เล่ห์รัก ลวงใจ
" ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคนไม่รู้จักพออย่างนายเด็ดขาด นายคิดว่าตัวเองดีพอจะเป็นพ่อหรือสามีใครได้อย่างนั้นเหรอ ผู้ชายที่วันๆ คิดแต่เรื่องอย่างว่า มั่วไม่เลือก นายคิดว่าฉันจะรักนายลงหรือไง " ธารธาราตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด

" มันจะมากไปแล้วนะธารา " คามินทร์ มองหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง พร้อมทั้งบีบข้อมือบางอย่างโกรธจัด

" อีกอย่างที่นายต้องรู้ไว้นะคามินทร์ ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใคร นายอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ฉันก็คือฉัน ไม่มีวันเป็นผู้หญิงที่อยู่ในใจนายได้ ถ้านายรักเขามากขนาดนั้นทำไมไม่ไปตามเขากลับมาล่ะ แค่แย่งเมียชาวบ้านคนอย่างนายคามินทร์คงจะทำสำเร็จได้ไม่ยากหรอก" หญิงสาวเอ่ยกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

" ธารา !!!!"

" ทำไม ฉันแนะนำให้ไม่ดีหรือไง จะให้ฉันช่วยหรือเปล่าล่ะ เอาวิธีไหนดี เอาเงินไปล่อดีไหม เงินนายมีเป็นพันล้านเอาไปกองไว้ตรงหน้าเดี๋ยวทิชาก็วิ่งกลับมาหานายเอง ง่ายจะตาย นายก็รู้แล้วนิที่เขาทิ้งนายไปเพราะครอบครัวเขาเป็นหนี้ ถ้านายเสนอเงินให้ขี้คร้านจะกลับมาหานายแทบไม่ทัน "

" ธารา ฉันขอเตือนอย่าดูถูกทิชา " คามินทร์พูดเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธจัด ที่หญิงสาวพูดจากระทบถึงทิชากร

" พี่คามน์ พอแล้วค่ะพี่ธาราเจ็บ " คริมา พยายามเข้ามาดึงมือพี่ชายที่บีบข้อมือเล็กทั้งสองข้าง จนแทบจะแหลกคามือ

" อย่ามายุ่งครีม จำเอาไว้นะธาราอย่าดูถูกทิชาอีก และไม่ว่าจะยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาหาตัว

" ไม่ ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับนายเด็ดขาด ฉันขยะแขยง "ธารธารา ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว

" ขยะแขยงเลยเหรอธารา น่าสมเพชจริงๆ ที่เธอต้องอยู่กับผู้ชายที่น่าขยะแขยงอย่างฉันไม่จนตาย " คามินทร์ พูดเสียงเย็นระคนเจ็บปวดที่ได้ฟังคำพูดจากปากของหญิงสาว

" ฉันเกลียดนาย เกลียด!!! "





สวัสดีค่ะ เล่ห์รัก ลวงใจ เป็นนิยายเรื่องแรกของไรเตอร์ค่ะ เนื้อเรื่องทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นจินตนาการทั้งสิ้น หากบังเอิญมีข้อผิดพลาด หรือ พาดพิงบุคคล หรือ พาดพิงเหตุการณ์ใดๆ ก็ต้องกราบขออภัย และสามารถแจ้งเตือนให้แก้ไขได้ค่ะ
ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ฝากนักอ่านทุกท่านช่วยคอมเม้นท์ ติ ชม หรือข้อแนะนำ ด้วยนะคะ เพื่อที่ไรเตอร์จะได้นำไปแก้ไขและปรับปรุงในเรื่องต่อ ๆ ไป ขอบคุณค่ะ


Nachan
Tags: Nachan

ตอน: เธอคือเจ้าสาวของฉัน 20%

ร่างบอบบางในชุดไหมพรมถักสีขาวสวมทับชุดแซกสีโอรสสั้น อวดเรียวขาสวยน่ามอง ก้าวยาวๆ มาตามทางเดินผ่านประตูใหญ่ ที่เชื่อมต่อบ้านทั้งสองหลังมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ราวกับอยากจะฆ่าใครซักคน .ใบหน้าสวยที่ถูกประดับไปด้วยดวงตากลมโตหวานซึ้ง รับกับจมูกโด่งเชิดขึ้นอย่างคนรั้น ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อราวกับลูกเชอร์รี่ ที่ตอนนี้เม้มแน่นเพื่อระงับอารมณ์ ที่กำลังระอุอยู่ภายใน


จนมาถึงบริเวณโรงเพาะเลี้ยงกล้วยไม้ ที่ผู้เป็นเจ้าของบ้านทั้งสองมักจะมาอยู่ที่นี่เป็นประจำ หญิงสาวก้าวเท้าเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนคนที่มองกลัวว่าจะหกล้มเสียก่อนจะมาถึงพวกท่าน ดูจากสีหน้า ท่าทางของแม่หลานสาวคนสวย ท่าทางวันนี้ลูกชายของเขาคงจะเจอศึกหนักอีกเป็นแน่


“ คุณลุง คุณป้าขา นายคามน์ยังไม่ตื่นใช่ไหมคะ ” หญิงสาวเอ่ยถามท่านทั้งสองด้วยประโยค ประจำตัวที่พวกท่านคุ้นเคยเป็นอย่างดี


“ ยังเลยจ๊ะธารา หนูจัดการให้ป้าทีซิลูก ” นารีนาท เอ่ยสนับสนุนกับหลานสาวคนสวย เพราะเธอเองก็เบื่อกับพฤติกรรมของบุตรชายเต็มทน


“ ค่ะ คุณป้า วันนี้นายนั่นเละแน่ ธาราจะขย้ำให้แหลกคาเตียงเลย ” ธารธาราเอ่ยกับผู้เป็นป้า แล้วพาลนึกนึกโมโหไปถึงคนข้างบน


“งั้นธารา ไปก่อนนะคะ” ยังไม่ทันที่ผู้เป็นป้าจะได้เอ่ยอนุญาต แม่หลานสาวตัวแสบก็รีบเดินเข้าไปด้านในราวกับพายุ


นารีนาทได้แต่หัวเราะกับท่าทางของหลานสาวคนโปรด เห็นทีเมื่อคืนลูกชายของเธอคงไปทำเรื่องงามหน้าไว้อีกแน่ๆ แม่หลานสาวสุดที่รักถึงได้รีบแจ้นมาจัดการตั้งแต่เช้าแบบนี้ เธอมองร่างบางที่เดินหายลับเข้าไปด้านในก่อนจะหันมามองสามีที่ยืนส่งยิ้มมาให้ อย่างรู้ทันความคิดของเธอ เห็นทีแผนการที่พับเก็บไว้หลายปีคงถึงเวลาเริ่มปฏิบัติการได้แล้วกระมัง




ด้านคนที่เดินเข้ามาในบ้านราวกับติดจรวด ก็สวดสรรเสริญชายหนุ่มเจ้าห้องมาตลอดทาง เมื่อคืนก่อนเข้านอน เธอโทรหาพ่อตัวดีเป็นร้อยสายก็ไม่รับ แต่พอรับก็ดันเป็นเสียงผู้หญิงครวญครางดังออกมาไม่หยุดหย่อน คงเป็นผู้หญิงที่ชายหนุ่มหิ้วไปนอนด้วยเป็นแน่

แถมงานโปรเจคที่ต้องส่งให้ลูกค้าดูวันนี้ ชายหนุ่มก็ไม่สนใจปล่อยให้เธอทำเพียงคนเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห หญิงสาวเดินหน้าตูมขึ้นไปยังห้องที่คุ้นเคย ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ก็พบร่างสูงใหญ่ที่นอนเมาหมดสภาพอยู่บนเตียง ตามเนื้อตัวยังมีร่องรอยที่บ่งบอกการกระทำของชายหนุ่มในคืนที่ผ่านมาเหลือไว้อย่างชัดเจน นั้นยิ่งทำให้หญิงสาวโกรธขึ้นไปอีกเท่าตัว


“ คามินทร์ !! ไอ้ปีศาจลามก ตื่นเดี๋ยวนี้นะ นายจะนอนไปถึงไหนหะ !! ” ธารธาราตะโกนพลางเขย่าร่างสูงใหญ่ ของชายหนุ่มไปมา ด้วยความโมโห


“ ธารา ฉันเพิ่งได้นอนตอนตี 5 นี่เองนะ อย่าเพิ่งมากวนน่า ” ชายหนุ่มบอกกับร่างบางที่เขย่าร่างกายเขาไปมา ก่อนที่จะพลิกร่างหนี พลางดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายเพื่อหลีกหนีความรำคาญที่คนตัวเล็กก่อ


“ ฉันไม่สน ก็ใครใช้ให้นายไปเที่ยวไม่รู้จักเวลาเองล่ะ จะโทษใครได้ นายทำตัวเองทั้งนั้น ” หญิงสาวบ่นพร้อมกับดึงผ้าห่มออกจากร่างของคนตัวโต ที่ยังนอนนิ่งราวกับไม่รับรู้เรื่องราวอะไร


“ ขออีกสองชั่วโมงนะ ธารานะ ได้โปรด พลีสสสส ” คามินทร์พูดกับร่างบางทั้ง ๆ ที่ยังไม่ลืมตา นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวโมโหขึ้นไปอีก


“ ไม่ได้ !! นายจะไปส่งไหมไอ้โปรเจคงานเนี่ย ลูกค้าเขาไม่ได้มีเวลามานั่งรอนายทั้งวันหรอกนะ หัดมีความรับผิดชอบซะบ้างสิ นายเป็นอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่คุณลุงจะได้พักบ้างล่ะ ” ธารธาราตะโกนใส่ชายหนุ่มอย่างสุดทน แต่คนตัวโตก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจอะไร


“ คามินทร์ !! ฉันสุดจะทนแล้วนะ ” ธารธาราตวาดเสียงเขว จนชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิด เพราะนอกจากจะแฮ้งค์แล้วยังนอนไม่พอ แถมโดนปลุกด้วยเสียงตวาดลั่นของคนตัวเล็ก ยิ่งทำให้เขาอารมณ์เสียขึ้นไปอีก


“ รู้แล้ว !!! น่ารำคาญจริง อะไรนักหนา ไม่เคยเห็นทิชาจะมาเจ้ากี้เจ้าการกับฉันแบบเธอเลย” ชายหนุ่มตวาดลั่นใส่ร่างบางที่พยายามดึงผ้าห่มออกจากร่างของเขา แล้วลุกเดินหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ ปิดประตูเสียงดัง ปล่อยให้หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่บนเตียง พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ค่อย ๆ เอ่อล้นออกมา



Nachan
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2557, 22:25:58 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ม.ค. 2557, 22:25:58 น.

จำนวนการเข้าชม : 969





<< อดีตที่แสนเจ็บปวด    เธอคือเจ้าสาวของฉัน 100% >>
รรวโรจน์ 9 ม.ค. 2557, 00:31:46 น.
น่าสงสารธาราจริงๆ พระเอกอย่างนี้น่าบิดหู ก๊าซเฉื่อย ระวังเสียธาราไปจะรู้สึก


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account