Love-stories.net

ไฟสิเหน่หา

อัคนี : เขาแอบหลงรักเธอ ตั้งแต่แรกเจอ แต่เพราะเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นทำให้เขาต้องแต่งงาน และพยายามลืมเธอ แต่เมื่อได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง และได้รับรู้ว่าเธอมีคนรู้ใจแล้ว ในใจของเขาก็เหมือนมีกองเพลิงลุกโชน จนไม่อาจทานทนได้ เขาจึงทำทุกวิถีทางให้ได้ตัวเธอมา แม้มันจะเป็นทางเลือกที่ผิดก็ตาม

นิชนันท์ : สาวน้อยบองบางที่หลงพาตัวเองเข้ามาอยู่ในกองเพลิงโดยไม่รู้ตัว เธอจะทำเช่นไร เมื่อต้องถูกตราหน้าว่าเป็น 'เมียน้อย' ทั้งที่เธอไม่ได้ตั้งใจ

*****************************

Tags: โรแมนติก ดราม่านิด ๆ ซี๊ดซ่า หน่อย ๆ

ตอน: บทนำ

กลับมาแล้วจ้า เค้ากลับมาแล้ว!!!

เป็นเรื่องเก่า เอามาเล่าใหม่อีกรอบ หลังจากที่ดรอปการเขียนไปนาน ตอนนี้กำลังเร่งปั่นสุดฝีมือเลยจ้า ติชม กันบ้างนะคะ ^^

***************************************

บทนำ

เสียงโทรศัพท์ที่ส่งเสียงดังก้องกังวานอย่างต่อเนื่องอยู่เป็นเวลานาน ทำให้ร่างบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงกว้างกระสับกระส่ายด้วยความรำคาญ เธอค่อยเผยอเปลือกตาขึ้นอย่างยากลำบากเพื่อมองหาที่มาของเสียงนั้น แต่ก็ดูเหมือนว่าความพยายามของเธอจะเกินแรงไปสักนิดในเวลานี้ เพราะไม่ว่าเธอจะฝืนลืมตาขึ้นเพียงไรก็ไม่เป็นผล จึงจำต้องปล่อยให้มันปิดอยู่ดังเดิม ทว่าคนที่โทรศัพท์เข้ามานั้นดูจะไม่ยินยอมให้เธอทำในสิ่งที่ต้องการง่าย ๆ เสียงสัญญาณโทรศัพท์จึงยังคงดังอยู่อย่างนั้น บังคับให้เธอจำต้องใช้ความพยายามในการเปิดเปลือกตาขึ้นอีกครั้ง ประจวบกับเสียงจากการเปิดอะไรสักอย่างดังขึ้น และเพราะเสียงนั้นเองทำให้เธอสามารถลืมตาขึ้นได้ ภาพห้องเลือนรางที่ปรากฏต่อสายตาของเธอค่อยชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับที่ร่างสูงของชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งก้าวออกจากห้องน้ำมาในสภาพเปลือยท่อนบนมีหยาดน้ำเกาะพราวเต็มตัวมองตรงมายังเธอ

หญิงสาวมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกครึ่งหลับ ครึ่งตื่นเธอพยายามกระพริบตาถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อปรับสภาพของสายตาให้ชัดเจนขึ้น ชายหนุ่มปล่อยให้เธออยู่กับตัวเองอย่างนั้นลำพัง ส่วนตัวเขาก็เดินตรงไปยังโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อจัดการกับเสียงโทรศัพท์มือถือของตนที่ยังคงส่งเสียงร้องอยู่ เขาหยิบมันขึ้นมากดรับสายโดยไม่มองว่าคู่สนทนาของตนนั้นคือใคร เสียงทุ้มทักออกไปราบเรียบก่อนนิ่งฟังอีกฝ่ายพูดด้วยท่าทีเรียบเฉย

...นี่มันอะไรกัน เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วที่นี่มันที่ไหน คุณอัคนีมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไงกัน มันเกิดอะไรกันขึ้นเนี่ย!...หญิงสาวรำพึงในใจค่อยพยุงร่างขึ้นนั่งด้วยความรู้สึกมึนงง สับสนจนจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่แล้วยังไม่ทันที่เธอจะได้ทันเตรียมตัว เตรียมใจ ความรู้สึกเย็นวาบก็แล่นเข้าสู่หัวใจ ร่างเปลือยของตนเองปรากฏอยู่ในกระจกเงานั้น...ตรงหน้าชายหนุ่ม ด้วยความตกใจกับสภาพของตนเอง และสายตาของชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้ ทำให้เธอรีบคว้าผ้าห่มผืนหนาที่ตกอยู่บริเวณลำตัวขึ้นมาปิดบังร่างกายของตนเอาไว้ทันทีที่เธอตั้งสติได้

หลังจากยืนคุยกับคู่สนทนาอยู่เป็นเวลานาน ชายหนุ่มก็หันกลับมามองหญิงสาวที่นั่งกอดผ้าห่มไว้จนแน่นอีกครั้ง นัยน์ตาสีน้ำตาลทองที่ใคร ๆ ต่างก็ชื่นชม และหลงเสน่ห์มันทุกครั้งที่ได้สบ มองนิ่งไปยังร่างบางนั้นก่อนเจ้าของสายตาจะหันไปหยิบกางเกงของตนขึ้นมาใส่ต่อหน้า ต่อตาเธอพร้อมกับพูดขึ้นเป็นประโยคแรก
“ตื่นแล้วก็ไปแต่งตัว เดี๋ยวผมจะไปส่ง”ประโยคคำพูดที่ทั้งห้วนและแข็งกระด้างดังขึ้น เรียกสติของหญิงสาวให้กลับคืนมาหลังจากที่ตกตะลึงกับเหตุการณ์เบื้องหน้าตนเมื่อครู่

“นี่มันอะไรกันคะคุณอัคนี”ถามออกไปเสียงเครือพยายามที่จะไม่ปล่อยให้เสียงสะอื้นของตนดังออกไปให้ชายหนุ่มได้ยิน

“ก็ได้ยินแล้วนี่ ลุกไปแต่งตัวซะก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจลงไปนอนกับเธอใหม่อีกครั้ง”ชายหนุ่มที่ถูกเรียกขานว่า ‘อัคนี’ บอกเสียงเรียบนัยน์ตาสีน้ำตาลทองยังคงมองนิ่งอยู่ที่เธอ และแม้ว่าแววตาของเขาจะไม่สื่อสิ่งใดออกมาให้เธอได้เห็นเลย ทว่าน้ำเสียงของเขากลับทำให้หญิงสาวถึงกับเนื้อตัวสั่นเทา

“ทำไมคุณต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย....”สุดท้ายแล้วความอัดอั้นที่เธอกักเก็บเอาไว้ก็พังทลายลง จากคำบอกกล่าวของเขาที่บอกให้เธอรู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับเธอ หญิงสาวสะอื้นไห้ตัวโยนอย่างไม่อาจทนรับความจริงที่เกิดขึ้นได้ ทำไมเขาต้องทำกับเธอแบบนี้ เพราะอะไรผู้ชายอย่าง ‘อัคนี อัศวภูคา’ ถึงต้องข่มขืนผู้หญิงไม่มีทางสู้อย่างเธอด้วย

“จากวันนี้เป็นต้นไปเธอคือ ผู้หญิงของฉัน”เจ้าของร่างสูงหันหลังเดินออกจากห้องนอนไปหลังจากจบประโยคนั้น เขาไม่อาจทนยืนอยู่ตรงนั้นได้อีกต่อไป เพียงแค่เห็นน้ำตาของเธอ ใจแกร่งของเขาก็แกว่งไกวเสียจนเขาตั้งรับไม่ทัน....เธอมีอำนาจต่อจิตใจเขามากกว่าที่เคยคาดคิดไว้นัก…

*******************

สำหรับวันนี้ เรียกน้ำย่อยกันเท่านี้ก่อนนะคะ ^^

รอคอยฟีดแบค แจ่ม ๆ อยู่นะจ๊าาาาา