{ เจ้าบ่าวจอมเถื่อน }
เจ้าบ่าวจอมเถื่อน
Tags: เจ้าบ่าวจอมเถื่อน, เขม, ขวัญกมล, เกษม, ขจีพรรณ, บุลินทร, นักเลง, สาวแว่น, หื่น, เถื่อน, ตบจูบ, คอมเมดี้
ตอน: บทที่ 4 เพียงแรกเห็นก็ปั่นป่วน (ครึ่งแรก)
๔
เพียงแรกเห็นก็ปั่นป่วน
เพียงเสี้ยววินาทีที่สบตาเธอ เขาก็รู้สึกปั่นป่วนไปถึงลำไส้ใหญ่ หัวใจไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้สึกราวกับโลกหยุดหมุนหรือตกอยู่ในชั่วโมงต้องมนตร์อะไรทั้งนั้น
ผู้หญิงอะไรช่างไม่มีความเย้ายวนเอาเสียเลย หน้าจิ้มลิ้มพอดูได้ก็จริงแต่จืดชืดไร้สีสัน สวมแว่นหนาเตอะ ผมเผ้ามัดแค่ลวกๆ แถมยังใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนสุดธรรมดา เมื่อก่อนเป็นยังไง ยายขวัญกมลขี้มูกแห้งก็ยังเป็นอย่างเก่าไม่เปลี่ยน
เชย เฉิ่ม ทึนทึก ป้า ท่าทางเจ้าระเบียบ
อุตส่าห์ไปเรียนญี่ปุ่นมาหลายปี นึกว่าจะเปลี่ยนลุคเป็นสาวเซ็กซี่ขยี้ใจ หรือไม่ก็เป็นสาวใสคาวาอี้ แต่ไม่ใช่เลยสักอย่าง
ไม่ไหวจริงๆ ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเคยเล่นพ่อแม่ลูก โดยเขารับบทพ่อและเธอรับบทแม่ได้ยังไง ส่วนตอนนี้อย่าให้พูดเลย เขาไม่เอายายนี่มาทำเมียแน่ๆ เดี๋ยวจะเสียประวัติคนหล่อเลือกได้หมด ดีอยู่อย่างคือน่าแกล้งเหมือนเดิม
“จำหนูขวัญได้ไหมไอ้เขม” พ่อเลี้ยงเกษมผายมือไปยังหญิงสาวร่างเล็กซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของตนที่เรือนอำนวยการไร่ชาเกษม
“จำได้ครับ” เขาไม่ยินดียินร้ายที่ได้พบเธอ เพราะห่างกันไปนานแล้ว พบกันครั้งนี้เหมือนแค่ในฐานะคนรู้จักเท่านั้น
“หนูขวัญเขาเรียนจบการตลาดจากญี่ปุ่น เดี๋ยวจะมาสมัครทำงานที่ไร่เรา ข้าว่าจะรับเลย เพราะอยากได้การตลาดเพิ่มพอดี เอ็งว่าไง” ชายวัยกลางคนถามความเห็นลูกชายผู้ถอดแบบรูปร่างหน้าตาของเขามามากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์
“พ่อว่าไง ผมก็ว่าตาม” พ่อถามเหมือนเขาขัดได้อย่างนั้นละ
“คุณลุงสัมภาษณ์หนูก่อนได้นะคะ หนูยินดีค่ะ” ขวัญกมลบอกอย่างเกรงใจ ก่อนหน้านั้นที่คุยกันท่านยังไม่ได้พูดเลยว่าจะรับเธอเข้าทำงานทันที เพิ่งมาบอกตอนเขมมาถึงนี่เอง
“จะต้องสัมภาษณ์อะไรอีกล่ะ ลุงเห็นหนูขวัญมาตั้งแต่เกิด ไม่จำเป็นต้องสัมภาษณ์ให้ยุ่งยากหรอก ลุงเชื่อว่าหนูทำงานได้” อีกอย่างเธอเป็นหลานของขจีพรรณ เขาเชื่อมั่นว่าฝ่ายนั้นอบรมขวัญกมลมาอย่างดี
“ถ้าพ่อไม่อยากสัมภาษณ์ ให้ผมสัมภาษณ์แทนก็ได้นะ” จู่ๆเขมก็นึกสนุกอะไรขึ้นมา
“ว่าไงนะ” พ่อเลี้ยงเกษมหันมามองลูกชายอย่างไม่เชื่อหู
“ก็ผมจะสัมภาษณ์คุณขวัญกมลให้ไง”
“ตั้งแต่เกิดมาเอ็งเคยสัมภาษณ์ใครเข้าทำงานเมื่อไหร่ นี่คิดยังไงวะ” หรือว่ามันเห็นหนูขวัญกมลแล้วถูกใจ เลยอยากหาเรื่องพูดคุยเพื่อรื้อฟื้นความสัมพันธ์อีกครั้ง ชายวัยกลางคนแอบคิดพลางอมยิ้ม
ปกติแล้วเขามอบหมายให้เขมช่วยดูแลควบคุมคนงานในไร่ชา เพราะดูจะเป็นงานที่เหมาะกับลูกชายมากที่สุด หากใครมีปัญหาก็ให้ช่วยเหลือ ใครทะเลาะกันก็ต้องไกล่เกลี่ย ไม่ให้กระทบการทำงาน แต่เอาเข้าจริง บ่อยครั้งมันกลับให้สันติกับสงบทำแทน ส่วนตัวเองดอดไปหาสาวหน้าตาเฉย พอวันนี้ผีเข้าหรือไงก็ไม่รู้ที่จู่ๆอยากทำหน้าที่ผู้สัมภาษณ์
“ถ้าไม่สัมภาษณ์เลยมันเหมือนไร่เรารับคนง่ายๆไงพ่อ อย่างน้อยก็พูดคุยกันพอเป็นพิธีหน่อยดีกว่า โอเคไหมครับคุณขวัญกมล” เขมหันไปถามความเห็นว่าที่พนักงานใหม่ของไร่
“เรียกขวัญเฉยๆก็ได้ค่ะ” หญิงสาวบอกเสียงเรียบ เห็นดวงตาพราวระยับก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังอยากก่อกวน “ถ้าคุณเขมสะดวกสัมภาษณ์ ฉันก็ยินดีค่ะ เดี๋ยวฉันจะเตรียมเอกสารทุกอย่างมาให้พร้อม”
“โอเค ต่างคนต่างเต็มใจ งั้นนัดวันสัมภาษณ์เลยนะเขม” พ่อเลี้ยงเกษมบอกลูกชาย แค่เจอขวัญกมลวันแรกหลังไม่ได้เจอกันนาน เขมก็ดูจะกระตือรือร้นอยากทำงานขึ้นทันที แบบนี้เขายิ่งแน่ใจว่าถ้าลูกชายแต่งงานกับหญิงสาว เธอจะทำให้คนไม่เอาถ่านกลับมาอยู่ในร่องในรอยได้
“ผมให้เวลาเตรียมตัวสามวัน พอหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามคล้ายลองเชิง ไม่รู้ทำไมเห็นหน้ายายขวัญกมลขี้มูกแห้งแล้วคันไม้คันมืออยากแกล้งทุกที
หญิงสาวไม่ค่อยชอบแววตาของเขมที่เหมือนหัวเราะและค่อนแคะเธออยู่ในใจตลอดเวลาเอาเสียเลย เมื่อเขาถามมาอย่างนั้น เธอจึงตอบแบบให้อีกฝ่ายเงิบไปข้าง
“พรุ่งนี้เช้าเลยก็ได้นะคะ ฉันไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมากหรอก เพราะพร้อมเสมอ!”
“ไฟแรงดี”
“ขอบคุณค่ะ”
“คิดว่าผมจะให้ผ่านไหม”
“ถ้าคุณไม่อคติ ฉันก็น่าจะผ่านนะคะ”
“งั้นเจอกัน ๗ โมงเช้า!”
“โอเคค่ะ!”
‘วันนี้เรามาเล่นพ่อแม่ลูกกันไหม’ เสียงเล็กๆของพีชญาในวัยแปดขวบชักชวนทันทีที่เพื่อนร่วมก๊วนอีกสามคนมาพร้อมกันใต้ต้นจามจุรีบนลานหญ้ากว้างในละแวกไร่ชาเกษมซึ่งเป็นสถานที่นัดหมายประจำ บรรยากาศตอนเช้ามีแสงแดดอ่อนๆและลมพัดเย็นสบาย เด็กๆจึงล้วนมีใบหน้าแจ่มใส
‘เอาซีคะ น่าสนุก’ ขวัญกมลวัยสี่ขวบครึ่งพยักหน้าไวๆ ดวงตาแป๋วไร้เดียงสา ไม่ได้รู้เลยว่าสำหรับผู้ใหญ่ คำว่าพ่อแม่ลูกมีความหมายมากกว่าการเล่นสนุก
‘พี่พีชจะเป็นแม่’ เจ้าของความคิดยกมือจองบทเป็นคนแรก ผมยาวถักเปียทำให้หน้าตาของเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้
‘ใครจะเป็นพ่อล่ะคะ พี่เขมหรืออธิบ” เด็กหญิงผมจุกใส่แว่นหันไปมองเด็กชายอีกสองคนนั่นคือเขมและอธิบดี คนแรกสูงกว่าใครในกลุ่ม ส่วนอีกคนรูปร่างจ้ำม่ำน่าเอ็นดู ผิวขาวแบบลูกคนจีน
‘น้องอธิบดีกว่า เขมไม่หล่อ พี่พีชไม่อยากคู่หรอก’ พีชญามองผมสังกะตังของคนวัยเดียวกันแล้วส่ายหน้า
‘งั้นน้องขวัญกับอธิบเป็นลูกนะคะ’ ขวัญกมลสรุปเสียงเจื้อยแจ้ว แม้จะอายุน้อย แต่เธอมักทำหน้าที่นี้เสมอเมื่อต้องหาข้อตกลงในการเล่นกัน ส่วนอธิบดีโดยมากจะเงียบรับฟัง คนอื่นว่าไงว่าตามกัน
‘พ่ออายุน้อยกว่าแม่ได้ไง พีชต้องเป็นแม่คู่กับเรา’ เขมแย้งขึ้นมา
‘ก็เราไม่อยากคู่กับเขมนี่นา’
‘เราก็ไม่อยากเล่นเป็นลูกเหมือนกัน เราจะเป็นพ่อ เท่กว่าตั้งเยอะ เราไม่ใช่เด็กแล้วนะ’ ต่างฝ่ายต่างยืนยันความคิดของตน บรรยากาศเริ่มอึมครึม
‘ไม่ เขมต้องเป็นลูก น้องขวัญยังไม่มีปัญหาเลย’ พีชญาหันไปมองขวัญกมลและลูบศีรษะน้อยๆอย่างเอ็นดู
‘ก็ยายขวัญขี้มูกแห้งอายุน้อยกว่าเรานี่ ต้องยอมอยู่แล้ว’ เด็กชายมองคนตัวเล็กและขอเสียงสนับสนุน ‘ใช่ไหมยายขวัญ’
‘นิสัยไม่ดี ไปว่าน้องแบบนั้นได้ไง’ พีชญาออกโรงปกป้องรุ่นน้องเต็มที่
‘ไม่ได้พูดเกินจริงสักหน่อย ดูสิ ขี้มูกแห้งน่าเกลียดจริงๆนี่นา ยายขวัญขี้มูกแห้ง ยายขวัญขี้มูกแห้ง แบร่ๆๆ’ เขมแลบลิ้นปลิ้นตาล้อเด็กน้อยโดยไม่สะทกสะท้านสายตาไม่พอใจของพีชญา ขณะอธิบดีหันซ้ายหันขวามองคนนั้นทีคนนี้ที แต่ไม่ได้พูดอะไร
‘ถ้าเขมทำแบบนี้อีก ต่อไปไม่ต้องมาเล่นกันเลยนะ’ เด็กหญิงเอ่ยเสียงขึ้นจมูก
‘ไม่เห็นอยากเล่นด้วยเลย ไม่สนุก ไปเตะบอลกับพวกเพื่อนที่โรงเรียนดีกว่า’ เวลานั้นเขมเริ่มมีกลุ่มเพื่อนผู้ชายซึ่งชื่นชอบทำกิจกรรมตื่นเต้นเร้าใจ เขาจึงไม่ค่อยสนใจเพื่อนกลุ่มนี้เหมือนเมื่อก่อน เพราะพีชญามักจะชวนเล่นขายข้าวแกง ซ่อนหา มอญซ่อนผ้า แต่งตัวตุ๊กตา จัดดอกไม้ และอื่นๆแนวนี้ซึ่งเริ่มไม่น่าสนใจสำหรับเขาต่อไปแล้ว แต่เพราะอยากแหย่ขวัญกมลซึ่งหน้าตาบ้องแบ๊วดูน่าแกล้งมาก เขมจึงยังมาเล่นกับคนอื่นๆอยู่
‘พี่เขม พี่พีช อย่าทะเลาะกันนะคะ’ เด็กหญิงผมจุกได้จังหวะห้ามปราม
‘ใช่ครับ อย่าทะเลาะกันนะครับ’ อธิบดีเป็นลูกคู่
‘พี่ไม่อยากทะเลาะหรอกน้องขวัญ น้องอธิบ แต่เขมมันนิสัยไม่ดี’
‘ถ้าพี่เขมอยากเป็นพ่อ น้องขวัญเล่นเป็นแม่ให้ก็ได้ค่ะ มีพ่ออธิบ แม่พีช พ่อเขม แม่ขวัญ’ ขวัญกมลพยายามหาทางออกให้กับปัญหา
‘ใครอยากคู่กับเธอกัน ยายหัวจุกคลุกน้ำปลา’ เขมทำหน้าลิงใส่
‘เขม ว่าน้องอีกแล้ว’ พีชญาปรามเพื่อน
‘ก็เราไม่อยากคู่กับยายขวัญจริงๆนี่นา’ เด็กชายตัวสูงบอกอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึกคนฟัง
ริมฝีปากแดงย้อยเริ่มเบะ ตามมาด้วยเสียงสั่นเครือ ‘น้องขวัญแค่อยากให้พี่เขมเล่นด้วยกันกับพวกเรา’
‘พูดแค่นี้ทำไมต้องร้องไห้ด้วย’ เขมส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย พวกเด็กผู้หญิงเอะอะก็ร้องไห้ตลอด
แล้วคราวนี้ขวัญกมลก็ได้เป่าปี่จริงๆ เด็กน้อยปล่อยโฮออกมาเสียงดัง สะอึกสะอื้นน้ำตาอาบแก้มด้วยความเสียใจที่รุ่นพี่ต่อว่า ทำเอาพีชญาและอธิบดีต้องช่วยกันปลอบใหญ่
‘เขม ขอโทษน้องขวัญเดี๋ยวนี้เลย’ พีชญาบอกเสียงจริงจังพลางหันไปปลอบเด็กหญิง ‘โอ๋ๆ น้องขวัญไม่ร้องนะ’
‘ขอโทษทำไม เราไม่ได้ทำไรผิดสักหน่อย’ เขมยักไหล่ไม่ยี่หระ
‘ผิดสิ เขมทำให้น้องขวัญร้องไห้’
‘ยายขวัญร้องไห้เองต่างหาก จริงไหมอธิบ’ เด็กชายหันไปขอเสียงสนับสนุนจากอธิบดี
เด็กชายร่างจ้ำม่ำหันรีหันขวาง เพราะไม่รู้จะตอบว่ายังไงดี ขณะนั้นพีชญาเอ่ยขึ้นก่อน
‘เขมนี่แย่จริงๆ น้องอธิบเขาไม่เข้าข้างเขมหรอก คอยดูนะ เราจะไปฟ้องลุงเกษมว่าเขมแกล้งน้องขวัญ’ เธอขู่อย่างเอาจริง เพราะที่ผ่านมาเธอเงียบ แต่เขมไม่เลิกแกล้งน้องสักที
‘ขี้ฟ้อง’
‘ทำไมล่ะ เขมจะได้โดนลงโทษให้เข็ด’
เขมทำหน้าเซ็งสุดขีด ‘เออๆ ยอมเล่นก็ได้ มาสิยายขวัญ อยากเป็นแม่นักไม่ใช่เหรอ’
แม้เขมจะยอมเล่นด้วยแล้ว แต่ขวัญกมลยังไม่หยุดร้องไห้เสียทีเดียว เด็กน้อยจึงพูดไปสะอื้นไปเป็นพักๆจนเขมแอบส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ
‘แม่อะไรขี้แยจริง’ คราวนี้เขาบ่นเบาๆ เพราะกลัวอีกฝ่ายจะน้ำตาแตกอีก
ตอนเย็นวันเดียวกัน พ่อเลี้ยงเกษมพาเขมซ้อนท้ายบิ๊กไบค์ไปยังบ้านของขจีพรรณ ฝ่ายเจ้าบ้านแปลกใจเล็กน้อย เพราะปกติแล้วเขาไม่ได้มาที่บ้านเธอบ่อยเท่าไร แต่ก็ต้อนรับตามมารยาท
‘สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง มีอะไรหรือเปล่าคะ’
‘ผมพาไอ้เขมมาขอโทษที่แกล้งหนูขวัญจนร้องไห้ครับ’ ชายวัยต้นสี่สิบเอ่ยฉะฉาน ถ้าพีชญาไม่มาบอก เขาคงไม่รู้ว่าเขมแกล้งเด็กน้อยหลายครั้งแล้ว
‘โธ่ ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อเลี้ยง คงแกล้งกันตามประสาเด็กน่ะค่ะ ถ้าไม่ทำอะไรรุนแรงเกินไป ดิฉันก็ไม่มีปัญหาค่ะ’ เธอเข้าใจดีว่าเด็กๆเล่นกันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นธรรมดา ขอแค่อย่าแกล้งเลยขอบเขตจนเป็นอันตรายก็พอ ขนาดผู้ใหญ่ที่พูดรู้เรื่องแล้วยังทะเลาะตบตีกันบ่อยๆ จะเอาอะไรกับเด็กแค่ไม่กี่ขวบ
‘แต่ยังไงผมก็ต้องปรามลูกตัวเองไว้ก่อนครับ เพราะถ้าปล่อยไว้มันอาจแกล้งน้องหนักขึ้น’ พ่อเลี้ยงเกษมหันไปมองลูกชาย ‘ไอ้เขม ขอโทษหนูขวัญกับคุณขจีซะ แล้วสัญญาด้วยว่าจะไม่แกล้งหนูขวัญอีก’
‘พี่ขอโทษนะขวัญ’ เขมบอกเสียงสำนึกผิด เพราะก่อนมาที่นี่โดนพ่ออบรมยกใหญ่และตีด้วยไม้เรียว จากนั้นเด็กชายจึงหันไปหาขจีพรรณ ‘ผมขอโทษครับน้าขจี ต่อไปผมจะไม่แกล้งน้องขวัญอีก’
‘จ้า น้าดีใจที่นะที่เขมทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ เด็กแบบนี้ผู้ใหญ่ให้อภัยเสมอ’ หญิงวัยต้นสี่สิบก้มลงลูบผมหยักศกของเด็กชายอย่างเอื้อเอ็นดู
‘น้องขวัญก็ไม่โกรธพี่เขมแล้วค่ะ’ คนตัวเล็กบอกเสียงแจ่มใส
‘ขอบใจที่ยกโทษให้พี่ พรุ่งนี้ไปเล่นกันอีกนะ เจอกันที่เดิม’
‘ค่ะ’ ขวัญกมลรับปากเสียงแจ๋ว
‘อย่าเพิ่งได้ใจไปล่ะไอ้เขม เพราะถ้าผิดซ้ำๆซากๆ ใครเขาก็ไม่อยากให้อภัยเอ็งหรอกนะ เข้าใจไหม’ พ่อเลี้ยงเกษมถามลูกชายเสียงเข้ม
‘เข้าใจครับพ่อ’ เขมรับคำหนักแน่น ทว่าดวงตาเป็นประกายวิบวับ เขาจะพยายามไม่แกล้งแล้วกัน เพราะหน้าตาบ้องแบ๊วดูซื่อๆไม่ทันคนแบบยายขวัญขี้มูกแห้งนี่คงอดใจไม่ให้แกล้งยาก
เพียงแรกเห็นก็ปั่นป่วน
เพียงเสี้ยววินาทีที่สบตาเธอ เขาก็รู้สึกปั่นป่วนไปถึงลำไส้ใหญ่ หัวใจไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้สึกราวกับโลกหยุดหมุนหรือตกอยู่ในชั่วโมงต้องมนตร์อะไรทั้งนั้น
ผู้หญิงอะไรช่างไม่มีความเย้ายวนเอาเสียเลย หน้าจิ้มลิ้มพอดูได้ก็จริงแต่จืดชืดไร้สีสัน สวมแว่นหนาเตอะ ผมเผ้ามัดแค่ลวกๆ แถมยังใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนสุดธรรมดา เมื่อก่อนเป็นยังไง ยายขวัญกมลขี้มูกแห้งก็ยังเป็นอย่างเก่าไม่เปลี่ยน
เชย เฉิ่ม ทึนทึก ป้า ท่าทางเจ้าระเบียบ
อุตส่าห์ไปเรียนญี่ปุ่นมาหลายปี นึกว่าจะเปลี่ยนลุคเป็นสาวเซ็กซี่ขยี้ใจ หรือไม่ก็เป็นสาวใสคาวาอี้ แต่ไม่ใช่เลยสักอย่าง
ไม่ไหวจริงๆ ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเคยเล่นพ่อแม่ลูก โดยเขารับบทพ่อและเธอรับบทแม่ได้ยังไง ส่วนตอนนี้อย่าให้พูดเลย เขาไม่เอายายนี่มาทำเมียแน่ๆ เดี๋ยวจะเสียประวัติคนหล่อเลือกได้หมด ดีอยู่อย่างคือน่าแกล้งเหมือนเดิม
“จำหนูขวัญได้ไหมไอ้เขม” พ่อเลี้ยงเกษมผายมือไปยังหญิงสาวร่างเล็กซึ่งนั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของตนที่เรือนอำนวยการไร่ชาเกษม
“จำได้ครับ” เขาไม่ยินดียินร้ายที่ได้พบเธอ เพราะห่างกันไปนานแล้ว พบกันครั้งนี้เหมือนแค่ในฐานะคนรู้จักเท่านั้น
“หนูขวัญเขาเรียนจบการตลาดจากญี่ปุ่น เดี๋ยวจะมาสมัครทำงานที่ไร่เรา ข้าว่าจะรับเลย เพราะอยากได้การตลาดเพิ่มพอดี เอ็งว่าไง” ชายวัยกลางคนถามความเห็นลูกชายผู้ถอดแบบรูปร่างหน้าตาของเขามามากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์
“พ่อว่าไง ผมก็ว่าตาม” พ่อถามเหมือนเขาขัดได้อย่างนั้นละ
“คุณลุงสัมภาษณ์หนูก่อนได้นะคะ หนูยินดีค่ะ” ขวัญกมลบอกอย่างเกรงใจ ก่อนหน้านั้นที่คุยกันท่านยังไม่ได้พูดเลยว่าจะรับเธอเข้าทำงานทันที เพิ่งมาบอกตอนเขมมาถึงนี่เอง
“จะต้องสัมภาษณ์อะไรอีกล่ะ ลุงเห็นหนูขวัญมาตั้งแต่เกิด ไม่จำเป็นต้องสัมภาษณ์ให้ยุ่งยากหรอก ลุงเชื่อว่าหนูทำงานได้” อีกอย่างเธอเป็นหลานของขจีพรรณ เขาเชื่อมั่นว่าฝ่ายนั้นอบรมขวัญกมลมาอย่างดี
“ถ้าพ่อไม่อยากสัมภาษณ์ ให้ผมสัมภาษณ์แทนก็ได้นะ” จู่ๆเขมก็นึกสนุกอะไรขึ้นมา
“ว่าไงนะ” พ่อเลี้ยงเกษมหันมามองลูกชายอย่างไม่เชื่อหู
“ก็ผมจะสัมภาษณ์คุณขวัญกมลให้ไง”
“ตั้งแต่เกิดมาเอ็งเคยสัมภาษณ์ใครเข้าทำงานเมื่อไหร่ นี่คิดยังไงวะ” หรือว่ามันเห็นหนูขวัญกมลแล้วถูกใจ เลยอยากหาเรื่องพูดคุยเพื่อรื้อฟื้นความสัมพันธ์อีกครั้ง ชายวัยกลางคนแอบคิดพลางอมยิ้ม
ปกติแล้วเขามอบหมายให้เขมช่วยดูแลควบคุมคนงานในไร่ชา เพราะดูจะเป็นงานที่เหมาะกับลูกชายมากที่สุด หากใครมีปัญหาก็ให้ช่วยเหลือ ใครทะเลาะกันก็ต้องไกล่เกลี่ย ไม่ให้กระทบการทำงาน แต่เอาเข้าจริง บ่อยครั้งมันกลับให้สันติกับสงบทำแทน ส่วนตัวเองดอดไปหาสาวหน้าตาเฉย พอวันนี้ผีเข้าหรือไงก็ไม่รู้ที่จู่ๆอยากทำหน้าที่ผู้สัมภาษณ์
“ถ้าไม่สัมภาษณ์เลยมันเหมือนไร่เรารับคนง่ายๆไงพ่อ อย่างน้อยก็พูดคุยกันพอเป็นพิธีหน่อยดีกว่า โอเคไหมครับคุณขวัญกมล” เขมหันไปถามความเห็นว่าที่พนักงานใหม่ของไร่
“เรียกขวัญเฉยๆก็ได้ค่ะ” หญิงสาวบอกเสียงเรียบ เห็นดวงตาพราวระยับก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังอยากก่อกวน “ถ้าคุณเขมสะดวกสัมภาษณ์ ฉันก็ยินดีค่ะ เดี๋ยวฉันจะเตรียมเอกสารทุกอย่างมาให้พร้อม”
“โอเค ต่างคนต่างเต็มใจ งั้นนัดวันสัมภาษณ์เลยนะเขม” พ่อเลี้ยงเกษมบอกลูกชาย แค่เจอขวัญกมลวันแรกหลังไม่ได้เจอกันนาน เขมก็ดูจะกระตือรือร้นอยากทำงานขึ้นทันที แบบนี้เขายิ่งแน่ใจว่าถ้าลูกชายแต่งงานกับหญิงสาว เธอจะทำให้คนไม่เอาถ่านกลับมาอยู่ในร่องในรอยได้
“ผมให้เวลาเตรียมตัวสามวัน พอหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามคล้ายลองเชิง ไม่รู้ทำไมเห็นหน้ายายขวัญกมลขี้มูกแห้งแล้วคันไม้คันมืออยากแกล้งทุกที
หญิงสาวไม่ค่อยชอบแววตาของเขมที่เหมือนหัวเราะและค่อนแคะเธออยู่ในใจตลอดเวลาเอาเสียเลย เมื่อเขาถามมาอย่างนั้น เธอจึงตอบแบบให้อีกฝ่ายเงิบไปข้าง
“พรุ่งนี้เช้าเลยก็ได้นะคะ ฉันไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมากหรอก เพราะพร้อมเสมอ!”
“ไฟแรงดี”
“ขอบคุณค่ะ”
“คิดว่าผมจะให้ผ่านไหม”
“ถ้าคุณไม่อคติ ฉันก็น่าจะผ่านนะคะ”
“งั้นเจอกัน ๗ โมงเช้า!”
“โอเคค่ะ!”
‘วันนี้เรามาเล่นพ่อแม่ลูกกันไหม’ เสียงเล็กๆของพีชญาในวัยแปดขวบชักชวนทันทีที่เพื่อนร่วมก๊วนอีกสามคนมาพร้อมกันใต้ต้นจามจุรีบนลานหญ้ากว้างในละแวกไร่ชาเกษมซึ่งเป็นสถานที่นัดหมายประจำ บรรยากาศตอนเช้ามีแสงแดดอ่อนๆและลมพัดเย็นสบาย เด็กๆจึงล้วนมีใบหน้าแจ่มใส
‘เอาซีคะ น่าสนุก’ ขวัญกมลวัยสี่ขวบครึ่งพยักหน้าไวๆ ดวงตาแป๋วไร้เดียงสา ไม่ได้รู้เลยว่าสำหรับผู้ใหญ่ คำว่าพ่อแม่ลูกมีความหมายมากกว่าการเล่นสนุก
‘พี่พีชจะเป็นแม่’ เจ้าของความคิดยกมือจองบทเป็นคนแรก ผมยาวถักเปียทำให้หน้าตาของเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้
‘ใครจะเป็นพ่อล่ะคะ พี่เขมหรืออธิบ” เด็กหญิงผมจุกใส่แว่นหันไปมองเด็กชายอีกสองคนนั่นคือเขมและอธิบดี คนแรกสูงกว่าใครในกลุ่ม ส่วนอีกคนรูปร่างจ้ำม่ำน่าเอ็นดู ผิวขาวแบบลูกคนจีน
‘น้องอธิบดีกว่า เขมไม่หล่อ พี่พีชไม่อยากคู่หรอก’ พีชญามองผมสังกะตังของคนวัยเดียวกันแล้วส่ายหน้า
‘งั้นน้องขวัญกับอธิบเป็นลูกนะคะ’ ขวัญกมลสรุปเสียงเจื้อยแจ้ว แม้จะอายุน้อย แต่เธอมักทำหน้าที่นี้เสมอเมื่อต้องหาข้อตกลงในการเล่นกัน ส่วนอธิบดีโดยมากจะเงียบรับฟัง คนอื่นว่าไงว่าตามกัน
‘พ่ออายุน้อยกว่าแม่ได้ไง พีชต้องเป็นแม่คู่กับเรา’ เขมแย้งขึ้นมา
‘ก็เราไม่อยากคู่กับเขมนี่นา’
‘เราก็ไม่อยากเล่นเป็นลูกเหมือนกัน เราจะเป็นพ่อ เท่กว่าตั้งเยอะ เราไม่ใช่เด็กแล้วนะ’ ต่างฝ่ายต่างยืนยันความคิดของตน บรรยากาศเริ่มอึมครึม
‘ไม่ เขมต้องเป็นลูก น้องขวัญยังไม่มีปัญหาเลย’ พีชญาหันไปมองขวัญกมลและลูบศีรษะน้อยๆอย่างเอ็นดู
‘ก็ยายขวัญขี้มูกแห้งอายุน้อยกว่าเรานี่ ต้องยอมอยู่แล้ว’ เด็กชายมองคนตัวเล็กและขอเสียงสนับสนุน ‘ใช่ไหมยายขวัญ’
‘นิสัยไม่ดี ไปว่าน้องแบบนั้นได้ไง’ พีชญาออกโรงปกป้องรุ่นน้องเต็มที่
‘ไม่ได้พูดเกินจริงสักหน่อย ดูสิ ขี้มูกแห้งน่าเกลียดจริงๆนี่นา ยายขวัญขี้มูกแห้ง ยายขวัญขี้มูกแห้ง แบร่ๆๆ’ เขมแลบลิ้นปลิ้นตาล้อเด็กน้อยโดยไม่สะทกสะท้านสายตาไม่พอใจของพีชญา ขณะอธิบดีหันซ้ายหันขวามองคนนั้นทีคนนี้ที แต่ไม่ได้พูดอะไร
‘ถ้าเขมทำแบบนี้อีก ต่อไปไม่ต้องมาเล่นกันเลยนะ’ เด็กหญิงเอ่ยเสียงขึ้นจมูก
‘ไม่เห็นอยากเล่นด้วยเลย ไม่สนุก ไปเตะบอลกับพวกเพื่อนที่โรงเรียนดีกว่า’ เวลานั้นเขมเริ่มมีกลุ่มเพื่อนผู้ชายซึ่งชื่นชอบทำกิจกรรมตื่นเต้นเร้าใจ เขาจึงไม่ค่อยสนใจเพื่อนกลุ่มนี้เหมือนเมื่อก่อน เพราะพีชญามักจะชวนเล่นขายข้าวแกง ซ่อนหา มอญซ่อนผ้า แต่งตัวตุ๊กตา จัดดอกไม้ และอื่นๆแนวนี้ซึ่งเริ่มไม่น่าสนใจสำหรับเขาต่อไปแล้ว แต่เพราะอยากแหย่ขวัญกมลซึ่งหน้าตาบ้องแบ๊วดูน่าแกล้งมาก เขมจึงยังมาเล่นกับคนอื่นๆอยู่
‘พี่เขม พี่พีช อย่าทะเลาะกันนะคะ’ เด็กหญิงผมจุกได้จังหวะห้ามปราม
‘ใช่ครับ อย่าทะเลาะกันนะครับ’ อธิบดีเป็นลูกคู่
‘พี่ไม่อยากทะเลาะหรอกน้องขวัญ น้องอธิบ แต่เขมมันนิสัยไม่ดี’
‘ถ้าพี่เขมอยากเป็นพ่อ น้องขวัญเล่นเป็นแม่ให้ก็ได้ค่ะ มีพ่ออธิบ แม่พีช พ่อเขม แม่ขวัญ’ ขวัญกมลพยายามหาทางออกให้กับปัญหา
‘ใครอยากคู่กับเธอกัน ยายหัวจุกคลุกน้ำปลา’ เขมทำหน้าลิงใส่
‘เขม ว่าน้องอีกแล้ว’ พีชญาปรามเพื่อน
‘ก็เราไม่อยากคู่กับยายขวัญจริงๆนี่นา’ เด็กชายตัวสูงบอกอย่างไม่ใส่ใจความรู้สึกคนฟัง
ริมฝีปากแดงย้อยเริ่มเบะ ตามมาด้วยเสียงสั่นเครือ ‘น้องขวัญแค่อยากให้พี่เขมเล่นด้วยกันกับพวกเรา’
‘พูดแค่นี้ทำไมต้องร้องไห้ด้วย’ เขมส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย พวกเด็กผู้หญิงเอะอะก็ร้องไห้ตลอด
แล้วคราวนี้ขวัญกมลก็ได้เป่าปี่จริงๆ เด็กน้อยปล่อยโฮออกมาเสียงดัง สะอึกสะอื้นน้ำตาอาบแก้มด้วยความเสียใจที่รุ่นพี่ต่อว่า ทำเอาพีชญาและอธิบดีต้องช่วยกันปลอบใหญ่
‘เขม ขอโทษน้องขวัญเดี๋ยวนี้เลย’ พีชญาบอกเสียงจริงจังพลางหันไปปลอบเด็กหญิง ‘โอ๋ๆ น้องขวัญไม่ร้องนะ’
‘ขอโทษทำไม เราไม่ได้ทำไรผิดสักหน่อย’ เขมยักไหล่ไม่ยี่หระ
‘ผิดสิ เขมทำให้น้องขวัญร้องไห้’
‘ยายขวัญร้องไห้เองต่างหาก จริงไหมอธิบ’ เด็กชายหันไปขอเสียงสนับสนุนจากอธิบดี
เด็กชายร่างจ้ำม่ำหันรีหันขวาง เพราะไม่รู้จะตอบว่ายังไงดี ขณะนั้นพีชญาเอ่ยขึ้นก่อน
‘เขมนี่แย่จริงๆ น้องอธิบเขาไม่เข้าข้างเขมหรอก คอยดูนะ เราจะไปฟ้องลุงเกษมว่าเขมแกล้งน้องขวัญ’ เธอขู่อย่างเอาจริง เพราะที่ผ่านมาเธอเงียบ แต่เขมไม่เลิกแกล้งน้องสักที
‘ขี้ฟ้อง’
‘ทำไมล่ะ เขมจะได้โดนลงโทษให้เข็ด’
เขมทำหน้าเซ็งสุดขีด ‘เออๆ ยอมเล่นก็ได้ มาสิยายขวัญ อยากเป็นแม่นักไม่ใช่เหรอ’
แม้เขมจะยอมเล่นด้วยแล้ว แต่ขวัญกมลยังไม่หยุดร้องไห้เสียทีเดียว เด็กน้อยจึงพูดไปสะอื้นไปเป็นพักๆจนเขมแอบส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ
‘แม่อะไรขี้แยจริง’ คราวนี้เขาบ่นเบาๆ เพราะกลัวอีกฝ่ายจะน้ำตาแตกอีก
ตอนเย็นวันเดียวกัน พ่อเลี้ยงเกษมพาเขมซ้อนท้ายบิ๊กไบค์ไปยังบ้านของขจีพรรณ ฝ่ายเจ้าบ้านแปลกใจเล็กน้อย เพราะปกติแล้วเขาไม่ได้มาที่บ้านเธอบ่อยเท่าไร แต่ก็ต้อนรับตามมารยาท
‘สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง มีอะไรหรือเปล่าคะ’
‘ผมพาไอ้เขมมาขอโทษที่แกล้งหนูขวัญจนร้องไห้ครับ’ ชายวัยต้นสี่สิบเอ่ยฉะฉาน ถ้าพีชญาไม่มาบอก เขาคงไม่รู้ว่าเขมแกล้งเด็กน้อยหลายครั้งแล้ว
‘โธ่ ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อเลี้ยง คงแกล้งกันตามประสาเด็กน่ะค่ะ ถ้าไม่ทำอะไรรุนแรงเกินไป ดิฉันก็ไม่มีปัญหาค่ะ’ เธอเข้าใจดีว่าเด็กๆเล่นกันต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นธรรมดา ขอแค่อย่าแกล้งเลยขอบเขตจนเป็นอันตรายก็พอ ขนาดผู้ใหญ่ที่พูดรู้เรื่องแล้วยังทะเลาะตบตีกันบ่อยๆ จะเอาอะไรกับเด็กแค่ไม่กี่ขวบ
‘แต่ยังไงผมก็ต้องปรามลูกตัวเองไว้ก่อนครับ เพราะถ้าปล่อยไว้มันอาจแกล้งน้องหนักขึ้น’ พ่อเลี้ยงเกษมหันไปมองลูกชาย ‘ไอ้เขม ขอโทษหนูขวัญกับคุณขจีซะ แล้วสัญญาด้วยว่าจะไม่แกล้งหนูขวัญอีก’
‘พี่ขอโทษนะขวัญ’ เขมบอกเสียงสำนึกผิด เพราะก่อนมาที่นี่โดนพ่ออบรมยกใหญ่และตีด้วยไม้เรียว จากนั้นเด็กชายจึงหันไปหาขจีพรรณ ‘ผมขอโทษครับน้าขจี ต่อไปผมจะไม่แกล้งน้องขวัญอีก’
‘จ้า น้าดีใจที่นะที่เขมทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ เด็กแบบนี้ผู้ใหญ่ให้อภัยเสมอ’ หญิงวัยต้นสี่สิบก้มลงลูบผมหยักศกของเด็กชายอย่างเอื้อเอ็นดู
‘น้องขวัญก็ไม่โกรธพี่เขมแล้วค่ะ’ คนตัวเล็กบอกเสียงแจ่มใส
‘ขอบใจที่ยกโทษให้พี่ พรุ่งนี้ไปเล่นกันอีกนะ เจอกันที่เดิม’
‘ค่ะ’ ขวัญกมลรับปากเสียงแจ๋ว
‘อย่าเพิ่งได้ใจไปล่ะไอ้เขม เพราะถ้าผิดซ้ำๆซากๆ ใครเขาก็ไม่อยากให้อภัยเอ็งหรอกนะ เข้าใจไหม’ พ่อเลี้ยงเกษมถามลูกชายเสียงเข้ม
‘เข้าใจครับพ่อ’ เขมรับคำหนักแน่น ทว่าดวงตาเป็นประกายวิบวับ เขาจะพยายามไม่แกล้งแล้วกัน เพราะหน้าตาบ้องแบ๊วดูซื่อๆไม่ทันคนแบบยายขวัญขี้มูกแห้งนี่คงอดใจไม่ให้แกล้งยาก
บุลินทร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 พ.ค. 2558, 23:11:56 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 พ.ค. 2558, 23:11:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 2048
| << บทที่ 3 ผิดคู่หรือเปล่า (จบตอน) | บทที่ 4 เพียงแรกเห็นก็ปั่นป่วน (จบตอน) >> |
บุลินทร 7 พ.ค. 2558, 23:27:45 น.
คุณ lovemuay
ตอนที่แล้วหมายถึงพีชใช่มั้ยครับ ฮ่าๆๆ ตอนนี้พีชมีสัตว์เลี้ยงสื่อรักในใจแล้วครับ แต่จะเป็นอะไรต้องรอติดตาม
คุณ Zephyr
อ้าว เดาเหรอ ไม่ถูกหรอก อิอิ เขมกับพีชมันไม่มีทางลงเอยกันแน่นอน คงฆ่ากันก่อน ฮ่าๆๆๆ หมาไซบีเรียนสงสารมันนะ คงร้อนแย่เลยอยู่เขาชุมรัก ส่วนอีกัวน่าพีชคงกรี๊ด
คุณ พันธุ์แตงกวา
ก๊าก เจ๊ว่ายายพีชพูดมากเหมือนนกแก้วรึ ธารใสเดี๋ยวมาป่วนเป็นพักๆครับ ส่วนเขมเจอขวัญแล้วเป็นไง มีคำตอบแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ
คุณ ดังปัณณ์
โม่น้อยมันคือแมวรึ ท่าทางจะหมั่นไส้พระเอกมากนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ มุดเข้าไปบีบคอมันเลย เพราะเดี๋ยวจะเกรียนต่ออีกหลายบท โดยเฉพาะตอนแต่งงาน ตาเขมมันเป็นแบบนี้ของมันเองนะ ไม่ได้ถอดแบบมาจากใครเลยจริงๆ เกรียนสุดของฝั่งพระเอกที่เขียนมา ฮ่าๆๆๆ
คุณ lovemuay
ตอนที่แล้วหมายถึงพีชใช่มั้ยครับ ฮ่าๆๆ ตอนนี้พีชมีสัตว์เลี้ยงสื่อรักในใจแล้วครับ แต่จะเป็นอะไรต้องรอติดตาม
คุณ Zephyr
อ้าว เดาเหรอ ไม่ถูกหรอก อิอิ เขมกับพีชมันไม่มีทางลงเอยกันแน่นอน คงฆ่ากันก่อน ฮ่าๆๆๆ หมาไซบีเรียนสงสารมันนะ คงร้อนแย่เลยอยู่เขาชุมรัก ส่วนอีกัวน่าพีชคงกรี๊ด
คุณ พันธุ์แตงกวา
ก๊าก เจ๊ว่ายายพีชพูดมากเหมือนนกแก้วรึ ธารใสเดี๋ยวมาป่วนเป็นพักๆครับ ส่วนเขมเจอขวัญแล้วเป็นไง มีคำตอบแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ
คุณ ดังปัณณ์
โม่น้อยมันคือแมวรึ ท่าทางจะหมั่นไส้พระเอกมากนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ มุดเข้าไปบีบคอมันเลย เพราะเดี๋ยวจะเกรียนต่ออีกหลายบท โดยเฉพาะตอนแต่งงาน ตาเขมมันเป็นแบบนี้ของมันเองนะ ไม่ได้ถอดแบบมาจากใครเลยจริงๆ เกรียนสุดของฝั่งพระเอกที่เขียนมา ฮ่าๆๆๆ
Zephyr 8 พ.ค. 2558, 00:24:34 น.
โห้ยยยย มันเกรียนแต่เด็กนี่เอง
มิน่า นิสัย ชิชะ
เด็กๆนี่ขวัญท่าจะซื่อน่าดู
โห้ยยยย มันเกรียนแต่เด็กนี่เอง
มิน่า นิสัย ชิชะ
เด็กๆนี่ขวัญท่าจะซื่อน่าดู
พันธุ์แตงกวา 8 พ.ค. 2558, 06:20:45 น.
นายเขมน่าตบตั้งแต่เด็กเชียวนะแก น่าหยิกที่สุดเลยดีนะที่หล่อเลือกได้น่ะ เจ้ให้อภัย อิพ่อก็จ้องจะพาลูกไปขอโทษหน้าชื่นเลยนะ เข้าทางสิท่า
แล้วยายพีชแมนๆอย่างนั้น โตขึ้นจะเปลี่ยนฝ่ายมากัดน้องเพราะหมอรามมั้ยเนี่ย
นายเขมน่าตบตั้งแต่เด็กเชียวนะแก น่าหยิกที่สุดเลยดีนะที่หล่อเลือกได้น่ะ เจ้ให้อภัย อิพ่อก็จ้องจะพาลูกไปขอโทษหน้าชื่นเลยนะ เข้าทางสิท่า
แล้วยายพีชแมนๆอย่างนั้น โตขึ้นจะเปลี่ยนฝ่ายมากัดน้องเพราะหมอรามมั้ยเนี่ย
ดังปัณณ์ 8 พ.ค. 2558, 09:27:43 น.
น้องหมาย่ะ ลุกชายอิพี่เองแหละ
ส่วนอิเขมมมมมมมมมมมมม ชั้นไม่ตบมันหรอก ชั้นจะตบหล่อนผู้ให้กำเนิดมันต่างหากกกกก ย้ายยยยยย แล้วเดี๋ยวนะ ชั้นว่านี่มันเป็นด้านมืดในตัวหล่อนแน่ๆๆ บลท. ฟันเฟิร์มเล้ย! ก็นี่มันหล่อนชัดๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยังจะเกรียนอีกแน่ะ จะรอวันสมน้ำหน้านุ่งเขมอย่างเต็มที่ อย่านะแก้ วันไหนน้องขวัญเค้าไม่สนใจล่ะแก้ ชั้นจะรอตื้บซ้ำ บอกเลย! พระเอกเรื่องนี้ที่อิชั้นจะไม่สงสารเวลามีมาม่า 555+
น้องหมาย่ะ ลุกชายอิพี่เองแหละ
ส่วนอิเขมมมมมมมมมมมมม ชั้นไม่ตบมันหรอก ชั้นจะตบหล่อนผู้ให้กำเนิดมันต่างหากกกกก ย้ายยยยยย แล้วเดี๋ยวนะ ชั้นว่านี่มันเป็นด้านมืดในตัวหล่อนแน่ๆๆ บลท. ฟันเฟิร์มเล้ย! ก็นี่มันหล่อนชัดๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยังจะเกรียนอีกแน่ะ จะรอวันสมน้ำหน้านุ่งเขมอย่างเต็มที่ อย่านะแก้ วันไหนน้องขวัญเค้าไม่สนใจล่ะแก้ ชั้นจะรอตื้บซ้ำ บอกเลย! พระเอกเรื่องนี้ที่อิชั้นจะไม่สงสารเวลามีมาม่า 555+
lovemuay 8 พ.ค. 2558, 17:50:06 น.
นายเขมนี่ขี้แกล้งตั้งแต่เด็กเลยนะเนี่ย 555
นายเขมนี่ขี้แกล้งตั้งแต่เด็กเลยนะเนี่ย 555