love secret ไม่ใช่ความลับแต่เป็นความรัก
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมิวนิคตามหาเจ้าของ Short note ที่ส่งมาให้ทุกวันโดยที่ไม่เคยรุ้ตัวตนที่แท้จริงของเขามาก่อนเลย แต่ในใจเธอก็แอบหวังว่าเจ้าของShort noteนั้นจะเป็นคนเดียวกับชายที่เขาแอบชอบเรื่องราววุ่นๆเริ่มเกิดขึ้นเมื่อ มิวนิควานให้สายลับสืบว่าใครเป็นเจ้าของกันแน่
Tags: love secret ไม่ใช่ความลับแต่เป็นความรัก
ตอน: บทนำ
~~อยากให้เธอได้ยินเสียงในหัวใจว่ามันรักเธอแค่ไหน
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไงให้เธอได้รับฟัง
อยากให้เธอได้ยินทุกความรู้สึกส่วนลึกในใจของฉัน
ว่ารักเธอ รักเธอคนเดียว แต่ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไร~~
บทเพลงโปรยปรายไปทั่วห้องนอนของฉัน แต่ในใจฉันอยากให้เพลงนี้ส่งไปถึงบุคคลที่ฉันแอบชอบ แต่มันก็แค่จินตนาการของผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉัน ความรักไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ แต่ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องมี ไม่ว่าจะเป็นความรักจากเพื่อน จากพ่อแม่พี่น้อง หรือแม้กระทั้งความรักที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน หรือจะเป็นการแอบรักก็เป็นความรักค่ะ และสิ่งนี้ก็เป็นสีสันในชีวิตคนเราถ้าขาดความรักไปหรือไม่รู้จักความรักนั่นแหละคือคนที่ไม่มีหัวใจ
ใครคนนั้นจะรู้หรือเปล่าว่าฉันกำลังคิดถึงเขาอยู่ แถมยังปอดแหกไม่กล้าบอกกับเขาอีกต่างหากได้แต่แอบมอง แอบหึง แอบเป็นหวง แอบชอบและสุดท้ายคือแอบเจ็บนั่นเองT^T เกิดมาเป็นผู้หญิงฉันยึดหลักคือไม่ควรบอกรักใครก่อนเพราะมันจะทำให้ตัวฉันดูไม่มีค่าที่ไปบอกรักผู้ชายก่อนเพราะความคิดแบบนี้ไงฉันถึงได้มานั่งทรมานอยู่คนเดียวทั้งที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าฉันชอบเขามากแค่ไหน
“มิวนิค...นี่ของเธอหรือเปล่า”ฉันมองไปยังผู้ชายร่างสูงที่ยื่นการ์ดแผ่นเล็กๆมาให้ฉัน ฉันรับการ์ดใบนั้นขึ้นมาอ่านทันที นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการ์ดส่งมาถึงฉันแต่การ์ดจะถูกส่งมาให้ฉันทุกวันตั้งแต่เปิดเทอมมาแล้ว ฉันไม่เคยรู้เลยว่าชายปริศนาคนไหนส่งมาให้ฉันฉันเคยสืบหาอยู่นานจนฉันจนปัญญาในการหาแล้ว
‘อย่าใส่ใจเลยว่าฉันเป็นใครรู้แค่ว่าฉันชอบเธอก็พอ’
นี่เป็นการ์ดใบที่เท่าไหร่แล้วนะที่ฉันได้มา ส่วนใหญ่ข้อความบนกระดาษนั้นจะเป็นคำที่เลี่ยนทำเอาเพื่อนๆของฉันถึงกับเขินไปตามๆกัน ความจริงแล้วฉันก็ไม่ได้ฮอตอะไรหรอกนะฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนุ่มปริศนานั้นมาชอบฉันได้ยังไง
“ฉันล่ะอยากรู้จริงๆเลยว่าใครตาถั่วส่งการ์ดมาให้แกทุกวัน”>พิกเล็ทแขวะฉัน
“อาจจะเป็นพอร์ชก็ได้นะ^///^” ฉันพูดเข้าข้างตัวเองอย่างเขินๆ
“ไม่ใช่ชัวร์-_-” พิกเล็ทเธอไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าเป็นใบ้หรอกนะ แหมขัดตลอดเลย
“ฉันรู้จักอยู่คนหนึ่งคนเนี้ยสืบได้ทุกเรื่อง”>ปาร์ตี้
“ใครหรอปาร์ตี้ ช่วยบอกให้เขาสืบให้ฉันหน่อยสิ^^” ฉันแอบหวังเล็กๆว่าคนที่ส่งการ์ดมาบอกฉันจะเป็นพอร์ชมือกีต้าร์วง Secret codeที่ฉันแอบชอบอยู่
“ชื่อซัน นักร้องนำวงซีเคร็ตโค้ด”วงเดียวกับพอร์ชเลย
“แล้วถ้าสืบมาแล้วไม่ใช่พอร์ชของแกล่ะมิว^^”น้ำขิงถาม
“ก็แค่อยากรู้ว่าเป็นใคร ไม่ได้หวังอะไรสักหน่อย”ไม่หวังเลยจริงๆ (หรอ) -_-!
“เสน่ห์แรงหรือว่าคนชอบตาบอดเนี้ย”>พิกเล็ท
“พิกเล็ท พูดแบบนี้ได้ไงมิวก็ออกจะน่ารัก”>ปาร์ตี้
“ฉันรักเธอจังปาร์ตี้^^”
“ก็แค่แซวเล่นเอง^_^”
“เล่นแรงไปนะยะพิกเล็ท สาธุขอให้ปอร์เช่ไม่รัก”ฉันเล่นคืนบ้างคราวนี้ทำเอาพิกล็ทหน้างอง้ำไปเลย
“-_-”>พิกเล็ท
“แค่นี้ทำเป็นงอน เอาเป็นว่าปอร์เช่รักปอร์เช่หลงเลยนะเอาให้คุ้มนะที่แอบรักมันมาสามปีอ่ะ”
“^///^”คราวนี้เธอคลี่ยิ้มออกมาอย่างเขิน แหมเปลี่ยนอารมณ์ไวจริงจิ๊งเพื่อนฉัน
แต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไงให้เธอได้รับฟัง
อยากให้เธอได้ยินทุกความรู้สึกส่วนลึกในใจของฉัน
ว่ารักเธอ รักเธอคนเดียว แต่ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไร~~
บทเพลงโปรยปรายไปทั่วห้องนอนของฉัน แต่ในใจฉันอยากให้เพลงนี้ส่งไปถึงบุคคลที่ฉันแอบชอบ แต่มันก็แค่จินตนาการของผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉัน ความรักไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อ แต่ฉันเชื่อว่าทุกคนต้องมี ไม่ว่าจะเป็นความรักจากเพื่อน จากพ่อแม่พี่น้อง หรือแม้กระทั้งความรักที่เกิดขึ้นระหว่างคนสองคน หรือจะเป็นการแอบรักก็เป็นความรักค่ะ และสิ่งนี้ก็เป็นสีสันในชีวิตคนเราถ้าขาดความรักไปหรือไม่รู้จักความรักนั่นแหละคือคนที่ไม่มีหัวใจ
ใครคนนั้นจะรู้หรือเปล่าว่าฉันกำลังคิดถึงเขาอยู่ แถมยังปอดแหกไม่กล้าบอกกับเขาอีกต่างหากได้แต่แอบมอง แอบหึง แอบเป็นหวง แอบชอบและสุดท้ายคือแอบเจ็บนั่นเองT^T เกิดมาเป็นผู้หญิงฉันยึดหลักคือไม่ควรบอกรักใครก่อนเพราะมันจะทำให้ตัวฉันดูไม่มีค่าที่ไปบอกรักผู้ชายก่อนเพราะความคิดแบบนี้ไงฉันถึงได้มานั่งทรมานอยู่คนเดียวทั้งที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าฉันชอบเขามากแค่ไหน
“มิวนิค...นี่ของเธอหรือเปล่า”ฉันมองไปยังผู้ชายร่างสูงที่ยื่นการ์ดแผ่นเล็กๆมาให้ฉัน ฉันรับการ์ดใบนั้นขึ้นมาอ่านทันที นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีการ์ดส่งมาถึงฉันแต่การ์ดจะถูกส่งมาให้ฉันทุกวันตั้งแต่เปิดเทอมมาแล้ว ฉันไม่เคยรู้เลยว่าชายปริศนาคนไหนส่งมาให้ฉันฉันเคยสืบหาอยู่นานจนฉันจนปัญญาในการหาแล้ว
‘อย่าใส่ใจเลยว่าฉันเป็นใครรู้แค่ว่าฉันชอบเธอก็พอ’
นี่เป็นการ์ดใบที่เท่าไหร่แล้วนะที่ฉันได้มา ส่วนใหญ่ข้อความบนกระดาษนั้นจะเป็นคำที่เลี่ยนทำเอาเพื่อนๆของฉันถึงกับเขินไปตามๆกัน ความจริงแล้วฉันก็ไม่ได้ฮอตอะไรหรอกนะฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนุ่มปริศนานั้นมาชอบฉันได้ยังไง
“ฉันล่ะอยากรู้จริงๆเลยว่าใครตาถั่วส่งการ์ดมาให้แกทุกวัน”>พิกเล็ทแขวะฉัน
“อาจจะเป็นพอร์ชก็ได้นะ^///^” ฉันพูดเข้าข้างตัวเองอย่างเขินๆ
“ไม่ใช่ชัวร์-_-” พิกเล็ทเธอไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าเป็นใบ้หรอกนะ แหมขัดตลอดเลย
“ฉันรู้จักอยู่คนหนึ่งคนเนี้ยสืบได้ทุกเรื่อง”>ปาร์ตี้
“ใครหรอปาร์ตี้ ช่วยบอกให้เขาสืบให้ฉันหน่อยสิ^^” ฉันแอบหวังเล็กๆว่าคนที่ส่งการ์ดมาบอกฉันจะเป็นพอร์ชมือกีต้าร์วง Secret codeที่ฉันแอบชอบอยู่
“ชื่อซัน นักร้องนำวงซีเคร็ตโค้ด”วงเดียวกับพอร์ชเลย
“แล้วถ้าสืบมาแล้วไม่ใช่พอร์ชของแกล่ะมิว^^”น้ำขิงถาม
“ก็แค่อยากรู้ว่าเป็นใคร ไม่ได้หวังอะไรสักหน่อย”ไม่หวังเลยจริงๆ (หรอ) -_-!
“เสน่ห์แรงหรือว่าคนชอบตาบอดเนี้ย”>พิกเล็ท
“พิกเล็ท พูดแบบนี้ได้ไงมิวก็ออกจะน่ารัก”>ปาร์ตี้
“ฉันรักเธอจังปาร์ตี้^^”
“ก็แค่แซวเล่นเอง^_^”
“เล่นแรงไปนะยะพิกเล็ท สาธุขอให้ปอร์เช่ไม่รัก”ฉันเล่นคืนบ้างคราวนี้ทำเอาพิกล็ทหน้างอง้ำไปเลย
“-_-”>พิกเล็ท
“แค่นี้ทำเป็นงอน เอาเป็นว่าปอร์เช่รักปอร์เช่หลงเลยนะเอาให้คุ้มนะที่แอบรักมันมาสามปีอ่ะ”
“^///^”คราวนี้เธอคลี่ยิ้มออกมาอย่างเขิน แหมเปลี่ยนอารมณ์ไวจริงจิ๊งเพื่อนฉัน
momodji เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.พ. 2557, 17:30:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ก.พ. 2557, 17:39:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 1152
| ตอนที่1 >> |