{ เจ้าบ่าวจอมเถื่อน }
เจ้าบ่าวจอมเถื่อน
Tags: เจ้าบ่าวจอมเถื่อน, เขม, ขวัญกมล, เกษม, ขจีพรรณ, บุลินทร, นักเลง, สาวแว่น, หื่น, เถื่อน, ตบจูบ, คอมเมดี้
ตอน: บทที่ 1 ใจนักเลง (จบตอน)
ทันทีที่ตัดสินใจได้ว่าจะจัดการกับลูกชายยังไง พ่อเลี้ยงเกษมก็เริ่มหมายตาผู้หญิงในตำบลเขาชุมรักที่เคยแวะเวียนมาหาเขมเพื่อทาบทามเป็นลูกสะใภ้
คุณสมบัติสำคัญของว่าที่ลูกสะใภ้เขา ๕ ข้อก็คือ
๑. ต้องไม่หลงใหลในความหล่อของเขมจนหน้ามืดตามัว
๒. ต้องเรียบร้อย น่ารัก รู้กาละเทศะ
๓. ต้องกล้าเถียงและด่าเขม แล้วก็ต้องรับมือกับผู้หญิงที่มาติดพันเขมได้ด้วย
๔. ต้องเป็นแม่ศรีเรือน
๕. ต้องมีความรู้ความสามารถที่จะช่วยเขมดูแลไร่ชาเกษมได้ในอนาคต
เท่าที่เห็นตอนนี้ยังไม่มีใครเข้าตาสักคน เพราะตรงข้ามกับคุณสมบัติที่ว่ามาทั้งหมด ถ้าเอามาเป็นลูกสะใภ้ แต่ละคนคงตามอกตามใจไอ้เขมมากกว่าจะขัดใจมัน เขาต้องการคนที่จะปราบลูกชายได้มากกว่าเออออตามกัน แต่ผู้หญิงที่จะเอาไอ้เขมอยู่ช่างหายากเหลือเกิน
แล้วที่ยากกว่านั้นก็คือผู้หญิงที่มีคุณสมบัติที่ว่ามาจะเอาไอ้เขมไปทำพันธุ์หรือเปล่านั่นละ!
พ่อเลี้ยงเกษมครุ่นคิดเรื่องนี้เป็นพักๆ ขณะเข้ามาในไร่ซึ่งอยู่ห่างจากเขตบ้านพัก ๔ กิโลเมตร เพื่อดูการเก็บชาของคนงานนับร้อย บรรยากาศตอนเช้าตรู่มีสายลมอ่อนๆพัดมาตลอดเวลาทำให้เย็นสบายเป็นอย่างยิ่ง
พื้นที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาซึ่งมีฉากหลังเป็นเทือกเขาทอดตัวยาว ปกคลุมด้วยไอหมอกจางๆ และท้องฟ้าสีหม่นซึ่งเริ่มมีแสงตะวันจับ เต็มไปด้วยต้นชาที่ปลูกเป็นแนวยาว เว้นระยะห่างระหว่างแถวไว้พอประมาณสำหรับเป็นช่องเดินเก็บชา และมีสปริงเกอร์รดน้ำติดกระจายเป็นช่วงๆ
ทุกวันยอดใบชาจะถูกนำไปทำเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆภายใต้แบรนด์ ‘ไร่เกษม’ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องดื่ม ชาสำเร็จรูป เบเกอรี่ อาหาร และอื่นๆอีกหลายอย่างสำหรับขายในร้านของไร่ และผ่านตัวแทนจำหน่าย
จุดเด่นของชาไร่เกษมคือการปลูกแบบออร์แกนิคหรือปลอดสารพิษ กระบวนการผลิตและแปรรูปเน้นความสะอาด ถูกหลักอนามัย ทำให้ได้รับความนิยมจากกลุ่มลูกค้าผู้รักสุขภาพเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ไร่เกษมยังเปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติอีกด้วยซึ่งส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวที่มาเชียงรายมักไม่พลาดแวะมาที่นี่เพื่อเก็บภาพประทับใจกลับบ้าน
ชายวัยกลางคนมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาภาคภูมิใจ ไร่ชาที่เขาสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงเจริญก้าวหน้าขึ้นทุกวัน และเขาก็หวังว่าเขมจะสานต่องานอย่างราบรื่น เพื่อทำให้ไร่เกษมแห่งเชียงรายยิ่งใหญ่กว่าเดิม
ใกล้เที่ยงพ่อเลี้ยงเกษมขับบิ๊กไบค์ไปยังบ้านของขจีพรรณ หญิงวัยเดียวกันซึ่งเขาทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมานานหลายปี ไปมาหาสู่ไม่ขาด แต่ยังไม่กล้าสารภาพความในใจกับขจีพรรณ เพราะไม่แน่ใจว่าเธอคิดเหมือนกันหรือเปล่า
เธอไม่มีท่าทีรังเกียจ แต่ก็ไม่แสดงออกว่าคิดกับเขาเกินคนคุ้นเคยกัน บางครั้งเขาก็อยากให้ขจีพรรณเลิกสงวนท่าทีสักที
พ่อเลี้ยงเกษมจอดมอเตอร์ไซค์สีดำคันโตและมองเข้าไปยังเขตบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสีฟ้าอ่อนหลังขนาดกลางซึ่งตั้งอยู่ภายใต้เงาไม้ร่มรื่น มองหาคนที่ใจอยากเจอ
แม้จะเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว แต่เขาก็ยังดูสมาร์ท เพราะใบหน้าคมคายสมวัย รูปร่างสูงใหญ่ และหุ่นที่ไม่ลงพุงเหมือนเพื่อนวัยเดียวกัน
“สวัสดีครับคุณขจี” เขาก้าวลงจากรถพร้อมทักเจ้าของบ้านที่เดินออกมาพอดี
“อ้าว พ่อเลี้ยง สวัสดีค่ะ” อีกฝ่ายเอ่ยเสียงประหลาดใจ
“ผมเอาเค้กชาเขียวไขมันต่ำสูตรใหม่ของไร่มาให้ลองชิมครับ” แม้พูดห้วนกับลูกชายและลูกน้องแค่ไหน แต่กับผู้หญิง พ่อเลี้ยงเกษมสุภาพเสมอ
“โห เอามาเป็นปอนด์เลย ดิฉันจะกินหมดไหมคะเนี่ย” ขจีพรรณมองกล่องเค้กในมือผู้มาเยือน
“เก็บไว้ได้ประมาณสามวันครับ ค่อยๆกินก็ได้ แต่ว่าตอนกินอย่าลืมนึกถึงหน้าผมด้วยนะครับ” เขาเอ่ยเคล้าหัวเราะ ทำให้ดูเหมือนพูดเล่นมากกว่าเอาจริง
เจ้าของบ้านยิ้มกว้างและส่ายใบหน้าหวานไปมา “ขอบคุณมากเลยนะคะ แต่คราวหลังไม่ต้องเอามาให้หรอก ดิฉันไปอุดหนุนดีกว่าค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจครับ ผมเต็มใจ”
“พ่อเลี้ยงเอามาฝากตลอดเลย ไม่เกรงใจได้ไงคะ”
“งั้นถ้าคุณขจีจะไปไร่ผมเมื่อไหร่ โทร.บอกผมก่อนนะครับ ผมจะได้รอต้อนรับ” ดวงตาเรียวรีของพ่อเลี้ยงเกษมเป็นประกายพราวพร่าง
“โอเคค่ะ” ขจีพรรณพยักหน้ารับ
“แล้ว…คุณขจีกำลังจะไปไหนหรือเปล่าครับ”
“ไม่ค่ะ พอดีวันนี้ยายขวัญจะกลับจากญี่ปุ่น ดิฉันกำลังรออยู่เลย เมื่อกี้ได้ยินเสียงรถเลยออกมาดู นึกว่ามาถึงแล้ว” เธอเอ่ยถึงขวัญกมล หลานสาวคนเดียวซึ่งไปเรียนปริญญาตรีด้านการตลาดที่แดนซากุระและเพิ่งจบการศึกษาหมาดๆ
พ่อเลี้ยงเกษมจำได้ว่าขวัญกมลอายุน้อยกว่าเขมประมาณสี่ห้าปี จะว่าไปแล้วสมัยก่อนสองคนนี้ก็เคยวิ่งเล่นด้วยกันบ่อยๆ เพราะบ้านขจีพรรณอยู่ไม่ไกลจากไร่ของเขา เด็กอีกสองคนที่มารวมก๊วนเล่นกันประจำคือพีชญาและอธิบดีซึ่งอยู่ในละแวกนี้เช่นกัน
ตอนนี้ฝ่ายแรกเปิดร้านดอกไม้อยู่ในเมือง และยังสนิทสนมกับเขมมาจนถึงปัจจุบัน แม้นิสัยจะต่างกันสุดขั้ว
ส่วนอธิบดีเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อนด้วยอุบัติเหตุซึ่งทุกคนต่างใจหาย เพราะชายหนุ่มอายุยังน้อย
เขมและขวัญกมลค่อยๆห่างกันไปตอนเข้าเรียนประถม เพราะแม้จะเรียนที่เดียวกัน แต่ต่างฝ่ายต่างมีกลุ่มเพื่อนของตัวเอง และเริ่มสนใจไปคนละด้าน
จากนั้นตอนจบม.ปลาย ขวัญกมลก็ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ญี่ปุ่น ขณะเขมเรียนต่อด้านเกษตรที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ทำให้ขาดการติดต่อไปโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้หญิงสาวคงจะมีความรับผิดชอบมากกว่าลูกชายเขาเยอะ เพราะเรียนจบถึงต่างประเทศ และระหว่างนั้นต้องใช้ชีวิตลำพังหลายปีโดยไม่มีครอบครัวคอยช่วยเหลืออยู่ใกล้ๆ
“ไม่ได้เจอหนูขวัญตั้งนาน ตอนนี้คงเป็นสาวเต็มตัวแล้วสิครับ”
“ก็โตขึ้นเยอะเลยละค่ะ เดี๋ยวเชิญพ่อเลี้ยงเข้าไปดื่มน้ำในบ้านก่อนสิคะ ยายขวัญบอกว่าจะมาถึงตอนเที่ยงกว่าๆ จะได้เจอกันและกินข้าวด้วยกันเลย ถือว่าตอบแทนที่พ่อเลี้ยงเอาเค้กมาให้ดิฉันด้วย” ขจีพรรณเชื้อเชิญอย่างเป็นมิตร
“ขอบคุณครับ” เขารีบตอบรับด้วยรอยยิ้มปีติ ก่อนชวนคุยด้วยน้ำเสียงสบายๆระหว่างเดินเข้าบ้าน“ก่อนหน้านี้หนูขวัญได้กลับบ้านบ้างไหมครับ ผมไม่เคยเจอเลย”
“จริงๆแล้วยายขวัญกลับบ้านปีละครั้งนะคะ แต่มาทีไรก็ไม่ได้ออกไปไหนไกลนอกจากบ้านกับตลาด หรือไม่ก็บ้านเพื่อน”
“สงสัยช่วงที่หนูขวัญมาผมยุ่ง ไม่ได้มาที่นี่ เลยไม่ได้เจอกันสักที”
“แต่วันนี้ได้เจอแน่นอนค่ะ แล้วคงจะเจอกันอีกหลายครั้งด้วย เพราะยายขวัญบอกว่าจะไปสมัครงานที่ไร่พ่อเลี้ยงนี่ละค่ะ”
“จริงเหรอครับ” คนฟังเลิกคิ้วขึ้น เพราะไม่คาดคิดมาก่อน
“จริงค่ะ ยายขวัญอยากทำงานใกล้บ้าน แต่ว่าตอนนี้มีตำแหน่งการตลาดว่างหรือเปล่าคะ” ขจีพรรณสอบถามแทนหลานสาวล่วงหน้า ถ้าไม่มีตำแหน่งว่าง จะได้ให้ขวัญกมลลองหางานที่อื่นดู
“ว่างครับ ว่างเสมอ” เขารีบบอกด้วยความยินดี
เมื่อมาถึงห้องรับแขก ขจีพรรณนำน้ำหวานเย็นๆมาต้อนรับพร้อมของว่าง พ่อเลี้ยงเกษมฟังอีกฝ่ายเล่าเรื่องหลานสาวต่ออย่างเพลิดเพลิน แล้วจู่ๆความคิดดีๆก็แวบเข้ามาในหัว ดวงตาเรียวรีเป็นประกายพราวระยับหมายมั่นขึ้นทันที!
คุณสมบัติสำคัญของว่าที่ลูกสะใภ้เขา ๕ ข้อก็คือ
๑. ต้องไม่หลงใหลในความหล่อของเขมจนหน้ามืดตามัว
๒. ต้องเรียบร้อย น่ารัก รู้กาละเทศะ
๓. ต้องกล้าเถียงและด่าเขม แล้วก็ต้องรับมือกับผู้หญิงที่มาติดพันเขมได้ด้วย
๔. ต้องเป็นแม่ศรีเรือน
๕. ต้องมีความรู้ความสามารถที่จะช่วยเขมดูแลไร่ชาเกษมได้ในอนาคต
เท่าที่เห็นตอนนี้ยังไม่มีใครเข้าตาสักคน เพราะตรงข้ามกับคุณสมบัติที่ว่ามาทั้งหมด ถ้าเอามาเป็นลูกสะใภ้ แต่ละคนคงตามอกตามใจไอ้เขมมากกว่าจะขัดใจมัน เขาต้องการคนที่จะปราบลูกชายได้มากกว่าเออออตามกัน แต่ผู้หญิงที่จะเอาไอ้เขมอยู่ช่างหายากเหลือเกิน
แล้วที่ยากกว่านั้นก็คือผู้หญิงที่มีคุณสมบัติที่ว่ามาจะเอาไอ้เขมไปทำพันธุ์หรือเปล่านั่นละ!
พ่อเลี้ยงเกษมครุ่นคิดเรื่องนี้เป็นพักๆ ขณะเข้ามาในไร่ซึ่งอยู่ห่างจากเขตบ้านพัก ๔ กิโลเมตร เพื่อดูการเก็บชาของคนงานนับร้อย บรรยากาศตอนเช้าตรู่มีสายลมอ่อนๆพัดมาตลอดเวลาทำให้เย็นสบายเป็นอย่างยิ่ง
พื้นที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาซึ่งมีฉากหลังเป็นเทือกเขาทอดตัวยาว ปกคลุมด้วยไอหมอกจางๆ และท้องฟ้าสีหม่นซึ่งเริ่มมีแสงตะวันจับ เต็มไปด้วยต้นชาที่ปลูกเป็นแนวยาว เว้นระยะห่างระหว่างแถวไว้พอประมาณสำหรับเป็นช่องเดินเก็บชา และมีสปริงเกอร์รดน้ำติดกระจายเป็นช่วงๆ
ทุกวันยอดใบชาจะถูกนำไปทำเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆภายใต้แบรนด์ ‘ไร่เกษม’ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องดื่ม ชาสำเร็จรูป เบเกอรี่ อาหาร และอื่นๆอีกหลายอย่างสำหรับขายในร้านของไร่ และผ่านตัวแทนจำหน่าย
จุดเด่นของชาไร่เกษมคือการปลูกแบบออร์แกนิคหรือปลอดสารพิษ กระบวนการผลิตและแปรรูปเน้นความสะอาด ถูกหลักอนามัย ทำให้ได้รับความนิยมจากกลุ่มลูกค้าผู้รักสุขภาพเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ไร่เกษมยังเปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติอีกด้วยซึ่งส่วนใหญ่นักท่องเที่ยวที่มาเชียงรายมักไม่พลาดแวะมาที่นี่เพื่อเก็บภาพประทับใจกลับบ้าน
ชายวัยกลางคนมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาภาคภูมิใจ ไร่ชาที่เขาสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรงเจริญก้าวหน้าขึ้นทุกวัน และเขาก็หวังว่าเขมจะสานต่องานอย่างราบรื่น เพื่อทำให้ไร่เกษมแห่งเชียงรายยิ่งใหญ่กว่าเดิม
ใกล้เที่ยงพ่อเลี้ยงเกษมขับบิ๊กไบค์ไปยังบ้านของขจีพรรณ หญิงวัยเดียวกันซึ่งเขาทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมานานหลายปี ไปมาหาสู่ไม่ขาด แต่ยังไม่กล้าสารภาพความในใจกับขจีพรรณ เพราะไม่แน่ใจว่าเธอคิดเหมือนกันหรือเปล่า
เธอไม่มีท่าทีรังเกียจ แต่ก็ไม่แสดงออกว่าคิดกับเขาเกินคนคุ้นเคยกัน บางครั้งเขาก็อยากให้ขจีพรรณเลิกสงวนท่าทีสักที
พ่อเลี้ยงเกษมจอดมอเตอร์ไซค์สีดำคันโตและมองเข้าไปยังเขตบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสีฟ้าอ่อนหลังขนาดกลางซึ่งตั้งอยู่ภายใต้เงาไม้ร่มรื่น มองหาคนที่ใจอยากเจอ
แม้จะเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว แต่เขาก็ยังดูสมาร์ท เพราะใบหน้าคมคายสมวัย รูปร่างสูงใหญ่ และหุ่นที่ไม่ลงพุงเหมือนเพื่อนวัยเดียวกัน
“สวัสดีครับคุณขจี” เขาก้าวลงจากรถพร้อมทักเจ้าของบ้านที่เดินออกมาพอดี
“อ้าว พ่อเลี้ยง สวัสดีค่ะ” อีกฝ่ายเอ่ยเสียงประหลาดใจ
“ผมเอาเค้กชาเขียวไขมันต่ำสูตรใหม่ของไร่มาให้ลองชิมครับ” แม้พูดห้วนกับลูกชายและลูกน้องแค่ไหน แต่กับผู้หญิง พ่อเลี้ยงเกษมสุภาพเสมอ
“โห เอามาเป็นปอนด์เลย ดิฉันจะกินหมดไหมคะเนี่ย” ขจีพรรณมองกล่องเค้กในมือผู้มาเยือน
“เก็บไว้ได้ประมาณสามวันครับ ค่อยๆกินก็ได้ แต่ว่าตอนกินอย่าลืมนึกถึงหน้าผมด้วยนะครับ” เขาเอ่ยเคล้าหัวเราะ ทำให้ดูเหมือนพูดเล่นมากกว่าเอาจริง
เจ้าของบ้านยิ้มกว้างและส่ายใบหน้าหวานไปมา “ขอบคุณมากเลยนะคะ แต่คราวหลังไม่ต้องเอามาให้หรอก ดิฉันไปอุดหนุนดีกว่าค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจครับ ผมเต็มใจ”
“พ่อเลี้ยงเอามาฝากตลอดเลย ไม่เกรงใจได้ไงคะ”
“งั้นถ้าคุณขจีจะไปไร่ผมเมื่อไหร่ โทร.บอกผมก่อนนะครับ ผมจะได้รอต้อนรับ” ดวงตาเรียวรีของพ่อเลี้ยงเกษมเป็นประกายพราวพร่าง
“โอเคค่ะ” ขจีพรรณพยักหน้ารับ
“แล้ว…คุณขจีกำลังจะไปไหนหรือเปล่าครับ”
“ไม่ค่ะ พอดีวันนี้ยายขวัญจะกลับจากญี่ปุ่น ดิฉันกำลังรออยู่เลย เมื่อกี้ได้ยินเสียงรถเลยออกมาดู นึกว่ามาถึงแล้ว” เธอเอ่ยถึงขวัญกมล หลานสาวคนเดียวซึ่งไปเรียนปริญญาตรีด้านการตลาดที่แดนซากุระและเพิ่งจบการศึกษาหมาดๆ
พ่อเลี้ยงเกษมจำได้ว่าขวัญกมลอายุน้อยกว่าเขมประมาณสี่ห้าปี จะว่าไปแล้วสมัยก่อนสองคนนี้ก็เคยวิ่งเล่นด้วยกันบ่อยๆ เพราะบ้านขจีพรรณอยู่ไม่ไกลจากไร่ของเขา เด็กอีกสองคนที่มารวมก๊วนเล่นกันประจำคือพีชญาและอธิบดีซึ่งอยู่ในละแวกนี้เช่นกัน
ตอนนี้ฝ่ายแรกเปิดร้านดอกไม้อยู่ในเมือง และยังสนิทสนมกับเขมมาจนถึงปัจจุบัน แม้นิสัยจะต่างกันสุดขั้ว
ส่วนอธิบดีเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อนด้วยอุบัติเหตุซึ่งทุกคนต่างใจหาย เพราะชายหนุ่มอายุยังน้อย
เขมและขวัญกมลค่อยๆห่างกันไปตอนเข้าเรียนประถม เพราะแม้จะเรียนที่เดียวกัน แต่ต่างฝ่ายต่างมีกลุ่มเพื่อนของตัวเอง และเริ่มสนใจไปคนละด้าน
จากนั้นตอนจบม.ปลาย ขวัญกมลก็ไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยที่ญี่ปุ่น ขณะเขมเรียนต่อด้านเกษตรที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ทำให้ขาดการติดต่อไปโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้หญิงสาวคงจะมีความรับผิดชอบมากกว่าลูกชายเขาเยอะ เพราะเรียนจบถึงต่างประเทศ และระหว่างนั้นต้องใช้ชีวิตลำพังหลายปีโดยไม่มีครอบครัวคอยช่วยเหลืออยู่ใกล้ๆ
“ไม่ได้เจอหนูขวัญตั้งนาน ตอนนี้คงเป็นสาวเต็มตัวแล้วสิครับ”
“ก็โตขึ้นเยอะเลยละค่ะ เดี๋ยวเชิญพ่อเลี้ยงเข้าไปดื่มน้ำในบ้านก่อนสิคะ ยายขวัญบอกว่าจะมาถึงตอนเที่ยงกว่าๆ จะได้เจอกันและกินข้าวด้วยกันเลย ถือว่าตอบแทนที่พ่อเลี้ยงเอาเค้กมาให้ดิฉันด้วย” ขจีพรรณเชื้อเชิญอย่างเป็นมิตร
“ขอบคุณครับ” เขารีบตอบรับด้วยรอยยิ้มปีติ ก่อนชวนคุยด้วยน้ำเสียงสบายๆระหว่างเดินเข้าบ้าน“ก่อนหน้านี้หนูขวัญได้กลับบ้านบ้างไหมครับ ผมไม่เคยเจอเลย”
“จริงๆแล้วยายขวัญกลับบ้านปีละครั้งนะคะ แต่มาทีไรก็ไม่ได้ออกไปไหนไกลนอกจากบ้านกับตลาด หรือไม่ก็บ้านเพื่อน”
“สงสัยช่วงที่หนูขวัญมาผมยุ่ง ไม่ได้มาที่นี่ เลยไม่ได้เจอกันสักที”
“แต่วันนี้ได้เจอแน่นอนค่ะ แล้วคงจะเจอกันอีกหลายครั้งด้วย เพราะยายขวัญบอกว่าจะไปสมัครงานที่ไร่พ่อเลี้ยงนี่ละค่ะ”
“จริงเหรอครับ” คนฟังเลิกคิ้วขึ้น เพราะไม่คาดคิดมาก่อน
“จริงค่ะ ยายขวัญอยากทำงานใกล้บ้าน แต่ว่าตอนนี้มีตำแหน่งการตลาดว่างหรือเปล่าคะ” ขจีพรรณสอบถามแทนหลานสาวล่วงหน้า ถ้าไม่มีตำแหน่งว่าง จะได้ให้ขวัญกมลลองหางานที่อื่นดู
“ว่างครับ ว่างเสมอ” เขารีบบอกด้วยความยินดี
เมื่อมาถึงห้องรับแขก ขจีพรรณนำน้ำหวานเย็นๆมาต้อนรับพร้อมของว่าง พ่อเลี้ยงเกษมฟังอีกฝ่ายเล่าเรื่องหลานสาวต่ออย่างเพลิดเพลิน แล้วจู่ๆความคิดดีๆก็แวบเข้ามาในหัว ดวงตาเรียวรีเป็นประกายพราวระยับหมายมั่นขึ้นทันที!
บุลินทร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 เม.ย. 2558, 19:25:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 เม.ย. 2558, 19:25:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 2129
| << บทที่ 1 ใจนักเลง (ครึ่งแรก) | บทที่ 2 รัก...ลับ (ครึ่งแรก) >> |
บุลินทร 29 เม.ย. 2558, 19:29:12 น.
คุณ Zia
ตอนใหม่มาแล้วครับ อัพให้ต่อเนื่อง เพราะเดี๋ยววันหยุดจะหายไปเที่ยวครับ :D
คุณ Zephyr
ก๊าก รอดูตอนถึงฉากนั้นดิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ว่าแต่ท่าทางเฟอร์หมั่นไส้ตาเขมนะ
คุณ lovemuay
เดี๋ยวนางเอกต้องสู้รบปรบมือกับสาวๆของตาเขมอีกเยอะเลยครับ ฮ่าๆๆ
คุณ ดังปัณณ์
ตัวย่อชื่องายยย พี่ ดป. ฮ่าๆๆๆ เมื่อก่อนมีแต่นางเอกโดนหมั่นไส้ คราวนี้เปลี่ยนมาพระเอกบ้างรึ
คุณ Zia
ตอนใหม่มาแล้วครับ อัพให้ต่อเนื่อง เพราะเดี๋ยววันหยุดจะหายไปเที่ยวครับ :D
คุณ Zephyr
ก๊าก รอดูตอนถึงฉากนั้นดิว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ว่าแต่ท่าทางเฟอร์หมั่นไส้ตาเขมนะ
คุณ lovemuay
เดี๋ยวนางเอกต้องสู้รบปรบมือกับสาวๆของตาเขมอีกเยอะเลยครับ ฮ่าๆๆ
คุณ ดังปัณณ์
ตัวย่อชื่องายยย พี่ ดป. ฮ่าๆๆๆ เมื่อก่อนมีแต่นางเอกโดนหมั่นไส้ คราวนี้เปลี่ยนมาพระเอกบ้างรึ
lovemuay 29 เม.ย. 2558, 20:35:55 น.
พระนางใกล้จะได้เจอกันแล้ว เย้ๆๆ
พระนางใกล้จะได้เจอกันแล้ว เย้ๆๆ
Zia 29 เม.ย. 2558, 20:53:40 น.
ถ้าเขมเจอขวัญคงจะมันส์
ถ้าเขมเจอขวัญคงจะมันส์
ดังปัณณ์ 29 เม.ย. 2558, 20:56:23 น.
ต๊าย ตัวพ่อไม่แพ้ตัวลูก ขี้หลีนี่หว่า 5555+ งี้ล่ะ เขมี่ถึงได้รับเชื้อมาเต็มๆๆๆๆ
ปล.หมีๆๆ เจ้ว่ามันทะแม่งๆวะ ดป.เนี่ย -*-
ต๊าย ตัวพ่อไม่แพ้ตัวลูก ขี้หลีนี่หว่า 5555+ งี้ล่ะ เขมี่ถึงได้รับเชื้อมาเต็มๆๆๆๆ
ปล.หมีๆๆ เจ้ว่ามันทะแม่งๆวะ ดป.เนี่ย -*-
พันธุ์แตงกวา 30 เม.ย. 2558, 02:16:13 น.
เดี๋ยวๆๆๆ เพิ่งเห็นแท็ค เรื่องนี้มีคุณเจ้เล่นด้วยเหรอเนี่ย ก๊ากๆๆๆๆๆๆ มีขจีพรรณ แล้วอย่าลืมมีนภาพรด้วยนะ เค้าสนิทกัน
พ่อเลี้ยงเกษม พ่อมดแดง เลยมาเฝ้ามะม่วงช่อใหม่ให้ลูกชายด้วยเลยซะงั้นพ่อคุณ
เดี๋ยวๆๆๆ เพิ่งเห็นแท็ค เรื่องนี้มีคุณเจ้เล่นด้วยเหรอเนี่ย ก๊ากๆๆๆๆๆๆ มีขจีพรรณ แล้วอย่าลืมมีนภาพรด้วยนะ เค้าสนิทกัน
พ่อเลี้ยงเกษม พ่อมดแดง เลยมาเฝ้ามะม่วงช่อใหม่ให้ลูกชายด้วยเลยซะงั้นพ่อคุณ