Replay รักกั๊กหัวใจยัยโลมา
"ความรักของเราน่ะ มันกลายเป็นอดีตไปแล้วล่ะ นายอย่ามารื้อฟื้นเลย และมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง"
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
Tags: ฟรานซ์,เดลฟิน,เดล,โลมา
ตอน: ทะเล๊ทะเล
ทะเล๊ทะเล
หลังจากที่จากกันกับฟรานซ์ที่ร้านอาหารในวันนั้นแล้วจนถึงวันนี้ฉันยังไม่เห็นเขาเลยอ่ะ วันนั้นกะจะไปหายัยเรนเพื่อจะให้มันปลอบใจสุดท้ายฉันต้องกลายเป็นคนปลอบใจมันเอง ให้มันได้อย่างนี้สิ -*- วันนี้สงสัยแม่จะไปสังสรรค์กับเพื่อนอีกแล้วสินะ เมื่อคืนกลับดึกทำตัวอย่างกับวัยรุ่น หวังว่าวันนี้คงไม่มีอะไรมากวนใจนะ
กริ๊งงงงงงง!!!!!
“เดลลลลลลลล!!!! คุณแม่!!!!! มีใครอยู่ม้ายยยยยยยย”
“มาแล้ววววววๆๆๆ จะตะโกนทำไมนักหนาเนี่ย”
“ผมคิดถึงคุณจัง นี่บ้านคุณเหรอ ว้าว -0- ใหญ่จัง” ไอ้กวางน้อยหรือเรนเดียร์ พูดพร้อมกระโดดกอดฉัน -[]- พนันได้เลยว่าหมอนี่ต้องแอบหลอกแต๊ะอั๋งฉัน
“น้อยๆหน่อยไอ้กวาง อย่ามาทำเนียนแถวนี้เดี๋ยวโดน -*-“
“เอ่อ พวกแกมาบ้านฉันทำไมเนี่ย - -??”
“ไปเที่ยวกันเถอะ”
“ห๋า~ ไปเที่ยวเนี่ยนะ”
“ช่ายยยยยยย” ยัยเรนและพวกพาวเวอร์พัฟบอยพูดขึ้นพร้อมกัน เฮ้อ เอาละสิวันหยุดที่แสนสบายของฉันได้หายไปแล้ววววว
“ว่าไงไปมั้ย” ซิกม่าถามความเห็นของฉัน แต่ฉันว่าเขาบังคับให้ฉันตอบว่าไปมากกว่านะ - -
“ไอ้ไปน่ะ ไปได้ แต่คุณแม่นะสิจะให้ไปหรือเปล่า”
“อ่อ เรื่องคุณแม่ไม่ต้องห่วง ฉันโทรไปบอกเรียบร้อยแล้ว ฮี่ๆ ^[++++}^” สรุปว่าบังคับฉันใช่มั้ยเนี่ย
“พวกแกนี่น้า~”
“สรุปจะไปหรือไม่ไป??” ยัยเรนถามขึ้น แหมโทรไปขอแม่ขนาดนี้แล้วก็ต้องบอกว่า....
“ไม่ไป”
“ห๋า นี่ฉันอุตส่าห์ขอคุณแม่ให้แล้วนะ”
“ไม่ไป....ไม่ได้แล้วไง 555555”
“เย้ๆๆๆๆ ดีใจจังๆๆ” นั้นไง ไอ้เด็กเรนเดียร์ดีใจออกนอกหน้าไปมั้ย ซิกม่าและคนอื่นแค่ยิ้มเองนะ - -
“แล้วไปไหนกัน”
“ทะเลไง ไปสร้างบรรยากาศ”
“บรรยากาศ??” บรรยากาศอะไรว่ะ
“เออ ไปถึงเดี๋ยวรู้เอง ไปเถอะ” ยัยเรนพูดพร้อมจูงมือฉันไปที่รถ
“เดี๋ยวๆๆๆ จะไปยังไงฉันยังไม่ได้ไปเก็บของส่วนตัวเลยนะ”
“แฮะๆ แม่แกเก็บให้เรียบร้อยยย”
“แม่อีกแล้ว นี่ถ้าจะเตี๋ยมกันขนาดนี้ก็ไม่ต้องมาถามความเห็นฉันแล้วล่ะ ”
“เฮ้ๆ อย่างอนสิ ซิกม่าเป็นคนออกความคิดนะ”
“ฉันขอโทษแล้วกันนะที่ทำให้เธอต้องลำบากใจ” เอาล่ะสิ เมื่อกี้ยังยิ้มกันอยู่ทำไมตอนนี้ดราม่ากันซะล่ะ -[]-
“ไม่เป็นไรๆฉันแค่ล้อเล่นๆเอง แฮะๆ ^^;;”
“เคลียร์กันจบแล้วผมว่าเราไปขึ้นรถกันเถอะ เสียเวลามานานแล้ว” เอ็มเจพูดขึ้น เขามาด้วยเหรอ ไม่ยักรู้แฮะแต่ฉันยังไม่เห็นรูลเลยนะแต่ก็ดีตัวป่วนจะได้หายไปตัวหนึ่ง55555
“เฮ้ย เอ็มปล่อยเดลได้แล้วเห็นจับนานแล้วนะ - -“
“อะไรว้า แค่นี้ก็จับไม่ได้หวงชะมัดไปรอบนรถนะ”
“ไม่ต้องไปเลยยิ่งดี - -“ นั้นเสียงฉันเองแหละ 555 ก็เอ็มเจไปฉันต้องโดนลวนลามทั้งวันแน่ๆ
“ไปๆขึ้นรถเสียเวลามามากแล้ว เดี๋ยวไม่ทัน”
ในที่สุดก็ขึ้นรถ ฉันว่าวันนี้มันต้องเป็นกรรมของฉันแน่ๆเลยเนี่ยทำไมนะเหรอ ก็ไอ้คนที่นั่งข้างๆฉันเนี่ยดันเป็นเอ็มเจกับเรนเดียร์นะสิ เอ็มเจน่ะไม่เท่าไหร่หรอกแต่ไอ้เด็กกวางบ้านี่สิ ซบไหล่ฉันแล้วหลับเฉยเลยไม่คิดหรือไงว่าฉันก็เหมื่อยนะโว้ยยยยย แอบเสียดายนิดๆนะที่ไม่ได้นั่งข้างซิกม่า ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ๆๆๆ
“เป็นอะไรของเธอเดล เห็นนั่งเหม่อแล้วก็ส่ายหัวมานานแล้วนะ” เสียงยัยเรนดังมาจากข้างหลัง ใช่สิ เธอมันไม่ได้ลิ้มรสของคนที่นั่งอัดสามนี่นา T[]T
ที่จริงมันนั่งข้างหลังตรงที่ยัยเรนได้อีกคนหนึ่งนะ แต่ว่าไอ้สองคนนี่สิดันตีกันเพื่อจะได้นั่งใกล้ฉันสุดท้ายก็เลยลงเอยแบบนี้แหละอัดสาม ข้างหลังนั่งคนเดียว ส่วนซิกม่าน่ะเหรอประจำที่คนขับ - -
“แม่คร้าบบบบบ ผมหิวข้าววววว”
“หือ??” อย่าบอกว่าไอ้เด็กกวางนั้นละเมอนะ
“มันละเมอนั้นแหละ ไม่ต้องสงสัย ^^”
“นายอย่ามาทำเหมือนเดาใจฉันถูกนะ”
“แล้วมันถูกมั้ยล่ะ” เอ็มเจพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เอ่อ ไม่อยากจะบอกว่าหน้าเขามันเนียนกว่าหน้าฉันอีกนะ T[]T
“อะแฮ่มม ไอ้เอ็มฉันว่ามันหมดเวลาสบายของแกแล้วล่ะ เปลี่ยนกันที่ปั๊มน้ำมันข้างหน้านะ - -“ ต้องขอบใจซิกม่าแล้วล่ะ เกือบไปแล้วว พวกนี้นับวันยิ่งจะทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆนะ แต่คงไม่แรงเท่าอยู่กับฟรานซ์หรอกนะ แล้วจะไปคิดถึงเขาทำไมกัน -*-
“เดลตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว”
“หืมมม ถึงแล้วเหรอ = =”
“อืม ใช่ ^^” ซิกม่าพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน
“อ๊ะ เมื่อกี้ฉันนอนซบไหล่นายเหรอ”
“อืม ใช่”
“อ่า ขอบใจนะ ฉันว่าเราลงกันเถอะพวกนั้นรอแล้วมั้ง” พูดจบฉันก็เดินลงรถ เฮ้อ ทำไมชีวิตฉันต้องเจอแต่กับผู้ชายหน้าดีด้วยนะหรือเป็นเพราะว่าฉันสวย(?) เอ่อ ไม่มีใครชมขอชมตัวเองแล้วกัน - -
“นี่ๆ แกไปทำอะไรกับซิกม่าอยู่บนรถตั้งนานสองนานน่ะ ฉันรออยู่ข้างนี่จนรากงอกแล้วนะ”
“ยัยบ้า แกอย่าพูดจาสองแง่สองง่ามนะ”
“ตรงไหนกันย่ะ ห้ะ ฉันแค่พูดไปตามที่เห็น”
“เออๆ ฉันไม่เถียงกับแกแล้ว”
“แล้วนั้นแกจะไปไหน” ยัยเรนตะโกนตามหลังเมื่อเห็นฉันเดินหนี
“จะไปห้อง เหนื่อย ง่วง ห้องพักอยู่ไหน”
“ง่วงบ้าอะไรตอนนี้เล่า แกนี่คนอื่นเขากำลังไปเล่นน้ำกันตัวเองจะมานอนได้ไง”
“เออ ไม่นอนก็ได้แล้วของใช้ฉันล่ะอยู่ไหนจะเอาไปเก็บ”
“เรนเดียร์เอาไปเก็บให้แล้ว เขาบอกว่าในฐานะที่แกให้ไหล่ซบ” ยิ่งฉันอยู่กับพวกนี่นานเท่าไหร่ ยิ่งเข้าใจพวกเข้ามากเท่านั้นนะ แปลกคนจริงๆ
“ฉันว่าเราไปเล่นน้ำกับพวกนั้นดีกว่านะ”
“อืม ก็ดี”
สบายจังงงง มาทะเลดีตรงนี้นี่เองแต่ว่าถ้าคนที่มาด้วยเป็นฟรานซ์มันคงจะให้ความรู้สุกที่ดีกว่านี้นะ เฮ้อ ทำยังไงฉันก็ยังลืมเขาไม่ได้อยู่ดีและคงไม่สามารถที่จะลืมได้ด้วย เมื่อไหร่ฉันนถึงจะสามารถจัดการกับหัวใจตัวเองได้ล่ะเนี่ย -[]-
“เดลครับ เดลๆๆ”
“ห้ะ อะไรๆๆอะไรเหรอ” เสียงของเรนเดียร์ปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์
“เปล่าหรอกครับ ผมเห็นคุณยืนเหม่ออยู่นี่ตั้งนานกลัวหลับเลยมาปลุก”
“นายบ้าหรือเปล่าใครเค้าจะหลับทั้งยืนกัน”
“นั้นสิ งั้นเราไปเล่นน้ำกัน” ไอ้กวางน้อยพูดพร้อมจูงมือฉัน
“ไม่ๆๆๆๆๆ ฉะ...ฉันไม่เล่นๆ ฉันไม่ชอบนายไปเหอะ เดี๋ยวฉันดูพวกนายดีกว่า” ฉันปฏิเสธพร้อมกับเดินไปนั่งที่ชายหาด
“งั้นผมไปเล่นน้ำก่อนนะ”
“อืม” พูดจบฉันก็ทิ้งตัวลงนอนบนพื้นทรายของชายหาด สบายจัง
“บนรถยังนอนไม่พอเหรอ ทำไมถึงต้องมานอนที่พื้นนี้อีกหล่ะ”
“อ๊ะ ซิกม่า นายเองเหรอนึกว่าใคร”
“ฮะๆ เธอนึกว่าฉันเป็นใครล่ะ หืม”
“เปล่าสักหน่อย นี่นายหายไปไหนมาน่ะ”
“แค่เอาของไปเก็บน่ะ เรา....ไปเดินเล่นกันเถอะ” พูดจบซิกม่าก็ยืนขึ้นพร้อมกับยื่นมือมาให้ฉันจับ สุภาพบุรุษสุดๆ
“อืม ไปสิ” ฉันเอื้อมมือไปจับมือของเขาแล้วลุกขึ้น หวังว่าครั้งนี้จะเป็นแค่การเดินเล่นนะ อย่ามีเรื่องเซอไพรส์ให้ฉันตกใจเลย
การมาเที่ยวทะเลครั้งนี้มันทำให้ฉันคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่ฉันและฟรานซ์มาเที่ยวที่นี่ด้วยกันและเป็นวันที่ฉันทำให้ฟรานซ์จมน้ำ ไม่ใช่ว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็นนะ แต่เป็นเพราะเขาลงมาช่วยฉันต่างหากและเพราะเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ฉันไม่กล้าลงน้ำอีก
ในขณะที่ฉันกำลังคิดย้อนเหตุการณ์นั้น มืออุ่นๆของซิกม่าก็เอื้อมเข้ามาประกบกับมือของฉันเหมือนกับเขากำลังปลอบใจฉัน ถึงมือของซิกม่าจะอุ่นแค่ไหนก็คงจะสู้คนอีกคนที่ฉันกำลังคิดถึงในตอนนี้ไม่ได้หรอก ทำไมหัวใจฉันยังโหยหาแค่เขาคนนั้นเขาคนนั้นแค่คนเดียว ทำไมในตอนนั้นฉันถึงไม่ตอบรับการคบกันอีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะหัวใจที่กลัวจะเจ็บอีกครั้งละมั้ง
“เธอร้องไห้ทำไม” นี่ฉันร้องไห้เหรอ ทำไมไม่รู้สึกเลยล่ะ
“เธอร้องไห้เพราะคนคนนั้นใช่มั้ย”
“.....”
“มันทำให้เธอเจ็บขนาดนั้นทำไมถึงยังต้องร้องไห้ให้มันอีกหล่ะ”
“....”
“....”
.
.
.
.
“เธอจะว่าอะไรมั้ย.....” หลังจากปล่อยให้ความเงียบปกคลุมมานานซิกม่าก็พูดขึ้น “ถ้าต่อจากนี้ไปฉันจะเป็นคนดูแลหัวใจของเธอเอง” ด้วยคำพูดที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของเขา
“นายหมายความว่ายังไง”
“เธอจะคบกับฉันได้มั้ยเดล ให้ฉันเป็นคนดูแลหัวใจของเธอเอง ฉันสัญญาจะไม่ทำให้เธอเจ็บเหมือนที่คนคนนั้นทำแน่นอน” ซิกม่าพูดพร้อมกับกุมมือของฉันเอาไว้
“ฉัน....”
“ว่าไงล่ะ” ฉันควรตอบว่าอะไรดีล่ะ หรือฉันควรจะให้ซิกม่าเป็นคนดูแลหัวใจของฉันแล้วฟรานซ์หล่ะ เอาล่ะ ฉันตัดสินใจแล้ว
“ขอโทษนะซิกม่าแต่ว่าในหัวใจของฉันน่ะมีแต่เขาคนนั้นคนเดียวเท่านั้น นายเข้าใจใช่มั้ย”
“อืม ฉันเตรียมใจแล้วล่ะว่าเธอต้องตอบแบบนี้ แต่ว่านะยังไงฉันก็อยากให้เธอจำไว้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอเจ็บหรือร้องไห้ฉันจะเป็นคนเข้าไปปลอบเธอเอง”
“ขอบใจนะ” ฉันพูดพร้อมโผเข้ากอดซิกม่า
“ด้วยความยินดีครับ ^^” เขาพูดพร้อมกับยิ้ม ฉันหวังว่าเขาคงจะเจอผู้หญิงที่เหมาะกับเขาในเร็วๆนี้นะ
“มืดแล้วล่ะ ฉันว่าเรากลับที่พักกันเถอะพวกนั้นคงรอแล้ว” พูดจบฉันก็จูงมือเขากลับที่พัก เฮ้ออ ทำไมช่วงนี้ฉันถอนหายใจบ่อยจังนะ
“มาแล้วเหรอ แหมไปซะไกลเลยนะนึกว่าหลงซะแล้ว”
“ซิกม่า แกทำอะไรกับเดลฟินของฉันป่ะว่ะ” เอ่อ ฉันไปเป็นของเขาตอนไหนล่ะนั้น
“ไอ้บ้า ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ” ซิกม่าพูดพร้อมกับผลักหัวเอ็มเจ ดูพวกเขารักกันดีจัง ^^
“ยืนยิ้มอะไรอยู่คนเดียว มาช่วยฉันปิ้งบาร์บีคิวเลย”
“จ้าๆๆๆๆๆ ^[]^”
ในที่สุดวันนี้ก็ผ่านพ้นไปด้วยดีหวังว่าคงไม่มีอะไรมาทำให้ฉันรู้สึกปวดหัวในช่วงเวลาแห่งความสุขนี่นะ
................................................................................................
กลับมาพร้อมกับตอนที่6ค่ะ แต่งเสร็จสดๆร้อนๆ555
อาจจะมีคำผิดบ้างต้องขอโทษด้วยนะค่ะ เพราะตอนแต่งมันมึนจริงๆ
ยังไงก็ฝากติดตามและติชมด้วยนะค่ะ><
ขอบคุณค่ะ
เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ
หลังจากที่จากกันกับฟรานซ์ที่ร้านอาหารในวันนั้นแล้วจนถึงวันนี้ฉันยังไม่เห็นเขาเลยอ่ะ วันนั้นกะจะไปหายัยเรนเพื่อจะให้มันปลอบใจสุดท้ายฉันต้องกลายเป็นคนปลอบใจมันเอง ให้มันได้อย่างนี้สิ -*- วันนี้สงสัยแม่จะไปสังสรรค์กับเพื่อนอีกแล้วสินะ เมื่อคืนกลับดึกทำตัวอย่างกับวัยรุ่น หวังว่าวันนี้คงไม่มีอะไรมากวนใจนะ
กริ๊งงงงงงง!!!!!
“เดลลลลลลลล!!!! คุณแม่!!!!! มีใครอยู่ม้ายยยยยยยย”
“มาแล้ววววววๆๆๆ จะตะโกนทำไมนักหนาเนี่ย”
“ผมคิดถึงคุณจัง นี่บ้านคุณเหรอ ว้าว -0- ใหญ่จัง” ไอ้กวางน้อยหรือเรนเดียร์ พูดพร้อมกระโดดกอดฉัน -[]- พนันได้เลยว่าหมอนี่ต้องแอบหลอกแต๊ะอั๋งฉัน
“น้อยๆหน่อยไอ้กวาง อย่ามาทำเนียนแถวนี้เดี๋ยวโดน -*-“
“เอ่อ พวกแกมาบ้านฉันทำไมเนี่ย - -??”
“ไปเที่ยวกันเถอะ”
“ห๋า~ ไปเที่ยวเนี่ยนะ”
“ช่ายยยยยยย” ยัยเรนและพวกพาวเวอร์พัฟบอยพูดขึ้นพร้อมกัน เฮ้อ เอาละสิวันหยุดที่แสนสบายของฉันได้หายไปแล้ววววว
“ว่าไงไปมั้ย” ซิกม่าถามความเห็นของฉัน แต่ฉันว่าเขาบังคับให้ฉันตอบว่าไปมากกว่านะ - -
“ไอ้ไปน่ะ ไปได้ แต่คุณแม่นะสิจะให้ไปหรือเปล่า”
“อ่อ เรื่องคุณแม่ไม่ต้องห่วง ฉันโทรไปบอกเรียบร้อยแล้ว ฮี่ๆ ^[++++}^” สรุปว่าบังคับฉันใช่มั้ยเนี่ย
“พวกแกนี่น้า~”
“สรุปจะไปหรือไม่ไป??” ยัยเรนถามขึ้น แหมโทรไปขอแม่ขนาดนี้แล้วก็ต้องบอกว่า....
“ไม่ไป”
“ห๋า นี่ฉันอุตส่าห์ขอคุณแม่ให้แล้วนะ”
“ไม่ไป....ไม่ได้แล้วไง 555555”
“เย้ๆๆๆๆ ดีใจจังๆๆ” นั้นไง ไอ้เด็กเรนเดียร์ดีใจออกนอกหน้าไปมั้ย ซิกม่าและคนอื่นแค่ยิ้มเองนะ - -
“แล้วไปไหนกัน”
“ทะเลไง ไปสร้างบรรยากาศ”
“บรรยากาศ??” บรรยากาศอะไรว่ะ
“เออ ไปถึงเดี๋ยวรู้เอง ไปเถอะ” ยัยเรนพูดพร้อมจูงมือฉันไปที่รถ
“เดี๋ยวๆๆๆ จะไปยังไงฉันยังไม่ได้ไปเก็บของส่วนตัวเลยนะ”
“แฮะๆ แม่แกเก็บให้เรียบร้อยยย”
“แม่อีกแล้ว นี่ถ้าจะเตี๋ยมกันขนาดนี้ก็ไม่ต้องมาถามความเห็นฉันแล้วล่ะ ”
“เฮ้ๆ อย่างอนสิ ซิกม่าเป็นคนออกความคิดนะ”
“ฉันขอโทษแล้วกันนะที่ทำให้เธอต้องลำบากใจ” เอาล่ะสิ เมื่อกี้ยังยิ้มกันอยู่ทำไมตอนนี้ดราม่ากันซะล่ะ -[]-
“ไม่เป็นไรๆฉันแค่ล้อเล่นๆเอง แฮะๆ ^^;;”
“เคลียร์กันจบแล้วผมว่าเราไปขึ้นรถกันเถอะ เสียเวลามานานแล้ว” เอ็มเจพูดขึ้น เขามาด้วยเหรอ ไม่ยักรู้แฮะแต่ฉันยังไม่เห็นรูลเลยนะแต่ก็ดีตัวป่วนจะได้หายไปตัวหนึ่ง55555
“เฮ้ย เอ็มปล่อยเดลได้แล้วเห็นจับนานแล้วนะ - -“
“อะไรว้า แค่นี้ก็จับไม่ได้หวงชะมัดไปรอบนรถนะ”
“ไม่ต้องไปเลยยิ่งดี - -“ นั้นเสียงฉันเองแหละ 555 ก็เอ็มเจไปฉันต้องโดนลวนลามทั้งวันแน่ๆ
“ไปๆขึ้นรถเสียเวลามามากแล้ว เดี๋ยวไม่ทัน”
ในที่สุดก็ขึ้นรถ ฉันว่าวันนี้มันต้องเป็นกรรมของฉันแน่ๆเลยเนี่ยทำไมนะเหรอ ก็ไอ้คนที่นั่งข้างๆฉันเนี่ยดันเป็นเอ็มเจกับเรนเดียร์นะสิ เอ็มเจน่ะไม่เท่าไหร่หรอกแต่ไอ้เด็กกวางบ้านี่สิ ซบไหล่ฉันแล้วหลับเฉยเลยไม่คิดหรือไงว่าฉันก็เหมื่อยนะโว้ยยยยย แอบเสียดายนิดๆนะที่ไม่ได้นั่งข้างซิกม่า ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ๆๆๆ
“เป็นอะไรของเธอเดล เห็นนั่งเหม่อแล้วก็ส่ายหัวมานานแล้วนะ” เสียงยัยเรนดังมาจากข้างหลัง ใช่สิ เธอมันไม่ได้ลิ้มรสของคนที่นั่งอัดสามนี่นา T[]T
ที่จริงมันนั่งข้างหลังตรงที่ยัยเรนได้อีกคนหนึ่งนะ แต่ว่าไอ้สองคนนี่สิดันตีกันเพื่อจะได้นั่งใกล้ฉันสุดท้ายก็เลยลงเอยแบบนี้แหละอัดสาม ข้างหลังนั่งคนเดียว ส่วนซิกม่าน่ะเหรอประจำที่คนขับ - -
“แม่คร้าบบบบบ ผมหิวข้าววววว”
“หือ??” อย่าบอกว่าไอ้เด็กกวางนั้นละเมอนะ
“มันละเมอนั้นแหละ ไม่ต้องสงสัย ^^”
“นายอย่ามาทำเหมือนเดาใจฉันถูกนะ”
“แล้วมันถูกมั้ยล่ะ” เอ็มเจพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ เอ่อ ไม่อยากจะบอกว่าหน้าเขามันเนียนกว่าหน้าฉันอีกนะ T[]T
“อะแฮ่มม ไอ้เอ็มฉันว่ามันหมดเวลาสบายของแกแล้วล่ะ เปลี่ยนกันที่ปั๊มน้ำมันข้างหน้านะ - -“ ต้องขอบใจซิกม่าแล้วล่ะ เกือบไปแล้วว พวกนี้นับวันยิ่งจะทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆนะ แต่คงไม่แรงเท่าอยู่กับฟรานซ์หรอกนะ แล้วจะไปคิดถึงเขาทำไมกัน -*-
“เดลตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว”
“หืมมม ถึงแล้วเหรอ = =”
“อืม ใช่ ^^” ซิกม่าพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉัน
“อ๊ะ เมื่อกี้ฉันนอนซบไหล่นายเหรอ”
“อืม ใช่”
“อ่า ขอบใจนะ ฉันว่าเราลงกันเถอะพวกนั้นรอแล้วมั้ง” พูดจบฉันก็เดินลงรถ เฮ้อ ทำไมชีวิตฉันต้องเจอแต่กับผู้ชายหน้าดีด้วยนะหรือเป็นเพราะว่าฉันสวย(?) เอ่อ ไม่มีใครชมขอชมตัวเองแล้วกัน - -
“นี่ๆ แกไปทำอะไรกับซิกม่าอยู่บนรถตั้งนานสองนานน่ะ ฉันรออยู่ข้างนี่จนรากงอกแล้วนะ”
“ยัยบ้า แกอย่าพูดจาสองแง่สองง่ามนะ”
“ตรงไหนกันย่ะ ห้ะ ฉันแค่พูดไปตามที่เห็น”
“เออๆ ฉันไม่เถียงกับแกแล้ว”
“แล้วนั้นแกจะไปไหน” ยัยเรนตะโกนตามหลังเมื่อเห็นฉันเดินหนี
“จะไปห้อง เหนื่อย ง่วง ห้องพักอยู่ไหน”
“ง่วงบ้าอะไรตอนนี้เล่า แกนี่คนอื่นเขากำลังไปเล่นน้ำกันตัวเองจะมานอนได้ไง”
“เออ ไม่นอนก็ได้แล้วของใช้ฉันล่ะอยู่ไหนจะเอาไปเก็บ”
“เรนเดียร์เอาไปเก็บให้แล้ว เขาบอกว่าในฐานะที่แกให้ไหล่ซบ” ยิ่งฉันอยู่กับพวกนี่นานเท่าไหร่ ยิ่งเข้าใจพวกเข้ามากเท่านั้นนะ แปลกคนจริงๆ
“ฉันว่าเราไปเล่นน้ำกับพวกนั้นดีกว่านะ”
“อืม ก็ดี”
สบายจังงงง มาทะเลดีตรงนี้นี่เองแต่ว่าถ้าคนที่มาด้วยเป็นฟรานซ์มันคงจะให้ความรู้สุกที่ดีกว่านี้นะ เฮ้อ ทำยังไงฉันก็ยังลืมเขาไม่ได้อยู่ดีและคงไม่สามารถที่จะลืมได้ด้วย เมื่อไหร่ฉันนถึงจะสามารถจัดการกับหัวใจตัวเองได้ล่ะเนี่ย -[]-
“เดลครับ เดลๆๆ”
“ห้ะ อะไรๆๆอะไรเหรอ” เสียงของเรนเดียร์ปลุกให้ฉันตื่นจากภวังค์
“เปล่าหรอกครับ ผมเห็นคุณยืนเหม่ออยู่นี่ตั้งนานกลัวหลับเลยมาปลุก”
“นายบ้าหรือเปล่าใครเค้าจะหลับทั้งยืนกัน”
“นั้นสิ งั้นเราไปเล่นน้ำกัน” ไอ้กวางน้อยพูดพร้อมจูงมือฉัน
“ไม่ๆๆๆๆๆ ฉะ...ฉันไม่เล่นๆ ฉันไม่ชอบนายไปเหอะ เดี๋ยวฉันดูพวกนายดีกว่า” ฉันปฏิเสธพร้อมกับเดินไปนั่งที่ชายหาด
“งั้นผมไปเล่นน้ำก่อนนะ”
“อืม” พูดจบฉันก็ทิ้งตัวลงนอนบนพื้นทรายของชายหาด สบายจัง
“บนรถยังนอนไม่พอเหรอ ทำไมถึงต้องมานอนที่พื้นนี้อีกหล่ะ”
“อ๊ะ ซิกม่า นายเองเหรอนึกว่าใคร”
“ฮะๆ เธอนึกว่าฉันเป็นใครล่ะ หืม”
“เปล่าสักหน่อย นี่นายหายไปไหนมาน่ะ”
“แค่เอาของไปเก็บน่ะ เรา....ไปเดินเล่นกันเถอะ” พูดจบซิกม่าก็ยืนขึ้นพร้อมกับยื่นมือมาให้ฉันจับ สุภาพบุรุษสุดๆ
“อืม ไปสิ” ฉันเอื้อมมือไปจับมือของเขาแล้วลุกขึ้น หวังว่าครั้งนี้จะเป็นแค่การเดินเล่นนะ อย่ามีเรื่องเซอไพรส์ให้ฉันตกใจเลย
การมาเที่ยวทะเลครั้งนี้มันทำให้ฉันคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่ฉันและฟรานซ์มาเที่ยวที่นี่ด้วยกันและเป็นวันที่ฉันทำให้ฟรานซ์จมน้ำ ไม่ใช่ว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็นนะ แต่เป็นเพราะเขาลงมาช่วยฉันต่างหากและเพราะเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ฉันไม่กล้าลงน้ำอีก
ในขณะที่ฉันกำลังคิดย้อนเหตุการณ์นั้น มืออุ่นๆของซิกม่าก็เอื้อมเข้ามาประกบกับมือของฉันเหมือนกับเขากำลังปลอบใจฉัน ถึงมือของซิกม่าจะอุ่นแค่ไหนก็คงจะสู้คนอีกคนที่ฉันกำลังคิดถึงในตอนนี้ไม่ได้หรอก ทำไมหัวใจฉันยังโหยหาแค่เขาคนนั้นเขาคนนั้นแค่คนเดียว ทำไมในตอนนั้นฉันถึงไม่ตอบรับการคบกันอีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะหัวใจที่กลัวจะเจ็บอีกครั้งละมั้ง
“เธอร้องไห้ทำไม” นี่ฉันร้องไห้เหรอ ทำไมไม่รู้สึกเลยล่ะ
“เธอร้องไห้เพราะคนคนนั้นใช่มั้ย”
“.....”
“มันทำให้เธอเจ็บขนาดนั้นทำไมถึงยังต้องร้องไห้ให้มันอีกหล่ะ”
“....”
“....”
.
.
.
.
“เธอจะว่าอะไรมั้ย.....” หลังจากปล่อยให้ความเงียบปกคลุมมานานซิกม่าก็พูดขึ้น “ถ้าต่อจากนี้ไปฉันจะเป็นคนดูแลหัวใจของเธอเอง” ด้วยคำพูดที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของเขา
“นายหมายความว่ายังไง”
“เธอจะคบกับฉันได้มั้ยเดล ให้ฉันเป็นคนดูแลหัวใจของเธอเอง ฉันสัญญาจะไม่ทำให้เธอเจ็บเหมือนที่คนคนนั้นทำแน่นอน” ซิกม่าพูดพร้อมกับกุมมือของฉันเอาไว้
“ฉัน....”
“ว่าไงล่ะ” ฉันควรตอบว่าอะไรดีล่ะ หรือฉันควรจะให้ซิกม่าเป็นคนดูแลหัวใจของฉันแล้วฟรานซ์หล่ะ เอาล่ะ ฉันตัดสินใจแล้ว
“ขอโทษนะซิกม่าแต่ว่าในหัวใจของฉันน่ะมีแต่เขาคนนั้นคนเดียวเท่านั้น นายเข้าใจใช่มั้ย”
“อืม ฉันเตรียมใจแล้วล่ะว่าเธอต้องตอบแบบนี้ แต่ว่านะยังไงฉันก็อยากให้เธอจำไว้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอเจ็บหรือร้องไห้ฉันจะเป็นคนเข้าไปปลอบเธอเอง”
“ขอบใจนะ” ฉันพูดพร้อมโผเข้ากอดซิกม่า
“ด้วยความยินดีครับ ^^” เขาพูดพร้อมกับยิ้ม ฉันหวังว่าเขาคงจะเจอผู้หญิงที่เหมาะกับเขาในเร็วๆนี้นะ
“มืดแล้วล่ะ ฉันว่าเรากลับที่พักกันเถอะพวกนั้นคงรอแล้ว” พูดจบฉันก็จูงมือเขากลับที่พัก เฮ้ออ ทำไมช่วงนี้ฉันถอนหายใจบ่อยจังนะ
“มาแล้วเหรอ แหมไปซะไกลเลยนะนึกว่าหลงซะแล้ว”
“ซิกม่า แกทำอะไรกับเดลฟินของฉันป่ะว่ะ” เอ่อ ฉันไปเป็นของเขาตอนไหนล่ะนั้น
“ไอ้บ้า ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ” ซิกม่าพูดพร้อมกับผลักหัวเอ็มเจ ดูพวกเขารักกันดีจัง ^^
“ยืนยิ้มอะไรอยู่คนเดียว มาช่วยฉันปิ้งบาร์บีคิวเลย”
“จ้าๆๆๆๆๆ ^[]^”
ในที่สุดวันนี้ก็ผ่านพ้นไปด้วยดีหวังว่าคงไม่มีอะไรมาทำให้ฉันรู้สึกปวดหัวในช่วงเวลาแห่งความสุขนี่นะ
................................................................................................
กลับมาพร้อมกับตอนที่6ค่ะ แต่งเสร็จสดๆร้อนๆ555
อาจจะมีคำผิดบ้างต้องขอโทษด้วยนะค่ะ เพราะตอนแต่งมันมึนจริงๆ
ยังไงก็ฝากติดตามและติชมด้วยนะค่ะ><
ขอบคุณค่ะ
เจอกันใหม่ตอนหน้าคะ
เจ้าหญิงผู้กำความมืด เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 มี.ค. 2556, 17:25:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 มี.ค. 2556, 17:25:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 984
| << การตัดสินใจ | ทะเล๊ทะเล 2 >> |