พิศสวาทในหลุมรัก
ที่ถูกต้อนจนมุมบาดเจ็บและจนตรอก และกระหายเลือด หญิงท้องแก่ใกล้คลอดผู้โชคร้ายคือ
เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายวันนั้น เธอยังไม่ทันได้คลอดออกมาเชยชม เธอกลับถูกฉีกกระชากคอเพื่อดื่ม
เลือดและกระชากลูกน้อยออกจากท้อง เพราะภาพเหตุการณ์ที่เลวร้ายทั้งหมด เกิดขึ้นต่อหน้าสามีของเธอ และคำพูดสุดท้ายของเมียสุดที่รักกระซิบสั่ง “อย่าให้ลูกตาย” ทำให้สามีกระชากมีดเล่มเล็กที่ปักอกชายหนุ่มอยู่ ออกมาตัดสายรกของทารกหญิงลูกรัก ที่ถูกกระชากออกมาจากตัวแม่ ให้ขาดออกจากแม่การก่อนที่ร่างเธอจะถูกลากหายไปในความมืด ท่ามกลางความตกใจและร่างกายที่บาดเจ็บชายหนุ่มเขาร้องห้ามการกระทำของนั้นไม่ทัน พ่อของเด็กน้อยไม่รู้หรอกว่าเลือดของชายหนุ่มมันได้กระจายเข้าสุ่ทุกอณูเนื้อของเธอแล้ว
บัดนี้สายสัมพันธ์ได้เกิดขึ้นแล้ว
เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายวันนั้น เธอยังไม่ทันได้คลอดออกมาเชยชม เธอกลับถูกฉีกกระชากคอเพื่อดื่ม
เลือดและกระชากลูกน้อยออกจากท้อง เพราะภาพเหตุการณ์ที่เลวร้ายทั้งหมด เกิดขึ้นต่อหน้าสามีของเธอ และคำพูดสุดท้ายของเมียสุดที่รักกระซิบสั่ง “อย่าให้ลูกตาย” ทำให้สามีกระชากมีดเล่มเล็กที่ปักอกชายหนุ่มอยู่ ออกมาตัดสายรกของทารกหญิงลูกรัก ที่ถูกกระชากออกมาจากตัวแม่ ให้ขาดออกจากแม่การก่อนที่ร่างเธอจะถูกลากหายไปในความมืด ท่ามกลางความตกใจและร่างกายที่บาดเจ็บชายหนุ่มเขาร้องห้ามการกระทำของนั้นไม่ทัน พ่อของเด็กน้อยไม่รู้หรอกว่าเลือดของชายหนุ่มมันได้กระจายเข้าสุ่ทุกอณูเนื้อของเธอแล้ว
บัดนี้สายสัมพันธ์ได้เกิดขึ้นแล้ว
Tags: รักโรมานซ์
ตอน: สายใยเตรียมผูกพันธุ
เขาย้อนกลับมาที่จุดเดิม กลิ่นของสามีภรรยายังลอยวนอยู่ในอากาศ หูและจมูกของเขาสัมผัสได้ไกลอยู่แล้ว เขาตามกลิ่นที่ลอยอยู่ในอากาศไปอย่างรวดเร็วจนถึงโรงพยาบาลของรัฐแห่งหนึ่ง เขาเร้นกายเข้ามุมปลอดคนมุมหนึ่ง ก่อนจะเดินเข้าไปด้วยความเร็วตามปกติ ตามกลิ่นคุ้นจมูกเข้าไปที่หน้าห้องICU ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่ที่นั้น
สีหน้าของผู้ชายที่นั่งอยู่เต็มไปด้วยความเครียด กระวนกระวายแมทธิวเดินไปหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วยื่นกระเป๋าของภรรยาของเขาคืนให้
“ผมคิดว่ามันเป็นของคุณ”
แมคธิวรีบบอกเพราะเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของฝ่ายตรงข้าม เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้เข้าใจและพูดคุยกับเขาด้วยภาษาอังกฤษได้ นั่นล่ะ ผู้ชายคนนั้นถึงมองไปที่สิ่งที่แมคธิวยื่นให้
“ขอบคุณมาก ผมไม่รู้ว่าคุณตามมันกลับมาได้ยังไง แต่สิ่งนี้มันมีค่ากับพวกเราที่สุดในเวลานี้ภรรยาของผมคงต้องใช้มัน เธอกับลูก” พูดแล้วมือที่ถือกระเป๋าอยู่ก็ถูกยกขึ้นรับใบหน้าที่ซบก้มลงมาด้วยความกดดันที่ท่วมท้น น้ำตาซึมผ่านออกมาอย่างเจ็บปวด
“ผมขอโทษผมเครียดไปหน่อย” ถามขึ้นเมื่อสะกดอารมณ์ที่ประดังเข้าได้แล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก ผมแค่ทำในสิ่งที่ต้องทำ แล้วผมก็กำลังจะไป” บอกเสียงเรียบๆ เขาอยู่กับความตายเห็นความตายมาจนชาชิน จนแทบลืมความรู้สึกแบบนี้ไปแล้ว’อาทร’
“ขอโทษอีกครั้งเถอะ ผมลืมแนะนำตัวผมทวี ยินดีที่ได้รู้จัก” ทวีรีบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายขยับตัว
“ผม แมทแมทธิวเซอร์รีแวน ยินดีที่ได้รู้จัก”พูดคุยกันอีกหน่อยเสร็จแมคธิวก็จะขอตัวกลับแต่พอเค้าหันหลังกลับรอยเสื้อขาดและคราบเลือดก็ปรากฏต่อสายตาทวีทันที
เพราะเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์ที่เขาพาดๆไว้ที่บ่าขวารอยเลือดอยู่ทางซ้ายทวียิ่งรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณเขามากขึ้น แม้เขาจะบอกว่าไม่มีอะไรและเปิดเสื้อให้ดูแล้วก็ตาม
ทวีจึงขอร้องว่าถ้าภรรยาเขาปลอดภัยแล้ว ขอเขาให้เขาได้ตอบแทนบ้าง เขาจึงขอเบอร์โทร แมคธิว ไว้แต่ แมคกลับบอกเพียงว่า
“ผมรู้ ว่าคุณต้องการจะพบผมเมื่อไร แล้วผมจะมา” พอแมคพูดจบแพทย์พระยาบาล
ก็เดินออกมาจากห้องทวีจึงละสายตาไปจากเขา เพื่อถามอาการภรรยาพอรู้ว่าเธอ
ปลอดภัยทวีจึงหันกลับมาเพื่อคุยกลับเขาต่อ แต่สิ่งที่เขาพบมีเพียงความว่างเปล่า
มันผ่านมาอีกสี่เดือนแล้ว ที่ครอบครัวของเขาได้ต้อนรับแขกผู้ลึกลับจนกลายมาเป็นเพื่อนการปรากฏตัวการไปการมาของแมค เป็นแบบนี้จนทวีเองชักชินแต่อดถามไม่ได้
“ไม่ต้องคิดมากหรอก อย่างน้อยตอนนี้เธอและลูกก็ยังปลอดภัย”
แมคพูดให้อีกฝ่ายสบายใจ อย่างน้อยก็เป็นช่วงที่ช่อมณีมีความสุขที่สุดในการรอคอยลูกน้อย เขาไม่บอกหรอกว่า เลือดของเขาสามารถรักษาโรคที่ช่อมณีเป็นหรือโรคใดๆในโลกนี้ก็ได้เขาปล่อยให้แพทย์ประจำตัวที่ทำการรักษาเธอเป็นประจำ ประคองอาการเธอไปเรื่อยๆ ยังไม่ให้เลือดใดๆแก่เธอเพราะห่วงแม่เด็กน้อยที่อยู่ในท้องมารดา
เพราะเขาไม่รู้ว่าแม่หนูน้อยเป็นอย่างไรหากตอนนี้ได้เลือดจากเค้า
หากเมื่อใดที่เธอคลอดเขาจะแอบให้เลือดเพื่อรักษาของอาการช่อมณีสัก สองสามหยดรับรองทวีจะต้องดีใจที่สุดที่ได้เห็นของขวัญที่มีค่าที่สุดสองสิ่งยังอยู่กับเขาและมันจะเป็นของขวัญจากเพื่อนต่างโลกอย่างเขา โดยที่ทวีไม่รู้ตัว
“คุณช่อท้องได้กี่เดือนแล้วเจ็ดเหรอ” เสียงถามต่อไปเรียบๆ
“แปดเดือนกับอีกสองวัน กำหนดคลอดอีกหนึ่งเดือน” ทวีตอบเสียงแผ่วๆ
“งั้นอีกหนึ่งเดือนผมจะกลับมา เป็นพ่อทูนหัวให้แม่บาบี้ที่จะเกิดมาแล้วสิ” เสียงหัวเราะทุ่มๆนุ่มๆ ดังขึ้นในความมืด
“อ้าว! คุณจะกลับแล้วเหรอ เมื่อไรล่ะ” ทวีรีบถามขึ้นลืมความหนักใจไปชั่วขณะ
“อีกสอง-สามวัน ผมมาอยู่ที่นี่นานที่สุดในชีวิตแล้วนะในการทำงาน”
“ผมอยากเลี้ยงส่งคุณจังเลย คุณไม่บอกผมล่วงหน้าสักคำผมเตรียมตัวไม่ทัน”
ทวีพูดร้อนรน
“เฮ้! อย่าคิดมากซี้คุณต้องได้เลี้ยงผมครั้งใหญ่แน่ ตอนที่ผมกลับมาวันแม่บาบี้คลอด”
พูดพลางยื่นมือมาตบไหล่ทวีเบาๆ
แต่แมคไม่รู้หรอกว่า เขาจะได้เป็นพ่อทูนหัวแม่บาบี้อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
ขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น แมทธิว รับรู้ถึงคลื่นพลังงานบางอย่างที่กระจายออกมาจากตัวบ้านของทวี ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่ปกติ แต่มันอวลไปด้วยกลิ่นไอของการเข่นฆ่า
แมคขยับตัวออกวิ่งออกจากชายหาดมุ่งตรงไปที่ตัวบ้านของทวี ทั้งตะโกนบอกให้ทวีวิ่งตามมา ทวีวิ่งตามทั้งที่ไม่เข้าใจอะไร รับรู้เพียงแค่แมคมีอาการเครียด
ทวีคิดว่าตามไปวิ่งเร็วที่สุดแล้ว แต่ร่างของแมคกลับหายวับไปกับความมืดอย่างรวดเร็ว ทวีเกิดลางสังหรณ์บางอย่างที่ลอยมากระทบใจ จนนึกตำหนิตัวเองที่เดินเลื่อนลอยไปห่างจากตัวบ้านโดยปล่อยภรรยาไว้คนเดียวลำพัง เขาเฝ้าแต่วิงวอนขออย่ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกเมียเขาเลย ไม่งั้นเขาคงให้อภัยตัวเองแน่ๆ
…………………………………………………………………………
ฝ่ายแมคธิวยิ่งวิ่งเข้าไปใกล้มากเท่าไร เขายิ่งสัมผัสได้กับพลังงานแปลกๆที่เขารับรู้จากชายหาดเด่นชัด มันเหมือนจะใช่แวมไพร์แต่เขายังได้ยินเสียงหัวใจที่ยังเต้นอยู่ตั้งสามดวง สองดวงที่เขาคุ้นเคยแม่และลูก แต่อีกหนึ่งนั่นล่ะที่ทำให้เขาร้อนรน เขากระโดดผ่านบันไดขึ้นไปที่หน้าประตู กำลังจะเอื้อมมือไปจะเคาะประตู
ทันใดนั้นไฟ ในห้องนั้นก็เปิดพรึ่บขึ้น ก่อนที่เสียงคนข้างในจะเอ่ยทักทายและเชิญชวนขึ้นมาก่อน
“เข้ามาชิมมื้อดึกกันก่อนสิแมท” น้ำเสียงแหบแห้งคุ้นหูดังลอดออกมาจากข้างในพร้อมกับที่ประตูเปิดออกต้อนรับ
สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ทำให้เกิดความเย็นยะเยือกที่วิ่งจากไขสันหลังของ แมท พุ่งขึ้นไปที่ท้ายทอยจนเส้นขนที่ต้นคอลุกชัน สภาพของกึ่งมนุษย์กึ่งแวมไพร์ ที่นั่งกอดร่างของ ช่อมณี ในชุดนอนกึ่งชุดคลุมท้องกลมโต ไว้ในอ้อมแขนในสภาพกระดิกตัวไม่ได้มีเพียงแต่แววตาเท่านั้นที่วิงวอนร้องขอให้ช่วย ปล่อยให้ตัวประหลาดในสายของแมท ลูบไล้ท้องนูนใหญ่ด้วยครรทที่โตเต็มทีไปมาเบาๆ
“อย่ามองผมด้วยสายตาสมเพชอย่างนั้นสิ แมท” เอ่ยปากบอกก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียที่คอของของช่อมณี อย่างต้องการยั่วอารมณ์ของแมทธิว
“ทำไมแกถึงมีสภาพแบบนี่นีล” แมทธิวเอ่ยขึ้นหลังจากเดินผ่านประตูเข้ามายืนอยู่ไม่ห่างจากเก้าอี้ที่นีลนั่งอยู่ โดยมีร่างของช่อมณีนั่งซ้อนอยู่ข้างบน มองสภาพร่างของนีลที่บัดนี้เปลี่ยนจากคนธรรมดากลายเป็นมีเขี้ยวงอกออกมาข้างหนึ่งดวงตาข้างเดียว กับที่มีเขี้ยว เปลี่ยนสีจากน้ำตาลธรรมดากลับเปล่งแสงเรืองรอง มือข้างเดียวกันก็ปรากฏเล็บแหลมคมที่ยื่นยาวออกมาจิกลงไปที่หน้าท้องของช่อมณีจนเลือดซิปตามแรงอารมณ์ ร่างของแมทธิว กระตุก ก่อนจะคลายลงรอจังหวะ
“ก็เพราะแกไง แกทำลายความฝันของฉันๆ พยายามทุกอย่างยอมเป็นทาสรับใช้คุณแคทเธอรีน ยอมทำทุกอย่างที่เธอพอใจเหมือนสัตว์เลี้ยง ขอเพียงเธอยอมเปลี่ยนฉันจากคนธรรมดาให้เป็นแบบเธอ ฉันจะได้ปรนเปรอเธอให้เธอใจฉันมากๆ แต่แก แก ฆ่าเธอ” ยิ่งพูดแรงอารมณ์ก็ยิ่งพุ่งพล่านแรงกดของนิ้วและเล็บยิ่งมากขึ้น ช่อมณีส่งเสียงกรีดร้องออกมาไม่ได้ มีน้ำตาที่ไหลทะลักออกมา
แมทธิวเห็นแบบนั้นทำให้รู้ว่ายิ่งปล่อยไปคนที่จะได้รับอันตรายไม่ใช่ใครนอกจากแม่ลูก เขาจึงรีบพูดออกไปว่า
“โอเคโอเค แล้วนายแน่ใจได้ยังไงว่าฉันทำ และถึงเธอไม่ตายนายจะแน่ใจได้ไงว่าเธอจะหยุดที่นาย” ย้อนถามหวังเพียงเยื้อเวลาอีกนิด
ปีศาจหนุ่มแผดเสียงอย่างกร้าวกราดก่อนตวัดมือขึ้นกำรวบเข้าที่ลำคอ บอบบางของเหยื่อสาว
“ฉันรู้ ฉันเห็นทุกอย่างกับตา เพราะงั้นฉันจะทำให้แกตายทั้งเป็นแบบฉันๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นแวมไพร์เต็มตัวเหมือนแก แต่ฉันจะพิสูจน์ว่าฉันสามารถฆ่าแกได้ในแบบของฉันแลกกัน แกกับเธอ” ปีศาจหนุ่มกระชากเหยื่อสาวขึ้นยืนขึ้นพลางดึงมีดเงินที่ยาวประมาณ ครึ่งฟุตออกมาถือก่อนจะตวัดไปที่ชายหนุ่มแล้วออกคำสั่งว่า
“คิดได้แล้วก็เดินมาที่ฉัน อ้อ เอาอาวุธของแกออกมาให้หมดแล้วโยนมาที่ฉัน”
แมทธิวไม่มีเวลาให้คิดมากแล้ว เขาดึงมีดเงินออกมาจากที่ซ่อนโยนไปลงพื้นที่
นีลยืนอยู่พลางเดินเข้าไปหาหวังฉวยโอกาส ขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้เสียงวิ่งที่ใกล้เข้ามาทำให้ แมท เกิดความพะวงและเสียสมาธิ นีล ถือโอกาสนั้นใช้ปลายเท้ากระดกเตะ
มีดเงินของเขาขึ้นจับ ก่อนจะจ้วงแทงผ่านทะลุหน้าอกของ แมท จนทะลุหัวใจ แมท ตัวกระตุกเกร็งตัวสั่นเทิ้ม ก่อนจะทรุดฮวบลงคุกเขากับพื้นเลือดไหลทะลักผ่านเสื้อ
เกงกาง ลงสู่พื้นจนนอง
ปีศาจหนุ่มแหงนหน้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะกระแทกหมัดใส่ใบหน้าชายหนุ่มจนสะบัด และใช้เท้าเตะจนร่างกำยำลอยไปกระแทกข้างฝ่าบ้านจนเกิดเสียงดังสนั่น แมทธิวพลิกตัวขึ้นมานอนหงาย เลือดไหลมาจากทั้งปากและหัวใจ
“แกยังจะไม่ได้ตายง่ายๆหรอกฉันจะให้แกดูของขวัญจากฉันก่อน” นีลเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ เสียงคนวิ่งขึ้นบันไดดังตึงตังขึ้นมาจนมาถึงประตู
แม้ว่ามีดเงินจะไม่ทำให้เขาตายได้ถ้าไม่ตัดขั้วหัวใจ แต่มันก็ทำให้เขาเจ็บปวดจนแทบขยับตัวไม่ได้ตราบจนมีดจะถูกดึงออกจากอกเขาก่อน จึงได้แต่เพียงนอนมองความโหดเหี้ยมของปีศาจที่คุ้มคลั่งอย่างนีลอาละวาด ทั้งก่นด่าตัวเองที่มาข้องเกี่ยวกับคนเหล่านี้ให้พวกเขาต้องมาเดือดร้อนรับเคราะห์
“ของฝากจากฉัน” พูดจบนีลก็จ้วงแทงลงไปบนหน้าท้องที่เด่นนูนกรีดแหวกลงต่ำก่อนจะเอาควักถุงน้ำคร่ำที่หุ้มเด็กน้อยเอามา พร้อมๆกับการปรากฏตัวของทวีที่ตัวหอบโยนด้วยความเหนื่อยอ่อนที่ตรงหน้าประตู สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้เขาช็อกตกตะลึงและแทบคุ้มคลั่ง
“ช่อ แกฆ่า ช่อทำไมๆ” เสียงทวีโหยหวนด้วยความเจ็บปวด พร้อมจะวิ่งเข้าไปช่วยภรรยาแต่เสียงปีศาจร้ายแผดคำรามขึ้นมาก่อนทำให้เขาชะงักเท้าหยุด
“เพราะมันต่างหากล่ะ ถ้าไม่เพราะมันแกและลูกเมียจะไม่เป็นแบบนี้” ว่าพลาง
ชี้นิ้วไปทางแมทธิวที่นอนเลือดนองอยู่ที่พื้น ทวีมองตามแล้วจึงเห็นสภาพชายหนุ่ม
ที่นอนอยู่บนพื้น
“ไม่สิ ต้องขอบคุณมันถึงจะถูกที่ทำให้แกได้เห็นหน้าลูกก่อนเวลา”
บัดนี้ช่อมณีที่ถูกครอบงำไว้ด้วยอำนาจปีศาจที่ไม่สมบูรณ์เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมารับความรู้
เจ็บปวดที่ถูกฉีกกระชากร่างน้อยออกจากตัวและเลือดที่ไหลออกจากตัวมันมากมาย
จนราวกับเปิดก๊อก ความรู้สึกเริ่มเลือนรางวูบไหวสิ่งเดียวที่เธอรับรู้ตอนนี้ก็คือ
“ลูก-อย่า-ให้-ลูก-ตาย-อย่าห่วง-ช่อ ลูก-รัก” เธอพูดตะกุกตะกักได้แค่นั้น
ลำคอบอบบางของเธอก็ถูกกัดฉีกจากเขี้ยวด้านที่ยาวเฟี้ยวของนีลจนขาดเหวอะ
เลือดพุ่งกระฉูดออกมาให้ปีศาจร้ายได้ดื่มกิน แล้วโยนร่างทารกน้อยที่ร้องไห้จ้าเพราะ
ถูกพรากจากที่นอนอบอุ่นอ่อนโยน เธอถูกฉีกออกมาจากถุงน้ำคร่ำแล้วโยนไปทาง
แมทธิวที่กระดกตัวขึ้นมารับแม้เจ็บปวดก่อนมันจะลากร่างของช่อมณีติดมือไป
“ลูก ลูก” เสียงแผ่วเบาของแม่ผู้อ่อนโยนดังครั้งสุดท้าย และเสียงร้องของลูกสาวทำ
ให้ทวีรู้สึกตัวขยับ หมายวิ่งตามไปแต่เสียงแมคธิวร้องขึ้นก่อนว่า
“ดึงมีดออกให้ทีผมไม่มีแรง ผมจะตามมันไปเอง” ทวีไม่คิดหน้าคิดหลังใช้แรงมีที่ดึง
มีดออกจากอกของแมทธิวโดยไม่สงสัยอะไรทั้งสิ้นในตอนนี้ พอมีดจะหลุดออกมา
แมทธิวถึงกับปล่อยเสียงครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บปวด โดยยังโอบกอดแม่หนู
น้อยที่เลือดยังแดงฉานเต็มตัว แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรสายรกและอวัยวะภายในที่
ทะลักออกมาด้วยกันก็กระตุกตึงเพราะการจะลากร่างแม่จากไป ทวีรีบใช้มีดเงินที่พึ่ง
ดึงออกใจอกของชายหนุ่มตัดฉับเข้าไปทันที คิดเพียงว่าลูกน้อยต้องยังอยู่ไม่ได้ถูกลาก
ไปด้วยเสียงทารกหยุดร้องราวถูกกดสวิตซ์ ดวงตาใสแบ๊วปรากฎแสงเพียงแวบก่อน
จะจางไปแผลที่ควรที่จะมีเลือดไหลกลับค่อยๆแห้งหายแทบทันที
“my god” “พระเจ้าช่วย” เสียงที่ถูกปล่อยออกมาต่างกัน แต่ไม่ต่างความรู้สึก
“ไม่ว่าคุณจะมีคำถามมากมายเพียงใด ผมจะตอบแต่ต้องตอนผมพาภรรยาคุณกลับกลับมาแล้ว” รีบบอกก่อนจะส่งทารกน้อยในมือให้พ่อบังเกิดเกล้า แล้วขยับตัวลุกขึ้นยืนแผลเขาหายทันทีเหมือนกัน เรี่ยวแรงก็กลับมาเหมือนเดิมก่อนเขาจะออกไปเขาเก็บมีดเงินเล่มเล็กของเขาจนหมด แล้วก็บอกทวีขึ้นอีกครั้งว่า
“ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ ถ้าคุณอยากร้องไห้มันก็คงไม่เป็นไรถ้าเป็นหลังจากที่แม่หนูน้อยนี่สะอาดและอบอุ่นมากพอ” พูดเสร็จก็วิ่งฝ่าความมืดจากไป
…………………………………………………………………….
สีหน้าของผู้ชายที่นั่งอยู่เต็มไปด้วยความเครียด กระวนกระวายแมทธิวเดินไปหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วยื่นกระเป๋าของภรรยาของเขาคืนให้
“ผมคิดว่ามันเป็นของคุณ”
แมคธิวรีบบอกเพราะเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของฝ่ายตรงข้าม เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้เข้าใจและพูดคุยกับเขาด้วยภาษาอังกฤษได้ นั่นล่ะ ผู้ชายคนนั้นถึงมองไปที่สิ่งที่แมคธิวยื่นให้
“ขอบคุณมาก ผมไม่รู้ว่าคุณตามมันกลับมาได้ยังไง แต่สิ่งนี้มันมีค่ากับพวกเราที่สุดในเวลานี้ภรรยาของผมคงต้องใช้มัน เธอกับลูก” พูดแล้วมือที่ถือกระเป๋าอยู่ก็ถูกยกขึ้นรับใบหน้าที่ซบก้มลงมาด้วยความกดดันที่ท่วมท้น น้ำตาซึมผ่านออกมาอย่างเจ็บปวด
“ผมขอโทษผมเครียดไปหน่อย” ถามขึ้นเมื่อสะกดอารมณ์ที่ประดังเข้าได้แล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก ผมแค่ทำในสิ่งที่ต้องทำ แล้วผมก็กำลังจะไป” บอกเสียงเรียบๆ เขาอยู่กับความตายเห็นความตายมาจนชาชิน จนแทบลืมความรู้สึกแบบนี้ไปแล้ว’อาทร’
“ขอโทษอีกครั้งเถอะ ผมลืมแนะนำตัวผมทวี ยินดีที่ได้รู้จัก” ทวีรีบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายขยับตัว
“ผม แมทแมทธิวเซอร์รีแวน ยินดีที่ได้รู้จัก”พูดคุยกันอีกหน่อยเสร็จแมคธิวก็จะขอตัวกลับแต่พอเค้าหันหลังกลับรอยเสื้อขาดและคราบเลือดก็ปรากฏต่อสายตาทวีทันที
เพราะเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์ที่เขาพาดๆไว้ที่บ่าขวารอยเลือดอยู่ทางซ้ายทวียิ่งรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณเขามากขึ้น แม้เขาจะบอกว่าไม่มีอะไรและเปิดเสื้อให้ดูแล้วก็ตาม
ทวีจึงขอร้องว่าถ้าภรรยาเขาปลอดภัยแล้ว ขอเขาให้เขาได้ตอบแทนบ้าง เขาจึงขอเบอร์โทร แมคธิว ไว้แต่ แมคกลับบอกเพียงว่า
“ผมรู้ ว่าคุณต้องการจะพบผมเมื่อไร แล้วผมจะมา” พอแมคพูดจบแพทย์พระยาบาล
ก็เดินออกมาจากห้องทวีจึงละสายตาไปจากเขา เพื่อถามอาการภรรยาพอรู้ว่าเธอ
ปลอดภัยทวีจึงหันกลับมาเพื่อคุยกลับเขาต่อ แต่สิ่งที่เขาพบมีเพียงความว่างเปล่า
มันผ่านมาอีกสี่เดือนแล้ว ที่ครอบครัวของเขาได้ต้อนรับแขกผู้ลึกลับจนกลายมาเป็นเพื่อนการปรากฏตัวการไปการมาของแมค เป็นแบบนี้จนทวีเองชักชินแต่อดถามไม่ได้
“ไม่ต้องคิดมากหรอก อย่างน้อยตอนนี้เธอและลูกก็ยังปลอดภัย”
แมคพูดให้อีกฝ่ายสบายใจ อย่างน้อยก็เป็นช่วงที่ช่อมณีมีความสุขที่สุดในการรอคอยลูกน้อย เขาไม่บอกหรอกว่า เลือดของเขาสามารถรักษาโรคที่ช่อมณีเป็นหรือโรคใดๆในโลกนี้ก็ได้เขาปล่อยให้แพทย์ประจำตัวที่ทำการรักษาเธอเป็นประจำ ประคองอาการเธอไปเรื่อยๆ ยังไม่ให้เลือดใดๆแก่เธอเพราะห่วงแม่เด็กน้อยที่อยู่ในท้องมารดา
เพราะเขาไม่รู้ว่าแม่หนูน้อยเป็นอย่างไรหากตอนนี้ได้เลือดจากเค้า
หากเมื่อใดที่เธอคลอดเขาจะแอบให้เลือดเพื่อรักษาของอาการช่อมณีสัก สองสามหยดรับรองทวีจะต้องดีใจที่สุดที่ได้เห็นของขวัญที่มีค่าที่สุดสองสิ่งยังอยู่กับเขาและมันจะเป็นของขวัญจากเพื่อนต่างโลกอย่างเขา โดยที่ทวีไม่รู้ตัว
“คุณช่อท้องได้กี่เดือนแล้วเจ็ดเหรอ” เสียงถามต่อไปเรียบๆ
“แปดเดือนกับอีกสองวัน กำหนดคลอดอีกหนึ่งเดือน” ทวีตอบเสียงแผ่วๆ
“งั้นอีกหนึ่งเดือนผมจะกลับมา เป็นพ่อทูนหัวให้แม่บาบี้ที่จะเกิดมาแล้วสิ” เสียงหัวเราะทุ่มๆนุ่มๆ ดังขึ้นในความมืด
“อ้าว! คุณจะกลับแล้วเหรอ เมื่อไรล่ะ” ทวีรีบถามขึ้นลืมความหนักใจไปชั่วขณะ
“อีกสอง-สามวัน ผมมาอยู่ที่นี่นานที่สุดในชีวิตแล้วนะในการทำงาน”
“ผมอยากเลี้ยงส่งคุณจังเลย คุณไม่บอกผมล่วงหน้าสักคำผมเตรียมตัวไม่ทัน”
ทวีพูดร้อนรน
“เฮ้! อย่าคิดมากซี้คุณต้องได้เลี้ยงผมครั้งใหญ่แน่ ตอนที่ผมกลับมาวันแม่บาบี้คลอด”
พูดพลางยื่นมือมาตบไหล่ทวีเบาๆ
แต่แมคไม่รู้หรอกว่า เขาจะได้เป็นพ่อทูนหัวแม่บาบี้อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
ขณะที่พูดคุยกันอยู่นั้น แมทธิว รับรู้ถึงคลื่นพลังงานบางอย่างที่กระจายออกมาจากตัวบ้านของทวี ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่ปกติ แต่มันอวลไปด้วยกลิ่นไอของการเข่นฆ่า
แมคขยับตัวออกวิ่งออกจากชายหาดมุ่งตรงไปที่ตัวบ้านของทวี ทั้งตะโกนบอกให้ทวีวิ่งตามมา ทวีวิ่งตามทั้งที่ไม่เข้าใจอะไร รับรู้เพียงแค่แมคมีอาการเครียด
ทวีคิดว่าตามไปวิ่งเร็วที่สุดแล้ว แต่ร่างของแมคกลับหายวับไปกับความมืดอย่างรวดเร็ว ทวีเกิดลางสังหรณ์บางอย่างที่ลอยมากระทบใจ จนนึกตำหนิตัวเองที่เดินเลื่อนลอยไปห่างจากตัวบ้านโดยปล่อยภรรยาไว้คนเดียวลำพัง เขาเฝ้าแต่วิงวอนขออย่ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกเมียเขาเลย ไม่งั้นเขาคงให้อภัยตัวเองแน่ๆ
…………………………………………………………………………
ฝ่ายแมคธิวยิ่งวิ่งเข้าไปใกล้มากเท่าไร เขายิ่งสัมผัสได้กับพลังงานแปลกๆที่เขารับรู้จากชายหาดเด่นชัด มันเหมือนจะใช่แวมไพร์แต่เขายังได้ยินเสียงหัวใจที่ยังเต้นอยู่ตั้งสามดวง สองดวงที่เขาคุ้นเคยแม่และลูก แต่อีกหนึ่งนั่นล่ะที่ทำให้เขาร้อนรน เขากระโดดผ่านบันไดขึ้นไปที่หน้าประตู กำลังจะเอื้อมมือไปจะเคาะประตู
ทันใดนั้นไฟ ในห้องนั้นก็เปิดพรึ่บขึ้น ก่อนที่เสียงคนข้างในจะเอ่ยทักทายและเชิญชวนขึ้นมาก่อน
“เข้ามาชิมมื้อดึกกันก่อนสิแมท” น้ำเสียงแหบแห้งคุ้นหูดังลอดออกมาจากข้างในพร้อมกับที่ประตูเปิดออกต้อนรับ
สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ทำให้เกิดความเย็นยะเยือกที่วิ่งจากไขสันหลังของ แมท พุ่งขึ้นไปที่ท้ายทอยจนเส้นขนที่ต้นคอลุกชัน สภาพของกึ่งมนุษย์กึ่งแวมไพร์ ที่นั่งกอดร่างของ ช่อมณี ในชุดนอนกึ่งชุดคลุมท้องกลมโต ไว้ในอ้อมแขนในสภาพกระดิกตัวไม่ได้มีเพียงแต่แววตาเท่านั้นที่วิงวอนร้องขอให้ช่วย ปล่อยให้ตัวประหลาดในสายของแมท ลูบไล้ท้องนูนใหญ่ด้วยครรทที่โตเต็มทีไปมาเบาๆ
“อย่ามองผมด้วยสายตาสมเพชอย่างนั้นสิ แมท” เอ่ยปากบอกก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียที่คอของของช่อมณี อย่างต้องการยั่วอารมณ์ของแมทธิว
“ทำไมแกถึงมีสภาพแบบนี่นีล” แมทธิวเอ่ยขึ้นหลังจากเดินผ่านประตูเข้ามายืนอยู่ไม่ห่างจากเก้าอี้ที่นีลนั่งอยู่ โดยมีร่างของช่อมณีนั่งซ้อนอยู่ข้างบน มองสภาพร่างของนีลที่บัดนี้เปลี่ยนจากคนธรรมดากลายเป็นมีเขี้ยวงอกออกมาข้างหนึ่งดวงตาข้างเดียว กับที่มีเขี้ยว เปลี่ยนสีจากน้ำตาลธรรมดากลับเปล่งแสงเรืองรอง มือข้างเดียวกันก็ปรากฏเล็บแหลมคมที่ยื่นยาวออกมาจิกลงไปที่หน้าท้องของช่อมณีจนเลือดซิปตามแรงอารมณ์ ร่างของแมทธิว กระตุก ก่อนจะคลายลงรอจังหวะ
“ก็เพราะแกไง แกทำลายความฝันของฉันๆ พยายามทุกอย่างยอมเป็นทาสรับใช้คุณแคทเธอรีน ยอมทำทุกอย่างที่เธอพอใจเหมือนสัตว์เลี้ยง ขอเพียงเธอยอมเปลี่ยนฉันจากคนธรรมดาให้เป็นแบบเธอ ฉันจะได้ปรนเปรอเธอให้เธอใจฉันมากๆ แต่แก แก ฆ่าเธอ” ยิ่งพูดแรงอารมณ์ก็ยิ่งพุ่งพล่านแรงกดของนิ้วและเล็บยิ่งมากขึ้น ช่อมณีส่งเสียงกรีดร้องออกมาไม่ได้ มีน้ำตาที่ไหลทะลักออกมา
แมทธิวเห็นแบบนั้นทำให้รู้ว่ายิ่งปล่อยไปคนที่จะได้รับอันตรายไม่ใช่ใครนอกจากแม่ลูก เขาจึงรีบพูดออกไปว่า
“โอเคโอเค แล้วนายแน่ใจได้ยังไงว่าฉันทำ และถึงเธอไม่ตายนายจะแน่ใจได้ไงว่าเธอจะหยุดที่นาย” ย้อนถามหวังเพียงเยื้อเวลาอีกนิด
ปีศาจหนุ่มแผดเสียงอย่างกร้าวกราดก่อนตวัดมือขึ้นกำรวบเข้าที่ลำคอ บอบบางของเหยื่อสาว
“ฉันรู้ ฉันเห็นทุกอย่างกับตา เพราะงั้นฉันจะทำให้แกตายทั้งเป็นแบบฉันๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นแวมไพร์เต็มตัวเหมือนแก แต่ฉันจะพิสูจน์ว่าฉันสามารถฆ่าแกได้ในแบบของฉันแลกกัน แกกับเธอ” ปีศาจหนุ่มกระชากเหยื่อสาวขึ้นยืนขึ้นพลางดึงมีดเงินที่ยาวประมาณ ครึ่งฟุตออกมาถือก่อนจะตวัดไปที่ชายหนุ่มแล้วออกคำสั่งว่า
“คิดได้แล้วก็เดินมาที่ฉัน อ้อ เอาอาวุธของแกออกมาให้หมดแล้วโยนมาที่ฉัน”
แมทธิวไม่มีเวลาให้คิดมากแล้ว เขาดึงมีดเงินออกมาจากที่ซ่อนโยนไปลงพื้นที่
นีลยืนอยู่พลางเดินเข้าไปหาหวังฉวยโอกาส ขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้เสียงวิ่งที่ใกล้เข้ามาทำให้ แมท เกิดความพะวงและเสียสมาธิ นีล ถือโอกาสนั้นใช้ปลายเท้ากระดกเตะ
มีดเงินของเขาขึ้นจับ ก่อนจะจ้วงแทงผ่านทะลุหน้าอกของ แมท จนทะลุหัวใจ แมท ตัวกระตุกเกร็งตัวสั่นเทิ้ม ก่อนจะทรุดฮวบลงคุกเขากับพื้นเลือดไหลทะลักผ่านเสื้อ
เกงกาง ลงสู่พื้นจนนอง
ปีศาจหนุ่มแหงนหน้าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะกระแทกหมัดใส่ใบหน้าชายหนุ่มจนสะบัด และใช้เท้าเตะจนร่างกำยำลอยไปกระแทกข้างฝ่าบ้านจนเกิดเสียงดังสนั่น แมทธิวพลิกตัวขึ้นมานอนหงาย เลือดไหลมาจากทั้งปากและหัวใจ
“แกยังจะไม่ได้ตายง่ายๆหรอกฉันจะให้แกดูของขวัญจากฉันก่อน” นีลเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ เสียงคนวิ่งขึ้นบันไดดังตึงตังขึ้นมาจนมาถึงประตู
แม้ว่ามีดเงินจะไม่ทำให้เขาตายได้ถ้าไม่ตัดขั้วหัวใจ แต่มันก็ทำให้เขาเจ็บปวดจนแทบขยับตัวไม่ได้ตราบจนมีดจะถูกดึงออกจากอกเขาก่อน จึงได้แต่เพียงนอนมองความโหดเหี้ยมของปีศาจที่คุ้มคลั่งอย่างนีลอาละวาด ทั้งก่นด่าตัวเองที่มาข้องเกี่ยวกับคนเหล่านี้ให้พวกเขาต้องมาเดือดร้อนรับเคราะห์
“ของฝากจากฉัน” พูดจบนีลก็จ้วงแทงลงไปบนหน้าท้องที่เด่นนูนกรีดแหวกลงต่ำก่อนจะเอาควักถุงน้ำคร่ำที่หุ้มเด็กน้อยเอามา พร้อมๆกับการปรากฏตัวของทวีที่ตัวหอบโยนด้วยความเหนื่อยอ่อนที่ตรงหน้าประตู สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าทำให้เขาช็อกตกตะลึงและแทบคุ้มคลั่ง
“ช่อ แกฆ่า ช่อทำไมๆ” เสียงทวีโหยหวนด้วยความเจ็บปวด พร้อมจะวิ่งเข้าไปช่วยภรรยาแต่เสียงปีศาจร้ายแผดคำรามขึ้นมาก่อนทำให้เขาชะงักเท้าหยุด
“เพราะมันต่างหากล่ะ ถ้าไม่เพราะมันแกและลูกเมียจะไม่เป็นแบบนี้” ว่าพลาง
ชี้นิ้วไปทางแมทธิวที่นอนเลือดนองอยู่ที่พื้น ทวีมองตามแล้วจึงเห็นสภาพชายหนุ่ม
ที่นอนอยู่บนพื้น
“ไม่สิ ต้องขอบคุณมันถึงจะถูกที่ทำให้แกได้เห็นหน้าลูกก่อนเวลา”
บัดนี้ช่อมณีที่ถูกครอบงำไว้ด้วยอำนาจปีศาจที่ไม่สมบูรณ์เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมารับความรู้
เจ็บปวดที่ถูกฉีกกระชากร่างน้อยออกจากตัวและเลือดที่ไหลออกจากตัวมันมากมาย
จนราวกับเปิดก๊อก ความรู้สึกเริ่มเลือนรางวูบไหวสิ่งเดียวที่เธอรับรู้ตอนนี้ก็คือ
“ลูก-อย่า-ให้-ลูก-ตาย-อย่าห่วง-ช่อ ลูก-รัก” เธอพูดตะกุกตะกักได้แค่นั้น
ลำคอบอบบางของเธอก็ถูกกัดฉีกจากเขี้ยวด้านที่ยาวเฟี้ยวของนีลจนขาดเหวอะ
เลือดพุ่งกระฉูดออกมาให้ปีศาจร้ายได้ดื่มกิน แล้วโยนร่างทารกน้อยที่ร้องไห้จ้าเพราะ
ถูกพรากจากที่นอนอบอุ่นอ่อนโยน เธอถูกฉีกออกมาจากถุงน้ำคร่ำแล้วโยนไปทาง
แมทธิวที่กระดกตัวขึ้นมารับแม้เจ็บปวดก่อนมันจะลากร่างของช่อมณีติดมือไป
“ลูก ลูก” เสียงแผ่วเบาของแม่ผู้อ่อนโยนดังครั้งสุดท้าย และเสียงร้องของลูกสาวทำ
ให้ทวีรู้สึกตัวขยับ หมายวิ่งตามไปแต่เสียงแมคธิวร้องขึ้นก่อนว่า
“ดึงมีดออกให้ทีผมไม่มีแรง ผมจะตามมันไปเอง” ทวีไม่คิดหน้าคิดหลังใช้แรงมีที่ดึง
มีดออกจากอกของแมทธิวโดยไม่สงสัยอะไรทั้งสิ้นในตอนนี้ พอมีดจะหลุดออกมา
แมทธิวถึงกับปล่อยเสียงครางออกมาเบาๆด้วยความเจ็บปวด โดยยังโอบกอดแม่หนู
น้อยที่เลือดยังแดงฉานเต็มตัว แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรสายรกและอวัยวะภายในที่
ทะลักออกมาด้วยกันก็กระตุกตึงเพราะการจะลากร่างแม่จากไป ทวีรีบใช้มีดเงินที่พึ่ง
ดึงออกใจอกของชายหนุ่มตัดฉับเข้าไปทันที คิดเพียงว่าลูกน้อยต้องยังอยู่ไม่ได้ถูกลาก
ไปด้วยเสียงทารกหยุดร้องราวถูกกดสวิตซ์ ดวงตาใสแบ๊วปรากฎแสงเพียงแวบก่อน
จะจางไปแผลที่ควรที่จะมีเลือดไหลกลับค่อยๆแห้งหายแทบทันที
“my god” “พระเจ้าช่วย” เสียงที่ถูกปล่อยออกมาต่างกัน แต่ไม่ต่างความรู้สึก
“ไม่ว่าคุณจะมีคำถามมากมายเพียงใด ผมจะตอบแต่ต้องตอนผมพาภรรยาคุณกลับกลับมาแล้ว” รีบบอกก่อนจะส่งทารกน้อยในมือให้พ่อบังเกิดเกล้า แล้วขยับตัวลุกขึ้นยืนแผลเขาหายทันทีเหมือนกัน เรี่ยวแรงก็กลับมาเหมือนเดิมก่อนเขาจะออกไปเขาเก็บมีดเงินเล่มเล็กของเขาจนหมด แล้วก็บอกทวีขึ้นอีกครั้งว่า
“ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ ถ้าคุณอยากร้องไห้มันก็คงไม่เป็นไรถ้าเป็นหลังจากที่แม่หนูน้อยนี่สะอาดและอบอุ่นมากพอ” พูดเสร็จก็วิ่งฝ่าความมืดจากไป
…………………………………………………………………….
Kmoon เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ส.ค. 2557, 22:21:23 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ส.ค. 2557, 22:21:23 น.
จำนวนการเข้าชม : 1351
| << เพราะพรหมลิขิต | ปฏิบัติการล้วงลับจับขโมย >> |