จุ้น กะ ปอม
มิตรภาพสำคัญไฉน มาร่วมพิสูจน์คำๆนี้ไปกับเธอและเขา แล้วคุณจะรักพวกเขาไปโดยไม่รู้ตัว..."จุ้น กะ ปอม"
Tags: จุ้นกะปอม
ตอน: ตอนที่ 34 : คำขอที่มาจากใจ
"พี่ปอม! พี่ปอม!..อยู่หนายตอบด้วย! วู้!" เสียงตั๊มตะโกนเรียกแจ้วๆ...ส่งเสียงว้งเว้งมาแต่ไกล
ปอมก้มลงไปมอง ตอนนี้ปอมห้อยตัวเป็นลิงอยู่บนเสาที่ติดตั้งลำโพงของเสียงตามสายอยู่..
เนื่องจากลำโพงตัวเนี้ยมันเสียมาตั้งนานแล้วยังไม่มีคนซ่อม..ปอมก็เลยขึ้นมาขยับจับโน่นจับนี่
ให้...ก้มลงไป ก็เห็นเดินเข้ามาเป็นขบวน มีติวเดินหน้าถือดาบพลาสติกฟันหญ้าฉับๆ ตั๊ม โจ้
ตามหลัง และก็นนท์ ปิดท้าย..ปอมเห็นแล้วก็อมยิ้ม..รู้สึกหนุ่มๆจะเข้ากันได้ดีคุยกันถูกคอ
จากแต่ก่อนมีแค่สองหนุ่มเดินตามกันต้อยๆ เดี๋ยวนี้พ่วงมาอีกหนึ่งหนุ่ม แล้วก็แถมอีกหนึ่งหน่อ
เพราะยังไม่ถึงวัยจะเป็นหนุ่ม คือดช.ติวนั่นเอง..พวกพี่ๆไปไหนก็จะต้องมีติวตามติดไปด้วย
ตลอด..ดูเหมือนติวจะเริ่มติดพวกพี่ๆ ผู้ชายซะแล้ว..แล้วปอมก็ส่งเสียงตอบกับไป
"มีอะไร!" พวกข้างล่างหันหน้าซ้ายขวา หากันเลิกลั่กไม่เห็น!.ปอมหัวเราะ
"อยู่นี่โว๊ย!" เงยหน้าขึ้นมองอมยิ้มกันเป็นแถว..ติวกระโดดเหยง เหยง อยากขึ้น อยากขึ้น แล้ว
โจ้ก็ตะโกนขึ้นมา
"เป็นคนไม่ชอบหรือไงพี่ปอม!..อยากเป็นน้องจ๋อเหรอ!..ขึ้นไปห้อยอยู่บนนั้นน่ะ" หัวเราะกัน
คิกคัก ปอมหุบยิ้มทันทีทำปากจึกจัก เริ่มหงุดหงิด
"มีอะไรก็ว่ามาอย่าพูดมาก..ฉันจะรีบทำงานจะได้เสร็จๆ ซักที..ยืนนานแล้วเวียนหัว!..มันสูง!"
นนท์ยิ้ม...แล้วก็ส่งเสียงมาบ้าง
"คืองี้พี่ปอม!..โตมันมาชวนไปจับปลาดุกที่บ่อข้างๆ ไร่เราเนี่ย!..มันบอกว่าปลาดุกชุมพอดีเค้า
จะดูดน้ำออกจากบ่อวันนี้..พวกผมก็เลยมาชวนพี่ปอมไปด้วยหลายๆ แรง จะได้..ได้เยอะๆ"
ปอมฟังแล้วก็พยักหน้า
"งั้นรอแป๊บนึง! จะเสร็จแล้ว" ว่าแล้วก็จับโน่น..จับนี่..ต่อโน้น..ต่อนี้ สักพักเสียงก็ดังออกมา
จากลำโพง....ติวกระโดด เหยง เหยง ตบไม้ ตบมือดีใจใหญ่
"มันดัง! มันดัง!" หัวเราะเอิ๊ก อ๊ากซ์..โจ้ยิ้มหมั่นเขี้ยวอุ้มคนตัวกลมขึ้นมาหอมฟอด ๆ ติวหัวเราะ
คิก คิก..แล้วโจ้ก็ปล่อยลง..ปอมค่อยๆ ถอยลงมาจากบันไดมายืนอยู่ที่พื้น หันมาพยักหน้า
"ไป!" ติวรีบวิ่งมาจับมือปอม ประจบ ประจบ ปอมก้มลงยิ้มให้แล้วก็เดินไปด้วยกัน นึกขึ้นได้หัน
หน้ามาหานนท์
"กี่โมงแล้ว!นนท์"
"สิบเอ็ดโมงพี่" ปอมเลิกคิ้ว
"อ้าว! แล้วพวกเจ้าโตไม่ต้องอยู่ช่วยงานในไร่กันเหรอ" นนท์หันมายิ้มให้
"วันนี้หยุดครึ่งวันพี่ เดินเครื่องแค่ในโรงงาน..ส้มเริ่มเหลือแต่ผลอ่อนๆยังไม่ได้ที่" ปอมพยัก
หน้าแล้วก็พากันเดินย้อนกลับไปที่บ้าน..กำลังจะเดินเลยไปเสียงจุ้นก็ส่งมา
"จะไปไหนกันท่านหัวหน้าแก๊ง..ยกกันไปเป็นขบวนเลย" แล้วตัวก็เดินออกมาจากบ้าน ปอมยิ้ม
ตาหยีให้มือขวาก็ยังจับมือติวไว้อยู่
"ไปจับปลาดุกข้างๆไร่เนี่ย!..ไปด้วยกันนะจุ้น!..ไป ไป" รีบแถเข้ามาดึงมือจุ้น..จุ้นหัวเราะรีบขืน
ตัวไว้
"ไอ้บ้าปอม! จะไปยังไงล่ะไอ้นี่!..ฉันทำงานอยู่" ปอมทำปากจึกจัก
"พักซักสองสามชั่วโมงไม่เป็นไรหรอกน่า!..ไปเหอะจุ้น!นานทีมีหนน้า" พยักหน้าชวน ยิก ยิก
จุ้นยังเฉยอยู่ ปอมก็เอาใหม่ ทำหน้าขึงขัง
"เคยลงหรือเปล่าโคลนน่ะ..เดี๋ยวตายไปยมบาลถามแล้วตอบไม่ถูกนะโว๊ย!..ไอ้นี่หนิใช้ชีวิตไม่
คุ้มเลย..ไป๊..เร็ว!" จุ้นหัวเราะ..
"เออๆ ไปก็ได้...พูดมาก!" ปอมยิ้มแล้วก็ลากจุ้นไปด้วย..มือขวาจับติวที่กำลังกระโดดเหยงๆ
ดีใจจุ้นไปด้วย..มือซ้ายจับจุ้นไว้เดินกันเป็นพรวน..โจ้หันมามองก็อมยิ้มแก้มปริสะกิด
ตั้มกับนนท์ให้หันมาดูบ้างปากก็ลอยตามลมไป
"โอ๊ย! ข้าล่ะอิจฉาเจง..เจง!..เลยว่ะ!ไอ้ตั้มสามคน..พ่อ แม่ ลูกเดินจูงมือกันกระนุ้ง กระนิ้ง..มี
ความสุข เจง เจงเลยอ่ะเห็นแล้วตาร้อนผ่าวๆ " ตั๊มกับนนท์หัวเราะ..จุ้นหน้าแด๊ง!รีบดึงมือออก
จากปอม..ไม่หลุด!ปอมจับไว้ซะแน่น แถมยังส่งเสียงมาอีก
"ดึงทำไมล่า" ยิ่งกระชับมือจุ้นให้เข้ามาใกล้ๆอีก..จุ้นขมวดคิ้วรีบพูดออกมาเบาๆ
"ก็จะจับทำไมล่ะ..ฉันเดินเองได้" ปอมยิ้ม
"ทำไม!..แฟนกันจับมือกันไม่ได้เหรอ!" จุ้นทำปากจึกจัก น้ำเสียงยังเบาอยู่
"ก็ฉันอาย..แกไม่ได้ยินเหรอไอ้โจ้มันแซวเมื่อกี้นี้น่ะ" ปอมเลิกคิ้วอมยิ้ม ขายังก้าวเดินไปด้วย
กันทั้งสามคน
"ไม่เห็นต้องอายเลย..อ่ะ!เดี๋ยวถามติวก็ได้อายป่ะ" ว่าแล้วก็ส่งเสียงถามติว
"ติว! พี่ปอมจับมือเนี่ยติวอายป่ะ..ไหนตอบให้พี่ปอมชื่นใจหน่อยซิ" ติวเงยหน้ายิ้มตาหยีให้
"ไม่อาย! ติวไม่อาย ติวชอบ!..แม่ก้อยก็จับมือติวแบบเนี้ยตอนติวข้ามถนน แม่ก้อยบอกว่า
เป็นห่วงติว...พี่ปอมก็เหมือนกันจับมือติว..พี่ปอมก็เป็นห่วงติวเหมือนกัน" ยิ้มยิงฟันแหยให้
ปอมกับจุ้นหัวเราะในความช่างพูดของติว แล้วเสียงตั๊มก็ลอยมา
"ติว..มาหาพี่เร๊ว!พี่มีอะไรจะบอก" หันมากวักมือเรียก ติวเงยหน้ามองปอม
"เดี๋ยวติวไปหาพี่ตั๊มก่อนนะ! เดี่ยวติวมาใหม่" ว่าแล้วก็วิ่งตุ๊บ ตั๊บ ตุ๊บ ตั๊บ ออกไป ปอมรีบหันมา
หาจุ้นที่กำลังอมยิ้มอยู่
"จุ้นน!..ปอมอยากได้แบบเนี้ยย..อ่ะ!" จุ้นหุบยิ้มเลิกคิ้ว งง! มองหน้าปอม
"อะไร! แกอยากได้อะไร!" ปอมยิ้มหน้าแป้น ลอยหน้าลอยตาพูด
"ก็แบ่บ..เจ้าติวเนี่ยย!..เอาตัวกลมๆน้าา....แต่ไม่ต้องกลมมากเท่าเจ้าติวก็ได้..เอาแบบกลมๆ
กำลังน่าฟัดอ่ะ!..และก็ต้องฉลาดด้วยน้าพูดเก่งๆ จ๋อยๆ จ๋อยๆ..ปอมชอบบบบ..อุ้ยสส์..เจ็บอ่ะ
จุ้น..อย่าแหนบ!..ไอ้จุ้น!มันเจ็บ" รีบจับมือจุ้นไว้ใหญ่ จุ้นหน้าร้อนวูบ วูบ!
"ไอ้ปอม!..ไอ้ทะลึ่ง!..พูดจาทุเรศ! ไอ้บ้านี่!" ยกขาเตะปอมอีกป๊าบ!นึง ปอมรีบเบี่ยงตัวหนี แต่
ปากยังไม่หยุด
"เป็นอะไรอ่ะจุ้น!..เขิลล์เหรอ!ไม่ต้องเขิลล์..ไม่ต้องเขิลล์น้า..มันเป็นวัฐจักรจุ้นน!หมุนเวียนกัน
ไป..เป็นแฟนกันแล้วมันก็ต้องแต่งงานกัน..พอแต่งงานกันมันก็ต้องมีไอ้ตัวเล็กๆ..ออกมาวิ่ง
เล่น จุ้ง จิ้ง จุ้ง จิ้ง..น่าร๊ากกก..เพราะฉะนั้นไม่ต้องเขิลล์น้า" จุ้นหน้าแด๊ง เตะอีกทีนึงปอม
หัวเราะ! ไม่หนีแล้วยืนให้เตะเฉย
"ไอ้ทุเรศปอม! ใครบอกว่าฉันจะแต่งกับแก" เดินลิ่ว ลิ่ว ปอมรีบสปีดตาม เดินตีคู่
"พูดจริงหรือเปล่า..พูดตรงกับใจหรือเปล่าจุ้นน!" จุ้นหยุดเดินหันควับมามองหน้าปอม..หน้าเริ่ม
มีอารมณ์ จะพล่ามอีกนานไหม น้ำโห!เริ่มมาแล้วนะ! ปอมหยุดมั่งมองหน้าจุ้นยิ้มๆ ยื่นมือมาจับ
มือจุ้นไว้ เสียงก็ออกมาเนิบๆ
"ฉันรักแกจุ้นน! แต่งงานกับฉันนะ" เท่านั้นแหละ!หัวใจจุ้นเต้นโครมคราม ไม่ทันตั้งตัวรีบหลบ
ตาหันหน้าไปทางอื่น
"ไอ้บ้าปอม! มาพูดอะไรกันตรงนี้..ตอนนี้ไอ้นี่หนิ" ปอมยิ้มกระชับมือจุ้น ดึงตัวเข้ามาใกล้ๆ จุ้น
หันหน้ามามองแล้วเสียงปอมก็เอื้อนเอ่ยมา
"ฉันก็เป็นของฉันแบบเนี้ยแหละจุ้นน!..นึกจะพูดอะไรก็พูดไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย..เหมือนไม่รู้
กาละเทสะ..พูดจาเหมือนไม่ได้คิดซะก่อน..คำพูดก็ขวานผ่าซากซะเหลือเกิน..แต่ทุกคำที่ออก
จากปากฉันมันมาจากใจจุ้น มันกลั่นออกมาแต่มันไม่ได้กรองเท่านั้นแหละ..มันถึงฟังดูไม่ซึ้ง
เหมือนคนอื่นเค้าเพราะฉันประดิษฐ์ซึ้งไม่เป็นไงจุ้น...ฟังดูเหมือนลิเกไปซักหน่อยนะแต่มันเป็น
อย่างงั้นจริง จริง..ต่อให้ไม่พูดตอนนี้ ตรงนี้..ไปพูดเอาวันข้างหน้า..คำพูดของฉันมันก็ยังเป็น
แบบนี้อยู่ดี..ฉันรักแกนะจุ้น! แต่งงานกับฉันเถอะนะ" จุ้นอึ้ง! น้ำตาคลอเบ้านิดๆ มองหน้า
ปอมอยู่อย่างงั้นแล้วก็ค่อยๆ ยิ้มออกมา
"ใครบอกว่าแกประดิษฐ์ซึ้งไม่เป็นปอม...ไอ้คำพูดทุกอย่างที่มันออกจากปากแกมันทำให้ฉัน
ซึ้งซะจนน้ำตาจะไหลแล้ว..พูดน้อยแต่ทำให้กินใจไปนานๆ บางทีมันก็อยู่ยาวนานคงทนกว่า
พูดเยอะๆแต่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยนะปอม..ฉันไม่ต้องการหรอกนะไอ้คำหวานหูพวกนั้นน่ะ..
ฉันชอบคำพูดที่ออกมาจากใจและก็ออกมาจากปากของแกมากกว่า..ถึงมันจะขวานผ่าซากไป
ซักหน่อย ตรงไปซักนิดแต่มันก็เป็นตัวแกที่ฉันชอบและก็รัก...แกที่เป็นแบบนี้แหละ" ปอมยิ้ม
ค่อยๆดึงจุ้นเข้ามากอด
"ตกลงแกจะแต่งงานกับฉันใช่มั๊ยจุ้น" ปอมถามย้ำ จ้องตาจุ้น..ใบหน้าจุ้นเริ่มมีสีระเรื่อๆ ค่อยๆ
พยักหน้าส่งให้ ปอมยิ้มพริ้ม จุ๊บ!เบาๆ ไปที่หน้าผากจุ้น
"ฉันสัญญาจุ้น! วันนี้ฉันรักแกยังไง..ต่อไปฉันก็จะรักแกอย่างเงี้ยแหละไม่เปลี่ยนแปลง..ไม่มี
ลดน้อยถอยลง..มีแต่จะเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น" จุ้นพยักหน้าอมยิ้ม เข้าใจแล้ว! ปอมยิ้มแป้นรีบพูด
ระรัว
"งั้นเดี๋ยวฉันรีบโทรหาแม่ให้ดูฤกษ์เลยนะ" จุ้นยิ้มหมั่นไส้ทุบอก!ปอมไปหนึ่งที
"ไอ้บ้าปอม!..ไม่ต้องด่วน!ขนาดนั้นก็ได้ฉันไม่หนีแกไปไหนหรอก..และจะโทรน่ะมีสัญญาณ
เหรอ!..พูดไปเรื่อย" ค้อนให้ปอมหนึ่งที ปอมหัวเราะ แขนยังกอดจุ้นไว้อยู่
"ก็ฉันดีใจอ่ะ!..ใจฉันนะอยากจะแต่งวันนี้พรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ..หรือว่าเราจะเอาแบบนั้นเลยดีมั๊ย
จุ้น..ไปจดกันก่อนน้าา..แล้วค่อยมาจัดงานกันทีหลัง..แกจะได้มีนามสกุลฉันต่อท้ายเร็วๆ ไง
จุ้น" ทำหน้าทำตาภูมิใจสุดๆ [ประมาณว่า ความคิดฉันเจ๋งมั๊ยจุ้น : ผู้แต่ง] จุ้นหัวเราะ
"ไม่เอ๊า!..ไม่ต้องมารีบยัดเยียดให้ฉัน!..ฉันยังไม่รับ" ปอมหลี่ตา จ้องหน้าจุ้นเขม็ง
"จริงง่ะ!..แล้วจะเสียใจน้านามสกุลฉันมันเฟื่องนะจุ้น..จ๋าวๆ จ๊อบบบ!..อยากจะใช้ของฉันจนตัว
สั่น..ถ้าแกช้าเดี๋ยวหมดสิทธิ์น้าาา" ยิ้มตาหยี ทำหน้าน่าร๊ากกก..จุ้นยิ้มหมั่นเขี้ยวยกมือขึ้นหยิก
แก้มปอมเบาๆ ปอมยกมือขวาขึ้นมาจับมือจุ้นไว้ มือซ้ายก็ยังกอดเอวอยู่ ค่อยๆ เลื่อนมือจุ้นมา
ที่จมูกตัวเอง ยิ้มพริ้ม!
"หอมจังจุ้น!..ใช้ครีมยี่ห้ออะไรเหรอ! หอมจัง!" จุ้นยิ้มตาหยีให้เหมือนกัน
"ไม่ได้ใช้!..เมื่อกี้ฉันเพิ่งเข้าห้องน้ำมา..ไม่ได้ล้างมือด้วยกลิ่นมันคงติดอยู่น่ะ" ปอมเลิกคิ้ว
"จริงเหรอ!..ไหน!ปอมพิสูจน์ใหม่น้า..สงสัยเมื่อกี้จมูกคงเฟื่อนไปน่ะ" ว่าแล้วก็ยกขึ้นหอม
ฟอดๆ มีจุ๊บ!ด้วย จุ้น!รีบดึงมือออก แล้วก็เขกหัวปอมไปหนึ่งที
"พอแล้ว! จะพิสูจน์อะไรกันนักหนา..ไอ้กะล่อน!" ปอมหัวเราะมองหน้าจุ้นอยู่งั้น ซักแป๊บก็ยก
มือขึ้นมาปลดสร้อยออกจากคอตัวเอง..จุ้นขมวดคิ้ว!..เห็นปอมค่อยๆ รูดแหวนเงินที่ร้อยไว้
ออกจากตัวสร้อย..เก็บสร้อยใส่กระเป๋ากางเกง..เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้จุ้น จับมือซ้ายจุ้นขึ้นมา
ปากก็เอื้อนเอ่ยออกมาเบาๆ
"จุ้นน!..แหวนวงเนี้ย!เป็นแหวนนามสกุลฉัน..ที่แม่ฉันทำให้ตอนเด็กๆฉันใส่ไม่ได้แล้วเลยเอา
คล้องคอไว้ตลอด..ฉันจองแกไว้ด้วยแหวนวงนี้ก่อนนะ..แล้วถ้าได้ฤกษ์เมื่อไหร่ฉันค่อยหาวง
ใหม่มาเปลี่ยน" ว่าแล้วก็ค่อยๆสวมไปที่นิ้วนางข้างซ้ายจุ้น...จุ้นอึ้ง
"พอดีเลยจุ้น..เหมือนแกเป็นเนื้อคู่ฉันหยั่งงั้นแหละ!" จุ้นยกขึ้นมาดูเห็นตัวอักษรนามสกุลของ
ปอมลอยเหนือเงินเกลี้ยงเด่นชัด ยิ่งกระทบแสงแดดก็ส่องแสงสะท้อนวูบวาบออกมา จุ้นยก
มือขึ้นลูบๆคลำๆ
"สวยจังปอม!..ไม่น่าเชื่อว่ามันจะนานแล้ว..ดูเงินมันยังขาวเงาใสอยู่เลยนี่" ปอมยิ้ม
"เหงื่อฉันเปรี้ยวน่ะจุ้น..มันก็เลยกัดเงินให้ขาวอยู่อย่างงั้น..ฝากไว้ก่อนนะจุ้นเดี๋ยวฉันหาที่มันดี
ดี..เหมาะกะแกมากกว่านี้มาเปลี่ยนให้" จุ้นส่ายหัวงึกหงัก..ยกมือไปไขว้ไว้ข้างหลัง
"แกอยากจะให้วงใหม่ก็เรื่องของแก..แต่วงนี้ฉันไม่เปลี่ยนคืนให้แกหรอก ฉันถือว่าให้ฉัน
แล้ว..อุ๊บ! อิ๊บ!" ปอมหัวเราะหึ หึ
"ชอบจริงๆ หรือว่าเอาใจฉันจุ้น..ฉันไม่คิดมากหรอกนะเรื่องแค่เนี้ย" จุ้นขมวดคิ้ว ส่งเสียงออก
มาบ้าง
"ฉันชอบจริงๆ อะไรที่มันมาจากแกฉันชอบทั้งนั้นแหละ..ปาท๋องโก๋เย็นๆชืดๆ..ดอกไม้ช้ำๆ
เน่าๆ..หรือแม้กระทั่งแหวนวงเนี้ย..ฉันถือว่ามันให้มาจากใจแกจริงๆ..แกไม่จำเป็นที่จะต้องไป
หาไอ้วงใหม่มาให้ฉันหรอกแค่นี้ก็ดีพอแล้ว" ปอมจ้องตาจุ้น
"น่ารักจังจุ้น!..นับวันฉันก็ยิ่งจะหลงรักแกหัวปรักหัวปรำถอนตัวไม่ขึ้น..แกนี่มันน่ารักจากข้างใน
จริงๆ...อย่าเปลี่ยนนะจุ้น..สมองความคิดแกก็อย่าเปลี่ยนด้วยให้มันคงทนอยู่อย่างงี้แหละ..ใจ
ฉันจะได้กระชุ่มกระชวยไปนานๆ..ส่วนเรื่องแหวนน่ะถ้าชอบจริง ๆ ฉันก็ยกให้..อันนี้ถือว่าเป็น
รูปธรรมแล้วกันนะส่วนนามธรรมเดี๋ยวฉันยกให้ตอนจดทะเบียนไม่หวง..ให้ฟรีๆเลย" จุ้นยิ้มหน้า
แด๊งตีแขนปอมดังเพี๊ยะ ปอมหัวเราะ
"หน้าแกนี่..มันมีปฏิกิริยาเร็วจังเลยจุ้น!มันร้อนมั๊ย..ไหน!จับซิ" ยกมือขึ้นมาจับหน้าจุ้น ลูบ
เบาๆ ตาจ้องตาเกิดไฟฟ้ารัดวงจร สป๊าคกันปิ้งปั้ง (แฮะๆ) ปอมก้มมาหา
"วู้!..อาเฮีย!..อาซ้อ!จากอดกันอีกนานมั๊ย!" วงแตกหือ..เสียงโจ้ตะโกนเย้วๆ อยู่ตรงปากทาง
ริบๆ ปอมทำปากจึกจัก จุ้นหน้าแด๊ง! โจ้ยังตะโกนอยู่
"รอนานแล้วนะเฮีย! จนเดินไปถึงปากบ่อ..แล้วเดินกลับมาใหม่ยังไม่เลิกกอดกันเลยอ่ะ..
จาหวีดกันไปถึงหนายย..สงสารไอ้คนยังไม่มีแฟนบ้าง..มันอิจฉาวุ้ย!" พูดจบก็รีบวิ่งปรู๊ดกลับ
ไป ปอมค่อยๆมีเสียงออกมา
"แกคอยดูฉันนะไอ้จุ้น! ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้เตะมัน!..ฉันให้แกเตะฉันเลย..ไอ้นี่มันเป็นมารคอย
สกัดกั้นฉันสองครั้งสองหนแล้วตั้งแต่มาอยู่ที่เนี่ย!..ไอ้ตั๊มอีกคนไม่รู้มันจะตามมาทำไม" ส่าย
หัวงึก หงัก...จุ้นหัวเราะ
"ก็มันมาเป็นเพื่อนแกไม่ใช่เหรอ..พวกมันเป็นห่วงแกออก" ปอมหันมามองตาขวาง ยังขัดใจอยู่
เสียเซ้วว์
"ฉันขอให้มันมาเป็นเพื่อนที่ไหนล่ะ!..ติดตูดหยั่งกะตังเมพอฉันบอกว่าจะลาเท่านั้นแหละ..มัน
สองคนถามฉันทันทีเลยว่าไปไหน..ทำเหมือนกับฉันเป็นลูกน้องมันงั้นแหละต้องขออนุญาติ
พวกมันก่อน..แล้วมันยังมีหน้ามาบอกด้วยนะว่ายังเคลีย์งานไม่เสร็จรอไปพร้อมกัน...แม้!ดูมัน
พูดไอ้จุ้น!น่า Bird กะโหลกพวกมันมั๊ย!" จุ้นหัวเราะขำ ปอมต่อ
"มันยิ่งกว่าแฟนฉันอีกนะจุ้น..แฟนฉันยังไม่ติดเท่าพวกมันเลย..ไม่รู้ว่าเค้ารักฉันจริงหรือเป่า"
ทำเสียงเศร้า! จุ้นหุบยิ้มทันทีค้อนให้หนึ่งควับ ปอมยิ้มแป้นรีบแถเข้ามาหา
"โอ๋ โอ๋..ล้อเล่น! ปอมล้อเล่นอ่ะ!..ปอมแกล้งพูดไปอย่างงั้นเองแหละ..ทำไมปอมจะไม่รู้..ว่า
จุ้นน่ะรักปอมมั๊กมากก..รักทั้งตัวทั้งหัวใจ (หุ หุ!)" ประจบ ประจบ จุ้นเริ่มยิ้มออก ปอมยิ้มตาหยี
ให้
"แน่ะ! ยิ้มแล้วใช่มั๊ยล่า..ไป ไป..เดี๋ยวเราไปจับปลาดุกกันน้า!.ไปจับเยอะๆ เล๊ย!..เดี๋ยวตอน
เย็นปอมแสดงฝีมือเอง!เอาเป็นยำปลาดุกฟูดีมั๊ย!..เอ๊ะ!หรือว่าลาบปลาดุกดีกว่า..หรือจะเอา
ปลาดุกนึ่งรองด้วยผักกาดขาว จิ้มน้ำจิ้ม..แจ๊บ! แจ๊บ! ฮึจุ้น!..อุ้ยส์นึกแล้วน้ำลายไหล" จุ้นเบะ
ปากหมั่นไส้ เท้าก็ค่อยๆก้าวไปด้วยกัน
"แหวะ! มีแต่อาหารพวกขี้เหล้ากินกัน ทำอย่างอื่นไม่เป็นเหรอไง" ปอมหันมาเลิกคิ้วให้
"อ่ะเอาอันนี้ก็ได้ เอาผักกาดขาวนึ่งทับไปบนปลาดุกดีมั๊ย!" จุ้นหัวเราะตีแขนปอมไปหนึ่งที
"ไอ้บ้าปอม" ปอมหันมายิ้มให้ เอื้อมมือมาจับมือจุ้นแล้วก็เดินไปด้วยกัน
"จะว่าไปแล้วปลาดุกก็เหมือนปอมอย่างนึงน้าจุ้น!" จุ้นแหงะหน้ามามอง
"อะไร!..ลื่นเหรออย่างแกมันไม่ใช่แค่ปลาดุกหรอก..มันปลาไหลชัดๆ" ปอมหัวเราะหึ หึ
"แหม! ชมซะเขิลล์เลย..เหมือนแบบนั้นที่ไหนล่ะ..อีกอย่างนึงอ่ะ!" จุ้นขมวดคิ้ว
"อะไร!" ปอมยิ้มแป้นแล้น
"หนวดอ่ะ!..ปลาดุกมีหนวด..ปอมก็มีหนวดเหมือนกานเลย" ทำหน้าน่าร๊ากกก..มีเอานิ้วชี้ไปที่
หนวดตัวเองด้วย..จุ้นหัวเราะปากก็ส่งเสียงออกมา
"ปัญญาอ่อน..เจง เจง..เลย!" ปอมค้อนควับ แล้วจุ้นก็พูดต่อ
"แล้วเมื่อไหร่จะโกนไอ้หนวดไอ้เคราเนี่ย..ทำไม! จะเปลี่ยนลุคเหรอไง..อยากเป็นหนุ่มเข้ม
เหรอ" ถามใหญ่
"แล้วเข้มมั๊ยล่ะ!..ถูกใจจุ้นมั๊ยเอ่ย!" จุ้นอมยิ้ม
"ถ้าจะไว้..ก็ถากๆมันออกซะหน่อยก็ดี..เล็มๆซะบ้างก็ได้..เอาแค่พอเห็นเขียวๆครึ้มๆไม่ต้อง
เยอะ" ปอมเลิกคิ้ว
"จุ้นน! ชอบแบบนั้นเหรอ!..เดี๋ยวปอมจัดให้น้า..เอาตามที่จุ้นบอกเปี๊ยบ!..ไม่ให้ขาดให้เกินซัก
เซ็นต์เดียว"
"บอกให้ฟัง!..แกจะทำไม่ทำก็เรื่องของแก..ไอ้นี่หนิชอบสรุปไปเรื่อย" ปอมหัวเราะ แล้วก็เดิน
มาถึงบ่อเห็นพวกโจ้ ลงไปอยู่ในบ่อเรียบร้อยแล้ว มีติวรวมอยู่ในนั้นด้วยกำลังสนุกใหญ่ยืนอยู่
ข้างๆโต และก็คนงานในไร่อีกสองคน น้ำถูกสูบขึ้นไปหมดแล้วบ่อไม่ลึกเท่าไหร่เห็นโคลน
สีเทาเละๆ อยู่ก้นบ่อ..เป็นบ่อน้ำที่ติดกับถนนใหญ่รถผ่านไปผ่านมาตลอด..ตั๊มแหงะหน้าขึ้นมา
มองยิ้มให้
"พี่ปอม..พี่จุ้น..เร็วมาช่วยกัน..นี่พวกผมเพิ่งได้ไปแค่สองตัวเอง..ถุงมือวางอยู่ข้างบนอ่ะพี่ใส่
ด้วยนะ กันไว้ก่อนเดี๋ยวมันยักใส่จะเจ็บ..มันจับยากด้วยลื่นมากโคลนก็เหนียวด้วยอ่ะ" กวักมือ
เรียกยิก ยิก โจ้รีบเสริม
"นั่นสิ! ลง ลง มาช่วยกันทำมาหากิน..เนี่ย!พี่ปอมมาสงสัยจะได้เยอะเป็นถึงพ่อปลาดุก..ร่าย
มนต์แปะเดียวเดี๋ยวลูกๆ ก็ตามมาให้จับเป็นพรวน เร๊ว!ลงมา" ยังไม่สำนึก..ปอมหันไปยิ้มพยัก
หน้าให้จุ้น ดูมัน ดูมันไม่พ้นวันนี้แหละโดน แน่ แน่! ปอมถอดเสื้อถอดรองเท้า หยิบถุงมือส่งให้
จุ้น ยืนใส่กันทั้งคู่..แล้วปอมก็ค่อยๆไต่ลงมา หันมายื่นมือคอยพยุงจุ้นที่กำลังไต่ตามหลังมา
พอถึงก้นบ่อก็แยกย้ายกันไป
"พี่จุ้งง! ติวอยู่นี่" จุ้นหันไปมองเห็นติวยิ้มแฉ่งให้หัวเหอเต็มไปด้วยโคลน ตัวเปรอะไปหมด..จุ้น
หัวเราะ
"ติว! ทำไมตัวเปรอะอย่างงั้นล่ะ..เค้าให้มาจับปลาไม่ใช่มาอาบขี้โคลน" โตหัวเราะ
"ก็จะไม่ให้มันเปรอะได้ไงล่ะครับคุณจุ้น..ไอ้เจ้าติวมันเล่นไถลไปทั้งตัวแบบนั้น..เล่นใหญ่
เลย" จุ้นอมยิ้ม แล้วก็ก้มลงหาเอามือควานๆ ปอมเงยหน้ามองก็ยิ้ม ส่งเสียงมา
"นั่งลงไปเลยจุ้น..ยืนก้มหยั่งงั้นเมื่อยหลังเดี๋ยวมันจะปวดหลังซะก่อนจะได้ปลา..นั่งไปบนดิน
เลย..เออ!นั่นแหละแล้วก็ค่อยๆ คลำไปเดี๋ยวก็เจอ" พูดเสร็จปอมก็จับได้ตัวนึง ล๊อคหัวปลาไว้
ระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วกลางเอานิ้วโป้งกับนิ้วนางจับตัวไว้..ตัวเขื่องๆเหมือนกัน เสียงนนท์ลอยมา
"พี่ปอมจับเก่งจัง..ผมยังไม่ได้ซักตัวเลยอ่ะมันลื่นหล่นหลุดมือไปหมด" โจ้หัวเราะส่งเสียงมา
บ้าง
"ก็บอกแล้วไง! พี่ปอมแกเป็นพ่อปลาดุก..เพราะฉะนั้นแกก็เลยรู้วิธีว่าจะจับลูกปลาดูกยังงัย
555555 โอ๊ะ!แหวะ!." กินดินเข้าไปเต็มปาก อ้าปากหัวเราะซะกว้างปอมเลยปาดินเข้าไป โจ้รีบ
ถุยใหญ่ ทุกคนหันมาเห็นพอดีหัวเราะกันเป็นแถบ..โดยเฉพาะติว ชอบ ชอบ
"พี่ปอมอ่ะ! ปาเข้ามาได้..สกปรกนะเชื้อโรคตรึมเลยอ่ะ" ปอมเลิกคิ้ว ทำหน้าใสซื่อ
"อ้าว! ก็นึกว่าหิวเลยโยนไปให้..แถวบ้านแกเค้ากินกันไม่ใช่เหรอ!" โจ้เบะปาก
"หิวที่ไหนเล่า..แล้วที่บ้านผมกินที่ไหนล่ะ" ปอมเลิกคิ้วอีก
"อ้าวเหรอไม่หิวเหรอ!..สงสัยจะเข้าใจผิด..หูคงแว่วน่ะ..อ่ะ อ่ะขอโทษ ขอโทษ" พยักหน้าให้
โจ้..โจ้ค้อนควับเรียกเสียงหัวเราะอีกระรอกนึง จุ้นส่ายหัวให้ขำ แล้วก็คลำต่อซักแป๊บจุ้นก็ส่ง
เสียงดัง
"ปอม! มันอยู่ตรงนี้เร้ว..ตัวใหญ่ด้วยอ่ะ!ฉันจับไม่ได้..มานี่เร้ว" น้ำเสียงตื่นเต้น! พวกหนุ่มๆ
หัวเราะกันใหญ่ ปอมยิ้มลุกขึ้นยืน ค่อยๆเดินเข้าไปหา ปากก็พูดไปด้วย
"มันไปแล้วมั้งป่านนี้..แหกปากซะดังไอ้จุ้น!..ไหน!" แล้วก็นั่งลงตรงหน้าจุ้น
"เนี่ย! อยู่ข้างล่างเนี่ยฉันเอามือกดไว้อยู่" ปอมมองหน้าจุ้น เอามือควานลงไป
"เนี่ยเหรอจุ้น! ตัวใหญ่ของแกหัวนิดเดียวเอง" จุ้นทำปากจึกจัก ขัดใจ
"นั่นมันหัวแม่ตี..ฉัน..ไอ้บ้านี่!..ข้างหน้าโน่น" พยักพเยิกหน้าให้ หนุ่มๆได้ยินก็หัวเราะกัน
เกรียว..ปอมยิ้มแหย่จุ้นได้..สายตาก็ยังมองหน้าจุ้นอยู่ มือก็คลำเปะปะไปทั่วแล้วก็เจอ..เอามือ
จับมือจุ้นไว้
"แกค่อยๆ ยกมือขึ้นนะ..น่านแหละช้าๆจุ้น..อึมม์..ฉลาดจังเลยจุ้น! เด๋ว!ปอมให้รางวัลน้า" สาย
ตายังมองจุ้นอยู่ ปากก็พร่ามไป มือก็จับปลา..จุ้นค้อนให้หนึ่งวงแล้วก็ยกมือขึ้น ปอมค่อยๆจับ
มันขึ้นมา..ตัวใหญ่ไม่ใช่เล่นสีเทาอมดำขึ้นเงาละเลื่อม..หนุ่มๆอุทานกันขรม โจ้รีบกุลีกุจอถือ
ถังมาให้..แล้วก็เดินกลับไปนั่งหาที่เดิม ปอมยังไม่ลุก นั่งมองจุ้นอยู่งั้น จุ้นกำลังควานหาเห็น
เงียบผิดปกติเลยเงยหน้าขึ้นมอง..แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว
"มองอะไร ไอ้ปอม!" ปอมยิ้มให้
"ดินติดแก้มน่ะจุ้น!" จุ้นรีบเอาต้นแขนขึ้นเช็ด
"หมดยัง!" ปอมส่ายหน้า นั่งยิ้มพริ้ม จุ้นก็เช็ดใหญ่
"หมดหรือเปล่า!" ปอมยังยิ้มอยู่ ปัดแขนจุ้นออก
"มาฉันเช็ดให้" ว่าแล้วก็ปาดซ้ายที ขวาที จุ้นตกใจรู้สึกว่าแก้มมันเย็นผิดปกติ มองไปที่มือ
ปอมเห็นโคลนติดมือเต็มไปหมด ตาโตเท่าไข่ห่าน ตีปอมพลั๊ก ๆ ปอมปัดป้องใหญ่หัวเราะคิก
คัก
"ไอ้ทุเรศ แกแกล้งฉันเหรอ..ไอ้หมาปอม..ไอ้นี่หนิสนุกนักใช่มั๊ย! ฮึมม์" ว่าแล้วก็ป้ายโคลนไป
บนหน้าปอมบ้าง ปอมรีบหันหน้าหนีพัลวัล ติวหัวเราะเอิ๊ก อ๊ากกซ์เล่นด้วยรีบย่ำเข้ามาหาช่วย
กันกับจุ้นป้ายหน้าปอมใหญ่...โจ้เอามั่งอยากเอาคืนรีบผสมโรงเข้ามาช่วยด้วยอีกแรง..ชุลมุน
กันอยู่อย่างนั้น..พวกที่ไม่ได้เข้าร่วมด้วยก็นั่งหัวเราะ
"พอแล้ว..ไอ้จุ้น..ไอ้โจ้..เจ้าติว..พอ!.อึมม์หึมม์ แหวะ" ดินเข้าไปอยู่ในปาก รีบถุยใหญ่ สาม
คนตัวต้นเหตุนั่งหัวเราะสะใจแกล้งเค้าได้...แล้วก็มีอันต้องหยุดชะงักหันหน้าไปมองบนถนนกัน
ทุกคน เพราะมีเสียงบีบแตรเรียกจากรถตู้ซักแป๊บประตูรถก็เลื่อนเปิดออก..หน้าอ๊อดก็
โผล่ออกมา..แล้วก็ตามด้วยวัฒน์และก็เคน..มีไทด์ลงมาจากที่นั่งข้างคนขับ และก็ทยอยกันลง
มาทีละคนสองคน อ๊อดป้องปากตะโกนถามมา
"ทำอะไรกันไอ้พวกฝูงลิง..เดี๋ยวนี้ลิงเค้าลงโคลนกันแล้วเหรอ! ไม่อยู่บนต้นไม้กันหรือไง"
หัวเราะกันหมด จุ้นรีบส่งเสียงตอบไป
"จับปลาดุก" ไทด์หัวเราะ
"พ่อกับแม่ให้แกมาดูไร่นะไอ้จุ้น ไม่ใช่ให้มาจับปลาดุก..นี่คงจะไอ้ปอมชวนล่ะสิ..ไม่งั้นไม่มี
ทางลงหรอก" ปอมส่ายหัว หันมาพยักพเยิกหน้ากับโจ้ [ประมาณว่า แกจัดการดิ๊ เรื่องเล็กๆ
อย่างงี้อย่าให้ถึงมือฉัน ขอร้อง! เดี๋ยวเป็นเรื่อง (แฮะๆ):ผู้แต่ง] โจ้ก็เอาเลยตะโกนกลับไป
"จริงจ๊ะพี่ไท๊ด! ตามที่พี่พูดทุกอย่างเป๊ะ เป๊ะ..พี่ปอมเป็นคนชวนพวกผมทั้งหมดเลย..เป็นตัวต้น
เรื่องด้วยพวกผมไม่เกี่ยวน้า...อุ้ยส์! เจ็บอ่ะ!พี่ปอม..เปรอะด้วยอ่ะ!" เจอมะเหงกของปอมดัง
โป๊ก! ปอมยิ้มสะใจแล้วก็หันไปทางรถตู้ ตะโกนถามไปบ้าง
"ทำไมมาเร็วจัง! ไหน!พี่ไทด์โทรมาบอกว่าจะมาวันศุกร์ไม่ใช่เหรอ" จุ้นขมวดคิ้วหันมามอง
กำลังจะอ้าปากแนงก็ส่งเสียงกลับมา
"ก็เนี่ยวันศุกร์แล้วไอ้ปอม!..ทำไม!..อยู่ที่นี่มีความสุขมากหรือไง..ลืมวันลืมคืนเลยนะแกไอ้
ปอม" หัวเราะกันครืน ปอมยิ้มยัง งง อยู่เหมือนกับจำได้ว่าเพิ่งวันจันทร์เอง ทำไมวันศุกร์ไวจัง
แล้วจุ้นก็ส่งเสียงกลับไป
"พี่ไทด์พาเข้าไร่ก่อนดีกว่า มาเหนื่อยๆจะได้พักผ่อน..เดี๋ยวพวกจุ้นตามไป" ไทด์พยักหน้าแล้ว
ก็ชวนกันขึ้นรถไป พวกปอมงมหาอีกซักพักก็เลิก..ได้ปลาเกือบยี่สิบตัว..ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น แล้วก็
พากันเดินกลับเข้าไร่.................
ปอมก้มลงไปมอง ตอนนี้ปอมห้อยตัวเป็นลิงอยู่บนเสาที่ติดตั้งลำโพงของเสียงตามสายอยู่..
เนื่องจากลำโพงตัวเนี้ยมันเสียมาตั้งนานแล้วยังไม่มีคนซ่อม..ปอมก็เลยขึ้นมาขยับจับโน่นจับนี่
ให้...ก้มลงไป ก็เห็นเดินเข้ามาเป็นขบวน มีติวเดินหน้าถือดาบพลาสติกฟันหญ้าฉับๆ ตั๊ม โจ้
ตามหลัง และก็นนท์ ปิดท้าย..ปอมเห็นแล้วก็อมยิ้ม..รู้สึกหนุ่มๆจะเข้ากันได้ดีคุยกันถูกคอ
จากแต่ก่อนมีแค่สองหนุ่มเดินตามกันต้อยๆ เดี๋ยวนี้พ่วงมาอีกหนึ่งหนุ่ม แล้วก็แถมอีกหนึ่งหน่อ
เพราะยังไม่ถึงวัยจะเป็นหนุ่ม คือดช.ติวนั่นเอง..พวกพี่ๆไปไหนก็จะต้องมีติวตามติดไปด้วย
ตลอด..ดูเหมือนติวจะเริ่มติดพวกพี่ๆ ผู้ชายซะแล้ว..แล้วปอมก็ส่งเสียงตอบกับไป
"มีอะไร!" พวกข้างล่างหันหน้าซ้ายขวา หากันเลิกลั่กไม่เห็น!.ปอมหัวเราะ
"อยู่นี่โว๊ย!" เงยหน้าขึ้นมองอมยิ้มกันเป็นแถว..ติวกระโดดเหยง เหยง อยากขึ้น อยากขึ้น แล้ว
โจ้ก็ตะโกนขึ้นมา
"เป็นคนไม่ชอบหรือไงพี่ปอม!..อยากเป็นน้องจ๋อเหรอ!..ขึ้นไปห้อยอยู่บนนั้นน่ะ" หัวเราะกัน
คิกคัก ปอมหุบยิ้มทันทีทำปากจึกจัก เริ่มหงุดหงิด
"มีอะไรก็ว่ามาอย่าพูดมาก..ฉันจะรีบทำงานจะได้เสร็จๆ ซักที..ยืนนานแล้วเวียนหัว!..มันสูง!"
นนท์ยิ้ม...แล้วก็ส่งเสียงมาบ้าง
"คืองี้พี่ปอม!..โตมันมาชวนไปจับปลาดุกที่บ่อข้างๆ ไร่เราเนี่ย!..มันบอกว่าปลาดุกชุมพอดีเค้า
จะดูดน้ำออกจากบ่อวันนี้..พวกผมก็เลยมาชวนพี่ปอมไปด้วยหลายๆ แรง จะได้..ได้เยอะๆ"
ปอมฟังแล้วก็พยักหน้า
"งั้นรอแป๊บนึง! จะเสร็จแล้ว" ว่าแล้วก็จับโน่น..จับนี่..ต่อโน้น..ต่อนี้ สักพักเสียงก็ดังออกมา
จากลำโพง....ติวกระโดด เหยง เหยง ตบไม้ ตบมือดีใจใหญ่
"มันดัง! มันดัง!" หัวเราะเอิ๊ก อ๊ากซ์..โจ้ยิ้มหมั่นเขี้ยวอุ้มคนตัวกลมขึ้นมาหอมฟอด ๆ ติวหัวเราะ
คิก คิก..แล้วโจ้ก็ปล่อยลง..ปอมค่อยๆ ถอยลงมาจากบันไดมายืนอยู่ที่พื้น หันมาพยักหน้า
"ไป!" ติวรีบวิ่งมาจับมือปอม ประจบ ประจบ ปอมก้มลงยิ้มให้แล้วก็เดินไปด้วยกัน นึกขึ้นได้หัน
หน้ามาหานนท์
"กี่โมงแล้ว!นนท์"
"สิบเอ็ดโมงพี่" ปอมเลิกคิ้ว
"อ้าว! แล้วพวกเจ้าโตไม่ต้องอยู่ช่วยงานในไร่กันเหรอ" นนท์หันมายิ้มให้
"วันนี้หยุดครึ่งวันพี่ เดินเครื่องแค่ในโรงงาน..ส้มเริ่มเหลือแต่ผลอ่อนๆยังไม่ได้ที่" ปอมพยัก
หน้าแล้วก็พากันเดินย้อนกลับไปที่บ้าน..กำลังจะเดินเลยไปเสียงจุ้นก็ส่งมา
"จะไปไหนกันท่านหัวหน้าแก๊ง..ยกกันไปเป็นขบวนเลย" แล้วตัวก็เดินออกมาจากบ้าน ปอมยิ้ม
ตาหยีให้มือขวาก็ยังจับมือติวไว้อยู่
"ไปจับปลาดุกข้างๆไร่เนี่ย!..ไปด้วยกันนะจุ้น!..ไป ไป" รีบแถเข้ามาดึงมือจุ้น..จุ้นหัวเราะรีบขืน
ตัวไว้
"ไอ้บ้าปอม! จะไปยังไงล่ะไอ้นี่!..ฉันทำงานอยู่" ปอมทำปากจึกจัก
"พักซักสองสามชั่วโมงไม่เป็นไรหรอกน่า!..ไปเหอะจุ้น!นานทีมีหนน้า" พยักหน้าชวน ยิก ยิก
จุ้นยังเฉยอยู่ ปอมก็เอาใหม่ ทำหน้าขึงขัง
"เคยลงหรือเปล่าโคลนน่ะ..เดี๋ยวตายไปยมบาลถามแล้วตอบไม่ถูกนะโว๊ย!..ไอ้นี่หนิใช้ชีวิตไม่
คุ้มเลย..ไป๊..เร็ว!" จุ้นหัวเราะ..
"เออๆ ไปก็ได้...พูดมาก!" ปอมยิ้มแล้วก็ลากจุ้นไปด้วย..มือขวาจับติวที่กำลังกระโดดเหยงๆ
ดีใจจุ้นไปด้วย..มือซ้ายจับจุ้นไว้เดินกันเป็นพรวน..โจ้หันมามองก็อมยิ้มแก้มปริสะกิด
ตั้มกับนนท์ให้หันมาดูบ้างปากก็ลอยตามลมไป
"โอ๊ย! ข้าล่ะอิจฉาเจง..เจง!..เลยว่ะ!ไอ้ตั้มสามคน..พ่อ แม่ ลูกเดินจูงมือกันกระนุ้ง กระนิ้ง..มี
ความสุข เจง เจงเลยอ่ะเห็นแล้วตาร้อนผ่าวๆ " ตั๊มกับนนท์หัวเราะ..จุ้นหน้าแด๊ง!รีบดึงมือออก
จากปอม..ไม่หลุด!ปอมจับไว้ซะแน่น แถมยังส่งเสียงมาอีก
"ดึงทำไมล่า" ยิ่งกระชับมือจุ้นให้เข้ามาใกล้ๆอีก..จุ้นขมวดคิ้วรีบพูดออกมาเบาๆ
"ก็จะจับทำไมล่ะ..ฉันเดินเองได้" ปอมยิ้ม
"ทำไม!..แฟนกันจับมือกันไม่ได้เหรอ!" จุ้นทำปากจึกจัก น้ำเสียงยังเบาอยู่
"ก็ฉันอาย..แกไม่ได้ยินเหรอไอ้โจ้มันแซวเมื่อกี้นี้น่ะ" ปอมเลิกคิ้วอมยิ้ม ขายังก้าวเดินไปด้วย
กันทั้งสามคน
"ไม่เห็นต้องอายเลย..อ่ะ!เดี๋ยวถามติวก็ได้อายป่ะ" ว่าแล้วก็ส่งเสียงถามติว
"ติว! พี่ปอมจับมือเนี่ยติวอายป่ะ..ไหนตอบให้พี่ปอมชื่นใจหน่อยซิ" ติวเงยหน้ายิ้มตาหยีให้
"ไม่อาย! ติวไม่อาย ติวชอบ!..แม่ก้อยก็จับมือติวแบบเนี้ยตอนติวข้ามถนน แม่ก้อยบอกว่า
เป็นห่วงติว...พี่ปอมก็เหมือนกันจับมือติว..พี่ปอมก็เป็นห่วงติวเหมือนกัน" ยิ้มยิงฟันแหยให้
ปอมกับจุ้นหัวเราะในความช่างพูดของติว แล้วเสียงตั๊มก็ลอยมา
"ติว..มาหาพี่เร๊ว!พี่มีอะไรจะบอก" หันมากวักมือเรียก ติวเงยหน้ามองปอม
"เดี๋ยวติวไปหาพี่ตั๊มก่อนนะ! เดี่ยวติวมาใหม่" ว่าแล้วก็วิ่งตุ๊บ ตั๊บ ตุ๊บ ตั๊บ ออกไป ปอมรีบหันมา
หาจุ้นที่กำลังอมยิ้มอยู่
"จุ้นน!..ปอมอยากได้แบบเนี้ยย..อ่ะ!" จุ้นหุบยิ้มเลิกคิ้ว งง! มองหน้าปอม
"อะไร! แกอยากได้อะไร!" ปอมยิ้มหน้าแป้น ลอยหน้าลอยตาพูด
"ก็แบ่บ..เจ้าติวเนี่ยย!..เอาตัวกลมๆน้าา....แต่ไม่ต้องกลมมากเท่าเจ้าติวก็ได้..เอาแบบกลมๆ
กำลังน่าฟัดอ่ะ!..และก็ต้องฉลาดด้วยน้าพูดเก่งๆ จ๋อยๆ จ๋อยๆ..ปอมชอบบบบ..อุ้ยสส์..เจ็บอ่ะ
จุ้น..อย่าแหนบ!..ไอ้จุ้น!มันเจ็บ" รีบจับมือจุ้นไว้ใหญ่ จุ้นหน้าร้อนวูบ วูบ!
"ไอ้ปอม!..ไอ้ทะลึ่ง!..พูดจาทุเรศ! ไอ้บ้านี่!" ยกขาเตะปอมอีกป๊าบ!นึง ปอมรีบเบี่ยงตัวหนี แต่
ปากยังไม่หยุด
"เป็นอะไรอ่ะจุ้น!..เขิลล์เหรอ!ไม่ต้องเขิลล์..ไม่ต้องเขิลล์น้า..มันเป็นวัฐจักรจุ้นน!หมุนเวียนกัน
ไป..เป็นแฟนกันแล้วมันก็ต้องแต่งงานกัน..พอแต่งงานกันมันก็ต้องมีไอ้ตัวเล็กๆ..ออกมาวิ่ง
เล่น จุ้ง จิ้ง จุ้ง จิ้ง..น่าร๊ากกก..เพราะฉะนั้นไม่ต้องเขิลล์น้า" จุ้นหน้าแด๊ง เตะอีกทีนึงปอม
หัวเราะ! ไม่หนีแล้วยืนให้เตะเฉย
"ไอ้ทุเรศปอม! ใครบอกว่าฉันจะแต่งกับแก" เดินลิ่ว ลิ่ว ปอมรีบสปีดตาม เดินตีคู่
"พูดจริงหรือเปล่า..พูดตรงกับใจหรือเปล่าจุ้นน!" จุ้นหยุดเดินหันควับมามองหน้าปอม..หน้าเริ่ม
มีอารมณ์ จะพล่ามอีกนานไหม น้ำโห!เริ่มมาแล้วนะ! ปอมหยุดมั่งมองหน้าจุ้นยิ้มๆ ยื่นมือมาจับ
มือจุ้นไว้ เสียงก็ออกมาเนิบๆ
"ฉันรักแกจุ้นน! แต่งงานกับฉันนะ" เท่านั้นแหละ!หัวใจจุ้นเต้นโครมคราม ไม่ทันตั้งตัวรีบหลบ
ตาหันหน้าไปทางอื่น
"ไอ้บ้าปอม! มาพูดอะไรกันตรงนี้..ตอนนี้ไอ้นี่หนิ" ปอมยิ้มกระชับมือจุ้น ดึงตัวเข้ามาใกล้ๆ จุ้น
หันหน้ามามองแล้วเสียงปอมก็เอื้อนเอ่ยมา
"ฉันก็เป็นของฉันแบบเนี้ยแหละจุ้นน!..นึกจะพูดอะไรก็พูดไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย..เหมือนไม่รู้
กาละเทสะ..พูดจาเหมือนไม่ได้คิดซะก่อน..คำพูดก็ขวานผ่าซากซะเหลือเกิน..แต่ทุกคำที่ออก
จากปากฉันมันมาจากใจจุ้น มันกลั่นออกมาแต่มันไม่ได้กรองเท่านั้นแหละ..มันถึงฟังดูไม่ซึ้ง
เหมือนคนอื่นเค้าเพราะฉันประดิษฐ์ซึ้งไม่เป็นไงจุ้น...ฟังดูเหมือนลิเกไปซักหน่อยนะแต่มันเป็น
อย่างงั้นจริง จริง..ต่อให้ไม่พูดตอนนี้ ตรงนี้..ไปพูดเอาวันข้างหน้า..คำพูดของฉันมันก็ยังเป็น
แบบนี้อยู่ดี..ฉันรักแกนะจุ้น! แต่งงานกับฉันเถอะนะ" จุ้นอึ้ง! น้ำตาคลอเบ้านิดๆ มองหน้า
ปอมอยู่อย่างงั้นแล้วก็ค่อยๆ ยิ้มออกมา
"ใครบอกว่าแกประดิษฐ์ซึ้งไม่เป็นปอม...ไอ้คำพูดทุกอย่างที่มันออกจากปากแกมันทำให้ฉัน
ซึ้งซะจนน้ำตาจะไหลแล้ว..พูดน้อยแต่ทำให้กินใจไปนานๆ บางทีมันก็อยู่ยาวนานคงทนกว่า
พูดเยอะๆแต่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยนะปอม..ฉันไม่ต้องการหรอกนะไอ้คำหวานหูพวกนั้นน่ะ..
ฉันชอบคำพูดที่ออกมาจากใจและก็ออกมาจากปากของแกมากกว่า..ถึงมันจะขวานผ่าซากไป
ซักหน่อย ตรงไปซักนิดแต่มันก็เป็นตัวแกที่ฉันชอบและก็รัก...แกที่เป็นแบบนี้แหละ" ปอมยิ้ม
ค่อยๆดึงจุ้นเข้ามากอด
"ตกลงแกจะแต่งงานกับฉันใช่มั๊ยจุ้น" ปอมถามย้ำ จ้องตาจุ้น..ใบหน้าจุ้นเริ่มมีสีระเรื่อๆ ค่อยๆ
พยักหน้าส่งให้ ปอมยิ้มพริ้ม จุ๊บ!เบาๆ ไปที่หน้าผากจุ้น
"ฉันสัญญาจุ้น! วันนี้ฉันรักแกยังไง..ต่อไปฉันก็จะรักแกอย่างเงี้ยแหละไม่เปลี่ยนแปลง..ไม่มี
ลดน้อยถอยลง..มีแต่จะเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น" จุ้นพยักหน้าอมยิ้ม เข้าใจแล้ว! ปอมยิ้มแป้นรีบพูด
ระรัว
"งั้นเดี๋ยวฉันรีบโทรหาแม่ให้ดูฤกษ์เลยนะ" จุ้นยิ้มหมั่นไส้ทุบอก!ปอมไปหนึ่งที
"ไอ้บ้าปอม!..ไม่ต้องด่วน!ขนาดนั้นก็ได้ฉันไม่หนีแกไปไหนหรอก..และจะโทรน่ะมีสัญญาณ
เหรอ!..พูดไปเรื่อย" ค้อนให้ปอมหนึ่งที ปอมหัวเราะ แขนยังกอดจุ้นไว้อยู่
"ก็ฉันดีใจอ่ะ!..ใจฉันนะอยากจะแต่งวันนี้พรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ..หรือว่าเราจะเอาแบบนั้นเลยดีมั๊ย
จุ้น..ไปจดกันก่อนน้าา..แล้วค่อยมาจัดงานกันทีหลัง..แกจะได้มีนามสกุลฉันต่อท้ายเร็วๆ ไง
จุ้น" ทำหน้าทำตาภูมิใจสุดๆ [ประมาณว่า ความคิดฉันเจ๋งมั๊ยจุ้น : ผู้แต่ง] จุ้นหัวเราะ
"ไม่เอ๊า!..ไม่ต้องมารีบยัดเยียดให้ฉัน!..ฉันยังไม่รับ" ปอมหลี่ตา จ้องหน้าจุ้นเขม็ง
"จริงง่ะ!..แล้วจะเสียใจน้านามสกุลฉันมันเฟื่องนะจุ้น..จ๋าวๆ จ๊อบบบ!..อยากจะใช้ของฉันจนตัว
สั่น..ถ้าแกช้าเดี๋ยวหมดสิทธิ์น้าาา" ยิ้มตาหยี ทำหน้าน่าร๊ากกก..จุ้นยิ้มหมั่นเขี้ยวยกมือขึ้นหยิก
แก้มปอมเบาๆ ปอมยกมือขวาขึ้นมาจับมือจุ้นไว้ มือซ้ายก็ยังกอดเอวอยู่ ค่อยๆ เลื่อนมือจุ้นมา
ที่จมูกตัวเอง ยิ้มพริ้ม!
"หอมจังจุ้น!..ใช้ครีมยี่ห้ออะไรเหรอ! หอมจัง!" จุ้นยิ้มตาหยีให้เหมือนกัน
"ไม่ได้ใช้!..เมื่อกี้ฉันเพิ่งเข้าห้องน้ำมา..ไม่ได้ล้างมือด้วยกลิ่นมันคงติดอยู่น่ะ" ปอมเลิกคิ้ว
"จริงเหรอ!..ไหน!ปอมพิสูจน์ใหม่น้า..สงสัยเมื่อกี้จมูกคงเฟื่อนไปน่ะ" ว่าแล้วก็ยกขึ้นหอม
ฟอดๆ มีจุ๊บ!ด้วย จุ้น!รีบดึงมือออก แล้วก็เขกหัวปอมไปหนึ่งที
"พอแล้ว! จะพิสูจน์อะไรกันนักหนา..ไอ้กะล่อน!" ปอมหัวเราะมองหน้าจุ้นอยู่งั้น ซักแป๊บก็ยก
มือขึ้นมาปลดสร้อยออกจากคอตัวเอง..จุ้นขมวดคิ้ว!..เห็นปอมค่อยๆ รูดแหวนเงินที่ร้อยไว้
ออกจากตัวสร้อย..เก็บสร้อยใส่กระเป๋ากางเกง..เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้จุ้น จับมือซ้ายจุ้นขึ้นมา
ปากก็เอื้อนเอ่ยออกมาเบาๆ
"จุ้นน!..แหวนวงเนี้ย!เป็นแหวนนามสกุลฉัน..ที่แม่ฉันทำให้ตอนเด็กๆฉันใส่ไม่ได้แล้วเลยเอา
คล้องคอไว้ตลอด..ฉันจองแกไว้ด้วยแหวนวงนี้ก่อนนะ..แล้วถ้าได้ฤกษ์เมื่อไหร่ฉันค่อยหาวง
ใหม่มาเปลี่ยน" ว่าแล้วก็ค่อยๆสวมไปที่นิ้วนางข้างซ้ายจุ้น...จุ้นอึ้ง
"พอดีเลยจุ้น..เหมือนแกเป็นเนื้อคู่ฉันหยั่งงั้นแหละ!" จุ้นยกขึ้นมาดูเห็นตัวอักษรนามสกุลของ
ปอมลอยเหนือเงินเกลี้ยงเด่นชัด ยิ่งกระทบแสงแดดก็ส่องแสงสะท้อนวูบวาบออกมา จุ้นยก
มือขึ้นลูบๆคลำๆ
"สวยจังปอม!..ไม่น่าเชื่อว่ามันจะนานแล้ว..ดูเงินมันยังขาวเงาใสอยู่เลยนี่" ปอมยิ้ม
"เหงื่อฉันเปรี้ยวน่ะจุ้น..มันก็เลยกัดเงินให้ขาวอยู่อย่างงั้น..ฝากไว้ก่อนนะจุ้นเดี๋ยวฉันหาที่มันดี
ดี..เหมาะกะแกมากกว่านี้มาเปลี่ยนให้" จุ้นส่ายหัวงึกหงัก..ยกมือไปไขว้ไว้ข้างหลัง
"แกอยากจะให้วงใหม่ก็เรื่องของแก..แต่วงนี้ฉันไม่เปลี่ยนคืนให้แกหรอก ฉันถือว่าให้ฉัน
แล้ว..อุ๊บ! อิ๊บ!" ปอมหัวเราะหึ หึ
"ชอบจริงๆ หรือว่าเอาใจฉันจุ้น..ฉันไม่คิดมากหรอกนะเรื่องแค่เนี้ย" จุ้นขมวดคิ้ว ส่งเสียงออก
มาบ้าง
"ฉันชอบจริงๆ อะไรที่มันมาจากแกฉันชอบทั้งนั้นแหละ..ปาท๋องโก๋เย็นๆชืดๆ..ดอกไม้ช้ำๆ
เน่าๆ..หรือแม้กระทั่งแหวนวงเนี้ย..ฉันถือว่ามันให้มาจากใจแกจริงๆ..แกไม่จำเป็นที่จะต้องไป
หาไอ้วงใหม่มาให้ฉันหรอกแค่นี้ก็ดีพอแล้ว" ปอมจ้องตาจุ้น
"น่ารักจังจุ้น!..นับวันฉันก็ยิ่งจะหลงรักแกหัวปรักหัวปรำถอนตัวไม่ขึ้น..แกนี่มันน่ารักจากข้างใน
จริงๆ...อย่าเปลี่ยนนะจุ้น..สมองความคิดแกก็อย่าเปลี่ยนด้วยให้มันคงทนอยู่อย่างงี้แหละ..ใจ
ฉันจะได้กระชุ่มกระชวยไปนานๆ..ส่วนเรื่องแหวนน่ะถ้าชอบจริง ๆ ฉันก็ยกให้..อันนี้ถือว่าเป็น
รูปธรรมแล้วกันนะส่วนนามธรรมเดี๋ยวฉันยกให้ตอนจดทะเบียนไม่หวง..ให้ฟรีๆเลย" จุ้นยิ้มหน้า
แด๊งตีแขนปอมดังเพี๊ยะ ปอมหัวเราะ
"หน้าแกนี่..มันมีปฏิกิริยาเร็วจังเลยจุ้น!มันร้อนมั๊ย..ไหน!จับซิ" ยกมือขึ้นมาจับหน้าจุ้น ลูบ
เบาๆ ตาจ้องตาเกิดไฟฟ้ารัดวงจร สป๊าคกันปิ้งปั้ง (แฮะๆ) ปอมก้มมาหา
"วู้!..อาเฮีย!..อาซ้อ!จากอดกันอีกนานมั๊ย!" วงแตกหือ..เสียงโจ้ตะโกนเย้วๆ อยู่ตรงปากทาง
ริบๆ ปอมทำปากจึกจัก จุ้นหน้าแด๊ง! โจ้ยังตะโกนอยู่
"รอนานแล้วนะเฮีย! จนเดินไปถึงปากบ่อ..แล้วเดินกลับมาใหม่ยังไม่เลิกกอดกันเลยอ่ะ..
จาหวีดกันไปถึงหนายย..สงสารไอ้คนยังไม่มีแฟนบ้าง..มันอิจฉาวุ้ย!" พูดจบก็รีบวิ่งปรู๊ดกลับ
ไป ปอมค่อยๆมีเสียงออกมา
"แกคอยดูฉันนะไอ้จุ้น! ถ้าวันนี้ฉันไม่ได้เตะมัน!..ฉันให้แกเตะฉันเลย..ไอ้นี่มันเป็นมารคอย
สกัดกั้นฉันสองครั้งสองหนแล้วตั้งแต่มาอยู่ที่เนี่ย!..ไอ้ตั๊มอีกคนไม่รู้มันจะตามมาทำไม" ส่าย
หัวงึก หงัก...จุ้นหัวเราะ
"ก็มันมาเป็นเพื่อนแกไม่ใช่เหรอ..พวกมันเป็นห่วงแกออก" ปอมหันมามองตาขวาง ยังขัดใจอยู่
เสียเซ้วว์
"ฉันขอให้มันมาเป็นเพื่อนที่ไหนล่ะ!..ติดตูดหยั่งกะตังเมพอฉันบอกว่าจะลาเท่านั้นแหละ..มัน
สองคนถามฉันทันทีเลยว่าไปไหน..ทำเหมือนกับฉันเป็นลูกน้องมันงั้นแหละต้องขออนุญาติ
พวกมันก่อน..แล้วมันยังมีหน้ามาบอกด้วยนะว่ายังเคลีย์งานไม่เสร็จรอไปพร้อมกัน...แม้!ดูมัน
พูดไอ้จุ้น!น่า Bird กะโหลกพวกมันมั๊ย!" จุ้นหัวเราะขำ ปอมต่อ
"มันยิ่งกว่าแฟนฉันอีกนะจุ้น..แฟนฉันยังไม่ติดเท่าพวกมันเลย..ไม่รู้ว่าเค้ารักฉันจริงหรือเป่า"
ทำเสียงเศร้า! จุ้นหุบยิ้มทันทีค้อนให้หนึ่งควับ ปอมยิ้มแป้นรีบแถเข้ามาหา
"โอ๋ โอ๋..ล้อเล่น! ปอมล้อเล่นอ่ะ!..ปอมแกล้งพูดไปอย่างงั้นเองแหละ..ทำไมปอมจะไม่รู้..ว่า
จุ้นน่ะรักปอมมั๊กมากก..รักทั้งตัวทั้งหัวใจ (หุ หุ!)" ประจบ ประจบ จุ้นเริ่มยิ้มออก ปอมยิ้มตาหยี
ให้
"แน่ะ! ยิ้มแล้วใช่มั๊ยล่า..ไป ไป..เดี๋ยวเราไปจับปลาดุกกันน้า!.ไปจับเยอะๆ เล๊ย!..เดี๋ยวตอน
เย็นปอมแสดงฝีมือเอง!เอาเป็นยำปลาดุกฟูดีมั๊ย!..เอ๊ะ!หรือว่าลาบปลาดุกดีกว่า..หรือจะเอา
ปลาดุกนึ่งรองด้วยผักกาดขาว จิ้มน้ำจิ้ม..แจ๊บ! แจ๊บ! ฮึจุ้น!..อุ้ยส์นึกแล้วน้ำลายไหล" จุ้นเบะ
ปากหมั่นไส้ เท้าก็ค่อยๆก้าวไปด้วยกัน
"แหวะ! มีแต่อาหารพวกขี้เหล้ากินกัน ทำอย่างอื่นไม่เป็นเหรอไง" ปอมหันมาเลิกคิ้วให้
"อ่ะเอาอันนี้ก็ได้ เอาผักกาดขาวนึ่งทับไปบนปลาดุกดีมั๊ย!" จุ้นหัวเราะตีแขนปอมไปหนึ่งที
"ไอ้บ้าปอม" ปอมหันมายิ้มให้ เอื้อมมือมาจับมือจุ้นแล้วก็เดินไปด้วยกัน
"จะว่าไปแล้วปลาดุกก็เหมือนปอมอย่างนึงน้าจุ้น!" จุ้นแหงะหน้ามามอง
"อะไร!..ลื่นเหรออย่างแกมันไม่ใช่แค่ปลาดุกหรอก..มันปลาไหลชัดๆ" ปอมหัวเราะหึ หึ
"แหม! ชมซะเขิลล์เลย..เหมือนแบบนั้นที่ไหนล่ะ..อีกอย่างนึงอ่ะ!" จุ้นขมวดคิ้ว
"อะไร!" ปอมยิ้มแป้นแล้น
"หนวดอ่ะ!..ปลาดุกมีหนวด..ปอมก็มีหนวดเหมือนกานเลย" ทำหน้าน่าร๊ากกก..มีเอานิ้วชี้ไปที่
หนวดตัวเองด้วย..จุ้นหัวเราะปากก็ส่งเสียงออกมา
"ปัญญาอ่อน..เจง เจง..เลย!" ปอมค้อนควับ แล้วจุ้นก็พูดต่อ
"แล้วเมื่อไหร่จะโกนไอ้หนวดไอ้เคราเนี่ย..ทำไม! จะเปลี่ยนลุคเหรอไง..อยากเป็นหนุ่มเข้ม
เหรอ" ถามใหญ่
"แล้วเข้มมั๊ยล่ะ!..ถูกใจจุ้นมั๊ยเอ่ย!" จุ้นอมยิ้ม
"ถ้าจะไว้..ก็ถากๆมันออกซะหน่อยก็ดี..เล็มๆซะบ้างก็ได้..เอาแค่พอเห็นเขียวๆครึ้มๆไม่ต้อง
เยอะ" ปอมเลิกคิ้ว
"จุ้นน! ชอบแบบนั้นเหรอ!..เดี๋ยวปอมจัดให้น้า..เอาตามที่จุ้นบอกเปี๊ยบ!..ไม่ให้ขาดให้เกินซัก
เซ็นต์เดียว"
"บอกให้ฟัง!..แกจะทำไม่ทำก็เรื่องของแก..ไอ้นี่หนิชอบสรุปไปเรื่อย" ปอมหัวเราะ แล้วก็เดิน
มาถึงบ่อเห็นพวกโจ้ ลงไปอยู่ในบ่อเรียบร้อยแล้ว มีติวรวมอยู่ในนั้นด้วยกำลังสนุกใหญ่ยืนอยู่
ข้างๆโต และก็คนงานในไร่อีกสองคน น้ำถูกสูบขึ้นไปหมดแล้วบ่อไม่ลึกเท่าไหร่เห็นโคลน
สีเทาเละๆ อยู่ก้นบ่อ..เป็นบ่อน้ำที่ติดกับถนนใหญ่รถผ่านไปผ่านมาตลอด..ตั๊มแหงะหน้าขึ้นมา
มองยิ้มให้
"พี่ปอม..พี่จุ้น..เร็วมาช่วยกัน..นี่พวกผมเพิ่งได้ไปแค่สองตัวเอง..ถุงมือวางอยู่ข้างบนอ่ะพี่ใส่
ด้วยนะ กันไว้ก่อนเดี๋ยวมันยักใส่จะเจ็บ..มันจับยากด้วยลื่นมากโคลนก็เหนียวด้วยอ่ะ" กวักมือ
เรียกยิก ยิก โจ้รีบเสริม
"นั่นสิ! ลง ลง มาช่วยกันทำมาหากิน..เนี่ย!พี่ปอมมาสงสัยจะได้เยอะเป็นถึงพ่อปลาดุก..ร่าย
มนต์แปะเดียวเดี๋ยวลูกๆ ก็ตามมาให้จับเป็นพรวน เร๊ว!ลงมา" ยังไม่สำนึก..ปอมหันไปยิ้มพยัก
หน้าให้จุ้น ดูมัน ดูมันไม่พ้นวันนี้แหละโดน แน่ แน่! ปอมถอดเสื้อถอดรองเท้า หยิบถุงมือส่งให้
จุ้น ยืนใส่กันทั้งคู่..แล้วปอมก็ค่อยๆไต่ลงมา หันมายื่นมือคอยพยุงจุ้นที่กำลังไต่ตามหลังมา
พอถึงก้นบ่อก็แยกย้ายกันไป
"พี่จุ้งง! ติวอยู่นี่" จุ้นหันไปมองเห็นติวยิ้มแฉ่งให้หัวเหอเต็มไปด้วยโคลน ตัวเปรอะไปหมด..จุ้น
หัวเราะ
"ติว! ทำไมตัวเปรอะอย่างงั้นล่ะ..เค้าให้มาจับปลาไม่ใช่มาอาบขี้โคลน" โตหัวเราะ
"ก็จะไม่ให้มันเปรอะได้ไงล่ะครับคุณจุ้น..ไอ้เจ้าติวมันเล่นไถลไปทั้งตัวแบบนั้น..เล่นใหญ่
เลย" จุ้นอมยิ้ม แล้วก็ก้มลงหาเอามือควานๆ ปอมเงยหน้ามองก็ยิ้ม ส่งเสียงมา
"นั่งลงไปเลยจุ้น..ยืนก้มหยั่งงั้นเมื่อยหลังเดี๋ยวมันจะปวดหลังซะก่อนจะได้ปลา..นั่งไปบนดิน
เลย..เออ!นั่นแหละแล้วก็ค่อยๆ คลำไปเดี๋ยวก็เจอ" พูดเสร็จปอมก็จับได้ตัวนึง ล๊อคหัวปลาไว้
ระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วกลางเอานิ้วโป้งกับนิ้วนางจับตัวไว้..ตัวเขื่องๆเหมือนกัน เสียงนนท์ลอยมา
"พี่ปอมจับเก่งจัง..ผมยังไม่ได้ซักตัวเลยอ่ะมันลื่นหล่นหลุดมือไปหมด" โจ้หัวเราะส่งเสียงมา
บ้าง
"ก็บอกแล้วไง! พี่ปอมแกเป็นพ่อปลาดุก..เพราะฉะนั้นแกก็เลยรู้วิธีว่าจะจับลูกปลาดูกยังงัย
555555 โอ๊ะ!แหวะ!." กินดินเข้าไปเต็มปาก อ้าปากหัวเราะซะกว้างปอมเลยปาดินเข้าไป โจ้รีบ
ถุยใหญ่ ทุกคนหันมาเห็นพอดีหัวเราะกันเป็นแถบ..โดยเฉพาะติว ชอบ ชอบ
"พี่ปอมอ่ะ! ปาเข้ามาได้..สกปรกนะเชื้อโรคตรึมเลยอ่ะ" ปอมเลิกคิ้ว ทำหน้าใสซื่อ
"อ้าว! ก็นึกว่าหิวเลยโยนไปให้..แถวบ้านแกเค้ากินกันไม่ใช่เหรอ!" โจ้เบะปาก
"หิวที่ไหนเล่า..แล้วที่บ้านผมกินที่ไหนล่ะ" ปอมเลิกคิ้วอีก
"อ้าวเหรอไม่หิวเหรอ!..สงสัยจะเข้าใจผิด..หูคงแว่วน่ะ..อ่ะ อ่ะขอโทษ ขอโทษ" พยักหน้าให้
โจ้..โจ้ค้อนควับเรียกเสียงหัวเราะอีกระรอกนึง จุ้นส่ายหัวให้ขำ แล้วก็คลำต่อซักแป๊บจุ้นก็ส่ง
เสียงดัง
"ปอม! มันอยู่ตรงนี้เร้ว..ตัวใหญ่ด้วยอ่ะ!ฉันจับไม่ได้..มานี่เร้ว" น้ำเสียงตื่นเต้น! พวกหนุ่มๆ
หัวเราะกันใหญ่ ปอมยิ้มลุกขึ้นยืน ค่อยๆเดินเข้าไปหา ปากก็พูดไปด้วย
"มันไปแล้วมั้งป่านนี้..แหกปากซะดังไอ้จุ้น!..ไหน!" แล้วก็นั่งลงตรงหน้าจุ้น
"เนี่ย! อยู่ข้างล่างเนี่ยฉันเอามือกดไว้อยู่" ปอมมองหน้าจุ้น เอามือควานลงไป
"เนี่ยเหรอจุ้น! ตัวใหญ่ของแกหัวนิดเดียวเอง" จุ้นทำปากจึกจัก ขัดใจ
"นั่นมันหัวแม่ตี..ฉัน..ไอ้บ้านี่!..ข้างหน้าโน่น" พยักพเยิกหน้าให้ หนุ่มๆได้ยินก็หัวเราะกัน
เกรียว..ปอมยิ้มแหย่จุ้นได้..สายตาก็ยังมองหน้าจุ้นอยู่ มือก็คลำเปะปะไปทั่วแล้วก็เจอ..เอามือ
จับมือจุ้นไว้
"แกค่อยๆ ยกมือขึ้นนะ..น่านแหละช้าๆจุ้น..อึมม์..ฉลาดจังเลยจุ้น! เด๋ว!ปอมให้รางวัลน้า" สาย
ตายังมองจุ้นอยู่ ปากก็พร่ามไป มือก็จับปลา..จุ้นค้อนให้หนึ่งวงแล้วก็ยกมือขึ้น ปอมค่อยๆจับ
มันขึ้นมา..ตัวใหญ่ไม่ใช่เล่นสีเทาอมดำขึ้นเงาละเลื่อม..หนุ่มๆอุทานกันขรม โจ้รีบกุลีกุจอถือ
ถังมาให้..แล้วก็เดินกลับไปนั่งหาที่เดิม ปอมยังไม่ลุก นั่งมองจุ้นอยู่งั้น จุ้นกำลังควานหาเห็น
เงียบผิดปกติเลยเงยหน้าขึ้นมอง..แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว
"มองอะไร ไอ้ปอม!" ปอมยิ้มให้
"ดินติดแก้มน่ะจุ้น!" จุ้นรีบเอาต้นแขนขึ้นเช็ด
"หมดยัง!" ปอมส่ายหน้า นั่งยิ้มพริ้ม จุ้นก็เช็ดใหญ่
"หมดหรือเปล่า!" ปอมยังยิ้มอยู่ ปัดแขนจุ้นออก
"มาฉันเช็ดให้" ว่าแล้วก็ปาดซ้ายที ขวาที จุ้นตกใจรู้สึกว่าแก้มมันเย็นผิดปกติ มองไปที่มือ
ปอมเห็นโคลนติดมือเต็มไปหมด ตาโตเท่าไข่ห่าน ตีปอมพลั๊ก ๆ ปอมปัดป้องใหญ่หัวเราะคิก
คัก
"ไอ้ทุเรศ แกแกล้งฉันเหรอ..ไอ้หมาปอม..ไอ้นี่หนิสนุกนักใช่มั๊ย! ฮึมม์" ว่าแล้วก็ป้ายโคลนไป
บนหน้าปอมบ้าง ปอมรีบหันหน้าหนีพัลวัล ติวหัวเราะเอิ๊ก อ๊ากกซ์เล่นด้วยรีบย่ำเข้ามาหาช่วย
กันกับจุ้นป้ายหน้าปอมใหญ่...โจ้เอามั่งอยากเอาคืนรีบผสมโรงเข้ามาช่วยด้วยอีกแรง..ชุลมุน
กันอยู่อย่างนั้น..พวกที่ไม่ได้เข้าร่วมด้วยก็นั่งหัวเราะ
"พอแล้ว..ไอ้จุ้น..ไอ้โจ้..เจ้าติว..พอ!.อึมม์หึมม์ แหวะ" ดินเข้าไปอยู่ในปาก รีบถุยใหญ่ สาม
คนตัวต้นเหตุนั่งหัวเราะสะใจแกล้งเค้าได้...แล้วก็มีอันต้องหยุดชะงักหันหน้าไปมองบนถนนกัน
ทุกคน เพราะมีเสียงบีบแตรเรียกจากรถตู้ซักแป๊บประตูรถก็เลื่อนเปิดออก..หน้าอ๊อดก็
โผล่ออกมา..แล้วก็ตามด้วยวัฒน์และก็เคน..มีไทด์ลงมาจากที่นั่งข้างคนขับ และก็ทยอยกันลง
มาทีละคนสองคน อ๊อดป้องปากตะโกนถามมา
"ทำอะไรกันไอ้พวกฝูงลิง..เดี๋ยวนี้ลิงเค้าลงโคลนกันแล้วเหรอ! ไม่อยู่บนต้นไม้กันหรือไง"
หัวเราะกันหมด จุ้นรีบส่งเสียงตอบไป
"จับปลาดุก" ไทด์หัวเราะ
"พ่อกับแม่ให้แกมาดูไร่นะไอ้จุ้น ไม่ใช่ให้มาจับปลาดุก..นี่คงจะไอ้ปอมชวนล่ะสิ..ไม่งั้นไม่มี
ทางลงหรอก" ปอมส่ายหัว หันมาพยักพเยิกหน้ากับโจ้ [ประมาณว่า แกจัดการดิ๊ เรื่องเล็กๆ
อย่างงี้อย่าให้ถึงมือฉัน ขอร้อง! เดี๋ยวเป็นเรื่อง (แฮะๆ):ผู้แต่ง] โจ้ก็เอาเลยตะโกนกลับไป
"จริงจ๊ะพี่ไท๊ด! ตามที่พี่พูดทุกอย่างเป๊ะ เป๊ะ..พี่ปอมเป็นคนชวนพวกผมทั้งหมดเลย..เป็นตัวต้น
เรื่องด้วยพวกผมไม่เกี่ยวน้า...อุ้ยส์! เจ็บอ่ะ!พี่ปอม..เปรอะด้วยอ่ะ!" เจอมะเหงกของปอมดัง
โป๊ก! ปอมยิ้มสะใจแล้วก็หันไปทางรถตู้ ตะโกนถามไปบ้าง
"ทำไมมาเร็วจัง! ไหน!พี่ไทด์โทรมาบอกว่าจะมาวันศุกร์ไม่ใช่เหรอ" จุ้นขมวดคิ้วหันมามอง
กำลังจะอ้าปากแนงก็ส่งเสียงกลับมา
"ก็เนี่ยวันศุกร์แล้วไอ้ปอม!..ทำไม!..อยู่ที่นี่มีความสุขมากหรือไง..ลืมวันลืมคืนเลยนะแกไอ้
ปอม" หัวเราะกันครืน ปอมยิ้มยัง งง อยู่เหมือนกับจำได้ว่าเพิ่งวันจันทร์เอง ทำไมวันศุกร์ไวจัง
แล้วจุ้นก็ส่งเสียงกลับไป
"พี่ไทด์พาเข้าไร่ก่อนดีกว่า มาเหนื่อยๆจะได้พักผ่อน..เดี๋ยวพวกจุ้นตามไป" ไทด์พยักหน้าแล้ว
ก็ชวนกันขึ้นรถไป พวกปอมงมหาอีกซักพักก็เลิก..ได้ปลาเกือบยี่สิบตัว..ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น แล้วก็
พากันเดินกลับเข้าไร่.................
กรกนก เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 มิ.ย. 2554, 00:10:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 มิ.ย. 2554, 00:10:51 น.
จำนวนการเข้าชม : 1869
| << ตอนที่ 33 : เคลีย์ | ตอนที่ 35 : คืนแห่งความสุข >> |
IAmJin 4 มิ.ย. 2554, 15:04:13 น.
อีก 5 ตอนหน้าก็งานแต่งงานของจุ้นกับปอมแล้ว สินะ ^^
อีก 5 ตอนหน้าก็งานแต่งงานของจุ้นกับปอมแล้ว สินะ ^^
kitty 5 มิ.ย. 2554, 07:54:20 น.
แล้วอย่าลืมมาลง "กรุ่นไอรัก" ด้วยคะ ชอบมาก
แล้วอย่าลืมมาลง "กรุ่นไอรัก" ด้วยคะ ชอบมาก