สามีฉันเป็นผี
ในชีวิตของผู้หญิงทุกคนคงอยากจะแต่งงานกับคนที่ตัวเองรักได้เห็นเขายืนหน้าประตูรอรับคุณไปเป็นเจ้าสาวแต่สำหรับฉันผู้ชายคนนั้นกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะสิ่งที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของฉันไม่ใช่คนแต่เป็นผี
Tags: ผี คน รักแท้
ตอน: การแต่งงาน
ในยามค่ำคืนที่ทุกคนต่างหลับใหลมีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังจะแต่งงานกับเจ้าบ่าวที่เธอไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นหน้ารู้แต่ว่าครอบครัวของเขามีฐานะร่ำรวยจนสามารถซื้อตัว มัทนียะ เด็กกำพร้าที่พ่อแม่เก็บมาเลี้ยงได้ แม้จะสงสัยว่าถ้าเขารวยขนาดนี้ทำไมไม่เลือกเจ้าสาวที่ดีกว่าเธอแต่ถึงอย่างไรมันก็ทำให้เธอหลุดออกมาจากพ่อแม่ถึงเอาแต่ใช้งานเธอเพื่อหาเงินกินเหล้าเข้าบ่อนอย่างเดียว
"มัทลูกแม่ทำตัวดีๆนะลูกเขาจะเป็นอะไรก็ชั่งเอาเป็นว่าดูแลเขาดีๆ" แม่เดินมาลูบหัวฉันก่อนจะลูบคลำเงินสินสอดอย่างดีใจ
"เที่ยงคืนแล้วค่ะ" สาวใช้เดินมาหามัทนียะที่ห้องถึงสงสัยว่าทำไมต้องเที่ยงคืนแต่เธอก็ไม่กล้าถามแม่เอาผ้ามาปิดหน้าเธอก่อนจะพาเดินไปยังพิธี
"อ่าวพูดตามอั๊วนะ...ฉันยินดีรับผู้ชายคนนี้เป็นสามี" หญิงชาวจีนเอ่ยนำ
"ฉัน....ยินดีรับผู้ชายคนนี้เป็นสามี" มัทนียะกล่าวสายลมพัดเย็นละเยียกเข้ามามัทนียะแอบเลื่อนผ้าปิดหน้าขึ้นตอนนี้สิ่งที่เธอเห็นคือร่างผู้ชายคนหนึ่งมีรอยเย็บตรงมุมปากและเหนือคิ้วร่างกายขาวซีดและกลิ่นฟอร์มาลินที่หึ่งทั่วห้องเมื่อเห็นอย่างนั้นมัทนียะก็ตกใจพร้อมกริ๊ดออกมาสุดเสียงและสลบไป
"โอ๊ย! ปวดหัว...แม่" มัทนียะตื่นขึ้นในห้องหนึ่งที่จัดไว้อย่างสวยหรูแต่ว่าสิ่งที่นอนอยู่ข้างเธอนั่นเป็นร่างที่ไร้วิญญาณหรือสามีของเธอ
"แม่!!!!!ช่วยหนูด้วย!หนูกลัว" มัทนียะทุบประตูที่ถูกล็อคจากข้างนอกอย่างดี
"ฮือๆแม่...ทำไมถึงทำแบบนี้" มัทนียะนั่งกอดเข่าร้องไห้หน้าประตูคืนนั้นชั่งเป็นคืนที่เลวร้ายที่สุดเธอทนจนชินชาตลอดเวลา3เดือนที่เธอถูกสิ่งที่เรียกว่าสามีตามติดตลอดเวลามันกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว
"น้องมัทพี่ขอติดรถไปลงตรงซอยสามสายหน่อยสิ" รุ่นพี่สองที่ท่าทางเจ้าชู้พูดกับเธอ
"ไม่ได้หรอกค่ะ!สามีไม่ชอบ" มัทนียะกล่าวเพราะเธอเห็นเงาดำนั่งอยู่ในรถเธอ
"น้องมัทแต่งงานแล้วหรอพี่ไม่เชื่อหรอก" รุ่นพี่ก้าวเท้าไปที่รถเขาจะเปิดประตูแต่ก็ทรุดไปซะก่อนเพื่อนๆที่เห็นต่างวิ่งไปช่วยรุ่นพี่คนนั้น
"ฉันเกลียดนาย!!!" มัทนียะบ่นหลังหนีขึ้นรถแล้วขับออกมา
"ฉันรักเธอ" เสียงวิญญาณตนนั้นพูดกับมัทนียะเธอโกรธจนหยิบหนังสือปาใส่เขาทันใดนั้นรถที่วิ่งย้อนศรด้วยความเร็วก็วิ่งผ่ารถคันอื่นมาตรงมาที่เธอ
"กริ๊ด!!!!!!!!" มัทนียะกริ๊ดแต่ว่าโครม!!!เสียงรถชนเหมือนอยู่ห่างจากเธอมัทนียะหันไปดูก็เห็นว่ารถคันนั้นชนกับรถอีกคันส่วนรถเธอมันหักเลี้ยวเข้าซอยทั้งๆที่เธอไม่ได้จับพวงมาลัย
"ฉันจะปกป้องเธอ" เสียงสายลมพัดเข้าหูเธอมัทนียะรู้ได้ทันทีว่าสามีเป็นคนช่วยเธอ
"ขอบคุณนะ" เธอพูดอย่างแผ่วเบา
"มัทลูกแม่ทำตัวดีๆนะลูกเขาจะเป็นอะไรก็ชั่งเอาเป็นว่าดูแลเขาดีๆ" แม่เดินมาลูบหัวฉันก่อนจะลูบคลำเงินสินสอดอย่างดีใจ
"เที่ยงคืนแล้วค่ะ" สาวใช้เดินมาหามัทนียะที่ห้องถึงสงสัยว่าทำไมต้องเที่ยงคืนแต่เธอก็ไม่กล้าถามแม่เอาผ้ามาปิดหน้าเธอก่อนจะพาเดินไปยังพิธี
"อ่าวพูดตามอั๊วนะ...ฉันยินดีรับผู้ชายคนนี้เป็นสามี" หญิงชาวจีนเอ่ยนำ
"ฉัน....ยินดีรับผู้ชายคนนี้เป็นสามี" มัทนียะกล่าวสายลมพัดเย็นละเยียกเข้ามามัทนียะแอบเลื่อนผ้าปิดหน้าขึ้นตอนนี้สิ่งที่เธอเห็นคือร่างผู้ชายคนหนึ่งมีรอยเย็บตรงมุมปากและเหนือคิ้วร่างกายขาวซีดและกลิ่นฟอร์มาลินที่หึ่งทั่วห้องเมื่อเห็นอย่างนั้นมัทนียะก็ตกใจพร้อมกริ๊ดออกมาสุดเสียงและสลบไป
"โอ๊ย! ปวดหัว...แม่" มัทนียะตื่นขึ้นในห้องหนึ่งที่จัดไว้อย่างสวยหรูแต่ว่าสิ่งที่นอนอยู่ข้างเธอนั่นเป็นร่างที่ไร้วิญญาณหรือสามีของเธอ
"แม่!!!!!ช่วยหนูด้วย!หนูกลัว" มัทนียะทุบประตูที่ถูกล็อคจากข้างนอกอย่างดี
"ฮือๆแม่...ทำไมถึงทำแบบนี้" มัทนียะนั่งกอดเข่าร้องไห้หน้าประตูคืนนั้นชั่งเป็นคืนที่เลวร้ายที่สุดเธอทนจนชินชาตลอดเวลา3เดือนที่เธอถูกสิ่งที่เรียกว่าสามีตามติดตลอดเวลามันกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว
"น้องมัทพี่ขอติดรถไปลงตรงซอยสามสายหน่อยสิ" รุ่นพี่สองที่ท่าทางเจ้าชู้พูดกับเธอ
"ไม่ได้หรอกค่ะ!สามีไม่ชอบ" มัทนียะกล่าวเพราะเธอเห็นเงาดำนั่งอยู่ในรถเธอ
"น้องมัทแต่งงานแล้วหรอพี่ไม่เชื่อหรอก" รุ่นพี่ก้าวเท้าไปที่รถเขาจะเปิดประตูแต่ก็ทรุดไปซะก่อนเพื่อนๆที่เห็นต่างวิ่งไปช่วยรุ่นพี่คนนั้น
"ฉันเกลียดนาย!!!" มัทนียะบ่นหลังหนีขึ้นรถแล้วขับออกมา
"ฉันรักเธอ" เสียงวิญญาณตนนั้นพูดกับมัทนียะเธอโกรธจนหยิบหนังสือปาใส่เขาทันใดนั้นรถที่วิ่งย้อนศรด้วยความเร็วก็วิ่งผ่ารถคันอื่นมาตรงมาที่เธอ
"กริ๊ด!!!!!!!!" มัทนียะกริ๊ดแต่ว่าโครม!!!เสียงรถชนเหมือนอยู่ห่างจากเธอมัทนียะหันไปดูก็เห็นว่ารถคันนั้นชนกับรถอีกคันส่วนรถเธอมันหักเลี้ยวเข้าซอยทั้งๆที่เธอไม่ได้จับพวงมาลัย
"ฉันจะปกป้องเธอ" เสียงสายลมพัดเข้าหูเธอมัทนียะรู้ได้ทันทีว่าสามีเป็นคนช่วยเธอ
"ขอบคุณนะ" เธอพูดอย่างแผ่วเบา
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 ก.ย. 2557, 17:01:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ย. 2557, 17:04:18 น.
จำนวนการเข้าชม : 1082
| ร่ายวิญญาณ >> |