Lost memories ความทรงจำที่หายไป
พระเจ้า! พระเจ้า! มือของผมเต็มไปด้วยเลือด นี่ผมอาลัยอาวรให้เด็กสองคนนี้หรือนี่ ผมช่วยพวกเขาไม่ได้ แม้แต่หญิงชราคนนั้นเอง ผมก็ช่วยไม่ได้ นี่ผมเป็นใคร?! นี่ผมกำลังทำอะไร?!
เฮือก! นี่เป็นแค่ฝันนิ ทำไมมันเหมือนจริงนักล่ะ เอาเป็นว่า ผมชื่อว่า เดวิท แอตนิสัน ผมเป็นชาวยิว และอาศัยอยู่ที่ เมืองเล็กๆในประเทศอังกฤษ ภรรยาของผมตายไปแล้ว แล้วผมก็จะไปพักร้อนที่ เยอรมันเพียงคนเดียว ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง สถานที่ที่เป็นปราสาทเก่าแก่และโบราณ มันเงียบสงบ แต่น่าขนลุกยังไงไม่รู้ แต่เหมือนว่ามันมีแรงจูงใจอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมอยากไป แล้วสถานที่นี่ทำให้ผมรู้อะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ผม...
เฮือก! นี่เป็นแค่ฝันนิ ทำไมมันเหมือนจริงนักล่ะ เอาเป็นว่า ผมชื่อว่า เดวิท แอตนิสัน ผมเป็นชาวยิว และอาศัยอยู่ที่ เมืองเล็กๆในประเทศอังกฤษ ภรรยาของผมตายไปแล้ว แล้วผมก็จะไปพักร้อนที่ เยอรมันเพียงคนเดียว ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง สถานที่ที่เป็นปราสาทเก่าแก่และโบราณ มันเงียบสงบ แต่น่าขนลุกยังไงไม่รู้ แต่เหมือนว่ามันมีแรงจูงใจอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมอยากไป แล้วสถานที่นี่ทำให้ผมรู้อะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ผม...
Tags: สืบสวน,สยองขวัญ,ดราม่า
ตอน: Lost memories ep.1 : The journey just begun การเดินทางเพิ่งจะเริ่มต้น
นี่คือบันทึกของ นาย เดวิท แอตนิสัน ณ วันที่ xx เดือน xxx ปี xxxx
"เฮ้อ! ทำไมยังไม่ถึงสักที นานจังน่ะ" ผมนั่งเอียงคอไปทางกระจก มองออกไปดูวิวมุมกว้าง ที่เต็มไปด้วยธรรมชาติอันสวยงาม นกบินกันเป็นฝูง พนันได้เลยว่าคงหนีหนาวมาจากไหนซักแห่ง ป่าไม้สีเขียวขจี มองดูแล้วสดชื่นตายิ่งนัก "สวยจริงๆเลย ถ้ามีเงินมากกว่านี่หน่อยคงซื้อไว้ดู คนเดียว คิดไปแล้วก็เหมือนคนเห็นแก่ตัวยังไงยังงั้น แต่เสียอย่างเดียวที่ฝนตก แถมนั่งรถไฟยังเมื่อยก้นอีกต่างหาก" ผมนั่งคิดแล้วก็ยิ้มอย่างสบายใจ ทันใดนั้น หนังสือพิมพ์เล่มล่าสุดปลิวมาโดนที่ขาผมเบาๆ ผมหยิบขึ้นมากวาดตาไปรอบๆ ข้างล่างสุดของหน้าหนังสือพิมพ์มีข่าวเขียนว่า "ที่โรงแรม xxxx มีการฆาตกรรมเกิดขึ้น โดยเหยื่อแต่ละคน ถูกผ่าแล้วควักเอาหัวใจ ใส่ถุงดำแล้วโยนลงไปในสระว่ายน้ำของโรงแรม และปล่อยทิ้งศพไว้ตามจุดต่างๆของโรงแรม ทางตำรวจได้แจ้งว่า ศพแต่ละศพมีอายุที่แตกต่างกันและไม่ทราบหน้าตาที่ชัดเจน แต่ที่แน่ชัดว่าศพแต่ละศพนั้นถูกฆ่าโดยใช้วิธีที่ต่างกัน อ่านต่อหน้า 6...” ผมชะงัดเล็กน้อยก่อนจะไปอ่านหน้าต่อ แล้วคิดในใจว่า “คงไม่ใช่หรอกม้างงง” แล้วหัวเราะกับตัวเองเบาๆ เมื่อผมเริ่มอ่านข่าวต่อ มันบอกว่า “จากหน้าแรกที่กล่าวมา ทางตำรวจได้บอกว่า ศพแต่ละศพถูกฆ่าโดยใช้วิธีที่ต่างกัน ศพแรกเป็นหญิงชราที่ถูกฆ่าโดยควักหัวใจออกมา ร่างกายถูกเผาแต่ไหม้ไม่หมด เห็นกระดูกและเนื้อหนังที่ไหม้ไม่หมด และอวัยวะภายในเละทั้งหมด ศพที่สองและสามคือ เด็กชายและเด็กหญิงซึ่งไม่ทราบชื่อ แต่ทางตำรวจสนิษฐานว่าเป็นฝาแฝดชายหญิง ถูกควักหัวใจ และบริเวณที่ปาก ถูกมีดกรีดตั้งแต่ปากถึงใบหูและมีการตัดลิ้นออก และศพสุดท้าย เป็นผู้หญิงมีรอยมือที่คอ เหมือนถูกบีบคอเพื่อไม่ให้มีอากาศหายใจ และควักหัวใจและภายในมือของหญิงสาวมีกระดาษโน้ตที่เขียนว่า ฉันขอโทษ ทางตำรวจได้ถามทางพยานผู้เห็นเหตุว่า เกิดอะไรขึ้น ซึ่งเขาเป็นพ่อบ้านที่อยู่โรงแรมแห่งนี้ ได้ตอบกลับมาว่า มันเป็นคำสาป มันเป็นคำสาป!!! ก่อนที่จะกระโดดหนีลงไปทางหน้าต่าง ตายคาที่ "เฮ้ย! นี่มันโรงแรมที่ผมจะไปนี่ เดี๋ยว เดี๋ยว นั้นใครน่ะ" สายตาของผมช็อกมาก เพราะผู้หญิงในหนังสือพิมพ์คล้ายกับภรรยาของผมมาก ผมพูดกับตัวเองว่า “สงสัยจะไม่ใช่หรอก คงตาฝาดไปเอง วันนี้คงจะเดินทางเหนื่อยขอนอนซักงีบนึงก็แล้วกัน”
to be continued....
P.S. เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน นี่คนการเขียนนิยายครั้งแรกในชีวิต อยากให้เม้นส์หน่อยว่า ดีไหม โอเคไหม สนุกไหม เพื่อเป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะจ้ะ ถ้าไม่เม้นส์ ถือว่าไม่สนุกก็จะไม่ทำน่ะ ^^ จาก TheDARKprincess
"เฮ้อ! ทำไมยังไม่ถึงสักที นานจังน่ะ" ผมนั่งเอียงคอไปทางกระจก มองออกไปดูวิวมุมกว้าง ที่เต็มไปด้วยธรรมชาติอันสวยงาม นกบินกันเป็นฝูง พนันได้เลยว่าคงหนีหนาวมาจากไหนซักแห่ง ป่าไม้สีเขียวขจี มองดูแล้วสดชื่นตายิ่งนัก "สวยจริงๆเลย ถ้ามีเงินมากกว่านี่หน่อยคงซื้อไว้ดู คนเดียว คิดไปแล้วก็เหมือนคนเห็นแก่ตัวยังไงยังงั้น แต่เสียอย่างเดียวที่ฝนตก แถมนั่งรถไฟยังเมื่อยก้นอีกต่างหาก" ผมนั่งคิดแล้วก็ยิ้มอย่างสบายใจ ทันใดนั้น หนังสือพิมพ์เล่มล่าสุดปลิวมาโดนที่ขาผมเบาๆ ผมหยิบขึ้นมากวาดตาไปรอบๆ ข้างล่างสุดของหน้าหนังสือพิมพ์มีข่าวเขียนว่า "ที่โรงแรม xxxx มีการฆาตกรรมเกิดขึ้น โดยเหยื่อแต่ละคน ถูกผ่าแล้วควักเอาหัวใจ ใส่ถุงดำแล้วโยนลงไปในสระว่ายน้ำของโรงแรม และปล่อยทิ้งศพไว้ตามจุดต่างๆของโรงแรม ทางตำรวจได้แจ้งว่า ศพแต่ละศพมีอายุที่แตกต่างกันและไม่ทราบหน้าตาที่ชัดเจน แต่ที่แน่ชัดว่าศพแต่ละศพนั้นถูกฆ่าโดยใช้วิธีที่ต่างกัน อ่านต่อหน้า 6...” ผมชะงัดเล็กน้อยก่อนจะไปอ่านหน้าต่อ แล้วคิดในใจว่า “คงไม่ใช่หรอกม้างงง” แล้วหัวเราะกับตัวเองเบาๆ เมื่อผมเริ่มอ่านข่าวต่อ มันบอกว่า “จากหน้าแรกที่กล่าวมา ทางตำรวจได้บอกว่า ศพแต่ละศพถูกฆ่าโดยใช้วิธีที่ต่างกัน ศพแรกเป็นหญิงชราที่ถูกฆ่าโดยควักหัวใจออกมา ร่างกายถูกเผาแต่ไหม้ไม่หมด เห็นกระดูกและเนื้อหนังที่ไหม้ไม่หมด และอวัยวะภายในเละทั้งหมด ศพที่สองและสามคือ เด็กชายและเด็กหญิงซึ่งไม่ทราบชื่อ แต่ทางตำรวจสนิษฐานว่าเป็นฝาแฝดชายหญิง ถูกควักหัวใจ และบริเวณที่ปาก ถูกมีดกรีดตั้งแต่ปากถึงใบหูและมีการตัดลิ้นออก และศพสุดท้าย เป็นผู้หญิงมีรอยมือที่คอ เหมือนถูกบีบคอเพื่อไม่ให้มีอากาศหายใจ และควักหัวใจและภายในมือของหญิงสาวมีกระดาษโน้ตที่เขียนว่า ฉันขอโทษ ทางตำรวจได้ถามทางพยานผู้เห็นเหตุว่า เกิดอะไรขึ้น ซึ่งเขาเป็นพ่อบ้านที่อยู่โรงแรมแห่งนี้ ได้ตอบกลับมาว่า มันเป็นคำสาป มันเป็นคำสาป!!! ก่อนที่จะกระโดดหนีลงไปทางหน้าต่าง ตายคาที่ "เฮ้ย! นี่มันโรงแรมที่ผมจะไปนี่ เดี๋ยว เดี๋ยว นั้นใครน่ะ" สายตาของผมช็อกมาก เพราะผู้หญิงในหนังสือพิมพ์คล้ายกับภรรยาของผมมาก ผมพูดกับตัวเองว่า “สงสัยจะไม่ใช่หรอก คงตาฝาดไปเอง วันนี้คงจะเดินทางเหนื่อยขอนอนซักงีบนึงก็แล้วกัน”
to be continued....
P.S. เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน นี่คนการเขียนนิยายครั้งแรกในชีวิต อยากให้เม้นส์หน่อยว่า ดีไหม โอเคไหม สนุกไหม เพื่อเป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะจ้ะ ถ้าไม่เม้นส์ ถือว่าไม่สนุกก็จะไม่ทำน่ะ ^^ จาก TheDARKprincess
TheDARKprincess เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ต.ค. 2556, 17:55:19 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ต.ค. 2556, 18:12:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 1180
| Lost memories ep.2 : Someone like you ใครบางคนที่เหมือนคุณ >> |