...คาสบลังก้า...ดารัลฟาเดล...(จบแล้วค่ะ)
สืบเนื่องมาจากเรื่อง "อะรูซะตี...เจ้าสาวของผม"
เรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวของลูกสาวสุดหวงของหมอดานีส
กับนาดา โดยเรื่องราวของคุณพ่อเมื่ิอครั้งก่อนนั้น
จะเป็นแนา "แต่งก่อนจีบ"
แต่สำหรับรุ่นลูกแล้ว จะเป็นแนว "จีบก่อนแต่ง"

ต้องมาคอยดูกันค่ะว่า จะจีบกันอย่างไร แล้วคุณหมอดานีส
ที่ต้องมารับบทบาทเป็นพ่อของลูกทั้งเจ็ดจะตกอยู่ในสภาพเช่นไร..
แล้วนาดาจะเป็นแม่แบบไหน...



เรื่องราวความรักที่เกิดขึ้นท่ามกลางบรรยากาศของเมือง
"คาสบลังก้า" หรือ "อัดดารัลบัยฎออ์"
ซึ่งแปลว่า..."บ้านสีขาว"
ดินแดนในฝันดั่งต้องมนต์เสน่หาแห่งโมร็อกโก...
กับดินแดนอันแสนอบอุ่นด้วยไอรักแห่งแดนอาทิตย์อุทัย...

พบกับเขาและเธอ...

...ดารัล...ฟาเดล...

หญิงสาวที่หัวใจเปี่ยมล้นไปด้วยความรักความอบอุ่น
จากครอบครัวอันแสนสุขและน่ารัก...
ชีวิตที่มีพร้อมทุกอย่าง ไม่เคยต้องการสิ่งใดอีกแล้ว
เพราะเธอพอใจทุกอย่างที่มีมาตลอด

จนเมื่อเจอกับเขา...ที่นั่น "คาสบลังก้า"
เขาทำให้เธอไม่อาจลบลืมมนต์เสน่หาของที่นั่นได้เลย
ไม่ว่าจะยามหลับหรือตื่น...

กับ

ชายหนุ่มที่เปี่ยมไปด้วยรูปเปลือกที่สวยงามสมบูรณ์
หากภายในใจนั้นยังคงโหยหาไออุ่นแห่งรักจากใครสักคน
มาเติมเต็มหัวใจกำพร้าของเขา...

แล้วเธอคือผู้ที่เขาค้นพบว่ามีทุกอย่างที่เขากำลังต้องการอยู่
ดังนั้น...ไม่ว่าจะต้องทำอย่างไร เขาก็จะปล่อยเธอ
ไปไม่ได้โดยเด็ดขาด!




Tags: หวานซึ้งโรแมนติก ดราม่า โมร็อกโก คาสบลังก้า ทะเลทรายซาฮาร่า ดารัล ฟาเดล โสภณพสุธ

ตอน: บทที่ 4 แขก





“พี่ฟาฮาน่าอยากจะยืดเส้นยืดสายม้ัยคะ…”
หะบีบี้เข้ามาในห้องของฟาฮาน่าหลังจากที่เจ้าของห้องเปิดประตูต้อนรับ
ด้วยสีหน้าเซ็งๆ และคำเชิญชวนดังกล่าวก็ทำให้หน้าเซ็งๆ
เปลี่ยนเป็นเบิกบานขึ้นมาทันที

“น้องบีบี้หมายความว่าไงคะ…”

“ก็บีบี้กำลังจะชวนพี่ฟาฮาน่าไปฟิตเนสไงคะ…เช้าๆแบบนี้…
น่าออกกำลังกายมากๆเลยค่ะ…”
คนฟังถึงกับตาลุกโพลงทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

“งั้นเดี๋ยวพี่ขอเวลาแต่งตัวแป้บนึงนะคะ…”

“ทำไมต้องแต่งตัวล่ะคะ…ชุดนี้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย…แค่สวมชุดคลุม
ก่อนออกจากห้องไปก็ถือว่าใช้ได้แล้วค่ะ”
หะบีบี้มองไปที่ชุดกางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามของอีกฝ่าย…

“แต่เราต้องออกไปข้างนอกนะคะ…”หะบีบี้ส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“เปล่าหรอกค่ะ…เราไม่ได้ออกไปข้างนอก…
แต่ที่นี่เรามีห้องฟิตเนสส่วนตัวให้ค่ะ…ตามบีบี้มาเลยค่ะ เดี๋ยวจะพาไปทำความรู้จักกัน…”
หญิงสาวเดินเข้าไปเปิดตู้แล้วหยิบเสื้อคลุมตัวโคร่งเอามาคลุมกายให้หญิงสาวตรงหน้า
แล้วรีบจูงมือพาไปยังห้องฟิตเนสทันที

“นี่ไงคะ…ห้องฟิตเนสของเรา…”
ฟาฮาน่าถึงกับตาโตกับห้องฟิตเนสที่มีอุปกรณ์ทุกอย่างครบครัน…

“มีที่ฝึกโยคะด้วยนะคะ ถ้าพี่ฟาฮาน่าสนใจ…”หะบีบี้ชี้ไปตรงพื้นกว้าง
ที่มีเบาะสำหรับทำโยคะวางอยู่หลายอัน…

“หรือถ้าอยากจะวิ่ง…นี่ค่ะเครื่องออกกำลังกายของเรา…
ส่วนเครื่องยกน้ำหนักอยู่ตรงนั้น…”
เจ้าของบ้านแนะนำแขกผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงจริงใจ…

“มีห้องน้ำให้อาบในตัวด้วยค่ะ…มันอยู่ทางนั้น…”เด็กสาวชี้ไปยังทิศทางของห้องน้ำ…

“พี่ฟาฮาน่าสบายใจได้ค่ะ…ห้องนี้สำหรับผู้หญิงเข้ามาออกกำลังกายได้เท่านั้น
ส่วนพวกผู้ชาย คุณพ่อแยกให้อยู่อีกห้องโน่นค่ะ…
ดังนั้น…พี่จะสวมชุดขาสั้นรัดรูปเวลาออกกำลังกายในห้องนี้อย่างไร
ก็ไม่ต้องกังวลใจค่ะ…ตามสบายเลยค่ะ…”ฟาฮาน่าได้ฟังก็ถึงกับตาโต
แล้วก็อดระบายยิ้มออกมาไม่ได้กับความเคร่งครัดในบทบัญญัติของศาสนา
ขนาดห้องออกกำลังกายก็ยังแยกหญิงชาย

“แต่อย่าเข้าห้องผิดเชียวนะคะ…”แววตาของคนพูดดูขี้เล่น

“ดีจังเลยนะคะ…มีอะไรแบบนี้ด้วย…”

“อ้อ…แล้วถ้าพี่ฟาฮาน่าอยากว่ายน้ำล่ะก็…ที่นี่ไม่มีสระว่ายน้ำ
แต่ที่โรงแรมของเรามีค่ะ…เดี๋ยวเสร็จจากออกกำลังกายแล้ว
บีบี้จะขออนุญาตคุณพ่อกับคุณย่าพาพี่ฟาฮาน่าไปทัวร์โรงแรมของเราค่ะ…

อยากขัดหน้าขัดตัวหรือนวด อบสปา เล่นว่ายน้ำ ทุกอย่างมีพร้อม
เรื่องอาหารการกินก็เพียบค่ะ…เราจะไปขลุกที่นั่นกันทั้งวันเลยเอามั้ยคะ…”

เจ้าของบ้านเชิญชวนแขกเสียจนฟาฮาน่าถึงกับตื่นเต้น ตกปากรับคำทันที
ลืมแม้กระทั่งลูกผู้พี่อย่างฟาเดลไปเสียสนิท…

“เยี่ยมไปเลยค่ะ…”




เมื่อเสร็จจากออกกำลังกาย สองสาวก็อาบน้ำแต่งตัวเดินทางไปโรงแรม
โดยมีดารุสเป็นคนขับรถไปส่งพร้อมกับกำชับกับน้องสาวเมื่อถึงโรงแรมว่า

“เย็นๆพี่จะมารับนะ…อย่าสร้างความยุ่งยากให้แขกเด็ดขาด
แล้วก็…ดูแลพี่เขาดีๆด้วย…”

“โอเคค่ะ…พี่รุสไม่ต้องกังวล บีบี้จะรับรองแขกให้มีความสุขทั้งวันเลยล่ะค่ะ…”
ดารุสยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าให้ด้วยความเอ็นดู

“เราไปกันเถอะค่ะพี่ฟาฮาน่า…”ว่าแล้วก็จูงหญิงสาวเข้าโรงแรมไป

“ปิดเทอมอย่างนี้มีพี่ฟาฮาน่ามาเล่นด้วย บีบี้ค่อยหายเซ็งหน่อย”
เด็กสาวเปรยขณะพาแขกของตนไปยังเคาน์เตอร์ที่มีพนักงานต้อนรับในชุดสุภาพ
มีผ้าคลุมศีรษะกันทุกคน…สร้างความแปลกใจให้แขกไม่น้อย
เพราะไม่คิดว่าจะมีโรงแรมแบบนี้ในประเทศญี่ปุ่น
ซึ่งบรรยากาศภายในถูกตกแต่งไว้อย่างสวยหรู น่าอยู่เหลือเกิน

“พี่โซเฟียคะ…วันนี้บีบี้พาพี่ฟาฮาน่ามาใช้บริการสปา
และนวดเพื่อสุขภาพค่ะ…ขอเมนูได้มั้ยคะ…”พนักงานต้อนรับสาวหน้าหวานตรงหน้า
ยิ้มพร้อมกับยื่นเมนูให้ทั้งสอง
ทำให้แขกได้เห็นถึงความเป็นกันเองของเด็กสาวที่มากับเธอกับพนักงานของโรงแรม…

“เอาเป็นอบสมุนไพรมั้ยคะ…เสร็จแล้วเราค่อยขึ้นไปนวดไทย…
หรือจะเอานวดน้ำมันก็ได้นะคะ…”เด็กสาวเสนอแนะอีกฝ่าย

“พี่เอาอบสมุนไพรกับนวดไทยดีกว่าค่ะ…เพราะพี่ไม่อยาก
ถอดเสื้อผ้าเวลานวดเลย…”ฟาฮาน่าตัดสินใจ

“พี่ฟาฮาน่าไม่ต้องกังวลนะคะ…ที่นี่เราแยกลูกค้า
ถ้าเป็นลูกค้าผู้ชายเราก็จะจัดให้อีกโซนนึง…ซึ่งอยู่คนละฝั่งกับลูกค้าผู้หญิงค่ะ
แล้วพนักงานนวดของเรานั้น มีทั้งชายและหญิง

พนักงานนวดชายจะนวดให้เฉพาะลูกค้าผู้ชายเท่านั้น
ส่วนพนักงานนวดหญิงก็จะนวดให้เฉพาะลูกค้าผู้หญิงเท่านั้น

ที่นี่จะไม่มีการปะปนเรื่องเพศค่ะ…สบายใจได้”

นี่ก็เป็นอีกเรื่องนึงที่สร้างความประหลาดใจให้กับฟาฮาน่า
เธอไม่คิดว่าท่านหญิงอะมานีจะดำเนินธุรกิจตามแนวทางของอิสลาม
ในลักษณะนี้เลยจริงๆ ช่างทุ่มทุนสร้างเหลือเกิน…

“แล้วถ้าเกิดลูกค้าที่เป็นสามีภรรยากันอยากนวดในที่เดียวกัน
หรืออยากอบสมุนไพรในห้องสตีมซาวน่าด้วยกัน จะทำยังไงล่ะคะ…”

ฟาฮาน่าสงสัยจึงสอบถาม คราวนี้หะบีบี้ส่งไม้ไปให้ฝั่งพนักงานต้อนรับ
เป็นคนให้คำตอบแทน

“ทางเราต้องขอบอกว่า ไม่มีบริการเช่นนั้นค่ะ…
เนื่องจากทางโรงแรมของเรานั้นดำเนินธุรกิจอยู่บนพื้นฐานของอิสลาม
หากลูกค้าต้องการเช่นนั้น เราก็มิอาจตอบสนองความต้องการนั้นได้

เนื่องจากเราได้ทำการสำรวจดูแล้วว่า ธุรกิจด้านการให้บริการนั้น
จะมีความเสี่ยงตรงจุดนี้ที่สุด

ลูกค้าผู้หญิงถูกลวนลามจากพนักงานนวดซึ่งเป็นผู้ชายบ้าง…
หรือไม่ก็ลูกค้าซึ่งเป็นผู้ชายก็ทำมิดีมิร้ายกับพนักงานนวดหญิงบ้าง…
บ้างก็มีพนักงานนวดบางคนพยายามติดต่อลูกค้าเพื่อทำอาชีพขายบริการแอบแฝงเข้ามา…
ทำให้ภาพลักษณ์ของโรงแรมต้องเสื่อมเสีย

ซึ่งท่านหญิงอะมานีเจ้าของโรงแรมนั้นมีนโยบายเพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านั้น
และเน้นการบริการด้านการให้ที่พักและผ่อนคลายแก่ลูกค้าเป็นหลักค่ะ…”
ฟาฮาน่ายืนฟังไปก็คิดตามไปด้วย

“ส่วนสระว่ายน้ำของเราก็มีการแยกสระว่ายน้ำของชายหญิงด้วยค่ะ…
เป็นสระปิด ล้อมด้วยกระจกที่คนข้างในสามารถมองไปยังด้านนอกได้
สามารถเห็นสิ่งต่างๆด้านนอกได้
แต่คนที่อยู่ด้านนอกไม่อาจมองเข้ามาเห็นคนที่อยู่ด้านในได้…

ดังนั้น…ลูกค้าที่เป็นผู้หญิงก็จะสบายใจได้ว่า จะไม่มีบุคคลภายนอก
หรือเพศตรงข้ามมองเข้ามาเห็นเรากำลังว่ายน้ำอยู่ได้ค่ะ…”

ฟาฮาน่าฟังไปก็อึ้งไปกับหลักการดำเนินธุรกิจของโรงแรมแห่งนี้
ซ้ำพนักงานต้อนรับยังดูใส่ใจในการจะอธิบายหลักการดังกล่าวได้คล่องเหลือเกิน

“แล้วสระของฝั่งลูกค้าผู้ชายล่ะค่ะ…”

“ก็จะถูกออกแบบเช่นเดียวกับของผู้หญิงค่ะ…เพื่อความเป็นส่วนตัวของกันและกัน…”

“ถ้าอย่างนั้น คู่สามีภรรยาก็ไม่สามารถเล่นว่ายน้ำด้วยกันได้ใช่มั้ยคะเนี่ย…”
พนักงานต้อนรับพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

“ค่ะ...อย่างที่บอกค่ะ…เราเน้นเรื่องความปลอดภัยเป็นหลัก…
หากมีการปะปนกันระหว่างชายหญิง ทางเราเกรงว่า
จะมีปัญหาตามมาภายหลังค่ะ…อย่างไรเสียเราก็ต้องป้องกันเอาไว้ก่อนค่ะ…”

“แล้วห้องพักล่ะค่ะ…มีการแยกมั้ย…”ฟาฮาน่าถามด้วยความสงสัย

พนักงานต้อนรับจึงอธิบายด้วยใบหน้าแย้มยิ้มเช่นเดิมว่า

“ค่ะ…ห้องพักเราจะแยกชายหญิง ลูกค้าผู้หญิงจะอยู่กันคนละฟากฝั่งกับลูกค้าผู้ชาย…
แม้จะอยู่กันคนละตึกแต่ก็มีทางเชื่อมโยงกัน…
ทุกๆตึกจะมีพนักงานรักษาความปลอดภัยเฝ้าอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง
โดยจะไม่ยอมให้เพศตรงข้ามเข้าไปในตึกได้ไม่ว่าจะกรณีใดๆ…”

ฟาฮาน่าถึงกับตาโตที่ได้ยินเช่นนั้น…พานคิดไปว่า…
หากเธอพาแฟนมาด้วย…มิต้องแยกตึกกันอยู่กับแฟนหรือ

“แล้วถ้าสมมติว่า ฟาฮาน่าพาแฟนมาด้วยล่ะคะ มิต้องแยกตึกกันอยู่หรอกหรือคะ…”
หญิงสาวถามออกไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ถ้าเป็นแฟนกันคงต้องเป็นเช่นนั้นค่ะ…แต่ถ้าเป็นคู่สามีภรรยากัน
เรามีบ้านพักพิเศษให้ ซึ่งจะเป็นบ้านเดี่ยวที่ถูกปลูกขึ้นเพื่อ
คู่สามีภรรยาและลูกค้าที่มาพักเป็นครอบครัวอย่างเป็นสัดส่วนค่ะ

มีหลายขนาดหลายแบบให้เลือก
มีทั้งขนาดเล็กจุได้ 3 คน ไปจนถึงขนาดกลางจุได้ 5 คน
และขนาดใหญ่สุดคือ สามารถจุได้ 7 คนค่ะ

โดยทั้งหมดของสาขาที่นี่จะมีด้วยกัน 20 หลังค่ะ…
และจะมีการจัดเวรยามรักษาความปลอดภัยอยู่รอบๆตลอด 24 ชั่วโมงเช่นกันค่ะ…”



นับว่าต้องใช้พื้นที่ในการปลูกบ้านเดี่ยวดังกล่าวอยู่ไม่น้อย ถ้าไม่มีสมบัติดั้งเดิม
เธอคิดว่า ท่านหญิงอะมานีไม่น่าจะสร้างอะไรแบบนี้ได้แน่

“งั้นก็ต้องยืนยันความเป็นสามีภรรยาด้วยใช่มั้ยคะเนี่ย…”

“ใช่แล้วค่ะ…เพราะนี่คือหลักการในการให้บริการของโรงแรมเรา”
พนักงานต้อนรับยิ้มตอบกลับมาอย่างอารีอารอบ

“แล้วอย่างนี้ลูกค้าจะมาพักกันเหรอคะ…”ฟาฮาน่าสงสัยขึ้นมา
ว่าหลักการที่แสนจะดูยุ่งยากเช่นนี้นั้น…มันจะไม่สร้างความรำคาญใจ
ให้คนที่ตั้งใจจะเข้ามาพักผ่อนหรือ

“ที่ผ่านมา…ยอดผู้เข้ารับบริการจากทางเรามีมาตลอดทั้งปีค่ะ…
ยอดการสั่งจองทางอินเตอร์เนตเองก็นับว่าสูงค่ะ…
มีคนจองแน่นตลอด โดยเฉพาะช่วงไฮซีซั่นของญี่ปุ่น…”

พนักงานต้อนรับกล่าวตามความเป็นจริงที่หากมองตามทฤษฎีแล้วคงเป็นไปได้ยาก…
แต่นี่คือข้อมูลจริง

“ทำไมล่ะคะ…ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น…”ฟาฮาน่ายังอดสงสัยไม่ได้

“คงเป็นเพราะสิ่งที่ลูกค้าต้องการมากที่สุดคือความปลอดภัยมั้งคะ…
การเดินทางเข้าพักนั้น สิ่งที่ลูกค้าต้องการมากที่สุด ดูจะเป็นความปลอดภัย
ลูกค้าที่เดินทางมาท่องเที่ยวคนเดียวยิ่งต้องการสิ่งนี้มากกว่าลูกค้าประเภทอื่นๆ…

เพราะเรื่องความสนุกสนานนั้น สถานที่ท่องเที่ยวข้างนอกสามารถชดเชยให้ได้ค่ะ…
เขาพอใจจะไปสนุกสนานเฮฮาที่ใดในญี่ปุ่นได้หมด

แต่เมื่อกลับสู่ที่พัก เขาก็เพียงหวังการบริการทีี่เยี่ยมยอด
และความปลอดภัยระดับสูง…เมื่อหลับก็จะได้หลับอย่างสนิทใจ ไร้กังวล…”

ฟาฮาน่าขมวดคิ้วเป็นปม เพราะไม่เชื่อก็คงต้องเชื่อ
เธอไม่เคยพบเห็นโรงแรมที่มีหลักการบริการเช่นนี้มาก่อนเลย

…นี่เป็นที่แรกที่เธอพบเจอ ไม่คิดเลยว่ามันจะมาตั้งอยู่ในประเทศญี่ปุ่น…

“ที่สำคัญ…ที่นี่เราไม่มีผับบาร์ ไม่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
อาหารทุกอย่างฮะล้าลหมดค่ะ…”
ฟังมาถึงตรงนี้ฟาฮาน่าก็หันมาทางหะบีบี้ที่ยืนนิ่งมาตลอด เด็กสาวยิ้มหวานให้เธอ

“อยากจะลองชิมดูมั้ยล่ะคะว่าอาหารที่นี่รสชาติเป็นอย่างไร…
ขอบอกว่า…คุณย่าของบีบี้คัดสรรคนทำที่เป็นมือโปรหาตัวจับยากมาไว้ที่นี่กันทั้งนั้นค่ะ…
มีอาหารนานาชาติ...จากผู้ปรุงที่เป็นเจ้าของต้นตำรับ ที่นี่เลยมีเชฟจาก
หลายๆประเทศค่ะ...ลูกค้าที่เคยมาพักมักติดใจรสอาหารก็เลยกลับมาพักอีก…
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ…”เด็กสาวเล่าให้อีกคนฟัง

“แล้วเราก็มีสถานที่ละหมาดให้ด้วยค่ะ…ค่อนข้างกว้างขวางเหมือนมัสยิดขนาดกลาง
ตั้งอยู่ด้านหน้าสุดของโรงแรม พี่ฟาฮาน่าคงเห็นเสามินาเร่หรือหออะซานแล้วใช่มั้ยคะ…
นั่นแหล่ะค่ะที่ละหมาดที่ทางเราจัดให้กับทุกคน…

เมื่อถึงเวลาละหมาดจะมีผู้อะซานด้วยค่ะ…
ถึงจะไม่ใช่ลูกค้าที่เข้ามาพักที่นี่ก็สามารถเข้ามาละหมาดได้…
มันจึงถูกออกแบบไว้ให้ตั้งอยู่ด้านหน้าสุดของโรงแรม…
สะดวกสำหรับคนทัั่วไปที่จะเข้าไปปฏิบัติศาสนกิจค่ะ…

เพราะที่ตรงนี้จะห่างไกลจากมัสยิดมาก
ภายในตัวอาคารจะแยกหญิงชายด้วยค่ะ…ทางเข้าก็คนละทางกัน…”

หะบีบี้สาธยายเกี่ยวกับสถานที่ปฏิบัติศาสนกิจให้แขกของตนฟังด้วยใบหน้าเบิกบาน…

“จริงๆแล้วที่นี่จะมีฐานลูกค้าหลักเป็นมุสลิมจากทั่วทุกมุมโลก
ที่มาติดต่อธุรกิจกับญี่ปุ่นและต้องการเดินทางมาท่องเที่ยวในญี่ปุ่นค่ะพี่ฟาฮาน่า…

เราก็เลยมีลูกค้ามาอย่างต่อเนื่อง…ถ้าจำไม่ผิด…
น่าจะครึ่งศตวรรษมาแล้ว ใช่มั้ยคะพี่โซเฟีย…”
หะบีบี้หันไปขอคำยืนยันจากพนักงานต้อนรับ…

“ใช่แล้วค่ะ…”

“แล้วอัตราลูกค้าก็เพิ่มสูงขึ้นทุกปีด้วยค่ะ…จนคุณย่าต้องขยายสาขา
ไปอีก 10กว่าสาขา…ทั่วประเทศ นี่ไม่รวมสาขาที่อยู่ต่างประเทศอีกนะคะ…
เช่นในประเทศไทยและในซาอุดิอารเบียก็มีนะคะ…
ล่าสุดได้ข่าวแว่วๆมาว่า…มีแปลนจะไปเปิดสาขาใหม่ที่คาสบลังก้าด้วยล่ะค่ะ…
ถ้าพี่ฟาฮาน่าสนใจ จะมาช่วยทางเราทำธุรกิจด้านนี้ด้วยกันก็ได้นะคะ…
บีบี้กำลังหาพวกอยู่ค่ะ…”

ฟาฮาน่าถึงกับตาโตที่ได้ยินเช่นนั้น…ไม่คิดว่าชีวิตจะได้รับโอกาสดีๆแบบนี้
เพราะหลังจากที่มารดาเสียชีวิตไป…เธอก็ไม่มีใครเลย…

ส่วนงานด้านเดินแบบกับนักแสดงนั้น ใช่ว่าจะทำได้ตลอด…
วันใดที่ความสดใหม่ของเธอหมดลง เธอคงจะอยู่วงการนี้ไม่ได้อีกต่อไป

“นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้บีบี้อยากช่วยคุณย่าสืบสานกิจการด้านนี้ต่อไป
เพราะพี่ๆคนอื่นๆเขาเลือกที่จะทำในสิ่งที่รักและถนัด…
คุณย่า คุณพ่อและคุณแม่ก็มิได้บังคับฝืนใจใครค่ะ…

เรื่องโรงแรมจึงไม่ค่อยมีพี่คนไหนสนใจนัก นอกจากพี่จาลัลกับบีบี้
เราสองคนก็เลยกะจะช่วยคุณย่าค่ะ…”

ผู้เป็นพนักงานต้อนรับที่ได้ฟังก็ถึงกับระบายยิ้มออกมา
ไม่คิดเลยว่าเด็กสาวอายุเท่านี้จะมีความคิดและความตั้งใจได้อย่างนี้

…ช่างน่าภูมิใจจริงๆ…

“ตอนนี้ก็ได้คุณน้าทั้งสองมาช่วยดูแลอยู่ค่ะ…เพราะคุณย่าของบีบี้น่ะอายุมากแล้ว
บอกว่าอยากเที่ยวพักผ่อนบ้าง…”

“นับว่าโชคดีนะคะที่มีคนช่วยงานมากมาย…ยิ่งเป็นคนในครอบครัวด้วยแล้ว…
ยิ่งโชคดีเข้าไปใหญ่…พี่นี่สิ เป็นลูกคนเดียว…
ไม่มีพี่น้องกับเขา แถมญาติๆก็ไม่ค่อยจะมีอีก…ไม่มีใครอยากคบ…
จะมีก็แต่พี่ฟาเดลนี่แหล่ะ…ที่พึ่งพาได้ที่สุดแล้ว”ฟาฮาน่ากล่าวด้วยสีหน้าซึมๆ…

“อย่าไปเครียดค่ะ วันนี้เรามาพักผ่อนค่ะ…มาค่ะ...
มาวางแผนกันว่าเราจะทำอะไรก่อนหลังดี…”หะบีบี้ตัดบท
โดยยื่นเมนูให้แขกของบ้านดู…

“เอาอย่างนี้มั้ย…เราไปว่ายน้ำให้ฉ่ำปอดกันก่อน…
หลังจากนั้นค่อยมาอบสมุนไพร ขัดผิว แล้วก็นวดตัว ทำหน้า
ทั้งหมดก็น่าจะกินเวลา 5 ชั่วโมง…บ่ายโมงเราค่อยไปกินข้าวกัน
พอกินข้าวเสร็จ เราก็ไปละหมาดด้วยกัน

หลังจากนั้นเราก็ไปเดินดูรอบๆโรงแรมกัน…
ไปดูสวนที่พี่ฟาเดลกำลังเอาต้นไม้มาลงด้วยกัน
แล้วค่อยชวนพี่ฟาเดลมากินข้าวเย็นด้วยกันที่นี่…

กินเสร็จก็คงได้เวลาพี่รุสมารับ เราก็ค่อยชวนพี่ฟาเดล
กลับบ้านพร้อมกันซะเลย…โอเคมั้ยคะ…”

หะบีบี้ร่ายรายการก่อนจะหันไปถามความเห็นของอีกฝ่าย

“โอเคมากๆค่ะ…พี่เอาตามนี้เลย…”แล้วสองสาวก็จูงมือกันเดินไปยัง
สระว่ายน้ำที่ของทางโรงแรม…

ฟาฮาน่าอดปฏิเสธไม่ได้เลยว่าโรงแรมแห่งนี้ถูกออกแบบมาอย่างดี
ดูเนี้ยบและให้อารมณ์ที่น่าพักผ่อน อยู่แล้วรู้สึกผ่อนคลายสบายใจ…

ไม่แปลกเลยที่ใครๆก็อยากจะมาเข้าพักที่นี่กัน…
ก็ในเมื่อมันน่าพักผ่อนไม่แตกต่างไปจากบ้านที่มีทุกอย่างพร้อมเลย…
ยกเว้น เรื่องอบายมุข ที่นี่ไม่มีแหล่งอบายมุขเลย…





วันนี้ดารัลนั่งรถมากับพี่ชายเพื่อมารับน้องสาวกับแขกคนใหม่ของบ้าน
พร้อมกันที่โรงแรม…ขณะรถจอดเทียบท่านั้นเอง เธอก็ได้เห็นหญิงสาว
ซึ่งเป็นแขกคนใหม่ของบ้านกำลังเกาะแขนพี่ชายต่างสายเลือดของตนเอง
เดินมาที่รถพร้อมกับน้องสาวคนเล็กของเธอด้วยสีหน้าเบิกบานยิ่งนัก…

“โทษที…ที่มารับซะเกือบค่ำเลย…”ดารุสเอ่ยปากขอโทษทุกคน
แล้วดารัลก็ลงจากรถ เปิดโอกาสให้ฟาเดลได้เข้าไปนั่งตรงที่นั่งด้านหน้าข้างคนขับแทน
ก่อนจะเปลี่ยนมานั่งตรงที่นั่งด้านหลังกับอีกสองสาว

พอกลับมาถึงบ้าน ทั้งสามก็ขอตัวขึ้นข้างบนทันทีเนื่องจากรับประทานอาหารเย็น
มาจากโรงแรมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ส่วนดารุสกับดารัลนั้นอยู่คุยปรึกษาเรื่องงานกับบิดาต่อในห้องสมุด
หลังจากรับประทานอาหารกับคนอื่นๆเสร็จแล้ว…

“พรุ่งนี้อดีตลูกศิษย์ของพ่อจะเดินทางมาเยือนญี่ปุ่น…
เขาเป็นเภสัชกรชื่อดังจากประเทศไทย…พ่ออยากให้น้องรัลได้ทำความรู้จักกับเขาไว้
เพราะคนๆนี้เก่งเรื่องสมุนไพรมากๆเลยล่ะ…เป็นมุสลิมด้วย…”

ประโยคหลังนั้นดานีสย้ำหนักลงไป…ทำเอาดารุสพอจะเดาความคิดของผู้เป็นพ่อได้
แต่สำหรับน้องสาวนั้นเขาไม่แน่ใจว่าจะรู้ตัวรึเปล่า

“ค่ะ…แล้วเขาจะมากี่โมงคะ…”

“เย็นๆน่ะ…เลิกงานเร็วหน่อยก็ดีนะลูก…พ่อจะให้เขามาพักกับเราที่นี่ด้วย…
น่าจะอยู่ที่นี่สักสามสี่วันน่ะ…เพราะเขาต้องรีบกลับไปเมืองไทยไปทำธุระต่อ…”
ดานีสอธิบายให้ลูกสาวเข้าใจ

“ค่ะ…แล้วน้องรัลจะพยายามเคลียร์งานให้เสร็จไวๆ…”
ดารัลเป็นคนที่เมื่อทำอะไรแล้วก็จะต้องทำให้เสร็จเป็นเรื่องๆไป
จะพยายามไม่ให้งานในวันนี้ต้องไปกองในวันพรุ่ง
เธอจึงพยายามสะสางงานวันต่อวันให้เสร็จเป็นปกติ…เธอจึงกลับบ้านช้าบ้างเร็วบ้าง
ขึ้นอยู่ว่างานเสร็จหรือไม่…

“ถ้าเป็นไปได้ พ่อก็อยากจะส่งลูกไปดูงานเรื่องตัวยาสมุนไพรไทยที่บริษัทเขาด้วยนะ…
ไปกับดารุสนั่นแหล่ะ…ส่วนเรื่องงานทางนี้ ในระหว่างนั้นพ่อจะรับช่วงต่อให้…”
ดานีสแจ้งความประสงค์กับลูกสาว
ทำเอาดารัลถึงกับกระตุกคิ้วก่อนจะหันไปทางพี่ชาย
แล้วหันมาทางบิดาก่อนจะถามว่า

“เขาชื่ออะไรคะ…”

“ชื่อไทยว่า พญา…ส่วนชื่ออาหรับหรือชื่อเล่นนั้นชื่อ…ฟารุก…”
ได้ฟังชื่อของอีกฝ่ายดารัลก็ถึงกับตกใจ
เพราะบุคคลผู้นี้แหล่ะที่เธออยากเจอตัวเป็นที่สุด…เนื่องจากเขาเป็นผู้ทรงความรู้
ในเรื่องสมุนไพรมากๆคนหนึ่งเลยก็ว่าได้…

แต่ไม่คิดว่าเขาจะมีชื่อเล่นว่าฟารุก มันอดทำให้เธอนึกไปถึงใครบางคน
ที่นัั่งรถมาพร้อมกันกับเธอวันนี้ไม่ได้…

…เขาสองคนชื่อคล้ายกันจริงๆ…





...โปรดติดตามตอนต่อไป....

ฟารุก & ฟาเดล...มาดูกันว่าสองคนนี้มีอะไรน่าสนใจกว่ากันค่ะ...




เจอคู่แข่งแล้วล่ะฟาเดล...





...ขอคุยกับนักอ่านจากยกที่แล้วนิดนึงค่ะ...


1.คุณตุ๊งแช่...แล้วเมื่อไหร่จะหันมาหลงรักพระเอกของโยสักทีล่ะคะ...
เอาออกมายั่วน้ำยายทั้งหลายบทแล้ว ก็ยังไม่ยอมตกหลุมรักอ่ะ...
ส่วนกบที่ว่าจะกระโดดไกลแค่ไหน ต้องมาดูกันค่ะว่าจะสามารถ
กระโดดไปถึงคาสบลังก้าได้รึป่าววววววว...แต่ถ้ากลายร่าง
เป็นลูกปาดก็ไม่แน่...แต่ว่าจะอยู่อาศัยที่คาสบลังก้าได้รึเปล่านั้นน่าคิดนะคะ...
ว่าแต่ เขินอะไรตรงไหน บอกเค้าได้มั้ยอ่ะ...อิอิ

2.คุณคิมหันตุ์...หวังว่าคนอ่านเองก็จะได้อมยิ้มด้วยนาาาาา...
เริ่มชอบลูกปาดแล้วเหรอคะ...งั้นคงต้องรอดูตอนเธอเต็มสาว
แล้วหนุ่มๆมาตามจีบล่ะค่ะ...ว่าจะเป็นอย่างไร...อิอิ

3.คุณแว่นใส...ที่ว่าน่ารักจังนั้น
คนเขียนน่ารัก หรือหะบีบี้น่ารักเหรอคะ...เฮะๆ

4.คุณchii...อ่านคอมเม้นท์ของคุณchii แล้วได้แต่ขำค่ะ...
ฮาดี...ไม่ช่ายยัยซาฮาร่านะคะ ซาฮาร่าน่ะมันชื่อทะเลทรายค่ะ
ทำให้โยนึกไปถึงกบในทะเลทรายขึ้นมาเลย...ซึ่งมันคงไม่มี
แต่ก็ไม่แน่...หนูหะบีบี้อาจทำได้ก็ได้...



สุดท้ายไม่ท้ายสุด

ขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่าน เข้ามากดไลค์ให้กัน
รวมทั้งเข้ามาส่อง เข้ามาเป็นกำลังใจ...
ขอบคุณมากๆค่ะ...


แล้วจะพยายามมาให้บ่อยๆ...เพราะช่วงนี้อยู่ในช่วงน้ำขึ้น
ก็เลยต้องรีบตัก...เดี๋ยวน้ำหมด หัวเต่าอาจหดอีก...อิอิอิ

ส่วนหมอรัง หลังจากดองมานานหลายปี ตอนนี้กำลังแช่อิ่มอยู่ค่ะ
เป็นหนึ่งในการถนอมอาหาร เย้ย ถนอมนิยายของเต่าโย...อิอิอิ...
เพราะไม่อยากให้หมอรังต้องปิดฉากลงไปจริงๆ...
เสียดายยยยยยยยน่ะ...





yoraya
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ย. 2557, 01:40:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ย. 2557, 01:40:17 น.

จำนวนการเข้าชม : 2946





<< บทที่ 3 ไม่รู้ตัว   บทที่ 5 เขาคนนั้น >>
แว่นใส 7 ก.ย. 2557, 07:51:10 น.
คู่แข่งมาแล้ว แถมเป็นคนที่สาวปลื้มอีก ระวังน๊า


คิมหันตุ์ 7 ก.ย. 2557, 09:05:03 น.
งานหนักไม๊เนี่ยพี่ฟาเดล. ลูกปาดโตขึ้นท่าจะเนื้อหอมจริงๆแหละค่ะ. น่ารักๆ


ตุ๊งแช่ 8 ก.ย. 2557, 08:53:40 น.
555 พระเอกคุณโย สุภาพบุรุษเหลือเกิน อิชั้นผ้ายับจึงไม่เหมาะมิควร 555 บรรยายแต่ละอย่างจินตนาการล้ำเลิศมากขอชมค่ะ มองเห็นภาพชัดดี เหมือนได้รู้ศาสนาไปในตัว ความรู้ใหม่เยอะเลยค่ะ




เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account