Puzzle Secret ปริศนารักร้าย ไล่ล่าหัวใจให้จำนน
เมื่อบ้านหลังใหม่ กลับกลายเป็นที่ที่ซุกซ่อนปมปริศนา 'มินนี่'ลูกสาวคนเดียวของตระกูล เกลเซอร์ร่า จำใจต้องตามหากุญแจแห่งปริศนาเหล่านั้น พร้อมกับ'อาร์เธอร์'ชายหนุ่มปริศนาที่อ้างตัวว่าเป็นคนรู้จักของคุณพ่อของเธอ และเธอยังได้พบกับ 'ชาโดว์'หญิงสาวที่มีแววตาลึกลับบนหอนาฬิกาเก่า เธอจะต้องเผชิญหน้ากับอะไรและปลายทางที่รอยู่จะเป็นเช่นไร...
Tags: ทุกคน^^
ตอน: บทนำ
July 1998 แคลิฟอเนียร์
คฤหาสน์สูงใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาชัน แสงจันทร์สาดส่องลอดผ่านกระจกหน่าต่างเก่า กระทบเข้ากับร่างของใครบางคนที่ยืนอยู่ แววตาเหม่อลอยทอดมองลงไปเบื้องล่าง ทั่วทั้งเมืองเงียบสงัด ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับเวลาเที่ยงคืนแบบนี้
"ขออนุญาตค่ะ"หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เขาหันกลับไปตามเสียง
"ว่าไง?"
"พบตัวท่านวิกตอเรียแล้วค่ะ
อีกไม่นานท่านวิกตอเรียก็จะเดินทางมายังที่แห่งนี้ ตาม..."
"...ความผูกพัน..."เขาตอบแทนอย่างรู้ทัน
"ค่ะ"
"หมดธุระแล้วสินะ?"ชายหนุ่มเหลือบไปมอง ดวงตาสีแดงส่องประกายวาบขึ้น อีกฝ่ายนิ่งไปเหมือนกำลังลังเลที่จะพูด สุดท้ายเธอจึงยอมตอบ
"อีกอย่างค่ะ"
"อะไร?"
"ถ้าท่านวิกตอเรียมาที่นี่ ขอความกรุณาท่านอย่าได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง..."
"...เพราะ?"
"...มิฉะนั้นท่านวิตอเรียจะหายไปจากท่านตลอดกาล"
"ข้าไม่เข้าใจ"
"การที่ซาตานเปิดเผยตัวต่อหน้ามนุษย์ มันจะเข้าไปดูดคลื่นวิญญาณของมนุษย์และจะทำให้วิญญาณแหลกสลายไปในที่สุด..."
"..."
"ตอนนี้ท่านวิกตอเรียอยู่บนโลกนี้ในฐานะมนุษย์"
"..."
"เพราะงั้น...นี่ค่ะ"เธอยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับชายหนุ่ม ก่อนเดินออกไปจากห้อง เขาก้มลงมองก่อนพึมพำขึ้นเบาๆ
"...อาร์เธอร์..."
December 2015 ประเทศไทย
"ว่าไงนะคะ!"ฉันตะโกนลั่นอย่างลืมตัวเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อและแม่พูด
"จ๊ะ แม่จะให้ลูกไปอยู่ที่คฤหาสน์ของคุณยาย..."คุณแม่พูดอย่างลำบากใจ
"พ่อและแม่จึงจะส่งลูกไปเรียนรู้การดูแลตัวเอง"คุณพ่อต่อให้
"o-O"
"จ๊ะ"
และแล้ว...
ผ่าง!
สุดท้ายฉันก็ทนแรงกดดันไม่ไหว ต้องโกทูสู่แคลิฟอเนียร์อย่างช่วยมิได้ToT
'พ่อจะส่งคนไปรับต่อเมื่อแน่ใจว่าลูกดูแลตัวเองได้แล้วจริงๆ'
ให้ตายเถอะ!ฉันว่าฉันก็ไม่ได้น่าเป็นห่วงขนาดนั้นนะ ก็แค่ทำกับข้าวไม่เป็นจนเกือบจะเผาบ้านไปหลายครั้ง ทำความสะอาดไม่ได้ ไม่รู้วิธีเข้าสังคม บลา บลา บลา โอเคค่ะ น่าเป็นห่วงจริงๆ
ฉันหยุดยืนหน้าคฤหาสน์ใหญ่ที่สภาพน่าใช้คำว่าบ้านผีสิงมากกว่าที่อยู่ นี่เคยพารายการคนอวดผีมาทำราการรึเปล่าคะเนี่ย!!!
ฉันถอนใจพลางเหลือบมองที่ข้างประตูเหล็กสูงที่มีเถาวัลย์แห้งๆปกคลุม มันมีป้ายสีน้ำตาลกรอบทองที่มีตัวอักษรสลักว่า 'เกลเซอร์ร่า' ก่อนล้วงมือลงในกระเป๋าและหยิบกุญแจออกมาไขประตูใหญ่นั่นแล้วผลักออกกว้าง เสียงอี๊ดอ๊าดของปะตูบ่งบอกว่ามันไม่ได้ใช้งานมานาเท่าไหร่
ฉันเดินเข้าไปด้านใน พร้อมๆกับปริศนาบางอย่างที่กำฝังเปิดม่านขึ้นอย่างเงียบงัน...
คฤหาสน์สูงใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาชัน แสงจันทร์สาดส่องลอดผ่านกระจกหน่าต่างเก่า กระทบเข้ากับร่างของใครบางคนที่ยืนอยู่ แววตาเหม่อลอยทอดมองลงไปเบื้องล่าง ทั่วทั้งเมืองเงียบสงัด ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับเวลาเที่ยงคืนแบบนี้
"ขออนุญาตค่ะ"หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เขาหันกลับไปตามเสียง
"ว่าไง?"
"พบตัวท่านวิกตอเรียแล้วค่ะ
อีกไม่นานท่านวิกตอเรียก็จะเดินทางมายังที่แห่งนี้ ตาม..."
"...ความผูกพัน..."เขาตอบแทนอย่างรู้ทัน
"ค่ะ"
"หมดธุระแล้วสินะ?"ชายหนุ่มเหลือบไปมอง ดวงตาสีแดงส่องประกายวาบขึ้น อีกฝ่ายนิ่งไปเหมือนกำลังลังเลที่จะพูด สุดท้ายเธอจึงยอมตอบ
"อีกอย่างค่ะ"
"อะไร?"
"ถ้าท่านวิกตอเรียมาที่นี่ ขอความกรุณาท่านอย่าได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง..."
"...เพราะ?"
"...มิฉะนั้นท่านวิตอเรียจะหายไปจากท่านตลอดกาล"
"ข้าไม่เข้าใจ"
"การที่ซาตานเปิดเผยตัวต่อหน้ามนุษย์ มันจะเข้าไปดูดคลื่นวิญญาณของมนุษย์และจะทำให้วิญญาณแหลกสลายไปในที่สุด..."
"..."
"ตอนนี้ท่านวิกตอเรียอยู่บนโลกนี้ในฐานะมนุษย์"
"..."
"เพราะงั้น...นี่ค่ะ"เธอยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับชายหนุ่ม ก่อนเดินออกไปจากห้อง เขาก้มลงมองก่อนพึมพำขึ้นเบาๆ
"...อาร์เธอร์..."
December 2015 ประเทศไทย
"ว่าไงนะคะ!"ฉันตะโกนลั่นอย่างลืมตัวเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อและแม่พูด
"จ๊ะ แม่จะให้ลูกไปอยู่ที่คฤหาสน์ของคุณยาย..."คุณแม่พูดอย่างลำบากใจ
"พ่อและแม่จึงจะส่งลูกไปเรียนรู้การดูแลตัวเอง"คุณพ่อต่อให้
"o-O"
"จ๊ะ"
และแล้ว...
ผ่าง!
สุดท้ายฉันก็ทนแรงกดดันไม่ไหว ต้องโกทูสู่แคลิฟอเนียร์อย่างช่วยมิได้ToT
'พ่อจะส่งคนไปรับต่อเมื่อแน่ใจว่าลูกดูแลตัวเองได้แล้วจริงๆ'
ให้ตายเถอะ!ฉันว่าฉันก็ไม่ได้น่าเป็นห่วงขนาดนั้นนะ ก็แค่ทำกับข้าวไม่เป็นจนเกือบจะเผาบ้านไปหลายครั้ง ทำความสะอาดไม่ได้ ไม่รู้วิธีเข้าสังคม บลา บลา บลา โอเคค่ะ น่าเป็นห่วงจริงๆ
ฉันหยุดยืนหน้าคฤหาสน์ใหญ่ที่สภาพน่าใช้คำว่าบ้านผีสิงมากกว่าที่อยู่ นี่เคยพารายการคนอวดผีมาทำราการรึเปล่าคะเนี่ย!!!
ฉันถอนใจพลางเหลือบมองที่ข้างประตูเหล็กสูงที่มีเถาวัลย์แห้งๆปกคลุม มันมีป้ายสีน้ำตาลกรอบทองที่มีตัวอักษรสลักว่า 'เกลเซอร์ร่า' ก่อนล้วงมือลงในกระเป๋าและหยิบกุญแจออกมาไขประตูใหญ่นั่นแล้วผลักออกกว้าง เสียงอี๊ดอ๊าดของปะตูบ่งบอกว่ามันไม่ได้ใช้งานมานาเท่าไหร่
ฉันเดินเข้าไปด้านใน พร้อมๆกับปริศนาบางอย่างที่กำฝังเปิดม่านขึ้นอย่างเงียบงัน...
secret secret เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มี.ค. 2558, 19:35:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มี.ค. 2558, 20:18:02 น.
จำนวนการเข้าชม : 824
| สู่ศตวรรษแห่ง... >> |