นางร้ายอ้อนรัก เปลี่ยนชื่อเป็น เล่ห์พิศวาสซาตาน
เดี๋ยวมาลงให้ค่ะ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 7
ตอนที่ 7
เคนกำลังนั่งป้อนผลไม้ให้กับนางแบบสาวของเขาอย่างเอาอกเอาใจแต่สายตาคมก็แอบชำเรืองมองอยู่เรื่อยๆว่ากระท้อนเข้าไปทำอะไรในครัวดูเหมือนว่าเธอคงจะหิว เขาได้ยินเสียงอะไรก็อกๆแก๊กๆออกมาจากในครัว
“อย่างมากก็คงแค่ต้มมาม่ากินได้เท่านั้นแหละ” เคนแอบกระหยิ่มยิ้มย่องที่จริงถ้าเขาจะโทรสั่งลูกน้องให้นำอาหารเข้ามาส่งให้ก็ได้แต่เขาไม่ทำเพราะนึกอยากแกล้งหญิงสาวในครัวเล่นๆ
แต่เมื่อสักพักหนึ่งผ่านไปกลิ่นหอมๆก็โชยออกมาจนเตะปลายจมูกโด่งเคนทำจมูกฟุดฟิด
“เคนคะ แอนได้กลิ่นอะไรหอมๆหรือว่านังแม่บ้านของคุณมันกำลังทำอาหารให้เราอยู่คะ”
“คงอย่างนั้นมั้งครับ” เขาตอบไปทั้งที่ไม่แน่ใจ
ร่างระหงเดินยกถาดออกมาจากในครัวสเต๊กเนื้อชิ้นใหญ่ในจานใบโตที่มีชีสโปะอยู่ด้านบนกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วห้อง ด้านข้างๆของจานก็มีไส้กรอกเนื้อลูกวัวชิ้นใหญ่หอมกรุ่น แถมยังมีผักสลัดหลากสีดูแล้วชวนเจริญอาหาร การจัดจานถือได้ว่าผ่านหากบอกว่าอาหารจานนี้ถูกส่งมาจากโรงแรมก็คงไม่มีใครคัดค้าน นอกจากนี้ยังมีซุปอีกถ้วยที่เคนไม่แน่ใจว่ามันคือซุปอะไรเขาเห็นไม่ถนัด จากนั้นหญิงสาวก็เดินผ่านคนทั้งคู่ไปอย่างกับว่าไม่เห็นแม้แต่เงา ร่างบางเลือกเดินไปนั่งตรงโต๊ะรับประทานอาหารริมหน้าต่างจากนั้นก็ลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าทันทีเธอค่อยๆทานซุปอย่างเรียบร้อยและตักซุปออกจากตัวซึ่งเป็นวิธีการทานซุปที่ถูกต้องเคนรู้สึกแปลกใจ
“นี่เคนขา ดูนังแม่บ้านสิคะมันทำอะไรของมันเนี่ย ทำไมมันไม่ทำอาหารมาให้เคนกับแอนนี่ล่ะคะดูสิมันลอยหน้าลอยตากินอย่างกับเป็นเจ้าของบ้านเสียเอง” แอนนี่กำลังโมโหเพราะมองนาฬิกาก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่มแล้วท้องของเธอเริ่มปั่นป่วนคิดว่ามื้อค่ำเคนจะพาเธอออกไปทานอาหารในเมืองเสียอีกแต่เขากับไม่ไปไหน
กระท้อนหันมายิ้มหวานให้คนทั้งคู่
“อยากกินก็ทำเองสิ ก็คุณเคนบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่ากระท้อนเป็นแม่บ้านที่จ้างมาวันละห้าร้อย ไม่ใช่แม่ครัวสักหน่อย” กระท้อนเบ้ปาก จากนั้นเธอก็ใช้มีดตัดสเต๊กเนื้ออย่างชำนาญส่งเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย จนทำให้คนที่โซฟาถึงกับแทบจะกลืนน้ำลายตามเขาไม่รู้มาก่อนว่ายัยกระเป๋ารถเมล์จะทำสเต๊กเป็นแล้วใช้มีดและซ่อมได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนผู้ที่ได้รับการอบรมมา
“แล้วใครง้อเธอกันล่ะ แอนนี่ไม่ต้องห่วงนะครับเดี๋ยวผมจะลงมือทำอาหารอร่อยๆให้คุณทานเอง”
“ค่ะ ก็ได้ฝีมือของเคนยังไงก็คงอร่อยกว่านังแม่บ้านสมองน้อยอยู่แล้ว” แอนนี้ฉีกยิ้มหวานให้กับเคนอย่างเอาอกเอาใจ
“ว่าแต่เราไปช่วยกันทำดีไหมครับแอนนี่” เคนเป็นฝ่ายชวนหญิงสาวเพราะจริงๆแล้วเขาทำอาหารไม่เป็น
แอนนี่ยิ้มหวานพร้อมกับส่ายหน้าทันที “ไม่ไหวล่ะคะ เดี๋ยวตัวเหม็นแย่แอนนี่ขอรอตรงนี้ดีกว่า”
เคนรู้สึกผิดหวังที่ผู้หญิงตรงหน้านอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยอย่างอื่นคุณเธอแทบจะทำอะไรไม่เป็นเอาเสียเลย
“ไม่เป็นไรครับถ้าอย่างนั้นรอผมสักครู่ รับรองคุณจะได้ทานอาหารที่อร่อยและมีประโยชน์แน่ๆ” เคนพูดเสียงดังเหมือนเป็นการข่มขวัญใครบางคน
ชายหนุ่มมองของแห้งในครัวที่จริงมันมีอยู่มากไม่ว่าจะเป็นเส้นพาสต้าทั้งหลายชนิดอบแห้ง อาหารกระป๋องเครื่องเทศแทบทุกชนิด เมื่อเปิดตู้เย็นเนื้อสัตว์แช่แข็งก็พอจะมีอยู่บ้างแต่ที่เขาขาดตอนนี้คือฝีมือ
เคนเลือกหยิบเนื้อสัตว์และผักหลายชนิดออกมาจากตู้เย็น
“ทำอะไรดีนะ เอาให้น่ากินกว่ายัยนั่นทำ”
สายตาคู่คมเหลือบไปเห็นหม้อซุปที่ตั้งอยู่บนเตาเขาชะโงกหน้าลงไปมอมความหอมของมันโชยมาเตะปลายจมูกโด่ง
“ซุปเห็ดข้นเหรอ ไม่น่าเชื่อว่ายัยกระเป๋ารถเมล์จะทำเป็น อย่างว่าเธออาจเคยเป็นลูกมือกุ๊กที่ไหนสักแห่ง”เขาไหวไหล่
“หอมเหมือนกัน หน้าตาก็น่าจะกินได้” แต่ที่จริงมันน่ากินมาก “บางทีรสชาติอาจจะไม่ได้เรื่องก็ได้” เคนหยิบช้อนซุปขึ้นมาหนึ่งคันจากนั้นตักลงไปในหม้อ เขาเป่าเล็กน้อยเพราะมันยังร้อนๆอยู่และส่งเข้าปาก
“อร่อยแหะ” เขาลองตักใส่ถ้วยออกมาชิมปรากฏว่ามันอร่อยจนเขาต้องกินมันเข้าไปจริงๆ ไม่ใช่แค่ชิมเท่านั้น
จนลืมว่าตัวเองกำลังจะทำอาหารที่อร่อยกว่าของกระท้อน
หญิงสาวเดินเข้ามาในครัวอย่างช้าๆ จึงทำให้เห็นภาพที่เขากำลังนั่งกินซุปของเธออย่างเอร็ดอร่อย แต่เขาหันหลังให้เธอจึงไม่รู้ว่าหญิงสาวแอบมายืนยิ้มอยู่ด้านหลัง
“อร่อยไหมคะคุณเคน” เสียงหวานถามขึ้นเสียงดัง
เคนแทบจะวางช้อนซุปไม่ทัน
“เค็ม” เขาตอบสั้นๆ ก่อนจะถือถ้วยซุปไปเททิ้งในอ่างล้างจานอย่างแสนเสียดาย
หญิงสาวนึกในใจว่ามันเค็มตรงไหนแต่พอจะรู้ว่าคนอวดดีอย่างเขาหาเรื่องแกล้งว่าเธอไปอย่างนั้น หญิงสาวจึงถือจานอาหารที่ทานเสร็จไปวางในอ่างล้างจานและชำเรืองมองเมื่อเห็นเขากำลังหั่นผักด้วยท่าทีที่ตลกเหมือนคนจับมีดทำครัวครั้งแรกในชีวิต
“หากคุณขอร้องให้ฉันช่วยทำอาหารบางทีฉันอาจจะช่วยก็ได้” หญิงสาวเดินไปใกล้ๆเขาและยื่นหน้ามองผักที่เขาหั่นแต่ละชิ้นดูแล้วเหนื่อยใจบางชิ้นสั้นเกินไป บางชิ้นยาวเกินไป เนื้อสัตว์ก็หั่นบางบ้างหนาบ้าง
“ไม่ต้อง” เคนเงยหน้าขึ้นมาตอบแต่ปลายจมูกของเขากับชนแก้มกระท้อนเสียอย่างนั้น ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเจตนา
“นี่คุณ” กระท้อนแหวใส่แล้วเอามือลูบแก้มตัวเองแรงๆ “คุณแอบหอมแก้มฉัน คนฉวยโอกาส”
“ผมเปล่านะ ก็คุณเอาแก้มมาอยู่ใกล้จมูกผมทำไม ผมหันไปพอดีมันก็เลย...”
“ก็เลยแบบนี้ไงมานี่ฉันจะทำหมูทุบให้กิน” กระท้อนรัวกำปั้นไปที่เคนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ผมเจ็บนะคุณ ทำอะไรเนี่ยเห็นไหมว่าผมกำลังทำกับข้าวอยู่”
“ฉันคิดว่าคุณสับหยวกกล้วยให้หมูมันกินเสียอีก” กระท้อนมองผักที่เขียงด้วยสายตาตลกขบขันริมฝีปากเหยียดยิ้มเยาะเย้ย
“หยุดเลยนะ อย่ามองของที่ผมทำด้วยแววตาแบบนี้ แล้วออกไปข้างนอกครัวได้แล้วแม่ตัวยุ่ง” เขาสั่ง
“ไม่ไป อยากยืนดูคุณทำอาหารพิศดาร” กระท้อนท้าวสะเอวยืนเถียงเขาอย่างสนุกปาก ไม่รู้ว่าภัยกำลังจะมาถึงตัว
“ได้เลยรู้ไหมว่าผมทำอะไรอร่อยที่สุด แต่จะพิศดารหรือเปล่าไม่แน่ใจ” เคนละสายตาจากผักที่เขียงและเบนความสนใจมาที่หญิงสาวแทน
“ใครจะไปรู้ แต่ฉันว่าคุณทำได้ แต่คงกินไม่ได้”
“จานเด็ดของผมอร่อยเหาะไปเลยล่ะ ไม่เชื่อลองดูสิผมจะทำให้คุณชิม”หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาสงสัยเขาจะทำอาหารอะไร
“ไหนอะไรของคุณที่ว่าอร่อย”
และในวินาทีนั้น ร่างแกร่งก็รั้งเอวบางมาปะทะที่อกจากนั้นจุมพิตหนักๆลงที่ริมฝีปากบางอย่างดูดดื่ม “จานนี้อร่อยไหม”เขาพูดเบาๆแต่เมื่อเห็นว่าเธอจะเถียงเขาก็ตวัดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากและดูดลิ้นนุ่มของหญิงสาวเล่นเบาๆ ร่างบางทุบอกแกร่งของเขาแรงๆแต่คนร่างใหญ่กว่ากำลังสนุกในการปรุงอาหารจานเด็ดลำแขนแข็งแรงเขากวาดผักสารพัดชนิดที่วางกองเอาไว้ให้ไปรวมกันที่ปลายโต๊ะ จนบนเคาร์เตอร์ตัวใหญ่มีที่ว่างมากพอ เคนใช้ความไวดันร่างบางให้เอนลงบนโต๊ะกว้างจากนั้นซุกใบหน้าไปทั่วลำคอระหง ผมหยิกสลวยเป็นลอนของเธอกระจายเต็มพื้นเคาร์เตอร์ตากลมโตเบิกกว้างไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้
“อร่อยไหมจานเด็ดของผม รสแซ่บสะใจไหม ”
เขากระซิบเบาๆ สายตาเขาแสดงความขบขันที่เห็นเธอหน้าซีด
“ปล่อยฉันนะไอ้คนบ้า มันจะมากไปแล้วนะ”
“บ้าเหรอ” ริมฝีปากอุ่นร้อนเข้าคลอบคลุมริมฝีปากบางอีกครั้ง ฝ่ามือแกร่งลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวเนียนอย่างเผลอไผลให้ตายเขาหยุดตัวเองไม่ได้ ตอนแรกเขาเพียงต้องการขู่เธอให้กลัวเท่านั้นแต่ทำไมใกล้เธอทีไรเขาห้ามใจไม่อยู่
แอนนี่นั่งมองนาฬิกาเคนหายเข้าไปในครัวต้องนานสองนานแถมเมื่อสักครู่ยัยแม่บ้านหุ่นดีก็เอาจานไปเก็บในครัวเธอจึงอดไม่ได้ที่จะตามเข้าไปดูหญิงสาวลุกขึ้นและได้ยินเสียงกุกกักอยู่ในครัว
“ทำอะไรอยู่คะเคน” แอนนี่เดินเข้าไปในครัวอย่างช้าๆ หัวใจเธอแทบจะหยุดเต้น มือเรียวยกขึ้นปิดปาก
ว๊าย! “นังบ้า แกทำอะไรคุณเคนของฉัน” แอนนี่รีบเข้าไปดึงกระท้อนที่กำลังทับอยู่บนร่างของเคนบนพื้นครัวมิหนำซ้ำสองมือของเธอยังบีบคอเขาแน่น
“นี่หลบไปนะนังแม่บ้าน” แอนนี่ผลักร่างของกระท้อนออกจากเคน
แต่สายตาของชายหนุ่มหากมองให้ดีเขาไม่ได้แสงความโกรธเกรี้ยวออกมาทางสายตาสักนิด ในระหว่างที่เขาปล้ำจูบเธออยู่นั้นเมื่อร่างบางอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอด้วยน้ำเสียงหวานหู ชายหนุ่มหลงคารมปล่อยเธอแต่โดยดีแต่หญิงสาวแปลงกายเป็นนักมวยปล้ำหญิงผลักเขาจนล้มลงไปที่พื้นจากนั้นกระโจนทับลงมาบนร่างและบีบคอเขาเอาไว้แน่นที่จริงเขาก็สามารถสู้แรงเธอได้แต่เคนเลือกที่จะไม่ทำเขายอมให้เธอนั่งทับอยู่บนตัวเขาอยู่แบบนั้นเธอทำให้เขาคลั่งเมื่อเนื้อนิ่มหลายๆส่วนบนร่างกายมันถูไถอยู่บนร่างแกร่งของเขาจนเมื่อเสียงสูงของแอนนี่ดังขึ้น
“ฉันเกลียดคุณ” เคนยันกายลุกขึ้นจากพื้นเขาไม่ได้พูดอะไรแต่เห็นหญิงสาวหันหลังเดินไปจากครัวทั้งคราบน้ำตา
“อะไรกันคะเคนขา ดูสิแม่นั่นบีบคอคุณจนแดงไปหมด” แอนนี่ลูบไล้ไปทั่วลำคอของชายหนุ่มอย่างมีความหมาย แต่เขาปัดมือเธอออกอย่างสุภาพ
“แอนนี่ ทานอาหารง่ายอย่างเช่นไข่เจียวไปก่อนนะครับผมสัญญาว่าจะพาคุณไปเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหารวันหลัง”
ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น รู้สึกเป็นห่วงคนที่เดินออกไปจากครัวอยากจะวิ่งไปขอโทษ อยากไปง้อแต่ว่าขาสองข้างกับก้าวไม่ออก
“ก็ได้ค่ะ” ให้ตายหญิงสาวอยากจะกรี๊ดให้ลั่นครัว มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของธุรกิจผลไม้กระป๋องที่ใหญ่ที่สุดในจันทบุรีเชิญเธอมาทานข้าวเย็นด้วย อาหารจานเด็ดคือไข่เจียว
++++++++++++++++++++++++++
หลังทานข้าวเสร็จแอนนี่ขอตัวไปอาบน้ำคืนนี้เคนคิดว่าเขาคงต้องเสียสละยกห้องส่วนตัวให้แอนนี่ และหนีมานอนที่โซฟากลางห้องรับแขกแทน เพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังเล็กๆที่เขาตั้งใจจะพักอยู่คนเดียวจึงสร้างห้องนอนไว้เพียงสองห้อง เคนนั่งคิดไปคิดมาจริงๆ เขาตั้งใจจะเอาแอนนี่มาคั่นกลางเพื่อไม่ให้ตัวเขาเองตกหลุมพลางที่วางเอาไว้ แต่เอาเข้าจริงไม่ว่าจะมีแอนนี่หรือไม่มียามเขาเข้าใกล้เธอทีไรต่อให้สิบแอนนี่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
เคนยืนอยู่ที่หน้าห้องของกระท้อนอยู่นานเขาหลับตาและรวบรวมความกล้าเคาะประตูเธออยู่หลายหนแต่หญิงสาวไม่ยอมเปิดประตู
“นี่คุณเปิดประตูให้ผมหน่อยสิ” เขาเรียกเธออยู่หลายครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบยิ่งทำให้รู้สึกกังวล
กระท้อนนั่งกอดเข่า ฝ่ามือบางถูแก้มแรงๆ แต่มันไม่สามารถลบออกไปจากความรู้สึกได้
“อีตาบ้า ทุเรศที่สุด” ขอบตาร้อนพร่าวยามนึกภาพนั้น ที่เขาจูบเธอและกอดรัดฟัดเหวี่ยงเมื่อตอนอยู่ในครัวเขาคงเคิดว่าเธอเป็นกระเป๋ารถเมล์จริงๆ คิดจะทำอะไรก็ทำได้ตามอำเภอใจ
มือเรียวเอื้อมมือมาแตะริมฝีปาก “ไม่คิดเลยจูบแรกของเราต้องเป็นของนายเคนคนนี้ เกลียดน้ำหน้านักคอยดูนะจะเอาคืนให้สาสมเลย”
“ทำอะไรอยู่คะเคน แล้วนี่คุณมายืนอยู่หน้าห้องคนใช้ทำไมกันคะ” แอนนี่ในชุดคลุมอาบน้ำดึงคล้องของเข้ากับลำแขนแข็งแรง เธออาบน้ำชำระร่างกายอย่างสะอาดคืนนี้มันจะต้องเป็นคืนพิเศษหญิงสาวคาดหวังไปไกล
“แอนนี่ง่วงแล้วค่ะเคนขา พาแอนนี่ไปนอนเถอะนะคะแปลกที่แอนนี่นอนไม่หลับคะ” หญิงสาวซบใบหน้าลงที่อกกว้างของเขาและกอดกระชับเอวของชายหนุ่มเอาไว้แน่น
“คุณไปนอนก่อนเถอะครับ คืนนี้ผมจะนอนที่โซฟาข้างนอก”
ท่าทีของหญิงสาวเปลี่ยนไปในทันที “อะไรกันคะ ทำไมคุณไม่นอนห้องเดียวกับแอนนี่ จะหนีมานอนที่โซฟานี่ได้ยังไงกันคะ”
“มันไม่เหมาะนะครับที่เราจะนอนห้องเดียวกัน”เคนดันร่างนุ่มนิ่มออกห่างอย่างเบามือ
“หมายความว่าที่เคนชวนแอนนี่มาค้างคืนด้วยไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับแอนนี่เลยเหรอคะ”
“ผมเอ่อ.....ผมก็แค่ชวนคุณมาเป็นนางแบบวาดรูปให้เหมือนทุกที”
แอนนี่รู้สึกเสียหน้า “แต่ตอนโทรไปคุณบอกว่าคิดถึงแอนนี่ อยากให้แอนนี่มาค้างคืนด้วยนี่คะ”
เคนมีสีหน้าลำบากใจ
“ไม่สนใจ อะไรทั้งนั้นคืนนี้คุณต้องนอนเดียวกับแอนนี่ เพราะแอนนี่กลัวผีค่ะ”
หญิงสาวฉุดกระชากลากถูเขาเข้าไปในห้องจนได้
“ผมขอตัวอาบน้ำก่อนละกันครับ”
แต่หญิงสาวฉุดแขนเขาเอาไว้ “ไม่ต้องหรอกค่ะเสียเวลา” ร่างบางเบียดอกอวบเขาไปชิดกับอกแกร่ง “คุณก็รู้นี่คะว่าแอนนี่รู้สึกยังไงกับคุณ”
“แอนนี่อย่าครับมันไม่ดีหรอก” เขาพยายามดันร่างเธอออก แต่ไม่เป็นผลแอนนี่เชื่อว่าเธอจะสยบเขาได้ในคืนนี้ในเมื่อเธอมีโอกาสแล้วจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป ชุดคลุมมันวาวสีเงินถูกดึงออกให้เห็นเพียงชุดนอนหวาบหวิวสายเดียวสีขาวที่มองด้วยเปล่าก็เห็นชัดว่าบราเซียของเธอเป็นสีดำและดูเหมือนไซด์มันจะเล็กไปเพราะอกอวบแทบจะล้นทะลักออกมา
“อย่าทำแบบนี้เลยนะครับแอนนี่ คุณเป็นผู้หญิงนะครับ” เขาเตือนสติเธอ
“ใช่แอนนี่เป็นผู้หญิง แล้วเคนก็เป็นผู้ชายแล้วเราอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้คุณคิดว่าเราจะทำอะไรกันดีคะ” จู่ๆสายเดี่ยวก็สายหลุดเสียอย่างนั้นเคนมองความขาวหยวกและหายใจแรงๆ นี่เขาช่างหาเรื่องใส่ตัวเองดีเหลือเกิน
“นะคะเคน แอนนี่อยากเป็นของคุณและก็อยากให้คุณเป็นของแอนนี่” หญิงสาวพูดชัดเจน ไม่ใช่ชายหนุ่มกลัวในเรื่องนี้ถ้าไม่มีคนข้างห้องอยู่บางทีเขาอาจจะดึงเธอมากอดและทำอะไรต่อมิอะไรกับหุ่นสะท้านอารมณ์ของเธอแล้วก็ได้ แต่ยามเมื่อความรู้สึกของเขามันบอกว่าในบ้านหลังนี้ยังมีหญิงสาวอีกคนมันทำให้เขาหมดอารมณ์กับผู้หญิงอื่นในทันที
“เคนขา กอดแอนนี่สิคะ”
กระท้อนแนบใบหูกับฝาผนังห้องเพราะเธอได้ยินเสียงหญิงชายคุยกัน
“โอ๊ยๆๆๆ เคนขาอย่าค่ะ เบาๆสิคะแอนนี่ไม่ไหวแล้วนะคะ เสียงหญิงสาวร้องครวญครางดังลั่นห้อง” กระท้อนยกมือขึ้นปิดปาก
"เคนขา แอนนี่ทนไม่ไหวแล้วนะคะพอก่อนเถอะ หยุดก่อนได้ไหม แอนนี่หายใจไม่ออกค่ะ"
“บัดสีบัดเถลิง ทุเรศทั้งคู่เลย”เธอหยุดการแอบฟังจากนั้นมานั่งอยู่บนเตียง แต่อีกใจกลับรู้สึกโกรธขึ้นมาเป็นริ้วๆ เมื่อสักครู่ยังจูบเธออยู่เลย แต่ตอนนี้เขากลับไปมีอะไรกับยัยแอนนี่
“น่าขยะแขยงที่สุด” กระท้อนรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำล้างหน้าร่างตา จากนั้นจึงอาบน้ำเสียเลยเพื่อลบกลิ่นกายของเขาให้หายออกไปจากร่างของเธอ
+++++++++++++++++
เคนหยุดมือเมื่อเห็นแอนนี่หัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล “เอาล่ะผมจะหยุดจักกะจี้เอวคุณแล้วแต่ว่าคุณอย่าทำแบบนั้นอีกรับรองมันไม่ได้ผลกับผมหรอก อย่าลืมสิผมเห็นเรือนร่างของผู้หญิงที่ผมวาดภาพจนมันชินชาผมมองสรีระของหญิงสาวเป็นเพียงศิลปะเท่านั้น”
แอนนี่ใช้ไม้เด็ดเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาแต่ทว่าเคนมีความอดทนพอเขาไม่อยากสร้างปัญหาขึ้นอีกและวิธีที่เขาจะหยุดเธอมันก็ได้ผลเสียด้วย เพราะเขาแอบรู้มาว่าแอนนี่เป็นโรคบ้าจี้
“ก็ได้คุณมันบ้า มาเสริฟถึงหน้าไม่เอาก็ตามใจวันหลังไม่ต้องโทรไปตามแอนนี่แล้วนะ” หญิงสาวลุกขึ้นสีหน้าโกรธจัดและแต่งตัวอย่างรวดเร็วจากนั้นขับรถออกไปจากบ้านสวนของเคนอย่างหัวเสีย
“ไอ้คนโง่ งี่เง่า อุตสาห์แก้ผ้าต่อหน้าต่อตายังไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีก” หญิงสาวบีบแตรระบายอารมณ์เสียงดังลั่นจากนั่นเบลิ้นเครื่องยนต์และขับรถออกไปจากบ้านสวนอย่างรวดเร็ว
++++++++++++++++++++++++++++
น้ำอุ่นจากฝักบัวมันทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเธอชอบน้ำที่สุด กระท้อนอาบน้ำจนสะอาดกลิ่นกายหอมฟุ้งจากครีมอาบน้ำที่เธอเลือกใช้
“ครีมยี่ห้ออะไรนะหอมจัง” หญิงสาวพลิกดูไอ้เจ้าขวดนี้เป็นครีมอาบน้ำยี่ห้อดังจากเมืองนอกที่ราคาแพงลิ่วแต่กลิ่นของมันช่างหอมติดตัวดีเหลือเกิน
“อาบน้ำแล้วสบายตัวจริงๆ เอ๊ะ! ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาเหรอเนี่ย”
ร่างบางเดินจากห้องอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์เพราะมั่นใจว่าล็อคห้องเอาไว้แล้วอีกทั้งเขาคนนั้นก็กำลังทำเรื่องอย่างว่าอยู่กับยัยแอนนี่คู่ขาคนสวย แต่แล้วขาเรียวเมื่อก้าวออกจากห้องน้ำกับก้าวไปข้างหน้าไม่ออกราวกับถูกสะกด เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาพบกับชายหนุ่มหน้าคมเจ้าของบ้าน มานั่งเล่นอยู่บนเตียงของเธอแต่ที่แย่กว่านั้นตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับถูกฟ้าฟาดจากสายตาคู่คมที่ไล่มองเธอตั้งแต่ปลายเท้าจรดศีรษะ เคนตาค้างเมื่อสักครู่เขาก็เห็นผู้หญิงในร่างเปลือยแต่เขากับไม่รู้สึกอะไรสักนิดจนทำให้เจ้าหล่อนไม่พอใจและกลับออกไปอย่างหัวเสีย แต่เธอคนนี้เหมือนรูปเปลือยของเทพีที่มีหยดน้ำจับอยู่ที่เรือนร่างให้ตายความเป็นชายของเขามันเต้นตุบๆ และตอบสนองด้วยการทำตัวให้แข็งแรงใหญ่โตขึ้นทันตาจนเขาเองก็ตกใจ สองตาของเขายังคงค้างอยู่ที่เรือนร่างสมส่วนชนิดกระพริบตาไม่ลง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
เคนกำลังนั่งป้อนผลไม้ให้กับนางแบบสาวของเขาอย่างเอาอกเอาใจแต่สายตาคมก็แอบชำเรืองมองอยู่เรื่อยๆว่ากระท้อนเข้าไปทำอะไรในครัวดูเหมือนว่าเธอคงจะหิว เขาได้ยินเสียงอะไรก็อกๆแก๊กๆออกมาจากในครัว
“อย่างมากก็คงแค่ต้มมาม่ากินได้เท่านั้นแหละ” เคนแอบกระหยิ่มยิ้มย่องที่จริงถ้าเขาจะโทรสั่งลูกน้องให้นำอาหารเข้ามาส่งให้ก็ได้แต่เขาไม่ทำเพราะนึกอยากแกล้งหญิงสาวในครัวเล่นๆ
แต่เมื่อสักพักหนึ่งผ่านไปกลิ่นหอมๆก็โชยออกมาจนเตะปลายจมูกโด่งเคนทำจมูกฟุดฟิด
“เคนคะ แอนได้กลิ่นอะไรหอมๆหรือว่านังแม่บ้านของคุณมันกำลังทำอาหารให้เราอยู่คะ”
“คงอย่างนั้นมั้งครับ” เขาตอบไปทั้งที่ไม่แน่ใจ
ร่างระหงเดินยกถาดออกมาจากในครัวสเต๊กเนื้อชิ้นใหญ่ในจานใบโตที่มีชีสโปะอยู่ด้านบนกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วห้อง ด้านข้างๆของจานก็มีไส้กรอกเนื้อลูกวัวชิ้นใหญ่หอมกรุ่น แถมยังมีผักสลัดหลากสีดูแล้วชวนเจริญอาหาร การจัดจานถือได้ว่าผ่านหากบอกว่าอาหารจานนี้ถูกส่งมาจากโรงแรมก็คงไม่มีใครคัดค้าน นอกจากนี้ยังมีซุปอีกถ้วยที่เคนไม่แน่ใจว่ามันคือซุปอะไรเขาเห็นไม่ถนัด จากนั้นหญิงสาวก็เดินผ่านคนทั้งคู่ไปอย่างกับว่าไม่เห็นแม้แต่เงา ร่างบางเลือกเดินไปนั่งตรงโต๊ะรับประทานอาหารริมหน้าต่างจากนั้นก็ลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าทันทีเธอค่อยๆทานซุปอย่างเรียบร้อยและตักซุปออกจากตัวซึ่งเป็นวิธีการทานซุปที่ถูกต้องเคนรู้สึกแปลกใจ
“นี่เคนขา ดูนังแม่บ้านสิคะมันทำอะไรของมันเนี่ย ทำไมมันไม่ทำอาหารมาให้เคนกับแอนนี่ล่ะคะดูสิมันลอยหน้าลอยตากินอย่างกับเป็นเจ้าของบ้านเสียเอง” แอนนี่กำลังโมโหเพราะมองนาฬิกาก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่มแล้วท้องของเธอเริ่มปั่นป่วนคิดว่ามื้อค่ำเคนจะพาเธอออกไปทานอาหารในเมืองเสียอีกแต่เขากับไม่ไปไหน
กระท้อนหันมายิ้มหวานให้คนทั้งคู่
“อยากกินก็ทำเองสิ ก็คุณเคนบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่ากระท้อนเป็นแม่บ้านที่จ้างมาวันละห้าร้อย ไม่ใช่แม่ครัวสักหน่อย” กระท้อนเบ้ปาก จากนั้นเธอก็ใช้มีดตัดสเต๊กเนื้ออย่างชำนาญส่งเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย จนทำให้คนที่โซฟาถึงกับแทบจะกลืนน้ำลายตามเขาไม่รู้มาก่อนว่ายัยกระเป๋ารถเมล์จะทำสเต๊กเป็นแล้วใช้มีดและซ่อมได้อย่างคล่องแคล่วเหมือนผู้ที่ได้รับการอบรมมา
“แล้วใครง้อเธอกันล่ะ แอนนี่ไม่ต้องห่วงนะครับเดี๋ยวผมจะลงมือทำอาหารอร่อยๆให้คุณทานเอง”
“ค่ะ ก็ได้ฝีมือของเคนยังไงก็คงอร่อยกว่านังแม่บ้านสมองน้อยอยู่แล้ว” แอนนี้ฉีกยิ้มหวานให้กับเคนอย่างเอาอกเอาใจ
“ว่าแต่เราไปช่วยกันทำดีไหมครับแอนนี่” เคนเป็นฝ่ายชวนหญิงสาวเพราะจริงๆแล้วเขาทำอาหารไม่เป็น
แอนนี่ยิ้มหวานพร้อมกับส่ายหน้าทันที “ไม่ไหวล่ะคะ เดี๋ยวตัวเหม็นแย่แอนนี่ขอรอตรงนี้ดีกว่า”
เคนรู้สึกผิดหวังที่ผู้หญิงตรงหน้านอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยอย่างอื่นคุณเธอแทบจะทำอะไรไม่เป็นเอาเสียเลย
“ไม่เป็นไรครับถ้าอย่างนั้นรอผมสักครู่ รับรองคุณจะได้ทานอาหารที่อร่อยและมีประโยชน์แน่ๆ” เคนพูดเสียงดังเหมือนเป็นการข่มขวัญใครบางคน
ชายหนุ่มมองของแห้งในครัวที่จริงมันมีอยู่มากไม่ว่าจะเป็นเส้นพาสต้าทั้งหลายชนิดอบแห้ง อาหารกระป๋องเครื่องเทศแทบทุกชนิด เมื่อเปิดตู้เย็นเนื้อสัตว์แช่แข็งก็พอจะมีอยู่บ้างแต่ที่เขาขาดตอนนี้คือฝีมือ
เคนเลือกหยิบเนื้อสัตว์และผักหลายชนิดออกมาจากตู้เย็น
“ทำอะไรดีนะ เอาให้น่ากินกว่ายัยนั่นทำ”
สายตาคู่คมเหลือบไปเห็นหม้อซุปที่ตั้งอยู่บนเตาเขาชะโงกหน้าลงไปมอมความหอมของมันโชยมาเตะปลายจมูกโด่ง
“ซุปเห็ดข้นเหรอ ไม่น่าเชื่อว่ายัยกระเป๋ารถเมล์จะทำเป็น อย่างว่าเธออาจเคยเป็นลูกมือกุ๊กที่ไหนสักแห่ง”เขาไหวไหล่
“หอมเหมือนกัน หน้าตาก็น่าจะกินได้” แต่ที่จริงมันน่ากินมาก “บางทีรสชาติอาจจะไม่ได้เรื่องก็ได้” เคนหยิบช้อนซุปขึ้นมาหนึ่งคันจากนั้นตักลงไปในหม้อ เขาเป่าเล็กน้อยเพราะมันยังร้อนๆอยู่และส่งเข้าปาก
“อร่อยแหะ” เขาลองตักใส่ถ้วยออกมาชิมปรากฏว่ามันอร่อยจนเขาต้องกินมันเข้าไปจริงๆ ไม่ใช่แค่ชิมเท่านั้น
จนลืมว่าตัวเองกำลังจะทำอาหารที่อร่อยกว่าของกระท้อน
หญิงสาวเดินเข้ามาในครัวอย่างช้าๆ จึงทำให้เห็นภาพที่เขากำลังนั่งกินซุปของเธออย่างเอร็ดอร่อย แต่เขาหันหลังให้เธอจึงไม่รู้ว่าหญิงสาวแอบมายืนยิ้มอยู่ด้านหลัง
“อร่อยไหมคะคุณเคน” เสียงหวานถามขึ้นเสียงดัง
เคนแทบจะวางช้อนซุปไม่ทัน
“เค็ม” เขาตอบสั้นๆ ก่อนจะถือถ้วยซุปไปเททิ้งในอ่างล้างจานอย่างแสนเสียดาย
หญิงสาวนึกในใจว่ามันเค็มตรงไหนแต่พอจะรู้ว่าคนอวดดีอย่างเขาหาเรื่องแกล้งว่าเธอไปอย่างนั้น หญิงสาวจึงถือจานอาหารที่ทานเสร็จไปวางในอ่างล้างจานและชำเรืองมองเมื่อเห็นเขากำลังหั่นผักด้วยท่าทีที่ตลกเหมือนคนจับมีดทำครัวครั้งแรกในชีวิต
“หากคุณขอร้องให้ฉันช่วยทำอาหารบางทีฉันอาจจะช่วยก็ได้” หญิงสาวเดินไปใกล้ๆเขาและยื่นหน้ามองผักที่เขาหั่นแต่ละชิ้นดูแล้วเหนื่อยใจบางชิ้นสั้นเกินไป บางชิ้นยาวเกินไป เนื้อสัตว์ก็หั่นบางบ้างหนาบ้าง
“ไม่ต้อง” เคนเงยหน้าขึ้นมาตอบแต่ปลายจมูกของเขากับชนแก้มกระท้อนเสียอย่างนั้น ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือเจตนา
“นี่คุณ” กระท้อนแหวใส่แล้วเอามือลูบแก้มตัวเองแรงๆ “คุณแอบหอมแก้มฉัน คนฉวยโอกาส”
“ผมเปล่านะ ก็คุณเอาแก้มมาอยู่ใกล้จมูกผมทำไม ผมหันไปพอดีมันก็เลย...”
“ก็เลยแบบนี้ไงมานี่ฉันจะทำหมูทุบให้กิน” กระท้อนรัวกำปั้นไปที่เคนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ผมเจ็บนะคุณ ทำอะไรเนี่ยเห็นไหมว่าผมกำลังทำกับข้าวอยู่”
“ฉันคิดว่าคุณสับหยวกกล้วยให้หมูมันกินเสียอีก” กระท้อนมองผักที่เขียงด้วยสายตาตลกขบขันริมฝีปากเหยียดยิ้มเยาะเย้ย
“หยุดเลยนะ อย่ามองของที่ผมทำด้วยแววตาแบบนี้ แล้วออกไปข้างนอกครัวได้แล้วแม่ตัวยุ่ง” เขาสั่ง
“ไม่ไป อยากยืนดูคุณทำอาหารพิศดาร” กระท้อนท้าวสะเอวยืนเถียงเขาอย่างสนุกปาก ไม่รู้ว่าภัยกำลังจะมาถึงตัว
“ได้เลยรู้ไหมว่าผมทำอะไรอร่อยที่สุด แต่จะพิศดารหรือเปล่าไม่แน่ใจ” เคนละสายตาจากผักที่เขียงและเบนความสนใจมาที่หญิงสาวแทน
“ใครจะไปรู้ แต่ฉันว่าคุณทำได้ แต่คงกินไม่ได้”
“จานเด็ดของผมอร่อยเหาะไปเลยล่ะ ไม่เชื่อลองดูสิผมจะทำให้คุณชิม”หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาสงสัยเขาจะทำอาหารอะไร
“ไหนอะไรของคุณที่ว่าอร่อย”
และในวินาทีนั้น ร่างแกร่งก็รั้งเอวบางมาปะทะที่อกจากนั้นจุมพิตหนักๆลงที่ริมฝีปากบางอย่างดูดดื่ม “จานนี้อร่อยไหม”เขาพูดเบาๆแต่เมื่อเห็นว่าเธอจะเถียงเขาก็ตวัดลิ้นเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากและดูดลิ้นนุ่มของหญิงสาวเล่นเบาๆ ร่างบางทุบอกแกร่งของเขาแรงๆแต่คนร่างใหญ่กว่ากำลังสนุกในการปรุงอาหารจานเด็ดลำแขนแข็งแรงเขากวาดผักสารพัดชนิดที่วางกองเอาไว้ให้ไปรวมกันที่ปลายโต๊ะ จนบนเคาร์เตอร์ตัวใหญ่มีที่ว่างมากพอ เคนใช้ความไวดันร่างบางให้เอนลงบนโต๊ะกว้างจากนั้นซุกใบหน้าไปทั่วลำคอระหง ผมหยิกสลวยเป็นลอนของเธอกระจายเต็มพื้นเคาร์เตอร์ตากลมโตเบิกกว้างไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้
“อร่อยไหมจานเด็ดของผม รสแซ่บสะใจไหม ”
เขากระซิบเบาๆ สายตาเขาแสดงความขบขันที่เห็นเธอหน้าซีด
“ปล่อยฉันนะไอ้คนบ้า มันจะมากไปแล้วนะ”
“บ้าเหรอ” ริมฝีปากอุ่นร้อนเข้าคลอบคลุมริมฝีปากบางอีกครั้ง ฝ่ามือแกร่งลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวเนียนอย่างเผลอไผลให้ตายเขาหยุดตัวเองไม่ได้ ตอนแรกเขาเพียงต้องการขู่เธอให้กลัวเท่านั้นแต่ทำไมใกล้เธอทีไรเขาห้ามใจไม่อยู่
แอนนี่นั่งมองนาฬิกาเคนหายเข้าไปในครัวต้องนานสองนานแถมเมื่อสักครู่ยัยแม่บ้านหุ่นดีก็เอาจานไปเก็บในครัวเธอจึงอดไม่ได้ที่จะตามเข้าไปดูหญิงสาวลุกขึ้นและได้ยินเสียงกุกกักอยู่ในครัว
“ทำอะไรอยู่คะเคน” แอนนี่เดินเข้าไปในครัวอย่างช้าๆ หัวใจเธอแทบจะหยุดเต้น มือเรียวยกขึ้นปิดปาก
ว๊าย! “นังบ้า แกทำอะไรคุณเคนของฉัน” แอนนี่รีบเข้าไปดึงกระท้อนที่กำลังทับอยู่บนร่างของเคนบนพื้นครัวมิหนำซ้ำสองมือของเธอยังบีบคอเขาแน่น
“นี่หลบไปนะนังแม่บ้าน” แอนนี่ผลักร่างของกระท้อนออกจากเคน
แต่สายตาของชายหนุ่มหากมองให้ดีเขาไม่ได้แสงความโกรธเกรี้ยวออกมาทางสายตาสักนิด ในระหว่างที่เขาปล้ำจูบเธออยู่นั้นเมื่อร่างบางอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอด้วยน้ำเสียงหวานหู ชายหนุ่มหลงคารมปล่อยเธอแต่โดยดีแต่หญิงสาวแปลงกายเป็นนักมวยปล้ำหญิงผลักเขาจนล้มลงไปที่พื้นจากนั้นกระโจนทับลงมาบนร่างและบีบคอเขาเอาไว้แน่นที่จริงเขาก็สามารถสู้แรงเธอได้แต่เคนเลือกที่จะไม่ทำเขายอมให้เธอนั่งทับอยู่บนตัวเขาอยู่แบบนั้นเธอทำให้เขาคลั่งเมื่อเนื้อนิ่มหลายๆส่วนบนร่างกายมันถูไถอยู่บนร่างแกร่งของเขาจนเมื่อเสียงสูงของแอนนี่ดังขึ้น
“ฉันเกลียดคุณ” เคนยันกายลุกขึ้นจากพื้นเขาไม่ได้พูดอะไรแต่เห็นหญิงสาวหันหลังเดินไปจากครัวทั้งคราบน้ำตา
“อะไรกันคะเคนขา ดูสิแม่นั่นบีบคอคุณจนแดงไปหมด” แอนนี่ลูบไล้ไปทั่วลำคอของชายหนุ่มอย่างมีความหมาย แต่เขาปัดมือเธอออกอย่างสุภาพ
“แอนนี่ ทานอาหารง่ายอย่างเช่นไข่เจียวไปก่อนนะครับผมสัญญาว่าจะพาคุณไปเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหารวันหลัง”
ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้น รู้สึกเป็นห่วงคนที่เดินออกไปจากครัวอยากจะวิ่งไปขอโทษ อยากไปง้อแต่ว่าขาสองข้างกับก้าวไม่ออก
“ก็ได้ค่ะ” ให้ตายหญิงสาวอยากจะกรี๊ดให้ลั่นครัว มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของธุรกิจผลไม้กระป๋องที่ใหญ่ที่สุดในจันทบุรีเชิญเธอมาทานข้าวเย็นด้วย อาหารจานเด็ดคือไข่เจียว
++++++++++++++++++++++++++
หลังทานข้าวเสร็จแอนนี่ขอตัวไปอาบน้ำคืนนี้เคนคิดว่าเขาคงต้องเสียสละยกห้องส่วนตัวให้แอนนี่ และหนีมานอนที่โซฟากลางห้องรับแขกแทน เพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านหลังเล็กๆที่เขาตั้งใจจะพักอยู่คนเดียวจึงสร้างห้องนอนไว้เพียงสองห้อง เคนนั่งคิดไปคิดมาจริงๆ เขาตั้งใจจะเอาแอนนี่มาคั่นกลางเพื่อไม่ให้ตัวเขาเองตกหลุมพลางที่วางเอาไว้ แต่เอาเข้าจริงไม่ว่าจะมีแอนนี่หรือไม่มียามเขาเข้าใกล้เธอทีไรต่อให้สิบแอนนี่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
เคนยืนอยู่ที่หน้าห้องของกระท้อนอยู่นานเขาหลับตาและรวบรวมความกล้าเคาะประตูเธออยู่หลายหนแต่หญิงสาวไม่ยอมเปิดประตู
“นี่คุณเปิดประตูให้ผมหน่อยสิ” เขาเรียกเธออยู่หลายครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบยิ่งทำให้รู้สึกกังวล
กระท้อนนั่งกอดเข่า ฝ่ามือบางถูแก้มแรงๆ แต่มันไม่สามารถลบออกไปจากความรู้สึกได้
“อีตาบ้า ทุเรศที่สุด” ขอบตาร้อนพร่าวยามนึกภาพนั้น ที่เขาจูบเธอและกอดรัดฟัดเหวี่ยงเมื่อตอนอยู่ในครัวเขาคงเคิดว่าเธอเป็นกระเป๋ารถเมล์จริงๆ คิดจะทำอะไรก็ทำได้ตามอำเภอใจ
มือเรียวเอื้อมมือมาแตะริมฝีปาก “ไม่คิดเลยจูบแรกของเราต้องเป็นของนายเคนคนนี้ เกลียดน้ำหน้านักคอยดูนะจะเอาคืนให้สาสมเลย”
“ทำอะไรอยู่คะเคน แล้วนี่คุณมายืนอยู่หน้าห้องคนใช้ทำไมกันคะ” แอนนี่ในชุดคลุมอาบน้ำดึงคล้องของเข้ากับลำแขนแข็งแรง เธออาบน้ำชำระร่างกายอย่างสะอาดคืนนี้มันจะต้องเป็นคืนพิเศษหญิงสาวคาดหวังไปไกล
“แอนนี่ง่วงแล้วค่ะเคนขา พาแอนนี่ไปนอนเถอะนะคะแปลกที่แอนนี่นอนไม่หลับคะ” หญิงสาวซบใบหน้าลงที่อกกว้างของเขาและกอดกระชับเอวของชายหนุ่มเอาไว้แน่น
“คุณไปนอนก่อนเถอะครับ คืนนี้ผมจะนอนที่โซฟาข้างนอก”
ท่าทีของหญิงสาวเปลี่ยนไปในทันที “อะไรกันคะ ทำไมคุณไม่นอนห้องเดียวกับแอนนี่ จะหนีมานอนที่โซฟานี่ได้ยังไงกันคะ”
“มันไม่เหมาะนะครับที่เราจะนอนห้องเดียวกัน”เคนดันร่างนุ่มนิ่มออกห่างอย่างเบามือ
“หมายความว่าที่เคนชวนแอนนี่มาค้างคืนด้วยไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับแอนนี่เลยเหรอคะ”
“ผมเอ่อ.....ผมก็แค่ชวนคุณมาเป็นนางแบบวาดรูปให้เหมือนทุกที”
แอนนี่รู้สึกเสียหน้า “แต่ตอนโทรไปคุณบอกว่าคิดถึงแอนนี่ อยากให้แอนนี่มาค้างคืนด้วยนี่คะ”
เคนมีสีหน้าลำบากใจ
“ไม่สนใจ อะไรทั้งนั้นคืนนี้คุณต้องนอนเดียวกับแอนนี่ เพราะแอนนี่กลัวผีค่ะ”
หญิงสาวฉุดกระชากลากถูเขาเข้าไปในห้องจนได้
“ผมขอตัวอาบน้ำก่อนละกันครับ”
แต่หญิงสาวฉุดแขนเขาเอาไว้ “ไม่ต้องหรอกค่ะเสียเวลา” ร่างบางเบียดอกอวบเขาไปชิดกับอกแกร่ง “คุณก็รู้นี่คะว่าแอนนี่รู้สึกยังไงกับคุณ”
“แอนนี่อย่าครับมันไม่ดีหรอก” เขาพยายามดันร่างเธอออก แต่ไม่เป็นผลแอนนี่เชื่อว่าเธอจะสยบเขาได้ในคืนนี้ในเมื่อเธอมีโอกาสแล้วจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป ชุดคลุมมันวาวสีเงินถูกดึงออกให้เห็นเพียงชุดนอนหวาบหวิวสายเดียวสีขาวที่มองด้วยเปล่าก็เห็นชัดว่าบราเซียของเธอเป็นสีดำและดูเหมือนไซด์มันจะเล็กไปเพราะอกอวบแทบจะล้นทะลักออกมา
“อย่าทำแบบนี้เลยนะครับแอนนี่ คุณเป็นผู้หญิงนะครับ” เขาเตือนสติเธอ
“ใช่แอนนี่เป็นผู้หญิง แล้วเคนก็เป็นผู้ชายแล้วเราอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้คุณคิดว่าเราจะทำอะไรกันดีคะ” จู่ๆสายเดี่ยวก็สายหลุดเสียอย่างนั้นเคนมองความขาวหยวกและหายใจแรงๆ นี่เขาช่างหาเรื่องใส่ตัวเองดีเหลือเกิน
“นะคะเคน แอนนี่อยากเป็นของคุณและก็อยากให้คุณเป็นของแอนนี่” หญิงสาวพูดชัดเจน ไม่ใช่ชายหนุ่มกลัวในเรื่องนี้ถ้าไม่มีคนข้างห้องอยู่บางทีเขาอาจจะดึงเธอมากอดและทำอะไรต่อมิอะไรกับหุ่นสะท้านอารมณ์ของเธอแล้วก็ได้ แต่ยามเมื่อความรู้สึกของเขามันบอกว่าในบ้านหลังนี้ยังมีหญิงสาวอีกคนมันทำให้เขาหมดอารมณ์กับผู้หญิงอื่นในทันที
“เคนขา กอดแอนนี่สิคะ”
กระท้อนแนบใบหูกับฝาผนังห้องเพราะเธอได้ยินเสียงหญิงชายคุยกัน
“โอ๊ยๆๆๆ เคนขาอย่าค่ะ เบาๆสิคะแอนนี่ไม่ไหวแล้วนะคะ เสียงหญิงสาวร้องครวญครางดังลั่นห้อง” กระท้อนยกมือขึ้นปิดปาก
"เคนขา แอนนี่ทนไม่ไหวแล้วนะคะพอก่อนเถอะ หยุดก่อนได้ไหม แอนนี่หายใจไม่ออกค่ะ"
“บัดสีบัดเถลิง ทุเรศทั้งคู่เลย”เธอหยุดการแอบฟังจากนั้นมานั่งอยู่บนเตียง แต่อีกใจกลับรู้สึกโกรธขึ้นมาเป็นริ้วๆ เมื่อสักครู่ยังจูบเธออยู่เลย แต่ตอนนี้เขากลับไปมีอะไรกับยัยแอนนี่
“น่าขยะแขยงที่สุด” กระท้อนรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำล้างหน้าร่างตา จากนั้นจึงอาบน้ำเสียเลยเพื่อลบกลิ่นกายของเขาให้หายออกไปจากร่างของเธอ
+++++++++++++++++
เคนหยุดมือเมื่อเห็นแอนนี่หัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล “เอาล่ะผมจะหยุดจักกะจี้เอวคุณแล้วแต่ว่าคุณอย่าทำแบบนั้นอีกรับรองมันไม่ได้ผลกับผมหรอก อย่าลืมสิผมเห็นเรือนร่างของผู้หญิงที่ผมวาดภาพจนมันชินชาผมมองสรีระของหญิงสาวเป็นเพียงศิลปะเท่านั้น”
แอนนี่ใช้ไม้เด็ดเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาแต่ทว่าเคนมีความอดทนพอเขาไม่อยากสร้างปัญหาขึ้นอีกและวิธีที่เขาจะหยุดเธอมันก็ได้ผลเสียด้วย เพราะเขาแอบรู้มาว่าแอนนี่เป็นโรคบ้าจี้
“ก็ได้คุณมันบ้า มาเสริฟถึงหน้าไม่เอาก็ตามใจวันหลังไม่ต้องโทรไปตามแอนนี่แล้วนะ” หญิงสาวลุกขึ้นสีหน้าโกรธจัดและแต่งตัวอย่างรวดเร็วจากนั้นขับรถออกไปจากบ้านสวนของเคนอย่างหัวเสีย
“ไอ้คนโง่ งี่เง่า อุตสาห์แก้ผ้าต่อหน้าต่อตายังไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีก” หญิงสาวบีบแตรระบายอารมณ์เสียงดังลั่นจากนั่นเบลิ้นเครื่องยนต์และขับรถออกไปจากบ้านสวนอย่างรวดเร็ว
++++++++++++++++++++++++++++
น้ำอุ่นจากฝักบัวมันทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นเธอชอบน้ำที่สุด กระท้อนอาบน้ำจนสะอาดกลิ่นกายหอมฟุ้งจากครีมอาบน้ำที่เธอเลือกใช้
“ครีมยี่ห้ออะไรนะหอมจัง” หญิงสาวพลิกดูไอ้เจ้าขวดนี้เป็นครีมอาบน้ำยี่ห้อดังจากเมืองนอกที่ราคาแพงลิ่วแต่กลิ่นของมันช่างหอมติดตัวดีเหลือเกิน
“อาบน้ำแล้วสบายตัวจริงๆ เอ๊ะ! ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามาเหรอเนี่ย”
ร่างบางเดินจากห้องอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์เพราะมั่นใจว่าล็อคห้องเอาไว้แล้วอีกทั้งเขาคนนั้นก็กำลังทำเรื่องอย่างว่าอยู่กับยัยแอนนี่คู่ขาคนสวย แต่แล้วขาเรียวเมื่อก้าวออกจากห้องน้ำกับก้าวไปข้างหน้าไม่ออกราวกับถูกสะกด เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาพบกับชายหนุ่มหน้าคมเจ้าของบ้าน มานั่งเล่นอยู่บนเตียงของเธอแต่ที่แย่กว่านั้นตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนกับถูกฟ้าฟาดจากสายตาคู่คมที่ไล่มองเธอตั้งแต่ปลายเท้าจรดศีรษะ เคนตาค้างเมื่อสักครู่เขาก็เห็นผู้หญิงในร่างเปลือยแต่เขากับไม่รู้สึกอะไรสักนิดจนทำให้เจ้าหล่อนไม่พอใจและกลับออกไปอย่างหัวเสีย แต่เธอคนนี้เหมือนรูปเปลือยของเทพีที่มีหยดน้ำจับอยู่ที่เรือนร่างให้ตายความเป็นชายของเขามันเต้นตุบๆ และตอบสนองด้วยการทำตัวให้แข็งแรงใหญ่โตขึ้นทันตาจนเขาเองก็ตกใจ สองตาของเขายังคงค้างอยู่ที่เรือนร่างสมส่วนชนิดกระพริบตาไม่ลง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัปสรา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.ค. 2554, 16:52:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.ค. 2554, 17:05:04 น.
จำนวนการเข้าชม : 4120
| << ตอนที่ 6 | ตอนที่ 8 >> |
xeve 11 ก.ค. 2554, 17:08:11 น.
อ๊ากกกกกกกกก รีบมาต่อด่วน!!!!
อ๊ากกกกกกกกก รีบมาต่อด่วน!!!!
kaero 11 ก.ค. 2554, 17:13:47 น.
งานเข้ากระท้อนแน่ๆๆๆๆ อะจึ๋ย
งานเข้ากระท้อนแน่ๆๆๆๆ อะจึ๋ย
maplezaa 11 ก.ค. 2554, 17:29:02 น.
อ๊ายยยยยยย กระท้อนนนวิ่งเข้าห้องน้ำเร็ว อิอิ
อ๊ายยยยยยย กระท้อนนนวิ่งเข้าห้องน้ำเร็ว อิอิ
zeen 11 ก.ค. 2554, 19:03:57 น.
หนูกระท้อนนี่มีฉากให้โชว์บ่อยจัง อย่างนี้จะรอดไปได้อีกนานแค่ไหนน๊า
หนูกระท้อนนี่มีฉากให้โชว์บ่อยจัง อย่างนี้จะรอดไปได้อีกนานแค่ไหนน๊า
Auuuu 11 ก.ค. 2554, 19:09:56 น.
กรี๊ดดดดดดดดดดด งานเข้าแล้ววววว
กรี๊ดดดดดดดดดดด งานเข้าแล้ววววว
anOO 11 ก.ค. 2554, 19:12:22 น.
กระท้อนอย่ามัวแต่ตะลึง ตั้งสติไว้
ไม่งั้น นายเคนไม่รับรองความปลอดภัยนะ
กระท้อนอย่ามัวแต่ตะลึง ตั้งสติไว้
ไม่งั้น นายเคนไม่รับรองความปลอดภัยนะ
ann 11 ก.ค. 2554, 19:39:49 น.
ยัยกระท้อนรีบปิดตาเร็วๆเค้า อายเค้า กร๊ากกกก
ยัยกระท้อนรีบปิดตาเร็วๆเค้า อายเค้า กร๊ากกกก
ปูสีน้ำเงิน 11 ก.ค. 2554, 19:53:46 น.
ใครก็ได้ ขอทิชชูให้พระเอกหน่อย เลือดกำเดาไหลหมดตัวแล้วมั้งนั่น
ใครก็ได้ ขอทิชชูให้พระเอกหน่อย เลือดกำเดาไหลหมดตัวแล้วมั้งนั่น
่jaowaan 11 ก.ค. 2554, 20:38:20 น.
วิ่งเข้าห้องน้ำด่วน
วิ่งเข้าห้องน้ำด่วน
SaiParn 11 ก.ค. 2554, 20:52:28 น.
ตายแน่นายเคน โฮ๊ะ ๆ
ตายแน่นายเคน โฮ๊ะ ๆ
หมู้หมู 11 ก.ค. 2554, 23:14:55 น.
กรี๊ด......... โอ้ยๆๆ อย่าให้รอนานนะ
กรี๊ด......... โอ้ยๆๆ อย่าให้รอนานนะ
yayee62 11 ก.ค. 2554, 23:34:10 น.
รีบเลยค่ะ
รีบเลยค่ะ
อัปสรา 12 ก.ค. 2554, 08:08:15 น.
รับทราบค่ะ
รับทราบค่ะ
nunoi 12 ก.ค. 2554, 18:30:58 น.
รีบมาต่อด่วนนน เลยค่ะ
รีบมาต่อด่วนนน เลยค่ะ
อัปสรา 12 ก.ค. 2554, 19:52:39 น.
คุณผู้อ่านที่รักวันนี้อัปสราคงไม่ได้มาอัพตอนที่ 8ให้ค่ะขออนุญาตไปเขียนคำนายเรื่องพายุรักซาตานร้ายส่ง บก ก่อนค่ะแล้วพรุ่งนี้่จะมาอัพให้นะ
คุณผู้อ่านที่รักวันนี้อัปสราคงไม่ได้มาอัพตอนที่ 8ให้ค่ะขออนุญาตไปเขียนคำนายเรื่องพายุรักซาตานร้ายส่ง บก ก่อนค่ะแล้วพรุ่งนี้่จะมาอัพให้นะ
XaWarZd 13 ก.ค. 2554, 04:28:11 น.
กรี๊ดดดด ปล่อยให้ค้างคาใจอย่างนี้ได้อย่างไร อัพด่วนเลยนะ
กรี๊ดดดด ปล่อยให้ค้างคาใจอย่างนี้ได้อย่างไร อัพด่วนเลยนะ
praneekpranee 13 ก.ค. 2554, 20:29:15 น.
อิอิ หวาน
อิอิ หวาน
omelet 7 ส.ค. 2554, 14:09:10 น.
กรี๊ดดดดด เข้ามาทำไมคะพี่เคนขาาาา
กรี๊ดดดดด เข้ามาทำไมคะพี่เคนขาาาา