บำเรอรัก เพลิงสวาท NC18++
เพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก โดมินิคก็บอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องได้สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ผู้นี้มาเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาให้ได้ในระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่ไทย เขาพยายามหาวิธีเพื่อจะได้เธอมา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างเทพบุตรอย่างเขาเสมอ เมื่อแม่เลี้ยงของเธอติดหนี้การพนันที่คาสิโนของเขาในจำนวนไม่น้อย อย่างไรเสียงานนี้เขาต้องได้ร่างบางของสาวสวยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ดาวยั่วมาแนบอกไว้นอนกอดข้างกายอย่างแน่นอน...
โดมินิค แคโรว์เวล
นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงผู้หยิ่งยโส
เลือดผสม อิตาล-รัสเซีย วัย 32ปี
นิต้า ฉัตรทรัตย
สาวสวยสุดเซ็กซี่ วัย 26ปี ที่ไม่ได้มีดีแค่ความสวย
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ปล.หากยังพบคำผิด คำตก ก็ติชมเข้ามากันได้เลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ทักทายกันได้
Tags: คมน์
ตอน: บทที่1......50%
หญิงสาวตกอยู่ในความเครียดอีกครั้งเมื่อเจ้าหนี้ของแม่เลี้ยงยกโขยงกลับไปกันจนหมดแล้ว ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ เธอจะต้องมาจ่ายหนี้แทนแม่เลี้ยงโดยที่เธอไม่ได้รู้เรื่อง จำนวนเงินตั้งมากมายภายในสามวันจะไปหาที่ไหนได้ทัน
“ยัยต้า ยัยต้า!” พรพรรณเห็นลูกเลี้ยงทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ใกล้ตัวเห็นหญิงสาวเงียบจึงเรียก
“อะไรของคุณอีก!!” หญิงสาวตอบออกไปอย่างรำคราญ
“แกกล้าขึ้นเสียงกับฉันหรอนิต้า”
“ก็แล้วทำไมจะขึ้นเสียงกับคุณไม่ได้ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะไปเอาเงินจากไหนไปคืนเขา”
“แล้วแกไม่มีหรือไงสิบห้าล้านน่ะ”
“ฉันมีถึงที่ไหนล่ะ ถึงมีก็มีไม่พอเขาหรอก”
“แกขาดเท่าไหร่ แกก็ไปยืมจากแฟนแกสิ คุณดนัยน่ะเขารวยขนาดนั้นก็คงจะมีให้แกอยู่หรอก”
“คุณดนัยไม่ใช่แฟนฉัน ก็บอกแล้วไงว่าฉันกับคุณดนัยเราไม่ได้เป็นอะไรกัน นอกจากเจ้านายกับลูกน้อง”
“ถึงไม่ใช่ แกก็ไปยืมจากเขาก่อนไม่ได้หรือไง ถ้าสามวันเราไม่มีเงินไปคืนเขา ไอ้ฝรั่งนั่นมันต้องฆ่าฉันตายแน่ๆ”
คำพูดของแม่เลี้ยงเอาแต่ได้โดยไม่คิดถึงคนที่ต้องหาเงินให้ใช้บ้างเลย พรพรรณแม่เลี้ยงวัย 47ปีของนิต้าที่แต่งงานกับบิดาเธอตั้งแต่ที่มารดาแท้ๆ ของเธอได้เสียไปเมื่อยี่สิบปีก่อน แม้ว่าพรพรรณจะไม่ได้เลี้ยงเธอและน้องมาอย่างลำบาก แต่นิต้ากับน้องสาวก็ไม่ค่อยจะถูกกันกับนางมากนัก
ด้วยนิสัยที่เห็นแก่ตัว ชอบพูดจาร้ายๆ กับเธอและน้องสาวมากตลอดจึงทำให้นิต้า ย้ายออกจากบ้านที่เคยเป็นที่อยู่ของบิดามารดาของเธอ ออกไปอยู่คอนโดฯ ที่เธอใช้เงินก้อนแรกหามาได้หลังจากที่เรียนจบปริญญาโทตั้งแต่นิต้าอายุ 23ปี นี่ก็เป็นเวลาสามปีกว่าแล้วที่เธอ ไม่ค่อยได้เข้ามาเหยียบบ้านหลังนี้ส่วนน้องสาว นิต้าก็ซื้อคอนโดใกล้มหา’ลัยให้อยู่ ไม่ได้กลับมาบ้านนี้อีกมีเพียงพรพรรณแล้วแม่บ้านเท่านั้นที่อยู่บ้านหลังนี้
“ถ้าคุณไม่ไปเล่นการพนักที่บ่อนนั่น ก็คงจะไม่เป็นหนี้เขาถึงสิบห้าล้านหรอก”
“ก็ฉันเบื่อ ฉันก็ต้องหาอะไรทำบ้างสิ” นางเถียงออกมา
“ถ้าเบื่อมากทำไมคุณไม่หางานทำ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าจะไปหาเงินตั้งมากมายมาจากไหน ปล่อยให้เขาฆ่าตายไปเลยก็ดี” หญิงสาวบ่นออกมาพร้อมกับลุกขึ้นเดินออจากห้องรับแขกไปยังรถสปอร์ตที่จอดอยู่หน้าบ้าน ไม่นานเสียงตัวรถวิ่งออกไปจากหน้าบ้าน แสดงว่าให้รู้ว่าหญิงสาวผู้เป็นลูกเลี้ยงของนางได้กลับออกไปแล้ว
“เฮ้อ แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย นังต้ามันจะเอาเงินสิบห้าล้านไปคืนไอ้ฝรั่งนั่นหรือเปล่านะ” ยิ่งได้ยินว่านิต้าจะปล่อยให้เจ้าหนี้ฆ่าตายไปโดยไม่คิดจะช่วย พรพรรณก็คิดกลัวขึ้นมาทันที ตั้งแต่เลี้ยงนิต้ามารู้ดีว่าลูกเลี้ยงนางคนนี้ เป็นคนเช่นไร
“แกต้องช่วยฉันสินิต้า ฉันเลี้ยงแกมาตั้งแต่อายุ15เชียวนะ”
เธอเหมือนคนบ้าที่พูดอยู่คนเดียว แต่นางยังเชื่อว่านิต้าที่หาเงินเก่ง จะต้องมีเงินมาคืนให้กับโดมินิคอย่างแน่นอน พรพรรณเชื่ออย่างนั้น
+++++++++++++++++++
ทางด้านโดนิมิคเขาคาดไม่ถึงว่าลูกหนี้ที่เขาลงทุนไปทวงเองถึงที่บ้านหลังนั้น ลูกสาวจะเป็นคนเดียวกับที่เขาต้องตาต้องใจหมายมั่นปั้นมือไว้ ตั้งแต่ครั้งที่เธอเสนอราคาสินค้า ในเมื่อตั้งปฏิภาณกับตัวเองไว้แล้วว่าเขาจะต้องได้หญิงสาวคนนี้ดูท่าทางเธอจะไม่ใช่ผู้หญิงเหมือนอย่างที่เขาเคยผ่านมามากมาย ท่าทางหยิ่งผยองในตัวเธอมีอยู่มาก ความมั่นใจในตัวเองของเธอฉายออกมาให้เห็น และมันเหมือนกับการท้าทายคนอย่างโดมินิค แคโรว์เวล
“นางสาวนิต้า ฉัตรทรัตย์ อายุ 26ปี จบปริญญาโท.ด้านบริหารและอีกใบจบปริญญาตรีด้านวิศวกรรมศาสตร์ ปัจจุบันเป็นผู้ช่วยผู้หารและเป็นที่ปรึกษาให้บริษัทรับเหมา...”
ชายหนุ่มนั่งอ่านไล่ตามตัวอักษรข้อมูลประวัติส่วนตัวของหญิงสาวไปทีละบรรทัดอย่างใจเย็น หลังกลับมาจากบ้านของแม่เลี้ยงหญิงสาว โดมินิคก็ให้อีธานเพื่อนสนิทอีกคนที่คอยทำงานให้เขาในตำแหน่งมือซ้ายไปหาข้อมูลของหญิงสาวผู้นี้มาให้เขาโดยด่วน เธอไม่ได้แค่เก่งอย่างเดียว เธอยังมีรูปร่างสะสวย มองจากภายนอกแล้วช่างไร้ที่ติเสียจริงไม่มีข้อไหนในร่างกายเธอที่โดมินิคเห็นว่ามันบกพร่อง
“เธอจะต้องเป็นของฉันสาวสวย” โดมินิคพูดออกมาเบาๆ จนคนที่นั่งทำงานอยู่มุมห้องเงยหน้าขึ้นมาว่าเจ้านายตัวเองบ่นอะไรออกมาคนเดียว จะว่าบ่นให้เขาที่งานไม่ได้เรื่องก็คงจะไม่ใช่ เพราะเจ้านายกำลังอมยิ้มกับตัวเอง
“นิค...นายไม่ได้บ่นให้ฉันใช่ไหม”
-พลับ!!-
สิ้นเสียงของไมค์ถามมาแฟ้มเล็กที่อยู่บนโต๊ะเจ้านายก็ปลิวว่อนตรงมายังเขาทันที แต่โชคดีที่โดมินิคไม่ได้กะให้โดนคนถาม
“ฉันไม่ได้ว่าอะไรให้แกโว้ย...แกจะไปไหนก็ไปไมค์”
คนฟังยิ่งสงสัยหนักขึ้นไปอีก อยู่ดีๆ มาไล่ให้เขาไปไหนก็ไป แล้วจะให้ไปไหนล่ะก็ทำงานอยู่ แล้วโต๊ะของเขาก็อยู่ในห้องเดียวกันกับเจ้านาย
“ไอ้นิค แกจะบ้าหรือไงว่ะ อยู่ดีๆ มาไล่ให้ฉันออกไป ฉันก็นั่งทำงานของฉันดีๆ ”
“ไมค์ นายว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นไง” ผู้เป็นนายถามขึ้นมา ไม่ได้สนใจในคำพูดของไมค์ก่อนหน้านี่เลย
“ผู้หญิงคนไหน” นั่นสิ ผู้หญิงคนไหนของโดมินิค วันๆ มีผู้หญิงมากมายวิ่งเข้ามาหาเจ้านายแล้วเขาจะจำได้ยังไง
“นิต้า” โดมินิคเอ่ยสั่นๆ
“ก็...โอเค รูปร่างก็...”
“นี่ๆๆ ฉันให้นายพูดถึงการทำงานกับนิสัยเธอ ไม่ได้ให้นายพูดถึงสัดส่วนของเธอ” ผู้เป็นนายรีบพูดขึ้นมาทันที
“แล้วฉันจะรู้ไหมล่ะ” ไมค์บ่นเบาๆ
“ไอ้ไมค์!” เสียงเรียกบอกให้รู้ว่าเขาเริ่มไม่พอใจ
“เออๆ ก็ได้ๆ ” ไมค์ตัดความรำคราญ “เท่าที่ฉันรู้มาจากคุณดนัยผู้ร่วมงานของเธอ คุณนิต้าเธอเป็นคนเก่งมากเลยที่เดียว สามารถทำงานเป็นผู้ช่วยผู้บริหารของคุณดนัยได้อย่างดี นอกจากนี้ยังเป็นที่ปรึกษาของบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลายแห่ง ในประวัตินายก็เห็นนี่ว่าเธอไม่ได้จบโท.แค่ใบเดียว เธอยังจบปริญญาตรีวิศวกรรมอีก เธอมีน้องสาวหนึ่งคน กำลังเรียนมหา’ลัยอยู่”
“ผู้หญิงคนนี้แหละที่ฉันต้องการ!” แววตาสีน้ำตาลอ่อนในขณะที่พูดเหมือนมีแสงฉายออกมาเห็นได้ชัดว่าโดมินิคจะเอาผู้หญิงคนนี้ให้ได้
“เฮ! ฉันว่านายอย่าไปยุ่งกับเธอเลย เห็นเซ็กซี่แบบนั้นมีข่าวออกมาว่ากิ๊กกันกับคุณดนัยนะ” ไมค์เอ่ยขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่เล่าประวัติหญิงสาวออกมาตามที่รู้ แล้วดูจากข้อมูลที่อีธานหามาให้เจ้านาย
“ก็แค่กิ๊ก!!” เขาสิจะเป็นผัวตัวจริงของเธอ โดมินิคคิดในใจ ไม่ได้พูดออกมาให้เพื่อนสนิทรู้ว่าเขากำลังจะคิดอะไรอยู่
“นายคิดจะทำอะไรนิค” ลองโดมินิคสนใจใครแล้ว เขาจะต้องเอาให้ได้ ยิ่งท้าทายยิ่งชอบ
“เรื่องบริษัทของคุณดนัยไปถึงไหนแล้ว” ช่างเปลี่ยนโหมดเร็วจริงๆ จนลูกน้องอย่างไมค์ตามไม่ทัน
“ก็ยังไม่ได้เซ็นสัญญาเลย ตอนนี้ทางคุณดนัยก็กำลังสั่งสินค้าเข้ามาแล้วอีกสองวันถึงจะได้และเซ็นสัญญาด้วยเลย” ไมค์บอกรายละเอียดแก่เจ้านาย ไม่ได้สนใจใบหน้าหล่อเข้มว่ากำลังมีรอยยิ้มผลุดขึ้นมาจางๆ
“ฉันมีงานให้นายทำ”
“อะไร...”
++++++++++++++++++++
ฝากผลงานด้วยนะฮับ หากเจอคำผิด คำตก(เยอะ) ไรท์ฝึกหัดคนนี้ต้องบอกว่า ขออภัยด้วย
คมน์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2557, 03:06:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2557, 03:06:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 884
| << บทที่1.........30% | บทที่1.........100% >> |