111 Town
ณัฐพินทุ์สาวร่างเล็กที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับกันตภัทรเรื่องลูกหว้าสาวน้อยที่เคยเป็นแฟนเก่ากันตภัทรลูกหว้าตามราวีเธอแต่ที่หน้ากลัวลูกหว้าตายไปแล้วนะซิ
Tags: สยองขวัญ/โรแมนติก/คอมดี้
ตอน: ฉันอุนญาติ
"ไปกันได้รึยังเนี่ยอยากช็อปจะตายแล้ว"แอปเปิ้ลตะโกนถามเจเล่ที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ
"ใช่เล่อาบน้ำนานแล้วนะ"ดาวิกาพูดต่อแอปเปิ้ลทั้งแอปเปิ้ลเจเล่และณัฐพินทุ์ก็รู้ทั้งนั้นว่าดาวิกาเป็นคนเข้ากับคนง่ายมากกกกกเพิ่งสนิทกันแป็บเดียวพูดอย่างสนิทกันมาเป็นปีๆๆ
"ใช่เสร็จรึยังเล่"ณัฐพินทุ์พูดตามดาวิกา
"เสร็จแล้วไปกันเถอะหิวจะตายแล้ว"เจเล่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมชุดสีฟ้าท่อนบนเป็นเสื้อยืดสบายๆๆสีฟ้าท่อนล่างเป็นกางเกงน่ารักๆๆลายโดเรม่อนเท่าหัวหัวเข่าดูแลเทไม่เบาแอปเปิ้ลก็ไม่น้อยหน้าใส่ชุดแซกสีหวานลายดอกไม้ดูแล้วน่ารักสุดสุดมีรึดาวิกาจะยอมเธอมาพร้อมชุดเอี๊ยมยีนใส่เสื้อยืดสีขาวข้างในมาพร้อมกับร้องเท้าผ้่าใบดูแล้วเท่ปนน่ารักอีกแบบจะไม่พูดถึงตัวเด่นได้ยังไงณัฐพินทุ์มาพร้อมกับเสื้อยืดสีน้ำเงินใส่กั๊กยีนกับกางเกงก็น่ารักไม่เบากางเกงยีนของเธอสั้นแค่เข่าสีน้ำเงินน่ารักแอบคิคุด้วยลายน้องหมา
"สาวๆๆจะไปไหนกันหรอ"เสียงภวินท์ดังขึ้นทำให้สาวๆๆทั้ง4หันไปมอง
"ไปตลาดคนเดินคะ"ดาวิกาตอบ
"งั้นดาไปกับพี่นะ"ดาวิกายืนอึ้งกับคำพูดของภวินท์ยังไม่ทันได้ตอบภวินท์ก็คว้ามือดาวิกาไปแล้วดาวิกาได้แต่มือที่จับมือเธออยู่แล้วเกาหัวอย่าง งง และอึ้ง
"ว้ายัยดาไปแล้วคนนึง คราวนี้ก็เหงาแย่ซิ"แอปเปิ้ลพูด
"เราไปกัน3คนก็ได้"เจเล่พูดณัฐพินทุ์ได้แต่ยิ้มเพราะเธอยังไม่สนิทกับทั้ง2เท่าไหรแต่ก็อยู่ด้วยกันได้
"สาวๆๆจะไปไหนกันหรอ"เสียงเรียกของชายหนุ่มอีกคนทำให้3สาวหันมามองหน้ากันพร้อมกับพูดพร้อมกันว่า
"ใครจะโชคดีว่ะ"ทั้ง3สาวหันมามองคนที่เรียกเจเล่กับแอปเปิ้ลยิ้มไม่หุบเพราะถ้าพี่เค้ามาชวนพวกเธอเธอคนดีใจแย่
"พี่ขอชวนน้องแอปเปิ้ลไปกับพี่นะครับ พี่ชื่อ พิว"
"ได้ค้ะไปกัน"แอปเปิ้ลเดินไปจับมือพิวและเิดินออกไปโดยไม่ร่ำลาเพื่อนเลย"
"อ้าวเหลือ2คนซะแล้ว"ณัฐพินทุ์พูดพร้อมหันมามองหน้าเจเล่
"สาวๆๆครับไปไหนกันครับ"เสียงเรียกของอีกคนทำให้ทั้ง2สาวหันไปมอง
"ไปตลาดคนเดินคะ"ณัฐพินทุ์ตอบ
"ครับ พี่ขอชวนเจเล่ไปด้วยนะครับพี่ไม่อยากเดินคนเดียวพี่ชื่อ แคน"
"ค้ะ"เจเล่ยิ้มหน้าบานแล้วเดินจากไป
"อ้าวไหงเหลือเราคนเดียวซะงั้นอ่า บรรยการศน่ากลัวอ่าไปคนเดียวก็ได้"ณัฐพินทุ์พึมพำเธอเดินมาเรื่อยๆๆจนเธอต้องสะดุดกับขำพูดนั้น
"ณัฐพินทุ์ฉันรู้ว่าเธอรักพี่กันฉันจะให้เธออยู่กับพี่กันแต่หลังจากกับไปเธอห้ามยุ่งกับพี่กัน"เสียงลูกหว้าดังขึ้นและก็หายไป
"ชอบบ้าชอบออะไรล่ะ เออ..แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องหลบหน้า"ณัฐพินทุ์ยิ้มร่ากำลังจะเดินแต่ก็ต้องตกใจเพราะมีมือใหญ่มาจับที่แขนเธอ
"ใครจับว่ะ แม่สอนว่าถ้าผีก็กริ๊ดถ้าคนก็ร้องงั้นทั้งร้องทั้งกริ๊ดแล้วกัน"ณัฐพินทุ์นึกเสร็จก็ร้องขอความช่วยเหลือและกริ๊ดโดยไม่ฟังคำพูดของชายหนุ่มเลย
"ช่วย กร๊ด!! ว้ายช่วยด้วยยยยยย กริ๊ด 0-0"
"พี่เอง พี่เอง แคท"เสียงเรียกชื่อทำให้หญิงสาวหยุดดิ้นพร้องหันไปมอง
"อุ๊ยพี่กันเอง แคทไปนะคะ"
"เดี๋ยวก่อน"ชายหนุ่มคว้ามือหญิงสาวไว้
"ค้ะ"
"ไปกับพี่นะพวกเพื่อนๆๆพี่มันหายไปไหนไม่รุ้"
"ค้ะ"ณัฐพินทุ์ตอบเบาๆๆพลางเดินนำระริ่วไปตลาดคนเดินกันตภัทรได้แต่มองตามแล้วอมยิ้ม
ณ ตลาดคนเดิน
ทางด้วยดาวิกาที่เดินดูของแต่ละอย่างอย่างมีความสุขดูนู้นทีดูนี้ที
"มีก๋วยเตี๋ยวด้วยน่าทานจังพี่วินนั่งทานเป็นเพื่อนก่อนนะคะ"ดาวิกาพูดพลางชี้ไปทางก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยในตลาดคนเดิน
"ได้จ้ะ"ภวินท์เดินนำมาที่โต๊ะทั้ง2เลือกนั่งโต๊ะติดกำแพงวัด
"เอาอะไรคะ"เสียงพนักงานถาม
"เออเอา บะหมี่หมูสับไม่ใส่ผักไม่ใส่กระเทียมคะ"ดาวิกาพูดพลางยิ้มในพนักงาน
"ผมเอาบะหมี่หมูสับเหมือนกันครับใส่ผักแต่ไม่ใส่กระเทียม"ชายหนุ่มพูด
"ได้ค้ะรอสักครู่"ไม่นานก็มีก๋วยเตี๋ยวจานใหญ่มาวางที่โต๊ะ
"น่าทานมาก0-0"ดาวิกาพูดจบก็ทานก๋วยเตี๋ยวอย่างเอร็ดอร่อยภวินท์ได้แต่มองแล้วอมยิ้มกับท่าทางของดาวิกา
ทางด้านแอปเปิ้ลก็เดินช็อปจนพิวถึงกลับแปลกใจกับท่าทางของแอปเปิ้ลพิวคิดว่าเธอจะน่ารักสดใสแต่พอเอาเข้าจริงๆๆเธอก็น่ารักสดใสแต่เพียงว่าเธอคุณหนูไหน่อยแต่พิวก็ใช่ว่าจะไม่ชอบ
"ร้านนี้น่าร๊ากกกกกจังเลย"แอปเปิ้ลลากเสียงจนพิวหัวเราะ
"น่าร๊ากกกก็เข้าไปในร้านซิจ้ะพี่ยังถือไหว"พิวลากเสียวให้เหมือนแอปเปิ้ล
ทางด้านเจเล่เธอเลือกเดินเข้าแต่ร้านของกินเธอกินทุกร้านจนแคนขำกับความตะกระของเธอ
"ว้ายร้านนี้น่ากินจังพี่ไปกินกับหนูนะคะ"แคนยังไม่ทันตอบเจเล่ก็เดินนำระริ่วเข้าไปในร้านซะแล้ว
"ใช่เล่อาบน้ำนานแล้วนะ"ดาวิกาพูดต่อแอปเปิ้ลทั้งแอปเปิ้ลเจเล่และณัฐพินทุ์ก็รู้ทั้งนั้นว่าดาวิกาเป็นคนเข้ากับคนง่ายมากกกกกเพิ่งสนิทกันแป็บเดียวพูดอย่างสนิทกันมาเป็นปีๆๆ
"ใช่เสร็จรึยังเล่"ณัฐพินทุ์พูดตามดาวิกา
"เสร็จแล้วไปกันเถอะหิวจะตายแล้ว"เจเล่เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมชุดสีฟ้าท่อนบนเป็นเสื้อยืดสบายๆๆสีฟ้าท่อนล่างเป็นกางเกงน่ารักๆๆลายโดเรม่อนเท่าหัวหัวเข่าดูแลเทไม่เบาแอปเปิ้ลก็ไม่น้อยหน้าใส่ชุดแซกสีหวานลายดอกไม้ดูแล้วน่ารักสุดสุดมีรึดาวิกาจะยอมเธอมาพร้อมชุดเอี๊ยมยีนใส่เสื้อยืดสีขาวข้างในมาพร้อมกับร้องเท้าผ้่าใบดูแล้วเท่ปนน่ารักอีกแบบจะไม่พูดถึงตัวเด่นได้ยังไงณัฐพินทุ์มาพร้อมกับเสื้อยืดสีน้ำเงินใส่กั๊กยีนกับกางเกงก็น่ารักไม่เบากางเกงยีนของเธอสั้นแค่เข่าสีน้ำเงินน่ารักแอบคิคุด้วยลายน้องหมา
"สาวๆๆจะไปไหนกันหรอ"เสียงภวินท์ดังขึ้นทำให้สาวๆๆทั้ง4หันไปมอง
"ไปตลาดคนเดินคะ"ดาวิกาตอบ
"งั้นดาไปกับพี่นะ"ดาวิกายืนอึ้งกับคำพูดของภวินท์ยังไม่ทันได้ตอบภวินท์ก็คว้ามือดาวิกาไปแล้วดาวิกาได้แต่มือที่จับมือเธออยู่แล้วเกาหัวอย่าง งง และอึ้ง
"ว้ายัยดาไปแล้วคนนึง คราวนี้ก็เหงาแย่ซิ"แอปเปิ้ลพูด
"เราไปกัน3คนก็ได้"เจเล่พูดณัฐพินทุ์ได้แต่ยิ้มเพราะเธอยังไม่สนิทกับทั้ง2เท่าไหรแต่ก็อยู่ด้วยกันได้
"สาวๆๆจะไปไหนกันหรอ"เสียงเรียกของชายหนุ่มอีกคนทำให้3สาวหันมามองหน้ากันพร้อมกับพูดพร้อมกันว่า
"ใครจะโชคดีว่ะ"ทั้ง3สาวหันมามองคนที่เรียกเจเล่กับแอปเปิ้ลยิ้มไม่หุบเพราะถ้าพี่เค้ามาชวนพวกเธอเธอคนดีใจแย่
"พี่ขอชวนน้องแอปเปิ้ลไปกับพี่นะครับ พี่ชื่อ พิว"
"ได้ค้ะไปกัน"แอปเปิ้ลเดินไปจับมือพิวและเิดินออกไปโดยไม่ร่ำลาเพื่อนเลย"
"อ้าวเหลือ2คนซะแล้ว"ณัฐพินทุ์พูดพร้อมหันมามองหน้าเจเล่
"สาวๆๆครับไปไหนกันครับ"เสียงเรียกของอีกคนทำให้ทั้ง2สาวหันไปมอง
"ไปตลาดคนเดินคะ"ณัฐพินทุ์ตอบ
"ครับ พี่ขอชวนเจเล่ไปด้วยนะครับพี่ไม่อยากเดินคนเดียวพี่ชื่อ แคน"
"ค้ะ"เจเล่ยิ้มหน้าบานแล้วเดินจากไป
"อ้าวไหงเหลือเราคนเดียวซะงั้นอ่า บรรยการศน่ากลัวอ่าไปคนเดียวก็ได้"ณัฐพินทุ์พึมพำเธอเดินมาเรื่อยๆๆจนเธอต้องสะดุดกับขำพูดนั้น
"ณัฐพินทุ์ฉันรู้ว่าเธอรักพี่กันฉันจะให้เธออยู่กับพี่กันแต่หลังจากกับไปเธอห้ามยุ่งกับพี่กัน"เสียงลูกหว้าดังขึ้นและก็หายไป
"ชอบบ้าชอบออะไรล่ะ เออ..แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องหลบหน้า"ณัฐพินทุ์ยิ้มร่ากำลังจะเดินแต่ก็ต้องตกใจเพราะมีมือใหญ่มาจับที่แขนเธอ
"ใครจับว่ะ แม่สอนว่าถ้าผีก็กริ๊ดถ้าคนก็ร้องงั้นทั้งร้องทั้งกริ๊ดแล้วกัน"ณัฐพินทุ์นึกเสร็จก็ร้องขอความช่วยเหลือและกริ๊ดโดยไม่ฟังคำพูดของชายหนุ่มเลย
"ช่วย กร๊ด!! ว้ายช่วยด้วยยยยยย กริ๊ด 0-0"
"พี่เอง พี่เอง แคท"เสียงเรียกชื่อทำให้หญิงสาวหยุดดิ้นพร้องหันไปมอง
"อุ๊ยพี่กันเอง แคทไปนะคะ"
"เดี๋ยวก่อน"ชายหนุ่มคว้ามือหญิงสาวไว้
"ค้ะ"
"ไปกับพี่นะพวกเพื่อนๆๆพี่มันหายไปไหนไม่รุ้"
"ค้ะ"ณัฐพินทุ์ตอบเบาๆๆพลางเดินนำระริ่วไปตลาดคนเดินกันตภัทรได้แต่มองตามแล้วอมยิ้ม
ณ ตลาดคนเดิน
ทางด้วยดาวิกาที่เดินดูของแต่ละอย่างอย่างมีความสุขดูนู้นทีดูนี้ที
"มีก๋วยเตี๋ยวด้วยน่าทานจังพี่วินนั่งทานเป็นเพื่อนก่อนนะคะ"ดาวิกาพูดพลางชี้ไปทางก๋วยเตี๋ยวเจ้าอร่อยในตลาดคนเดิน
"ได้จ้ะ"ภวินท์เดินนำมาที่โต๊ะทั้ง2เลือกนั่งโต๊ะติดกำแพงวัด
"เอาอะไรคะ"เสียงพนักงานถาม
"เออเอา บะหมี่หมูสับไม่ใส่ผักไม่ใส่กระเทียมคะ"ดาวิกาพูดพลางยิ้มในพนักงาน
"ผมเอาบะหมี่หมูสับเหมือนกันครับใส่ผักแต่ไม่ใส่กระเทียม"ชายหนุ่มพูด
"ได้ค้ะรอสักครู่"ไม่นานก็มีก๋วยเตี๋ยวจานใหญ่มาวางที่โต๊ะ
"น่าทานมาก0-0"ดาวิกาพูดจบก็ทานก๋วยเตี๋ยวอย่างเอร็ดอร่อยภวินท์ได้แต่มองแล้วอมยิ้มกับท่าทางของดาวิกา
ทางด้านแอปเปิ้ลก็เดินช็อปจนพิวถึงกลับแปลกใจกับท่าทางของแอปเปิ้ลพิวคิดว่าเธอจะน่ารักสดใสแต่พอเอาเข้าจริงๆๆเธอก็น่ารักสดใสแต่เพียงว่าเธอคุณหนูไหน่อยแต่พิวก็ใช่ว่าจะไม่ชอบ
"ร้านนี้น่าร๊ากกกกกจังเลย"แอปเปิ้ลลากเสียงจนพิวหัวเราะ
"น่าร๊ากกกก็เข้าไปในร้านซิจ้ะพี่ยังถือไหว"พิวลากเสียวให้เหมือนแอปเปิ้ล
ทางด้านเจเล่เธอเลือกเดินเข้าแต่ร้านของกินเธอกินทุกร้านจนแคนขำกับความตะกระของเธอ
"ว้ายร้านนี้น่ากินจังพี่ไปกินกับหนูนะคะ"แคนยังไม่ทันตอบเจเล่ก็เดินนำระริ่วเข้าไปในร้านซะแล้ว
ณัฐจารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 พ.ค. 2556, 13:21:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 พ.ค. 2556, 13:21:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1015
| << รับน้อง |
สั้นนิดหน่อยนะจ้ะ
เพียงใจกล้า 4 พ.ค. 2556, 15:02:22 น.
ลูกว้านี่ก็มีพลังไปถึงปายเลยนะ ไม่เข้าใจว่าหล่อนคิดอะไรเดี๋ยวห้าม เดี๋ยวปล่อย
ลูกว้านี่ก็มีพลังไปถึงปายเลยนะ ไม่เข้าใจว่าหล่อนคิดอะไรเดี๋ยวห้าม เดี๋ยวปล่อย