Lovechicane กลรักล่อหัวใจยัยประธานเจ้าเล่ห์
พรมลิขิตหรืออุบัติเหตุ( รัก ) ที่ทำให้ฉันต้องตัดสินใจลงสมัครเป็นประธานนักเรียนเพราะปัญหาที่ทำให้กังวลใจกับปัญหาที่กำลังก่อกวนเล็กๆโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัว…
Tags: ยัยน้ำหอม โกเลน ชาล ประธานนักเรียน

ตอน: ตอนที่5 บังเอิญ

ซะ..ซวยแล้ว ดันตื่นสายซะได้เมื่อวานเผลอคุยกับยัยน้ำหอมนานไปหน่อยเลยเพลินจนดึก ฉันรีบออกมาจากบ้านโดยรีบ
ขว้าจักรยานในโรงรถเพราะถ้าวิ่งมาเนี่ยคงไม่ทันแหมือนครั้งก่อนแน่ แล้วรีบซิ่งโดยที่ปั่นไปหัวก็กลายเป็นรังนก เมื่อมาถึงประตูยังไม่ปิดฉันก็เอาจักรยานไปจอดแล้วรีบเดินขึ้นห้องเรียน แต่เพราะซวยซ้ำกรรมซ้อนหรือว่าอะไรที่ฉันวิ่งไปเดินชนกับนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง
“ นี่มีตาหรือเปล่าถึงได้เดินไม่ดูทางอย่างนี้เนี่ย “ เมื่อฉันเงยหน้าไปดูฉันก็ต้องตกใจเพราะนักเรียนหญิงกลุ่มนี้เหมือนกับกลุ่มที่อยู่ในห้องน้ำวันที่ฉันไปโรงหนังกับน้ำหอม
“ อ้าวนี่ใช่คนที่แอบดูในห้องน้ำหรือเปล่าน่ะ... แหมบังเอิญจังนะเจอกันอีกแล้วนะจ๊ะ “ ประโยคหน้าไม่มีปัญหาหรอกแต่ประโยคหลังนี่หล่อนกัดฟันพูดหรือเปล่า…
“ อุ๊ยต๊าย! เจอผู้หญิงใจดำอำมหิตที่ทำร้ายผู้ที่ไม่มีทางสู้นิ แหมๆเจอกันอีกแล้วนะยังไม่เข็ดเหรอ... “ ถึงคราวที่แล้วฉันจะยอมนิดหน่อยแต่ครั้งนี้คำว่าปราณีฉันจะไม่ให้พวกหล่อนเลย
“ นี่แก! กล้าพูดยังงี้เลยเหรอ “
“ อืม “ ฉันพยักหน้าตอบกลับ
“ กรี๊ดดด...แก..แกตายซะเถอะ “
เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!
หล่อนเข้ามาตบฉัน..วันนี้แหละที่รู้ว่าไม่เจ็บอะไรเลยแต่ความรู้สึกแรกที่โดน คำเดียวเลย...ชา! หล่อนเข้ามาตบฉันอีกรอบฉันล้มลงไปกับพื้นส่วนพวกที่เหลือยิ้มซะใจกันอยู่ฉันไม่อยากมีเรื่องเพราะต้องทำตามกฏของผู้ที่สมัครประธานนักเรียน
“ นี่พวกเธอ!..ทำอะไรกันน่ะ! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ “ เสียงผู้ชายคนหนึ่งแซกเข้ามาพอฉันหันไปดูก็พบว่านายคนเมื่อวานที่ฉันทำแผลให้
“ ชิ! คราวหน้าแกไม่รอดแน่ “ พูดจบพวกแก็งชอบหาเรื่องก็รีบวิ่งหนีกระเจิงหายไปหมด
เขาเดินมาแล้วยื่นมือมาให้ฉัน ฉันปัดมือเขาออกดูเหมือนเขาจะหน้าเสียนิดหน่อยแต่ยังเอายิ้มสู้ เหอะคิดว่าฉันก็อ่อนไหวกับนายรึไง...ไม่มีวัน
“ เจอกันอีกแล้วสินะ “
“ .......... “
“ แล้วนี่เธอเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ยไปทำแผลที่ห้องพยาบาลเถอะ “
“ .......... ” ฉันไม่ตอบอะไรแล้วเดินหนีเขา
หมับ!
“ นี่! ปล่อยนะฉันจะไปเข้าเรียน..นะ..นี่บอกให้ปล่อยไง! “
เขาไม่พูดอะไรแต่กลับดึงแขนฉันให้ไปตามฉัน ฉันไม่สามารถขัดขืนอะไรได้พยามบิดข้อมือเขาก็กลับรัดแน่นฉันเลยต้องไปห้องพยาบาลแทน พี่สาวคนหนึ่งพูดอะไรไม่รู้แล้วเขาก็ยิ้มมาให้ฉัน ฉันได้รสเลือดที่ปลายลิ้นแสดงว่าพวกนั้นลงมือกับฉันแรง
“ เธอนั่งอยู่ตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวฉันไปเอายามาให้ “
เขาพูดแล้วทำท่าจะไปเอายามาฉันเลยขว้าข้อมือเขาเอาไว้แล้ว
“ นายไม้ต้องไปเอาหรอกแค่นี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้มันก็หายแล้ว “
“ เออ แล้วก็ต้องขอบคุณนายมากนะที่มาช่วยฉันน่ะ มือยัยพวกนั้นเจ็บเป็นบ้าเลย เอ่อ..แล้วนายชื่ออะไรเหรอ “
“ แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไม? “
“ เอ้าฉันจะได้ขอบคุณชื่อคนที่ช่วยไว้ถูกไง “
“ เธอเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไม่อยากรู้จักชื่อฉัน “
“ เดี๋ยวนะ...หรือว่านายจะเป็นคนที่...ฉันเดินชน “ คำหลังๆฉันเริ่มพูดเบาลง
“ ใช่ “
เขาไม่ได้ตะคอกหรือโมโหใส่ฉันแต่เขากลับพูดด้วยน้ำเสียงเย็น ใช่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงอยากรู้ชื่อเขากัน
“ แหะๆ งั้นฉันขอโทษด้วยนะ “
รู้สึกว่าขนลุกแปลกๆนะ
“ ว่าแต่นายชื่ออะไรกันแน่เนี่ย “ ฉันเริ่มถามอีกครั้ง
“ ฉันชื่อชาล “
ชาล...
ชาลเหรอ
อืม...แต่ทำไมเขาต้องทำเสียงเย็นและต้องเก๊กหล่อด้วยล่ะ -*- ฉันล่ะไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ
“ งั้นฉันขอโทษอีกครั้งและก็ต้องขอบคุณนายด้วยนะชาล... “
“ เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้หรือเปล่าล่ะ... “
“ เอ๊ะ! แต่ถ้าเป็นเงินฉันไม่มีหรอกนะแล้วถ้านายคิดจะทำอะไรฉันเหมือนในนิยายล่ะก็ฝันไปเถอะ “
“นี่ยัยต๊องจินตนาการของเธอบินไปกาแลตซี่หรือยังเนี่ย คิดได้เนาะ ฉันไม่ได้ขอเงินเธอ...แต่ฉันจะขออย่างอื่นแทนแล้วไม่ใช่เรื่องอย่างที่ว่าด้วย “
“ ก็ได้ว่ามา... “
“ งั้นวันอาทิตย์นี้เธอว่างหรือเปล่าล่ะ ถ้าเธอว่างมาเจอฉันที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนล่ะกัน “
“ เอ่อ...ได้ “
เขาพุดจบก็เดินออกไปจากห้องพยาบาลแต่ฉันกำลังก้าวขาออกไปสมองก็คิดได้ว่ามีเรียนอยู่ ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องแล้วขออนุญาติคุณครูแล้วกับไปนั่งที่ประจำข้างน้ำหอมทั้งกลางวันนี้ฉันไม่มีสมาธิสนใจเรียนเต้องคอยระแวงเพราะยัยน้ำหอมเอาแต่จับผิดแล้วก็ถามว่าฉันหายไปไหนเพราะฉันไม่เคยเข้าเรียนสายเลยฉันก็ต้องจำใจตอบปัดๆไปว่าเจอผู้ชายคนหนึ่งมาช่วยไว้แล้วก็ดันเป็นคนคนเดียวกับคนที่เดินชนเมื่อตอนบ่าย แต่ฉันไม่ได้บอกว่านัดเจอกับเขาวันอาทิตย์ที่ใกล้จะถึงนี้
เมื่อถึงช่วงกลางวันยัยน้ำหอมก็เรียกโกเลนและเพื่อนฝูงของเขามากันหมดแต่มีอีกคนที่ไม่มาเพราะติดธุระ
“ นี่และเธอรู้ชื่อเขาไหม “ น้ำหอมถามไปกินไปโดยข้าวยังเต็มปากที่โกเลนเป็นคนป้อนให้ กินเอ



omeyim
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 14 ก.ย. 2557, 15:39:41 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ต.ค. 2560, 00:31:45 น.

จำนวนการเข้าชม : 768





<< ตอนที่4 เจอกันอีกแล้ว 2   ตอนที่6 เหตุเกิด >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account