เจ้าสาวหมาป่า 2 รักในรอยแค้น
วายุแชมป์มอเตอร์ไซด์5ปีซ้อนเขากลับมาแพ้ปีที่6ให้กลับปางไหมหมาป่าสาวคู่กัดเขาเมื่อตอนเด็กๆเหตุเพราะครอบครัวเขากับครอบครัวเธอไม่ถูกกันโดยเฉพาะพี่ชายปางไหมที่คอยอยากจะเอาชนะวายุทุกอย่างแต่ไม่สำเร็จทำให้ความสัมพันธ์ไม่มีวันกลับมาดีกันได้รวมถึงไร่องุ่นของทั้งสองที่อยู่ติดกันก็ไม่อาจล้มรั้วที่ขวางกั้นแผ่นดินทั้งสองไว้ได้ความรักของพวกเขาจะเกิดขึ้นได้อย่างไรและความรักจะลบความบาดหมางได้หรือไม่
โปรดติดตาม~~~~
Tags: หมาป่า ความรัก ความแค้น

ตอน: สายลมและต้นไหม

"ครูอังครับผมขอลาหยุดหนึ่งอาทิตย์นะครับ"วายุเดินมาที่โต๊ะอังคณา

"ครูคะไหมขอลาหยุดหนึ่งอาทิตย์นะคะ" ปางไหมเดินมาที่โต๊ะอังคณาปางไหมและวายุเหล่มองกัน

"จะไปไหนกันหรอจ๊ะ" อังคณายิ้ม

"คือว่าจะไป...." วายุและปางไหมพูดพร้อมกันก่อนจะหยุด

"ฉันเป็นผู้หญิงให้ฉันพูดก่อน" ปางไหมพูด

"อะไรกันแม่คุ๊ณ!!!มันหมดยุคผู้หญิงได้ก่อนแล้วเดี๋ยวนี้เขามีแต่มาก่อนได้ก่อน" วายุเถียง

"ก็คงเฉพาะกับนายสินะพวกไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ"

"แล้วเธอละมีไหมคำว่ากุลสตรีน่ะ!!!!" วายุพูดใส่ปางไหมทั้งสองมองหน้ากันอย่างเฉือดเฉีอน

"พอเถอะจ๊ะ!!!เอาเป็นว่าครูอนุญาตนะ" อังคณาตัดรำคาญเพราะไม่อยากดูมวยในห้องพักครู

"ขอบคุณครับ/ค่ะ" ทั้งสองพูดพร้อมกันอีกครั้งปางไหมเบ้ปากก่อนจะเดินหนี
☆★☆★☆★
สนามบิน~~~
"เดินทางดีๆละแล้วโทรมาหาพ่อด้วย" นิสิตพูดขณะเดินมากับปางไหม

"ทำไมมันฉุกละหุกนักว่ะแกไม่ได้นัดใครไว้นะว้อย" ปาหินเหล่มองน้องสาว

"จะให้นัดใครละ!!!พ่อคะไหมไปแล้วนะคะขืนอยู่มีหวังต้องทะเลาะกับพี่หินแน่ๆ" ปางไหมพูดพร้อมสวมกอดพ่อ

"ไปได้แล้วเดี๋ยวตกเครื่องพอดี" ปาหินพูดอย่างอารมณ์เสีย

"รู้แล้วน่ะไปแล้วนะ" ปางไหมโบกมือบ๊ายบายก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่อง
อีกฟากหนึ่ง~~~
"ดูสิเตรียมของครบไหมพาสปอร์ตล่ะลูก" ปรียาลูบแขนลูกชาย

"เรียบร้อยแล้วครับแม่อาทิตย์เดียวเอง" วายุทำหน้าอ้อน

"เอาเถอะนะคุณปล่อยมันไปเถอะโตๆกันแล้ว" นิรันดรพูด

"ได้ไงคะคุณฉันมีลูกแค่คนเดียวเดินทางดีๆนะลูกเพื่อนๆของลูกเขาติดเรียนเลยไม่ได้มาส่งอ๊ะ!!นี่หนูฟ้าพราวฝากมาให้" ปรียายื่นผ้าพันคอให้ลูกชาย

"ฝากขอบคุณฟ้าพราวด้วยนะครับแม่ผมไปละนะ" วายุกอดแม่ก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่อง

"น้องแกไม่อยู่อีกแล้วสินะ"นิสิตบ่นกับปาหินนิรันดรหันหน้าไปเจอพอดีนิสิตกับนิรันดรมองหน้ากันอย่างไม่สบอารมณ์

"อ่าวคุณนิสิตสวัสดีค่ะ" ปรียายกมือไว้นิสิต

"สวัสดีครับไม่เจอกันนานลำบากมากไหม" นิสิตเหล่มองนิรันดร

"ฉันไม่เคยให้เมียลำบากอยู่แล้ว"นิรันดรโพล้งขึ้นมา

"ฉันไม่ได้ถามแก!!!" นิสิตเขม้น

"ฉันก็ไม่ได้ตอบแก!!!!" นิรันดรโต้กลับ

"พูดงี้มาต่อยกันไหมไอ้นิรันดร" นิสิตทำท่าพุ่งเข้ามา

"มาสิ!!!!ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว" นิรันดรท้าปรียาดึงสามีไว้

"พอเถอะค่ะเราแยกย้ายกันกลับเถอะนะคะ" ปรียาพูดนิสิตกับนิรันดรจึงยอมหยุด

"เห็นไหมไอ้หินที่ลูกชายมันเป็นอันธพาลได้เลือดชั่วมาจากพ่อมันเยอะขนาดไหน" นิสิตพูดกับปาหินก่อนจะเต๊ะท่าจุ๋ยออกไปนิรันดรมองหน้าปรียาราวกับบ่งบอกว่าถ้ามีอีกเขาคงต้องต่อยเพื่อนรักในอดีตบ้างแล้ว
★☆★☆★
"ที่นั่งที่36อยู่ตรงไหนนะ" ปางไหมเดินมองหาเลขที่นั่งก่อนจะเจอ

"ที่นั่งที่35หรอ???" วายุเดินหาที่นั่งก่อนจะเห็นว่าเป็นที่ข้างสาวที่ก้มเก็บลูกอมที่หล่นอยู่เขาหย่อนก้นลงนั่งอย่างสบายปางไหมงุ่นง่านกับการเก็บลูกอมอยู่จึงไม่ทันสังเกตวายุหยิบแคร๊กเกอร์ขึ้นมากินก่อนจะ........

"ฮัดชิ้ว!!!!!!!!"วายุจามจนขนมในปากหล่นใส่หัวปางไหม

"อี๋!!!!นี่นาย" ปางไหมชะงักเช่นเดียวกับวายุ

"ทำไมฉันถึงหนีนายไม่พ้นสักทีนะตามมารังควานฉันอยู่ได้" ปางไหมบ่น

"นี่ๆๆน้อยๆหน่อยแม่คุณใครเขาตามเธอหลงตัวเอง!!!เอ๊ะ!!!หรือว่าที่ฉันกับเธอหนีกันไม่พ้นเพราะพรหมลิขิตบันดาลชักพาดลให้มาพบกันทันใด" วายุแกล้งทำหน้าทะเล้น

"พลั่ก!!!!พรหมบ้าพรหมบอน่ะสิ!!!!" ปางไหมเอาหมอนตีหน้าเขา

"ฉันเจ็บนะยัยหนอนไหม!!!"วายุกุมจมูก

"หน้านายไม่ใช่หน้าฉันนี่" ปางไหมเบ้ปากก่อนจะนั่งมองกระจก

"ทั้งที่ในใจเรารักกัน~~~คงต้องรักกันจริงๆแล้วเรามีกันเสมอ~~" วายุแกล้งร้องเพลงใส่ปางไหม

"ไป ไป ไป ไปลงนรกซะเถอะ!!!" ปางไหมเผลอพูดดังจนคนทั้งเครื่องมองเธอ

"ใจเย็นๆที่รักเดี๋ยวลูกเราจะเครียด" วายุแกล้งลูบหัวปางไหม

"ไอ้บ้าใครเป็นที่รักนาย"

"เปล๊า!!!ฉันพูดกับลมแต่ลูบหัวเธอ"

"นายนี่มัน!!!!!"ปางไหมสะกดอารมณ์ก่อนจะดึงมือเขาออกแล้ว(ทำใจ)ทนนั่งกับวายุ
☆★☆★☆★
ถึงซะที~~~
"ถึงซะที!!!!หลังจากต้องทนนั่งกับบรรยากาศที่แสนอึดอัดฟ้ามีตาจริงๆ" ปางไหมแกล้งพูดใส่วายุขณะรอกระเป๋า

"โถ!!!แม่อั้มพัชราภาทำอย่างกับหมาป่าหนุ่มสุดหล่ออย่างวายุปรีชาเอญาราชอยากนั่งด้วยตายแหละ" วายุเบ้ปากเป็นจังหวะที่กระเป๋าปางไหมออกมาพอดี

"สาธุ!!!!ขออย่าให้เจออีกเลย" ปางไหมยิ้มก่อนจะเดินสะบัดผมไปวายุมองตามในใจเขาก็อยากจะรู้ว่าเธอไปไหนแต่คงทำได้แค่อยากแหละวายุหยิบกระเป๋าเดินมาหน้าสนามบิน

"เอ่อ....คุณใช่คุณวายุหรือเปล่าครับ" ชายคนหนึ่งเดินมาหาเขา

"เอิ่ม...ครับผมวายุ" วายุตอบยิ้มๆ

"งั้นเชิญเลยครับคุณเมย์ให้ผมมารับคุณ"

"อ๋อ!!ครับว่าแต่พี่รู้ได้ไงว่าเป็นผม"

"อ๋อ..คุณเมย์บอกว่าถ้าเจอผู้ชายหน้าตาดีผิวขาวหน้าคมฉบับพระเอกหนังก็ใช่ครับ"

"หรอ!!พี่เนี่ยตาถึงนะ" วายุยิ้มก่อนจะเดินตามชายคนดังกล่าวไปที่รถพอเปิดประตูเขาก็ถึงกลับต้องอ้าปากค้าง

"เธออีกแล้วหรอยัยหนอนไหม!!!" ปางไหมหน้าบึ้ง

"อะไรเนี่ย!!!ความซวยอะไรของฉันนะ!!" ปางไหมจะหยิบกระเป๋าย้ายที่นั่งแต่วายุกระโดดขึ้นไปนั่งข้างเธอซะก่อน

"หลบไปสิ!!!" ปางไหมมองวายุ

"ฉันจะนั่งตรงนี้อะ!!นั่งดีๆพี่เขาจะออกรถแล้ว"วายุ(เนียน)จับปางไหมนั่งปางไหมถอนหายใจก่อนจะนั่งหันหน้ามองกระจกส่วนวายุไม่ต้องห่วงเพราะเขามีวิวทิวทัศน์เป็นหน้าตาของยัยคู่กัดให้มองอยู่แล้ว~~~



สายลมที่พัดวน
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 8 ม.ค. 2558, 23:22:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 8 ม.ค. 2558, 23:22:50 น.

จำนวนการเข้าชม : 904





<< กามเทพน้อยๆ   รักในหมอกฝน >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account