ห้วงรักแห่งโอซิริส
ราเนมเนส...
ฟาโรห์ผู้กร้าวแกร่ง ซึ่งถูกกล่าวขานดั่งสมมติเทพและครอบครองสิ่งวิเศษล้ำค่า
คฑาแห่งโอซิริส
ที่ทำให้ นครียา...หญิงสาวผู้ถูกชะตาลิขิตให้ข้ามเวลามา
ต้องใช้ทั้งเล่ห์กลและมารยา พาตัวและหัวใจเข้าใกล้หวังช่วงชิงมัน
ฟาโรห์ผู้กร้าวแกร่ง ซึ่งถูกกล่าวขานดั่งสมมติเทพและครอบครองสิ่งวิเศษล้ำค่า
คฑาแห่งโอซิริส
ที่ทำให้ นครียา...หญิงสาวผู้ถูกชะตาลิขิตให้ข้ามเวลามา
ต้องใช้ทั้งเล่ห์กลและมารยา พาตัวและหัวใจเข้าใกล้หวังช่วงชิงมัน
Tags: ฟาโรห์
ตอน: ตอนที่3
“งั้นหรือคะ…ขอบคุณ”
นครียาฝืนยิ้มให้พนักงานต้อนรับสาว ก่อนกลับขึ้นห้องพักด้วยหัวใจอันห่อเหี่ยว
คณินกลับไปแล้ว ไปโดยที่ไม่ทิ้งข้อความให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยแม้สักแผ่น กลับไปจมอยู่ในสุสานกลางทราย ปล่อยให้เธอระทมอยู่กับเรื่องล้อเล่นบ้าๆ ซึ่งทำให้เธอเหมือนคนบ้ายิ่งกว่า ที่หลงเชื่อมันง่ายๆ
ร่างบางเดินกระแทกส้นสูงยาวสี่นิ้วตรงไปยังหน้าต่าง แล้วกระชากผ้าม่านออก เผยให้เห็นทัศนียภาพของแม่น้ำไนล์ในยามค่ำคืน
แม่น้ำที่เปรียบเสมือนผู้สร้างอียิปต์ ที่ตั้งของอารยธรรมอันยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของโลก ไกลออกไปคือพีระมิดที่มองเห็นเป็นเงื้อมเงาทะมึน ทั้งหมดกดทับความรู้สึกอ้างว้างของเธอให้ยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
นครียาหันหลังให้ภาพที่เห็น อดชิงชังมันอย่างไม่มีสาเหตุไม่ได้
ที่ที่คณินให้ความสำคัญ ที่ที่คณินบอกว่าอยากจะอยู่กับมันไปจนลมหายใจสุดท้าย
หึ ทุกสิ่งทุกอย่างในอียิปต์สำคัญสำหรับเขา แต่เธอเล่า เธอที่เห็นเขาสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด ควรจะอยู่ที่ไหน?
เธอที่แอบชื่นชมเขาในใจมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบ จนสุดท้ายก็กลายเป็นหลงรักผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายตัวเองเล่า ควรจะทำเช่นไร?
และถ้าเขารู้ความในใจนี้ เขาจะว่าอย่างไร จะพูดคุย หัวเราะและโอบกอดเธอได้เช่นเดิมไหม?
ไม่! หญิงสาวส่ายหน้า เขาจะต้องไม่รู้ มิฉะนั้นการที่เธอแยกตัวไปเรียนต่ออเมริกา มิเท่ากับสูญเปล่าหรอกหรือ
เธอต้องอดทน การเป็นพี่น้องกันต่อไปเท่านั้นที่จะทำให้ได้อยู่ข้างๆ เขาตลอดไปอย่างมีความสุข เพราะเธอรู้ดีว่าคณินไม่มีวันมองเธอในฐานะหญิงสาว
ที่สำคัญ สำหรับเขาแล้ว ความฝันที่จะได้เป็นศาสตราจารย์คือทุกอย่างของชีวิต พี่ชายเธอเห็นความรักระหว่างหญิงชายเป็นตัวขัดขวางความก้าวหน้า นั่นทำให้ตลอดมาเขาไม่ยอมแยแสผู้หญิงคนไหน ทุ่มเทให้เพียงการสำรวจเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ความเป็นห่วงที่ชักนำให้มาถึงที่นี่เกือบทำเธอพลาด!
หวังว่าคณินจะไม่สงสัยและคิดไกลจนล่วงรู้สิ่งที่เพียรพยายามปิดบังเอาไว้หรอกนะ
ไม่ได้ เธอต้องทำอะไรสักอย่าง
นครียากัดเล็บแล้วหันไปที่โทรศัพท์ โทรจองตั๋วเครื่องบินกลับอเมริกาเที่ยวแรกสุดทันที
ความแง่งอน ทำอะไรปุบปับทุกครั้งที่ไม่ได้ดังใจ คือสิ่งที่เธอใช้กลบเกลื่อนเมื่อเผลอพูดหรือทำอะไรเสี่ยงต่อการเผยความในใจทุกครั้ง และมันก็ได้ผลเสมอ
ครั้งนี้ก็เช่นกัน เมื่อเธอกลับไปไม่นาน จะต้องมีการ์ดสวยๆ ส่งไปง้อ ที่เหลือก็แค่รอสักพักค่อยเมลล์ กลับ เป็นสัญญาณว่าเธอหายโกรธแล้ว ทุกอย่างยังเหมือนเดิม…
หญิงสาวยิ้มขื่น
…จากนี้และตลอดไป เธอกับเขา…ยังเป็นพี่น้องกัน…เหมือนเดิม
เสียงรองเท้ากระทบพื้นทางเดินหินอ่อนแคบยาวดังกึกก้องในความเงียบ ก่อนที่ร่างสูงจะหยุดยืนตรงหน้าห้อง
ระหว่างที่ยืนลังเลอยู่ ประตูก็ถูกเปิดออกราวกับว่าผู้ที่อยู่ข้างในจะล่วงรู้ถึงการมาของเขา
คณินมองชายร่างใหญ่ในชุดอาหรับสีขาวที่กระตุกยิ้มอันไม่อาจตีความมาให้ ก่อนก้มศีรษะลง
“ท่านชีคอับฟาร์รอคุณอยู่นานแล้ว เชิญ…”
กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกลอยมากระทบจมูกทันทีที่เดินเข้าไป หนุ่มชาวไทยกระพริบตา ใช้เวลาไม่นานก็เคยชินกับบรรยากาศภายในห้อง ซึ่งสลัวรางท่ามกลางแสงสีส้มอมชมพู เสียงหัวเราะใสพริ้วดังมาจากเหล่าหญิงสาวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างๆ ชายร่างผอมในชุดลำลองแบบชาวอาหรับดั้งเดิม
“ขอบคุณที่มานะ มิสเตอร์คณิน พอดีผมได้ไวน์ชั้นเยี่ยมมา ก็เลยอยากจะชวนคุณมาชิมด้วยกัน” ชีคอับฟาร์ตบมือเบาๆ สาวสวยในเครื่องแต่งกายรัดรูปหากน้อยชิ้นก็นำเครื่องดื่มมาเสริ์ฟ
คณินขมวดคิ้ว แปลกใจที่อีกฝ่ายพยักพเยิดหน้าให้เขาลองลิ้มชิมรสของเหลวสีม่วงเข้มกลิ่นละมุนในแก้วก้านสูงก่อนอย่างให้เกียรติ
ชีคอับฟาร์ผู้เย่อหยิ่ง และรังเกียจการคบค้าสมาคมคนต่ำชั้นกว่า ผู้ที่ทำให้เขาตระหนักถึงฐานะอันต้อยต่ำ แทบไม่ต่างจากกรวดหินหรือเม็ดทรายไร้ค่า เมื่อครั้งที่มาติดต่อขอทุนสนับสนุนการสำรวจ
คณินรู้สึกถึงรสชาติขมปร่าในลำคอเมื่อนึกถึงมันขึ้นมาอีกครั้ง
นายทุนชาวอเมริกันที่สนับสนุนทีมเขามาตลอด ประสบปัญหาทางการเงินจนต้องขอถอนตัวอย่างกระทันหัน ทีมสำรวจที่กำลังจะไปได้ดีจึงอยู่ในสภาวะลำบากยิ่ง และทำให้เขาต้องก้มหัวต่ำยิ่งกว่าครั้งใดในชีวิตลูกผู้ชาย เพื่อที่จะประสบกับความล้มเหลวในการขอความเห็นใจจากผู้ร่ำรวย ที่ไม่แยแสว่าใครจะเป็นจะตายในถิ่นตน
และยิ่งขมขื่นกว่าเมื่อคิดไปถึงทีท่าที่มีต่อนครียา ซึ่งแสดงออกถึงความห่วงใยเมื่อได้รับรู้ความทุกข์ของพี่ชาย ด้วยการมายังดินแดนแห้งแล้งที่เจ้าตัวเคยประกาศว่าไม่ขอมาเยือนเป็นอันขาด เพียงเพราะเมลล์ที่เขาเผลอรำพันพร่ำไปโดยไม่ตั้งใจ
ผู้เป็นน้องสาวคงไม่รู้ว่าเขาซาบซึ้งใจเพียงใดในความอาทรนั้น ทว่าเพื่อรักษาภาพคนเก่งในใจอีกฝ่ายเขาจึงจำต้องปิดบังมันเอาไว้ด้วยการเบี่ยงเบนเป็นเรื่องล้อกันเล่น และรู้สึกแย่ที่มันสร้างความเสียใจให้เธอผู้นั้น ชนิดที่การ์ดพันใบก็อาจจะไม่เพียงพอต่อความรู้สึกผิดในใจเขา
เสียงของเหลวกระทบแก้ว ดึงชายหนุ่มกลับมายังความเป็นจริงอีกครั้ง เขาพบว่าชีคอับฟาร์เติมแก้วที่สองแล้ว และกำลังเลิกคิ้วมองมา พลางผายมือไปยังแก้วตรงหน้าเขา คณินถอนใจ
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่ว่างพอจะมานั่งละเลียดจิบไวน์หรอกนะครับ มีอะไรอีกหลายอย่างที่ผมต้องรีบกลับไปสะสาง เพราะฉะนั้น กรุณารีบพูดธุระของท่านมาจะดีกว่า”
น้ำเสียงทุ้มปฏิเสธอย่างสุภาพ ทว่านัยเสียดสีประชดประชันที่แอบแฝงอยู่ มีหรือที่ชีคเฒ่าจะฟังไม่ออก เขาหัวเราะในลำคอ วางแก้วลงบนถาดเงินซึ่งมือเรียวบางยื่นมารับไว้อย่างรวดเร็วทันกัน
“อา แย่จริง ผมลืมไป นักสำรวจไฟแรงมักหายใจเข้าหายใจออกเป็นงานเสมอ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ ว่าคณะสำรวจที่ขาดเงินทุนสนับสนุน จะยังยุ่งกันอยู่อีกได้อย่างไร”
กล่าวจบ เขาก็หัวเราะขึ้นมาอีกครั้งอย่างขบขัน ส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของชายหนุ่ม พลางเอ่ยขอโทษเสียงอ่อน ซึ่งคนฟังรู้ดีว่านั่นคือการเสแสร้งแกล้งทำ
“ผมดูคุณเป็นคนสุขุมใจเย็นจึงเผลอล้อเล่นแรงไป ยังไงก็อย่าถือโทษโกรธกันเลยนะ เอาละ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” อับฟาร์เอนกายพิงอกอวบหยุ่นของหญิงสาวด้านหลัง
“คุณคงสงสัยที่จู่ๆ ผมก็เชิญคุณมา มันเกี่ยวเรื่องทุนสำรวจนั่นแหละ ตั้งแต่ปฏิเสธคุณกับศจ.ไปวันนั้น ผมก็เอากลับคิดทบทวนอยู่หลายครั้งทีเดียว จนในที่สุดก็เริ่มจะเห็นด้วยกับพวกคุณว่าการสำรวจจะนำมาซึ่งการพัฒนาพื้นที่แถบนั้น และคนที่จะได้ประโยชน์สูงสุดย่อมหนีไม่พ้นผู้ครอบครองพื้นที่นั้นอยู่…”
ดวงตาเรียวเบิกกว้าง มีความหวังเรืองรองอยู่ภายในนั้น
“หมายความว่า…”
“ถูกแล้ว ผมคิดว่าจะให้ทุนสำรวจทีมคุณ มิสเตอร์คณิน และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะยินดีรับมัน โดยไม่คำนึงถึงความบาดหมางเล็กน้อยที่แล้วๆ มาของเรา”
ความยินดีปราดขึ้นจับสมองจนคณินมึนงงไปชั่วขณะ
เขาเฝ้าถามตัวเองว่าสิ่งที่ได้ยินเป็นความจริงหรือว่าเขาเพียงแต่หูฝาดไป วิสัยกลับไปกลับมาเอาแน่เอานอนไม่ได้เป็นเรื่องปกติของชีคอับฟาร์ก็จริง แต่เขาก็ไม่เคยคาดคิดว่ามันจะส่งผลให้สิ่งที่คิดว่าลอยหลุดมือไปแล้ว หวนกลับมาถึงมือเขาอีกครั้งได้เช่นนี้
อย่างไรก็ตาม บทเรียนราคาแพงที่เคยได้รับการสอนสั่งจากคนตรงหน้า บอกให้เขาเก็บงำความลิงโลดเอาไว้ส่วนหนึ่ง กระนั้นก็แทบจะปิดรอยยิ้มไม่มิดตอนที่เอ่ยออกไป
“ผมแน่ใจว่าศาสตราจารย์จะยินดีเป็นอย่างมากทีเดียวถ้ารู้เรื่องนี้”
“ผมไม่สนใจว่าศาสตราจารย์จะคิดยังไง คุณนั่นละ พอใจกับสิ่งที่ผมจะให้มากแค่ไหน?”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ และบางอย่างที่ว่านั้นฉายโชนในดวงตาสีเหล็กของชีคเฒ่า ที่หัวเราะเสียงกระหึ่มในลำคอย่างอารมณ์ดี
“จะบอกอะไรให้ อับฟาร์คนนี้เกลียดการอ้อมค้อมพอๆ กับผู้หญิงอัปลักษณ์ ฉะนั้นขอบอกตรงๆ เลยก็แล้วกัน ผมต้องการบางสิ่งบางอย่างจากคุณอย่างมาก มิสเตอร์คณิน และมันคงจะเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าข้อเสนอของผมไม่อาจสร้างความพอใจให้คุณเพียงพอ “
“คุณต้องการอะไร?” คนถามกังขา นึกไม่ออกว่าคนอย่างเขาจะมีของล้ำค่าอะไรที่ถูกตาต้องใจชีคผู้ร่ำรวย ถึงขนาดต้องหาข้อเสนอดีเยี่ยมมาแลกเปลี่ยนเอาไป
แล้วคำตอบที่ได้รับ ก็สาปเขาให้ต้องนั่งนิ่ง ตาเบิกกว้าง
“ผมต้องการ…น้องสาวคุณ”
นครียาฝืนยิ้มให้พนักงานต้อนรับสาว ก่อนกลับขึ้นห้องพักด้วยหัวใจอันห่อเหี่ยว
คณินกลับไปแล้ว ไปโดยที่ไม่ทิ้งข้อความให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลยแม้สักแผ่น กลับไปจมอยู่ในสุสานกลางทราย ปล่อยให้เธอระทมอยู่กับเรื่องล้อเล่นบ้าๆ ซึ่งทำให้เธอเหมือนคนบ้ายิ่งกว่า ที่หลงเชื่อมันง่ายๆ
ร่างบางเดินกระแทกส้นสูงยาวสี่นิ้วตรงไปยังหน้าต่าง แล้วกระชากผ้าม่านออก เผยให้เห็นทัศนียภาพของแม่น้ำไนล์ในยามค่ำคืน
แม่น้ำที่เปรียบเสมือนผู้สร้างอียิปต์ ที่ตั้งของอารยธรรมอันยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของโลก ไกลออกไปคือพีระมิดที่มองเห็นเป็นเงื้อมเงาทะมึน ทั้งหมดกดทับความรู้สึกอ้างว้างของเธอให้ยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
นครียาหันหลังให้ภาพที่เห็น อดชิงชังมันอย่างไม่มีสาเหตุไม่ได้
ที่ที่คณินให้ความสำคัญ ที่ที่คณินบอกว่าอยากจะอยู่กับมันไปจนลมหายใจสุดท้าย
หึ ทุกสิ่งทุกอย่างในอียิปต์สำคัญสำหรับเขา แต่เธอเล่า เธอที่เห็นเขาสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด ควรจะอยู่ที่ไหน?
เธอที่แอบชื่นชมเขาในใจมาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบ จนสุดท้ายก็กลายเป็นหลงรักผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายตัวเองเล่า ควรจะทำเช่นไร?
และถ้าเขารู้ความในใจนี้ เขาจะว่าอย่างไร จะพูดคุย หัวเราะและโอบกอดเธอได้เช่นเดิมไหม?
ไม่! หญิงสาวส่ายหน้า เขาจะต้องไม่รู้ มิฉะนั้นการที่เธอแยกตัวไปเรียนต่ออเมริกา มิเท่ากับสูญเปล่าหรอกหรือ
เธอต้องอดทน การเป็นพี่น้องกันต่อไปเท่านั้นที่จะทำให้ได้อยู่ข้างๆ เขาตลอดไปอย่างมีความสุข เพราะเธอรู้ดีว่าคณินไม่มีวันมองเธอในฐานะหญิงสาว
ที่สำคัญ สำหรับเขาแล้ว ความฝันที่จะได้เป็นศาสตราจารย์คือทุกอย่างของชีวิต พี่ชายเธอเห็นความรักระหว่างหญิงชายเป็นตัวขัดขวางความก้าวหน้า นั่นทำให้ตลอดมาเขาไม่ยอมแยแสผู้หญิงคนไหน ทุ่มเทให้เพียงการสำรวจเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ความเป็นห่วงที่ชักนำให้มาถึงที่นี่เกือบทำเธอพลาด!
หวังว่าคณินจะไม่สงสัยและคิดไกลจนล่วงรู้สิ่งที่เพียรพยายามปิดบังเอาไว้หรอกนะ
ไม่ได้ เธอต้องทำอะไรสักอย่าง
นครียากัดเล็บแล้วหันไปที่โทรศัพท์ โทรจองตั๋วเครื่องบินกลับอเมริกาเที่ยวแรกสุดทันที
ความแง่งอน ทำอะไรปุบปับทุกครั้งที่ไม่ได้ดังใจ คือสิ่งที่เธอใช้กลบเกลื่อนเมื่อเผลอพูดหรือทำอะไรเสี่ยงต่อการเผยความในใจทุกครั้ง และมันก็ได้ผลเสมอ
ครั้งนี้ก็เช่นกัน เมื่อเธอกลับไปไม่นาน จะต้องมีการ์ดสวยๆ ส่งไปง้อ ที่เหลือก็แค่รอสักพักค่อยเมลล์ กลับ เป็นสัญญาณว่าเธอหายโกรธแล้ว ทุกอย่างยังเหมือนเดิม…
หญิงสาวยิ้มขื่น
…จากนี้และตลอดไป เธอกับเขา…ยังเป็นพี่น้องกัน…เหมือนเดิม
เสียงรองเท้ากระทบพื้นทางเดินหินอ่อนแคบยาวดังกึกก้องในความเงียบ ก่อนที่ร่างสูงจะหยุดยืนตรงหน้าห้อง
ระหว่างที่ยืนลังเลอยู่ ประตูก็ถูกเปิดออกราวกับว่าผู้ที่อยู่ข้างในจะล่วงรู้ถึงการมาของเขา
คณินมองชายร่างใหญ่ในชุดอาหรับสีขาวที่กระตุกยิ้มอันไม่อาจตีความมาให้ ก่อนก้มศีรษะลง
“ท่านชีคอับฟาร์รอคุณอยู่นานแล้ว เชิญ…”
กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกลอยมากระทบจมูกทันทีที่เดินเข้าไป หนุ่มชาวไทยกระพริบตา ใช้เวลาไม่นานก็เคยชินกับบรรยากาศภายในห้อง ซึ่งสลัวรางท่ามกลางแสงสีส้มอมชมพู เสียงหัวเราะใสพริ้วดังมาจากเหล่าหญิงสาวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างๆ ชายร่างผอมในชุดลำลองแบบชาวอาหรับดั้งเดิม
“ขอบคุณที่มานะ มิสเตอร์คณิน พอดีผมได้ไวน์ชั้นเยี่ยมมา ก็เลยอยากจะชวนคุณมาชิมด้วยกัน” ชีคอับฟาร์ตบมือเบาๆ สาวสวยในเครื่องแต่งกายรัดรูปหากน้อยชิ้นก็นำเครื่องดื่มมาเสริ์ฟ
คณินขมวดคิ้ว แปลกใจที่อีกฝ่ายพยักพเยิดหน้าให้เขาลองลิ้มชิมรสของเหลวสีม่วงเข้มกลิ่นละมุนในแก้วก้านสูงก่อนอย่างให้เกียรติ
ชีคอับฟาร์ผู้เย่อหยิ่ง และรังเกียจการคบค้าสมาคมคนต่ำชั้นกว่า ผู้ที่ทำให้เขาตระหนักถึงฐานะอันต้อยต่ำ แทบไม่ต่างจากกรวดหินหรือเม็ดทรายไร้ค่า เมื่อครั้งที่มาติดต่อขอทุนสนับสนุนการสำรวจ
คณินรู้สึกถึงรสชาติขมปร่าในลำคอเมื่อนึกถึงมันขึ้นมาอีกครั้ง
นายทุนชาวอเมริกันที่สนับสนุนทีมเขามาตลอด ประสบปัญหาทางการเงินจนต้องขอถอนตัวอย่างกระทันหัน ทีมสำรวจที่กำลังจะไปได้ดีจึงอยู่ในสภาวะลำบากยิ่ง และทำให้เขาต้องก้มหัวต่ำยิ่งกว่าครั้งใดในชีวิตลูกผู้ชาย เพื่อที่จะประสบกับความล้มเหลวในการขอความเห็นใจจากผู้ร่ำรวย ที่ไม่แยแสว่าใครจะเป็นจะตายในถิ่นตน
และยิ่งขมขื่นกว่าเมื่อคิดไปถึงทีท่าที่มีต่อนครียา ซึ่งแสดงออกถึงความห่วงใยเมื่อได้รับรู้ความทุกข์ของพี่ชาย ด้วยการมายังดินแดนแห้งแล้งที่เจ้าตัวเคยประกาศว่าไม่ขอมาเยือนเป็นอันขาด เพียงเพราะเมลล์ที่เขาเผลอรำพันพร่ำไปโดยไม่ตั้งใจ
ผู้เป็นน้องสาวคงไม่รู้ว่าเขาซาบซึ้งใจเพียงใดในความอาทรนั้น ทว่าเพื่อรักษาภาพคนเก่งในใจอีกฝ่ายเขาจึงจำต้องปิดบังมันเอาไว้ด้วยการเบี่ยงเบนเป็นเรื่องล้อกันเล่น และรู้สึกแย่ที่มันสร้างความเสียใจให้เธอผู้นั้น ชนิดที่การ์ดพันใบก็อาจจะไม่เพียงพอต่อความรู้สึกผิดในใจเขา
เสียงของเหลวกระทบแก้ว ดึงชายหนุ่มกลับมายังความเป็นจริงอีกครั้ง เขาพบว่าชีคอับฟาร์เติมแก้วที่สองแล้ว และกำลังเลิกคิ้วมองมา พลางผายมือไปยังแก้วตรงหน้าเขา คณินถอนใจ
“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่ว่างพอจะมานั่งละเลียดจิบไวน์หรอกนะครับ มีอะไรอีกหลายอย่างที่ผมต้องรีบกลับไปสะสาง เพราะฉะนั้น กรุณารีบพูดธุระของท่านมาจะดีกว่า”
น้ำเสียงทุ้มปฏิเสธอย่างสุภาพ ทว่านัยเสียดสีประชดประชันที่แอบแฝงอยู่ มีหรือที่ชีคเฒ่าจะฟังไม่ออก เขาหัวเราะในลำคอ วางแก้วลงบนถาดเงินซึ่งมือเรียวบางยื่นมารับไว้อย่างรวดเร็วทันกัน
“อา แย่จริง ผมลืมไป นักสำรวจไฟแรงมักหายใจเข้าหายใจออกเป็นงานเสมอ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ ว่าคณะสำรวจที่ขาดเงินทุนสนับสนุน จะยังยุ่งกันอยู่อีกได้อย่างไร”
กล่าวจบ เขาก็หัวเราะขึ้นมาอีกครั้งอย่างขบขัน ส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของชายหนุ่ม พลางเอ่ยขอโทษเสียงอ่อน ซึ่งคนฟังรู้ดีว่านั่นคือการเสแสร้งแกล้งทำ
“ผมดูคุณเป็นคนสุขุมใจเย็นจึงเผลอล้อเล่นแรงไป ยังไงก็อย่าถือโทษโกรธกันเลยนะ เอาละ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” อับฟาร์เอนกายพิงอกอวบหยุ่นของหญิงสาวด้านหลัง
“คุณคงสงสัยที่จู่ๆ ผมก็เชิญคุณมา มันเกี่ยวเรื่องทุนสำรวจนั่นแหละ ตั้งแต่ปฏิเสธคุณกับศจ.ไปวันนั้น ผมก็เอากลับคิดทบทวนอยู่หลายครั้งทีเดียว จนในที่สุดก็เริ่มจะเห็นด้วยกับพวกคุณว่าการสำรวจจะนำมาซึ่งการพัฒนาพื้นที่แถบนั้น และคนที่จะได้ประโยชน์สูงสุดย่อมหนีไม่พ้นผู้ครอบครองพื้นที่นั้นอยู่…”
ดวงตาเรียวเบิกกว้าง มีความหวังเรืองรองอยู่ภายในนั้น
“หมายความว่า…”
“ถูกแล้ว ผมคิดว่าจะให้ทุนสำรวจทีมคุณ มิสเตอร์คณิน และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะยินดีรับมัน โดยไม่คำนึงถึงความบาดหมางเล็กน้อยที่แล้วๆ มาของเรา”
ความยินดีปราดขึ้นจับสมองจนคณินมึนงงไปชั่วขณะ
เขาเฝ้าถามตัวเองว่าสิ่งที่ได้ยินเป็นความจริงหรือว่าเขาเพียงแต่หูฝาดไป วิสัยกลับไปกลับมาเอาแน่เอานอนไม่ได้เป็นเรื่องปกติของชีคอับฟาร์ก็จริง แต่เขาก็ไม่เคยคาดคิดว่ามันจะส่งผลให้สิ่งที่คิดว่าลอยหลุดมือไปแล้ว หวนกลับมาถึงมือเขาอีกครั้งได้เช่นนี้
อย่างไรก็ตาม บทเรียนราคาแพงที่เคยได้รับการสอนสั่งจากคนตรงหน้า บอกให้เขาเก็บงำความลิงโลดเอาไว้ส่วนหนึ่ง กระนั้นก็แทบจะปิดรอยยิ้มไม่มิดตอนที่เอ่ยออกไป
“ผมแน่ใจว่าศาสตราจารย์จะยินดีเป็นอย่างมากทีเดียวถ้ารู้เรื่องนี้”
“ผมไม่สนใจว่าศาสตราจารย์จะคิดยังไง คุณนั่นละ พอใจกับสิ่งที่ผมจะให้มากแค่ไหน?”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ไม่ปกติ และบางอย่างที่ว่านั้นฉายโชนในดวงตาสีเหล็กของชีคเฒ่า ที่หัวเราะเสียงกระหึ่มในลำคอย่างอารมณ์ดี
“จะบอกอะไรให้ อับฟาร์คนนี้เกลียดการอ้อมค้อมพอๆ กับผู้หญิงอัปลักษณ์ ฉะนั้นขอบอกตรงๆ เลยก็แล้วกัน ผมต้องการบางสิ่งบางอย่างจากคุณอย่างมาก มิสเตอร์คณิน และมันคงจะเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าข้อเสนอของผมไม่อาจสร้างความพอใจให้คุณเพียงพอ “
“คุณต้องการอะไร?” คนถามกังขา นึกไม่ออกว่าคนอย่างเขาจะมีของล้ำค่าอะไรที่ถูกตาต้องใจชีคผู้ร่ำรวย ถึงขนาดต้องหาข้อเสนอดีเยี่ยมมาแลกเปลี่ยนเอาไป
แล้วคำตอบที่ได้รับ ก็สาปเขาให้ต้องนั่งนิ่ง ตาเบิกกว้าง
“ผมต้องการ…น้องสาวคุณ”
หวัสสา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 มิ.ย. 2556, 00:01:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 มิ.ย. 2556, 11:10:08 น.
จำนวนการเข้าชม : 888
| << ตอนที่2 |
Zephyr 27 มิ.ย. 2556, 10:15:52 น.
ทำไมมันตอนที่ 4 เลยอ่ะคะ ตอน3 หาย??
เถรตรงสุดๆ ผม ต้อง การ น้อง สาว คุณ
เออะ แก่แล้วยังอยากกินหญ้าอ่อนๆ นะ
ทำไมมันตอนที่ 4 เลยอ่ะคะ ตอน3 หาย??
เถรตรงสุดๆ ผม ต้อง การ น้อง สาว คุณ
เออะ แก่แล้วยังอยากกินหญ้าอ่อนๆ นะ
หวัสสา 27 มิ.ย. 2556, 11:11:42 น.
@ Zephyr คนเขียนมึนค่ะ ขอโทษน้า>< แก้แล้วจ้า
เดี๋ยวรอดูจุดจบโคแก่ เร็วๆ นี้
@ Zephyr คนเขียนมึนค่ะ ขอโทษน้า>< แก้แล้วจ้า
เดี๋ยวรอดูจุดจบโคแก่ เร็วๆ นี้
นัฐชา 16 ก.ย. 2556, 09:44:34 น.
ว๊ากกกกกกกกกกกก ตรงจริงๆ เลยท่านอัฟฟา
ว๊ากกกกกกกกกกกก ตรงจริงๆ เลยท่านอัฟฟา