รัก ลอบ ฆ่า
มาทำให้เธอรัก แต่เขาดันมีอะไรกับใครหลายคนนอกจากเธอ ผู้หญิงเหล่านั้นกับเขาจะต้อง"ชดใช้"ด้วย"ชีวิต"
Tags: รัก หลายใจ ฆ่า ความตาย
ตอน: ตอนที่1
วันเปิดเทอมแรกของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่6ซึ่งหลายคนรอมานานรวมทั้ง ‘บอล’ ที่จะดูตื่นเต้นเป็นพิเศษเพราะจะได้แซวสาวๆที่เดินผ่านไปมากับเพื่อนๆในแก๊งร่วม 9 คน
“เห้ยไอ้บอล คนนี้โคตรแจ่มเลยว่ะ” ‘นนท์’ ชี้ไปทางสาวๆกลุ่มหนึ่งพร้อมสะกิดให้บอลและเพื่อนคนอื่นๆหันไปดู
“นี่มัน ลูกปัด เด็กห้องข้างๆนี่หว่า”บอลพูดพลางแสยะยิ้มอย่างยินดี รู้สึกว่าจะมีเหยื่อสาวๆให้เขากินเล่นรับเปิดเทอมซะแล้ว!
“จะเอาเลยหรอวะ เท่าที่กูจำได้ ตอนม.ต้น มึงนี่ขยะแขยงมันสิ้นดี” ‘ปาล์ม’พูดพลางเอามือลูบแขนด้วยความขนลุก
“กูแค่เล่นๆเฉยๆเว้ย พอหมดสนุกกูค่อยเขี่ยมันทิ้ง เรื่องอะไรกูจะไปจริงจังกับคนอย่างอีลูกปัดล่ะ”เขาพูดพร้อมลุกขึ้นเดินไปหาสาวที่ชื่อว่า ‘ลูกปัด’ เหยื่อรายแรกของเขาในเย็นนี้..
“เจอกับฉัน เย็นนี้ที่ลานกว้างหลังโรงเรียน ฉันจะรอ”เขาเอาใบหน้าเข้าใกล้หญิงสาวพร้อมกระซิบข้างใบหูด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่แอบแฝงไปด้วยความกระหาย หญิงสาวหน้าแดงและด้วยความที่ไม่รู้เท่าทันคาสว่าอย่างบอลจึงตอบกลับไปว่า “ตกลง”
เย็นวันนั้น..หญิงสาวเดินไปหาบอลตามนัด ด้วยสภาพแดล้อมที่ลานกว้างแห่งนี้ผู้คนไม่พลุกพล่านเท่าไหร่นัก เธอจึงอดที่จะกอดกระเป๋าหนังของตัวเองไว้ในอ้อมแขนไม่ได้ เธอเดินจนถึงส่วนมุมของลานกว้างที่มีชายหนุ่มยืนรออยู่ “ฉันดีใจนะที่เธอมาตามนัด”เขาพูดพลางกระชากตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอดบอลปลดกระดุมเสื้อนักเรียนจนเผยให้เห็นเสื้อกล้ามชุ่มเหงื่อข้างใน หญิงสาวเบี่ยงใบหน้าไปอีกทางด้วยความเขินอายแต่กลับถูกชายหนุ่มกระชากให้หันกลับมาพร้อมกับประทับริมฝีปากบนแก้มอันนวลเนียนของเธอ หญิงสาวเข้าใจว่าชายหนุ่มต้องการจะทำอะไรจึงปล่อยกายให้ชายหนุ่มทำตามใจชอบและหวังกับตัวเองไว้ว่า เขาจะทำแบบนี้กับเธอเพียงคนเดียวตลอดชีวิต แต่ลืมคิดไปว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นความจริงและมันเป็นไปไม่ได้เลย!
‘ลูกปัด’สาวสวยหุ่นดี ดาวเด่นประจำชั้นม.6 ใครๆก็อยากเป็นเพื่อนและอยากได้เธอกันมากมายทั้งๆที่ตอนเธอเข้ามาเรียนตอนม.ต้น แทบไม่มีใครสนใจเธอเลย…
“นี่ลูกปัด ฉันชื่อนนท์ เพื่อนไอ้บอล ยินดีที่ได้รู้จัก” จู่ๆนนท์เข้ามาทักทายด้วยสายตาที่กระหายเต็มที สภาพของเขาตอนนี้จ้องจะทำลายเธอได้ไม่ยากเท่าไหร่นัก เขายื่นมือมารอให้เธอจับมือทำความรู้จัก “เอ่อ นายรู้จักฉันได้ยังไงกัน…อะ..เอ่อ ช่างมันเถอะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ลูกปัดจับมือตอบ นนท์ปัดมือเธอออกแล้วก็นำโทรศัพท์มาเปิดบางอย่างให้เธอดู ลูกปัดน้ำตาเริ่มคลอเพราะสิ่งนั้นมันทำให้เธอเสียใจมาก
“ฉันขอโทษด้วยนะที่ไม่ทันได้บอกเธอก่อนที่เธอจะ ตื๊ดๆ กับ…”
“พอ!!..ฉันไม่ต้องการคุยกับนาย นายไปซะก่อนที่ฉันจะสติแตกไปมากกว่านี้”
“ฮ่าๆๆ นี่อยากได้คนใหม่ติดต่อฉันนะ ฉันพร้อมแล้วฮ่าๆๆ”
“ไป!!!!!!”
“โอเคๆ ฉันไปล่ะสาวน้อย”นนท์วิ่งออกไปจากห้องชมรม ทิ้งไว้เพียงแต่ลูกปัดที่เดินไปหยิบหนังสือนิยายขึ้นมาอ่าน แต่นิยายเรื่องนั้นกลับไม่ใช่แนวเดียวกับที่เธอเคยอ่านและเป็นแนวที่เธอไม่เคยชอบแม้แต่จะชายตามอง เธอหยิบมันขึ้นมาเปิด อ่านโดยที่น้ำตายังอาบแก้มด้วยความเศร้าโศก..
…
“แฮกๆๆ..เห้ย ไอ้บอลกูทำภารกิจสำเร็จแล้วโว้ย”นนท์พูดพร้อมเสียงหายใจอันเหนื่อยหอบเนื่องจากวิ่งมาไกล บอลแสยะยิ้ม “ในทีสุด ฉันก็สลัดของเล่นชิ้นเก่าได้สักที ได้ฤกษ์ไปหาของเล่นชิ้นใหม่แล้วสินะ”เขาพูดพลางหยิบกระเป๋าหนังเดินหันหลังให้เพื่อนๆไป..แต่ก็หันกลับมาหา
“เจอกันที่ไนต์คลับ18สี่ทุ่ม กูเลี้ยงไม่อั้นทั้งอาหารทั้งของเล่น อย่าลืมนัดนะเว้ย”คำพูดของเขาพาทำให้เพื่อนๆอีกแปดคนน้ำลายสอ ราวกับจะได้กับแกล้มมากินเล่นกันคนละชิ้นสองชิ้น ก็แหงล่ะ หล่อเลือกได้อยู่แล้ว…ทั้งหมดแยกย้ายกันกลับบ้านพร้อมกับรอคอยเวลา….
4 ทุ่ม เวลานัดหมาย
“ทำไมช้าจังวะไอ้บอล..”นนท์บ่นพลางยกแก้วไวน์สีสดขึ้นดื่มอย่างเบื่อหน่าย
“ปกติไอ้บอลไม่เบี้ยวนัดขนาดนี้นี่หว่า นี่ปาไปตั้งชั่วโมงนึงแล้วนะ มีหวังกูกลับดึกกว่านี่พ่อกับแม่ด่ากูชัวร์ป้าบ”ปาล์มหยิบขวดไวน์มาเทใส่แก้วแต่กลับเจอเพียงแต่หยดไวน์ที่มีเพียงแค่น้อยนิดหยดลงในแก้ว เขาถอนหายใจ “เฮ้ย ขอแบบนี้อีกขวดนึง”เขาหันไปสั่งเด็กเสิร์ฟที่กำลังเดินเสิร์ฟโต๊ะข้างๆ
“เฮ้ย!กูมาแล้วๆ”เสียงบอลดังมาแต่ไกลแข่งกับเสียงเพลงแดนซ์ที่กำลังบรรเลงขึ้นพร้อมกับเสียงดีเจประจำบาร์
“ทำไมมึงมาช้านักวะ ถ้ามึงช้าอีกสิบนาทีกูไปรุมกระทืบมึงถึงบ้านพรุ่งนี้เช้าแน่ๆ”นนท์พูดพลางยกแก้วไวน์ดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
“กูติดอีลูกปัดน่ะสิ ตื้อกูไม่เลิก รถแม่งก็ติดชิบหาย นี่กว่ากูจะฝ่าไฟแดงมาได้นี่ลำบากนะเว้ย” บอลพูดพร้อมหยิบขวดไวน์ตรงหน้ามารินใส่แก้วพร้อมกระดกรวดเดียวหมด
“ไอ้เชี่ย แดกไวน์กูอีก…”ปาล์มบ่นหัวปั่น ที่เขาต้องเสียเงินเพิ่มเพื่อซื้อไวน์ที่ตนชอบอีกขวด แล้วก็มองดูกระเป๋าเงินของตัวเองที่โบ๋เบ๋ ไม่เหลือธนบัตรซักใบ มีเพียงแค่บัตรประชาชนที่ต้องพกติดตัวมา…
“เฮ้ออ..หมดตัวอีกแล้วกู ไปหาสาวๆสักคนดีกว่า”ปาล์มยัดกระเป๋าเงินเข้ากับกระเป๋ากางเกงพร้อมลุกไปหาสาวโต๊ะข้างๆและหว่านเสน่ห์
“โว๊ะ!..เอาคืนกูด้วยการแย่งของเล่นกูเนี่ยนะ ไม่แฟร์ว่ะเพื่อน”บอลพูดพลางหยิบแก้วไวน์ไปหาสาวอีกโต๊ะหนึ่งที่เขาหมายตาไว้ก่อนหน้านั้น
“อ้าว..บอลเธอก็มาที่นี่หรอ”เสียงใสๆพูดพร้อมหันมาหาเขา
“อยู่แล้วฟ่าง ฟ่างอยู่ที่ไหน ฉันก็อยู่ที่นั่นแหละ”บอลพูดพร้อมกับโอบกอดหญิงสาว กลิ่นน้ำหอมของเธอชวนหลงใหลกระตุ้นต่อมความ “อยาก” ของเขาอย่างห้ามไม่ได้
“พวกมึงกูขอตัวก่อนนะ บังเอิญกูมีธุระด่วนต้องไปเคลียร์ ไว้เจอกัน”บอลโทรบอกเพื่อนๆที่กำลังสนุกอยู่กับสาวๆอีกฟากหนึ่ง แล้วส่งสายตาหวานใส่ให้กับหญิงสาวในอ้อมกอด
วันต่อมา
“เอ…มันแปลกๆนะ ทำไมวันนี้ลูกปัดไม่มาโรงเรียนล่ะ” ‘ครีม’เอ่ยปากถามข้าวฟ่างที่กำลังนั่งตะไบเล็บอย่างสบายอารมณ์ “อืม..ก็ไม่รู้สิ คงจะไม่สบายละมั้ง”แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาตะไบเล็บต่อไป ครีมได้แต่มองหน้าข้าวฟ่างด้วยใจห่อเหี่ยว ลางสังหรณ์ของเธอบอกชัดเจนว่าต้องเกิดอะไรไม่ดีกับลูกปัดแน่ๆ
“นี่ จะมายืนมองหน้าฉันทำไมกัน จะไปไหนก็ไปสิ เฮอะ น่าเบื่อจริงๆ”ข้าวฟ่างโยนตะไบเล็บเข้ากระเป๋าเก็บเครื่องสำอางก่อนที่จะลุกไปคุยจ้อกับเพื่อนๆที่เหมือนๆกับเธอต่อไปโดยไม่สนใจใยดีอะไรเลย
“หรือบางที…ลูกปัดอาจจะอยู่ในห้องหนังสือหรือไม่ก็ห้องชมรมอ่ะนะ”ครีมถามตัวเองด้วยความไม่มั่นใจ เตรียมเดินทางไปที่เป้าหมายแรกคือ ห้องสมุดโรงเรียน…
…
“เอาล่ะ…พวกนายไปมีเรื่องอะไรกันมา”อาจารย์ห้องปกครองถามนักเรียนที่นั่งก้มหัวอยู่ตรงหน้าเป็นกลุ่มๆ แบ่งฝ่ายแบ่งพวกกันอยู่ชัดเจน
“ธีธัช นายตอบฉันได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น!”อาจารย์ลุกขึ้นเดินวนรอบกลุ่มนั้น “พวกผมไม่เกี่ยวนะอาจารย์ ไอ้พวกเด็กโรงเรียนข้างมันหาเรื่องเราก่อน พวกเราแค่ระวังตัว ใช่มั้ยไอ้นนท์”บอลสะกิดนนท์ที่นั่งอยู่ข้างๆ… “เอ่อ…คือ…ชะ..ชะ..ใช่ครับ”นนท์ตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ อาจารย์เคาะไม้ในมือดังเป็นระยะๆเตรียมตัวฟาดเด็กมีปัญหาในห้องนี้…ในขณะเดียวกัน เด็กโรงเรียนข้างๆที่มีเรื่องกับบอล ก็นั่งโงหัวไม่ขึ้นอยู่…
“ส่วนพวกนาย ฉันยอมรับนะว่าโรงเรียนของพวกนายน่ะมีชื่อเสียง มีแต่ลูกคนรวยแต่ฉันคิดว่าพวกนายต้องได้รับบทลงโทษแต่ไม่ใช่ที่นี่ และฉันเชิญอาจารย์ฝ่ายปกครองของโรงเรียนนายมารับตัวแล้ว น่าจะมาถึงอีก 10นาที ส่วนพวกนาย ธีธัช ณัฐนนท์ ชลธีร์ และก็คนอื่นๆขึ้นไปเรียน แล้วฉันจะนัดมาลงโทษทีหลัง ไป!”บอล นนท์ ปาล์มและพรรคพวกรีบวิ่งออกจากห้องปกครองไปทันที…
“โห่เอ้ย!นี่มันวันซวยอะไรของกูวะ”บอลยีหัวตัวเองด้วยความซะเร็งเซ็งเป็ดและหงุดหงิดมากที่ต้องเจออาจารย์ฝ่ายปกครองนัดทำโทษ
“เห้อ..มันเป็นไปแล้วก็ต้องยอมรับแหละวะ กูเริ่มจะชินและ บทลงโทษก็คงจะแบบเดิมอย่างไอ้พวก ขัดห้องน้ำ ช่วยบรรณารักษ์จัดห้องสมุด ช่วยภารโรงทำความสะอาดโรงเรียน อะไรที่เป็นงานจิ๊บจ๊อยแหละ”ปาล์มพูดอย่างชิลๆเหมือนโดนมาเยอะเลยไม่รู้สึกอะไร
“ถ้าจิ๊บจ๊อยนักมึงก็ทำเองละกัน กูคงจะอยู่หรอกแม่ง กูอยู่ที่นี่มาได้ไงตั้ง6ปี กูแทบบ้ากับที่นี่ เซ็งสัส”นนท์พลางกับกดลิฟท์รอ ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น… “นี่พวกนาย เห็นลูกปัดผ่านมาแถวนี้บ้างรึเปล่า”
“อ้อ..ยัยนั่นนะหรอ ไม่เห็นอ่ะ”นนท์พูดก่อนที่จะหันหน้าไปคุยกับเพื่อนๆต่อ ทิ้งไว้ให้ครีมเดินหาลูกปัดอยู่คนเดียวต่อไป..
…
“ขออนุญาตนะคะ มาหาลูกปัดน่ะค่ะ”ครีมหยุดอยู่ที่บ้านลูกปัดตอนเย็น เธอตัดสินใจเดินขึ้นไปหาลูกปัดที่ห้องเพราะแม่ของลูกปัดบอกว่าเธอไม่ออกมาจากห้องเลยตั้งแต่เมื่อวาน ครีมหยุดอยู่หน้าห้องของลูกปัดแล้ว…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ลูกปัด นี่ครีมเองนะ…ลูกปัด…ลูกปัด..”เมื่อไม่มีเสียงต้อนกลับมา ครีมจึงตัดสินใจบิดลูกบิดประตูโพล่งเข้าไป
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เห้ยไอ้บอล คนนี้โคตรแจ่มเลยว่ะ” ‘นนท์’ ชี้ไปทางสาวๆกลุ่มหนึ่งพร้อมสะกิดให้บอลและเพื่อนคนอื่นๆหันไปดู
“นี่มัน ลูกปัด เด็กห้องข้างๆนี่หว่า”บอลพูดพลางแสยะยิ้มอย่างยินดี รู้สึกว่าจะมีเหยื่อสาวๆให้เขากินเล่นรับเปิดเทอมซะแล้ว!
“จะเอาเลยหรอวะ เท่าที่กูจำได้ ตอนม.ต้น มึงนี่ขยะแขยงมันสิ้นดี” ‘ปาล์ม’พูดพลางเอามือลูบแขนด้วยความขนลุก
“กูแค่เล่นๆเฉยๆเว้ย พอหมดสนุกกูค่อยเขี่ยมันทิ้ง เรื่องอะไรกูจะไปจริงจังกับคนอย่างอีลูกปัดล่ะ”เขาพูดพร้อมลุกขึ้นเดินไปหาสาวที่ชื่อว่า ‘ลูกปัด’ เหยื่อรายแรกของเขาในเย็นนี้..
“เจอกับฉัน เย็นนี้ที่ลานกว้างหลังโรงเรียน ฉันจะรอ”เขาเอาใบหน้าเข้าใกล้หญิงสาวพร้อมกระซิบข้างใบหูด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่แอบแฝงไปด้วยความกระหาย หญิงสาวหน้าแดงและด้วยความที่ไม่รู้เท่าทันคาสว่าอย่างบอลจึงตอบกลับไปว่า “ตกลง”
เย็นวันนั้น..หญิงสาวเดินไปหาบอลตามนัด ด้วยสภาพแดล้อมที่ลานกว้างแห่งนี้ผู้คนไม่พลุกพล่านเท่าไหร่นัก เธอจึงอดที่จะกอดกระเป๋าหนังของตัวเองไว้ในอ้อมแขนไม่ได้ เธอเดินจนถึงส่วนมุมของลานกว้างที่มีชายหนุ่มยืนรออยู่ “ฉันดีใจนะที่เธอมาตามนัด”เขาพูดพลางกระชากตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอดบอลปลดกระดุมเสื้อนักเรียนจนเผยให้เห็นเสื้อกล้ามชุ่มเหงื่อข้างใน หญิงสาวเบี่ยงใบหน้าไปอีกทางด้วยความเขินอายแต่กลับถูกชายหนุ่มกระชากให้หันกลับมาพร้อมกับประทับริมฝีปากบนแก้มอันนวลเนียนของเธอ หญิงสาวเข้าใจว่าชายหนุ่มต้องการจะทำอะไรจึงปล่อยกายให้ชายหนุ่มทำตามใจชอบและหวังกับตัวเองไว้ว่า เขาจะทำแบบนี้กับเธอเพียงคนเดียวตลอดชีวิต แต่ลืมคิดไปว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นความจริงและมันเป็นไปไม่ได้เลย!
‘ลูกปัด’สาวสวยหุ่นดี ดาวเด่นประจำชั้นม.6 ใครๆก็อยากเป็นเพื่อนและอยากได้เธอกันมากมายทั้งๆที่ตอนเธอเข้ามาเรียนตอนม.ต้น แทบไม่มีใครสนใจเธอเลย…
“นี่ลูกปัด ฉันชื่อนนท์ เพื่อนไอ้บอล ยินดีที่ได้รู้จัก” จู่ๆนนท์เข้ามาทักทายด้วยสายตาที่กระหายเต็มที สภาพของเขาตอนนี้จ้องจะทำลายเธอได้ไม่ยากเท่าไหร่นัก เขายื่นมือมารอให้เธอจับมือทำความรู้จัก “เอ่อ นายรู้จักฉันได้ยังไงกัน…อะ..เอ่อ ช่างมันเถอะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ลูกปัดจับมือตอบ นนท์ปัดมือเธอออกแล้วก็นำโทรศัพท์มาเปิดบางอย่างให้เธอดู ลูกปัดน้ำตาเริ่มคลอเพราะสิ่งนั้นมันทำให้เธอเสียใจมาก
“ฉันขอโทษด้วยนะที่ไม่ทันได้บอกเธอก่อนที่เธอจะ ตื๊ดๆ กับ…”
“พอ!!..ฉันไม่ต้องการคุยกับนาย นายไปซะก่อนที่ฉันจะสติแตกไปมากกว่านี้”
“ฮ่าๆๆ นี่อยากได้คนใหม่ติดต่อฉันนะ ฉันพร้อมแล้วฮ่าๆๆ”
“ไป!!!!!!”
“โอเคๆ ฉันไปล่ะสาวน้อย”นนท์วิ่งออกไปจากห้องชมรม ทิ้งไว้เพียงแต่ลูกปัดที่เดินไปหยิบหนังสือนิยายขึ้นมาอ่าน แต่นิยายเรื่องนั้นกลับไม่ใช่แนวเดียวกับที่เธอเคยอ่านและเป็นแนวที่เธอไม่เคยชอบแม้แต่จะชายตามอง เธอหยิบมันขึ้นมาเปิด อ่านโดยที่น้ำตายังอาบแก้มด้วยความเศร้าโศก..
…
“แฮกๆๆ..เห้ย ไอ้บอลกูทำภารกิจสำเร็จแล้วโว้ย”นนท์พูดพร้อมเสียงหายใจอันเหนื่อยหอบเนื่องจากวิ่งมาไกล บอลแสยะยิ้ม “ในทีสุด ฉันก็สลัดของเล่นชิ้นเก่าได้สักที ได้ฤกษ์ไปหาของเล่นชิ้นใหม่แล้วสินะ”เขาพูดพลางหยิบกระเป๋าหนังเดินหันหลังให้เพื่อนๆไป..แต่ก็หันกลับมาหา
“เจอกันที่ไนต์คลับ18สี่ทุ่ม กูเลี้ยงไม่อั้นทั้งอาหารทั้งของเล่น อย่าลืมนัดนะเว้ย”คำพูดของเขาพาทำให้เพื่อนๆอีกแปดคนน้ำลายสอ ราวกับจะได้กับแกล้มมากินเล่นกันคนละชิ้นสองชิ้น ก็แหงล่ะ หล่อเลือกได้อยู่แล้ว…ทั้งหมดแยกย้ายกันกลับบ้านพร้อมกับรอคอยเวลา….
4 ทุ่ม เวลานัดหมาย
“ทำไมช้าจังวะไอ้บอล..”นนท์บ่นพลางยกแก้วไวน์สีสดขึ้นดื่มอย่างเบื่อหน่าย
“ปกติไอ้บอลไม่เบี้ยวนัดขนาดนี้นี่หว่า นี่ปาไปตั้งชั่วโมงนึงแล้วนะ มีหวังกูกลับดึกกว่านี่พ่อกับแม่ด่ากูชัวร์ป้าบ”ปาล์มหยิบขวดไวน์มาเทใส่แก้วแต่กลับเจอเพียงแต่หยดไวน์ที่มีเพียงแค่น้อยนิดหยดลงในแก้ว เขาถอนหายใจ “เฮ้ย ขอแบบนี้อีกขวดนึง”เขาหันไปสั่งเด็กเสิร์ฟที่กำลังเดินเสิร์ฟโต๊ะข้างๆ
“เฮ้ย!กูมาแล้วๆ”เสียงบอลดังมาแต่ไกลแข่งกับเสียงเพลงแดนซ์ที่กำลังบรรเลงขึ้นพร้อมกับเสียงดีเจประจำบาร์
“ทำไมมึงมาช้านักวะ ถ้ามึงช้าอีกสิบนาทีกูไปรุมกระทืบมึงถึงบ้านพรุ่งนี้เช้าแน่ๆ”นนท์พูดพลางยกแก้วไวน์ดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
“กูติดอีลูกปัดน่ะสิ ตื้อกูไม่เลิก รถแม่งก็ติดชิบหาย นี่กว่ากูจะฝ่าไฟแดงมาได้นี่ลำบากนะเว้ย” บอลพูดพร้อมหยิบขวดไวน์ตรงหน้ามารินใส่แก้วพร้อมกระดกรวดเดียวหมด
“ไอ้เชี่ย แดกไวน์กูอีก…”ปาล์มบ่นหัวปั่น ที่เขาต้องเสียเงินเพิ่มเพื่อซื้อไวน์ที่ตนชอบอีกขวด แล้วก็มองดูกระเป๋าเงินของตัวเองที่โบ๋เบ๋ ไม่เหลือธนบัตรซักใบ มีเพียงแค่บัตรประชาชนที่ต้องพกติดตัวมา…
“เฮ้ออ..หมดตัวอีกแล้วกู ไปหาสาวๆสักคนดีกว่า”ปาล์มยัดกระเป๋าเงินเข้ากับกระเป๋ากางเกงพร้อมลุกไปหาสาวโต๊ะข้างๆและหว่านเสน่ห์
“โว๊ะ!..เอาคืนกูด้วยการแย่งของเล่นกูเนี่ยนะ ไม่แฟร์ว่ะเพื่อน”บอลพูดพลางหยิบแก้วไวน์ไปหาสาวอีกโต๊ะหนึ่งที่เขาหมายตาไว้ก่อนหน้านั้น
“อ้าว..บอลเธอก็มาที่นี่หรอ”เสียงใสๆพูดพร้อมหันมาหาเขา
“อยู่แล้วฟ่าง ฟ่างอยู่ที่ไหน ฉันก็อยู่ที่นั่นแหละ”บอลพูดพร้อมกับโอบกอดหญิงสาว กลิ่นน้ำหอมของเธอชวนหลงใหลกระตุ้นต่อมความ “อยาก” ของเขาอย่างห้ามไม่ได้
“พวกมึงกูขอตัวก่อนนะ บังเอิญกูมีธุระด่วนต้องไปเคลียร์ ไว้เจอกัน”บอลโทรบอกเพื่อนๆที่กำลังสนุกอยู่กับสาวๆอีกฟากหนึ่ง แล้วส่งสายตาหวานใส่ให้กับหญิงสาวในอ้อมกอด
วันต่อมา
“เอ…มันแปลกๆนะ ทำไมวันนี้ลูกปัดไม่มาโรงเรียนล่ะ” ‘ครีม’เอ่ยปากถามข้าวฟ่างที่กำลังนั่งตะไบเล็บอย่างสบายอารมณ์ “อืม..ก็ไม่รู้สิ คงจะไม่สบายละมั้ง”แล้วเธอก็ก้มหน้าก้มตาตะไบเล็บต่อไป ครีมได้แต่มองหน้าข้าวฟ่างด้วยใจห่อเหี่ยว ลางสังหรณ์ของเธอบอกชัดเจนว่าต้องเกิดอะไรไม่ดีกับลูกปัดแน่ๆ
“นี่ จะมายืนมองหน้าฉันทำไมกัน จะไปไหนก็ไปสิ เฮอะ น่าเบื่อจริงๆ”ข้าวฟ่างโยนตะไบเล็บเข้ากระเป๋าเก็บเครื่องสำอางก่อนที่จะลุกไปคุยจ้อกับเพื่อนๆที่เหมือนๆกับเธอต่อไปโดยไม่สนใจใยดีอะไรเลย
“หรือบางที…ลูกปัดอาจจะอยู่ในห้องหนังสือหรือไม่ก็ห้องชมรมอ่ะนะ”ครีมถามตัวเองด้วยความไม่มั่นใจ เตรียมเดินทางไปที่เป้าหมายแรกคือ ห้องสมุดโรงเรียน…
…
“เอาล่ะ…พวกนายไปมีเรื่องอะไรกันมา”อาจารย์ห้องปกครองถามนักเรียนที่นั่งก้มหัวอยู่ตรงหน้าเป็นกลุ่มๆ แบ่งฝ่ายแบ่งพวกกันอยู่ชัดเจน
“ธีธัช นายตอบฉันได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น!”อาจารย์ลุกขึ้นเดินวนรอบกลุ่มนั้น “พวกผมไม่เกี่ยวนะอาจารย์ ไอ้พวกเด็กโรงเรียนข้างมันหาเรื่องเราก่อน พวกเราแค่ระวังตัว ใช่มั้ยไอ้นนท์”บอลสะกิดนนท์ที่นั่งอยู่ข้างๆ… “เอ่อ…คือ…ชะ..ชะ..ใช่ครับ”นนท์ตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ อาจารย์เคาะไม้ในมือดังเป็นระยะๆเตรียมตัวฟาดเด็กมีปัญหาในห้องนี้…ในขณะเดียวกัน เด็กโรงเรียนข้างๆที่มีเรื่องกับบอล ก็นั่งโงหัวไม่ขึ้นอยู่…
“ส่วนพวกนาย ฉันยอมรับนะว่าโรงเรียนของพวกนายน่ะมีชื่อเสียง มีแต่ลูกคนรวยแต่ฉันคิดว่าพวกนายต้องได้รับบทลงโทษแต่ไม่ใช่ที่นี่ และฉันเชิญอาจารย์ฝ่ายปกครองของโรงเรียนนายมารับตัวแล้ว น่าจะมาถึงอีก 10นาที ส่วนพวกนาย ธีธัช ณัฐนนท์ ชลธีร์ และก็คนอื่นๆขึ้นไปเรียน แล้วฉันจะนัดมาลงโทษทีหลัง ไป!”บอล นนท์ ปาล์มและพรรคพวกรีบวิ่งออกจากห้องปกครองไปทันที…
“โห่เอ้ย!นี่มันวันซวยอะไรของกูวะ”บอลยีหัวตัวเองด้วยความซะเร็งเซ็งเป็ดและหงุดหงิดมากที่ต้องเจออาจารย์ฝ่ายปกครองนัดทำโทษ
“เห้อ..มันเป็นไปแล้วก็ต้องยอมรับแหละวะ กูเริ่มจะชินและ บทลงโทษก็คงจะแบบเดิมอย่างไอ้พวก ขัดห้องน้ำ ช่วยบรรณารักษ์จัดห้องสมุด ช่วยภารโรงทำความสะอาดโรงเรียน อะไรที่เป็นงานจิ๊บจ๊อยแหละ”ปาล์มพูดอย่างชิลๆเหมือนโดนมาเยอะเลยไม่รู้สึกอะไร
“ถ้าจิ๊บจ๊อยนักมึงก็ทำเองละกัน กูคงจะอยู่หรอกแม่ง กูอยู่ที่นี่มาได้ไงตั้ง6ปี กูแทบบ้ากับที่นี่ เซ็งสัส”นนท์พลางกับกดลิฟท์รอ ระหว่างที่คุยกันอยู่นั้น… “นี่พวกนาย เห็นลูกปัดผ่านมาแถวนี้บ้างรึเปล่า”
“อ้อ..ยัยนั่นนะหรอ ไม่เห็นอ่ะ”นนท์พูดก่อนที่จะหันหน้าไปคุยกับเพื่อนๆต่อ ทิ้งไว้ให้ครีมเดินหาลูกปัดอยู่คนเดียวต่อไป..
…
“ขออนุญาตนะคะ มาหาลูกปัดน่ะค่ะ”ครีมหยุดอยู่ที่บ้านลูกปัดตอนเย็น เธอตัดสินใจเดินขึ้นไปหาลูกปัดที่ห้องเพราะแม่ของลูกปัดบอกว่าเธอไม่ออกมาจากห้องเลยตั้งแต่เมื่อวาน ครีมหยุดอยู่หน้าห้องของลูกปัดแล้ว…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ลูกปัด นี่ครีมเองนะ…ลูกปัด…ลูกปัด..”เมื่อไม่มีเสียงต้อนกลับมา ครีมจึงตัดสินใจบิดลูกบิดประตูโพล่งเข้าไป
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
พีรณัฐฐ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 เม.ย. 2557, 15:36:31 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 เม.ย. 2557, 15:36:31 น.