อาญาซาตาน
ชาครีย์ หรือเสือ จากอดีตเคยเป็นคนจนๆ กลับกลายมาเป็นนักธุรกิจผู้ร่ำรวย เพราะได้เงินจากการขายที่ดินแถวหนองงูเห่าที่เมื่อก่อนราคาไร่ละไม่กี่แสน แต่พอสร้างสนามบินขึ้นมากลายเป็นราคาหลายสิบล้าน และเขาก็สร้างฐานะให้มั่นคงด้วยการจับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ มีเพื่อนๆ ที่เป็นลูกคนรวยทั้งหมอ ทั้งนักการเมืองคอยช่วยเหลือด้วย ทำให้สร้างตัวได้ในเวลาแค่สิบกว่าปีเท่านั้น
เขาจึงตามมาแก้แค้นคอบครัวของยุพาพร ซึ่งเป็นแม่ของวิโรจน์เจ้านายเก่าของพ่อเขา และมีเคยมีคดีความกันมาตั้งแต่สมัยเขายังเรียนไม่จบ เพราะวีรดา (มิว) ในวัยแปดขวบซึ่งเป็นลูกสาวของวิโรจน์กับเสาวรส และเป็นเด็กสปอยมาก วันนั้นไปเล่นที่ท่าน้ำ น้องของเสือก็ไปเล่นด้วย เพราะพ่อแม่ของเขาอยู่ห้องแถวในโรงงานของวิโรจน์ เลยรู้จักมักคุ้นกับลูกเจ้านายดี
แต่เพราะความสปอยของมิว จึงผลักน้องสาวเสือตกน้ำต่อหน้าต่อตาเขา และเขากับพ่อแม่ก็แจ้งตำรวจเอาเรื่องพ่อแม่ของมิว ยุพาพรใช้เงินอุดให้เรื่องเงียบ เสือกับพ่อแม่เสียใจมากเลยออกจากงานย้ายกลับบ้านที่หนองงูเห่า ปีต่อมาพ่อของเสือมาหาเพื่อนที่โรงงานเลยถูกวิโรจน์ขับรถชน เสือเสียใจมากฟ้องตามเคย และแพ้คดีตามเคย เพราะยุพาพรใช้เงินอุด ทำให้เสือโกรธมาก
เลยกลับมาเล่นงานครอบครัวนี้ด้วยการช้อนซื้อบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์ที่จะเจ้งแหล่ไม่เจ้งแหล่ รวมทั้งคฤหาสน์ราคาเป็นร้อยล้าน เสือก็ซื้อมาในราคาแค่เจ็ดสิบล้าน เพราะวิโรจน์ติดการพนัน ติดหญิง ไม่สนใจจะทำงานสานต่อกิจการครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน ลูกชายก็ไม่ได้เรื่อง ลูกสาวคือมิวก็ถูกส่งไปเรียบต่อเมืองนอกตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อน
เสือยื่นข้อเสนอให้ยุพาพรกับวิโรจน์ว่าจะให้หุ้นในบริษัท 25% ถ้าวิโรจน์ยอมทำงานเป็นลูกจ้างในบริษัทต่อ และยกหนี้ให้ 25ล้านบาท ถ้าวิโรจน์ส่งมิวที่กำลังเรียนอยู่เมืองนอกให้มาเป็นนางบำเรอเขาสองปี วิโรจน์ยอมทำตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสไม่ยอม และให้วิโรจน์ไปหาลูกเมียน้อยที่วิโรจน์เคยมีอะไรด้วยมาแทนมิว
กัณหา(นิ่ม) ที่เป็นลูกของวิโรจน์ที่เกิดจากกันยาเด็กรับใช้ในบ้าน และถูกยุพาพรไล่ออกจากบ้านตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว และวิโรจน์ก็ไม่เคยสนใจจะติดตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสคอยจับตามองเสมอๆ ว่ากันยาพาลูกไปอยู่ที่ไหนกับใคร และกันยาก็มีลูกชายกับผัวใหม่คือ ชาลี อีกคนแล้วทิ้งลูกทั้งสองให้แม่ (ยายจำปา) เลี้ยงดูตามลำพังจนโตเป็นสาว
และเป็นช่วงที่ยายจำปาเกิดป่วยหนัก หลานทั้งสองต้องหาเงินเป็นล้านไปจ่ายให้โรงพยาบาล กัณหาต้องยอมตามที่พ่อกับย่าขอร้องเพื่อแลกกับการรักษายายให้หาย และให้บ้านฟรีๆ อีกหนึ่งหลังจะได้ไม่ต้องเช่าห้องแถวในสลัมอยู่ และมีเงินเดือนให้สี่หมื่นตลอดสองปี กัณหาจึงได้เข้าไปอยู่กับเสือในคราบของมิว เด็กสปอยที่เสือเกลียดมาก และคิดจะเล่นงานกลับคืนให้สาสม
และเสือก็ทำอย่างนั้นจริงๆ แม้จะแปลกใจว่าทำไมเด็กนอกอย่างมิวถึงยังบริสุทธิ์อยู่ และทำไมถึงยอมอยู่บ้านหลังเล็กๆ ที่เขาเตรียมให้แทนตึกใหญ่ ทำไมถึงทำกับข้าวกินเองได้ งานบ้านก็ทำได้ เดินออกไปปากซอยไกลๆ ก็ทำได้ เขาสงสัยแต่ก็คิดว่าความยากจนทำให้คนเปลี่ยนไป เลยไม่คิดจะหาคำตอบจริงๆ จังๆ
เขาจึงตามมาแก้แค้นคอบครัวของยุพาพร ซึ่งเป็นแม่ของวิโรจน์เจ้านายเก่าของพ่อเขา และมีเคยมีคดีความกันมาตั้งแต่สมัยเขายังเรียนไม่จบ เพราะวีรดา (มิว) ในวัยแปดขวบซึ่งเป็นลูกสาวของวิโรจน์กับเสาวรส และเป็นเด็กสปอยมาก วันนั้นไปเล่นที่ท่าน้ำ น้องของเสือก็ไปเล่นด้วย เพราะพ่อแม่ของเขาอยู่ห้องแถวในโรงงานของวิโรจน์ เลยรู้จักมักคุ้นกับลูกเจ้านายดี
แต่เพราะความสปอยของมิว จึงผลักน้องสาวเสือตกน้ำต่อหน้าต่อตาเขา และเขากับพ่อแม่ก็แจ้งตำรวจเอาเรื่องพ่อแม่ของมิว ยุพาพรใช้เงินอุดให้เรื่องเงียบ เสือกับพ่อแม่เสียใจมากเลยออกจากงานย้ายกลับบ้านที่หนองงูเห่า ปีต่อมาพ่อของเสือมาหาเพื่อนที่โรงงานเลยถูกวิโรจน์ขับรถชน เสือเสียใจมากฟ้องตามเคย และแพ้คดีตามเคย เพราะยุพาพรใช้เงินอุด ทำให้เสือโกรธมาก
เลยกลับมาเล่นงานครอบครัวนี้ด้วยการช้อนซื้อบริษัทส่งออกอาหารกระป๋องของวิโรจน์ที่จะเจ้งแหล่ไม่เจ้งแหล่ รวมทั้งคฤหาสน์ราคาเป็นร้อยล้าน เสือก็ซื้อมาในราคาแค่เจ็ดสิบล้าน เพราะวิโรจน์ติดการพนัน ติดหญิง ไม่สนใจจะทำงานสานต่อกิจการครอบครัวเหมือนเมื่อก่อน ลูกชายก็ไม่ได้เรื่อง ลูกสาวคือมิวก็ถูกส่งไปเรียบต่อเมืองนอกตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อน
เสือยื่นข้อเสนอให้ยุพาพรกับวิโรจน์ว่าจะให้หุ้นในบริษัท 25% ถ้าวิโรจน์ยอมทำงานเป็นลูกจ้างในบริษัทต่อ และยกหนี้ให้ 25ล้านบาท ถ้าวิโรจน์ส่งมิวที่กำลังเรียนอยู่เมืองนอกให้มาเป็นนางบำเรอเขาสองปี วิโรจน์ยอมทำตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสไม่ยอม และให้วิโรจน์ไปหาลูกเมียน้อยที่วิโรจน์เคยมีอะไรด้วยมาแทนมิว
กัณหา(นิ่ม) ที่เป็นลูกของวิโรจน์ที่เกิดจากกันยาเด็กรับใช้ในบ้าน และถูกยุพาพรไล่ออกจากบ้านตั้งแต่รู้ว่าท้องแล้ว และวิโรจน์ก็ไม่เคยสนใจจะติดตาม แต่ยุพาพรกับเสาวรสคอยจับตามองเสมอๆ ว่ากันยาพาลูกไปอยู่ที่ไหนกับใคร และกันยาก็มีลูกชายกับผัวใหม่คือ ชาลี อีกคนแล้วทิ้งลูกทั้งสองให้แม่ (ยายจำปา) เลี้ยงดูตามลำพังจนโตเป็นสาว
และเป็นช่วงที่ยายจำปาเกิดป่วยหนัก หลานทั้งสองต้องหาเงินเป็นล้านไปจ่ายให้โรงพยาบาล กัณหาต้องยอมตามที่พ่อกับย่าขอร้องเพื่อแลกกับการรักษายายให้หาย และให้บ้านฟรีๆ อีกหนึ่งหลังจะได้ไม่ต้องเช่าห้องแถวในสลัมอยู่ และมีเงินเดือนให้สี่หมื่นตลอดสองปี กัณหาจึงได้เข้าไปอยู่กับเสือในคราบของมิว เด็กสปอยที่เสือเกลียดมาก และคิดจะเล่นงานกลับคืนให้สาสม
และเสือก็ทำอย่างนั้นจริงๆ แม้จะแปลกใจว่าทำไมเด็กนอกอย่างมิวถึงยังบริสุทธิ์อยู่ และทำไมถึงยอมอยู่บ้านหลังเล็กๆ ที่เขาเตรียมให้แทนตึกใหญ่ ทำไมถึงทำกับข้าวกินเองได้ งานบ้านก็ทำได้ เดินออกไปปากซอยไกลๆ ก็ทำได้ เขาสงสัยแต่ก็คิดว่าความยากจนทำให้คนเปลี่ยนไป เลยไม่คิดจะหาคำตอบจริงๆ จังๆ
Tags: พระเอกโหด เศร้า รัดทด
ตอน: ความจริงที่ไม่คาดฝัน
“พี่เสือไปอยู่ไหนมาคะ แป้งกับคุณแม่เป็นห่วงแทบแย่ค่ะ”
ศศิมาภรณ์แทบจะวิ่งไปกอดสามีที่หายหน้าจากบ้านไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆ โดยที่ไม่มีใครติดต่อได้เลย แม้แต่ตัวเองซึ่งเป็นเมียแท้ๆ ความน้อยอกน้อยใจมีล้นเหลือ ดีตรงที่ทั้งแม่ตัวและแม่ผัวช่วยกันปลอบขวัญช่วยกันให้กำลังใจ ถึงได้ไม่เครียดเพราะความห่วงเขานั่นเอง
“พี่ไปทำงานมาครับ เดี๋ยวพี่ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนมีประชุมตอนสาย”
เจ้าของใบหน้าที่มีหนวดเคราขึ้นครึ้ม ผมยุ่งเหยิงประหนึ่งไม่ได้หวีมาเป็นเดือน เสื้อผ้ายับยู่ยี่แถมมีกลิ่นสาปโชยมาด้วยเมื่อเข้าใกล้ ถ้าให้ทั้งเมียและแม่เดาก็คงจะไม่ได้อาบน้ำมาไม่ต่ำว่าสองวันเป็นแน่ กรองแก้วเห็นแล้วได้แต่ส่ายหน้าไม่เข้าใจว่าทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้ แต่ก็พยายามเก็บไว้ในใจและถามอย่างอื่นแทน
“เสือจะกินมื้อเช้าก่อนเข้าออฟฟิศหรือเปล่าลูก แม่จะสั่งเจียงเตรียมมาให้”
“ก็ได้ครับ”
เจ้าของร่างโทรมที่เดินไปถึงบันไดแล้ว หันมาตอบให้แม่แค่นั้น แล้วก็ก้าวขึ้นชั้นบน โดยมีเมียที่กำลังจะไปทำงานอยู่แล้ว แต่ต้องโทรไปขอเข้าช้าสองชั่วโมง และฝากเพื่อนครูด้วยกันช่วยดูเด็กไปพรางๆ ก่อน แล้วรีบวิ่งตามขึ้นไปปรนิบัติสามีด้วยการช่วยจัดหาเสื้อผ้าไว้ให้ ไม่นานก็เดินเคียงข้างสามีที่กลับมาหล่อเหลาเหมือนเดิมลงมาและตรงไปห้องอาหารแล้ว
“เย็นนี้พี่เสืออยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ แป้งจะรีบกลับมาทำรอ”
“อะไรก็ได้ครับ พี่กินได้ทั้งนั้น”
เมียที่ถามออกไปด้วยความตั้งอกตั้งใจ แต่ผัวกลับตอบมาโดยไม่ต้องคิดอะไรให้เมื่อย เพราะในใจมีเรื่องให้ขบคิดมากพอแล้ว และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ลูกน้องก็จะเอาคำตอบที่อยากได้มาให้แล้ว เขาเองก็ยังไม่รู้ว่ามันจะทำให้หายกังวลใจหรือต้องครุ่นคิดหนักกว่าเดิมอีกกันแน่
“งั้นผมไปทำงานนะครับแม่ พี่ไปนะแป้ง”
กินอิ่มเขาก็ผละออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้สองคนมองตามแผ่นหลังกว้างแล้วถอนหายใจออกมาแทบจะพร้อมกัน กรองแก้วเห็นใจสะใภ้ที่สุดเมื่อต้องมาเจอสภาพของสามีผู้บ้างานและดูเหมือนจะบ้าหนักกว่าเมื่อก่อนมาก
“ไปทำงานเถอะลูก เรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืน เดี๋ยวมีโอกาสเหมาะๆ แม่จะคุยกับพี่เค้าให้ ตอนนี้คงจะเรื่องงานมีปัญหาล่ะมั้งแม่ว่า และอาจจะเสียหายหลายสิบล้านแน่ๆ ไม่งั้นไม่เป็นแบบนี้หรอกแม่รู้จักลูกแม่ดี”
“ค่ะคุณแม่”
สะใภ้ควบบีเอ็มดับบลิวป้ายแดงที่ผู้เป็นสามีซื้อให้หลังแต่งงานกันได้ไม่กี่วัน นั่นค่อยทำให้กรองแก้วอุ่นอกอุ่นใจว่าลูกเองก็รักและเอ็นดูเมียบ้าง แต่แต่งงานกันไม่ทันเท่าไหร่ อาการซังกะตายแบบนี้ก็โผล่มา แม้จะปลอบใจสะใภ้ว่าเรื่องงาน แต่ตัวเองก็ไม่แน่ใจนักว่าใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า เพราะที่ผ่านมาเวลามีเรื่องอะไรลูกไม่เคยบอกเลย
และลูกที่แม่กำลังเป็นกังวลอยู่นั้น พอถึงออฟฟิศสิ่งแรกที่เรียกหาคือยาแก้ปวดกับกาแฟดำแก่ๆ เพราะเมื่อคืนดื่มกับเสียงหนัก ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงก่อนมา คนแรกที่ตรงดิ่งมาหาเขาในออฟฟิศก็คือทัตเทพ พร้อมกับยื่นซองสีน้ำตาลที่ด้านในมีรูปถ่ายสาวสวยแต่งกายเปรี้ยวจนเข็ดฟันยืนรอต่อแถวรวมกับคนอื่นๆ อยู่
“คุณไอซ์นี่ ฉันรู้จัก ไปเอาภาพนี้มาจากไหน”
“ผมได้มาจากฝ่ายตรวจคนเข้าเมืองขาเข้าที่สนามบินครับ นี่คือคุณวีรดา วิริยะกิจจานนท์ หรือคุณมิวตัวจริงครับ เดินทางจากอเมริกาเข้ามาเมืองไทยเมื่อสามเดือนที่แล้ว หรือตอนที่คุณเสือบอกคุณยุพาพรว่าจะให้คุณมิวอีกคนกลับบ้านได้ก่อนครบสัญญาสองเดือนครับ”
เจ้านายหนุ่มชำเลืองตาไปหาลูกน้องด้วยความงุนงงสงสัยกับคำบอกที่ว่า ‘คุณมิวอีกคน’ จนลูกน้องต้องรีบไขข้อข้องใจโดยเร็ว ก่อนจะทำให้เจ้านายอารมณ์บูดไปมากกว่านี้
“นี่นายกำลังจะบอกฉันว่า...”
“ครับ! คนที่มาอยู่กับคุณเสือไม่ใช่คุณมิวตัวจริงแน่นอนครับ บัตรประชาชนของคุณมิวตัวจริงอยู่ในซองนั้นแล้วครับ รับรองว่าไม่ผิดครับ”
“แล้วทำไมผู้หญิงที่มาอยู่กับผมถึงได้เหมือนนายวิโรจน์กับยุพาพรนักล่ะ แล้วสองพ่อลูกนั้นก็รักกันผูกพันกันเหมือนพ่อกับลูกจริงๆ ผมรับรองได้ว่าต่อให้แสดงละครเก่งแค่ไหนก็ทำไม่ได้อย่างที่ผมเห็นหรอก” เขาตั้งข้อสันนิษฐานไปครุ่นคิดไปมือก็แกะซองไป
“ถ้าจะให้เดา ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นลูกคุณวิโรจน์จริงๆ ก็ได้ครับ แต่ไม่ใช้ลูกที่เกิดจากคุณเสาวรส หรือไม่ใช่คุณมิวคนเดียวกับคนที่คุณเสืออยากแก้แค้นแน่ๆ ครับ อาจจะเป็นลูกที่เกิดจากคนใช้ในบ้าน หรือผู้หญิงหลายๆ คนที่คุณวิโรจน์ไปมั่วไม่เลือกก็ได้นะครับ ผมพยายามหาข้อมูลแล้วครับ แต่ไม่ได้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นเลยครับ ไม่รู้ว่าชื่ออะไร เป็นใคร มาจากไหน และมาทำงานให้พวกนี้ได้ยังไงครับ”
ชาครีย์ถึงกับอ่อนแรงเมื่อลูกน้องยืนยันหนักแน่นออกมาชนิดที่เขาไม่อาจจะหลอกตัวเองได้อีกต่อไป ว่าคนที่เขาบังคับขู่เข็นให้มาอยู่ด้วยนั้นหาใช่คนที่เขาต้องการไม่
“แล้วเธอเป็นใครนายรู้มั้ยทัต แล้วนายรู้มั้ยว่าฉันทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้นบ้าง ฉันทำร้ายเธอ ทำลายทุกอย่างในชีวิตเธอ และตอนนี้ฉันก็ยังฝากรอยแผลเป็นที่เธอไม่มีวันลืมติดตัวไปด้วย แล้วฉันจะทำยังไงทัต ฉันจะทำยังไงดี” ทัตเทพเห็นสีหน้าหมองของเจ้านาย กับน้ำเสียงอ่อนลงอย่างไม่เคยมีมาก่อนก็รู้สึกผิดตามไปด้วย
“ผมขอโทษครับคุณเสือ ที่ไม่ได้เช็คให้ละเอียดก่อน สืบให้ละเอียดก่อน ถ้าผมบินไปดูถึงอเมริกาทุกอย่างอาจจะไม่ผิดพลาดอย่างนี้ก็ได้ครับ”
“นายไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันเองที่ผิด ผิดที่หละหลวม ผิดที่ประมาทคนพวกนั้นไปหน่อย ทั้งที่ฉันเคยมีบทเรียนราคาแพงจากพวกนั้นมาแล้วถึงสองครั้ง แต่ฉันไม่คิดว่าจะมีครั้งที่สาม ฉันไม่คิดว่านายวิโรจน์จะหาลูกจากเมียน้อยมาสวมรอยแทนลูกรักของตัวเองอย่างนี้ และฉันก็ไม่คิดว่าจะมีลูกคนไหนของนายวิโรจน์จะรักยัยคุณหนูนิสัยเสียได้มากขนาดยอมเอาตัว เอาอนาคตเข้ามาแลกอย่างนี้ ฉันพลาดเอง ฉันพลาดเองจริงๆ”
“แต่บางทีเธอคนนั้นอาจจะมีความจำเป็นอย่างอื่นก็ได้นะครับคุณเสือ เอาเป็นว่าผมจะพยายามสืบมาให้ได้ว่าเธอเป็นใครก็แล้วกันนะครับ”
“ขอบคุณมากนะที่ทำงานหนักเพื่อฉัน นายกลับบ้านไปพักเถอะ ป่านนี้ลูกเมียคงจะคิดถึงแย่แล้ว หายเหนื่อยเมื่อไหร่ค่อยกลับมาทำงานก็แล้วกัน”
“ขอบคุณครับ”
ทัตเทพรับคำอย่างไม่มีพิธีรีตองหรืออิดออด เพราะรู้ดีว่าเจ้านายไม่ชอบ เขารีบลุกเดินไปหาประตูทันที แต่อีกคนนึกอะไรขึ้นได้
“ทัต!!!”
“ครับ” เขาหันกลับมามองเจ้านายด้วยความสงสัย
“นิ่ม!!!”
“อะไรนะครับ” ลูกน้องงวยงงกับอาการนิ่งอึ้งของเจ้านายที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยครั้งนัก
“ผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่สิ! เธอเป็นเมียผม เมียคนแรกของฉัน เธอชื่อนิ่ม และเธอก็กำลังจะมีลูกคนแรกให้ฉัน ลูกที่ฉันตั้งใจจะให้เกิดและทอดทิ้งเธออย่างตั้งใจ ฉันรู้เกี่ยวกับเธอแค่นี้ แค่นี้เท่านั้น”
ทัตเทพกลับกลายเป็นคนที่ต้องยืนนิ่งอึ้งแทนเจ้านายไปครู่ใหญ่กับข่าวใหม่ที่เขาเชื่อแน่ว่ายังไม่มีใครได้ล่วงรู้ แม้แต่คนที่เป็นเมียแต่งของเจ้านายด้วยซ้ำ เขาไม่ได้เปล่งคำใดๆ ออกมา นอกจากส่งสายตาอันมุ่งมั่นที่จะช่วยตามหาเธอคนนั้นมาให้จงได้ก่อนจะออกจากห้องไป และคล้อยหลังไปได้ไม่กี่อึดใจ เลขาก็เคาะประตูแล้วโผล่หน้าเข้ามาบอก
“คุณเสือคะอีกสิบนาทีประชุมนะคะ”
เจ้านายที่นั่งเอาศอกค้ำโต๊ะมือสองข้างปิดหน้าเพื่อไล่ความเครียด และไม่ได้พูดอะไรแค่ส่งสัญญาณว่ารับรู้เพียงเท่านั้น แม้ใจไม่อยู่ที่งานสักแค่ไหน แต่เขาก็จำต้องฝืน เพราะทิ้งมาเป็นอาทิตย์แล้ว พอๆ กับที่จะต้องฝืนเข้าบ้านไปนั่งกินมื้อเย็นกับแม่และเมียเช่นกัน
พออิ่มเขาก็รีบเข้าห้องทำงานนั่งขังตัวเองอยู่ในนั้นจนดึกดื่น คนเป็นเมียก็ไม่เห็นวี่แววว่าสามีจะขึ้นห้องแต่อย่างใด จนผล็อยหลับไปก่อนด้วยความง่วง ผิดกับอีกคนที่ดวงตาคู่คมยังเบิกโพลงด้วยความโกรธเมื่อถูกคู่อริตลบหลังอย่างแนบเนียนและยาวนานถึงสองปีกว่า แถมยังคิดจะตลบรอบสองอีก ด้วยการส่งลูกสาวตัวจริงมาเล่นละครตบตาเขา
และถ้าให้เดา เหตุการณ์ที่แม่คุณถูกนักเลงจี้วันนั้น ก็คงจะเป็นแผนการเข้าถึงตัวเขาอย่างแนบเนียนไร้ที่ติ จนเขาหลงเชื่อด้วยการเสี่ยงเข้าไปช่วยโดยไม่เฉลียวใจสักนิดเป็นแน่ ทั้งที่การแต่งกาย เสื้อผ้าหน้าผม ของเจ้าหล่อนก็คล้ายคุณหนูมิวตัวปลอมที่มาอยู่บ้านเขาไม่มีผิด และถ้าจะให้เดาอีกล่ะก็ คงคิดจะส่งลูกสาวมาทำให้เขารักเขาหลง
จนเผลอยกทุกอย่างคืนไปให้เป็นแน่ ชายหนุ่มนั่งหัวเราะเยาะในลำคออยู่คนเดียวกับแผนตื้นๆ ของคู่อริ และหัวเราะเยาะตัวเองว่าถ้าโง่หลงเดินตามเกมของพวกนั้นอีกครั้ง เขาก็ไม่ควรจะให้ใครมาเรียกว่าไอ้สิงห์หรือไอ้เสืออีกต่อไป ควรจะเรียกแมว หรือหนักเข้าก็หมู หมา กา ไก่ ให้มันสิ้นเรื่องไป
และโทษฐานของผู้หญิงที่พรากชีวิตน้องเขาไป และเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องทำร้ายผู้หญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วย และผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองสวยและเสน่ห์แรงเหลือร้ายจนคิดจะมาจับเขาให้อยู่หมัดด้วยการเอาเรือนร่างที่สวยแต่รูปมาแลกมีเพียงสถานเดียวเท่านั้นคือแม่คุณจะต้องได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัสกลับไป และไม่มีวันลืมผู้ชายอย่างเขาไปจนวันตายทีเดียว
แต่แล้วจู่ๆ ความโกรธแค้นก็เลือนหายไป มีเพียงความเสียใจโลดแล่นเข้ามา เมื่อคิดถึงผู้หญิงอีกคนที่ต้องเผชิญกับความโหดร้ายทารุณต่างๆ นานาจากเขาที่มีต่อเธอคนนั้น คนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับความแค้นในอดีตของเขาเลยแม้แต่น้อย หรือถ้าจะมีก็เป็นเพียงเลือดของคู่อริที่มีในตัวครึ่งหนึ่งเท่านั้น
ส่วนอีกครึ่งและเป็นครึ่งดีๆ คงจะได้มาจากแม่ หรือจากยายคนนั้นเป็นแน่ คนที่น้ำเสียงยังก้องอยู่ในหูเขา เวลาเอื้อนเอ่ยชื่อเธอออกมา อย่างน้อยๆ ก็ให้เขาได้รู้ว่าผู้หญิงที่เขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ได้เป็นพ่อของลูกในท้องเธอ และได้รักเธอ ก็แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ที่มารู้ตอนนี้ ตอนที่เขาได้ขุดหลุมฝังตัวเองเพราะความแค้น
ด้วยการแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเกือบจะเรียกว่ารักได้ หากไม่มีเธอคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องก่อน แล้วเขาจะทำอะไรได้ หรือจะต้องทำยังไงเพื่อไถ่โทษที่ทำกับเธอไว้ ทำยังไงถึงจะตามไปรับผิดชอบลูกในท้องของเธอ แม้ตัวจะรับผิดชอบไม่ได้ แต่ใจเขาก็มีให้เต็มๆ และเงินทองที่จะทำให้สองแม่ลูกมีชีวิตสุขสบายไปตลอดชาติได้
ศศิมาภรณ์แทบจะวิ่งไปกอดสามีที่หายหน้าจากบ้านไปอาทิตย์หนึ่งเต็มๆ โดยที่ไม่มีใครติดต่อได้เลย แม้แต่ตัวเองซึ่งเป็นเมียแท้ๆ ความน้อยอกน้อยใจมีล้นเหลือ ดีตรงที่ทั้งแม่ตัวและแม่ผัวช่วยกันปลอบขวัญช่วยกันให้กำลังใจ ถึงได้ไม่เครียดเพราะความห่วงเขานั่นเอง
“พี่ไปทำงานมาครับ เดี๋ยวพี่ขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนมีประชุมตอนสาย”
เจ้าของใบหน้าที่มีหนวดเคราขึ้นครึ้ม ผมยุ่งเหยิงประหนึ่งไม่ได้หวีมาเป็นเดือน เสื้อผ้ายับยู่ยี่แถมมีกลิ่นสาปโชยมาด้วยเมื่อเข้าใกล้ ถ้าให้ทั้งเมียและแม่เดาก็คงจะไม่ได้อาบน้ำมาไม่ต่ำว่าสองวันเป็นแน่ กรองแก้วเห็นแล้วได้แต่ส่ายหน้าไม่เข้าใจว่าทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้ แต่ก็พยายามเก็บไว้ในใจและถามอย่างอื่นแทน
“เสือจะกินมื้อเช้าก่อนเข้าออฟฟิศหรือเปล่าลูก แม่จะสั่งเจียงเตรียมมาให้”
“ก็ได้ครับ”
เจ้าของร่างโทรมที่เดินไปถึงบันไดแล้ว หันมาตอบให้แม่แค่นั้น แล้วก็ก้าวขึ้นชั้นบน โดยมีเมียที่กำลังจะไปทำงานอยู่แล้ว แต่ต้องโทรไปขอเข้าช้าสองชั่วโมง และฝากเพื่อนครูด้วยกันช่วยดูเด็กไปพรางๆ ก่อน แล้วรีบวิ่งตามขึ้นไปปรนิบัติสามีด้วยการช่วยจัดหาเสื้อผ้าไว้ให้ ไม่นานก็เดินเคียงข้างสามีที่กลับมาหล่อเหลาเหมือนเดิมลงมาและตรงไปห้องอาหารแล้ว
“เย็นนี้พี่เสืออยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ แป้งจะรีบกลับมาทำรอ”
“อะไรก็ได้ครับ พี่กินได้ทั้งนั้น”
เมียที่ถามออกไปด้วยความตั้งอกตั้งใจ แต่ผัวกลับตอบมาโดยไม่ต้องคิดอะไรให้เมื่อย เพราะในใจมีเรื่องให้ขบคิดมากพอแล้ว และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ลูกน้องก็จะเอาคำตอบที่อยากได้มาให้แล้ว เขาเองก็ยังไม่รู้ว่ามันจะทำให้หายกังวลใจหรือต้องครุ่นคิดหนักกว่าเดิมอีกกันแน่
“งั้นผมไปทำงานนะครับแม่ พี่ไปนะแป้ง”
กินอิ่มเขาก็ผละออกจากห้องไปทันที ทิ้งให้สองคนมองตามแผ่นหลังกว้างแล้วถอนหายใจออกมาแทบจะพร้อมกัน กรองแก้วเห็นใจสะใภ้ที่สุดเมื่อต้องมาเจอสภาพของสามีผู้บ้างานและดูเหมือนจะบ้าหนักกว่าเมื่อก่อนมาก
“ไปทำงานเถอะลูก เรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืน เดี๋ยวมีโอกาสเหมาะๆ แม่จะคุยกับพี่เค้าให้ ตอนนี้คงจะเรื่องงานมีปัญหาล่ะมั้งแม่ว่า และอาจจะเสียหายหลายสิบล้านแน่ๆ ไม่งั้นไม่เป็นแบบนี้หรอกแม่รู้จักลูกแม่ดี”
“ค่ะคุณแม่”
สะใภ้ควบบีเอ็มดับบลิวป้ายแดงที่ผู้เป็นสามีซื้อให้หลังแต่งงานกันได้ไม่กี่วัน นั่นค่อยทำให้กรองแก้วอุ่นอกอุ่นใจว่าลูกเองก็รักและเอ็นดูเมียบ้าง แต่แต่งงานกันไม่ทันเท่าไหร่ อาการซังกะตายแบบนี้ก็โผล่มา แม้จะปลอบใจสะใภ้ว่าเรื่องงาน แต่ตัวเองก็ไม่แน่ใจนักว่าใช่อย่างที่คิดหรือเปล่า เพราะที่ผ่านมาเวลามีเรื่องอะไรลูกไม่เคยบอกเลย
และลูกที่แม่กำลังเป็นกังวลอยู่นั้น พอถึงออฟฟิศสิ่งแรกที่เรียกหาคือยาแก้ปวดกับกาแฟดำแก่ๆ เพราะเมื่อคืนดื่มกับเสียงหนัก ได้นอนไม่กี่ชั่วโมงก่อนมา คนแรกที่ตรงดิ่งมาหาเขาในออฟฟิศก็คือทัตเทพ พร้อมกับยื่นซองสีน้ำตาลที่ด้านในมีรูปถ่ายสาวสวยแต่งกายเปรี้ยวจนเข็ดฟันยืนรอต่อแถวรวมกับคนอื่นๆ อยู่
“คุณไอซ์นี่ ฉันรู้จัก ไปเอาภาพนี้มาจากไหน”
“ผมได้มาจากฝ่ายตรวจคนเข้าเมืองขาเข้าที่สนามบินครับ นี่คือคุณวีรดา วิริยะกิจจานนท์ หรือคุณมิวตัวจริงครับ เดินทางจากอเมริกาเข้ามาเมืองไทยเมื่อสามเดือนที่แล้ว หรือตอนที่คุณเสือบอกคุณยุพาพรว่าจะให้คุณมิวอีกคนกลับบ้านได้ก่อนครบสัญญาสองเดือนครับ”
เจ้านายหนุ่มชำเลืองตาไปหาลูกน้องด้วยความงุนงงสงสัยกับคำบอกที่ว่า ‘คุณมิวอีกคน’ จนลูกน้องต้องรีบไขข้อข้องใจโดยเร็ว ก่อนจะทำให้เจ้านายอารมณ์บูดไปมากกว่านี้
“นี่นายกำลังจะบอกฉันว่า...”
“ครับ! คนที่มาอยู่กับคุณเสือไม่ใช่คุณมิวตัวจริงแน่นอนครับ บัตรประชาชนของคุณมิวตัวจริงอยู่ในซองนั้นแล้วครับ รับรองว่าไม่ผิดครับ”
“แล้วทำไมผู้หญิงที่มาอยู่กับผมถึงได้เหมือนนายวิโรจน์กับยุพาพรนักล่ะ แล้วสองพ่อลูกนั้นก็รักกันผูกพันกันเหมือนพ่อกับลูกจริงๆ ผมรับรองได้ว่าต่อให้แสดงละครเก่งแค่ไหนก็ทำไม่ได้อย่างที่ผมเห็นหรอก” เขาตั้งข้อสันนิษฐานไปครุ่นคิดไปมือก็แกะซองไป
“ถ้าจะให้เดา ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นลูกคุณวิโรจน์จริงๆ ก็ได้ครับ แต่ไม่ใช้ลูกที่เกิดจากคุณเสาวรส หรือไม่ใช่คุณมิวคนเดียวกับคนที่คุณเสืออยากแก้แค้นแน่ๆ ครับ อาจจะเป็นลูกที่เกิดจากคนใช้ในบ้าน หรือผู้หญิงหลายๆ คนที่คุณวิโรจน์ไปมั่วไม่เลือกก็ได้นะครับ ผมพยายามหาข้อมูลแล้วครับ แต่ไม่ได้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นเลยครับ ไม่รู้ว่าชื่ออะไร เป็นใคร มาจากไหน และมาทำงานให้พวกนี้ได้ยังไงครับ”
ชาครีย์ถึงกับอ่อนแรงเมื่อลูกน้องยืนยันหนักแน่นออกมาชนิดที่เขาไม่อาจจะหลอกตัวเองได้อีกต่อไป ว่าคนที่เขาบังคับขู่เข็นให้มาอยู่ด้วยนั้นหาใช่คนที่เขาต้องการไม่
“แล้วเธอเป็นใครนายรู้มั้ยทัต แล้วนายรู้มั้ยว่าฉันทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้นบ้าง ฉันทำร้ายเธอ ทำลายทุกอย่างในชีวิตเธอ และตอนนี้ฉันก็ยังฝากรอยแผลเป็นที่เธอไม่มีวันลืมติดตัวไปด้วย แล้วฉันจะทำยังไงทัต ฉันจะทำยังไงดี” ทัตเทพเห็นสีหน้าหมองของเจ้านาย กับน้ำเสียงอ่อนลงอย่างไม่เคยมีมาก่อนก็รู้สึกผิดตามไปด้วย
“ผมขอโทษครับคุณเสือ ที่ไม่ได้เช็คให้ละเอียดก่อน สืบให้ละเอียดก่อน ถ้าผมบินไปดูถึงอเมริกาทุกอย่างอาจจะไม่ผิดพลาดอย่างนี้ก็ได้ครับ”
“นายไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันเองที่ผิด ผิดที่หละหลวม ผิดที่ประมาทคนพวกนั้นไปหน่อย ทั้งที่ฉันเคยมีบทเรียนราคาแพงจากพวกนั้นมาแล้วถึงสองครั้ง แต่ฉันไม่คิดว่าจะมีครั้งที่สาม ฉันไม่คิดว่านายวิโรจน์จะหาลูกจากเมียน้อยมาสวมรอยแทนลูกรักของตัวเองอย่างนี้ และฉันก็ไม่คิดว่าจะมีลูกคนไหนของนายวิโรจน์จะรักยัยคุณหนูนิสัยเสียได้มากขนาดยอมเอาตัว เอาอนาคตเข้ามาแลกอย่างนี้ ฉันพลาดเอง ฉันพลาดเองจริงๆ”
“แต่บางทีเธอคนนั้นอาจจะมีความจำเป็นอย่างอื่นก็ได้นะครับคุณเสือ เอาเป็นว่าผมจะพยายามสืบมาให้ได้ว่าเธอเป็นใครก็แล้วกันนะครับ”
“ขอบคุณมากนะที่ทำงานหนักเพื่อฉัน นายกลับบ้านไปพักเถอะ ป่านนี้ลูกเมียคงจะคิดถึงแย่แล้ว หายเหนื่อยเมื่อไหร่ค่อยกลับมาทำงานก็แล้วกัน”
“ขอบคุณครับ”
ทัตเทพรับคำอย่างไม่มีพิธีรีตองหรืออิดออด เพราะรู้ดีว่าเจ้านายไม่ชอบ เขารีบลุกเดินไปหาประตูทันที แต่อีกคนนึกอะไรขึ้นได้
“ทัต!!!”
“ครับ” เขาหันกลับมามองเจ้านายด้วยความสงสัย
“นิ่ม!!!”
“อะไรนะครับ” ลูกน้องงวยงงกับอาการนิ่งอึ้งของเจ้านายที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยครั้งนัก
“ผู้หญิงคนนั้น ไม่ใช่สิ! เธอเป็นเมียผม เมียคนแรกของฉัน เธอชื่อนิ่ม และเธอก็กำลังจะมีลูกคนแรกให้ฉัน ลูกที่ฉันตั้งใจจะให้เกิดและทอดทิ้งเธออย่างตั้งใจ ฉันรู้เกี่ยวกับเธอแค่นี้ แค่นี้เท่านั้น”
ทัตเทพกลับกลายเป็นคนที่ต้องยืนนิ่งอึ้งแทนเจ้านายไปครู่ใหญ่กับข่าวใหม่ที่เขาเชื่อแน่ว่ายังไม่มีใครได้ล่วงรู้ แม้แต่คนที่เป็นเมียแต่งของเจ้านายด้วยซ้ำ เขาไม่ได้เปล่งคำใดๆ ออกมา นอกจากส่งสายตาอันมุ่งมั่นที่จะช่วยตามหาเธอคนนั้นมาให้จงได้ก่อนจะออกจากห้องไป และคล้อยหลังไปได้ไม่กี่อึดใจ เลขาก็เคาะประตูแล้วโผล่หน้าเข้ามาบอก
“คุณเสือคะอีกสิบนาทีประชุมนะคะ”
เจ้านายที่นั่งเอาศอกค้ำโต๊ะมือสองข้างปิดหน้าเพื่อไล่ความเครียด และไม่ได้พูดอะไรแค่ส่งสัญญาณว่ารับรู้เพียงเท่านั้น แม้ใจไม่อยู่ที่งานสักแค่ไหน แต่เขาก็จำต้องฝืน เพราะทิ้งมาเป็นอาทิตย์แล้ว พอๆ กับที่จะต้องฝืนเข้าบ้านไปนั่งกินมื้อเย็นกับแม่และเมียเช่นกัน
พออิ่มเขาก็รีบเข้าห้องทำงานนั่งขังตัวเองอยู่ในนั้นจนดึกดื่น คนเป็นเมียก็ไม่เห็นวี่แววว่าสามีจะขึ้นห้องแต่อย่างใด จนผล็อยหลับไปก่อนด้วยความง่วง ผิดกับอีกคนที่ดวงตาคู่คมยังเบิกโพลงด้วยความโกรธเมื่อถูกคู่อริตลบหลังอย่างแนบเนียนและยาวนานถึงสองปีกว่า แถมยังคิดจะตลบรอบสองอีก ด้วยการส่งลูกสาวตัวจริงมาเล่นละครตบตาเขา
และถ้าให้เดา เหตุการณ์ที่แม่คุณถูกนักเลงจี้วันนั้น ก็คงจะเป็นแผนการเข้าถึงตัวเขาอย่างแนบเนียนไร้ที่ติ จนเขาหลงเชื่อด้วยการเสี่ยงเข้าไปช่วยโดยไม่เฉลียวใจสักนิดเป็นแน่ ทั้งที่การแต่งกาย เสื้อผ้าหน้าผม ของเจ้าหล่อนก็คล้ายคุณหนูมิวตัวปลอมที่มาอยู่บ้านเขาไม่มีผิด และถ้าจะให้เดาอีกล่ะก็ คงคิดจะส่งลูกสาวมาทำให้เขารักเขาหลง
จนเผลอยกทุกอย่างคืนไปให้เป็นแน่ ชายหนุ่มนั่งหัวเราะเยาะในลำคออยู่คนเดียวกับแผนตื้นๆ ของคู่อริ และหัวเราะเยาะตัวเองว่าถ้าโง่หลงเดินตามเกมของพวกนั้นอีกครั้ง เขาก็ไม่ควรจะให้ใครมาเรียกว่าไอ้สิงห์หรือไอ้เสืออีกต่อไป ควรจะเรียกแมว หรือหนักเข้าก็หมู หมา กา ไก่ ให้มันสิ้นเรื่องไป
และโทษฐานของผู้หญิงที่พรากชีวิตน้องเขาไป และเป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องทำร้ายผู้หญิงที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วย และผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองสวยและเสน่ห์แรงเหลือร้ายจนคิดจะมาจับเขาให้อยู่หมัดด้วยการเอาเรือนร่างที่สวยแต่รูปมาแลกมีเพียงสถานเดียวเท่านั้นคือแม่คุณจะต้องได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัสกลับไป และไม่มีวันลืมผู้ชายอย่างเขาไปจนวันตายทีเดียว
แต่แล้วจู่ๆ ความโกรธแค้นก็เลือนหายไป มีเพียงความเสียใจโลดแล่นเข้ามา เมื่อคิดถึงผู้หญิงอีกคนที่ต้องเผชิญกับความโหดร้ายทารุณต่างๆ นานาจากเขาที่มีต่อเธอคนนั้น คนที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับความแค้นในอดีตของเขาเลยแม้แต่น้อย หรือถ้าจะมีก็เป็นเพียงเลือดของคู่อริที่มีในตัวครึ่งหนึ่งเท่านั้น
ส่วนอีกครึ่งและเป็นครึ่งดีๆ คงจะได้มาจากแม่ หรือจากยายคนนั้นเป็นแน่ คนที่น้ำเสียงยังก้องอยู่ในหูเขา เวลาเอื้อนเอ่ยชื่อเธอออกมา อย่างน้อยๆ ก็ให้เขาได้รู้ว่าผู้หญิงที่เขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ได้เป็นพ่อของลูกในท้องเธอ และได้รักเธอ ก็แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ที่มารู้ตอนนี้ ตอนที่เขาได้ขุดหลุมฝังตัวเองเพราะความแค้น
ด้วยการแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเกือบจะเรียกว่ารักได้ หากไม่มีเธอคนนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องก่อน แล้วเขาจะทำอะไรได้ หรือจะต้องทำยังไงเพื่อไถ่โทษที่ทำกับเธอไว้ ทำยังไงถึงจะตามไปรับผิดชอบลูกในท้องของเธอ แม้ตัวจะรับผิดชอบไม่ได้ แต่ใจเขาก็มีให้เต็มๆ และเงินทองที่จะทำให้สองแม่ลูกมีชีวิตสุขสบายไปตลอดชาติได้
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ม.ค. 2557, 08:38:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ม.ค. 2557, 08:38:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 2682
| << ความลับที่ไม่เคยได้ล่วงรู้มาอยู่ตรงหน้าแล้ว |
เคสิยาห์ 7 ม.ค. 2557, 10:01:33 น.
รอตอนต่อไปทุ๊กกกวันจ้า
รอตอนต่อไปทุ๊กกกวันจ้า
