- Mํy men -
ความปรารถนา...ตัวตน ที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน
Tags: love sex lesbian
ตอน: I do a men ?
- Mํy men -
ฉันควงเเขนเเฟนหนุ่มหน้าตาราวกับเทพบุตรเราสองคนยืนอยู่หน้าบ้านสีเหลืองอ่อนหลังใหม่
ระหว่างรอสายตาของฉันมองไปรอบตัวข้างบ้านของฉันมีสนามหญ้าสีเขียวพุ่มไม้จัดวางเป็นเขตกั้น
ติดกับตัวบ้านมีต้นเชอร์รี่ปลูกสีแดงสดกระจายเป็นจุดๆ
สปริงเกอร์ติดอยู่กลางสนามพ่นน้ำกระจายลงบนใบหญ้าสีเขียวโดนเเสงแดดระยิบระยับ
ฉันสูดกลิ่นของดินและน้ำมองสวนคนข้างบ้านหัวของสปริงเกอร์หมุนพ่นน้ำบังสายตา
ภาพตรงหน้าพร่าเลือนผู้หญิงผมสั้นสวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อตสีฟ้า กับกางเกงยีนเดินถือกรรไกรตัดแต่งพุ่มไม้สูงเกือบถึงเอว ฉันมองสาวผมทองตาไม่กระพริบหล่อนมีหมวดฟางใบเล็กผูกเชือกไว้ที่คอ
ฉันรู้สึกว่าจ้องสาวข้างบ้านมากเกินไปเลยหันกลับมาแฟนของฉันไขกุญแจเสร็จพอดี
“ บ้านสวย ”
ฉันยิ้มกว้างชมบ้านของเขา
“ ใช่ เดี๋ยวเข้าไปดูข้างในกันเถอะ ”
เราสองคนยิ้มให้กันช่วยกันขนของเข้าบ้านฉันย้ายมาจากฟลอลิดาตามคำชวนของเขา
เขาเดินเข้าบ้านไปก่อนฉันเดินตามหลังหันไปตรงสวนข้างบ้านอีกที
...หล่อนหายไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว
มื้อเย็นของเราสองคนคือพิซซ่าหน้าทีวีฉันนั่งกอดเอวหนาซบไหล่ของเขา
สายตาของเขามองการแข่งขันฟุตบอลความสนใจของเขาอยู่ตรงลูกกลมๆโง่ๆหมด
ฉันถอนหายใจทำหน้าง้ำลุกจากโซฟาเดินขึ้นข้างบนไปอาบน้ำให้สบายตัวเสียหน่อย
ด้านบนมีสองห้องแต่ฉันกับเเฟนนอนห้องเดียวกันเราไม่มีเหตุผลต้องแยกกันนอน
เพราะยังไงก็ต้องทำกิจกรรมกันทุกคืน
ฉันยืนอยู่บนพื้นกระเบืองสีดำวาบวับน้ำจากฝักบัวติดผนังไหลร่างฟองสบู่ตรงศรีษะและตามตัว
กระจกบานใหญ่ตรงหน้าส่องเห็นเกือบครึ่งตัว ฉันมองตัวเองในกระจกหน้ารูปใจคิ้วโก้งบางสีน้ำตาล
ตากลมโต ฉันมองตัวเองในกระจกหน้าอกกลมกลึงเต็งตึงถูกผมยาวสยายปรกไว้
หยดน้ำพราวระยับบนผิวเนียนสีแทน ฉันมองสรีระของตัวเองลมเริ่มหมุนในท้องน้อย
ฉันหายใจแรงขึ้นกระพริบตาอาจเป็นเพราะเมื่อกี้เขาไม่ได้สนองความต้องการของฉัน
สายน้ำไม่ได้ดับความร้อนรุ่มฉันพยายามอดกลั้น
ความพยายามไหลไปพร้อมสายน้ำ
อันที่จริงอารมณ์ของฉันมันเกิดทุกครั้งที่มองตัวเองในกระจก
สรีระของผู้หญิงเย้ายวนใจฉันจนเกิดความต้องการ
ฉันพยายามหักห้ามตัวเองไม่ให้มันเกิดขึ้น...ผ่อนลมหายใจตั้งสติสู้กับแรงปรารถนา
คิ้วของฉันขมวดมุ่นมือสองข้างกำแน่นถ้ามันเพราะฉันต้องการแฟนหนุ่ม
ฉันคงไม่ปฏิเสธมันนิ้วของฉันคงเคลื่อนเข้าไปในช่องทางคับแคบ
สมาธิของฉันแตกกระเจิงเหมือนทุกครั้งแต่ผิดกันที่คราวนี้มีภาพผู้หญิง
ปรากฏในหัว...สนามหญ้าสีเขียว ม่านน้ำฝน ผู้หญิงใส่เสื้อสีฟ้า
สูงผอมบางผมสั้น...คล้ายเด็กผู้ชาย
มาถึงตรงนี้ไม่มีอะไรหยุดฉันได้อีกมือของฉันวางลงตรงหว่างขานิ้วค่อยไต่
เข้าจุดซ่อนเร้นดุจขาแมงมุม
เสียงหอบหายใจกระชั้นนิ้วดุนเข้าออกเป็นจังหวะตามลมหายใจ
การกระทำของฉันกำลังจุดไฟราคะให้ลุกโชน
“ อะ...อ่าห์ ”
นิ้วเรียวเเทงเข้าถี่แรงและขึ้นเข้าไปอีกพร้อมกับภาพสาวข้างบ้าน
ฉันตัดขาดจากโลกนี้ไปอีกโลกนึง...ไปในโลกที่ฉันมีแต่เธอ
ขาอ่อนปวกเปียกทรงตัวไม่ได้จนต้องใช้มือยันผนังพยุงตัว
กระจกสะท้องหน้ายามสุขสมคิ้วขมวดเกร็งหอบหายใจอกกระเพื่อมจากสองนิ้วเป็นสาม
เปลือกตาปิดลงหายใจแผ่ว...ตาของฉันเบิกโตมาถึงจุดที่สุขที่สุด
จุดสูงสุดของความสุข
“ อ้า....”
ฉันลืมตากลับมาสู่โลกใบเดิมหัวสมองปลอดโปร่งได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัว
พอได้สติฉันรู้สึกผิดสับสนพยายามคัดค้านความต้องการของตัวเอง
...ยามที่ฉันอยู่คนเดียวใบหน้าที่ช่วยพาไปถึงสวรรค์ไม่เคยมีหน้าของเขา
มีแต่เรือนร่างของฉันในกระจก กับผู้หญิงที่ฉันพยายามไม่มองเวลาเดินผ่าน
และครั้งนี้ฉันละสายตาจากหล่อนไม่ได้จริงๆ
ฉันเริ่มรู้สึกหนาวจึงปิดฝักบัวมองตัวเองชัดๆ
กระจกบานนี้เก็บความวิปริตไว้ทั้งหมดถ้ามันปรากฏขึ้นมาได้...
ฉันจะทำลายมันก่อนที่มันจะทำร้ายฉัน
ทางที่ฉันเดินมาคือสิ่งที่ถูกต้อง...ฉันต้องเดินต่อไปโดยไม่มีข้อแม้
“ ลูซี่คุณอาบน้ำนานจังวันนี้ ”
เขาหันหน้ามาทักฉันจอทีวีเพิ่งดับไปเมื่อครู่
“ อ๋อ ฉันใจลอยไปหน่อยน่ะ ”
ฉันนั่งข้างๆกอดรอบเอวเขายิ้มขณะพูดตามปกติ
“ ผมหิวเราไปข้างบนกันเถอะ ”
เขากระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูฉัน
ฉันกัดริมฝีปากองตอบด้วยแววตาซุกซนเอาเเขนคล้องคอเขา
เขาอุ้มฉันแบบเดียวกับเจ้าหญิงเดินขึ้นบันได
มันก็เหมือนทุกครั้งที่หลังจากผ่านการช่วยเหลือตัวเองก็มาถึงตาเราช่วยกันสองคน
ช่วยลบความต้องการในกระจกออกจากตัวฉัน
เช้าวันใหม่เเสงแดดส่องผ่านหน้าต่างฉันโงหัวจากหมอนมารับยามสาย
ข้างกายว่างเปล่าเขาคงไปทำงาน...ฉันเองก็ต้องไปทำงานเหมือนกัน
ผ่านไปยี่สิบนาทีฉันเลือกสวมเสื้อวันพีชสีขาวลงไปข้างล่าง
หยิบขนมปังสองเเผ่นกับกาแฟมาตั้งบนโต๊ะเปิดโน้ตบุ๊กเข้าเว็บสั่งของที่ฉันร่วมทำกับเพื่อน
เว็บของฉันขายของจำพวกหนังสือเก่าเสื้อผ้าร้องเท้าพวกเราเช่าโกดังเก็บของพวกนี้ไว้
ทำกันเป็นเครือข่ายใหญ่มีคนจัดส่งกำไรงาม
หลังจากเช็คออร์เดอร์เสร็จฉันลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายเห็นสวนบ้านข้างๆ
แดดกำลังดีเลยเดินออกไปชมสักหน่อย
ฉันยืนอยู่พุ่มไม้กันแดนระหว่างบ้านมองเข้าไปในสวนเชอร์รี่
อันที่จริงดอกไม้ใบไม้ก็เยอะเเต่ฉันสะดุดตาตรงเชอร์รี่เลยเรียกมันแบบนั้น
“ หวัดดี คุณเพิ่งย้ายมาเหรอ ? ”
ฉันมองหล่อนตาไม่กระพริบวันนี้หล่อนเปลี่ยนเสื้อเป็นลายสก็อตเขียวอ่อน
ใบหน้าเปื้อนเหงื่อรอยยิ้มผูกมิตรส่งมาทางฉัน
“ ค่ะ สวนคุณสวยจัง ”
สาวผมสั้นส่ายหน้ายิ้มๆ
“ ไม่ใช่สวนฉันหรอกค่ะมันเป็นของเจ้าของบ้าน ”
ฉันชะงักเล็กน้อยแต่รีบยิ้มหัวเราะเเก้เก้อไม่ให้เขาจับได้
พระเจ้าผู้หญิงที่พาฉันขึ้นสวรรค์เมื่อวานเป็นคนสวน !
“ ฉันชื่อ เฟย์ลิน่า ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ”
สาวคนสวนยืนมือมายิ้มยิ่งฝันสวย
“ ฉัน ลูซี่ “
โอ้ ไม่ ! เมื่อวานฉันทำอะไรลงไป
ฉันช่วยตัวเองกับคนสวน !
THE END
ฝากผลงานเรื่องแรกด้วยค่ะ
ฉันควงเเขนเเฟนหนุ่มหน้าตาราวกับเทพบุตรเราสองคนยืนอยู่หน้าบ้านสีเหลืองอ่อนหลังใหม่
ระหว่างรอสายตาของฉันมองไปรอบตัวข้างบ้านของฉันมีสนามหญ้าสีเขียวพุ่มไม้จัดวางเป็นเขตกั้น
ติดกับตัวบ้านมีต้นเชอร์รี่ปลูกสีแดงสดกระจายเป็นจุดๆ
สปริงเกอร์ติดอยู่กลางสนามพ่นน้ำกระจายลงบนใบหญ้าสีเขียวโดนเเสงแดดระยิบระยับ
ฉันสูดกลิ่นของดินและน้ำมองสวนคนข้างบ้านหัวของสปริงเกอร์หมุนพ่นน้ำบังสายตา
ภาพตรงหน้าพร่าเลือนผู้หญิงผมสั้นสวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อตสีฟ้า กับกางเกงยีนเดินถือกรรไกรตัดแต่งพุ่มไม้สูงเกือบถึงเอว ฉันมองสาวผมทองตาไม่กระพริบหล่อนมีหมวดฟางใบเล็กผูกเชือกไว้ที่คอ
ฉันรู้สึกว่าจ้องสาวข้างบ้านมากเกินไปเลยหันกลับมาแฟนของฉันไขกุญแจเสร็จพอดี
“ บ้านสวย ”
ฉันยิ้มกว้างชมบ้านของเขา
“ ใช่ เดี๋ยวเข้าไปดูข้างในกันเถอะ ”
เราสองคนยิ้มให้กันช่วยกันขนของเข้าบ้านฉันย้ายมาจากฟลอลิดาตามคำชวนของเขา
เขาเดินเข้าบ้านไปก่อนฉันเดินตามหลังหันไปตรงสวนข้างบ้านอีกที
...หล่อนหายไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว
มื้อเย็นของเราสองคนคือพิซซ่าหน้าทีวีฉันนั่งกอดเอวหนาซบไหล่ของเขา
สายตาของเขามองการแข่งขันฟุตบอลความสนใจของเขาอยู่ตรงลูกกลมๆโง่ๆหมด
ฉันถอนหายใจทำหน้าง้ำลุกจากโซฟาเดินขึ้นข้างบนไปอาบน้ำให้สบายตัวเสียหน่อย
ด้านบนมีสองห้องแต่ฉันกับเเฟนนอนห้องเดียวกันเราไม่มีเหตุผลต้องแยกกันนอน
เพราะยังไงก็ต้องทำกิจกรรมกันทุกคืน
ฉันยืนอยู่บนพื้นกระเบืองสีดำวาบวับน้ำจากฝักบัวติดผนังไหลร่างฟองสบู่ตรงศรีษะและตามตัว
กระจกบานใหญ่ตรงหน้าส่องเห็นเกือบครึ่งตัว ฉันมองตัวเองในกระจกหน้ารูปใจคิ้วโก้งบางสีน้ำตาล
ตากลมโต ฉันมองตัวเองในกระจกหน้าอกกลมกลึงเต็งตึงถูกผมยาวสยายปรกไว้
หยดน้ำพราวระยับบนผิวเนียนสีแทน ฉันมองสรีระของตัวเองลมเริ่มหมุนในท้องน้อย
ฉันหายใจแรงขึ้นกระพริบตาอาจเป็นเพราะเมื่อกี้เขาไม่ได้สนองความต้องการของฉัน
สายน้ำไม่ได้ดับความร้อนรุ่มฉันพยายามอดกลั้น
ความพยายามไหลไปพร้อมสายน้ำ
อันที่จริงอารมณ์ของฉันมันเกิดทุกครั้งที่มองตัวเองในกระจก
สรีระของผู้หญิงเย้ายวนใจฉันจนเกิดความต้องการ
ฉันพยายามหักห้ามตัวเองไม่ให้มันเกิดขึ้น...ผ่อนลมหายใจตั้งสติสู้กับแรงปรารถนา
คิ้วของฉันขมวดมุ่นมือสองข้างกำแน่นถ้ามันเพราะฉันต้องการแฟนหนุ่ม
ฉันคงไม่ปฏิเสธมันนิ้วของฉันคงเคลื่อนเข้าไปในช่องทางคับแคบ
สมาธิของฉันแตกกระเจิงเหมือนทุกครั้งแต่ผิดกันที่คราวนี้มีภาพผู้หญิง
ปรากฏในหัว...สนามหญ้าสีเขียว ม่านน้ำฝน ผู้หญิงใส่เสื้อสีฟ้า
สูงผอมบางผมสั้น...คล้ายเด็กผู้ชาย
มาถึงตรงนี้ไม่มีอะไรหยุดฉันได้อีกมือของฉันวางลงตรงหว่างขานิ้วค่อยไต่
เข้าจุดซ่อนเร้นดุจขาแมงมุม
เสียงหอบหายใจกระชั้นนิ้วดุนเข้าออกเป็นจังหวะตามลมหายใจ
การกระทำของฉันกำลังจุดไฟราคะให้ลุกโชน
“ อะ...อ่าห์ ”
นิ้วเรียวเเทงเข้าถี่แรงและขึ้นเข้าไปอีกพร้อมกับภาพสาวข้างบ้าน
ฉันตัดขาดจากโลกนี้ไปอีกโลกนึง...ไปในโลกที่ฉันมีแต่เธอ
ขาอ่อนปวกเปียกทรงตัวไม่ได้จนต้องใช้มือยันผนังพยุงตัว
กระจกสะท้องหน้ายามสุขสมคิ้วขมวดเกร็งหอบหายใจอกกระเพื่อมจากสองนิ้วเป็นสาม
เปลือกตาปิดลงหายใจแผ่ว...ตาของฉันเบิกโตมาถึงจุดที่สุขที่สุด
จุดสูงสุดของความสุข
“ อ้า....”
ฉันลืมตากลับมาสู่โลกใบเดิมหัวสมองปลอดโปร่งได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัว
พอได้สติฉันรู้สึกผิดสับสนพยายามคัดค้านความต้องการของตัวเอง
...ยามที่ฉันอยู่คนเดียวใบหน้าที่ช่วยพาไปถึงสวรรค์ไม่เคยมีหน้าของเขา
มีแต่เรือนร่างของฉันในกระจก กับผู้หญิงที่ฉันพยายามไม่มองเวลาเดินผ่าน
และครั้งนี้ฉันละสายตาจากหล่อนไม่ได้จริงๆ
ฉันเริ่มรู้สึกหนาวจึงปิดฝักบัวมองตัวเองชัดๆ
กระจกบานนี้เก็บความวิปริตไว้ทั้งหมดถ้ามันปรากฏขึ้นมาได้...
ฉันจะทำลายมันก่อนที่มันจะทำร้ายฉัน
ทางที่ฉันเดินมาคือสิ่งที่ถูกต้อง...ฉันต้องเดินต่อไปโดยไม่มีข้อแม้
“ ลูซี่คุณอาบน้ำนานจังวันนี้ ”
เขาหันหน้ามาทักฉันจอทีวีเพิ่งดับไปเมื่อครู่
“ อ๋อ ฉันใจลอยไปหน่อยน่ะ ”
ฉันนั่งข้างๆกอดรอบเอวเขายิ้มขณะพูดตามปกติ
“ ผมหิวเราไปข้างบนกันเถอะ ”
เขากระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูฉัน
ฉันกัดริมฝีปากองตอบด้วยแววตาซุกซนเอาเเขนคล้องคอเขา
เขาอุ้มฉันแบบเดียวกับเจ้าหญิงเดินขึ้นบันได
มันก็เหมือนทุกครั้งที่หลังจากผ่านการช่วยเหลือตัวเองก็มาถึงตาเราช่วยกันสองคน
ช่วยลบความต้องการในกระจกออกจากตัวฉัน
เช้าวันใหม่เเสงแดดส่องผ่านหน้าต่างฉันโงหัวจากหมอนมารับยามสาย
ข้างกายว่างเปล่าเขาคงไปทำงาน...ฉันเองก็ต้องไปทำงานเหมือนกัน
ผ่านไปยี่สิบนาทีฉันเลือกสวมเสื้อวันพีชสีขาวลงไปข้างล่าง
หยิบขนมปังสองเเผ่นกับกาแฟมาตั้งบนโต๊ะเปิดโน้ตบุ๊กเข้าเว็บสั่งของที่ฉันร่วมทำกับเพื่อน
เว็บของฉันขายของจำพวกหนังสือเก่าเสื้อผ้าร้องเท้าพวกเราเช่าโกดังเก็บของพวกนี้ไว้
ทำกันเป็นเครือข่ายใหญ่มีคนจัดส่งกำไรงาม
หลังจากเช็คออร์เดอร์เสร็จฉันลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายเห็นสวนบ้านข้างๆ
แดดกำลังดีเลยเดินออกไปชมสักหน่อย
ฉันยืนอยู่พุ่มไม้กันแดนระหว่างบ้านมองเข้าไปในสวนเชอร์รี่
อันที่จริงดอกไม้ใบไม้ก็เยอะเเต่ฉันสะดุดตาตรงเชอร์รี่เลยเรียกมันแบบนั้น
“ หวัดดี คุณเพิ่งย้ายมาเหรอ ? ”
ฉันมองหล่อนตาไม่กระพริบวันนี้หล่อนเปลี่ยนเสื้อเป็นลายสก็อตเขียวอ่อน
ใบหน้าเปื้อนเหงื่อรอยยิ้มผูกมิตรส่งมาทางฉัน
“ ค่ะ สวนคุณสวยจัง ”
สาวผมสั้นส่ายหน้ายิ้มๆ
“ ไม่ใช่สวนฉันหรอกค่ะมันเป็นของเจ้าของบ้าน ”
ฉันชะงักเล็กน้อยแต่รีบยิ้มหัวเราะเเก้เก้อไม่ให้เขาจับได้
พระเจ้าผู้หญิงที่พาฉันขึ้นสวรรค์เมื่อวานเป็นคนสวน !
“ ฉันชื่อ เฟย์ลิน่า ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ”
สาวคนสวนยืนมือมายิ้มยิ่งฝันสวย
“ ฉัน ลูซี่ “
โอ้ ไม่ ! เมื่อวานฉันทำอะไรลงไป
ฉันช่วยตัวเองกับคนสวน !
THE END
ฝากผลงานเรื่องแรกด้วยค่ะ
aishitenai เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ก.ค. 2554, 20:32:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ก.ค. 2554, 22:34:13 น.