เรื่องสั้น : คืนหนึ่ง..เจ้าพระยา
หากเรารักใครอย่างจริงจังสักคน
คนคนนั้น จะเข้ามาอยู่ในสมอง ในหัวใจ ในทุกความรู้สึก ในทุกๆ ลมหายใจ
คนคนนั้น จะเข้ามาอยู่ในสมอง ในหัวใจ ในทุกความรู้สึก ในทุกๆ ลมหายใจ
Tags: เรื่องสั้น, ความรัก
ตอน:
หากเรารักใครอย่างจริงจังสักคน
คนคนนั้น จะเข้ามาอยู่ในสมอง ในหัวใจ ในทุกความรู้สึก ในทุกๆ ลมหายใจ
1.
ฉันนั่งรับประทานอาหารอยู่ริมน้ำเจ้าพระยา
บรรยากาศค่ำคืน หลังฝนตก ช่างชุ่มเย็นเหลือเกิน
สถานที่แห่งนี้ ฉันไม่รู้ว่า เขา เคยมาบ้างหรือเปล่า
แต่ความคิดแรก ที่ฉันรู้สึกคือ คิดถึง และอยากบอกเหลือเกิน
ว่าฉันอยู่ตรงนี้ ทานข้าว ฟังเพลง และคิดถึงคุณ
เราห่างหายกันนานมาก
ฉันเอง ที่เป็นคนจากมา เพราะความรู้สึกว่า เขา กับ ฉัน
ไม่ใช่แค่ห่างกันเพียงระยะทางเท่านั้น
แต่ระยะใจ เราก็ยังห่างกัน
เราห่างกันทุกความรู้สึก ทุกตารางของลมหายใจ
ฉันจึงคิดว่า การมี หรือไม่มีอยู่ของคำว่า เรา นั้น มันมีค่าเท่ากัน
แต่เมื่อไหร่ ที่ฉันได้สัมผัส ไม่ว่าจะสถานที่ เสียงเพลง ภาพถ่าย ข้อความ
หรืออื่นใด ที่เกี่ยวข้องกับคุณ หัวใจของฉัน มันก็ร้องขอว่า
ได้โปรด กลับมาหา
กลับมาเหมือนเดิม
มันทรมานแค่ไหน กับการห้ามหัวใจที่ดื้อรั้นของตัวเอง
แต่ฉันก็ต้องทำ
เพราะไม่อย่างนั้น กองทุกข์ มันจะมาสะสม เหมือนหินปูน
เกาะกินใจฉันอย่างไม่มีวันจบสิ้น
เพื่อนร่วมโต๊ะอาหาร พากันหัวเราะ พูดคุยสนุกสนาน
ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา นับเลขในใจอยู่นาน
ฉันห้ามหัวใจไม่อยู่จริงๆ
คำไม่กี่คำที่พิมพ์ลงบนแป้นโทรศัพท์
"ดูดาวริมน้ำเจ้าพระยา"
ฉันได้แต่ยิ้ม เพราะรู้ดีว่า คนอย่างคุณนั้น ไม่มีทางสนใจกับข้อความของฉันหรอก
เรายังคงทานอาหาร พูดคุย และฟังเพลง จากนักร้องหนุ่มใหญ่บนเวที
ค่ำคืนริมเจ้าพระยา ช่างเศร้านัก เราอยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่ก็สัมผัสไม่ได้
บางครั้งความรู้สึกคิดถึง คงอยู่กับฉันเพียงฝ่ายเดียวจริงๆ
แต่แล้ว..
สายโทรเข้ามา
ชื่อของคุณ ทำให้หัวใจของฉันพองโต
และเหนือความคาดหมายจริงๆ
คุณไม่เคยโทรกลับ หลังจากฉันส่งข้อความไป
มานานหลายปีแล้ว
วันนี้ฉันขอเติมออกซิเจนให้หัวใจอีกครั้ง
ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร คุณจะยังเฉยเมยกับฉันเหมือนเดิม
และจะเงียบหายไปก็ตาม
แต่ขณะนี้ ฉันจะทำตามหัวใจที่ดื้อรั้นสักครั้ง
เราคุยกันอย่างคนรู้จักกัน นั่นทำให้ฉันผิดหวังเล็กน้อย
แต่ก็ยังดี ที่ได้ยินเสียงของคุณบ้าง
บทสนทนาระหว่างเรา มีแต่เรื่องงาน งาน และงาน
จนเรื่องราวส่วนตัว ไม่มีโอกาส ได้แทรกเข้ามาได้เลย
แล้วมันก็จบลง และฉันก็รู้ว่าคงอีกนาน ที่จะได้ยินเสียงคุณอีก
2.
ข้างๆ โต๊ะที่ฉันและเพื่อนๆ นั่งทานอาหารอยู่นั้น
มีกลุ่มครอบครัวใหญ่ มานั่งทานกันอยู่
พวกเขาสนุกสนานกัน บ้างก็ถ่ายรูป บ้างก็ร่ำสุรา
บ้างก็ร้องคลอไปกับเสียงเพลง
ทำไมฉันถึงสังเกตได้ถึงขนาดนั้นน่ะเหรอ
เพราะใครคนหนึ่ง ซึ่งเป็นสมาชิกร่วมโต๊ะอาหารนั้น
กำลังวิ่งไล่จับลูกชายของเขาอยู่
เด็กชายซนมาก วิ่งไม่หยุดเลย
เขา ช่างเหมือน คุณเหลือเกิน รูปร่าง หน้าตา ท่าทางใจดี
รอยยิ้มยามจับเจ้าตัวเล็กได้
ทุกๆ อิริยาบท
ฉันได้แต่แอบมองแค่นั้น เสยิ้ม ให้กับเด็กแสนซน
ความจริงในใจแล้ว ฉันยิ้ม เพราะเหมือนว่า คุณ มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน
หากเรารักใครอย่างจริงจังสักคน
คนคนนั้น จะเข้ามาอยู่ในสมอง ในหัวใจ ในทุกความรู้สึก ในทุกๆ ลมหายใจ
คนคนนั้น จะเข้ามาอยู่ในสมอง ในหัวใจ ในทุกความรู้สึก ในทุกๆ ลมหายใจ
1.
ฉันนั่งรับประทานอาหารอยู่ริมน้ำเจ้าพระยา
บรรยากาศค่ำคืน หลังฝนตก ช่างชุ่มเย็นเหลือเกิน
สถานที่แห่งนี้ ฉันไม่รู้ว่า เขา เคยมาบ้างหรือเปล่า
แต่ความคิดแรก ที่ฉันรู้สึกคือ คิดถึง และอยากบอกเหลือเกิน
ว่าฉันอยู่ตรงนี้ ทานข้าว ฟังเพลง และคิดถึงคุณ
เราห่างหายกันนานมาก
ฉันเอง ที่เป็นคนจากมา เพราะความรู้สึกว่า เขา กับ ฉัน
ไม่ใช่แค่ห่างกันเพียงระยะทางเท่านั้น
แต่ระยะใจ เราก็ยังห่างกัน
เราห่างกันทุกความรู้สึก ทุกตารางของลมหายใจ
ฉันจึงคิดว่า การมี หรือไม่มีอยู่ของคำว่า เรา นั้น มันมีค่าเท่ากัน
แต่เมื่อไหร่ ที่ฉันได้สัมผัส ไม่ว่าจะสถานที่ เสียงเพลง ภาพถ่าย ข้อความ
หรืออื่นใด ที่เกี่ยวข้องกับคุณ หัวใจของฉัน มันก็ร้องขอว่า
ได้โปรด กลับมาหา
กลับมาเหมือนเดิม
มันทรมานแค่ไหน กับการห้ามหัวใจที่ดื้อรั้นของตัวเอง
แต่ฉันก็ต้องทำ
เพราะไม่อย่างนั้น กองทุกข์ มันจะมาสะสม เหมือนหินปูน
เกาะกินใจฉันอย่างไม่มีวันจบสิ้น
เพื่อนร่วมโต๊ะอาหาร พากันหัวเราะ พูดคุยสนุกสนาน
ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา นับเลขในใจอยู่นาน
ฉันห้ามหัวใจไม่อยู่จริงๆ
คำไม่กี่คำที่พิมพ์ลงบนแป้นโทรศัพท์
"ดูดาวริมน้ำเจ้าพระยา"
ฉันได้แต่ยิ้ม เพราะรู้ดีว่า คนอย่างคุณนั้น ไม่มีทางสนใจกับข้อความของฉันหรอก
เรายังคงทานอาหาร พูดคุย และฟังเพลง จากนักร้องหนุ่มใหญ่บนเวที
ค่ำคืนริมเจ้าพระยา ช่างเศร้านัก เราอยู่ใกล้กันแค่นี้ แต่ก็สัมผัสไม่ได้
บางครั้งความรู้สึกคิดถึง คงอยู่กับฉันเพียงฝ่ายเดียวจริงๆ
แต่แล้ว..
สายโทรเข้ามา
ชื่อของคุณ ทำให้หัวใจของฉันพองโต
และเหนือความคาดหมายจริงๆ
คุณไม่เคยโทรกลับ หลังจากฉันส่งข้อความไป
มานานหลายปีแล้ว
วันนี้ฉันขอเติมออกซิเจนให้หัวใจอีกครั้ง
ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร คุณจะยังเฉยเมยกับฉันเหมือนเดิม
และจะเงียบหายไปก็ตาม
แต่ขณะนี้ ฉันจะทำตามหัวใจที่ดื้อรั้นสักครั้ง
เราคุยกันอย่างคนรู้จักกัน นั่นทำให้ฉันผิดหวังเล็กน้อย
แต่ก็ยังดี ที่ได้ยินเสียงของคุณบ้าง
บทสนทนาระหว่างเรา มีแต่เรื่องงาน งาน และงาน
จนเรื่องราวส่วนตัว ไม่มีโอกาส ได้แทรกเข้ามาได้เลย
แล้วมันก็จบลง และฉันก็รู้ว่าคงอีกนาน ที่จะได้ยินเสียงคุณอีก
2.
ข้างๆ โต๊ะที่ฉันและเพื่อนๆ นั่งทานอาหารอยู่นั้น
มีกลุ่มครอบครัวใหญ่ มานั่งทานกันอยู่
พวกเขาสนุกสนานกัน บ้างก็ถ่ายรูป บ้างก็ร่ำสุรา
บ้างก็ร้องคลอไปกับเสียงเพลง
ทำไมฉันถึงสังเกตได้ถึงขนาดนั้นน่ะเหรอ
เพราะใครคนหนึ่ง ซึ่งเป็นสมาชิกร่วมโต๊ะอาหารนั้น
กำลังวิ่งไล่จับลูกชายของเขาอยู่
เด็กชายซนมาก วิ่งไม่หยุดเลย
เขา ช่างเหมือน คุณเหลือเกิน รูปร่าง หน้าตา ท่าทางใจดี
รอยยิ้มยามจับเจ้าตัวเล็กได้
ทุกๆ อิริยาบท
ฉันได้แต่แอบมองแค่นั้น เสยิ้ม ให้กับเด็กแสนซน
ความจริงในใจแล้ว ฉันยิ้ม เพราะเหมือนว่า คุณ มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน
หากเรารักใครอย่างจริงจังสักคน
คนคนนั้น จะเข้ามาอยู่ในสมอง ในหัวใจ ในทุกความรู้สึก ในทุกๆ ลมหายใจ
rubino เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 ก.ค. 2554, 14:56:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 ก.ค. 2554, 14:56:16 น.