เสน่หาภรรยาครึ่งปี
เสน่หาภรรยาครึ่งปี โดย กันต์ระพี
เดิมชื่อกรงรักวิมานร้อน
เธอ..ถูกหลอกขายให้ชายแปลกหน้า
เขา...ต้องการแค่ภรรยาครึ่งปี
เพียงความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน
เขาก็ต้องการหล่อนทั้งตัวและหัวใจ แต่จะทำฉันใด...
เปิดให้ทดลองอ่านบางส่วนเท่านั้น วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book
เดิมชื่อกรงรักวิมานร้อน
เธอ..ถูกหลอกขายให้ชายแปลกหน้า
เขา...ต้องการแค่ภรรยาครึ่งปี
เพียงความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน
เขาก็ต้องการหล่อนทั้งตัวและหัวใจ แต่จะทำฉันใด...
เปิดให้ทดลองอ่านบางส่วนเท่านั้น วางจำหน่ายในรูปแบบ e-book
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตัวอย่างเนื้อเรื่อง
เชอะ! ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่ งั้นที่หายไปนี่ ก็คงจะออกไปหากันล่ะสิท่า
คนหื่นกามแบบนั้น มองยังไงก็เพลย์บอยตัวพ่อชัดๆ!
หญิงสาวเบ้ปากก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ เลิกใส่ใจที่จะคิดถึงเรื่องชายหนุ่มอีก หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จก็ก้าวออกจากห้องน้ำ ตั้งใจจะออกไปหาอะไรทานที่ห้องอาหาร แต่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อพบว่ามีเด็กผู้หญิงอายุประมาณสักสี่ห้าขวบนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนเตียงนอน
“คุณเป็นใครคะ แล้วมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง?”
คำถามที่มาจากปากเล็ก ๆ ทำให้พิมพ์ลดามีสีหน้างุนงง เพราะไม่รู้ว่าเด็กคนนี้เป็นใคร แต่ถึงกระนั้นก็เดินเข้าไปทรุดตัวลงนั่งข้างๆ คนหน้างอเหมือนถูกขัดใจ มองดวงตาสีเขียวมรกตที่ล้อมกรอบใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยเรือนผมสลวยสีน้ำตาลทองหยิกเป็นลอนสยาย พลางนึกไปว่าเด็กน้อยหน้าตาน่ารักราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ คนนี้ หน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“เห็นพ่อร็อบของหนูไหมคะ” คนหน้างอเอ่ยถามอีกครั้ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่ตอบคำถาม
“พ่อร็อบ? คุณพ่อของหนูเหรอจ๊ะ หน้าตาเขาเป็นยังไงเอ่ย พอจะบอกได้ไหม เผื่อฉันรู้จัก จะได้พาไปพบคุณพ่อของหนูยังไงล่ะจ๊ะ” พิมพ์ลดาจับคางเล็กๆ ของเด็กน้อยหันซ้ายทีขวาที พิศดวงหน้าจิ้มลิ้มน่ารักอย่างนึกเอ็นดู
“ก็คนที่ตัวสูงๆ หล่อๆ และก็ใจดีที่สุดในโลกยังไงละคะ คนนั้นล่ะค่ะ...พ่อร็อบของหนู”
เด็กหญิงคลี่ยิ้มออกมาเต็มใบหน้า ทำมือทำไม้ประกอบท่าทางเมื่อเอ่ยถึงบิดา ทำให้คนฟังที่ตั้งใจคิดตามอดที่จะคลี่ยิ้มออกมาไม่ได้ นึกรักเด็กช่างจำนรรจาคนนี้ขึ้นมาในทันที อุ้มขึ้นนั่งตักได้ก็โอบกอดไว้หลวมๆ แล้วโน้มหน้าลงหอมแก้มใสๆ นั่นฟอดใหญ่
“หนูให้ข้อมูลฉันกว้างจัง แบบนี้คงจะตามหาคุณพ่อของหนูยากสักหน่อย”
“ว้า! แย่จัง”
“อย่าทำหน้าเศร้าสิจ๊ะ ฉันยังไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะหาไม่พบ ไม่แน่...ถ้าเราร่วมมือกันออกตามหา อาจจะเจอพ่อร็อบของหนูเร็วขึ้นก็ได้” พิมพ์ลดาเอ่ยปลอบ พลางปัดปอยผมที่ตกลงมาปรบใบหน้าจิ้มลิ้ม ทำให้คนหน้าเศร้ายิ้มกว้างพลางเอ่ยเสียงใส
“จริงเหรอคะ”
หญิงสาวไม่ได้เอ่ยตอบ หากแต่พยักหน้าตอบรับ แต่คนที่อยู่บนตักก็ยังไม่วายสร้างความมั่นใจ
“ถ้าอย่างงั้นต้องทำสัญญาก่อนค่ะ”
“ได้เลย” พิมพ์ลดาคลี่ยิ้ม ยกนิ้วก้อยกับนิ้วเล็กๆ ของเด็กน้อย
“เยี่ยมเลย! เรามาเริ่มกันเลยนะคะ” เจ้าของเสียงใสๆ หัวเราะคิก ทำท่าจะลงจากตักนิ่มๆ จนคนอุ้มกระชับอ้อมแขนแทบไม่ทัน
“เดี๋ยวสิจ๊ะ! บอกมาก่อนว่าหนูชื่ออะไร?”
“ชาร์ลอต...ลูกสาวผมเอง”
เสียงทุ้มๆ ที่เอ่ยตอบแทนเด็กน้อย ทำให้คนร้องถามต้องหันหน้ามองเจ้าของน้ำเสียง ก็พบว่าชายหนุ่มเจ้าของคฤหาสน์ยืนกอดอกอิงประตูมองอยู่ก่อน ใบหน้าคมเข้มที่อมยิ้มกึ่งขำคล้ายกำลังกลั้นหัวเราะ ทำให้คนหันมองหน้าแดงซ่าน พลางคิดไปว่า...
เขายืนมองอยู่นานแค่ไหน?และเห็นอะไรบ้าง...
“พ่อร็อบ!”
เด็กตัวน้อยตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ผลุนผลันลงจากตักหญิงสาวได้ก็ถลาเข้าไปกอดบิดา ฉีกยิ้มกว้าง เมื่อลำแขนแกร่งช้อนตัวขึ้นแนบมาอกก่อนจะกดจมูกโด่งๆ หอมแก้มใสๆ ฟอดใหญ่
“ร็อบ เป็นชื่อต้นของผมเอง ร็อบ คอลีฟา ดีแลนด์ คุณคงไม่คุ้นสินะ เพราะใครๆ ก็มักจะเรียกผมว่าดีแลนด์” ชายหนุ่มเอ่ยพลางเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าคนที่มีสีหน้าฉงน ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับเสียงเล็กๆ ของคนในอ้อมแขน
“ไหนล่ะค่ะของขวัญจากนางฟ้าที่พ่อบอกว่าจะหามาให้หนู” ชาร์ลอตร้องถามบิดา แต่เมื่อยังไม่ได้คำตอบ จึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พลางชี้นิ้วเล็กๆ ไปที่หญิงสาว
“ใช่ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่าคะ หนูชอบเธอค่ะ เธอนิสัยดีแล้วก็ใจดีมากๆ อยากให้เธอมาเป็นแม่ของหนูจัง เธอจะยอมมาเป็นแม่ของหนูไหมคะพ่อ” น้ำเสียงเล็กๆ ที่ออดอ้อนไม่ได้หยุด ทำให้ดีแลนด์ต้องหันไปสบตากับหญิงสาว
“ไม่ต้องห่วง พ่อกับผู้หญิงคนนี้จะแต่งงานกันอาทิตย์หน้า”
“จริงเหรอคะ” ชาร์ลอตยิ้มแก้มปริเมื่อได้ฟังคำบิดา แต่ถึงกระนั้นก็ไม่วายจะหันไปถามหญิงสาวเพื่อความแน่ใจ
“คุณจะแต่งงานกับพ่อของหนูจริงๆ ใช่ไหมคะ หนูจะมีแม่เหมือนคนอื่นเขาแล้วใช่ไหมคะ”
“เอ่อ...คือ...”
พิมพ์ลดาลำบากใจอย่างที่สุด แต่คำว่า ‘แม่’ ที่เด็กตัวน้อยๆ ที่หล่อนนึกรักตั้งแต่แรกเห็นเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น บ่งบอกให้รู้ว่าคนถามขาดความอบอุ่นและโหยหาความรักจากคนที่เป็นมารดาตลอดมา ซึ่งหล่อนก็ไม่รู้ว่าแม่ของเด็กนั้นไปไหน จึงปล่อยให้อยู่ลำพังกับบิดา
อยากจะเอ่ยปากถามชายหนุ่มออกไปตรงๆ แต่เมื่อสบกับนัยน์ตาหม่นปนเศร้า ก็รู้ดีว่าไม่เหมาะที่จะถามออกไปเวลานี้ หันมองไปที่เด็กผู้หญิงตัวน้อยที่น่าสงสาร ก็พบกับสายตารอคอยอย่างมีความหวัง ทำให้นึกสงสารขึ้นมาจับจิต หากเป็นไปได้หล่อนก็อยากจะเป็นมารดาแท้ ๆ ให้เด็กน้อยคนนี้จริงๆ
“จ้ะ ฉันจะแต่งงานกับพ่อของหนู”
“เย้! ดีใจจังเลย ขอบคุณนะคะพ่อ ชาร์ลอตจะมีแม่แล้ว” เด็กน้อยจุ๊บเบาๆ ที่แก้มสากๆ ของบิดา ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมพิมพ์ลดาฟอดใหญ่
“ขอบคุณนะคะ แม่เป็นของขวัญจากนางฟ้าที่วิเศษที่สุดในโลกเลย”
คำพูดจากปากเล็กๆ นั่น ทำให้หญิงสาวตื้นตันจนน้ำตาไหล แต่ยังไม่ทันได้ปรับตัวเตรียมใจ และปรับอารมณ์ให้เป็นปรกติ หล่อนก็ต้องตกตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อจู่ๆ เด็กน้อยก็ถามขึ้น
“พ่อกับแม่รักกันจริงๆ หรือเปล่าคะ?”
***************************************************
เสน่หาภรรยาครึ่งปี By กันต์ระพี จัดทำในรูปแบบ e-book เท่านั้นค่ะ ไม่ได้ทำเป็นรูปเล่ม
ตอนนี้เปิดให้โหลดอ่านกันในราคา 189 บาท ตามลิงค์นี้ค่ะ
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNTE5MzI4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTQ3MTQiO30
กันต์ระพี..
คนหื่นกามแบบนั้น มองยังไงก็เพลย์บอยตัวพ่อชัดๆ!
หญิงสาวเบ้ปากก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ เลิกใส่ใจที่จะคิดถึงเรื่องชายหนุ่มอีก หลังจากจัดการธุระส่วนตัวเสร็จก็ก้าวออกจากห้องน้ำ ตั้งใจจะออกไปหาอะไรทานที่ห้องอาหาร แต่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อพบว่ามีเด็กผู้หญิงอายุประมาณสักสี่ห้าขวบนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนเตียงนอน
“คุณเป็นใครคะ แล้วมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง?”
คำถามที่มาจากปากเล็ก ๆ ทำให้พิมพ์ลดามีสีหน้างุนงง เพราะไม่รู้ว่าเด็กคนนี้เป็นใคร แต่ถึงกระนั้นก็เดินเข้าไปทรุดตัวลงนั่งข้างๆ คนหน้างอเหมือนถูกขัดใจ มองดวงตาสีเขียวมรกตที่ล้อมกรอบใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยเรือนผมสลวยสีน้ำตาลทองหยิกเป็นลอนสยาย พลางนึกไปว่าเด็กน้อยหน้าตาน่ารักราวกับนางฟ้าตัวน้อยๆ คนนี้ หน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“เห็นพ่อร็อบของหนูไหมคะ” คนหน้างอเอ่ยถามอีกครั้ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังไม่ตอบคำถาม
“พ่อร็อบ? คุณพ่อของหนูเหรอจ๊ะ หน้าตาเขาเป็นยังไงเอ่ย พอจะบอกได้ไหม เผื่อฉันรู้จัก จะได้พาไปพบคุณพ่อของหนูยังไงล่ะจ๊ะ” พิมพ์ลดาจับคางเล็กๆ ของเด็กน้อยหันซ้ายทีขวาที พิศดวงหน้าจิ้มลิ้มน่ารักอย่างนึกเอ็นดู
“ก็คนที่ตัวสูงๆ หล่อๆ และก็ใจดีที่สุดในโลกยังไงละคะ คนนั้นล่ะค่ะ...พ่อร็อบของหนู”
เด็กหญิงคลี่ยิ้มออกมาเต็มใบหน้า ทำมือทำไม้ประกอบท่าทางเมื่อเอ่ยถึงบิดา ทำให้คนฟังที่ตั้งใจคิดตามอดที่จะคลี่ยิ้มออกมาไม่ได้ นึกรักเด็กช่างจำนรรจาคนนี้ขึ้นมาในทันที อุ้มขึ้นนั่งตักได้ก็โอบกอดไว้หลวมๆ แล้วโน้มหน้าลงหอมแก้มใสๆ นั่นฟอดใหญ่
“หนูให้ข้อมูลฉันกว้างจัง แบบนี้คงจะตามหาคุณพ่อของหนูยากสักหน่อย”
“ว้า! แย่จัง”
“อย่าทำหน้าเศร้าสิจ๊ะ ฉันยังไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะหาไม่พบ ไม่แน่...ถ้าเราร่วมมือกันออกตามหา อาจจะเจอพ่อร็อบของหนูเร็วขึ้นก็ได้” พิมพ์ลดาเอ่ยปลอบ พลางปัดปอยผมที่ตกลงมาปรบใบหน้าจิ้มลิ้ม ทำให้คนหน้าเศร้ายิ้มกว้างพลางเอ่ยเสียงใส
“จริงเหรอคะ”
หญิงสาวไม่ได้เอ่ยตอบ หากแต่พยักหน้าตอบรับ แต่คนที่อยู่บนตักก็ยังไม่วายสร้างความมั่นใจ
“ถ้าอย่างงั้นต้องทำสัญญาก่อนค่ะ”
“ได้เลย” พิมพ์ลดาคลี่ยิ้ม ยกนิ้วก้อยกับนิ้วเล็กๆ ของเด็กน้อย
“เยี่ยมเลย! เรามาเริ่มกันเลยนะคะ” เจ้าของเสียงใสๆ หัวเราะคิก ทำท่าจะลงจากตักนิ่มๆ จนคนอุ้มกระชับอ้อมแขนแทบไม่ทัน
“เดี๋ยวสิจ๊ะ! บอกมาก่อนว่าหนูชื่ออะไร?”
“ชาร์ลอต...ลูกสาวผมเอง”
เสียงทุ้มๆ ที่เอ่ยตอบแทนเด็กน้อย ทำให้คนร้องถามต้องหันหน้ามองเจ้าของน้ำเสียง ก็พบว่าชายหนุ่มเจ้าของคฤหาสน์ยืนกอดอกอิงประตูมองอยู่ก่อน ใบหน้าคมเข้มที่อมยิ้มกึ่งขำคล้ายกำลังกลั้นหัวเราะ ทำให้คนหันมองหน้าแดงซ่าน พลางคิดไปว่า...
เขายืนมองอยู่นานแค่ไหน?และเห็นอะไรบ้าง...
“พ่อร็อบ!”
เด็กตัวน้อยตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ผลุนผลันลงจากตักหญิงสาวได้ก็ถลาเข้าไปกอดบิดา ฉีกยิ้มกว้าง เมื่อลำแขนแกร่งช้อนตัวขึ้นแนบมาอกก่อนจะกดจมูกโด่งๆ หอมแก้มใสๆ ฟอดใหญ่
“ร็อบ เป็นชื่อต้นของผมเอง ร็อบ คอลีฟา ดีแลนด์ คุณคงไม่คุ้นสินะ เพราะใครๆ ก็มักจะเรียกผมว่าดีแลนด์” ชายหนุ่มเอ่ยพลางเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าคนที่มีสีหน้าฉงน ก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับเสียงเล็กๆ ของคนในอ้อมแขน
“ไหนล่ะค่ะของขวัญจากนางฟ้าที่พ่อบอกว่าจะหามาให้หนู” ชาร์ลอตร้องถามบิดา แต่เมื่อยังไม่ได้คำตอบ จึงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง พลางชี้นิ้วเล็กๆ ไปที่หญิงสาว
“ใช่ผู้หญิงคนนี้หรือเปล่าคะ หนูชอบเธอค่ะ เธอนิสัยดีแล้วก็ใจดีมากๆ อยากให้เธอมาเป็นแม่ของหนูจัง เธอจะยอมมาเป็นแม่ของหนูไหมคะพ่อ” น้ำเสียงเล็กๆ ที่ออดอ้อนไม่ได้หยุด ทำให้ดีแลนด์ต้องหันไปสบตากับหญิงสาว
“ไม่ต้องห่วง พ่อกับผู้หญิงคนนี้จะแต่งงานกันอาทิตย์หน้า”
“จริงเหรอคะ” ชาร์ลอตยิ้มแก้มปริเมื่อได้ฟังคำบิดา แต่ถึงกระนั้นก็ไม่วายจะหันไปถามหญิงสาวเพื่อความแน่ใจ
“คุณจะแต่งงานกับพ่อของหนูจริงๆ ใช่ไหมคะ หนูจะมีแม่เหมือนคนอื่นเขาแล้วใช่ไหมคะ”
“เอ่อ...คือ...”
พิมพ์ลดาลำบากใจอย่างที่สุด แต่คำว่า ‘แม่’ ที่เด็กตัวน้อยๆ ที่หล่อนนึกรักตั้งแต่แรกเห็นเอ่ยออกมาด้วยความตื่นเต้น บ่งบอกให้รู้ว่าคนถามขาดความอบอุ่นและโหยหาความรักจากคนที่เป็นมารดาตลอดมา ซึ่งหล่อนก็ไม่รู้ว่าแม่ของเด็กนั้นไปไหน จึงปล่อยให้อยู่ลำพังกับบิดา
อยากจะเอ่ยปากถามชายหนุ่มออกไปตรงๆ แต่เมื่อสบกับนัยน์ตาหม่นปนเศร้า ก็รู้ดีว่าไม่เหมาะที่จะถามออกไปเวลานี้ หันมองไปที่เด็กผู้หญิงตัวน้อยที่น่าสงสาร ก็พบกับสายตารอคอยอย่างมีความหวัง ทำให้นึกสงสารขึ้นมาจับจิต หากเป็นไปได้หล่อนก็อยากจะเป็นมารดาแท้ ๆ ให้เด็กน้อยคนนี้จริงๆ
“จ้ะ ฉันจะแต่งงานกับพ่อของหนู”
“เย้! ดีใจจังเลย ขอบคุณนะคะพ่อ ชาร์ลอตจะมีแม่แล้ว” เด็กน้อยจุ๊บเบาๆ ที่แก้มสากๆ ของบิดา ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมพิมพ์ลดาฟอดใหญ่
“ขอบคุณนะคะ แม่เป็นของขวัญจากนางฟ้าที่วิเศษที่สุดในโลกเลย”
คำพูดจากปากเล็กๆ นั่น ทำให้หญิงสาวตื้นตันจนน้ำตาไหล แต่ยังไม่ทันได้ปรับตัวเตรียมใจ และปรับอารมณ์ให้เป็นปรกติ หล่อนก็ต้องตกตะลึงขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อจู่ๆ เด็กน้อยก็ถามขึ้น
“พ่อกับแม่รักกันจริงๆ หรือเปล่าคะ?”
***************************************************
เสน่หาภรรยาครึ่งปี By กันต์ระพี จัดทำในรูปแบบ e-book เท่านั้นค่ะ ไม่ได้ทำเป็นรูปเล่ม
ตอนนี้เปิดให้โหลดอ่านกันในราคา 189 บาท ตามลิงค์นี้ค่ะ
http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNTE5MzI4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMTQ3MTQiO30
กันต์ระพี..
กันต์ระพี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ก.ค. 2557, 10:44:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 ก.ค. 2557, 10:36:07 น.
จำนวนการเข้าชม : 1601
| << ตัวอย่างเนื้อเรื่อง | ตัวอย่างเนื้อเรื่อง >> |