แก้วขวัญวันรัก
เรื่องราวของสี่สาวพี่น้องที่ต้องตามล่าหาแฟนให้ได้ภายในสามเดือน ก่อนที่จะถูกจับคลุมถุงชนกับเจ้าบ่าวที่ไม่เคยเห็นหน้า ดังนั้นภารกิจ และปฏิบัติการลับของการตามหาแฟนจึงเริ่มข้น
แต่ติดปัญหาที่แก้ไม่ตกนั่นคือ
คนหนึ่ง ขี้เหวี่ยงขี้วีน คบกับผู้ชายได้ไม่เกินหนึ่งวัน ผู้ชายคนนั้นต้องหนีเปิง เจ้าของฉายา
“สวยเหวี่ยงวีน”
คนหนึ่ง ซุ่มซ่ามจอมโก๊ะ เจ้าของฉายา “สาวโก๊ะมหาวิบัติ”
คนหนึ่ง ด้านชาต่อความรัก ไร้ความรู้สึกกลับความรัก เจ้าของฉายา “ดอกไม้น้ำแข็งไร้อารมณ์”
และอีกคนหนึ่ง สาวสวยหมดเท่ แต่ใจเธอคือหญิงแท้ แต่กลัวการมีความรัก เจ้าของฉายา
“เจ้าสาวกลัวฝน”
แต่ติดปัญหาที่แก้ไม่ตกนั่นคือ
คนหนึ่ง ขี้เหวี่ยงขี้วีน คบกับผู้ชายได้ไม่เกินหนึ่งวัน ผู้ชายคนนั้นต้องหนีเปิง เจ้าของฉายา
“สวยเหวี่ยงวีน”
คนหนึ่ง ซุ่มซ่ามจอมโก๊ะ เจ้าของฉายา “สาวโก๊ะมหาวิบัติ”
คนหนึ่ง ด้านชาต่อความรัก ไร้ความรู้สึกกลับความรัก เจ้าของฉายา “ดอกไม้น้ำแข็งไร้อารมณ์”
และอีกคนหนึ่ง สาวสวยหมดเท่ แต่ใจเธอคือหญิงแท้ แต่กลัวการมีความรัก เจ้าของฉายา
“เจ้าสาวกลัวฝน”
Tags: สี่สาว รักแท้ ความรัก การตามหา
ตอน: 3 บุพเพอาละวาด
3
บุพเพอาละวาด
รักจิราเดินเข้ามาในสำนักงานด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อนหลังจากต้องวิ่งตามสัมภาษณ์ดาราคนดังที่มีข่าวกิ๊กกับผู้บริหารช่องกลายเป็นเรื่องใหญ่โต เธอต้องไปดักรอที่หน้าคอนโดนับชั่วโมง กว่าแม่คุณจะเนรเทศตัวเองออกมาเพราะคิดว่านักข่าวไปหมดแล้ว พอหันมาเจอกองทัพนักข่าวชีวิ่งหนีดั่งนักวิ่งมาราธอน เล่นเอารักจิราลมแทบจับ และหลังจากวิ่งตามอยู่พักใหญ่ผู้ตัดการส่วนตัวของนางเอกคนดังก็ออกมาแถลงข่าวว่าวันพรุ่งนี้จะจัดแถลงข่าวที่โรงแรมแซนทาร่า กองทัพนักข่าวจึงสลายตัว เธอไม่น่าไปวิ่งตามชีให้เสียเวลาเลย
“เจ๊ผึ้ง” ภัคจิราหันไปมองลูกน้องที่เดินคอตกเข้ามา ภัคจิราวางโทรศัพท์และหันกลับมายิ้มให้รักจิรา
“ว่าไงรัก”
“เมื่อไหร่เจ๊จะย้ายรักไปโต๊ะสังคม หรือไม่ก็อาชญากรรมก็ได้ เค้าเบื่อวิ่งตามดาราแล้วนะ เจ๊บอกว่าปีหน้าจะย้ายโต๊ะให้รัก นี่มันเลยปีหน้ามาครึ่งปีแล้วนะเจ๊” ภัคจิรามองลูกน้องสาวอย่างหนักใจ รักจิราทำงานมาเกือบจะสี่ปีแล้ว บวกกับมาฝึกงานด้วยก็ห้าปีกว่าแล้ว รักจิราขอเธอไปโต๊ะสังคมตั้งแต่แรก แต่เพราะเธอเห็นว่ารักจิรายังไม่มีประสบการณ์ก็เลยส่งไปให้ทำงานที่โต๊ะบันเทิงโดยส่งให้ฝึกกับรุ่นพี่อีกคน จากนั้นพอเริ่มทำงานคนเดียวได้พักใหญ่รักจิราก็เคยมาขอ แต่เพรานิสัยที่บุ่มบ่ามใจร้อน ทำอะไรไม่ค่อยคิดทำให้เธอยังตัดสินใจไม่ย้ายโต๊ะให้ เมื่อปีก่อนเธอจึงยอมย้ายโต๊ะข่าวให้กับรักจิราที่ไหนได้ นิสัยใจร้อนที่เธอคิดว่ามันหายไปแล้ว เพราะด้วยวัยวุฒิที่มากขึ้นบวกกับประสบการณ์มันกลับไม่ได้หายไป สุดท้ายเธอจึงสั่งให้รักจิรากลับมาทำงานที่โต๊ะบันเทิงดังเดิมและเมื่อครึ่งปีก่อนก็มาขอเธออีกครั้ง แต่เธอก็บอกส่ง ๆ ว่ารออีกปี เพื่อดูพฤติกรรม แต่ตอนนี้
“เจ๊กำลังจะลาออก” ข่าวใหม่ที่รักจิราพึ่งรู้ทำเอารักจิราอ้าปากค้าง
“ลาออก!!!”
“ใช่ สามีพี่กำลังจะย้ายไปทำงานที่สวิต พี่ก็เลยต้องตามไป อีกอย่างพี่ก็อายุมากแล้ว ถึงเวลาเกษียณตัวเองไปดูแลลูก ๆ ได้แล้ว พี่ไม่ค่อยมีเวลาดูแลครอบครัว คิดว่าครั้งนี้คงเป็นโอกาสเหมาะ”
“ได้ยังไงคะ ทำไมมันเร็วแบบนี้”
“พี่ก็ไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน พี่พึ่งรู้ไม่กี่วันนี้ แต่ไม่ต้องกลัว พี่แจ้งบอสใหญ่แล้ว บอสใหญ่รับรู้และอาทิตย์หน้าบก.คนใหม่ก็จะมาทำงานแทนพี่”
“บก.ใหม่ ใครคะ” รักจิราถามและทำหน้าแปลกใจ เพราะภัคจิราพึ่งราออกไม่น่าจะมีคนมาแทนเร็วขนาดนี้
“พี่ก็ยังไม่รู้ แต่เหมือนจะเป็นลูกบอสหรือยังไงนี่แหละ”
“เด็กเส้น” รักจิราเอ่ยขึ้น
“ว่างั้น แต่ข่าววงในเห็นว่าลูกบอสใหญ่คนเนี่ยเก่งมากเลยนะ เป็นนักเรียนนอก เคยทำงานให้กับยูเอสเอทูเดย์ หนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของอเมริกา แถมยังร่วมหุ่นกับเพื่อนเปิดนิตยสารของตัวเอง พี่ว่าเขาคงเก่งพอตัวเลยล่ะ มีคนรุ่นใหม่ หนังสือพิมพ์ของเราจะได้พัฒนาขึ้นไง”
“แล้วเรื่องย้ายโต๊ะให้รักล่ะคะ” รักจิราถามเรื่องของตนต่อ เธอไม่สนว่าบก.ใหม่จะเก่งไหม แต่ฝันที่เธอจะได้ย้ายโต๊ะพังลงในชั่วพริบตา เพราะเธอไม่รู้ว่าบก.คนนี้จะพูดง่ายหรือเยอะแค่ไหน
“พี่จะคุยกับบก.ใหม่ให้แล้วกัน บก.ใหม่จะมาช่วงที่รักไปทำงานที่เกาะดารานั่นแหละ อุมาเองก็ลาพักร้อนคงกลับช่วงบก.ใหม่เข้ามา”
“สัญญาแล้วนะคะว่าจะพูดเรื่องย้ายให้รัก”
“พี่จะบอกบก.ใหม่ให้ เดี๋ยวพี่มีธุระต่อ เรามาแค่เนี่ยนี่นะ”
“ก็ไม่เชิง หวานชวนรักไปกินข้าว” ภัคจิราส่ายหน้า สาว ๆ ออฟฟิศข้าง ๆ รวมถึงสาว ๆ ในสำนักงานพากันหลงมาดเท่ ๆ ของรักจิราพาเอาบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่พากันมองรักจิราตาขวาง ทั้งที่รักจิราไม่ใช่ทอม แค่หลอกกินข่าวฟรี โดนที่เจ้าตัวจะเรียกซื่อหรือว่าโง่ดี ไม่รู้ว่าบรรดาสาว ๆ ที่มาทำดีกับเธอบ้างก็เป็นดี้ เป็นเลสเบี้ยน อย่างวันนี้ที่มีสาวสวยมาชวนกินข้าว หฤทัย หรือหวาน สาวสวยรุ่นน้องของรักจิราที่ตามติดรักจิราตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง จนบัดนี้เรียนจบออกมาทำงานเธอก็ยังตามรักจิรา รวมถึงบรรดาแก๊งค์สาวอีกหลายนาง ภัคจิราเองก็ไม่เข้าใจว่ารักจิรามันเหมือนทอมตรงไหน อยู่กับพวกเธอแม้จะมีท่าทีห้าว ๆ บางแต่รักจิราก็นิยมชมชอบผู้ชาย แต่สาว ๆ เหล่านั้นกลับไม่ได้สน แถมยังพากันกีดกันหนุ่ม ๆ บางรายที่มาหลงเสน่ห์รักจิราออกไปจนหมด จึงไม่แปลกที่รักจิราจะไม่ค่อยมีความมั่นใจเรื่องผู้ชาย และคิดว่าตัวเองหน้าเห่ย
“พี่รัก” เสียงหวาน ๆ ของสาวนางหนึ่งดังขึ้น ใบหน้าน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋มดังตุ๊กตาปรากฏรอยยิ้มและเดินเข้ามาเกาะแขนรักจิรา รักจิราเอ็นดูเด็กสาวคนนี้อย่างน้องสาวโดนที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เลยว่าสาวคนนี้ไม่ได้อยากเป็นน้องสาว แถมยังกันท่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของรักจิราอย่างเต็มที่
“พี่รัก” เสียงแหลมแสบแก้วหูดังขึ้นอีกทาง คนที่เดินเข้ามาเป็นสาวรุ่นน้องที่แต่งตัวได้โฉบเฉี่ยวจนน่ากลัว กระโปรงที่สั้นก็สั่นจนหนุ่ม ๆ ใจสั่น พากันเสียหายของดีที่ไปหลงเสน่ห์รักจิรากันหมด
“แป้ง หวาน” และสองสาวก็พากันมาขนาบข้างกอดแขนรักจิรา
“แป้งพึ่งรู้ว่าพี่รักเข้ามาสำนักงาน แถมยัยหวานก็นัดพี่รักไปกินข้าว แป้งขอไปด้วยได้ไหมคะ” พูดพลางก็มองไปทางหฤทัยสาวน้อยน่าตาน่ารักที่กำลังมองปัญจารีย์อยางเฉือดเฉือน
“เอาสิ ไปกินกันเยอะ ๆ สนุกดี”
“พี่รัก” หฤทัยทำท่าจะแย้ง แต่พอเห็นรักจิรามองมาเธอจึงต้องสร้างภาพสาวน่ารักต่อ
“ก็ได้ค่ะ เราไปกันเลยนะคะ” และหฤทัยก็กระชากตัวรักจิราหลุดจากมือของปัญจารีย์และรีบเร่งให้รักจิราเดิน ปัญจารีย์ที่ใส่ส้นสูงเกือบเจ็ดนิ้วต้องวิ่งตามดังลิงอุรังอุตัง เสียงโทรศัทพ์ของรักจิราดังขึ้นเสียก่อน ปัญจารีย์จึงเดินมาคว้าเข้ากอดแขนของรักจิราไว้
“คือพี่ขอรับโทรศัพท์ก่อน” ทั้งสองยอมปล่อยแขนรักจิราออก รักจิรามองเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอด้วยสายตาที่แปลกใจสุด ๆ ที่อยู่ ๆ แก้วกัลยาก็โทรมา
“มีอะไรเจ๊แก้ว”
(ว่างไหม) น้ำเสียงแหลมหวีดหูจากปลายสายเอ่ยขึ้น
“วันนี้ว่าง ตัวมีอะไรกับเค้าหรือเปล่า” รักจิราถาม เสียงปลายสายเงียบไปพักใหญ่
(งั้นดีเลย แกช่วยแวะมาที่ร้านฉันได้ไหม ฉันมีเรื่องให้แกช่วย) รักจิราทำตาโตตกใจ
“ตัวเนี่ยนะให้เค้าช่วย เรื่องอะไร”
(ใช่ แต่ไม่ต้องถามมากรีบมาที่ร้านเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวสาย แค่นี้นะ อย่าช้าเด็ดขาด หรือเบี้ยวนัดฉันเด็ดขาดไม่อย่างนั้น ไอ้ตุ๊กตาเน่าของแกในห้องมันจะถูกแยกชิ้น แล้วส่งโรงขยะ) พอรู้ว่าตุ๊กตาตัวโปรดจะถูกแยกชิ้นรักจิรากดวางสาย และหันมองสองสาวด้วยแววตาขอโทษ
“พี่มีธุระด่วน เรื่องกินข้าวไว้คราวหน้าพี่เลี้ยงขอโทษนะ” แล้วรักจิราก็วิ่งไปที่รถที่ยืมวันวิวาห์ที่มา ไม่รอให้สองสาวได้ถามอะไรอีก ในใจนึกด่าพี่สาวที่ทำให้เธออดกินข้าวฟรี ไม่นานรถของรักจิราก็มาจอดอยู่หน้าร้าน พิมพ์ดาวผู้ช่วยของแก้วกัลยาอีกคนเดินออกมารับรักจิรา
“เจ๊แก้วล่ะคะ” รักจิราถามถึงคนที่นัดเธอมา เพราะเธอไม่เห็นเจ้าเฟอร์รารี่ 488 สุดหรูที่พี่สาวคนสวยพึ่งลงทุนไปถอยมาใหม่เมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน แถมพอเธอถามก็มีหน้าพูดอีกว่าฉันรวย เธอเลยไม่อยากเถียงพี่สาวของเธอคนนี้ คิดว่าตัวเองเก่ง ฉลาด แต่นี่มันโง่มาก แต่รักจิราไม่กล้าพูดกลัวแม่นางจะเล่นงิ้วให้เธอดูเสียก่อน
“คุณแก้วไปแล้วค่ะ” ใบหน้าสวยถึงกับบึ้งขึ้นมาทันทีนัดเธอมาแล้วออกไปเนี่ยนะ
“คุณแก้วบอกให้พิมพ์ช่วยแต่งตัวให้คุณ แล้วไปตามนัดคะ” คิ้วสวยถึงกับขมวดมุ่นขึ้นมาทันทีเพราะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร และยิ่งพิมพ์ลดาพูดแบบนี้เอยิ่งไม่เข้าใจ
“แต่งตัว ไปตามนัด แต่งตัวอะไร ไปตามนัดอะไร รักไม่เห็นรู้เรื่อง”
“พิมพ์ก็ไม่รู้ค่ะ แต่คุณแก้วบอกให้พาคุณไปเปลี่ยนชุด ถ้าไม่เปลี่ยนคุณแก้วจะทำลายตุ๊กตาสุดรักของคุณรักแน่นอน แล้วถ้าไม่อยากให้ระเบิดมาลงที่พิมพ์คุณรักทำตามที่คุณแก้วบอกเถอะค่ะ คุณรักก็รู้เวลาคุณแก้วโกรธมันน่ากลัวแค่ไหน นะคะ” รักจิราพยักหน้ารับและยอมเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หน้าผมตามที่พิมพ์ดาวบอก ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง พิมพ์ลดาเนรมิตสาวที่งามอยู่แล้วให้กลายเป็นเจ้าหญิงแสนสวยในพริบตา รักจิราเดินเก้งก้างออกมาจากห้องแต่งตัวเมื่อต้องแต่งชุดกระโปรงสีหวาน มันช่างขัดกันเหลือเกินนานแล้วที่ไม่ได้แต่งชุดกระโปรง เธอคิดว่ามันทำให้เธอเดินไม่คล่อง ทำอะไรไม่สะดวก ยิ่งต้องเป็นนักข่าวมาใส่กระโปรงก็วิ่งตามดารา ได้สัมภาษณ์ไม่ทันกันพอดี
“สวยมากเลยคะ คุณแก้วนี่ตาแหลมมากเลยนะคะ” พิมพ์ดาวเอ่ยชม และสำรวจมองรักจิราอีกครั้ง บุคลิกห้าว ๆ ที่มักจะเห็นจากที่แต่งตัวเรียบ ๆ แต่ตอนนี้เมื่อมีเดรสแขนกุดสีฟ้าอ่อนปักลายลูกไม้ช่วยขับความหวานออกมาจากตัวของรักจิราออกมา ใบหน้าที่ปกติไร้เครื่องสำอางตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีอ่อน ผมที่ปกติปล่อยให้เซอร์ ๆ ถูกติดกิ๊ฟจนกลายเป็นสาวหวาน
“เจ๊แก้วคิดว่ารักเป็นตุ๊กตาหรือไง คอยดูนะถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ ฉันจะจัดการให้น่าดูเลย” รักจิราบ่นอุบอิบ
“ไปกันเถอะคะ”
“ไปไหนคะ แล้วใครนัด เขานัดรักหรือนัดเจ๊แก้ว” รักจิราถาม พิมพ์ดาวส่ายหน้า
“คุณแก้วบอกว่าให้พาคุณรักไปที่ร้านดีการ์เรท ไปโต๊ะที่คุณแก้วจองไว้ บอกด้วยนะคะแล้วคุณจะขอบคุณคุณแก้ว เอ่อ...คุณแก้วบอกพิมพ์แค่นี้คะ ไปเถอะค่ะ นี่ใกล้จะเที่ยงแล้ว” รักจิราเดินตามพิมพ์ลดาไปที่รถ ตอนนี้ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำถามว่าแก้วกัลยากำลังทำอะไรกันแน่ จนรถมาจอดลงที่หน้าร้าน ทั้งสองเดินเข้าไปในร้าน เมื่อแจ้งโต๊ะที่จองไว้พนักงานก็เดินพาเข้าไป โต๊ะที่แก้วกัลยาจองไว้มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่ เป็นผู้หญิงที่คุ้นมากเหมือนเคยเห็นที่ไหน จนผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามา
“ไอ้ฟ้า!!!”
“กว่าจะมาถึงมานั่งสิ” ฟ้าลดาเดินเข้ามาลากตัวเพื่อนไปนั่งที่เก้าอี้ที่ตนนั่งเมื่อครูส่วนตัวเธอเปลี่ยนมานั่งตัวตรงข้ามแทน ตอนนี้รักจิรากำลังมึนงงอย่างรุนแรง ก็ฟ้าลดาเป็นเพื่อน เพื่อนที่ทำงานในบริษัทจัดหาคู่ที่ให้แฟ้มฮาเร็มผู้ชายเธอมานั่นไงล่ะ แล้วแก้วกัลยานัดเธอมาเพื่อเจอฟ้าลดาเนี่ยนะ เธอเริ่มรู้สึกถึงกลิ่นไม่ดี พิมพ์ลดาที่เดินเข้ามาส่งเผ่นแน็บกลับไปแล้ว เหมอืนรู้ถ้าอยู่ต่อจะต้องซักเธอ
“นี่มันเรื่องอะไร เจ๊แก้วกำลังเล่นอะไร”
“อีกแป๊บแกก็รู้แล้วล่ะ”
“นี่แกกับเจ๊แก้วคงไม่ได้วางแผนทำอะไรแผลง ๆ ใช่ไหม บอกเลยนะ ฉันไม่สนุกด้วยแน่ ๆ” รักจิราถาม ฟ้าลดาส่ายหน้าเป็นพัลวัน ยิ่งเจอสายตาทิ่มแทงจากเพื่อนก็ยิ่งกลัว เธอเป็นเพื่อนกับรักจิราตั้งแต่เรียนประถมยันมัธยมดังนั้นเธอก็พลอยรู้จักบรรดาก๊วนพี่สาวสุดรักของรักจิราไปด้วย และเมื่อสองวันก่อนแก้วกัลยาก็โทรมาหาเธอ และวานให้เธอช่วยเรื่องหนึ่ง
“มาแล้ว” พูดจบฟ้าลดาก็ลุกขึ้นยืนเปลี่ยนเก้าอี้มานั่งตัวข้าง ๆ เธอ เป็นจังหวะเดียวกับที่ผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งเปิดประตูเดินเข้ามาและตรงมาที่โต๊ะของเธอและฟ้าลดา
“สวัสดีคะคุณจันทร์” ฟ้าลดาเอ่ยขึ้นเมื่อหญิงสูงอายุแต่ยังคงความสง่างามและใจดีนั่งลงที่เก้าอี้
“แล้วคุณอัสนีล่ะคะ”
“ตาสายฟ้ากำลังเข้ามา หนูคนเป็นคนที่มาดูตัวกับตาสายฟ้าสินะ สวย น่ารักดีนะ” คราวนี้รักจิราหันไปมองเพื่อนทันที สายตากำลังคาดคั้นถามว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่ แต่ฟ้าลดายังไม่ทันตอบ ผู้ชายคนหนึ่งก็เดินมาที่โต๊ะ
“แม่ครับ” เสียงคุ้นหูที่หยุดยืนอยู่ด้านข้างทำให้รักจิราหันไปมอง ดวงตาสวยเบิกกว้าง และขยับตัวลุกขึ้นนั่งมือชี้เข้าที่หน้าของผู้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของเธอก่อนจะ
“ไอ้สายฟ้า / ยัยรัก” สองเสียงร้องประสานกัน แววตาของทั้งสองกำลังตื่นตะลึงอย่างรุนแรง ฟ้าลดาเองก็ทำหน้าไม่ถูกเธออยากจะพูดแก้ตัวในวินาทีนี้ว่าเธอโดนบังคับ เธอไม่เกี่ยว สายตาของจันทรา มารดาของอัสนีกำลังมองมาที่ฟ้าลดาเหมือนตั้งคำถามว่าสองคนรู้จักกันหรือ แล้วนี่มันเรื่องอะไร ฟ้าลดาส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“นี่มันเรื่องอะไรครับแม่ / นี่มันเรื่องอะไรไอ้ฟ้า”
“เอ่อ....” จันทราเองก็พูดไม่ออกว่าเธอเป็นคนส่งประวัติของลูกชายให้บริษัทหาคู่ ลูกชายอายุอานามปาไปจะสาบสิบแล้ว แต่ยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แม้แต่สะใภ้ก็ไม่มี แถมลูกชายเธอยังคบเพื่อนเป็นเก้งเป็นกวาง เธอกลัวลูกชายจะเบี่ยงเบนเลยแอบใช้บริการหาคู่ให้ลูกชาย โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ เธอเองก็ไม่เคยเห็นลูกมีท่าทีแบบนี้มาก่อน ตื่นตกใจ ไม่พอใจ ในขณะที่ฟ้าลดาเองตอนนี้หน้าหดเหลือสองคืบกลัวเหลือเกินว่าเพื่อนผู้บ้าดีเดือดจะลุกขึ้นมาชกหน้าเธอแทนกระสอบทรายเพื่อระบายความโกรธ
“อ๋อ...ฉันเข้าใจแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว เจ๊แก้ว!!!” แล้วรักจิราก็วิ่งออกจากร้านไปโดยมีเสียงของฟ้าลดาร้องเรียกตามไปข้างหลัง ฟ้าลดารู้ว่าพี่น้องคู่นี้แรงแค่ไหน พี่สาวปากไว เร็วแรงยิ่งกว่าใคร อารมณ์ก็เกรียดกราดดังพายุเฮอริเคน ส่วนน้องสาวที่เป็นเพื่อนเธอแม้จะไม่ใช่คนปากจัดแต่จัดว่าอยู่ในกลุ่มบ้าดีเดือด ห้าวเป้งตั้งแต่สมัยเรียน อารมณ์ร้อนและขึ้นง่าย ไม่ต่างจากคลื่นสึนามิที่มาวูบเดียวก็กวาดทุกสิ่งหายไปในพริบตา เธอเดาไม่ออกว่าคนอารมณ์ร้อนกับอารมณ์แรงมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้น
“คุณจันทราคะเรื่องนัดคู่เอาไว้คราวหน้านะคะ ตอนนี้ฟ้าต้องไปห้ามพายุกับคลื่นยักษ์ก่อนค่ะ”
“จะไม่มีนัดดูตัวอะไรอีก ผมยกเลิกสัญญา” แล้วอัสนีก็เดินออกไป คนเป็นแม่ได้แต่หันไปมองหน้าฟ้าลดาที่ก็มองหน้าเธออยู่ เป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงต่อ
“งั้นฟ้าขอตัวนะคะ” แล้วฟ้าลดาก็เดินออกไปต้องตามเพื่อนไปให้ทัน
แก้วกัลยาเดินเข้าไปในสปาหรูทีสร้างจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อแม่ หลังจากพ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตลงไปเมื่อหลายปีก่อน อากงหรือคุณสุนทรผู้เป็นตาก็ส่งให้คนมาดูแล นั่นคือมงกุฎ คนงานคนสนิทของสุนทร ที่ต่อมากลายเป็นเลขาส่วนตัวของแก้วกัลยา เมื่อแก้วกัลยาโตพอจะบริหารงานเองได้ มงกุฎเป็นสาวใหญ่วัยสี่สิบสี่ปี แต่เป็นสาวใหญ่ที่ใจไปโบราณแน่นอน เธอทันสมัย และได้รับกระแสแฟชั่นมาจากเจ้านายสาวอย่างแก้วกัลยาแบบเต็ม ๆ
“คุณมงกุฎ คุณแม่ของคุณเพทายมาหรือยัง” แก้วกัลยาวันนี้ดูแปลกตาไป จากการแต่งตัวที่ไม่หวือหวาเช่นเคย ดูทันสมัยแต่สบายตาเหมือนดร็อปการแต่งตัวให้เบาลง เพราะเป้าหมายของเธอกำลังจะมา
“มาแล้วค่ะ กำลังรอทำสปาที่อยู่ห้องแขกวีไอพี” แก้วกัลยาพยักหน้ารับและกระหยิ่มยิ้มออกมา วันนี้ทุกอย่างไปได้สวย แผนจับคู่ให้น้องสาวสุดรักก็น่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ส่วนแผนจับคู่ของตัวเธอเองก็ต้องไปได้สวยเช่นกัน
“คุณมงกุฎช่วยให้คนไปเอาถุงกระดาษสีฟ้ามาให้แก้วหน่อยค่ะ แก้วจะรอที่หน้าห้องนะคะ” แก้วกัลยาจัดเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองจนเรียบร้อย เธอส่องกระจกจากบานหน้าต่าง สำรวจความสวยตัวเองอีกรอบ แม้วันนี้จะไม่ได้แต่งตัวแบบนำเทรนแฟชั่น แต่แก้วกัลยาก็ยังคงความสวย หุ่นที่สูงโปร่งดังนางแบบ ขาเรียวยาวน่ามอง วันนี้ซ่อนอยู่ใต้เดรสสีขาวตัวยาว ผมถูกมัดรวบตึง เธอดูคล้ายสวยทำงามากขึ้น เมื่อมั่นใจแล้วพนักงานคนหนึ่งก็ถือถุงสีฟ้ามาให้
“ฉันลืมบอก เอาขนมไทยที่ฉันไปซื้อมาใส่จานแล้วเอาไปเสิร์ฟด้วย” และแก้วกัลยาก็เดินเข้าไปด้านในห้องโดนมีคุณมงกุฎเคาะประตูและเปิดเข้าไปให้ คุณพรทิพย์หันมามองแขกที่เข้ามาใหม่มือที่ถือนิตยาสารวางนิตยสารลงและหันมายิ้มให้กับมงกุฎและแก้วกัลยา
“สวัสดีคะคุณพรทิพย์” มงกุฎเอ่ยขึ้นและแย้มยิ้มส่งให้กับคุณพรทิพย์ คุณพรทิพย์พยักหน้าและหันไปมองสาวสวยที่ตามมงกุฎเข้ามา พร้อมกับรับไหว้จากสาวรุ่นลูก
“นี่คุณแก้วกัลยาลูกสาวคุณแก้วตาที่ดิฉันเคยเล่าให้ฟังไงคะ” แก้วกัลยายกมือไหว้อย่างนอบน้อม
“สวัสดีค่ะ แก้วได้ยินนานแล้วว่าคุณหญิงเป็นแขกประจำของสปาเรา แล้วก็สนิทกับแม่แก้วมาก แต่แก้วไม่ค่อยมีเวลา ต้องขอโทษนะคะที่ไม่ได้มากราบสวัสดีแขกผู้มีพระคุณ”
“ผู้มีพระคุณอะไรคนกันเองทั้งนั้น แม่หนูกับน้าก็สนิทกันมาก แต่ก่อนไม่น่าแวะมา แก้วตาก็แวะไปนั่งคุยกับน้า เราสนิทกันมากเลยล่ะจ๊ะ”
“ถ้าอย่างนั้นแก้วขออนุญาตเรียกคุณพรทิพย์ว่า น้าทิพย์นะคะ” พรทิพย์พยักหน้า
“ได้สิจ๊ะ น้าก็อยากได้ลูกแก้วตามาเป็นหลานสาวเพิ่มอีกคน แต่ก่อนแก้วตาชอบเล่าเรื่องของหนูให้น้าฟัง เอารูปมาให้ดู เห็นในรูปน่าก็คิดว่าโตขึ้นมาต้องสวยแน่ ๆ แล้วก็สวยจริง ๆ ตัวน้าก็อยากมีลูกสาว แต่กลับได้ลูกชายมาคนเดียว เห็นหน้าหนุแล้วน้าก็คิดถึงแก้วตา” รอยยิ้มของหญิงสูงอายุเอ็นดูเด็กสาวตรงหน้าเป็นพิเศษ
“แก้วรู้จากข่าวสังคมว่าน้าทิพย์ชอบผ้าไทย แล้วชอบงานของฟ้าตะวันมาก” และแก้วกัลยาก็ส่งถุงผ้าใบนั้นให้กับคุณพรทิพย์ที่ทำหน้าแปลกใจ แต่ก็ยิ้มรับและรับถึงผ้านั้นดู ดวงตาประกายความเอื้ออารีย์ดีใจขึ้นมาทันที
“หนูไปได้มายังไงจ๊ะ”
“ก็ฟ้าตะวันเป็นเพื่อนเรียนดีไซเนอร์รุ่นเดียวกับแก้ว คอเล็คชั่นผ้าไหมไทยชุดนี้เป็นคอเล็คชั่นพิเศษมีจำกัด แล้วแก้วรู้ว่าคุณน้าไม่ได้ไปก็เลยขอไว้ชุดหนึ่ง น้าทิพย์ชอบไหมคะ” มงกุฎมองเจ้านายและส่ายหน้าเล็กน้อย
“ชอบสิจ๊ะ ขอบใจหนูมากนะ วันนั้นน้าป่วย ก็เลยไม่ได้ไป พ่อลูกชายตัวดีก็ไม่ชอบงานแฟชั่น เลือกผ้าไม่เป็น วัน ๆ ทำแต่งาน ขอบใจหนูมากนะ” สายตาของพรทิพย์มีความซาบซึ้งใจมาก
“ไม่เป็นไรค่ะ น้าทิพย์เป็นเพื่อนคุณแม่ ก็เหมือนเป็นแม่อีกคนของแก้วด้วย อะไรที่แก้วทำให้ได้ก็จะทำให้ค่ะ” พรทิพย์ไม่ใช่คนหลงคนประจบประแจง แต่เธอมองเห็นความน่ารักบางอย่างในตัวของแก้วกัลยา ความช่างพูดช่างจา ไม่เอาแต่นั่งอมพะนำเก็บไว้
“ปกติถ้าน้าทิพย์ไม่อยู่บ้าน น้าทิพย์จะออกมาสปาแบบนี้หรอคะ”
“ไม่หรอกจ๊ะ ปกติน้าก็อยู่บ้าน สามีก็เสียมาเกือบสามปีแล้ว ลูกชายก็ทำงานจนไม่มีเวลา นี่ก็พึ่งกลับจากอเมริกา คนแก่ก็อยู่บ้านเหงา ๆ ไม่ค่อยอยู่บ้ายเจ้าลูกชายยังไม่ยอมให้ออกจากบ้านอีก บ่นโน่นบ่นนี่เป็นคนแก่ กลัวอันตราย กลัวว่าน้าจะประสบอุบัติเหตุ จนน้าอ่อนใจ” แก้วกัลยามองและยิ้มเมื่อพบจุดที่เธอจะแทรกแซงเข้าไปในชีวิตของเพทายได้
“ถ้าอย่างนั้น ว่าง ๆ แก้วขอไปเยี่ยมน้าทิพย์ที่บ้านได้ไหมคะ แก้วเองก็ไม่มีแม่ มีแต่อาม่า มีอาอี้ แก้วชอบไปนั่งคุยกับท่านเวลาเหงา ๆ แต่ก็นาน ๆ ทีเพราะแก้วไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่” คำพูดนี้ไม่ใล่คำโกหก เธอไม่มีญาติผู้ใหญ่ แม้จะไม่ชอบงานที่มีคนแก่เยอะ ๆ เพราะคนแก่ในงานสังคมชอบทาปากแดง วาจาจัดจ้าน แต่บุคคลทั้งสองในความรู้สึกอบอุ่นใจเธอจึงชอบจะไปสนทนากับทั้งคู่ ไปป่วนให้ชีวิตคนอายุมากทั้งสองให้มีสีสัน
“เอาสิจ๊ะถ้าหนูไม่เบื่อคนแก่เสียก่อน”
“ไม่หรอกค่ะ อีกอย่างน้าทิพย์อย่างไม่แก่เสียหน่อย ยังดูสวยอยู่เลย อุ้ย!!! แก้วชวนน้าทิพย์คุยเพลิน วันนี้น้าทิพย์จะทำอะไรคะ สปาผิว หรือว่านวดคะ” พรทิพย์รู้สึกถูกชะตากับแก้วกัลยา ตนเองก็ไม่ใช่คนที่จะดูคนไม่ออก แต่ก็มองเห็นความจริงใจบางอย่างของแก้วกัลยา
“วันนี้น้ามานวดตัว รู้สึกปวดเมื่อย”
“ถ้าอย่างนั้นแก้วพาไปส่งที่ห้องนะคะ” แก้วกัลยายิ้มอย่างสุขใจ ในที่สุดเธอก็จะได้เข้าไปเหยียบอาณาเขตของเพทาย หลังจากนี้เธอจะต้องคว้าใจเพทายมาให้ได้ ไม่ว่าจะวิธีอะไร แต่คุณเพทายต้องเป็นของเธอ
“คุณมงกุฎ” มงกุฎหันมามองเมื่อแก้วกัลยาเดินออกมาจากห้องนวด “คุณช่วยให้คนไปเจาะยางรถคุณพรทิพย์ให้ฉันทีสิ” มงกุฎถึงกับทำหน้าไม่ถูก
“จะดีหรอคะ”
“ดีสิคะ เอาน่า นะคะ คุณมงกุฎ นะคะ” มงกุฎพยักหน้า เธอเองก็รักเจ้านายคนนี้เหมือนกับลูกกับหลานของตัวเอง แม้แก้วกัลยาจะวีนในบ้างครั้ง เหวี่ยงในบางทีที่ไม่พอใจ โวยวายใหญ่โตให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ แต่แก้วกัลยาก็เป็นคนดี เวลาตั้งใจทำงาน งานของเธอจะออกมาดีเยี่ยม และยังต้องทำงานดีไซเนอร์ที่เปิดห้องเสื้อเป้นของตัวเอง ไหนจะต้องดูแลสปา ดูเหมือนจะไร้สมองแต่เป็นคนที่ฉลาดมาก โดนเฉพาะเรื่องแผนการแบบนี้
“แล้วถ้าเราไปเจาะยางรถคุณพรทิพย์แล้วคุณพรทิพย์เค้าจะกลับบ้านยังไงคะ”
“เดี๋ยวแก้วจัดการที่เหลือเอง คุณมงกุฎแค่ทำตามที่แก้วบอกก็พอค่ะ แล้วอย่าให้คนขับรถคุณพรทิพย์จับได้เด็ดขาดนะ” มงกุฎพยักหน้ารับและเดินไปทำตามคำสั่ง แก้วกัลยากระหยิ่มยิ้มอย่างพอใจที่แผนของเธอไปได้สวย และตอนนั้นเองพนักงานก็วิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาหาเธอกัน
“มีอะไรกัน” แก้วกัลยาเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
“เกิดเรื่องแล้วคะ คุณ...คุณ...คุณ”
“ถ้าไม่พูดฉันจะตัดเงินเดือนให้หมดเลย” พนักงานทั้งหมดทำสีหน้าแตกตื่น แต่คนที่เข้ามาบอกด้วยท่าทีหืดกระหอบกับเป็นมงกุฎ
“คุณรักมาค่ะ บุกเข้ามาฟาดงวงฟาดงาด้วยนะคะ ทำท่าจะบุกเข้ามาด้านใน แต่ดิฉันให้รปภ.พากันล็อคตัวไปที่ห้องทำงานของคุณแก้ว แต่ถ้าคุณแก้วไม่ไปคุณรักเธอต้องบุกมาอาละวาดรบกวนแขกด้านในนี้แน่ ๆ ค่ะ” แก้วกัลยานิ่งไปพักใหญ่ แสดงว่าการนัดคู่เดทของน้องสาวเธอกับอัสนีพังหรอ แล้วงานเธอจะไม่พังหรือไง
“ยัยเจ๊แก้ว” มาแล้ว แก้วกัลยาคิดในใจ มารชัด ๆ
“คุณมงกุฎพายุมา ตอนนี้แผนต้องล่ม คุณมงกุฎถ้าคุณพรทิพย์นวดเสร็จก็พาไปที่รถ และรอให้คนขับรถรู้ว่ายางแบน ให้คนของเราไปส่งคุณพรทิพย์ด้วย ตอนนี้ขอไปจัดการตัวมารก่อน ยัยรักมันเกิดมาเป็นมารความสุขของฉันชัด ๆ” แล้วแก้วกัลยาก็รีบกลับไปที่ห้องทำงานเพราะกลัวแขกจะแตกตื่น รปภ. พากันช่วยดึงประตูไว้ เพราะกลัวว่ารักจิราน้องสาวของเจ้าของสปาจะพังมันออกมา
“ถอย” รปภ.สี่นายที่ช่วยกันดึงประตูไว้พากันหลีกทาง พลันคนที่พยายามดึงประตูอยู่ก็โดนประตูดีดกลับไปทันทีที่ทั้งหมดปล่อยมือออก แก้วกัลยาเดินเข้าไปในห้องมองน้องสาวที่หัวโขกกับผนังลัทำสีหน้าสมน้ำหน้า
“มีอะไร มารชัด ๆ แผนฉันกำลังไปได้สวยอยู่แล้ว”
“ตัวต่างหากที่เป็นมารร้าย ตัวกำลังทำอะไรเจ๊แก้ว” ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดน้องสาว ก็เธอไม่เคยบอกนี่ว่าเธอเป็นนางฟ้า
“ฉันทำอะไร” แก้วกัลยาเดินนวยนาดมานั่งที่เก้าอี้และไขว่ห้างพร้อม ทำท่าชิล ๆ หยิบตะไบเล็บขึ้นมาตะไบไม่สนใจท่าทีปั่นปึ่งของน้อง ในที่สุดรักจิราก็หมดความอดทนเดินมากระชากตะไบเล็กออกจากมือแก้วกัลยา
“ตัวยังมาพูดอีกหรอ ตัวทำแบบนี้ทำไม ตัวใช่ไหมที่นัดคู่เดทให้เค้า ตัวจงใจแกล้งเค้า โดยการนัดไอ้สายฟ้าใช่ไหมมาเจอกับเค้าใช่ไหม เจ๊แก้ว!!!” แก้วกัลยายิ้มไม่รู้ไม่ชี้
“ถ้าใช่แล้วไง ฉันกำลังทำความดี กำลังช่วยแกให้ทันสามเดือนนะ อีกอย่างหมอนั่นมันก็...” คำพูดนั้นทำเอารักจิราอยากจะถลาเข้าไปชกหน้า แต่เพราะแก้วกัลยามีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ ทำให้รักจิราจึงอดกลั้นไว้
“หยุดพูดไปเลยนะ”
“ฉันเปิดดูแฟ้มที่รายชื่อหนุ่ม ๆ ของแกเมื่อวันก่อน แล้วเจอประวัติของสายฟ้าพอดี คิดว่าแกก็คงยังไม่เห็นแน่ ๆ ฉันให้คนไปสืบพึ่งรู้ว่าสายฟ้าพึ่งกลับมาจากแอลเอ ฉันเลยลองคิดไปคิดมา ถ้าเกิดให้แกรอหาหนุ่มมาเครมแก หรือรอให้มีคนมาตกหลุมของแกมันคงอีกนาน เพราะแกมันสมฉายาเจ้าสาวกลัวฝน ขี้ขลาด กลัวอะไรไม่กลัว กลัวเสียใจ ทั้งที่มันยังไม่ทันเกิด และฉันก็เลยช่วยเลือกหนุ่มที่เหมาะกะแกให้ และฉันก็เลือกนายสายฟ้า ผู้ชายที่รู้จักแกถึงตับ ไต ไส้ พุง อย่ามองฉันแบบนั้นนะ ฉันกำลังจะช่วยแกนะไอ้รัก แกคิดสิการที่แกกับมันจะได้เจอกับอีกครั้งมันเป็น...บุพเพไง ฉันช่วยให้เร็วขึ้นอีก” แก้วกัลยาเอ่ยเมื่อเห็นสายตาของรักจิราคล้ายอยากจะพุ่งเข้ามาบีบคอเธอเหลือเกิน และเจ้าตัวก็กำลังกำมือแน่นเหมือนพยายามระงับอารมณ์ที่ขึ้นลง ๆ นี่
“บุพเพบ้าบุพเพบออะไรของตัว เค้าเคยบอกตัวไปแล้วไงว่าตัวเก็บความหวังดีของตัวไว้เถอะ อย่ายุ่งกับเค้า ตัวก็รู้ว่าเค้ากับหมอนั่นเกลียดกันแค่ไหน มันไม่มีเป็นอย่างที่ตัวคิด แล้วการที่ตัวทำกับเค้าแบบนี้ นั่นหมายความว่าตัวอยากมีเรื่องกับเค้าใช่ไหม” อารมณ์ของรักจิรากำลังพุ่งขึ้นสุด ๆ แก้วกัลยายังคงทำหน้าตาไม่สนใจตามสไตล์คนเอาแต่ใจเช่นเคยก็เธอหวังดีเธอผิดตรงไหน
ปัง!!!!
“นี่ตัวไม่ได้สำนึกเลยหรอเจ๊แก้ว”
“ฉันหวังดี ทำไมต้องรู้สึกผิดด้วยล่ะ ฉันทำเพื่อแกนะรัก” คำพูดของแก้วกัลยาทำให้ใบหน้าของเธอกรุ่นโกรธขึ้นมาอีกครั้ง มือของเธอคว้าไปที่กระเป๋าแบรนด์เนมสุดหวงที่วางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งเธอก็จำได้ว่าแก้วกัลยาเห่อและหวงแค่ไหน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้ารักจิราอย่างผู้ชนะ
“ว้าย!!! อย่าทำ ไอ้รัก เอากระเป๋าฉันคืนมา” แก้วกัลยาวิ่งตามน้องสาวไปด้านหลังสปาที่มีบ่อปลาคาร์ฟอยู่ และตั้งใจยืนอยู่บนขอบปูน และยื่นมือไปที่บ่อน้ำพร้อมจะปล่อยกระเป๋าใบนั้นลงน้ำทุกเมื่อ เธอรู้ว่าของแพงพวกนี้ส่วนใหญ่โดนน้ำไม่ได้ หน้าตาพี่สาวเธอกำลังตื่นกลัวสุด ๆ
“แกเอากระเป๋าฉันคืนมานะรัก”
“เค้าไม่คืน ตัวต้องสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเรื่องของเค้าอีก และต้องยอมรับผิดกับเรื่องนี้แต่โดยดี ตัวถูกตามใจจนเคยตัวแล้ว ทำผิดยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ตัวกล้ามากนะที่มาเล่นกับคนอย่าเค้า พูดออกมาดัง ๆ ให้พนักงานได้ยินว่าตัวทำผิด ยอมรับมาว่าผิด” แก้วกัลป์ยามองรักจิราอยางแค้นใจ และไม่เข้าใจว่าเรื่องแค่นี่ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่
“คืนมา”
“ตัวมันเด็กน้อยเจ๊แก้ว เด็กไม่เคยโต ตัวบรรลุนิติภาวะ จนจะเข้าวัยทองแล้ว ทำอะไรไม่ถามคนอื่น นึกอยากทำอะไรก็ทำแบบเด็ก ๆ ได้ยังไง ถ้าเค้าไม่สั่งสอนตัวบ้าง ตัวต้องทำอีกแน่ ๆ คราวหน้าอาจเป็นเจ๊ขวัญหรือเจ๊วันก็ได้ ดังนั้นเค้าในฐานะน้องจะสั่งสอนตัวเอง”
“ไอ้รัก ถ้าฉันจับแกได้ฉันจะตบปากแก เอากระเป๋าฉันมา นั่นมันกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นเชียวนะ ถ้ากระเป๋าฉันด่างแม้แต่นิดเดียวฉันจะจัดการแก เอาคืนมาไอ้รัก”
“ตัวคิดมวยดาด ๆ อย่างตัวจะสู่มวยสากลอย่างเค้าหรอเจ๊แก้ว ตัวคิดผิดแล้ว เค้าต่อยหมัดเดียวตัวก็ได้สลบไปสามวันเจ็ดวันแล้ว พูด ถ้าไม่พูดเค้าทิ้งนะ” รักจิราทำท่าเขวี้ยงกระเป๋าลงน้ำ
“อย่า ๆ รู้แล้ว ๆ พูดแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของแก เรื่องของใคร ๆ อีก เรื่องสายฟ้าฉันยอมรับว่าฉันผิด แต่ฉันยืนยันว่าฉันอยากช่วย พอใจยัง”
“ก็นิดหน่อย แต่ครั้งนี้เค้าจะไม่เอาเรื่อง ถ้าคราวหน้าตัวกล้าเอาตัวบวมมาขู่เค้า เค้าจะฟ้องอาม่า ให้อาม่าจับตัวไปปฏิบัติธรรมสักเดือนหนึ่ง เอาไป อย่าให้เค้ารู้นะว่าตัวตุกติกนะ” แก้วกัลยาเดินมารับกระเป๋าคืน ในจังหวะที่ดึงกระเป๋าคืนมาได้ แก้วกัลยายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และฉวยโอกาสรักจิราเผลอผลักร่างน้องที่ยืนอยู่บนขอบปูนตกลงบ่อน้ำ แต่รักจิราก็ไวไม่แพ้พี่สาวกระชากแขนแก้วกัลยาล่วงตกลงน้ำตามลงมา
ตู้ม!!!
“แก้ว / รัก” ขวัญชีวันและวันวิวาห์ที่ฟ้าลดาโทรตามมาถึงกับร้องออกมาเมื่อเห็นสภาพผู้มีศักดิ์เป็นพี่และน้องตกลงน้ำ สภาพเปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำ ในขณะที่รักจิราทำหน้าตูมอย่างฉุนเฉียวกับความเจ้าเล่ห์ของพี่สาวที่คิดจะรอบทำร้ายเธอ แต่เสียใจด้วยเธอไวกว่า ส่วนแก้วกัลยากำลังกรีดร้องเหมือนผีเข้าเมื่อกระเป๋าราคาแพงตกลงน้ำพร้อมกับตัวเธอ แก้วกัลยามองสภาพกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นราคาเป็นล้านของเธอและ
“กรี๊ด!!!! ไอ้รัก แกตาย” รักจิรารีบวิ่งขึ้นจากบ่อปลาคาร์ฟ โดนมีแก้วกัลยาวิ่งไล่กวดหลัง ถ้าคนข้างนอกมาเห็นภาพลักษณ์สาวไฮโซของแก้วกัลยาคงพังยับแน่นอน
....ติดตามตอนต่อไป....
ตอนนี้เริ่มเปิดตัวละครอีกหนึ่งตัว และจะทยอยมาเรื่อย ๆ แน่นอน
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอบคุณสำหรับคำคอมเมนส์ พบกันในตอนหน้าค่ะ
ดีกรีความสนุกจะทวีมากขึ้นยังไงช่วยกินติดตามเป้นกันลังใจให้กันด้วยนะคะ
บุพเพอาละวาด
รักจิราเดินเข้ามาในสำนักงานด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อนหลังจากต้องวิ่งตามสัมภาษณ์ดาราคนดังที่มีข่าวกิ๊กกับผู้บริหารช่องกลายเป็นเรื่องใหญ่โต เธอต้องไปดักรอที่หน้าคอนโดนับชั่วโมง กว่าแม่คุณจะเนรเทศตัวเองออกมาเพราะคิดว่านักข่าวไปหมดแล้ว พอหันมาเจอกองทัพนักข่าวชีวิ่งหนีดั่งนักวิ่งมาราธอน เล่นเอารักจิราลมแทบจับ และหลังจากวิ่งตามอยู่พักใหญ่ผู้ตัดการส่วนตัวของนางเอกคนดังก็ออกมาแถลงข่าวว่าวันพรุ่งนี้จะจัดแถลงข่าวที่โรงแรมแซนทาร่า กองทัพนักข่าวจึงสลายตัว เธอไม่น่าไปวิ่งตามชีให้เสียเวลาเลย
“เจ๊ผึ้ง” ภัคจิราหันไปมองลูกน้องที่เดินคอตกเข้ามา ภัคจิราวางโทรศัพท์และหันกลับมายิ้มให้รักจิรา
“ว่าไงรัก”
“เมื่อไหร่เจ๊จะย้ายรักไปโต๊ะสังคม หรือไม่ก็อาชญากรรมก็ได้ เค้าเบื่อวิ่งตามดาราแล้วนะ เจ๊บอกว่าปีหน้าจะย้ายโต๊ะให้รัก นี่มันเลยปีหน้ามาครึ่งปีแล้วนะเจ๊” ภัคจิรามองลูกน้องสาวอย่างหนักใจ รักจิราทำงานมาเกือบจะสี่ปีแล้ว บวกกับมาฝึกงานด้วยก็ห้าปีกว่าแล้ว รักจิราขอเธอไปโต๊ะสังคมตั้งแต่แรก แต่เพราะเธอเห็นว่ารักจิรายังไม่มีประสบการณ์ก็เลยส่งไปให้ทำงานที่โต๊ะบันเทิงโดยส่งให้ฝึกกับรุ่นพี่อีกคน จากนั้นพอเริ่มทำงานคนเดียวได้พักใหญ่รักจิราก็เคยมาขอ แต่เพรานิสัยที่บุ่มบ่ามใจร้อน ทำอะไรไม่ค่อยคิดทำให้เธอยังตัดสินใจไม่ย้ายโต๊ะให้ เมื่อปีก่อนเธอจึงยอมย้ายโต๊ะข่าวให้กับรักจิราที่ไหนได้ นิสัยใจร้อนที่เธอคิดว่ามันหายไปแล้ว เพราะด้วยวัยวุฒิที่มากขึ้นบวกกับประสบการณ์มันกลับไม่ได้หายไป สุดท้ายเธอจึงสั่งให้รักจิรากลับมาทำงานที่โต๊ะบันเทิงดังเดิมและเมื่อครึ่งปีก่อนก็มาขอเธออีกครั้ง แต่เธอก็บอกส่ง ๆ ว่ารออีกปี เพื่อดูพฤติกรรม แต่ตอนนี้
“เจ๊กำลังจะลาออก” ข่าวใหม่ที่รักจิราพึ่งรู้ทำเอารักจิราอ้าปากค้าง
“ลาออก!!!”
“ใช่ สามีพี่กำลังจะย้ายไปทำงานที่สวิต พี่ก็เลยต้องตามไป อีกอย่างพี่ก็อายุมากแล้ว ถึงเวลาเกษียณตัวเองไปดูแลลูก ๆ ได้แล้ว พี่ไม่ค่อยมีเวลาดูแลครอบครัว คิดว่าครั้งนี้คงเป็นโอกาสเหมาะ”
“ได้ยังไงคะ ทำไมมันเร็วแบบนี้”
“พี่ก็ไม่ทันตั้งตัวเหมือนกัน พี่พึ่งรู้ไม่กี่วันนี้ แต่ไม่ต้องกลัว พี่แจ้งบอสใหญ่แล้ว บอสใหญ่รับรู้และอาทิตย์หน้าบก.คนใหม่ก็จะมาทำงานแทนพี่”
“บก.ใหม่ ใครคะ” รักจิราถามและทำหน้าแปลกใจ เพราะภัคจิราพึ่งราออกไม่น่าจะมีคนมาแทนเร็วขนาดนี้
“พี่ก็ยังไม่รู้ แต่เหมือนจะเป็นลูกบอสหรือยังไงนี่แหละ”
“เด็กเส้น” รักจิราเอ่ยขึ้น
“ว่างั้น แต่ข่าววงในเห็นว่าลูกบอสใหญ่คนเนี่ยเก่งมากเลยนะ เป็นนักเรียนนอก เคยทำงานให้กับยูเอสเอทูเดย์ หนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของอเมริกา แถมยังร่วมหุ่นกับเพื่อนเปิดนิตยสารของตัวเอง พี่ว่าเขาคงเก่งพอตัวเลยล่ะ มีคนรุ่นใหม่ หนังสือพิมพ์ของเราจะได้พัฒนาขึ้นไง”
“แล้วเรื่องย้ายโต๊ะให้รักล่ะคะ” รักจิราถามเรื่องของตนต่อ เธอไม่สนว่าบก.ใหม่จะเก่งไหม แต่ฝันที่เธอจะได้ย้ายโต๊ะพังลงในชั่วพริบตา เพราะเธอไม่รู้ว่าบก.คนนี้จะพูดง่ายหรือเยอะแค่ไหน
“พี่จะคุยกับบก.ใหม่ให้แล้วกัน บก.ใหม่จะมาช่วงที่รักไปทำงานที่เกาะดารานั่นแหละ อุมาเองก็ลาพักร้อนคงกลับช่วงบก.ใหม่เข้ามา”
“สัญญาแล้วนะคะว่าจะพูดเรื่องย้ายให้รัก”
“พี่จะบอกบก.ใหม่ให้ เดี๋ยวพี่มีธุระต่อ เรามาแค่เนี่ยนี่นะ”
“ก็ไม่เชิง หวานชวนรักไปกินข้าว” ภัคจิราส่ายหน้า สาว ๆ ออฟฟิศข้าง ๆ รวมถึงสาว ๆ ในสำนักงานพากันหลงมาดเท่ ๆ ของรักจิราพาเอาบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่พากันมองรักจิราตาขวาง ทั้งที่รักจิราไม่ใช่ทอม แค่หลอกกินข่าวฟรี โดนที่เจ้าตัวจะเรียกซื่อหรือว่าโง่ดี ไม่รู้ว่าบรรดาสาว ๆ ที่มาทำดีกับเธอบ้างก็เป็นดี้ เป็นเลสเบี้ยน อย่างวันนี้ที่มีสาวสวยมาชวนกินข้าว หฤทัย หรือหวาน สาวสวยรุ่นน้องของรักจิราที่ตามติดรักจิราตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง จนบัดนี้เรียนจบออกมาทำงานเธอก็ยังตามรักจิรา รวมถึงบรรดาแก๊งค์สาวอีกหลายนาง ภัคจิราเองก็ไม่เข้าใจว่ารักจิรามันเหมือนทอมตรงไหน อยู่กับพวกเธอแม้จะมีท่าทีห้าว ๆ บางแต่รักจิราก็นิยมชมชอบผู้ชาย แต่สาว ๆ เหล่านั้นกลับไม่ได้สน แถมยังพากันกีดกันหนุ่ม ๆ บางรายที่มาหลงเสน่ห์รักจิราออกไปจนหมด จึงไม่แปลกที่รักจิราจะไม่ค่อยมีความมั่นใจเรื่องผู้ชาย และคิดว่าตัวเองหน้าเห่ย
“พี่รัก” เสียงหวาน ๆ ของสาวนางหนึ่งดังขึ้น ใบหน้าน่ารักกระจุ๋มกระจิ๋มดังตุ๊กตาปรากฏรอยยิ้มและเดินเข้ามาเกาะแขนรักจิรา รักจิราเอ็นดูเด็กสาวคนนี้อย่างน้องสาวโดนที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เลยว่าสาวคนนี้ไม่ได้อยากเป็นน้องสาว แถมยังกันท่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของรักจิราอย่างเต็มที่
“พี่รัก” เสียงแหลมแสบแก้วหูดังขึ้นอีกทาง คนที่เดินเข้ามาเป็นสาวรุ่นน้องที่แต่งตัวได้โฉบเฉี่ยวจนน่ากลัว กระโปรงที่สั้นก็สั่นจนหนุ่ม ๆ ใจสั่น พากันเสียหายของดีที่ไปหลงเสน่ห์รักจิรากันหมด
“แป้ง หวาน” และสองสาวก็พากันมาขนาบข้างกอดแขนรักจิรา
“แป้งพึ่งรู้ว่าพี่รักเข้ามาสำนักงาน แถมยัยหวานก็นัดพี่รักไปกินข้าว แป้งขอไปด้วยได้ไหมคะ” พูดพลางก็มองไปทางหฤทัยสาวน้อยน่าตาน่ารักที่กำลังมองปัญจารีย์อยางเฉือดเฉือน
“เอาสิ ไปกินกันเยอะ ๆ สนุกดี”
“พี่รัก” หฤทัยทำท่าจะแย้ง แต่พอเห็นรักจิรามองมาเธอจึงต้องสร้างภาพสาวน่ารักต่อ
“ก็ได้ค่ะ เราไปกันเลยนะคะ” และหฤทัยก็กระชากตัวรักจิราหลุดจากมือของปัญจารีย์และรีบเร่งให้รักจิราเดิน ปัญจารีย์ที่ใส่ส้นสูงเกือบเจ็ดนิ้วต้องวิ่งตามดังลิงอุรังอุตัง เสียงโทรศัทพ์ของรักจิราดังขึ้นเสียก่อน ปัญจารีย์จึงเดินมาคว้าเข้ากอดแขนของรักจิราไว้
“คือพี่ขอรับโทรศัพท์ก่อน” ทั้งสองยอมปล่อยแขนรักจิราออก รักจิรามองเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอด้วยสายตาที่แปลกใจสุด ๆ ที่อยู่ ๆ แก้วกัลยาก็โทรมา
“มีอะไรเจ๊แก้ว”
(ว่างไหม) น้ำเสียงแหลมหวีดหูจากปลายสายเอ่ยขึ้น
“วันนี้ว่าง ตัวมีอะไรกับเค้าหรือเปล่า” รักจิราถาม เสียงปลายสายเงียบไปพักใหญ่
(งั้นดีเลย แกช่วยแวะมาที่ร้านฉันได้ไหม ฉันมีเรื่องให้แกช่วย) รักจิราทำตาโตตกใจ
“ตัวเนี่ยนะให้เค้าช่วย เรื่องอะไร”
(ใช่ แต่ไม่ต้องถามมากรีบมาที่ร้านเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวสาย แค่นี้นะ อย่าช้าเด็ดขาด หรือเบี้ยวนัดฉันเด็ดขาดไม่อย่างนั้น ไอ้ตุ๊กตาเน่าของแกในห้องมันจะถูกแยกชิ้น แล้วส่งโรงขยะ) พอรู้ว่าตุ๊กตาตัวโปรดจะถูกแยกชิ้นรักจิรากดวางสาย และหันมองสองสาวด้วยแววตาขอโทษ
“พี่มีธุระด่วน เรื่องกินข้าวไว้คราวหน้าพี่เลี้ยงขอโทษนะ” แล้วรักจิราก็วิ่งไปที่รถที่ยืมวันวิวาห์ที่มา ไม่รอให้สองสาวได้ถามอะไรอีก ในใจนึกด่าพี่สาวที่ทำให้เธออดกินข้าวฟรี ไม่นานรถของรักจิราก็มาจอดอยู่หน้าร้าน พิมพ์ดาวผู้ช่วยของแก้วกัลยาอีกคนเดินออกมารับรักจิรา
“เจ๊แก้วล่ะคะ” รักจิราถามถึงคนที่นัดเธอมา เพราะเธอไม่เห็นเจ้าเฟอร์รารี่ 488 สุดหรูที่พี่สาวคนสวยพึ่งลงทุนไปถอยมาใหม่เมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อน แถมพอเธอถามก็มีหน้าพูดอีกว่าฉันรวย เธอเลยไม่อยากเถียงพี่สาวของเธอคนนี้ คิดว่าตัวเองเก่ง ฉลาด แต่นี่มันโง่มาก แต่รักจิราไม่กล้าพูดกลัวแม่นางจะเล่นงิ้วให้เธอดูเสียก่อน
“คุณแก้วไปแล้วค่ะ” ใบหน้าสวยถึงกับบึ้งขึ้นมาทันทีนัดเธอมาแล้วออกไปเนี่ยนะ
“คุณแก้วบอกให้พิมพ์ช่วยแต่งตัวให้คุณ แล้วไปตามนัดคะ” คิ้วสวยถึงกับขมวดมุ่นขึ้นมาทันทีเพราะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร และยิ่งพิมพ์ลดาพูดแบบนี้เอยิ่งไม่เข้าใจ
“แต่งตัว ไปตามนัด แต่งตัวอะไร ไปตามนัดอะไร รักไม่เห็นรู้เรื่อง”
“พิมพ์ก็ไม่รู้ค่ะ แต่คุณแก้วบอกให้พาคุณไปเปลี่ยนชุด ถ้าไม่เปลี่ยนคุณแก้วจะทำลายตุ๊กตาสุดรักของคุณรักแน่นอน แล้วถ้าไม่อยากให้ระเบิดมาลงที่พิมพ์คุณรักทำตามที่คุณแก้วบอกเถอะค่ะ คุณรักก็รู้เวลาคุณแก้วโกรธมันน่ากลัวแค่ไหน นะคะ” รักจิราพยักหน้ารับและยอมเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หน้าผมตามที่พิมพ์ดาวบอก ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง พิมพ์ลดาเนรมิตสาวที่งามอยู่แล้วให้กลายเป็นเจ้าหญิงแสนสวยในพริบตา รักจิราเดินเก้งก้างออกมาจากห้องแต่งตัวเมื่อต้องแต่งชุดกระโปรงสีหวาน มันช่างขัดกันเหลือเกินนานแล้วที่ไม่ได้แต่งชุดกระโปรง เธอคิดว่ามันทำให้เธอเดินไม่คล่อง ทำอะไรไม่สะดวก ยิ่งต้องเป็นนักข่าวมาใส่กระโปรงก็วิ่งตามดารา ได้สัมภาษณ์ไม่ทันกันพอดี
“สวยมากเลยคะ คุณแก้วนี่ตาแหลมมากเลยนะคะ” พิมพ์ดาวเอ่ยชม และสำรวจมองรักจิราอีกครั้ง บุคลิกห้าว ๆ ที่มักจะเห็นจากที่แต่งตัวเรียบ ๆ แต่ตอนนี้เมื่อมีเดรสแขนกุดสีฟ้าอ่อนปักลายลูกไม้ช่วยขับความหวานออกมาจากตัวของรักจิราออกมา ใบหน้าที่ปกติไร้เครื่องสำอางตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางสีอ่อน ผมที่ปกติปล่อยให้เซอร์ ๆ ถูกติดกิ๊ฟจนกลายเป็นสาวหวาน
“เจ๊แก้วคิดว่ารักเป็นตุ๊กตาหรือไง คอยดูนะถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ ฉันจะจัดการให้น่าดูเลย” รักจิราบ่นอุบอิบ
“ไปกันเถอะคะ”
“ไปไหนคะ แล้วใครนัด เขานัดรักหรือนัดเจ๊แก้ว” รักจิราถาม พิมพ์ดาวส่ายหน้า
“คุณแก้วบอกว่าให้พาคุณรักไปที่ร้านดีการ์เรท ไปโต๊ะที่คุณแก้วจองไว้ บอกด้วยนะคะแล้วคุณจะขอบคุณคุณแก้ว เอ่อ...คุณแก้วบอกพิมพ์แค่นี้คะ ไปเถอะค่ะ นี่ใกล้จะเที่ยงแล้ว” รักจิราเดินตามพิมพ์ลดาไปที่รถ ตอนนี้ในหัวของเธอเต็มไปด้วยคำถามว่าแก้วกัลยากำลังทำอะไรกันแน่ จนรถมาจอดลงที่หน้าร้าน ทั้งสองเดินเข้าไปในร้าน เมื่อแจ้งโต๊ะที่จองไว้พนักงานก็เดินพาเข้าไป โต๊ะที่แก้วกัลยาจองไว้มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่ เป็นผู้หญิงที่คุ้นมากเหมือนเคยเห็นที่ไหน จนผู้หญิงคนนั้นหันหน้ามา
“ไอ้ฟ้า!!!”
“กว่าจะมาถึงมานั่งสิ” ฟ้าลดาเดินเข้ามาลากตัวเพื่อนไปนั่งที่เก้าอี้ที่ตนนั่งเมื่อครูส่วนตัวเธอเปลี่ยนมานั่งตัวตรงข้ามแทน ตอนนี้รักจิรากำลังมึนงงอย่างรุนแรง ก็ฟ้าลดาเป็นเพื่อน เพื่อนที่ทำงานในบริษัทจัดหาคู่ที่ให้แฟ้มฮาเร็มผู้ชายเธอมานั่นไงล่ะ แล้วแก้วกัลยานัดเธอมาเพื่อเจอฟ้าลดาเนี่ยนะ เธอเริ่มรู้สึกถึงกลิ่นไม่ดี พิมพ์ลดาที่เดินเข้ามาส่งเผ่นแน็บกลับไปแล้ว เหมอืนรู้ถ้าอยู่ต่อจะต้องซักเธอ
“นี่มันเรื่องอะไร เจ๊แก้วกำลังเล่นอะไร”
“อีกแป๊บแกก็รู้แล้วล่ะ”
“นี่แกกับเจ๊แก้วคงไม่ได้วางแผนทำอะไรแผลง ๆ ใช่ไหม บอกเลยนะ ฉันไม่สนุกด้วยแน่ ๆ” รักจิราถาม ฟ้าลดาส่ายหน้าเป็นพัลวัน ยิ่งเจอสายตาทิ่มแทงจากเพื่อนก็ยิ่งกลัว เธอเป็นเพื่อนกับรักจิราตั้งแต่เรียนประถมยันมัธยมดังนั้นเธอก็พลอยรู้จักบรรดาก๊วนพี่สาวสุดรักของรักจิราไปด้วย และเมื่อสองวันก่อนแก้วกัลยาก็โทรมาหาเธอ และวานให้เธอช่วยเรื่องหนึ่ง
“มาแล้ว” พูดจบฟ้าลดาก็ลุกขึ้นยืนเปลี่ยนเก้าอี้มานั่งตัวข้าง ๆ เธอ เป็นจังหวะเดียวกับที่ผู้หญิงสูงอายุคนหนึ่งเปิดประตูเดินเข้ามาและตรงมาที่โต๊ะของเธอและฟ้าลดา
“สวัสดีคะคุณจันทร์” ฟ้าลดาเอ่ยขึ้นเมื่อหญิงสูงอายุแต่ยังคงความสง่างามและใจดีนั่งลงที่เก้าอี้
“แล้วคุณอัสนีล่ะคะ”
“ตาสายฟ้ากำลังเข้ามา หนูคนเป็นคนที่มาดูตัวกับตาสายฟ้าสินะ สวย น่ารักดีนะ” คราวนี้รักจิราหันไปมองเพื่อนทันที สายตากำลังคาดคั้นถามว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกันแน่ แต่ฟ้าลดายังไม่ทันตอบ ผู้ชายคนหนึ่งก็เดินมาที่โต๊ะ
“แม่ครับ” เสียงคุ้นหูที่หยุดยืนอยู่ด้านข้างทำให้รักจิราหันไปมอง ดวงตาสวยเบิกกว้าง และขยับตัวลุกขึ้นนั่งมือชี้เข้าที่หน้าของผู้ชายที่ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของเธอก่อนจะ
“ไอ้สายฟ้า / ยัยรัก” สองเสียงร้องประสานกัน แววตาของทั้งสองกำลังตื่นตะลึงอย่างรุนแรง ฟ้าลดาเองก็ทำหน้าไม่ถูกเธออยากจะพูดแก้ตัวในวินาทีนี้ว่าเธอโดนบังคับ เธอไม่เกี่ยว สายตาของจันทรา มารดาของอัสนีกำลังมองมาที่ฟ้าลดาเหมือนตั้งคำถามว่าสองคนรู้จักกันหรือ แล้วนี่มันเรื่องอะไร ฟ้าลดาส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“นี่มันเรื่องอะไรครับแม่ / นี่มันเรื่องอะไรไอ้ฟ้า”
“เอ่อ....” จันทราเองก็พูดไม่ออกว่าเธอเป็นคนส่งประวัติของลูกชายให้บริษัทหาคู่ ลูกชายอายุอานามปาไปจะสาบสิบแล้ว แต่ยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แม้แต่สะใภ้ก็ไม่มี แถมลูกชายเธอยังคบเพื่อนเป็นเก้งเป็นกวาง เธอกลัวลูกชายจะเบี่ยงเบนเลยแอบใช้บริการหาคู่ให้ลูกชาย โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ เธอเองก็ไม่เคยเห็นลูกมีท่าทีแบบนี้มาก่อน ตื่นตกใจ ไม่พอใจ ในขณะที่ฟ้าลดาเองตอนนี้หน้าหดเหลือสองคืบกลัวเหลือเกินว่าเพื่อนผู้บ้าดีเดือดจะลุกขึ้นมาชกหน้าเธอแทนกระสอบทรายเพื่อระบายความโกรธ
“อ๋อ...ฉันเข้าใจแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว เจ๊แก้ว!!!” แล้วรักจิราก็วิ่งออกจากร้านไปโดยมีเสียงของฟ้าลดาร้องเรียกตามไปข้างหลัง ฟ้าลดารู้ว่าพี่น้องคู่นี้แรงแค่ไหน พี่สาวปากไว เร็วแรงยิ่งกว่าใคร อารมณ์ก็เกรียดกราดดังพายุเฮอริเคน ส่วนน้องสาวที่เป็นเพื่อนเธอแม้จะไม่ใช่คนปากจัดแต่จัดว่าอยู่ในกลุ่มบ้าดีเดือด ห้าวเป้งตั้งแต่สมัยเรียน อารมณ์ร้อนและขึ้นง่าย ไม่ต่างจากคลื่นสึนามิที่มาวูบเดียวก็กวาดทุกสิ่งหายไปในพริบตา เธอเดาไม่ออกว่าคนอารมณ์ร้อนกับอารมณ์แรงมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้น
“คุณจันทราคะเรื่องนัดคู่เอาไว้คราวหน้านะคะ ตอนนี้ฟ้าต้องไปห้ามพายุกับคลื่นยักษ์ก่อนค่ะ”
“จะไม่มีนัดดูตัวอะไรอีก ผมยกเลิกสัญญา” แล้วอัสนีก็เดินออกไป คนเป็นแม่ได้แต่หันไปมองหน้าฟ้าลดาที่ก็มองหน้าเธออยู่ เป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงต่อ
“งั้นฟ้าขอตัวนะคะ” แล้วฟ้าลดาก็เดินออกไปต้องตามเพื่อนไปให้ทัน
แก้วกัลยาเดินเข้าไปในสปาหรูทีสร้างจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อแม่ หลังจากพ่อกับแม่ของเธอเสียชีวิตลงไปเมื่อหลายปีก่อน อากงหรือคุณสุนทรผู้เป็นตาก็ส่งให้คนมาดูแล นั่นคือมงกุฎ คนงานคนสนิทของสุนทร ที่ต่อมากลายเป็นเลขาส่วนตัวของแก้วกัลยา เมื่อแก้วกัลยาโตพอจะบริหารงานเองได้ มงกุฎเป็นสาวใหญ่วัยสี่สิบสี่ปี แต่เป็นสาวใหญ่ที่ใจไปโบราณแน่นอน เธอทันสมัย และได้รับกระแสแฟชั่นมาจากเจ้านายสาวอย่างแก้วกัลยาแบบเต็ม ๆ
“คุณมงกุฎ คุณแม่ของคุณเพทายมาหรือยัง” แก้วกัลยาวันนี้ดูแปลกตาไป จากการแต่งตัวที่ไม่หวือหวาเช่นเคย ดูทันสมัยแต่สบายตาเหมือนดร็อปการแต่งตัวให้เบาลง เพราะเป้าหมายของเธอกำลังจะมา
“มาแล้วค่ะ กำลังรอทำสปาที่อยู่ห้องแขกวีไอพี” แก้วกัลยาพยักหน้ารับและกระหยิ่มยิ้มออกมา วันนี้ทุกอย่างไปได้สวย แผนจับคู่ให้น้องสาวสุดรักก็น่าจะผ่านไปได้ด้วยดี ส่วนแผนจับคู่ของตัวเธอเองก็ต้องไปได้สวยเช่นกัน
“คุณมงกุฎช่วยให้คนไปเอาถุงกระดาษสีฟ้ามาให้แก้วหน่อยค่ะ แก้วจะรอที่หน้าห้องนะคะ” แก้วกัลยาจัดเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองจนเรียบร้อย เธอส่องกระจกจากบานหน้าต่าง สำรวจความสวยตัวเองอีกรอบ แม้วันนี้จะไม่ได้แต่งตัวแบบนำเทรนแฟชั่น แต่แก้วกัลยาก็ยังคงความสวย หุ่นที่สูงโปร่งดังนางแบบ ขาเรียวยาวน่ามอง วันนี้ซ่อนอยู่ใต้เดรสสีขาวตัวยาว ผมถูกมัดรวบตึง เธอดูคล้ายสวยทำงามากขึ้น เมื่อมั่นใจแล้วพนักงานคนหนึ่งก็ถือถุงสีฟ้ามาให้
“ฉันลืมบอก เอาขนมไทยที่ฉันไปซื้อมาใส่จานแล้วเอาไปเสิร์ฟด้วย” และแก้วกัลยาก็เดินเข้าไปด้านในห้องโดนมีคุณมงกุฎเคาะประตูและเปิดเข้าไปให้ คุณพรทิพย์หันมามองแขกที่เข้ามาใหม่มือที่ถือนิตยาสารวางนิตยสารลงและหันมายิ้มให้กับมงกุฎและแก้วกัลยา
“สวัสดีคะคุณพรทิพย์” มงกุฎเอ่ยขึ้นและแย้มยิ้มส่งให้กับคุณพรทิพย์ คุณพรทิพย์พยักหน้าและหันไปมองสาวสวยที่ตามมงกุฎเข้ามา พร้อมกับรับไหว้จากสาวรุ่นลูก
“นี่คุณแก้วกัลยาลูกสาวคุณแก้วตาที่ดิฉันเคยเล่าให้ฟังไงคะ” แก้วกัลยายกมือไหว้อย่างนอบน้อม
“สวัสดีค่ะ แก้วได้ยินนานแล้วว่าคุณหญิงเป็นแขกประจำของสปาเรา แล้วก็สนิทกับแม่แก้วมาก แต่แก้วไม่ค่อยมีเวลา ต้องขอโทษนะคะที่ไม่ได้มากราบสวัสดีแขกผู้มีพระคุณ”
“ผู้มีพระคุณอะไรคนกันเองทั้งนั้น แม่หนูกับน้าก็สนิทกันมาก แต่ก่อนไม่น่าแวะมา แก้วตาก็แวะไปนั่งคุยกับน้า เราสนิทกันมากเลยล่ะจ๊ะ”
“ถ้าอย่างนั้นแก้วขออนุญาตเรียกคุณพรทิพย์ว่า น้าทิพย์นะคะ” พรทิพย์พยักหน้า
“ได้สิจ๊ะ น้าก็อยากได้ลูกแก้วตามาเป็นหลานสาวเพิ่มอีกคน แต่ก่อนแก้วตาชอบเล่าเรื่องของหนูให้น้าฟัง เอารูปมาให้ดู เห็นในรูปน่าก็คิดว่าโตขึ้นมาต้องสวยแน่ ๆ แล้วก็สวยจริง ๆ ตัวน้าก็อยากมีลูกสาว แต่กลับได้ลูกชายมาคนเดียว เห็นหน้าหนุแล้วน้าก็คิดถึงแก้วตา” รอยยิ้มของหญิงสูงอายุเอ็นดูเด็กสาวตรงหน้าเป็นพิเศษ
“แก้วรู้จากข่าวสังคมว่าน้าทิพย์ชอบผ้าไทย แล้วชอบงานของฟ้าตะวันมาก” และแก้วกัลยาก็ส่งถุงผ้าใบนั้นให้กับคุณพรทิพย์ที่ทำหน้าแปลกใจ แต่ก็ยิ้มรับและรับถึงผ้านั้นดู ดวงตาประกายความเอื้ออารีย์ดีใจขึ้นมาทันที
“หนูไปได้มายังไงจ๊ะ”
“ก็ฟ้าตะวันเป็นเพื่อนเรียนดีไซเนอร์รุ่นเดียวกับแก้ว คอเล็คชั่นผ้าไหมไทยชุดนี้เป็นคอเล็คชั่นพิเศษมีจำกัด แล้วแก้วรู้ว่าคุณน้าไม่ได้ไปก็เลยขอไว้ชุดหนึ่ง น้าทิพย์ชอบไหมคะ” มงกุฎมองเจ้านายและส่ายหน้าเล็กน้อย
“ชอบสิจ๊ะ ขอบใจหนูมากนะ วันนั้นน้าป่วย ก็เลยไม่ได้ไป พ่อลูกชายตัวดีก็ไม่ชอบงานแฟชั่น เลือกผ้าไม่เป็น วัน ๆ ทำแต่งาน ขอบใจหนูมากนะ” สายตาของพรทิพย์มีความซาบซึ้งใจมาก
“ไม่เป็นไรค่ะ น้าทิพย์เป็นเพื่อนคุณแม่ ก็เหมือนเป็นแม่อีกคนของแก้วด้วย อะไรที่แก้วทำให้ได้ก็จะทำให้ค่ะ” พรทิพย์ไม่ใช่คนหลงคนประจบประแจง แต่เธอมองเห็นความน่ารักบางอย่างในตัวของแก้วกัลยา ความช่างพูดช่างจา ไม่เอาแต่นั่งอมพะนำเก็บไว้
“ปกติถ้าน้าทิพย์ไม่อยู่บ้าน น้าทิพย์จะออกมาสปาแบบนี้หรอคะ”
“ไม่หรอกจ๊ะ ปกติน้าก็อยู่บ้าน สามีก็เสียมาเกือบสามปีแล้ว ลูกชายก็ทำงานจนไม่มีเวลา นี่ก็พึ่งกลับจากอเมริกา คนแก่ก็อยู่บ้านเหงา ๆ ไม่ค่อยอยู่บ้ายเจ้าลูกชายยังไม่ยอมให้ออกจากบ้านอีก บ่นโน่นบ่นนี่เป็นคนแก่ กลัวอันตราย กลัวว่าน้าจะประสบอุบัติเหตุ จนน้าอ่อนใจ” แก้วกัลยามองและยิ้มเมื่อพบจุดที่เธอจะแทรกแซงเข้าไปในชีวิตของเพทายได้
“ถ้าอย่างนั้น ว่าง ๆ แก้วขอไปเยี่ยมน้าทิพย์ที่บ้านได้ไหมคะ แก้วเองก็ไม่มีแม่ มีแต่อาม่า มีอาอี้ แก้วชอบไปนั่งคุยกับท่านเวลาเหงา ๆ แต่ก็นาน ๆ ทีเพราะแก้วไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่” คำพูดนี้ไม่ใล่คำโกหก เธอไม่มีญาติผู้ใหญ่ แม้จะไม่ชอบงานที่มีคนแก่เยอะ ๆ เพราะคนแก่ในงานสังคมชอบทาปากแดง วาจาจัดจ้าน แต่บุคคลทั้งสองในความรู้สึกอบอุ่นใจเธอจึงชอบจะไปสนทนากับทั้งคู่ ไปป่วนให้ชีวิตคนอายุมากทั้งสองให้มีสีสัน
“เอาสิจ๊ะถ้าหนูไม่เบื่อคนแก่เสียก่อน”
“ไม่หรอกค่ะ อีกอย่างน้าทิพย์อย่างไม่แก่เสียหน่อย ยังดูสวยอยู่เลย อุ้ย!!! แก้วชวนน้าทิพย์คุยเพลิน วันนี้น้าทิพย์จะทำอะไรคะ สปาผิว หรือว่านวดคะ” พรทิพย์รู้สึกถูกชะตากับแก้วกัลยา ตนเองก็ไม่ใช่คนที่จะดูคนไม่ออก แต่ก็มองเห็นความจริงใจบางอย่างของแก้วกัลยา
“วันนี้น้ามานวดตัว รู้สึกปวดเมื่อย”
“ถ้าอย่างนั้นแก้วพาไปส่งที่ห้องนะคะ” แก้วกัลยายิ้มอย่างสุขใจ ในที่สุดเธอก็จะได้เข้าไปเหยียบอาณาเขตของเพทาย หลังจากนี้เธอจะต้องคว้าใจเพทายมาให้ได้ ไม่ว่าจะวิธีอะไร แต่คุณเพทายต้องเป็นของเธอ
“คุณมงกุฎ” มงกุฎหันมามองเมื่อแก้วกัลยาเดินออกมาจากห้องนวด “คุณช่วยให้คนไปเจาะยางรถคุณพรทิพย์ให้ฉันทีสิ” มงกุฎถึงกับทำหน้าไม่ถูก
“จะดีหรอคะ”
“ดีสิคะ เอาน่า นะคะ คุณมงกุฎ นะคะ” มงกุฎพยักหน้า เธอเองก็รักเจ้านายคนนี้เหมือนกับลูกกับหลานของตัวเอง แม้แก้วกัลยาจะวีนในบ้างครั้ง เหวี่ยงในบางทีที่ไม่พอใจ โวยวายใหญ่โตให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ แต่แก้วกัลยาก็เป็นคนดี เวลาตั้งใจทำงาน งานของเธอจะออกมาดีเยี่ยม และยังต้องทำงานดีไซเนอร์ที่เปิดห้องเสื้อเป้นของตัวเอง ไหนจะต้องดูแลสปา ดูเหมือนจะไร้สมองแต่เป็นคนที่ฉลาดมาก โดนเฉพาะเรื่องแผนการแบบนี้
“แล้วถ้าเราไปเจาะยางรถคุณพรทิพย์แล้วคุณพรทิพย์เค้าจะกลับบ้านยังไงคะ”
“เดี๋ยวแก้วจัดการที่เหลือเอง คุณมงกุฎแค่ทำตามที่แก้วบอกก็พอค่ะ แล้วอย่าให้คนขับรถคุณพรทิพย์จับได้เด็ดขาดนะ” มงกุฎพยักหน้ารับและเดินไปทำตามคำสั่ง แก้วกัลยากระหยิ่มยิ้มอย่างพอใจที่แผนของเธอไปได้สวย และตอนนั้นเองพนักงานก็วิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาหาเธอกัน
“มีอะไรกัน” แก้วกัลยาเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี
“เกิดเรื่องแล้วคะ คุณ...คุณ...คุณ”
“ถ้าไม่พูดฉันจะตัดเงินเดือนให้หมดเลย” พนักงานทั้งหมดทำสีหน้าแตกตื่น แต่คนที่เข้ามาบอกด้วยท่าทีหืดกระหอบกับเป็นมงกุฎ
“คุณรักมาค่ะ บุกเข้ามาฟาดงวงฟาดงาด้วยนะคะ ทำท่าจะบุกเข้ามาด้านใน แต่ดิฉันให้รปภ.พากันล็อคตัวไปที่ห้องทำงานของคุณแก้ว แต่ถ้าคุณแก้วไม่ไปคุณรักเธอต้องบุกมาอาละวาดรบกวนแขกด้านในนี้แน่ ๆ ค่ะ” แก้วกัลยานิ่งไปพักใหญ่ แสดงว่าการนัดคู่เดทของน้องสาวเธอกับอัสนีพังหรอ แล้วงานเธอจะไม่พังหรือไง
“ยัยเจ๊แก้ว” มาแล้ว แก้วกัลยาคิดในใจ มารชัด ๆ
“คุณมงกุฎพายุมา ตอนนี้แผนต้องล่ม คุณมงกุฎถ้าคุณพรทิพย์นวดเสร็จก็พาไปที่รถ และรอให้คนขับรถรู้ว่ายางแบน ให้คนของเราไปส่งคุณพรทิพย์ด้วย ตอนนี้ขอไปจัดการตัวมารก่อน ยัยรักมันเกิดมาเป็นมารความสุขของฉันชัด ๆ” แล้วแก้วกัลยาก็รีบกลับไปที่ห้องทำงานเพราะกลัวแขกจะแตกตื่น รปภ. พากันช่วยดึงประตูไว้ เพราะกลัวว่ารักจิราน้องสาวของเจ้าของสปาจะพังมันออกมา
“ถอย” รปภ.สี่นายที่ช่วยกันดึงประตูไว้พากันหลีกทาง พลันคนที่พยายามดึงประตูอยู่ก็โดนประตูดีดกลับไปทันทีที่ทั้งหมดปล่อยมือออก แก้วกัลยาเดินเข้าไปในห้องมองน้องสาวที่หัวโขกกับผนังลัทำสีหน้าสมน้ำหน้า
“มีอะไร มารชัด ๆ แผนฉันกำลังไปได้สวยอยู่แล้ว”
“ตัวต่างหากที่เป็นมารร้าย ตัวกำลังทำอะไรเจ๊แก้ว” ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้สะทกสะท้านกับคำพูดน้องสาว ก็เธอไม่เคยบอกนี่ว่าเธอเป็นนางฟ้า
“ฉันทำอะไร” แก้วกัลยาเดินนวยนาดมานั่งที่เก้าอี้และไขว่ห้างพร้อม ทำท่าชิล ๆ หยิบตะไบเล็บขึ้นมาตะไบไม่สนใจท่าทีปั่นปึ่งของน้อง ในที่สุดรักจิราก็หมดความอดทนเดินมากระชากตะไบเล็กออกจากมือแก้วกัลยา
“ตัวยังมาพูดอีกหรอ ตัวทำแบบนี้ทำไม ตัวใช่ไหมที่นัดคู่เดทให้เค้า ตัวจงใจแกล้งเค้า โดยการนัดไอ้สายฟ้าใช่ไหมมาเจอกับเค้าใช่ไหม เจ๊แก้ว!!!” แก้วกัลยายิ้มไม่รู้ไม่ชี้
“ถ้าใช่แล้วไง ฉันกำลังทำความดี กำลังช่วยแกให้ทันสามเดือนนะ อีกอย่างหมอนั่นมันก็...” คำพูดนั้นทำเอารักจิราอยากจะถลาเข้าไปชกหน้า แต่เพราะแก้วกัลยามีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ ทำให้รักจิราจึงอดกลั้นไว้
“หยุดพูดไปเลยนะ”
“ฉันเปิดดูแฟ้มที่รายชื่อหนุ่ม ๆ ของแกเมื่อวันก่อน แล้วเจอประวัติของสายฟ้าพอดี คิดว่าแกก็คงยังไม่เห็นแน่ ๆ ฉันให้คนไปสืบพึ่งรู้ว่าสายฟ้าพึ่งกลับมาจากแอลเอ ฉันเลยลองคิดไปคิดมา ถ้าเกิดให้แกรอหาหนุ่มมาเครมแก หรือรอให้มีคนมาตกหลุมของแกมันคงอีกนาน เพราะแกมันสมฉายาเจ้าสาวกลัวฝน ขี้ขลาด กลัวอะไรไม่กลัว กลัวเสียใจ ทั้งที่มันยังไม่ทันเกิด และฉันก็เลยช่วยเลือกหนุ่มที่เหมาะกะแกให้ และฉันก็เลือกนายสายฟ้า ผู้ชายที่รู้จักแกถึงตับ ไต ไส้ พุง อย่ามองฉันแบบนั้นนะ ฉันกำลังจะช่วยแกนะไอ้รัก แกคิดสิการที่แกกับมันจะได้เจอกับอีกครั้งมันเป็น...บุพเพไง ฉันช่วยให้เร็วขึ้นอีก” แก้วกัลยาเอ่ยเมื่อเห็นสายตาของรักจิราคล้ายอยากจะพุ่งเข้ามาบีบคอเธอเหลือเกิน และเจ้าตัวก็กำลังกำมือแน่นเหมือนพยายามระงับอารมณ์ที่ขึ้นลง ๆ นี่
“บุพเพบ้าบุพเพบออะไรของตัว เค้าเคยบอกตัวไปแล้วไงว่าตัวเก็บความหวังดีของตัวไว้เถอะ อย่ายุ่งกับเค้า ตัวก็รู้ว่าเค้ากับหมอนั่นเกลียดกันแค่ไหน มันไม่มีเป็นอย่างที่ตัวคิด แล้วการที่ตัวทำกับเค้าแบบนี้ นั่นหมายความว่าตัวอยากมีเรื่องกับเค้าใช่ไหม” อารมณ์ของรักจิรากำลังพุ่งขึ้นสุด ๆ แก้วกัลยายังคงทำหน้าตาไม่สนใจตามสไตล์คนเอาแต่ใจเช่นเคยก็เธอหวังดีเธอผิดตรงไหน
ปัง!!!!
“นี่ตัวไม่ได้สำนึกเลยหรอเจ๊แก้ว”
“ฉันหวังดี ทำไมต้องรู้สึกผิดด้วยล่ะ ฉันทำเพื่อแกนะรัก” คำพูดของแก้วกัลยาทำให้ใบหน้าของเธอกรุ่นโกรธขึ้นมาอีกครั้ง มือของเธอคว้าไปที่กระเป๋าแบรนด์เนมสุดหวงที่วางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งเธอก็จำได้ว่าแก้วกัลยาเห่อและหวงแค่ไหน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้ารักจิราอย่างผู้ชนะ
“ว้าย!!! อย่าทำ ไอ้รัก เอากระเป๋าฉันคืนมา” แก้วกัลยาวิ่งตามน้องสาวไปด้านหลังสปาที่มีบ่อปลาคาร์ฟอยู่ และตั้งใจยืนอยู่บนขอบปูน และยื่นมือไปที่บ่อน้ำพร้อมจะปล่อยกระเป๋าใบนั้นลงน้ำทุกเมื่อ เธอรู้ว่าของแพงพวกนี้ส่วนใหญ่โดนน้ำไม่ได้ หน้าตาพี่สาวเธอกำลังตื่นกลัวสุด ๆ
“แกเอากระเป๋าฉันคืนมานะรัก”
“เค้าไม่คืน ตัวต้องสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับเรื่องของเค้าอีก และต้องยอมรับผิดกับเรื่องนี้แต่โดยดี ตัวถูกตามใจจนเคยตัวแล้ว ทำผิดยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ตัวกล้ามากนะที่มาเล่นกับคนอย่าเค้า พูดออกมาดัง ๆ ให้พนักงานได้ยินว่าตัวทำผิด ยอมรับมาว่าผิด” แก้วกัลป์ยามองรักจิราอยางแค้นใจ และไม่เข้าใจว่าเรื่องแค่นี่ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่
“คืนมา”
“ตัวมันเด็กน้อยเจ๊แก้ว เด็กไม่เคยโต ตัวบรรลุนิติภาวะ จนจะเข้าวัยทองแล้ว ทำอะไรไม่ถามคนอื่น นึกอยากทำอะไรก็ทำแบบเด็ก ๆ ได้ยังไง ถ้าเค้าไม่สั่งสอนตัวบ้าง ตัวต้องทำอีกแน่ ๆ คราวหน้าอาจเป็นเจ๊ขวัญหรือเจ๊วันก็ได้ ดังนั้นเค้าในฐานะน้องจะสั่งสอนตัวเอง”
“ไอ้รัก ถ้าฉันจับแกได้ฉันจะตบปากแก เอากระเป๋าฉันมา นั่นมันกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นเชียวนะ ถ้ากระเป๋าฉันด่างแม้แต่นิดเดียวฉันจะจัดการแก เอาคืนมาไอ้รัก”
“ตัวคิดมวยดาด ๆ อย่างตัวจะสู่มวยสากลอย่างเค้าหรอเจ๊แก้ว ตัวคิดผิดแล้ว เค้าต่อยหมัดเดียวตัวก็ได้สลบไปสามวันเจ็ดวันแล้ว พูด ถ้าไม่พูดเค้าทิ้งนะ” รักจิราทำท่าเขวี้ยงกระเป๋าลงน้ำ
“อย่า ๆ รู้แล้ว ๆ พูดแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของแก เรื่องของใคร ๆ อีก เรื่องสายฟ้าฉันยอมรับว่าฉันผิด แต่ฉันยืนยันว่าฉันอยากช่วย พอใจยัง”
“ก็นิดหน่อย แต่ครั้งนี้เค้าจะไม่เอาเรื่อง ถ้าคราวหน้าตัวกล้าเอาตัวบวมมาขู่เค้า เค้าจะฟ้องอาม่า ให้อาม่าจับตัวไปปฏิบัติธรรมสักเดือนหนึ่ง เอาไป อย่าให้เค้ารู้นะว่าตัวตุกติกนะ” แก้วกัลยาเดินมารับกระเป๋าคืน ในจังหวะที่ดึงกระเป๋าคืนมาได้ แก้วกัลยายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และฉวยโอกาสรักจิราเผลอผลักร่างน้องที่ยืนอยู่บนขอบปูนตกลงบ่อน้ำ แต่รักจิราก็ไวไม่แพ้พี่สาวกระชากแขนแก้วกัลยาล่วงตกลงน้ำตามลงมา
ตู้ม!!!
“แก้ว / รัก” ขวัญชีวันและวันวิวาห์ที่ฟ้าลดาโทรตามมาถึงกับร้องออกมาเมื่อเห็นสภาพผู้มีศักดิ์เป็นพี่และน้องตกลงน้ำ สภาพเปียกปอนเหมือนลูกหมาตกน้ำ ในขณะที่รักจิราทำหน้าตูมอย่างฉุนเฉียวกับความเจ้าเล่ห์ของพี่สาวที่คิดจะรอบทำร้ายเธอ แต่เสียใจด้วยเธอไวกว่า ส่วนแก้วกัลยากำลังกรีดร้องเหมือนผีเข้าเมื่อกระเป๋าราคาแพงตกลงน้ำพร้อมกับตัวเธอ แก้วกัลยามองสภาพกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นราคาเป็นล้านของเธอและ
“กรี๊ด!!!! ไอ้รัก แกตาย” รักจิรารีบวิ่งขึ้นจากบ่อปลาคาร์ฟ โดนมีแก้วกัลยาวิ่งไล่กวดหลัง ถ้าคนข้างนอกมาเห็นภาพลักษณ์สาวไฮโซของแก้วกัลยาคงพังยับแน่นอน
....ติดตามตอนต่อไป....
ตอนนี้เริ่มเปิดตัวละครอีกหนึ่งตัว และจะทยอยมาเรื่อย ๆ แน่นอน
ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอบคุณสำหรับคำคอมเมนส์ พบกันในตอนหน้าค่ะ
ดีกรีความสนุกจะทวีมากขึ้นยังไงช่วยกินติดตามเป้นกันลังใจให้กันด้วยนะคะ
พัชรีพร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 พ.ค. 2557, 14:32:08 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 มิ.ย. 2557, 13:22:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 1500
| << 2 เนื้อคู่อยู่ที่ไหน | 4 สาวโก๊ะมหาภัย >> |
แก้วจินดา 28 พ.ค. 2557, 18:22:22 น.
เป็นพี่สาวที่ดีจริง
เป็นพี่สาวที่ดีจริง
แว่นใส 28 พ.ค. 2557, 21:43:00 น.
คู่มาละ
คู่มาละ