ใต้ปีกรักสีเพลิง {นวนิยายชุด ความลับของผีเสื้อ สนพ.อรุณ}
สร้อยผีเสื้อสีเพลิงจากคนแปลกหน้า
เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นคนใหม่
เธอไม่รู้ว่ารักเขาจริงๆ
หรือเป็นเพราะอำนาจของผีเสื้อตัวนี้กันแน่
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตอนที่ ๑๖ (ครึ่งแรก) // แจกหนังสือ 3 เล่ม วันสุดท้าย

เพียงก้าวเข้าบ้านหลังจากถวายภัตตาหารเช้าที่วัดเรียบร้อย ธารารินก็รู้สึกถึงบรรยากาศแปลกๆ สาวใช้วิ่งวุ่นครึกครื้นผิดปกติ หัวหน้าแม่บ้านรีบมายอบตัวรายงาน

“คุณใหญ่กลับมาบ้านค่ะคุณหญิง สั่งดิฉันให้คุมเด็กไปทำความสะอาดเรือนริมสระไว้ด้วย”

คำรายงานนั้นเป็นผลให้ธารารินยิ้มหน้าชื่น “จริงเหรอ แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหน”

“ขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องค่ะ กำชับนักหนาไม่ให้ดิฉันเรียนท่านรัฐมนตรีทราบ เห็นว่าจะหลบไปอยู่เรือนริมสระก่อนท่านกลับมาน่ะค่ะ”

เจ้าของบ้านพยักหน้ารับรู้ เธอส่งกระเป๋าถือมาให้คนรับใช้เก่าแก่ แล้วรีบขึ้นบันไดไปยังห้องนอนของลูกชายคนโตทันที มือบอบบางมีริ้วรอยเหี่ยวย่นไปตามวัยเพียงเล็กน้อยเคาะประตูห้องเบาๆ แล้วเปิดเข้าไปโดยไม่รอคำตอบรับ

บุตรชายสวมชุดคลุมผ้าขนหนูสีขาวนอนเขลงอยู่บนเตียงผุดลุกขึ้น แล้วโถมเข้ามากอดเธอในวินาทีถัดมา “แม่ไปไหนมาน่ะ ผมมาคอยตั้งนาน คิดถึงจังเลย อื้อหืม...แม่หอมจัง” คิรินทร์กอดและจูบแก้มมารดาด้วยกิริยาออดอ้อน

ธารารินผลักคนรูปร่างสูงใหญ่ออกห่าง “ไม่ต้องมาปากหวานเลย คิดถึงประสาอะไร แม่ไม่เห็นหน้าจะครบเดือนอยู่แล้ว”

“โธ่...แม่ก็รู้ว่านายเล็กไม่อยู่ ไม่มีใครคอยห้ามคอยปรามพ่อสักคน ผมจะมาให้พ่อด่าทำไมล่ะ”

“แล้ววันนี้นึกยังไงถึงมาได้ล่ะจ๊ะ แม่บ้านบอกว่าลูกสั่งเด็กไปทำความสะอาดเรือนริมสระด้วย จะมานอนบ้านหรือ”

“ครับ แต่ไม่อยากนอนบนตึก ขืนต้องขึ้นลงเจอหน้าพ่อวันละสองเวลา ผมคงโดนสายตาพ่อฉีกเป็นริ้วแน่ๆ” คนพูดโอบเอวมารดาไปนั่งที่เตียง ส่วนตัวเองแปะลงบนพื้นซบหน้ากับตักมารดาตามประสาลูกชายที่ไม่อายกับการแสดงความรักต่อบุพการี “ผมขอมานอนที่บ้านสักพักนะครับ”

ธารารินใช้มือสางผมเส้นเล็กที่หยิกสลวยของบุตรชายเบาๆ “เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำไมอยู่ดีๆอยากกลับมานอนบ้าน ไม่สบายใจหรือจ๊ะ”

ชายหนุ่มแหงนขึ้นสบตามารดา พลางตั้งคำถาม “ผมนี่มันเหมือนโจรนักหรือครับแม่”

“จ้ะ” คำตอบสั้นๆ แต่เป็นผลให้คนฟังอ้าปากค้าง “ก็ดูสิ ผมเผ้าก็ยาวรุงรัง แล้วหน้าตาเนี่ย หนวดเคราทำไมไม่รู้จักโกนบ้าง ที่สตูดิโอไม่มีมีดโกนหรือไง แม่จะได้ซื้อไปให้” เธอบ่นพลางมือก็ตบแก้มอันรกเรื้อด้วยหนวดเคราเป็นเชิงหยอกเย้า

เมื่อเห็นสีหน้าคิรินทร์ยังคงหมกมุ่นเช่นเดิม สตรีอาวุโสจึงชักเอะใจ ปกติแล้วลูกชายคนโตเป็นตัวของตัวเองขนาดหนัก เขางัดข้อกับผู้เป็นพ่อบ่อยจนคนในบ้านคร้านจะห้ามศึก แต่วันนี้จู่ๆกลับออกอาการกระเง้ากระงอดออดอ้อนเช่นนี้ นอกจากไม่ใช่วิสัยของเขาแล้ว ยังบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวมีเรื่องไม่สบายใจอย่างยิ่งอีกด้วย

ธารารินใช้สองมือประคองดวงหน้านั้นให้สบตาเธอ แล้วออกคำสั่ง “มีอะไรกันแน่ ไหนเล่าให้แม่ฟังซิ”

คิรินทร์เห็นสายตาคาดคั้นนั้น จึงยอมปริปากเล่าเหตุการณ์วันที่ไปคอนโดของพรนางฟ้าและบทสนทนาในห้องประชุมให้มารดาฟังโดยละเอียด เมื่อลงท้ายเขาจึงถาม “ผมขอต่างหูเพชรของแม่คู่นึงได้ไหม จะเอาไปคืนยายคนงกสมบัติให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป”

ผู้เป็นมารดาหัวเราะขันลูกชายที่ถูกความขุ่นเคืองบังตาจนขาดเหตุผล “ทำอย่างนั้นก็เท่ากับลูกยอมรับว่าเอาของเขาไปจริงน่ะสิ”

คิรินทร์เกาหัว “แต่เธอมาโกรธผมแบบนี้ มันก็ไม่ถูกนะครับ”

“แม่มีวิธีแก้...สนใจไหมล่ะ” ธารารินยิ้มมีแผน และสมใจยิ่งเมื่อลูกชายทำท่าสนใจ

“หาขโมยตัวจริงออกมาสิ แม่รู้ว่ามีคนหนึ่งช่วยลูกได้แน่ๆ”

“ใครครับ” คิรินทร์ขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆกัน แล้วกอดเธออย่างประจบประแจง

“ไปขอให้คุณพ่อช่วยสิ” ประโยคนั้นคล้ายโยนระเบิดลงกลางวง

“แม่อ้ะ! แกล้งผมนี่นา” คิรินทร์โวยวาย พร้อมกับผละออกห่างจากมารดาทันที

ธารารินส่ายหน้า “ไม่ได้แกล้ง แต่พ่อเราน่ะ เขาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนให้ส่งตำรวจไปที่คอนโดของหนูคนนั้น เรียกหากล้องรปภ.มาดูได้ ถ้าแม่เดาไม่ผิด ยายแม่บ้านคนที่ลูกเจอตอนกลับเข้าไปอีกหนนั่นแหละที่ขโมยของไป เราก็ขอประวัติจากนิติบุคคลห้องชุด ปกติเขาต้องมีสำเนาบัตรประชาชนของลูกจ้างอยู่ จากนั้นก็ตามไปบ้านเกิดยายนั่น หรือสอบปากคำญาติๆหาเบาะแสเพิ่มเติม แล้วทั้งหมดที่แม่พูดถึงเนี่ย ถ้าลูกไปขอเอง ใครเขาจะเอาให้ดู ส่วนไปแจ้งความ...ตำรวจก็ไม่รับแจ้งหรอก เพราะใหญ่ไม่ใช่เจ้าทุกข์ แม่พูดถูกหรือเปล่าล่ะ”

คนฟังหน้าบูด สตรีอาวุโสจึงบีบมือลูกชายเบาๆ “ไม่ต้องมาฟอร์มเลย แม่รู้ว่าใหญ่ก็อยากจะขอโทษพ่ออยู่แล้วเรื่องที่ผลุนผลันลาออกจากราชการโดยไม่เรียนให้ท่านทราบก่อนล่วงหน้าน่ะ เอาเป็นว่า...ใช้โอกาสนี้แหละไปขอโทษพ่อซะ แล้วก็ขอให้ท่านช่วย ตกลงไหม”

คิรินทร์ผุดลุกขึ้นยืนแล้วเมินไปทางอื่น แต่ก็ยอมพยักหน้ารับคำโดยดี

ผู้เป็นมารดาจึงยืนขึ้นบ้าง เธอตบบ่าบุตรชายเบาๆ “ขอบใจจ้ะ คิดซะว่าทำเพื่อแม่ก็แล้วกันนะจ๊ะ พ่อลูกดีกัน แม่จะได้เบาใจหน่อย ทะเลาะกันอยู่กันคนละทางอย่างนี้ แม่จะมีความสุขได้ยังไง”

ร่างงามสมวัยเดินออกจากห้อง พลางส่ายหน้าขันระคนด้วยความระอาทั้งบุตรชายและสามีที่ทิฐิจัดกันทั้งคู่ ดูก็รู้ว่าฝ่ายหนึ่งก็รอให้ลูกชายมาง้อ อีกด้านหนึ่งก็อยากมาขอโทษพ่อเต็มแก่ เพราะมัวแต่ชิงเหลี่ยมกันอยู่ ก็เลยไม่เป็นอันดีกันเสียที

ธารารินมั่นใจว่าคีรีผู้เป็นสามีคงวางท่าเห็นใจ และจำต้องยอมยกโทษให้ลูกชาย จากนั้นก็ส่งคนไปจัดการให้ตามที่คิรินทร์ขอร้องแน่นอน เธอรู้ว่าสามีก็อยากยกโทษให้ลูกอยู่แล้ว แต่แสร้งปั้นปึ่งไปอย่างนั้นเอง

ส่วนลูกชายก็ท่ามาก ไม่อยากยอมรับผิดว่าตัวเองใจเร็วด่วนลาออกจากราชการโดยไม่ปรึกษาใคร ครั้นจะมาขอโทษตรงๆก็เท่ากับยอมรับว่าผิด คิรินทร์จึงต้องหาเรื่องอื่นมาบังหน้า ทำทีว่าจำเป็นหรอกนะ ถึงต้องมาขอโทษ เจ้าเล่ห์กันทั้งพ่อทั้งลูก!

ธารารินส่ายหน้า นึกไม่ออกว่าจะโทษให้เป็นความผิดใครดี ที่ตามใจลูกกับสามีจนกลายเป็นแบบนี้ไปหมดทั้งบ้าน!



แสงแดดจางทอลอดผ้าม่านโปร่งเข้ามาภายในเผยให้เห็นว่าบนที่นอนใหญ่กลางห้องมิได้ว่างเปล่า สุภัทรชาปรือตาขึ้นช้าๆ มองเพดานวาดลวดลายคล้ายท้องฟ้าประดับเมฆหมอกด้วยความฉงนว่าเธออยู่ที่ใด อะไรหนักๆที่ทาบอยู่บนบั้นเอวทำให้หญิงสาวกะพริบตาถี่ เรียกรวมสติสัมปชัญญะให้มั่น ลำคอคล้ายแห้งผากเมื่อระลึกถึงภาพเหตุการณ์รางเลือนที่เกิดขึ้นในค่ำคืนที่ผ่านมา

เมื่อคืนเธอค้างที่คอนโดของภูผา! ไม่ใช่แค่ค้าง แต่เธอยังปล่อยให้อะไรๆเลยเถิดไปเกินควบคุมอีกด้วย!

“ตื่นแล้วหรือครับคนดี” เสียงกระซิบจากริมหูทำให้หญิงสาวผวา มือหนาใหญ่ที่พาดอยู่ตรงเอวเปลี่ยนเป็นกระชับมั่น พร้อมกับริมฝีปากของเขาเคล้าเคลียอยู่แถวๆซอกคอจากเบื้องหลัง

สุภัทรชารวบรวมแรงทั้งหมดผลักมือเขาออก พยายามผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อผ้าห่มเลื่อนหลุดและพบว่าเธออยู่ในสภาพไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น หญิงสาวมองรอบห้องแล้วรีบยื่นมือที่สั่นระริกไปหยิบเสื้อคลุมซึ่งตกอยู่บนพื้นใกล้มือขึ้นมาสวม

“จะรีบแต่งตัวไปไหนล่ะครับเกรซ ยังเช้าอยู่เลย” คนบนที่นอนวางศีรษะบนฝ่ามือเท้าข้อศอกกับเบาะนุ่มมองท่าทีของเธอพร้อมกับอมยิ้ม

“เกรซจะกลับบ้าน” สุภัทรชาโผเผไปเก็บเสื้อผ้าที่เกลื่อนเปะปะอยู่บนพื้นด้วยความสมเพชตนเอง ที่พ่ายต่อคารมของอีกฝ่ายถึงเพียงนี้ ค็อกเทลแค่สองสามแก้วไม่ทำให้เธอเมา แต่คำสัญญาและคำรักที่เขาพร่ำบอกตลอดเวลานั่นต่างหากที่ทำให้เธอใจอ่อนในที่สุด

ภูผาลุกตามมาโอบเอวเธอ รั้งเธอกลับไปที่เตียงอีกครั้ง “อย่าเพิ่งกลับเลยน่า...นี่มันเช้าวันเสาร์นะครับ อยู่ด้วยกันก่อนเถอะนะคนดี” เขาปลอบพลางดึงเสื้อผ้าจากมือหญิงสาวโยนลงบนพื้น พลางซุกไซ้ริมฝีปากไปตามซอกคอเนียนนุ่ม กระซิบพร่ำคำหวานให้เธอเป็นของกำนัล

สุภัทรชากัดริมฝีปากด้านใน รู้ดีว่าสิ่งที่เสียไปแล้วเรียกย้อนกลับมาไม่ได้ ไร้ประโยชน์ที่จะร่ำร้องโวยวาย ทางเดียวที่เหลือให้ทำก็คือเรียกร้องจากความสูญเสียนั้นให้ได้มากและดีที่สุดสำหรับตัวเอง!

หญิงสาวหลับตาลงปล่อยใจไปกับสัมผัสวาบหวามนั้น ทิ้งความยโสถือเนื้อถือตัวให้ปลิวลับไปกับพายุอารมณ์ที่โหมฮือขึ้นในพริบตา...



/ / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / / /


ขอบคุณทุกกำลังใจจากเพื่อนนักอ่านค่ะ

เพิ่งไปเห็นว่าในตอนก่อนหน้า

มีคนกดชอบเพิ่มขึ้นถล่มทลาย

ปลื้มใจจริงๆ ขอบคุณจนไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลย ^_^

รักกันน้อยๆ แต่รักกันไปนานๆนะคะ



ตอนนี้...เชื่อว่าหลายคนคงเริ่มเดาหลายๆอย่างได้แล้ว

แต่บอกได้เลยว่า...นี่มันยังไม่ถึงครึ่งเล่มเลยนะ

มีอะไรพลิกผันให้ตื่นเต้นอีกมากแน่นอนค่ะ อิอิ

อ่านแล้วถูกใจ ก็กดชอบตอนนี้เบาๆคนละทีเช่นเคยน้า



ตอนนี้ที่เพจสิริณ มีกิจกรรมแจก ใต้ปีกรักสีเพลิง 3 เล่มอยู่นะคะ

วันนี้วันสุดท้ายแล้ว

ตามไปอ่านกติกาและร่วมลุ้นกันได้เลยยยยย

www.facebook.com/SirinFC




สิริณ
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ต.ค. 2556, 00:13:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ต.ค. 2556, 00:14:07 น.

จำนวนการเข้าชม : 1352





<< ตอนที่ ๑๕ (จบตอน) // แจกหนังสือ 3 เล่ม   ตอนที่ ๑๖ (ต่อ) // ประกาศรายชื่อผู้รับรางวัลจ้า >>
wind 4 ต.ค. 2556, 00:22:52 น.
ภูผาเก่งแฮะ


พันธุ์แตงกวา 4 ต.ค. 2556, 02:29:28 น.
โอ๊ะโอ...เห็นธาตุแท้กันเมื่อไหร่ คงมันส์น่าดู


ree 4 ต.ค. 2556, 04:14:24 น.
แม่นายใหญ่เจ๋งอ่ะ


sonakshi 4 ต.ค. 2556, 07:36:24 น.
ตอนสั้นจุง


จิรารัตน์ 4 ต.ค. 2556, 15:23:37 น.
กลับไปอ่านตอนเก่าอย่างด่วน สงสัยเรื่องแม่บ้าน

แต่จะสงสารภูผาหรือเกรซดีนะ


goldensun 4 ต.ค. 2556, 20:44:09 น.
คุณแม่เก่งจัง ปะติดปะต่อทีเดียว ได้คนร้ายแล้ว คุณใหญ่ได้แนวทางแก้ปัญหาแล้วสิ
เกรซกับภูผา หลอกกันไป หลอกกันมานะ ความจริงปรากฏคงอึ้ง


Sukhumvit66 5 ต.ค. 2556, 10:44:58 น.
แล้วทีนี้ แพนจะทำไงอ่ะ รู้ตัวคนร้ายแล้วนะ คิรินทร์ควรสะบัดบ๊อบใส่เลยค่ะ 5555


ketza 7 ต.ค. 2556, 15:43:30 น.
ทุกอย่างเกรซทำตัวเองทั้งนั้นเลย อย่าโทษใคร


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account