ลิขิตฟ้า ราชาเกรฮาวด์
แม้อยู่คนละซีกโลก แต่เมื่อเป็นเนื้อคู่กันแล้ว ถึงแม้จะมีอุปสักมาก แต่เค้าและเธอก้อพบกันจนได้ ถึงแม้จะพบกันได้ไม่ดีนักก้อตาม ออกจะ18+ นิน่ะค่ะ เรื่องแรกยังไงก้อขอกลังใจด้วยน่ะค่ะ
Tags: ออกเรท18+นิดๆน่ะค่ะ
ตอน: การเดินทาง ๑00 %
มาร์กี้ มองไปทางด้านชายหนุ่มรูปหล่อ เขาดูสง่างามสมชาย สุขุม ท่าทางภูมิฐาน มิน่าละยายสุ ถึงได้คลั่งขนาดนี้ มาร์กี้สังเกตุเห็นเพื่อนสาวที่พูดจา แต่ไม่มองหน้าเธอเลย เธอเลยเดินไปหาชายหนุ่ม เพื่อถามเขามากกว่าจะถามความจริงกับเพื่อนของเธอเพราะรู้ว่ายังไงคงไม่ได้ความจริง เพราะสุดาเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าจะให้เป็นตนเอง
ชายหนุ่มก้อมองมาที่มาร์กี้ เหมือนเชิงเป็นคำถาม เมื่อเขาเห็นมาร์กี้ เดินมาทางเค้า เขาลุกขึ้นจากโซฟารับแขกและถามสาวสวย ที่เขาเพิ่งเคยเห็นหน้าเป็นครั้งแรก คุณมาร์กี้มีอะไรหรือเปล่าครับ
ชู่ๆๆๆเบาๆค่ะ คือกี้ อยากรู้ว่ายายสุ เป็นอะไรค่ะกี้ ถามก้อไม่บอกถึงคาดคั้นไปก้อไม่ได้ความจริง กี้ว่าตาของยายสุต้องมีอะไรผิดปกติแน่ค่ะ เวลาพูดไม่มองหน้ากี้เลย คุณวรรณธรัตน์ ช่วยบอกกี้หน่อยได้ไหมค่ะ
เรียกผมรัตน์เฉยๆก้อได้ครับ อืม..ทำไมคุณสุดาไม่บอกอะไรคุณมาร์กี้เลยละครับ
ก้อเพื่อนฉันน่ะสิค่ะเขา มักจะห่วงความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเอง คงกลัวว่าฉันจะเป็นห่วง และอีกอย่างพรุ้งนี้ฉันต้องบินไปออสเตรเลีย คือฉันไปกับน้องสาวของคุณนั้นละค่ะ เธอมัดมือชกน่ะค่ะ
คือ คุณสุดามีอาการข้างเคียงเรื่องสายตาครับ ทำให้ตาพร่ามัวมองไม่เห็น แต่ไม่รุนแรงครับถ้าตาชั้นในหายปวม ก้อจะหายเป็นปกติ แต่หมอบอกว่าต้องใช้เวลาสักพัก...... เขาแปลกใจ คุณรู้จักยายแนนนี่ด้วยหรอครับ
ค่ะ เธอเป็นลูกค้าที่ร้านของฉันน่ะค่ะ เธอไปที่ร้านบ่อยๆ และฉันก้อชอบเธอน่ะค่ะ เธอเป็นเด็กที่น่าเอ็นดู คือฉันมีร้านเสื้อผ้านะค่ะ และเธอเองก้อจะไปออสเตรเลีย แต่เธอบอกว่าไม่มีเพื่อนไปเธอก้อเลย... ไม่ทันที่มาร์กี้จะเอ่ยจบ...เค้าก้อแทรกขึ้นมา
แนนนี่ก้อเลยมัดมือชกคุณ ฮ่าๆๆๆ ผมพอจะรู้น่ะครับว่าน้องสาวผมไปทำใม คงเพราะนายไรอั้น เขาเป็นแฟนกันหนะครับ ไรอั้นก้อเป็นเพื่อนผมเอง ไรอั้นเขามาเมืองไทยไม่ค่อยได้เพราะกิจการใหญ่โตของพ่อเขาที่นั้นเขาต้องดูแล
ค่ะแต่ฉันคงไปไม่ได้หรอกค่ะ ยายสุ เจ็บขนาดนี้ ฉันเป็นห่วงเพื่อนค่ะ
ผมเข้าใจครับ แต่ผมขอวานคุณมาร์กี้หน่อยน่ะครับไปเป็นเพื่อนยายแนนนี่หน่อย ไม่ต้องห่วงคุณสุดาน่ะครับ ผมจะดูแลเอง ผมสัญญา
แต่ว่าฉัน.....
ไปเถอะครับ ด้วยเกียรติ์ของผม **ทั้งคู่พากันกลับเข้าไปในห้องเหมือนเดิม**
มาร์กี้เดินไปหาเพื่อน จับมือสุดาเบาๆ สุ ฉันมีเรื่องจะบอกแก คือพรุ้งนี้ฉันจะไปออสเตรเลีย
สุดารัตน์ทำเสียงตกใจ ว่าไงน่ะ แกไปกับใคร ตอนนี้สายตาของเธอนั้นพร่ามัวและเธอคิดจะพึ่งเพื่อนรักในยามนี้ แต่เธอไม่พูดขัดเพื่อนแต่อย่างใด เพราะถ้าเพื่อนสาวมีโอกาสที่จะไปต่างประเทศก้อไม่อยากให้เพื่อนคอยเป็นห่วงตามหลัง
มาร์กี้กระซิบที่ข้างหูสุดารัตน์ว่า ฉันรู้น่ะว่าแกเป็นอะไรเกียวกับสายตา ระหว่างนี้แกต้องไปอยู่กับคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุดเค้าจะดูและเธอแทนฉัน และฉันกลับมาฉันจะไปรับแกน่ะ ฉันรับรองเมื่อตาแกหาย แกเซอร์ไพร์ส สุดๆ
สุดา ตาโต หือ..ใครที่ไหนแก แกไม่มีใครที่ไหนนี่ฉันไม่ไปหรอกฉันพักฟื้นที่นี้ก้อได้ ฉันจะรอแกที่นี้ และใครอีกคนก้อส่งเสียงเข้ามา เธอคุ้นเสียงของเขามากแต่คิดว่าคงไม่ใช่ และคิดไปถึงเสียงเทพบุตรสุดหล่อของเธอ แต่อีกใจหนึ่งก้อคิดว่าจะเป็นเค้าไปได้ยังไง ไม่ใช่เทพบุตรของเธอแน่นอน
ไปเถอะครับคุณไว้ใจผมได้ ด้วยเกียรตื์ของผมเอง..เค้าบอกสุดารัตน์ที่ทางไม่ค่อยไว้ใจใคร ว่าจะดูแลเธอได้ และไว้ใจเค้าได้
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่สนามบิน พี่มาร์กี้..ก..กก..ก แนนนี่เรียกสาวรุ่นพี่ ที่ตอนนี้มาร์กี้เองก้อกำลังชะเง้อมองหาเธอพอดี เครื่องกำลังจะขึ้นแล้วไปกันเถอะค่ะ
สองสาวมุ่งหน้าไปสู่กรุงเทพฯ-ซีดนี่ ออสเตรเลีย
วรรณธรัตน์ พาสุดารัตน์ขึ้นรถยังจุดหมายปลายทาง เข้าสั่งคนขับรถให้ไปที่คอนโดของเขา ไม่ไปที่บ้านน่ะลุงเดียวผมไปที่คอนโด ครับนายน้อย และรถก้อมุ่งไปที่คอนโดหรูหร่า กลางใจเมือง เมื่อถึงหน้าคอนโด วรรณธรัตน์เอื้อมมือไปจูงมือของสุดาไว้ เพื่อพาเธอเดินเข้าไปในห้อง เดินระวังน่ะครับ จับมือผมไว้
ขอบคุณน่ะค่ะที่ช่วยเป็นธุระ ต้องลำบากคุณแท้ๆเลย และต้องขอโทษด้วยฉันยังไม่รู้ชื่อคุณเลย ยายกี้ ก้อไม่ได้บอกไว้
เรียกผมว่ารัตน์ก้อแล้วกันครับ
ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณรัตน์ หญิงสาวไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เก้ๆๆ กังๆๆ เพราะความรู้สึกเกรงใจ
เขาเลยตัดบทสนทนา เพราะเขาเองก้อไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน เดียวผมไปเอาน้ำให้ทานน่ะครับ คุณนั่งที่โซฟารอผมสักครู่
ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งน่ะค่ะ
เขายิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำเย็นที่ตู้เย็นมาให้เธอ นี้ครับน้ำ เมื่อเขามองไปที่นาฬิกาจวนจะเที่ยงอยู่แล้ว คุณสุดารัตน์หิวหรือยังเดียวผมทำอะไรให้ทาน
คุณทำอาหารเป็นด้วยหรอค่ะ เก่งจังค่ะ อืม..คุณรัตน์เรียก สุเฉยๆก้อได้น่ะค่ะ ถ้ามีอะไรให้สุพอช่วยได้บอกน่ะค่ะ สุยินดี
เขาหัวเราะ ฮ่าๆๆ ไม่ต้องหรอกครับผมทำเองดีกว่าครับเดี๋ยวคุณมาร์กี้ว่าผมแย่เลย เดี๋ยวจะหาว่าผมดูแลไม่ดี ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีพิกล ไม่เคยจะเป็นแบบนี้มาก่อน เขามองพิจารณาใบหน้าสาวสวย ขนตาแผ่หนาดำขลับ จมูกโด่งเหมือนชาวตะวันออก ผิวขาวผ่อง ร่างบาง เอวคอด สูงโปร่ง และเขาก้อเตลิดไปที่หน้าอกของเธอ เมื่อถึงมโนภาพที่เขาตอนที่เธออยู่โรงพยาบาล ขนาดประมาณ คัพซี เขาพยายามสลัดความคิดของตัวเองออกไป **นี้เราคิดอะไรเนี้ย เขาคิดในใจ**และเดินไปเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารกลางวัน
ชายหนุ่มก้อมองมาที่มาร์กี้ เหมือนเชิงเป็นคำถาม เมื่อเขาเห็นมาร์กี้ เดินมาทางเค้า เขาลุกขึ้นจากโซฟารับแขกและถามสาวสวย ที่เขาเพิ่งเคยเห็นหน้าเป็นครั้งแรก คุณมาร์กี้มีอะไรหรือเปล่าครับ
ชู่ๆๆๆเบาๆค่ะ คือกี้ อยากรู้ว่ายายสุ เป็นอะไรค่ะกี้ ถามก้อไม่บอกถึงคาดคั้นไปก้อไม่ได้ความจริง กี้ว่าตาของยายสุต้องมีอะไรผิดปกติแน่ค่ะ เวลาพูดไม่มองหน้ากี้เลย คุณวรรณธรัตน์ ช่วยบอกกี้หน่อยได้ไหมค่ะ
เรียกผมรัตน์เฉยๆก้อได้ครับ อืม..ทำไมคุณสุดาไม่บอกอะไรคุณมาร์กี้เลยละครับ
ก้อเพื่อนฉันน่ะสิค่ะเขา มักจะห่วงความรู้สึกคนอื่นมากกว่าตัวเอง คงกลัวว่าฉันจะเป็นห่วง และอีกอย่างพรุ้งนี้ฉันต้องบินไปออสเตรเลีย คือฉันไปกับน้องสาวของคุณนั้นละค่ะ เธอมัดมือชกน่ะค่ะ
คือ คุณสุดามีอาการข้างเคียงเรื่องสายตาครับ ทำให้ตาพร่ามัวมองไม่เห็น แต่ไม่รุนแรงครับถ้าตาชั้นในหายปวม ก้อจะหายเป็นปกติ แต่หมอบอกว่าต้องใช้เวลาสักพัก...... เขาแปลกใจ คุณรู้จักยายแนนนี่ด้วยหรอครับ
ค่ะ เธอเป็นลูกค้าที่ร้านของฉันน่ะค่ะ เธอไปที่ร้านบ่อยๆ และฉันก้อชอบเธอน่ะค่ะ เธอเป็นเด็กที่น่าเอ็นดู คือฉันมีร้านเสื้อผ้านะค่ะ และเธอเองก้อจะไปออสเตรเลีย แต่เธอบอกว่าไม่มีเพื่อนไปเธอก้อเลย... ไม่ทันที่มาร์กี้จะเอ่ยจบ...เค้าก้อแทรกขึ้นมา
แนนนี่ก้อเลยมัดมือชกคุณ ฮ่าๆๆๆ ผมพอจะรู้น่ะครับว่าน้องสาวผมไปทำใม คงเพราะนายไรอั้น เขาเป็นแฟนกันหนะครับ ไรอั้นก้อเป็นเพื่อนผมเอง ไรอั้นเขามาเมืองไทยไม่ค่อยได้เพราะกิจการใหญ่โตของพ่อเขาที่นั้นเขาต้องดูแล
ค่ะแต่ฉันคงไปไม่ได้หรอกค่ะ ยายสุ เจ็บขนาดนี้ ฉันเป็นห่วงเพื่อนค่ะ
ผมเข้าใจครับ แต่ผมขอวานคุณมาร์กี้หน่อยน่ะครับไปเป็นเพื่อนยายแนนนี่หน่อย ไม่ต้องห่วงคุณสุดาน่ะครับ ผมจะดูแลเอง ผมสัญญา
แต่ว่าฉัน.....
ไปเถอะครับ ด้วยเกียรติ์ของผม **ทั้งคู่พากันกลับเข้าไปในห้องเหมือนเดิม**
มาร์กี้เดินไปหาเพื่อน จับมือสุดาเบาๆ สุ ฉันมีเรื่องจะบอกแก คือพรุ้งนี้ฉันจะไปออสเตรเลีย
สุดารัตน์ทำเสียงตกใจ ว่าไงน่ะ แกไปกับใคร ตอนนี้สายตาของเธอนั้นพร่ามัวและเธอคิดจะพึ่งเพื่อนรักในยามนี้ แต่เธอไม่พูดขัดเพื่อนแต่อย่างใด เพราะถ้าเพื่อนสาวมีโอกาสที่จะไปต่างประเทศก้อไม่อยากให้เพื่อนคอยเป็นห่วงตามหลัง
มาร์กี้กระซิบที่ข้างหูสุดารัตน์ว่า ฉันรู้น่ะว่าแกเป็นอะไรเกียวกับสายตา ระหว่างนี้แกต้องไปอยู่กับคนที่ฉันไว้ใจมากที่สุดเค้าจะดูและเธอแทนฉัน และฉันกลับมาฉันจะไปรับแกน่ะ ฉันรับรองเมื่อตาแกหาย แกเซอร์ไพร์ส สุดๆ
สุดา ตาโต หือ..ใครที่ไหนแก แกไม่มีใครที่ไหนนี่ฉันไม่ไปหรอกฉันพักฟื้นที่นี้ก้อได้ ฉันจะรอแกที่นี้ และใครอีกคนก้อส่งเสียงเข้ามา เธอคุ้นเสียงของเขามากแต่คิดว่าคงไม่ใช่ และคิดไปถึงเสียงเทพบุตรสุดหล่อของเธอ แต่อีกใจหนึ่งก้อคิดว่าจะเป็นเค้าไปได้ยังไง ไม่ใช่เทพบุตรของเธอแน่นอน
ไปเถอะครับคุณไว้ใจผมได้ ด้วยเกียรตื์ของผมเอง..เค้าบอกสุดารัตน์ที่ทางไม่ค่อยไว้ใจใคร ว่าจะดูแลเธอได้ และไว้ใจเค้าได้
เช้าวันรุ่งขึ้น ที่สนามบิน พี่มาร์กี้..ก..กก..ก แนนนี่เรียกสาวรุ่นพี่ ที่ตอนนี้มาร์กี้เองก้อกำลังชะเง้อมองหาเธอพอดี เครื่องกำลังจะขึ้นแล้วไปกันเถอะค่ะ
สองสาวมุ่งหน้าไปสู่กรุงเทพฯ-ซีดนี่ ออสเตรเลีย
วรรณธรัตน์ พาสุดารัตน์ขึ้นรถยังจุดหมายปลายทาง เข้าสั่งคนขับรถให้ไปที่คอนโดของเขา ไม่ไปที่บ้านน่ะลุงเดียวผมไปที่คอนโด ครับนายน้อย และรถก้อมุ่งไปที่คอนโดหรูหร่า กลางใจเมือง เมื่อถึงหน้าคอนโด วรรณธรัตน์เอื้อมมือไปจูงมือของสุดาไว้ เพื่อพาเธอเดินเข้าไปในห้อง เดินระวังน่ะครับ จับมือผมไว้
ขอบคุณน่ะค่ะที่ช่วยเป็นธุระ ต้องลำบากคุณแท้ๆเลย และต้องขอโทษด้วยฉันยังไม่รู้ชื่อคุณเลย ยายกี้ ก้อไม่ได้บอกไว้
เรียกผมว่ารัตน์ก้อแล้วกันครับ
ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณรัตน์ หญิงสาวไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เก้ๆๆ กังๆๆ เพราะความรู้สึกเกรงใจ
เขาเลยตัดบทสนทนา เพราะเขาเองก้อไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน เดียวผมไปเอาน้ำให้ทานน่ะครับ คุณนั่งที่โซฟารอผมสักครู่
ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งน่ะค่ะ
เขายิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำเย็นที่ตู้เย็นมาให้เธอ นี้ครับน้ำ เมื่อเขามองไปที่นาฬิกาจวนจะเที่ยงอยู่แล้ว คุณสุดารัตน์หิวหรือยังเดียวผมทำอะไรให้ทาน
คุณทำอาหารเป็นด้วยหรอค่ะ เก่งจังค่ะ อืม..คุณรัตน์เรียก สุเฉยๆก้อได้น่ะค่ะ ถ้ามีอะไรให้สุพอช่วยได้บอกน่ะค่ะ สุยินดี
เขาหัวเราะ ฮ่าๆๆ ไม่ต้องหรอกครับผมทำเองดีกว่าครับเดี๋ยวคุณมาร์กี้ว่าผมแย่เลย เดี๋ยวจะหาว่าผมดูแลไม่ดี ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองอารมณ์ดีพิกล ไม่เคยจะเป็นแบบนี้มาก่อน เขามองพิจารณาใบหน้าสาวสวย ขนตาแผ่หนาดำขลับ จมูกโด่งเหมือนชาวตะวันออก ผิวขาวผ่อง ร่างบาง เอวคอด สูงโปร่ง และเขาก้อเตลิดไปที่หน้าอกของเธอ เมื่อถึงมโนภาพที่เขาตอนที่เธออยู่โรงพยาบาล ขนาดประมาณ คัพซี เขาพยายามสลัดความคิดของตัวเองออกไป **นี้เราคิดอะไรเนี้ย เขาคิดในใจ**และเดินไปเข้าครัวเพื่อเตรียมอาหารกลางวัน
tickystory เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ธ.ค. 2556, 23:04:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ต.ค. 2557, 09:32:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 916
| << การเดินทาง ตอนที่๒ | การเปลี่ยนแปลง ตอนที่๑ >> |