โซ่ตรวนสวาท
Tags: โรมานซ์,อีโรติก,นิยายรัก
ตอน: ตอนที่ 4
สวัสดีค่า หายหน้าไปพักหนึ่งเลยว่าจะพยายามอัพทุกอาทิตย์ลงให้ครบตามที่บอกไว้คือ 50% ก่อนจะปิดจองก็ยังทำเกือบไม่ได้เหมือนเดิม แต่ก็จะเอาให้ครบนะคะ
และลงอีกตอนหนึ่งก็จะครบแล้วคือลงวันนี้กับพรุ่งนี้ครบพอดีประจวบเหมาะกับวันจองวันสุดท้าย
ใครที่อยากจองและยังไม่ได้จองรีบจองนะคะ จอง+โอนภายในวันที่ 28 กพ แถมที่คั่นบุ๊คมาร์ครูปผีเสื้อสามมิติทุกคนค่า
สนใจสั่งจองที่ kesamni1@hotmail.com
https://www.facebook.com/mayanovelromance
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 4
ตอนแรกยอมรับว่าตกใจที่ได้ยินคำพูดเชิญชวนจากปากของกิ่งแก้ว แถมตอนนี้เขาแน่ใจว่าเธอสร่างเมาแล้ว แต่ในเวลาต่อมาเขาก็แทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อคนที่เชิญชวนเขานั้นนั่งขัดสมาธิทื่อมะลื่ออยู่กลางเตียง
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” คาร์ลอสถามพลางขยับไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าหญิงสาว กิ่งแก้วเงยหน้ามองเขาเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาแล้วตอบว่า
“รู้สิคะ”สิ้นเสียงตอบเธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะของคาร์ลอสที่ทำเหมือนคำพูดของเธอเป็นเรื่องตลก ทำให้ดวงตากลมโตตวัดขึ้นมองค้อน “หัวเราะอะไรมิทราบ”
คนถูกถามยักไหล่แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้ง “แน่ใจนะที่พูดมาน่ะ” ว่าพลางขยับตัวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ กิ่งแก้วที่ทำตาโตเอนตัวหลบตามสัญชาตญาณ
“เอ่อ...” คาร์ลอสเลิกคิ้วพร้อมกับกดยิ้มรอคำตอบ “แน่ใจ!” สุดท้ายหญิงสาวก็หลับตากลั้นใจตะโกนออกมาสุดเสียง
แม้จะดีใจว่าเมื่อคืนอารมณ์ค้างจนต้องหาวิธีปลดปล่อยตัวเอง มาตอนเช้าหญิงสาวเสนอตัวให้อย่างสมยอม แต่ดูก็รู้ว่าหญิงสาวนั้นฝืนตัวเองอยู่ เขาควรมีสติจะหน้ามืดตามัวตอบรับคำเสนอเพื่อสนองตัณหาราคะของตัวเองเพียงอย่างเดียวไม่ได้ เขาอยากได้เธอแบบเต็มใจและสมยอม นั่นมันจะหมายถึงความสุขแบบสุดยอด
คาร์ลอสผ่อนลมหายใจออก ข่มอารมณ์พิศวาสที่พลุกพล่าน น้องชายตัวโตแทบจะดีดผึ่งขึ้นมาถ้าเขาไม่นั่งและเก็บให้เรียบร้อย
“คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” เขาถามตามความรู้สึก
“ปัญหาอะไรคะ ไม่มี๊!” หญิงสาวรีบปฏิเสธเสียงสูง
“ไม่มีแต่ไม่อยากกลับบ้าน” คาร์ลอสลอยหน้าลอยตาพูด แต่ก็ไม่ลืมที่แอบปรายตามองปฏิกิริยาของหญิงสาว และก็เป็นดั่งคาด กิ่งแก้วยืดตัวนั่งเกร็ง วงหน้าสวยนั้นดูซีดลงเล็กน้อย
“คือ...เมื่อคืนไม่มีคนอยู่บ้านฉัน...ฉันกลัวผี” คาร์ลอสครางพร้อมกับพยักหน้ารับคล้ายกับคล้อยตามทั้งที่ไม่เชื่อเรื่องที่หญิงสาวพูดมาสักนิด
“แล้วที่มาขอขึ้นเตียงกับผมละ”
“เรื่องนั้นคือ...” กิ่งแก้วกะพริบตาปริบๆ หันซ้ายหันขวาก่อนจะมาจบลงตรงที่ก้มมองมือทั้งสองข้างที่บีบกันแน่นอยู่บนตัก เธอไม่กล้าบอกหรอกว่าเหตุผลที่เสนอตัวให้ชายหนุ่มนั้นเพียงเพราะเขาคือคนที่เธอมีใจให้ เธอคิดว่าจะเสียตัวทั้งที่คนแรกเป็นคนที่เธอรักไม่ดีกว่าหรือ แม้จะรู้ว่าการเสียตัวครั้งนี้อาจจะเสียตัวฟรีไม่มีอนาคตต่อกันมารองรับ แต่อย่างน้อยผู้ชายคนนั้นก็คือคนที่เธอรักมันคงเป็นความทรงจำที่ดี ดีกว่าจะเสียให้กับตาแก่ตัณหากลับอย่างนายเพชรรัตน์
“ไม่ชอบหรือไงที่ผู้หญิงทอดกายถวายตัวมาให้ถึงเตียง” กิ่งแก้วเลือกที่จะถามกลับแทนตอบคำถาม
“ชอบ...ชอบสิ ยิ่งสวยๆ แบบนี้ด้วย เรามาสนุกกันดีกว่า” ไม่พูดเปล่าคาร์ลอสจู่โจมชนิดที่ไม่ทันให้อีกฝ่ายตั้งตัว ทำให้สภาพตอนนี้คือเขาคร่อมอยู่เหนือร่างบางของกิ่งแก้วที่หลับตาปี๋นอนแข็งเป็นท่อนไม้
“คะ..คุณเอาจริงหรือ นะ...ไหนว่าไม่ชอบยุ่งกับคนมีเจ้าของไง” หญิงสาวถามเสียงสั่น
“ผมพูดเหรอ ตอนไหน เมื่อไหร่”
“อย่ามาแกล้งลืม พูดไปไม่ถึงห้านาที” เธอลืมตามาตวาดคนขี้ลืมแว้ดๆ
“ไม่เห็นจะจำได้” คาร์ลอสตอบปัดก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวสูดกลิ่นกายสาวเข้าจนเต็มปอด
“กรี๊ดดดด...คุณเอาจริงหรือ...อย่าเพิ่งๆ ขอทำใจก่อน...” กิ่งแก้วดิ้นรนขัดขืนพร้อมกับผลักคนตัวโตที่ทำท่าจะเริ่มปฏิบัติการที่เธอเป็นคนเสนอ แต่เวลานี้ก็เป็นคนทักทวงเองเช่นกัน
คาร์ลอสยอมให้คนใต้ร่างทำร้ายจนพอใจโดยที่ไม่ปัดป้องหรือห้ามปรามจนอีกฝ่ายพอใจและนิ่งสงบลงไปเอง
“ฉันกลัว” กิ่งแก้วบอกเสียงแผ่วใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความอาย
“กลัวก็ยกเลิก สบายใจได้ผมไม่คิดจะฝืนใจคุณหรอกนะ” ชายหนุ่มกัดฟันบอกพร้อมทั้งผละออกไปทิ้งตัวลงนั่ง ทั้งที่ตอนนี้ตัวเขาตื่นเต็มที่จนปวดร้าว แค่เมื่อคืนเขาก็รู้ผิดมากพอแล้ว เขาจะไม่ยอมเอาแต่ใจตัวเองโดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอมเด็ดขาด
“คุณไปอาบน้ำแล้วไปทานข้าวเช้าดีกว่านะ” พูดจบร่างสูงก็เลื่อนตัวจะลงจากเตียง บางทีเขาอาจจะต้องแวะห้องของตัวเองก่อน
แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ๆ เรียวแขนเล็กก็โอบกอดเอวเขาไว้แน่นมาจากด้านหลัง “ฉันเต็มใจ” กิ่งแก้วข่มความอายซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้างบอกเสียงอู้อี้
คาร์ลอสแกะเรียวแขนเล็กนั้นออกอย่างเบามือแล้วหมุนตัวกลับไปมองใบหน้าที่แดงก่ำก้มต่ำด้วยสายตาอ่อนโยน ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วดันปลายคางมนขึ้น
“ห้ามเปลี่ยนใจแล้วนะ” กิ่งแก้วหลับตาพยักหน้าน้อยๆ
คาร์ลอสยิ้มอย่างพอใจ เขาไม่สนหรอกว่าหญิงสาวจะมีแฟนแล้วในเมื่อเจ้าตัวอนุญาตและเต็มใจเขาก็พร้อมที่จะแย่งชิง และเขาก็ต้องชนะ!
“ผมจะทำให้คุณคลั่งไคล้ จนลืมผู้ชายทุกคนบนโลก” โดยเฉพาะผู้ชายคนปัจจุบันของเธอ ชายหนุ่มต่อในใจพลางใช้หลังมือไล้แก้มนวลแดงปลั่งมาจนถึงปลายคางมนแล้วใช้นิ้วโป้งไล้ริมฝีปากอิ่มที่เผยอขึ้นอย่างยั่วยวนเล็กน้อย ก่อนจะใช้ริมฝีปากของตัวเองทาบทับแทนลงไปอย่างนุ่มนวล
NC NC NC
“คุณโอเคไหม” คาร์ลอสที่พลิกตัวลงมานอนบนเตียงแล้วเอ่ยถามเจ้าของร่างบางที่ยังนอนหลับตาพริ้มพลางจูบไหล่มน
กิ่งแก้วพยักหน้าน้อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วพลิกหน้ามามองคนข้างๆ เล็กน้อยแล้วรีบหันกลับอย่างเขินอาย ไม่คิดว่าวันหนึ่งเธอและเขาจะได้มานอนกอดกายใกล้ชิดกันอย่างนี้ ไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัดสินใจลงไป อย่างน้อยมันก็คือความสุขความทรงจำที่ดี มีค่าแก่การจดจำ
“คุณคบกับแฟนนานแค่ไหนแล้ว” คำถามนั้นทำให้กิ่งแก้วพลิกตัวกลับมามองชายหนุ่มอีกครั้งอย่างงงๆ ระคนสงสัย แต่ก็ยอมตอบแต่โดยดี
“หกเดือนได้มั้งคะ”
“ไปเลิกกับเขาซะ” คาร์ลอสบอกเสียงเด็ดขาด มองหญิงสาวอย่างจริงจังไม่มีแววตาของการล้อเล่นให้เห็น “คุณจะบอกเองหรือจะให้ผมเป็นคนบอก”
“เดี๋ยวนะคะ ทำไมฉันต้องเลิกกับเนศด้วย”
“คุณเป็นของผม” คาร์ลอสเน้นช้าๆ ชัดๆ ให้หญิงสาวได้รู้สถานะของตัวเอง “ผมจะไม่ยอมให้ไอ้ผู้ชายหน้าไหนมายุ่งกับเมียผมเด็ดขาด”
“นี่ฉันไปเป็นเมียคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” กิ่งแก้วแหวเสียงดัง ขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกับนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกเจ็บแปลบกลางลำตัว จนคาร์ลอสรีบถลาลุกขึ้นตามมาประคองอย่างเป็นห่วง
“อย่าเพิ่งขยับตัวเร็วนักสิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” กิ่งแก้วมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของคาร์ลอสที่ก้มๆ เงยๆ จัดท่านั่งและจัดผ้าห่มมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าของเธอหลังจากที่เธอหอบมันมากอดเอาไว้ ส่วนตัวเขาเองนะเหรอ โล่งโจ้งไม่อายสักนิดเป็นคนมองอย่างเธอมากกว่าที่อายแทน
“เรื่องที่ผมบอกไปหวังว่าคุณจะทำมันนะ”
“แต่...”
“ถ้าคุณไม่บอกผมจะบอกเอง” คาร์ลอสขู่ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมจริงจังให้รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น เห็นแล้วกิ่งแก้วได้แต่ถอนหายใจ
“ค่ะ” เธอรับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อทบทวนดูแล้วทุกอย่างชัดเจน เธอไม่สามารถลืมคาร์ลอสได้ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน ขืนคบกับชเนศที่วางแผนอนาคตกับเธอไปไกลมากรังแต่จะทำให้อีกฝ่ายเสียใจ สู้ให้มันจบตอนนี้เลยดีกว่า เธอเองในช่วงเวลาที่ชายหนุ่มยังอยู่ที่เมืองไทยก็อยากจะตักตวงความสุขเอาไว้กับตัวให้มากที่สุดจะได้ไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้
“น่ารัก” ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มยังให้รางวัลหญิงสาวโดยการหอมแก้มฟอดใหญ่ “อาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวกันดีกว่านะ”
“คุณอาบก่อนแล้วกันนะคะ”
“อาบพร้อมกันนี่แหละประหยัดเวลาดี” นอกจากจะไม่เชื่อฟังแล้วคาร์ลอสที่ตอนนี้ยืนล่อนจ้อนอยู่ข้างเตียงยังก้มมาช้อนร่างบางบนเตียงขึ้นมาอุ้ม “คุณยังเจ็บอาบด้วยกันนะดีแล้ว สัญญาว่าจะไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่าการอาบน้ำ” เมื่อชายหนุ่มให้คำมั่นกิ่งแก้วจึงพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะซบหน้ากับซอกคอแข็งแรงอย่างเขินอาย
“ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะ” คาร์ลอสอาสา เมื่อกิ่งแก้วเดินลงมาจากห้องเพื่อไปเอากระเป๋าและโทรศัพท์มือถือ หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเช้าเสร็จ
“ไม่เป็นไรค่ะ ใกล้ๆ แค่นี้เอง คุณพักผ่อนเถอะค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธพรางกดเปิดโทรศัพท์ที่เมื่อคืนปิดเครื่องเอาไว้ตลอด และทันทีที่เครื่องเปิดข้อความแจ้งเตือนว่ามีคนโทรหาก็ดังขึ้น ไม่ใช่ใครอื่นเป็นน้าเขยกับน้าของเธอนั่นเอง และยังไม่ทันจะได้กดลบข้อความเหล่านั้นทิ้ง เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้น
“ค่ะ น้าเก๋” กิ่งแก้วรับสายพร้อมกับทำปากขมุบขมิบบอกลาเจ้าของบ้าน ตั้งใจว่าจะเดินกลับบ้านไปพร้อมกับคุยโทรศัพท์ แต่ก็โดนชายหนุ่มรั้งและลากเธอกลับไปนั่งที่โซฟารับแขก ไม่เท่านั้นเขายังรวบกอดเอวคอดวางศีรษะบนไหล่บนไม่ยอมผละไปไหน แม้จะโดนหญิงสาวทั้งผลักทั้งทุบ
“ยัยแก้ว! เมื่อคืนไปไหนมา บ้านช่องไม่กลับ คุณเพชรบอกว่าแกออกไปกับผู้ชาย นี่น้าห่วงแกจนนอนไม่หลับ โทรหาก็ไม่ติด” กิ่งแก้วทำหน้าแหยย่นคอเอาโทรศัพท์มือถือออกห่างจากใบหูเล็กน้อย เมื่อเสียงของคนเป็นน้าดังมาก “ว่าไง” นางกรพินธุ์ถามย้ำเสียงดัง เมื่อหลานสาวยังไม่ยอมตอบคำถามที่ถามไปก่อนหน้านั้น
“น้าเพชรบอกน้าเก๋อย่างนั้นเหรอคะ” กิ่งแก้วถามอย่างโมโห ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าให้ร้ายตัวเองเช่นนี้ เลว! ไม่มีที่ติ
“แล้วมันจริงไหมละ”
“เอ่อ...” เธอมองผู้ชายที่เกาะเธอเป็นลูกลิงเล็กน้อย “ไม่จริงค่ะ” เธอตอบเสียงหนักแน่น เพราะไม่ได้โกหกนะ เธอไม่ได้ออกไปกับผู้ชาย แต่เธอมาหาเขาเองต่างหาก
“คุณเพชรไม่เคยโกหกน้า” ได้ยินคำยืนยันจากคนเป็นน้าว่าเชื่อคำพูดสามีภาพลักษณ์แสนดีมากกว่าเธอซึ่งเป็นหลานสาวในไส้ ทำให้กิ่งแก้วกัดฟันกรอด อยากจะโพล่งเรื่องที่โดนนายเพชรรัตน์ลวนลามและพยายามจะขมขืนไปซะให้หมด แต่ก็ต้องข่มเอาไว้ รู้ว่าคนเป็นน้าไม่มีทางเชื่อ
“แก้วมาค้างบ้านเพื่อน ไม่ได้ไปกับผู้ชายที่ไหนหรอกค่ะ และผู้ชายที่น้าเพชรว่าอาจจะเป็นสามีของเพื่อนแก้วก็ได้” เมื่อนายเพชรรัตน์แต่งเรื่อง เธอก็ขอเอาบ้าง แต่ก็ไม่วายโดนลิงยักษ์ล้อว่า “เหรอ...” จนเธอต้องเอามือข้างที่ว่างตะปบปากเอาไว้ กลัวเสียงจะเล็ดลอดเข้าไปในสาย
“จริงเหรอ” นางกรพินธุ์ถามอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อหลานสาวเท่าไหร่นัก
“จริงสิคะ ครอบครัวนี้เขาอยู่ต่างประเทศเพิ่งบินมาถึงไทยเมื่อวาน เขามาเที่ยวนะคะ”
“ไปไหนมาไหนน่าจะโทรบอกน้าหรือน้าเพชรบ้าง ไม่ใช่หายเงียบไปแบบนี้ทั้งคืน น้าเกือบจะไปแจ้งตำรวจแล้วนะเนี่ย” นางกรพินธุ์ตำหนิหลานสาวเสียงเข้ม แต่ก็เจือไปด้วยความเป็นห่วงระคนโล่งอกที่ไม่ได้เกิดอันตรายอย่างที่คิดกลัว
“น้ายังไม่ได้โทรบอกพ่อกับแม่ใช่ไหมคะ”
“ยังว่าจะรออีกสักหน่อย ดีที่ติดต่อเราได้เสียก่อน”
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ พอดีแก้วเผลอหลับไป แถมโทรศัพท์แบ๊ตหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอนึกขึ้นได้ก็รีบชาร์ตแบ๊ตเปิดเครื่องนี่แหละคะ” หญิงสาวบอกเสียงอ้อน
“แล้วผู้ชายที่ว่าสามีเพื่อนแน่นะ” ดูเหมือนน้าของเธอจะยังข้องใจกับผู้ชายไม่มีตัวตนที่นายเพชรรัตน์สร้างขึ้นเสียเหลือเกิน
“ล้านเปอร์เซ็นค่ะ” หญิงสาวยืนยันเสียงหนักแน่น และมองผู้ชายที่คลอเคลียเธอไม่ยอมห่าง
“งั้นก็แล้วไป นึกว่าเราติดผู้ชายจนไม่กลับบ้านกลับช่อง นี่คุณเพชรก็เป็นห่วงเรามากเลยนะ ตั้งแต่น้ากลับมาบ่นตลอดว่ากลัวเกิดอันตราย” กิ่งแก้วยิ้มเหยียด ตัวอันตรายที่สุดก็คนที่พูดนั่นแหละ
“ค่ะ แก้วกำลังจะกลับแล้วแค่นี้ก่อนนะคะ เอาไว้ให้น้าเก๋ไปเทศนาแก้วต่อที่บ้านดีไหมคะ” เธอกระเซ้าเสียงกลั้วหัวเราะหวังให้คนเป็นน้าคลายความเครียดและความโกรธลง และมันก็ได้ผลเมื่อเสียงที่ดังมาตามสายนั้นฟังดูสดใสและอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ
“ยัยเด็กบ้านี่ กลับมาน้าจะตีก้นให้ รีบกลับมาล่ะ”
“ค่า” กิ่งแก้วรับคำเสียงยานค้าง และเหมือนเพิ่งจะนึกอะไรได้จึงรีบปรามคนเป็นน้าที่กำลังจะวางสาย “เดี๋ยวก่อนคะน้าเก๋ แก้วอยากลาพักร้อน”
“เอ้า อยากลาพักร้อนก็บอกน้าเพชรสิจะมาบอกน้าทำไม”
“กลัวน้าเพชรไม่อนุญาตนี่คะ แก้วเลยอยากให้น้าเก๋ช่วยพูดให้หน่อยนะคะ น้าเคยพูดไม่ใช่เหรอคะว่าอยากให้แก้วลาหยุดงานไปพักผ่อนบ้าง” กิ่งแก้วเอาเรื่องที่คนเป็นน้ามักบ่นได้ยินบ่อยครั้งเรื่องที่ทำงานไม่เคยหยุดพักขึ้นมาอ้าง
“ก็ใช่ น้าบ่นไม่เห็นเราจะใส่ใจ ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจเสียละ”
“ก็...พอดีเพื่อนมันชวนไปเที่ยวด้วยนะคะ แก้วคิดว่าไปกันหลายคนมันน่าสนุกดี นะคะน้าเก๋” หญิงสาวทำเสียงอ้อน สุดท้ายคนเป็นน้าก็รับปาก และก่อนจะวางสายก็ไม่ลืมที่จะกำชับให้เธอรีบกลับบ้าน
“คุณคงรู้ว่าฉันต้องรีบกลับบ้าน” กิ่งแก้วบอกพลางดันร่างสูงออกห่าง เขาพยักหน้าและทำตามโดยดี แต่ก็มีข้อแม้ที่ไม่เหนือความคาดหมาย
“ได้แต่ต้องให้ผมเดินไปส่ง” ชายหนุ่มเลิกคิ้วเมื่อกิ่งแก้วยังเงียบ “ถ้าไม่ให้ไปส่งวันนี้ก็ไม่ต้องกลับ เราไปหากิจกรรมในร่มทำกันดีกว่า” กิ่งแก้วมองนิ้วแกร่งที่ไต่ขึ้นมาตั้งแต่ข้อมือจนถึงไหล่ ก่อนมันจะหายเข้าไปบริเวณคอเสื้อแล้วตีเพลียะเข้าที่ข้อมือแข็งแรงนั้นก่อนที่เธอจะถูกรังแก และพานจะไม่ได้กลับบ้านจริงๆ
“ก็ได้ แค่หน้าบ้าน” คาร์ลอสทำท่าจะค้าน “ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณน้า นะคะ” หญิงสาวช้อนตามองขอร้องด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แล้วมีหรือคาร์ลอสจะใจแข็งได้
“โอเค แต่มีข้อแม้ว่าวันหยุดพักร้อนของคุณต้องเป็นของผมคนเดียว” ชายหนุ่มยืนข้อเสนอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ยักคิ้วให้หญิงสาวที่นั่งหน้าตูมอย่างเป็นต่อ
“ก็ไหนคุณว่ามีแพลนจะไปเที่ยวไงคะ”
“ตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เหมือนกันนี่คุณ อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงได้เสมอ มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์มากกว่า”
“ฉันยังไม่แน่ใจว่าจะลาได้หรือเปล่านะคะ” หญิงสาวตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ ทั้งที่ค่อนข้างมั่นใจว่าการลาพักร้อนครั้งนี้ได้รับอนุมัติแน่นอน
“ไม่รู้สินะผมมั่นใจ ว่าจะได้พาคุณไปเที่ยวสวรรค์ทุกวันในช่วงหยุดพักร้อน”
“คนลามก!” กิ่งแก้วผลักคนตัวโตทีมือไม่นิ่งลูบไล้ไปจนถึงบั้นท้ายแถมยังมองเธอด้วยประกายตาหวานฉ่ำเซ็กซี่ ชวนหลงใหลใจอ่อนระทวยให้ออกห่าง ก่อนที่เขาจะพาเธอไปขึ้นสวรรค์ก่อนวันหยุดลาพักร้อน
และลงอีกตอนหนึ่งก็จะครบแล้วคือลงวันนี้กับพรุ่งนี้ครบพอดีประจวบเหมาะกับวันจองวันสุดท้าย
ใครที่อยากจองและยังไม่ได้จองรีบจองนะคะ จอง+โอนภายในวันที่ 28 กพ แถมที่คั่นบุ๊คมาร์ครูปผีเสื้อสามมิติทุกคนค่า
สนใจสั่งจองที่ kesamni1@hotmail.com
https://www.facebook.com/mayanovelromance
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 4
ตอนแรกยอมรับว่าตกใจที่ได้ยินคำพูดเชิญชวนจากปากของกิ่งแก้ว แถมตอนนี้เขาแน่ใจว่าเธอสร่างเมาแล้ว แต่ในเวลาต่อมาเขาก็แทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อคนที่เชิญชวนเขานั้นนั่งขัดสมาธิทื่อมะลื่ออยู่กลางเตียง
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา” คาร์ลอสถามพลางขยับไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าหญิงสาว กิ่งแก้วเงยหน้ามองเขาเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาแล้วตอบว่า
“รู้สิคะ”สิ้นเสียงตอบเธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะของคาร์ลอสที่ทำเหมือนคำพูดของเธอเป็นเรื่องตลก ทำให้ดวงตากลมโตตวัดขึ้นมองค้อน “หัวเราะอะไรมิทราบ”
คนถูกถามยักไหล่แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้ง “แน่ใจนะที่พูดมาน่ะ” ว่าพลางขยับตัวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ กิ่งแก้วที่ทำตาโตเอนตัวหลบตามสัญชาตญาณ
“เอ่อ...” คาร์ลอสเลิกคิ้วพร้อมกับกดยิ้มรอคำตอบ “แน่ใจ!” สุดท้ายหญิงสาวก็หลับตากลั้นใจตะโกนออกมาสุดเสียง
แม้จะดีใจว่าเมื่อคืนอารมณ์ค้างจนต้องหาวิธีปลดปล่อยตัวเอง มาตอนเช้าหญิงสาวเสนอตัวให้อย่างสมยอม แต่ดูก็รู้ว่าหญิงสาวนั้นฝืนตัวเองอยู่ เขาควรมีสติจะหน้ามืดตามัวตอบรับคำเสนอเพื่อสนองตัณหาราคะของตัวเองเพียงอย่างเดียวไม่ได้ เขาอยากได้เธอแบบเต็มใจและสมยอม นั่นมันจะหมายถึงความสุขแบบสุดยอด
คาร์ลอสผ่อนลมหายใจออก ข่มอารมณ์พิศวาสที่พลุกพล่าน น้องชายตัวโตแทบจะดีดผึ่งขึ้นมาถ้าเขาไม่นั่งและเก็บให้เรียบร้อย
“คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” เขาถามตามความรู้สึก
“ปัญหาอะไรคะ ไม่มี๊!” หญิงสาวรีบปฏิเสธเสียงสูง
“ไม่มีแต่ไม่อยากกลับบ้าน” คาร์ลอสลอยหน้าลอยตาพูด แต่ก็ไม่ลืมที่แอบปรายตามองปฏิกิริยาของหญิงสาว และก็เป็นดั่งคาด กิ่งแก้วยืดตัวนั่งเกร็ง วงหน้าสวยนั้นดูซีดลงเล็กน้อย
“คือ...เมื่อคืนไม่มีคนอยู่บ้านฉัน...ฉันกลัวผี” คาร์ลอสครางพร้อมกับพยักหน้ารับคล้ายกับคล้อยตามทั้งที่ไม่เชื่อเรื่องที่หญิงสาวพูดมาสักนิด
“แล้วที่มาขอขึ้นเตียงกับผมละ”
“เรื่องนั้นคือ...” กิ่งแก้วกะพริบตาปริบๆ หันซ้ายหันขวาก่อนจะมาจบลงตรงที่ก้มมองมือทั้งสองข้างที่บีบกันแน่นอยู่บนตัก เธอไม่กล้าบอกหรอกว่าเหตุผลที่เสนอตัวให้ชายหนุ่มนั้นเพียงเพราะเขาคือคนที่เธอมีใจให้ เธอคิดว่าจะเสียตัวทั้งที่คนแรกเป็นคนที่เธอรักไม่ดีกว่าหรือ แม้จะรู้ว่าการเสียตัวครั้งนี้อาจจะเสียตัวฟรีไม่มีอนาคตต่อกันมารองรับ แต่อย่างน้อยผู้ชายคนนั้นก็คือคนที่เธอรักมันคงเป็นความทรงจำที่ดี ดีกว่าจะเสียให้กับตาแก่ตัณหากลับอย่างนายเพชรรัตน์
“ไม่ชอบหรือไงที่ผู้หญิงทอดกายถวายตัวมาให้ถึงเตียง” กิ่งแก้วเลือกที่จะถามกลับแทนตอบคำถาม
“ชอบ...ชอบสิ ยิ่งสวยๆ แบบนี้ด้วย เรามาสนุกกันดีกว่า” ไม่พูดเปล่าคาร์ลอสจู่โจมชนิดที่ไม่ทันให้อีกฝ่ายตั้งตัว ทำให้สภาพตอนนี้คือเขาคร่อมอยู่เหนือร่างบางของกิ่งแก้วที่หลับตาปี๋นอนแข็งเป็นท่อนไม้
“คะ..คุณเอาจริงหรือ นะ...ไหนว่าไม่ชอบยุ่งกับคนมีเจ้าของไง” หญิงสาวถามเสียงสั่น
“ผมพูดเหรอ ตอนไหน เมื่อไหร่”
“อย่ามาแกล้งลืม พูดไปไม่ถึงห้านาที” เธอลืมตามาตวาดคนขี้ลืมแว้ดๆ
“ไม่เห็นจะจำได้” คาร์ลอสตอบปัดก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวสูดกลิ่นกายสาวเข้าจนเต็มปอด
“กรี๊ดดดด...คุณเอาจริงหรือ...อย่าเพิ่งๆ ขอทำใจก่อน...” กิ่งแก้วดิ้นรนขัดขืนพร้อมกับผลักคนตัวโตที่ทำท่าจะเริ่มปฏิบัติการที่เธอเป็นคนเสนอ แต่เวลานี้ก็เป็นคนทักทวงเองเช่นกัน
คาร์ลอสยอมให้คนใต้ร่างทำร้ายจนพอใจโดยที่ไม่ปัดป้องหรือห้ามปรามจนอีกฝ่ายพอใจและนิ่งสงบลงไปเอง
“ฉันกลัว” กิ่งแก้วบอกเสียงแผ่วใบหน้าแดงก่ำไปด้วยความอาย
“กลัวก็ยกเลิก สบายใจได้ผมไม่คิดจะฝืนใจคุณหรอกนะ” ชายหนุ่มกัดฟันบอกพร้อมทั้งผละออกไปทิ้งตัวลงนั่ง ทั้งที่ตอนนี้ตัวเขาตื่นเต็มที่จนปวดร้าว แค่เมื่อคืนเขาก็รู้ผิดมากพอแล้ว เขาจะไม่ยอมเอาแต่ใจตัวเองโดยที่อีกฝ่ายไม่ยินยอมเด็ดขาด
“คุณไปอาบน้ำแล้วไปทานข้าวเช้าดีกว่านะ” พูดจบร่างสูงก็เลื่อนตัวจะลงจากเตียง บางทีเขาอาจจะต้องแวะห้องของตัวเองก่อน
แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ๆ เรียวแขนเล็กก็โอบกอดเอวเขาไว้แน่นมาจากด้านหลัง “ฉันเต็มใจ” กิ่งแก้วข่มความอายซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้างบอกเสียงอู้อี้
คาร์ลอสแกะเรียวแขนเล็กนั้นออกอย่างเบามือแล้วหมุนตัวกลับไปมองใบหน้าที่แดงก่ำก้มต่ำด้วยสายตาอ่อนโยน ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วดันปลายคางมนขึ้น
“ห้ามเปลี่ยนใจแล้วนะ” กิ่งแก้วหลับตาพยักหน้าน้อยๆ
คาร์ลอสยิ้มอย่างพอใจ เขาไม่สนหรอกว่าหญิงสาวจะมีแฟนแล้วในเมื่อเจ้าตัวอนุญาตและเต็มใจเขาก็พร้อมที่จะแย่งชิง และเขาก็ต้องชนะ!
“ผมจะทำให้คุณคลั่งไคล้ จนลืมผู้ชายทุกคนบนโลก” โดยเฉพาะผู้ชายคนปัจจุบันของเธอ ชายหนุ่มต่อในใจพลางใช้หลังมือไล้แก้มนวลแดงปลั่งมาจนถึงปลายคางมนแล้วใช้นิ้วโป้งไล้ริมฝีปากอิ่มที่เผยอขึ้นอย่างยั่วยวนเล็กน้อย ก่อนจะใช้ริมฝีปากของตัวเองทาบทับแทนลงไปอย่างนุ่มนวล
NC NC NC
“คุณโอเคไหม” คาร์ลอสที่พลิกตัวลงมานอนบนเตียงแล้วเอ่ยถามเจ้าของร่างบางที่ยังนอนหลับตาพริ้มพลางจูบไหล่มน
กิ่งแก้วพยักหน้าน้อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วพลิกหน้ามามองคนข้างๆ เล็กน้อยแล้วรีบหันกลับอย่างเขินอาย ไม่คิดว่าวันหนึ่งเธอและเขาจะได้มานอนกอดกายใกล้ชิดกันอย่างนี้ ไม่รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัดสินใจลงไป อย่างน้อยมันก็คือความสุขความทรงจำที่ดี มีค่าแก่การจดจำ
“คุณคบกับแฟนนานแค่ไหนแล้ว” คำถามนั้นทำให้กิ่งแก้วพลิกตัวกลับมามองชายหนุ่มอีกครั้งอย่างงงๆ ระคนสงสัย แต่ก็ยอมตอบแต่โดยดี
“หกเดือนได้มั้งคะ”
“ไปเลิกกับเขาซะ” คาร์ลอสบอกเสียงเด็ดขาด มองหญิงสาวอย่างจริงจังไม่มีแววตาของการล้อเล่นให้เห็น “คุณจะบอกเองหรือจะให้ผมเป็นคนบอก”
“เดี๋ยวนะคะ ทำไมฉันต้องเลิกกับเนศด้วย”
“คุณเป็นของผม” คาร์ลอสเน้นช้าๆ ชัดๆ ให้หญิงสาวได้รู้สถานะของตัวเอง “ผมจะไม่ยอมให้ไอ้ผู้ชายหน้าไหนมายุ่งกับเมียผมเด็ดขาด”
“นี่ฉันไปเป็นเมียคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” กิ่งแก้วแหวเสียงดัง ขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกับนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกเจ็บแปลบกลางลำตัว จนคาร์ลอสรีบถลาลุกขึ้นตามมาประคองอย่างเป็นห่วง
“อย่าเพิ่งขยับตัวเร็วนักสิ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” กิ่งแก้วมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของคาร์ลอสที่ก้มๆ เงยๆ จัดท่านั่งและจัดผ้าห่มมาปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าของเธอหลังจากที่เธอหอบมันมากอดเอาไว้ ส่วนตัวเขาเองนะเหรอ โล่งโจ้งไม่อายสักนิดเป็นคนมองอย่างเธอมากกว่าที่อายแทน
“เรื่องที่ผมบอกไปหวังว่าคุณจะทำมันนะ”
“แต่...”
“ถ้าคุณไม่บอกผมจะบอกเอง” คาร์ลอสขู่ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมจริงจังให้รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น เห็นแล้วกิ่งแก้วได้แต่ถอนหายใจ
“ค่ะ” เธอรับคำอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อทบทวนดูแล้วทุกอย่างชัดเจน เธอไม่สามารถลืมคาร์ลอสได้ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหน ขืนคบกับชเนศที่วางแผนอนาคตกับเธอไปไกลมากรังแต่จะทำให้อีกฝ่ายเสียใจ สู้ให้มันจบตอนนี้เลยดีกว่า เธอเองในช่วงเวลาที่ชายหนุ่มยังอยู่ที่เมืองไทยก็อยากจะตักตวงความสุขเอาไว้กับตัวให้มากที่สุดจะได้ไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้
“น่ารัก” ไม่พูดเปล่าชายหนุ่มยังให้รางวัลหญิงสาวโดยการหอมแก้มฟอดใหญ่ “อาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวกันดีกว่านะ”
“คุณอาบก่อนแล้วกันนะคะ”
“อาบพร้อมกันนี่แหละประหยัดเวลาดี” นอกจากจะไม่เชื่อฟังแล้วคาร์ลอสที่ตอนนี้ยืนล่อนจ้อนอยู่ข้างเตียงยังก้มมาช้อนร่างบางบนเตียงขึ้นมาอุ้ม “คุณยังเจ็บอาบด้วยกันนะดีแล้ว สัญญาว่าจะไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่าการอาบน้ำ” เมื่อชายหนุ่มให้คำมั่นกิ่งแก้วจึงพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะซบหน้ากับซอกคอแข็งแรงอย่างเขินอาย
“ให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะ” คาร์ลอสอาสา เมื่อกิ่งแก้วเดินลงมาจากห้องเพื่อไปเอากระเป๋าและโทรศัพท์มือถือ หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเช้าเสร็จ
“ไม่เป็นไรค่ะ ใกล้ๆ แค่นี้เอง คุณพักผ่อนเถอะค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธพรางกดเปิดโทรศัพท์ที่เมื่อคืนปิดเครื่องเอาไว้ตลอด และทันทีที่เครื่องเปิดข้อความแจ้งเตือนว่ามีคนโทรหาก็ดังขึ้น ไม่ใช่ใครอื่นเป็นน้าเขยกับน้าของเธอนั่นเอง และยังไม่ทันจะได้กดลบข้อความเหล่านั้นทิ้ง เสียงเรียกเข้าก็ดังขึ้น
“ค่ะ น้าเก๋” กิ่งแก้วรับสายพร้อมกับทำปากขมุบขมิบบอกลาเจ้าของบ้าน ตั้งใจว่าจะเดินกลับบ้านไปพร้อมกับคุยโทรศัพท์ แต่ก็โดนชายหนุ่มรั้งและลากเธอกลับไปนั่งที่โซฟารับแขก ไม่เท่านั้นเขายังรวบกอดเอวคอดวางศีรษะบนไหล่บนไม่ยอมผละไปไหน แม้จะโดนหญิงสาวทั้งผลักทั้งทุบ
“ยัยแก้ว! เมื่อคืนไปไหนมา บ้านช่องไม่กลับ คุณเพชรบอกว่าแกออกไปกับผู้ชาย นี่น้าห่วงแกจนนอนไม่หลับ โทรหาก็ไม่ติด” กิ่งแก้วทำหน้าแหยย่นคอเอาโทรศัพท์มือถือออกห่างจากใบหูเล็กน้อย เมื่อเสียงของคนเป็นน้าดังมาก “ว่าไง” นางกรพินธุ์ถามย้ำเสียงดัง เมื่อหลานสาวยังไม่ยอมตอบคำถามที่ถามไปก่อนหน้านั้น
“น้าเพชรบอกน้าเก๋อย่างนั้นเหรอคะ” กิ่งแก้วถามอย่างโมโห ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าให้ร้ายตัวเองเช่นนี้ เลว! ไม่มีที่ติ
“แล้วมันจริงไหมละ”
“เอ่อ...” เธอมองผู้ชายที่เกาะเธอเป็นลูกลิงเล็กน้อย “ไม่จริงค่ะ” เธอตอบเสียงหนักแน่น เพราะไม่ได้โกหกนะ เธอไม่ได้ออกไปกับผู้ชาย แต่เธอมาหาเขาเองต่างหาก
“คุณเพชรไม่เคยโกหกน้า” ได้ยินคำยืนยันจากคนเป็นน้าว่าเชื่อคำพูดสามีภาพลักษณ์แสนดีมากกว่าเธอซึ่งเป็นหลานสาวในไส้ ทำให้กิ่งแก้วกัดฟันกรอด อยากจะโพล่งเรื่องที่โดนนายเพชรรัตน์ลวนลามและพยายามจะขมขืนไปซะให้หมด แต่ก็ต้องข่มเอาไว้ รู้ว่าคนเป็นน้าไม่มีทางเชื่อ
“แก้วมาค้างบ้านเพื่อน ไม่ได้ไปกับผู้ชายที่ไหนหรอกค่ะ และผู้ชายที่น้าเพชรว่าอาจจะเป็นสามีของเพื่อนแก้วก็ได้” เมื่อนายเพชรรัตน์แต่งเรื่อง เธอก็ขอเอาบ้าง แต่ก็ไม่วายโดนลิงยักษ์ล้อว่า “เหรอ...” จนเธอต้องเอามือข้างที่ว่างตะปบปากเอาไว้ กลัวเสียงจะเล็ดลอดเข้าไปในสาย
“จริงเหรอ” นางกรพินธุ์ถามอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อหลานสาวเท่าไหร่นัก
“จริงสิคะ ครอบครัวนี้เขาอยู่ต่างประเทศเพิ่งบินมาถึงไทยเมื่อวาน เขามาเที่ยวนะคะ”
“ไปไหนมาไหนน่าจะโทรบอกน้าหรือน้าเพชรบ้าง ไม่ใช่หายเงียบไปแบบนี้ทั้งคืน น้าเกือบจะไปแจ้งตำรวจแล้วนะเนี่ย” นางกรพินธุ์ตำหนิหลานสาวเสียงเข้ม แต่ก็เจือไปด้วยความเป็นห่วงระคนโล่งอกที่ไม่ได้เกิดอันตรายอย่างที่คิดกลัว
“น้ายังไม่ได้โทรบอกพ่อกับแม่ใช่ไหมคะ”
“ยังว่าจะรออีกสักหน่อย ดีที่ติดต่อเราได้เสียก่อน”
“ขอโทษจริงๆ ค่ะ พอดีแก้วเผลอหลับไป แถมโทรศัพท์แบ๊ตหมดตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอนึกขึ้นได้ก็รีบชาร์ตแบ๊ตเปิดเครื่องนี่แหละคะ” หญิงสาวบอกเสียงอ้อน
“แล้วผู้ชายที่ว่าสามีเพื่อนแน่นะ” ดูเหมือนน้าของเธอจะยังข้องใจกับผู้ชายไม่มีตัวตนที่นายเพชรรัตน์สร้างขึ้นเสียเหลือเกิน
“ล้านเปอร์เซ็นค่ะ” หญิงสาวยืนยันเสียงหนักแน่น และมองผู้ชายที่คลอเคลียเธอไม่ยอมห่าง
“งั้นก็แล้วไป นึกว่าเราติดผู้ชายจนไม่กลับบ้านกลับช่อง นี่คุณเพชรก็เป็นห่วงเรามากเลยนะ ตั้งแต่น้ากลับมาบ่นตลอดว่ากลัวเกิดอันตราย” กิ่งแก้วยิ้มเหยียด ตัวอันตรายที่สุดก็คนที่พูดนั่นแหละ
“ค่ะ แก้วกำลังจะกลับแล้วแค่นี้ก่อนนะคะ เอาไว้ให้น้าเก๋ไปเทศนาแก้วต่อที่บ้านดีไหมคะ” เธอกระเซ้าเสียงกลั้วหัวเราะหวังให้คนเป็นน้าคลายความเครียดและความโกรธลง และมันก็ได้ผลเมื่อเสียงที่ดังมาตามสายนั้นฟังดูสดใสและอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ
“ยัยเด็กบ้านี่ กลับมาน้าจะตีก้นให้ รีบกลับมาล่ะ”
“ค่า” กิ่งแก้วรับคำเสียงยานค้าง และเหมือนเพิ่งจะนึกอะไรได้จึงรีบปรามคนเป็นน้าที่กำลังจะวางสาย “เดี๋ยวก่อนคะน้าเก๋ แก้วอยากลาพักร้อน”
“เอ้า อยากลาพักร้อนก็บอกน้าเพชรสิจะมาบอกน้าทำไม”
“กลัวน้าเพชรไม่อนุญาตนี่คะ แก้วเลยอยากให้น้าเก๋ช่วยพูดให้หน่อยนะคะ น้าเคยพูดไม่ใช่เหรอคะว่าอยากให้แก้วลาหยุดงานไปพักผ่อนบ้าง” กิ่งแก้วเอาเรื่องที่คนเป็นน้ามักบ่นได้ยินบ่อยครั้งเรื่องที่ทำงานไม่เคยหยุดพักขึ้นมาอ้าง
“ก็ใช่ น้าบ่นไม่เห็นเราจะใส่ใจ ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจเสียละ”
“ก็...พอดีเพื่อนมันชวนไปเที่ยวด้วยนะคะ แก้วคิดว่าไปกันหลายคนมันน่าสนุกดี นะคะน้าเก๋” หญิงสาวทำเสียงอ้อน สุดท้ายคนเป็นน้าก็รับปาก และก่อนจะวางสายก็ไม่ลืมที่จะกำชับให้เธอรีบกลับบ้าน
“คุณคงรู้ว่าฉันต้องรีบกลับบ้าน” กิ่งแก้วบอกพลางดันร่างสูงออกห่าง เขาพยักหน้าและทำตามโดยดี แต่ก็มีข้อแม้ที่ไม่เหนือความคาดหมาย
“ได้แต่ต้องให้ผมเดินไปส่ง” ชายหนุ่มเลิกคิ้วเมื่อกิ่งแก้วยังเงียบ “ถ้าไม่ให้ไปส่งวันนี้ก็ไม่ต้องกลับ เราไปหากิจกรรมในร่มทำกันดีกว่า” กิ่งแก้วมองนิ้วแกร่งที่ไต่ขึ้นมาตั้งแต่ข้อมือจนถึงไหล่ ก่อนมันจะหายเข้าไปบริเวณคอเสื้อแล้วตีเพลียะเข้าที่ข้อมือแข็งแรงนั้นก่อนที่เธอจะถูกรังแก และพานจะไม่ได้กลับบ้านจริงๆ
“ก็ได้ แค่หน้าบ้าน” คาร์ลอสทำท่าจะค้าน “ฉันไม่อยากทะเลาะกับคุณน้า นะคะ” หญิงสาวช้อนตามองขอร้องด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แล้วมีหรือคาร์ลอสจะใจแข็งได้
“โอเค แต่มีข้อแม้ว่าวันหยุดพักร้อนของคุณต้องเป็นของผมคนเดียว” ชายหนุ่มยืนข้อเสนอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ยักคิ้วให้หญิงสาวที่นั่งหน้าตูมอย่างเป็นต่อ
“ก็ไหนคุณว่ามีแพลนจะไปเที่ยวไงคะ”
“ตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เหมือนกันนี่คุณ อะไรๆ ก็เปลี่ยนแปลงได้เสมอ มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์มากกว่า”
“ฉันยังไม่แน่ใจว่าจะลาได้หรือเปล่านะคะ” หญิงสาวตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้ ทั้งที่ค่อนข้างมั่นใจว่าการลาพักร้อนครั้งนี้ได้รับอนุมัติแน่นอน
“ไม่รู้สินะผมมั่นใจ ว่าจะได้พาคุณไปเที่ยวสวรรค์ทุกวันในช่วงหยุดพักร้อน”
“คนลามก!” กิ่งแก้วผลักคนตัวโตทีมือไม่นิ่งลูบไล้ไปจนถึงบั้นท้ายแถมยังมองเธอด้วยประกายตาหวานฉ่ำเซ็กซี่ ชวนหลงใหลใจอ่อนระทวยให้ออกห่าง ก่อนที่เขาจะพาเธอไปขึ้นสวรรค์ก่อนวันหยุดลาพักร้อน
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ก.พ. 2558, 00:05:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ก.พ. 2558, 00:05:32 น.
จำนวนการเข้าชม : 1628
| << ตอนที่ 3 + รายละเอียดการเปิดจอง | ตอนที่ 5 50% >> |