Pai Journal (ปาย ในบันทึกถึงคุณ)
คุณที่รัก...
ผมอยากเล่าเรื่องราวหลังจากวันนั้นให้คุณได้ฟัง
มันเป็นการเดินทางระยะสั้นๆ ในช่วงเวลาชีวิตยาวนาน
ผมพบพานสิ่งต่างๆ ท่ามกลางความรู้สึกถึงคุณทุกขณะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
ผมอยากเล่าเรื่องราวหลังจากวันนั้นให้คุณได้ฟัง
มันเป็นการเดินทางระยะสั้นๆ ในช่วงเวลาชีวิตยาวนาน
ผมพบพานสิ่งต่างๆ ท่ามกลางความรู้สึกถึงคุณทุกขณะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: เส้นพู่กัน
โลกใบนี้มีอะไรสวยๆ ให้ได้เห็นเสมอ และยามเช้ามักให้อะไรเช่นนั้นอยู่เรื่อยๆ
ไม่แปลกใจเลยที่ผมจะชอบการได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในแต่ละเช้า ทั้งยังดีใจที่พบว่าตัวเองได้ตื่นขึ้นมาในวันใหม่นั้น นั่นเพราะผมได้รู้ว่าผมยังมีชีวิตอยู่อีกวัน ถึงที่สุดแล้วการตื่นขึ้นมาในวันใหม่ผมยังจะต้องเจอเรื่องราวร้ายกาจบางอย่างด้วย
คุณที่รัก
ตื่นขึ้นมาในอีกเช้าหนึ่ง มีหมอกเหมยขาวอุ่นจากลำธารรอยคลุมผิวดินและยอดหญ้า นอกจากวาดภาพสีน้ำแล้วเช้านี้ผมยังไม่รู้สึกนึกอยากทำอะไรอย่างอื่น เมื่อคิดไม่ออกว่าอยากอื่นที่อยากทำคืออะไร ผมจึงขนอุปกรณ์วาดภาพสีน้ำออกมากองไว้บนโต๊ะ โต๊ะไม้ทำจากท่อนซุงใหญ่เลื่อยแต่งให้ผิวเรียบราบ ผมกางกระดาษสองร้อยปอนด์ลงบนโต๊ะ ติดมุมด้วยกระดาษกาวอย่างที่ลอกได้ คว้าแก้วตัดจากขวดน้ำอัดลมพลาสติกไปเปิดน้ำจากอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ แล้วกลับมาเริ่มต้นผสมสี
ถ้าผมมีฝีมือมากกว่านี้ ผมก็คงเลือกไปเป็นจิตรกร แต่เพราะไร้ฝีมือนี่แหละถึงได้เป็นแค่คนชอบวาดภาพเท่านั้น
แสงแดดเช้าวาดเงาต้นไม้ร้างใบประจำฤดูกาลลงบนพื้นดิน ในขณะที่ผมแต้มสีน้ำตาลเข้มบ้างอ่อนบ้างลงไปตามจังหวะเลียนแบบภาพที่ธรรมชาติวาดขึ้น กระดาษนั้นโดนน้ำก็บิดตัวโค้งงอพอเป็นพิธี ที่ยังคลี่กางอยู่ก็เพราะแรงตรึงรั้งที่มุมทั้งสี่ ถึงอย่างนั้นก็ต้องอาศัยตะหวัดป้ายพู่กันให้ดีเพื่อให้สีไม่กองกันอยู่ในหลุมที่เกิดจากการโค้งบิดของกระดาษ
ชีวิตบิดงอของผมคงคล้ายๆ กันนี้ ถูกความไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ปล่อยให้ความทุกข์ความเจ็บปวดหล่นกองอยู่ในหลุมหลืบชีวิต
พี่ที่ร้านเรียกให้ขึ้นไปทานกาแฟ จะรสชาติดีแย่อย่างไรผมก็ยังคงขาดกาแฟไม่ได้ ตั้งแต่สมัยที่ยังมีคุณอยู่ ระหว่างขาดกาแฟกับขาดคุณ ผมเคยคิดเล่นๆ ว่าตัดขาดได้หรือไม่ อย่างกาแฟยังพอทนอดได้สักช่วงระยะในวันที่จำเป็นต้องอดไว้ แต่ขาดคุณผมคิดไม่ออกจริงๆ ในเมื่อเราสร้างเรื่องราวต่างๆ ด้วยกันทุกวัน ผมเลยคิดเองว่าผมขาดคุณไม่ได้แน่นอน ตอนนั้นจะจริงตามนั้นหรือไม่ผมไม่รู้ จนกระทั่งวันที่คุณไม่อยู่แล้ว ผมถึงได้คำตอบว่าผมขาดคุณไม่ได้จริงๆ แต่ก็ยังมีชีวิตต่อไปได้อยู่
ดื่มกาแฟคู่กับไข่ต้มบ่อน้ำร้อนจนหมดและพูดคุยทักทายด้วยเรื่องสัพเพเหระ ผมถึงได้ย้อนกลับมาแต้มแต่งภาพวาดต่อ คราวนี้เป็นรอบของกระดาษขนาดโปสการ์ด ผมวาดเสร็จแผ่นหนึ่งก็ต่ออีกแผ่นหนึ่ง และอีกแผ่นหนึ่ง ครั้นวาดจนความรู้สึกว่าพอเกิดขึ้นในใจก็ถึงได้หยุดมือ หยิบกระดาษที่วาดเสร็จแล้วมาดูๆ วางๆ แต้มแต่งเก็บรายละเอียดอีกนิด ในกระดาษแต่ละแผ่นมีความตั้งใจแต้มอยู่จนเต็มและล้น แต่ถึงที่สุดแล้วมันก็มักไปอยู่ในมือของคนอื่น ผมมักใช้ภาพวาดเป็นค่าตอบแทนมิตรภาพที่เพื่อนน้ำมิตรส่งถ้อยคำผ่านจดหมายและโปสการ์ดมาให้เสมอ
กระดาษขนาดเท่ากันนี้หลายแผ่นที่คุณส่งมา มันน่าจะปนอยู่ในห่อจดหมายและโปสการ์ดที่เก็บไว้ก่อนออกเดินทาง หรือไม่ก็คงอยู่ในลังเก็บบรรดาของที่ได้จากคุณ ในนั้นบางแผ่นเป็นภาพวาดที่มีสัดส่วนตลกๆ ตามฝีมือคุณ ไม่ใช่ระดับที่น่าชื่นชมแต่ก็สวยงามในความรู้สึก ผมรู้คุณพยายาม ผมรู้คุณทำด้วยใจ ผมรู้คุณใส่ความรู้สึกในนั้น
เพราะรู้... ผมถึงเก็บรักษามันอย่างดี
พวกพี่เอ่ยปากชมผลงาน และออกปากเลี้ยงเบียร์กระป๋องสำหรับภาพวาดทิวทัศน์ร้านในแบบสีน้ำสักชิ้น ผมเริ่มต้นวาดอาคารหลังคาใบตองตึงท่ามกลางหมู่ไม้ของวันปลายฤดูหนาวในบ่ายวันนั้น ไม่ใช่เพื่อของรางวัล แต่วาดให้ฟรีสำหรับสิ่งที่ได้มาจากคืนและวันก่อนหน้า
ผมว่าความสุขหลายครั้งมาจากการได้ทำอะไรให้กันบ้าง
สีน้ำตาลอ่อนแก่ตัดกับริ้วฟ้าสีฟ้าสด พุ่มไม้ทิวไม้สีเขียวเข้มอ่อนสลับกับบางตอนที่ต้องเว้นจังหวะทิ้งขาวตามวิธีวาดภาพค่อยๆ สร้างภาพให้คล้ายตาเห็น กว่าจะเสร็จและตกแต่งในขั้นตอนท้ายก็บ่ายแก่ๆ เอาภาพสีน้ำที่แห้งดีแล้วไปส่งมอบให้พี่ทั้งสามคนก็รู้สึกอิ่มเอมใจข้างในขึ้นมา
เบียร์กระป๋องตั้งกลางวงเมื่อเวลาพลบค่ำ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้อุ่นร้อนข้างใน หากหลายกระป๋องก็ให้ผลอย่างอื่น ในจังหวะเดินเข้าไปหยิบของใกล้เคาท์เตอร์ ผมเหลือบมองภาพวาดสีน้ำที่พี่ๆ วางไว้บนชั้นเพื่ออวดใครต่อใคร มันจะไม่ต่างจากภาพวาดในโปสการ์ดที่ขยันวาดส่งให้คุณและคนอื่นๆ ในเมื่อเส้นสายของมันจะยังแต้มอยู่ในความทรงจำเสมอ เหมือนทุ่งดอกดาวเรืองสีส้มสดจากหมู่บ้านบนดอยสูง เหมือนเรือประมงริมทะเลที่คุณได้กลิ่นปลาตากแห้งจากเกาะ เหมือนนกส่งเสียงในดงไม้จากสวนกลางเมือง เหมือนดวงดาวในคืนฟ้ามืดจากคันเขื่อน เหมือนริ้วกระทงสายที่เมืองตาก ที่ผมส่งไปถึงคุณ
คุณที่รัก
ถ้ามีสักครั้งในชีวิตที่ขอได้ ผมอยากได้วาดภาพให้คุณอีกสักครั้ง.
ไม่แปลกใจเลยที่ผมจะชอบการได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในแต่ละเช้า ทั้งยังดีใจที่พบว่าตัวเองได้ตื่นขึ้นมาในวันใหม่นั้น นั่นเพราะผมได้รู้ว่าผมยังมีชีวิตอยู่อีกวัน ถึงที่สุดแล้วการตื่นขึ้นมาในวันใหม่ผมยังจะต้องเจอเรื่องราวร้ายกาจบางอย่างด้วย
คุณที่รัก
ตื่นขึ้นมาในอีกเช้าหนึ่ง มีหมอกเหมยขาวอุ่นจากลำธารรอยคลุมผิวดินและยอดหญ้า นอกจากวาดภาพสีน้ำแล้วเช้านี้ผมยังไม่รู้สึกนึกอยากทำอะไรอย่างอื่น เมื่อคิดไม่ออกว่าอยากอื่นที่อยากทำคืออะไร ผมจึงขนอุปกรณ์วาดภาพสีน้ำออกมากองไว้บนโต๊ะ โต๊ะไม้ทำจากท่อนซุงใหญ่เลื่อยแต่งให้ผิวเรียบราบ ผมกางกระดาษสองร้อยปอนด์ลงบนโต๊ะ ติดมุมด้วยกระดาษกาวอย่างที่ลอกได้ คว้าแก้วตัดจากขวดน้ำอัดลมพลาสติกไปเปิดน้ำจากอ่างล้างหน้าในห้องน้ำ แล้วกลับมาเริ่มต้นผสมสี
ถ้าผมมีฝีมือมากกว่านี้ ผมก็คงเลือกไปเป็นจิตรกร แต่เพราะไร้ฝีมือนี่แหละถึงได้เป็นแค่คนชอบวาดภาพเท่านั้น
แสงแดดเช้าวาดเงาต้นไม้ร้างใบประจำฤดูกาลลงบนพื้นดิน ในขณะที่ผมแต้มสีน้ำตาลเข้มบ้างอ่อนบ้างลงไปตามจังหวะเลียนแบบภาพที่ธรรมชาติวาดขึ้น กระดาษนั้นโดนน้ำก็บิดตัวโค้งงอพอเป็นพิธี ที่ยังคลี่กางอยู่ก็เพราะแรงตรึงรั้งที่มุมทั้งสี่ ถึงอย่างนั้นก็ต้องอาศัยตะหวัดป้ายพู่กันให้ดีเพื่อให้สีไม่กองกันอยู่ในหลุมที่เกิดจากการโค้งบิดของกระดาษ
ชีวิตบิดงอของผมคงคล้ายๆ กันนี้ ถูกความไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ปล่อยให้ความทุกข์ความเจ็บปวดหล่นกองอยู่ในหลุมหลืบชีวิต
พี่ที่ร้านเรียกให้ขึ้นไปทานกาแฟ จะรสชาติดีแย่อย่างไรผมก็ยังคงขาดกาแฟไม่ได้ ตั้งแต่สมัยที่ยังมีคุณอยู่ ระหว่างขาดกาแฟกับขาดคุณ ผมเคยคิดเล่นๆ ว่าตัดขาดได้หรือไม่ อย่างกาแฟยังพอทนอดได้สักช่วงระยะในวันที่จำเป็นต้องอดไว้ แต่ขาดคุณผมคิดไม่ออกจริงๆ ในเมื่อเราสร้างเรื่องราวต่างๆ ด้วยกันทุกวัน ผมเลยคิดเองว่าผมขาดคุณไม่ได้แน่นอน ตอนนั้นจะจริงตามนั้นหรือไม่ผมไม่รู้ จนกระทั่งวันที่คุณไม่อยู่แล้ว ผมถึงได้คำตอบว่าผมขาดคุณไม่ได้จริงๆ แต่ก็ยังมีชีวิตต่อไปได้อยู่
ดื่มกาแฟคู่กับไข่ต้มบ่อน้ำร้อนจนหมดและพูดคุยทักทายด้วยเรื่องสัพเพเหระ ผมถึงได้ย้อนกลับมาแต้มแต่งภาพวาดต่อ คราวนี้เป็นรอบของกระดาษขนาดโปสการ์ด ผมวาดเสร็จแผ่นหนึ่งก็ต่ออีกแผ่นหนึ่ง และอีกแผ่นหนึ่ง ครั้นวาดจนความรู้สึกว่าพอเกิดขึ้นในใจก็ถึงได้หยุดมือ หยิบกระดาษที่วาดเสร็จแล้วมาดูๆ วางๆ แต้มแต่งเก็บรายละเอียดอีกนิด ในกระดาษแต่ละแผ่นมีความตั้งใจแต้มอยู่จนเต็มและล้น แต่ถึงที่สุดแล้วมันก็มักไปอยู่ในมือของคนอื่น ผมมักใช้ภาพวาดเป็นค่าตอบแทนมิตรภาพที่เพื่อนน้ำมิตรส่งถ้อยคำผ่านจดหมายและโปสการ์ดมาให้เสมอ
กระดาษขนาดเท่ากันนี้หลายแผ่นที่คุณส่งมา มันน่าจะปนอยู่ในห่อจดหมายและโปสการ์ดที่เก็บไว้ก่อนออกเดินทาง หรือไม่ก็คงอยู่ในลังเก็บบรรดาของที่ได้จากคุณ ในนั้นบางแผ่นเป็นภาพวาดที่มีสัดส่วนตลกๆ ตามฝีมือคุณ ไม่ใช่ระดับที่น่าชื่นชมแต่ก็สวยงามในความรู้สึก ผมรู้คุณพยายาม ผมรู้คุณทำด้วยใจ ผมรู้คุณใส่ความรู้สึกในนั้น
เพราะรู้... ผมถึงเก็บรักษามันอย่างดี
พวกพี่เอ่ยปากชมผลงาน และออกปากเลี้ยงเบียร์กระป๋องสำหรับภาพวาดทิวทัศน์ร้านในแบบสีน้ำสักชิ้น ผมเริ่มต้นวาดอาคารหลังคาใบตองตึงท่ามกลางหมู่ไม้ของวันปลายฤดูหนาวในบ่ายวันนั้น ไม่ใช่เพื่อของรางวัล แต่วาดให้ฟรีสำหรับสิ่งที่ได้มาจากคืนและวันก่อนหน้า
ผมว่าความสุขหลายครั้งมาจากการได้ทำอะไรให้กันบ้าง
สีน้ำตาลอ่อนแก่ตัดกับริ้วฟ้าสีฟ้าสด พุ่มไม้ทิวไม้สีเขียวเข้มอ่อนสลับกับบางตอนที่ต้องเว้นจังหวะทิ้งขาวตามวิธีวาดภาพค่อยๆ สร้างภาพให้คล้ายตาเห็น กว่าจะเสร็จและตกแต่งในขั้นตอนท้ายก็บ่ายแก่ๆ เอาภาพสีน้ำที่แห้งดีแล้วไปส่งมอบให้พี่ทั้งสามคนก็รู้สึกอิ่มเอมใจข้างในขึ้นมา
เบียร์กระป๋องตั้งกลางวงเมื่อเวลาพลบค่ำ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้อุ่นร้อนข้างใน หากหลายกระป๋องก็ให้ผลอย่างอื่น ในจังหวะเดินเข้าไปหยิบของใกล้เคาท์เตอร์ ผมเหลือบมองภาพวาดสีน้ำที่พี่ๆ วางไว้บนชั้นเพื่ออวดใครต่อใคร มันจะไม่ต่างจากภาพวาดในโปสการ์ดที่ขยันวาดส่งให้คุณและคนอื่นๆ ในเมื่อเส้นสายของมันจะยังแต้มอยู่ในความทรงจำเสมอ เหมือนทุ่งดอกดาวเรืองสีส้มสดจากหมู่บ้านบนดอยสูง เหมือนเรือประมงริมทะเลที่คุณได้กลิ่นปลาตากแห้งจากเกาะ เหมือนนกส่งเสียงในดงไม้จากสวนกลางเมือง เหมือนดวงดาวในคืนฟ้ามืดจากคันเขื่อน เหมือนริ้วกระทงสายที่เมืองตาก ที่ผมส่งไปถึงคุณ
คุณที่รัก
ถ้ามีสักครั้งในชีวิตที่ขอได้ ผมอยากได้วาดภาพให้คุณอีกสักครั้ง.
นรมันร์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ย. 2556, 08:16:14 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ย. 2556, 08:16:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 805
| << รอยยิ้มของคนแปลกหน้า |