เล่นกับผี
7 คน 5 เกม 2 รอด ใครอยู่ ใครไป ใครตาย ใครคิดหนี "มึงตาย!!" รวบรวมสถานที่ที่เขย่าขวัญ สยองชวนน่าขนลุก จนมาเป็นนิยายให้คนอ่าน จนขนหัวลุก "ถ้าคุณกล้า เราท้าอ่าน"
ถ้าอยากอัพเดทในเฟสบุ๊ค
พิมพ์ตรงรายชื่อที่ค้นหาเพื่อน ว่า Story by Every Day > และเข้าไปกด Like ได้เลย
ถ้าอยากอัพเดทในเฟสบุ๊ค
พิมพ์ตรงรายชื่อที่ค้นหาเพื่อน ว่า Story by Every Day > และเข้าไปกด Like ได้เลย
Tags: Every Day
ตอน: ตอนที่ 1.เพื่อนกัน….กูรักมึง
ระหว่างพักกลางวันที่โรงเรียน ผมได้ถ่ายคลิปวีดีโอในโทรศัพท์ของผมอยู่บนห้องเรียน และได้แนะนำตัวเพื่อนๆของผม ทั้ง 6 คน ถ้ารวมผมก้อเป็น 7 คน
“คนนี้ชื่ออ้นนะ เขาเป็นคนขี้บ่นที่สู๊ด!! ส่วนคนนั้นชื่อ มิว เป็นคนที่ขี้กลัวมากๆ ส่วนคนนั้นชื่อฟ้า เขาเป็นคนที่ชอบเกี่ยวกับเรื่องผี คนๆนี้ชื่อ ปอ เขาเป็นแฟนกับฟ้า และชอบเรื่องผีมากๆ คนตรงขวามือชื่อ นิว เป็นคนที่ชอบท้าผีมากๆ ส่วนคนนั้นชื่อ กิ๊ก เขาเป็นคนที่อ้วนแต่น่ารักมากๆ ส่วนผมชื่อ ภู ก้อคงจะหล่อที่สุดในกลุ่ม 55+”
พวกเราได้สัญญากันว่าเพื่อนกันจะไม่ทิ้งกัน ถ้าตายต้องตายด้วยกัน เป็นต้องเป็นด้วยกัน เอ่อลืมบอกไปว่าวันนี้เป็นวันใกล้จะปิดเทอมคุณครูเลยไม่เข้ามาสอนทุกวิชา พวกเราได้ทำกิจกรรมในห้องอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่คิดเลยว่าอีกไม่กี่วัน ความตายจะมาถึง
ผมได้เดินไปส่งเพื่อนๆทุกคนในกลุ่มเพราะบ้านใกล้ที่โรงเรียน บ้านผมได้อยู่ท้ายสุดเลยทำให้ไปถึงช้าที่สุดในกลุ่ม
“แม่ผมกลับมาแล้วนะ หืม…แม่ทำกับข้าวอะไรเนี้ย อย่างบอกนะว่าของโปรดผม”
ผมได้พูดไปและพร้อมกับเดินเข้าไปในครัวแต่ว่าไม่เห็นแม่อยู่ในครัวเห็นแต่เห็นมีดที่กำลังหั่นผักอยู่ ผมได้ตกใจมากจนไปนั่งกับพื้นเลยทีเดียวแต่พอผมหลับตาไปซักพักแล้วก้อลืมตาผมก้อได้เห็นแม่เหมือนปกติ
“ภูเป็นอะไรหรือเปล่าลูก”
“เปล่าครับๆ”
ผมได้รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันทีและคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ และได้รีบอาบน้ำ แต่งตัวและรีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้มีสอบ
#วันรุ่งขึ้น ณ ที่โรงเรียน
ขณะที่ผมกำลังทำข้อสอบจู่ลมก้อพัดมาจนทำให้ปากกาหล่นลงไปใต้เก้าอี้ของผม ผมเอื้อมมือไปหยิบแต่หาปากกาไม่เจอผมเลยก้มหัวลงไปใต้เก้าอี้และระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปหยิบอีกครั้ง ผมได้เห็นผู้หญิงห้อยหัวจากใต้เก้าอี้ผม ด้วยความตกใจผมเลยลุกขึ้น แต่มันเป็นแค่ฝัน ความจริงแล้วผมได้หลับระหว่างสอบ คุณครูได้มาปลุกผมจนทำให้ผมสะดุ้งแล้วปากกาก้อได้หล่นไปใต้เก้าอี้ ผมคิดว่ามันเหมือนฝันของผมมาก ผมเลยจะพิสูจน์ว่ามันจะเหมือนฝันหรือเปล่า ผมได้ก้มหัวลงไปดูใต้เก้าอี้ของผม แต่มันก้อไม่มีอะไรเลยนอกจากปากกาที่หล่นอยู่ใต้เก้าอี้ ผมรีบหยิบขึ้นมาและทำข้อสอบต่อ
#หลังจากสอบเสร็จ
ปอ : ปิดเทอมเร็วจัง น่าเบื่อเนอะ
นิว : ทีเวลาเรียนเยอะก้อบ่น ปิดเทอมก้อบ่น มึงจะเอายังไงกันแน่
ฟ้า: เออ! เราไปเที่ยวกันมั้ย เรามีบ้านตากอากาศกลางป่า
“ไปสิๆ” ทุกๆคนและผมได้ตอบตกลงเพื่อที่จะไปเที่ยวบ้านตากอากาศของฟ้า
ฟ้า : ระหว่างทางที่จะไปบ้านตากอากาศเรามันจะมีถนนอยู่นะ แต่ถนนนั้นเป็นแบบดินธรรมดาๆนะ
ปอ : งั้นเราจะอาสาขับรถให้นะ
ผม : งั้นเรารีบไปเตรียมของเลยดีกว่า อย่ามัวชักช้า
ระหว่างที่พวกเรากำลังจะกลับบ้านไปเตรียมของกันระหว่างทางจะเกิดอะไรขึ้น “ติดตามตอนต่อไป”
“คนนี้ชื่ออ้นนะ เขาเป็นคนขี้บ่นที่สู๊ด!! ส่วนคนนั้นชื่อ มิว เป็นคนที่ขี้กลัวมากๆ ส่วนคนนั้นชื่อฟ้า เขาเป็นคนที่ชอบเกี่ยวกับเรื่องผี คนๆนี้ชื่อ ปอ เขาเป็นแฟนกับฟ้า และชอบเรื่องผีมากๆ คนตรงขวามือชื่อ นิว เป็นคนที่ชอบท้าผีมากๆ ส่วนคนนั้นชื่อ กิ๊ก เขาเป็นคนที่อ้วนแต่น่ารักมากๆ ส่วนผมชื่อ ภู ก้อคงจะหล่อที่สุดในกลุ่ม 55+”
พวกเราได้สัญญากันว่าเพื่อนกันจะไม่ทิ้งกัน ถ้าตายต้องตายด้วยกัน เป็นต้องเป็นด้วยกัน เอ่อลืมบอกไปว่าวันนี้เป็นวันใกล้จะปิดเทอมคุณครูเลยไม่เข้ามาสอนทุกวิชา พวกเราได้ทำกิจกรรมในห้องอย่างสนุกสนานโดยที่ไม่คิดเลยว่าอีกไม่กี่วัน ความตายจะมาถึง
ผมได้เดินไปส่งเพื่อนๆทุกคนในกลุ่มเพราะบ้านใกล้ที่โรงเรียน บ้านผมได้อยู่ท้ายสุดเลยทำให้ไปถึงช้าที่สุดในกลุ่ม
“แม่ผมกลับมาแล้วนะ หืม…แม่ทำกับข้าวอะไรเนี้ย อย่างบอกนะว่าของโปรดผม”
ผมได้พูดไปและพร้อมกับเดินเข้าไปในครัวแต่ว่าไม่เห็นแม่อยู่ในครัวเห็นแต่เห็นมีดที่กำลังหั่นผักอยู่ ผมได้ตกใจมากจนไปนั่งกับพื้นเลยทีเดียวแต่พอผมหลับตาไปซักพักแล้วก้อลืมตาผมก้อได้เห็นแม่เหมือนปกติ
“ภูเป็นอะไรหรือเปล่าลูก”
“เปล่าครับๆ”
ผมได้รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันทีและคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ และได้รีบอาบน้ำ แต่งตัวและรีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้มีสอบ
#วันรุ่งขึ้น ณ ที่โรงเรียน
ขณะที่ผมกำลังทำข้อสอบจู่ลมก้อพัดมาจนทำให้ปากกาหล่นลงไปใต้เก้าอี้ของผม ผมเอื้อมมือไปหยิบแต่หาปากกาไม่เจอผมเลยก้มหัวลงไปใต้เก้าอี้และระหว่างที่ผมจะเอื้อมมือไปหยิบอีกครั้ง ผมได้เห็นผู้หญิงห้อยหัวจากใต้เก้าอี้ผม ด้วยความตกใจผมเลยลุกขึ้น แต่มันเป็นแค่ฝัน ความจริงแล้วผมได้หลับระหว่างสอบ คุณครูได้มาปลุกผมจนทำให้ผมสะดุ้งแล้วปากกาก้อได้หล่นไปใต้เก้าอี้ ผมคิดว่ามันเหมือนฝันของผมมาก ผมเลยจะพิสูจน์ว่ามันจะเหมือนฝันหรือเปล่า ผมได้ก้มหัวลงไปดูใต้เก้าอี้ของผม แต่มันก้อไม่มีอะไรเลยนอกจากปากกาที่หล่นอยู่ใต้เก้าอี้ ผมรีบหยิบขึ้นมาและทำข้อสอบต่อ
#หลังจากสอบเสร็จ
ปอ : ปิดเทอมเร็วจัง น่าเบื่อเนอะ
นิว : ทีเวลาเรียนเยอะก้อบ่น ปิดเทอมก้อบ่น มึงจะเอายังไงกันแน่
ฟ้า: เออ! เราไปเที่ยวกันมั้ย เรามีบ้านตากอากาศกลางป่า
“ไปสิๆ” ทุกๆคนและผมได้ตอบตกลงเพื่อที่จะไปเที่ยวบ้านตากอากาศของฟ้า
ฟ้า : ระหว่างทางที่จะไปบ้านตากอากาศเรามันจะมีถนนอยู่นะ แต่ถนนนั้นเป็นแบบดินธรรมดาๆนะ
ปอ : งั้นเราจะอาสาขับรถให้นะ
ผม : งั้นเรารีบไปเตรียมของเลยดีกว่า อย่ามัวชักช้า
ระหว่างที่พวกเรากำลังจะกลับบ้านไปเตรียมของกันระหว่างทางจะเกิดอะไรขึ้น “ติดตามตอนต่อไป”
EveryDayyy เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 เม.ย. 2557, 12:36:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 เม.ย. 2557, 15:19:33 น.
จำนวนการเข้าชม : 909
| << จุดจบ (บทนำ) | ตอนที่ 2. มุ่งหน้าสู่ความตาย >> |