GHOST BOX ตัวตายตัวแทน
บางคนเคยได้ยินว่า ตัวตายตัวแทน จะขึ้นเฉพาะผู้ที่ทำบาบกรรมต่อกันมา ซึ่งคุณอาจจะเข้าใจผิด เพราะที่นี่คือ GHOST BOX ตัวตายตัวแทน
Tags: ตัวตายตัวแทน
ตอน: GHOSTBOX ตัวตายตัวแทน
GHOST BOX ตัวตายตัวแทน
รูปภาพ : สึคุชิโตะ
เนื้อเรื่อง : อโศกสิน
บ้านของผมอยู่แถวบริเวณชานเมืองแห่งหนึ่งภาคเหนือ ผมอาศัยอยู่กับพ่อ2คน พ่อของผมเป็นคนใจดีมาก และคอยจะตอบคำถาม ยกเว้นเรื่อง ตัวตายตัวแทน ผมเคยถามพ่อหลายๆครั้ง และผมก็สังเกตสายตาของพ่อที่คอยไปจะหยุดอยู่ป้ายโรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง วันหนึ่งผมได้แอบลองไปที่โรงเรียนปรากฏผมได้ไปเจอพ่อของผม พ่อของผมจะได้ลากผมมาที่บ้านทุบตีผมด้วยความรุนแรง “แกสัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ไปที่โรงเรียนนั้นอีก” พ่อตะคอกใส่ผม ผมไม่ตอบอะไรออกมาแต่อย่างใด “กรีดเลือดสาบานซะ” พ่อพูดและยื่นมีดให้ผม ผมจึงต้องทำใจกรีดแขนตัวเองเพื่อเอาเลือดของตัวเองออกมา หลังจากนั้นพ่อของพ่อก็พาผมไปทำแผล หลังจากนั้นได้ไม่นานพ่อของผมก็ได้ส่งผมไปเรียนที่โรงเรียนประจำที่พ่อเคยสั่งห้ามให้ผมไป ผมเองก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย
พอถึงวันที่ผมต้องเดินทางไปที่โรงเรียนประจำแห่งนั้น ผมก็ต้องเดินไปคนเดียวเนื่องจากพ่อของผมต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด ระหว่างเดินทางไปก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในโรงเรียนเพื่อของไปเก็บในหอพัก ผมได้เดินไปชนผู้หญิงหนึ่ง “เกะกะจัง” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ แต่ผมต้องเก็บอารมณ์โกรธนั้นไว้ และถามเธอไปว่า “เธอเรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำนี้หรือป่าว เรามีจะสอบถามเธอนะ” “ได้สิ เดี๋ยว4โมงครึ่ง เจอกันที่ร้านกาแฟด้านหน้าโรงเรียนนะ” พูดเสร็จเธอก็เดินหายไปทันที ระหว่างทางที่ผมเดินเอาของไปเก็บที่หอ ผมก็เลยนึกไปถึงเรื่องกล่องปริศนาที่พ่อเคยห้ามนัก ห้ามหนา และอยู่ๆดีพ่อก็ให้มาเรียนโรงเรียนที่กล่องปริศนากล่องนั้นอยู่ ผมนึกเพลินจนเดินถึงมาที่หอพักผม ซึ่งน่าประหลาดใจมากที่พ่อของผมมารอรับผมที่หน้าหอพัก “พ่อ ไปต่างจังหวัดไม่ใช่หรอครับ” ผมถาม พ่อแสยะยิ้ม “ช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าตามพ่อมา พ่อได้จัดห้องไว้ให้ลูกแล้ว” ผมได้เดินตามพ่อไป ระหว่างทางผมได้เอ่ยที่จะคุยกับพ่อเลย และแล้วพ่อก็มาหยุดที่หน้าห้อง704 “นี่แหละห้องของลูกและเพื่อนอีก2คน” พ่อพูดเพื่อทำลายความเงียบ และเปิดประตูเข้าไป “เด็กๆพ่อขอฝากเพื่อนคนนี้ด้วยนะ” พ่อพูดเสร็จแล้วก็เดินออกไป “สวัสดี เราชื่อ ภาวัตนะ” ผมพูดแนะนำตัวตัวไป “อ่อ เราชื่อนุ๊ก และนี่ก็ชื่อแบงค์ เอ่อ นี่ เดี๋ยว เรา2คนจะออกไปข้างนอกไปป่ะ” นุ๊กถามผมแกจะไปไหนป่ะ “เดี๋ยวเราจะไปร้านกาแฟอ่ะ” ผมพูดพร้อมเอาเสื้อผ้ายัดใส่ตู้ ‘กุญแจห้องของนายอยู่ที่หัวเตียงนะ พวกเราไปหล่ะ” แบงค์พูดและเดินนำหน้านุ๊กไป ผมอยู่เงียบคนเดียวลำพัง ผมนอนอยู่ในห้องเดียวมาเป็นเวลาชั่วโมงกว่า หันไปดูนากาปรากฏว่า4โมง15แล้ว ผมได้ล็อกประตูแล้วเดินไปที่ร้านกาแฟ เพื่อไปหาหญิงสาวคนนั้น ระหว่างทางผมได้เจอสิ่งประหลาดมากมาย ทั้ง ต้นไม้ที่ไม่มีใบเลย และมีประโยคหนึ่งเขียนว่า ‘I KIIL YOU’ และอย่างอื่นอีกมากมาย ซึ่งผมไม่ได้สนใจมันแม้แต่น้อย พอผมมาถึงร้านกาแฟ ปรากฏว่าหญิงสาวคนนั้นมารออยู่แล้ว “มาช้าจัง ตามมาสิ” หญิงสาวพูดแล้ว อมยิ้มผมเดินตามไป “เอาอะไรดีหล่ะ”หญิงสาวถามผม “ขอกาแฟเย็นแก้วหนึ่งละกัน” ผมตอบ “พี่ค่ะ เอากาแฟเย็น 2 แก้วค่ะ” หญิงสาวบอกพนักงาน ไม่ยักกะรู้ว่าเธอเองก็กินกาแฟเย็นด้วย พนักงานได้เอากาแฟมาถึงโต๊ะ เราทั้ง2ต่างกินกาแฟกันโดยที่ไม่ได้คุยกันเลย “ว่าแต่ เธอชื่ออะไรหรอ เราชื่อภาวัตนะ” ผมถาม “เราชื่อนุจจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”นุจตอบ ผมเลยสลัดความน่ากลัวตอนแรกที่ผมได้เจอเธอ ตอนนี้ผมกลับคิดว่าเธอน่ารักมากเหลือเกิน “มีอะไรจะถามเราหรอ” นุจถามผม ผมเริ่มถามเธอถึงเรื่องกล่องปริศนา โดยที่ไม่ถามเธอเลยว่าเธอรู้รึเปล่า ‘กล่องนั้นหรอ มันมีตำนานมาว่า มีเด็กผู้หญิงคนนั้นเครียดจัดเรื่องการสอบ แล้วได้ขังตัวเองไว้ในกล่องใบนั้น โดยกล่องใบนั้นเป็นกล่องเสื้อผ้าที่เพื่อนเธอจะย้ายออกจากโรงเรียนนะ โดยเอาได้เสื้อผ้าออกทั้งหมดแล้ว แล้วก็ลงไปอยู่ในนั้น และเพื่อนของเธอก็ไม่ทันสังเกต และเพื่อนของเธอจะได้ปิดเทปกาวลงในกล่อง ทำให้เพื่อนของเธอขาดอากาศหายใจตาย และทุกๆ2เดือน จะมีคนตายเดือนละ1คน โดยเชื่อว่าเป็นเรื่องตัวตายตัวแทน” นุจเล่าทุกอย่างเธอรู้ และผมก็ทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ และเราก็คุยเรื่องสัพเพเหระ จนถึงทุ่มกว่าๆ “แล้วนุจพักอยู่ที่ไหนหรอ’ผมเอ่ยถามนุจขึ้นมา “เราพักอยู่ห้อง703 กับเพื่อนอีก3คนอ่ะ” นุจตอบ ผมตกใจ เฮ้ย นุจพักห้องข้างเรานี่หรอกหรอ ผมนึกใจใน “แล้วภาวัตหล่ะพักไหน” นุจถามผมกลับ “เราพักอยู่ห้อง704นะ” ผมตอบพร้อมกับยิ้ม “บังเอิญจังเนอะ”นุจตอบและยิ้มให้ผม ในเวลา2ทุ่มครึ่ง ผมและนุจได้ไปซื้อมาม่าที่ห้างสรรพสินค้าของโรงเรียน แล้วเดินกลับไปหอด้วยกัน “พุ่งนี้เช้าเรามารับนะ จะได้ไปเรียนด้วยกัน” ผมเอ่ยชวนนุจ “จ่ะ” นุจตอบแล้วเดินเข้าไปในห้อง และผมก็เดินไปห้องถัดไปซึ่งเป็นห้องของผม พอผมเปิดประตูเข้าไปพบว่าเพื่อนทั้ง2คนกำลังนั่งเล่นโน๊ตบุ๊กและหัวเราะอะไรบางอย่าง “ดูอะไรกันหรอ” ผมถาม “มาดูด้วยกันสิ” ทั้งสองเอ่ยชวนผม ผมได้เข้าไปดูด้วย ปรากฏว่าเพื่อนของผมกำลังดูคลิปผี ที่พวกเขาได้ไปแกล้งคนอื่นมา พอดึกก่อนเข้านอน ผมได้ถามนุ๊กและแบงค์ว่าพวกนั่นรู้เรื่องเกี่ยวกับ กล่องปริศนา พวกเขาทั้ง2เล่ามาซะยาว แต่ผมจับใจความได้ว่า กล่องนี้มีอยู่จิงๆและพวกเขากำลังจะยกเลิกตัวตายตัวแทนในกล่องนั้นด้วย ผมเลยตอบตกลงไปกับเขาผมจะทำลายระบบตัวตายตัวแทนด้วย ก่อนจะนอนผมไม่ลืมนึกที่จะชวนนุจได้การปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ด้วย
เช้ามาผมและนุ๊กกับแบงค์ไปยืนรอที่หน้าห้อง703 “อ่าวพวกนายมารอใครหรอ” ผมถาม “พวกเราก็แฟนของพวกเราสิ ว่าแต่นายเถอะ มารอใครหรอ” กำลังจะตอบนุจก็เดินพอดี และกล่าวทักทายผม ทำให้เพื่อนของผม และเพื่อนของนุจ ได้โห่ร้องกันอย่างดีใจ ระหว่างทางผมพูดคุยกับนุจคุยกันตลอดทาง “พวกเราเดี๋ยวพักเที่ยงมาเจอกันที่เดิมนะ แล้วภาวัตก็มากับนุจแล้วกัน”แบงค์บอกแล้วเดินไปเรียนกับแฟนสาวของตน ทิ้งให้ผมกับนุจอยู่ด้วยกัน2คน ผมได้เดินไปกับนุจที่ห้องเรียนปรากฏว่าผมกับนุจได้เรียนห้องเดียวกัน และได้ข้างกันจากการจับฉลาก ระหว่างเรียนผมไม่ได้คุยกับนุจเพราะมั่วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พอพักกลางวันได้นำผมไปยังที่ที่นุ๊กนัดไว้พอมาถึงถึงนุ๊กก็เริ่มเข้าประเด็นทันที “ที่นี่เราทุกคนก็มีคู่กันแล้วภารกิจจะได้เริ่มทันที การที่เราที่ทำลายระบบการตัวตายตัวแทนได้ จะต้องมีคู่ 3คู่ ซึ่งตอนนี้เราครบแล้วและในอีก1เดือนโรงเรียนจะทำการหยุดยาว ทำให้เด็กนักเรียนบางคนกลับบ้าน ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีสำหรับภารกิจของเรา ภารกิจที่เราจะทำง่ายคือหลอกล่อ วิญญาณออกแล้วกำจัดวิญญาณด้วยมีดเล่มนี้ คิดง่าย ทำยากนะจะบอกให้เพราะมีคนตายเพราะกล่องใบนี้ไป10คน รวมวิญญาณตัวแรกก็เป็น11ตัว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราได้สำเร็จ” พอนุ๊กพูดจบ แบงค์ก็ได้แจกมีดให้ทั้ง9คนรวมผม ตลอดพักเที่ยงไม่มีได้พูดกันเลย ทุกคนก้มตากันกินข้าว ต่างรอเวลาให้วันหยุดยาวมาถึง
พอวันหยุดยาวมาถึงเด็กส่วนใหญ่ได้เดินทางกลับบ้าน ในคืนวันหยุดยาววันแรกนุ๊กได้นัดทุกคนมาคุยกัน “เราจะแยกกันเป็นส่วนๆนะ เพราะกล่องเก็บไว้ที่ที่ลึกลับมาก ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้ โดยทางเข้ามี3ทางคือ ทางแรกทางเข้าตรงตึกร้างโดยภาวัตกับนุจจะเป็นคนไปที่นั่น ส่วนแบงค์กับแฟน ไปห้ามดวงวิญญาณอีก5ดวงที่กำลังจะไปหาวิญญาณมาแทนที่หอพัก2 ส่วนเรากับแฟนจะอยู่ที่ตึกนี้พร้อมรอกำจัดวิญญาณอีก5ดวงที่จะมาที่นี่ และจะบอกว่าการทำภารกิจการครั้งนี้ต้องมีการตายเกิดขึ้นแน่นอน และจะมี1คู่ที่รอด ” พอนุ๊กพูดจบเราก็แยกย้ายทันที คู่แรกที่ไปคู่ของแบงค์ คู่ของแบงค์ได้แบกรับกับวิญญาณอาฆาต5ตัว วิญญาณทั้งหมดเข้ารุมทำร้ายแบงค์และแฟนสาวทำให้ทั้ง2คนได้เสียชีวิตไป ทำให้วิญญาณ2ตนได้ไปเกิดและเป็นวิญญาณของแบงค์และแฟนสาวที่ได้เป็นตัวตายตัวแทน หลังจากที่แบงค์และแฟนสาวเสียชีวิต เราทั้ง4คนก็ไม่ได้ไปทำอะไรกับศพเลย จะรอให้ถึงพุ่งนี้แล้วค่อยนำไปฝัง “ตอนนี้เหลือวิญญาณทั้งหมด 8 ตัว ซึ่ง พุ่งนี้ 7ตัวจะมาที่นี่ อีกตัวหนึ่งจะอยู่ที่กล่องใบนั้น ซึ่งวิญญาณที่อยู่ในกล่องได้ริเริ่มกระบวนการนี้” นุ๊กพูดแล้วน้ำตาไหลลงมา เพราะวันพุ่งนี้เขาเองก็ต้องกำจัดวิญญาณของเพื่อนตัวเองเหมือนกัน “เอาเป็นวันนี้เราไปนอนกันเถอะ พุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”ผมพูดขึ้นมา และทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอน
วันรุ่งขึ้นผมได้ปลุกนุ๊กที่กำลังนอน แต่ปรากฏจะปลุกยังไงนุ๊กก็ไม่เคยตื่น ผมจึงไปเคาะประตูที่หน้าห้องของนุจ และเล่าเรื่องเรื่องราวให้นุจฟังนุจจึงไปแฟนของนุ๊กมา เราทั้ง3ได้ไปปลุกนุ๊ก แต่ยังไงนุ๊กก็ไม่ตื่นขึ้นมา แต่กลับที่เสียงเลือดเย็นตอบกลับมาด้วยว่า ‘พวกแกต้องไปเป็นตัวตายตัวแทนของพวกฉัน’ พร้อมเสียงดังลั่นเต็มห้อง ทำให้พวกเราผงะออกจากร่างนุ๊ก ผมพยายามตั้งสติก่อนใช้นิ้วชี้ไปเตะที่ปลายจมูกของนุ๊กปรากฎ นุ๊กได้จากเราไปอีกแล้ว ผมได้หันกลับมาหานุจ แต่นุจกำลังมองไปที่นอกห้อง ปรากฏว่าแฟนสาวของนุ๊กกำลังโดนวิญญาณร้ายตนหนึ่งกำลังจะผลักเธอตกจากตึก ผมวิ่งเข้าไปโดยใช้มีดไปที่ผีตนนั้น แต่มันสามารถเบี่ยงได้อย่างง่ายดาย และได้ฉวยโอกาสผลักแฟนสาวของนุ๊กตกลงไป ทำให้วิญญาณนั้นสามารถ แต่ที่วิญญาณปรากฏตรงหน้าคือ วิญญาณของนุ๊ก แบงค์และแฟนสาวของตนแล้วบอกกับผมว่า “ฝากทุกอย่างด้วยนะ” ผมไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด เพียงแต่ยิ้มเจื่อนๆให้เขาทั้ง4คน จากนั้นผมได้พานุจไปกินข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียน พอไปถึงโรงอาหารที่ปรากฏว่ามีนักเรียนที่ไม่ยอมกลับบ้าน10กว่าคน “เขากลัววิญญาณเอาตัวไปนะ” นุจว่า แต่ผมไม่ได้ตอบเธอ ผมบอกให้นุจรอ และผมได้ไปซื้ออาหารมาให้นุจระหว่างกินข้าวผมเกือบจะเอ่ยถามนุจว่า เราชอบนุจนะ แต่ว่าผมก็กลับไม่กล้าถาม
พอกินข้าวเสร็จ ผมได้ชวนนุจไปหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวตายตัวแทนที่ห้องสมุดของโรงเรียน เราใช้เวลาทั้งวันอยู่ที่ห้องสมุดโดยไม่ได้เย็น พอเวลาประมาน4โมง ผมกำลังจะไปชวนนุจไปกินข้าว แต่นุจให้ผมอ่านข้อความอะไรบางอย่าง ผมจึงก้มหน้าไปมอง กล่องตัวตายตัวแทน อยู่ในตึกร้างชั้น2 ห้องชีวะ2 วิธีการกำจัด ทำยังไงก็ได้ให้วิญญาณตนแรกที่ตายคนแรก ออกมาจากกล่องแล้วทำลายทิ้ง จากนั้นให้ไล่ฆ่าทำลายวิญญาณ อย่างนี้เองหรอ ผมพึมพำ “ภาวัต มาถึงขนาดนี้แล้วนายยังไงคิดที่จะทำลายระบบตัวตายตัวแทนหรือป่าว” นุจถามผม “เราก็คิดที่ทำจะต่อไป” ผมตอบแค่นี้ ทั้งที่ในใจของผมอยากจะบอกว่าชอบเธอเหลือเกินแต่มันก็ไม่กล้าบอก ระหว่างผมได้ชวนนุจไปที่ห้างสรรพสินค้า แต่นุจกลับบอกว่าไปกินกาแฟดีกว่า เดี๋ยวกลางคืนนี้เรางานต้องทำกัน แต่ผมไม่ได้โต้เถียงนุจ เพียงแต่พยักหน้านิดๆ และเดินนำไป ระหว่างทางก็ตัดสินใจที่จะบอกกับนุจ “นุจเราชอบนะ เราก็ไม่รู้ว่าเราชอบนุจตั่งแต่เมื่อไร แต่เรารู้เราชอบมากขึ้นเรื่อย” ผมพูดเสร็จ เราทุกคู่ก็ต่างเงียบ “ขอโทษ” ผมพูดทำลายความเงียบ แต่นุจไม่ตอบกลับแต่เพียงอย่างไร แต่สิ่งที่เธอมึงไปตรงหน้าวิญญาณ2ตนกำลังมุ่งมาที่ทั้ง2 วิญญาณผลักนุจให้ล้มกระแทกกับพื้น ผมได้ฉวยโอกาสหยิบมีดแล้วฟันในที่วิญญาณตนหนึ่งจนสลายไป แต่วิญญาณอีกตนหนึ่ง พร้อมกับมุ่งหน้ามาหาผม ผมไม่ทันได้ระวังตน มีดจึงหล่นออกจากมือ วิญญาณร้ายตนนั้นพยายามจะฆ่าผม พยายามที่จะรัดคอผม นุจหวีดร้องด้วยเสียงที่ดังลั่น ก่อนที่ตั้งสติ หยิบมีดมาฟันที่วิญญาณร้ายตนนั้นจนสายไป ผมนอนจมกับพื้นอยู่นาน ลองคิดดูนะ ถ้าไม่มีนุจมาช่วยเมื่อกี้ป่านนี้ผมคงเป็นวิญญาณไปแล้ว นุจได้เข้าไปพยุงผมขึ้นมา ซึ่งตอนนี้ผมไม่มีแรงเลย เนื่องจากโดนรัดคอเมื่อกี้ก็เป็นได้ นุจพยุงผมไปถึงห้อง และได้นำอะไรบางอย่างให้ผมกิน “นี่น้ำอะไรหรอ” ผมถาม “เป็นน้ำทิพย์ให้หายจากอาการเพลียต่างๆได้” นุจตอบกลับ แต่ผมไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างไร แต่ผมกลับมองดูนุจว่านุจพร้อมหรือยัง นุจพยักหน้าให้ผม ผมเดินน้ำไปที่ตึกร้าง ชั้น2 ห้องชีวะ2 ซึ่งตอนนี้ก็เหลือดวงวิญญาณของเพื่อน4คน และวิญญาณกำเนิดระบบนี้มาอีกหนึ่งตน พอมาถึงหน้าตึกร้างมีวิญญาณของแบงค์ซึ่งตอนนี้นัยน์ตาของเค้ากลายเป็นสีแดงไปแล้ว เขาวิ่งมาหาที่ผม ผมเบี่ยงตัวหลบได้ แต่นุจที่ไม่ทันระวังตัวล้มลงไป ผมจึงใช้มีดจี้ไปที่ลำคอของแบงค์ “เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ ไอ่แบงค์” ผมแผดเสียงดังลั่น วิญญาณของแบงค์ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างไร เพียงแต่กำลังลุกมาหา และเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ ผมไม่อยากเสียโอกาสจึงใช้ฟันไปที่วิญญาณของแบงค์ ทันที ทำให้วิญญาณของแบงค์ สลายไป ผมได้ยื่นมีดให้นุจ แต่นุจบอกว่ามีมีดแล้ว จึงหยิบออกมา เราคู่เดินเข้าไปในตึกร้าง เราทั้งสองเดินไปถึงบันได ที่จะเราไปถึงชั้น2 มีวิญญาณ แฟนสาวของแบงค์และนุ๊ก ที่นัยน์ตาตอนนี้ยังเป็นสีขาว ทั้ง2บอกกับผม ให้กำจัดเขาทิ้งซะ ก่อนที่เขาที่มารำร้ายพวกผม แต่ผมกลับฆ่าพวกไม่ได้ แต่วิญญาณทั้ง2ได้ เดินเข้ามาหามีดของผมช้าๆ เพื่อให้มีดแทงเข้าเอง ทำให้ตอนนี้เหลือแค่วิญญาณของนุ๊กและวิญญาณตัวแรก พอเราเดินไปชั้น2 ปรากฏว่า ห้องชีวะ2 ถูกปิดตาย ผมกะจะพังประตูเข้าไปแต่วิญญาณนุ๊กที่ตอนนี้นัยน์แดงก่ำ มุ่งตรงมาที่ผม ผมเอาเท้ายันเขาไว้ ไม่ให้เขาเข้ามา นุจฉวย เอามีดแทงลงบนหลังของนุ๊ก แต่นุ๊ก
กลับไม่เป็นอะไร คงเป็นเพราะนุ๊ก รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวตายตัวแทน จึงเรียนรู้วิธีป้องกันเอาไว้ วิญญาณของนุ๊กมุ่งไปที่นุจ ผมเอาเท้ายันไปที่นุ๊ก วิญญาณของนุ๊กล้มลงไป ผมเอามีดไปแทงหน้าอกของนุ๊ก บริเวณใกล้หัวใจของนุ๊ก ผมจึงตะโกนบอกนุจ “เราต้องตรงหัวใจของเขา” จากนั้นผมก็วิ่งไปเพื่อตามนุ๊กไป แต่นุ๊กไปได้เร็วมาก เพราะเขาเป็นวิญญาณหรือป่าวนะ ผมคิด นุจวิ่งตามหลังผมมา นุจเหงยหน้าไปมองป้ายของบน ห้องชีวะ2 แต่ประตูถูกโซ่คล้องอยู่ ผมจึงลองใช้มีดฟันลง บนโซ่นั่น ปรากฏว่าฟันที่โซ่ขาด และประตูก็เปิดให้เราเข้าไป เราเดินนำเข้าไปเห็นกล่องตั้งอยู่ตรงหน้า ผมกำลังจะไปทำลายกล่อง “ภาวัตเราต้องเอาวิญญาณออกมาก่อนไม่ใช่หรือไง”นุจเตือนสติผม แต่นุจถูกวิญญาณของนุ๊กเอาตัวไปแล้ว ผมกำลังจะวิ่งออกไปแต่ประตูก็ปิดลงอย่างไม่มีสาเหตุ ผมหันไปมองด้านหลังปรากฏมีวิญญาณที่เป็นก่อกำเนิดระบบนี้ขึ้นมา “และแล้วฉันก็หาคนมาแทนฉันได้สักทีภาวัต” วิญญาณตนนั้นหัวเราะโดยเสียงที่บ้าคลั่ง แต่ทว่าอยู่ดีๆประตูก็เปิดพร้อมด้วยนุจ ที่ปรากฏขึ้น “นุ๊กยอมบอกอย่างให้ฉันและเขาให้ฉันฆ่าเขาไปเรียบร้อย พร้อมวิธีกำจัดแกมาด้วย ภาวัตแทงลงบนหน้าอกของเธอ3ครั้งแล้วเธอจะตาย” นุจบอกผม ผมไม่รอช้าวิ่งเข้าหาวิญญาณร้ายทันทีแต่วิญญาณเบี่ยงหลบพร้อมมุ่งหานุจ โดยไม่ทันสังเกตว่าผมมาอยู่หน้ากล่องปริศนาแล้ว ผมเริ่มใช้มีดกรีดลงที่กล่องโดยทำให้กล่องพยายามให้กล่องไม่สามารถอยู่มุมอับได้ วิญญาณพึ่งมาสังเกตเห็น แต่ผมได้ทำลายกล่องนั้นแล้ว ทำให้เธอไม่อาศัยอยู่ในกล่องนั้นได้ วิญญาณตนนั้นจึงลากเอาผมไปข้างนอกและนุจและขังนุจเอาไว้ในนั้น “แกเป็นคนเดียวที่จะมาอยู่แทนฉันได้ภาวัต เพราะฉะนั้นแกต้องตาย” วิญญาณแผดเสียงดังลั่น พร้อมวิ่งเข้ามาหาผม โดยไม่ทันมองว่าผมใช้มีดเจาะอกหักเธอไปแล้ว3ครั้ง ก่อนเธอจะสลายไป เธอได้บอกว่า “เกมส์ มันยังไม่จบหรอก พุ่งนี้วันพระ คอยดูว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” วิญญาณร้ายบอกและสลายไป “ภาวัต” นุจเรียกผม แต่ผมยังคงตะลึกกับสิ่งที่วิญญาณตนนั้นได้บอกไว้ หลังจากนั้นผมได้พานุจไปที่หอ แต่นุจกลับบอกผมว่า ให้รีบกลับบ้าน อย่าอยู่ที่โรงเรียนต่อจนถึงวันพระ “วันพระแล้วมันเกี่ยวอะไรกันหรอ” ผมถามนุจ “ในวันพระที่โรงเรียนหยุดยาว ผีทุกตนที่ตายในโรงเรียนจะกลับมา” นุจเล่าถึงแค่นี้ ผมก็ลากนุจไปที่ห้องสมุดของโงเรียนซึ่งตอนนั้นเวลาตี4กว่าๆแล้ว แต่น่าแปลกที่ประตูห้องสมุดเปิด ผมได้พานุจเข้าไปในห้องประวัติของโรงเรียนมีบรรทัดหนึ่งกล่าวไว้ว่า ทุกวันพระที่โรงเรียนหยุดยาว หากผู้ใดจากสามารถอยู่จนถึงรุ่งสางได้ ผู้นั้นจะเป็นคนทำลายระบบตัวตายตัวแทนได้ พอนุจได้อ่าน เราก็สบสายตา ผมพอที่จะรู้คำตอบของนุจแล้ว ผมพานุจไปส่งที่ห้อง พอนุจเข้าไปในห้อง ผมได้ไปที่ห้องสมุดอีกครั้ง และผมไม่ยังไม่ได้ให้นุจต่อจนจบ พอผมมาถึงที่ห้องสมุดเกี่ยวกับประวัติโรงเรียนผมได้อ่านต่อ และหากผู้ใดอยู่เกินอาการหนีก่อน คุณจะตายทันทีภายในเวลา5นาที และหากผู้ใดที่ใจกล้า เข้าไปปราบวิญญาณก่อนถึงวันพระที่โรงเรียนหยุด ท่านสามารถเข้าไปยับยั้งไม่ให้วิญญาณกลับมาอีกครั้ง โดยการนำกล่องที่ได้ทำลายไปเผาหลังจากที่ท่านได้กำจัดวิญญาณทั้งหมดแล้ว เวลาตี5ของวันที่ท่านได้กำจัดวิญญาณทั้งหมดแล้ว ผมได้เหลือบไปดูนาฬิกา ตอนนี้ตี4 45นาทีแล้ว ผมเหลือเวลาอีกไม่ถึง15นาที ผมรีบวิ่งไปที่ตึกร้างทันที โดยไม่ทันสังเกตว่านาฬิกาของห้องสมุด ตั้งช้ากว่าเวลาจริง 10นาที เพราะฉะนั้น ผมเหลือเวลาจริงอีกแค่5นาทีในการกำจัดกล่องนั้นทิ้งไปซะ ผมวิ่งมาถึงห้องชีวะ2 ผมใช้เวลา5นาที ปรากฏว่าผมหมดโอกาสที่จะทำลายกล่องนั้นแล้ว หลังจากผมเห็นกล่องเจ้าปัญหา ลอยออกมาจากห้องชีวะ2อย่างลึกลับ ผมวิ่งตามกล่องนั้นไป โดยในมีดถือมีดอาคม ในใจคิดว่าจะขว้างมีดไปปักกล่องเลยดีไหม แต่กลัวว่าถ้าผมขว้างพลาด ผมจะไม่มีวิธีไหน ที่กำจัดวิญญาณได้อีกเลย ผมวิ่งตามกล่องนั้นมาถึงสุสานคริส มีเหล่าวิญญาณมากมายมายืนรอบกล่องเพื่อแย่งเข้าไปในกล่องใบเล็กๆใบนั้น ผมคิดว่าวิญญาณเหล่าคือเหล่าวิญญาณที่ฆ่าตัวตายในโรงเรียนที่ผมกำลังเรียนอยู่ อยู่ดีๆผมกำลังที่กำลังจะเดินหนี ผมดันไปเหยียบใบไม้เข้า ทำให้เหล่าวิญญาณทุกตัวมองมาที่ผม ผมพยายามนิ่ง กลั้นหายใจไว้ แต่วิญญาณเหล่านั้นกลับเดินผ่านตัวผมไป ผมจึงหันไปมอง ผมเห็น พ่อของผม ยืนอยู่ที่กำลังรอให้วิญญาณไปหาเขา พ่อได้ชูหนึ่งมาหาผม ป้ายนั้นมีข้อความว่า ลูกจงรีบไปทำลายกล่องใบนั้น กล่องใบนั้นเป็นคนทำเอง ถึงแม้ลูกจะฆ่าวิญญาณทุกดวง ถ้าพ่อไม่ตาย เรื่องนี้มันก็จะไม่จบลูก พ่อรักลูกนะ ผมได้อ่านข้อความของพ่อผม ผมถึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ พ่อโยนไฟแซ็กมาให้ผม มีข้อความเขียนว่ารีบไปเผากล่องนั้นซะ ผมหันไปดูพ่ออีกทีปรากฏว่าพ่อได้ถูกวิญญาณยืนปกคลุมหมดแล้ว ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่กล่องแล้วเผาทันที ทันใดนั้นวิญญาณทุกคนมองมาที่ผม และมุ่งหน้ามาที่ผม ผมเตรียมมีดอาคมไว้ในมือแล้ว “ภาวัต” ผมหันไปมองเสียงนั้นปรากฏนุจกำลังวิ่งหน้าตื่นมาหาผม ซึ่งขณะวิญญาณเข้ามาใกล้ผมเต็มทีแล้ว ผมผลักนุจออกไป แล้วคว้ามีดอาคมแทงไปที่วิญญาณนับ10ตัว แต่ผมคนเดียวไม่สามารถฆ่าวิญญาณทั้งหมด นุ๊ก และ แบงค์ วิญญาณ2ตัวสุดท้ายที่ผมกำจัดทิ้งไม่ได้ วิญญาณแบงค์ยืนคร่อมร่างผม ผมกำลังจะคว้ามีดแทงวิญญาณแบงค์ แต่วิญญาณของนุ๊กได้เข้ามาแล้วหักมีดอาคมทิ้งแบบง่ายดาย ซึ่งตอนที่แบงค์กำลังจะกำจัดฆ่าผม พ่อผมได้เข้าเอาเท้าถีบผมให้กระเด็นไปกองอยู่กับนุจ และวิญญาณของแบงค์ได้ฆ่าพ่อของในเวลาต่อมา
ผมไม่นอนถึงเช้า พอเช้าผมได้เก็บของรอไว้แล้วมุ่งหน้าที่จะกลับบ้านของผม “ภาวัต จะไปแล้วจริงๆหรอ” นุจถาม แต่ผมไม่ตอบแต่อย่างใด ได้แต่เพียงพนักหน้าให้กับนุจที่กำลังร้องไห้อยู่ ซึ่งทุกคนอาจจะยังไม่รู้ว่า ตัวตายตวแทน ของแบงค์กับนุ๊กคือ พ่อของผมที่ถูกฆ่าและนุจที่มาช่วยไว้จากเมื่อคืน ผมตัดสินใจที่จะไม่ฆ่าวิญญาณของนุจและพ่อของผม ผมจึงตัดสินใจที่ลาออกจากโรงเรียน พอผมกลับไปถึงบ้านปรากฏว่า มีญาติๆของผมอยู่กับเต็ม พอผมเข้าไปปรากฏว่ามีร่างของผม พ่อ และนุจ ทำให้ไปถึงเรื่องตอนกลางคืน ใช่แล้ว หลังจากที่พ่อผมตาย นุจได้เข้ามาช่วยผม จากวิญญาณของนุ๊กทำให้นุจตาย และพ่อของผมที่มาแทนวิญญาณของแบงค์ได้มาฆ่าผมทิ้ง ทำให้ตอนนี้ผมกลายเป็นตัวตายตัวแทนของพ่อ นุจเป็นตัวตายตัวแทนของนุ๊ก
พอผมกำลังจะเดินออกไปจากบ้าน ผมเห็นนุจได้มายืนรอผมและเราก็เดินไปด้วยกันท่ามกลางแสงสว่างที่กำลังจะเข้าสู่เวลา9โมงเช้า
ตัวตายตัวแทนยังคงมีต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีใครที่สามารถหยุดหยั้งมันได้ คำสาปของ วิญญาณหญิงสาวตนแรก
รูปภาพ : สึคุชิโตะ เนื้อเรื่อง : อโศกสิน
THE END
รูปภาพ : สึคุชิโตะ
เนื้อเรื่อง : อโศกสิน
บ้านของผมอยู่แถวบริเวณชานเมืองแห่งหนึ่งภาคเหนือ ผมอาศัยอยู่กับพ่อ2คน พ่อของผมเป็นคนใจดีมาก และคอยจะตอบคำถาม ยกเว้นเรื่อง ตัวตายตัวแทน ผมเคยถามพ่อหลายๆครั้ง และผมก็สังเกตสายตาของพ่อที่คอยไปจะหยุดอยู่ป้ายโรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง วันหนึ่งผมได้แอบลองไปที่โรงเรียนปรากฏผมได้ไปเจอพ่อของผม พ่อของผมจะได้ลากผมมาที่บ้านทุบตีผมด้วยความรุนแรง “แกสัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ไปที่โรงเรียนนั้นอีก” พ่อตะคอกใส่ผม ผมไม่ตอบอะไรออกมาแต่อย่างใด “กรีดเลือดสาบานซะ” พ่อพูดและยื่นมีดให้ผม ผมจึงต้องทำใจกรีดแขนตัวเองเพื่อเอาเลือดของตัวเองออกมา หลังจากนั้นพ่อของพ่อก็พาผมไปทำแผล หลังจากนั้นได้ไม่นานพ่อของผมก็ได้ส่งผมไปเรียนที่โรงเรียนประจำที่พ่อเคยสั่งห้ามให้ผมไป ผมเองก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย
พอถึงวันที่ผมต้องเดินทางไปที่โรงเรียนประจำแห่งนั้น ผมก็ต้องเดินไปคนเดียวเนื่องจากพ่อของผมต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด ระหว่างเดินทางไปก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในโรงเรียนเพื่อของไปเก็บในหอพัก ผมได้เดินไปชนผู้หญิงหนึ่ง “เกะกะจัง” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยความไม่สบอารมณ์ แต่ผมต้องเก็บอารมณ์โกรธนั้นไว้ และถามเธอไปว่า “เธอเรียนอยู่ที่โรงเรียนประจำนี้หรือป่าว เรามีจะสอบถามเธอนะ” “ได้สิ เดี๋ยว4โมงครึ่ง เจอกันที่ร้านกาแฟด้านหน้าโรงเรียนนะ” พูดเสร็จเธอก็เดินหายไปทันที ระหว่างทางที่ผมเดินเอาของไปเก็บที่หอ ผมก็เลยนึกไปถึงเรื่องกล่องปริศนาที่พ่อเคยห้ามนัก ห้ามหนา และอยู่ๆดีพ่อก็ให้มาเรียนโรงเรียนที่กล่องปริศนากล่องนั้นอยู่ ผมนึกเพลินจนเดินถึงมาที่หอพักผม ซึ่งน่าประหลาดใจมากที่พ่อของผมมารอรับผมที่หน้าหอพัก “พ่อ ไปต่างจังหวัดไม่ใช่หรอครับ” ผมถาม พ่อแสยะยิ้ม “ช่างมันเหอะ เอาเป็นว่าตามพ่อมา พ่อได้จัดห้องไว้ให้ลูกแล้ว” ผมได้เดินตามพ่อไป ระหว่างทางผมได้เอ่ยที่จะคุยกับพ่อเลย และแล้วพ่อก็มาหยุดที่หน้าห้อง704 “นี่แหละห้องของลูกและเพื่อนอีก2คน” พ่อพูดเพื่อทำลายความเงียบ และเปิดประตูเข้าไป “เด็กๆพ่อขอฝากเพื่อนคนนี้ด้วยนะ” พ่อพูดเสร็จแล้วก็เดินออกไป “สวัสดี เราชื่อ ภาวัตนะ” ผมพูดแนะนำตัวตัวไป “อ่อ เราชื่อนุ๊ก และนี่ก็ชื่อแบงค์ เอ่อ นี่ เดี๋ยว เรา2คนจะออกไปข้างนอกไปป่ะ” นุ๊กถามผมแกจะไปไหนป่ะ “เดี๋ยวเราจะไปร้านกาแฟอ่ะ” ผมพูดพร้อมเอาเสื้อผ้ายัดใส่ตู้ ‘กุญแจห้องของนายอยู่ที่หัวเตียงนะ พวกเราไปหล่ะ” แบงค์พูดและเดินนำหน้านุ๊กไป ผมอยู่เงียบคนเดียวลำพัง ผมนอนอยู่ในห้องเดียวมาเป็นเวลาชั่วโมงกว่า หันไปดูนากาปรากฏว่า4โมง15แล้ว ผมได้ล็อกประตูแล้วเดินไปที่ร้านกาแฟ เพื่อไปหาหญิงสาวคนนั้น ระหว่างทางผมได้เจอสิ่งประหลาดมากมาย ทั้ง ต้นไม้ที่ไม่มีใบเลย และมีประโยคหนึ่งเขียนว่า ‘I KIIL YOU’ และอย่างอื่นอีกมากมาย ซึ่งผมไม่ได้สนใจมันแม้แต่น้อย พอผมมาถึงร้านกาแฟ ปรากฏว่าหญิงสาวคนนั้นมารออยู่แล้ว “มาช้าจัง ตามมาสิ” หญิงสาวพูดแล้ว อมยิ้มผมเดินตามไป “เอาอะไรดีหล่ะ”หญิงสาวถามผม “ขอกาแฟเย็นแก้วหนึ่งละกัน” ผมตอบ “พี่ค่ะ เอากาแฟเย็น 2 แก้วค่ะ” หญิงสาวบอกพนักงาน ไม่ยักกะรู้ว่าเธอเองก็กินกาแฟเย็นด้วย พนักงานได้เอากาแฟมาถึงโต๊ะ เราทั้ง2ต่างกินกาแฟกันโดยที่ไม่ได้คุยกันเลย “ว่าแต่ เธอชื่ออะไรหรอ เราชื่อภาวัตนะ” ผมถาม “เราชื่อนุจจ๊ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”นุจตอบ ผมเลยสลัดความน่ากลัวตอนแรกที่ผมได้เจอเธอ ตอนนี้ผมกลับคิดว่าเธอน่ารักมากเหลือเกิน “มีอะไรจะถามเราหรอ” นุจถามผม ผมเริ่มถามเธอถึงเรื่องกล่องปริศนา โดยที่ไม่ถามเธอเลยว่าเธอรู้รึเปล่า ‘กล่องนั้นหรอ มันมีตำนานมาว่า มีเด็กผู้หญิงคนนั้นเครียดจัดเรื่องการสอบ แล้วได้ขังตัวเองไว้ในกล่องใบนั้น โดยกล่องใบนั้นเป็นกล่องเสื้อผ้าที่เพื่อนเธอจะย้ายออกจากโรงเรียนนะ โดยเอาได้เสื้อผ้าออกทั้งหมดแล้ว แล้วก็ลงไปอยู่ในนั้น และเพื่อนของเธอก็ไม่ทันสังเกต และเพื่อนของเธอจะได้ปิดเทปกาวลงในกล่อง ทำให้เพื่อนของเธอขาดอากาศหายใจตาย และทุกๆ2เดือน จะมีคนตายเดือนละ1คน โดยเชื่อว่าเป็นเรื่องตัวตายตัวแทน” นุจเล่าทุกอย่างเธอรู้ และผมก็ทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ และเราก็คุยเรื่องสัพเพเหระ จนถึงทุ่มกว่าๆ “แล้วนุจพักอยู่ที่ไหนหรอ’ผมเอ่ยถามนุจขึ้นมา “เราพักอยู่ห้อง703 กับเพื่อนอีก3คนอ่ะ” นุจตอบ ผมตกใจ เฮ้ย นุจพักห้องข้างเรานี่หรอกหรอ ผมนึกใจใน “แล้วภาวัตหล่ะพักไหน” นุจถามผมกลับ “เราพักอยู่ห้อง704นะ” ผมตอบพร้อมกับยิ้ม “บังเอิญจังเนอะ”นุจตอบและยิ้มให้ผม ในเวลา2ทุ่มครึ่ง ผมและนุจได้ไปซื้อมาม่าที่ห้างสรรพสินค้าของโรงเรียน แล้วเดินกลับไปหอด้วยกัน “พุ่งนี้เช้าเรามารับนะ จะได้ไปเรียนด้วยกัน” ผมเอ่ยชวนนุจ “จ่ะ” นุจตอบแล้วเดินเข้าไปในห้อง และผมก็เดินไปห้องถัดไปซึ่งเป็นห้องของผม พอผมเปิดประตูเข้าไปพบว่าเพื่อนทั้ง2คนกำลังนั่งเล่นโน๊ตบุ๊กและหัวเราะอะไรบางอย่าง “ดูอะไรกันหรอ” ผมถาม “มาดูด้วยกันสิ” ทั้งสองเอ่ยชวนผม ผมได้เข้าไปดูด้วย ปรากฏว่าเพื่อนของผมกำลังดูคลิปผี ที่พวกเขาได้ไปแกล้งคนอื่นมา พอดึกก่อนเข้านอน ผมได้ถามนุ๊กและแบงค์ว่าพวกนั่นรู้เรื่องเกี่ยวกับ กล่องปริศนา พวกเขาทั้ง2เล่ามาซะยาว แต่ผมจับใจความได้ว่า กล่องนี้มีอยู่จิงๆและพวกเขากำลังจะยกเลิกตัวตายตัวแทนในกล่องนั้นด้วย ผมเลยตอบตกลงไปกับเขาผมจะทำลายระบบตัวตายตัวแทนด้วย ก่อนจะนอนผมไม่ลืมนึกที่จะชวนนุจได้การปฏิบัติภารกิจครั้งนี้ด้วย
เช้ามาผมและนุ๊กกับแบงค์ไปยืนรอที่หน้าห้อง703 “อ่าวพวกนายมารอใครหรอ” ผมถาม “พวกเราก็แฟนของพวกเราสิ ว่าแต่นายเถอะ มารอใครหรอ” กำลังจะตอบนุจก็เดินพอดี และกล่าวทักทายผม ทำให้เพื่อนของผม และเพื่อนของนุจ ได้โห่ร้องกันอย่างดีใจ ระหว่างทางผมพูดคุยกับนุจคุยกันตลอดทาง “พวกเราเดี๋ยวพักเที่ยงมาเจอกันที่เดิมนะ แล้วภาวัตก็มากับนุจแล้วกัน”แบงค์บอกแล้วเดินไปเรียนกับแฟนสาวของตน ทิ้งให้ผมกับนุจอยู่ด้วยกัน2คน ผมได้เดินไปกับนุจที่ห้องเรียนปรากฏว่าผมกับนุจได้เรียนห้องเดียวกัน และได้ข้างกันจากการจับฉลาก ระหว่างเรียนผมไม่ได้คุยกับนุจเพราะมั่วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พอพักกลางวันได้นำผมไปยังที่ที่นุ๊กนัดไว้พอมาถึงถึงนุ๊กก็เริ่มเข้าประเด็นทันที “ที่นี่เราทุกคนก็มีคู่กันแล้วภารกิจจะได้เริ่มทันที การที่เราที่ทำลายระบบการตัวตายตัวแทนได้ จะต้องมีคู่ 3คู่ ซึ่งตอนนี้เราครบแล้วและในอีก1เดือนโรงเรียนจะทำการหยุดยาว ทำให้เด็กนักเรียนบางคนกลับบ้าน ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีสำหรับภารกิจของเรา ภารกิจที่เราจะทำง่ายคือหลอกล่อ วิญญาณออกแล้วกำจัดวิญญาณด้วยมีดเล่มนี้ คิดง่าย ทำยากนะจะบอกให้เพราะมีคนตายเพราะกล่องใบนี้ไป10คน รวมวิญญาณตัวแรกก็เป็น11ตัว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เราได้สำเร็จ” พอนุ๊กพูดจบ แบงค์ก็ได้แจกมีดให้ทั้ง9คนรวมผม ตลอดพักเที่ยงไม่มีได้พูดกันเลย ทุกคนก้มตากันกินข้าว ต่างรอเวลาให้วันหยุดยาวมาถึง
พอวันหยุดยาวมาถึงเด็กส่วนใหญ่ได้เดินทางกลับบ้าน ในคืนวันหยุดยาววันแรกนุ๊กได้นัดทุกคนมาคุยกัน “เราจะแยกกันเป็นส่วนๆนะ เพราะกล่องเก็บไว้ที่ที่ลึกลับมาก ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้ โดยทางเข้ามี3ทางคือ ทางแรกทางเข้าตรงตึกร้างโดยภาวัตกับนุจจะเป็นคนไปที่นั่น ส่วนแบงค์กับแฟน ไปห้ามดวงวิญญาณอีก5ดวงที่กำลังจะไปหาวิญญาณมาแทนที่หอพัก2 ส่วนเรากับแฟนจะอยู่ที่ตึกนี้พร้อมรอกำจัดวิญญาณอีก5ดวงที่จะมาที่นี่ และจะบอกว่าการทำภารกิจการครั้งนี้ต้องมีการตายเกิดขึ้นแน่นอน และจะมี1คู่ที่รอด ” พอนุ๊กพูดจบเราก็แยกย้ายทันที คู่แรกที่ไปคู่ของแบงค์ คู่ของแบงค์ได้แบกรับกับวิญญาณอาฆาต5ตัว วิญญาณทั้งหมดเข้ารุมทำร้ายแบงค์และแฟนสาวทำให้ทั้ง2คนได้เสียชีวิตไป ทำให้วิญญาณ2ตนได้ไปเกิดและเป็นวิญญาณของแบงค์และแฟนสาวที่ได้เป็นตัวตายตัวแทน หลังจากที่แบงค์และแฟนสาวเสียชีวิต เราทั้ง4คนก็ไม่ได้ไปทำอะไรกับศพเลย จะรอให้ถึงพุ่งนี้แล้วค่อยนำไปฝัง “ตอนนี้เหลือวิญญาณทั้งหมด 8 ตัว ซึ่ง พุ่งนี้ 7ตัวจะมาที่นี่ อีกตัวหนึ่งจะอยู่ที่กล่องใบนั้น ซึ่งวิญญาณที่อยู่ในกล่องได้ริเริ่มกระบวนการนี้” นุ๊กพูดแล้วน้ำตาไหลลงมา เพราะวันพุ่งนี้เขาเองก็ต้องกำจัดวิญญาณของเพื่อนตัวเองเหมือนกัน “เอาเป็นวันนี้เราไปนอนกันเถอะ พุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่”ผมพูดขึ้นมา และทุกคนก็แยกย้ายกันไปนอน
วันรุ่งขึ้นผมได้ปลุกนุ๊กที่กำลังนอน แต่ปรากฏจะปลุกยังไงนุ๊กก็ไม่เคยตื่น ผมจึงไปเคาะประตูที่หน้าห้องของนุจ และเล่าเรื่องเรื่องราวให้นุจฟังนุจจึงไปแฟนของนุ๊กมา เราทั้ง3ได้ไปปลุกนุ๊ก แต่ยังไงนุ๊กก็ไม่ตื่นขึ้นมา แต่กลับที่เสียงเลือดเย็นตอบกลับมาด้วยว่า ‘พวกแกต้องไปเป็นตัวตายตัวแทนของพวกฉัน’ พร้อมเสียงดังลั่นเต็มห้อง ทำให้พวกเราผงะออกจากร่างนุ๊ก ผมพยายามตั้งสติก่อนใช้นิ้วชี้ไปเตะที่ปลายจมูกของนุ๊กปรากฎ นุ๊กได้จากเราไปอีกแล้ว ผมได้หันกลับมาหานุจ แต่นุจกำลังมองไปที่นอกห้อง ปรากฏว่าแฟนสาวของนุ๊กกำลังโดนวิญญาณร้ายตนหนึ่งกำลังจะผลักเธอตกจากตึก ผมวิ่งเข้าไปโดยใช้มีดไปที่ผีตนนั้น แต่มันสามารถเบี่ยงได้อย่างง่ายดาย และได้ฉวยโอกาสผลักแฟนสาวของนุ๊กตกลงไป ทำให้วิญญาณนั้นสามารถ แต่ที่วิญญาณปรากฏตรงหน้าคือ วิญญาณของนุ๊ก แบงค์และแฟนสาวของตนแล้วบอกกับผมว่า “ฝากทุกอย่างด้วยนะ” ผมไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด เพียงแต่ยิ้มเจื่อนๆให้เขาทั้ง4คน จากนั้นผมได้พานุจไปกินข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียน พอไปถึงโรงอาหารที่ปรากฏว่ามีนักเรียนที่ไม่ยอมกลับบ้าน10กว่าคน “เขากลัววิญญาณเอาตัวไปนะ” นุจว่า แต่ผมไม่ได้ตอบเธอ ผมบอกให้นุจรอ และผมได้ไปซื้ออาหารมาให้นุจระหว่างกินข้าวผมเกือบจะเอ่ยถามนุจว่า เราชอบนุจนะ แต่ว่าผมก็กลับไม่กล้าถาม
พอกินข้าวเสร็จ ผมได้ชวนนุจไปหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวตายตัวแทนที่ห้องสมุดของโรงเรียน เราใช้เวลาทั้งวันอยู่ที่ห้องสมุดโดยไม่ได้เย็น พอเวลาประมาน4โมง ผมกำลังจะไปชวนนุจไปกินข้าว แต่นุจให้ผมอ่านข้อความอะไรบางอย่าง ผมจึงก้มหน้าไปมอง กล่องตัวตายตัวแทน อยู่ในตึกร้างชั้น2 ห้องชีวะ2 วิธีการกำจัด ทำยังไงก็ได้ให้วิญญาณตนแรกที่ตายคนแรก ออกมาจากกล่องแล้วทำลายทิ้ง จากนั้นให้ไล่ฆ่าทำลายวิญญาณ อย่างนี้เองหรอ ผมพึมพำ “ภาวัต มาถึงขนาดนี้แล้วนายยังไงคิดที่จะทำลายระบบตัวตายตัวแทนหรือป่าว” นุจถามผม “เราก็คิดที่ทำจะต่อไป” ผมตอบแค่นี้ ทั้งที่ในใจของผมอยากจะบอกว่าชอบเธอเหลือเกินแต่มันก็ไม่กล้าบอก ระหว่างผมได้ชวนนุจไปที่ห้างสรรพสินค้า แต่นุจกลับบอกว่าไปกินกาแฟดีกว่า เดี๋ยวกลางคืนนี้เรางานต้องทำกัน แต่ผมไม่ได้โต้เถียงนุจ เพียงแต่พยักหน้านิดๆ และเดินนำไป ระหว่างทางก็ตัดสินใจที่จะบอกกับนุจ “นุจเราชอบนะ เราก็ไม่รู้ว่าเราชอบนุจตั่งแต่เมื่อไร แต่เรารู้เราชอบมากขึ้นเรื่อย” ผมพูดเสร็จ เราทุกคู่ก็ต่างเงียบ “ขอโทษ” ผมพูดทำลายความเงียบ แต่นุจไม่ตอบกลับแต่เพียงอย่างไร แต่สิ่งที่เธอมึงไปตรงหน้าวิญญาณ2ตนกำลังมุ่งมาที่ทั้ง2 วิญญาณผลักนุจให้ล้มกระแทกกับพื้น ผมได้ฉวยโอกาสหยิบมีดแล้วฟันในที่วิญญาณตนหนึ่งจนสลายไป แต่วิญญาณอีกตนหนึ่ง พร้อมกับมุ่งหน้ามาหาผม ผมไม่ทันได้ระวังตน มีดจึงหล่นออกจากมือ วิญญาณร้ายตนนั้นพยายามจะฆ่าผม พยายามที่จะรัดคอผม นุจหวีดร้องด้วยเสียงที่ดังลั่น ก่อนที่ตั้งสติ หยิบมีดมาฟันที่วิญญาณร้ายตนนั้นจนสายไป ผมนอนจมกับพื้นอยู่นาน ลองคิดดูนะ ถ้าไม่มีนุจมาช่วยเมื่อกี้ป่านนี้ผมคงเป็นวิญญาณไปแล้ว นุจได้เข้าไปพยุงผมขึ้นมา ซึ่งตอนนี้ผมไม่มีแรงเลย เนื่องจากโดนรัดคอเมื่อกี้ก็เป็นได้ นุจพยุงผมไปถึงห้อง และได้นำอะไรบางอย่างให้ผมกิน “นี่น้ำอะไรหรอ” ผมถาม “เป็นน้ำทิพย์ให้หายจากอาการเพลียต่างๆได้” นุจตอบกลับ แต่ผมไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างไร แต่ผมกลับมองดูนุจว่านุจพร้อมหรือยัง นุจพยักหน้าให้ผม ผมเดินน้ำไปที่ตึกร้าง ชั้น2 ห้องชีวะ2 ซึ่งตอนนี้ก็เหลือดวงวิญญาณของเพื่อน4คน และวิญญาณกำเนิดระบบนี้มาอีกหนึ่งตน พอมาถึงหน้าตึกร้างมีวิญญาณของแบงค์ซึ่งตอนนี้นัยน์ตาของเค้ากลายเป็นสีแดงไปแล้ว เขาวิ่งมาหาที่ผม ผมเบี่ยงตัวหลบได้ แต่นุจที่ไม่ทันระวังตัวล้มลงไป ผมจึงใช้มีดจี้ไปที่ลำคอของแบงค์ “เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ ไอ่แบงค์” ผมแผดเสียงดังลั่น วิญญาณของแบงค์ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างไร เพียงแต่กำลังลุกมาหา และเดินเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ ผมไม่อยากเสียโอกาสจึงใช้ฟันไปที่วิญญาณของแบงค์ ทันที ทำให้วิญญาณของแบงค์ สลายไป ผมได้ยื่นมีดให้นุจ แต่นุจบอกว่ามีมีดแล้ว จึงหยิบออกมา เราคู่เดินเข้าไปในตึกร้าง เราทั้งสองเดินไปถึงบันได ที่จะเราไปถึงชั้น2 มีวิญญาณ แฟนสาวของแบงค์และนุ๊ก ที่นัยน์ตาตอนนี้ยังเป็นสีขาว ทั้ง2บอกกับผม ให้กำจัดเขาทิ้งซะ ก่อนที่เขาที่มารำร้ายพวกผม แต่ผมกลับฆ่าพวกไม่ได้ แต่วิญญาณทั้ง2ได้ เดินเข้ามาหามีดของผมช้าๆ เพื่อให้มีดแทงเข้าเอง ทำให้ตอนนี้เหลือแค่วิญญาณของนุ๊กและวิญญาณตัวแรก พอเราเดินไปชั้น2 ปรากฏว่า ห้องชีวะ2 ถูกปิดตาย ผมกะจะพังประตูเข้าไปแต่วิญญาณนุ๊กที่ตอนนี้นัยน์แดงก่ำ มุ่งตรงมาที่ผม ผมเอาเท้ายันเขาไว้ ไม่ให้เขาเข้ามา นุจฉวย เอามีดแทงลงบนหลังของนุ๊ก แต่นุ๊ก
กลับไม่เป็นอะไร คงเป็นเพราะนุ๊ก รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวตายตัวแทน จึงเรียนรู้วิธีป้องกันเอาไว้ วิญญาณของนุ๊กมุ่งไปที่นุจ ผมเอาเท้ายันไปที่นุ๊ก วิญญาณของนุ๊กล้มลงไป ผมเอามีดไปแทงหน้าอกของนุ๊ก บริเวณใกล้หัวใจของนุ๊ก ผมจึงตะโกนบอกนุจ “เราต้องตรงหัวใจของเขา” จากนั้นผมก็วิ่งไปเพื่อตามนุ๊กไป แต่นุ๊กไปได้เร็วมาก เพราะเขาเป็นวิญญาณหรือป่าวนะ ผมคิด นุจวิ่งตามหลังผมมา นุจเหงยหน้าไปมองป้ายของบน ห้องชีวะ2 แต่ประตูถูกโซ่คล้องอยู่ ผมจึงลองใช้มีดฟันลง บนโซ่นั่น ปรากฏว่าฟันที่โซ่ขาด และประตูก็เปิดให้เราเข้าไป เราเดินนำเข้าไปเห็นกล่องตั้งอยู่ตรงหน้า ผมกำลังจะไปทำลายกล่อง “ภาวัตเราต้องเอาวิญญาณออกมาก่อนไม่ใช่หรือไง”นุจเตือนสติผม แต่นุจถูกวิญญาณของนุ๊กเอาตัวไปแล้ว ผมกำลังจะวิ่งออกไปแต่ประตูก็ปิดลงอย่างไม่มีสาเหตุ ผมหันไปมองด้านหลังปรากฏมีวิญญาณที่เป็นก่อกำเนิดระบบนี้ขึ้นมา “และแล้วฉันก็หาคนมาแทนฉันได้สักทีภาวัต” วิญญาณตนนั้นหัวเราะโดยเสียงที่บ้าคลั่ง แต่ทว่าอยู่ดีๆประตูก็เปิดพร้อมด้วยนุจ ที่ปรากฏขึ้น “นุ๊กยอมบอกอย่างให้ฉันและเขาให้ฉันฆ่าเขาไปเรียบร้อย พร้อมวิธีกำจัดแกมาด้วย ภาวัตแทงลงบนหน้าอกของเธอ3ครั้งแล้วเธอจะตาย” นุจบอกผม ผมไม่รอช้าวิ่งเข้าหาวิญญาณร้ายทันทีแต่วิญญาณเบี่ยงหลบพร้อมมุ่งหานุจ โดยไม่ทันสังเกตว่าผมมาอยู่หน้ากล่องปริศนาแล้ว ผมเริ่มใช้มีดกรีดลงที่กล่องโดยทำให้กล่องพยายามให้กล่องไม่สามารถอยู่มุมอับได้ วิญญาณพึ่งมาสังเกตเห็น แต่ผมได้ทำลายกล่องนั้นแล้ว ทำให้เธอไม่อาศัยอยู่ในกล่องนั้นได้ วิญญาณตนนั้นจึงลากเอาผมไปข้างนอกและนุจและขังนุจเอาไว้ในนั้น “แกเป็นคนเดียวที่จะมาอยู่แทนฉันได้ภาวัต เพราะฉะนั้นแกต้องตาย” วิญญาณแผดเสียงดังลั่น พร้อมวิ่งเข้ามาหาผม โดยไม่ทันมองว่าผมใช้มีดเจาะอกหักเธอไปแล้ว3ครั้ง ก่อนเธอจะสลายไป เธอได้บอกว่า “เกมส์ มันยังไม่จบหรอก พุ่งนี้วันพระ คอยดูว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” วิญญาณร้ายบอกและสลายไป “ภาวัต” นุจเรียกผม แต่ผมยังคงตะลึกกับสิ่งที่วิญญาณตนนั้นได้บอกไว้ หลังจากนั้นผมได้พานุจไปที่หอ แต่นุจกลับบอกผมว่า ให้รีบกลับบ้าน อย่าอยู่ที่โรงเรียนต่อจนถึงวันพระ “วันพระแล้วมันเกี่ยวอะไรกันหรอ” ผมถามนุจ “ในวันพระที่โรงเรียนหยุดยาว ผีทุกตนที่ตายในโรงเรียนจะกลับมา” นุจเล่าถึงแค่นี้ ผมก็ลากนุจไปที่ห้องสมุดของโงเรียนซึ่งตอนนั้นเวลาตี4กว่าๆแล้ว แต่น่าแปลกที่ประตูห้องสมุดเปิด ผมได้พานุจเข้าไปในห้องประวัติของโรงเรียนมีบรรทัดหนึ่งกล่าวไว้ว่า ทุกวันพระที่โรงเรียนหยุดยาว หากผู้ใดจากสามารถอยู่จนถึงรุ่งสางได้ ผู้นั้นจะเป็นคนทำลายระบบตัวตายตัวแทนได้ พอนุจได้อ่าน เราก็สบสายตา ผมพอที่จะรู้คำตอบของนุจแล้ว ผมพานุจไปส่งที่ห้อง พอนุจเข้าไปในห้อง ผมได้ไปที่ห้องสมุดอีกครั้ง และผมไม่ยังไม่ได้ให้นุจต่อจนจบ พอผมมาถึงที่ห้องสมุดเกี่ยวกับประวัติโรงเรียนผมได้อ่านต่อ และหากผู้ใดอยู่เกินอาการหนีก่อน คุณจะตายทันทีภายในเวลา5นาที และหากผู้ใดที่ใจกล้า เข้าไปปราบวิญญาณก่อนถึงวันพระที่โรงเรียนหยุด ท่านสามารถเข้าไปยับยั้งไม่ให้วิญญาณกลับมาอีกครั้ง โดยการนำกล่องที่ได้ทำลายไปเผาหลังจากที่ท่านได้กำจัดวิญญาณทั้งหมดแล้ว เวลาตี5ของวันที่ท่านได้กำจัดวิญญาณทั้งหมดแล้ว ผมได้เหลือบไปดูนาฬิกา ตอนนี้ตี4 45นาทีแล้ว ผมเหลือเวลาอีกไม่ถึง15นาที ผมรีบวิ่งไปที่ตึกร้างทันที โดยไม่ทันสังเกตว่านาฬิกาของห้องสมุด ตั้งช้ากว่าเวลาจริง 10นาที เพราะฉะนั้น ผมเหลือเวลาจริงอีกแค่5นาทีในการกำจัดกล่องนั้นทิ้งไปซะ ผมวิ่งมาถึงห้องชีวะ2 ผมใช้เวลา5นาที ปรากฏว่าผมหมดโอกาสที่จะทำลายกล่องนั้นแล้ว หลังจากผมเห็นกล่องเจ้าปัญหา ลอยออกมาจากห้องชีวะ2อย่างลึกลับ ผมวิ่งตามกล่องนั้นไป โดยในมีดถือมีดอาคม ในใจคิดว่าจะขว้างมีดไปปักกล่องเลยดีไหม แต่กลัวว่าถ้าผมขว้างพลาด ผมจะไม่มีวิธีไหน ที่กำจัดวิญญาณได้อีกเลย ผมวิ่งตามกล่องนั้นมาถึงสุสานคริส มีเหล่าวิญญาณมากมายมายืนรอบกล่องเพื่อแย่งเข้าไปในกล่องใบเล็กๆใบนั้น ผมคิดว่าวิญญาณเหล่าคือเหล่าวิญญาณที่ฆ่าตัวตายในโรงเรียนที่ผมกำลังเรียนอยู่ อยู่ดีๆผมกำลังที่กำลังจะเดินหนี ผมดันไปเหยียบใบไม้เข้า ทำให้เหล่าวิญญาณทุกตัวมองมาที่ผม ผมพยายามนิ่ง กลั้นหายใจไว้ แต่วิญญาณเหล่านั้นกลับเดินผ่านตัวผมไป ผมจึงหันไปมอง ผมเห็น พ่อของผม ยืนอยู่ที่กำลังรอให้วิญญาณไปหาเขา พ่อได้ชูหนึ่งมาหาผม ป้ายนั้นมีข้อความว่า ลูกจงรีบไปทำลายกล่องใบนั้น กล่องใบนั้นเป็นคนทำเอง ถึงแม้ลูกจะฆ่าวิญญาณทุกดวง ถ้าพ่อไม่ตาย เรื่องนี้มันก็จะไม่จบลูก พ่อรักลูกนะ ผมได้อ่านข้อความของพ่อผม ผมถึงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ พ่อโยนไฟแซ็กมาให้ผม มีข้อความเขียนว่ารีบไปเผากล่องนั้นซะ ผมหันไปดูพ่ออีกทีปรากฏว่าพ่อได้ถูกวิญญาณยืนปกคลุมหมดแล้ว ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่กล่องแล้วเผาทันที ทันใดนั้นวิญญาณทุกคนมองมาที่ผม และมุ่งหน้ามาที่ผม ผมเตรียมมีดอาคมไว้ในมือแล้ว “ภาวัต” ผมหันไปมองเสียงนั้นปรากฏนุจกำลังวิ่งหน้าตื่นมาหาผม ซึ่งขณะวิญญาณเข้ามาใกล้ผมเต็มทีแล้ว ผมผลักนุจออกไป แล้วคว้ามีดอาคมแทงไปที่วิญญาณนับ10ตัว แต่ผมคนเดียวไม่สามารถฆ่าวิญญาณทั้งหมด นุ๊ก และ แบงค์ วิญญาณ2ตัวสุดท้ายที่ผมกำจัดทิ้งไม่ได้ วิญญาณแบงค์ยืนคร่อมร่างผม ผมกำลังจะคว้ามีดแทงวิญญาณแบงค์ แต่วิญญาณของนุ๊กได้เข้ามาแล้วหักมีดอาคมทิ้งแบบง่ายดาย ซึ่งตอนที่แบงค์กำลังจะกำจัดฆ่าผม พ่อผมได้เข้าเอาเท้าถีบผมให้กระเด็นไปกองอยู่กับนุจ และวิญญาณของแบงค์ได้ฆ่าพ่อของในเวลาต่อมา
ผมไม่นอนถึงเช้า พอเช้าผมได้เก็บของรอไว้แล้วมุ่งหน้าที่จะกลับบ้านของผม “ภาวัต จะไปแล้วจริงๆหรอ” นุจถาม แต่ผมไม่ตอบแต่อย่างใด ได้แต่เพียงพนักหน้าให้กับนุจที่กำลังร้องไห้อยู่ ซึ่งทุกคนอาจจะยังไม่รู้ว่า ตัวตายตวแทน ของแบงค์กับนุ๊กคือ พ่อของผมที่ถูกฆ่าและนุจที่มาช่วยไว้จากเมื่อคืน ผมตัดสินใจที่จะไม่ฆ่าวิญญาณของนุจและพ่อของผม ผมจึงตัดสินใจที่ลาออกจากโรงเรียน พอผมกลับไปถึงบ้านปรากฏว่า มีญาติๆของผมอยู่กับเต็ม พอผมเข้าไปปรากฏว่ามีร่างของผม พ่อ และนุจ ทำให้ไปถึงเรื่องตอนกลางคืน ใช่แล้ว หลังจากที่พ่อผมตาย นุจได้เข้ามาช่วยผม จากวิญญาณของนุ๊กทำให้นุจตาย และพ่อของผมที่มาแทนวิญญาณของแบงค์ได้มาฆ่าผมทิ้ง ทำให้ตอนนี้ผมกลายเป็นตัวตายตัวแทนของพ่อ นุจเป็นตัวตายตัวแทนของนุ๊ก
พอผมกำลังจะเดินออกไปจากบ้าน ผมเห็นนุจได้มายืนรอผมและเราก็เดินไปด้วยกันท่ามกลางแสงสว่างที่กำลังจะเข้าสู่เวลา9โมงเช้า
ตัวตายตัวแทนยังคงมีต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีใครที่สามารถหยุดหยั้งมันได้ คำสาปของ วิญญาณหญิงสาวตนแรก
รูปภาพ : สึคุชิโตะ เนื้อเรื่อง : อโศกสิน
THE END
อโศกสิน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 เม.ย. 2557, 19:10:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 เม.ย. 2557, 19:10:46 น.