สัญญารัก...ข้ามฟ้า (สนพ ดอกหญ้า 2000)
เอริน..ว่าที่มัคคุเทศก์คนใหม่วัย 25 ปี ที่โชคชะตานำพาให้พบกับใครบางคนที่แดนไกลในครั้งอดีต และต้องจากกันไป
ชานนท์..นักธุรกิจหนุ่มใหญ่วัย 35 ปี เขากำลังกลับมาตามหาอดีตที่หายไปหลังจากปล่อยเธอไปเมื่อหนึ่งปีก่อน พร้อมกับมาทวงสัญญารักที่จะทำให้เธอต้องจนมุม...อีกครั้ง


Tags: สัญญารัก...ข้ามฟ้า , รักโรแมนติก , ซึ้งกินใจ

ตอน: ตอนที่ 1 กุหลาบ...ปรารถนา

สวัสดีค่ะ ขออนุญาตลงนิยายเรื่องแรกนะคะ
ยังไม่เคยลงที่เว็บนี้เลย ขอฝากนิยายด้วยขอบคุณมากๆค่ะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

กุหลาบ...ปรารถนา




“สาวน้อย..สาวน้อย...ตื่นได้แล้ว...
ถ้าไม่ตื่น..ฉันจะจูบเธอนะ...สาวน้อย”

เสียงเรียกจากใครบางคนยังคงดังแว่วอยู่ในความทรงจำเมื่อครั้งอดีต เอรินหลับตาพริ้มกับจูบรับอรุณอย่างมีความสุข หญิงสาวพึมพำออกมาบางเบาทั้งที่ยังคงยิ้มอยู่ในหน้า

“ตื่นแล้ว..ตื่นแล้วค่า คุณลุง” เสียงขานรับอย่างอ้อยอิ่งของลูกสาวทำเอามารดาถึงกับนิ่งไปอย่างงงงัน อติมา..จ้องมองลูกสาววัยเบญเพสด้วยสายตาเอ็นดูยามได้เพ่งพินิจใบหน้านวลใส

“เอริน...เอริน ตื่นได้แล้วลูก ทำไมขี้เซาจังเลย”

เสียงคุ้นเคยอีกเช่นกันที่ดังปลุกพร้อมเขย่าแขนเอรินที่กำลังนอนหลับฝันหวาน ทำเอาหญิงสาวสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาอย่างงงๆ ก่อนจะจับมือมารดาเขย่าเบาๆอย่างออดอ้อน

“แม่จ๋า”

“อะไรลูก คุณลุงก็ไม่ได้มาบ้านเราซะหน่อย ทำไมเรียกหาคุณลุงซะได้ หื้อ คิดถึงเหรอเราไปเยี่ยมกันดีมั๊ย” น้ำเสียงเอ็นดูรักใคร่พร้อมทั้งลูบศรีษะน้อยปัดปอยผมที่รกรุงรังเหนือแก้มให้ ทำเอาเอรินยิ้มออกมาทั้งที่ยังเคลิ้มๆอยู่

“ไม่ต้องหรอกค่ะแม่ หนูแค่ฝัน ในฝันเหมือนจริงมากจนหนู..” เอรินซุกใบหน้ากับเอวกลมของมารดาอย่างรักใคร่เอาใจไม่เอ่ยต่อ อติมาก็ไม่อยากเซ้าซี้รีบเร่งให้ลูกน้อยทำภารกิจเช้าให้เสร็จโดยเร็ว

“ไปอาบน้ำอาบท่าไป๊..เสร็จแล้วเอากุ้งแช่น้ำปลาไปให้กรณ์กับป้าพิมที่บ้านเค้าที” มารดาเอ่ยตามหลังลูกสาวที่คว้าผ้าเช็ดตัวเดินตัวปลิวไปเข้าห้องน้ำ

“จ้า..แม่ เก็บไว้ให้หนูด้วยน๊า ให้ตานั่นหมดหนูอดลูกแม่จะผอมโซแย่เลยจ้า” เสียงหวานดังไล่หลังออกมาจากในห้องน้ำทำเอาอติมาได้แต่ยิ้มไม่หุบ

“แก่นกะโหลก..เหมือนใครก็ไม่รู้นะพ่อ” อติมานั่งลงข้างๆสามีที่กำลังนั่งดูเมนูสำหรับร้านอาหารในวันนี้ พัชระ...เหลือบตามองภรรยาชั่วครู่ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เอ่ยแซวภรรยา

“ก็เหมือนแม่สมัยสาวๆไงจ้ะ..จำไม่ได้แล้วเหรอ” อติมาหันมาค้อนสามีที่ร้องโอดโอยเพราะได้รับเสียงเพียะเป็นการตอบแทน

“พ่อ..แม่รู้สึกเหมือนลูกมีอะไรในใจ หรือลูกเราจะมีความรัก”

“ไม่มั้ง..ไม่เห็นมีท่าทีกับใครนอกจากตอนที่กลับมาจากเมืองนอกคราวนั้นดูซึมๆ แต่ตอนนี้ก็ดูร่าเริงดีแล้วนี่ ถ้าจะมีใครสักคนคงเป็นเจ้ากรณ์ละมั้ง” สามีหันมาถามความเห็นภรรยา อติมาส่ายหน้าเป็นคำตอบ หล่อนค่อนข้างแน่ใจเสียด้วยว่าคนที่ลูกสาวฝันถึงไม่น่าจะใช่เพื่อนรักอย่าง...กรณ์

......................................................................................

เอริน..หญิงสาวสดใสวัย 25 ปี ที่ไม่มีแม้กระทั่งชื่อเล่นจนตนเองยังอดแปลกใจอยู่ไม่หาย หล่อนกำลังจะก้าวพ้นช่วงวัยแรกสาวเข้าสู่วัยผู้ใหญ่เต็มตัว...วัยที่พร้อมจะมีความรักอย่างแท้จริง...

หญิงสาวในชุดกางเกงยีนส์สั้นกุดเสื้อเชิ้ตตาสก็อตแขนยาวสีแดง ผูกมัดหางม้าทรงสูง ดูแก่นจริงอย่างที่มารดาว่าไว้ ในมือมีปิ่นโตที่มารดาฝากไปให้บ้านโน้น หญิงสาวก้าวยาวๆห่างจาก “บ้านสวนโฮมสเตย์” กิจการและบ้านพักของครอบครัวไปเรื่อยๆจุดมุ่งหมายคือบ้านของเพื่อนรักวัยเด็ก

เอรินเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านครึ่งปูนครึ่งตึกสีขาวหลังไม่ใหญ่นัก ไม่ไกลจากบ้านของตนเองเท่าไหร่ หญิงสาวล้วงกระเป๋าหยิบกุญแจบ้านหลังนั้นขึ้นมาไขอย่างชำนาญการเพราะเข้านอกออกในบ้านของกรณ์มาแต่เล็กแต่น้อย เอรินย่องเข้าไปในตัวบ้านผ่านไปถึงห้องครัวอย่างคุ้นชิน ก่อนจะกอดเอวบางของ พิมพา...มารดาของกรณ์แน่น

“คุณป้าขา...คุณแม่ให้เอากุ้งแช่น้ำปลาฝีมือคุณแม่มาฝากค่ะ...เยอะเลย ”

“เอรินเอ๊ย..มาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยนะลูก..ขอบใจจ้ะ” พิมพายิ้มรับพร้อมหยิกแขนเรียวเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว

“โอ๊ะ..โอ๊ย คุณป้าเอาจริงเหรอคะเนี่ย แขนสวยๆของหนูแดงหมด..กรณ์ตื่นรึยังคะคุณป้า” ตากลมโตแป๋วแหววจ้องมองมารดาของกรณ์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น พิมพาพยักเพยิดไปทางชั้นสองแล้วเอ่ย

“ไปตามมันไป..ต้องให้หนูช่วยปลุกแล้ว นี่ดีนะวันหยุดไม่งั้นคงไม่ทันทำงานแน่ เออ..ป้าเกือบลืมบอกมีแขกไม่ได้รับเชิญด้วยนะ” หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ อย่างเห็นเป็นเรื่องปกติ ดวงหน้านวลสวยฉายแววตื่นเต้นคล้ายจะถูกใจกับคำบอกของคุณป้ายังสาวไม่เบา

“ได้เลยค่ะ เอรินแสดงฝีมือเอง เอาให้รีบลงมาแทบไม่ทันเลยค่ะ คิคิ”

*******************

“ยักษ์..ยักษ์ ตื่นยัง” เอรินเปิดประตูพรวดเข้ามาโดยไม่รอฟังคำตอบจากคนในห้องที่กำลังทำกิจกรรมบางอย่างภายในห้องนอนของตนเอง

“ยักษ์ เฮ๊ย ชีเปลือย”แล้วหญิงสาวก็ต้องหน้ามุ่ยกับภาพตรงหน้า แต่ก็เปลี่ยนสีหน้าได้อย่างรวดเร็วคงเพราะเห็นจนชินชาแล้วก็ส่วนหนึ่ง

“นี่..ดื้อ...เป็นโรคมือง่อยหรือไง ออกไปก่อนไป” เสียงเข้มของเพื่อนรักที่ผละจูบจากสาวบนเตียงมองมาอย่างหงุดหงิดไม่ได้ทำให้เอรินสะทกสะท้านแต่อย่างใด

หญิงสาวเดินมานั่งแหมะอยู่บนโซฟากว้างริมหน้าต่างในห้องนอนของกรณ์หน้าตาเฉย จนชายหนุ่มถึงกับหมดอารมณ์สานต่อกับสาวตรงหน้าในทันที

“แต่งตัวเถอะ มารมาผจญ..ฉันหมดอารมณ์แล้ว” กรณ์ร่ำลาอย่างไม่ใยดีกับสาวหุ่นสวยที่มองเอรินตาเขียวปั๊ดเดินผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ

“ฝากไว้ก่อนเถอะ..ดื้อ” กรณ์ดีดหน้าผากเอรินอย่างคาดโทษ หญิงสาวคลำหน้าผากตนเองป้อยๆ หลบไม่ทัน ก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้มองออกไปนอกหน้าต่างแทน ไม่นานกรณ์ก็หายเข้าไปในห้องน้ำครู่ใหญ่จึงออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวปิดบังท่อนล่างเผยให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ

ภาพตรงหน้าของเขา...เอรินสาวน้อยที่เป็นเพื่อนคู่รักคู่แค้นกันมาตั้งแต่เด็กกำลังมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง สายตาทอดยาวไกลไปยังเนินเขาอีกลูกที่อยู่ไม่ไกลสายตาเห็นเท่าใดนัก ชายหนุ่มค่อยๆเข้าไปหาหล่อนช้าๆอย่างไม่อยากรบกวนภาพสวยตรงหน้าที่ผมม้ากำลังปลิวสไวเปิดเผยให้เห็นหน้าผากนูนสวย

“ทำไม..มองที่นั่นอีกแล้วเหรอ” ชายหนุ่มเกาะไหล่เพื่อนสาวแน่น ก้มตัวที่ค่อนข้างสูงใหญ่ให้ค้อมลงไปมองหน้าต่างระดับเดียวกับสายตาของเอริน หญิงสาวตอบโดยไม่หันมามองแม้แต่น้อยด้วยน้ำเสียงลอยๆ

“มองจากตรงนี้เห็นบ้านสีขาวหลังนั้นชัดเจนที่สุดเลย ไม่รู้ทำไมนะกรณ์ ฉันถึงชอบมองบ้านหลังนั้นจัง” เอรินตอบอย่างเหม่อลอยจิตใจไปผูกติดอยู่กับบ้านสีขาวหลังใหญ่บนเนินเขาลูกนั้นโดยไม่รู้ตัว

“ดูไว้เถอะ..อีกหน่อยบ้านหลังนั้นก็จะถูกทุบทิ้งแล้ว ได้ยินมาอย่างนั้นนะ”

“อะไรนะ!!” เอรินจ้องตากรณ์ด้วยแววตาตื่นตระหนก น้ำเสียงสั่นอย่างที่กรณ์เองก็รู้สึกได้

“เค้าว่าจะทำเป็นโรงแรม นายทุนเป็นคนต่างชาติด้วยนะ” กรณ์มองไปที่บ้านหลังนั้นอีกครั้งอย่างนึกอะไรได้

“ได้ยังไง...ไม่ยอมหรอก ไม่เอานะ” เอรินถึงกับน้ำตาคลอนิ้วเรียวลูบไล้กระจกหน้าต่างบานใสอย่างแผ่วเบา

“อีกแล้วๆ เลิกทำท่าทางเป็นนางเอกเอ็มวีได้แล้ว ลงไปทานข้าวกัน คุณแม่รอแล้วไป..ดื้อ” กรณ์ขยี้หน้าม้าของเอรินอย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้สนใจเสียงร้องเรียกของหญิงสาวด้านหลังเลยแม้แต่น้อย

“กรณ์..กรณ์คะ ฉันกลับก่อนนะคะ แล้วเราค่อยเจอกัน..จุ๊บ” หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีทองเดินเข้ามาจูบบอกลากรณ์ซึ่งยังคงเฉยๆ เอรินเหลียวมองปราดเดียวอย่างนึกรู้ว่าหล่อนคงเป็นหนึ่งในคู่นอนชั่วคราวของเพื่อนรักอีกตามเคย เอรินยิ้มกวนๆให้หญิงสาวชุดทองก่อนที่เธอคนนั้นจะเชิดหน้าอย่างหมั่นไส้เดินลงส้นแรงๆออกไป

“ยักษ์..ฉันอยากมีชื่อเล่นแบบคนอื่นเขาบ้าง แบบที่ไม่ใช่ดื้อ ไม่ใช่แก่นกะโหลกแบบที่แม่เรียก” เอรินพึมพำเบาๆยังคงมองบ้านหลังนั้นไม่วางตา

“อยากได้ชื่ออะไรล่ะ ตั้งมา แล้วฉันจะเรียกให้ หรือว่าอยากให้ฉันตั้งให้” กรณ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงล้อเลียน จนเอรินได้แต่ยู่ปากขัดใจ

“ถ้าให้ยักษ์ตั้ง..ฉันคงไม่สวยไม่น่ารักอย่างคนอื่นเขาหรอก” เอรินพึมพำเบาๆ กรณ์ลูบศรีษะน้อยของเพื่อนรักแล้วเอ่ย

“เอาไงกันแน่ อยากมีก็จะตั้งให้ดันไม่เอาอีก” กรณ์ถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ แต่แล้วเอรินก็เอ่ยชื่อที่ต้องการออกมาจนได้

“กุหลาบชมพู” เอรินหันมาจ้องกรณ์ตาแป๋ว ไม่ได้สะทกสะท้านกับกล้ามท้องเป็นมัดตรงหน้าเหมือนหญิงสาวคนอื่น ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังออกมาอย่างขำขันกับชื่อเล่นใหม่ที่เพื่อนอยากได้

“บ้า..ดื้อเธอติงต๊องแล้ว ใครเค้าชื่อเล่นยาวกว่าชื่อจริงกัน” กรณ์ถึงกับส่ายหน้ากับความคิดของเอริน แต่แล้วคำตอบของเอรินทำให้ชายหนุ่มถึงกับชะงักและนิ่งงัน สายตาคมจ้องมองดวงตากลมใสหม่นของเพื่อนรักใจหาย

“มีคนคนนึงตั้งให้เค้าบอกว่า..กุหลาบสีชมพู..แทนความร่าเริง สดใส และอ่อนเยาว์ แต่สำหรับฉัน กุหลาบชมพู..แทนคำว่าเฟิร์สคิสมากกว่า” หญิงสาวนัยน์ตาลอยฝันไปไกลถึงเหตุการณ์เมื่อหนึ่งปีก่อนในฟลอเรนซ์ สถานที่ๆ เชื่อมหัวใจสองดวงที่อยู่ห่างกัน ณ. ขณะนี้เข้าไว้ด้วยกัน

“หวานดีนะ...จูบของเรา”

คำพูดจากใครบางคนยังคงแว่วแผ่วเบาในความทรงจำ จนเอรินรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งหัวใจ ใครคนนั้นที่พาหัวใจของหล่อนให้ติดตามเขาไปไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้

'คุณลุงของฉัน..ฉันอยากเจอคุณเหลือเกิน'

----------------------------------------------------------

บรรยากาศยามพลบค่ำ ณ. เกาะครีต เกาะใหญ่ทางตอนใต้ของประเทศกรีซ ภายในห้องพักของชานนท์บนชั้นเจ็ดของโรงแรมระดับห้าดาวริมทะเลที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่ ชายหนุ่มกำลังแช่อยู่ในอ่างจากุซซี่บริเวณเทอเรซที่หันหน้าออกทางทะเลอย่างเพลิดเพลิน เสียงเพลงคลอเบาๆจากภายในห้องกับลมเย็นแผ่วพัดผ่านผิว ชายหนุ่มได้แต่หลับตาปล่อยใจล่องลอยไปไกลแสนไกล

“กำลังมีความสุขไม่บอกกันเลยนะ..อเล็กซ์” ราเชลปล่อยผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาวทิ้งลงพื้นก่อนจะก้าวลงในอ่างด้วยร่างกายสวยเปลือยเปล่า ชานนท์ไม่สนใจหล่อนมากนักยังคงหลับตานิ่ง

“ไม่เหนื่อยเหรอ..ราเชล” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเบาๆ ไม่ลืมตามองหญิงสาวตรงหน้าที่เคลื่อนตัวเข้ามาเกาะเกี่ยวโอบรอบคอเขาไว้พร้อมทั้งพรมจูบไปทั่ว

“เหนื่อยสิ..ก็เราเพิ่ง..” ราเชลพูดค้างไว้เท่านั้น ริมฝีปากสวยก็ประกบบนริมฝีปากชายหนุ่มอย่างหลงใหล

“ฉันถามว่าเธอไม่เหนื่อยรึไง..ที่เฝ้าตามฉันอยู่อย่างนี้” ชานนท์รับสัมผัสรุกจากหญิงสาวตรงหน้าอย่างรู้งาน สองร่างต่างแลกจูบกันและกันอย่างกระหาย ราเชลถึงกับยิ้มออกมาอย่างเย้ายวนมองสบตาชานนท์หวานฉ่ำ

“เพราะฉันรักคุณ..ขอโอกาสให้ฉันอีกสักครั้ง แต่งงานกันได้ไหมอเล็กซ์” ราเชลผละจูบเย้ายวนมองสบตาคมเข้มด้วยแววตาขอร้อง มือเรียวสวยยังคงลูบไล้แผงอกแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างเย้ายวน

“ฉันบอกแล้วใช่มั๊ย ระหว่างพวกเราไม่มีวันนั้นอีกแล้วล่ะ..ราเชล” ชานนท์ผละออกห่างจากหญิงสาวตรงหน้าแล้วผุดลุกขึ้นคว้าผ้าขนหนูสีขาวที่พาดอยู่บนเก้าอี้มาพันเอวไว้อย่างลวกๆ เดินเข้าห้องไป ราเชลถึงกับน้ำตาคลอกับท่าทีห่างเหินนั้น

“คุณยังรักแมนนี่อยู่งั้นเหรอ เค้าไม่อยู่แล้วเมื่อไหร่คุณจะตื่นซะที..อเล็กซ์!!” ราเชลตะโกนไล่หลังชานนท์ไปอย่างน้อยใจ ไม่ว่าจะทำอย่างไรผู้ชายคนนี้ไม่เคยหันมามองหล่อนแม้สักครั้ง

“เค้ามีความสุขไปแล้ว อย่าพูดถึงเค้าอย่างนี้อีก..ราเชล ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ไว้หน้าคุณหรือพ่อคุณอีก” ชานนท์มองสบตาราเชลด้วยสายตาคมกล้าอย่างไม่เกรงกลัวหรือหวั่นไหวกับอิทธิพลใดๆของบิดาราเชลอีก

“แล้วใครอีก!!..ยังมีใครที่ฉันไม่รู้อีกงั้นเหรอ อย่าบอกนะว่าเป็นนังเด็กคนนั้นที่มันไปฟลอเรนซ์กับคุณ”

ดวงตาเรียวสวยฉายแววสับสนเปิดเผย เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นเด็กนอกสายตาคนนั้น...คนที่ไม่คู่ควรเป็นคู่แข่งหัวใจของหล่อนแม้สักนิด แต่แล้วคำพูดถัดมาที่เอ่ยออกมาอย่างหนักแน่นของชานนท์ก็ทำให้ราเชลถึงกับตะลึง

“เธอเข้าใจถูกแล้วล่ะ..ราเชล...”

“ผู้หญิงคนนั้น...คือคนที่ฉันอยากจะครอบครองเค้าด้วย..หัวใจ”


“ยัยกุหลาบชมพูคนนั้น...คือความปรารถนาของฉัน”


*************************************************************************************************************************************

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ ^^




lovereason
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ส.ค. 2556, 19:43:09 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ส.ค. 2556, 20:15:08 น.

จำนวนการเข้าชม : 1789





   ตอนที่ 2 ในความทรงจำ >>
pkka 11 ส.ค. 2556, 20:40:27 น.
เออ ชื่อเล่นยาวจิงๆ:)


lovereason 17 ส.ค. 2556, 23:13:44 น.
ขอบคุณคุณpkka ค่ะ
เอรินมีความหลังฝังใจกับกุหลาบสีชมพูค่ะ อิอิ


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account