รัก ร้าย กับยัยมาเฟีย (Yuri)
ในเมื่อชีวิตของมาเฟียมันมีเเต่การเเย่งชิงเป็นเรื่องปกติ มันก็คงไม่เเปลกนักที่เธอกำลังคิดจะช่วงชิงคนรักจากน้องร่วมสายเลือดของเธอเอง
Tags: two moon

ตอน: Sister in law

Sister in law.
Chapter 1
ในเมื่อเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงของฉันตั้งแต่ทีแรก แล้วฉันจะต้องสนที่มาของตัวเธอทำซากอะไร ฉันไม่ใช่คนดีอะไรอยู่แล้ว ดังนั้นแม้เธอจะเป็นของใครมาก่อนฉันก็จะไม่สนเหมือนกัน... ต่อให้เป็นของจุงกิก็เหอะ.....

******************************************************************************************************************************
ร่างกึ่งนอนกึ่งนั่งบนโซฟาหนังกำลังดื่มด่ำกับรสจูบอันร้อนแรงกับสาวดริ้งค์ที่มาม่าซังเจ้าของร้านจัดมาให้ สาวน้อยพยายามเอาใจสุดฤทธิ์โดยการขึ้นไปนั่งบนตักแขกวีไอพี เพราะมาม่าซังสั่งไว้นักหนาว่าคนที่มาคืนนี้เป็นแขกใหญ่ของย่านธุรกิจนี้...อย่างนี้เลยต้องเอาใจเป็นพิเศษ แต่สาวน้อยที่กำลังปรนเปรอจูบและอีกหน่อยก็คงจะเป็นอย่างอื่นกลับคิดว่าความจริงมาม่าซังไม่ต้องสั่งก็ได้ แขกกระเป๋าหนักหน้าตาดีขนาดนี้เป็นอีตัวคนไหนก็พร้อมพลีกายให้ทั้งนั้น ดูเขาสิแม้จะเป็นผู้หญิงเหมือนกันก็เถอะแต่โครงหน้าคมเข้มดูดีราวกับผู้ชาย ไม่น่าเชื่อว่าแขกคนนี้จะมมีดีกรีเป็นถึงหัวหน้าแก๋งยากูซ่าที่คุ้มครองย่านสถานบันเทิงนี้อยู่
“อะ..อื้ม คุณกึนคะ อ้ะ..” สาวน้อยหน้าหวานคูฮาราร้องเสียงหลงเมื่อคนใจร้อนเริ่มรุกเร้าไปมากกว่าจูบ เพราะมือหยาบกร้านของเจ้าของตักที่เธอซอนซบอยู่กำลังล่วงล้ำมาใต้กระโปรงสั้นจู๋
“ตัวเธอ...หอมดี อืม” เสียงเข้มขาดหายไปเมื่อกลับมาสูบลมหายใจของสาวน้อยต่อ ปากเรียวรูปกระจับจาบจ้วงร้อนแรงจนสาวน้อยตกใจจนจิกเล็บจมไปบนเสื้อหนังของเขาหากแต่ก็เขาก็ไม่หยุด มือหยาบกร้านทำงานแคล่วคล่องเมื่อมันค่อยๆกรีดเข้าไปในชั้นในตัวจิ๋วจีสตริง ไม่ยากเลยที่มือเรียวหยาบของคนช่ำชองจะเกี่ยวมันลงมาและลูบคลำจุดซ่อนเร้นของสาวน้อยอย่างสุขสม...ล่วงล้ำอย่างหื่นกระหายกับผู้หญิงที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสักนิดสำหรับคนเลือดเย็นอย่างเขา ‘มุนกึนยอง’ ผู้หญิงที่รับสืบทอดกิจการมืดมาจากพ่อตั้งแต่เธอยังอายุไม่ถึง14ดี และวันที่ได้รับสืบทอดกิจการก็เป็นวันที่เธอต้องเสียพ่อและคนในตระกูลอีกนับสิบที่จบชีวิตไปด้วยความแค้นของศัตรู ความโหดร้ายป่าเถื่อนของวงการอันธพาลแบบนี้จึงเป็นเบ้าหลอมให้ผู้หญิงอย่างกึนยองกลายเป็นคนเลือดเย็นและร้ายกาจจนน่ากลัว แม้จะไม่เคยรู้จักกันแต่ท่าทางของเขากลับทำให้คูฮาราต้องสยบยอมไปโดยไม่มีข้อแม้...การที่เขาอยู่ในฐานะแขกคนสำคัญของร้านก็เป็นส่วนหนึ่งแต่หลักใหญ่ใจความก็คือฮาราไม่สามารถปฏิเสธเขาได้เลย คงเพราะอำนาจบางอย่างในตัวเขาทำให้เธอแอบหวั่นอยู่เล็ก ๆ จนบัดนี้แล้วเขาก็ยังมีอำนาจเหนือเธอ...เตียง ใช่แล้ว..เธอแอบอิดออดอยู่ในใจที่เขาช่างใจเย็นไม่ยอมพาเธอขึ้นเตียงเสียที อยากให้เขามีอำนาจเหนือเธอที่เตียงมากกว่าที่โซฟาเสียอีก ฮารากำลังคิดว่าเขาอาจแกล้งทรมานเธอเล่นอยู่ก็ได้ เพราะการโลมเร้าโดยไม่ได้รับการปลดปล่อย...ใครก็รู้ว่ามันคือความสุขที่ทรมานดีๆนั่นเอง
“อ้ะ ยะ..อย่าค่ะ อื้ออ” เสียงหวานหวีดเล็กๆเมื่อเขาใจดีผละจูบให้เธอหายใจ แต่มือของเขานี่สิ..ตอนนี้มันหมิ่นเหม่อยู่ตรงทางเข้าแห่งความสุข.... หากเขาจะใจร้ายเข้ามาตอนนี้ก็เกรงว่ามันไม่อุกอาจไปหน่อยหรือ เพราะที่ที่ทั้งสองนั่งอยู่ไม่ได้เป็นที่รโหฐานเสียหน่อย ถึงแม้จะเป็นมุมของแขกวีไอพีหากแต่รอบกายก็มีลูกน้องของเขานับสิบกำลังร่วมดื่มกินกับบรรดาสาวงามที่มาบริการแม้ว่าเหล่าชายฉกรรจ์เหล่านั้นจะไม่ได้สนใจเรื่องของเจ้านายกับสาวน้อยบนโซฟาหากแต่เธอก็มียางอายที่จะไม่ทำเรื่องแบบนี้ในที่ๆไม่เป็นส่วนตัวเสียเลย เสียงหวานครางเบาๆราวลูกแมวอ้อนเจ้านาย มือนุ่มนิ่มลูบละโบมที่ใบหน้าเข้มขรึมไว้อย่างออดอ้อน... ถ้าเขาเห็นใจเธอสักหน่อยก็คงดีสิน่า
“อืม เธอนี่มันช่างขี้อ้อนจัง ฉันชอบเธอแล้วซิ” คนหน้าคมผละหน้าออกมาเล็กน้อยเพื่อพินิจดูสาวคู่กาย เห็นได้ชัดว่ามาม่าซังเอาใจเขาสุดๆด้วยการส่งสาวแถวหน้าของร้านมาบำเรอเขา เพราะผู้หญิงที่คัดมาให้รับเลี้ยงลูกน้องของเขาต่างก็สวยไม่ได้ครึ่งของฮาราเลย พูดตรงๆก็คือผู้หญิงที่นั่งบนตักเขานี้ดูดีที่สุดในร้าน...และดูสวยมากในสายตาเขา สายตาคมกล้าจ้องมองสาวน้อยไม่วางตาและมือของเขาเองก็หยุดรุกรานสาวน้อยไปแล้ว แต่ผลพวงที่ตามมาของความเอาแต่ใจนั้นเองมันทำให้มือของเขาชุ่มชื้นไปด้วยน้ำหวานเต็มมือไปหมด คูฮาราเขินจัดหน้าแดงเมื่อเขายกมือข้างถนัดที่เคลือบไปด้วยน้ำรักของเธอขึ้นมาดูดกินราวกับน้ำหวาน ยิ่งสายตาของเขาที่จ้องมองเธอในตอนนี้มันดูราวกับว่าจะเพิ่มอำนาจการสั่งการของเขาขึ้นอีกเท่าตัว หลังจากดื่มกินน้ำหวานเสร็จปากเรียวรูปกระจับกับเผยอยิ้มร้ายกาจ
“......ขึ้นเตียงเถอะนะ เธอต้องการมัน...ฉันรู้”
....... สาวน้อยเมื่อมองตาก็ราวกับต้องมนต์ เธอตามเขาเข้ามาบนห้องเมื่อไรก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกที่แผ่นหลังของเธอก็ถึงเตียงหนานุ่มเสียYou are my Sister in law.
Chapter 1 warm and hot.
ในเมื่อเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงของฉันตั้งแต่ทีแรก แล้วฉันจะต้องสนที่มาของตัวเธอทำซากอะไร ฉันไม่ใช่คนดีอะไรอยู่แล้ว ดังนั้นแม้เธอจะเป็นของใครมาก่อนฉันก็จะไม่สนเหมือนกัน... ต่อให้เป็นของจุงกิก็เหอะ.....

******************************************************************************************************************************
ร่างกึ่งนอนกึ่งนั่งบนโซฟาหนังกำลังดื่มด่ำกับรสจูบอันร้อนแรงกับสาวดริ้งค์ที่มาม่าซังเจ้าของร้านจัดมาให้ สาวน้อยพยายามเอาใจสุดฤทธิ์โดยการขึ้นไปนั่งบนตักแขกวีไอพี เพราะมาม่าซังสั่งไว้นักหนาว่าคนที่มาคืนนี้เป็นแขกใหญ่ของย่านธุรกิจนี้...อย่างนี้เลยต้องเอาใจเป็นพิเศษ แต่สาวน้อยที่กำลังปรนเปรอจูบและอีกหน่อยก็คงจะเป็นอย่างอื่นกลับคิดว่าความจริงมาม่าซังไม่ต้องสั่งก็ได้ แขกกระเป๋าหนักหน้าตาดีขนาดนี้เป็นอีตัวคนไหนก็พร้อมพลีกายให้ทั้งนั้น ดูเขาสิแม้จะเป็นผู้หญิงเหมือนกันก็เถอะแต่โครงหน้าคมเข้มดูดีราวกับผู้ชาย ไม่น่าเชื่อว่าแขกคนนี้จะมมีดีกรีเป็นถึงหัวหน้าแก๋งยากูซ่าที่คุ้มครองย่านสถานบันเทิงนี้อยู่
“อะ..อื้ม คุณกึนคะ อ้ะ..” สาวน้อยหน้าหวานคูฮาราร้องเสียงหลงเมื่อคนใจร้อนเริ่มรุกเร้าไปมากกว่าจูบ เพราะมือหยาบกร้านของเจ้าของตักที่เธอซอนซบอยู่กำลังล่วงล้ำมาใต้กระโปรงสั้นจู๋
“ตัวเธอ...หอมดี อืม” เสียงเข้มขาดหายไปเมื่อกลับมาสูบลมหายใจของสาวน้อยต่อ ปากเรียวรูปกระจับจาบจ้วงร้อนแรงจนสาวน้อยตกใจจนจิกเล็บจมไปบนเสื้อหนังของเขาหากแต่ก็เขาก็ไม่หยุด มือหยาบกร้านทำงานแคล่วคล่องเมื่อมันค่อยๆกรีดเข้าไปในชั้นในตัวจิ๋วจีสตริง ไม่ยากเลยที่มือเรียวหยาบของคนช่ำชองจะเกี่ยวมันลงมาและลูบคลำจุดซ่อนเร้นของสาวน้อยอย่างสุขสม...ล่วงล้ำอย่างหื่นกระหายกับผู้หญิงที่เพิ่งเจอกันครั้งแรก ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสักนิดสำหรับคนเลือดเย็นอย่างเขา ‘มุนกึนยอง’ ผู้หญิงที่รับสืบทอดกิจการมืดมาจากพ่อตั้งแต่เธอยังอายุไม่ถึง14ดี และวันที่ได้รับสืบทอดกิจการก็เป็นวันที่เธอต้องเสียพ่อและคนในตระกูลอีกนับสิบที่จบชีวิตไปด้วยความแค้นของศัตรู ความโหดร้ายป่าเถื่อนของวงการอันธพาลแบบนี้จึงเป็นเบ้าหลอมให้ผู้หญิงอย่างกึนยองกลายเป็นคนเลือดเย็นและร้ายกาจจนน่ากลัว แม้จะไม่เคยรู้จักกันแต่ท่าทางของเขากลับทำให้คูฮาราต้องสยบยอมไปโดยไม่มีข้อแม้...การที่เขาอยู่ในฐานะแขกคนสำคัญของร้านก็เป็นส่วนหนึ่งแต่หลักใหญ่ใจความก็คือฮาราไม่สามารถปฏิเสธเขาได้เลย คงเพราะอำนาจบางอย่างในตัวเขาทำให้เธอแอบหวั่นอยู่เล็ก ๆ จนบัดนี้แล้วเขาก็ยังมีอำนาจเหนือเธอ...เตียง ใช่แล้ว..เธอแอบอิดออดอยู่ในใจที่เขาช่างใจเย็นไม่ยอมพาเธอขึ้นเตียงเสียที อยากให้เขามีอำนาจเหนือเธอที่เตียงมากกว่าที่โซฟาเสียอีก ฮารากำลังคิดว่าเขาอาจแกล้งทรมานเธอเล่นอยู่ก็ได้ เพราะการโลมเร้าโดยไม่ได้รับการปลดปล่อย...ใครก็รู้ว่ามันคือความสุขที่ทรมานดีๆนั่นเอง
“อ้ะ ยะ..อย่าค่ะ อื้ออ” เสียงหวานหวีดเล็กๆเมื่อเขาใจดีผละจูบให้เธอหายใจ แต่มือของเขานี่สิ..ตอนนี้มันหมิ่นเหม่อยู่ตรงทางเข้าแห่งความสุข.... หากเขาจะใจร้ายเข้ามาตอนนี้ก็เกรงว่ามันไม่อุกอาจไปหน่อยหรือ เพราะที่ที่ทั้งสองนั่งอยู่ไม่ได้เป็นที่รโหฐานเสียหน่อย ถึงแม้จะเป็นมุมของแขกวีไอพีหากแต่รอบกายก็มีลูกน้องของเขานับสิบกำลังร่วมดื่มกินกับบรรดาสาวงามที่มาบริการแม้ว่าเหล่าชายฉกรรจ์เหล่านั้นจะไม่ได้สนใจเรื่องของเจ้านายกับสาวน้อยบนโซฟาหากแต่เธอก็มียางอายที่จะไม่ทำเรื่องแบบนี้ในที่ๆไม่เป็นส่วนตัวเสียเลย เสียงหวานครางเบาๆราวลูกแมวอ้อนเจ้านาย มือนุ่มนิ่มลูบละโบมที่ใบหน้าเข้มขรึมไว้อย่างออดอ้อน... ถ้าเขาเห็นใจเธอสักหน่อยก็คงดีสิน่า
“อืม เธอนี่มันช่างขี้อ้อนจัง ฉันชอบเธอแล้วซิ” คนหน้าคมผละหน้าออกมาเล็กน้อยเพื่อพินิจดูสาวคู่กาย เห็นได้ชัดว่ามาม่าซังเอาใจเขาสุดๆด้วยการส่งสาวแถวหน้าของร้านมาบำเรอเขา เพราะผู้หญิงที่คัดมาให้รับเลี้ยงลูกน้องของเขาต่างก็สวยไม่ได้ครึ่งของฮาราเลย พูดตรงๆก็คือผู้หญิงที่นั่งบนตักเขานี้ดูดีที่สุดในร้าน...และดูสวยมากในสายตาเขา สายตาคมกล้าจ้องมองสาวน้อยไม่วางตาและมือของเขาเองก็หยุดรุกรานสาวน้อยไปแล้ว แต่ผลพวงที่ตามมาของความเอาแต่ใจนั้นเองมันทำให้มือของเขาชุ่มชื้นไปด้วยน้ำหวานเต็มมือไปหมด คูฮาราเขินจัดหน้าแดงเมื่อเขายกมือข้างถนัดที่เคลือบไปด้วยน้ำรักของเธอขึ้นมาดูดกินราวกับน้ำหวาน ยิ่งสายตาของเขาที่จ้องมองเธอในตอนนี้มันดูราวกับว่าจะเพิ่มอำนาจการสั่งการของเขาขึ้นอีกเท่าตัว หลังจากดื่มกินน้ำหวานเสร็จปากเรียวรูปกระจับกับเผยอยิ้มร้ายกาจ
“......ขึ้นเตียงเถอะนะ เธอต้องการมัน...ฉันรู้”
....... สาวน้อยเมื่อมองตาก็ราวกับต้องมนต์ เธอตามเขาเข้ามาบนห้องเมื่อไรก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกที่แผ่นหลังของเธอก็ถึงเตียงหนานุ่มเสียแล้ว สมใจแล้ว....เธอต้องการเป็นทาสของเขาที่เตียงนี่นา...นี่ก็ บนเตียงนอนควีนไซส์เอาไว้รับแขกกระเป๋าหนักเชียวนา...อืม สาวน้อยครางระทวย ร่างกายบิดเร่าไปตามแรงราคะที่ที่โหมเป็นไฟจนแทบจะผลาญทั้งเธอและเขาให้วอดวาย คืนนี้พระเพลิงคงจะไม่ใช่แค่เทพเจ้าในตำนานหรือความเชื่อ หากแต่เป็นเขาที่คอยจุดเชื้อเพลิงแห่งความปรารถนาให้ลุกไหม้บนตัวเธอตลอดคืนนี้
......
..........
ชายหนุ่มหน้าหวานล้ำเดินเคียงคู่มากับหญิงสาวใบหน้าหวาน มือหนาเกาะกุมมือบางแสดงความเป็นเจ้าของซึ่งสาวงามนั้นยินดีกับการกระทำนั้น ทั้งคู่เดินตรงมายังบ้านหลังใหญ่ของตระกูล ‘มุน’ ตระกูลเก่าแก่ที่โด่งดังในวงการธุรกิจเถื่อน ซงจุงกิเป็นลูกอีกคนของอดีตเจ้าของบ้านหลังนี้เช่นเดียวกับกึนยอง หากแต่เขานั้นเกิดจากภรรยานอกสมรสเท่านั้นเองชายหนุ่มจึงไม่ได้รับสิทธิในการบริหารกิจการของบ้านมากมายนัก แต่เพราะกึนยองผู้เป็นพี่สาวต่างมารดากลับให้ในสิ่งที่ผู้ใหญ่ในที่ต่างประชุมต่างลงความเห็นไปตรงกันข้าม นั่นก็คือกึนยองได้มอบความเป็นหนึ่งในผู้ร่วมบริหารแก่จุงกิครึ่งหนึ่ง...ซึ่งคนในที่ประชุมต่างคัดค้านไม่เห็นด้วย จุงกิเองก็คาดไม่ถึงว่าพี่สาวเลือดเย็นจะใจดีขนาดนี้ แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มที่ได้รับสิทธิ์และศักดิ์จากพี่สาวกลับขอรับน้ำใจของเธอเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นนั่นคือการช่วยกึนยองควบคุมกิจการเพียงบางส่วน
แม้จะไม่ได้เติบโตมาด้วยกันแต่กึนยองกลับให้การดูแลและยกย่องจุงกิราวกับเป็นน้องร่วมอุทร ทั้งให้จุงกิเข้ามาพักภายในบ้านหลังเดียวกับตน ทั้งยังให้ผู้บริหารในเครือข่ายยอมรับเขาในฐานะน้องชายและลูกชายของอดีตนายใหญ่ เป็นเรื่องที่แปลกมากที่คนอย่างกึนยองจะทำเรื่องอย่างนี้ เรื่องที่ให้ความเห็นใจแก่ผู้อื่นทั้งที่แต่ก่อนนั้นไม่เคยเลยสักนิด คนที่รู้ดีที่สุดคงไม่พ้นจุงกิและเจ้าตัว ที่กึนยองแสดงออกตนนั้นเย็นชาไม่สนใครแต่ที่จริงแล้วกลับอ่อนไหวและเห็นใจผู้อื่นอย่างสุดๆ แต่เพราะวงการนี้ไม่มีที่ว่างให้คนอ่อนแอมันจึงทำให้กึนยองต้องาร้างความเข้มแข็งขึ้นมาเพื่อปกป้องตนและน้องชายร่วมสายเลือดเพียงคนเดียวในชีวิต ความจริงแล้วก็คือจุงกิคือคนที่เขาสามารถเรียกว่าเป็นครอบครัวได้เต็มปากนั่นเอง แม้จะทำเย็นชาไปบ้างหากแต่จริงๆแล้วเขาเองก็เป็นห่วงจุงกิ จุงกิเองก็เข้าใจและรับความการุณของพี่สาวเอาไว้อย่างเงียบ แม้เขาและจุงกิจะไม่ค่อยพูดกันมาก แต่ทั้งคู่ก็รู้ดีว่าความรักที่มีต่อสายเลือดไม่จำเป็นต้องพูดกันให้มาก แค่มองตาก็ดูออก
วันนี้เขาพาผู้หญิงที่เขารักมายังบ้านใหญ่ ทั้งที่ชายหนุ่มเป็นคนที่ไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องคาวโลกีย์ซึ่งแตกต่างจากพี่สาว แต่วันนี้ผู้หญิงที่เขาพามาวันนี้เป็นคนที่เขาอยากดูแลเธอไปทั้งชีวิต แม้จะยังไม่ได้มีสัมพันธ์กันลึกซึ้งหากแต่เป็นความปรารถนาของจุงกิเองที่อยากให้ผู้หญิงหน้าหวานเข้ามาอยู่ใกล้ชิดเขาอย่างที่สุด
“จุงกิคะคือ... ฉันเกรงว่ามันจะเร็วเกินไป” สาวเจ้าเอ่ยเสียงเบาเพื่ออยากให้เขาลองคิดดูอีกทีที่จะให้เธอมาพักอยู่กับเขา
“แชวอนครับ ผมอยากดูแลคุณจริงๆนะ ผมไม่อยากให้คุณกลับไปทำงานที่นั่นอีก” เสียงจริงจังตอบกลับไปพร้อมกลับหยิบมือบางของสาวคนรักมากอบกุมไว้ มุนแชวอนเป็นผู้หญิงที่แสนดีคนหนึ่งในช่วงชีวิตหนึ่งของเขาจะได้พบ เธอเป็นคนที่เพียบพร้อมทั้งความสวยและจิตใจที่แสนดีงาม ‘ที่นั่น’ ที่จุงกิว่าก็คือสถานอาบอบนวด แม้ที่นั่นจะไม่มีบริการขายอย่างว่ากับผู้ใช้บริการ แต่จุงกิเองก็ได้ยินมาบ่อยๆว่าพวกนักเลงชอบไปใช้บริการที่แบบนั้น เกรงว่าสาวร่างบางของเขาจะถูกล่วงละเมิด เขามั่นใจในตัวเธอว่าจะไม่เอาตัวเข้าแลกเงินเพียงเล็กน้อยแต่เขาไม่ไว้ใจผู้ชายที่ไปที่นั่นมากกว่า
และเขาคงทนไม่ได้ที่จะเห็นแชวอนไปทำงานในสถานที่เสี่ยงๆแบบนั้น
“ถ้าคุณคิดว่ามันดีฉันก็คง อะ…” ไม่ทันที่สาวเจ้าจะกล่าวจบก็พบว่ามีอะไรแปลกๆกับพนักโซฟาด้านหลังที่ยวบยุบลงไป แล้วก็ต้องพบว่ามีผู้หญิงผมสั้นมานั่งอยู่บนพนักโซฟานั่นเอง
“ไงจุงกิ กลับมาตอนไหนล่ะแก” เอ่ยทักทายน้องชายออกไป หลังจากที่จุงกิหายหน้าไปหลายวันและกลับมาอีกทีพร้อมกับ...ผู้หญิงหน้าหวานคนที่นั่งหันหน้ามาหาเขากึ่งตกใจกึ่งอึ้งๆ
“พี่ครับ คือนี่แฟนของผม ผมอยากดูแลเธอเลยพาเธอมาอยู่ด้วย พี่คงไม่ว่าอะไรถ้าผมจะให้เธอเข้ามาอยู่ที่นี่”
“ฮ่ะ” เบ้ปากอุทานออกมาอย่างอดเสียไม่ได้ ก็เพราะว่ากึนยองไม่เคยอยากยุ่งเรื่องของจุงกิเลยสักนิด ถ้าอยากทำอะไรอยากได้อะไรมันก็เป็นเรื่องของเขาอยู่แล้ว
“เรื่องของแก แกจะเอาผู้หญิงสักกี่คนมาอยู่ด้วยฉันก็ไม่ว่าหรอกเพราะมันไม่ได้กระเทือนต่อความเป็นอยู่ของฉันสักหน่อย” พูดไปพลางเหลือบมองใบหน้าว่าที่น้องสะใภ้อย่างเสียมิได้ จุงกิมันตาถึงเป็นบ้า พูดตามตรงก็คือแชวอนสวยมาก เทียบกับสาวทุกคนที่ไปคลุกคลีมาแล้วก็พบว่ามีแค่คูฮารากับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขานี่แหละที่ทำให้เขาอยากมองไปเรื่อยๆแต่เพราะไม่อยากให้ผิดสังเกตมะกอกน้ำองจึงเลือกเดินขึ้นบันไดไปเสียดีกว่า ขืนอยู่ตรงนี้นานไปประเดี๋ยวจะเผลอมองหน้าน้องสะใภ้บ่อยเกินไป
ใช่แล้ว...
ไม่อาจปฏิเสธความงามนั้นได้เลยล่ะ ก่อนที่อะไรมันจะมากไป ใช่แล้ว...มองมากไปมันไม่ดีนะ ฮะๆ
คุณมุนกระหยิ่มในใจก่อนเดินขึ้นห้อง
“อยากทำอะไรก็เรื่องของนายนะจุงกิ อย่ามาเกะกะฉันก็พอไอ้น้องรัก ฮ่าๆ”
นายใหญ่อันมีศักดิ์เป็นพี่สาวเดินขึ้นห้องไปแล้วทิ้งไว้เพียงความฉงนงงงวยแด่ผู้มาใหม่ ยกเว้นแต่ซงจุงกิที่พอจะเดาออกว่าผลที่ตามมาต้องเป็นแบบนี้
“นั่นพี่สาวผมเองแหละครับแชวอน เธอเป็นคนง่ายๆสบายๆ อาจดูแข็งๆไปหน่อยแต่พี่เขาใจดีนะ”
ชายหนุ่มมองหน้าสาวข้างกายประกายตาอ่อนโยน เขาไม่อยากเห็นคนรักรู้สึกอึดอัด
... ร่างบางไม่ตอบโต้อะไรกับชายหนุ่ม เธอรู้ว่าเขารักและห่วงเธอมากจึงพามาอยู่ด้วยกันราวกับว่าทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว แชวอนเป็นผู้หญิงที่งดงามคนหนึ่ง แต่น่าแปลกที่ของงดงามขนาดนั้นกลับไปอยู่ในที่อันไม่เหมาะ แชวอนทำงานอยู่กับคนที่อุปการะเลี้ยงดูเธอมาที่ร้านอบซาวน่า ร้านที่อยู่ในเครือข่ายสายงานการดูแลของจุงกิพอดี เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่ชายหนุ่มพบเธอและหลงรักอย่างหมดใจ และสาวงามผู้อาภัพก็ไม่ได้ปฏิเสธในความอาทรของเขา จนกระทั่งเขาได้พาเธอมาอยู่ด้วยแบบนี้
ความรักที่มากมายจนเธอไม่อาจปฏิเสธ และหาเหตุผลใดมาท้วงติงเขาได้ บางทีแชวอนก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าที่เธอคบกับเขาอยู่นั้นเป็นเพราะเธอรักเขา ...หรืออาจจะเป็นเพราะเขารักเธอ...
คนใช้ในบ้านถูกเรียกขึ้นมาจัดห้องใหม่เนื่องเพราะมีว่าที่น้องสะใภ้เข้ามาอยู่ร่วมชายคากับคุณกึน เรื่องนี้ถูกเล่ากันปากต่อปากไปยังบรรดาคนงานทั่วคฤหาส ต่างเล่าลือกันว่านายน้อยจุงกิพาผู้หญิงเข้าบ้านไม่เกรงใจนายใหญ่ผู้เป็นพี่สาวบ้างเลย บ้างก็ว่าเรื่องนี้ได้รับการเห็นชอบจากคุณมุนแล้วจุงกิเลยพาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาอยู่ด้วย แต่ไม่ว่าเรื่องจะถูกเล่าแบบใดผู้เสียหายก็คือผู้หญิงที่มาใหม่
ด้วยเหตุที่ว่ามาข้างต้นไม่ว่าหญิงสาวจะทำอะไรก็ดูแปลกหูแปลกตาไปหมดรวมไปถึงเรื่องที่สาวหน้าหวานได้เข้ามาทำงานครัวด้วยตนเองอย่างนี้
“เอ่อ คุณหนูค่ะ มันจะดีหรือคะ ให้แม่บ้านทำจะดีกว่านะคะ”
แม่บ้านห้องครัวกล่าวอย่างตกตะลึง ห้องครัวนี้ไม่เคยมีเจ้านายคนไหนเข้ามาเลยสักคน แปลกมากที่แฟนของนายน้อยจุงกิเข้ามาถึงในครัวนี่
แต่เสียงทัดทานนั่นก็ดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้คนหน้าหวานทำอย่างที่แม่บ้านขอ แถมยังสั่งให้แม่บ้านช่วยหยิบโน่นนี่มาปรุงเสียยกใหญ่ จนคนมีอายุมากกว่าทานไม่อยู่จึงต้องช่วยอย่างเสียมิได้ กลายเป็นว่านับตั้งแต่แชวอนเข้ามาอยู่ที่คฤหาสมาเฟียทำให้แม่บ้านในที่นั้นต่างเบาใจที่จะเข้าหาเจ้านาย โดยเฉพาะว่าที่น้องสะใภ้ของบ้านตระกูลมุนที่ดูเป็นมิตรและเข้าถึงได้ คนงานทั้งสาวแก่รุ่นแม่หรือป่าตาน้าทวดในนั้นต่างก็ให้ความเอ็นดูในเธอ
การเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหม่โดยการผูกมิตรแบบสาวงามน่าทึ่งเข้าถึงได้ของแชวอนทำให้เธอปรับตัวได้ไม่ยาก แต่ที่ดูจะปรับเท่าไรก็มาได้สักทีก็เห็นจะเป็นประธานของบ้านนั่นแหละ
จากการที่คุณมุนนายใหญ่มักออกจากบ้านแต่เช้ามืดและกลับอีกทีก็เช้าอีกวัน.... เป็นแบบนี้เสมอ เขามีเวลาอยู่บ้านแค่ 3-4ชั่วโมง หรือไม่บางวันก็จะไม่กลับบ้านเลย แชวอนเคยถามเรื่องนี้กับพวกแม่บ้านถึงเวลาทำงานของกึนยองที่ดูจะแตกต่างไปจากของจุงกิที่ไปเช้ากลับเย็น ตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็ไม่เคยคุยกับพี่สาวของจุงกิเลยก ...ก็แค่อยากรู้เรื่องราวของพี่สาวของจุงกิบ้าง
เครือข่ายกิจการที่ยากูซ่าสาวกึนยองดูแลอยู่กับเหล่าผู้ใหญ่และข้าบริวาลร่วมหลายร้อยคนนั้นไม่ได้มีเพียงกิจการใต้ดินผิดกฎหมายเท่านั้น เพื่อให้การทำงานเถื่อนนั้นเป็นไปได้ดีจึงจำเป็นต้องใช้การบังหน้าด้วยการค้าที่ถูกกฎหมาย ดังนั้นงานที่คุณมุนต้องดูแลนอกจากบ่อนบาร์ที่ค้าประเวณีแล้วกึนยองยังต้องดูแลบริษัทขนส่งท่าเรืออีกด้วย
เพราะงานรัดตัว กลางคืนก็ต้องตรวจบ่อน กลางวันก็ต้องทำงานที่ออฟฟิตจึงไม่แปลกเลยที่คุณมุนจะกลับบ้านบ้างไม่กลับบ้านบ้างหรือถ้ากลับก็แค่นอนพักซัก3-5ชั่วโมงเท่านั้น ถ้าเป็นร่างกายของคนทั่วไปที่ต้องทำงานหนักขนาดนี้คงน็อคไปแล้วแต่กับลูกสาวมาเฟียคนนี้กลับไม่สะทกสะท้าน เรื่องที่เขาทำงานตัวเป็นเกลียวขนาดนี้มีน้อยคนนักที่รู้และจุงกิองก็เป็นหนึ่งในนั้น เมื่อเป็นเช่นนั้นคนเป็นน้องจึงต้องยื่นมือช่วยพี่สาวบ้างโดยการรับงานที่บริษัทในเรื่องปลีกย่อยออกไปกระนั้นก็ยังไม่ได้ทำให้งานของคุณมุนลดลงไปมากสักเท่าใดนัก
คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่คุณกึนลงตรวจบ่อนแต่เพราะวันนี้เธอได้มอบหมายให้จุงกิมาร่วมทำงานกับเธอบ้างเพื่อหาประสบการณ์
ร่างสองพี่น้องนั่งคนละมุมตรงโซฟามุมส่วนตัว คนพี่เรียกสาวสวยมาคอยบริการตนและน้องชายอย่างคุ้นชิน เบียร์และเหล้าพร้อมเสร็จสรรพสำหรับการเมา
ตรวจบ่อนเราดื่มได้ด้วยเหรอครับ จุงกิถามพลางเบ้หน้ารำคาญเมื่อสาวที่พี่เรียกมาบริการตนนั้นกระแซะเข้ามาใกล้ ฮึ่ม...ผมมีแฟนแล้วนะ
“จุงกิ ...โซราเค้าชอบนายน่ะ ฮะฮ่า” พี่สาวหัวเราะอย่างชอบใจที่เด็กในสังกัดถูกใจน้องชายของเขา
“คืนนี้อีกยาวไกลน่ะน้องชาย แกอยู่ตรวจที่นี่แทนพี่ที” คุณมุนกล่าวพลางยักยิ้มพร้อมจิบเรดไวน์ที่เด็กของเขารินให้
“หะ...ให้ผมตรวจที่นี่เหรอครับ!?” เขาว่าอย่างงงๆ เพราะส่วนใหญ่พี่วาวจะให้เขาทำงานในบริษัทมากกว่านี่นา
“ฉันอยากฝึกให้แกทำงานได้หลายด้านน่ะ” ว่าพลางหลุบตาลงต่ำสังเกตน้องชาย และก็เป็นไปตามคาดเมื่อจุงกิรับคำจะตรวจที่นี่ให้เพื่อให้พี่เขาได้พักบ้าง
คืนนี้ทั้งคืนที่จุงกิต้องคอยผลักไสสาวๆที่บ่อนที่คอยมาใกล้เขา ใจเขาจดจ่ออยู่กับการตรวจดูความเรียบร้อยและคิดถึงสาวคนรักที่อยู่ที่บ้าน หลังจากที่เขารับช่วงต่อจากพี่ในคืนนี้ก็ได้โทรไปบอกคนรักเป็นที่เรียบร้อยถึงเรื่องงาน...แต่ไม่ได้บอกหรอกว่าเป็นงานแบบไหน ใช่แล้ว..แชวอนไม่รู้เรื่องนี้เลยที่ครอบครัวของแฟนหนุ่มทำงานอะไรถึงได้มีเหล่าบริวารรายล้อมนับ10 หากยังไม่รวมที่ทำงานตามที่ต่างๆอีกก็ไม่รู้ว่ามีอีกกี่ร้อยคน
คืนนี้คงเป็นอีกคืนที่นายสาวของบ้านจะไม่อยู่บ้านแม้จะหายน้องชายช่วยออกงานแต่ก็มีที่อื่นๆอีกที่ต้องลงพื้นที่และนี่ก็เป็นคืนแรกที่เธอต้องอยู่ลำพังโดยไม่มีจุงกิอยู่ด้วยในที่ที่ไม่ใช่บ้านของเธอ และแม้เธอจะมาอยู่กับจุงกิแล้วหากแต่เธอและเขายังบริสุทธิ์ทั้งคู่ จุงกิทั้งรักและให้เกียรติ์เธอ เขาบอกเธอว่าเขาจะไม่ล่วงเกินเธอจนกว่าจะจดทะเบียน ความสุภาพและนิ่มนวลของชายหนุ่มทำให้แชวอนยอมจำนนในรักอันบริสุทธิ์ รักที่เป็นสีขาวและอบอุ่น เหตุนี้เองแม้ทั้งคู่จะนอนห้องด้วยกันมาร่วมเดือนแล้ว นั่นหมายถึงเธอมาอยู่ที่บ้านร่วมเดือนแล้วแต่ก็ยังไม่มีอะไรเกินเลย
หลังจากคุยกับเขาผ่านโทรศัพท์ว่าเขาจะกลับอีกทีคงตอนสว่าง สาวหน้าหวานจึงตัดสินใจอาบน้ำนอนแต่หัวค่ำ ส่วนข้าวเย็นที่เธอกับแม่บ้านช่วยกันทำไว้ให้เขาและเผื่อไปยังพี่สาวของเขาด้วยนั้นก็เก็บเอาไว้ ตัวเธอเองนั้นก็ไม่ได้ทานข้าวเย็นอยู่แล้ว....
วันนี้ไม่มีใครอยู่นี่หน่า ลองลงแช่น้ำที่บ่ออาบน้ำใหญ่เป็นไร ร่างบางผุดความคิดน่าสนุกในห้วงคำนึง จุงกิเล่าให้ฟังว่าที่คฤหาสแห่งนี้มีห้องอาบน้ำที่เป็นออนเซ็นแบบญี่ปุ่นอยู่ ที่นั่นเป็นบ่อน้ำพุร้อนที่คุณมุนรุ่นก่อนจ้างให้มีการสร้างเอาไว้ให้ครอบครัวใช้ จุงกิเคยเข้าไปที่นั่นหากแต่ก็ไม่เคยเข้าไปอาบเลยสักหน เขาบอกกับเธอว่าถ้าแชวอนจะลองเข้าไปใช้ดูก็ไม่มีใครว่า...เป็นอภิสิทธิ์พิเศษที่นายของบ้านจะใช้ได้เท่านั้นและแชวอนเองก็ได้รับสิทธิ์นั้นแล้ว
สาวหน้าหวานในชุดผ้าขาวผืนสะอาดหนึ่งผืนหุ้มกายเดินเลาะไปยังบ่ออาบน้ำที่ตลอดทางเป็นสวนปิด ตามทางเป็นป่าไผ่ที่ประตกแต่งไว้สวยงามราวป่าธรรมชาติ ทางที่เดินทุกย่างก้าวล้วนปูลาดด้วยหินพูเขาไฟสีสันต่างๆ แม้นี่จะเป็นเวลาราวสามทุ่มได้แล้ว หากแต่แสงไฟที่เปิดไว้สลัวในตะเกียงที่ติดไว้ตามแนวกำแพงก็ช่วยนำทางให้เป็นอย่างดี
แม่บ้านเตรียมอุปกรณ์สำหรับแช่น้ำร้อนใว้ให้คุณหนูของนายน้อยจุงกิโดยเฉพาะ เมื่อข้าวของวางไว้บนริมขอบบ่อ เหล่าสาวใช้ที่ติดตามมาถือของให้ก็เดินกลับไปทำหน้าที่ของตนเพื่อปล่อยให้แชวอนแช่น้ำพุร้อนเพียงลำพัง
ร่างบางยกยิ้มให้สาวใช้ที่เดินมาส่งเธอและเดินหายไปแล้ว ร่างบางบรรจงปลดผ้าคลุมออกและพับเก็บไว้ที่ขอบสระ เพราะจุงกิบอกไว้ว่าจะไม่มีใครเข้าไปยุ่งข้างในเด็ดขาดหากไม่ได้รับอนุญาตสาวเจ้าเลยไม่คิดประหม่าอายที่จะถอดผ้าผ่อนและลงแช่น้ำอย่างสบายใจ
ร่างบางรู้สึกผ่อนคลายเมื่อทิ้งกายนั่งลงก้นสระที่อยู่ไม่ลึกมาก ระดับน้ำอยู่สูงแค่ต้นคอเท่านั้นเมือเธอนั่งลง ร่ายกายบอบบางหากได้รูปโค้งเว้าตามสัดส่วนของสาวในวัยยี่สิบต้นๆดูเต่งตึงอวบอัดและสวยงามนัก เจ้าของร่างหลับตาพริ้ม หลังแบบบางพิงขอบสระอย่างผ่อนคลาย หูรับฟังเสียงน้ำที่ปุดๆขึ้นมาอยู่กลางสระใหญ่ ...อืมมมผ่อนคลายดีเหลือเกิน
เปลือกตาปรือปิดลง.....เมื่อความผ่อนคลายเข้าแทนที่ทำให้เผลอไผล เรื่องราวของเธอก่อนหน้าที่จะมาอยู่อย่างสบายแบบนี้ก็กรอเข้ามาในหัว
แชวอน แกมันเป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้น อย่าหวังว่าแกจะได้ดีไปกว่านี้เลย เสียงก่นด่าของเพื่อนสาวร่วมงานต่อว่าเธอขณะที่ออกมาส่งแขก
ไม่นะ ฉันไม่...
พูดอะไรออกมาก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ นังหน้าด้าน เอากายเข้าแลกกับเงินของเสี่ยหน่ะ แกมันก็นังสวะดีๆนี่เอง เห็นทำหน้าสวยไปวัน ที่ไหนได้...ก็มันก็แรดหลบใน
พอ พอที ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้น ลูกค้าท่านนั้นเค้าเอ็นดูฉันที่ใส่ใจเค้าก็เลยให้เงินมามาก อะฮึก..
ร่างบางถึงกับจุกเมื่อเพื่อนสาวร่วมงานและบรรดานางเพื่อนขี้อิจฉทั้งหลายต่างมารุมทึ้งเธอ ทั้งบิด หยิกและกระทุ้งที่ท้องน้อยอย่างเจ็บแค้นที่แชวอนมักจะได้ลูกค้าเงินหนาและให้ทิปหนักกว่าใครเสมอ ทำให้เหล่าบรรดานางนวดทั้งหลายในซาวน่าต่างอิจฉาตาร้อนผ่าว ทั้งที่เธอทำในสิ่งที่เธอจะทำได้ในสายอาชีพที่เธอเลือกไม่ได้นี้ หากจะโทษคงต้องต้องโทษเธอเองที่เกิดมาไม่ทันไรก็ถูกอุ้มมาฝากเป็นลูกเลี้ยงของโรงนวดซาวน่า... และคงจะผิดยิ่งขึ้นไปอีกเมื่อเธอมีหน้าตาที่สะสวยราวเทพสร้างทำให้เวลาที่เธอออกรับแขกที่เข้ามาต่างคนต่างแย่งจับจองตัวเธอกันยกใหญ่ หลายต่อหลายครั้งที่ผู้อุปการะเธอได้ช่วยให้เธอไม่ต้องตกไปอยู่กับเหล่าลูกค้าที่เข้ามามากกว่าจะเข้ามาใช้บริการแค่การนวด
เรื่องราวทั้งหมดตลอด20ปีมันเหมือนกับฝันร้าย ตั้งแต่เกิดและเติบโตที่ย่านคาวโลกีย์แห่งนั้น ชีวิตเธอก็เจอแต่เรื่องความคาวของสัตว์โลกมาตลอด ทั้งความอิจฉา ความโลภหลงมัวเมาในทางโลก หลายต่อหลายครั้งที่เธอเกือบจะต้องตกไปอยู่ในโลกแบบนั้นทั้งตัวและใจ....
แค่ตัวของเธอที่ต้องอยู่ในที่แบบนั้นยังทุกข์ตรม แล้วถ้าใจเธอมันหลงไปด้วยอีกเล่า....แทบไม่อยากจะคิดเลย
วันนั้น วันที่เปลี่ยนชีวิตของเธอไปจากขาวเป็นดำ เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้เจอเขา ซงจุงกิ ชายผู้อ่อนโยนทั้งกายและใจ
เขาเข้ามารู้จักเธออย่างไรตอนไหน.... คงเป็นเพราะผู้อุปการะฉันเขาได้มอบหน้าที่ให้ฉันได้ดูแลแขกคนสำคัญ ครั้งแรกที่เราพบกันเขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน น่าแปลก...แทนที่เขาจะเข้าไปใช้บริการเหมือนแขกท่านอื่นที่เข้ามาแล้วเข้าไปแช่น้ำแล้วให้พวกเรารอบริการนวดให้เขา...เขากลับทำเพียงแค่ชวนฉันคุยที่มุมห้องรับรอง เราคุยกันถูกคอ...แต่ฉันว่าเขาเป็นฝ่ายชวนคุยเสียมากกว่า และเขาก็มาแบบนี้อีกทุกวันทุกวัน จนฉันและเขาคบหากันตอนไหนก็ไม่รู้ รู้อีกทีฉันก็เสียจูบแรกให้เขาไปแล้ว
“แชวอน ไปอยู่กับผมเถอะ ผมจะดูแลคุณเอง” คำมั่นสัญญาหลังจากที่เขาจุมพิตฉันภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน นั่นเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงชีวิตฉันไปอย่างสิ้นเชิง แค่เพียงคำขอของเขา ผู้อุปการะฉันมาตั้งแต่เกิดก็หยิบยกฉันให้เขาราวกับสิ่งของ ราวกับไม่มรฃีเยื่อใยกับฉันเลย ...ก็แค่ให้ข้าวให้น้ำให้ที่อยู่ ไม่มีความสำคัญใดๆ และฉันก็....
ได้มาอยู่กับชายคนที่บอกว่าเขารักฉันหมดหัวใจ ‘ซงจุงกิ’ คนนั้น
ร่างสาวน้อยในบ่อน้ำพุกำลังผ่อนคลายอย่างได้ที่ ราวกับเธอได้หลุดไปฬนโลกส่วนตัว ไม่ได้รู้สักนิดว่าในบ่อส่วนตัวที่เธอนั่งแช่อยู่นั้นได้มีคนอีกตนหนึ่งเข้ามาแช่อยู่ในสระร่วมกับเธอ
“เธอจะสบายเกินไปแล้วนะ..สาวน้อย” เสียงเข้มแบบคนที่ชอบพูดเสียงดังจนชินแว่วเข้ามา ส่วนประสาททุกส่วนของแชวอนกลับมาทำงานรวดเร็ว หากเมื่อเธอได้ลืมตาขึ้นมาก็ต้องกับชะงักค้าง ! …เจ้าของเสียงนั่นไม่ใช่ใครที่ไหน เขาเป็นพี่สาวของชายคนรัก
นี่คุณ เข้ามาได้ยังไง!!” โพล่งถามออกไปด้วยลืมตัวและตกใจ หากแต่เมื่อคิดได้อีกที มันก็ไม่แปลกเลยที่มุนกึนยองที่อยู่ตรงหน้าเธอจะเข้ามาแช่ในบ่อส่วนตัวด้วยอย่างนี้ ก็นี่มันบ้านของเขาบ่อของเขานี่... เธอเสียอีกที่เข้ามาในที่ที่ไม่ใช่ของเธอ
ร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าไม่ได้สนใจคำถามของเธอที่ถามออกไปเก้อๆ คุณมุนเดินพาร่างสมส่วนของเธอเดินเข้ามาใกล้กับน้องสะใภ้...ที่แช่อยู่ในอ่างเดียวกันกับเขา
เมื่อร่างบางนึกได้ว่าตนไม่ได้อยู่เพียงลำพังอย่างส่วนตัวที่ใจคิดไว้ ร่างก็รีบผุดจะลุกขึ้นหากแต่ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อร่างเปลือยของคุณมุนเคลื่อนเข้ามาใกล้ เพราะเขายืนเต็มความสูงและเคลื่อนที่มาใกล้เธอ ร่างของเค้าอยู่บ่อน้ำพุใสเธอจึงเห็นได้ชัดเจน ระดับที่ปริ่มอยู่ที่ระดับแค่เอวทำให้เห็นสัดส่วนของเค้าชัดเจน เธอไล่มองตั้งแต่รูปหน้าของเค้า ผมสั้นของเค้าเธอเพิ่งสังเกตได้ว่ามันไม่ได้สั้นมาก ใบหน้าเรียวคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตายังคมกล้าราวกับจะมองทุกสิ่งให้มอดไหม้.... ไล่ลงมาที่ร่างกายช่วงบนของเค้าอีก...มันดูดีสมส่วนเป็นบ้าทั้งหน้าอกที่กระชับ และหน้าท้องที่มีกล้ามท้องนิดๆเป็นรูปเลข8 เธอหดหายใจสั้นราวกับต้องมนต์สะกด ไม่อยากเชื่อว่าพี่สาวของจุงกิจะมาอยู่ตรงหน้าเธอ...และเราก็เปลือยเปล่ากันทั้งคู่
“ไม่คาดคิดว่าเธอจะเข้ามาอาบน้ำที่นี่” เขาเปรยขึ้นเบาๆหลังจากเข้ามายืนชิดกับเธอ ปากเรียวบางรูปกระจับยกยิ้มขึ้นเหยียดๆ
“ได้ข่าวว่าเธอ...มีอาชีพเป็นผู้หญิงอย่างว่า...แล้วจุงกิก็ไปลากเธอมาจากอ่างอบนวดสินะ” เขาพูดออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน สายตาของเค้าจ้องมองเธออย่างกับเธอเป็นตัวตลก วาจาเชือดเฉือนของเขาทำร่างบางสะดุดกึก
จากที่เบนหน้าหนีคุณมุนเพราะความอาย... เธอก็ต้องเปลี่ยนใจมาจ้องตาเค้าตอบกลับอย่างไม่คิดเกรงกลัว
ใช่... ถึงแม้เธอจะทำงานในที่อย่างว่า แต่เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเลยสักนิด เธอคงไม่อาจทนได้ถ้าหากต้องอยู่กับคนตรงหน้า ไม่คาดคิดว่าเขาจะจะรู้เรื่องของเธอ...แต่จะอย่างไรก็ช่างเขาไม่ควรดูถูกเธอแบบนี้ ร่างบางเบี่ยงตัวหลบจะหนีขึ้นสระ หากแต่มือของคุณมุนเกี่ยวเอวเธอไว้ได้... เร็วและแรงจนเธอหวิดจะเสียหลัก แต่มือของเขาแข็งแรง...คว้าตัวเธอไว้ทั้งตัวและก็ยังรั้งตัวเธอมาอยู่ใกล้เขาอีกต่างหาก แชวอนตกใจที่อยู่ๆก็มาอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างไม่คาดคิด มือบางยกขึ้นมาดันเขาให้ออกห่างหากแต่ยิ่งผลักไส อ้อมแขนแข็งแรงของเขาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้นไปอีก หากแต่ดวงตาคมกล้ายังคงความล้อเล่นเอาไว้ เรียวปากสวยรูปกระจับของคุณมุนยกยิ้มเหยียดเย็น
“สงสัยมันคงแทงใจดำ...คิดจะทิ้งให้ฉันอาบน้ำคนเดียวรึไง” คุณมุนกล่าวอย่างใจเย็น เขาถามที่มาที่ไปของน้องสะใภ้มาจากน้องชายหากแต่จุงกิบอกเพียงว่าเธอทำงานในสถานบริการ... เพียงแค่นั้นคุณมุนก็ไม่ถามต่อ ผู้หญิงจากที่อย่างว่า...มันก็แค่ผู้หญิงอย่างว่า..ฮึๆ แต่น้องชายของเขาก็เลือกคนไม่ผิดสินะ... ยิ้มยียวนบนหน้าคุณมุนยังทำงานต่อไปเมื่อมือสากๆของเค้าเริ่มวนเวียนลูบไล้อยู่บนหลังนวลเนียนภายใต้น้ำพุร้อน ...สำรวจร่างกายน้องสะใภ้สักหน่อยว่าเจ้าจุงกิเลือกผู้หญิงแบบไหนมา
“นะนี่ออกไปห่างๆนะ!” แชวอนทุบไหล่เขาแรงหากแต่ก็ไม่เป็นผล...แรงทุบแค่นั้นของผู้หญิงไม่ได้สะทกสะท้านคนที่ผ่านการฝึกมาอย่างทรหดเช่นคุณมุนเลยสักนิด
“อย่ามาทำสะดีดสะดิ้งให้มากนัก จะครั้งไหนของเธอ..เรื่องแบบนี้น่าจะชินแล้วนี่หน่า..” เขากล่าว...เพราะคลุกคลีกับผู้หญิงตามผับบาร์เป็นประจำจึงเห็นเรื่องสัมผัสร่างกายนิดหน่อยแค่นี้...น้องสะใภ้คงไม่ถือ
ร่างบากกัดฟันจนสันกรามปูดโปน เธอไม่ใช่คนที่ชอบใช้ความรุนแรง แต่เจอคนหยาบคายแบบนี้มัน...
เพียะ!!!!!!!! คุณมุนหน้าหันไปตามแรงฝ่ามือที่ซัดเข้ามา ตามด้วยคำพูดจากน้องสะใภ้หน้าหวานที่สาดเข้าใส่เขา
“น่ารังเกียจ....คุณมันน่ารังเกียจ ชีวิตของคุณคงมีแต่เรื่องอย่างนี้สินะ ถึงได้มีความคิดโสมมนัก” น้ำเสียงตัดพ้อสั่นๆของเธอกำลังแสดงว่าเธอกำลังโกรธจนเลยขีดจำกัดไปแล้ว.... โดนเพื่อนหรือใครหน้าไหนด่าทอเธอไม่เคยโกรธ แต่กับคนๆนี้เธอไม่สามารถทนได้... เขามองเธอเป็นอีตัว...ทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักเธอดีพอ น้ำตาของเธอคลอหน่วยรอบดวงตา หากแต่ร่างบางกลั้นไว้...
คุณมุนนิ่งงัน ไม่คาดคิดว่าจะโดนโต้ตอบกลับมาแบบนี้ อีกทั้งน้ำตานั่น...กึนยองมั่นใจว่าน้องสะใภ้ของเขากำลังเสียใจ....เสียใจอะไรกัน ก็ถ้าหากเธอเป็นอย่างนั้นจริงๆทำไมต้องโกรธ.... หรือว่ามันอาจไม่ใช่?....
“สิ่งที่เห็น...อาจไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้....” คำพูดของผู้เป็นพ่อผุดขึ้นมาในสมอง เป็นคำสอนที่คุณมุนใหญ่กำชับกับลูกสาว ไม่ว่าเรื่องการมองคน การรู้จักใช้งานบริวาลและรวมไปถึงเรื่องแนวคิดปรัชญาต่างๆ ตลอดสิบปีที่ผ่านมาคุณมุนปฏิบัติตามคำสั่งสอนของบิดามาโดยตลอด หากแต่หนนี้คุณอาจจะพลาดไปสักนิด....เพราะเจอแต่ผู้หญิงที่พลีกายแลกเงินมาโดยตลอดก็เลยคิดว่าน้องสะใภ้ของเค้าก็คงแบบเดียวกัน
อืมม ฉันคงมองพลาดไป....รึเปล่านะ” คุณมุนยกยิ้มนิดหน่อย มองแผ่นหลังขาวนวลที่เดินหันหลังจากไปพร้อมเสื้อคลุมของเขา....
“อ่าว...แล้วฉันจะใส่ผ้าที่ไหนล่ะ” คุณมุนคิดขึ้นได้หลังจากที่ประตูทางเข้าของบ่อน้ำพุปิดดังปัง สายตาคมมองกวาดไปหรอบๆบ่อแล้วก็พบว่า... น้องสะใภ้หน้าหวานคงอยากจะแกล้งเขา เพราเธอออกไปพร้อมกับผ้าขนหนูของเธอและผ้าคลุมของเขานี่สิ... สนุกแล้วล่ะคุณมุนเอ้ยยยยย กึนยองได้แต่ตบหน้าผากตัวเองดังฉาด ไม่แคล้วเป็นปอดบวมล่ะสิงานนี้













ป่าสีฟ้า
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 มิ.ย. 2556, 00:16:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มิ.ย. 2556, 00:16:37 น.

จำนวนการเข้าชม : 13603





ป่าสีฟ้า 24 มิ.ย. 2556, 00:40:14 น.
เหอๆๆๆ อย่างว่าเเหละ นิยายที่ลงครั้งเเรก อืมมม


ป่าสีฟ้า 24 มิ.ย. 2556, 02:01:08 น.
ขอกำลังใจด้วยคร่าาาาา


MyHope 1 พ.ย. 2556, 18:16:42 น.
สนุกดีนะ


Boi 11 พ.ย. 2556, 23:52:37 น.
สนุกดีฮะ อารมณ์ค้างเลย รอตอนต่อไปนะคับ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account