ้านไป ฉันถามหน่อยเถอะมันสมควรเป็นคนอยู่ไหม” เสียงตะคอกทำให้หญิงสาวต้องขยับถอยหลังไปอีกนิด แม้ว่าปากจะบอกว่าไม่กลัวเขา แต่ใจตอนนี้ยอมรับว่าหวั่นไม่น้อย
“เรื่องของคุณกับพี่วิสไปเคลียร์กันเอาเองฉันไม่เกี่ยว ปล่อยฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันให้โอกาสเธอแค่ครั้งเดียว ถ้าไปไม่รอดก็อย่าหวังจะได้ออกไปอีกเลย ไปสิ!”
วิลันดามองหน้าเหี้ยมเกรียมอย่างชั่งใจ แต่ก็ยันตัวลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว แล้ววิ่งผ่านหน้าของเพลิงย้อนกลับไปทางเก่า ในเมื่อเขาให้โอกาสออกจากเกาะได้แล้ว หล่อนจะไม่ละทิ้งโอกาสอันดีอันนี้ไปแน่
Tags: เพลิงที่กำลังจะเผาหญิงสาวเก่งกล้าอย่าวิลันดาให้หมดไหม้
ตอน: ตอนที่ 4 ไม่รู้จักพอ Part 1
ตอนที่ 4 ไม่รู้จักพอ
เมื่อส่งวิลันดาไปหาเพลิงแล้ววิสรัชจึงคิดว่าเรื่องทุกอย่างน่าจะจบ เพราะวิลันดาเป็นคนสวยเชื่อว่าไม่นานเพลิงคงใจอ่อนให้น้องสาวเขา แล้วทีนี้เขาก็จะได้เป็นพี่เขยของมหาเศรษฐี วิสรัชยิ้มย่องอย่างพอใจเมื่อคิดถึงอนาคตอันสดใส หนี้ตั้งยี่สิบล้านเมื่อครั้งก่อนเพลิงเข้ามาเคลียร์ให้เขาจนเขาหลุดจากการเป็นหนี้ หากว่าเขาได้เพลิงเป็นน้องเขยเมื่อไหร่เขานี่แหละจะเหยียบย่ำไอ้พวกที่ไม่เห็นหัวเขาให้จมดินไปเลย
วิสรัชมีเงินติดกระเป๋ามาเกือบสองแสน เดินตรงเข้าไปยังบ่อนของเสี่ยเฮงเจ้าหนี้เดิมของเขา แต่ตอนนี้เสี่ยเฮงทำอะไรเขาไม่ได้แล้วเพราะเขาไม่ได้เป็นหนี้แม้แต่บาทเดียว จึงได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะลูกน้องของเสี่ยงเฮงรู้ว่าวิสรัชมีบ่อเงินบ่อทองที่คอยจัดการเรื่องหนี้ให้อยู่
“สวัสดีครับเสี่ย”วิสรัชเดินเข้าไปหาเสี่ยเฮงที่บาร์เครื่องดื่มก่อนจะทำความเคารพ ถึงยังไงเขาก็มาที่บ่อนเสี่ยเฮงบ่อยกว่าที่อื่น จะทำหมางเมินก็กะไรอยู่
“ไม่ได้เจอเสียหลายวันเลยนะวิสรัช คิดว่าจะไม่มาเสียแล้ว”เสี่ยเฮงหันมาหาวิสรัชพร้อมยื่นแก้วบรั่นดีค่อนแก้วไปตรงหน้า วิสรัชรับมาดื่มรวดเดียวก่อนจะวางแก้วลงยังเคาน์เตอร์
“ไม่มาได้ไงล่ะครับ เสี่ยก็รู้นี่ว่าผมขาดมันไม่ได้”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายมีอะไรขาดเหลือให้เสี่ยช่วยก็บอกได้เลย เสี่ยยินดี”เสี่ยเฮงยิ้มตาหยี แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ จนพุงกระเพื่อม
“ขอบคุณครับ”
“ว่าแต่ ไม่ชวนเพื่อนมาเล่นด้วยกันล่ะ”
“ใครเหรอครับ”
“ก็พ่อหนุ่มที่มาจัดการเรื่องหนี้ให้ไง หน่วยก้านดีทีเดียว เศรษฐีเมืองไทยด้วย ถ้าได้เขามาเป็นแขกขาประจำที่นี่นะ เสี่ยคงรวยแล้ว”
“โอ้ย รายนั้นไม่ค่อยชอบเล่นหรอกครับ มันทำงานงกๆ ไม่ค่อยออกไปไหน”
“เสียดายนะ เสี่ยเองก็อยากรู้จักเขาเป็นการส่วนตัวเหมือนกัน บ้างทีอาจจะได้ลงทุนธุรกิจเล็กๆ น้อยๆ ถ้าคุณติดต่อเขามาคุยกับผมได้ คุณได้ค่านายหน้าด้วยนะ เอาหรือเปล่า”
“ผมเองก็ลำบากใจครับ อย่างที่บอก ไอ้เพลิงมันงานล้นมือ คงไม่คิดจะขยายงานเพิ่มอีกแล้ว”
“ไม่เป็นไร เสี่ยแค่พูดไปอย่างนั้นเอง รู้หรอกว่าคนหนุ่มคงไม่ค่อยคิดอยากลงทุนกับคนแก่ๆ สักเท่าไหร่หรอก”
เสี่ยเฮงพูดตัดบทก่อนเดินจากไปพร้อมลูกน้องเดินตามหลังไปติดๆ อีกสามคนเสี่ยเฮงยิ้มเป็นนัยขณะที่โอบกอดสองสาวที่เข้ามาปรนิบัติรับใช้ถึงเนื้อถึงตัวอยู่ภายในห้องส่วนตัว
“ให้มันหมดเงินสดเสียก่อน แล้วค่อยหยอดเงินให้มันเรื่อยๆ ดูสิมันกับเสี่ยเฮงใครจะแน่กว่ากัน ฮ่าๆ”
ลูกน้องของเสี่ยเฮงทั้งสามหัวเราะขึ้นพร้อมเจ้านายเมื่อคิดถึงแผนการหลอกเอาเงินหลายล้านจากวิสรัชชายที่ไม่รู้จักพอก็ครั้งที่แล้วที่วิสรัชเป็นหนี้เสี่ยเฮงยี่สิบล้าน วิสรัชยังหาคนมาช่วยกอบกู้ให้ได้ในเวลาอันรวดเร็ว และที่สำคัญเสี่ยเฮงก็รู้จักชายหนุ่มที่มากอบกู้สถานการณ์ให้วิสรัชดี เพลิง เทพธากร เศรษฐีจิวเวลรี่ รวยติดหนึ่งในห้าของประเทศแล้วใครจะโง่ปล่อยให้บ่อเงินบ่อทองหลุดมือไปง่ายๆ ล่ะ เสี่ยเฮงรู้มาอีกว่าทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันซึ่งเป็นการง่ายที่จะได้เงินก้อนโตมากอดเล่นๆ ก็เมื่อครั้งที่แล้วเพลิงมาจัดการเงินยี่สิบล้านให้เขาภายในไม่ถึง 2 ชั่วโมงด้วยซ้ำซึ่งก็พอจะบอกได้ว่าทั้งวิสรัชและเพลิงก็สนิทกันในระดับที่พอจะหยิบยื่นเงินกันได้
และแล้วไม่นานเงินที่วิสรัชเอาติดตัวมาด้วยหลักแสนก็หมดลงในพริบตา
“โธ่โว้ย เสียอีกจนได้ เลิก... เซ็งเป็นบ้าเลย”
“ไม่อยู่ต่อหรือวิสรัช เสียนิดหน่อยเอง อยู่อีกนิดเถอะน่า”
“ฉันไม่มีเงินแล้วไปล่ะ”วิสรัชโบกมือส่งๆ ไป
ลูกน้องของเสี่ยเฮงที่ยืนคุมสถานการณ์อยู่ยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปหาวิสรัชที่เดินหน้าเสียงออกมาจากวงไพ่ ลูกน้องของเสี่ยเฮงก้มหัวให้วิสรัชนิดเดียวแล้วยื่นเงินบึกหนึ่งมาตรงหน้าของวิสรัช ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย
“เสี่ยให้เอามาให้คุณครับ เสี่ยบอกว่าไม่ต้องเกรงใจมีอะไรให้เสี่ยช่วยก็บอกได้ เสี่ยรู้ว่าคุณไม่โกงเสี่ยอยู่แล้ว”
วิสรัชมองเงินก้อนโตอย่างนึกลังเล พลางคิดว่าถ้าเขาเสียอีกเขาก็จะเป็นหนี้เสี่ยเฮงแล้วใครจะมาปลดหนี้ให้เขาได้อีก ก็เพลิงโกรธเขาอยู่ แต่เขาก็อยากแก้มือเพื่อเอาเงินสองแสนของเขาคืนมาให้ได้ แต่มาคิดอีกทีวันนี้เขาคงดวงตกไว้วันหลังค่อยมาใหม่ วิสรัชเลยปฏิเสธและออกเดินทันที
“เสียด้ายแย่เลย เงินก้อนนี้เสี่ยให้คุณฟรีๆ ไม่คิดจะเอาคืน” วิสรัชงะงักเท้าทันทีหันกลับไปมองลูกน้องของเสี่ยเฮงที่ยืนยิ้มส่งมาให้เขา
“นายว่าอะไรนะ เสี่ยให้...ให้เงินฉันฟรีเหรอ เป็นไปไม่ได้”
“เป็นไปได้ครับ เสี่ยเห็นว่าเมื่อครั้งก่อนคุณไม่ผิดสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะหาเงิน20 ล้านมาใช้ให้ตามกำหนด เสี่ยก็เลยอยากตอบแทนคุณเล็กๆ น้อยๆ เพื่อความสัมพันธ์อันดีของเราต่อไปไงครับ”
“เสี่ยไม่เอาคืนแน่นะ”
“แน่สิครับ”
วิสัรัชรับเงินก้อนโตมากระชับไว้ในมือใบหน้ายิ้มแย้มอย่างพอใจ พร้อมทั้งเดินเชิดหน้ากลับเข้าไปในวงไพ่ตามเดิม
“ว่าไง”
“ตามแผนครับ”
“ฮ่าๆ มันยังโง่ไม่หายจริงๆ ปล่อยให้ได้ใจไปก่อน คนอย่างไอ้วิสรัชมันไม่พอแค่นั้นแน่ หลอกให้มันเล่นมากๆ หมดแล้วก็หยอดเข้าไปเรื่อยๆ”
วิสรัชเล่นต่อจนกระทั่งได้เงินก้อนโตกลับบ้าน พร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มอวดใครต่อใครไปทั่ว ก่อนจะมาสะดุดเข้ากับหญิงสาวผิวขาวจัด ใบหน้าสวยเฉียบที่นั่งอยู่ข้างเสี่ยแก่ๆ คนหนึ่ง ใบหน้าและท่าทางนั้นบอกว่าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ วิสรัชเลยแกล้งเดินไปกระทบไหล่กับหล่อน หญิงสาวหัวเสียแล้วหันมาทำตาเขียวใส่เขา แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่ติดจะหล่อของวิสรัชเลยเปลี่ยนเป็นยิ้มให้ ชายหนุ่มเลยก้มลงกระซิบข้างหูโดยที่เสี่ยแก่ไม่ทันเห็น
“ไปต่อกับผมดีกว่า ที่นี่น่าเบื่อจะตาย”
หญิงสาวหันไปมองเสี่ยข้างกายอย่างระอาแล้วหันกลับมาทางวิสรัช ก็เห็นเขาเดินออกจากบ่อนไปแล้ว พีรญาเลยลุกขึ้นแล้วคว้ากระเป๋ามาสะพายก่อนจะสะบัดก้นใส่เสี่ยแก่แล้วเลือกเดินตามวิสรัชไปยังรถของเขา ชายหนุ่มแอบยิ้มอย่างพอใจในเสน่ห์ของตัวเอง
“ตกลงจะไปกับผมใช่ไหมครับ”
“ฉันตามมาแล้วก็หมายความว่าฉันตกลง คุณจะถามอีกทำไม ฉันเบื่อไอ้บ่อนนี่จะตายอยู่แล้ว เปลี่ยนบรรยากาศหน่อยคงจะดี”
วิสรัชเดินเข้ามาใกล้ เขาได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากหญิงสาวพีรญาเองก็ไม่คิดจะสงวนท่าที หญิงสาวเป็นคนเดินเข้ามาใกล้เขาแล้วใช้แขนโอบต้นคอหนาให้โน้มลงมาหาตัวเองปากที่ฉาบด้วยสีส้มจัดประกบปากหนาทันทีด้วยความกระหายแสนเร่าร้อนอย่างที่วิสรัชไม่ค่อยพบบ่อยนักแล้วเขาก็พอใจหล่อนมากด้วย
มือหนาเลื่อนจากเอวคอดกอบกุมเนื้อนุ่มสองเต้า ก่อนจะดันร่างบางให้แนบชิดรถของเขา โชคดีที่ลานจอดรถแห่งนั้นค่อยข้างจะมืด เลยไม่มีใครทันสังเกต หรือถ้าใครจะมาเห็นทั้งสองคงไม่แคร์ เมื่อบทสวาทเร็วรุนแรงมากขึ้นจนแทบจะระงับไว้ไม่อยู่ ปากทั้งสองดูดดึงเข้าหากันจนไม่เหลือที่ว่างให้มดสักตัวได้เดินผ่าน มือทั้งสองบัดป่ายไปตามเรืองร่างของกันและกัน วิสรัชหยุดมือเขาไว้ใต้กระโปรงเนื้อบางแสนสั้น ค่อยๆ ไต่ไปตามขอบบิกินีสายเส้นเล็ก แล้วมาหยุดลงยังใจกลางที่สัมผัสได้ถึงปอยไหมเนื้อนุ่ม
“อือ ต่อในรถเถอะ” วิสรัชครางเสียงแหบพร่า แล้วเปิดประตูดันพีรญาเข้าไปนอนเหยียดยาวในตอนหลังของรถเขา แล้วตามคร่อมทับ หญิงสาวพอใจในหน้าตาเขาพอควรแล้วยิ่งมาเจอบทรักที่เร่าร้อน เกินห้ามใจ หล่อนยิ่งไปไหนไม่รอด เลยปล่อยเขาดอมดมตามใจชอบ
วิสรัชขึ้นคร่อมทับร่างบาง ก่อนจะใช้เท้าเกี่ยวเอาประตูปิดเข้ามาอีกนิด กันคนขัดจังหวะความสุข ปากก็ไต่แทะเล็มไปตามคอหอมกรุ่น ลงมายังไหล่มนเปลือยที่เขาเกี่ยวเอาเสื้อสายเดี่ยวหลุดลงไปกอดตรงเอวคอดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบได้ ปากหนาดันบราเซียร์ให้หลุดลงไปอยู่ที่เดียวกับเสื้อ แล้วก้มลงครอบครองยอดสีน้ำตาลที่เหมือนจะผ่านศึกมาอย่างโชกโชนนับไม่ถ้วนแล้ว และด้วยลีลาของเจ้าหล่อนมันทำให้เขาหวั่นน้อยๆ เรื่องติดโรค แต่มันคงไม่เป็นปัญหาใหญ่นักหากเขาจะเริงรักกับหญิงสักคนเพราะเขามีเครื่องป้องกันติดตัวตลอด
พีรญาแอ่นอกอย่างตั้งใจให้เขาเชยชม พร้อมเสียงครางแผ่วดังมาเป็นระยะเมื่อชายหนุ่มทำได้ถูกใจหล่อน ยิ่งปลุกเร้าให้วิสรัชลงแรงกับเรือนร่างขาวจัดตามอารมณ์ที่ดับไม่ลงอีกแล้ว
“อือ คุณนี่ไม่เบาเลยนะ อา อย่างนั้นแหละที่ฉันชอบ” พีรญาครางเสียงสั่นเมื่อวิสรัชครอบครองปลายถันแข็งเป็นไตด้วยปากร้อนชื้น
มือหนาเลื่อนไล้ลงไปเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบ เรื่อยลงไปเจอกับกระโปรงตัวสั้น และก็ง่ายนิเดียว เขาแค่ดึงรั้งมันลงมาตามเรียวขาขาวได้รูป หญิงสาวเองก็ยังช่วยขยับให้ปราการชิ้นล่างหลุดได้ง่ายดาย เพราะหล่อนเองก็เกือบจะทนไม่ไหวอีกแล้ว แต่วิสรัชกลับยังคงแกล้งทรมานหญิงสาวต่อไปเรื่อยๆ ด้วยปลายนิ้วสะอาดไต่ไปตามบิกินีตัวน้อย เสียงฉีกเนื้อผ้าแผ่นเล็กนั้นทำให้พีรญาผงกหัวขึ้นดู แล้วก็ปล่อยลงกับเบาะรถตามเดิม เมื่อเห็นว่าเขาทำอะไร ไว้ค่อยคิดเอากับเขาทีหลัง แค่บิกินีตัวเดียวเขาคงมีปัญญาจ่ายแน่
วิสรัชครางเสียงต่ำเมื่อใบหน้าเขาอยู่ห่างจากน้องสาวพีรญาไม่ถึงคืบ แสงจากหลอดไฟยามพลบค่ำช่วยส่งให้เขามองเห็นเรือนร่างหล่อนได้รางๆ น้องสาวของหล่อนกำลังระริกอยากให้เขาได้เชยชมเต็มที รวมทั้งอาการร้องรนของสาวใต้ร่าง หล่อนพยายามส่ายวนสะโพกเย้ายวนเขาเต็มที แต่วิสรัชไม่หลงกล เขายังคงคุมเกมช้าตามแบบฉบับของเขา เขาจะทรมานหญิงสาวให้ถึงที่สุดแล้วค่อยจัดการ
“คุณจะทรมานฉันอีกนานไหม” พีรญาถามเสียงติดจะไม่พอใจ แต่ก็ต้องสะดุ้งตัวสั่นระริก เลิกตำหนิเขาทันที แล้วก็ครางติดๆ
วิสัรัชไล้ปลายนิ้วไปยังน้องสาวร้อนเร้าของพีรญา ลากไล้วนไปมาอย่างเชื่องช้า สะโพกมนแอ่นหยัดขึ้นรับนิ้วร้าย ปากก็ครางเสียงแหบดังขึ้นเรื่อยๆ วิสรัชเองยังเริ่มหวั่นเมื่อหญิงสาวร้องดังเกินไปแล้ว แต่จะให้เขาขับรถออกไปหาโรงแรมมันคงไม่ทันแล้ว เขาเดินหน้าไปกว่าครึ่ง และเจ้าหล่อนคงไม่อยากอารมณ์ค้างแน่ นิ้วขาวสะอาดเริ่มลงแรงกับความกระสั่นจนพีรญาร้องเสียงหลง เดาะปากอย่างถูกใจแต่ใบหน้าเหมือนคนทรมานแสนสาหัส
“อือ อย่างนั้น ฉันไม่แล้ว คุณช่วยเร่งหน่อยได้ไหม อือ” หญิงสาวร้องขอเขาเสียงดัง มือเรียวทั้งสองกอบกุมอกอิ่มอย่างถึงอารมณ์ สะโพกแอ่งหยัดเป็นจังหวะรับกับนิ้วของวิสรัชที่กระแทกเข้าใส่น้องสาวหล่อนเต็มกำลัง
“คุณร้อนเหลือเกิน”
“อา ฉันจะร้อนกว่านี้ถ้าคุณยังไม่เลิกทรมานฉัน” สะโพกมนเริ่มสั่นน้อยๆ มือทั้งสองละจากอกตัวเองมาจับยึดแขนวิสรัชเหนี่ยวรั้งแรงกระแทกเพราะหล่อนแทบจะทนไม่ไหวอีกแล้ว
วิสรัชหยุดมือลงทันใด แล้วก็เอามันมาลากไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบ พีรญาหอบหายใจตัวโยง แต่ก็ยังคงยิ้มเร้าสู้ตาคม เชิงยั่วยวน วิสรัชกอบกุมถันอวบอิ่ม บีบกระชับด้วยปลายนิ้วหยาบเต็มแรงหลายๆ รอบ กางเกงเนื้อหนาถูกถอดออกรวดเร็ว ตามด้วยเสื้อเชิ้ตสีเข้ม พีรญาทำให้เขาร้อนเมื่อหล่อนกอบกุมน้องชายเขาผ่านเนื้อผ้าเนื้อนิ่มสีขาวสะอาด ชายหนุ่มหยุดนิ่งร่างสั่นด้วยความสยิวเมื่อหญิงสาวเอากลับบ้าง หล่อนทรมานเขาด้วยการขยับมือไล้นิ้วไปตามน้องชายของเขา จนวิสรัชครางเสียงหลง ทิ้งตัวลงนอนตามความยาวเบาะ พีรญาเลยได้ทีขึ้นทับร่างหนา มือเรียวร้ายไม่แพ้เขา หล่อนลากไล้ไปตามมัดกล้ามแน่นตึงตามแผงอก แขน และลงมายังหน้าท้องแข็ง ลงเรื่อยๆ หล่อนใช้ลิ้มไล้ไปตามมือที่ต่ำลงไปๆ
“จะเอาคืนผมเหรอ อือ” วิสรัชเป็นฝ่ายถามเสียงสั่นพร่าบ้าง
พีรญายิ้มใส่ตาเขาในเงาสลัว ใบหน้าต่ำลงเรื่อยๆ แล้วมาหยุดลงยังกางเกงตัวน้อย ปากสวยจูบซับตรงตำแหน่งบวมปูดด้วยแรงเร่าร้อนของหล่อน ปากอิ่มอ้างับน้องชายเขาจนวิสรัชสยิว นิ้วสวยเกี่ยวติดขอบกางเกง และความใหญ่โตแข็งแกร่งก็ผงาดขึ้นเต็มลำ นิ้วสวยไล้ตามความยาวอย่างจงใจให้เขาทรมานจากการสัมผัสเล็กน้อยของหล่อน แล้วก็จริงเมื่อวิสรัชครางฮือไม่เป็นสรรพ ชายหนุ่มรั้งมือพีรญาให้กอบกุมน้องชายเขาแล้วนำพาให้ขยับ
ตอนนี้เลิฟซีนนะคะ ไม่รู้ว่าแรงไปหรือเปล่า ช่วยติชมหน่อยแล้วกันค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปักเป้า/เรืองริน
เมื่อส่งวิลันดาไปหาเพลิงแล้ววิสรัชจึงคิดว่าเรื่องทุกอย่างน่าจะจบ เพราะวิลันดาเป็นคนสวยเชื่อว่าไม่นานเพลิงคงใจอ่อนให้น้องสาวเขา แล้วทีนี้เขาก็จะได้เป็นพี่เขยของมหาเศรษฐี วิสรัชยิ้มย่องอย่างพอใจเมื่อคิดถึงอนาคตอันสดใส หนี้ตั้งยี่สิบล้านเมื่อครั้งก่อนเพลิงเข้ามาเคลียร์ให้เขาจนเขาหลุดจากการเป็นหนี้ หากว่าเขาได้เพลิงเป็นน้องเขยเมื่อไหร่เขานี่แหละจะเหยียบย่ำไอ้พวกที่ไม่เห็นหัวเขาให้จมดินไปเลย
วิสรัชมีเงินติดกระเป๋ามาเกือบสองแสน เดินตรงเข้าไปยังบ่อนของเสี่ยเฮงเจ้าหนี้เดิมของเขา แต่ตอนนี้เสี่ยเฮงทำอะไรเขาไม่ได้แล้วเพราะเขาไม่ได้เป็นหนี้แม้แต่บาทเดียว จึงได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะลูกน้องของเสี่ยงเฮงรู้ว่าวิสรัชมีบ่อเงินบ่อทองที่คอยจัดการเรื่องหนี้ให้อยู่
“สวัสดีครับเสี่ย”วิสรัชเดินเข้าไปหาเสี่ยเฮงที่บาร์เครื่องดื่มก่อนจะทำความเคารพ ถึงยังไงเขาก็มาที่บ่อนเสี่ยเฮงบ่อยกว่าที่อื่น จะทำหมางเมินก็กะไรอยู่
“ไม่ได้เจอเสียหลายวันเลยนะวิสรัช คิดว่าจะไม่มาเสียแล้ว”เสี่ยเฮงหันมาหาวิสรัชพร้อมยื่นแก้วบรั่นดีค่อนแก้วไปตรงหน้า วิสรัชรับมาดื่มรวดเดียวก่อนจะวางแก้วลงยังเคาน์เตอร์
“ไม่มาได้ไงล่ะครับ เสี่ยก็รู้นี่ว่าผมขาดมันไม่ได้”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายมีอะไรขาดเหลือให้เสี่ยช่วยก็บอกได้เลย เสี่ยยินดี”เสี่ยเฮงยิ้มตาหยี แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ จนพุงกระเพื่อม
“ขอบคุณครับ”
“ว่าแต่ ไม่ชวนเพื่อนมาเล่นด้วยกันล่ะ”
“ใครเหรอครับ”
“ก็พ่อหนุ่มที่มาจัดการเรื่องหนี้ให้ไง หน่วยก้านดีทีเดียว เศรษฐีเมืองไทยด้วย ถ้าได้เขามาเป็นแขกขาประจำที่นี่นะ เสี่ยคงรวยแล้ว”
“โอ้ย รายนั้นไม่ค่อยชอบเล่นหรอกครับ มันทำงานงกๆ ไม่ค่อยออกไปไหน”
“เสียดายนะ เสี่ยเองก็อยากรู้จักเขาเป็นการส่วนตัวเหมือนกัน บ้างทีอาจจะได้ลงทุนธุรกิจเล็กๆ น้อยๆ ถ้าคุณติดต่อเขามาคุยกับผมได้ คุณได้ค่านายหน้าด้วยนะ เอาหรือเปล่า”
“ผมเองก็ลำบากใจครับ อย่างที่บอก ไอ้เพลิงมันงานล้นมือ คงไม่คิดจะขยายงานเพิ่มอีกแล้ว”
“ไม่เป็นไร เสี่ยแค่พูดไปอย่างนั้นเอง รู้หรอกว่าคนหนุ่มคงไม่ค่อยคิดอยากลงทุนกับคนแก่ๆ สักเท่าไหร่หรอก”
เสี่ยเฮงพูดตัดบทก่อนเดินจากไปพร้อมลูกน้องเดินตามหลังไปติดๆ อีกสามคนเสี่ยเฮงยิ้มเป็นนัยขณะที่โอบกอดสองสาวที่เข้ามาปรนิบัติรับใช้ถึงเนื้อถึงตัวอยู่ภายในห้องส่วนตัว
“ให้มันหมดเงินสดเสียก่อน แล้วค่อยหยอดเงินให้มันเรื่อยๆ ดูสิมันกับเสี่ยเฮงใครจะแน่กว่ากัน ฮ่าๆ”
ลูกน้องของเสี่ยเฮงทั้งสามหัวเราะขึ้นพร้อมเจ้านายเมื่อคิดถึงแผนการหลอกเอาเงินหลายล้านจากวิสรัชชายที่ไม่รู้จักพอก็ครั้งที่แล้วที่วิสรัชเป็นหนี้เสี่ยเฮงยี่สิบล้าน วิสรัชยังหาคนมาช่วยกอบกู้ให้ได้ในเวลาอันรวดเร็ว และที่สำคัญเสี่ยเฮงก็รู้จักชายหนุ่มที่มากอบกู้สถานการณ์ให้วิสรัชดี เพลิง เทพธากร เศรษฐีจิวเวลรี่ รวยติดหนึ่งในห้าของประเทศแล้วใครจะโง่ปล่อยให้บ่อเงินบ่อทองหลุดมือไปง่ายๆ ล่ะ เสี่ยเฮงรู้มาอีกว่าทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันซึ่งเป็นการง่ายที่จะได้เงินก้อนโตมากอดเล่นๆ ก็เมื่อครั้งที่แล้วเพลิงมาจัดการเงินยี่สิบล้านให้เขาภายในไม่ถึง 2 ชั่วโมงด้วยซ้ำซึ่งก็พอจะบอกได้ว่าทั้งวิสรัชและเพลิงก็สนิทกันในระดับที่พอจะหยิบยื่นเงินกันได้
และแล้วไม่นานเงินที่วิสรัชเอาติดตัวมาด้วยหลักแสนก็หมดลงในพริบตา
“โธ่โว้ย เสียอีกจนได้ เลิก... เซ็งเป็นบ้าเลย”
“ไม่อยู่ต่อหรือวิสรัช เสียนิดหน่อยเอง อยู่อีกนิดเถอะน่า”
“ฉันไม่มีเงินแล้วไปล่ะ”วิสรัชโบกมือส่งๆ ไป
ลูกน้องของเสี่ยเฮงที่ยืนคุมสถานการณ์อยู่ยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปหาวิสรัชที่เดินหน้าเสียงออกมาจากวงไพ่ ลูกน้องของเสี่ยเฮงก้มหัวให้วิสรัชนิดเดียวแล้วยื่นเงินบึกหนึ่งมาตรงหน้าของวิสรัช ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย
“เสี่ยให้เอามาให้คุณครับ เสี่ยบอกว่าไม่ต้องเกรงใจมีอะไรให้เสี่ยช่วยก็บอกได้ เสี่ยรู้ว่าคุณไม่โกงเสี่ยอยู่แล้ว”
วิสรัชมองเงินก้อนโตอย่างนึกลังเล พลางคิดว่าถ้าเขาเสียอีกเขาก็จะเป็นหนี้เสี่ยเฮงแล้วใครจะมาปลดหนี้ให้เขาได้อีก ก็เพลิงโกรธเขาอยู่ แต่เขาก็อยากแก้มือเพื่อเอาเงินสองแสนของเขาคืนมาให้ได้ แต่มาคิดอีกทีวันนี้เขาคงดวงตกไว้วันหลังค่อยมาใหม่ วิสรัชเลยปฏิเสธและออกเดินทันที
“เสียด้ายแย่เลย เงินก้อนนี้เสี่ยให้คุณฟรีๆ ไม่คิดจะเอาคืน” วิสรัชงะงักเท้าทันทีหันกลับไปมองลูกน้องของเสี่ยเฮงที่ยืนยิ้มส่งมาให้เขา
“นายว่าอะไรนะ เสี่ยให้...ให้เงินฉันฟรีเหรอ เป็นไปไม่ได้”
“เป็นไปได้ครับ เสี่ยเห็นว่าเมื่อครั้งก่อนคุณไม่ผิดสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะหาเงิน20 ล้านมาใช้ให้ตามกำหนด เสี่ยก็เลยอยากตอบแทนคุณเล็กๆ น้อยๆ เพื่อความสัมพันธ์อันดีของเราต่อไปไงครับ”
“เสี่ยไม่เอาคืนแน่นะ”
“แน่สิครับ”
วิสัรัชรับเงินก้อนโตมากระชับไว้ในมือใบหน้ายิ้มแย้มอย่างพอใจ พร้อมทั้งเดินเชิดหน้ากลับเข้าไปในวงไพ่ตามเดิม
“ว่าไง”
“ตามแผนครับ”
“ฮ่าๆ มันยังโง่ไม่หายจริงๆ ปล่อยให้ได้ใจไปก่อน คนอย่างไอ้วิสรัชมันไม่พอแค่นั้นแน่ หลอกให้มันเล่นมากๆ หมดแล้วก็หยอดเข้าไปเรื่อยๆ”
วิสรัชเล่นต่อจนกระทั่งได้เงินก้อนโตกลับบ้าน พร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มอวดใครต่อใครไปทั่ว ก่อนจะมาสะดุดเข้ากับหญิงสาวผิวขาวจัด ใบหน้าสวยเฉียบที่นั่งอยู่ข้างเสี่ยแก่ๆ คนหนึ่ง ใบหน้าและท่าทางนั้นบอกว่าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ วิสรัชเลยแกล้งเดินไปกระทบไหล่กับหล่อน หญิงสาวหัวเสียแล้วหันมาทำตาเขียวใส่เขา แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่ติดจะหล่อของวิสรัชเลยเปลี่ยนเป็นยิ้มให้ ชายหนุ่มเลยก้มลงกระซิบข้างหูโดยที่เสี่ยแก่ไม่ทันเห็น
“ไปต่อกับผมดีกว่า ที่นี่น่าเบื่อจะตาย”
หญิงสาวหันไปมองเสี่ยข้างกายอย่างระอาแล้วหันกลับมาทางวิสรัช ก็เห็นเขาเดินออกจากบ่อนไปแล้ว พีรญาเลยลุกขึ้นแล้วคว้ากระเป๋ามาสะพายก่อนจะสะบัดก้นใส่เสี่ยแก่แล้วเลือกเดินตามวิสรัชไปยังรถของเขา ชายหนุ่มแอบยิ้มอย่างพอใจในเสน่ห์ของตัวเอง
“ตกลงจะไปกับผมใช่ไหมครับ”
“ฉันตามมาแล้วก็หมายความว่าฉันตกลง คุณจะถามอีกทำไม ฉันเบื่อไอ้บ่อนนี่จะตายอยู่แล้ว เปลี่ยนบรรยากาศหน่อยคงจะดี”
วิสรัชเดินเข้ามาใกล้ เขาได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากหญิงสาวพีรญาเองก็ไม่คิดจะสงวนท่าที หญิงสาวเป็นคนเดินเข้ามาใกล้เขาแล้วใช้แขนโอบต้นคอหนาให้โน้มลงมาหาตัวเองปากที่ฉาบด้วยสีส้มจัดประกบปากหนาทันทีด้วยความกระหายแสนเร่าร้อนอย่างที่วิสรัชไม่ค่อยพบบ่อยนักแล้วเขาก็พอใจหล่อนมากด้วย
มือหนาเลื่อนจากเอวคอดกอบกุมเนื้อนุ่มสองเต้า ก่อนจะดันร่างบางให้แนบชิดรถของเขา โชคดีที่ลานจอดรถแห่งนั้นค่อยข้างจะมืด เลยไม่มีใครทันสังเกต หรือถ้าใครจะมาเห็นทั้งสองคงไม่แคร์ เมื่อบทสวาทเร็วรุนแรงมากขึ้นจนแทบจะระงับไว้ไม่อยู่ ปากทั้งสองดูดดึงเข้าหากันจนไม่เหลือที่ว่างให้มดสักตัวได้เดินผ่าน มือทั้งสองบัดป่ายไปตามเรืองร่างของกันและกัน วิสรัชหยุดมือเขาไว้ใต้กระโปรงเนื้อบางแสนสั้น ค่อยๆ ไต่ไปตามขอบบิกินีสายเส้นเล็ก แล้วมาหยุดลงยังใจกลางที่สัมผัสได้ถึงปอยไหมเนื้อนุ่ม
“อือ ต่อในรถเถอะ” วิสรัชครางเสียงแหบพร่า แล้วเปิดประตูดันพีรญาเข้าไปนอนเหยียดยาวในตอนหลังของรถเขา แล้วตามคร่อมทับ หญิงสาวพอใจในหน้าตาเขาพอควรแล้วยิ่งมาเจอบทรักที่เร่าร้อน เกินห้ามใจ หล่อนยิ่งไปไหนไม่รอด เลยปล่อยเขาดอมดมตามใจชอบ
วิสรัชขึ้นคร่อมทับร่างบาง ก่อนจะใช้เท้าเกี่ยวเอาประตูปิดเข้ามาอีกนิด กันคนขัดจังหวะความสุข ปากก็ไต่แทะเล็มไปตามคอหอมกรุ่น ลงมายังไหล่มนเปลือยที่เขาเกี่ยวเอาเสื้อสายเดี่ยวหลุดลงไปกอดตรงเอวคอดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบได้ ปากหนาดันบราเซียร์ให้หลุดลงไปอยู่ที่เดียวกับเสื้อ แล้วก้มลงครอบครองยอดสีน้ำตาลที่เหมือนจะผ่านศึกมาอย่างโชกโชนนับไม่ถ้วนแล้ว และด้วยลีลาของเจ้าหล่อนมันทำให้เขาหวั่นน้อยๆ เรื่องติดโรค แต่มันคงไม่เป็นปัญหาใหญ่นักหากเขาจะเริงรักกับหญิงสักคนเพราะเขามีเครื่องป้องกันติดตัวตลอด
พีรญาแอ่นอกอย่างตั้งใจให้เขาเชยชม พร้อมเสียงครางแผ่วดังมาเป็นระยะเมื่อชายหนุ่มทำได้ถูกใจหล่อน ยิ่งปลุกเร้าให้วิสรัชลงแรงกับเรือนร่างขาวจัดตามอารมณ์ที่ดับไม่ลงอีกแล้ว
“อือ คุณนี่ไม่เบาเลยนะ อา อย่างนั้นแหละที่ฉันชอบ” พีรญาครางเสียงสั่นเมื่อวิสรัชครอบครองปลายถันแข็งเป็นไตด้วยปากร้อนชื้น
มือหนาเลื่อนไล้ลงไปเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบ เรื่อยลงไปเจอกับกระโปรงตัวสั้น และก็ง่ายนิเดียว เขาแค่ดึงรั้งมันลงมาตามเรียวขาขาวได้รูป หญิงสาวเองก็ยังช่วยขยับให้ปราการชิ้นล่างหลุดได้ง่ายดาย เพราะหล่อนเองก็เกือบจะทนไม่ไหวอีกแล้ว แต่วิสรัชกลับยังคงแกล้งทรมานหญิงสาวต่อไปเรื่อยๆ ด้วยปลายนิ้วสะอาดไต่ไปตามบิกินีตัวน้อย เสียงฉีกเนื้อผ้าแผ่นเล็กนั้นทำให้พีรญาผงกหัวขึ้นดู แล้วก็ปล่อยลงกับเบาะรถตามเดิม เมื่อเห็นว่าเขาทำอะไร ไว้ค่อยคิดเอากับเขาทีหลัง แค่บิกินีตัวเดียวเขาคงมีปัญญาจ่ายแน่
วิสรัชครางเสียงต่ำเมื่อใบหน้าเขาอยู่ห่างจากน้องสาวพีรญาไม่ถึงคืบ แสงจากหลอดไฟยามพลบค่ำช่วยส่งให้เขามองเห็นเรือนร่างหล่อนได้รางๆ น้องสาวของหล่อนกำลังระริกอยากให้เขาได้เชยชมเต็มที รวมทั้งอาการร้องรนของสาวใต้ร่าง หล่อนพยายามส่ายวนสะโพกเย้ายวนเขาเต็มที แต่วิสรัชไม่หลงกล เขายังคงคุมเกมช้าตามแบบฉบับของเขา เขาจะทรมานหญิงสาวให้ถึงที่สุดแล้วค่อยจัดการ
“คุณจะทรมานฉันอีกนานไหม” พีรญาถามเสียงติดจะไม่พอใจ แต่ก็ต้องสะดุ้งตัวสั่นระริก เลิกตำหนิเขาทันที แล้วก็ครางติดๆ
วิสัรัชไล้ปลายนิ้วไปยังน้องสาวร้อนเร้าของพีรญา ลากไล้วนไปมาอย่างเชื่องช้า สะโพกมนแอ่นหยัดขึ้นรับนิ้วร้าย ปากก็ครางเสียงแหบดังขึ้นเรื่อยๆ วิสรัชเองยังเริ่มหวั่นเมื่อหญิงสาวร้องดังเกินไปแล้ว แต่จะให้เขาขับรถออกไปหาโรงแรมมันคงไม่ทันแล้ว เขาเดินหน้าไปกว่าครึ่ง และเจ้าหล่อนคงไม่อยากอารมณ์ค้างแน่ นิ้วขาวสะอาดเริ่มลงแรงกับความกระสั่นจนพีรญาร้องเสียงหลง เดาะปากอย่างถูกใจแต่ใบหน้าเหมือนคนทรมานแสนสาหัส
“อือ อย่างนั้น ฉันไม่แล้ว คุณช่วยเร่งหน่อยได้ไหม อือ” หญิงสาวร้องขอเขาเสียงดัง มือเรียวทั้งสองกอบกุมอกอิ่มอย่างถึงอารมณ์ สะโพกแอ่งหยัดเป็นจังหวะรับกับนิ้วของวิสรัชที่กระแทกเข้าใส่น้องสาวหล่อนเต็มกำลัง
“คุณร้อนเหลือเกิน”
“อา ฉันจะร้อนกว่านี้ถ้าคุณยังไม่เลิกทรมานฉัน” สะโพกมนเริ่มสั่นน้อยๆ มือทั้งสองละจากอกตัวเองมาจับยึดแขนวิสรัชเหนี่ยวรั้งแรงกระแทกเพราะหล่อนแทบจะทนไม่ไหวอีกแล้ว
วิสรัชหยุดมือลงทันใด แล้วก็เอามันมาลากไล้ไปตามหน้าท้องแบนราบ พีรญาหอบหายใจตัวโยง แต่ก็ยังคงยิ้มเร้าสู้ตาคม เชิงยั่วยวน วิสรัชกอบกุมถันอวบอิ่ม บีบกระชับด้วยปลายนิ้วหยาบเต็มแรงหลายๆ รอบ กางเกงเนื้อหนาถูกถอดออกรวดเร็ว ตามด้วยเสื้อเชิ้ตสีเข้ม พีรญาทำให้เขาร้อนเมื่อหล่อนกอบกุมน้องชายเขาผ่านเนื้อผ้าเนื้อนิ่มสีขาวสะอาด ชายหนุ่มหยุดนิ่งร่างสั่นด้วยความสยิวเมื่อหญิงสาวเอากลับบ้าง หล่อนทรมานเขาด้วยการขยับมือไล้นิ้วไปตามน้องชายของเขา จนวิสรัชครางเสียงหลง ทิ้งตัวลงนอนตามความยาวเบาะ พีรญาเลยได้ทีขึ้นทับร่างหนา มือเรียวร้ายไม่แพ้เขา หล่อนลากไล้ไปตามมัดกล้ามแน่นตึงตามแผงอก แขน และลงมายังหน้าท้องแข็ง ลงเรื่อยๆ หล่อนใช้ลิ้มไล้ไปตามมือที่ต่ำลงไปๆ
“จะเอาคืนผมเหรอ อือ” วิสรัชเป็นฝ่ายถามเสียงสั่นพร่าบ้าง
พีรญายิ้มใส่ตาเขาในเงาสลัว ใบหน้าต่ำลงเรื่อยๆ แล้วมาหยุดลงยังกางเกงตัวน้อย ปากสวยจูบซับตรงตำแหน่งบวมปูดด้วยแรงเร่าร้อนของหล่อน ปากอิ่มอ้างับน้องชายเขาจนวิสรัชสยิว นิ้วสวยเกี่ยวติดขอบกางเกง และความใหญ่โตแข็งแกร่งก็ผงาดขึ้นเต็มลำ นิ้วสวยไล้ตามความยาวอย่างจงใจให้เขาทรมานจากการสัมผัสเล็กน้อยของหล่อน แล้วก็จริงเมื่อวิสรัชครางฮือไม่เป็นสรรพ ชายหนุ่มรั้งมือพีรญาให้กอบกุมน้องชายเขาแล้วนำพาให้ขยับ
ตอนนี้เลิฟซีนนะคะ ไม่รู้ว่าแรงไปหรือเปล่า ช่วยติชมหน่อยแล้วกันค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปักเป้า/เรืองริน
เรืองริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มี.ค. 2556, 13:21:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มี.ค. 2556, 13:21:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1913
| << ตอนที่ 3 ร้ายมาร้ายไป Part 2 จบตอน | ตอนที่ 4 ไม่รู้จักพอ Part 2 จบตอยค่ะ >> |