เจ้าสาวหมาป่า
ฟ้าพราว เด็กสาวที่โตขึ้นมามีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจนใครๆก็อิจฉาแต่กลับต้องมาเป็นเจ้าสาวของวายปราณผู้นำโลกปีศาจที่เป็นมนุษย์หมาป่าที่มีอายุถึงมากกว่าเธอถึง100ปีรักบนความต่างของเขาและเธอจะเป็นอย่างไรโปรดติดตาม
Tags: มนุษย์ หมาป่า โลกปีศาจ
ตอน: ตรงนี้...หัวใจ
วายปราณกำลังเก็บของอยู่พอนนี่เดินเข้ามาโอบกอดเขาจากด้านหลังแต่ถูกเขาสะบัดออก
"วายปราณคะคุณรังเกียจพอนนี่ขนาดนั้นเลยหรอ" พอนนี่ทำหน้างอน
"เธออย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ" วายปราณพูดเสียงแข็งพอนนี่ทำหน้าเจื่อนๆ
"คุณจะไปสนใจมันทำไมไหนบอกว่าไม่ตั้งใจเลือกไง...อีกอย่างทั้งวายุพสุธาราก็ชอบนังนั้นพอนนี่ฟันธงเลยว่ามันไม่เลือกคุณหรอก" พอนนี่พูดวายปราณทำเป็นไม่สนใจ
"จะยังไงก็แล้วแต่เขาก็ยังอยู่ในฐานะเจ้าสาวของหัวหน้าเผ่าซึ่งก็คือฉันเธอควรใช้สมองคิดกว่านี้" วายปราณพูดก่อนผละเดินหนีพอนนี่ออกมา
"คอยดูเถอะพอนนี่ไม่เอามันไว้แน่" พอนนี่พูดพร้อมกำมัดแน่น
"พักผ่อนเยอะๆนะครับ"วายุพูดพร้อมส่งฟ้าพราวเข้าห้องนอน
"รับทราบค่ะ"ฟ้าพราวยิ้มวายุจับมือเธออีกครั้ง
"คุณจำได้ไหมว่าถ้ามีหมาป่าตัวอื่นมาขอคุณแต่งงานคุณก็สามารถเลือกได้" วายุสบตาฟ้าพราว
"ผมขอลงเป็นหนึ่งในนั้นได้ไหม"วายุพูดก่อนจะโอบฟ้าพราวเข้ามาใกล้ๆแล้วจูบที่คอของเธอก่อนจะค่อยๆถอนปากออกก็มีรอยแดงขึ้นที่คอฟ้าพราวเหมือนรอยที่วายปราณทำไว้ที่ต้นแขน
"วายุ....." ฟ้าพราวจะพูดแต่เขาเอามือปิดปากเธอไว้
"ผมยังไม่ต้องการคำตอบตอนนี้....ฝันดีนะครับ"วายุทำหน้าทะเล้นฟ้าพราวยิ้มตอบก่อนปิดประตูห้อง
"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะวายุ" ฟ้าพราวพูดก่อนเดินไปอาบน้ำ
ตกดึกฟ้าพราวได้ยินเสียงไวโอลินดังขึ้นจากด้านหลัง
"ใครมาเล่นตอนนี้นะ"ฟ้าพราวลุกขึ้นเดินตามเสียงจนพบธารายืนเล่นไวโอลินอยู่
"อะแฮ่ม!!!"ฟ้าพราวตะเบ็งเสียง
"อ่าวฟ้าพราวผม...กวนคุณหรือเปล่า" ธารารีบเก็บไวโอลิน
"เปล่าเพราะดีเลยเดินมาฟัง" ฟ้าพราวยิ้ม
"อยากเล่นคู่กับผมไหม" ธาราถาม
"ไวโอลินคงปวดคอตายเลยมีอย่างอื่นไหมละ"ฟ้าพราวพูดธาราทำหน้านึกก่อนจะเดินหายไปในบ้านไม่นานก็ถือกล่องใบใหญ่ออกมา
"คุณเล่นโกโตะละกันนะครับโกโตะเป็นเครื่องดนตรีญี่ปุ่นที่มีเสียงไพเราะผมใช้สิทธิในการไปโลกมนุษย์หนึ่งครั้งเพื่อไปซื้อมาเลยนะเนี่ย"
ธาราอธิบายฟ้าพราวนั่งลง
"น่าสนุกเนอะ"ฟ้าพราวยิ้มพร้อมนั่งลงธาราโอบเธอจากด้านหลังธาราสอนเธอเล่นฟ้าพราวตั้งใจเล่นมากสักพักเธอจะถามพอหันหน้าไปก็สบตากับธาราพอดีฟ้าพราวหน้าแดงธารายิ้มให้เธอก่อนจะเห็นรอยแดงที่คอ
"วายุประทับไว้หรอ" ธาราทำหน้าน้อยใจ
"ก็......" ฟ้าพราวพูดไม่ทันจบธาราก็จูบที่ไหล่เธอก่อนค่อยๆถอนปากออก
"ขอให้ผมเป็นหนึ่งในนั่้นที่จะแข่งเพื่อให้ได้หัวใจคุณได้ไหม" ธาราพูดอย่างอ่อนโยนฟ้าพราวมองหน้าเขาธาราดึงเธอลุกขึ้นก่อนดันไปในบ้าน
"พรุ่งนี้เรียนแล้วไปนอนได้แล้วครับ" ธาราพูดยิ้มๆ
"อื้ม!!!เจอกันตอนเช้านะ" ฟ้าพราวพูด
"ครับ"ธารายิ้มตอบฟ้าพราวเดินขึ้นมาบนห้อง
"นี่ฉันมีรอยแดงสามจุดแล้วหรอเนี่ย" ฟ้าพราวพูดก่อนจะล้มตัวลงนอน
"วายปราณคะคุณรังเกียจพอนนี่ขนาดนั้นเลยหรอ" พอนนี่ทำหน้างอน
"เธออย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ" วายปราณพูดเสียงแข็งพอนนี่ทำหน้าเจื่อนๆ
"คุณจะไปสนใจมันทำไมไหนบอกว่าไม่ตั้งใจเลือกไง...อีกอย่างทั้งวายุพสุธาราก็ชอบนังนั้นพอนนี่ฟันธงเลยว่ามันไม่เลือกคุณหรอก" พอนนี่พูดวายปราณทำเป็นไม่สนใจ
"จะยังไงก็แล้วแต่เขาก็ยังอยู่ในฐานะเจ้าสาวของหัวหน้าเผ่าซึ่งก็คือฉันเธอควรใช้สมองคิดกว่านี้" วายปราณพูดก่อนผละเดินหนีพอนนี่ออกมา
"คอยดูเถอะพอนนี่ไม่เอามันไว้แน่" พอนนี่พูดพร้อมกำมัดแน่น
"พักผ่อนเยอะๆนะครับ"วายุพูดพร้อมส่งฟ้าพราวเข้าห้องนอน
"รับทราบค่ะ"ฟ้าพราวยิ้มวายุจับมือเธออีกครั้ง
"คุณจำได้ไหมว่าถ้ามีหมาป่าตัวอื่นมาขอคุณแต่งงานคุณก็สามารถเลือกได้" วายุสบตาฟ้าพราว
"ผมขอลงเป็นหนึ่งในนั้นได้ไหม"วายุพูดก่อนจะโอบฟ้าพราวเข้ามาใกล้ๆแล้วจูบที่คอของเธอก่อนจะค่อยๆถอนปากออกก็มีรอยแดงขึ้นที่คอฟ้าพราวเหมือนรอยที่วายปราณทำไว้ที่ต้นแขน
"วายุ....." ฟ้าพราวจะพูดแต่เขาเอามือปิดปากเธอไว้
"ผมยังไม่ต้องการคำตอบตอนนี้....ฝันดีนะครับ"วายุทำหน้าทะเล้นฟ้าพราวยิ้มตอบก่อนปิดประตูห้อง
"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะวายุ" ฟ้าพราวพูดก่อนเดินไปอาบน้ำ
ตกดึกฟ้าพราวได้ยินเสียงไวโอลินดังขึ้นจากด้านหลัง
"ใครมาเล่นตอนนี้นะ"ฟ้าพราวลุกขึ้นเดินตามเสียงจนพบธารายืนเล่นไวโอลินอยู่
"อะแฮ่ม!!!"ฟ้าพราวตะเบ็งเสียง
"อ่าวฟ้าพราวผม...กวนคุณหรือเปล่า" ธารารีบเก็บไวโอลิน
"เปล่าเพราะดีเลยเดินมาฟัง" ฟ้าพราวยิ้ม
"อยากเล่นคู่กับผมไหม" ธาราถาม
"ไวโอลินคงปวดคอตายเลยมีอย่างอื่นไหมละ"ฟ้าพราวพูดธาราทำหน้านึกก่อนจะเดินหายไปในบ้านไม่นานก็ถือกล่องใบใหญ่ออกมา
"คุณเล่นโกโตะละกันนะครับโกโตะเป็นเครื่องดนตรีญี่ปุ่นที่มีเสียงไพเราะผมใช้สิทธิในการไปโลกมนุษย์หนึ่งครั้งเพื่อไปซื้อมาเลยนะเนี่ย"
ธาราอธิบายฟ้าพราวนั่งลง
"น่าสนุกเนอะ"ฟ้าพราวยิ้มพร้อมนั่งลงธาราโอบเธอจากด้านหลังธาราสอนเธอเล่นฟ้าพราวตั้งใจเล่นมากสักพักเธอจะถามพอหันหน้าไปก็สบตากับธาราพอดีฟ้าพราวหน้าแดงธารายิ้มให้เธอก่อนจะเห็นรอยแดงที่คอ
"วายุประทับไว้หรอ" ธาราทำหน้าน้อยใจ
"ก็......" ฟ้าพราวพูดไม่ทันจบธาราก็จูบที่ไหล่เธอก่อนค่อยๆถอนปากออก
"ขอให้ผมเป็นหนึ่งในนั่้นที่จะแข่งเพื่อให้ได้หัวใจคุณได้ไหม" ธาราพูดอย่างอ่อนโยนฟ้าพราวมองหน้าเขาธาราดึงเธอลุกขึ้นก่อนดันไปในบ้าน
"พรุ่งนี้เรียนแล้วไปนอนได้แล้วครับ" ธาราพูดยิ้มๆ
"อื้ม!!!เจอกันตอนเช้านะ" ฟ้าพราวพูด
"ครับ"ธารายิ้มตอบฟ้าพราวเดินขึ้นมาบนห้อง
"นี่ฉันมีรอยแดงสามจุดแล้วหรอเนี่ย" ฟ้าพราวพูดก่อนจะล้มตัวลงนอน
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 6 ธ.ค. 2557, 14:28:13 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ธ.ค. 2557, 14:28:13 น.
จำนวนการเข้าชม : 934
| << จะอยู่ตรงนี้จนวันสุดท้าย | รอยรักรอยมาร >> |