บำเรอรัก เพลิงสวาท NC18++
เพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก โดมินิคก็บอกกับตัวเองว่าเขาจะต้องได้สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ผู้นี้มาเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาให้ได้ในระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่ไทย เขาพยายามหาวิธีเพื่อจะได้เธอมา แต่เหมือนสวรรค์เข้าข้างเทพบุตรอย่างเขาเสมอ เมื่อแม่เลี้ยงของเธอติดหนี้การพนันที่คาสิโนของเขาในจำนวนไม่น้อย อย่างไรเสียงานนี้เขาต้องได้ร่างบางของสาวสวยสุดเซ็กซี่ไม่แพ้ดาวยั่วมาแนบอกไว้นอนกอดข้างกายอย่างแน่นอน...
โดมินิค แคโรว์เวล
นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงผู้หยิ่งยโส
เลือดผสม อิตาล-รัสเซีย วัย 32ปี
นิต้า ฉัตรทรัตย
สาวสวยสุดเซ็กซี่ วัย 26ปี ที่ไม่ได้มีดีแค่ความสวย
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ปล.หากยังพบคำผิด คำตก ก็ติชมเข้ามากันได้เลย ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ทักทายกันได้
Tags: คมน์
ตอน: บทที่3.........100%
“อะ อืมม ดะ ได้โปรดช่วยต้าทีนะคะโดมินิคขา ต้าทรมาน จะขาดใจอยู่แล้ว...อ่าส์” นิต้าส่งเสียงครางพร้อมกับบิดตัวไปมากับปากร้อนที่ดูดกลืนเม็ดบัวสีชมพูตั้งชันเข้าไปในปากอย่างสนุกสลับกันไปทั้งสองด้าน มือใหญ่บีบเคล้นแรงบ้างเบาบ้างตามอารมณ์ เขาทำอย่างนั้นอยู่นานจนพอใจและไล้เรียวลิ้นต่ำลงไปตามลำตัวขาวขบเม้มจนเกิดรอยแดงเหมือนที่เขาทำทิ้งไว้กับคอระหงขาวจนมาถึงหน้าท้องแบนราบ
“อะ...อย่าทำแบบนั้น อ่าส์” หญิงสาวรู้ดีว่าเขาจะทำอย่างไรต่อจึงร้องห้ามเสียงแผ่วในใจเต้นระส่ำ แต่ร่างกายเธอกับพยศและแยกขาออกกว้างให้ชายหนุ่มได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการ
“อย่างห้ามผมเลยทูนหัว คุณสวยเหลือเกินจนผมอดใจไม่ไหว อืมม...” ลิ้นร้อนสัมผัสกับกลีบกุหลาบร่างบางถึงกับสะดุ้งเบาๆ ไม่เคยถูกใครได้สัมผัสกุหลาบสวยตรงกลางของเธอสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าตัวรู้สึกรัญจวนเสียวซ่านสยิวขนลุกไปทั้งตัวเหมือนโดนเหล็กร้อน
สะโพกสะบัดส่ายไปรับกับเรียวลิ้นโดมินิคไปมาโดยไม่รู้ตัว ลิ้นสากร้อนเสมือนผึ้งที่กำลังทำหน้าที่หาน้ำหวานในกลีบดอกไม้งามสีชมพู ไม่นานผึ้งตัวใหญ่ก็ได้ลิ่มลองกับหยดน้ำหนาวเกสรใสไม่ขาดสาย นิต้าเกร็งและหนีบขาเข้ากัน ใบหน้าสวยสะบัดไปมาบนหมอนจนผมยาวที่ถูกย้อมด้วยสีทองประกายแดงกระจายทั่วหมอน ตามมาด้วยเสียงครางไม่เป็นศัพท์ ชายหนุ่มเร่งกระดกลิ้นระรัวและเร็วไม่นานน้ำหวานสีขุ่นก็ไหลออกมา
ด้วยสัญชาตญาณนักรักตัวฉกาจโดมินิครู้ว่าได้ส่งหญิงสาวได้ท่องสวรรค์พิศวาสของเขาไปแล้ว แต่ความปรารถนาของเขายังไม่ได้ถูกปลดปล่อยและเหมือนว่าสาวสวยจะเริ่มต้องการอีกครั้ง
“เป็นของผมนะที่รัก ผมไม่ไหวแล้ว อืมม” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากกลีบกุหลาบ เลื่อนตัวขึ้นมาประกบจูบปากเล็กอีกครั้งอย่างเร่าร้อนโหยหายเหมือนกลับว่าเขาไม่ได้จูบเธอมาเป็นสิบชาติทั้งๆ ที่เพิ่งผละออกไปไม่ถึงสิบนาที ร่างสูงผละออกจากร่างสาวคุกเข่าอยู่หว่างขาสวยจับแยกออกห่างตั้งชัน
“โดมินิค...อ่าส์” นิต้าบิดตัวไปมาเมื่อชายหนุ่มผละออกเขานั่งคุกเข่าอยู่สอดขาเกร็งทั้งสองใต้เรียวขาเธอไว้มือหนาจับความเป็นชายอันใหญ่โตอันรุมร้อนของเขาถูไปมากับกลีบกุหลาบขึ้นลงยังไม่ยอมสอดเข้าไปในกลางใจความเป็นอิสตรีที่แสนสวย เหมือนเขากำลังแกล้งหยอกเย้าให้หญิงสาวซ่านเสียวรัญจวน
“นิค! คือชื่อเล่นผม อยากให้คุณเรียกผมว่านิคเวลาที่ผมอยู่ในตัวคุณที่รัก” โดมินิคกระซิบบอกข้างหูลมปากอบอุ่นเป่ารดแตะกับใบหูเล็กให้ประสาททุกส่วนสยิวไม่น้อย
“กรี๊ดดดด จะ...เจ็บ อืมม ฉันเจ็บ เอามันออกไป ฮือๆ ” นิต้าร้องออกมาอย่างเจ็บปวดจนน้ำตาไหลล้นออกจากขอบตา สิ่งแปลกปลอมเข้ามาภายในร่างกายรู้สึกว่ามันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มือบางทั้งสองจิกลงบนแผ่นหลังกว้างชายหนุ่มสะดุ้งน้อยๆ แต่มันกลับยิ่งทำให้อารมณ์พิศวาสลุกโชนดั่งมีน้ำมันมาลาด
ความคับแคบทางสวรรค์จนสึกรู้ได้จากการตอดรัดของช่องคลอด เขาหยุดขยับเพื่อให้ร่างกายเธอได้ปรับตัวได้ความใหญ่กับความเป็นชายของเขาพลางจูบเธออย่างปลอบโยนให้หญิงสาวผ่อนคล้ายมากที่สุด เพราะเขาก็เพิ่งรู้ว่ามันเป็นครั้งแรกของสาวเซ็กซี่อย่างเธอ ที่ผ่านมาเขาคิดว่าเธอผ่านใครต่อใครมามากมาย ทั้งหมดเขาเข้าใจผิดทั้งเพ ความคับแน่นและใบหน้าที่ตอนแรกเคลิ้มไปเหมือนคนเมายาบ้าบัดนี้มันบิดเบี้ยวส่ายไปบนหมอน อ้อมแขนเรียวเล็กผวากอดเขาได้แน่น
“คุณจะไม่เจ็บอีก เชื่อใจผมก็พอ” เสียงกระเส่าเอ่ยพร้อมเริ่มขยับค่อยๆ ดันความแข็งเกร็งเข้าไปจนสุดทางและขยับออกช้าๆ
“อ่าส์ เจ็บคะนิค เอามันออกไปที!”เมื่อเขาเริ่มขยับเธอก็รู้สึกปวดราวขึ้นมา
“ไม่แล้ว...มันจะไม่เจ็บแล้ว ผมรับร้องเลยว่าคุณจะต้องชอบมันจนครางไม่หยุดเลยล่ะ” ลมหายใจหอบกระชั้นข่มความต้องการเอาไว้เพราะไม่อยากทำให้หญิงสาวเจ็บเกินไป แค่นี้เขาก็รู้สึกสงสารเธอมาก แต่จะให้เขาหยุดทุกอย่างลงไปในตอนนี้ บอกได้เลยว่าไม่มีทาง!!
“อาส์...” ทั้งเขาและเธอต่างก็ครางออกมาพร้อมๆ กัน อารมณ์ของโดมินิคต้องนี้เกินกว่าจะควบคุมได้อีกต่อไป เขาขยับเร่งเร็วและแรงขึ้นตามความต้องการของร่างกายที่ออกมาจากภายใน ความดิบ เถื่อน ของเสือร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาแทนที่ทุกอย่าง สองมือทำหน้าที่บีบเคล้นขยี้สองเต้าสวยที่เต็มไม้เต็มมือเขาไปอย่างไม่น่าเชื่อ
“อูยยย...อืมมม...นิค ตะ ต้า...” เมื่อความเจ็บหายไปมีเพียงคนเสียวซ่านเข้ามาแทนปากแดงก็ครางออกมาสุดเสียง
พลับ!! พลับ!! พลับ!!
เสียงเนื้อกระทบดังระรัว บอกได้อย่างดีว่าไฟราคะ ความต้องการของอารมณ์ดิบลุกไหม้อย่างหยุดไม่ได้
“อ๊า...ที่รัก อ่าส์...ต้าเรียกผมว่านิคสิที่รัก”
“นิคขา ต้าไม่ไหวแล้ว โอ้ว...” นิต้าบอกเสียงหวาน แรงส่งหนักหน่วงความใหญ่โตและยาวของเขากระทบเข้าออกในร่างเธอนับครั้งไม่ถ้วน แรงตลอดรัดเร็วระรัวทำให้หนุ่มเลือดผสมครางออกมาไม่เป็นศัพท์
“นิคขา ต้า...กรี๊ด!!! ” นิต้าร้องออกมาอย่าสุดเสียงที่เธอมี เมื่อโดมินิคพาเธอเดินทางสู่จุดหมายปลายทางพร้อมกับของเหลวที่ไหลออกมาจากร่างเธอ
“อืมม...โอ้วว...” ร่างหนาเกร็งร้องลั่นกระตุก กระทบแรงๆ หลายรั้งติดต่อกันสุดแรงเกิดก่อนจะปลดปล่อยสายธารสีขาวขุ่นออกมาใส่ทางรักของนิต้ามากมาย
โดมินิคทิ้งตัวบนอกอวบที่เขาพึ่งจะได้ครองครอบไม่นาน ขณะที่ยังไม่ถอดกายแกร่งออกจากตัวเธอ ก่อนจะเคลื่อนตัวไปจูบหน้าผากนูนเต็มไปด้วยเหงื่อซึมออกมาจำนวนมากเช่นเดียวกันกับเขา โดมินิคปล่อยให้ร่างกายได้พักหยุดได้ปรับการหายใจเข้าสู่สภาวะปกติ
แต่เหมือนกลับว่าหญิงสาวที่โดนวางยาครั้งเดียวฤทธิ์ยาจะยังไม่หมด ปกติแล้วสำหรับคนที่โดนยาปลุกเซ็กส์การได้ปลดปล่อยเพียงครั้งเดียวก็หาย ไอ้ปองศักดิ์มันคงจะใส่ให้นิต้าลงไปในเครื่องดื่มในปริมานมาก เพิ่งผ่านกิจกรรมเข้าจังหวะกับเขาอย่างเร่าร้อนไป เธอก็มีความต้องการอีกเสียแล้ว
โดมินิคก็รู้สึกไม่ต่างจากคนโดนวางยา ร่างกายกลับเข้าสู่ภาวะปกติเหมือนว่าความเป็นชายอันใหญ่โตของเขาจะยังต้องการอีกครั้ง มือร้อนเริ่มลูบไล้ไปตามสะโพกงอนงาม
“ขอเบิ้ลต่อเลยแล้วกันนะที่รัก เห็นที่ครั้งเดียวคุณคงจะไม่หายอยาก”
จากนั้นโดมินิคก็เป็นคนขับเคลื่อนตัวผ่านทางรักหญิงสาวอีกครั้ง จนเธอครางออกมาเบาๆ เรียวลิ้นตัดเข้าพันกันอย่างเมามันทั้งสองร่างเปลืองเปล่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันด้วยบทเพลงสวาท ที่ทั้งสองช่วยกันเติมเชื้อเพลิงให้ลุกไหม้อยู่ตลอด ด้วยฤทธิ์ยาและความปรารถนาทางร่างกายที่มีต่อกัน เหมือนแม่เหล็กดูดเข้ากันจนดึงแยกออกจากกันอย่างยากลำบาก
กว่าที่ฤทธิ์ยาในตัวนิต้าจะหมดไปพร้อมๆ กับแรงปรารถนาร้อนเร่าโดมินิคจะจบลงไปก็เมื่อตอนพระอาทิตย์เริ่มสาดส่องแสงสีทองอร่ามผ่านบานกระจกห้องพัก ซึ่งเมื่อคืนโดมินิคไม่ได้ปิดม่านเอาไว้เพื่อดูวิวยามกลางคืนของเมืองเชียงราย ร่างหนาทิ้งตัวลงบนร่องอกขาวอีกครั้ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่ชายหนุ่มเองก็จำไม่ได้เพราะเขาและเธอเล่นสงครามบนเตียงกันหลายครั้ง จนตอนนี้เจ้าน้องชายของเขาสิ้นฤทธิ์ไปแล้ว
โดมินิคพักหายใจก่อนจะลุกจากเตียงกว้างที่มีร่างบางเปลืองเปล่านอนอยู่ภายใต้ผ้าห่ม เดินมายังผนังที่ทำด้วยกระจกใส่ทั้งด้านยกมือรูดม่านปิดเข้ากันไม่ให้แสงแดดส่องเข้ามารบกวนการนอนของนิต้ารวมไปถึงตัวเขาเองด้วย ที่รู้สึกเพลียหมดแรงไม่ต่างจากเธอ ก่อนจะเดินกลับไปยังเตียงขึ้นไปสอดร่างไร้อาภรณ์เข้าใต้ผ้าห่มหนากอดกระชับหญิงสาวเข้าอ้อมกอด ก่อนจะหลับไปด้วยกันอย่างเหนื่อยล้า...
++++++++++++++++++++++
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง สองร่างเปลือยเปล่านอนบนเตียงหนาภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่โดยร่างหนาของโดมินิคกอดร่างเพรียวบางนิต้าไว้อย่างอบอุ่น เวลานี้ชายหนุ่มเหมือนจะหลับสนิทไม่มีท่าทีรู้สึกตัวจากเสียงรบกวนของเครื่องสื่อสารตัวเองที่วางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง
นิต้าขยับตัวเมื่อรู้ถึงการรบกวนเสียงดังต่อเนื่องอยู่นาน สิ่งที่เธอรู้สึกได้ก็คือปวดเมื่อยตามตัวและขยับตัวออกจากอ้อมแขนหนาลุกขึ้นนั่ง เธอก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บตรงกลางของลำตัวเหมือนกับว่ามันระบม ข้างกายหญิงสาวนึกลำเลียงเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เธอดื่มเครื่องดื่มที่ปองศักดิ์เอามาให้ไม่นานเธอก็เกิดอาการร้อนวูบวาบในร่างกาย จึงขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำเพราะไม่แน่ใจในตัวเองว่าเธอกำลังเป็นอะไรกันแน่ เธอไม่ได้เมาไวน์แก้วเดียวไม่สามารถทำอะไรเธอได้
เธอก็เป็นนักดื่มพอๆ กันนักท่องราตรีกลางตรีหลายคน แต่เธอรู้ว่ามันต้องมีอะไรที่ผิดแปลกออกไปจากแค่ไวน์ นิต้ายังจำได้ว่าเธอรู้สึกกำลังต้องการใครสักคน แล้วโดมินิคก็ปรากฏตัวหลังจากนั้นเธอพอจะยังจำได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอเองที่เป็นคนขอให้เขามีอะไรด้วยอย่างหน้าไม่อาย
น้ำตาที่คิดว่ามันจะไม่ไหลก็เอ่อล้นออกนอกขอบตา สะอื้นเงียบๆ มือเรียวขาวยกขึ้นมาปิดปากไม่ให้ส่งเสียงใดๆออกมากลัวว่าคนที่นอนอยู่จะตื่นขึ้นมาเห็นน้ำตาเธอ ไหนๆ เธอก็ตอบลงจะเป็นนางบำเรอบนเตียงให้เขาอยู่แล้วไม่ว่าเมื่อคืนหรือตอนไหนเธอก็ต้องเป็นของเขาอยู่ดี สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่มันคือการช่วยเพื่อนไม่ให้บริษัทล้มละลาย ช่วยแม่เลี้ยงไม่ให้ถูกฆ่า และที่สำคัญเธอช่วยน้องสาวคนที่เธอรักมากที่สุด
“เราทำถูกแล้วไม่ใช่”
มือเรียวขาวสองข้างยกขึ้นเช็คน้ำตาออกจากใบหน้าจนหมด เธอหยุดร้องไห้กับสิ่งที่มันเสียไปแล้ว มันไม่มีวันกลับคืนมาได้ ในเมื่อเธอเลือกเองว่าเธอจะยอมเขา แล้วจะมาร้องไห้เพื่ออะไร ไม่ใช่เธอคนเดียวเสียหน่อยที่เสียความบริสุทธิ์ไปคนอื่นมากมายก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ก็ยังไม่เห็นตาย
“คุณ...คุณโดมินิค” นิต้าจับแขนเขาเขย่าเป็นการปลุก “คุณโดมินิคค่ะ ตื่นได้แล้ว”
“เงียบน่าที่รัก...ผมกำลังนอนคุณไม่เห็นหรือไง เมื่อคืนผมเสียพลังงานกับคุณไปเยอะแล้วน่ะ ตื่นมาก็จะเอาอีกเลยเหรอ เห็นใจผมบ้างสิมันเหนื่อยนะผมทำอยู่คนเดียว” ไม่เพียงแต่ไม่ตื่นเขายังพูดอย่างงัวเงียพร้อมๆ กับพลิกตัวนอนหันหลังให้หญิงสาว
“ไอ้บ้า!...ใครเค้าอยากจะให้คุณทำ...ทำอย่างว่าต่อกัน” เธอตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะความอาย
“แล้วคุณจะปลุกผมทำไมกันเล่าทูนหัว” ชายหนุ่มพูดขณะตายังปิดอยู่
“โทรศัพท์คุณดังหลายครั้งแล้ว ฉันว่าคุณควรจะรับ”
“ผมไม่มีแรงรับหรอก เหนื่อยและง่วงด้วย คุณรำคราญก็รับไปสิหรือไม่ก็ปิดเครื่องไปเลย”
“...” คราวนี้ไม่มีเสียงตอบกลับจากนิต้า ผ่านไปห้านาทีโดมินิคสังเกตถึงความเงียบจะว่าเธอลุกจากที่นอนไปแล้วก็ไม่ใช่ ชายหนุ่มจึงผงกหัวขึ้นหันมามองเห็นเธอนั่งนิ่งเงียบอยู่จึงหันตัวกลับมาและดึงตัวหญิงสาวลงมานอนด้วยกัน
“ว้าย!!...ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย” หญิงสาวเสียงดังใสหน้าหล่อของเขา
“ไม่เอาน่าคุณงอนผม แค่ผมไม่ยอมรับโทรศัพท์นี่นะ” โดมินิคพูดพร้อมฝังจมูกโด่งของเขาลงที่แก้มนวล
“ฉันเปล่างอนคุณ ทำไมฉันจะต้องงอนคุณด้วยในเมื่อเรามะ...อุ๊บ!!” พูดพูดที่จะพ้นออกจากปากสวยก็ถูกกลืนหายไปกับจูบของโดมินิคที่ฉกหน้าก้มลงมาจูบอย่างรวดเร็ว
“อืมม...พอแล้ว” นิต้าเป็นเสียงงดุทั้งรู้สึกอายและเขินที่อยู่กับเขาในสภาพเปลือยเช่นนี้ ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนมาก่อน
“แล้วคุณเงียบทำไมล่ะ รู้ไหมว่าผมใจคอไม่ดีเลยคิดว่าคุณงอน”
“ฉันไม่ได้งอนคุณ แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะไปอาบน้ำ”
“ไม่จริงคุณงอนผมอ่ะ ไหนบอกมาสิว่างอนผมเรื่องอะไร”
“ก็บอกวะ...” อีกครั้งที่โดมินิคจูบแบบจู่โจมเธอไม่ได้ตั้งแต่
“ถ้าไม่บอกผมก็จะจูบคุณจนกว่าคุณจะบอก หรือไม่ผมจะจูบให้คุณขาดใจตายไปเลย...ว่าไง...” โดมินิคเขาไม่เพียงแค่พูดเท่านั้น เขาจะทำอย่างที่พูดจริงนิต้าต้องใช้ฝ่ามือบางทั้งสองข้างดันใบหน้าหล่อระเบิดของเขาเอาไว้
“ก็ได้ๆ ฉันแค่อยากให้คุณรับสายก็เท่านั้นเอง” นิต้ามองหน้าโดมินิคเขาหยุดปล้ำจูบฟังที่นิต้าพูดและเอียงคอเหมือนว่าเขาสงสัย “ฉันคิดว่าคนที่โทร.เข้าเบอร์ส่วนตัวของคุณคงจะมีเรื่องสำคัญ”
นิสัยเธออย่างหนึ่งคือเธอต้องรับทุกสายที่โทร.เข้าเครื่องโทรศัพท์ไม่ว่าจะเป็นเบอร์งานหรือเบอร์ส่วนตัว ด้วยงานที่เธอทำอยู่มันคือการขายของให้ลูกค้า ไม่ต่างจากการเป็นเซลดั่งนั้นโทรศัพท์จึงมีคนโทร.เข้ามาในแต่ละวันไม่ต่ำว่าร้อยสาย แล้วแบตก็ห้ามหมด เมื่อลูกค้าติดต่อเธอไม่ได้คนที่โดนตำหนิก็จะเป็นเธออีกเช่นกัน
โดมินิคถอดหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงคว้ามือไปโทรศัพท์ที่ยังส่งเสียงร้องออกมา เหมือนว่าปลายสายคงจะมีเรื่องสำคัญอย่างที่หญิงสาวบอกไว้จริงๆ โดมินิคตวัดผ้าห่มออกจากตัวก่อนจะเดินโดยไม่มีอะไรปกปิดร่างอันสมบรูณ์แบบของเขาตรงไปยังหน้าตู้เสื้อผ้าทีมีผ้าขนหนูแขวนไว้ เขาพันรอบเอวสอบไว้รวบๆ แล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกระเบียงห้อง
“ว่าไงนะอีธาน! มันกล้าทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ! คาลิโอไม่ยอมบอกฉันเลย” ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมีแวววาวโรจน์ดุจเปลวเพลิงขึ้นมาทันที หลังจากรับฟังเรื่องราวที่ลูกน้องคนสนิทบอกมาตามสาย
‘ผมคิดว่านายท่านอยากจะจบปัญหานี้ด้วยตัวเองมากกว่า’
“พ่อน่าจะรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กแล้วๆ ” โดมินิคยกมือขึ้นขยี้ผมหนานุ่มของตัวเองอย่างหัวเสีย
‘บอสจะบินกลับไปอิตาลีก่อนไหมครับ’
“มันก็คงจะต้องได้ไป แต่พ่อก็คงจะไม่ยอม” เขารู้ดีว่าผู้เป็นพ่อจะไม่ยอมให้เขาไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายเหมือนที่ผ่านๆ มา ทุกครั้งที่เกิดปัญหาโดมินิคจะเป็นคนออกโรงเองตลอด
“แล้วกาสิโนที่นั้นเป็นไงบ้างอีธาน เอดิโก้มันมีความเคลื่อนไหวอะไรไหม”
‘เรียบร้อยดีครับ เราวางกำลังคนไว้อย่างหนาแน่นพวกมันเลยไม่กล้าเข้าใกล้’
ริมฝีปากบ้างกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววดุร้ายอย่างเห็นได้ชัดเจน ครั้งที่แล้วพวกของเอดิโก้ โอซาโนให้คนลอบไปเผาโรงผลิตไวน์ของเขาความเสียหายไม่มาก โดมินิคมั่นใจว่าคนอย่างเอดิโก้ไม่มีทางปล่อยให้เสี้ยวหนามใหญ่อย่างเขาหลุดรอดไปได้แน่ๆ
“นายก็รู้นิสัยแพ้แล้วพาลของเอดิโก้ดีนี่อีธาน”
‘แล้วนายจะให้ผมทำยังไงครับ’
“ส่งคนของเราไปเตือนมัน ถ้ายังไม่ครั้งต่อไปอีกล่ะก็...แคโรว์เวลไม่ปล่อยคนที่เป็นคู่แข่งไว้แน่”
‘ครับ’
ถึงแม้ว่าทุกวันนี้โดมินิคจะเลิกการทำธุรกิจผิดกฎหมายทุกอย่างไว้จบลงเพียงรุ่นของบิดา โดมินิคไม่ขอทำธุรกิจที่มันผิดกฎหมายอีกต่อไป ก็ยังมีกาสิโกที่ยังเป็นธุรกิจที่ไม่ผิดกฎหมายหากแต่โดมินิคก็พยายามอยากจะเลิกทำ แต่เพราะบิดาขอร้องให้ทำต่อไปถืออย่างไรมันก็ถูกเปิดอย่างถูกกฎหมายแล้ว
แม้บิดาจะลามือจากการทำสิ่งผิดกฎหมายอิทธิพลที่ยังมีอยู่มากก็ทำให้ลูกน้อง ถ้าหากว่าโดมินิคยอมปิดกาสิโนขนาดใหญ่ลงไปทุกอย่างจะตกเป็นของฝ่ายเอดิโก้รับรองว่าหากเอดิโก้ได้มีอิทธิพลอยู่ในมือ ธุรกิจผิดกฎหมายมากมายก็จะตามมาได้อย่างง่าย ด้วยเหตุนี้คาลิโอ บิดาของเขาจึงขอร้องให้เปิดกาสิโนต่อไป
แต่ตั้งรับตำแหน่งมาเฟียแทนบิดาทุกก้าวเดินของโดมินิคจะต้องมีไหวพริบตลอดเวลา เขาจะประหม่าตัวเองไม่ได้ ยิ่งเขาเข้ามายกเลิกธุรกิจด้านมืดของครอบครัวและทำธุรกิจบนเดินที่ถูกกฎหมาย กลุ่มผู้มีอิทธิพลน้อยใหญ่ก็ยิ่งจับตามองอยากจะเล่นงานเขามากขึ้นเท่าตัว
+++++++++++++++++++++++
เป็นยังไงกันบ้างหลังจากที่อ่านเลิฟซีนไปแล้ว ไรท์ขอออกตัวก่อนเลยนะครับว่าไม่ถนัดฉากเลิฟซีน แต่ชอบอยากเขียน ไรท์กำลังหัดเขียนอยู่หากมีคำที่ไม่สุภาพ หรือประโยคไม่สวยขออภัยรีดเดอร์ทุกคนนะ ยังไงเม้นท์บอกๆกันได้เลย กำลังใจการอัพมาจากการเม้นท์และลงคะแนนจากรีดเดอร์
“อะ...อย่าทำแบบนั้น อ่าส์” หญิงสาวรู้ดีว่าเขาจะทำอย่างไรต่อจึงร้องห้ามเสียงแผ่วในใจเต้นระส่ำ แต่ร่างกายเธอกับพยศและแยกขาออกกว้างให้ชายหนุ่มได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการ
“อย่างห้ามผมเลยทูนหัว คุณสวยเหลือเกินจนผมอดใจไม่ไหว อืมม...” ลิ้นร้อนสัมผัสกับกลีบกุหลาบร่างบางถึงกับสะดุ้งเบาๆ ไม่เคยถูกใครได้สัมผัสกุหลาบสวยตรงกลางของเธอสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เจ้าตัวรู้สึกรัญจวนเสียวซ่านสยิวขนลุกไปทั้งตัวเหมือนโดนเหล็กร้อน
สะโพกสะบัดส่ายไปรับกับเรียวลิ้นโดมินิคไปมาโดยไม่รู้ตัว ลิ้นสากร้อนเสมือนผึ้งที่กำลังทำหน้าที่หาน้ำหวานในกลีบดอกไม้งามสีชมพู ไม่นานผึ้งตัวใหญ่ก็ได้ลิ่มลองกับหยดน้ำหนาวเกสรใสไม่ขาดสาย นิต้าเกร็งและหนีบขาเข้ากัน ใบหน้าสวยสะบัดไปมาบนหมอนจนผมยาวที่ถูกย้อมด้วยสีทองประกายแดงกระจายทั่วหมอน ตามมาด้วยเสียงครางไม่เป็นศัพท์ ชายหนุ่มเร่งกระดกลิ้นระรัวและเร็วไม่นานน้ำหวานสีขุ่นก็ไหลออกมา
ด้วยสัญชาตญาณนักรักตัวฉกาจโดมินิครู้ว่าได้ส่งหญิงสาวได้ท่องสวรรค์พิศวาสของเขาไปแล้ว แต่ความปรารถนาของเขายังไม่ได้ถูกปลดปล่อยและเหมือนว่าสาวสวยจะเริ่มต้องการอีกครั้ง
“เป็นของผมนะที่รัก ผมไม่ไหวแล้ว อืมม” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากกลีบกุหลาบ เลื่อนตัวขึ้นมาประกบจูบปากเล็กอีกครั้งอย่างเร่าร้อนโหยหายเหมือนกลับว่าเขาไม่ได้จูบเธอมาเป็นสิบชาติทั้งๆ ที่เพิ่งผละออกไปไม่ถึงสิบนาที ร่างสูงผละออกจากร่างสาวคุกเข่าอยู่หว่างขาสวยจับแยกออกห่างตั้งชัน
“โดมินิค...อ่าส์” นิต้าบิดตัวไปมาเมื่อชายหนุ่มผละออกเขานั่งคุกเข่าอยู่สอดขาเกร็งทั้งสองใต้เรียวขาเธอไว้มือหนาจับความเป็นชายอันใหญ่โตอันรุมร้อนของเขาถูไปมากับกลีบกุหลาบขึ้นลงยังไม่ยอมสอดเข้าไปในกลางใจความเป็นอิสตรีที่แสนสวย เหมือนเขากำลังแกล้งหยอกเย้าให้หญิงสาวซ่านเสียวรัญจวน
“นิค! คือชื่อเล่นผม อยากให้คุณเรียกผมว่านิคเวลาที่ผมอยู่ในตัวคุณที่รัก” โดมินิคกระซิบบอกข้างหูลมปากอบอุ่นเป่ารดแตะกับใบหูเล็กให้ประสาททุกส่วนสยิวไม่น้อย
“กรี๊ดดดด จะ...เจ็บ อืมม ฉันเจ็บ เอามันออกไป ฮือๆ ” นิต้าร้องออกมาอย่างเจ็บปวดจนน้ำตาไหลล้นออกจากขอบตา สิ่งแปลกปลอมเข้ามาภายในร่างกายรู้สึกว่ามันจะแตกเป็นเสี่ยงๆ มือบางทั้งสองจิกลงบนแผ่นหลังกว้างชายหนุ่มสะดุ้งน้อยๆ แต่มันกลับยิ่งทำให้อารมณ์พิศวาสลุกโชนดั่งมีน้ำมันมาลาด
ความคับแคบทางสวรรค์จนสึกรู้ได้จากการตอดรัดของช่องคลอด เขาหยุดขยับเพื่อให้ร่างกายเธอได้ปรับตัวได้ความใหญ่กับความเป็นชายของเขาพลางจูบเธออย่างปลอบโยนให้หญิงสาวผ่อนคล้ายมากที่สุด เพราะเขาก็เพิ่งรู้ว่ามันเป็นครั้งแรกของสาวเซ็กซี่อย่างเธอ ที่ผ่านมาเขาคิดว่าเธอผ่านใครต่อใครมามากมาย ทั้งหมดเขาเข้าใจผิดทั้งเพ ความคับแน่นและใบหน้าที่ตอนแรกเคลิ้มไปเหมือนคนเมายาบ้าบัดนี้มันบิดเบี้ยวส่ายไปบนหมอน อ้อมแขนเรียวเล็กผวากอดเขาได้แน่น
“คุณจะไม่เจ็บอีก เชื่อใจผมก็พอ” เสียงกระเส่าเอ่ยพร้อมเริ่มขยับค่อยๆ ดันความแข็งเกร็งเข้าไปจนสุดทางและขยับออกช้าๆ
“อ่าส์ เจ็บคะนิค เอามันออกไปที!”เมื่อเขาเริ่มขยับเธอก็รู้สึกปวดราวขึ้นมา
“ไม่แล้ว...มันจะไม่เจ็บแล้ว ผมรับร้องเลยว่าคุณจะต้องชอบมันจนครางไม่หยุดเลยล่ะ” ลมหายใจหอบกระชั้นข่มความต้องการเอาไว้เพราะไม่อยากทำให้หญิงสาวเจ็บเกินไป แค่นี้เขาก็รู้สึกสงสารเธอมาก แต่จะให้เขาหยุดทุกอย่างลงไปในตอนนี้ บอกได้เลยว่าไม่มีทาง!!
“อาส์...” ทั้งเขาและเธอต่างก็ครางออกมาพร้อมๆ กัน อารมณ์ของโดมินิคต้องนี้เกินกว่าจะควบคุมได้อีกต่อไป เขาขยับเร่งเร็วและแรงขึ้นตามความต้องการของร่างกายที่ออกมาจากภายใน ความดิบ เถื่อน ของเสือร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาแทนที่ทุกอย่าง สองมือทำหน้าที่บีบเคล้นขยี้สองเต้าสวยที่เต็มไม้เต็มมือเขาไปอย่างไม่น่าเชื่อ
“อูยยย...อืมมม...นิค ตะ ต้า...” เมื่อความเจ็บหายไปมีเพียงคนเสียวซ่านเข้ามาแทนปากแดงก็ครางออกมาสุดเสียง
พลับ!! พลับ!! พลับ!!
เสียงเนื้อกระทบดังระรัว บอกได้อย่างดีว่าไฟราคะ ความต้องการของอารมณ์ดิบลุกไหม้อย่างหยุดไม่ได้
“อ๊า...ที่รัก อ่าส์...ต้าเรียกผมว่านิคสิที่รัก”
“นิคขา ต้าไม่ไหวแล้ว โอ้ว...” นิต้าบอกเสียงหวาน แรงส่งหนักหน่วงความใหญ่โตและยาวของเขากระทบเข้าออกในร่างเธอนับครั้งไม่ถ้วน แรงตลอดรัดเร็วระรัวทำให้หนุ่มเลือดผสมครางออกมาไม่เป็นศัพท์
“นิคขา ต้า...กรี๊ด!!! ” นิต้าร้องออกมาอย่าสุดเสียงที่เธอมี เมื่อโดมินิคพาเธอเดินทางสู่จุดหมายปลายทางพร้อมกับของเหลวที่ไหลออกมาจากร่างเธอ
“อืมม...โอ้วว...” ร่างหนาเกร็งร้องลั่นกระตุก กระทบแรงๆ หลายรั้งติดต่อกันสุดแรงเกิดก่อนจะปลดปล่อยสายธารสีขาวขุ่นออกมาใส่ทางรักของนิต้ามากมาย
โดมินิคทิ้งตัวบนอกอวบที่เขาพึ่งจะได้ครองครอบไม่นาน ขณะที่ยังไม่ถอดกายแกร่งออกจากตัวเธอ ก่อนจะเคลื่อนตัวไปจูบหน้าผากนูนเต็มไปด้วยเหงื่อซึมออกมาจำนวนมากเช่นเดียวกันกับเขา โดมินิคปล่อยให้ร่างกายได้พักหยุดได้ปรับการหายใจเข้าสู่สภาวะปกติ
แต่เหมือนกลับว่าหญิงสาวที่โดนวางยาครั้งเดียวฤทธิ์ยาจะยังไม่หมด ปกติแล้วสำหรับคนที่โดนยาปลุกเซ็กส์การได้ปลดปล่อยเพียงครั้งเดียวก็หาย ไอ้ปองศักดิ์มันคงจะใส่ให้นิต้าลงไปในเครื่องดื่มในปริมานมาก เพิ่งผ่านกิจกรรมเข้าจังหวะกับเขาอย่างเร่าร้อนไป เธอก็มีความต้องการอีกเสียแล้ว
โดมินิคก็รู้สึกไม่ต่างจากคนโดนวางยา ร่างกายกลับเข้าสู่ภาวะปกติเหมือนว่าความเป็นชายอันใหญ่โตของเขาจะยังต้องการอีกครั้ง มือร้อนเริ่มลูบไล้ไปตามสะโพกงอนงาม
“ขอเบิ้ลต่อเลยแล้วกันนะที่รัก เห็นที่ครั้งเดียวคุณคงจะไม่หายอยาก”
จากนั้นโดมินิคก็เป็นคนขับเคลื่อนตัวผ่านทางรักหญิงสาวอีกครั้ง จนเธอครางออกมาเบาๆ เรียวลิ้นตัดเข้าพันกันอย่างเมามันทั้งสองร่างเปลืองเปล่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงกันด้วยบทเพลงสวาท ที่ทั้งสองช่วยกันเติมเชื้อเพลิงให้ลุกไหม้อยู่ตลอด ด้วยฤทธิ์ยาและความปรารถนาทางร่างกายที่มีต่อกัน เหมือนแม่เหล็กดูดเข้ากันจนดึงแยกออกจากกันอย่างยากลำบาก
กว่าที่ฤทธิ์ยาในตัวนิต้าจะหมดไปพร้อมๆ กับแรงปรารถนาร้อนเร่าโดมินิคจะจบลงไปก็เมื่อตอนพระอาทิตย์เริ่มสาดส่องแสงสีทองอร่ามผ่านบานกระจกห้องพัก ซึ่งเมื่อคืนโดมินิคไม่ได้ปิดม่านเอาไว้เพื่อดูวิวยามกลางคืนของเมืองเชียงราย ร่างหนาทิ้งตัวลงบนร่องอกขาวอีกครั้ง เป็นครั้งที่เท่าไหร่ชายหนุ่มเองก็จำไม่ได้เพราะเขาและเธอเล่นสงครามบนเตียงกันหลายครั้ง จนตอนนี้เจ้าน้องชายของเขาสิ้นฤทธิ์ไปแล้ว
โดมินิคพักหายใจก่อนจะลุกจากเตียงกว้างที่มีร่างบางเปลืองเปล่านอนอยู่ภายใต้ผ้าห่ม เดินมายังผนังที่ทำด้วยกระจกใส่ทั้งด้านยกมือรูดม่านปิดเข้ากันไม่ให้แสงแดดส่องเข้ามารบกวนการนอนของนิต้ารวมไปถึงตัวเขาเองด้วย ที่รู้สึกเพลียหมดแรงไม่ต่างจากเธอ ก่อนจะเดินกลับไปยังเตียงขึ้นไปสอดร่างไร้อาภรณ์เข้าใต้ผ้าห่มหนากอดกระชับหญิงสาวเข้าอ้อมกอด ก่อนจะหลับไปด้วยกันอย่างเหนื่อยล้า...
++++++++++++++++++++++
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง สองร่างเปลือยเปล่านอนบนเตียงหนาภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่โดยร่างหนาของโดมินิคกอดร่างเพรียวบางนิต้าไว้อย่างอบอุ่น เวลานี้ชายหนุ่มเหมือนจะหลับสนิทไม่มีท่าทีรู้สึกตัวจากเสียงรบกวนของเครื่องสื่อสารตัวเองที่วางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง
นิต้าขยับตัวเมื่อรู้ถึงการรบกวนเสียงดังต่อเนื่องอยู่นาน สิ่งที่เธอรู้สึกได้ก็คือปวดเมื่อยตามตัวและขยับตัวออกจากอ้อมแขนหนาลุกขึ้นนั่ง เธอก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บตรงกลางของลำตัวเหมือนกับว่ามันระบม ข้างกายหญิงสาวนึกลำเลียงเหตุการณ์เมื่อคืนว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เธอดื่มเครื่องดื่มที่ปองศักดิ์เอามาให้ไม่นานเธอก็เกิดอาการร้อนวูบวาบในร่างกาย จึงขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำเพราะไม่แน่ใจในตัวเองว่าเธอกำลังเป็นอะไรกันแน่ เธอไม่ได้เมาไวน์แก้วเดียวไม่สามารถทำอะไรเธอได้
เธอก็เป็นนักดื่มพอๆ กันนักท่องราตรีกลางตรีหลายคน แต่เธอรู้ว่ามันต้องมีอะไรที่ผิดแปลกออกไปจากแค่ไวน์ นิต้ายังจำได้ว่าเธอรู้สึกกำลังต้องการใครสักคน แล้วโดมินิคก็ปรากฏตัวหลังจากนั้นเธอพอจะยังจำได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอเองที่เป็นคนขอให้เขามีอะไรด้วยอย่างหน้าไม่อาย
น้ำตาที่คิดว่ามันจะไม่ไหลก็เอ่อล้นออกนอกขอบตา สะอื้นเงียบๆ มือเรียวขาวยกขึ้นมาปิดปากไม่ให้ส่งเสียงใดๆออกมากลัวว่าคนที่นอนอยู่จะตื่นขึ้นมาเห็นน้ำตาเธอ ไหนๆ เธอก็ตอบลงจะเป็นนางบำเรอบนเตียงให้เขาอยู่แล้วไม่ว่าเมื่อคืนหรือตอนไหนเธอก็ต้องเป็นของเขาอยู่ดี สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่มันคือการช่วยเพื่อนไม่ให้บริษัทล้มละลาย ช่วยแม่เลี้ยงไม่ให้ถูกฆ่า และที่สำคัญเธอช่วยน้องสาวคนที่เธอรักมากที่สุด
“เราทำถูกแล้วไม่ใช่”
มือเรียวขาวสองข้างยกขึ้นเช็คน้ำตาออกจากใบหน้าจนหมด เธอหยุดร้องไห้กับสิ่งที่มันเสียไปแล้ว มันไม่มีวันกลับคืนมาได้ ในเมื่อเธอเลือกเองว่าเธอจะยอมเขา แล้วจะมาร้องไห้เพื่ออะไร ไม่ใช่เธอคนเดียวเสียหน่อยที่เสียความบริสุทธิ์ไปคนอื่นมากมายก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ก็ยังไม่เห็นตาย
“คุณ...คุณโดมินิค” นิต้าจับแขนเขาเขย่าเป็นการปลุก “คุณโดมินิคค่ะ ตื่นได้แล้ว”
“เงียบน่าที่รัก...ผมกำลังนอนคุณไม่เห็นหรือไง เมื่อคืนผมเสียพลังงานกับคุณไปเยอะแล้วน่ะ ตื่นมาก็จะเอาอีกเลยเหรอ เห็นใจผมบ้างสิมันเหนื่อยนะผมทำอยู่คนเดียว” ไม่เพียงแต่ไม่ตื่นเขายังพูดอย่างงัวเงียพร้อมๆ กับพลิกตัวนอนหันหลังให้หญิงสาว
“ไอ้บ้า!...ใครเค้าอยากจะให้คุณทำ...ทำอย่างว่าต่อกัน” เธอตอบด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะความอาย
“แล้วคุณจะปลุกผมทำไมกันเล่าทูนหัว” ชายหนุ่มพูดขณะตายังปิดอยู่
“โทรศัพท์คุณดังหลายครั้งแล้ว ฉันว่าคุณควรจะรับ”
“ผมไม่มีแรงรับหรอก เหนื่อยและง่วงด้วย คุณรำคราญก็รับไปสิหรือไม่ก็ปิดเครื่องไปเลย”
“...” คราวนี้ไม่มีเสียงตอบกลับจากนิต้า ผ่านไปห้านาทีโดมินิคสังเกตถึงความเงียบจะว่าเธอลุกจากที่นอนไปแล้วก็ไม่ใช่ ชายหนุ่มจึงผงกหัวขึ้นหันมามองเห็นเธอนั่งนิ่งเงียบอยู่จึงหันตัวกลับมาและดึงตัวหญิงสาวลงมานอนด้วยกัน
“ว้าย!!...ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย” หญิงสาวเสียงดังใสหน้าหล่อของเขา
“ไม่เอาน่าคุณงอนผม แค่ผมไม่ยอมรับโทรศัพท์นี่นะ” โดมินิคพูดพร้อมฝังจมูกโด่งของเขาลงที่แก้มนวล
“ฉันเปล่างอนคุณ ทำไมฉันจะต้องงอนคุณด้วยในเมื่อเรามะ...อุ๊บ!!” พูดพูดที่จะพ้นออกจากปากสวยก็ถูกกลืนหายไปกับจูบของโดมินิคที่ฉกหน้าก้มลงมาจูบอย่างรวดเร็ว
“อืมม...พอแล้ว” นิต้าเป็นเสียงงดุทั้งรู้สึกอายและเขินที่อยู่กับเขาในสภาพเปลือยเช่นนี้ ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนมาก่อน
“แล้วคุณเงียบทำไมล่ะ รู้ไหมว่าผมใจคอไม่ดีเลยคิดว่าคุณงอน”
“ฉันไม่ได้งอนคุณ แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะไปอาบน้ำ”
“ไม่จริงคุณงอนผมอ่ะ ไหนบอกมาสิว่างอนผมเรื่องอะไร”
“ก็บอกวะ...” อีกครั้งที่โดมินิคจูบแบบจู่โจมเธอไม่ได้ตั้งแต่
“ถ้าไม่บอกผมก็จะจูบคุณจนกว่าคุณจะบอก หรือไม่ผมจะจูบให้คุณขาดใจตายไปเลย...ว่าไง...” โดมินิคเขาไม่เพียงแค่พูดเท่านั้น เขาจะทำอย่างที่พูดจริงนิต้าต้องใช้ฝ่ามือบางทั้งสองข้างดันใบหน้าหล่อระเบิดของเขาเอาไว้
“ก็ได้ๆ ฉันแค่อยากให้คุณรับสายก็เท่านั้นเอง” นิต้ามองหน้าโดมินิคเขาหยุดปล้ำจูบฟังที่นิต้าพูดและเอียงคอเหมือนว่าเขาสงสัย “ฉันคิดว่าคนที่โทร.เข้าเบอร์ส่วนตัวของคุณคงจะมีเรื่องสำคัญ”
นิสัยเธออย่างหนึ่งคือเธอต้องรับทุกสายที่โทร.เข้าเครื่องโทรศัพท์ไม่ว่าจะเป็นเบอร์งานหรือเบอร์ส่วนตัว ด้วยงานที่เธอทำอยู่มันคือการขายของให้ลูกค้า ไม่ต่างจากการเป็นเซลดั่งนั้นโทรศัพท์จึงมีคนโทร.เข้ามาในแต่ละวันไม่ต่ำว่าร้อยสาย แล้วแบตก็ห้ามหมด เมื่อลูกค้าติดต่อเธอไม่ได้คนที่โดนตำหนิก็จะเป็นเธออีกเช่นกัน
โดมินิคถอดหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงคว้ามือไปโทรศัพท์ที่ยังส่งเสียงร้องออกมา เหมือนว่าปลายสายคงจะมีเรื่องสำคัญอย่างที่หญิงสาวบอกไว้จริงๆ โดมินิคตวัดผ้าห่มออกจากตัวก่อนจะเดินโดยไม่มีอะไรปกปิดร่างอันสมบรูณ์แบบของเขาตรงไปยังหน้าตู้เสื้อผ้าทีมีผ้าขนหนูแขวนไว้ เขาพันรอบเอวสอบไว้รวบๆ แล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกระเบียงห้อง
“ว่าไงนะอีธาน! มันกล้าทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ! คาลิโอไม่ยอมบอกฉันเลย” ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมีแวววาวโรจน์ดุจเปลวเพลิงขึ้นมาทันที หลังจากรับฟังเรื่องราวที่ลูกน้องคนสนิทบอกมาตามสาย
‘ผมคิดว่านายท่านอยากจะจบปัญหานี้ด้วยตัวเองมากกว่า’
“พ่อน่าจะรู้ว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กแล้วๆ ” โดมินิคยกมือขึ้นขยี้ผมหนานุ่มของตัวเองอย่างหัวเสีย
‘บอสจะบินกลับไปอิตาลีก่อนไหมครับ’
“มันก็คงจะต้องได้ไป แต่พ่อก็คงจะไม่ยอม” เขารู้ดีว่าผู้เป็นพ่อจะไม่ยอมให้เขาไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายเหมือนที่ผ่านๆ มา ทุกครั้งที่เกิดปัญหาโดมินิคจะเป็นคนออกโรงเองตลอด
“แล้วกาสิโนที่นั้นเป็นไงบ้างอีธาน เอดิโก้มันมีความเคลื่อนไหวอะไรไหม”
‘เรียบร้อยดีครับ เราวางกำลังคนไว้อย่างหนาแน่นพวกมันเลยไม่กล้าเข้าใกล้’
ริมฝีปากบ้างกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนฉายแววดุร้ายอย่างเห็นได้ชัดเจน ครั้งที่แล้วพวกของเอดิโก้ โอซาโนให้คนลอบไปเผาโรงผลิตไวน์ของเขาความเสียหายไม่มาก โดมินิคมั่นใจว่าคนอย่างเอดิโก้ไม่มีทางปล่อยให้เสี้ยวหนามใหญ่อย่างเขาหลุดรอดไปได้แน่ๆ
“นายก็รู้นิสัยแพ้แล้วพาลของเอดิโก้ดีนี่อีธาน”
‘แล้วนายจะให้ผมทำยังไงครับ’
“ส่งคนของเราไปเตือนมัน ถ้ายังไม่ครั้งต่อไปอีกล่ะก็...แคโรว์เวลไม่ปล่อยคนที่เป็นคู่แข่งไว้แน่”
‘ครับ’
ถึงแม้ว่าทุกวันนี้โดมินิคจะเลิกการทำธุรกิจผิดกฎหมายทุกอย่างไว้จบลงเพียงรุ่นของบิดา โดมินิคไม่ขอทำธุรกิจที่มันผิดกฎหมายอีกต่อไป ก็ยังมีกาสิโกที่ยังเป็นธุรกิจที่ไม่ผิดกฎหมายหากแต่โดมินิคก็พยายามอยากจะเลิกทำ แต่เพราะบิดาขอร้องให้ทำต่อไปถืออย่างไรมันก็ถูกเปิดอย่างถูกกฎหมายแล้ว
แม้บิดาจะลามือจากการทำสิ่งผิดกฎหมายอิทธิพลที่ยังมีอยู่มากก็ทำให้ลูกน้อง ถ้าหากว่าโดมินิคยอมปิดกาสิโนขนาดใหญ่ลงไปทุกอย่างจะตกเป็นของฝ่ายเอดิโก้รับรองว่าหากเอดิโก้ได้มีอิทธิพลอยู่ในมือ ธุรกิจผิดกฎหมายมากมายก็จะตามมาได้อย่างง่าย ด้วยเหตุนี้คาลิโอ บิดาของเขาจึงขอร้องให้เปิดกาสิโนต่อไป
แต่ตั้งรับตำแหน่งมาเฟียแทนบิดาทุกก้าวเดินของโดมินิคจะต้องมีไหวพริบตลอดเวลา เขาจะประหม่าตัวเองไม่ได้ ยิ่งเขาเข้ามายกเลิกธุรกิจด้านมืดของครอบครัวและทำธุรกิจบนเดินที่ถูกกฎหมาย กลุ่มผู้มีอิทธิพลน้อยใหญ่ก็ยิ่งจับตามองอยากจะเล่นงานเขามากขึ้นเท่าตัว
+++++++++++++++++++++++
เป็นยังไงกันบ้างหลังจากที่อ่านเลิฟซีนไปแล้ว ไรท์ขอออกตัวก่อนเลยนะครับว่าไม่ถนัดฉากเลิฟซีน แต่ชอบอยากเขียน ไรท์กำลังหัดเขียนอยู่หากมีคำที่ไม่สุภาพ หรือประโยคไม่สวยขออภัยรีดเดอร์ทุกคนนะ ยังไงเม้นท์บอกๆกันได้เลย กำลังใจการอัพมาจากการเม้นท์และลงคะแนนจากรีดเดอร์
คมน์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ต.ค. 2557, 18:42:39 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 16 ต.ค. 2557, 18:47:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 1007
| << บทที่3......50% | บทที่4.........30% >> |