Other side of me
เรื่องราวของเชเปียร์เด็กสาวธรรมดา ที่กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก แต่เธอได้ค้นพบบางอย่างในตัวเธอ เลือดสองสีที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอทำให้เธอไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว เธอได้ค้นพบพลังอำนาจที่อยู่ในตัวเธอที่สามารถจะชี้ชะตาโลกได้ เธอต้องออกเดินทางไปยังโลกอีกด้านเพื่อค้นหาตัวตนที่เเท้จริงของเธอและหยุดหยั้งสิ่งชั่วร้ายที่จะทำลายโลก ในระหว่างทางเธอต้องต่อสู้กับเลือดเลวร้ายที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอเอง และความรักที่เธอได้พบเจอจะสามารถหยุดหยั้งสิ่งเลวร้ายนี้ได้หรือไม่ โปรดติดตาม Other side of me
Tags: แฟนตาซี,โรแมนติค,ผจญภัย,พลังอำนาจ
ตอน: พวกมันเจอตัวฉันแล้ว ตอนที่ 2
ฉันต้องเก็บความฝันนั้นเป็นความลับไว้ เพราะถึงฉันจะเล่ามันออกไปก็คงไม่มีใครสนใจอยู่ดี
ฉันเฝ้าถามคำถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าฉันเป็นอะไรไป
"การิน่า เช้าแล้วนะ เธอตื่นรึยัง" ฉันตะโกนหน้าบ้านของเธอ
"เข้ามาก่อนสิ ฉันมีเรื่องจะถาม" เธอตอบ
เมื่อพูดถึงเรื่องคำถาม หัวใจฉันมันรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันที
"เธอมีไรจะถามหรอ" ฉันพูด
"เมื่อคืน ธะเธอ เอิ่มคืออออ" เสียงเธอสั่นคลอ
"ฉันทำไมหรอ"
"เธอไม่รู้ตัวหรอแบบว่าา ตาเธอ" เธอพูดพร้อมสีหน้าที่สงสัย
"ฉันว่าเธออาจจะตกใจ เลยตาฝาดไปได้หน่ะ ไม่มีอะไรหรอก"
"ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ งั้นวันนี้เราไปเที่ยวกันนะ ฉันไม่อยากนั่งคิดมากคนเดียว"
"ได้สิ ฉันก็อยากไปพอดี เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อก่อน เจอหน้าบ้านฉันอีก 10 นาที"
"คุณไม่รู้หรอก ฉันเห็นมันแล้ว มันมาแล้ว พวกมันรู้เรื่องของลูกเราแล้ว พวกมันจะมาเอาตัวลูกเราไปแน่นอน ฉันมั่นใจ เราต้องทำอะไรสักอย่าง ฉันกลัวที่รักฉันกลัว"
สิ่งที่ฉันได้ยินนี้ มันคือสิ่งที่แม่ฉันพูดถึงอะไรสักอย่างกับพ่อของฉัน ฉันไม่รู้ว่าพวกท่านรู้อะไร แต่มันเกี่ยวกับตัวฉัน
"แม่พูดเรื่องอะไร ใครจะมา บอกหนู ใครรู้เรื่องหนู รู้อะไร แมบอกหนูมา" ฉันถามด้วยความสงสัย
"ไม่มีอะไร ออกไปข้างนอกก่อนไป" พ่อรีบพูดขึ้น
"พ่อกะแม่ปิดบังอะไรหนู บอกหนูสิ! บอกหนูมาาาาา "
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกโกรธขนาดนี้ ฉันรู้สึกอยากจะระเบิดอะไรออกมาสักอย่าง
สายลมที่พัดอยู่ตอนนี้ มันเหมือนจะทำให้บ้านทั้งหลังปลิวไปได้ เสียงหลอดไฟที่กำลังแต่กระจายมันทำให้แม่ของฉันกรีดร้องออกมา
ในขณะที่ทุกอย่างกำลังเกิดขึ้น นอกหน้าตาบ้าน มีใครบางคนกำลังจ้องมองฉันอยู่ และเมื่อฉันเห็นเค้า ฉันบอกได้เลยว่าเค้าคือชายคนที่อยู่ในความฝันและคนที่ฉันเจอเมื่อวาน
"จงเดินทางตามแสงสว่างงง "
ทุกอย่างหยุดนิ่ง สายลมที่พัดกลับหยุด รวมถึงตัวฉันด้วย ฉันรู้สึกเหมือนโดนสะกดอีกแล้ว ความรู้สึกโกรธที่มันเกิดขึ้นในตัวฉันหายไป
"เค้ามาปกป้องลูกเรา เค้ารู้เรื่องนี้แล้ว เค้ารู้แล้วว่ามันเจอตัวลูกเรา" พ่อพุดออกมาด้วยความนิ่งสงบ
"มันต้องเอาตัวลูกเราไปแน่ เราต้องพาลูกหนี" แม่ตอบ
"เราจะต้องหนีไปอีกกี่ครั้งกัน มันตามเราไปได้ทุกที่ คุณก็เห็นแล้ว" พ่อรีบพูดขึ้น
"พ่อกะแม่พูดอะไรกัน" ฉันถาม
"ลูกสมควรที่จะได้รู้แล้ว พาลูกขึ้นไปข้างบนก่อน" พ่อพูด
"เชเปียร์ เธอเป็นอะ อะ ไรไป" การิน่าเปิดประตูบ้านฉันพร้อมกับเห็นหลอดไฟแตกกระจายเต็มพื้นหลัง
"การิน่า วันนี้แม่ขอตัวเชเปียร์ก่อนนะลูก หนูไปเที่ยวคนเดียวก่อนนะจ้ะ" แม่ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"คะคุณป้า ได้คะ" การิน่าเดินออกไปพร้อมกับความสงสัย
เราขึ้นมาบนชั้นสองของบ้าน ทุกคนต่างนั่งนิ่งเงียบไป ฉันรู้ว่าพ่อกับแม่ต้องรู้อะไรบ้างอย่าง เกี่ยวกับคนที่ฉันเห็น
"แม่คะ ใครจะมาเอาหนูไป"ฉันถามขึ้น
"เอ่ออ คืออ เค้าคืออ" แม่ตอบด้วยความกลัว
"เผ่าคียา สายเลือดอีกสายเลือดที่อยู่ในตัวลูก" พ่อพูดแทรกขึ้น
"ผะผะเผาคียา อะไรกัน พ่อพูดถึงเรื่องอะไร" ฉันถามด้วยความประหลาดใจ
"ลูกเห็นมันใช่มั้ย ลูกเคยเห็นมันใช่มั้ย ดวงตา สีดะแดง"แม่พูด
"แม่รู้หรอค่ะ"
"มันมาแล้วจริงๆ มันเจอลูกแล้ว มันรู้แล้ว"
"อะไรกันค่ะ"
"โอพระเจ้า ที่รักมันเจอลูกแล้ว เราต้องพาลูกไปหาเผ่าทีซาร์ เค้าจะได้ปกป้องลูกได้ง่ายกว่านี้ มันปลอดภัยมากกว่าอยู่แบบนี้" แม่พูดพร้อมมือสั่น
"โอเค เก็บของด่วน เราต้องเดินทางไกล" พ่อพูดด้วยความเร่งรีบ
"เผ่าทีซาร์หรอ นี้มันเรื่องอะไรกันค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น" ฉันถามด้วยความสงสัยอย่างถึงที่สุด
"ผู้ชาย เสื้อคลุมสีขาว นั้นแหละเค้า เค้าปกป้องลูกมาตลอด เอาไว้แม่จะเล่าให้ฟังอีกที รีบไปเก็บของ"
ฉันไม่รู้ว่าพ่อกับแม่กำลังพาฉันไปไหน แต่ฉันนั่งรถมาเกือบครึ่งวันแล้ว ฉันมาโดยไม่ได้บอกลาการิน่าเลยด้วยซ้ำ พ่อกับแม่รู้สึกรีบไปหมด มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ตอนนี้คำถามที่อยู่ในหัวของฉันมันเฝ้าถามตัวฉันเอง ว่าฉันคือใครกันแน่ และคนที่พ่อกับแม่พูดถึงคือใคร........
ฉันเฝ้าถามคำถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าฉันเป็นอะไรไป
"การิน่า เช้าแล้วนะ เธอตื่นรึยัง" ฉันตะโกนหน้าบ้านของเธอ
"เข้ามาก่อนสิ ฉันมีเรื่องจะถาม" เธอตอบ
เมื่อพูดถึงเรื่องคำถาม หัวใจฉันมันรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันที
"เธอมีไรจะถามหรอ" ฉันพูด
"เมื่อคืน ธะเธอ เอิ่มคืออออ" เสียงเธอสั่นคลอ
"ฉันทำไมหรอ"
"เธอไม่รู้ตัวหรอแบบว่าา ตาเธอ" เธอพูดพร้อมสีหน้าที่สงสัย
"ฉันว่าเธออาจจะตกใจ เลยตาฝาดไปได้หน่ะ ไม่มีอะไรหรอก"
"ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ งั้นวันนี้เราไปเที่ยวกันนะ ฉันไม่อยากนั่งคิดมากคนเดียว"
"ได้สิ ฉันก็อยากไปพอดี เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อก่อน เจอหน้าบ้านฉันอีก 10 นาที"
"คุณไม่รู้หรอก ฉันเห็นมันแล้ว มันมาแล้ว พวกมันรู้เรื่องของลูกเราแล้ว พวกมันจะมาเอาตัวลูกเราไปแน่นอน ฉันมั่นใจ เราต้องทำอะไรสักอย่าง ฉันกลัวที่รักฉันกลัว"
สิ่งที่ฉันได้ยินนี้ มันคือสิ่งที่แม่ฉันพูดถึงอะไรสักอย่างกับพ่อของฉัน ฉันไม่รู้ว่าพวกท่านรู้อะไร แต่มันเกี่ยวกับตัวฉัน
"แม่พูดเรื่องอะไร ใครจะมา บอกหนู ใครรู้เรื่องหนู รู้อะไร แมบอกหนูมา" ฉันถามด้วยความสงสัย
"ไม่มีอะไร ออกไปข้างนอกก่อนไป" พ่อรีบพูดขึ้น
"พ่อกะแม่ปิดบังอะไรหนู บอกหนูสิ! บอกหนูมาาาาา "
ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกโกรธขนาดนี้ ฉันรู้สึกอยากจะระเบิดอะไรออกมาสักอย่าง
สายลมที่พัดอยู่ตอนนี้ มันเหมือนจะทำให้บ้านทั้งหลังปลิวไปได้ เสียงหลอดไฟที่กำลังแต่กระจายมันทำให้แม่ของฉันกรีดร้องออกมา
ในขณะที่ทุกอย่างกำลังเกิดขึ้น นอกหน้าตาบ้าน มีใครบางคนกำลังจ้องมองฉันอยู่ และเมื่อฉันเห็นเค้า ฉันบอกได้เลยว่าเค้าคือชายคนที่อยู่ในความฝันและคนที่ฉันเจอเมื่อวาน
"จงเดินทางตามแสงสว่างงง "
ทุกอย่างหยุดนิ่ง สายลมที่พัดกลับหยุด รวมถึงตัวฉันด้วย ฉันรู้สึกเหมือนโดนสะกดอีกแล้ว ความรู้สึกโกรธที่มันเกิดขึ้นในตัวฉันหายไป
"เค้ามาปกป้องลูกเรา เค้ารู้เรื่องนี้แล้ว เค้ารู้แล้วว่ามันเจอตัวลูกเรา" พ่อพุดออกมาด้วยความนิ่งสงบ
"มันต้องเอาตัวลูกเราไปแน่ เราต้องพาลูกหนี" แม่ตอบ
"เราจะต้องหนีไปอีกกี่ครั้งกัน มันตามเราไปได้ทุกที่ คุณก็เห็นแล้ว" พ่อรีบพูดขึ้น
"พ่อกะแม่พูดอะไรกัน" ฉันถาม
"ลูกสมควรที่จะได้รู้แล้ว พาลูกขึ้นไปข้างบนก่อน" พ่อพูด
"เชเปียร์ เธอเป็นอะ อะ ไรไป" การิน่าเปิดประตูบ้านฉันพร้อมกับเห็นหลอดไฟแตกกระจายเต็มพื้นหลัง
"การิน่า วันนี้แม่ขอตัวเชเปียร์ก่อนนะลูก หนูไปเที่ยวคนเดียวก่อนนะจ้ะ" แม่ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"คะคุณป้า ได้คะ" การิน่าเดินออกไปพร้อมกับความสงสัย
เราขึ้นมาบนชั้นสองของบ้าน ทุกคนต่างนั่งนิ่งเงียบไป ฉันรู้ว่าพ่อกับแม่ต้องรู้อะไรบ้างอย่าง เกี่ยวกับคนที่ฉันเห็น
"แม่คะ ใครจะมาเอาหนูไป"ฉันถามขึ้น
"เอ่ออ คืออ เค้าคืออ" แม่ตอบด้วยความกลัว
"เผ่าคียา สายเลือดอีกสายเลือดที่อยู่ในตัวลูก" พ่อพูดแทรกขึ้น
"ผะผะเผาคียา อะไรกัน พ่อพูดถึงเรื่องอะไร" ฉันถามด้วยความประหลาดใจ
"ลูกเห็นมันใช่มั้ย ลูกเคยเห็นมันใช่มั้ย ดวงตา สีดะแดง"แม่พูด
"แม่รู้หรอค่ะ"
"มันมาแล้วจริงๆ มันเจอลูกแล้ว มันรู้แล้ว"
"อะไรกันค่ะ"
"โอพระเจ้า ที่รักมันเจอลูกแล้ว เราต้องพาลูกไปหาเผ่าทีซาร์ เค้าจะได้ปกป้องลูกได้ง่ายกว่านี้ มันปลอดภัยมากกว่าอยู่แบบนี้" แม่พูดพร้อมมือสั่น
"โอเค เก็บของด่วน เราต้องเดินทางไกล" พ่อพูดด้วยความเร่งรีบ
"เผ่าทีซาร์หรอ นี้มันเรื่องอะไรกันค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น" ฉันถามด้วยความสงสัยอย่างถึงที่สุด
"ผู้ชาย เสื้อคลุมสีขาว นั้นแหละเค้า เค้าปกป้องลูกมาตลอด เอาไว้แม่จะเล่าให้ฟังอีกที รีบไปเก็บของ"
ฉันไม่รู้ว่าพ่อกับแม่กำลังพาฉันไปไหน แต่ฉันนั่งรถมาเกือบครึ่งวันแล้ว ฉันมาโดยไม่ได้บอกลาการิน่าเลยด้วยซ้ำ พ่อกับแม่รู้สึกรีบไปหมด มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ตอนนี้คำถามที่อยู่ในหัวของฉันมันเฝ้าถามตัวฉันเอง ว่าฉันคือใครกันแน่ และคนที่พ่อกับแม่พูดถึงคือใคร........
อิเล็กทรอนิกซ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2557, 15:08:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ค. 2557, 15:08:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 764
| << จุดเริ่มต้นของชีวิตฉัน ตอนที่ 1 | นี่ฉันกำลังฝันไปอยู่หรือป่าว ตอนที่ 3 >> |