ม่านลวงใจ : เปิดจองวันนี้-30 พฤศจิกายน 2558
เปิดจองพร้อมโอน
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
ม่านลวงใจ โดย มายา
ราคา 109 บาท + ของที่ระลึก (เฉพาะคนที่โอนเงินภายในวันที่ 15 ตุลาคม 2558 เท่านั้น)
ค่าส่งแบบลงทะเบียน 30 บาท
รวม 139 บาท
หนังสือขนาด A5 (ขนาดหนังสือทั่วไป) เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 112 หน้า
เปิดจองวันนี้ - 30 พฤศจิกายน 2558 (สั่งพิมพ์ตามยอดจอง เผื่อไม่เกิน 10 เล่ม)
จัดส่งประมาณวันที่ 20 ธันวาคม 2558
สนใจติดต่อได้ที่่ แฟนเพจ : มายา
หรือที่ E-mail : kesmani1@hotmail.com
นิยายเรื่องนี้เรท 25+ นะคะ แต่ตอนอัพลงเวบจะตัดฉาก NC ออกทั้งหมดเพื่อไม่ให้ขัดกับกฏของเวบ (เขาไม่อยากกินแบน อิอิอิ)
***ลงให้อ่าน 70% นะคะ***
เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อระหว่าง เกณิกา กับ ปรินทร์ ที่ชายหนุ่มกำลังจะแต่งงานกับแฟนสาว แต่ก็ดันมาเกิดเรื่องดันไปเกินเลยกับเพื่อนสนิทอย่าง เกณิกา แต่ก่อนจะเกิดปัญหา เกณิกาก็ชิงแก้ปัญหาด้วยการหนีไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แต่เมื่อเธอกลับมา ก็มาพร้อมกับลูกสาวตัวน้อย แต่เธอไม่ยอมรับว่า ปรินทร์ คือพ่อของลูก แต่มีหรือปรินทร์จะยอม จากนั้นการเปิดปากคนปากแข็งที่สุดแสนจะเร่าร้อนก็เกิดขึ้น...
“ถ้านั่งคุยไม่รู้เรื่องสงสัยจะต้องนอนคุย” ไม่พูดเปล่าปรินทร์ยังโถมตัวเข้าหาเกณิกาจนล้มลงไปบนที่นอน
“ไอ้บ้า! แกจะทำอะไรน่ะ” เกณิการ้องถามเสียงสั่น
“น้องปรายเป็นลูกใคร” ปรินทร์ไม่ตอบแต่กลับถามคนที่นอนหน้าตื่นอยู่ใต้ร่าง
“ลูกฉันคนเดียว” เกณิกาตอบเน้นๆ ชัดๆ อย่างไม่คิดจะยอมพ่อของลูก นั่นทำให้ปรินทร์กระตุกยิ้ม
“สงสัยจะลืมว่าของแบบนี้มันทำคนเดียวไม่ได้” เกณิกาไม่ตอบโต้ได้แต่นอนเม้มปากหันหน้าหนีไม่ยอมสบตาคนที่อยู่เหนือร่าง
“เอะ หรืออาจจะลืม งั้นเรามาย้อนความจำกันหน่อยดีกว่าจะได้รู้ว่าใครคือพ่อน้องปรายตัวจริง”
“แกจะทำอะไร” คราวนี้เกณิกาดิ้นขัดขืนสุดแรง “ทำลูกไงทำน้องให้น้องปรายสักคน”
“ไม่นะ...” เกณิกาตะโกนออกมาได้แค่นั้นก็ถูกปิดปากด้วยปาก นั่นทำให้หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างนอนนิ่งตัวแข็งอย่างคาดไม่ถึง เปิดปากให้ชายหนุ่มสอดปลายลิ้นลุกล้ำได้อย่างง่ายดาย จะขัดขืนก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเธอโดนปลุกเร้าจนในเวลาต่อมาอ่อนระทวย มือที่เคยผลักไสเลื่อนขึ้นไปโอบรอบต้นคอแข็งแรงพร้อมจูบตอบอย่างโหยหา
Tags: เกศมณี,รดามณี,ไหมขวัญ,มายา,โรมานซ์,เพื่อนสนิท
ตอน: ตอนที่ 1 >>> 100%
ตอนที่ 1 (ต่อ)
“ปริ๊นซ์ลูกแน่ใจนะว่าจะแต่งงานกับหนูผึ้งจริงๆ น่ะ”
“จริงสิครับแม่ ไม่จริงแล้วผมจะขอเขาแต่งงานทำไม” คนเป็นลูกชายตอบเสียงกลั้วหัวเราะพร้อมกับหยิบปลาท่องโก๋ของมารดาเข้าปาก
“แม่นึกว่าเราจะตกลงปลงใจกับหนูเกมเสียอีก เห็นไปไหนมาไหนด้วยก่อนบ่อยๆ”
“โอ้ย...กับยัยเกมนี่แค่เพื่อนสนิทครับแม่ เราซี้กันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว คงเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกครับ” ปรินทร์ตอบอย่างไม่คิดมาก ทว่าผู้สูงวัยกลับมองตากัน
“แล้วกับหนูผึ้งคบกันมานานเท่าไหร่แล้วละ” นางอริศราถามอย่างคนที่เพิ่งจะได้ซักลูกชายจริงจังครั้งแรก หลังจากที่ลูกชายพาแฟนสาวมาที่บ้านสองครั้ง ก่อนจะประกาศว่าขอสาวเจ้าแต่งงงานเมื่อคืน
“ครึ่งปีครับ แม่ถามทำไม” ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย
“เปล่าหรอก แม่แค่อยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้คนเจ้าชู้อย่างแกคิดอยากจะแต่งงานก็เท่านั้นเอง หนูผึ้งนี่เก่งนะเอาแกอยู่”
“ครับ เห็นว่าแอบถามเคล็ดลับจากยัยเกม และอีกอย่างผมก็คิดว่าเขาคือคนที่ใช่ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่งี่เง่าเหมือนคนที่ผ่านๆ มา”
“แล้วหนูเกมละ” นางอริศราลองถามหยังเชิงลูกชายดู เหมือนยังข้องใจอะไรบางอย่างอยู่
“นั่นยิ่งกว่าสบายใจ ผมคุยกับยัยนั่นได้ทุกเรื่อง พูดง่ายๆ เราสองคนแทบจะไม่มีความลับต่อกัน” รอยยิ้มที่ปรากฏเมื่อยามเอ่ยถึงเพื่อนสนิทของลูกชายทำให้นางอริศรายกมือนวดขมับ
“เหรอ มีเพื่อนแบบนี้ก็ดีเนอะ” จากประสบการณ์ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อน นางที่เฝ้ามองดูพฤติกรรมของลูกชายมาตลอด เพียงแค่เห็นจากที่ลูกชายให้ความสำคัญเพื่อนสนิท ทั้งน้ำเสียงและแววตายามที่เอ่ยถึง มันบ่งบอกอะไรได้มากมาย โดยที่เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้สึกตัว
“ดีมากๆ เลยครับ ผมต้องไปแล้วนะครับ เผื่ออาการยัยนั่นไม่ดีขึ้น คงต้องได้บังคับไปหาหมอ และกว่าจะพาไปได้คงต้องบังคับขู่เข็ญกันยกใหญ่ ไปนะครับ”
“จ้า” นางอริศรามองตามหลังลูกชายแล้วถอนหายใจ ก่อนจะหันมาพูดกับสามี “ลูกเรากำลังมองข้ามอะไรสักอย่างไปหรือเปล่าคะ”
“คนเรามักจะมองไม่เห็นคนใกล้ตัว พวกนี้เสียใจมานักต่อนักแล้ว กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว” นายปรารภพูดโดยสายตายังจับจ้องหนังสือพิมพ์ที่กางอยู่ตรงหน้า
“แล้วเราจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้หรือคะ”
“อย่าไปคิดมากเลยคุณ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก จากกันไกลสุดขอบฟ้าสุดท้ายมันก็มีอันต้องวกกลับมาเจอกันจนได้แหละ เว้นแต่ว่ามันไม่ใช่” ได้ยินอย่างนั้นนางอริศราก็ไม่มีอะไรจะค้าน สุดแท้แต่ฟ้าจะลิขิต ได้แต่หวังว่าลูกชายของนางจะรู้สึกตัวในเร็ววัน
“ปริ๊นซ์ลูกแน่ใจนะว่าจะแต่งงานกับหนูผึ้งจริงๆ น่ะ”
“จริงสิครับแม่ ไม่จริงแล้วผมจะขอเขาแต่งงานทำไม” คนเป็นลูกชายตอบเสียงกลั้วหัวเราะพร้อมกับหยิบปลาท่องโก๋ของมารดาเข้าปาก
“แม่นึกว่าเราจะตกลงปลงใจกับหนูเกมเสียอีก เห็นไปไหนมาไหนด้วยก่อนบ่อยๆ”
“โอ้ย...กับยัยเกมนี่แค่เพื่อนสนิทครับแม่ เราซี้กันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว คงเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอกครับ” ปรินทร์ตอบอย่างไม่คิดมาก ทว่าผู้สูงวัยกลับมองตากัน
“แล้วกับหนูผึ้งคบกันมานานเท่าไหร่แล้วละ” นางอริศราถามอย่างคนที่เพิ่งจะได้ซักลูกชายจริงจังครั้งแรก หลังจากที่ลูกชายพาแฟนสาวมาที่บ้านสองครั้ง ก่อนจะประกาศว่าขอสาวเจ้าแต่งงงานเมื่อคืน
“ครึ่งปีครับ แม่ถามทำไม” ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย
“เปล่าหรอก แม่แค่อยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้คนเจ้าชู้อย่างแกคิดอยากจะแต่งงานก็เท่านั้นเอง หนูผึ้งนี่เก่งนะเอาแกอยู่”
“ครับ เห็นว่าแอบถามเคล็ดลับจากยัยเกม และอีกอย่างผมก็คิดว่าเขาคือคนที่ใช่ อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่งี่เง่าเหมือนคนที่ผ่านๆ มา”
“แล้วหนูเกมละ” นางอริศราลองถามหยังเชิงลูกชายดู เหมือนยังข้องใจอะไรบางอย่างอยู่
“นั่นยิ่งกว่าสบายใจ ผมคุยกับยัยนั่นได้ทุกเรื่อง พูดง่ายๆ เราสองคนแทบจะไม่มีความลับต่อกัน” รอยยิ้มที่ปรากฏเมื่อยามเอ่ยถึงเพื่อนสนิทของลูกชายทำให้นางอริศรายกมือนวดขมับ
“เหรอ มีเพื่อนแบบนี้ก็ดีเนอะ” จากประสบการณ์ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อน นางที่เฝ้ามองดูพฤติกรรมของลูกชายมาตลอด เพียงแค่เห็นจากที่ลูกชายให้ความสำคัญเพื่อนสนิท ทั้งน้ำเสียงและแววตายามที่เอ่ยถึง มันบ่งบอกอะไรได้มากมาย โดยที่เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้สึกตัว
“ดีมากๆ เลยครับ ผมต้องไปแล้วนะครับ เผื่ออาการยัยนั่นไม่ดีขึ้น คงต้องได้บังคับไปหาหมอ และกว่าจะพาไปได้คงต้องบังคับขู่เข็ญกันยกใหญ่ ไปนะครับ”
“จ้า” นางอริศรามองตามหลังลูกชายแล้วถอนหายใจ ก่อนจะหันมาพูดกับสามี “ลูกเรากำลังมองข้ามอะไรสักอย่างไปหรือเปล่าคะ”
“คนเรามักจะมองไม่เห็นคนใกล้ตัว พวกนี้เสียใจมานักต่อนักแล้ว กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว” นายปรารภพูดโดยสายตายังจับจ้องหนังสือพิมพ์ที่กางอยู่ตรงหน้า
“แล้วเราจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้หรือคะ”
“อย่าไปคิดมากเลยคุณ คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก จากกันไกลสุดขอบฟ้าสุดท้ายมันก็มีอันต้องวกกลับมาเจอกันจนได้แหละ เว้นแต่ว่ามันไม่ใช่” ได้ยินอย่างนั้นนางอริศราก็ไม่มีอะไรจะค้าน สุดแท้แต่ฟ้าจะลิขิต ได้แต่หวังว่าลูกชายของนางจะรู้สึกตัวในเร็ววัน
เกศมณี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ย. 2558, 10:11:40 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ก.ย. 2558, 10:11:40 น.
จำนวนการเข้าชม : 1027
| << ตอนที่ 1 >>> 70% | ตอนที่ 2 >>> 30% >> |