หญิงสาวจากเมืองกรุง ย้ายมาจังหวัดเชียงรายเพื่อทำงานที่เธอชอบ แม้ชีวิตเธอจะน่าเบื่อในบางช่วง แต่เธอยังมีร้านหนังสือของลุงรัญที่คอยทำให้เธอหายเหงา หนังสือหลายเล่มมีเรื่องราวความเป็นมา ชีวิตของเธอเดินทางตามตัวหนังสือจนเธอได้อ่านหนังสือของ ริชาร์ด บาค เรื่อง
"โจนาธาน ลิฟวิงสตัน นางนวล" หนังสือเล่มเล็กๆทำให้เธอได้พบกับบทกวีที่เขียนในเศษกระดาษ สอดไว้อย่างเรียบร้อย และบทกวีบทนั้นทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป

เสียงกระดิ่งเก่าๆตรงประตูยังใสกังวานทุกครั้งเมื่อประตูถูกเปิดเข้ามายังร้านเช่าหนังสือแสนเงียบสงบ ชั้นไม้ทุกชั้นมีหนังสือมากมายวางเรียงรายเป็นระเบียบ บางเล่มเป็นหนังสือที่พิมพ์ซ้ำไม่รู้กี่ครั้ง บางเล่มกลายเป็นหนังสือหายากไปแล้ว ทุกเล่มล้วนได้รับการดูแลทะนุถนอมอย่างดี เลยจากทางเข้าไปไม่มากจะพบตู้หนังสือไม้สักเก่าแก่และโต๊ะวางหนังสือที่คนเช่าพึ่งนำมาคืน ถัดจากตรงนั้น ชายชราผมสีดอกเลาที่นั่งหลังเคาน์เตอร์ไม้เก่าดูขรึมขลังพอกันส่งยิ้มให้คนที่พึ่งเปิดประตูเข้ามา
“สวัสดีค่ะลุงรัญ”
“สวัสดีหนูเจน วันนี้ไม่ทำงานหรอกหรือ”
หญิงสาววางกระเป๋าสะพายหนังใบโปรดไว้บนเคาน์เตอร์ ถอดแว่นออกมาเช็ดกับเสื้อยืด
“วันนี้เลิกเร็วกว่าปกติแค่นั้นเองค่ะ เลยแวะมาหาหนังสืออ่าน”
ชายชรายิ้ม ลูกค้าสาวสวมแว่นสายตาแล้วยิ้มตอบเช่นกัน
“พักกินน้ำกินท่าก่อนก็ได้นะหนูเจน”
“เจนจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วค่ะ” หญิงสาวตอบขณะหยิบหนังสือที่เธอนำมาคืนออกมาวางบนเคาน์เตอร์
เจ้าของร้านหนังสือหันไปรินน้ำให้ตัวเอง “หนังสือเล่มนี้เป็นไงบ้าง”
“ดีค่ะ เจนชอบมากเลย”
ลุงรัญหยิบหนังสือเล่มนั้นมาพลิกดู
“ลุงดีใจที่คุณเจนชอบ หนังสือของเฮสเสสำหรับบางคนเป็นหนังสือที่อ่านยากใช่ย่อย”
“ถ้าเจนไม่อ่านของเฮสเสมาบ้าง คงอ่านไม่ได้เหมือนกันแหละค่ะลุง ดีที่สมัยเด็กๆพ่อเคยให้ให้ลองอ่านดูบ้าง”
“ลุงล่ะอยากเจอพ่อหนูเจนจริงๆ”
หญิงสาวยิ้ม “คงอีกนานแหละค่ะลุง งานที่กรุงเทพของคุณพ่อยุ่งมาก”
“แต่เชียงรายก็มีสนามบินนี่นา บินมาชั่วโมงเดียวก็ถึง”
หญิงสาวหัวเราะคิก ลุงเจ้าของร้านหนังสือเช่ามักจะพูดให้ทุกสิ่งกลายเป็นเรื่องง่ายๆเสมอ ทั้งๆที่ตัวลุงเองก็รู้ว่ามันเป็นไปได้ยากในหลายกรณี
“คิดว่ามันง่าย มันก็จะง่าย” นี่เป็นคำที่ลุงรัญพูดเสมอ
“วันนี้มีหนังสืออะไรแนะนำเจนไหมคะลุง”เธอเปลี่ยนเรื่อง
“เมื่อวานนี้คุณสรรค์กับเจ้าโอพึ่งเอาหนังสือมาคืนกองใหญ่ ลุงจัดเข้าที่ไปหมดแล้ว หลายเล่มหนูเจนน่าจะยังไม่ได้อ่าน ลองเดินดูแถวชั้นขวาสุดก็แล้วกัน ลุงเรียงไว้ในหมวดนั้น”
เธอยิ้มขอบคุณก่อนจะเดินไปยังชั้นหนังสือที่อยู่ขวาสุดของร้าน

หนังสือนับร้อยๆเล่มสงบนิ่งอยู่บนชั้นขณะที่หญิงสาวระมือไปตามสันของแต่ละเล่ม ทุกเล่มล้วนแต่มีพลังวิเศษในตัวมันเองและมันส่งผ่านพลังนั้นมายังเธอ ทำให้เธออยากจะหยิบมันออกมาเปิดอ่าน เจนฤทัยมักจะใช้เวลาช่วงวันหยุดและเวลาหลังเลิกงานจมอยู่กับหนังสือ วันหยุดเธอมักจะมาเดินหาหนังสืออ่านในร้านของลุงรัญนานหลายชั่วโมงก่อนจะกลับไปพร้อมหนังสือสองสามเล่มที่เธอคิดว่ามันมีพลังดึงดูดตัวเธอในเวลานั้นมากที่สุด แปลกแต่จริง หลายๆครั้งเธอเลือกหนังสือด้วยวิธีนั้นและผลมักจะออกมาในทางดี หนังสือที่เธอเลือกมักจะถูกใจจนต้องมายืมไปอ่านอีกรอบหลังจากนั้นหรือไม่ก็หาซื้อมาเก็บไว้ทีหลัง
ชั้นหนังสือริมขวาสุดเป็นชั้นหนังสือที่เธอยืมหนังสือไปอ่านไม่มากนักนับตั้งแต่มาเช่าหนังสือร้านนี้ ประการหนึ่งเพราะหนังสือบนชั้นส่วนใหญ่เป็นหนังสือกวีและปรัชญาที่บางทีเธอยังไม่พร้อมจะอ่านและเข้าถึงมัน แม้หนังสือเล่มล่าสุดที่เธอพึ่งส่งคืนจะมาจากชั้นนี้เช่นเดียวกัน แต่นั่นเป็นนักเขียนที่เธอรู้จักอยู่แล้วและผ่านตามาบ้าง ถ้าเป็นงานของนักเขียนคนอื่น เธอคงคิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะอ่านของใครดี ดังนั้นเธอเลยเลือกที่จะอ่านงานของเฮสเส มันกินเวลาการอ่านของเธอไปเยอะพอสมควร ด้วยตัวเธอเองมีนิสัยชอบอ่านอย่างละเอียดที่สุดเพื่อเข้าถึงสิ่งที่คนเขียนอยากสื่อผ่านตัวอักษร ยิ่งอ่านง่ายเธอก็ยิ่งเข้าใจความคิดคนเขียนได้ง่าย จนเป็นเหตุให้เธอเลือกส่วนใหญ่เป็นหนังสือนิยายมากกว่าพวกบทกวีหรือปรัชญา
หนังสือแต่ละเล่มมีพลังมากมายเท่าใดกัน บางเล่มดูขรึมขลัง บางเล่มมีสันปกงดงามน่าจับ หญิงสาวหยิบออกมาพลิกอ่านทีละเล่ม หนังสือทุกเล่มถูกจัดเป็นหมวดหมู่อย่างดีไม่ว่าหนังสือนั้นจะเก่าหรือใหม่ ลุงรัญจะจัดมันให้เข้ากันอย่างลงตัว ส่วนหนึ่งเพราะลุงรัญเป็นคนอ่านหนังสือเยอะมาก การจัดหนังสือในร้านของลุงรัญเลยเป็นระบบ ไม่ปะปนกันเหมือนร้านอื่น การหาหนังสือที่นี่เลยง่ายและให้บรรยากาศที่มีพลังอย่างประหลาด
เพื่อไม่ให้คนแนะนำเสียใจ หญิงสาวกะไว้ว่าจะหยิบเอาหนังสือจากชั้นนี้เล่มหนึ่งแล้วไปหานิยายรักเก่าๆของโสภาค สุวรรณมาอ่าน แม้จะดูตัดอารมณ์สักหน่อย แต่ช่วงเวลาหนึ่งอาทิตย์ สมองของเธอคงบ่มเพาะความรู้สึกและความคิดของนักเขียนสองคนกับหนังสือสองเล่มได้และนิยายรักคงทำให้เธอมีความสุขใจไปจนถึงวันที่เอาหนังสือมาคืน
“หาเล่มเล็กๆไปอ่านเถอะยัยเจน เล่มล่าสุดกินพลังงานเธอไปเยอะเลยนะ กลับไปอ่านนิยายรักสักพักเถอะ”เสียงของตัวเธอดังในสมอง

ชั้นไม้เก่าแก่ที่วางหนังสืออายุเก่าแก่พอๆกันพาเธอไปจนถึงปลายสุดของชั้น ก่อนจะถึงหนังสือเล่มสุดท้าย นิ้วที่ไล่ไปตามสันหนังสือทีละเล่มของเธอหยุดกึกลงที่หนังสือบางๆเล่มหนึ่ง เธอหยิบมันออกมาจากชั้น
โจนาธาน ลิฟวิงสตัน นางนวล
จากสภาพของโจนาธานนั้นดูก็รู้ว่าเป็นหนังสือเก่าเก็บ จากสีของกระดาษและตัวหนังสือที่มีอ่อนมีเปื่อยตามกาลเวลา แต่ปกของโจนาธานนั้นเรียบสะอาดแสดงถึงการดูแลหนังสืออย่างดีของผู้เป็นเจ้าของ หญิงสาวพลิกอ่านปกหลัง

คนที่สร้างกฎเกณฑ์ของตนเองเมื่อรู้ว่าตนถูก...
คนที่ได้รับความอภิรมย์จากการกระทำบางสิ่งบางอย่างที่ดีแม้เพื่อตนเองก็ตาม...
คนที่สำนึกว่ามีอะไรใน ชีวิต มากกว่าที่ดวงตามองเห็น...
เขาเหล่านั้นจะอยู่กับนางนวล โจนาธาน
ไปตลอดกาล

เธอนิ่งไปอึดใจก่อนจะเปิดอ่านด้านในที่ประกอบด้วยประวัติพอสังเขปของผู้เขียน คนถ่ายภาพประกอบและผู้แปลก่อนจะกลับไปอ่านตรงปกหลังอีกครั้ง เธอตัดสินใจเช่าหนังสือในมือพร้อมด้วยหนังสือเรื่องเวียงกุมกามของทมยันตีตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก ในใจเธออยากจะทิ้งเรื่องแวะไปตลาดระหว่างทางเอาไว้แล้วกลับไปบ้านเช่าของเธอให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้นั่งเอกเขนกอ่านหนังสือเล่มเล็กๆชื่อโจนาธาน ลิฟวิงสตันเล่มนี้เสียที

สันติภาพวัฒนะ

จำนวนการเข้าชม : 986

เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account

Copyright (c) 2012 love-stories.net. All Rights Reserved. Designed by @windygallery