บำเรอรัก เพลิงสวาท NC18++
เพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก โดมินิคก็บอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องได้สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ผู้นี้มาเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาให้ได้ในระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่ไทย เขาพยายามหาวิธีเพื่อจะได้เธอมา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างเทพบุตรอย่างเขาเสมอ เมื่อแม่เลี้ยงของเธอติดหนี้การพนันที่คาสิโนของเขาในจำนวนไม่น้อย อย่างไรเสียงานนี้เขาต้องได้ร่างบางของสาวสวยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ดาวยั่วมาแนบอกไว้นอนกอดข้างกายอย่างแน่นอน...
โดมินิค แคโรว์เวล
นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงผู้หยิ่งยโส
เลือดผสม อิตาล-รัสเซีย วัย 32ปี
นิต้า ฉัตรทรัตย
สาวสวยสุดเซ็กซี่ วัย 26ปี ที่ไม่ได้มีดีแค่ความสวย
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ปล.หากยังพบคำผิด คำตก ก็ติชมเข้ามากันได้เลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ทักทายกันได้
Tags: คมน์
ตอน: บทที่1.........100%
“อะไรนะคะ!! พี่ดนัยเนื้อปลาของเราที่จะส่งเข้าโรงแรม แคโรว์เวล ทางโรงแรมโทรมาขอยกเลิกทั้งหมด”
เสียงใสของนิต้าถามผู้บริหารหนุ่มทันทีเมื่อเธอเดินทางเข้ามาถึงบริษัทช่วงสาย จึงเป็นเวลาเข้างานของเธอประจำ ปกติแล้วพนักงานในบริษัทจะเข้ามา 8.30น. แต่สำหรับหุ้นส่วนผู้ช่วยผู้บริหารอย่างเธอเข้างานสายได้ปกติ หญิงสาวมีสีหน้าเครียดขึ้นมาพอๆ กับดนัยที่รู้ข่าวก่อนเธอไม่ถึงสามสิบนาที เมื่อดนัยรู้ข่าวเรื่องถูกทางโรงแรมของโดมินิคยกเลิกการสั่งของจากบริษัทเขา ดนัยก็โทร.ตามนิต้าให้เข้าบริษัทโดยด่วน
“ใช่ คุณไมค์เป็นคนโทรมาสั่งยกเลิกเองเลย”
“เป็นไปได้ยังไง ก็ในเมื่อพรุ่งนี้ของที่เราสั่งมาถึง แล้วเราก็จะเซ็นสัญญากันอยู่แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง”
เมื่อคืนนิต้าอยู่เคลียร์งานให้ดนัยจนดึกกว่าจะได้กลับบ้านไปนอนก็ตีสองกว่าๆ วันนี้เธอคิดไว้ว่าจะเข้าบริษัทในช่วงบ่าย แต่ดนัยก็โทร.มาตามให้เธอเข้าบริษัท ความง่วงที่มีหดหายไปเมื่อรู้ข่าวร้าย
“ถ้าเราขายของไม่ได้ งานนี้บริษัทเราขาดทุนไปเลยนะ ไหนจากคุณวิรัสที่เพิ่งโทร.ยกเลิกปลานำเข้าจากเราอีก คุณนิคอสจากโรงแรมนิคอสกรุ๊ปก็สั่งยกเลิกของนำเข้าจากเราทั้งหมด” ชายหนุ่มเสียงเครียด
สิ่งที่ดนัยพูดมาทั้งหมด ทำให้นิต้าถึงกับเข่าอ่อนลงไปทันที ร่างบางทิ้งตัวลงเก้าอี้ทำงานในห้องผู้บริหารของดนัยอย่างหมดแรง เพียงแค่ชั่วข้ามคืนก็เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เมื่อวานทุกอย่างยังคงดี มาวันนี้เหมือนมันกำลังจะพังทั้งหมด กลุ่มที่โทรมายกเลิกมีแต่ลูกค้ารายใหญ่ๆ ทั้งนั้น
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ ทำไมอยู่ดีๆ ลูกค้าเราโทร.มายกเลิกของจากเราง่ายๆ แบบนี้”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าคุณโดมินิคไม่ยกเลิกก็ไม่จะไม่เป็นไร ด้านคุณนิคอสกับวิรัสไม่หนักเท่าของคุณโดมินิคที่เป็นโรงแรมใหญ่ เขาก็สั่งเยอะแล้วก็สต๊อกของมาไว้ซะเยอะเลย ไม่ได้ขายก็จะขาดทุน อีกอย่างเงินตั้งมากมายบริษัทเราหมุนไม่ทันหรอก” ดนัยไม่ได้ตั้งใจจะกดดันผู้ช่วยคนสำคัญของเขา แต่เพียงระบายความกังวลที่มีในใจออกมาปรึกษาเท่านั้น สีหน้าสาวผู้ช่วยตอนนี้ครวญคิดอย่างหนัก ทุกปัญหาเธอแก้ได้แม้แต่ปัญหาของการก่อสร้างตึกสูงสิบชั้นเธอก็ช่วยบริษัทของผู้รับเหมามาแล้ว แต่ปัญหานี้จะเธอตื้อตันไปหมดแล้ว
“เดี๋ยวต้าจะเข้าไปคุยทางคุณโดมินิคเองค่ะ” หญิงสาวบอกอย่างมั่นใจ
“จะเข้าพบเขาได้เหรอต้า” สีหน้าดนัยตอนนี้กังวลเห็นได้ชัด
“ต้าจะไปขอเข้าพบเขาค่ะ เขาต้องอธิบายเรื่องนี้สิค่ะ ต้าไม่เชื่อหรอกว่าเพียงแค่วันเดียวลูกค้าจะยกเลิกสั่งของจากเราทั้งหมด”
ด้วยประสบการณ์ทำงานของเธอตั้งแต่เรียนจบมา นิต้าแก้ปัญหาช่วยดนัยมาทุกรูปแบบมาแล้ว ครั้งนี้เธอก็เชื่อว่าเธอจะต้องแก้ไขปัญหานี้ให้ได้เช่นกัน ปัญหาส่วนตัวเรื่องหนี้พนันทีพรพรรณเป็นคนสร้างขึ้นมา นิต้าก็ยังไม่รู้จะไปเอาเงินตั้งมากมายมาจากไหน ขาดอีกเพียงเล็กน้อยก็จะครบเงินตามจำนวน พอจะสามารถนำไปคืนให้กับโดมินิคเจ้าหนี้หน้าเลือดของแม่เลี้ยงเธอ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาเงินที่เหลือมาในเวลาสามวัน ปัญหาบริษัทก็มีมาอีกแล้ว
“ผมว่าเราลองโทร.ไปคุยกับทางคุณนิคอสกับคุณวิรัสแล้วลูกค้ารายอื่นๆ เราก่อนดีไหมต้า”
“พี่ดนัยค่ะ ต้าว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่ธรรมดาที่เราจะมาใจเย็นนะคะ ถ้าเกิดว่าเราโดนยกเลิกแบบนี้ บริษัทก็จะล้มละลายได้นะคะ”
“แต่คิดดูอีกทีสิต้า แค่โรงแรมแคโรว์เวลที่เดียว ไม่สามารถทำให้เราหมุนเงินในบริษัทได้ทันหรอก ถ้าเป็นแบบนั้นก็ต้องมีคนซื้อหุ้นของเรา” ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวมากขึ้นเป็นหลายเท่าเธอจะต้องทำอย่างไรดี
“ต้าจะเข้าพบคุณโดมินิคเองค่ะ” คราวนี้ไม่รอให้หนุ่มรุ่นพี่ห้ามอีก
อย่างไรนี้เธอก็ต้องคุยกับนายโดมินิคให้รู้เรื่อง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทของรุ่นพี่เธอ นิต้าเชื่อว่าเรื่องนี้มันต้องมาจากโดมินิคที่ไม่พอใจเธออย่างแน่นอน นิต้าไม่ใช่คนโง่ถึงจะไม่รู้ว่างานนี้โดมินิคกำลังกดดันเธอ ไม่คิดเลยว่ากับแค่เงินสิบห้าล้านสำหรับชายหนุ่ม เขาจะทำได้ถึงขนาดนี้
+++++++++++++++++++
ร่างบางในชุดเซ็กซี่สีดำ ก้าวมาเข้าในโรงแรมหรูทันอย่างมั่นใจในตัวเองเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นกระเบื้องแพงบอกให้รู้ว่าหญิงสาวก้าวขาเรียวที่พูนจากชายกระโปรงสั้นอย่างมั่นใจ ผมยาวที่ปล่อยปลิวตามแรงเดินของเจ้าตัว ผู้หญิงที่นอกจากการแต่งตัวที่เป็นที่สะดุดตาผู้คนรอบบริเวณล๊อบบี้ของโรงแรมแล้ว หน้าตาที่แต่งมาอย่างสวยก็ยังเป็นที่ดึงดูดหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ได้พอๆ กัน ขนาดประชาสัมพันธ์ที่นั่งรอต้อนรับแขกยังอดอิจฉาผู้หญิงคนที่กำลังตรงดิ่งมาหาพวกเธอไม่ได้
“ดิฉันมาขอพบคุณโดมินิคค่ะ”
“ไม่ทราบว่านัดท่านไว้หรือเปล่าค่ะ”
“ไม่ได้นัดค่ะ แต่ดิฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา”
“ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าไม่ได้นัด”
“ขอโทษนะครับมิส”
ก่อนที่หญิงสาวจะชักสีหน้าใส่พนักงานประชาสัมพันธ์เพื่อให้ได้เข้าพบท่านประทานใหญ่ของโรงแรม เสียงทุ้มเป็นภาษาอังกฤษก็ดังขึ้นเสียก่อน
“ไม่ทราบว่ามิสต้องการพบบอสมีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าครับ” เธอจำผู้ชายคนนี้ได้เขาเป็นเลขาของโดมินิคและเป็นคนเอานามบัตรให้เธอในวันนั้น
“หรือว่ามิสจะมาจ่ายหนี้ให้บอส” ท่าทางนิ่งแต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความใจดีของไมค์ นิต้าแอบสัมผัสได้ว่าเขาไม่ใช่คนโหดร้ายอย่างเจ้านายจอมหน้าเลือด
“ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขาโดยตรงค่ะ กรุณาให้ดิฉันเข้าพบด้วย”
“ตอนนี้บอสติดประชุมอยู่ครับ”
“ติดประชุมฉันก็จะรอ เพราะธุระของฉันมันสำคัญมากๆ ”
ผู้หญิงคนนี้ช่างดื้อ ไม่ยอมคนเสียจริงๆ ไมค์คิดในใจ พรางสำรวจการแต่งตัวของเจ้าหล่อน เธอช่างเกิดมาโชคดีเสียจริงที่มีรูปร่างสูงเพรียว ทุกส่วนของร่างกายเธอมันไร้ที่ติ แม้แต่ใบหน้าหากว่าไมค์ไม่ชมเธอจนเกินไป เขาก็เชื่อว่าเจ้าตัวไม่ได้ไปศัลยกรรมมาแต่อย่างใด เธอเปรี้ยวและมีความมั่นใจในตัวเองสูงจริงๆ ภาษาของเธอก็เยี่ยมยอด อย่างกับเป็นเจ้าของภาษาเสียเอง สมแล้วที่บอสสนใจในตัวเธอผู้นี้
“ไม่ทราบว่าคุณเลขาจะให้ฉันพบท่านประธานของคุณได้ไหมค่ะ”
“เชิญครับ...” ไมค์ ผายมือให้หญิงสาวยังลิฟต์ของผู้บริหาร เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสูงของโรงแรมซึ่งเป็นที่ทำงานของบุคคลที่เธอต้องการเข้าพบ
ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าคนที่เธอต้องการพบเขาติดประชุมอย่างที่ไมค์บอก แต่คนอย่างนิต้าถ้าบอกว่ารอก็คือรอ อย่างไรวันนี้เธอจะต้องเข้าพบเขาให้จนได้ เวลาผ่านไปสองชั่วโมงเข้าไปแล้ว แต่นิต้าก็ไม่เห็นจะมีวี่แววว่าคนที่เธอรอพบจะออกจากห้องประชุมเลย
จนเวลาผ่านไปถึงสี่โมงเย็นซึ่งเป็นเวลาเลิกงานแล้ว หญิงสาวยังคงนั่งรอเขาอยู่ในห้องทำงานเป็นเวลาหลายชั่วโมง เธอฆ่าเวลาโดยการคุยงานกับลูกค้าทางโทรศัพท์มือถือ ผ่านไปจนประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก ตามมาด้วยร่างสูงของโดมินิค วันนี้เขาสวมสูทสีดำซึ้งเป็นสีเดียวกันกับที่เขาใส่เมื่อวาน ตอนไปบ้านของเธอเพื่อทวงหนี้
“ไมค์นายออกไปก่อน” โดมินิคสั่งเลขาที่พึ่งจะย่างกายเข้ามาในห้องทำงานพร้อมๆ กับเขาลูกน้องคนสนิทก็ยอมทำตามแต่โดยดี
“ทำไมต้องไล่เลขาคุณออกไปด้วย ธุระที่ฉันจะคุยกับคุณไม่ได้ส่วนตัวขนาดนั้น” หญิงสาวเปิดฉากหลังจากที่ไมค์พาร่างสูงของเขาออกไป
“ใครบอกว่าธุระเราไม่เป็นส่วนตัวล่ะ” ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยกับการประชุมแค่ไหน เมื่อออกมาจากห้องประชุมไมค์แจ้งว่าหญิงสาวได้มารอพบอยู่ห้องทำงานชายหนุ่มก็รีบตรงมาทันที
“อย่ามานอกเรื่อง ฉันมานี่ก็เพราะว่าอยากจะคุยกับคุณเรื่องของที่ทางโรงแรมคุณสั่งมา แล้วฉันอยากรู้ว่าทำไมโรงแรมคุณถึงยกเลิกสินค้าทั้งหมดจากเรา” น้ำเสียงเป็นงานเป็นการของเธอ ทำให้เขาอดชมชื่นเธอไม่ได้
“ก็แล้วทำไมจะไม่ได้ ผมพอใจราคาของบริษัทไหน ผมก็สามารถซื้อขายกับบริษัทนั้นได้ไม่ใช่เหรอคนสวย” ชายหนุ่มพูดพร้อมไล่สายตาคมดุมองเธอตั้งแต่ใบหน้าที่เธอแต่งมาอย่างดี เสื้อผ้าที่เธอใส่บอกได้อย่างดีว่าเธอเปรี้ยวและมั่นใจแค่ไหน
“คุณนี่มัน...” ไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาว่าเขาดี “คุณจะเอายังไงกันแน่”
ชายหนุ่มไหวไหล่เบาๆ “ก็ไม่เอาไงหรอก ตามที่บอกไป” ชายหนุ่มยียวน
“หมายความว่าไง ฉันไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับคุณหรอก”
“แต่คุณก็มานั่งรอผมตั้งแต่กลางวันยันเลิกงาน” มันก็จริงของเขา ว่าเธอมานั่งรอเขาตั้งแต่กลางวันแล้ว
“ได้โปรดพูดในสิ่งที่คุณต้องการมาเถอะค่ะ ว่าทำยังไงคุณถึงจะกลับไปทำสัญญากับบริษัทเรา”
“ผมว่าคุณคงจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วคนสวย ไหนล่ะเงินสิบห้าล้านบาทของผมที่คุณบอกว่าจะคืน” คนเจ้าเล่ห์เปลี่ยนเรื่องทันที ไม่ได้สนใจในเรื่องที่หญิงสาวกำลังพูดด้วย
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันขอเวลา คุณอย่ามานอกเรื่องไปหน่อยเลย” ดวงตาคู่สวยที่กรีดอายไลน์เนอร์มาอย่างดีเงยขึ้นมาจองตาคมดุของหนุ่มลูกครึ่ง อย่างไม่หวาดกลัวเขาแต่ใดๆ ด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวในตอนนี้มีมากกว่าความกลัว
“ผมตกลงกลับไปซื้อสินค้าของพวกคุณก็ได้ แต่...” โดมินิคเว้นคำพูดไว้
“แต่อะไร...”
“คุณจะต้องจ่ายเงินที่แม่เลี้ยงคุณติดผมในวันนี้” เธอคิดแล้วไม่มีผิดว่าเขาจะต้องไม่ยอมง่ายๆ หากไม่มีข้อแลกเปลี่ยน
“คุณจะบ้าหรอ!!” หญิงสาวร้องเสียงหลง
“ผมไม่ได้บ้า แต่ผมพูดจริงได้ข่าวมาว่าถ้าลูกค้าอีกสองรายใหญ่ๆ ของบริษัทคุณเขายกเลิกสินค้านำเข้าที่พวกคุณกำลังสั่งมาเนี่ยบริษัทคุณดนัยจะขาดทุนไม่เป็นท่าเลยสิ” เขารู้ทุกอย่างเป็นอย่างดี แล้วยังเอาเรื่องนี้มาพูด มันหมายความว่าอย่างไร
“คุณใช่ไหมที่ใช้อำนาจของคุณไปบอกให้คุณวิรัสกับคุณนิคอสยกเลิกการสั่งของจากเรา”
“ผมไม่จำเป็นต้องตอบคุณ แต่คุณคงจะไม่ใจร้ายเอาตัวรอดแล้วปล่อยให้บริษัทของคุณดนัยขาดทุนย่อยยับหรอกนะ”
“คุณต้องการอะไร” ในที่สุดเหยื่อก็เข้ามาติดกับที่นายพานหนุ่มวางไว้จนได้ โดมินิคแอบยิ้มมุมปาก
“ก็คุณไง!” เขาตอบง่ายๆสั้นๆได้ใจความ นิต้าเหมือนโดนตบหน้าแรงๆ สักฉากก็ว่าได้
“อะไรนะ!!” เสียงที่เอ่ยออกมาแทบจะเป็นบางเบาจนคนฟังไม่ได้ยิน แต่ไม่เป็นไรประสาทสัมผัสการได้ยินของเขาไวอยู่แล้ว
“ผมต้องการให้คุณมาเป็นผู้หญิงของผม แล้วผมจะยกเลิกหนี้สิบห้าล้านบาทให้คุณโดยที่คุณไม่ต้องจ่ายคืนผมสักบาทผมจะให้คุณทุกอย่างและผมจะเข้าไปซื้อหุ้นของบริษัทคุณดนัยไว้เอง สุดท้ายผมจะยอมเซ็นสัญญาซื้อขายกับบริษัทคุณตามที่เราตกลงกันไว้” คนฟังแทบจะไม่ได้ยินอะไรอีกต่อไปหลังจากคำที่เขาบอกให้เธอมาเป็นผู้หญิงของเขา
“ถ้าฉันตอบว่าไม่ล่ะ” เธอไม่มีวันขายศักดิ์ศรีของตัวเองเหมือนผู้หญิงทุกคนของเขาเป็นอย่างแน่นอน
“ก็ได้นะ ถ้าคุณไม่ตกลงก็ได้ผมไม่ได้ว่าอะไรหรือบังคับคุณเลย แค่คุณไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้เท่านั้น”
นี่หรือไม่บังคับแค่ไม่มีทางเลือกให้เท่านั้น มันไม่ได้ต่างกันเลยสักหน่อย
-เพียะ!!!-
เสียงมือเรียวกระทบกับแก้มสากโดมินิคเต็มแรง จนใบหน้าคมเรียวของชายหนุ่มหันไปตามแรงตบ
“นี่! เธอกล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน!!” เสียงเกรี้ยวกราดคำรามออกมาอย่างโมโห
มือหนากระชากข้อมือเล็กจนนิต้านิ่วหน้าเพราะความเจ็บ เธอรู้ว่าตัวทำผิดมหันต์อย่างไม่น่าให้อภัยที่พลั้งมือตบหน้าเขาไป จากคนที่ยียวนเมื่อครู่นี้เขากลายร่างเป็นเสือร้ายขึ้นมาทันที นิต้าขยับถอยหลังหนีแต่ให้ตายเถอะว่าแผ่นหลังของเธอสัมผัสความเย็นของผนัง ทำให้รู้ว่าเธอหมดทางหนีเขาแล้ว เมื่อเห็นว่าแผ่นหลังบางชนกับผนังห้องข้อมือก็ยังถูกมือหนาชายหนุ่มจับไว้แน่น ชายหนุ่มไม่รอโอกาสให้หญิงสาวได้หนีไปเขายกแขนขึ้นเท้าผนังกลายเป็นว่าตอนนี้หญิงสาวตกอยู่ในอ้อมกอดของเขาไปโดยปริยาย
“นี่คุณ!! ปล่อยฉันนะ!!” ใบหน้าสวยกับใบหน้าคมดุของเขาห่างกันไม่ถึงคืบ หญิงสาวพยายามเบี่ยงใบหน้าออกแต่ก็ทำไม่ได้เหมือนศีรษะติดผนังห้อง
“กล้าดียังไงมาตบหน้าผม” โดมินิคพูดชิดริมฝีปากบางสีแดงของหญิงสาว ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาเป่ารดมาที่ผิวแก้ม หญิงสาวเกิดอาการขนลุกขึ้นมาเสียดื้อๆ แม้ว่าเธอจะดูเป็นสาวเปรี้ยวร้อนแรง แต่เธอก็ไม่เคยปล่อยเนื้อปล่อยตัวกับใครก็ได้ง่ายๆ ไม่เคยมีใครใกล้เธอได้มากเท่าเขาถึงเพียงนี้
“ฉะ...ฉันขอโทษ” เกิดจะกลัวอะไรขึ้นมาในตอนนี้กันเล่ายัยนิต้า ทีตอนตบหน้าเขาทำไมไม่คิดก่อน ก็มันตกใจนี่น่า ไม่เคยมีใครพูดจาแบบนี้กับเธอมาก่อน ในสมองหญิงสาวกำลังตีกันเป็นย่อมๆ
“ฮึ ฮึ สายไปแล้วคนสวย” พูดจบริมปากหนาก็ประกบจูบลงมาทันที หญิงสาวที่ไม่ทันตั้งตัวด้วยความตกใจนิต้าถึงกับตาโต เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าจูบเธอ มือที่ไม่ได้ถูกมือหนาจับก็ยกขึ้นมาทุบอกกว้างชายหนุ่มแรงๆแต่มันเป็นเบาสำหรับชายหนุ่มเสียจริง ร่างบางอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่มออกแรงดิ้นไม่หยุด
ร่างบางหยุดการดิ้นเมื่อลิ้นร้อนของชายหนุ่มสอดเข้าไปในโพล่งปากเล็ก ประสบการณ์ที่มีเหนือกว่าหญิงสาวทำให้ลิ้นร้อนของผู้มีประสบการณ์เข้าไปโลมเลียตวัดเล่นในปากน้อยได้ไม่ยาก เริ่มแรกมันคือจูบที่เร่าร้อนเอาแต่ใจแต่พอหญิงสาวสงบนิ่งไม่ดิ้นยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนของเขาเข้าไปสำรวจทุกซอกทุกมุมของความหวานที่เธอมี เขาก็เปลี่ยนจากเอาแต่ใจมากเป็นอ่อนโยน นุ่นนวล เขาค่อยๆ ไล่ลิ้นร้อนระอุไปช้าๆ ไม่รีบร้อน แต่จูบของเขามันกำลังทำให้หญิงสาวกำลังจะขาดใจตายเพราะขาดอากาศหายใจ
เหมือนร่างสูงจะรู้ว่าหญิงสาวกำลังจะขาดใจ โดมินิคผละออกจากปากเรียวเล็กน้อยพอให้หญิงสาวได้มีโอกาสหายใจ แต่เพียงไม่นานเขาก็เลื่อนริมฝีปากหนามาจูบขยี้ปากบางอีกครั้ง ชายหนุ่มกระแทกปากจูบหญิงสาวอย่างแรงจนเธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นคาวเลือดจากปากของเธอ
“อื้อ...” มือบางทุบไหล่หนาให้เขาหยุดจูบและปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่เหมือนว่าแรงเธอจะเท่าแรงมดเท่านั้น
โดมินิคเลื่อนมือที่ไม่ได้จับแขนเรียวไว้ลูบไล้สีข้างโค้งเว้าได้สัดส่วนลงมาเลื่อนๆ จนถึงเรียวขาสวยที่พ้นชายกระโปรงสั้นออกมา ร่างบางถึงกับสะดุ้งเมื่อมือร้อนของเขาสัมผัสผิวกาย มือหนาลูบไล้ไปมาอย่างทะนุถนอมเหมือนกับกลัวหากว่าทำรุนแรงเธอจะสึกหลอ มือบางที่เคยทุบไหล่แกร่งเปลี่ยนมากอดคอชายหนุ่มไว้แทน มืออีกข้างลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างอย่างเคลิ้มไปตามรสจูบ อันเร่าร้อนแต่เอาใจของโดมินิค
“ว่าไงคนสวย ตกลงคุณยอมเป็นผู้หญิงของผมใช่ไหม” แม้ว่าเขายังไม่อยากจะถอดจูบออกมาแต่ก็ต้องตัดใจดึงริมฝีปากออกมาเสียก่อน มือไม้ของเขายังคงทำหน้าที่ลูบไล้ต่อไปไม่หยุด
“มะ...ไม่” หญิงสาวยังคงตอบเสียงแผ่วเบาตอบไป
“ผมจะใจดี ให้คุณกลับไปคิด จะนานเท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการว่าคุณจะ เซย์เยสหรือเซย์โน ” โดมินิคไม่ยอมปล่อยหญิงสาวง่ายๆ เขายังคงทำตามที่ใจเรียกร้องต่อไป ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตร สิวไม่มีสักเม็ดของเขาก้มลงมาคลอเคลียที่แก้มเนียนและใบหูขาวของเธอ เผยให้เห็นรูที่เจาะพร้อมๆ กับต่างหูวงเล็กนับสิบอันที่หญิงสาวใส่ไว้ทำให้คนตัวเล็กกว่าอ่อนระทวยในวงแขนเขาแทบจะยืนไม่อยู่
“ไม่ว่าจะนานแค่ไหน คำตอบของฉันก็ยังเหมือนเดิม...คือ ไม่” หญิงสาวคิดว่าตัวเองตะโกนใส่หน้าหล่อของเขา แต่เปล่าเลย เสียงพูดของเธอมันเหมือนกับเธอกำลังกระซิบเขาอยู่ อาการหูอื้อ ท้องไส้ปั่นป่วน คล้ายเธอจะเป็นลมตามขึ้นมากับมือและปากที่ไม่อยู่นิ่งของเขานี้แหละ
“ผมบอกแล้วไงว่าให้คุณไปคิดนานเท่าไหร่ก็ได้ ถ้าคุณอยากเห็นบริษัทของไอ้หนุ่มรุ่นพี่คุณล้มละลายและที่สำคัญ ผู้ชายอย่างผมมันขาดคนข้างกอดไม่ได้เลยสักคืนซะด้วยสิ งั้นในระหว่างรอผมจะขอน้องสาวคุณมาทำหน้าที่แทนคุณไปก่อนก็แล้วกันนะ หรือคุณจะไม่ยอมก็ได้นะให้น้องสาวคุณมาเป็นนางบำเรอบนเตียงผมแทน”
“เลวที่สุด!!” นิต้าตะโกนอย่างสุดเสียงใส่หน้าหล่อโดมินิค “คุณจะทำแบบนี้กับน้องสาวฉันไม่ได้นะ!”
จากสีหน้าที่ยียวนเปลี่ยนมาเป็นดุดัน มุมปากยกขึ้นสูงสายตาคมดุที่มองมายังนิต้า มือหนากระชากข้อมือบางจนร่างเพรียวนิต้ากระทบกับร่างสูงของเขาเต็มแรงดึง โดมินิคหมุนตัวหันไปทางโซฟารับแขกมุมห้อง ตัวที่หญิงสาวพึ่งจะลุกมาก่อนที่เข้าจะพูดแล้วผลักปล่อยข้อมูลหญิงสาวให้ล้มลงไปนั่งฮวบบนโซฟาอย่างแรง
“โอ๊ย...ไอ้บ้า ฉันเจ็บนะ” ชายหนุ่มหาได้สนใจ
“ฮึ! งั้นก็ยอมมาเป็นผู้หญิงของผมวันนี้เลยซี้ ผมจะได้ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับน้องสาวของคุณ ผมว่าคนฉลาดอย่างคุณคงจะคิดได้ไม่ยากนะ ระหว่างน้องสาวและบริษัทไอ้หน้าซีดดนัยนั้น คุณเสียไปแค่อย่างเดียว แค่ผมให้คุณตั้งหลายอย่าง”
“คุณ...ไอ้คนเลว อยากรู้นักว่าทุกครั้งที่คุณได้รับคำชมจากคนอื่นมาว่าเก่งในการทำธุรกิจ มันได้มาจากความเลวของคุณด้วยหรือเปล่า”
“ผมไม่จำเป็นต้องตอบคุณ คุณต่างหากที่ควรจะตอบข้อเสนอของผมมาก เซย์เยสหรือเซย์โน หากคุณฉลาดพอคุณจะไม่ตอบเซย์โนกับผมแน่นอนคนสวย”
+++++++++++++++++++++++
ฝากผลงานด้วยนะฮับ หากเจอคำผิด คำตก(เยอะ) ไรท์ฝึกหัดคนนี้ต้องบอกว่า ขออภัยด้วย
คมน์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ต.ค. 2557, 03:08:22 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ต.ค. 2557, 03:08:22 น.
จำนวนการเข้าชม : 875
| << บทที่1......50% | บทที่2.........30% >> |