Chat to love รักนี้...ฉันให้เธอ (ความรักในโลกออนไลน์)
คุณเชื่อเรื่อง “ความรักในโลกออนไลน์” ไหมค่ะ ?
มันอาจจะเป็นสิ่งที่คนหมู่มาก บอกว่าไม่มีอยู่จริง
แล้วความรักของฉัน ก็เริ่มต้นมาจากโลกออนไลน์ เว็บเล็กๆที่ชื่อว่า ‘คนกันเองเรดิโอ‘
มันอาจจะเป็นสิ่งที่คนหมู่มาก บอกว่าไม่มีอยู่จริง
แล้วความรักของฉัน ก็เริ่มต้นมาจากโลกออนไลน์ เว็บเล็กๆที่ชื่อว่า ‘คนกันเองเรดิโอ‘
Tags: ความรัก ออนไลน์ เพลง
ตอน: 3 คอนกันเอ็ง
“เบื่อจังไม่มีอะไรทำ”
ฉันนั่งบ่นอยู่ในห้องเรียน ในขณะที่นักเรียนส่วนใหญ่ทยอยเดินทางกลับบ้าน
“อะซูล แกไม่กลับบ้านเหรอ”
เมื่อเสียงที่ได้ยินเป็นภาษาไทย ซึ่งหาได้ยากยิ่งในแถบนี้ ฉันจึงหันไปมอง
“อ้าว จอมซน”
“เออ ฉันเอง คิดว่าเป็นใครล่ะ ทั้งโรงเรียนก็มีฉันกะแกที่พูดภาษาไทยอยู่”
“เออ นั่นซิ”
ฉันหัวเราะแก้เก้อกับจอมซน เพื่อนร่วมรุ่นที่เป็นคนไทยแท้ แต่มาเรียนที่สเปน ด้วยเหตุผลที่ว่า พ่อมันเป็นท่านทูต จึงย้ายถิ่นฐานครอบครัวมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวร (แต่ตอนนี้พ่อของจอมซน ไปอยู่อาร์เจนติน่าแล้วมั้ง ไม่แน่ใจ) ยัยนี่พูดภาษาสเปนได้นิดหน่อย เลยทำให้ฉันเป็นล่ามส่วนตัวของมันโดยปริยาย
“เบื่อว่ะ”
ฉันพูดขึ้นมาลอยๆ ขณะที่สายตาก็จับจ้องอยู่ในสนามฟุตบอล ชายหล่อๆทั้งนั้นเลย ฮ่าๆ ทิ้งให้ยัยจอมซนหันมามองหน้าอย่างแปลกใจ
“คนอย่างแกเนี่ยนะเบื่อ ฮ่าๆ ฉันฟังผิดเปล่าว่ะเนี่ย”
“ไอ้บ้า คนอย่างฉันจะเบื่อไม่เป็นรึไง เบื่อจริงๆนะโว้ย กลับไปบ้านก็ใช่ว่าจะได้ออกเที่ยวเหมือนแก อยู่แต่กับเสียงเพลงตลอดเวลา เหงาว่ะ เปิดคอมก็เปิดอยู่สามเว็บ facebook, twitter, youtube มันเบื่อมาก อยากทำอะไรใหม่ๆบ้าง”
จอมซนนิ่งเงียบไปพักนึง ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“ฉันมีของดีจะบอก แกสนใจไหม”
พูดกันมาตั้งนานๆ ฮ่าๆ เพิ่งนึกขึ้นได้ลืมบอกชื่อ >”< สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อ อะซูล Azul หรือชื่อเต็มๆ อะซูล เนตรนภา โคโลเรส ลูกครึ่งไทย-สเปน ด้วยความที่คุณแม่ซึ่งเป็นคนไทยได้กวดขันให้ฉันหัดฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาไทยมาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ฉัน เหมือนเป็นเด็กไทย100% มากกว่าที่จะเป็นลูกครึ่ง พูดไทยเวลาอยู่บ้าน พูดสเปนกับอังกฤษเวลาที่อยู่นอกบ้าน
และตอนนี้ฉันก็มีอาการเซ็งอย่างรุนแรง เมื่อคุณแม่ผู้เป็นที่รักทำโทษกักบริเวณ ส่งผลให้ฉันงดเที่ยว จากสาเหตุที่ว่า ไม่ได้เข้าสอบวิชาประวัติศาสตร์สเปน (ก็วันนั้นฉันนัดหนุ่มหล่อเอาไว้นี่นา = =” ) ถึงแม้ว่าแด๊ดจะไปเป็นคนช่วยพูด แต่ทว่าแม่ก็ยังไม่ยอมอยู่ดี T^T ทำให้ตอนนี้ ฉันมีเพื่อนรู้ใจคนใหม่คือ คอมพิวเตอร์ เอาล่ะกลับเข้าเรื่องดีกว่า
“ของดีอะไร หรือว่าเดี๋ยวนี้ แกเล่นไอซ์เหรอ O.O”
ฉันหันไปพูดตาลุกวาว
“แกจะบ้าเรอะ ฉันจะพูดถึงเว็บxatอ่ะ แกรู้จักม่ะ เว็บฟังเพลงออนไลน์ ที่มีบอร์ดแชทด้วย”
จอมจุ้นพูดขึ้นด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ดั่งเด็กที่ได้ของเล่นถูกใจ เอ่อ = =” ตกลงว่ามันพูดถึงโลกโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค หรือว่ามันพูดถึงแฟนมันอยู่เนี่ย
“จดชื่อเว็บมาแล้วกัน เดี๋ยวกลับบ้านจะไปเปิดดู แด๊ดมารับแล้ว”
ฉันพูดจบ จอมจุ้นก็เขียนขะยุกขะยิกใส่ในเศษกระดาษให้ฉัน ซึ่งรับมาใส่กระเป๋าโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไร และไม่คิดจะดูด้วย
“ไปล่ะ แล้วเจอกันนะ”
ฉันยกเป้ขึ้นสะพายแล้ว โบกมือลาจอมจุ้น
“สวัสดีค่ะแด๊ด วันนี้มารับอะซูลเร็วจังเลย”
ฉันพูดพลางหอมแก้มแด๊ด ซึ่งยืนหน้าแดงอยู่ใกล้ๆ ไม่ใช่แดงเพราะความเขินอาย แต่เพราะว่าแด๊ดตัวขาวมากต่างหาก เวลาโดนแดดอ่อนๆ หรือเวลาดื่มเหล้า หน้าจะแดงมากไปหน่อย
“พอดีว่าวันนี้แม่เค้ามีแขกมาที่บ้านน่ะ เลยให้แด๊ดรีบมารับ”
‘ใครกันนะ’ ฉันคิดขณะที่แด๊ดเริ่มเคลื่อนรถ ช่างมันเหอะ ฉันคิดอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหยิบเศษกระดาษที่จอมจุ้นให้มาขึ้นมาดู ชื่อเว็บอะไรเนี่ย K…………
“คอนกันเอ็ง คอนกันเอ็ง”
ฉันพึมพำเสียงเบาๆ เริ่มไม่แน่ใจในเสียงที่เปล่งออกมา เว็บบ้าอะไร ชื่อโคนกานเอ็ง บ้าไปแล้ว
“นั่นใครให้เบอร์ลูกมารึไง”
“แด๊ดอ่ะ ไม่ใช่ซักหน่อย”
ฉันทำบึ้งอย่างฉุนเฉียวเล็กน้อย
“แล้วถ้าเกิดเป็น ผู้ชายให้เบอร์มาล่ะ แด๊ดจะว่าไง ^^”
ฉันแซวแด๊ดเล่นๆ แต่คำตอบที่ไดรับกลับมาก็คือ
“แด๊ดจะว่าอะไรเราได้ล่ะ ชีวิตเป็นของลูกนะอะซูล ลูกเลือกใช้ชีวิตเองได้ แด๊ดมั่นใจ ว่าลูกจะไม่ทำให้แด๊ดกับแม่ผิดหวัง”
ได้ยินอย่างนั้นฉันก็ยิ้มกว้างอ่ะดิ ฮ่าๆ ^O^
“หนูรักแด๊ดที่สุดเลยค่ะ”
ฉันตะโกนลั่นรถ พลางคิดในใจ คืนนี้ฉันต้องเข้าไปดูไอ้เว็บชื่อ คอนกันเอ็งบ้าบออะไรนี่ให้ได้ >”<
“รีบๆลงมาได้แล้วอะซูล แม่มายืนรอเราสองคนอยู่หน้าบ้านแล้ว”
แด็ดพูดขึ้นเมื่อจอดรถ แต่ก็ยังไม่เห็นฉันลงไป
“แด๊ด อะซูลไม่อยากคุยกับแม่เลยอ่ะ กลัวทะเลาะกันอีก วันก่อนก็ครั้งนึงแล้ว”
ฉันหันไปบอกแด็ดเบาๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันก่อนที่ฉันทะเลาะกะแม่ เพียงแค่ว่าฉันจะไปปาร์ตี้กับจอมซน แต่แม่ไม่ให้ไป แล้วฉันดันปีนหน้าต่างหนี แต่ก็โดนแม่จับได้ เรื่องมันเลยแดงขึ้นมา
“เอาน่าลงมา วันนี้แด๊ดมั่นใจ ว่าแม่จะไม่ทำอะไรเราแน่นอน”
สายตาที่ฉันเห็นมันก็เป็นอย่างที่แด๊ดบอกจริงๆ แม่ยิ้มอย่างกะประกวดนางงาม = =” สงสัยเข้ารอบ 5 คนสุดท้ายด้วยมั้ง ยิ้มทีเดียว เห็นฟันหมดทั้ง 32 ซี่เลย ฉันเดินลงจากรถ พลางกวาดสายตามองหาแขกของแม่ แต่ก็ไม่เห็นใคร
“สวัสดีค่ะแม่ ไหนแขกอ่ะ เห็นแด๊ดบอกว่ามาบ้านเรานี่”
“ลูกรีบไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวป้าอรจะมาที่นี่”
แม่ดันหลังฉันให้ขึ้นบันได้บ้านเพื่อเข้าห้องตัวเอง ป้าอรนี่เป็นใครหว่า ทำไมฉันไม่รู้จัก แต่ก็ช่างเหอะ เอาล่ะเปิดคอม ลั้นลา ฉันเขวี้ยงเป้ไปบนเตียง แล้วใจจดใจจ่อรอ เมื่อเห็นว่าหน้าจอเป็นสภาพสมบูรณ์เต็มที่ฉันก็เข้าทวิตเตอร์กะเฟสบุ๊ค ด้วยเวลาไม่ถึง 3 นาที ^^ ว่าแต่ไอ้ชื่อเว็บนั่นอยู่ไหนแล้วนะ ฉันค้นเป้แต่ก็ไม่พบอะไร อย่าบอกนะว่าหายไปแล้ว แงๆ T_T แต่สุดท้ายฉันก็เจอมันจนได้ แหะๆ มันอยู่ในกระเป๋าเสื้อฉันนั่นเอง
“คอนกันเอ็งเรดิโอ”
ฉันทวนชื่อเว็บอีกรอบ ไอ้ชื่อเว็บนี้มันแปลกๆอยู่นะ ฉันคิด ขณะที่ คีย์ชื่อเว็บในช่องแอดเดรส และเมื่อหน้าเว็บโหลดสมบูรณ์ เสียงเพลงก็ดังกระหึ่มขึ้นมา แต่ทว่า ฉันเข้าใจนะว่ามันเป็นภาษาไทย แต่ไทยไหนว่ะ ทำไมฉันฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ T^T
ฉันค่อยๆหรี่เสียงเพลงลง แล้วเริ่มสำรวจหน้าเว็บช้าๆ จากสิ่งแรกที่ฉันเห็นคือ เว็บนี้จะมีบอร์ดไว้แชทกะคนอื่นด้วย ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำยังไง เพราะฉันเล่นไม่เป็นนี่ ก็คนมันเพิ่งเข้ามาวันแรก แล้วก็รายชื่อเพลงที่เล่นไปแล้ว เอ๊? นี่มันจัดรายการสดนี่หว่า ^O^ ฉันยิ้มอย่างดีใจ อย่าให้แชทเป็นขึ้นมานะ ตูจะขอเพลงมันทั้งวันทั้งคืน ฮ่าๆ ฉันได้แต่คิดในใจ ขณะที่เลื่อนดูลงไปเรื่อยๆ มีข่าวสาร มีช่องขอเพลง เออดีแหะ เว็บอย่างนี้ และสิ่งสำคัญที่ฉันเห็น ตั้งแต่แว๊บแรกที่เข้ามานั่นก็คือ เว็บนี้มันมาได้ชื่อ “คอนกันเอ็งเรดิโอ” (_ _”) แต่มันชื่อ ”คนกันเองเรดิโอ”
ฉันนั่งบ่นอยู่ในห้องเรียน ในขณะที่นักเรียนส่วนใหญ่ทยอยเดินทางกลับบ้าน
“อะซูล แกไม่กลับบ้านเหรอ”
เมื่อเสียงที่ได้ยินเป็นภาษาไทย ซึ่งหาได้ยากยิ่งในแถบนี้ ฉันจึงหันไปมอง
“อ้าว จอมซน”
“เออ ฉันเอง คิดว่าเป็นใครล่ะ ทั้งโรงเรียนก็มีฉันกะแกที่พูดภาษาไทยอยู่”
“เออ นั่นซิ”
ฉันหัวเราะแก้เก้อกับจอมซน เพื่อนร่วมรุ่นที่เป็นคนไทยแท้ แต่มาเรียนที่สเปน ด้วยเหตุผลที่ว่า พ่อมันเป็นท่านทูต จึงย้ายถิ่นฐานครอบครัวมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวร (แต่ตอนนี้พ่อของจอมซน ไปอยู่อาร์เจนติน่าแล้วมั้ง ไม่แน่ใจ) ยัยนี่พูดภาษาสเปนได้นิดหน่อย เลยทำให้ฉันเป็นล่ามส่วนตัวของมันโดยปริยาย
“เบื่อว่ะ”
ฉันพูดขึ้นมาลอยๆ ขณะที่สายตาก็จับจ้องอยู่ในสนามฟุตบอล ชายหล่อๆทั้งนั้นเลย ฮ่าๆ ทิ้งให้ยัยจอมซนหันมามองหน้าอย่างแปลกใจ
“คนอย่างแกเนี่ยนะเบื่อ ฮ่าๆ ฉันฟังผิดเปล่าว่ะเนี่ย”
“ไอ้บ้า คนอย่างฉันจะเบื่อไม่เป็นรึไง เบื่อจริงๆนะโว้ย กลับไปบ้านก็ใช่ว่าจะได้ออกเที่ยวเหมือนแก อยู่แต่กับเสียงเพลงตลอดเวลา เหงาว่ะ เปิดคอมก็เปิดอยู่สามเว็บ facebook, twitter, youtube มันเบื่อมาก อยากทำอะไรใหม่ๆบ้าง”
จอมซนนิ่งเงียบไปพักนึง ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“ฉันมีของดีจะบอก แกสนใจไหม”
พูดกันมาตั้งนานๆ ฮ่าๆ เพิ่งนึกขึ้นได้ลืมบอกชื่อ >”< สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อ อะซูล Azul หรือชื่อเต็มๆ อะซูล เนตรนภา โคโลเรส ลูกครึ่งไทย-สเปน ด้วยความที่คุณแม่ซึ่งเป็นคนไทยได้กวดขันให้ฉันหัดฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาไทยมาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ฉัน เหมือนเป็นเด็กไทย100% มากกว่าที่จะเป็นลูกครึ่ง พูดไทยเวลาอยู่บ้าน พูดสเปนกับอังกฤษเวลาที่อยู่นอกบ้าน
และตอนนี้ฉันก็มีอาการเซ็งอย่างรุนแรง เมื่อคุณแม่ผู้เป็นที่รักทำโทษกักบริเวณ ส่งผลให้ฉันงดเที่ยว จากสาเหตุที่ว่า ไม่ได้เข้าสอบวิชาประวัติศาสตร์สเปน (ก็วันนั้นฉันนัดหนุ่มหล่อเอาไว้นี่นา = =” ) ถึงแม้ว่าแด๊ดจะไปเป็นคนช่วยพูด แต่ทว่าแม่ก็ยังไม่ยอมอยู่ดี T^T ทำให้ตอนนี้ ฉันมีเพื่อนรู้ใจคนใหม่คือ คอมพิวเตอร์ เอาล่ะกลับเข้าเรื่องดีกว่า
“ของดีอะไร หรือว่าเดี๋ยวนี้ แกเล่นไอซ์เหรอ O.O”
ฉันหันไปพูดตาลุกวาว
“แกจะบ้าเรอะ ฉันจะพูดถึงเว็บxatอ่ะ แกรู้จักม่ะ เว็บฟังเพลงออนไลน์ ที่มีบอร์ดแชทด้วย”
จอมจุ้นพูดขึ้นด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ดั่งเด็กที่ได้ของเล่นถูกใจ เอ่อ = =” ตกลงว่ามันพูดถึงโลกโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค หรือว่ามันพูดถึงแฟนมันอยู่เนี่ย
“จดชื่อเว็บมาแล้วกัน เดี๋ยวกลับบ้านจะไปเปิดดู แด๊ดมารับแล้ว”
ฉันพูดจบ จอมจุ้นก็เขียนขะยุกขะยิกใส่ในเศษกระดาษให้ฉัน ซึ่งรับมาใส่กระเป๋าโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไร และไม่คิดจะดูด้วย
“ไปล่ะ แล้วเจอกันนะ”
ฉันยกเป้ขึ้นสะพายแล้ว โบกมือลาจอมจุ้น
“สวัสดีค่ะแด๊ด วันนี้มารับอะซูลเร็วจังเลย”
ฉันพูดพลางหอมแก้มแด๊ด ซึ่งยืนหน้าแดงอยู่ใกล้ๆ ไม่ใช่แดงเพราะความเขินอาย แต่เพราะว่าแด๊ดตัวขาวมากต่างหาก เวลาโดนแดดอ่อนๆ หรือเวลาดื่มเหล้า หน้าจะแดงมากไปหน่อย
“พอดีว่าวันนี้แม่เค้ามีแขกมาที่บ้านน่ะ เลยให้แด๊ดรีบมารับ”
‘ใครกันนะ’ ฉันคิดขณะที่แด๊ดเริ่มเคลื่อนรถ ช่างมันเหอะ ฉันคิดอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหยิบเศษกระดาษที่จอมจุ้นให้มาขึ้นมาดู ชื่อเว็บอะไรเนี่ย K…………
“คอนกันเอ็ง คอนกันเอ็ง”
ฉันพึมพำเสียงเบาๆ เริ่มไม่แน่ใจในเสียงที่เปล่งออกมา เว็บบ้าอะไร ชื่อโคนกานเอ็ง บ้าไปแล้ว
“นั่นใครให้เบอร์ลูกมารึไง”
“แด๊ดอ่ะ ไม่ใช่ซักหน่อย”
ฉันทำบึ้งอย่างฉุนเฉียวเล็กน้อย
“แล้วถ้าเกิดเป็น ผู้ชายให้เบอร์มาล่ะ แด๊ดจะว่าไง ^^”
ฉันแซวแด๊ดเล่นๆ แต่คำตอบที่ไดรับกลับมาก็คือ
“แด๊ดจะว่าอะไรเราได้ล่ะ ชีวิตเป็นของลูกนะอะซูล ลูกเลือกใช้ชีวิตเองได้ แด๊ดมั่นใจ ว่าลูกจะไม่ทำให้แด๊ดกับแม่ผิดหวัง”
ได้ยินอย่างนั้นฉันก็ยิ้มกว้างอ่ะดิ ฮ่าๆ ^O^
“หนูรักแด๊ดที่สุดเลยค่ะ”
ฉันตะโกนลั่นรถ พลางคิดในใจ คืนนี้ฉันต้องเข้าไปดูไอ้เว็บชื่อ คอนกันเอ็งบ้าบออะไรนี่ให้ได้ >”<
“รีบๆลงมาได้แล้วอะซูล แม่มายืนรอเราสองคนอยู่หน้าบ้านแล้ว”
แด็ดพูดขึ้นเมื่อจอดรถ แต่ก็ยังไม่เห็นฉันลงไป
“แด๊ด อะซูลไม่อยากคุยกับแม่เลยอ่ะ กลัวทะเลาะกันอีก วันก่อนก็ครั้งนึงแล้ว”
ฉันหันไปบอกแด็ดเบาๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันก่อนที่ฉันทะเลาะกะแม่ เพียงแค่ว่าฉันจะไปปาร์ตี้กับจอมซน แต่แม่ไม่ให้ไป แล้วฉันดันปีนหน้าต่างหนี แต่ก็โดนแม่จับได้ เรื่องมันเลยแดงขึ้นมา
“เอาน่าลงมา วันนี้แด๊ดมั่นใจ ว่าแม่จะไม่ทำอะไรเราแน่นอน”
สายตาที่ฉันเห็นมันก็เป็นอย่างที่แด๊ดบอกจริงๆ แม่ยิ้มอย่างกะประกวดนางงาม = =” สงสัยเข้ารอบ 5 คนสุดท้ายด้วยมั้ง ยิ้มทีเดียว เห็นฟันหมดทั้ง 32 ซี่เลย ฉันเดินลงจากรถ พลางกวาดสายตามองหาแขกของแม่ แต่ก็ไม่เห็นใคร
“สวัสดีค่ะแม่ ไหนแขกอ่ะ เห็นแด๊ดบอกว่ามาบ้านเรานี่”
“ลูกรีบไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวป้าอรจะมาที่นี่”
แม่ดันหลังฉันให้ขึ้นบันได้บ้านเพื่อเข้าห้องตัวเอง ป้าอรนี่เป็นใครหว่า ทำไมฉันไม่รู้จัก แต่ก็ช่างเหอะ เอาล่ะเปิดคอม ลั้นลา ฉันเขวี้ยงเป้ไปบนเตียง แล้วใจจดใจจ่อรอ เมื่อเห็นว่าหน้าจอเป็นสภาพสมบูรณ์เต็มที่ฉันก็เข้าทวิตเตอร์กะเฟสบุ๊ค ด้วยเวลาไม่ถึง 3 นาที ^^ ว่าแต่ไอ้ชื่อเว็บนั่นอยู่ไหนแล้วนะ ฉันค้นเป้แต่ก็ไม่พบอะไร อย่าบอกนะว่าหายไปแล้ว แงๆ T_T แต่สุดท้ายฉันก็เจอมันจนได้ แหะๆ มันอยู่ในกระเป๋าเสื้อฉันนั่นเอง
“คอนกันเอ็งเรดิโอ”
ฉันทวนชื่อเว็บอีกรอบ ไอ้ชื่อเว็บนี้มันแปลกๆอยู่นะ ฉันคิด ขณะที่ คีย์ชื่อเว็บในช่องแอดเดรส และเมื่อหน้าเว็บโหลดสมบูรณ์ เสียงเพลงก็ดังกระหึ่มขึ้นมา แต่ทว่า ฉันเข้าใจนะว่ามันเป็นภาษาไทย แต่ไทยไหนว่ะ ทำไมฉันฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ T^T
ฉันค่อยๆหรี่เสียงเพลงลง แล้วเริ่มสำรวจหน้าเว็บช้าๆ จากสิ่งแรกที่ฉันเห็นคือ เว็บนี้จะมีบอร์ดไว้แชทกะคนอื่นด้วย ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำยังไง เพราะฉันเล่นไม่เป็นนี่ ก็คนมันเพิ่งเข้ามาวันแรก แล้วก็รายชื่อเพลงที่เล่นไปแล้ว เอ๊? นี่มันจัดรายการสดนี่หว่า ^O^ ฉันยิ้มอย่างดีใจ อย่าให้แชทเป็นขึ้นมานะ ตูจะขอเพลงมันทั้งวันทั้งคืน ฮ่าๆ ฉันได้แต่คิดในใจ ขณะที่เลื่อนดูลงไปเรื่อยๆ มีข่าวสาร มีช่องขอเพลง เออดีแหะ เว็บอย่างนี้ และสิ่งสำคัญที่ฉันเห็น ตั้งแต่แว๊บแรกที่เข้ามานั่นก็คือ เว็บนี้มันมาได้ชื่อ “คอนกันเอ็งเรดิโอ” (_ _”) แต่มันชื่อ ”คนกันเองเรดิโอ”
สายลมเดือนห้า เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ก.ย. 2556, 17:43:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.ย. 2556, 17:47:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 705
| << 2 Intro |