♥ ♥ ♥ หัวใจร้อยดาว [ชุด ทางลัดสลัดโสด สนพ.อรุณ] ♥ ♥ ♥
อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!
ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด
แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย
แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า
เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...
นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป
เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า
ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ
แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ
กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง
โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน
เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง
ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ
โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ
อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ
และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต
หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น
ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง
หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด
เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์
จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ
เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย
ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย
ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ
(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )
ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ
www.facebook.com/SirinFC
Tags: โนแอล โมนา ขิมคราม รอยตะวัน สลัดโสด
ตอน: ตอนที่ ๑๖
โนแอลมองอาหารเช้าบนโต๊ะอาหารด้วยความรู้สึกอันบอกไม่ถูก เขาเลื่อนจานมาใกล้ตัว มองไข่ดาวเบี้ยวๆทอดสุกเกินไปกับไส้กรอกชุ่มน้ำมันในจานด้วยอาการใจลอย มือหยิบส้อมขึ้นมาอย่างเฉื่อยชาแล้วลงมือรับประทานโดยแทบไม่รู้รสชาติ เขามองไปทางห้องนอนของโมนาซึ่งปิดสนิท เพราะเจ้าตัวหลบหน้าเขาด้วยการไปฟิตเนสตั้งแต่เช้ามืดแล้ว
นับจากวันที่บุกเข้าไปแทรกระหว่างการ ‘สุมหัว’ วางแผนของโมนากับชัชวินวันนั้น ผ่านมาเกือบสัปดาห์แล้ว แต่หญิงสาวก็ยังคงหมางเมินกับเขาอย่างเห็นได้ชัด เธอตื่นเช้ากว่าปกติและรีบออกจากคอนโดก่อนเขาตื่น มื้อกลางวันก็หลบหน้าลงไปทานข้าวที่เต็นท์ข้างสำนักงานทั้งที่ปกติโมนาเกลียดอากาศร้อนจะตาย ส่วนตอนเย็นที่เคยไปฟิตเนสด้วยกัน เรียกว่าหายไปเลย โมนาไม่เข้าฟิตเนส ครั้นเมื่อกลับมาถึงบ้านก็จะเห็นอาหารเย็นส่วนของเขามีพลาสติกห่อเรียบร้อยวางคอยไว้ที่โต๊ะ แม่ครัวเองเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ครั้นวันหยุด...โมนาออกไปเรียนทำอาหารวันเสาร์ พอวันอาทิตย์เขาก็ต้องไปหาแม่ที่นครไชยศรี
คนสองคนที่อยู่ใกล้กัน แต่กลับรู้สึกราวกับถูกกางกั้นไว้ด้วยกระจกใส มองเห็นแต่เอื้อมไม่ถึง ไร้คำพูด ไร้ปฏิสัมพันธ์ใดๆต่อกันโดยสิ้นเชิง มันเป็นเรื่องปกติหรือเปล่านะ ที่เขา...เหงา!
โนแอลถอนหายใจ ตลอดชีวิตวัยหนุ่ม การต้องเดินทางตระเวนไปตามประเทศต่างๆเพื่อทำงาน ทำให้เขาคุ้นเคยกับการอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง และแทบไม่ผูกพันกับใคร นอกจากการอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่จนถึงช่วงวัยรุ่นแล้ว โมนาเป็นคนนอกครอบครัวคนแรกที่เขาใช้เวลาอยู่ด้วยมากที่สุด
ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น เป็นกันเอง มีความสุขโดยไม่ต้องเสแสร้งปั้นหน้าใส่กัน การมีคนที่รู้ทันกันอยู่คอยประลองสมองด้วย มันสนุกนะ แล้วจู่ๆสิ่งเหล่านั้นก็กลับหายวับไปในพริบตา โดยที่เขาก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลย
ชายหนุ่มรับประทานอาหารเช้าหมดแล้วจึงล้างทำความสะอาดจาน เขาเขียนคำขอบคุณสั้นๆไปติดไว้บนตู้เย็น แล้วจึงออกไปทำงานด้วยความรู้สึกแสนเซ็ง!
ทั้งที่รอบด้านมีแต่บรรยากาศรื่นเริง ทว่าอารมณ์ของโมนากลับไม่สดชื่นผ่องใสสักนิด หญิงสาวมองพนักงานที่ก้มหน้านิ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าหงุดหงิดไม่ได้ดังใจ “มีอะไรจะรายงานก็ว่ามา ฉันมีงานต้องทำอีกเยอะ”
“มีเช็คเปล่าหายไปใบนึงค่ะ” พนักงานฝ่ายบัญชีที่ดูแลสมุดเช็คบอกเสียงเบา
“เป็นไปได้ยังไง มีใครฉีกเช็คไปใช้แล้วไม่ได้บันทึกรายการหรือเปล่า”
“หนูตรวจดูแล้ว ไม่มีใครเอาเช็คใบนี้ไปใช้จริงๆค่ะ” หญิงสาวละล่ำละลักอธิบายเสียงสั่น
“ไปสน.แจ้งความลงบันทึกประจำวัน แล้วเข้าไปที่ธนาคารอายัดเช็คไว้ก่อนก็แล้วกัน” แม้จะเป็นเช็คที่ยังไม่ลงนาม แต่เมื่อมันเป็นทรัพย์สินของบริษัท โมนาจึงไม่ประมาท “เช็คหายไม่ใช่เรื่องเล็กนะ ออกไปจัดการให้เรียบร้อยวันนี้เลย แล้วระวังอย่าให้มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีกละ”
คนถูกตำหนิก้มหน้างุด รับคำด้วยแผ่วเบา และรีบลุกไปจัดการตามคำสั่งของเจ้านายด้วยท่าทีนอบน้อม
โมนาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ใช้ปลายนิ้วนวดวนที่ริมขมับเพื่อคลายอาการเครียดขมึงซึ่งรุมเร้าอยู่ในนั้น ทั้งเรื่องการทุจริตของชัชวินและพรรคพวก การถูกโนแอลจับตามองอย่างใกล้ชิด รวมถึงความขัดแย้งระหว่างเธอกับโนแอล ทุกเรื่องล้วนแล้วแต่เป็นเงื่อนที่วนตามกันมาเป็นงูกินหาง แตะเรื่องไหนก็ไม่วายกระทบไปที่ประเด็นอื่น
ชั่วขณะหนึ่งที่โมนาคิดถึงการบอกความจริงกับโนแอล อย่างน้อยสองหัวช่วยกันคิดก็น่าจะดีกว่าหัวเดียว มันอาจเสียหน้านิดหน่อยที่ดอกเตอร์โมนาเสียท่าปล่อยให้เกิดการทุจริตขึ้นใต้จมูก อาจเจ็บใจอีกค่อนข้างมากด้วยหากต้องยอมรับสารภาพว่าหลงเพ้อไปว่าจะได้รู้จักกับรักแท้ แต่สุดท้ายกลับโง่ กลายเป็นสะพานให้อีกฝ่ายไต่เต้าเข้าสู่ขุมเงินทองของบริษัท แต่มันก็อาจจะคุ้ม ถ้าได้แลกเอามิตรภาพเดิมๆของเธอกับโนแอลกลับคืนมา!
แสงดาววางซองสีขาวหนาปึ้กลงตรงหน้านิสา ใบหน้าแต้มรอยยิ้มขณะอธิบาย “มีคนฝากรางวัลมาให้”
นิสารีบหยิบซองมาเปิดออกดู ดวงตาที่เงยขึ้นสบสานอีกฝ่ายวาววับเป็นประกายยินดี “ขอบคุณมากค่ะคุณดาว ถ้าคุณดาวมีอะไรจะใช้สาอีก ก็สั่งมาได้เลยนะคะ สายินดีรับใช้คุณดาวเสมอ”
แสงดาวหัวเราะเบาๆ “แค่ที่เธอทำทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว ฉันพอใจมาก”
นิสาวางกระดาษสองสามแผ่นไว้บนแฟ้มที่อยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย ดวงตามีรอยรู้เท่าทัน “นอกจากเอกสารที่คุณดาวสั่งแล้ว สาทำสำเนาบันทึกรายการโทร.เข้าโทร.ออกของคุณโมจากใบเสร็จของค่ายมือถือมาให้ด้วย คิดว่าคุณดาวน่าจะอยากได้ อันนี้...สาแถมให้ค่ะ”
แสงดาวบิดริมฝีปากนิดๆ สงวนกิริยา เอ่ยเสียงเรียบราวกับไม่อยากได้ใคร่ดีนัก “ขอบใจ”
นิสายักไหล่ ทำสีหน้าเยาะๆ ก่อนบรรจงพับซองในมือ แล้วลุกขึ้นหมุนตัวออกจากห้องเงียบๆ
เจ้าของห้องจิกเล็บลงในเนื้อข่มความไม่พอใจสุดชีวิต คอยจนประตูงับลงสนิทแล้ว จึงคว้ากระดาษตรงหน้ามาพินิจดูรายละเอียดการโทร.เข้าออกของโมนาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หญิงสาวตวัดตามองไปทางประตูที่ผู้หญิงอีกคนเพิ่งลับกายไป แล้วบิดริมฝีปากด้วยความหมั่นไส้ “นังคางคกขึ้นวอ ถ้าไม่ใช่เพราะแกอยู่ใกล้ยายอ้วนนั่น แกคงไม่มีสิทธิ์ได้มาเสนอหน้าให้ฉันเห็นด้วยซ้ำ! อวดดีนัก วันไหนที่งานฉันสำเร็จ ฉันจะเฉดหัวแกออกจากบริษัทเป็นคนแรก!”
ภายในห้องทำงานของผู้บริหารสูงสุด โนแอลนั่งประจำอยู่หลังโต๊ะทำงาน โดยมีวิวของกรุงเทพฯครึ่งหนึ่งเป็นฉากหลัง โมนาวางแฟ้มเอกสารที่ถือติดมือมาไว้บนโต๊ะเลื่อนไปตรงหน้าเจ้านาย แล้วจึงนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม
“ฉันมีเรื่องจะสารภาพค่ะ” โมนาเริ่มต้นประโยคช้าๆ
“สารภาพ?” ความเครียดบนใบหน้าโนแอลค่อยๆคลายลง ก่อนจะปลิวหายไปในที่สุด เขาโน้มตัวมาด้านหน้า เอื้อมมากุมมือหญิงสาว พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดี "โอ้ลาล่า รู้ไหมว่าผมรอเวลานี้มานานแค่ไหนเชรี ผมนึกว่าคุณจะไม่มีวันพูดเรื่องนี้ออกมาแล้วซะอีก”
“คุณกำลังตรวจสอบบริษัทอยู่ใช่ไหมคะ”
“แล้วผมก็รู้ด้วยว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้นที่นี่” ไม่ใช่แค่ตอบรับ เขายังยืนยันในสิ่งที่เธอกลัวอีกด้วย โนแอลนำข้อมูลที่มีในมือมาตีความเองเท่าที่จะพอปะติดปะต่อได้ เธอคิดถูกแล้วจริงๆที่ตัดสินใจเข้ามาอธิบายเรื่องราวให้เขาฟัง
“แต่คุณรู้ไม่หมดค่ะ แล้วบางเรื่องก็รู้มาไม่ถูกต้องด้วย ฉันไม่ได้ร่วมมือกับชัชวินทุจริตบริษัท ที่คุณเห็นฉันพูดคุยกับเขา ก็เพราะฉันจับได้ว่าชัชวินโกงบริษัท เขาเข้ามาตีสนิทกับฉันเพื่อจะหลอกให้ฉันตายใจ แล้วก็ฉวยโอกาสที่ฉันไม่ทันระวังตัว ทยอยถ่ายเทเงินออกไป โดยใช้เอกสารการตั้งเบิกปลอม รวมถึงบังคับให้พนักงานไอทีเขียนโปรแกรมเพื่อโกงระบบ แล้วไปขู่ขอส่วนแบ่งกับอู่รถที่ได้ประโยชน์”
จากสีหน้าเรียบเฉย โมนาสังเกตด้วยความใจชื้นว่าเขาเริ่มยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ “คุณไม่ได้เกี่ยวข้องกับการทุจริตจริงหรือเชรี ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วทำไมคุณถึงเพิ่งมาบอกผม”
“มันเป็นความผิดพลาดของฉันที่ปล่อยให้มีการฉ้อโกงเกิดขึ้น ฉันจึงอยากจะสะสางและรวบรวมหลักฐาน หาตัวคนทำทั้งขบวนการให้ครบก่อน แล้วค่อยมารายงานให้คุณทราบ จะได้แจ้งความจับดำเนินคดีไปเลยทีเดียว”
“คุณได้ตัวใครแล้วบ้าง”
“ชัชวิน กับพนักงานไอทีอีกสองคน ตอนนี้ฉันกำลังสังเกตพิชญาอยู่ด้วย เอกสารบนโต๊ะฉันถูกสับเปลี่ยนไปหลายแฟ้ม ก่อนกลับบ้านทุกวัน ฉันต้องทำเครื่องหมายวางไว้ที่เอกสารเพื่อแยกว่าแต่ละกองอยู่ในขั้นตอนไหน อ่านแล้ว กำลังอ่าน หรือรอส่งต่อ หลายวันมานี้ฉันสังเกตเห็นว่าแฟ้มของฉันถูกเคลื่อนย้ายค่ะ มีการสลับแฟ้มปนกันไปมา
“นอกจากนี้ฉันจะใช้ปากกาหมึกพิเศษที่ไม่มีสีเซ็นชื่อกำกับไว้ที่แฟ้มเพื่อเป็นการตรวจสอบส่วนตัวของฉันเองด้วย ถ้าคุณเอาไฟฉายแบ็กไลต์ที่มีแสงไฟสีม่วงเหมือนที่ธนาคารใช้มาส่องตรงสันแฟ้มและมุมล่างด้านซ้ายของเอกสารทุกแผ่น คุณต้องเห็นตัวเอ็มเล็กๆในนั้นค่ะ ฉันเซ็นกำกับเอกสารทุกฉบับที่อ่านแล้ว เพื่อไม่ให้ใครมาลักลอบสับเปลี่ยนเอกสารที่อยู่ในแฟ้มของฉัน”
โนแอลเอนตัวลงพิงพนักด้วยอาการไม่เชื่อหูตัวเอง “คุณทำทั้งหมดนี่มานานแค่ไหนแล้ว”
“ตั้งแต่วันแรกที่ฉันมาทำงานที่นี่ค่ะ ในฐานะคนที่ดูแลเงินของบริษัท ฉันมีความจำเป็นที่จะต้องตรวจสอบข้อมูลให้ละเอียดที่สุด ป้องกันการรั่วไหลทุกหนทาง และก็ต้องปกป้องบริษัทไปในเวลาเดียวกันด้วย”
“คุณเขียนชื่อตัวเองไว้ในเอกสารทุกฉบับที่เคยผ่านตาคุณอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ ทุกฉบับ ขนาดกระดาษจดในห้องฉัน ฉันยังทำเครื่องหมายไว้เลย เวลาเขียนข้อความส่งให้ใคร จะได้เป็นหลักฐานยืนยันว่าฉันฉีกจากสมุดของตัวเองส่งให้เขาเองจริงๆ ไม่มีใครมาโกหกแล้วอ้างว่าฉันสั่งได้เด็ดขาด อ้อ...ฉันไม่เคยบอกให้พนักงานรู้นะคะ คุณเป็นคนแรกที่ฉันเปิดเผยเรื่องนี้ให้ทราบ”
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากนะเชรี ขอบคุณจริงๆที่ไว้ใจผม”
“หลายสัปดาห์ก่อน ชัชวินยึดแฟ้มของฉันไปแฟ้มนึง ในนั้นบรรจุเอกสารตั้งเบิกที่เขาทำปลอมขึ้นมา ที่ฉันจับได้ว่ามันเป็นเอกสารปลอมก็เพราะฉันลองโทร.ไปยังสถานที่ที่ออกใบเสร็จพวกนั้นเพื่อตรวจสอบกับต้นขั้วว่าตัวเลขยอดเงินถูกต้องไหม ปรากฏว่ายอดเงินที่เปิดในใบเสร็จตัวจริงน้อยกว่าที่ชัชนำมาเบิกกับบริษัทเป็นสิบเท่า เขาเก็บส่วนต่างพวกนั้นเข้ากระเป๋าตัวเองไป”
“จำนวนเงินเยอะไหม” โนแอลจดตัวเลขที่หญิงสาวบอกใส่สมุด แล้วคำนวณยุกยิกชั่วขณะ ก่อนจะเงยขึ้นบอกคู่สนทนา “รวมแล้วก็แค่สามแสนนิดๆเอง ไม่ใกล้กับยอดเงินที่ผมมีเลย จากการคำนวณของผม ลียองถูกโกงไปไม่น้อยกว่าสิบหกล้านนะเชรี”
โมนาเบิกตากว้างด้วยความตระหนก “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้คำนวณผิดน่ะ”
“มีอะไรที่ผมควรจะรู้อีกไหม” เขาตั้งคำถามแทนการตอบ
“ไม่มีค่ะ” โมนาพึมพำด้วยน้ำเสียงสิ้นหวังซึ่งไม่สามารถซ่อนพ้นการได้ยินของอีกฝ่าย
โนแอลบีบมือหญิงสาวเบาๆ คอยจนเธอเงยขึ้นมาสบตากับเขาแล้ว จึงปลอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ไม่ใช่ความสะเพร่าเลย คุณทำหน้าที่ของตัวเองดีที่สุดแล้ว เพียงแต่ว่าพวกคนที่มันจ้องหาโอกาสอยู่ มันย่อมต้องพยายามใช้ทุกช่องโหว่ที่มี ต่อให้เป็นผู้อำนวยการคนไหน ก็ไม่มีทางตามเล่ห์เหลี่ยมของพวกมันทันหรอก เชื่อผมนะเชรี เราจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ได้แน่นอน ไม่ต้องกังวล”
โมนามองเห็นความเข้มแข็งและเชื่อมั่นในดวงตาสีน้ำเงินแกมฟ้าคู่นั้นชัดเจน เธอฝืนยิ้มขณะพยักหน้ารับคำ น้ำเสียงอบอุ่นและถ้อยคำปลอบใจของเขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด
จู่ๆโมนาก็หมดสิ้นความกังวลใดๆโดยสิ้นเชิง ขอแค่มีผู้ชายคนนี้อยู่เคียงข้าง ทุกอย่างต้องคลี่คลายไปในทางที่ดีอย่างแน่นอน หญิงสาวมองโลกในแง่ดีจนลืมคิดไปว่า บางช่วงเวลาของชีวิตปัญหาอาจไม่ได้ทยอยกันเข้ามาหาทีละเรื่อง แต่มันถาโถมเข้ามาพร้อมกันโดยไม่ทันตั้งตัวต่างหาก
(จบตอน)
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ขอบคุณเพื่อนนักอ่านที่ติงมาเรื่องอำนาจการลงนามสั่งจ่ายเช็คนะคะ
ดีใจจริงๆ ที่เพื่อนๆอ่านและช่วยกันสอบทานเรื่องความถูกต้องด้วย
ปลื้มมากค่ะ ^______________________^
สิริณขออนุญาตชี้แจงตามนี้ค่ะ
บริษัทแต่ละแห่งมีนโยบายในการลงนามจ่ายเช็คแตกต่างกัน
กรรมการบริษัทจะลงมติว่าใครจะเป็นผู้มีอำนาจสั่งจ่ายเช็คบ้าง
จากนั้นทำหนังสือเป็นลายลักษณ์อักษรแจ้งไปที่ธนาคาร
ซึ่งผู้มีอำนาจลงนามที่ได้รับการแต่งตั้ง
จะต้องเซ็นชื่อใน "การ์ดลายเซ็น" ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ธนาคาร
การทำทั้งหมดนี้ ทำครั้งเดียวค่ะ
แ้ล้วก็ถือเป็นระเบียบปฏิบัติที่ธนาคารจะดำเนินการกับธุรกรรมขององค์กรนั้นๆได้
จนกว่าจะมีการแจ้งเปลี่ยนแปลงจากบริษัท
ตำแหน่งของโมนา ในองค์กรข้ามชาติ นิยมเรียก CFO (Chief of Finance Officer)
สมัยสิริณทำงานในบริษัทที่เป็นต้นแบบของลียองในเรื่อง
CFO สั่งจ่ายได้ไม่เกินหนึ่งล้านบาทค่ะ
ตั้งแต่หนึ่งล้านกับหนึ่งบาทขึ้นไป
ต้อง CFO กับ CEO ลงนามคู่กัน และประทับตราบริษัทค่ะ
ทั้งนี้...เนื่องจากสิริณละเว้นรายละเอียดบางส่วนไป
(เพราะเกรงว่าจะละเอียดเกินไป)
ทำให้ผู้อ่านติติงมาด้วยความห่วงใย
ดังนั้นเพื่อความสมบูรณ์ ในต้นฉบับที่ตีพิมพ์
สิริณได้เพิ่มเติมรายละเอียดในส่วนนี้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ^_^
ขอบคุณสำหรับคำติติงอีกครั้งนะคะ
นับจากวันที่บุกเข้าไปแทรกระหว่างการ ‘สุมหัว’ วางแผนของโมนากับชัชวินวันนั้น ผ่านมาเกือบสัปดาห์แล้ว แต่หญิงสาวก็ยังคงหมางเมินกับเขาอย่างเห็นได้ชัด เธอตื่นเช้ากว่าปกติและรีบออกจากคอนโดก่อนเขาตื่น มื้อกลางวันก็หลบหน้าลงไปทานข้าวที่เต็นท์ข้างสำนักงานทั้งที่ปกติโมนาเกลียดอากาศร้อนจะตาย ส่วนตอนเย็นที่เคยไปฟิตเนสด้วยกัน เรียกว่าหายไปเลย โมนาไม่เข้าฟิตเนส ครั้นเมื่อกลับมาถึงบ้านก็จะเห็นอาหารเย็นส่วนของเขามีพลาสติกห่อเรียบร้อยวางคอยไว้ที่โต๊ะ แม่ครัวเองเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ครั้นวันหยุด...โมนาออกไปเรียนทำอาหารวันเสาร์ พอวันอาทิตย์เขาก็ต้องไปหาแม่ที่นครไชยศรี
คนสองคนที่อยู่ใกล้กัน แต่กลับรู้สึกราวกับถูกกางกั้นไว้ด้วยกระจกใส มองเห็นแต่เอื้อมไม่ถึง ไร้คำพูด ไร้ปฏิสัมพันธ์ใดๆต่อกันโดยสิ้นเชิง มันเป็นเรื่องปกติหรือเปล่านะ ที่เขา...เหงา!
โนแอลถอนหายใจ ตลอดชีวิตวัยหนุ่ม การต้องเดินทางตระเวนไปตามประเทศต่างๆเพื่อทำงาน ทำให้เขาคุ้นเคยกับการอยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง และแทบไม่ผูกพันกับใคร นอกจากการอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่จนถึงช่วงวัยรุ่นแล้ว โมนาเป็นคนนอกครอบครัวคนแรกที่เขาใช้เวลาอยู่ด้วยมากที่สุด
ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น เป็นกันเอง มีความสุขโดยไม่ต้องเสแสร้งปั้นหน้าใส่กัน การมีคนที่รู้ทันกันอยู่คอยประลองสมองด้วย มันสนุกนะ แล้วจู่ๆสิ่งเหล่านั้นก็กลับหายวับไปในพริบตา โดยที่เขาก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลย
ชายหนุ่มรับประทานอาหารเช้าหมดแล้วจึงล้างทำความสะอาดจาน เขาเขียนคำขอบคุณสั้นๆไปติดไว้บนตู้เย็น แล้วจึงออกไปทำงานด้วยความรู้สึกแสนเซ็ง!
ทั้งที่รอบด้านมีแต่บรรยากาศรื่นเริง ทว่าอารมณ์ของโมนากลับไม่สดชื่นผ่องใสสักนิด หญิงสาวมองพนักงานที่ก้มหน้านิ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าหงุดหงิดไม่ได้ดังใจ “มีอะไรจะรายงานก็ว่ามา ฉันมีงานต้องทำอีกเยอะ”
“มีเช็คเปล่าหายไปใบนึงค่ะ” พนักงานฝ่ายบัญชีที่ดูแลสมุดเช็คบอกเสียงเบา
“เป็นไปได้ยังไง มีใครฉีกเช็คไปใช้แล้วไม่ได้บันทึกรายการหรือเปล่า”
“หนูตรวจดูแล้ว ไม่มีใครเอาเช็คใบนี้ไปใช้จริงๆค่ะ” หญิงสาวละล่ำละลักอธิบายเสียงสั่น
“ไปสน.แจ้งความลงบันทึกประจำวัน แล้วเข้าไปที่ธนาคารอายัดเช็คไว้ก่อนก็แล้วกัน” แม้จะเป็นเช็คที่ยังไม่ลงนาม แต่เมื่อมันเป็นทรัพย์สินของบริษัท โมนาจึงไม่ประมาท “เช็คหายไม่ใช่เรื่องเล็กนะ ออกไปจัดการให้เรียบร้อยวันนี้เลย แล้วระวังอย่าให้มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีกละ”
คนถูกตำหนิก้มหน้างุด รับคำด้วยแผ่วเบา และรีบลุกไปจัดการตามคำสั่งของเจ้านายด้วยท่าทีนอบน้อม
โมนาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ใช้ปลายนิ้วนวดวนที่ริมขมับเพื่อคลายอาการเครียดขมึงซึ่งรุมเร้าอยู่ในนั้น ทั้งเรื่องการทุจริตของชัชวินและพรรคพวก การถูกโนแอลจับตามองอย่างใกล้ชิด รวมถึงความขัดแย้งระหว่างเธอกับโนแอล ทุกเรื่องล้วนแล้วแต่เป็นเงื่อนที่วนตามกันมาเป็นงูกินหาง แตะเรื่องไหนก็ไม่วายกระทบไปที่ประเด็นอื่น
ชั่วขณะหนึ่งที่โมนาคิดถึงการบอกความจริงกับโนแอล อย่างน้อยสองหัวช่วยกันคิดก็น่าจะดีกว่าหัวเดียว มันอาจเสียหน้านิดหน่อยที่ดอกเตอร์โมนาเสียท่าปล่อยให้เกิดการทุจริตขึ้นใต้จมูก อาจเจ็บใจอีกค่อนข้างมากด้วยหากต้องยอมรับสารภาพว่าหลงเพ้อไปว่าจะได้รู้จักกับรักแท้ แต่สุดท้ายกลับโง่ กลายเป็นสะพานให้อีกฝ่ายไต่เต้าเข้าสู่ขุมเงินทองของบริษัท แต่มันก็อาจจะคุ้ม ถ้าได้แลกเอามิตรภาพเดิมๆของเธอกับโนแอลกลับคืนมา!
แสงดาววางซองสีขาวหนาปึ้กลงตรงหน้านิสา ใบหน้าแต้มรอยยิ้มขณะอธิบาย “มีคนฝากรางวัลมาให้”
นิสารีบหยิบซองมาเปิดออกดู ดวงตาที่เงยขึ้นสบสานอีกฝ่ายวาววับเป็นประกายยินดี “ขอบคุณมากค่ะคุณดาว ถ้าคุณดาวมีอะไรจะใช้สาอีก ก็สั่งมาได้เลยนะคะ สายินดีรับใช้คุณดาวเสมอ”
แสงดาวหัวเราะเบาๆ “แค่ที่เธอทำทุกวันนี้ก็ดีอยู่แล้ว ฉันพอใจมาก”
นิสาวางกระดาษสองสามแผ่นไว้บนแฟ้มที่อยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย ดวงตามีรอยรู้เท่าทัน “นอกจากเอกสารที่คุณดาวสั่งแล้ว สาทำสำเนาบันทึกรายการโทร.เข้าโทร.ออกของคุณโมจากใบเสร็จของค่ายมือถือมาให้ด้วย คิดว่าคุณดาวน่าจะอยากได้ อันนี้...สาแถมให้ค่ะ”
แสงดาวบิดริมฝีปากนิดๆ สงวนกิริยา เอ่ยเสียงเรียบราวกับไม่อยากได้ใคร่ดีนัก “ขอบใจ”
นิสายักไหล่ ทำสีหน้าเยาะๆ ก่อนบรรจงพับซองในมือ แล้วลุกขึ้นหมุนตัวออกจากห้องเงียบๆ
เจ้าของห้องจิกเล็บลงในเนื้อข่มความไม่พอใจสุดชีวิต คอยจนประตูงับลงสนิทแล้ว จึงคว้ากระดาษตรงหน้ามาพินิจดูรายละเอียดการโทร.เข้าออกของโมนาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หญิงสาวตวัดตามองไปทางประตูที่ผู้หญิงอีกคนเพิ่งลับกายไป แล้วบิดริมฝีปากด้วยความหมั่นไส้ “นังคางคกขึ้นวอ ถ้าไม่ใช่เพราะแกอยู่ใกล้ยายอ้วนนั่น แกคงไม่มีสิทธิ์ได้มาเสนอหน้าให้ฉันเห็นด้วยซ้ำ! อวดดีนัก วันไหนที่งานฉันสำเร็จ ฉันจะเฉดหัวแกออกจากบริษัทเป็นคนแรก!”
ภายในห้องทำงานของผู้บริหารสูงสุด โนแอลนั่งประจำอยู่หลังโต๊ะทำงาน โดยมีวิวของกรุงเทพฯครึ่งหนึ่งเป็นฉากหลัง โมนาวางแฟ้มเอกสารที่ถือติดมือมาไว้บนโต๊ะเลื่อนไปตรงหน้าเจ้านาย แล้วจึงนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม
“ฉันมีเรื่องจะสารภาพค่ะ” โมนาเริ่มต้นประโยคช้าๆ
“สารภาพ?” ความเครียดบนใบหน้าโนแอลค่อยๆคลายลง ก่อนจะปลิวหายไปในที่สุด เขาโน้มตัวมาด้านหน้า เอื้อมมากุมมือหญิงสาว พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดี "โอ้ลาล่า รู้ไหมว่าผมรอเวลานี้มานานแค่ไหนเชรี ผมนึกว่าคุณจะไม่มีวันพูดเรื่องนี้ออกมาแล้วซะอีก”
“คุณกำลังตรวจสอบบริษัทอยู่ใช่ไหมคะ”
“แล้วผมก็รู้ด้วยว่ามันกำลังเกิดอะไรขึ้นที่นี่” ไม่ใช่แค่ตอบรับ เขายังยืนยันในสิ่งที่เธอกลัวอีกด้วย โนแอลนำข้อมูลที่มีในมือมาตีความเองเท่าที่จะพอปะติดปะต่อได้ เธอคิดถูกแล้วจริงๆที่ตัดสินใจเข้ามาอธิบายเรื่องราวให้เขาฟัง
“แต่คุณรู้ไม่หมดค่ะ แล้วบางเรื่องก็รู้มาไม่ถูกต้องด้วย ฉันไม่ได้ร่วมมือกับชัชวินทุจริตบริษัท ที่คุณเห็นฉันพูดคุยกับเขา ก็เพราะฉันจับได้ว่าชัชวินโกงบริษัท เขาเข้ามาตีสนิทกับฉันเพื่อจะหลอกให้ฉันตายใจ แล้วก็ฉวยโอกาสที่ฉันไม่ทันระวังตัว ทยอยถ่ายเทเงินออกไป โดยใช้เอกสารการตั้งเบิกปลอม รวมถึงบังคับให้พนักงานไอทีเขียนโปรแกรมเพื่อโกงระบบ แล้วไปขู่ขอส่วนแบ่งกับอู่รถที่ได้ประโยชน์”
จากสีหน้าเรียบเฉย โมนาสังเกตด้วยความใจชื้นว่าเขาเริ่มยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ “คุณไม่ได้เกี่ยวข้องกับการทุจริตจริงหรือเชรี ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วทำไมคุณถึงเพิ่งมาบอกผม”
“มันเป็นความผิดพลาดของฉันที่ปล่อยให้มีการฉ้อโกงเกิดขึ้น ฉันจึงอยากจะสะสางและรวบรวมหลักฐาน หาตัวคนทำทั้งขบวนการให้ครบก่อน แล้วค่อยมารายงานให้คุณทราบ จะได้แจ้งความจับดำเนินคดีไปเลยทีเดียว”
“คุณได้ตัวใครแล้วบ้าง”
“ชัชวิน กับพนักงานไอทีอีกสองคน ตอนนี้ฉันกำลังสังเกตพิชญาอยู่ด้วย เอกสารบนโต๊ะฉันถูกสับเปลี่ยนไปหลายแฟ้ม ก่อนกลับบ้านทุกวัน ฉันต้องทำเครื่องหมายวางไว้ที่เอกสารเพื่อแยกว่าแต่ละกองอยู่ในขั้นตอนไหน อ่านแล้ว กำลังอ่าน หรือรอส่งต่อ หลายวันมานี้ฉันสังเกตเห็นว่าแฟ้มของฉันถูกเคลื่อนย้ายค่ะ มีการสลับแฟ้มปนกันไปมา
“นอกจากนี้ฉันจะใช้ปากกาหมึกพิเศษที่ไม่มีสีเซ็นชื่อกำกับไว้ที่แฟ้มเพื่อเป็นการตรวจสอบส่วนตัวของฉันเองด้วย ถ้าคุณเอาไฟฉายแบ็กไลต์ที่มีแสงไฟสีม่วงเหมือนที่ธนาคารใช้มาส่องตรงสันแฟ้มและมุมล่างด้านซ้ายของเอกสารทุกแผ่น คุณต้องเห็นตัวเอ็มเล็กๆในนั้นค่ะ ฉันเซ็นกำกับเอกสารทุกฉบับที่อ่านแล้ว เพื่อไม่ให้ใครมาลักลอบสับเปลี่ยนเอกสารที่อยู่ในแฟ้มของฉัน”
โนแอลเอนตัวลงพิงพนักด้วยอาการไม่เชื่อหูตัวเอง “คุณทำทั้งหมดนี่มานานแค่ไหนแล้ว”
“ตั้งแต่วันแรกที่ฉันมาทำงานที่นี่ค่ะ ในฐานะคนที่ดูแลเงินของบริษัท ฉันมีความจำเป็นที่จะต้องตรวจสอบข้อมูลให้ละเอียดที่สุด ป้องกันการรั่วไหลทุกหนทาง และก็ต้องปกป้องบริษัทไปในเวลาเดียวกันด้วย”
“คุณเขียนชื่อตัวเองไว้ในเอกสารทุกฉบับที่เคยผ่านตาคุณอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ ทุกฉบับ ขนาดกระดาษจดในห้องฉัน ฉันยังทำเครื่องหมายไว้เลย เวลาเขียนข้อความส่งให้ใคร จะได้เป็นหลักฐานยืนยันว่าฉันฉีกจากสมุดของตัวเองส่งให้เขาเองจริงๆ ไม่มีใครมาโกหกแล้วอ้างว่าฉันสั่งได้เด็ดขาด อ้อ...ฉันไม่เคยบอกให้พนักงานรู้นะคะ คุณเป็นคนแรกที่ฉันเปิดเผยเรื่องนี้ให้ทราบ”
“ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากนะเชรี ขอบคุณจริงๆที่ไว้ใจผม”
“หลายสัปดาห์ก่อน ชัชวินยึดแฟ้มของฉันไปแฟ้มนึง ในนั้นบรรจุเอกสารตั้งเบิกที่เขาทำปลอมขึ้นมา ที่ฉันจับได้ว่ามันเป็นเอกสารปลอมก็เพราะฉันลองโทร.ไปยังสถานที่ที่ออกใบเสร็จพวกนั้นเพื่อตรวจสอบกับต้นขั้วว่าตัวเลขยอดเงินถูกต้องไหม ปรากฏว่ายอดเงินที่เปิดในใบเสร็จตัวจริงน้อยกว่าที่ชัชนำมาเบิกกับบริษัทเป็นสิบเท่า เขาเก็บส่วนต่างพวกนั้นเข้ากระเป๋าตัวเองไป”
“จำนวนเงินเยอะไหม” โนแอลจดตัวเลขที่หญิงสาวบอกใส่สมุด แล้วคำนวณยุกยิกชั่วขณะ ก่อนจะเงยขึ้นบอกคู่สนทนา “รวมแล้วก็แค่สามแสนนิดๆเอง ไม่ใกล้กับยอดเงินที่ผมมีเลย จากการคำนวณของผม ลียองถูกโกงไปไม่น้อยกว่าสิบหกล้านนะเชรี”
โมนาเบิกตากว้างด้วยความตระหนก “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้คำนวณผิดน่ะ”
“มีอะไรที่ผมควรจะรู้อีกไหม” เขาตั้งคำถามแทนการตอบ
“ไม่มีค่ะ” โมนาพึมพำด้วยน้ำเสียงสิ้นหวังซึ่งไม่สามารถซ่อนพ้นการได้ยินของอีกฝ่าย
โนแอลบีบมือหญิงสาวเบาๆ คอยจนเธอเงยขึ้นมาสบตากับเขาแล้ว จึงปลอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ไม่ใช่ความสะเพร่าเลย คุณทำหน้าที่ของตัวเองดีที่สุดแล้ว เพียงแต่ว่าพวกคนที่มันจ้องหาโอกาสอยู่ มันย่อมต้องพยายามใช้ทุกช่องโหว่ที่มี ต่อให้เป็นผู้อำนวยการคนไหน ก็ไม่มีทางตามเล่ห์เหลี่ยมของพวกมันทันหรอก เชื่อผมนะเชรี เราจะต้องจัดการกับเรื่องนี้ได้แน่นอน ไม่ต้องกังวล”
โมนามองเห็นความเข้มแข็งและเชื่อมั่นในดวงตาสีน้ำเงินแกมฟ้าคู่นั้นชัดเจน เธอฝืนยิ้มขณะพยักหน้ารับคำ น้ำเสียงอบอุ่นและถ้อยคำปลอบใจของเขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด
จู่ๆโมนาก็หมดสิ้นความกังวลใดๆโดยสิ้นเชิง ขอแค่มีผู้ชายคนนี้อยู่เคียงข้าง ทุกอย่างต้องคลี่คลายไปในทางที่ดีอย่างแน่นอน หญิงสาวมองโลกในแง่ดีจนลืมคิดไปว่า บางช่วงเวลาของชีวิตปัญหาอาจไม่ได้ทยอยกันเข้ามาหาทีละเรื่อง แต่มันถาโถมเข้ามาพร้อมกันโดยไม่ทันตั้งตัวต่างหาก
(จบตอน)
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ขอบคุณเพื่อนนักอ่านที่ติงมาเรื่องอำนาจการลงนามสั่งจ่ายเช็คนะคะ
ดีใจจริงๆ ที่เพื่อนๆอ่านและช่วยกันสอบทานเรื่องความถูกต้องด้วย
ปลื้มมากค่ะ ^______________________^
สิริณขออนุญาตชี้แจงตามนี้ค่ะ
บริษัทแต่ละแห่งมีนโยบายในการลงนามจ่ายเช็คแตกต่างกัน
กรรมการบริษัทจะลงมติว่าใครจะเป็นผู้มีอำนาจสั่งจ่ายเช็คบ้าง
จากนั้นทำหนังสือเป็นลายลักษณ์อักษรแจ้งไปที่ธนาคาร
ซึ่งผู้มีอำนาจลงนามที่ได้รับการแต่งตั้ง
จะต้องเซ็นชื่อใน "การ์ดลายเซ็น" ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ธนาคาร
การทำทั้งหมดนี้ ทำครั้งเดียวค่ะ
แ้ล้วก็ถือเป็นระเบียบปฏิบัติที่ธนาคารจะดำเนินการกับธุรกรรมขององค์กรนั้นๆได้
จนกว่าจะมีการแจ้งเปลี่ยนแปลงจากบริษัท
ตำแหน่งของโมนา ในองค์กรข้ามชาติ นิยมเรียก CFO (Chief of Finance Officer)
สมัยสิริณทำงานในบริษัทที่เป็นต้นแบบของลียองในเรื่อง
CFO สั่งจ่ายได้ไม่เกินหนึ่งล้านบาทค่ะ
ตั้งแต่หนึ่งล้านกับหนึ่งบาทขึ้นไป
ต้อง CFO กับ CEO ลงนามคู่กัน และประทับตราบริษัทค่ะ
ทั้งนี้...เนื่องจากสิริณละเว้นรายละเอียดบางส่วนไป
(เพราะเกรงว่าจะละเอียดเกินไป)
ทำให้ผู้อ่านติติงมาด้วยความห่วงใย
ดังนั้นเพื่อความสมบูรณ์ ในต้นฉบับที่ตีพิมพ์
สิริณได้เพิ่มเติมรายละเอียดในส่วนนี้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ ^_^
ขอบคุณสำหรับคำติติงอีกครั้งนะคะ
สิริณ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 พ.ย. 2556, 00:00:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 พ.ย. 2556, 00:18:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 1687
| << ตอนที่ ๑๕ (จบตอน) | ตอนที่ ๑๗ >> |
konhin 20 พ.ย. 2556, 00:26:32 น.
โอ้ ค่อยยังชั่ว แต่ปัญหาคงไม่ได้น้อยไปกว่านี้แน่ๆ ว่าแต่จะพิสูจน์ยังไงเนี่ยดิ
โอ้ ค่อยยังชั่ว แต่ปัญหาคงไม่ได้น้อยไปกว่านี้แน่ๆ ว่าแต่จะพิสูจน์ยังไงเนี่ยดิ
Zephyr 20 พ.ย. 2556, 02:07:20 น.
อั้ยยะ นางลดทิฐิแล้ว ดีใจจัง หุหุ
โมนาให้โนแอลช่วยน่ะดีแล้ว
บรรยากาศมันอึมครึม หลายตอนแล้วค่ะ
อ่านแล้วหดหู่ชะมัดเลยอ่ะ
อยากให้แฮปปี้ๆๆๆ มีความสุข โนแอลยิ้มแย้ม โมนาหน้าบาน
ไม่ใช่ครึ้มฟ้าครึ้มฝนแบบนี้
เอาโนแอลเป็นพระเอกคู่โมนาเถอะ เค้าจะฟินนนนนนนนนนนนนนน
อั้ยยะ นางลดทิฐิแล้ว ดีใจจัง หุหุ
โมนาให้โนแอลช่วยน่ะดีแล้ว
บรรยากาศมันอึมครึม หลายตอนแล้วค่ะ
อ่านแล้วหดหู่ชะมัดเลยอ่ะ
อยากให้แฮปปี้ๆๆๆ มีความสุข โนแอลยิ้มแย้ม โมนาหน้าบาน
ไม่ใช่ครึ้มฟ้าครึ้มฝนแบบนี้
เอาโนแอลเป็นพระเอกคู่โมนาเถอะ เค้าจะฟินนนนนนนนนนนนนนน
ree 20 พ.ย. 2556, 02:07:57 น.
อธิบายให้ CEO ฟังเท่านี้ เพียงพอแล้วเหรอว่าตัวเองจะพ้นผิด
หวังว่าหลังจากนี้จะหาทางจับคนร้ายได้ทั้งขบวนการนะ
อธิบายให้ CEO ฟังเท่านี้ เพียงพอแล้วเหรอว่าตัวเองจะพ้นผิด
หวังว่าหลังจากนี้จะหาทางจับคนร้ายได้ทั้งขบวนการนะ
นักอ่านเหนียวหนึบ 20 พ.ย. 2556, 02:26:36 น.
หืมมม อย่างน้อยในความโชคร้ายก็มีความโชคดีอยู่บ้าง
ว่าแต่ยัยแสงดาวจะเอารายละเอียดเบอร์โทรไปทำไรนิ!!!!
หืมมม อย่างน้อยในความโชคร้ายก็มีความโชคดีอยู่บ้าง
ว่าแต่ยัยแสงดาวจะเอารายละเอียดเบอร์โทรไปทำไรนิ!!!!
goldensun 20 พ.ย. 2556, 12:53:29 น.
กลายเป็นว่า พอสารภาพทำให้โมนารู้ว่า จำนวนเงินที่ต่างกันมันมาดว่าที่คิด
แต่ทำไมโมนาไม่รู้ตัวเลขเหมือนที่โนแอลรู้ละคะ เพราะตำแหน่งผอ.การเงิน ต้องรู้งบบริษัททั้งหมด
หรือยังมีเอกสารปลอมนอกเหนือจากเช็คเปล่า
ดีค่ะที่บอกความจริงแล้ว แต่หลักฐานที่ชี้ไปที่โมนามันจะเคลียร์ได้หรือคะ เพราะโมนาเป็นคนเซ็นต์เช็ค
กลายเป็นว่า พอสารภาพทำให้โมนารู้ว่า จำนวนเงินที่ต่างกันมันมาดว่าที่คิด
แต่ทำไมโมนาไม่รู้ตัวเลขเหมือนที่โนแอลรู้ละคะ เพราะตำแหน่งผอ.การเงิน ต้องรู้งบบริษัททั้งหมด
หรือยังมีเอกสารปลอมนอกเหนือจากเช็คเปล่า
ดีค่ะที่บอกความจริงแล้ว แต่หลักฐานที่ชี้ไปที่โมนามันจะเคลียร์ได้หรือคะ เพราะโมนาเป็นคนเซ็นต์เช็ค