เจ้าสาวหมาป่า 2 รักในรอยแค้น
วายุแชมป์มอเตอร์ไซด์5ปีซ้อนเขากลับมาแพ้ปีที่6ให้กลับปางไหมหมาป่าสาวคู่กัดเขาเมื่อตอนเด็กๆเหตุเพราะครอบครัวเขากับครอบครัวเธอไม่ถูกกันโดยเฉพาะพี่ชายปางไหมที่คอยอยากจะเอาชนะวายุทุกอย่างแต่ไม่สำเร็จทำให้ความสัมพันธ์ไม่มีวันกลับมาดีกันได้รวมถึงไร่องุ่นของทั้งสองที่อยู่ติดกันก็ไม่อาจล้มรั้วที่ขวางกั้นแผ่นดินทั้งสองไว้ได้ความรักของพวกเขาจะเกิดขึ้นได้อย่างไรและความรักจะลบความบาดหมางได้หรือไม่
โปรดติดตาม~~~~
โปรดติดตาม~~~~
Tags: หมาป่า ความรัก ความแค้น
ตอน: พบกันอีกครั้งแต่ไม่เหมือนเดิม
ทุกคนต่างเดินเข้างานกันและนั่งที่นั่งประจำตระกูลที่ทางวังได้จัดไว้ให้
"บัดนี้ก็ได้เวลาที่สมควรแล้วขอให้ทุกคนทำความเคารพผู้นำคนใหม่แห่งโลกมาป่าคนใหม่โอนิที่19ครับ"สิ้นเสียงของชายแก่วายปราณก็เดินออกมาด้วยท่าทีที่สง่าและดูดุดันในเวลาเดียวกันทุกคนทุกตระกูลต่างยืนขึ้นให้ความเคารพผู้นำคนใหม่
"นี่คือสิ่งที่ยืนยันว่าท่านคือผู้นำของเรา"ชายแก่ยื่นดาบสีทองโบราณให้กับวายปราณเขารับมาก่อนจะก้มโค้งคำนับ
"ด้วยเกียรติของข้าข้าจะปกป้องผู้คนในโลกหมาป่านี้ให้ดีที่สุด!!"สิ้นคำของวายปราณ ทุกคนก็ก้มคำนับ
"ขอจงเจริญตลอดรัตนิกาล!!"ทุกคนต่างพูดพร้อมกันด้วยเสียงที่ดังสนั่นพลันมีกลุ่มคนชุดดำหลายสิบคนเดินเข้ามาก่อนจะก้มคำนับให้วายปราณและเปิดทางให้หญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง
"ขอจงเจริญตลอดรัตนิกาล"หญิงสาวก้มลงคำนับสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอ
"เจ้ามาจากตระกูลไหน"วายปราณเอ่ยถาม
"ข้าชื่อปางไหมมาจากตระกูลเมชญา"สิ้นเสียงหญิงสาวทุกคนต่างรุมมองเธอโดยเฉพาะวายุ
"ขอบคุณเจ้ามาก"วายปราณกล่าวปางไหมก้มหัวลงก่อนจะถอยกลับมา
ภายในวังวิริยะราษฎร์ที่ตอนนี้จัดงานเต้นรำเปิดแสงไฟสว่างไสวทั่วห้อง ชายหนุ่ม 3 คนยืนคุยกัน
"แกเห็นเหมือนอย่างที่ฉันเห็นหรือเปล่าธารา"พสุมองหน้าธารา
"นั่นปางไหมหรอทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้ "ธาราพลางมองหญิงสาวผิวขาวดวงหน้ารูปไข่ดวงตาคมดุจเหยี่ยวที่มีสีหน้าเย็นชาดูนิ่งเฉย
"ฉันว่าปางไหมสวยขึ้นนะวายุ"ธาราพูดพลางมองวายุ
"ก็แค่ความสวยของสตรีแต่ไม่อาจเทียบได้ซึ่งจิตใจหรอกธารา"วายุพูดพลางยกไวน์ขึ้นดื่มในขณะเดียวกันฟ้าพราวก็เดินมาหาปางไหม
"สวัสดีค่ะคุณปางไหมไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดีหรือเปล่าคะ "ฟ้าพราวทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"สบายดีค่ะอีกหน่อยคุณเองก็คงจะเป็นเจ้าสาวของโอนิแล้วสิคะ"ปางไหมมองฟ้าพราว
"ฉันยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอกค่ะขืนต้องมาดูแลพวกหมาป่าผู้หญิงฉันคงแย่เอาเป็นว่ายังไม่พร้อมดีกว่าค่ะ"ฟ้าพราวตอบ
"ฉันเข้าใจค่ะเอิ่ม...ขอตัวก่อนนะคะพอดีว่าฉันมีธุระที่ต้องไปทําต่อ"
"ตามสบายค่ะขอบคุณที่มานะคะ"ฟ้าพราวยิ้มปางไหมพยักหน้าพลันเดินออกจากงานไป
"แกจะไปไหนวายุ!!"พสุเอ่ยถามเมื่อเห็นวายุวางแก้วไวน์ลง
"เดี๋ยวฉันมาสักครู่นะ"วายุพูดพลันเดินออกมา
"ช่างเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์จริงๆไม่น่าเชื่อว่าลูกสาวของฆาตกรจะมาร่วมงานใหญ่แบบนี้"วายุพูดขึ้นทำเอา ปางไหมหยุดชะงัก
"ก็ถ้าหมาลอบกัดบางคนยังลอยหน้าลอยตามางานนี้ได้แล้วทำไมคนอื่นถึงจะมาไม่ได้"ปางไหมตอกกลับวายุเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับเธอ
"ฉันจะบอกให้เอาบุญนะฉันไม่ได้เผาไร่ของเธอฉันไม่ใช้วิธีสกปรกแบบพวกเธอหรอกนะ"
"ฉันคิดว่านายเองก็ไม่ได้สูงส่งอะไรหรอกนะเบื้องหน้าอาจจะดูดีแต่เบื้องหลัง ก็คงไม่แตกต่างกันหรืออาจจะเลวกว่าเสียด้วยซ้ำ"ปางไหมยิ้มมุมปากวายุจับมือเธออย่างแรง
"เธออย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะเลวเหมือนที่พ่อทำสิ!!"วายุโมโหเช่นเดียวกับปางไหมตอนนี้
"นายไม่มีสิทธิ์มาพูดถึงพ่อของฉันบางทีพ่อแม่นาย อาจจะขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือก็ได้ก็เลยตายหนีนายไปไง!!'วายุโกรธจัดกับคำพูดของหญิงสาวเขากระชากเธอเข้ามาก่อนจะจูบที่ปากของเธออย่างหนักหน่วงหญิงสาวพยายามใช้แรงดันเขาออกไปแต่ก็สู้แรงของชายหนุ่มไม่ได้เขาจูบเธออย่างรุนแรงก่อนจะผลักเธอลงกับพื้น
"จำไว้นะปางไหมเธอมันก็แค่ผู้หญิง จะมาสู้อะไรกับผู้ชายอย่างฉัน เธอคิดว่าเธอจะปกครองทั้งตระกูลได้หรอไม่มีวันหรอกตระกูลเทอมจะต้องล่มจมเหมืนที่ตระกูลของฉันเคยเกือบจะเป็น"วายุพูดพลันยิ้มเหยียดปางไหมหญิงสาวลุกขึ้นก่อนจะตบหน้าเขาอย่างแรงจนได้ยินเสียงกรามแตกวายุเอามือลูบๆไม่นานมันก็กันมาสมานเหมือนเดิม
"ตระกูลที่จะต้องล่มจมคือตระกูลนายไม่ใช่ตระกูลฉัน จำเอาไว้ !!!"
"บัดนี้ก็ได้เวลาที่สมควรแล้วขอให้ทุกคนทำความเคารพผู้นำคนใหม่แห่งโลกมาป่าคนใหม่โอนิที่19ครับ"สิ้นเสียงของชายแก่วายปราณก็เดินออกมาด้วยท่าทีที่สง่าและดูดุดันในเวลาเดียวกันทุกคนทุกตระกูลต่างยืนขึ้นให้ความเคารพผู้นำคนใหม่
"นี่คือสิ่งที่ยืนยันว่าท่านคือผู้นำของเรา"ชายแก่ยื่นดาบสีทองโบราณให้กับวายปราณเขารับมาก่อนจะก้มโค้งคำนับ
"ด้วยเกียรติของข้าข้าจะปกป้องผู้คนในโลกหมาป่านี้ให้ดีที่สุด!!"สิ้นคำของวายปราณ ทุกคนก็ก้มคำนับ
"ขอจงเจริญตลอดรัตนิกาล!!"ทุกคนต่างพูดพร้อมกันด้วยเสียงที่ดังสนั่นพลันมีกลุ่มคนชุดดำหลายสิบคนเดินเข้ามาก่อนจะก้มคำนับให้วายปราณและเปิดทางให้หญิงสาวที่อยู่ด้านหลัง
"ขอจงเจริญตลอดรัตนิกาล"หญิงสาวก้มลงคำนับสายตาต่างจับจ้องมาที่เธอ
"เจ้ามาจากตระกูลไหน"วายปราณเอ่ยถาม
"ข้าชื่อปางไหมมาจากตระกูลเมชญา"สิ้นเสียงหญิงสาวทุกคนต่างรุมมองเธอโดยเฉพาะวายุ
"ขอบคุณเจ้ามาก"วายปราณกล่าวปางไหมก้มหัวลงก่อนจะถอยกลับมา
ภายในวังวิริยะราษฎร์ที่ตอนนี้จัดงานเต้นรำเปิดแสงไฟสว่างไสวทั่วห้อง ชายหนุ่ม 3 คนยืนคุยกัน
"แกเห็นเหมือนอย่างที่ฉันเห็นหรือเปล่าธารา"พสุมองหน้าธารา
"นั่นปางไหมหรอทำไมเปลี่ยนไปขนาดนี้ "ธาราพลางมองหญิงสาวผิวขาวดวงหน้ารูปไข่ดวงตาคมดุจเหยี่ยวที่มีสีหน้าเย็นชาดูนิ่งเฉย
"ฉันว่าปางไหมสวยขึ้นนะวายุ"ธาราพูดพลางมองวายุ
"ก็แค่ความสวยของสตรีแต่ไม่อาจเทียบได้ซึ่งจิตใจหรอกธารา"วายุพูดพลางยกไวน์ขึ้นดื่มในขณะเดียวกันฟ้าพราวก็เดินมาหาปางไหม
"สวัสดีค่ะคุณปางไหมไม่ได้เจอกันตั้งนานสบายดีหรือเปล่าคะ "ฟ้าพราวทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"สบายดีค่ะอีกหน่อยคุณเองก็คงจะเป็นเจ้าสาวของโอนิแล้วสิคะ"ปางไหมมองฟ้าพราว
"ฉันยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอกค่ะขืนต้องมาดูแลพวกหมาป่าผู้หญิงฉันคงแย่เอาเป็นว่ายังไม่พร้อมดีกว่าค่ะ"ฟ้าพราวตอบ
"ฉันเข้าใจค่ะเอิ่ม...ขอตัวก่อนนะคะพอดีว่าฉันมีธุระที่ต้องไปทําต่อ"
"ตามสบายค่ะขอบคุณที่มานะคะ"ฟ้าพราวยิ้มปางไหมพยักหน้าพลันเดินออกจากงานไป
"แกจะไปไหนวายุ!!"พสุเอ่ยถามเมื่อเห็นวายุวางแก้วไวน์ลง
"เดี๋ยวฉันมาสักครู่นะ"วายุพูดพลันเดินออกมา
"ช่างเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์จริงๆไม่น่าเชื่อว่าลูกสาวของฆาตกรจะมาร่วมงานใหญ่แบบนี้"วายุพูดขึ้นทำเอา ปางไหมหยุดชะงัก
"ก็ถ้าหมาลอบกัดบางคนยังลอยหน้าลอยตามางานนี้ได้แล้วทำไมคนอื่นถึงจะมาไม่ได้"ปางไหมตอกกลับวายุเดินเข้ามาเผชิญหน้ากับเธอ
"ฉันจะบอกให้เอาบุญนะฉันไม่ได้เผาไร่ของเธอฉันไม่ใช้วิธีสกปรกแบบพวกเธอหรอกนะ"
"ฉันคิดว่านายเองก็ไม่ได้สูงส่งอะไรหรอกนะเบื้องหน้าอาจจะดูดีแต่เบื้องหลัง ก็คงไม่แตกต่างกันหรืออาจจะเลวกว่าเสียด้วยซ้ำ"ปางไหมยิ้มมุมปากวายุจับมือเธออย่างแรง
"เธออย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะเลวเหมือนที่พ่อทำสิ!!"วายุโมโหเช่นเดียวกับปางไหมตอนนี้
"นายไม่มีสิทธิ์มาพูดถึงพ่อของฉันบางทีพ่อแม่นาย อาจจะขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือก็ได้ก็เลยตายหนีนายไปไง!!'วายุโกรธจัดกับคำพูดของหญิงสาวเขากระชากเธอเข้ามาก่อนจะจูบที่ปากของเธออย่างหนักหน่วงหญิงสาวพยายามใช้แรงดันเขาออกไปแต่ก็สู้แรงของชายหนุ่มไม่ได้เขาจูบเธออย่างรุนแรงก่อนจะผลักเธอลงกับพื้น
"จำไว้นะปางไหมเธอมันก็แค่ผู้หญิง จะมาสู้อะไรกับผู้ชายอย่างฉัน เธอคิดว่าเธอจะปกครองทั้งตระกูลได้หรอไม่มีวันหรอกตระกูลเทอมจะต้องล่มจมเหมืนที่ตระกูลของฉันเคยเกือบจะเป็น"วายุพูดพลันยิ้มเหยียดปางไหมหญิงสาวลุกขึ้นก่อนจะตบหน้าเขาอย่างแรงจนได้ยินเสียงกรามแตกวายุเอามือลูบๆไม่นานมันก็กันมาสมานเหมือนเดิม
"ตระกูลที่จะต้องล่มจมคือตระกูลนายไม่ใช่ตระกูลฉัน จำเอาไว้ !!!"
สายลมที่พัดวน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 มิ.ย. 2558, 17:15:50 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มิ.ย. 2558, 17:15:56 น.
จำนวนการเข้าชม : 867
| << จุดเปลี่ยน |