เรียยลิติ้ล่าท้าผีเรือนหอคนตาย
เหมือนมีแก็งนึงคิดจะลองเสี่ยง ลองดี ท้าดี ต้องเจอ เรือนหอ คนตาย
Tags: เรือนหอคนตาย
ตอน: เรือนหอคนตาย
เรียลลิติ้
ล่าท้าผี
เรือนหอ คนตาย
นามปากกา : อโศกสิน
ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ในห้องม.6/5 มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังรวมตัวกันเพื่อจะไปลองของกันที่ไหนสักที่นึง ” เห้ย ไอ่เหี้ยยย ริววว ตื่นโว้ย “ เสียงตะโกนของป๊อบทำให้ริวต้องตื่นจากความฝัน “ มีไรหว่ะ “ ริวถามไปเนื่องจากหงุดหงิดที่ป๊อบมากวนเวลานอน “ กูมีเรื่องสำคัญมากบอกมึงหว่ะ แต่ต้องรอพวกเรามาก่อนนะ “ ริวได้ฟังอย่างนั้นจึงฝุบหลับต่อ
เวลาเย็น ริว ป๊อบ และเพื่อนๆได้มารวมตัวกัน “กูมีข่าวมาบอกหว่ะ “ ป๊อบพูดแล้วทำสีหน้ากวนประสาท “ มีไรหว่ะ “ เพื่อนทุกคนพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่มีนัดหมาย “กูได้ยินสถานีวิทยุสถานนีหนึ่งหว่ะ “ ป๊อบเริ่มแล้ว “ เขาบอกว่ามีเรียลลิติ้สำหรับคนที่ชอบลองของหว่ะ ที่เรือนหอ บ้าๆ ไรไม่รู้ เงินรางวัล 1 ล้านบาท นะโว้ย กูไปนะ พวกมึงจะไปป่ะ เขาเอา5 เราก็มี 5คนพอดี “ “ ไปดิ “ เมย์ นุ่น วิทย์ ตอบพร้อมกัน
“ ไอ่ริวแล้วมึงหล่ะ “ ป๊อบกล่าว “ ไปก็ไปดิ เงินตั้งล้านนึงใครจะไม่เอาหว่ะ” ริวพูดอย่างหงุดหงิด “เออ เดวกูจะไปสมัครให้ แล้วพุ่งนี้ เย็นเจอกันที่ร.ร.นะ “ ป๊อบกล่าว พร้อมแยกย้ายกันกลับบ้าน
เย็นวันรุ่งขึ้น “เห้ย เขาบอกว่าออกเดินทางวันมะรืนหว่ะ พวกมึงว่าไง”
“ได้ดิ” 3สาวตอบพร้อมกัน “ไอ่ริวมึงเปนไรหว่ะ” ป๊อบถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง “กูสังหรณ์ใจแปลกๆหว่ะ กูว่าครั้งนี้ต้องมีคนตาย” ริวพูดอย่างตื่นตระหนก “ไม่มีไรหน่อยริว อย่าคิดมากสิ” เมย์กล่าวอย่างเป็นห่วง
“นั่นดิไอ่ริวว งั้นพุ่งนี้เช้าเราไปทำบุญกันนะ” ปีอบพูดว่ามั่นใจ ‘ได้”3สาวตอบพร้อมกัน ยกเว้นริว ที่นั่งเหม่อลอย “งั้นพุ่งนี้เจอกัน9โมงที่วัดนะ”
ป๊อบพูด พร้อมแยกย้ายกันกลับบ้าน และที่ไม่มองเลยว่า ได้มีสายตาคู่
นึงคอยจับตาดูพวกเขา
เช้าวันรุ่งขึ้น ริวมาถึงวัดเป็นคนแรก เนื่องจากกลางดึงเขาฝันว่า ไปเรียลลิติ้ครั้ง พวกของริวต้องตายทั้งหมด ริวหันไปดูนาฬิกา 8.30 น. อ้าวนี่เรามาก่อนเวลาหรอเนี่ย บ้าชิบ ริวนึกในใจ “โยม” ริวหันไปมองด้วยความตกใจ “นมัสการครับหลวงพ่อ” “โยมจะไปไหนกัน ถึงได้มาวัดนี้” หลวงพ่อพูดอย่างจะเดาได้ “พวกผมมาทำบุญกันนนะครับ พอดีนัดเพื่อนไว้มันยังไม่มากันครับหลวงพ่อ “ ริวพูดแล้วหลบสายตา “แค่นั้นจิงหรอ โยม อาตมาจะบอกอะไรให้นะ เรือนหอนั่นนะ ไปคนไปหลายต่อหลายคนแล้ว ไม่มีใครรอดกลับมาได้ แม้แต่คนเดียว” หลวงต่อพูดพร้อมเดินหายไป ทิ้งให้ริวอยู่ในที่ที่เงียบสงบอีกครั้ง ไม่นานป๊อบและเพื่อนๆก็มากัน ในการทำบุญตลอดทั้งวัน ริวไม่ปริปาก พูดกับใครเลย แตกต่างกับป๊อบคุยได้คนทุกเมื่อ
พอตอนเย็นมาถึง”เห้ยยย พุ่งนี้ 11โมงเช้า ไปที่สถานนีนะ รถออกเที่ยงตรงๆ โอเครนะ แล้วเจอพุ่งนี้เจอกัน” ริวถอดหายเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินกลับบ้านไปแบบลึกลับ
พอริวไปถึงบ้าน ริว ก็นั่งหน้าพระ เป็นเวลาเกือบๆ 1 ชั่วโมง เอาหว่ะตายเป็นตายเป็นไงเป็นกัน พร้อมหยิบพระที่ พ่อและแม่ของริวใส่ไปล่าท้าผี เอามาคล้องคอ พร้อมนอนหลับลงไปอย่างไม่รู้ตัว ส่วนป๊อบที่ไปถึงบ้านก็เก็บเสบียงไว้ไปกินตอนล่าท้าผี และโทรคุยกับเมย์ทั้งคืน
ส่วนวิทย์และนุ่น ขณะที่วิทย์กำลังเดินไปส่งนุ่นที่บ้าน วิทย์ก็พูดขึ้นมา “นุ่น เราชอบแกนะ ที่จิงนะ เราไม่ได้เป็นผู้หญิงหรอก เราเป็นทอมนะ เราก้ไม่รู้ ว่าชอบนุ่นตั่งแต่เมื่อไหร่ พอมารู้ ก็ยิ่งชอบมาก ชอบขึ้นมา เรื่อยๆ เราลองมาคบกันดูมั๊ย” “ได้สิ ที่จิงเราก้ชอบวิทย์มานานแล้ว
หล่ะ” แล้วทั้งคู่ก้ยิ้มไปกันไปตลอดทางท่ามกลางแสงไปสลัวๆ โดยที่ไม่ได้ดูเลยว่า สายตาและรอยยิ้มคู่นึงมามองที่เขาทั้ง2คน พร้อมแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
11 โมงของวันรุ่งขึ้น ผองเพื่อน และผู้จัดทำรายการ ได้ออกมายืนรอรถตู้ ของสถานี “ทุกคน ฟังทางนี้ ไปเรียลลิติ้ครั้งนี้ เราไม่อนุญาต ให้นำอะไรทั้งสิ้น นอกจากสิ่งของทีมงานเตรียมให้” ผู้จัดทำเอ่ยขึ้น ไปกระชากทุกใบที่ผู้ร่วมรายการออกมาใส่กระสอบไว้ และไปดึงพระของริวแล้วโยนทิ้ง พร้อมแจกของให้ทั้ง5 คน “เงินรางวัลครั้งนี้จะเฉพาะทำภารกิจตั้งแต่20.00-05.30 ถ้ามีคนที่สามารถอยู่ถึงรุ่งสาง มากว่า1คน ก็ไปแบ่งเงินรางวัลกันเอง” พอผู้จัดทำพูดจบรถตู้ ก็มาพอดี
“ขึ้นรถได้” ป๊อบพูดอย่างครื้นเครง และเดินขึ้นรถคนแรก ระหว่างที่ขึ้นรถ ทุกคนถูกสั่งห้ามพูดกัน เนื่องจากผิดครู โดยที่สายตาคู่นึงดูอยู่ตั่งแต่ออกจากสถานี พร้อมแสยะยิ้มย่างชั่วร้าย พอรถตู้มาถึงที่จัดทำ บรรยากาศดูน่าเป็นใจ มีลมมาเป็นระยะๆ ป๊อบนึกขึ้นมาสนุกๆ “ขณะนี้เวลา 5โมงเย็น ให้ทุกคนไปหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมกินข้าว ในกระเป๋าเป้ ที่ทางทีมงานเตรียมให้ และมาหาที่บังกะโลนี่ ก่อน 1ทุ่ม โอเครนะ”พูดจบผู้จัดทำก้เดินหนีหายไป ริว ป๊อบ เมย์ วิทย์และนุ่น ได้เดินหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมมานั่งกินข้าวด้วยกัน “มึงว่าเขาไว้ใจได้หรอ”ริวพูดเพื่อทำลายความเงียบ “เรามาถึงขนาดนี้แล้วนะ ริว” เมย์บอก “นั่นดิ’
ป๊อบพูดสนับสนุนเมย์ แล้วความเงียบก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
เวลา1ทุ่มตรง ทุกคนมารวมตัวที่บังกะโล “เราจะมาจับฉลากกันนะ ว่าใครจะได้อยู่ห้องไหน” ทั้งหมดจับฉลาก ริวได้ห้องน้ำ ป๊อบได้ห้องครัว วิทย์ได้ห้องหอ นุ่นได้ห้องนั่งเล่น ส่วนเมย์ได้ห้องนอนฝ่ายเจ้าบ่าว ทำให้เมย์หน้าซีดไปตามๆกัน “เราจะให้ทีมงานไปส่ง น้องเมย์ ก่อน ตามด้วยน้องวิทย์ น้องริว น้องป๊อบ และน้องนุ่น นะครับตกลงตามนี้ ขณะเวลา19.50 แล้ว ทีมงานขึ้นไปส่งได้เลยครับ” ผู้จัดการกล่าว พอทีมงานไปส่งผู้เข้าแข่งขันเสดก็ล่วงเลยเวลามาเป็น20.30 ผู้จัดการจึงตัดกล่องไปที่เมย์ “เมย์ครับรู้สึกอย่างไรบ้างครับ” “ปกติดีค่ะ มีอะไรแตกต่างจากห้องหนูเลย “ เมย์บอก คำพูดนี้ทำให้ผั้ดการอึ้งไปตามๆกัน “น้องเมย์ครับ พี่จะเล่าประวัติห้องนี้นะครับ ห้องนี้เป็นห้องนอนของเจ้าบ่าว ซึ่งตอนที่เจ้าบ่าวกำลังจะมาเอาเสื้อผ้าเพื่อไปที่ห้องหอ ได้มีโจรมาปล้นพร้อมฆ่าเจ้าบ่าวทิ้ง ก่อนสิ้นใจเจ้าบ่าวได้เอ่ยไว้ว่าได้กำจัดทุกคนที่มาหองนี้” พอดีเจพูดจบ เมย์หน้าซีดไปตามๆกัน “เมย์ครับ เป็นไรมั๊ยครับ จะถอดตัวออกจากแข่งขันก็ไม่นะครับ” เมย์เงียบไม่ตอบ จากนั้นดีเจก็ตัดกล้องไปหา วิทย์ “วิทย์ครับพี่จะขอเล่าประวัติห้องนี้นะครับ ห้องนี้หอที่ร้างมากว่า15ปีแล้วนะครับ ร้างก่อนเจ้าบ่าวสาวคู่นี้จะมาใช้นะครับ ชาวบ้าน เล่ามาทุกวันจะเห็นเจ้าบ่าวสาวมากกว่า10คู่ ยืนต่อคิวเพื่อให้ห้องหอ โดยว่ากันว่าห้องหอ เป็นห้องหอคนตาย” ดีเจเงียบไปซักพักแล้วพูดต่อว่า”แล้วตอนนี้วิทย์รู้สึกยังไงครับ” “รู้สึกเหมือนคนมากกว่า10คนกำลังมองมาที่หนูค่ะ” วิทย์พูดพร้อมหันซ้ายหันขวา “ขอให้โชคดีครับครับ” ดีเจพูด อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสียงกริ๊ดของนุ่นทำให้ดีเจต้องตัดไปนุ่น “น้องนุ่นๆเปนครับ” ดีเจถามอย่างเป็นห่วง “เมื่อกี้นุ่นได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดิมเข้ามาค่ะ แล้วก็เสียงเปิดของทีวีมันดังขึ้นด้วยค่ะ” นุ่นบอกพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “นุ่นครับ พี่จะบอกอะไรให้นะครับ ห้องนี้ไม่มีประวัตินะครับ แต่เป็นทางผีผ่านครับ”
ดีเจพูดพร้อมตัดกล้องไปที่ป๊อบ “ป๊อบครับ” ดีเจเรียก “คร้าบบบบบบ”ป๊อบตอบแบบกวนประสาท “ป๊อบรู้สึกยังไงบ้างครับ” ดีเจถาม “รู้สึกเหมือนจะได้เงินล้านไปครอบครองแล้วครับ”ป๊อบพูดแล้วแสยะยิ้ม “ขอให้โชคดีครับ” ดีเจกล่าวพร้อมตัดกล้องไปที่ริว “ริวครับ” ริวไม่ได้ตอบกลับมาแต่อย่างใด “ห้องนี้ไม่มีประวัติแต่อย่างใดนะครับ และตอนนี้เวลา4ทุ่มนะครับ พี่จะให้ริวทำภารกิจคนแรกคนนะครับ”
ริวเงียบไม่ตอบกลับมา “ริวเห็นเป้มั๊ยครับ หยิบเป้ขึ้นมาพร้อมเอาใบไม้ ขึ้นมาครับ ริวรู้มั๊ยครับ ว่าใบไม้นี้เอามากต้นไม้ข้างห้องน้ำนี้ครับ โดยโบราณกล่าวถ้าเอาใบไม้ที่ใกล้รากต้นไม้ จะทำให้เห็นบางสิ่งบางอย่างนะครับ ให้รนำมาใบไม้มากำไว้ที่มือครับ” ริวเงียบและริวก็ทำตาม วึ่งก็รู้ชะตากรรมของตัวเองไว้อยู่แล้ว “หันหลังไปทางทิศตะวันตกครับ ริวเริ่มหนุมไปทางซ้ายนะครับ ไปช้าๆ ครบ1รอบให้ท่องว่านะโมพุทธายะ และทำ2และ3นะครับ หลังจากนั้นให้ก้มลอดใต้ระหว่างขานะครับ ขอให้โชคดีครับ” ดีเจพูดและเตรียมพร้อมที่จะตัดที่ป๊อบ แต่ได้ยินเสียงริวดังขึ้นมาก่อน “ริวเป็นอะไรครับ” “พี่ครับผมขอถอนตัวครับ” ริวพร้อมสีหน้าที่หวาดระแวง “โอเครครับเดวพี่จะให้ทีมงานขึ้นไปรับครับ” หลังจากนั้นดีเจก็ต่อสายไมค์เพื่อบอกทุกคนว่าริวได้ออกจากการแข่งขันแล้ว ทำให้เพื่อนๆของริวรู้สิวไม่ดีเลย พอทีมงานไปรับริวมาจากห้องน้ำ ดีเจ็ถามริวว่า”เกิดอะไรขึ้น ไหนลองเล่าให้พี่ฟังดิ” “ผมเห็นผู้ชายคนนึง รูปร่างสูงใหญ่ เดินเข้ามาหาผมและพร้อมจะฆ่าผมได้ทุกเมื่อ และยังบอกกับผมอีกอย่าง จะฆ่าทุกคนที่มาที่นี่” ริวเล่า “เหลวไหลน่า เอาเป็นว่าน้องหมดสิทธิ์จากการลุ้นเงินล้านแล้วนะ”ดีเจบอก จากนั้นก้ไปที่บังกะโลต่อ “ป๊อบครับ ปีอบได้ยินมั๊ยครับ” ดีเจถาม “ได้ยินชัดแจ๋วเลยคร้าบบบบบบบบบบบ”ป๊อบตอบแบบกวนประสาท
“ป๊อบครับ ป๊อบตามที่พี่บอกทุกขั้นตอนเลยนะครับ และระหว่างที่ป๊อบกำลังทำภารกิจห้ามป๊อบส่งเสียงนะครับ”
นี่มันก็จะเที่ยงคืนแล้ว ทำไมพี่เขาไม่ยอมติดต่อมาสักที เมย์นึกอย่างกระวนกระวาย หลังจากที่ได้ยินเสียงคนเดินไปมาที่หน้านี้มาหลายครั้งแล้ว ตู้มมมมม เสียงประประตู พร้อมกับใบหน้าที่สยดสยองของเจ้าบ่าวผู้ที่โดนฆ่าอย่างทารุณ ทำให้เมย์กรีดร้องด้วยความน่ากลัว พร้อมกับวิ่งออกไปจากห้องนี้ เพื่อมุ่งหน้าสู่บังกะโลของดีเจ
“ป๊อบหยิบเป้ขึ้นมาครับ” ดีเจกล่าวอย่างเลือดเย็น “ป๊อบหยิบกรรไกรตัดเล็บ มาตัดเล็บของป๊อบนะครับ โดยตัดมือขวา ตั่งแต่นิ้วก้อยมาถึงนิ้วโป้งนะครับ และก้ทำมือข้างซ้ายแบบนั้นด้วยครับ หลังจากนั้นให้นำไปห่อใส่ผ้าสีดำ ตั้งไปทางทิศตะวันตก แล้วนอนลงนะครับ อ่อ แล้วก้อย่าให้เล็บขาดออกจากกันนะครับ ตัดช้าไม่ต้องรีบ และถ้าเจออะไรป๊อบอย่าวิ่งหนีนะครับ ขอให้โชคดีครับ” อะไรหว่ะกูไว้เล็บมาเป็นปีละ ยังไม่มีใครมาบังคับให้กูตัดเลย แล้วมึงเป็นใครหว่ะ แต่ก้เอาเหอะเงินล้านนึง ป๊อบคิด แล้วก้ตัดสินใจตัดเล็บออก
“เห้ยพวกมึงมานี่ดิ” เสียงดีเจเรียกทีมงานทั้งหมดมา “มึงดูที่ห้องของวิทย์ดิ ใครยืนอยู่ตรงนั้นหว่ะ” ดีเจกล่าวอย่างเสียสติ “วิทย์ครับ” “ค่ะ”วิทย์ตอบกลับมาอย่างสุภาพ “ตอนนั้นน้องริวได้ถอนตัวจากการแข่งขันแล้วนะครับ วิทย์จะว่ายังไงครับ” วิทย์กำลังจะตอบ แต่ดีเจและทีมงานต้องหันไปทางประตูบังกะโล ที่เห็นเมย์วิ่งหน้าตื่นตระหนก พร้อมกับบอกว่า”พี่ค่ะหนูขอถอนตัวออกจากการแข่งขันค่ะ” “ทำไมครับ”ดีเจถาม “ตอนที่หนูอยู่นห้องค่ะ อยู่ดีประตูก้เปิดเอง และก้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดค่ะ หนูเลยวิ่งออกมา” เมย์เล่า “เห้ยพวกมึงดูแล เมย์กับริวด้วย” ดีเจพูดอย่างเสียสติ และกลับนั่งที่บังกะโลอีกครั้ง บ้าชิบมันเกิดอะไรขึ้นหว่ะ ดีเจคิด “วิทย์ครับ””ค่ะ” วิทย์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคลือ “เป็นไรอะไรครับ”ดีเจถาม แต่ดีเจได้ยินเพียงแต่เสียงกริ๊ดดของวิทย์ “เห้ย พวกมึงรีบไปรับวิทย์ด่วนโว้ย” ดีเจสั่งทีมงานเนื่องจากให้ท่าไม่ดี บ้าเห้ย มันเกิดอะไรขึ้นหว่ะ “นุ่นครับ นุ่นอยู่มั๊ยครับ” “……..”
ไม่มีเสียงตอบมาแต่อย่างใด “นุ่นครับ นุ่นครับ นุ่น” .”……”ยังไร้เสียงตอบ “บัดชบ” ดีเจตวาดลั่น “พวกมึงไปหานุ่น เดี๋ยงนี่” ดีเจสั่ง นี่มันก็เหลือป๊อบคนเดียวหล่ะ
ทางด้านป๊อบที่กำลังตัดเล็บเสร็จ ก็ได้ทำตามทุกอย่างเรียบร้อย หลังจากนั่นก็ได้ยินเสียงตัดเล็บดังๆและป๊อบก็หันไปรากฎว่าเห็นหญิงสาวคนหนึ่งใส่ชุดเจ้าสาว มานั่งตัดเล็บ “พี่ครับ” ป๊อบเรียกพี่ดีเจ “มีอะไรครับ”ดีเจถาม”ผมเห้ยเขาละครับเขากำลังมานั่งตัดเล็บบ แล้ววว “ ยังไม่ทันที่ป๊อบจะพูดจบหญิงสาวได้อยู่ข้างป๊อบแล้วตะโกน กู จะ ฆ่า พวก มึง ทุก คน ทำให้ป๊อบผงะและวิ่งหนีออกมาทันที และดีเจหลังจากที่ได้ยินหลังก็ล้มกับพื้น ก้นของดีเจ ได้ไปทับสายไฟที่กำลังเชื่อมสัญญาณขาด บัดนี้ทุกคนขาดการติดต่อแล้ว
เวลาล่วงเลยไปกว่า2ชั่วโมงแล้ว ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้ายกเว้นนุ่นและทีมงานอีก2คน”พี่ค่ะ นุ่นจะเป็นอะไรมั๊ยค่ะ”วิทย์ถามดีเจอย่างมีความหวัง “เราต้องรอดูทีมงานพี่ก่อนนะ”ดีเตจอบแล้วปัดหน้าหนี
“วิทย์ คิดอะไรกับนุ่น แกไม่ผู้หญิงไม่ใช่หรอ” ป๊อบถามโดยที่สีหน้าของป๊อบเริ่มโหดแล้ว “ป๊อบเราขอโทด เราว่าบอกพวกแกนานแล้วว่าเราเป็นทอม และเราก้นุ่นมานานแล้วเหมือนกัน เราขอโทดจิงๆนะป๊อบ”
วิทย์บอกด้วยน้ำตา
“เราว่าควรจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดนะครับ”ริวบอกหลังจากที่นั่งมานานแล้ว “อีก3ชั่วโมงรถตู้จะมารับตอนนี้ตี1ครึ่ง ตี4ครึ่ง รถตู้จะมารับพวกเรา” และแล้วความเงียบก้กลับมาพร้อมรางของผู้ชายและผู้หญิงยืนอยู่ด้านหลังบังกะโลโดยที่ไม่มีใครรู้เลย
นี่ก้เวลาตี4แล้วอีกครึ่งชั่วโมงสินะรถตู้ก้จะมารับแล้ว ริวนึกแล้วหันไปสบตาเหมือนกับจะบอกอะไรบางอย่างริวกำลังอ้าปากจะบอก ประตูบังกะโลก้เปิดขึ้นพร้อมร่างของหญิงสาวสวมชุดแต่งงานเข้ามา แล้วพูดว่า ชั้นนน จะ ฆ่า ทุกกก คนนน ที่ อยู่ ในนน นี่ พอพูดเสร็จ มีด8เล่มก้พุ่งเข้าในบังกะโล มีดเล่มนั้นไปปักลงที่ดีเจ2เล่ม ปักทีมงานอีกทั้งหมด5เล่ม อีก1เล่มปักตรงหน้าอกของวิทย์ วิญญาณหญิงสาวหัวเราะด้วยความสะใจพร้อมหายตัวไปอย่างลึกลับ”วิทย์” ริว เมย์และป๊อบ ร้องด้วยเสียงหลง “ทุกคนหนีไปเถอะ อย่างเราก้คงได้ไปอยู่กับนุ่นแล้วหล่ะ” วิทย์พูดเสร็จ วิทย์ก้ตายในเวลาต่อมา “ตอนนี้ก้เหลือแค่เรา3คนละซิ”
ป๊อบพูด “เราต้องหนี ถ้าเราอยากมีชีวิตอยู่ต่อ” ริว ทั้ง3สามคนสบตากัน แล้ววิ่งออกจากบังกะโลมุ่งหน้าสู่ตัวเมือง แต่ไม่ว่าทั้ง3จะวิ่งไปสักเท่าไรก้ไม่พ้น เรือนหอ นี่เลย “เราว่าเราต้องเอาตัวรอดจนถึงเช้าแล้วหล่ะ จะได้มีคนมาช่วย ถึงเราจะวิ่งไปแค่ไหน เราก้ไม่พ้นเรือนหอ นี่อยู่ดี” พอริวพูดจบ หลวงพ่อที่วัดก้ปรากฏต่อหน้าทั้ง3 พร้อมบอกวิทีการเอารอดผ่านกระแสจิตให้กับริว “ริว หลวงพ่อท่านว่าไงมั่งหรอ”เมย์ถามอย่างมีความหวัง “เราต้องมีดอาคมที่อยู่ในบังกะโลที่พี่เขาเอามาจากหลวงพ่อ เราต้องกลับไปที่บังกะโลอีกครั้ง” พอริวพูดจบ หญิงสาวก้ปรากฏต่อหน้าแล้วพูดว่า ชั้น จะ ไม่ ให้ แก ไป ที่ บัง กะ โล ได้ เด็ด ขาด พวกแก ทั้งหมด ต้อง อยู่ กับฉัน ที่ นี่ พอพูดเสร็จวิญญาณหญิงสาวก้เดินเข้ามาหาทั้ง3อย่างช้า แต่มี ดวงวิญญาณของนุ่นและวิทย์มารั้งเอาไว้พร้อมบอกให้ไปที่บังกะโลก่อนที่ คู่หมั้นของหยิงสาวคนนี้จะมา ว่าแล้วก้วิ่งไปที่บังกะโลทันที แต่ทั้ง3ต้องหยุดอยู่ที่หน้าประตู เพราะวิญญาณชายหมุ่นได้มาดักรอทั้ง3ไว้แล้ว “พวกแกทั้ง3 อย่างน้อยองตาย1คนเพื่อไปเอามีดนั้นพาพวกแกออกไป เลือกเอาว่าใครจะตาย”วิญญาณชายหนุ่มหัวเราะด้วยสะใจ ในขณะที่หัวเราะนั้นทั้ง3ได้วิ่งเข้าไปในบังกะโล แต่โชคร้ายที่ป๊อบติดอยู่ในมือวิญญาณชายหนุ่ม “ไปเอามีดเลยไม่ต้องเป็นห่วงฉัน” ป๊อบพูดเสร็จวิญญาณชายหนุ่มก้ลงมือฆ่า
ป๊อบทันที โดยที่ไม่ให้ริวและเมย์ได้ล่ำลาเลย “ที่นี่ฉันก้ไปเกิดซะทีซินะ ขอบคุนเจ้าที่มาเป็นตัวตายตัวแทนให้ข้า”และวิญญาณของชายหนุ่มก้หายไปพร้อมกับร่างของป๊อบ แต่มีดอาคมเล่มนั้นได้ตกอยู่ในมือของเมย์แล้ว “เราจะได้กลับบ้านสักทีนะริว”เมย์พูดอย่างมีความหวัง ว่าแล้วทั้งคู่ก้วิ่งออกไปพร้อมเอามีดตามไปสายลมจนทั้งคู่เจอทางเข้าเมือง แต่วิญญาณของหญิงสาวมาดักรอที่หน้าทางออกเหมือนกัน “พวกแกจะออกไปได้ก้ต่อเมื่อฉันได้ไปผุดไปเกิด”วิญญาณหญิงสาวพูดเสียงที่แหบ เนื่องจากพึ่งเอาชนะวิญญาณของนุ่นและวิทย์มา “เมย์ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเรารักเมย์”ริวพูดเสร็จก้ดึงมีดจากเมย์โดนเมย์ไม่ได้ตั้งตัวและตอนนี้ชายหนุ่มได้วิ่งไปหาวิญญาณหญิงสาวแล้ว ริวไปใช้มีดอาคมแทงลงตรงหน้าอกของวิญญาณหญิงสาวอย่างจัง แต่วิญญาณก้ใช้พลังทั้งหมดที่มีอยู่ผลักริวกระเด็นไปและหายตัวไป ริวกลับมายิ้มให้เมย์อีกครั้งแต่เมย์ไม่ได้ยิ้มให้ริวเพราะภาพที่เมย์เห็นริวได้กลายเป็นศพอยู่ตรงหน้าแล้ว เมย์เดินออกไปสู่ตัวเมืองเพียงคนเดียว และร้องไห้ตลอดทาง เป็นความทรงจำที่เมย์ไม่อาจลืมอีกเลย
The End
อโศกสิน
ล่าท้าผี
เรือนหอ คนตาย
นามปากกา : อโศกสิน
ณ โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ในห้องม.6/5 มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังรวมตัวกันเพื่อจะไปลองของกันที่ไหนสักที่นึง ” เห้ย ไอ่เหี้ยยย ริววว ตื่นโว้ย “ เสียงตะโกนของป๊อบทำให้ริวต้องตื่นจากความฝัน “ มีไรหว่ะ “ ริวถามไปเนื่องจากหงุดหงิดที่ป๊อบมากวนเวลานอน “ กูมีเรื่องสำคัญมากบอกมึงหว่ะ แต่ต้องรอพวกเรามาก่อนนะ “ ริวได้ฟังอย่างนั้นจึงฝุบหลับต่อ
เวลาเย็น ริว ป๊อบ และเพื่อนๆได้มารวมตัวกัน “กูมีข่าวมาบอกหว่ะ “ ป๊อบพูดแล้วทำสีหน้ากวนประสาท “ มีไรหว่ะ “ เพื่อนทุกคนพูดขึ้นพร้อมกันอย่างไม่มีนัดหมาย “กูได้ยินสถานีวิทยุสถานนีหนึ่งหว่ะ “ ป๊อบเริ่มแล้ว “ เขาบอกว่ามีเรียลลิติ้สำหรับคนที่ชอบลองของหว่ะ ที่เรือนหอ บ้าๆ ไรไม่รู้ เงินรางวัล 1 ล้านบาท นะโว้ย กูไปนะ พวกมึงจะไปป่ะ เขาเอา5 เราก็มี 5คนพอดี “ “ ไปดิ “ เมย์ นุ่น วิทย์ ตอบพร้อมกัน
“ ไอ่ริวแล้วมึงหล่ะ “ ป๊อบกล่าว “ ไปก็ไปดิ เงินตั้งล้านนึงใครจะไม่เอาหว่ะ” ริวพูดอย่างหงุดหงิด “เออ เดวกูจะไปสมัครให้ แล้วพุ่งนี้ เย็นเจอกันที่ร.ร.นะ “ ป๊อบกล่าว พร้อมแยกย้ายกันกลับบ้าน
เย็นวันรุ่งขึ้น “เห้ย เขาบอกว่าออกเดินทางวันมะรืนหว่ะ พวกมึงว่าไง”
“ได้ดิ” 3สาวตอบพร้อมกัน “ไอ่ริวมึงเปนไรหว่ะ” ป๊อบถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง “กูสังหรณ์ใจแปลกๆหว่ะ กูว่าครั้งนี้ต้องมีคนตาย” ริวพูดอย่างตื่นตระหนก “ไม่มีไรหน่อยริว อย่าคิดมากสิ” เมย์กล่าวอย่างเป็นห่วง
“นั่นดิไอ่ริวว งั้นพุ่งนี้เช้าเราไปทำบุญกันนะ” ปีอบพูดว่ามั่นใจ ‘ได้”3สาวตอบพร้อมกัน ยกเว้นริว ที่นั่งเหม่อลอย “งั้นพุ่งนี้เจอกัน9โมงที่วัดนะ”
ป๊อบพูด พร้อมแยกย้ายกันกลับบ้าน และที่ไม่มองเลยว่า ได้มีสายตาคู่
นึงคอยจับตาดูพวกเขา
เช้าวันรุ่งขึ้น ริวมาถึงวัดเป็นคนแรก เนื่องจากกลางดึงเขาฝันว่า ไปเรียลลิติ้ครั้ง พวกของริวต้องตายทั้งหมด ริวหันไปดูนาฬิกา 8.30 น. อ้าวนี่เรามาก่อนเวลาหรอเนี่ย บ้าชิบ ริวนึกในใจ “โยม” ริวหันไปมองด้วยความตกใจ “นมัสการครับหลวงพ่อ” “โยมจะไปไหนกัน ถึงได้มาวัดนี้” หลวงพ่อพูดอย่างจะเดาได้ “พวกผมมาทำบุญกันนนะครับ พอดีนัดเพื่อนไว้มันยังไม่มากันครับหลวงพ่อ “ ริวพูดแล้วหลบสายตา “แค่นั้นจิงหรอ โยม อาตมาจะบอกอะไรให้นะ เรือนหอนั่นนะ ไปคนไปหลายต่อหลายคนแล้ว ไม่มีใครรอดกลับมาได้ แม้แต่คนเดียว” หลวงต่อพูดพร้อมเดินหายไป ทิ้งให้ริวอยู่ในที่ที่เงียบสงบอีกครั้ง ไม่นานป๊อบและเพื่อนๆก็มากัน ในการทำบุญตลอดทั้งวัน ริวไม่ปริปาก พูดกับใครเลย แตกต่างกับป๊อบคุยได้คนทุกเมื่อ
พอตอนเย็นมาถึง”เห้ยยย พุ่งนี้ 11โมงเช้า ไปที่สถานนีนะ รถออกเที่ยงตรงๆ โอเครนะ แล้วเจอพุ่งนี้เจอกัน” ริวถอดหายเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินกลับบ้านไปแบบลึกลับ
พอริวไปถึงบ้าน ริว ก็นั่งหน้าพระ เป็นเวลาเกือบๆ 1 ชั่วโมง เอาหว่ะตายเป็นตายเป็นไงเป็นกัน พร้อมหยิบพระที่ พ่อและแม่ของริวใส่ไปล่าท้าผี เอามาคล้องคอ พร้อมนอนหลับลงไปอย่างไม่รู้ตัว ส่วนป๊อบที่ไปถึงบ้านก็เก็บเสบียงไว้ไปกินตอนล่าท้าผี และโทรคุยกับเมย์ทั้งคืน
ส่วนวิทย์และนุ่น ขณะที่วิทย์กำลังเดินไปส่งนุ่นที่บ้าน วิทย์ก็พูดขึ้นมา “นุ่น เราชอบแกนะ ที่จิงนะ เราไม่ได้เป็นผู้หญิงหรอก เราเป็นทอมนะ เราก้ไม่รู้ ว่าชอบนุ่นตั่งแต่เมื่อไหร่ พอมารู้ ก็ยิ่งชอบมาก ชอบขึ้นมา เรื่อยๆ เราลองมาคบกันดูมั๊ย” “ได้สิ ที่จิงเราก้ชอบวิทย์มานานแล้ว
หล่ะ” แล้วทั้งคู่ก้ยิ้มไปกันไปตลอดทางท่ามกลางแสงไปสลัวๆ โดยที่ไม่ได้ดูเลยว่า สายตาและรอยยิ้มคู่นึงมามองที่เขาทั้ง2คน พร้อมแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
11 โมงของวันรุ่งขึ้น ผองเพื่อน และผู้จัดทำรายการ ได้ออกมายืนรอรถตู้ ของสถานี “ทุกคน ฟังทางนี้ ไปเรียลลิติ้ครั้งนี้ เราไม่อนุญาต ให้นำอะไรทั้งสิ้น นอกจากสิ่งของทีมงานเตรียมให้” ผู้จัดทำเอ่ยขึ้น ไปกระชากทุกใบที่ผู้ร่วมรายการออกมาใส่กระสอบไว้ และไปดึงพระของริวแล้วโยนทิ้ง พร้อมแจกของให้ทั้ง5 คน “เงินรางวัลครั้งนี้จะเฉพาะทำภารกิจตั้งแต่20.00-05.30 ถ้ามีคนที่สามารถอยู่ถึงรุ่งสาง มากว่า1คน ก็ไปแบ่งเงินรางวัลกันเอง” พอผู้จัดทำพูดจบรถตู้ ก็มาพอดี
“ขึ้นรถได้” ป๊อบพูดอย่างครื้นเครง และเดินขึ้นรถคนแรก ระหว่างที่ขึ้นรถ ทุกคนถูกสั่งห้ามพูดกัน เนื่องจากผิดครู โดยที่สายตาคู่นึงดูอยู่ตั่งแต่ออกจากสถานี พร้อมแสยะยิ้มย่างชั่วร้าย พอรถตู้มาถึงที่จัดทำ บรรยากาศดูน่าเป็นใจ มีลมมาเป็นระยะๆ ป๊อบนึกขึ้นมาสนุกๆ “ขณะนี้เวลา 5โมงเย็น ให้ทุกคนไปหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมกินข้าว ในกระเป๋าเป้ ที่ทางทีมงานเตรียมให้ และมาหาที่บังกะโลนี่ ก่อน 1ทุ่ม โอเครนะ”พูดจบผู้จัดทำก้เดินหนีหายไป ริว ป๊อบ เมย์ วิทย์และนุ่น ได้เดินหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมมานั่งกินข้าวด้วยกัน “มึงว่าเขาไว้ใจได้หรอ”ริวพูดเพื่อทำลายความเงียบ “เรามาถึงขนาดนี้แล้วนะ ริว” เมย์บอก “นั่นดิ’
ป๊อบพูดสนับสนุนเมย์ แล้วความเงียบก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
เวลา1ทุ่มตรง ทุกคนมารวมตัวที่บังกะโล “เราจะมาจับฉลากกันนะ ว่าใครจะได้อยู่ห้องไหน” ทั้งหมดจับฉลาก ริวได้ห้องน้ำ ป๊อบได้ห้องครัว วิทย์ได้ห้องหอ นุ่นได้ห้องนั่งเล่น ส่วนเมย์ได้ห้องนอนฝ่ายเจ้าบ่าว ทำให้เมย์หน้าซีดไปตามๆกัน “เราจะให้ทีมงานไปส่ง น้องเมย์ ก่อน ตามด้วยน้องวิทย์ น้องริว น้องป๊อบ และน้องนุ่น นะครับตกลงตามนี้ ขณะเวลา19.50 แล้ว ทีมงานขึ้นไปส่งได้เลยครับ” ผู้จัดการกล่าว พอทีมงานไปส่งผู้เข้าแข่งขันเสดก็ล่วงเลยเวลามาเป็น20.30 ผู้จัดการจึงตัดกล่องไปที่เมย์ “เมย์ครับรู้สึกอย่างไรบ้างครับ” “ปกติดีค่ะ มีอะไรแตกต่างจากห้องหนูเลย “ เมย์บอก คำพูดนี้ทำให้ผั้ดการอึ้งไปตามๆกัน “น้องเมย์ครับ พี่จะเล่าประวัติห้องนี้นะครับ ห้องนี้เป็นห้องนอนของเจ้าบ่าว ซึ่งตอนที่เจ้าบ่าวกำลังจะมาเอาเสื้อผ้าเพื่อไปที่ห้องหอ ได้มีโจรมาปล้นพร้อมฆ่าเจ้าบ่าวทิ้ง ก่อนสิ้นใจเจ้าบ่าวได้เอ่ยไว้ว่าได้กำจัดทุกคนที่มาหองนี้” พอดีเจพูดจบ เมย์หน้าซีดไปตามๆกัน “เมย์ครับ เป็นไรมั๊ยครับ จะถอดตัวออกจากแข่งขันก็ไม่นะครับ” เมย์เงียบไม่ตอบ จากนั้นดีเจก็ตัดกล้องไปหา วิทย์ “วิทย์ครับพี่จะขอเล่าประวัติห้องนี้นะครับ ห้องนี้หอที่ร้างมากว่า15ปีแล้วนะครับ ร้างก่อนเจ้าบ่าวสาวคู่นี้จะมาใช้นะครับ ชาวบ้าน เล่ามาทุกวันจะเห็นเจ้าบ่าวสาวมากกว่า10คู่ ยืนต่อคิวเพื่อให้ห้องหอ โดยว่ากันว่าห้องหอ เป็นห้องหอคนตาย” ดีเจเงียบไปซักพักแล้วพูดต่อว่า”แล้วตอนนี้วิทย์รู้สึกยังไงครับ” “รู้สึกเหมือนคนมากกว่า10คนกำลังมองมาที่หนูค่ะ” วิทย์พูดพร้อมหันซ้ายหันขวา “ขอให้โชคดีครับครับ” ดีเจพูด อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เสียงกริ๊ดของนุ่นทำให้ดีเจต้องตัดไปนุ่น “น้องนุ่นๆเปนครับ” ดีเจถามอย่างเป็นห่วง “เมื่อกี้นุ่นได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดิมเข้ามาค่ะ แล้วก็เสียงเปิดของทีวีมันดังขึ้นด้วยค่ะ” นุ่นบอกพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “นุ่นครับ พี่จะบอกอะไรให้นะครับ ห้องนี้ไม่มีประวัตินะครับ แต่เป็นทางผีผ่านครับ”
ดีเจพูดพร้อมตัดกล้องไปที่ป๊อบ “ป๊อบครับ” ดีเจเรียก “คร้าบบบบบบ”ป๊อบตอบแบบกวนประสาท “ป๊อบรู้สึกยังไงบ้างครับ” ดีเจถาม “รู้สึกเหมือนจะได้เงินล้านไปครอบครองแล้วครับ”ป๊อบพูดแล้วแสยะยิ้ม “ขอให้โชคดีครับ” ดีเจกล่าวพร้อมตัดกล้องไปที่ริว “ริวครับ” ริวไม่ได้ตอบกลับมาแต่อย่างใด “ห้องนี้ไม่มีประวัติแต่อย่างใดนะครับ และตอนนี้เวลา4ทุ่มนะครับ พี่จะให้ริวทำภารกิจคนแรกคนนะครับ”
ริวเงียบไม่ตอบกลับมา “ริวเห็นเป้มั๊ยครับ หยิบเป้ขึ้นมาพร้อมเอาใบไม้ ขึ้นมาครับ ริวรู้มั๊ยครับ ว่าใบไม้นี้เอามากต้นไม้ข้างห้องน้ำนี้ครับ โดยโบราณกล่าวถ้าเอาใบไม้ที่ใกล้รากต้นไม้ จะทำให้เห็นบางสิ่งบางอย่างนะครับ ให้รนำมาใบไม้มากำไว้ที่มือครับ” ริวเงียบและริวก็ทำตาม วึ่งก็รู้ชะตากรรมของตัวเองไว้อยู่แล้ว “หันหลังไปทางทิศตะวันตกครับ ริวเริ่มหนุมไปทางซ้ายนะครับ ไปช้าๆ ครบ1รอบให้ท่องว่านะโมพุทธายะ และทำ2และ3นะครับ หลังจากนั้นให้ก้มลอดใต้ระหว่างขานะครับ ขอให้โชคดีครับ” ดีเจพูดและเตรียมพร้อมที่จะตัดที่ป๊อบ แต่ได้ยินเสียงริวดังขึ้นมาก่อน “ริวเป็นอะไรครับ” “พี่ครับผมขอถอนตัวครับ” ริวพร้อมสีหน้าที่หวาดระแวง “โอเครครับเดวพี่จะให้ทีมงานขึ้นไปรับครับ” หลังจากนั้นดีเจก็ต่อสายไมค์เพื่อบอกทุกคนว่าริวได้ออกจากการแข่งขันแล้ว ทำให้เพื่อนๆของริวรู้สิวไม่ดีเลย พอทีมงานไปรับริวมาจากห้องน้ำ ดีเจ็ถามริวว่า”เกิดอะไรขึ้น ไหนลองเล่าให้พี่ฟังดิ” “ผมเห็นผู้ชายคนนึง รูปร่างสูงใหญ่ เดินเข้ามาหาผมและพร้อมจะฆ่าผมได้ทุกเมื่อ และยังบอกกับผมอีกอย่าง จะฆ่าทุกคนที่มาที่นี่” ริวเล่า “เหลวไหลน่า เอาเป็นว่าน้องหมดสิทธิ์จากการลุ้นเงินล้านแล้วนะ”ดีเจบอก จากนั้นก้ไปที่บังกะโลต่อ “ป๊อบครับ ปีอบได้ยินมั๊ยครับ” ดีเจถาม “ได้ยินชัดแจ๋วเลยคร้าบบบบบบบบบบบ”ป๊อบตอบแบบกวนประสาท
“ป๊อบครับ ป๊อบตามที่พี่บอกทุกขั้นตอนเลยนะครับ และระหว่างที่ป๊อบกำลังทำภารกิจห้ามป๊อบส่งเสียงนะครับ”
นี่มันก็จะเที่ยงคืนแล้ว ทำไมพี่เขาไม่ยอมติดต่อมาสักที เมย์นึกอย่างกระวนกระวาย หลังจากที่ได้ยินเสียงคนเดินไปมาที่หน้านี้มาหลายครั้งแล้ว ตู้มมมมม เสียงประประตู พร้อมกับใบหน้าที่สยดสยองของเจ้าบ่าวผู้ที่โดนฆ่าอย่างทารุณ ทำให้เมย์กรีดร้องด้วยความน่ากลัว พร้อมกับวิ่งออกไปจากห้องนี้ เพื่อมุ่งหน้าสู่บังกะโลของดีเจ
“ป๊อบหยิบเป้ขึ้นมาครับ” ดีเจกล่าวอย่างเลือดเย็น “ป๊อบหยิบกรรไกรตัดเล็บ มาตัดเล็บของป๊อบนะครับ โดยตัดมือขวา ตั่งแต่นิ้วก้อยมาถึงนิ้วโป้งนะครับ และก้ทำมือข้างซ้ายแบบนั้นด้วยครับ หลังจากนั้นให้นำไปห่อใส่ผ้าสีดำ ตั้งไปทางทิศตะวันตก แล้วนอนลงนะครับ อ่อ แล้วก้อย่าให้เล็บขาดออกจากกันนะครับ ตัดช้าไม่ต้องรีบ และถ้าเจออะไรป๊อบอย่าวิ่งหนีนะครับ ขอให้โชคดีครับ” อะไรหว่ะกูไว้เล็บมาเป็นปีละ ยังไม่มีใครมาบังคับให้กูตัดเลย แล้วมึงเป็นใครหว่ะ แต่ก้เอาเหอะเงินล้านนึง ป๊อบคิด แล้วก้ตัดสินใจตัดเล็บออก
“เห้ยพวกมึงมานี่ดิ” เสียงดีเจเรียกทีมงานทั้งหมดมา “มึงดูที่ห้องของวิทย์ดิ ใครยืนอยู่ตรงนั้นหว่ะ” ดีเจกล่าวอย่างเสียสติ “วิทย์ครับ” “ค่ะ”วิทย์ตอบกลับมาอย่างสุภาพ “ตอนนั้นน้องริวได้ถอนตัวจากการแข่งขันแล้วนะครับ วิทย์จะว่ายังไงครับ” วิทย์กำลังจะตอบ แต่ดีเจและทีมงานต้องหันไปทางประตูบังกะโล ที่เห็นเมย์วิ่งหน้าตื่นตระหนก พร้อมกับบอกว่า”พี่ค่ะหนูขอถอนตัวออกจากการแข่งขันค่ะ” “ทำไมครับ”ดีเจถาม “ตอนที่หนูอยู่นห้องค่ะ อยู่ดีประตูก้เปิดเอง และก้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดค่ะ หนูเลยวิ่งออกมา” เมย์เล่า “เห้ยพวกมึงดูแล เมย์กับริวด้วย” ดีเจพูดอย่างเสียสติ และกลับนั่งที่บังกะโลอีกครั้ง บ้าชิบมันเกิดอะไรขึ้นหว่ะ ดีเจคิด “วิทย์ครับ””ค่ะ” วิทย์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเคลือ “เป็นไรอะไรครับ”ดีเจถาม แต่ดีเจได้ยินเพียงแต่เสียงกริ๊ดดของวิทย์ “เห้ย พวกมึงรีบไปรับวิทย์ด่วนโว้ย” ดีเจสั่งทีมงานเนื่องจากให้ท่าไม่ดี บ้าเห้ย มันเกิดอะไรขึ้นหว่ะ “นุ่นครับ นุ่นอยู่มั๊ยครับ” “……..”
ไม่มีเสียงตอบมาแต่อย่างใด “นุ่นครับ นุ่นครับ นุ่น” .”……”ยังไร้เสียงตอบ “บัดชบ” ดีเจตวาดลั่น “พวกมึงไปหานุ่น เดี๋ยงนี่” ดีเจสั่ง นี่มันก็เหลือป๊อบคนเดียวหล่ะ
ทางด้านป๊อบที่กำลังตัดเล็บเสร็จ ก็ได้ทำตามทุกอย่างเรียบร้อย หลังจากนั่นก็ได้ยินเสียงตัดเล็บดังๆและป๊อบก็หันไปรากฎว่าเห็นหญิงสาวคนหนึ่งใส่ชุดเจ้าสาว มานั่งตัดเล็บ “พี่ครับ” ป๊อบเรียกพี่ดีเจ “มีอะไรครับ”ดีเจถาม”ผมเห้ยเขาละครับเขากำลังมานั่งตัดเล็บบ แล้ววว “ ยังไม่ทันที่ป๊อบจะพูดจบหญิงสาวได้อยู่ข้างป๊อบแล้วตะโกน กู จะ ฆ่า พวก มึง ทุก คน ทำให้ป๊อบผงะและวิ่งหนีออกมาทันที และดีเจหลังจากที่ได้ยินหลังก็ล้มกับพื้น ก้นของดีเจ ได้ไปทับสายไฟที่กำลังเชื่อมสัญญาณขาด บัดนี้ทุกคนขาดการติดต่อแล้ว
เวลาล่วงเลยไปกว่า2ชั่วโมงแล้ว ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้ายกเว้นนุ่นและทีมงานอีก2คน”พี่ค่ะ นุ่นจะเป็นอะไรมั๊ยค่ะ”วิทย์ถามดีเจอย่างมีความหวัง “เราต้องรอดูทีมงานพี่ก่อนนะ”ดีเตจอบแล้วปัดหน้าหนี
“วิทย์ คิดอะไรกับนุ่น แกไม่ผู้หญิงไม่ใช่หรอ” ป๊อบถามโดยที่สีหน้าของป๊อบเริ่มโหดแล้ว “ป๊อบเราขอโทด เราว่าบอกพวกแกนานแล้วว่าเราเป็นทอม และเราก้นุ่นมานานแล้วเหมือนกัน เราขอโทดจิงๆนะป๊อบ”
วิทย์บอกด้วยน้ำตา
“เราว่าควรจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดนะครับ”ริวบอกหลังจากที่นั่งมานานแล้ว “อีก3ชั่วโมงรถตู้จะมารับตอนนี้ตี1ครึ่ง ตี4ครึ่ง รถตู้จะมารับพวกเรา” และแล้วความเงียบก้กลับมาพร้อมรางของผู้ชายและผู้หญิงยืนอยู่ด้านหลังบังกะโลโดยที่ไม่มีใครรู้เลย
นี่ก้เวลาตี4แล้วอีกครึ่งชั่วโมงสินะรถตู้ก้จะมารับแล้ว ริวนึกแล้วหันไปสบตาเหมือนกับจะบอกอะไรบางอย่างริวกำลังอ้าปากจะบอก ประตูบังกะโลก้เปิดขึ้นพร้อมร่างของหญิงสาวสวมชุดแต่งงานเข้ามา แล้วพูดว่า ชั้นนน จะ ฆ่า ทุกกก คนนน ที่ อยู่ ในนน นี่ พอพูดเสร็จ มีด8เล่มก้พุ่งเข้าในบังกะโล มีดเล่มนั้นไปปักลงที่ดีเจ2เล่ม ปักทีมงานอีกทั้งหมด5เล่ม อีก1เล่มปักตรงหน้าอกของวิทย์ วิญญาณหญิงสาวหัวเราะด้วยความสะใจพร้อมหายตัวไปอย่างลึกลับ”วิทย์” ริว เมย์และป๊อบ ร้องด้วยเสียงหลง “ทุกคนหนีไปเถอะ อย่างเราก้คงได้ไปอยู่กับนุ่นแล้วหล่ะ” วิทย์พูดเสร็จ วิทย์ก้ตายในเวลาต่อมา “ตอนนี้ก้เหลือแค่เรา3คนละซิ”
ป๊อบพูด “เราต้องหนี ถ้าเราอยากมีชีวิตอยู่ต่อ” ริว ทั้ง3สามคนสบตากัน แล้ววิ่งออกจากบังกะโลมุ่งหน้าสู่ตัวเมือง แต่ไม่ว่าทั้ง3จะวิ่งไปสักเท่าไรก้ไม่พ้น เรือนหอ นี่เลย “เราว่าเราต้องเอาตัวรอดจนถึงเช้าแล้วหล่ะ จะได้มีคนมาช่วย ถึงเราจะวิ่งไปแค่ไหน เราก้ไม่พ้นเรือนหอ นี่อยู่ดี” พอริวพูดจบ หลวงพ่อที่วัดก้ปรากฏต่อหน้าทั้ง3 พร้อมบอกวิทีการเอารอดผ่านกระแสจิตให้กับริว “ริว หลวงพ่อท่านว่าไงมั่งหรอ”เมย์ถามอย่างมีความหวัง “เราต้องมีดอาคมที่อยู่ในบังกะโลที่พี่เขาเอามาจากหลวงพ่อ เราต้องกลับไปที่บังกะโลอีกครั้ง” พอริวพูดจบ หญิงสาวก้ปรากฏต่อหน้าแล้วพูดว่า ชั้น จะ ไม่ ให้ แก ไป ที่ บัง กะ โล ได้ เด็ด ขาด พวกแก ทั้งหมด ต้อง อยู่ กับฉัน ที่ นี่ พอพูดเสร็จวิญญาณหญิงสาวก้เดินเข้ามาหาทั้ง3อย่างช้า แต่มี ดวงวิญญาณของนุ่นและวิทย์มารั้งเอาไว้พร้อมบอกให้ไปที่บังกะโลก่อนที่ คู่หมั้นของหยิงสาวคนนี้จะมา ว่าแล้วก้วิ่งไปที่บังกะโลทันที แต่ทั้ง3ต้องหยุดอยู่ที่หน้าประตู เพราะวิญญาณชายหมุ่นได้มาดักรอทั้ง3ไว้แล้ว “พวกแกทั้ง3 อย่างน้อยองตาย1คนเพื่อไปเอามีดนั้นพาพวกแกออกไป เลือกเอาว่าใครจะตาย”วิญญาณชายหนุ่มหัวเราะด้วยสะใจ ในขณะที่หัวเราะนั้นทั้ง3ได้วิ่งเข้าไปในบังกะโล แต่โชคร้ายที่ป๊อบติดอยู่ในมือวิญญาณชายหนุ่ม “ไปเอามีดเลยไม่ต้องเป็นห่วงฉัน” ป๊อบพูดเสร็จวิญญาณชายหนุ่มก้ลงมือฆ่า
ป๊อบทันที โดยที่ไม่ให้ริวและเมย์ได้ล่ำลาเลย “ที่นี่ฉันก้ไปเกิดซะทีซินะ ขอบคุนเจ้าที่มาเป็นตัวตายตัวแทนให้ข้า”และวิญญาณของชายหนุ่มก้หายไปพร้อมกับร่างของป๊อบ แต่มีดอาคมเล่มนั้นได้ตกอยู่ในมือของเมย์แล้ว “เราจะได้กลับบ้านสักทีนะริว”เมย์พูดอย่างมีความหวัง ว่าแล้วทั้งคู่ก้วิ่งออกไปพร้อมเอามีดตามไปสายลมจนทั้งคู่เจอทางเข้าเมือง แต่วิญญาณของหญิงสาวมาดักรอที่หน้าทางออกเหมือนกัน “พวกแกจะออกไปได้ก้ต่อเมื่อฉันได้ไปผุดไปเกิด”วิญญาณหญิงสาวพูดเสียงที่แหบ เนื่องจากพึ่งเอาชนะวิญญาณของนุ่นและวิทย์มา “เมย์ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเรารักเมย์”ริวพูดเสร็จก้ดึงมีดจากเมย์โดนเมย์ไม่ได้ตั้งตัวและตอนนี้ชายหนุ่มได้วิ่งไปหาวิญญาณหญิงสาวแล้ว ริวไปใช้มีดอาคมแทงลงตรงหน้าอกของวิญญาณหญิงสาวอย่างจัง แต่วิญญาณก้ใช้พลังทั้งหมดที่มีอยู่ผลักริวกระเด็นไปและหายตัวไป ริวกลับมายิ้มให้เมย์อีกครั้งแต่เมย์ไม่ได้ยิ้มให้ริวเพราะภาพที่เมย์เห็นริวได้กลายเป็นศพอยู่ตรงหน้าแล้ว เมย์เดินออกไปสู่ตัวเมืองเพียงคนเดียว และร้องไห้ตลอดทาง เป็นความทรงจำที่เมย์ไม่อาจลืมอีกเลย
The End
อโศกสิน
อโศกสิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 เม.ย. 2557, 21:26:02 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 เม.ย. 2557, 21:26:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 1135
พีรณัฐฐ์ 23 เม.ย. 2557, 15:13:50 น.
ตอนสุดท้ายตอนที่ริวเอามีดอาคมแทงไปที่วิญญาณเจ้าสาวริวส่งยิ้มให้เมย์แต่"ภาพที่เมย์เห็นริวได้กลายเ็นศพไปแล้ว" จริงๆแล้วคือ"ภาพที่ริวเห็นเมย์ได้กลายเป็นศพไปแล้ว"รึเปล่าคะ แต่ภาพโดยรวมก็สนุกดีค่ะ พัฒนาต่อไปเรื่อยๆนะคะ จะติดตามค่ะ
ตอนสุดท้ายตอนที่ริวเอามีดอาคมแทงไปที่วิญญาณเจ้าสาวริวส่งยิ้มให้เมย์แต่"ภาพที่เมย์เห็นริวได้กลายเ็นศพไปแล้ว" จริงๆแล้วคือ"ภาพที่ริวเห็นเมย์ได้กลายเป็นศพไปแล้ว"รึเปล่าคะ แต่ภาพโดยรวมก็สนุกดีค่ะ พัฒนาต่อไปเรื่อยๆนะคะ จะติดตามค่ะ
อโศกสิน 23 เม.ย. 2557, 23:02:05 น.
อโศกสิน จะเขียนนิยายเรื่องใหม่ใน GOST BOX ตัวตายตัวแทน อย่าลืมติดตามนะครับ
อโศกสิน จะเขียนนิยายเรื่องใหม่ใน GOST BOX ตัวตายตัวแทน อย่าลืมติดตามนะครับ