เล่ห์รัก ลวงใจ
" ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคนไม่รู้จักพออย่างนายเด็ดขาด นายคิดว่าตัวเองดีพอจะเป็นพ่อหรือสามีใครได้อย่างนั้นเหรอ ผู้ชายที่วันๆ คิดแต่เรื่องอย่างว่า มั่วไม่เลือก นายคิดว่าฉันจะรักนายลงหรือไง " ธารธาราตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด
" มันจะมากไปแล้วนะธารา " คามินทร์ มองหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง พร้อมทั้งบีบข้อมือบางอย่างโกรธจัด
" อีกอย่างที่นายต้องรู้ไว้นะคามินทร์ ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใคร นายอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ฉันก็คือฉัน ไม่มีวันเป็นผู้หญิงที่อยู่ในใจนายได้ ถ้านายรักเขามากขนาดนั้นทำไมไม่ไปตามเขากลับมาล่ะ แค่แย่งเมียชาวบ้านคนอย่างนายคามินทร์คงจะทำสำเร็จได้ไม่ยากหรอก" หญิงสาวเอ่ยกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
" ธารา !!!!"
" ทำไม ฉันแนะนำให้ไม่ดีหรือไง จะให้ฉันช่วยหรือเปล่าล่ะ เอาวิธีไหนดี เอาเงินไปล่อดีไหม เงินนายมีเป็นพันล้านเอาไปกองไว้ตรงหน้าเดี๋ยวทิชาก็วิ่งกลับมาหานายเอง ง่ายจะตาย นายก็รู้แล้วนิที่เขาทิ้งนายไปเพราะครอบครัวเขาเป็นหนี้ ถ้านายเสนอเงินให้ขี้คร้านจะกลับมาหานายแทบไม่ทัน "
" ธารา ฉันขอเตือนอย่าดูถูกทิชา " คามินทร์พูดเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธจัด ที่หญิงสาวพูดจากระทบถึงทิชากร
" พี่คามน์ พอแล้วค่ะพี่ธาราเจ็บ " คริมา พยายามเข้ามาดึงมือพี่ชายที่บีบข้อมือเล็กทั้งสองข้าง จนแทบจะแหลกคามือ
" อย่ามายุ่งครีม จำเอาไว้นะธาราอย่าดูถูกทิชาอีก และไม่ว่าจะยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาหาตัว
" ไม่ ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับนายเด็ดขาด ฉันขยะแขยง "ธารธารา ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว
" ขยะแขยงเลยเหรอธารา น่าสมเพชจริงๆ ที่เธอต้องอยู่กับผู้ชายที่น่าขยะแขยงอย่างฉันไม่จนตาย " คามินทร์ พูดเสียงเย็นระคนเจ็บปวดที่ได้ฟังคำพูดจากปากของหญิงสาว
" ฉันเกลียดนาย เกลียด!!! "
สวัสดีค่ะ เล่ห์รัก ลวงใจ เป็นนิยายเรื่องแรกของไรเตอร์ค่ะ เนื้อเรื่องทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นจินตนาการทั้งสิ้น หากบังเอิญมีข้อผิดพลาด หรือ พาดพิงบุคคล หรือ พาดพิงเหตุการณ์ใดๆ ก็ต้องกราบขออภัย และสามารถแจ้งเตือนให้แก้ไขได้ค่ะ
ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ฝากนักอ่านทุกท่านช่วยคอมเม้นท์ ติ ชม หรือข้อแนะนำ ด้วยนะคะ เพื่อที่ไรเตอร์จะได้นำไปแก้ไขและปรับปรุงในเรื่องต่อ ๆ ไป ขอบคุณค่ะ
Nachan
" มันจะมากไปแล้วนะธารา " คามินทร์ มองหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง พร้อมทั้งบีบข้อมือบางอย่างโกรธจัด
" อีกอย่างที่นายต้องรู้ไว้นะคามินทร์ ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใคร นายอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ฉันก็คือฉัน ไม่มีวันเป็นผู้หญิงที่อยู่ในใจนายได้ ถ้านายรักเขามากขนาดนั้นทำไมไม่ไปตามเขากลับมาล่ะ แค่แย่งเมียชาวบ้านคนอย่างนายคามินทร์คงจะทำสำเร็จได้ไม่ยากหรอก" หญิงสาวเอ่ยกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
" ธารา !!!!"
" ทำไม ฉันแนะนำให้ไม่ดีหรือไง จะให้ฉันช่วยหรือเปล่าล่ะ เอาวิธีไหนดี เอาเงินไปล่อดีไหม เงินนายมีเป็นพันล้านเอาไปกองไว้ตรงหน้าเดี๋ยวทิชาก็วิ่งกลับมาหานายเอง ง่ายจะตาย นายก็รู้แล้วนิที่เขาทิ้งนายไปเพราะครอบครัวเขาเป็นหนี้ ถ้านายเสนอเงินให้ขี้คร้านจะกลับมาหานายแทบไม่ทัน "
" ธารา ฉันขอเตือนอย่าดูถูกทิชา " คามินทร์พูดเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธจัด ที่หญิงสาวพูดจากระทบถึงทิชากร
" พี่คามน์ พอแล้วค่ะพี่ธาราเจ็บ " คริมา พยายามเข้ามาดึงมือพี่ชายที่บีบข้อมือเล็กทั้งสองข้าง จนแทบจะแหลกคามือ
" อย่ามายุ่งครีม จำเอาไว้นะธาราอย่าดูถูกทิชาอีก และไม่ว่าจะยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาหาตัว
" ไม่ ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับนายเด็ดขาด ฉันขยะแขยง "ธารธารา ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว
" ขยะแขยงเลยเหรอธารา น่าสมเพชจริงๆ ที่เธอต้องอยู่กับผู้ชายที่น่าขยะแขยงอย่างฉันไม่จนตาย " คามินทร์ พูดเสียงเย็นระคนเจ็บปวดที่ได้ฟังคำพูดจากปากของหญิงสาว
" ฉันเกลียดนาย เกลียด!!! "
สวัสดีค่ะ เล่ห์รัก ลวงใจ เป็นนิยายเรื่องแรกของไรเตอร์ค่ะ เนื้อเรื่องทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นจินตนาการทั้งสิ้น หากบังเอิญมีข้อผิดพลาด หรือ พาดพิงบุคคล หรือ พาดพิงเหตุการณ์ใดๆ ก็ต้องกราบขออภัย และสามารถแจ้งเตือนให้แก้ไขได้ค่ะ
ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ฝากนักอ่านทุกท่านช่วยคอมเม้นท์ ติ ชม หรือข้อแนะนำ ด้วยนะคะ เพื่อที่ไรเตอร์จะได้นำไปแก้ไขและปรับปรุงในเรื่องต่อ ๆ ไป ขอบคุณค่ะ
Nachan
Tags: Nachan
ตอน: เธอคือเจ้าสาวของฉัน 100%
ธารธาราเดินลงบันไดมาอย่างเหม่อลอย คำพูดของชายหนุ่มยังคงดังก้องอยู่ไม่จางหาย ‘ น่ารำคาญจริง อะไรนักหนา ไม่เคยเห็นทิชาจะมาเจ้ากี้เจ้าการกับฉันแบบเธอเลย ’ อีกแล้ว ! เธอต้องเป็นตัวแทนของผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว จะมีสักครั้งไหมที่คามินทร์จะลืม เมื่อไหร่จะลืม เมื่อไหร่คามินทร์จะมีเธออยู่ในนั้นสักที มีเธอ…อย่างที่เป็นเธอ ไม่ใช่มีเธอเพื่อเป็นตัวแทนของใคร แต่หญิงสาวก็ต้องเก็บความรู้สึกเหล่านั้นให้ลึกลงไปสุดหัวใจ เมื่อได้ยินเสียงทักของผู้เป็นป้าดังขึ้นมา
“ว่าไงลูกธารา ตาคามน์ตื่นไหม”นารีนาทเดินเข้ามาทักหลานสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพราะคิดว่าพ่อลูกชายตัวดีคงน่วมไปทั้งตัวอีกตามเคย
“ คงกำลังอาบน้ำอยู่มั้งคะ คุณป้า ธาราปลุกเสร็จแล้วก็ลงมาเลย” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ติดจะสั่นน้อย ๆ
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ธารา ”นารีนาทถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อสังเกตุเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของหลานสาวคนโปรด
“เปล่าค่ะ ป้านาท ธาราสบายดี” ธารธาราส่งยิ้มหวานประจบอย่างที่เคยทำเป็นประจำ แล้วโอบเอวบางเดินเข้าไปยังโต๊ะอาหาร ที่ผู้เป็นลุงนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“แล้วนี่พ่อกับแม่เราจะกลับมาวันไหนล่ะ คราวนี้ไปนานจริง สงสัยฮันนิมูนรอบหน้าของลุง ต้องไปนานๆ ซะ หน่อย เดี๋ยวจะแพ้พ่อเรา” จอมทัพเอ่ย สัพยอกหลานสาว เมื่อคิดถึงเพื่อนรักที่พาภรรยาไปฮันนิมูนเสียตั้งนาน
“คุณแม่โทรมาบอกว่าเย็นนี้ ก็กลับแล้วค่ะ คุณพ่อบอกว่ากลัวลุงทัพอิจฉา”
จอมทัพหัวเราะลั่นทันที ที่แม่หลานสาวเอ่ยประโยคของเพื่อนรักที่ฝากมายังตัวเอง ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไหร่ เขากับวายุก็ยังคงไม่เปลี่ยน และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ เมื่อกี้ครีมได้ยินเหมือนมีสงครามข้างบน ตกลงพี่คามน์เละคาเตียงไหมคะ พี่ธารา” คริมา เอ่ยแซวหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ มารดา ด้วยชินกับเหตุการณ์เหล่านี้มานาน ตั้งแต่เล็กจนโต
“ดูพูดเข้ายัยครีม เดี๋ยวเถอะ”นารีนาท ตวัดค้อนให้ลูกสาวที่นั่งยิ้มแป้นส่งมาให้
“โธ่! คุณแม่ก็ แต่พี่ธาราเก่งสุดๆ เลยนะคะ ที่เงะพี่คามน์ออกจากเตียงได้ ถ้าลองเป็นครีมเข้าไปปลุกนะ มีหวัง ได้โดนพี่คามน์ เตะโด่งออกมาจากห้องแทบไม่ทันแน่ๆ เลย ” คริมา นินทาพี่ชายปากยื่นปากยาว จนคนเป็นพ่ออดที่จะยีหัวลูกสาวอย่างหมันเขี้ยวไม่ได้
“นินทาอะไรพี่ ยัยครีม”เสียงทุ้มห้าวที่ดังมาจากบันได เรียกสายตาทุกคู่ให้หันไปมองหาต้นตอของเสียง แต่ยกเว้นเพียงดวงตาสวยหวานของคนที่นั่งอยู่ข้างมารดาเขา ที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันน่านัก!
“ครีมเปล่านินทาซะหน่อย พี่คามน์หูฟาดหรือเปล่าค่ะ ” คริมา ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับคำกล่าวหาของพี่ชาย แล้วกลับมาสนใจข้าวต้มหอมกรุ่นตรงหน้าแทน
“มาทานข้าวลูกตาคามน์ เดี๋ยวจะไม่ทันนัดลูกค้า เรานี่ยังไงนะ ต้องให้ธาราขึ้นไปปลุกได้ทุกวัน แล้วอย่างนี้…” นารีนาทบ่นลูกชายทันที ที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะอาหาร
“แม่ครับ ขอคามน์ทานข้าวก่อนนะครับ แล้วคามน์จะยอมนั่งฟังแม่บ่นทั้งวันเลย” คามินทร์ หันมาแหย่มารดาที่ทำท่าจะบ่นเขาอีกหลายยก จนได้รอยแดงจากมือมารดาที่ฟาดให้เป็นรางวัล
‘ เพลีย !’
“โอ๊ยยย เจ็บนะครับแม่ พ่อดูสิครับแม่แกล้งคามน์” ชายหนุ่มหันไปอ้อนบิดา เพื่อหาพวก
“พี่ธารา เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ทำไมวันนี้เงียบจัง”คริมา หันมามองหน้าพี่สาวสุดที่รัก ที่วันนี้ท่าทางแปลกๆ เพราะปกติแล้ว หญิงสาวตรงหน้าจะเป็นลูกคู่ให้มารดาและเธอเสมอ เวลาต้องรบกับพี่ชายตัวดี
“พี่ไม่ได้เป็นอะไร นี่ค่ะน้องครีม” ธารธาราหันมายิ้มให้คริมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าตรงหน้า
“ธารา กินปลานี่สิ อร่อยมากเลยนะ เธอชอบปลาไม่ใช่เหรอ ”คามินทร์ พูดพร้อมกับตักปลาจากชามตัวเองให้หญิงสาว อย่างง้อ ๆ เพราะรู้ตัวดีว่าเมื่อกี้เขาพูดไม่ดีกับเธอ
“ธาราอิ่มแล้วค่ะ คุณป้า งั้นธารากลับไปรอที่บ้านนะคะ ถ้าเขาเสร็จแล้วก็ให้ใครไปเรียกธาราก็ได้” หญิงสาวพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องอาหาร โดยไม่สนใจว่าใครจะมีสีหน้าอย่างไร เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาตอนนี้ หน้าตาที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด แต่เพียงเธอขยับได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกมือหนาคว้าแขนเอาไว้ แล้วลากเธอออกมาคุยกันด้านนอก
“คามน์ขอโทษ คามน์ไม่ได้ตั้งใจจะตวาด แล้วก็…พูดแบบนั้น” คามินทร์รีบพูดดักคอ ก่อนที่หญิงสาวตรงหน้าจะได้อาละวาดเขา ก็เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดออกไปแบบนั้นนี่นา เอาเถอะ…ยังไงซะ ธาราคงโกรธเขาไม่นานหรอก
“ถ้ามันน่ารำคาญมากนักก็บอกมา วันหลังฉันจะได้ไม่ต้องเสนอหน้าไปปลุกใคร ให้โดนด่าว่าน่ารำคาญอีก”ธารธาราตะโกนใส่ชายหนุ่มด้วยความรู้สึกน้อยใจ
“โอเค ๆ คามน์ผิดเอง คามน์ขอโทษนะ”
“ฉันไม่รับ นายทำตัวแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว นายคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าเมื่อคืนนายไปไหน ไปทำอะไรมา”ความน้อย เสียใจ ทำให้หญิงสาวไม่สนใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยราวกับง้องอนเธอแม่แต่นิดเดียว
“ไม่เอาน่าธารา ฉันเป็นผู้ชายนะ ไม่เห็นจะแปลกที่ฉันจะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ เรื่องธรรมดาจะตาย” คามินทร์ เอ่ยด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญ ที่หญิงสาวตรงหน้าอาละวาดใส่เขาอย่างไม่มีเหตุผล ทั้งๆ ที่เขาก็ขอโทษเธอไปแล้ว
“นายทำตัวสำส่อนอย่างเนี่ยน่ะเหรอ เรื่องธรรมดา” ธารธารามองหน้าชายหนุ่มราวกับรังเกียจ ในสิ่งที่ชายหนุ่มพูดออกมา
“พอได้แล้วธารา เราเลิกพูดเรื่องนี้กันจะดีกว่า ถึงฉันจะนอนกับผู้หญิงอีกกี่คน แต่คนที่จะมาเป็นเมียฉัน เป็นแม่ของลูกฉันก็คือเธอ ยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่ดี จะโวยวายไปทำไม” คามินทร์ เอ่ยเสียงเย็นกับหญิงสาวที่เอาแต่พูดหาเรื่องเขา
“ฉันไม่แต่ง ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคนอย่างนายเด็ดขาด” ธารธารา ตะโกนใส่คนตรงหน้า เมื่อชายหนุ่มเอ่ยประโยคที่แสนจะเห็นแก่ตัวสำหรับเธอออกมา
“ทำไม !!”
" ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคนไม่รู้จักพออย่างนายเด็ดขาด นายคิดว่าตัวเองดีพอจะเป็นพ่อหรือสามีใครได้อย่างนั้นเหรอ ผู้ชายที่วันๆ คิดแต่เรื่องอย่างว่า มั่วไม่เลือก นายคิดว่าฉันจะรักนายลงหรือไง " ธารธาราตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด ตอนนี้เธอไม่สนแล้วว่าจะมีใครได้ยิน หรือว่าเธอกับชายหนุ่มจะต้องแตกหักกัน
" มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอธารา " คามินทร์ มองหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
" อีกอย่างที่นายต้องรู้ไว้นะคามินทร์ ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใคร นายอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ฉันก็คือฉัน ไม่มีวันเป็นผู้หญิงที่อยู่ในใจนายได้ ถ้านายรักเขามากขนาดนั้นทำไมไม่ไปตามเขากลับมาล่ะ แค่แย่งเมียชาวบ้าน คนอย่างนายคามินทร์คงจะทำสำเร็จได้ไม่ยากหรอก" หญิงสาวเอ่ยกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
" ธารา !!!!" ชายหนุ่มตวาดหญิงสาวลั่น เมื่อเธอเอ่ยถึงชื่อที่เขาไม่อยากได้ยิน และไม่ต้องการให้ใครแตะต้อง
" ทำไม ฉันแนะนำให้ไม่ดีหรือไง จะให้ฉันช่วยหรือเปล่าล่ะ เอาวิธีไหนดี เอาเงินไปล่อดีไหม เงินนายมีเป็นพันล้าน เอาไปกองไว้ตรงหน้าเดี๋ยวทิชาก็วิ่งกลับมาหานายเอง ง่ายจะตาย นายก็รู้แล้วนิ ที่เขาทิ้งนายไปเพราะครอบครัวเขาเป็นหนี้คาสิโนนั่น ถ้านายเสนอเงินให้ขี้คร้านจะกลับมาหานายแทบไม่ทัน
" ธารา ฉันขอเตือนอย่าดูถูกทิชา " คามินทร์พูดเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธจัด ที่หญิงสาวพูดจากระทบถึงทิชากรให้หญิงสาวเสียหาย
" พี่คามน์ พอแล้วค่ะพี่ธาราเจ็บ " คริมา เห็นท่าไม่ดี จึงพยายามเข้ามาช่วยดึงมือพี่ชายที่บีบท่อนแขนเล็กทั้งสองข้าง ของธารธารที่ตอนนี้ปรากฏรอยแดงออก เธอรู้ดีว่าตอนนี้พี่ชายของเธอคงโกรธจัดจนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
" อย่ามายุ่งครีม”คามินทร์หันไปตวาดน้องสาวที่พยายามจะเข้ามาช่วยหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มยอมปล่อยมือออกจากท่อนแขนเรียว ก่อนจะชี้หน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง “ จำเอาไว้นะธาราอย่าดูถูกทิชาอีก และไม่ว่าจะยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน"
" ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับนายเด็ดขาด ฉันขยะแขยง "ธารธารา ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว สายตาที่มองชายหนุ่มเองก็ไม่ต่างจากคำพูดของเธอนัก นั่นยิ่งทำให้คามินทร์อยากจะเข้าไปบีบคอเล็กๆ นั่นนัก ดูสิว่าจะอวดดีได้อีกไหม
" ขยะแขยงเลยเหรอธารา น่าสมเพชจริงๆ ที่เธอต้องอยู่กับผู้ชายที่น่าขยะแขยงอย่างฉันไม่จนตาย ไม่ว่าเธอจะรักฉันหรือฉันไม่ได้รักเธอ เธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน จำเอาไว้ " คามินทร์ พูดเสียงเย็นระคนเจ็บปวดที่ได้ฟังคำพูดจากปากของหญิงสาว
" ฉันเกลียดนาย เกลียด !!!”
คามินทร์มองตามร่างบางที่วิ่งหายออกไปจนลับตา เสียใจ! ทำไมเขาต้องเสียใจ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้รักธารธารา เฮอะ! เขาจะรักธารธาราไปได้ยังไง ในเมื่อในใจเขามีแต่ทิชากร เขาไม่มีวันเชื่อคำพูดของทิชากรในวันนั้นเด็ดขาด “คุณไม่ได้มองธารธาราอย่างเพื่อนเลยสักครั้ง คุณรักเขา…และคุณรักเขามากกว่าฉัน ” ใจของเขา จะมีใครรู้ดี เท่ากับตัวเขาเอง
“ว่าไงลูกธารา ตาคามน์ตื่นไหม”นารีนาทเดินเข้ามาทักหลานสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เพราะคิดว่าพ่อลูกชายตัวดีคงน่วมไปทั้งตัวอีกตามเคย
“ คงกำลังอาบน้ำอยู่มั้งคะ คุณป้า ธาราปลุกเสร็จแล้วก็ลงมาเลย” หญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ติดจะสั่นน้อย ๆ
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ธารา ”นารีนาทถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อสังเกตุเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของหลานสาวคนโปรด
“เปล่าค่ะ ป้านาท ธาราสบายดี” ธารธาราส่งยิ้มหวานประจบอย่างที่เคยทำเป็นประจำ แล้วโอบเอวบางเดินเข้าไปยังโต๊ะอาหาร ที่ผู้เป็นลุงนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“แล้วนี่พ่อกับแม่เราจะกลับมาวันไหนล่ะ คราวนี้ไปนานจริง สงสัยฮันนิมูนรอบหน้าของลุง ต้องไปนานๆ ซะ หน่อย เดี๋ยวจะแพ้พ่อเรา” จอมทัพเอ่ย สัพยอกหลานสาว เมื่อคิดถึงเพื่อนรักที่พาภรรยาไปฮันนิมูนเสียตั้งนาน
“คุณแม่โทรมาบอกว่าเย็นนี้ ก็กลับแล้วค่ะ คุณพ่อบอกว่ากลัวลุงทัพอิจฉา”
จอมทัพหัวเราะลั่นทันที ที่แม่หลานสาวเอ่ยประโยคของเพื่อนรักที่ฝากมายังตัวเอง ไม่ว่าเวลาจะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไหร่ เขากับวายุก็ยังคงไม่เปลี่ยน และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ เมื่อกี้ครีมได้ยินเหมือนมีสงครามข้างบน ตกลงพี่คามน์เละคาเตียงไหมคะ พี่ธารา” คริมา เอ่ยแซวหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ มารดา ด้วยชินกับเหตุการณ์เหล่านี้มานาน ตั้งแต่เล็กจนโต
“ดูพูดเข้ายัยครีม เดี๋ยวเถอะ”นารีนาท ตวัดค้อนให้ลูกสาวที่นั่งยิ้มแป้นส่งมาให้
“โธ่! คุณแม่ก็ แต่พี่ธาราเก่งสุดๆ เลยนะคะ ที่เงะพี่คามน์ออกจากเตียงได้ ถ้าลองเป็นครีมเข้าไปปลุกนะ มีหวัง ได้โดนพี่คามน์ เตะโด่งออกมาจากห้องแทบไม่ทันแน่ๆ เลย ” คริมา นินทาพี่ชายปากยื่นปากยาว จนคนเป็นพ่ออดที่จะยีหัวลูกสาวอย่างหมันเขี้ยวไม่ได้
“นินทาอะไรพี่ ยัยครีม”เสียงทุ้มห้าวที่ดังมาจากบันได เรียกสายตาทุกคู่ให้หันไปมองหาต้นตอของเสียง แต่ยกเว้นเพียงดวงตาสวยหวานของคนที่นั่งอยู่ข้างมารดาเขา ที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันน่านัก!
“ครีมเปล่านินทาซะหน่อย พี่คามน์หูฟาดหรือเปล่าค่ะ ” คริมา ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับคำกล่าวหาของพี่ชาย แล้วกลับมาสนใจข้าวต้มหอมกรุ่นตรงหน้าแทน
“มาทานข้าวลูกตาคามน์ เดี๋ยวจะไม่ทันนัดลูกค้า เรานี่ยังไงนะ ต้องให้ธาราขึ้นไปปลุกได้ทุกวัน แล้วอย่างนี้…” นารีนาทบ่นลูกชายทันที ที่ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะอาหาร
“แม่ครับ ขอคามน์ทานข้าวก่อนนะครับ แล้วคามน์จะยอมนั่งฟังแม่บ่นทั้งวันเลย” คามินทร์ หันมาแหย่มารดาที่ทำท่าจะบ่นเขาอีกหลายยก จนได้รอยแดงจากมือมารดาที่ฟาดให้เป็นรางวัล
‘ เพลีย !’
“โอ๊ยยย เจ็บนะครับแม่ พ่อดูสิครับแม่แกล้งคามน์” ชายหนุ่มหันไปอ้อนบิดา เพื่อหาพวก
“พี่ธารา เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ทำไมวันนี้เงียบจัง”คริมา หันมามองหน้าพี่สาวสุดที่รัก ที่วันนี้ท่าทางแปลกๆ เพราะปกติแล้ว หญิงสาวตรงหน้าจะเป็นลูกคู่ให้มารดาและเธอเสมอ เวลาต้องรบกับพี่ชายตัวดี
“พี่ไม่ได้เป็นอะไร นี่ค่ะน้องครีม” ธารธาราหันมายิ้มให้คริมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าตรงหน้า
“ธารา กินปลานี่สิ อร่อยมากเลยนะ เธอชอบปลาไม่ใช่เหรอ ”คามินทร์ พูดพร้อมกับตักปลาจากชามตัวเองให้หญิงสาว อย่างง้อ ๆ เพราะรู้ตัวดีว่าเมื่อกี้เขาพูดไม่ดีกับเธอ
“ธาราอิ่มแล้วค่ะ คุณป้า งั้นธารากลับไปรอที่บ้านนะคะ ถ้าเขาเสร็จแล้วก็ให้ใครไปเรียกธาราก็ได้” หญิงสาวพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องอาหาร โดยไม่สนใจว่าใครจะมีสีหน้าอย่างไร เธอไม่อยากเห็นหน้าเขาตอนนี้ หน้าตาที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด แต่เพียงเธอขยับได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกมือหนาคว้าแขนเอาไว้ แล้วลากเธอออกมาคุยกันด้านนอก
“คามน์ขอโทษ คามน์ไม่ได้ตั้งใจจะตวาด แล้วก็…พูดแบบนั้น” คามินทร์รีบพูดดักคอ ก่อนที่หญิงสาวตรงหน้าจะได้อาละวาดเขา ก็เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดออกไปแบบนั้นนี่นา เอาเถอะ…ยังไงซะ ธาราคงโกรธเขาไม่นานหรอก
“ถ้ามันน่ารำคาญมากนักก็บอกมา วันหลังฉันจะได้ไม่ต้องเสนอหน้าไปปลุกใคร ให้โดนด่าว่าน่ารำคาญอีก”ธารธาราตะโกนใส่ชายหนุ่มด้วยความรู้สึกน้อยใจ
“โอเค ๆ คามน์ผิดเอง คามน์ขอโทษนะ”
“ฉันไม่รับ นายทำตัวแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว นายคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าเมื่อคืนนายไปไหน ไปทำอะไรมา”ความน้อย เสียใจ ทำให้หญิงสาวไม่สนใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มเอ่ยราวกับง้องอนเธอแม่แต่นิดเดียว
“ไม่เอาน่าธารา ฉันเป็นผู้ชายนะ ไม่เห็นจะแปลกที่ฉันจะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ เรื่องธรรมดาจะตาย” คามินทร์ เอ่ยด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญ ที่หญิงสาวตรงหน้าอาละวาดใส่เขาอย่างไม่มีเหตุผล ทั้งๆ ที่เขาก็ขอโทษเธอไปแล้ว
“นายทำตัวสำส่อนอย่างเนี่ยน่ะเหรอ เรื่องธรรมดา” ธารธารามองหน้าชายหนุ่มราวกับรังเกียจ ในสิ่งที่ชายหนุ่มพูดออกมา
“พอได้แล้วธารา เราเลิกพูดเรื่องนี้กันจะดีกว่า ถึงฉันจะนอนกับผู้หญิงอีกกี่คน แต่คนที่จะมาเป็นเมียฉัน เป็นแม่ของลูกฉันก็คือเธอ ยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่ดี จะโวยวายไปทำไม” คามินทร์ เอ่ยเสียงเย็นกับหญิงสาวที่เอาแต่พูดหาเรื่องเขา
“ฉันไม่แต่ง ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคนอย่างนายเด็ดขาด” ธารธารา ตะโกนใส่คนตรงหน้า เมื่อชายหนุ่มเอ่ยประโยคที่แสนจะเห็นแก่ตัวสำหรับเธอออกมา
“ทำไม !!”
" ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคนไม่รู้จักพออย่างนายเด็ดขาด นายคิดว่าตัวเองดีพอจะเป็นพ่อหรือสามีใครได้อย่างนั้นเหรอ ผู้ชายที่วันๆ คิดแต่เรื่องอย่างว่า มั่วไม่เลือก นายคิดว่าฉันจะรักนายลงหรือไง " ธารธาราตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด ตอนนี้เธอไม่สนแล้วว่าจะมีใครได้ยิน หรือว่าเธอกับชายหนุ่มจะต้องแตกหักกัน
" มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอธารา " คามินทร์ มองหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง พร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด
" อีกอย่างที่นายต้องรู้ไว้นะคามินทร์ ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใคร นายอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ฉันก็คือฉัน ไม่มีวันเป็นผู้หญิงที่อยู่ในใจนายได้ ถ้านายรักเขามากขนาดนั้นทำไมไม่ไปตามเขากลับมาล่ะ แค่แย่งเมียชาวบ้าน คนอย่างนายคามินทร์คงจะทำสำเร็จได้ไม่ยากหรอก" หญิงสาวเอ่ยกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
" ธารา !!!!" ชายหนุ่มตวาดหญิงสาวลั่น เมื่อเธอเอ่ยถึงชื่อที่เขาไม่อยากได้ยิน และไม่ต้องการให้ใครแตะต้อง
" ทำไม ฉันแนะนำให้ไม่ดีหรือไง จะให้ฉันช่วยหรือเปล่าล่ะ เอาวิธีไหนดี เอาเงินไปล่อดีไหม เงินนายมีเป็นพันล้าน เอาไปกองไว้ตรงหน้าเดี๋ยวทิชาก็วิ่งกลับมาหานายเอง ง่ายจะตาย นายก็รู้แล้วนิ ที่เขาทิ้งนายไปเพราะครอบครัวเขาเป็นหนี้คาสิโนนั่น ถ้านายเสนอเงินให้ขี้คร้านจะกลับมาหานายแทบไม่ทัน
" ธารา ฉันขอเตือนอย่าดูถูกทิชา " คามินทร์พูดเสียงรอดไรฟันอย่างโกรธจัด ที่หญิงสาวพูดจากระทบถึงทิชากรให้หญิงสาวเสียหาย
" พี่คามน์ พอแล้วค่ะพี่ธาราเจ็บ " คริมา เห็นท่าไม่ดี จึงพยายามเข้ามาช่วยดึงมือพี่ชายที่บีบท่อนแขนเล็กทั้งสองข้าง ของธารธารที่ตอนนี้ปรากฏรอยแดงออก เธอรู้ดีว่าตอนนี้พี่ชายของเธอคงโกรธจัดจนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
" อย่ามายุ่งครีม”คามินทร์หันไปตวาดน้องสาวที่พยายามจะเข้ามาช่วยหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มยอมปล่อยมือออกจากท่อนแขนเรียว ก่อนจะชี้หน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง “ จำเอาไว้นะธาราอย่าดูถูกทิชาอีก และไม่ว่าจะยังไงเธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน"
" ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับนายเด็ดขาด ฉันขยะแขยง "ธารธารา ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว สายตาที่มองชายหนุ่มเองก็ไม่ต่างจากคำพูดของเธอนัก นั่นยิ่งทำให้คามินทร์อยากจะเข้าไปบีบคอเล็กๆ นั่นนัก ดูสิว่าจะอวดดีได้อีกไหม
" ขยะแขยงเลยเหรอธารา น่าสมเพชจริงๆ ที่เธอต้องอยู่กับผู้ชายที่น่าขยะแขยงอย่างฉันไม่จนตาย ไม่ว่าเธอจะรักฉันหรือฉันไม่ได้รักเธอ เธอก็ต้องแต่งงานกับฉัน จำเอาไว้ " คามินทร์ พูดเสียงเย็นระคนเจ็บปวดที่ได้ฟังคำพูดจากปากของหญิงสาว
" ฉันเกลียดนาย เกลียด !!!”
คามินทร์มองตามร่างบางที่วิ่งหายออกไปจนลับตา เสียใจ! ทำไมเขาต้องเสียใจ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้รักธารธารา เฮอะ! เขาจะรักธารธาราไปได้ยังไง ในเมื่อในใจเขามีแต่ทิชากร เขาไม่มีวันเชื่อคำพูดของทิชากรในวันนั้นเด็ดขาด “คุณไม่ได้มองธารธาราอย่างเพื่อนเลยสักครั้ง คุณรักเขา…และคุณรักเขามากกว่าฉัน ” ใจของเขา จะมีใครรู้ดี เท่ากับตัวเขาเอง
Nachan เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2557, 22:36:12 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ม.ค. 2557, 22:36:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1844
| << เธอคือเจ้าสาวของฉัน 20% | ไม่ได้รัก...แต่ฉันหึงนะ 40% >> |
รรวโรจน์ 9 ม.ค. 2557, 00:40:25 น.
สงสารธารา ธาราอย่ายอมง่ายๆนะ
สงสารธารา ธาราอย่ายอมง่ายๆนะ