อะไรนะ! ถ้าไม่แต่งงานภายในเก้าสิบวัน

เธอต้องขึ้นคานไปตลอดชีวิตเหรอ บ้าไปแล้ว!



ดอกเตอร์ โมนา วิมาลิน อยากอุทานเป็นภาษาต่างดาวชะมัด

แม้จะเป็นคนรุ่นใหม่ ที่ไม่เชื่อเรื่องงมงาย

แต่รุ่นพี่ที่เจออาถรรพ์ก็ขึ้นคานกันไปแล้วถ้วนหน้า

เธอจะเสี่ยงเป็นคนต่อไปจริงเหรอ...



นับว่าพระเจ้ายังไม่ใจร้ายจนเกินไป

เพราะท่านส่ง ชัชวิน มาจีบเธออย่างออกนอกหน้า

ตามมาด้วย เมอร์ซิเออร์ โนแอล เดอแบร์มองต์ สุดหล่อ

แถมยังมี เอกชัย เทรนเนอร์หล่อล่ำ

กับ กฤต นักดนตรี อารมณ์ศิลป์มาให้เลือกพร้อมเพรียง



โมนาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เพราะระหว่างหาทางลงจากคาน

เธอกลับต้องเผชิญปัญหาเรื่องการงานหนักหน่วง



ในท่ามกลางมรสุมที่พัดจนเธอซวนเซ

โมนาจึงได้เห็นความรักของใครบางคน...ชัดเจนขึ้นในหัวใจ

อยากรู้ก็แต่ว่า...อีกฝ่ายจะรักเธอมากพอ

และชวนเธอลงจากคานทันเวลาไหมหนอ


♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เนื้อหาทั้งหมดที่ปรากฎบนหน้าเพจนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗ ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไข บทความเพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับการอนุญาต

หากฝ่าฝืน สิริณ(แม่มณี) จะดำเนินการทางกฎหมายทั้งจำและปรับ โดยไม่มีการประนีประนอมใดๆทั้งสิ้น

ผู้ใดชี้เบาะแสการคัดลอก สิริณ(แม่มณี) มีรางวัลนำจับให้ด้วยนะคะ ^^

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥

เตรียมยิ้มและหัวเราะไปกับ ดอกเตอร์สาวตัวกลม ที่จะทำให้คุณเข้าใจนิยามของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง

หัวใจร้อยดาว - เจ้าสาวร้อยชั่ง ในชุดทางลัดสลัดโสด


เขียนโดย สิริณ - ดวงมาลย์

จ่อคิววางแผงต่อจาก ใต้ปีกรักสีเพลิง เลยค่ะ

เชิญติชมกันได้เต็มที่เช่นเคย



ชวนเพื่อนๆนักอ่านไปกดไล้ค์แฟนเพจของสิริณกันด้วย

ตรงนั้นจะมีกิจกรรมร่วมสนุก แจกของที่ระลึกกันเป็นระยะ

(แน่นอนว่าของที่สิริณมีมากที่สุดคือ 'หนังสือ' :D )

ไปกดไล้ค์กันเยอะๆนะคะ

www.facebook.com/SirinFC

“สวัสดีปีใหม่ครับแม่ ขอให้แม่สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆนะครับ” โนแอลวางของที่ถือติดมือมาไว้บนโต๊ะ แล้วเข้าไปกอดมารดา ทั้งยังแตะแก้มซ้ายขวาทักทาย เมื่อรับศีลรับพรครบแล้ว จึงหันไปทำกิริยาเช่นเดียวกันกับบิดาบ้าง “Papa, Bonne Année. Je vous souhaite beaucoup de bonheur et la réalisation de vous rêves” สวัสดีปีใหม่ครับพ่อ ขอให้พ่อมีความสุขมากๆและสมปรารถนาในทุกสิ่งนะครับ

“พ่อลอกคำอวยพรจากแม่ละกัน แล้วแถมให้อีกข้อ มีเมียเร็วๆนะเจ้าแอล แม่เราเขาบ่นทุกวันเลยเนี่ยว่าอยากอุ้มหลานแล้ว” แม้อัลแบร์จะพูดภาษาไทยด้วยสำเนียงแปร่งๆ แต่ก็ยังจับใจความได้ชัดเจน

“คงใกล้แล้วละครับ อีกไม่นานผมจะพาแฟนมากราบพ่อกับแม่แน่ๆ ไม่ต้องห่วง” โนแอลหัวเราะร่วน

“ใช่แม่หนูคนที่ลูกพูดให้ฟังทุกครั้งที่มาหรือเปล่า” มธุรสหูผึ่งขึ้นมาทันที

“ครับ ก็...คราวก่อนแม่ถามผม ว่าถ้าเธอน่ารักแล้วทำไมไม่รักซะล่ะ ผมเก็บไปคิดตามแล้วก็เลยเพิ่งรู้ตัวว่าชอบเธอเข้าแล้ว” โนแอลสารภาพตามตรง

นับจากวันที่เก็บขิมครามไว้ในซอกหนึ่งของหัวใจและความทรงจำ ชายหนุ่มมั่นใจว่าวันหนึ่งเขาจะต้องรักผู้หญิงอีกสักคนอย่างแน่นอน เขาจะรักเธอให้มากกว่าที่เคยรักขิมคราม เธอคนนั้นจะทำให้เขาลบลืมความเจ็บปวดของการไม่ได้ถูกเลือก

เขาอยากหัวใจเต้นแรงยามเห็นรอยยิ้มของใครคนนั้น ผู้หญิงของเขาต้องทำให้เขารู้สึกอยากปกป้องดูแลเป็นเกราะคุ้มภัยให้ อยากสรรหาสิ่งดีงามที่สุดเท่าที่พึงหาได้ในโลกนี้มามอบให้ แต่เขากลับไม่เคยพบใครที่ทำให้รู้สึกอย่างที่เคยเป็นกับขิมครามได้อีกเลย โนแอลจำความรู้สึกของการตกอยู่ในห้วงรักไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ

ยิ่งกับโมนา...เธอเก่ง แกร่ง จนไม่เคยต้องให้ใครปกป้อง

ยิ้มน่ะเหรอ...เธอหัวเราะบ่อยจนเขาคิดว่าโมนาคงไม่เคยร้องไห้ด้วยซ้ำ

เธอมีทุกสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่ตัวเองต้องการอยู่แล้ว ผู้ชายธรรมดาๆอย่างเขาจะมีปัญญาไปหาอะไรที่ดีงามกว่าสิ่งที่เธอมีอยู่ไปมอบให้อีก

จะว่าไปแล้วโมนาคือผู้หญิงแบบตรงข้ามกับสตรีที่เขาต้องการทุกประการเลยก็ว่าได้

แล้วอุบัติเหตุเมื่อวันก่อนก็ทำให้เขารู้ใจตัวเอง เมื่อความรู้สึกหนึ่งที่หายไปจากใจเนิ่นนาน ถูกเรียกย้อนคืนมาอีกครั้งในเสี้ยววินาทีที่เห็นโมนาบาดเจ็บ เขาเข้าใจว่าความเจ็บปวดยามเป็นห่วงใครอีกคนเป็นอย่างไร ได้เห็นผู้หญิงที่วางท่าเข้มแข็งแม้ในวินาทีวิกฤติเช่นนั้น ได้เห็นหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ หัวใจที่พร้อมยืนหยัดต่อสู้กับสิ่งที่ไม่ถูกต้อง

ก็แล้วจะมีอะไรที่เขาต้องการจากผู้หญิงของตัวเองไปมากกว่านี้อีก ทั้งที่เธอไม่มีเศษเสี้ยวใดเหมือนสตรีอีกคนหนึ่งที่เคยเป็นความรักครั้งที่ดีที่สุด แต่โมนาก็ทำให้เขารู้สึกถึงความอบอุ่นใจ เบาใจ เขารู้...ทุกวินาทีที่อยู่กับโมนา เขาไม่ใช่แค่ผู้ปกป้องหรือคุ้มครองดูแลใคร แต่เขาจะได้เพื่อนร่วมทางอีกคนหนึ่งที่พร้อมจะก้าวไปด้วยกัน ไม่ว่าจะมีสิ่งใดคอยอยู่เบื้องหน้าก็ตาม โมนาเป็นผู้หญิงแบบนั้น!

เขารู้ว่าเธอจะเป็นไม้หลัก เป็นที่พักพิงใจ เป็นผู้หญิงที่เขาอยากให้ลูกของตัวเองถูกเลี้ยงดูมาด้วยทัศนคติและความเข้มแข็งเช่นนี้ น่าขัน...เขารักเธอถึงเพียงนั้น!

“แม่รู้อยู่แล้วว่าแอลฉลาด แต่ที่คาดไม่ถึงคือใจร้อนชะมัด เก็บเรื่องที่แม่พูดไปพิจารณาแค่ไม่ถึงเดือน ก็คิดตกซะแล้วว่ารู้สึกยังไงกันแน่”

“ผมเป็นคนชัดเจนนะแม่ ไม่ชอบอ้ำอึ้งค้างคา อีกอย่างเวลามันก็ไม่คอยท่า จะมามัวยักท่าไว้เชิงกันทำไม เสียเวลา รับรองว่าแม่กับพ่อได้เจอเธอ ก็ต้องชอบเธอเหมือนกัน”

บิดาของเขาหันไปพยักพเยิดกับมารดา “ถึงขนาดอยากให้พ่อกับแม่ชอบแม่หนูนี่ไปด้วย สงสัยคราวนี้จะตัวจริง เจ้าแอลนี่มันสำคัญนะแม่ ชัดเจน ตรงไปตรงมา ไม่เสียแรงที่เป็นลูกพ่อ มันต้องอย่างสิไอ้ลูกชาย!”

ผู้เป็นพ่อหัวเราะเอิ๊กอ๊ากลงลูกคอด้วยความชอบใจ ทั้งยังยกนิ้วโป้งให้เขาอีกด้วย

โนแอลมองภาพที่พ่อโอบไหล่แม่ไว้หลวมๆ แล้วอมยิ้มกับตัวเอง สักวันเขาก็จะมีภาพแบบนี้เป็นของตัวเอง สิ่งสำคัญในตอนนี้ก็คือต้องค่อยๆหาโอกาสอธิบายให้โมนาเข้าใจว่าความรู้สึกของเขา...เปลี่ยนไปแล้ว



ร้านกาแฟขนาดกลางที่ตั้งอยู่โดดเด่นท่ามกลางร้านค้าในแหล่งย่านช็อปปิ้งกลางเมืองค่อนข้างพลุกพล่านเนื่องจากเป็นวันอาทิตย์ ผนังสามด้านที่ทำจากกระจกสีชาอ่อนช่วยกรองแสงร้อนแรงจากภายนอก เมื่อรวมกับผนังปูนด้านที่เหลือและพื้นซึ่งทาด้วยสีครีมสว่างก็ยิ่งช่วยหลอกตาให้ดูว่าร้านกว้างกว่าความเป็นจริงขึ้นอีกมาก

โนแอลยืนอยู่ด้านนอกมองผ่านกระจกเข้าไปสำรวจบรรยากาศภายในร้านชั่วขณะ ภาพผู้หญิงที่คุ้นเคยหัวใจยืนก้มๆเงยๆอยู่ตรงเคาน์เตอร์เรียกรอยยิ้มให้แต้มขึ้นบนใบหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นโต๊ะว่างที่มุมค่อนข้างเงียบตรงตามความต้องการ ชายหนุ่มจึงผลักประตู แล้วก้าวมาดมั่นไปยังโต๊ะซึ่งหมายตาไว้

พนักงานสาววัยรุ่นผูกผ้ากันเปื้อนสีเหลืองสดใสวิ่งเข้ามาส่งเมนูให้เขาพร้อมกับรอรับออเดอร์

โนแอลไม่เหลือบตามองรายการด้วยซ้ำ แต่ ‘จงใจ’ พูดภาษาฝรั่งเศสเร็วปรื๋อ “Je voudrais un croque-monsieur, s'il vous plait” นี่มันประโยคสั่งอาหารเบสิกที่สุดในโลกแล้วนะ ผมต้องการกร็อกมงซีเออร์หนึ่งที่คร้าบ...

ได้ผล! เด็กสาวขอโทษเป็นภาษาอังกฤษสั้นๆ แล้ววิ่งจี๋หนีไปทางเคาน์เตอร์ทันที โนแอลอมยิ้มเมื่อได้ยินภาษาไทยฟ้องเจ้านายแว่วๆ “พี่ขิมๆ ลูกค้าพูดภาษาอะไรก็ไม่รู้ หนูฟังไม่รู้เรื่องเลยสักคำ พี่ขิมไปดูให้หน่อยสิคะ”

“งั้นเรามาล้างผักสลัดนี่ เดี๋ยวพี่ไปดูลูกค้าเอง” น้ำเสียงนุ่มนวลที่เคยก้องกังวานอยู่ในหัวใจดังมาให้ได้ยินแว่วๆ โนแอลรีบก้มหน้าลงแอบยิ้มกับตัวเองโดยอัตโนมัติ พลางแตะมือลงที่หัวใจ เพื่อจะพบว่ามันเต้นแรงขึ้นทีละนิด

เงามืดทาบมาจากเบื้องหน้าพร้อมกับที่น้ำเสียงหวานเย็นดังเป็นภาษาฝรั่งเศสราวกับเสียงดนตรี “Bonjour! Qu'est-ce que je vous sers?” ไม่ทราบว่าคุณจะรับอะไรดีคะ

โนแอลเงยหน้าขึ้นช้าๆ มือถอดแว่นกันแดดออก แล้วสบตาสตรีที่เคยอยู่ในหัวใจเขามาเนิ่นนานนิ่งๆ รอยยิ้มบางๆแต้มขึ้นบนใบหน้าขณะเอ่ยเป็นภาษาไทย “ถ้าเป็นฝีมือขิม ผมก็ทานได้ทุกอย่างนั่นแหละ”

“แอล!” เจ้าของร้านอุทานด้วยความตื่นเต้น มือเล็กบอบบางดึงเก้าอี้ออกแล้วทรุดลงนั่งโดยไม่รอฟังคำเชิญ น้ำเสียงไม่ปิดบังความยินดีไว้เลย “มาเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไหร่คะ เซอร์ไพรส์จังที่ได้เจอคุณโดยไม่คาดฝันอย่างนี้”

ชายหนุ่มสังเกตสตรีตรงหน้าอย่างละเอียด ไม่กล้าถามตัวเองว่ากำลังรู้สึกอย่างไร ในคอเขาตื้อๆคล้ายไม่สามารถเค้นคำพูดใดออกมาได้ ขิมครามแทบไม่เปลี่ยนไปจากที่เขาจำได้เลย ผมบ๊อบซอยเหมือนเด็กนักเรียนยังคงเป็นทรงเดิม รูปร่างผอมบาง ผิวเนียนนวลลออประดุจงาช้างชั้นดี มองภายนอกเธอคือขิมครามคนเดิมของเขา!

ทว่า...ดวงตากลมโตที่เคยมีแววเศร้าเป็นนิจ บัดนี้กลับสุกใสเป็นประกายอย่างคนมีความสุขชัดเจน ขณะริมฝีปากบางที่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มกว้าง นับเป็นของใหม่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ขนาดนั่งอยู่โดยมีโต๊ะคั่นกลาง เขายังสัมผัสได้ถึงละอองความสุขที่แผ่กระจายออกมาจากตัวเธอ ความสุข...ที่เขาไม่มีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งในนั้น

“ผมมาทำงานที่เมืองไทยชั่วคราวน่ะ เพิ่งจัดการอะไรๆลงตัว ก็เลยมีเวลาตามหาร้านของขิม โปสต์การ์ดที่ส่งไปให้ ผมได้รับทุกฉบับนะ ขอบคุณมากที่ยังนึกถึง ขิมดูมีความสุขมากกว่าที่เขียนบอกใปในโปสต์การ์ดซะอีก ผมดีใจจัง” เขาพยายามพูดไม่ให้หยุดปาก เพราะเกรงว่าตัวเองอาจจะเสียงสั่นทำสิ่งน่าอายให้เธอได้ยินหรือสังเกตพบ

“ขิมมีเรื่องอยากคุยกับแอลเยอะแยะ เดี๋ยวขิมไปสั่งงานเด็กแล้วก็จัดของว่างมาให้แอลรองท้องก่อนดีกว่า เราจะได้คุยกันนานๆ รอสักครู่นะ”

ดวงตาสีน้ำเงินแกมฟ้าทอดมองตามเรือนร่างเล็กบอบบางของหญิงสาวไปด้วยความรู้สึกหลากหลายอันไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูด เขาสุขใจนักที่มองไม่เห็นรอยเศร้าในดวงตาของขิมครามอีกต่อไปแล้ว ท่าทางหวานๆเย็นๆนุ่มนวล กลายมาเป็นความกระฉับกระเฉงเต็มไปด้วยชีวิตชีวา มีร่องรอยของขิมครามคนที่เขารู้จักและหลงรักแตะแต้มอยู่ในตัวสตรีผู้นี้เพียงเล็กน้อย การพบกันหลังจากห่างหายไปสองปีต่างจากที่เขาเคยจินตนาการไว้โดยสิ้นเชิง

ชายหนุ่มเคยคิดว่าหากพบขิมครามอีกครั้ง เขาคงต้องอาวรณ์ เสียดาย และรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่งเมื่อต้องเห็นคนที่รักที่สุดอยู่ตรงหน้า แต่กลับไม่สามารถเอื้อมมือไปยึดรั้งหรือคว้าเธอมาครอบครองได้

โนแอลมั่นใจว่าเขายังรักขิมครามอย่างที่เคยรัก แต่วันนี้เขากลับไม่นึกอยากกอดสตรีที่ได้พบเลยสักนิด เธอละม้ายเป็นเพื่อนเก่าสักคน แค่ได้ไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกันพอให้หายคิดถึงแล้วก็จบ ไม่มีอะไรพิเศษไปมากกว่านั้น

ชายหนุ่มเพิ่งรู้...เขา ‘รัก’ สตรีที่อยู่ในความทรงจำ ขณะขิมครามที่เห็นตรงหน้า แม้จิตวิญญาณ ลักษณะนิสัย และตัวตนอาจยังเป็นผู้หญิงคนเดิม ทว่าบุคลิก ทัศนคติ ได้เติบโตและเปลี่ยนแปลงไปในหลายๆแง่มุมแล้ว

โนแอลจำไม่ได้ว่าเขาพูดคุยหรือทำอะไรบ้างเพื่อให้ผ่านช่วงเวลานั้น รู้แต่ว่าตลอดสามชั่วโมงถัดมา เขาได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้ ได้เห็นทุกสิ่งที่อยากเห็น ทั้งยังได้สัมผัสถึงหลายความรู้สึกที่หล่นหายไปจากหัวใจเนิ่นนาน

มีบ้างบางชั่วขณะที่ความเก้อเขินลอยวนอยู่ในอากาศ คนสองคนที่เคยสนิทสนมกัน เดินเข้านอกออกในบ้านอีกฝ่าย ช่วยเหลือกันและกันในยามทุกข์สุข กลับไม่รู้จะหาอะไรมาพูดคุยกัน

โนแอลยังรักขิมคราม แต่ไม่รู้สึกสนุกหรือมีความสุขยามอยู่ด้วยกันดังที่เคยเป็น ความรู้สึกอยากครอบครอง อยู่เคียงข้างชิดใกล้ จืดจาง ปลิดปลิว ไม่หลงเหลืออยู่ในหัวใจอีกต่อไป

เขาปรารถนาให้เธอมีชีวิตที่ดี ชีวิตที่เขาไม่ต้องรับรู้ก็ได้ เขาดีใจที่รู้ว่ามีผู้ชายอีกคนหนึ่งรักและดูแลเธอได้ดีไม่แพ้ที่เขาเคยอยากกระทำ แต่เขาไม่คาดหวังให้คนรอบตัวต้องเห็นดีงามกับสิ่งที่ขิมครามเป็นหรือทำอีกต่อไป

แม่พูดถูก...เขาสนใจภาพลักษณ์ของคนที่เขารัก อยากให้ทุกคนยอมรับผู้หญิงของเขา

และวันนี้คนที่เขาห่วงใยอยากให้ทุกคนชอบ ไม่ใช่ขิมคราม แต่เป็น...โมนา!


(จบ ๔๐%)

เนื่องจากสิริณลงนิยายในหลายเว็บพร้อมกัน
ซึ่งแต่ละแห่งจะมีข้อกำหนดแตกต่างกัน
มีอยู่เว็บนึงที่มีจำนวนตัวอักษรในการลงแต่ละตอนน้อยกว่าเว็บอื่น
เพราะช่วงหลังๆแต่ละบทจะค่อนข้างยาวค่ะ
จึงจะแบ่งลงเป็นสามตอน เพื่อให้สิริณลงนิยายได้สะดวกที่สุดนะค้า ^^

ขอบคุณสำหรับทุกๆคนที่กดไล้ค์ ที่คอมเม้นต์
และแม้แต่นักอ่านที่อ่านเงียบๆ ไม่ส่งเสียงก็ตาม
เห็นยอดวิวของแต่ละตอนแล้ว ชื่นใจจริงๆ
ขอบคุณมากค่ะ ที่สละเวลามาเชียร์โมนา :D

สิริณ

จำนวนการเข้าชม : 1609

---

---

---

---

---

---

---

---

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery