อิสระรัก
Tags: เรื่องสั้น อิสระรัก
ตอน: เรื่องสั้น ตอนเดียว
หนุ่มสาวคู่หนึ่งเริ่มคบกันตั้งแต่ม.ปลาย พอเรียนมหาลัยก็เรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละคณะความสัมพันธ์ทั้งคู่เป็นไปอย่างราบลื่น ไม่หวือหวาแต่ก็มีกุ๊กกิ๊กบ้าง หวานบ้าง ทะเลาะกันนิดหน่อยบ้าง ตามประสา
เรียนจนจบรั้วมหาลัย ฝ่ายชายก็ขอคนรักแต่งงาน ฝ่ายหญิงก็ตกลงทันที
ทั้งคู่แต่งงานแล้วจึงย้ายมาอยู่เรือนหอที่ช่วยกันสร้างจากเงินที่ทั้งสองเริ่มเก็บตั้งแต่ปีสองและรวมกับเงินสะสมในบัญชีที่รวมกัน ที่ทำงานของทั้งสองอยู่ไม่ไกลกันมากจากเรือนหอ
ถึงจะอยู่คนละบริษัททำงานกันคนละที่ทั้งคู่ก็ไม่มีปัญหาในการดำเนินชีวิตเลย ฝ่ายสามีทำงานในตำแหน่งการตลาดของบริษัทเอกชนบริษัทหนึ่ง ภรรยาทำงานฝ่ายบัญชีในบริษัทส่งออก
ทั้งสองคนทุ่มเทให้กับงานที่รัก แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะใส่ใจซึ่งกันและกันอย่างต่อเนื่อง 5ปีผ่านไปทั้งคู่ได้เลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงานสูงขึ้น เป็นผู้จัดการแผนก ในเวลาไล่เรี่ยกัน สามีทำงานด้านการตลาดมีโอกาสได้พบปะผู้คนใหม่ๆอยู่ตลอดเวลา
ทำให้เขามีออกเลี้ยงสังสรรค์กับลูกค้ามากขึ้น จากที่เคยกับบ้านตรงเวลาเป็นส่วนมากเริ่มมีกลับดึกบางคืน บางทีเกือบเช้าบ้าง ทำให้ทะเลาะกันบ่อยขึ้น
ทุกวันที่ทำงานเสร็จเริ่มไม่อยากกลับบ้านเพื่อที่จะไม่ต้องไปทะเลาะกัน นานหลายอาทิตย์จากที่เคยมองแต่ภรรยาตัวเองเริ่มที่จะสังเกตุว่ามีผู้หญิงสนใจเขามากขึ้น เริ่มจากลูกน้องที่ทำงาน รวมไปถึงลูกค้ามีการนำมาเปรียบเทียบกับภรรยาที่บ้าน
ภรรยาของเขาดีจริง แต่การใช้ชีวิตกับเธอเป็นไปอย่างราบลื่นไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น เขาเริ่มคิดว่าเขาเป็นคนหน้าตาดียืนยันได้จากตั้งแต่สมัยเรียนก็มีสาวๆเข้ามาจีบ มองบ้าง สารภาพรักกับเขาบ้างแต่เพราะความรักของเขาที่มีกับภรรยานั้นมีมากกว่า เขาไม่เคยวอกแวกไปไหน
พอถึงจุดนี้เขามาคิดว่าทำไมเขาไม่มองคนอื่นเลยนะ? บางทีความของเขาและเธอมันเป็นไปตามแบบแผนจนเกินไป รักกัน เรียน แต่งงาน ทำงาน ใช้ชีวิตร่วมกันเช้าไปทำงานเย็นกลับ มันเรียบจนเกินไป
ถ้าเธอไม่ใช่จุดหมายปลายทางของเขาล่ะ เธออาจจะไม่ใช่เนื้อคู่เขาก็ได้ จู่ๆก็มีความคิดว่า 'หย่า' เขาอยากอย่าแล้วหาประสบการณ์เพิ่ม ใช้ชีวิตที่มันสุดเหวี่ยงบ้าง คบผู้หญิงหลายคน
ทำไมจะไม่ได้หล่ะหน้าที่ตำแหน่งการทำงานเขาสูงขึ้นและยังมีทีท่าอาจจะได้เลื่อนขั้นขึ้นอีก ทำไมเขาต้องจบปลักกับผู้หญิงคนเดียวหล่ะ ทุกคนมีสิทธิ์เลือก
เขามีสิทธิ์เลือก เมื่อคิดได้จริงรีบกลับไปรอภรรยาที่บ้านเพื่อเจรจาขอหย่ากับเธอ
ทางด้านภรรยาก็รีบกลับบ้านเพราะวันนี้เธอพึ่งพบว่าเธอท้อง หลังจากที่แต่งงานกันมา 5 ปี ในที่สุดพวกเขาก็จะเป็นครอบครัวที่สมบูณร์กันสักที ที่เธออารมณ์เสียและทะเลาะกับสามีบ่อยๆช่วงนี้คงเป็นเพราะโฮโมนในร่างกายนั่นเอง
เมื่อเห็นสามีกลับจากทำงานแต่หัววันและบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย เธอก็บอกว่าเธอก็มีเรื่องจะบอกเหมือนกัน
สามีเริ่มเข้าเรื่องบอกเธอว่าเขาอยากจะหย่าเพราะเขารู้สึกว่าความรู้สึก 'รัก' มันเริ่มจืดจางลง ชีวิตคู่ของพวกเขามันราบเรียบเกินไป เขาต้องการอิสระ หวังว่าเธอจะเข้าใจ เพราะพวกเขาทะเลาะกันมากขึ้น
เขารู้สึกว่าเขาไม่มีอิสระพอ เขาอยากผจญภัย หาประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น อิสระจากชีวิตคู่คือสิ่งที่เขาต้องการ ถามภรรยาว่า
“เราหย่ากันดีกว่ามั้ย”
ในระหว่างที่เขาพูดความในใจออกมาภรรยาของเขาเธอไม่ว่าอะไรเลยเธอแค่มองและฟังอย่างนิ่ง มีน้ำตาคลอเท่านั้นที่แสดงให้เห็นว่าเธอฟังอย่างเข้าใจจริงๆ พวกเขาเงียบกันไปสักพัก เธอเงยหน้าแล้วยิ้มแล้วบอกว่า
'แล้วแต่คุณสิค่ะ ฉันยินดีหย่าให้คุณถ้านั่นเป็นสิ่งที่คุณต้องการ'
สามียิ้มดีใจที่ภรรยาเขาพูดง่ายกว่าที่คิด เขารู้สึกผิดอยู่บ้างแต่ความรู้สึกตื่นเต้นกับอิสระที่ได้รับมันมีมากกว่าจนลืมถามเรื่องที่เธออยากจะบอกไปจนหมด
คืนนั้นทั้งสองยังนอนเตียงเดียวกันอยู่แต่คนละอารมณ์ ด้านภรรยาเธอตัดสินใจไม่บอกสามีเรื่องเธอท้อง เพราะเธอคิดว่าจะมีประโยชน์อะไรหล่ะ ลูกอาจจะหยุดให้เขาไม่หย่าตอนนี้ได้แต่ลูกจะเป็นสิ่งเดียวที่ยืดเหนี่ยวทั้งสองคนพร้อมกับเขาอาจจะคิดว่าลูกได้ดึง ตรึงเค้าไว้ เมื่อคิดดีแล้วจึงยอมที่จะหย่า
ทั้งสองตกลงจะหย่าในอีกสองวัน และตกลงกันว่าจะยกบ้านเรือนหอหลังนี้ให้ภรรยา เขาจะย้ายไปอยู่คอนโดใกล้ที่ทำงาน
ในวันหย่า เขามองภรรยาที่กำลังจะเป็นอดีตภรรยาในไม่กี่นาทีข้างหน้า เธอดูนิ่งมาก เธอคงทำใจอยู่ ก็นะพวกเขาคบกันมานานความผูกพันมันก็ต้องมีมากอยู่ขนาดเขาเองยังรู้สึกโหวงๆนิดๆ ดวงตาเศร้าสร้อย
แต่ก็หันมายิ้มให้เขาหลังจากเซ็นเอกสารเสร็จ พร้อมกับพูดว่า
“ขอให้คุณมีความสุขกับอิสระที่ได้ รักษาสุขภาพด้วย เมื่อคุณเหนื่อย คุณท้อ จำไว้ว่า สำหรับฉัน ฉันยังอยู่ที่เดิม เคยรู้สึกยังไงก็ยังเป็นอย่างงั้นอยู่ จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ ยังต้อนรับหากวันใดที่คุณอยากพัก ขอให้คุณโชคดี ขอบคุณสำหรับเวลาที่ผ่านมา”
ผมแค่พยักหน้าแล้วยิ้มให้ ขอบคุณเธอเหมือนกัน เราแยกกันที่นั่น
หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตอิสระที่ได้มาอย่างสุดเหวี่ยง คบผู้หญิงมากมายหลายคน กลายเป็นเพล์บอยไปเลย ใช้จ่ายเงินเต็มไม้เต็มมือไม่ต้องแบ่งใครอยากได้อะไรก็ซื้อ รถใหม่ ของใช้เสื้อผ้าอย่างดี พร้อมกับหน้าที่การงานที่สูงขึ้น
ผมมีความสุขกับสิ่งที่เลือก บางครั้งที่ประสบความสำเร็จเลี้ยงฉลองสังสรรค์พอกลับมาก็มีพาผู้หญิงมานอนบ้างตามประสาคนโสดอีกครั้ง อาจจะมีบางครั้งถ้าอยู่เงียบๆ หน้าอดีตภรรยามีแว้บเข้ามา อาจจะเป็นเพราะเราคบกันมานานมันคงต้องมีบ้างที่คิดถึง
ผ่านไปหลายเดือน จากเดือนเป็นปี นี่เลยเข้ามาปีที่5 เขาเริ่มเต็มอิ่มกับชีวิตอิสระ ความรับผิดชอบมากขึ้น เริ่มรู้สึกท้อ เหนื่อยล้า แปลกใจกับตัวเองในเวลาแบบนี้เขานึกถึง คิดถึงอดีตภรรยาเขาบ่อยๆ
คิดถึงที่กลับมาจากทำงานมีคน คนนึงถามไถ่ความเป็นไปในแต่ละวัน มีคนๆนึงเคยถือผ้าเย็นมาซับหน้า มีรอยยิ้มให้กำลังใจ ยินดีร่วมกับเขาเมื่อเขาประสบความสำเร็จ นึกถึงวันที่เริ่มคบกันใหม่ๆ แต่งงานกันใหม่ๆ ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ
เขามัวแต่หลงระเริงกับอิสระภาพที่ได้ พึ่งจะนึกได้ว่าตั้งแต่พวกเขาหย่ากัน เขาไม่เคยไปเยี่ยม ถามไถ่อดีตภรรยาของเขาเลย เธอจะมีครอบครัวใหม่ไปหรือยังนะ? หรือจะยังรอเขาอยู่เหมือนที่เธอเคยบอก ในวันที่พวกเขาหย่ากัน
เธอยังอยู่ที่เก่าหรือเปล่า? ใช่! บ้านของพวกเขา เรือนหอหลังนั้นที่เขาและเธอช่วยกันตกแต่ง แบบบ้านที่เขาชอบ สีทาบ้านที่เป็นสีโปรดของเธอ โต๊ะกินข้าวที่หากันอยู่นานกว่าทั้งสองจะพอใจ เตียงนอน ผ้าม่าน เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างที่พวกเขาสองคนไปเสาะหามาตกแต่งบ้าน
สวนหน้าบ้านที่ช่วยกันแต่งเอาเอง มีดอกไม้ที่เธอชอบทั้งนั้น ใช่เธอชอบปลูกต้นไม้ ว่ากันว่าคนที่ปลูกต้นไม้ดอกไม้ที่สวยเติบโตได้เป็นคนใจเย็น คงจะจริงนั่นแหล่ะตัวเขาเองเป็นคนใจร้อน แต่เธอใจเย็นเราจึงอยู่ด้วยกันได้
คิดถึงตอนเธอยิ้ม เสียงหัวเราะที่สดใส คิดถึงกลิ่นตัวที่หอมกรุ่น คิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่น ให้ตายสิทำไมตอนนี้ถึงมีหน้าเธอเต็มไปหมดนะ
เขาคิดถึงเธอใช่! คิดถึงอดีตภรรยา อดีตภรรยาที่เธออยู่เคียงข้างตลอดเวลาในยามสุขและทุกข์ คิดถึงคำสัญญาที่เขาหลงลืมว่าจะรัก จะดูแลเธอไปตลอดชีวิต นี่เขาเป็นบ้าอะไรนะถึงมองข้ามพวกนี้ไป มองข้ามความรัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีให้ เขาพึ่งรู้ตัวตอนนี้นี่เองว่าเขารักเธอ รักมาก
แล้วทำไมเขาถึงจากเธอมา? เขาค้นพบแล้วว่า อิสระที่เขาอยากได้นักหนามันว่างเปล่าเหมือนเขาวิ่งจับลม จะเป็นไปได้ไหมนะถ้าเขาจะกลับไปหาเธอ? ไปขอโทษ ไปขอให้เธออภัย เขาเห็นแก่ตัวมาก เขารู้ แต่จะทำไงได้หล่ะ อย่างน้อยก็ต้องลองดู
หลังจากคิดได้ เช้าต่อมาเขาขับรถไปบ้านเก่าของพวกเขา เรือนหอหลังนั้น เธอจะยังอยู่ที่นั่นมั้ยนะ? ถ้าเธอย้ายออกไปแล้วหล่ะ เขาจะไปตามหาเธอที่ไหนดี พวกเขาสองคนไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ยิ่งใกล้ถึงความรู้สึกของเขาเริ่มตื้อๆ มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก
รถมาจอดอยู่หน้าบ้าน รั้วบ้านสีขาวยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
เขามองเลยเข้าไปหัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อเขามองเห็นผู้หญิงร่างสูงโปร่งคนหนึ่งกำลังตัดแต่งกิ่งดอกกุหราบสีแดงสดอยู่ มือข้างหนึ่งถือคีมตัดกิ่งอีกข้างหนึ่งกำลังจับดอกกุหลาบอย่างเบามือ พร้อมยิ้มสวยหวาน เธอคนนั้นใส่เสื้อระบายสีอ่อนคู่กับกระโปรงที่ยาวประมาณเข่าสีน้ำตาลเนื้อผ้าพริ้ว ผมที่เคยตัดสั้นตอนนี้กลับยาวถึงช่วงเอว
เธอยังสวยเหมือนเดิม ไม่สิดูเหมือนจะสวยขึ้น เขายืนจ้องเธออย่างนั้น นานแค่ไหนแล้วที่เขาหันหลังจากภาพนี้ 5 ปี ใช่ 5 ปีเต็มที่เขาและเธอหย่าขาดจากกัน
พลันนั้นเข้าก็สะดุ้งโหยงเมื่อมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตาสีอัลมอลล์ที่เหมือนเขามาก จมูกโด่ง ปากเล็กบางกระจับเหมือนเธอคนนั้น ผมสีน้ำตาลอ่อน กระโดดมายืนเกาะรั้วอยู่ด้านใน พร้อมตะโกนเสียงดัง
“คุณพ่อ!!! คุณพ่อ!!! คุณแม่คะคุณพ่อกลับมาแล้วค่ะ”
อะไรนะ? เด็กคนนี้เรียกผมว่าอะไรนะ?
ผมเงยหน้าขึ้น พบว่าอดีตภรรยาผมหันมองมาทางนี้ เธอยิ้ม และเดินจากแปลงกุหลาบมาอย่างช้าๆแล้วพูดว่า
“กลับมาแล้วเหรอค่ะ”. พอเธอพูดประโยคนั้นจบ หัวใจของเขาเหมือนจะเต้นออกมาให้ได้ มันรู้สึกดีมากแต่
ผมยัง งง สับสนอยู่ ได้แต่พยักหน้าตอบ เธอยิ้มอีกครั้งพร้อมถามว่า
“เข้ามาข้างในก่อนมั้ยค่ะ?”
เด็กหญิงตัวเล็กร้องดีใจเสียงดังจนเธอต้องเอานิ้วจุ๊ปากให้เงียบเสียงลงเมื่อผมพยักหน้าตอบรับเข้าบ้าน เมื่อเดินเข้ามาข้างในตัวบ้าน เธอให้เจ้าตัวเล็กที่จับมือผมไม่ยอมปล่อย ไปอาบน้ำโดยให้พี่เลี้ยงพาไปก่อนแล้วค่อยกลับมา
เรือนหอที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย อาจจะมีเปลี่ยนมุมจัดของไปบ้างแต่ยังมีรูปแต่งงานแขวนโชว์ มีรูปภาพของทั้งผมและเธอที่มีร่วมกันมาที่เพิ่มขึ้นคงจะเป็นรูปเด็กผู้หญิงคนนี้ คนที่เรียกผมว่า ’คุณพ่อ’ ใช่สิ ผมต้องคุยกัยเธอเรื่องนี้ ทำไมเด็กน้อยถึงเรียกผมว่าพ่อ
เธอเริ่มเล่าว่าในวันที่ผมขอหย่ากับเธอนั้น คือวันที่เธอรู้ว่าเธอตั้งท้อง และเรื่องที่เธอจะบอกวันนั้นคือเรื่องนี้ แต่เพราะเธอเห็นแกความต้องการของผม ต้องการที่จะเป็นอิสระ เธอจึงไม่อยากดึงผมไว้ จึงเลือกที่จะไม่บอกเรื่องลูก เพราะลึกๆยังมีความหวังอยู่ว่า ผมจะกลับมา เมื่อผมได้ใช้อิสระจนคุ้ม ผมจะกลับมา มาหาเธอที่นี่ ที่เดิมที่เธอบอกว่าจะรอ
พูดถึงตอนนี้หัวใจผมเหมือนมีอะไรมากดทับไว้ ผมเจ็บปวดกับความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ผิดหวังกับตัวเอง
น้ำตาผมไหลออกมาจากก้นบึ้งของจิตใจ เธอยิ้มและขยับเข้ามากุมมือที่สั่นของผมไว้ ผมรู้สึกว่าเธอเข้มแข็งกว่าผมมากนัก ผมทำอะไรลงไป?
ผมยอมให้ความเห็นแก่ตัว ความต้องการส่วนตัว ในขณะที่ผมระเริงกับความโสด มีผู้หญิงหลายคน อิสระ ใช้เงินฟู่ฟ่า ผู้หญิงคนหนึ่งต้องอุ้มท้องลูกของผม และทำงานในเวลาเดียวกัน
ยายหนูคลอดออกมาไม่ถึง 2เดือน เธอต้องกลับไปทำงาน เลยจ้างเด็กสาวบ้านใกล้เคียงมาเลี้ยงลูกให้ เธอต้องลำบากแค่ไหนกันนะ ในขณะที่ผู้ชายโง่ๆคนนึงใช้ชีวิตอย่างสบาย
ผมรวบเธอเข้ามากอดพูดแต่คำว่า “ขอโทษ ผมขอโทษ” ซ้ำไปซ้ำมา เด็กน้อยวิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่นอีกคร้งหลังจากที่พี่เลี้ยงพาไปอาบน้ำมา
“คุณพ่อกับคุณแม่ร้องไห้ทำไมค่ะ?” “กอดน้องป่านอีกคนได้มั้ยค่ะ?”
เสียงเจื้อยแจ้วบอก
“ได้สิครับลูกพ่อ” ผมตอบ มันอบอุ่นเหลือเกินกับคำนี้ นาทีนี้
“คุณพ่อทำงานเสร็จหรือยังค่ะ? แล้วคุณพ่อจะกลับมาอยู่บ้านกับน้องป่านกับคุณแม่มั้ยค่ะ” คำถามที่ไร้เดียงสานั้นกลับกระทบใจอย่างแรง
“ถ้าคุณแม่กับน้องป่านอนุญาต พ่อขอมาอยู่ด้วยคนได้มั้ยค่ะ”
“ได้สิค่ะ! อยู่ตลอดไปได้มั้ยค่ะคุณพ่อ น้องป่านกับคุณแม่รอคุณพ่อมานานแล้วค่ะ"
ถึงตอนนี้น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกอีกครั้งอย่างไม่อาย พยักหน้าพร้อมพูดว่า
“ครับ อยู่ตลอดไป พ่อขอโทษที่ให้หนูกับคุณแม่รอนานขนาดนี้ พ่อจะไม่ไปไหนแล้วค่ะ”
“เย้! เย้! คุณพ่อจะอยู่กับเราตลอดไปค่ะคุณแม่” น้องป่าน ปานหทัย กระโดดร้องดีใจเสียงดัง
ผมหันมาพูดกับอดีตภรรยาว่า
“ได้โปรดให้อภัยผู้ชายโง่ คนนี้แล้วแต่งงานกับผมอีกครั้งได้มั้ยครับ”
“ค่ะ”เธอยิ้มตอบ ผมรวบเธอมากอดพร้อมจูบรับที่หน้าผาก แล้วก็ได้ยินเสียงเล็กๆพูดว่า
“คุณพ่อ จุ๊บน้องป่านด้วยสิค่ะ” พร้อมเอียงแก้มยุ้ยๆให้
เช้านั้น บ้านหลังนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เจื้อยแจ้วเล่าเรื่องราวต่างๆให้คุณพ่อฟัง ครอบครัวที่กลับมาเป็นครอบครัวจริงๆอีกครั้ง ผมเป็นคนโชคดีจริงๆ ต้องขอบคุณเธอเหลือเกิน ผู้หญิงที่พร้อมให้อภัย ที่หวังที่เฝ้ารอ ให้โอกาสผู้ชายที่เคยหลงทางคนนี้ ไม่สามารถเอ่ยหรือเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดได้เลย
นอกจากคำว่า ’ขอโทษ’ และ ’ขอบคุณ’ จากใจจริง....
เรียนจนจบรั้วมหาลัย ฝ่ายชายก็ขอคนรักแต่งงาน ฝ่ายหญิงก็ตกลงทันที
ทั้งคู่แต่งงานแล้วจึงย้ายมาอยู่เรือนหอที่ช่วยกันสร้างจากเงินที่ทั้งสองเริ่มเก็บตั้งแต่ปีสองและรวมกับเงินสะสมในบัญชีที่รวมกัน ที่ทำงานของทั้งสองอยู่ไม่ไกลกันมากจากเรือนหอ
ถึงจะอยู่คนละบริษัททำงานกันคนละที่ทั้งคู่ก็ไม่มีปัญหาในการดำเนินชีวิตเลย ฝ่ายสามีทำงานในตำแหน่งการตลาดของบริษัทเอกชนบริษัทหนึ่ง ภรรยาทำงานฝ่ายบัญชีในบริษัทส่งออก
ทั้งสองคนทุ่มเทให้กับงานที่รัก แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะใส่ใจซึ่งกันและกันอย่างต่อเนื่อง 5ปีผ่านไปทั้งคู่ได้เลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงานสูงขึ้น เป็นผู้จัดการแผนก ในเวลาไล่เรี่ยกัน สามีทำงานด้านการตลาดมีโอกาสได้พบปะผู้คนใหม่ๆอยู่ตลอดเวลา
ทำให้เขามีออกเลี้ยงสังสรรค์กับลูกค้ามากขึ้น จากที่เคยกับบ้านตรงเวลาเป็นส่วนมากเริ่มมีกลับดึกบางคืน บางทีเกือบเช้าบ้าง ทำให้ทะเลาะกันบ่อยขึ้น
ทุกวันที่ทำงานเสร็จเริ่มไม่อยากกลับบ้านเพื่อที่จะไม่ต้องไปทะเลาะกัน นานหลายอาทิตย์จากที่เคยมองแต่ภรรยาตัวเองเริ่มที่จะสังเกตุว่ามีผู้หญิงสนใจเขามากขึ้น เริ่มจากลูกน้องที่ทำงาน รวมไปถึงลูกค้ามีการนำมาเปรียบเทียบกับภรรยาที่บ้าน
ภรรยาของเขาดีจริง แต่การใช้ชีวิตกับเธอเป็นไปอย่างราบลื่นไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น เขาเริ่มคิดว่าเขาเป็นคนหน้าตาดียืนยันได้จากตั้งแต่สมัยเรียนก็มีสาวๆเข้ามาจีบ มองบ้าง สารภาพรักกับเขาบ้างแต่เพราะความรักของเขาที่มีกับภรรยานั้นมีมากกว่า เขาไม่เคยวอกแวกไปไหน
พอถึงจุดนี้เขามาคิดว่าทำไมเขาไม่มองคนอื่นเลยนะ? บางทีความของเขาและเธอมันเป็นไปตามแบบแผนจนเกินไป รักกัน เรียน แต่งงาน ทำงาน ใช้ชีวิตร่วมกันเช้าไปทำงานเย็นกลับ มันเรียบจนเกินไป
ถ้าเธอไม่ใช่จุดหมายปลายทางของเขาล่ะ เธออาจจะไม่ใช่เนื้อคู่เขาก็ได้ จู่ๆก็มีความคิดว่า 'หย่า' เขาอยากอย่าแล้วหาประสบการณ์เพิ่ม ใช้ชีวิตที่มันสุดเหวี่ยงบ้าง คบผู้หญิงหลายคน
ทำไมจะไม่ได้หล่ะหน้าที่ตำแหน่งการทำงานเขาสูงขึ้นและยังมีทีท่าอาจจะได้เลื่อนขั้นขึ้นอีก ทำไมเขาต้องจบปลักกับผู้หญิงคนเดียวหล่ะ ทุกคนมีสิทธิ์เลือก
เขามีสิทธิ์เลือก เมื่อคิดได้จริงรีบกลับไปรอภรรยาที่บ้านเพื่อเจรจาขอหย่ากับเธอ
ทางด้านภรรยาก็รีบกลับบ้านเพราะวันนี้เธอพึ่งพบว่าเธอท้อง หลังจากที่แต่งงานกันมา 5 ปี ในที่สุดพวกเขาก็จะเป็นครอบครัวที่สมบูณร์กันสักที ที่เธออารมณ์เสียและทะเลาะกับสามีบ่อยๆช่วงนี้คงเป็นเพราะโฮโมนในร่างกายนั่นเอง
เมื่อเห็นสามีกลับจากทำงานแต่หัววันและบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย เธอก็บอกว่าเธอก็มีเรื่องจะบอกเหมือนกัน
สามีเริ่มเข้าเรื่องบอกเธอว่าเขาอยากจะหย่าเพราะเขารู้สึกว่าความรู้สึก 'รัก' มันเริ่มจืดจางลง ชีวิตคู่ของพวกเขามันราบเรียบเกินไป เขาต้องการอิสระ หวังว่าเธอจะเข้าใจ เพราะพวกเขาทะเลาะกันมากขึ้น
เขารู้สึกว่าเขาไม่มีอิสระพอ เขาอยากผจญภัย หาประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น อิสระจากชีวิตคู่คือสิ่งที่เขาต้องการ ถามภรรยาว่า
“เราหย่ากันดีกว่ามั้ย”
ในระหว่างที่เขาพูดความในใจออกมาภรรยาของเขาเธอไม่ว่าอะไรเลยเธอแค่มองและฟังอย่างนิ่ง มีน้ำตาคลอเท่านั้นที่แสดงให้เห็นว่าเธอฟังอย่างเข้าใจจริงๆ พวกเขาเงียบกันไปสักพัก เธอเงยหน้าแล้วยิ้มแล้วบอกว่า
'แล้วแต่คุณสิค่ะ ฉันยินดีหย่าให้คุณถ้านั่นเป็นสิ่งที่คุณต้องการ'
สามียิ้มดีใจที่ภรรยาเขาพูดง่ายกว่าที่คิด เขารู้สึกผิดอยู่บ้างแต่ความรู้สึกตื่นเต้นกับอิสระที่ได้รับมันมีมากกว่าจนลืมถามเรื่องที่เธออยากจะบอกไปจนหมด
คืนนั้นทั้งสองยังนอนเตียงเดียวกันอยู่แต่คนละอารมณ์ ด้านภรรยาเธอตัดสินใจไม่บอกสามีเรื่องเธอท้อง เพราะเธอคิดว่าจะมีประโยชน์อะไรหล่ะ ลูกอาจจะหยุดให้เขาไม่หย่าตอนนี้ได้แต่ลูกจะเป็นสิ่งเดียวที่ยืดเหนี่ยวทั้งสองคนพร้อมกับเขาอาจจะคิดว่าลูกได้ดึง ตรึงเค้าไว้ เมื่อคิดดีแล้วจึงยอมที่จะหย่า
ทั้งสองตกลงจะหย่าในอีกสองวัน และตกลงกันว่าจะยกบ้านเรือนหอหลังนี้ให้ภรรยา เขาจะย้ายไปอยู่คอนโดใกล้ที่ทำงาน
ในวันหย่า เขามองภรรยาที่กำลังจะเป็นอดีตภรรยาในไม่กี่นาทีข้างหน้า เธอดูนิ่งมาก เธอคงทำใจอยู่ ก็นะพวกเขาคบกันมานานความผูกพันมันก็ต้องมีมากอยู่ขนาดเขาเองยังรู้สึกโหวงๆนิดๆ ดวงตาเศร้าสร้อย
แต่ก็หันมายิ้มให้เขาหลังจากเซ็นเอกสารเสร็จ พร้อมกับพูดว่า
“ขอให้คุณมีความสุขกับอิสระที่ได้ รักษาสุขภาพด้วย เมื่อคุณเหนื่อย คุณท้อ จำไว้ว่า สำหรับฉัน ฉันยังอยู่ที่เดิม เคยรู้สึกยังไงก็ยังเป็นอย่างงั้นอยู่ จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ ยังต้อนรับหากวันใดที่คุณอยากพัก ขอให้คุณโชคดี ขอบคุณสำหรับเวลาที่ผ่านมา”
ผมแค่พยักหน้าแล้วยิ้มให้ ขอบคุณเธอเหมือนกัน เราแยกกันที่นั่น
หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตอิสระที่ได้มาอย่างสุดเหวี่ยง คบผู้หญิงมากมายหลายคน กลายเป็นเพล์บอยไปเลย ใช้จ่ายเงินเต็มไม้เต็มมือไม่ต้องแบ่งใครอยากได้อะไรก็ซื้อ รถใหม่ ของใช้เสื้อผ้าอย่างดี พร้อมกับหน้าที่การงานที่สูงขึ้น
ผมมีความสุขกับสิ่งที่เลือก บางครั้งที่ประสบความสำเร็จเลี้ยงฉลองสังสรรค์พอกลับมาก็มีพาผู้หญิงมานอนบ้างตามประสาคนโสดอีกครั้ง อาจจะมีบางครั้งถ้าอยู่เงียบๆ หน้าอดีตภรรยามีแว้บเข้ามา อาจจะเป็นเพราะเราคบกันมานานมันคงต้องมีบ้างที่คิดถึง
ผ่านไปหลายเดือน จากเดือนเป็นปี นี่เลยเข้ามาปีที่5 เขาเริ่มเต็มอิ่มกับชีวิตอิสระ ความรับผิดชอบมากขึ้น เริ่มรู้สึกท้อ เหนื่อยล้า แปลกใจกับตัวเองในเวลาแบบนี้เขานึกถึง คิดถึงอดีตภรรยาเขาบ่อยๆ
คิดถึงที่กลับมาจากทำงานมีคน คนนึงถามไถ่ความเป็นไปในแต่ละวัน มีคนๆนึงเคยถือผ้าเย็นมาซับหน้า มีรอยยิ้มให้กำลังใจ ยินดีร่วมกับเขาเมื่อเขาประสบความสำเร็จ นึกถึงวันที่เริ่มคบกันใหม่ๆ แต่งงานกันใหม่ๆ ตอนนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ
เขามัวแต่หลงระเริงกับอิสระภาพที่ได้ พึ่งจะนึกได้ว่าตั้งแต่พวกเขาหย่ากัน เขาไม่เคยไปเยี่ยม ถามไถ่อดีตภรรยาของเขาเลย เธอจะมีครอบครัวใหม่ไปหรือยังนะ? หรือจะยังรอเขาอยู่เหมือนที่เธอเคยบอก ในวันที่พวกเขาหย่ากัน
เธอยังอยู่ที่เก่าหรือเปล่า? ใช่! บ้านของพวกเขา เรือนหอหลังนั้นที่เขาและเธอช่วยกันตกแต่ง แบบบ้านที่เขาชอบ สีทาบ้านที่เป็นสีโปรดของเธอ โต๊ะกินข้าวที่หากันอยู่นานกว่าทั้งสองจะพอใจ เตียงนอน ผ้าม่าน เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างที่พวกเขาสองคนไปเสาะหามาตกแต่งบ้าน
สวนหน้าบ้านที่ช่วยกันแต่งเอาเอง มีดอกไม้ที่เธอชอบทั้งนั้น ใช่เธอชอบปลูกต้นไม้ ว่ากันว่าคนที่ปลูกต้นไม้ดอกไม้ที่สวยเติบโตได้เป็นคนใจเย็น คงจะจริงนั่นแหล่ะตัวเขาเองเป็นคนใจร้อน แต่เธอใจเย็นเราจึงอยู่ด้วยกันได้
คิดถึงตอนเธอยิ้ม เสียงหัวเราะที่สดใส คิดถึงกลิ่นตัวที่หอมกรุ่น คิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่น ให้ตายสิทำไมตอนนี้ถึงมีหน้าเธอเต็มไปหมดนะ
เขาคิดถึงเธอใช่! คิดถึงอดีตภรรยา อดีตภรรยาที่เธออยู่เคียงข้างตลอดเวลาในยามสุขและทุกข์ คิดถึงคำสัญญาที่เขาหลงลืมว่าจะรัก จะดูแลเธอไปตลอดชีวิต นี่เขาเป็นบ้าอะไรนะถึงมองข้ามพวกนี้ไป มองข้ามความรัก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอมีให้ เขาพึ่งรู้ตัวตอนนี้นี่เองว่าเขารักเธอ รักมาก
แล้วทำไมเขาถึงจากเธอมา? เขาค้นพบแล้วว่า อิสระที่เขาอยากได้นักหนามันว่างเปล่าเหมือนเขาวิ่งจับลม จะเป็นไปได้ไหมนะถ้าเขาจะกลับไปหาเธอ? ไปขอโทษ ไปขอให้เธออภัย เขาเห็นแก่ตัวมาก เขารู้ แต่จะทำไงได้หล่ะ อย่างน้อยก็ต้องลองดู
หลังจากคิดได้ เช้าต่อมาเขาขับรถไปบ้านเก่าของพวกเขา เรือนหอหลังนั้น เธอจะยังอยู่ที่นั่นมั้ยนะ? ถ้าเธอย้ายออกไปแล้วหล่ะ เขาจะไปตามหาเธอที่ไหนดี พวกเขาสองคนไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน ยิ่งใกล้ถึงความรู้สึกของเขาเริ่มตื้อๆ มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก
รถมาจอดอยู่หน้าบ้าน รั้วบ้านสีขาวยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
เขามองเลยเข้าไปหัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อเขามองเห็นผู้หญิงร่างสูงโปร่งคนหนึ่งกำลังตัดแต่งกิ่งดอกกุหราบสีแดงสดอยู่ มือข้างหนึ่งถือคีมตัดกิ่งอีกข้างหนึ่งกำลังจับดอกกุหลาบอย่างเบามือ พร้อมยิ้มสวยหวาน เธอคนนั้นใส่เสื้อระบายสีอ่อนคู่กับกระโปรงที่ยาวประมาณเข่าสีน้ำตาลเนื้อผ้าพริ้ว ผมที่เคยตัดสั้นตอนนี้กลับยาวถึงช่วงเอว
เธอยังสวยเหมือนเดิม ไม่สิดูเหมือนจะสวยขึ้น เขายืนจ้องเธออย่างนั้น นานแค่ไหนแล้วที่เขาหันหลังจากภาพนี้ 5 ปี ใช่ 5 ปีเต็มที่เขาและเธอหย่าขาดจากกัน
พลันนั้นเข้าก็สะดุ้งโหยงเมื่อมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ตาสีอัลมอลล์ที่เหมือนเขามาก จมูกโด่ง ปากเล็กบางกระจับเหมือนเธอคนนั้น ผมสีน้ำตาลอ่อน กระโดดมายืนเกาะรั้วอยู่ด้านใน พร้อมตะโกนเสียงดัง
“คุณพ่อ!!! คุณพ่อ!!! คุณแม่คะคุณพ่อกลับมาแล้วค่ะ”
อะไรนะ? เด็กคนนี้เรียกผมว่าอะไรนะ?
ผมเงยหน้าขึ้น พบว่าอดีตภรรยาผมหันมองมาทางนี้ เธอยิ้ม และเดินจากแปลงกุหลาบมาอย่างช้าๆแล้วพูดว่า
“กลับมาแล้วเหรอค่ะ”. พอเธอพูดประโยคนั้นจบ หัวใจของเขาเหมือนจะเต้นออกมาให้ได้ มันรู้สึกดีมากแต่
ผมยัง งง สับสนอยู่ ได้แต่พยักหน้าตอบ เธอยิ้มอีกครั้งพร้อมถามว่า
“เข้ามาข้างในก่อนมั้ยค่ะ?”
เด็กหญิงตัวเล็กร้องดีใจเสียงดังจนเธอต้องเอานิ้วจุ๊ปากให้เงียบเสียงลงเมื่อผมพยักหน้าตอบรับเข้าบ้าน เมื่อเดินเข้ามาข้างในตัวบ้าน เธอให้เจ้าตัวเล็กที่จับมือผมไม่ยอมปล่อย ไปอาบน้ำโดยให้พี่เลี้ยงพาไปก่อนแล้วค่อยกลับมา
เรือนหอที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย อาจจะมีเปลี่ยนมุมจัดของไปบ้างแต่ยังมีรูปแต่งงานแขวนโชว์ มีรูปภาพของทั้งผมและเธอที่มีร่วมกันมาที่เพิ่มขึ้นคงจะเป็นรูปเด็กผู้หญิงคนนี้ คนที่เรียกผมว่า ’คุณพ่อ’ ใช่สิ ผมต้องคุยกัยเธอเรื่องนี้ ทำไมเด็กน้อยถึงเรียกผมว่าพ่อ
เธอเริ่มเล่าว่าในวันที่ผมขอหย่ากับเธอนั้น คือวันที่เธอรู้ว่าเธอตั้งท้อง และเรื่องที่เธอจะบอกวันนั้นคือเรื่องนี้ แต่เพราะเธอเห็นแกความต้องการของผม ต้องการที่จะเป็นอิสระ เธอจึงไม่อยากดึงผมไว้ จึงเลือกที่จะไม่บอกเรื่องลูก เพราะลึกๆยังมีความหวังอยู่ว่า ผมจะกลับมา เมื่อผมได้ใช้อิสระจนคุ้ม ผมจะกลับมา มาหาเธอที่นี่ ที่เดิมที่เธอบอกว่าจะรอ
พูดถึงตอนนี้หัวใจผมเหมือนมีอะไรมากดทับไว้ ผมเจ็บปวดกับความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ผิดหวังกับตัวเอง
น้ำตาผมไหลออกมาจากก้นบึ้งของจิตใจ เธอยิ้มและขยับเข้ามากุมมือที่สั่นของผมไว้ ผมรู้สึกว่าเธอเข้มแข็งกว่าผมมากนัก ผมทำอะไรลงไป?
ผมยอมให้ความเห็นแก่ตัว ความต้องการส่วนตัว ในขณะที่ผมระเริงกับความโสด มีผู้หญิงหลายคน อิสระ ใช้เงินฟู่ฟ่า ผู้หญิงคนหนึ่งต้องอุ้มท้องลูกของผม และทำงานในเวลาเดียวกัน
ยายหนูคลอดออกมาไม่ถึง 2เดือน เธอต้องกลับไปทำงาน เลยจ้างเด็กสาวบ้านใกล้เคียงมาเลี้ยงลูกให้ เธอต้องลำบากแค่ไหนกันนะ ในขณะที่ผู้ชายโง่ๆคนนึงใช้ชีวิตอย่างสบาย
ผมรวบเธอเข้ามากอดพูดแต่คำว่า “ขอโทษ ผมขอโทษ” ซ้ำไปซ้ำมา เด็กน้อยวิ่งเข้ามาในห้องนั่งเล่นอีกคร้งหลังจากที่พี่เลี้ยงพาไปอาบน้ำมา
“คุณพ่อกับคุณแม่ร้องไห้ทำไมค่ะ?” “กอดน้องป่านอีกคนได้มั้ยค่ะ?”
เสียงเจื้อยแจ้วบอก
“ได้สิครับลูกพ่อ” ผมตอบ มันอบอุ่นเหลือเกินกับคำนี้ นาทีนี้
“คุณพ่อทำงานเสร็จหรือยังค่ะ? แล้วคุณพ่อจะกลับมาอยู่บ้านกับน้องป่านกับคุณแม่มั้ยค่ะ” คำถามที่ไร้เดียงสานั้นกลับกระทบใจอย่างแรง
“ถ้าคุณแม่กับน้องป่านอนุญาต พ่อขอมาอยู่ด้วยคนได้มั้ยค่ะ”
“ได้สิค่ะ! อยู่ตลอดไปได้มั้ยค่ะคุณพ่อ น้องป่านกับคุณแม่รอคุณพ่อมานานแล้วค่ะ"
ถึงตอนนี้น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกอีกครั้งอย่างไม่อาย พยักหน้าพร้อมพูดว่า
“ครับ อยู่ตลอดไป พ่อขอโทษที่ให้หนูกับคุณแม่รอนานขนาดนี้ พ่อจะไม่ไปไหนแล้วค่ะ”
“เย้! เย้! คุณพ่อจะอยู่กับเราตลอดไปค่ะคุณแม่” น้องป่าน ปานหทัย กระโดดร้องดีใจเสียงดัง
ผมหันมาพูดกับอดีตภรรยาว่า
“ได้โปรดให้อภัยผู้ชายโง่ คนนี้แล้วแต่งงานกับผมอีกครั้งได้มั้ยครับ”
“ค่ะ”เธอยิ้มตอบ ผมรวบเธอมากอดพร้อมจูบรับที่หน้าผาก แล้วก็ได้ยินเสียงเล็กๆพูดว่า
“คุณพ่อ จุ๊บน้องป่านด้วยสิค่ะ” พร้อมเอียงแก้มยุ้ยๆให้
เช้านั้น บ้านหลังนั้นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เจื้อยแจ้วเล่าเรื่องราวต่างๆให้คุณพ่อฟัง ครอบครัวที่กลับมาเป็นครอบครัวจริงๆอีกครั้ง ผมเป็นคนโชคดีจริงๆ ต้องขอบคุณเธอเหลือเกิน ผู้หญิงที่พร้อมให้อภัย ที่หวังที่เฝ้ารอ ให้โอกาสผู้ชายที่เคยหลงทางคนนี้ ไม่สามารถเอ่ยหรือเรียบเรียงออกมาเป็นคำพูดได้เลย
นอกจากคำว่า ’ขอโทษ’ และ ’ขอบคุณ’ จากใจจริง....
อลิเชีย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 พ.ค. 2556, 15:40:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 พ.ค. 2556, 19:09:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 2606
อลิเชีย 20 พ.ค. 2556, 15:52:30 น.
เรื่องสั้นเรื่องแรกในชีวิตค่ะ ฝากด้วยนะค่ะ ผิดพลาดติดขัดไปบ้างก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย แหะ แหะ
เรื่องสั้นเรื่องแรกในชีวิตค่ะ ฝากด้วยนะค่ะ ผิดพลาดติดขัดไปบ้างก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย แหะ แหะ
ยุพากร 20 พ.ค. 2556, 19:52:32 น.
สู้ๆ ค่ะ จะรอเรื่องต่อไปนะคะ
สู้ๆ ค่ะ จะรอเรื่องต่อไปนะคะ
oolong 20 พ.ค. 2556, 21:24:42 น.
"ราบรื่น"ค่ะ. ดีค่ะสำหรับเรื่องแรก. พยายามต่อไปนะคะ
"ราบรื่น"ค่ะ. ดีค่ะสำหรับเรื่องแรก. พยายามต่อไปนะคะ
คิมหันตุ์ 21 พ.ค. 2556, 01:34:10 น.
โอ่ะ แอบอึ้ง ลูกโำตเลยนะคะ
โอ่ะ แอบอึ้ง ลูกโำตเลยนะคะ
อลิเชีย 21 พ.ค. 2556, 02:28:11 น.
ขอบคุณค่ะสำหรับคำติชม มีกำลังใจขึ้นมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะสำหรับคำติชม มีกำลังใจขึ้นมากๆเลยค่ะ
mhengjhy 21 พ.ค. 2556, 15:07:52 น.
ผู้หญิงคนนี้ต้องรักผู้ชายคนนี้มากจริงๆ ถึงทำแบบนี้ได้
ผู้หญิงคนนี้ต้องรักผู้ชายคนนี้มากจริงๆ ถึงทำแบบนี้ได้