ยกเลิก
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: 1
แอนดี้กับฉันเราโตมาด้วยกัน เรามีหัวใจและจมูกที่ใช้หายใจร่วมกัน เปล่า...เราไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด ฉันหมายความว่าเรารักและผูกพันธ์กันยิ่งกว่าพี่น้องที่คลานตามกันมาและเข้าใจกันและกันยิ่งกว่าชายหนุ่มหญิงสาวที่รักกันดูดดื่ม หรือแม้แต่สัมผ้สพิเศษระหว่างฝาแฝดเราก็มีมากกว่า มันเหมือนกับว่าเค้าคือฉันและฉันก็คือเค้า
"แอนดี้เร็วเข้าสายแล้วนะ"
"รู้หรอกน่า..วันนี้เธอขับนะ "
"รู้หรอกน่า..เมื่อคืนถ่ายละครเกือบเช้าแล้วยังจะต้องไปออกรายการเช้าอีก ฉันไม่ปล่อยให้ชีวิตฉันต้องแขวนอยู่บนเส้นด้ายอยู่แล้ว..อิอิ"...
ในที่สุดก็ฝ่าด่านรถติดออกมาได้ แถมเข้ามาที่สถานีออกอากาศเร็วกว่าเวลานัดด้วย
"เย้..ถึงแล้ว.." มือที่เอื้อมไปเพื่อจะปลุกเขากลับหยุดชะงัก อาการหลับสนิทอย่างเหนื่อยอ่อน ทำให้ฉันอดสงสารเขาไม่ได้ ตั้งแต่เล็กแอนดี้มักจะเป็นฝ่ายดูแลฉันเสมอ ถึงแม้จะไม่ได้อ่อนแอแต่เขาก็จะคอยปกป้องฉันตลอด ฉันกับเขาเรามาจากต่างที่ต่างถิ่นต่างครอบครัว ที่เรากลับเหมือนกัน โชคดีที่พ่อกับแม่เราเขาเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราแนบแน่น ฉันเข้ามาเรียนกรุงเทพตอนปีหนึ่ง และนั่นคือครั้งแรกที่เราได้พบกัน และฉันก็ได้เข้ามาอยู่ร่วมชายคาอาศัยอยู่กับครอบครัวของแอนดี้ตั้งแต่วันนั้น ก่อนที่พ่อกับแม่ของเขาจะย้ายกลับไปอยู่ต่างประเทศในไม่กี่วันหลังจากนั้นเช่นกัน จึงถือได้ว่่าเราอยู่กันสองต่อสองมาโดยตลอด
ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นออร่าเจิดจรัส ทำให้เขากลายเป็นคนดังตั้งแต่วัยละอ่อน และกลายไปเป็นซูเปอร์สตาร์จนกระทั่งปัจจุบัน นอกจากนั้นเขายังเป็นเจ้าของบริษัทผลิตซอฟแวร์ที่ได้รับความนิยมที่สุดในตอนนี้อีกด้วย แต่ถึงเขาจะประสบความสำเร็จแค่ไหนเขาก็ยังรักในการแสดงและยังรับละครเป็นระยะ เขาทุ่มเทให้กับการแสดงเสมอด้วยเหตุผลเดียว "ฉันอยากตอบแทนความรักที่พวกเขามีให้ฉัน"เและนั่นจึงเป็นเหตุผลที่แฟนๆยังรักและให้การสนับสนุนเขา รวมทั้งฉันด้วย ในสายตาคนนอกคงจะคิดว่าฉันเป็นเพียงผู้จัดการส่วนตัวและคนขับรถให้เขาเท่านั้น เกียรติยศศักดิ์ศรีไม่ม่ให้ยกย่อง แต่ฉันก็ไม่เสียใจเพราะรู้ว่าความจริงแล้วแอนดี้แค่ต้องการเก็บฉันไว้ใกล้ๆและไม่มีทางจะปล่อยให้ฉันห่างกายเขาก็เท่านั้นเอง!
ตอนที่เขาหลับใบหน้าของเขาข่างดูอ่อนโยนและอ่อนเยาว์ 'กาลเวลาไม่อาจทำร้ายนาย...ช่างคู่ควรกับฉายาพระเอกหน้าหยก' เหลือเวลาอีกนิดหน่อยปล่อยให้เขาหลับไปก่อนแล้วกัน ฉันปัดปอยผมที่หล่อนมาปรกหน้าออกอย่างอ่อนโยน พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาอีกนิด อยากหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้
พรึบ! จ๊วบ!
"อ๊ะ..นาย..แกล้งหลับเหรอ"
เขามองฉันด้วยสายตาเจ้าเลห์ ทว่าจริงใจกว่าใครทั้งหมด "ฉันหลับได้เสมอเพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆ"
ฉันยิ้มอย่างสุขใจ แต่ก็ไม่อยากให้เขาได้ใจ "ฉันหัวใจจะวายได้เลยนะ ถ้าขืนนายแกล้งทำแบบนี้บ่อยๆ"
"ถ้างั้นฉันขอบอกให้เธอรู้ไว้ว่า ตั้งแต่วันแรกที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิตของฉัน ชีวิตของเธอก็เป็นของฉันแล้ว จากนี้ไปถ้าฉันไม่อนุญาตเธอก็ห้ามเป็นอะไรไป..เพราะยังไงฉันก็จะไม่เลิกทำแบบเมื่อกี้เด็ดขาด เข้าใจมั้ย"
อบอุ่น..อบอุ่นที่สุด
"อืม..ฉันแอนนาขอสัญญาว่าถ้าแอนดี้ไม่อนุญาตฉันก็จะไม่มีวันเป็นอะไรไปเด็ดขาด!.."
"เราเข้าไปกันเถอะ"
"อืม"
ระหว่างที่เขากำลังให้สัมภาษณ์ฉันก็นั่งอยู้ร่วมกับกลุ่มแฟนรายการที่เข้ามาชมการถ่ายทำจนเต็มห้องส่ง ทุกสายตาต่างจับจ้องอยู่ที่เขา เสียงพูดที่ทุ้มนุ่มมีจังหวะน่าฟังสะกดทุกคนในห้องให้เงียบกริบ คำถามส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ที่กำลังถ่ายทำ และหนีไม่พ้นข่าวกิ๊กกั๊กในกองกับนางเอกคู่บุญ! กระแสในโลกโซเชียลต่างพูดถึงความจิ้นของทั้งคู่ ฉันนิ่งฟังคำตอบของเขาจนตัวเกร็ง เปล่า..ไม่ได้กลัวว่าเขาจะปิ๊งปั้งกับนางเอกขึ้นมาจริงๆหรอก แต่กลัวว่าเขาจะทนคำถามพวกนี้ไม้ได้จนถึงขนาดเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉันต่างหาก ไม่เคยมีใครสนใจฉันตั้งแต่แรกเพราะคิดกันเอาเองว่าฉันเป็นแค่คนรับใช้ที่คอยติดสอยห้อยตามดูแลเรื่องส่วนตัวธรรมดาให้เขาเท่านั้น อีกทั้งเขาค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงไม่ชอบให้ใครมายุ่งหรือรู้เรื่องส่วนตัวของเขามากนัก ทำให้ไม่มีใครกล้าขุดคุ้ยเขามากนัก ในทางกลับกันถ้าเป็นเรื่องงานเขายินดีให้สัมภาษณ์โดยไม่ปิดบัง
"ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วครับ"
!!!!!
นัั่นคือคำตอบที่ฉันได้ยิน ช็อกสิคะ จากนี้ไปชีวิตที่แสนสงบสุขของฉันคงไม่เหลืออีกแล้ว และมันอาจจะมีผลต่อความนิยมของเขา เขาอาจจะ..หมดความนิยม เหมือนคาราหลายๆคนที่งานหดหลังจากมีครอบครัว
"แต่ผมอยากจะขอร้องทุกคนว่ากรุณาให้โอกาสเธอด้วย เพราะถ้าเธอไม่มีความสุขผมก็คงไม่มีความสุขเหมือนกัน ขอให้เธอได้มีโอกาสใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปด้วยครับ"
เสียงปรบมือดังกระหึ่มหลังจากเขาพูดจบ ฉันได้ยินเสียงชื่นชมเขาเต็มไปหมด บ้างก็ชมว่าเขาเป็นคนจริงมีแฟนก็ยอมรับว่ามี แถมยังออกตัวปกป้องฝ่ายหญิงอีก บ้างก็ว่าเห็นด้วยเพราะฝ่ายหญิงคงรู้สึกอึดอัดที่จะต้องถูกจับตามอง รอให้เขาพามาเปิดตัวก็รู้เองว่าใคร "แอนดี้เขาบอกว่าใครที่ตัวติดกับเขาก็คนนั้น เขาก็ไม่คิดปิดบังอยู่แล้ว พวกเราคอยดูกันดีกว่าว่าดาราสาวคนไหนที่ตัวติดกับเขามากที่สุด" "ใช่ๆ "
"พวกเราจะให้โอกาสเธอและจะสนับสนุนแอนดี้ตลอดไป เย้.."
..ฉันยังคงเป็นสารถีให้แอนดี้วันนี้อีกทั้งวัน เพราะสงสารที่เขาต้องทำงานหนัก ช้วงเย็นยังมีประชุมที่บริษัทอีก นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าแล้วฉันก็ต้องมานั่งถอนใจ เรื่องกลับจบลงด้วยดี แฟนๆยังคงให้การสนับสนุนเขาเหมือนเดิม เพียงแต่..เขาก็บอกไปแล้วนะ ว่าผู้หญิงคนไหนที่ตัวติดกับเขามากที่สุดคนนั้นก็คือแฟนเขา ก็ฉันนี่ไงล่ะที่ตัวติดกับเขาทำไมถึงไม่มีใครคิดว่าเป็นฉันบ้างนะ
"เธอคิดว่าตัวเองยังเหมือนผู้หญิงอยู่เหรอ" เขาพูดอย่างกับมานั่งอยู่ในใจ ชี้นิ้วมาที่หัวฉัน "ทรงผมนี่ก็สั้นจู๋ หน้าตาก็ธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่น เสื้อผ้าก็ใส่แต่ชุดกีฬา หน้าหรือหลังก็แยกไม่ออกแล้วใครเขาจะคิดว่ารสนิยมของฉันจะเป็นเธอล่ะ แถม ทำตัวแบบพร้อมจะไปออกกำลังตลอดเวลาแบบนี้ใครเขาจะคิดอกุศลลง นอกจากคนบ้า! "
"นายนี่ก็ว่าฉันซะเสียหาย ก็คนมันชอบแบบนี้ แต่ถ้าหากนายไม่ชอบฉันก็คง...เปลี่ยนตัวเองไม่ได้ ถ้านายจะเลิกชอบฉันจริงๆฉันคงเสียใจ" หน้าฉันเจื่อนลงอย่างคนหมดความมั่นใจ ตั้งใจจะเดินหนีไม่อยากให้เขาเห็นนำ้ตา แต่เขาก็ฉุดมือฉันกลับเข้าไปในรถ
"เผอิญว่า ฉันมันคนบ้าซะด้วย..เราไปกันเถอะ"
นำ้ตาที่พยายามกลั้นไว้ แทบจะไหลท่วมท้น เพราะความปลื้มใจ
"ฉันก็รู้มานานแล้วเหมือนกันว่านายน่ะ..มันบ้า..อิอิ"
.......................................................................................
"แอนดี้เร็วเข้าสายแล้วนะ"
"รู้หรอกน่า..วันนี้เธอขับนะ "
"รู้หรอกน่า..เมื่อคืนถ่ายละครเกือบเช้าแล้วยังจะต้องไปออกรายการเช้าอีก ฉันไม่ปล่อยให้ชีวิตฉันต้องแขวนอยู่บนเส้นด้ายอยู่แล้ว..อิอิ"...
ในที่สุดก็ฝ่าด่านรถติดออกมาได้ แถมเข้ามาที่สถานีออกอากาศเร็วกว่าเวลานัดด้วย
"เย้..ถึงแล้ว.." มือที่เอื้อมไปเพื่อจะปลุกเขากลับหยุดชะงัก อาการหลับสนิทอย่างเหนื่อยอ่อน ทำให้ฉันอดสงสารเขาไม่ได้ ตั้งแต่เล็กแอนดี้มักจะเป็นฝ่ายดูแลฉันเสมอ ถึงแม้จะไม่ได้อ่อนแอแต่เขาก็จะคอยปกป้องฉันตลอด ฉันกับเขาเรามาจากต่างที่ต่างถิ่นต่างครอบครัว ที่เรากลับเหมือนกัน โชคดีที่พ่อกับแม่เราเขาเป็นเพื่อนรักกันมาก่อน ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราแนบแน่น ฉันเข้ามาเรียนกรุงเทพตอนปีหนึ่ง และนั่นคือครั้งแรกที่เราได้พบกัน และฉันก็ได้เข้ามาอยู่ร่วมชายคาอาศัยอยู่กับครอบครัวของแอนดี้ตั้งแต่วันนั้น ก่อนที่พ่อกับแม่ของเขาจะย้ายกลับไปอยู่ต่างประเทศในไม่กี่วันหลังจากนั้นเช่นกัน จึงถือได้ว่่าเราอยู่กันสองต่อสองมาโดยตลอด
ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นออร่าเจิดจรัส ทำให้เขากลายเป็นคนดังตั้งแต่วัยละอ่อน และกลายไปเป็นซูเปอร์สตาร์จนกระทั่งปัจจุบัน นอกจากนั้นเขายังเป็นเจ้าของบริษัทผลิตซอฟแวร์ที่ได้รับความนิยมที่สุดในตอนนี้อีกด้วย แต่ถึงเขาจะประสบความสำเร็จแค่ไหนเขาก็ยังรักในการแสดงและยังรับละครเป็นระยะ เขาทุ่มเทให้กับการแสดงเสมอด้วยเหตุผลเดียว "ฉันอยากตอบแทนความรักที่พวกเขามีให้ฉัน"เและนั่นจึงเป็นเหตุผลที่แฟนๆยังรักและให้การสนับสนุนเขา รวมทั้งฉันด้วย ในสายตาคนนอกคงจะคิดว่าฉันเป็นเพียงผู้จัดการส่วนตัวและคนขับรถให้เขาเท่านั้น เกียรติยศศักดิ์ศรีไม่ม่ให้ยกย่อง แต่ฉันก็ไม่เสียใจเพราะรู้ว่าความจริงแล้วแอนดี้แค่ต้องการเก็บฉันไว้ใกล้ๆและไม่มีทางจะปล่อยให้ฉันห่างกายเขาก็เท่านั้นเอง!
ตอนที่เขาหลับใบหน้าของเขาข่างดูอ่อนโยนและอ่อนเยาว์ 'กาลเวลาไม่อาจทำร้ายนาย...ช่างคู่ควรกับฉายาพระเอกหน้าหยก' เหลือเวลาอีกนิดหน่อยปล่อยให้เขาหลับไปก่อนแล้วกัน ฉันปัดปอยผมที่หล่อนมาปรกหน้าออกอย่างอ่อนโยน พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขาอีกนิด อยากหยุดเวลาไว้แค่ตรงนี้
พรึบ! จ๊วบ!
"อ๊ะ..นาย..แกล้งหลับเหรอ"
เขามองฉันด้วยสายตาเจ้าเลห์ ทว่าจริงใจกว่าใครทั้งหมด "ฉันหลับได้เสมอเพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆ"
ฉันยิ้มอย่างสุขใจ แต่ก็ไม่อยากให้เขาได้ใจ "ฉันหัวใจจะวายได้เลยนะ ถ้าขืนนายแกล้งทำแบบนี้บ่อยๆ"
"ถ้างั้นฉันขอบอกให้เธอรู้ไว้ว่า ตั้งแต่วันแรกที่เธอก้าวเข้ามาในชีวิตของฉัน ชีวิตของเธอก็เป็นของฉันแล้ว จากนี้ไปถ้าฉันไม่อนุญาตเธอก็ห้ามเป็นอะไรไป..เพราะยังไงฉันก็จะไม่เลิกทำแบบเมื่อกี้เด็ดขาด เข้าใจมั้ย"
อบอุ่น..อบอุ่นที่สุด
"อืม..ฉันแอนนาขอสัญญาว่าถ้าแอนดี้ไม่อนุญาตฉันก็จะไม่มีวันเป็นอะไรไปเด็ดขาด!.."
"เราเข้าไปกันเถอะ"
"อืม"
ระหว่างที่เขากำลังให้สัมภาษณ์ฉันก็นั่งอยู้ร่วมกับกลุ่มแฟนรายการที่เข้ามาชมการถ่ายทำจนเต็มห้องส่ง ทุกสายตาต่างจับจ้องอยู่ที่เขา เสียงพูดที่ทุ้มนุ่มมีจังหวะน่าฟังสะกดทุกคนในห้องให้เงียบกริบ คำถามส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ที่กำลังถ่ายทำ และหนีไม่พ้นข่าวกิ๊กกั๊กในกองกับนางเอกคู่บุญ! กระแสในโลกโซเชียลต่างพูดถึงความจิ้นของทั้งคู่ ฉันนิ่งฟังคำตอบของเขาจนตัวเกร็ง เปล่า..ไม่ได้กลัวว่าเขาจะปิ๊งปั้งกับนางเอกขึ้นมาจริงๆหรอก แต่กลัวว่าเขาจะทนคำถามพวกนี้ไม้ได้จนถึงขนาดเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฉันต่างหาก ไม่เคยมีใครสนใจฉันตั้งแต่แรกเพราะคิดกันเอาเองว่าฉันเป็นแค่คนรับใช้ที่คอยติดสอยห้อยตามดูแลเรื่องส่วนตัวธรรมดาให้เขาเท่านั้น อีกทั้งเขาค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงไม่ชอบให้ใครมายุ่งหรือรู้เรื่องส่วนตัวของเขามากนัก ทำให้ไม่มีใครกล้าขุดคุ้ยเขามากนัก ในทางกลับกันถ้าเป็นเรื่องงานเขายินดีให้สัมภาษณ์โดยไม่ปิดบัง
"ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วครับ"
!!!!!
นัั่นคือคำตอบที่ฉันได้ยิน ช็อกสิคะ จากนี้ไปชีวิตที่แสนสงบสุขของฉันคงไม่เหลืออีกแล้ว และมันอาจจะมีผลต่อความนิยมของเขา เขาอาจจะ..หมดความนิยม เหมือนคาราหลายๆคนที่งานหดหลังจากมีครอบครัว
"แต่ผมอยากจะขอร้องทุกคนว่ากรุณาให้โอกาสเธอด้วย เพราะถ้าเธอไม่มีความสุขผมก็คงไม่มีความสุขเหมือนกัน ขอให้เธอได้มีโอกาสใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปด้วยครับ"
เสียงปรบมือดังกระหึ่มหลังจากเขาพูดจบ ฉันได้ยินเสียงชื่นชมเขาเต็มไปหมด บ้างก็ชมว่าเขาเป็นคนจริงมีแฟนก็ยอมรับว่ามี แถมยังออกตัวปกป้องฝ่ายหญิงอีก บ้างก็ว่าเห็นด้วยเพราะฝ่ายหญิงคงรู้สึกอึดอัดที่จะต้องถูกจับตามอง รอให้เขาพามาเปิดตัวก็รู้เองว่าใคร "แอนดี้เขาบอกว่าใครที่ตัวติดกับเขาก็คนนั้น เขาก็ไม่คิดปิดบังอยู่แล้ว พวกเราคอยดูกันดีกว่าว่าดาราสาวคนไหนที่ตัวติดกับเขามากที่สุด" "ใช่ๆ "
"พวกเราจะให้โอกาสเธอและจะสนับสนุนแอนดี้ตลอดไป เย้.."
..ฉันยังคงเป็นสารถีให้แอนดี้วันนี้อีกทั้งวัน เพราะสงสารที่เขาต้องทำงานหนัก ช้วงเย็นยังมีประชุมที่บริษัทอีก นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าแล้วฉันก็ต้องมานั่งถอนใจ เรื่องกลับจบลงด้วยดี แฟนๆยังคงให้การสนับสนุนเขาเหมือนเดิม เพียงแต่..เขาก็บอกไปแล้วนะ ว่าผู้หญิงคนไหนที่ตัวติดกับเขามากที่สุดคนนั้นก็คือแฟนเขา ก็ฉันนี่ไงล่ะที่ตัวติดกับเขาทำไมถึงไม่มีใครคิดว่าเป็นฉันบ้างนะ
"เธอคิดว่าตัวเองยังเหมือนผู้หญิงอยู่เหรอ" เขาพูดอย่างกับมานั่งอยู่ในใจ ชี้นิ้วมาที่หัวฉัน "ทรงผมนี่ก็สั้นจู๋ หน้าตาก็ธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่น เสื้อผ้าก็ใส่แต่ชุดกีฬา หน้าหรือหลังก็แยกไม่ออกแล้วใครเขาจะคิดว่ารสนิยมของฉันจะเป็นเธอล่ะ แถม ทำตัวแบบพร้อมจะไปออกกำลังตลอดเวลาแบบนี้ใครเขาจะคิดอกุศลลง นอกจากคนบ้า! "
"นายนี่ก็ว่าฉันซะเสียหาย ก็คนมันชอบแบบนี้ แต่ถ้าหากนายไม่ชอบฉันก็คง...เปลี่ยนตัวเองไม่ได้ ถ้านายจะเลิกชอบฉันจริงๆฉันคงเสียใจ" หน้าฉันเจื่อนลงอย่างคนหมดความมั่นใจ ตั้งใจจะเดินหนีไม่อยากให้เขาเห็นนำ้ตา แต่เขาก็ฉุดมือฉันกลับเข้าไปในรถ
"เผอิญว่า ฉันมันคนบ้าซะด้วย..เราไปกันเถอะ"
นำ้ตาที่พยายามกลั้นไว้ แทบจะไหลท่วมท้น เพราะความปลื้มใจ
"ฉันก็รู้มานานแล้วเหมือนกันว่านายน่ะ..มันบ้า..อิอิ"
.......................................................................................
ผู้หญิง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 ก.ค. 2558, 16:32:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 ก.ค. 2558, 16:35:45 น.
จำนวนการเข้าชม : 822
| 2 >> |